(από την Παγκόσμια Χάρτα των Πράσινων)

Transcript

1 οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΦΥΛΛΟ 91 Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Τιμή φύλλου 0,01 Του Γιάννη Τσιρώνη ΑΣΥΛΟ Χώρος θεραπείας του πνεύματος ή των πνευματικά ανιάτων; Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας κληροδότησαν μία υπέροχη γλώσσα με ελάχιστα προβλήματα αμφισημίας. Φυσικά το έξοχο αυτό εργαλείο δεν μπορεί να μας προστατεύσει από όσους βαφτίζουν το αρνί «φακές» για να το τρώνε την Σαρακοστή. «Άσυλο» λοιπόν είναι ένας χώρος, που δεν μπορεί να συληθεί. Είναι αυτονόητο, ότι όποιος έχει όπλα και εξουσία μπορεί να συλήσει οποιονδήποτε χώρο και άρα άσυλο θεωρείται ένας χώρος, που ακόμα και η εξουσία, για λόγους θρησκευτικούς ή εθιμικούς αυτοπεριορίζεται. Δύο ειδών ασυλίες υπάρχουν στην χώρα μας: Η βουλευτική και η πανεπιστημιακή. Και οι δύο προστατεύουν σημαντικούς θεσμούς, από την αθέμιτη άσκηση βίας. Στην πρώτη οι βουλευτές προστατεύονται, από την ποινικοποίηση της πολιτικής τους δράσης. Στην δεύτερη ο χώρος όπου θεραπεύονται οι επιστήμες και οι τέχνες, και όπου οι νέοι άνθρωποι μυούνται σε ότι νεώτερο έχει να προσφέρει η ανθρώπινη γνώση και η έρευνα, προστατεύεται από την ποινικοποίηση των ιδεών. Είναι λάθος να λέμε, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένας χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη σε ολόκληρη την επικράτεια. Το «πανεπιστημιακό άσυλο» είναι μία θεσμική συμφωνία, ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να ρυθμίζει τα του οίκου της ειρηνικά, χωρίς να χρειάζεται να καλεί την άμεσο δράση. Μία άλλη συστηματική παρερμηνεία είναι το ότι η ασυλία αφορά μόνο μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτό είναι παραλογισμός, αφού σε εκδηλώσεις και δράσεις που γίνονται εντός του πανεπιστημίου (συνέδρια, πολιτικές ή καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κ.λ.π.), συμμετέχουν και προσκαλούνται άνθρωποι κάθε κατηγορίας, αρκεί να σέβονται τον χώρο στον οποίο φιλοξενούνται. Δυστυχώς στην χώρα, που μαζί με την έννοια της ασυλίας γεννήθηκε το «παν μέτρον άριστον» σήμερα κυριαρχεί η αμετροέπεια: Ούτε η εξουσία έχει καμία διάθεση αυτοπεριορισμού, ούτε και όσοι την υφίστανται. Έτσι και αυτή η κρυστάλλινη έννοια του ασύλου συστηματικά τσαλακώνεται και γελοιοποιείται. Για να είναι το άσυλο άξιο σεβασμού, πρέπει όσοι απολαμβάνουν της ασυλίας, να αυτοδεσμεύονται και να αυτοπεριορίζονται. Τι σχέση έχει η βουλευτική ασυλία με την ατιμωρησία ενός βουλευτή που έχει εκδώσει ακάλυπτες επιταγές, ή είναι υπαίτιος θανατηφόρου τροχαίου ή όσων κυνικά ομολογούν, ότι τα πήραν από την Siemens και διασπάθισαν δημόσιο χρήμα; Τι σχέση έχουν με το πανεπιστημιακό άσυλο όσοι συμμετέχουν σε βανδαλισμούς και απλά πηδάνε ένα φράκτη για να παραμείνουν ατιμώρητοι; Ποιο άσυλο μπορούν να επικαλούνται όσοι πουλάνε αντικείμενα χωρίς παραστατικά; Τι σχέση με το άσυλο έχουν διάφοροι τραμπούκοι, που με πρόσχημα τις πολιτικές τους διαφορές, ξυλοκοπιόνται για το ποιος θα κολλήσει τις αφίσες του σε έναν τοίχο; Τι σχέση με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, έχουν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί, που έχουν ανάγει σε αυτοσκοπό την σύγκρουση με τα ΜΑΤ και ξυλοφορτώνουν και όσους διαφωνούν μαζί τους; > σελ. 3 Το μνημονιο βλαπτει σοβαρα το περιβαλλον Του Μιχάλη Τρεμόπουλου Ευρωβουλευτή των Οικολόγων - Πράσινων INside INformation: «Υποστηρίζουμε την κατάργηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), εκτός αν μεταρρυθμιστούν ριζικά, με δημοκρατία στους όρους συμμετοχής των χωρών και τις διαδικασίες αποφάσεων και με δεσμευτική υπαγωγή κάθε δραστηριότητάς τους στις αρχές της αειφορίας και σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, καθώς και για την προστασία του περιβάλλοντος» (από την Παγκόσμια Χάρτα των Πράσινων) Θέμα Παιδείας 3 Eρωτήσεις για τη Δημοκρατία Αφιέρωμα Απορρίμματα Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι από τους οργανισμούς που σπάνια επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Δεκαετίες εφαρμογής των πολιτικών του σε δεκάδες χώρες, δείχνουν ότι η συνταγή παραμένει κατά βάση απλή και σταθερή: εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, δραστικές περικοπές δαπανών, περιστολή φοροδιαφυγής, «εξαγωγικός προσανατολισμός» της οικονομίας ως αντίδοτο στην ύφεση. Ο τελευταίος κρύβει και τις μεγαλύτερες απειλές για το περιβάλλον, καθώς τις περισσότερες φορές εξελίσσεται σε άγρια λεηλασία φυσικών πόρων με ανυπολόγιστες συνέπειες. Με δεδομένη την απόλυτη συμφωνία της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με την οικονομική ορθοδοξία αλλά και την έλλειψη εμπειρίας τους σε τέτοιες υποθέσεις, η φιλοσοφία του Δ.Ν.Τ. ήταν φυσικό να αποτελέσει βασικό άξονα και στο Μνημόνιο με την Ελλάδα. Ήδη τον περασμένο Απρίλιο, μια μόλις μέρα μετά την επίσημη ανακοίνωση της προσφυγής στο Μηχανισμό Στήριξης και δέκα μέρες πριν το Μνημόνιο, οι Οικολόγοι Πράσινοι σημειώναμε στην αναλυτική πολιτική μας απόφαση για την κρίση: > σελ. 13 Πρίσμα Πολιτικά Σενάρια 14

2 2 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟικονομIα ΕπιχειρΩν ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 AΣ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Του Γιάννη Χαραλαμπάκη Στις 04/01 στα γραφεία των ΟΠ στον Πειραιά η εκδήλωση «Μια άλλη Οικονομία είναι εφικτή» σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο κόσμος ήταν πολύς και η συζήτηση κράτησε, με αμείωτο το ενδιαφέρον των παρόντων, μέχρι αργά το βράδυ. Η εκδήλωση προφανώς πέτυχε γιατί οργανώθηκε καλά και από τους Οικολόγους Πράσινους Πειραιά και από την Αττική Οικολογική Απάντηση και από τους Ηλιόσπορους και από το κεντρικό κόμμα. Όμως ήταν το επίκαιρο του θέματος, που έφερε μεγαλύτερη από το συνηθισμένο προσέλευση και δημιούργησε το μεγάλο ενδιαφέρον. Η οικονομία σήμερα βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω της κρίσης της. Οι ΟΠ ως καινούργιο κόμμα έλκουν τον κόσμο, προκειμένου να ακούσει από αυτούς μια καινούργια πρόταση. Το ενδιαφέρον πια δεν είναι θεωρητικό αλλά αγγίζει απτές και απολύτως κρίσιμες ανάγκες, που κινδυνεύουν να μην καλύπτονται εύκολα στο άμεσο μέλλον, όπως πχ η διατροφή και η στέγη. Σε μια κρίσιμη εποχή, οι κρίσιμες ανάγκες αναζητούν λύσεις τώρα, και οι ΟΠ οφείλουν να τις προσφέρουν. Η προώθηση εφαρμογής στο ήδη υπάρχον σύστημα, εναλλακτικών μοντέλων οικονομίας με βάση την τοπικότητα, την ποιότητα στην παραγωγή, την κατανάλωση και τελικά την ζωή, που στηρίζεται σε «άλλες αξίες», όπως η ισοτιμία στις οικονομικές σχέσεις, ή η αμεσοδημοκρατία στις αποφάσεις, είναι προώθηση αξιών από τις οποίες πηγάζει η πολιτική των ΟΠ αλλά και η δραστηριότητα των μη-καπιταλιστικών προτύπων, που παρουσιάστηκαν στον Πειραιά. Οι ΟΠ είναι το πολιτικό στήριγμα αυτών των προτύπων και μόνο συμφέρον έχουν όταν τα διαδίδουν. Η κρίση είναι συστημική, είναι ίσως παροδική ή περιοδική, το σύστημα πάντα βρίσκεται σε κάποιο τύπο κρίσης; Τα ενδιαφέροντα αυτά ερωτήματα τέθηκαν, όμως πολύ σημαντική βρίσκω την απάντηση που έδωσε η εισηγήτρια Joana Conill : είπε απλά ότι προφανώς έχουν σημασία τα χαρακτηριστικά της κρίσης, όμως επίσης έχουν σημασία και τα αντανακλαστικά που πρέπει να έχουμε, για να αντιμετωπίσουμε τα οικονομικά προβλήματα. Τι καλύτερο, σκέφτεται κανείς, από το δοκιμάζεις να «λύνεις» το πρόβλημα επί τόπου; Παρουσιάστηκαν από την Joana Conill μη-καπιταλιστικά μοντέλα οικονομίας, που πραγματοποιούνται από συλλογικότητες στην Καταλονία εδώ και χρόνια. Μη-καπιταλιστικά μοντέλα, σημαίνει ουσιαστικά εφαρμογή οικονομικών σχέσεων, που αν και κινούνται μέσα στο κυρίαρχο οικονομικό πλαίσιο, λειτουργούν, χρησιμοποιώντας διεξόδους που υπάρχουν ακόμα και μπορούν να αλλάξουν, σε κάποιο βαθμό, τα αποτελέσματα της κυρίαρχης οικονομικής διαδικασίας, πχ συνεταιρισμοί, ανταλλακτικό εμπόριο κλπ. Είναι αλήθεια ότι πολλά από αυτά τα πειράματα τέθηκαν σε λειτουργία πριν την παγκόσμια κρίση, την εποχή που ο καπιταλισμός ήταν «μαλακότερος». Η σκληρότητα που εμφανίζει σήμερα όμως, καθιστά πιο επιτακτική την αναζήτηση τέτοιων διεξόδων. Για αυτό και αυτοί οι πειραματισμοί πρέπει να δοκιμαστούν. Κάποιοι ανέφεραν ότι αυτά αποτελούν ενέργειες ανθρώπων με ιδιαίτερες ευαισθησίες ή κάποιων με ιδεολογικές εμμονές. Οι προσπάθειες διεξόδου από ένα καταπιεστικό σύστημα, γιατί πρέπει άραγε να χαρακτηριστούν εν είδει κατηγορίας; Αντίθετα μπορούν να γίνουν παράδειγμα για μίμηση ή έστω να μας δώσουν έμπνευση για εφαρμογές με τα δικά μας χαρακτηριστικά. Μπορούν να υπάρξουν νησίδες άλλης λογικής στον καπιταλισμό; Ο ίδιος ο καπιταλισμός όμως είχε τις νησίδες του ήδη σε μια εποχή που κυριαρχούσε ένα άλλο σύστημα, η φεουδαρχία. Γιατί όχι και εμείς αντίστοιχα; Η συζήτηση είναι τελικά πολύ θεωρητική και καλό θα ήταν να μην σκορπάμε απογοήτευση στις προσπάθειες για μια «άλλη» οικονομία. Αντίθετα θα πρέπει να αναλύσουμε με περισσότερη λεπτομέρεια τα ζητήματα, που αντιμετωπίζουμε όταν αποφασίζουμε να θέσουμε σε εφαρμογή πρότυπα μιας διαφορετικής οικονομίας. Η απόφασή μας αυτή έχει σαν στόχο την «αναχώρηση» μας από τον κατεστημένο κόσμο ή αντίθετα θέλει να εξαπλωθεί «εισβάλλοντας» δυναμικά στην κοινωνία; Οι δύο περιπτώσεις είναι δύο διαφορετικά σχέδια. Δηλώνω ότι τάσσομαι με την δεύτερη περίπτωση, γιατί η όσο γίνεται μεγαλύτερη διάδοση τέτοιων πρακτικών αλλάζει περισσότερο προς το καλύτερο τον κόσμο. Δεν δηλώνω ότι είμαι απογοητευμένος τόσο, που να θέλω να ασχοληθώ μόνο με τον στενό μου κύκλο, απλά για να τον διασώσω. Όσο πιο πρακτικές γίνονται οι ερωτήσεις τόσο πιο δύσκολα απαντώνται, όμως δεν μπορούν παρά να τεθούν : Θα υπάρχουν μισθοί για κάποιους, που θα ασχολούνται με τα καθαρά πρακτικά ζητήματα της όλης διαδικασίας ή θα είναι όλα σε εθελοντική και ανταλλακτική βάση; Αν υπάρξει για παράδειγμα -προκειμένου περί διακίνησης αγαθών- πλεόνασμα παραγωγής που δεν καταναλώθηκε, με αυτό τι γίνεται, περνάει σε άλλα κανάλια διανομής για να μην χαθούν έσοδα ; Θα πρέπει να υπάρχει κατάστημα λιανικής ή πρατήριο μελών ή τίποτα από όλα αυτά; Ποια θα είναι τα κριτήρια ποιότητας όταν προσφέρονται υπηρεσίες; Οι υπηρεσίες πώς θα κοστολογούνται; Εμπλέκονται πολλές περιπτώσεις εδώ, όπως οι επιστημονικές υπηρεσίες, παραδείγματος χάριν. Στα τρόφιμα είναι πιο εύκολο, απλά προωθείς τα βιολογικά και έχεις ξεμπερδέψει. Όμως και σ αυτό το παράδειγμα υπάρχουν ερωτήματα, όπως το ότι υπάρχουν παραγωγοί, που αποδεδειγμένα καλλιεργούν βιολογικά αλλά δεν έχουν πιστοποίηση, αυτοί λοιπόν είναι εκτός παιχνιδιού; Ο κατάλογος των ερωτημάτων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν, που παρατίθεται εδώ, ο οποίος συμπληρώθηκε και λίγο τυχαία, όμως νομίζω ότι έδωσα μια πρώτη γεύση προβλημάτων που πρέπει να επιλυθούν. Σαν κύριο κανόνα νομίζω ότι πρέπει να έχουμε ότι οι στόχοι στην έναρξη του εγχειρήματος πρέπει να είναι καθαροί και σαφείς ακόμα και αν είναι γενικοί. Έτσι θα οριστούν και οι σχέσεις μεταξύ μας, που είναι και το σπουδαιότερο γιατί αλλιώς οι διαφωνίες θα διαλύσουν το οποιοδήποτε εγχείρημα. Είναι σίγουρο ότι με βάση τους στόχους, θα υπάρξουν διαφορετικές προσεγγίσεις, έτσι κάποιες θα επιτύχουν αλλά και κάποιες όχι. Πρέπει όμως να υπάρξουν διαφορετικές προσεγγίσεις, όχι μόνο για να καλύψουν διαφορετικούς στόχους αλλά και για να προσπαθήσουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα με πολλούς τρόπους και έτσι περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Οι επιτυχημένοι τρόποι θα δείξουν σε όλους μας τον δρόμο. Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο blog των ΟΠ Πειραιά com/

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 3 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στον Γιωργο Οικονομου* Ποιος πρέπει να λαμβάνει τις αποφάσεις και να ασκεί την εξουσία; Όπως αναφέρετε και σε γραπτά σας, ποιος πρέπει να είναι «ο κύριος της πόλεως»; Το ερώτημα ποιος πρέπει να λαμβάνει τις αποφάσεις τέθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα στη δημοκρατική Αθήνα του 5ου π.χ. αιώνα. Η δημοκρατική αντίληψη δέχεται ότι την εξουσία υπό όλες τις μορφές της πρέπει να ασκεί ο δήμος, το σύνολο των ενεργών πολιτών. Αυτό άλλωστε σημαίνει και ο όρος δημοκρατία: ο δήμος είναι κύριος, το «κύριον της πόλεως», οι ίδιοι οι πολίτες άμεσα χωρίς αντιπροσώπους θεσπίζουν τους νόμους, λαμβάνουν τις αποφάσεις, συμμετέχουν στη δικαστική και την εκτελεστική εξουσία. Τα επιχειρήματα που στηρίζουν αυτή την αντίληψη είναι αρκετά. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά - τα υπόλοιπα υπάρχουν ανεπτυγμένα στο βιβλίο μου «Η άμεση δημοκρατία και η κριτική του Αριστοτέλη». Το πρώτο επιχείρημα είναι αυτό της ελευθερίας και κατοχυρώνει τόσο την ατομική όσο και τη συλλογική ελευθερία. Η πρώτη σημαίνει την ελευθερία του ατόμου να λαμβάνει τις αποφάσεις για τη ζωή του, ενώ η δεύτερη σημαίνει την πολιτική ελευθερία να λαμβάνει το σύνολο της κοινωνίας τις αποφάσεις που αφορούν και επηρεάζουν τη ζωή της. Το δεύτερο επιχείρημα αναφέρεται στην ισότητα, που σημαίνει κατ αρχάς πραγματική πολιτική ισότητα: όλοι είναι ίσοι να συμμετέχουν στην εξουσία. Τα δύο αυτά αιτήματα όπως είναι εμφανές είναι αλληλένδετα. Πώς εξελίσσονται οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί σήμερα; Ποιοι είναι δηλαδή σήμερα οι κύριοι της πόλεως; Τα σημερινά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα αποκαλούνται «αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες», αλλά αυτό είναι ένα ψεύδος που συγκαλύπτει την πραγματικότητα. Δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικές ούτε δημοκρατίες. Οι κυρίαρχες εξουσίες, κυβέρνηση, κοινοβούλιο και κόμματα, δεν αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των πολλών αλλά των ολίγων κοινωνικοοικονομικώς ισχυρών και δυνατών. Οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι νόμοι θεσπίζονται όχι από το σύνολο της κοινωνίας αλλά από τους ολίγους των κομμάτων. Συνεπώς δεν είναι δημοκρατίες αλλά καθαρότατες ολιγαρχίες. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης δικαίως τις ονόμασε φιλελεύθερες ολιγαρχίες. Το «κύριον της πόλεως» σήμερα είναι ακριβώς το μπλοκ της πολιτικής και της οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτή η διαπλοκή φαίνεται άλλωστε κατά τον εναργέστερο τρόπο στην τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία ταυτοχρόνως μας δείχνει την «ταξικότητα» της εξουσίας: όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις αφήρεσαν πλούτο από τα κατώτερα και μεσαία στρώματα και τα χάρισαν ουσιαστικά στα ανώτερα τράπεζες, βιομηχανίες, ΜΜΕ. Και φυσικά η κρίση κατά γενική εκτίμηση οφείλεται στην απελευθέρωση των αγορών από τη δεκαετία του 80 με τον νεοφιλελευθερισμό της Θάτσερ και του Ρήγκαν. Αυτό σήμαινε την ασυδοσία και το ανεξέλεγκτο του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των ΜΜΕ, που είχε ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση πλούτου σε ελαχίστους και την πτώχευση των υπολοίπων. Πώς θα μπορούσε να γίνει η μετάβαση από τους τρόπους που ασκείται σήμερα η εξουσία σε μορφές άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας; Για να οδηγηθούμε σε μορφές άμεσης δημοκρατίας απαιτούνται πρωτίστως οι εξής προϋποθέσεις. Πρώτη, να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι ότι τα σημερινά πολιτεύματα είναι ολιγαρχίες, και να αποφασίσουν να απεγκλωβιστούν από την κυρίαρχη ιδεολογία της αντιπροσώπευσης και των κομμάτων, που είναι οι στυλοβάτες της ολιγαρχίας. Δεύτερη, η θέληση των ανθρώπων να αυτοκυβερνηθούν, διότι αυτή είναι η ουσία της (άμεσης) δημοκρατίας. Τρίτη, η συνειδητοποίηση ότι το μέσον για τον σκοπό αυτό είναι να εγκαταλείψουν την παθητικότητα, τον ατομικισμό και την ιδιώτευση, να αγωνισθούν με βάση την αυτοοργάνωση και τον αυτοπροσδιορισμό. Εν ολίγοις, ικανή και αναγκαία συνθήκη για να εξέλθουν οι κοινωνίες από τη σημερινή παρακμή και να επιτύχουν την (άμεση) δημοκρατία, είναι να εισέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο. Να απελευθερωθούν από αποτυχημένες πρακτικές, να καταλάβουν ότι η αντιπροσώπευση και η ψήφος σε ένα κόμμα δεν αποτελούν λύση. Να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις, να επινοήσουν άλλους τρόπους πολιτικής πράξεως, αυτοσυγκρότησης και αυτοκαθορισμού, που να μην αλλοτριώνονται από κομματικές γραφειοκρατίες και αντιπροσώπους, από συνδικαλιστικές συντεχνίες και πάσης φύσεως ιδεολογικούς εγκλωβισμούς. Συνέντευξη στους συντάκτες της ΠΠ *O Γιώργος Ν. Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία. Συμμετείχε ενεργώς στο αντιδικτατορικό κίνημα. Παρακολούθησε στο Παρίσι τα μεταπτυχιακά σεμινάρια των Κ. Καστοριάδη, J. Derrida, A. Touraine, P. Bourdieu, J. Bouveresse. Έχει Master φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εφημερίδες, ανακοινώσεις σε συνέδρια και ημερίδες. Από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφορούν τα βιβλία του Η άμεση δημοκρατία και η κριτική του Αριστοτέλη (2007), Η αριστοτελική πολιτεία (2008) και Από την κρίση του κοινοβουλευτισμού στη δημοκρατία (2009). ΑΣΥΛΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ Τι είδους αντιεξουσιαστής είναι όποιος ασκεί απροκάλυπτα την εξουσία του ρόπαλου; Ακόμα χειρότερα, πώς η πανεπιστημιακή κοινότητα ανέχεται το να μετατρέπονται με το αζημίωτο οι συνδικαλιστικές παρατάξεις σε πλασιέ νυχτερινών κέντρων και τουριστικών γραφείων; Όλα αυτά τα παραδείγματα, δεν αποδεικνύουν, ότι η έννοια της ασυλίας είναι περιττή. Απλά αποδεικνύουν ότι οι θεματοφύλακες της βουλευτικής και της πανεπιστημιακής ασυλίας, είναι κατώτεροι των περιστάσεων και ανάξιοι να διαφυλάξουν το κύρος του θεσμού. Η αξία όμως ενός θεσμού δεν κρίνεται από τους ανάξιους θεματοφύλακες. Κανείς δεν θα ήταν τόσο αφελής να ζητήσει να καταργηθεί η πολεοδομία, επειδή κάποιοι υπάλληλοι χρηματίζονται και η Ελλάδα έχει γεμίσει καταπατήσεις και αυθαίρετα. Το πρόσφατο παράδειγμα της απεργίας των μεταναστών αναδεικνύει την σπουδαιότητα του ασύλου: Κάποιοι ξένοι συμπολίτες μας, που για πολλά χρόνια εργάζονται νόμιμα στην Ελλάδα και έχουν πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές, λόγω της κρίσης έμειναν άνεργοι και δεν έχουν αρκετά ένσημα για να ανανεώσουν την άδεια παραμονής τους. Γνωρίζω προσωπικά Αλβανό οικοδόμο, που ζει με την οικογένεια του 13 χρόνια στην Ελλάδα και φέτος κινδυνεύει να χάσει την άδεια παραμονής, λόγω της ανεργίας στην οικοδομή. Δεν γνωρίζω κανένα Έλληνα μετανάστη σε οποιαδήποτε χώρα, που μετά από 13 χρόνια παραμονής να μην έχει μόνιμη άδεια παραμονής και ταμείο ανεργίας. Οι άνθρωποι αυτοί και οι οικογένειες τους βρίσκονται σε απόγνωση. Δεν κατέβηκαν να τα σπάσουν, δεν άσκησαν βία, και απλά αναζήτησαν φιλοξενία σε έναν χώρο, για να κάνουν απεργία πείνας. Τους παραχωρήθηκε ένας χώρος από τους φοιτητές της Νομικής. Δεν κατέλαβαν την σχολή, δεν παρακώλυσαν μαθήματα, δεν προέβησαν σε καμία αξιόποινη πράξη. Δεν εκβίασαν κανένα για να επιβάλουν την άποψή τους. Και ενώ ανεχόμαστε τόσα χρόνια ακροδεξιούς με τσεκούρια, αναρχικούς με μολότοφ, και δεκάδες άλλες αμφιλεγόμενες χρήσεις του πανεπιστημιακού χώρου, ξαφνικά μας έκοψε η ευαισθησία για την δέσμευση ενός χώρου, που πρακτικά χρησιμεύει μόνο για εκδηλώσεις. Μα εάν έχει αξία η έννοια άσυλο θα έπρεπε να έχει αποκλειστικά για τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί άραγε να παραχωρούνται πανεπιστημιακοί χώροι για πολιτικές δραστηριότητες κομμάτων, ή επαγγελματικών οργανώσεων, και όχι για μία εκδήλωση μεταναστών; Γιατί μία φοιτητική νεολαία μπορεί να χρησιμοποιεί συστηματικά πανεπιστημιακό χώρο για να πουλάει εισιτήρια για το νυχτερινό κέντρο ευειδούς τραγουδίστριας, και δεν μπορεί μια άλλη φοιτητική νεολαία να φιλοξενήσει απεργούς πείνας; Και τέλος γιατί ο πρύτανης, που καταπίνει καθημερινά την κάμηλο, για ενέργειες, που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με μορφωμένους ανθρώπους, αλλά θα προκαλούσαν προβληματισμό ακόμα και στον υπόκοσμο, ξαφνικά κάλεσε την αστυνομία για να εκδιώξει τους απεργούς; Τον απείλησε ή τον πρόσβαλε κανείς; Και καταλήγω στο ερώτημα κλειδί: Αν την απεργία πείνας ή κάποια άλλη πολιτική εκδήλωση, την είχε διοργανώσει μία επαγγελματική ομοσπονδία ελλήνων εργατών, θα είχε κανείς διανοηθεί να καλέσει τα ΜΑΤ; Μήπως τελικά το άσυλο αφορά αποκλειστικά Ελληνόπαιδες, έστω και εάν χουλιγκανίζουν, ή κρατούν τσεκούρια; Λυπάμαι, που θα το πω: Όπως και στην περίπτωση της Κούνεβα, ντρέπομαι για την χώρα μου και την πνευματική της ηγεσία. Μία απόλυτα νόμιμη ενέργεια, που κανένα πρόβλημα δεν δημιουργούσε, βαφτίστηκε «κατάληψη», μόνο και μόνο επειδή οι δράστες δεν είχαν Έλληνες γονείς. Από τα άθλια χάλια του ελληνικού πανεπιστημίου, αυτό που έγινε πρωτοσέλιδο, είναι το ότι διανυκτέρευσαν εντός του «ξένοι, μαυριδεροί». Και η ελληνική αστυνομία, που εύχομαι να μην βρεθούμε στην ανάγκη της εάν μας ληστεύουν ή μας πατήσει κανένας μεθυσμένος, απέκλεισε το κέντρο, λες και επρόκειτο να συλληφθεί η ηγεσία της Μαφίας.

4 4 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ θεμα κοινωνιασ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΒΙΑ είναι σωστό να κάνουμε λάθος Του Dr. Δημήτρη Ραζή Σε κοινωνικό φαινόμενο του 21ο αιώνα έχει εξελιχθεί η βία στους αθλητικούς χώρους και κυρίως στα γήπεδα. Πάμπολλα παραδείγματα έχουν καταγραφεί τις τελευταίες δεκαετίες με θύματα ακόμα και νεκρούς οπαδούς ομάδων. Το πρόβλημα συμφώνα με τους συγχρόνους κοινωνιολόγους εντοπίζεται περισσότερο στις «πολιτισμένες- αναπτυγμένες» χώρες της Δύσης. Τα φαινόμενα βίας που λειτουργούν συνήθως ως βαλβίδα εκτονώσεις των ανώνυμων οπαδών, υποθάλπουν τις περισσότερες φόρες αρρωστημένα προσωπικά βιώματα και κοινωνικό-οικονομικές πιέσεις που αναζητούν τρόπο εκτόνωσης. Τι γίνεται όμως στην πατρίδα μας; Συμφώνα με το ρεπορτάζ η προσπάθεια της ΓΓΑ για τον περιορισμό των φαινομένων βίας στα γήπεδα ξεκινά επίσημα το , περίοδο κατά την οποία ξεκίνησε η εγκατάσταση του γνωστού σε όλους μας ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ. Οι παροχές αυτού του σχεδίου θα ήταν να τοποθετηθούν σύγχρονες κάμερες ασφαλείας σε όλα τα γήπεδα τις τωρινής super league καθώς επίσης να εφαρμοστεί και η κάρτα φιλάθλου μέσo το οποίο θα ήλεγχε και θα κρατούσε μακριά όλους τους ανεπιθύμητους οπαδούς και όχι μόνο. Η συνεργασία όμως των δύο συστημάτων (κάμερες ασφαλείας και ηλεκτρονικό εισιτήριο) πανελλαδικά και με κεντρική-κρατική διαχείρισή και έλεγχό έχει πολλαπλά ωφέλει. Πανελλαδικό αποκλεισμό (από όλα τα γήπεδα) ανεπιθύμητων οπαδών που δημιουργούν επεισόδια. Επακριβής είσπραξη του ΦΠΑ από την στιγμή που το κράτος ως διαχειριστής του συστήματος γνωρίζει κάθε στιγμή πόσα εισιτήρια κόπηκαν και από ποιους άρα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία μειωμένης καταβολής ΦΠΑ. Άμεση on line έκδοση εισιτηρίων για τους φιλάθλους, χρησιμοποιώντας την κάρτα φιλάθλου και ταχύτερη πρόσβασή στο γήπεδο. Απόλυτος έλεγχος και ασφάλεια πρόσβασης του φιλάθλου στη θέση του, γνωρίζοντας ότι οι αρχές ξέρουν ποιος είναι άρα δεν ομαδοποιείτε στο πλήθος. Αυτά είναι λοιπόν μερικά σημαντικά στοιχεία του συστήματος το οποίο παρεμπίπτοντος δεν έχει εγκατασταθεί πλήρως. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η κωλυσιεργία οφείλεται στην αρτηριοσκλήρωση του κρατικού μηχανισμού όχι και στον «τσαμπουκά» κάποιων ομάδων που θέλουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους συστήματα για ευνόητους λόγους, φοροδιαφυγή, όχι κεντρικός έλεγχος και διαχείριση κ.α. Από εδώ και περά τα συμπεράσματα είναι δικά σας. ΣΑΚΟΥΛΕΣ Του Παύλου Παναγιωτόπουλου Εισαγωγή Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα, σε πολλά καταστήματα μοιράζονται διασπώμενες σακούλες, οι οποίες παρουσιάζονται ως οικολογικές, βιο-διασπώμενες και φιλικές για το περιβάλλον. Μάλιστα συχνά προωθούνται από χορηγούς και αναγράφεται πάνω τους ότι πρέπει να ανακυκλώνονται. Οι σακούλες αυτές κατασκευάζονται από πολυαιθυλένιο με προ-οξειδωτικά πρόσθετα. Είναι όμως στην πραγματικότητα φιλικές προς το περιβάλλον; Τι συμβαίνει, όταν αφεθούν στο περιβάλλον? Οι σακούλες αυτές τεμαχίζονται σε μικρά τρίμματα υπό την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας και της θερμότητας. Έως ότου διασπαστούν, μπορεί να προκαλέσουν τα γνωστά προβλήματα των κοινών πλαστικών τσαντών (εκατοντάδες έτη για την αποδόμησή τους, καταναλώνονται από ζώα, όταν καταλήγουν σε χωματερές εμποδίζουν την αποδόμηση οργανικών προϊόντων κλπ κλπ). Όταν τελικά διασπαστούν, προκαλούν αόρατη ρύπανση, η οποία συσσωρεύεται με την πάροδο του χρόνου και δεν μπορεί να ελεγχθεί. Τα μικροσκοπικά τεμάχια πλαστικού καταναλώνονται (μα δεν αποδομούνται) από μικροοργανισμούς και έτσι, μέσω της τροφικής αλυσίδας καταλήγουν ξανά στον άνθρωπο. Διασπώμενες σακούλες και ανακύκλωση Αν και πάνω τους αναφέρεται ότι πρέπει να ανακυκλώνονται, η ανάμειξη πολυαιθυλενίου με προ-οξειδωτικά με άλλου είδους απλό πολυαιθυλένιο προς ανακύκλωση, έχει σαν αποτέλεσμα το ανακυκλωμένο υλικό που προκύπτει να παίρνει τις ιδιότητες του πρώτου, που είναι φωτο-διασπώμενο. Επομένως δημιουργούνται σημαντικά προβλήματα με την απόρριψη αυτού του τύπου πλαστικών σε κάδους ανακύκλωσης. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί πως υπάρχουν και πραγματικές-πιστοποιημένα βιοδιασπώμενες σακούλες, κατασκευασμένες από βιοδιασπώμενα - φυσικά υλικά, κατάλληλα για κομποστοποίηση. Αυτού του τύπου οι σακούλες απαιτούν διαφορετικές διεργασίες για την παραγωγή τους και έχουν σημαντικά υψηλότερο κόστος. Συμπεράσματα Φαίνεται λοιπόν ότι δημιουργείται η αντίληψη πως οι διασπώμενες σακούλες είναι καλύτερες και φιλικότερες προς το περιβάλλον, κάτι που αποδεικνύεται ότι δεν ισχύει. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι: σε επίπεδο κράτους: νομοθεσία, εκστρατείες κατά της χρήσης πλαστικών τσαντών-συσκευασιών σε επίπεδο προσωπικό: αλλαγή νοοτροπίας-συνηθειών. Τσάντες πολλαπλής χρήσης από ανθεκτικό πλαστικό ή πάνινες τσάντες, όπως ήδη συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, είναι η καλύτερη λύση Η συμπεριφορά στο δρόμο έχει εθνικότητα; Της Άννας Ριτσατάκη Πέρυσι το καλοκαίρι πήγα σε συνέδριο στο Sandnes, στη Νορβηγία. Την πρώτη μέρα ξεκίνησα με τα πόδια να πάω στο χώρο του συνεδρίου. Όπως πλησίασα την άκρη του δρόμου για να βεβαιωθώ ότι πάω στη σωστή κατεύθυνση, σταμάτησαν όλα τα αυτοκίνητα. Ξαφνιάστηκα αλλά θεώρησα ότι ήταν άσχετο με μένα. Λίγο παρακάτω πήγα ξανά στην άκρη του δρόμου και πάλι σταμάτησαν όλα τα αυτοκίνητα, και οι οδηγοί με κοιτούσαν επίμονα. Έτσι ανακάλυψα ότι, σε αυτήν την περίφημη πόλη, οι οδηγοί σταματούν μόλις αντιληφτούν ότι ο πεζός θέλει να περάσει το δρόμο. Ο πεζός έχει προτεραιότητα, και ας ονομάζουν την πόλη τους «Sandnes, πόλη του ποδηλάτου». Στην Αθήνα οι εμπειρίες είναι κάπως διαφορετικές. Μπορεί να περιμένει κανείς να περάσει σε διάβαση πεζών, αλλά τα αυτοκίνητα δεν σταματάνε, ούτε κόβουν ταχύτητα λες και οι διαβάσεις πεζών είναι για ομορφιά, έτσι, για να σπάσουμε την μονοτονία με λίγο ριγέ χρώμα. Μόνο αν έχει φανάρι, μπορεί ο πεζός να περάσει ακίνδυνα. Άλλο περίεργο φαινόμενο στη χώρα μας εισάγουμε αυτοκίνητα χωρίς φλας. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον, διότι ελάχιστοι οδηγοί δείχνουν με φλας ότι πρόκειται να στρίψουν. Το παρκάρισμα είναι άλλο ένα ελληνικό (ή ίσως μεσογειακό) μυθιστόρημα. Παρκάρουμε στα πεζοδρόμια ή ακόμα και στις διαβάσεις πεζών. Θεωρείται φυσικό ότι παιδιά, ηλικιωμένοι, μανάδες με μωρά σε καρότσια, άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια θα κατέβουν από το πεζοδρόμιο, μέσα στη κίνηση, για να περάσουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Παρκάρουμε δίπλα στα φανάρια και σε γωνίες, ώστε όποιος θέλει να βγει από ένα στενό σε κεντρικό δρόμο, δεν έχει καμία ορατότητα. Σε άλλες χώρες χάνεις το δίπλωμα οδήγησης για τέτοια παραπτώματα. Αγνοούμε τον οδικό κώδικα που λέει ότι δεν πρέπει να οδηγούμε και να μιλάμε συγχρόνως στο κινητό. Έχω δει ακόμα και οδηγούς λεωφορείων, που έχουν ευθύνη για τόσες ψυχές, να οδηγούν με το κινητό στο χέρι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το «γιατί». Γιατί όταν καθόμαστε πίσω από το τιμόνι σκεφτόμαστε μόνο την δική μας βολή; Πώς θα μάθουμε να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύουμε την ψυχική και σωματική υγεία των συνοδοιπόρων μας;

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΕΡΓΑ & ΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 5 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ Του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου Η δημοσιογραφία υφίσταται έντονη κριτική σε πολλές χώρες και στην Ελλάδα. Έλλειψη αντικειμενικότητας, απουσία ανεξαρτησίας, εξυπηρέτηση συμφερόντων, κατάχρηση εξουσίας, υπερβολικές αμοιβές είναι μερικές από τις σοβαρότερες κατηγορίες που απευθύνει συχνά η κοινή γνώμη στους ανθρώπους του τύπου. Σ ορισμένες περιπτώσεις η κριτική αυτή είναι δικαιολογημένη -καθώς ΜΜΕ και δημοσιογράφοι εκτρέπονται του ρόλου τους- αλλά δεν πρέπει να είναι και ισοπεδωτική. Δεδομένων των συνθηκών και διαπλοκών της εποχής, η πλειοψηφία των λειτουργών του τύπου εξακολουθεί να κάνει καλά τη δουλειά της και να δικαιολογεί τον τίτλο της, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις όπου η δημοσιογραφία διατηρεί τη μαχητική, αδέσμευτη έως και ηρωική πλευρά της. Τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης που συντάσσουν οι «Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα» για την «Κατάσταση της Ελευθεροτυπίας στον Κόσμο» είναι αποκαλυπτικά. Το 2010, που δεν ήταν από τα χειρότερα έτη, 57 δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν σε 25 χώρες, 51 απήχθησαν, 535 συνελήφθησαν, 1374 απειλήθηκαν ή δέχθηκαν επιθέσεις, 124 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και 504 ΜΜΕ υπέστησαν άμεση λογοκρισία. Τα δε Νέα Μέσα δεν εξαιρέθηκαν, καθώς 152 blogers και διαχειριστές ιστοσελίδων συνελήφθησαν, 52 έγιναν στόχος επιθέσεων, ενώ σε 62 χώρες κατεγράφησαν περιστατικά διαδικτυακής λογοκρισίας και σχετικών διώξεων, με κορυφαία περίπτωση εκείνη του Wikileaks (και την αντιμετώπιση του δημιουργού του Τζούλιαν Αζάνζ). Και για να μη θεωρείται ότι όλα αυτά συνέβαιναν κάπου στον -παλιότερααποκαλούμενο «Τρίτο Κόσμο», να αναφερθεί ότι στα ευρωπαϊκά κράτη υπήρξαν το προηγούμενο έτος 4 δολοφονίες δημοσιογράφων, 97 συλλήψεις, 338 επιθέσεις και 171 πράξεις λογοκρισίας. Η γειτονική Τουρκία, παρά τις μεταρρυθμίσεις Ερντογκάν, παραμένει «μαύρο πρόβατο» σ ό,τι αφορά την ελευθεροτυπία, ερχόμενη 138η στην κατάταξη συνολικά 178 χωρών. Τέσσερις χιλιάδες (!) μηνύσεις και αγωγές έγιναν κατά δημοσιογράφων που μετείχαν στις αποκαλύψεις των συνομωσιών «Εργκέντεκον», «Βαριοπούλα» και «Κλωβός» του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου, αλλά διώξεις υπήρξαν και κατά ΜΜΕ που επικρίνουν τη σημερινή κυβέρνηση (ξεχωρίζουν τα αστρονομικά πρόστιμα 2 δις (!) που υποβλήθηκαν στον αντιπολιτευόμενο όμιλο Ντογάν, υποτίθεται για φορολογικούς λόγους και παραβάσεις στις αγοραπωλησίες που είχε με εταιρίες του εξωτερικού), ενώ το 2010 έκλεισε με καταδίκη της εκδότριας της μοναδικής ημερήσιας κουρδικής εφημερίδας σε 138 χρόνια φυλάκισης για προπαγάνδα υπέρ του PKK. Και ενώ στη Ρωσία και τις χώρες που προέκυψαν από την ΕΣΣΔ οι απειλές και επιθέσεις κατά στελεχών του Τύπου ήταν και πάλι κάτι συχνό, ακόμη και στη γεννήτορα των ελευθεριών Γαλλία υπήρξαν καταγγελίες ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας παρακολουθούν δημοσιογράφους που ασχολούνται με αποκαλύψεις για τον Πρόεδρο Σαρκοζί. Τέλος, η Ελλάδα έπεσε στην 70η θέση της προαναφερόμενης κατάταξης, κυρίως λόγω της δολοφονίας του Σ.Γκιόλια και των προπηλακισμών ανθρώπων των ΜΜΕ στις διάφορες διαδηλώσεις. Το 2010 ήταν, επίσης, έτος μεγάλων περικοπών στο χώρο του Τύπου διεθνώς. Σε Ευρώπη και Β. Αμερική έχουν χαθεί από το 2008 περίπου 10%-15% των θέσεων εργασίας σε εφημερίδες, ρ/τ και ακόμη και διαδικτυακά Μέσα. Τα ειδησεογραφικά τμήματα συρρικνώνονται και συγχωνεύονται, τα ερευνητικά ρεπορτάζ περιορίζονται, οι δε ανταποκριτές σχεδόν εξαφανίζονται, υποκαθιστάμενοι από τις ανταποκρίσεις των πρακτορείων που αναπαράγονται μαζικά και ομοιόμορφα. Από δίπλα και τα τμήματα «εταιρικής επικοινωνίας», που λειτουργούν στα πλαίσια μεγάλων επιχειρήσεων έως κρατικών και διεθνών θεσμών και τα οποία «διευκολύνουν» το έργο των δημοσιογράφων, παρέχοντάς τους έτοιμη και στρογγυλεμένη συντακτική ύλη. Τέλος, μέσα στην κρίση πολλά ΜΜΕ εξαγοράζονται από ομίλους-μεγαθήρια, που θέτουν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία και πολυμορφία του τύπου, αλλά και τη δυνατότητα της πολιτικής και της δικαιοσύνης να τα ελέγχουν. Τα ανεξάρτητα ειδησεογραφικά site, τα blogs και οι διάφορες μορφές «δημοσιογραφίας των πολιτών» θεωρούνται μια ελπίδα και μια απάντηση στην κρίση των παραδοσιακών ΜΜΕ. Και ως ένα βαθμό είναι. Σε αρκετές, όμως, περιπτώσεις, ο υποκειμενισμός, η προχειρότητα, η έλλειψη εγκυρότητας, επαγγελματισμού αλλά και διαφάνειας, που τα διακρίνει, δε θα πρέπει να θέτει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο εκείνη τη δημοσιογραφία, την οποία χρειαζόμαστε πάντα ως κοινωνία του ΚΩστα ΛΟΥκέρη Ιανουάριος Επιμένει ο Κος Φωτόπουλος από τις στήλες της Ελευθεροτυπίας να μας περνάει γενεές δεκατέσσερες. Τι μεταλλαγμένοι Πράσινοι, τι το κόμμα του Κον Μπεντίτ... Είναι να μην πιάσει κάποιος φιλενάδα την αλήθεια, μόλις την πιάσει δεν την αφήνει ποτέ! 2.Σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια. Συζητήσεις με καθυστέρηση δεκαετιών, ψέματα επί ψεμάτων. Ένα κράτος που επιμένει να είναι ανειλικρινές. Μια σειρά επιχειρηματιών που βλέπουν το σκουπίδια ως κέρδος και καλά κάνουν. Μια κοινωνία που αρνείται να δει τα σκουπίδια της έτσι όπως αυτά είναι, δηλαδή ως τα πανάκριβα περιττώματα της ψευδεπίγραφης ευτυχίας, αποτόκου της ανάπτυξης. Εκεί, εκεί, εκεί στην Κερατέα, σκουπίδια ν αγναντεύουμε και να περνάμ ωραία... 3.Κάτσανε λοιπόν τα κράτη, αυτοί οι Λεβιάθαν της μετεπαναστατικής Γαλλίας, κι αφού φτιάξανε κρατικούς στρατούς, κρατικά και υποχρεωτικά σχολεία, σημαίες, θυρεούς, εθνικούς μύθους και ταρατατζούμ βάλανε σύνορα στα ποτάμια, τις λίμνες και στα βουνά της γης. Μετά όρισαν πόσος αέρας ανήκει στο κράτος. Μετά πόση θάλασσα ανήκει στο κράτος. Πόσος βυθός. Πόσο διάστημα...κι ύστερα ήρθαν οι ΑΟΖ... Ανεξέλεγκτα Όρια Ζαβολιάς Οι της Δημοκρατικής Αριστεράς μελετούν, ακούγεται, το καταστατικό μας με στόχο να υιοθετήσουν τμήματά του ή τη φιλοσοφία του. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι σ αυτούς θα λειτουργήσει άψογα, χωρίς παρερμηνείες, αλλαγές, τροποποιήσεις. Κι αυτό γιατί εάν υιοθετήσουν τμήματα του καταστατικού μας θα ναι το πρώτο αντιαρχηγικό κόμμα με αρχηγό! Και τι αρχηγό! Με αρχηγική θητεία στην ΕΑΡ στον ΣΥΝ και τώρα στη ΔΑΡ. Πώς λέμε διαδοχική ασφάλιση... διαδοχική αρχηγεία... 5.Η εναλλαγή στα πόστα ευθύνης (και προβολής) είναι ένα στοίχημα πολιτικό και προσωπικό. Εμπεριέχει προσωπικές επαγγελματικές αγωνίες, ανεκπλήρωτους πόθους, ενδόμυχες αντιζηλίες. Εκπαιδευόμαστε φίλοι μου, εκπαιδευόμαστε! 6.Στις ευρωεκλογές εκλέξαμε τον ΜΑΤ. Στις εθνικές στα παρατσάκ θα μασταν στη Βουλή. Στις τοπικές βγάλαμε δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους και κάμποσοι επελέ- γησαν ως «παρά τω Δημάρχω» σύμβουλοι. Μήπως αυτοί οι έρημοι οι ψηφοφόροι μας θα πρεπε ΤΩΡΑ να γνωρίζουν ποια/ποιος θα αντικαταστήσει τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, όταν λήξει η θητεία του; Λέω μήπως, για να διαφέρουμε από τους επαγγελματίες πολιτικούς, οι οποίοι επιλέγουν τον πολιτικό αιφνιδιασμό για να εντυπωσιάζουν τα πλήθη και να... τακτοποιούν τις φιλοδοξίες τους. Λέω, μήπως... ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ecogreen@otenet.gr Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, , τ , f Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία , τ , f Τι αγάπη κι αυτή με το Ισραήλ! Τι κοινά στρατιωτικά γυμνάσια, τι κοινές υπουργικές συνεδριάσεις, τι κοινές επιχειρηματικές δράσεις, τι αγωγοί φυσικού αερίου, τι τουρισμός... Και το διεθνές δίκαιο στο οποίο, υποτίθεται, στηρίζουμε όλη την εξωτερική μας πολιτική; Κι οι Παλαιστίνοι που στηρίζονται στις αποφάσεις του ΟΗΕ; Πάλι γκρινιάζω... Λεπτομέρειες... ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ιδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εφημερίδα Κολοκοτρώνη 31, , Αθήνα, τ , f ecogreen@otenet.gr ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Τσιρώνης ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Ξενικός ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κώστας Γεωργιάδης ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ: Νατάσσα Τσιρώνη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal Designers ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

6 6 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ OXYGENERGY ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 Το Ευρωκοινοβούλιο καλεί για δεσμευτικό στόχο εξοικονόμησης ενέργειας Του Τάσου Κρομμύδα Ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Κομισιόν και τις κυβερνήσεις των κρατών μελών για αναβάθμιση των ευρωπαϊκών πολιτικών για την εξοικονόμηση ενέργειας έστειλε στις 15 Δεκεμβρίου το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμα της ολομέλειάς του. Το ψήφισμα που μεταξύ άλλων ζητά και δεσμευτικό στόχο για εξοικονόμηση ενέργειας κατά 20% το 2020 σε σχέση με το σενάριο αναφοράς έρχεται ενόψει του Σχεδίου Δράσης για την Εξοικονόμηση Ενέργειας που θα συζητηθεί στο Συμβούλιο της ΕΕ στις 4 Φεβρουαρίου. Το Μάρτιο του 2007, οι αρχηγοί κρατών της ΕΕ είχαν θέσει τους περίφημους στόχους : Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% το 2020 σε σχέση με το 1990 Μερίδιο 20% των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση ενέργειας το 2020 Εξοικονόμηση ενέργειας κατά 20% το 2020 σε σχέση με το σενάριο αναφοράς Οι δύο πρώτοι στόχοι ήταν δεσμευτικοί και αποτυπώθηκαν σε σχετικές Οδηγίες το Δεκέμβριο του Όμως ο στόχος εξοικονόμησης ήταν και παραμένει ενδεικτικός με ρεαλιστικό το ενδεχόμενο να απέχει πολύ από το να επιτευχθεί. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν ( Μια στρατηγική για ανταγωνιστική, βιώσιμη και ασφαλή ενέργεια ) εκτιμάται πως με βάση τα σημερινά δεδομένα το 2020 η εξοικονόμηση ενέργειας στην ΕΕ το 2020 θα είναι μόλις 9%. Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου αποτελεί επομένως πολύ θετική εξέλιξη περιλαμβάνοντας μάλιστα μαζί με το κάλεσμα για δεσμευτικό στόχο και μια σειρά στοχευμένων μέτρων σε όλους τους ενεργειακούς κλάδους όπως οι ηλεκτρικές συσκευές και τα κτίρια. Εκτός από τις αυτονόητες θετικές επιπτώσεις στην οικονομία, το περιβάλλον και την ενεργειακή ασφάλεια που θα έχει η υιοθέτηση δεσμευτικού στόχου για την εξοικονόμηση, θα καταστήσει ταυτόχρονα και πιο εύκολη και οικονομική την επίτευξη και των άλλων στόχων της ΕΕ για μειώσεις εκπομπών και αύξηση του μεριδίου των ΑΠΕ. Στοιχεια για το διασυνδεδεμενο Συστημα Ηλεκτρισμου Ο Διαχειριστής του Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας έδωσε στη δημοσιότητα τα συγκεντρωτικά στοιχεία του ηπειρωτικού διασυνδεδεμένου συστήματος ηλεκτρισμού της Ελλάδας για το Από την ανάλυση των στοιχείων αυτών και τη σύγκρισή τους με τα αντίστοιχα όλων των ετών από το 2004 προκύπτουν οι παρακάτω διαπιστώσεις: Παραγωγή ηλεκτρισμού στο ηπειρωτικό Σύστημα ανά τεχνολογία (GWh) Μεταβολή /09 10/04 Λιγνίτης 32491, , , , , , ,6-10,2% -15,55% Πετρέλαιο 2687,4 3302, ,1 1697,4 113,3-93,3% -95,78% Φυσ. Αέριο 8037,6 7944, , , ,7 9377, ,1 10,5% 28,96% Υ/Η 4926,6 5420,6 6229,4 3142,7 2973,5 4955,4 6702,6 35,3% 36,05% ΑΠΕ 757,8 894,8 1131,7 1312,1 1568,9 1883,8 2039,1 8,2% 169,08% Εισαγωγές 2820,6 3780,9 4202,4 4354, ,7 5706,1 30,6% 102,30% Συνολική Ζήτηση (GWh) 51721, , , , , ,5-0,2% 1,18% Κατανάλωση ΥΤ (GWh) 7392, ,6 7769,3 7543,3 6003,7 6355,2 5,9% -14,03% Αιχμή (MW) ,8% 5,68% 63% 5% 5% 1% 10% 16% Λιγνίτης Εισαγωγές ΑΠΕ Υ/Η Φυσικό Αέριο Πετρέλαιο 0% 52% 20% 11% 4% 13% Η καθαρή ζήτηση έμεινε πρακτικά σταθερή το 2010 (-0,2%) μετά τη σημαντική μείωση κατά 6% που είχε σημειώσει το Η κατανάλωση των μεγάλων βιομηχανικών καταναλωτών Υψηλής Τάσης αυξήθηκε κατά 5,9%, παραμένοντας όμως σημαντικά κάτω από τα επίπεδα οποιασδήποτε άλλης χρονιάς μεταξύ 2004 και Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, από τον Αύγουστο δεν υπάρχει καθόλου ηλεκτροπαραγωγή από πετρέλαιο στο διασυνδεδεμένο σύστημα με αποτέλεσμα αυτή να παρουσιάσει μείωση κατά 93,3% το Η ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη μειώθηκε κατά 10,2% φτάνοντας στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας 7ετίας. Η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο αυξήθηκε κατά 10,5%, παραμένοντας όμως σημαντικά χαμηλότερη από τα επίπεδα του 2007 και Η υδροηλεκτρική παραγωγή παρουσίασε αύξηση κατά 35,3% λόγω των σημαντικών βροχοπτώσεων του περασμένου χειμώνα, φτάνοντας τα υψηλότερα επίπεδα της 7ετίας, υπερδιπλάσια εκείνων του 2007 και 2008, ετών με λίγες βροχοπτώσεις. Η παραγωγή από ΑΠΕ αυξήθηκε κατά μόλις 8,2%. Το συνολικό μερίδιο ΑΠΕ και Υ/Η, παρά την καλή υδραυλική χρονιά, ανήρθε σε 17%, πολύ κάτω από το στόχο της κυβέρνησης για μερίδιο 40% το Οι καθαρές εισαγωγές ηλεκτρισμού αυξήθηκαν κατά 30,6% φτάνοντας επίπεδα διπλάσια εκείνων του Στα παραπάνω γραφήματα φαίνεται η εξέλιξη σε απόλυτα μεγέθη της ηλεκτροπαραγωγής ανά τεχνολογία στο ηπειρωτικό Σύστημα για τα έτη 2004 έως 2010 καθώς και τα μερίδια για το πρώτο και το τελευταίο έτος. Ολλανδία: ηλιακοί συλλέκτες σε ποδηλατόδρομους Περιβαλλον Ενεργεια Οικολογια Την ώρα που άλλες πόλεις σκέπτονται να κατασκευάσουν ποδηλατόδρομους, μια ολλανδική πόλη ετοιμάζεται να τους στρώσει με ηλιακούς συλλέκτες. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, η πρωτοποριακή αυτή μέθοδος θα εφαρμοστεί στην μικρή πόλη Κρόμενι, βόρεια του Aμστερνταμ. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι συλλέκτες θα ενσωματωθούν σε μια παχιά επιφάνεια που μοιάζει με γυαλί, αλλά δεν θα γλιστράει και θα είναι ανθεκτική ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα φτάνει τις 50 kwh ανά τετραγωνικό μέτρο το χρόνο. Η παραγόμενη ενέργεια θα τροφοδοτεί τα φανάρια, τα φώτα των δρόμων, αλλά και σπίτια. Το σύστημα SolaRoad, που αναμένεται να τοποθετηθεί σε περίπου ένα χρόνο, αποτελείται από τσιμεντένιες πλάκες με ενσωματωμένα ηλιακά κύτταρα κρυσταλλικού πυριτίου, οι οποίες θα καλύπτονται από ανθεκτικό γυαλί πάχους περίπου 1 εκατοστού. Οι αρχές ελπίζουν ότι η ενέργεια που θα παράγεται κατά τη διάρκεια της ημέρας θα μπορεί να αποθηκεύεται ώστε να διοχετεύεται τη νύχτα.

7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ 7 Συνeντευξη του ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ Εκδότη του Περιοδικού FANTOMAS στην «ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» Τι είναι η Κοινωνική Τράπεζα και πότε κάνει την εμφάνισή της ως ιδέα; Η Κοινωνική Τράπεζα είναι ένα μικροπιστωτικό ίδρυμα, δηλαδή ένα ίδρυμα που έχει ως στόχο του να βοηθήσει εκείνους που αποκλείονται από τα συνηθισμένα τραπεζικά ιδρύματα, ενώ χρειάζονται οικονομική βοήθεια για να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση, αφού τα ποσά που έχουν ανάγκη δεν μπορούν να τα αντλήσουν από τις συνηθισμένες τράπεζες, είτε επειδή είναι μικρά είτε επειδή οι άνθρωποι αυτοί επειδή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτουν οι τράπεζες αυτές. Η ιδέα της Κοινωνικής Τράπεζας έκανε την εμφάνισή της πριν 2 χρόνια, όταν εξετάζαμε τα σχετικά μικροπιστωτικά ιδρύματα στο εξωτερικό, όπως είναι η Ηθική Τράπεζα της Ιταλίας. Η ομάδα «Fantomas», αφού πρώτα μελέτησε τους όρους και τις προϋποθέσεις που ισχύουν στο εξωτερικό σε ανάλογες περιπτώσεις, διαμόρφωσε ένα παραλλαγμένο σχέδιο για την εφαρμογή της στην Ελλάδα. Πώς μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα; Το πρώτο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η Κοινωνική Τράπεζα δεν γίνεται να εφαρμοστεί με οποιονδήποτε από τους τρόπους που χρησιμοποιούνται στο εξωτερικό, ακόμα και στις πιο επιτυχημένες περιπτώσεις. Αυτό θα συνιστούσε συνταγή αποτυχίας. Οι συνθήκες, οι ανάγκες, οι κοινωνικές ομάδες, όλα διαφέρουν. Όλα, εκτός από την ανάγκη ορισμένων κοινωνικών ομάδων για οικονομική ενίσχυση. Η Κοινωνική Τράπεζα είναι μια τράπεζα που λειτουργεί συνεργατικά. Αυτό σημαίνει ότι για την εφαρμογή της απαιτείται η συνεργασία οργανισμών του τριτογενούς τομέα, όπως Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας, Δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, εθελοντικοί Η Κοινωνική Τράπεζα λειτουργεί συνεργατικά. Για την εφαρμογή της απαιτείται η συνεργασία οργανισμών του τριτογενούς τομέα, όπως Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας, Δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, εθελοντικοί οργανισμοί, ΜΚΟ κτλ. οργανισμοί, ΜΚΟ κτλ. Επιπλέον οι μικρομέτοχοι θα έχουν τη δυνατότητα να εκφράζουν τη γνώμη τους για διάφορα προγράμματα της τράπεζας μέσω ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα ίδρυμα ειδικού τύπου, μια συλλογική προσπάθεια που απευθύνεται στην κοινότητα. Ποιοι θα ωφελούνται και από ποιους πιστεύετε πως θα υπάρξουν αντιδράσεις στην υλοποίηση της ιδέας και γιατί; Εκείνοι που θα ωφεληθούν είναι τα πρόσωπα που βρίσκονται στο όριο ή και κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως και οι διάφορες περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, π.χ. οι μετανάστες. Αυτοί βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα αρνητική κατάσταση. Από τη μια έχουν ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης, αλλά από την άλλη, επειδή έχουν τα πιο μικρά, πιο άτακτα και πιο αναξιόπιστα εισοδήματα, πιο συχνά από άλλους, βρίσκονται στην κατάσταση του να χρειάζονται ή να επιθυμούν να αγοράσουν αγαθά ανάγκης χωρίς να έχουν άμεσα τα χρήματα για να το κάνουν αυτό. Τότε πρέπει είτε να ζουν χωρίς αυτά είτε να πωλούν τα λίγα περιουσιακά τους στοιχεία. Επιπλέον, υπάρχουν οι μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις, των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία για να υποθηκεύσουν, ώστε να πάρουν ένα δάνειο για να ξεκινήσουν μια δουλειά ή για να βελτιώσουν την ήδη υπάρχουσα. Αντιδράσεις είναι πιθανό να υπάρξουν κυρίως από εκείνους που θέλουν όσους είναι σε δυσμενή οικονομική κατάσταση να τους διατηρήσουν σ αυτήν, ώστε να τους εκμεταλλεύονται, μέχρι τέλους, οικονομικά και κοινωνικά. Θα αντιδράσουν εκείνοι που μόνο στα λόγια θέλουν τη βελτίωση των ανθρώπων αυτών. Πρόκειται για αναμενόμενες αντιδράσεις. Από τη στιγμή, όμως, που μια τέτοια ιδέα ριζώσει στην κοινωνία, και αυτό θα συμβεί, όταν γίνει αντιληπτό πως πραγματικά βοηθάει όσους έχουν ανάγκη, οι όποιες αντιδράσεις σύντομα θα υποχωρήσουν ή και θα παύσουν. Άλλωστε η αυξανόμενη ανεργία στη χώρα μας καθώς και το κύμα των νεόπτωχων που ήδη δημιουργείται, θα κάνει επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας της Κοινωνικής Τράπεζας. Η ομάδα «FANTOMAS», με τη βοήθεια διακεκριμένων επιστημόνων, Πανεπιστημιακών και Δημοσιογράφων, όπως ο Κώστας Διάκος, ο Μιχάλης Κατσιμίτσης, ο Λάμπρος Λάσδας, η Κατερίνα Αποστολίδη κ.ά. έχει προσαρμόσει, με μία μελέτη εκατοντάδων σελίδων, όλα τα παραπάνω στις σημερινές ανάγκες της Σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας. Συνέντευξη στους συντάκτες της ΠΠ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ Κοινή Δήλωση των... Οικολογικών Ανέμων Β. και Ν. Αιγαίου Κατ αρχή θετική, αν δεν μείνει μόνο στις μελέτες και στα λόγια, θεωρούν ο ΟΙΚΟΛΟ- ΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Ν. Αιγαίου και ο ΟΙΚΟΛΟ- ΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Β. Αιγαίου την εξαγγελία της υφυπουργού Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας κ. Ελπίδας Τσουρή ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει στην εφαρμογή του «μεταφορικού ισοδύναμου» στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για τις άγονες γραμμές. Βέβαια από τα λόγια μέχρι την εφαρμογή στην πράξη μπορεί να υπάρξει τεράστια απόσταση. Επίσης, το θέμα του μεταφορικού ισοδύναμου πρέπει να απασχολήσει στο επόμενο διάστημα την ελληνική πολιτική για το νησιωτικό χώρο συνολικά και όχι μόνο για τα νησιά των άγονων γραμμών. Παράλληλα, το μεταφορικό ισοδύναμο αποτελεί ένα υποσύνολο της πολιτικής για τη νησιωτικότητα που θα πρέπει να συγκροτήσει η ελληνική κυβέρνηση προς την ΕΕ με στόχο το χρηματοδοτικό μέσο που θα διαδεχθεί το ΕΣΠΑ, το 2014, να περιέχει συγκροτημένη πολιτική για τη νησιωτικότητα. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για την επιλογή της εταιρείας που θα αναλάβει την κατάρτιση ολοκληρωμένης μελέτης για την εφαρμογή του Μεταφορικού Ισοδύναμου στην ελληνική ακτοπλοΐα, με έμφαση στα δρομολόγια άγονων γραμμών και το Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας θα επιλέξει μεταξύ τριών ελληνικών εταιρειών για να κοστολογήσει ξεχωριστά κάθε άγονη γραμμή. Σε κοινή δήλωσή τους ο Νίκος Χρυσόγελος, Περιφερειακός Σύμβουλος με τον ΟΙΚΟΛΟΓΙ- ΚΟ ΑΝΕΜΟ Ν. Αιγαίου, Γραμματέας του Προεδρείου του Περιφερειακού Συμβουλίου Ν. Αιγαίου και ο Ηλίας Γιαννίρης, Περιφερειακός Σύμβουλος με τον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΕΜΟ Β. Αιγαίου, τόνισαν σχετικά: «Είναι γεγονός ότι η χώρα μας έχει καθυστερήσει να προωθήσει μια δίκαια πολιτική στα θέματα των συγκοινωνιών και των συνδέσεων των νησιών μεταξύ τους και με τα σημαντικά λιμάνια της χώρας. Είναι κατ αρχή θετική η εξαγγελία ότι κάτι πρόκειται να κινηθεί προς την κατεύθυνση της άρσης των ανισοτήτων, με την προώθηση του μεταφορικού ισοδυνάμου στις άγονες γραμμές. Σημασία, βέβαια, έχει και το πώς εννοεί η κυβέρνηση το θέμα του μεταφορικού ισοδύναμου, πώς σκέφτεται να το εφαρμόσει, σε ποιες περιπτώσεις και πότε. Επίσης, πώς εντάσσει το μεταφορικό ισοδύναμο στην ευρύτερη πολιτική για τη νησιωτικότητα που έχει κάθε συμφέρον να συγκροτήσει και να προωθήσει προς την ΕΕ. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αποφασίσει μόνη της για αυτά. Επειδή τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν οι νησιωτικές κοινωνίες και οι νησιωτικές Περιφέρειες, η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου και η Περιφέρεια Β. Αιγαίου πρέπει να απαιτήσουν να συμμετάσχουν από την αρχή, με εξουσιοδοτημένους εκπρόσωπους των Περιφερειακών Συμβουλίων, στις προδιαγραφές και στα σενάρια που θα εξετάσουν οι μελετητές αλλά και να έχει ουσιαστικό ρόλο στην επεξεργασία των τελικών αποφάσεων. Εξάλλου, οι μεταφορές δεν μπορεί παρά να εντάσσονται σε ένα συνολικό σχέδιο για την οικονομία και το μοντέλο ανάπτυξης που θέλουμε να υπάρξει στο Αιγαίο αλλά και να συμπλέουν με τις συνολικότερες κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές που απαιτούνται έτσι ώστε οι νησιώτες να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα σε ποιότητα ζωής που πρέπει να έχει ένας ευρωπαίος πολίτης ανεξαρτήτως που ζει, στο ίδιο κόστος. Ως παρατάξεις θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ανεξαρτήτως τι θα κάνουν οι Περιφέρειες μας, θα συμβάλουμε στη δημόσια διαβούλευση και θα μεταφέρουμε θετικές εμπειρίες από άλλες νησιωτικές περιφέρειες της Ευρώπης».

8 8 ΠΡΑΣΙΝΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 Διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική Με επιτυχία διεξήχθη το πρώτο στρογγυλό τραπέζι για την εξεύρεση δίκαιων, βιώσιμων και φιλικών προς το περιβάλλον λύσεων. Αυτοδιοίκηση και κοινωνικοί φορείς συνέκλιναν σε πολλά σημεία με τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων Στρογγυλό τραπέζι για τη «Διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική» διοργάνωσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, στις 26 Ιανουαρίου, στην αίθουσα του γραφείου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα. Στο στρογγυλό τραπέζι παραβρέθηκαν ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Σγουρός, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων Α. Βαρελάς, η σύμβουλος του Δημάρχου Πειραιά Β. Βέρα, ο Δήμαρχος Λαυρεωτικής Κ. Λεβαντής, ο τέως Δήμαρχος Κερατέας Στ. Ιατρού, ο Δήμαρχος Αγ. Αναργύρων/Καματερού Ν. Σαράντης, ο Αντιδήμαρχος Ν. Ιωνίας Φ. Τσομπάνογλου, ο Αντιδήμαρχος Αιγάλεω Γ.Δημομελέτης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι της παράταξης «Αττική Οικολογική Απάντηση» Κ.Διάκος και Γ.Δημαράς, οι εκπρόσωποι της ΠΟΕ-ΟΤΑ Γ.Χάρδας και Θ.Μπιζάς, ο Γεν. Διευθυντής της Περιφέρειας Αττικής Θ.Καρδοματέας, ο πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης Φ. Κυρκίτσος, ο διευθυντής της Greenpeace Ελλάδας Ν.Χαραλαμπίδης, ο Πρόεδρος του Δικτύου Μεσόγειος SOS B. Kουκιάσας. Ακόμη, συμμετείχαν εκ μέρους του ΥΠΕΚΑ ο σύμβουλος της Υπουργού Β.Τερζής, τα μέλη της Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων Γ. Παρασκευόπουλος και Τ. Κρομμύδας, ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς Δ.Χατζησωκράτης, το στέλεχος της θεματικής ομάδας Περιβάλλοντος των ΟΠ Ν. Μάντζαρης και κάτοικοι πολλών περιοχών της Αττικής. Το στρογγυλό τραπέζι συντόνισε ο Ν. Χρυσόγελος που παρουσίασε και τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική. Στο στρογγυλό τραπέζι προσκλήθηκαν, αλλά δεν παραβρέθηκαν, ο Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλ. Διακυβέρνησης Γ.Ραγκούσης, ο Δήμαρχος Φυλής Δ.Μπουραίμης, καθώς και εκπρόσωποι των άλλων πολιτικών κομμάτων. Βασική επιτυχία της εκδήλωσης ήταν ότι για πρώτη φορά συμμετείχαν χάρη στην πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων σε ένα τέτοιο στρογγυλό τραπέζι όλες οι προαναφερόμενες πλευρές, οι οποίες και συμφώνησαν με αρκετές από τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την εξεύρεση δίκαιων, βιώσιμων και φιλικών προς το περιβάλλον λύσεων. Οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων που παρουσιάστηκαν λαμβάνουν υπόψιν το επείγον της υπόθεσης, βασίζονται σε μέτρα που θα μειώσουν συνολικά τα απορρίμματα και θα έχουν λογικό οικονομικό κόστος. Οι εν λόγω εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες είναι ενταγμένες σε μια «Στρατηγική Μηδενικών Αποβλήτων, κωδικοποιούνται σε 8 σημεία για βιώσιμη διαχείριση των σκουπιδιών στην Αττική με άμεση βελτίωση της κατάστασης στον ΧΥΤΑ στη Φυλή, χωρίς νέους χώρους ταφής, αλλά και χωρίς καύση ή άλλη θερμική επεξεργασία και τα οποία είναι τα εξής: (1) Μονάδες κομποστοποίησης προδιαλεγμένων οργανικών απορριμμάτων σε Κερατέα Γραμματικό, αντί για τους προγραμματισμένους νέους Χώρους Ταφής (2) Μονάδα κομποστοποίησης προδιαλεγμένων οργανικών και στη Φυλή, αντί της προγραμματισμένης βιοξήρανσης & αναερόβιας χώνευσης σύμμεικτων απορριμμάτων (3) Όλοι οι Δήμοι αναλαμβάνουν ευθύνες για κομποστοποίηση αλλά και για μείωση, ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων (4) Δημιουργία Συστήματος Εναλλακτικής Διαχείρισης- Ανακύκλωσης Έντυπου Χαρτιού (5) Χωριστοί κάδοι για: (α) χαρτί/χαρτόνι & έντυπα, (β) λοιπές συσκευασίες (γ) οργανικά (δ) υπολείμματα. Επιπλέον Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (συσκευασιών) και δημοτικά κέντρα Επαναχρησιμοποίησης-Ανακύκλωσης (6) Εφαρμογή της νομοθεσίας, συμπλήρωση με νέα Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης για οργανικά υλικά, έπιπλα, ογκώδη αντικείμενα, φάρμακα, επικίνδυνα οικιακά απόβλητα (7) Στοχευμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών (8) Διαμόρφωση νέου-επικαιροποίηση Περιφερειακού Σχεδιασμού για τα σκουπίδια στην Αττική Ο Περιφερειάρχης Αττικής κ. Γ. Σγουρός, συμφωνώντας με αρκετές από τις προαναφερόμενες προτάσεις, διαπίστωσε ότι υπάρχουν προβλήματα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό (ΠΕΣΔΑ) μια και τα έργα ωριμάζουν δύσκολα και ξεσηκώνουν αντιδράσεις. Δήλωσε, πάντως, ότι εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι απαραίτητη η προώθηση των δύο ΧΥΤΑ, ανεξαρτήτως της εκτέλεσης άλλων έργων και δράσεων. Ο ίδιος, εξηγώντας ότι μέχρι τα τέλη Ιουνίου την ευθύνη για τα απορρίμματα διατηρεί η κεντρική διοίκηση και όχι η εκλεγμένη περιφέρεια, ανέφερε ότι επιθυμεί να προωθήσει έργα που έχουν εξασφαλίσει την αποδοχή των τοπικών κοινωνιών. Ακόμη, διατύπωσε μια σειρά ερωτημάτων και επιφυλάξεων για το σχεδιασμό που προτείνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, καθώς και άλλοι φορείς. Στα ερωτήματα αυτά απάντησε αναλυτικά και με οικονομικά στοιχεία εκ μέρους των Οικολόγων Πράσινων ο Ν. Μάντζαρης. Ο κ. Σγουρός κατέληξε ότι είναι ανοικτός να ακούσει προτάσεις, με δεδομένο ότι μέχρι τώρα δεν υπήρξε ουσιαστικός διάλογος, και δεσμεύτηκε να οργανωθεί άμεσα ημερίδα από την Περιφέρεια για να προχωρήσει η συζήτηση που ξεκίνησε σήμερα. Σημαντικό είναι ότι ο σημερινός Δήμαρχος Λαυρεωτικής κ. Λεβέντης και ο πρώην Δήμαρχος Κερατέας Σ. Ιατρού δήλωσαν ότι συμφωνούν με τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων. Και εξέφρασαν την πικρία τους για το γεγονός ότι τα έργα επιδιώκεται να επιβληθούν με τη βία των ΜΑΤ. Από την πλευρά του, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας της Αθήνας κ. Α.Βαρελάς, αφού αξιολόγησε ως ιδιαίτερα χρήσιμες τις προτάσεις των ΟΠ, ανέφερε ότι ο Δήμος θα αυξήσει τους μπλε κάδους, στοχεύοντας να γίνουν σύντομα ένας προς ένα με τους άλλους (από 1 προς 4 που είναι σήμερα), πως θα προχωρήσει σε εκστρατείες ενημέρωσης των πολιτών και πιλοτικά σε πρόγραμμα κομποστοποίησης και σε χώρους για συγκέντρωση, διαλογή και επαναξιοποίηση ογκωδών αντικειμένων και οικοδομικών υλικών (green points). Παρόμοιες δράσεις ανέφερε ότι θα αναπτύξει και ο Δήμος Πειραιά η κα. Βέρα. Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΚΑ κ. Τερζής είπε ότι πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε όλες τις τεχνολογίες και μεθόδους και συμφώνησε κι αυτός με πολλές από τις προτάσεις των ΟΠ. Διαφώνησε, ωστόσο, για το ότι μπορεί να επιλυθεί στην ολότητά του το πρόβλημα με αυτές και επαναδιατύπωσε το θέμα της καύσης των υπολειμμάτων. Στο σημείο αυτό οι εκπρόσωποι των ΟΠ απάντησαν, χρησιμοποιώντας τεχνοικονομικά δεδομένα, ότι στην Ελλάδα είναι απολύτως ρεαλιστική η διαχείριση απορριμμάτων χωρίς καμιάς μορφή καύση θερμική επεξεργασία, αν πιάσουμε τους μέσους ευρωπαϊκούς όρους ανακύκλωσης και κομποστοποίησης. Τέλος, ο Κώστας Διάκος, επικεφαλής της παράταξης «Αττική Οικολογική Απάντηση» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής και νομικός εξήγησε ότι όπως υποστηρίζουν και οι Οικολόγοι Πράσινοι τα προτεινόμενα έργα μπορούν να προχωρήσουν άμεσα χωρίς να χρειαστούν καινούργιες μελέτες και χωροθετήσεις κάτι που πράγματι θα σήμαινε μεγάλη καθυστέρηση. Για τη συνέχεια, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα προωθήσουν τις προτάσεις τους στο ΥΠΕΚΑ και στο Υπουργείο Εσωτερικών, επιδιώκοντας συναντήσεις με την πολιτική ηγεσίας (ήδη αυτό έχει συμφωνηθεί με την Υπουργό ΠΕΚΑ κα Τ.Μπιρμπίλη). Θα προχωρήσουν, επίσης, σε εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία της Αττικής για να παρουσιάσουν αναλυτικά τις προτάσεις τους. Γ. Τ.