ΜΑΡΙΑ Σ. ΑΝΘΗ ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΘΗΝΑ 2013 ISBN

Transcript

1 ΜΑΡΙΑ Σ. ΑΝΘΗ ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΘΗΝΑ 2013 ISBN

2 «Η ανθρώπινη ζωή είναι σύντομη, η επιστήμη ατελείωτη, ο χρόνος λίγος, η πείρα λαθεμένη και η απόφαση γεμάτη ευθύνες» Ιπποκράτης Φιλολογική Επιμέλεια : Αμαλία Ε. Κατερέλου ΑΘΗΝΑ

3 ΜΑΡΙΑ Σ. ΑΝΘΗ ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΧΗΜΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΕΙΩΣΗΣ ΑΘΗΝΑ 2013 ISBN

4 Στον Αλέξανδρο Στo Υπέρτατον Κάλλος Σε όλα τα πλάσματα του Κόσμου ΑΘΗΝΑ

5 Τίτλος Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα 2013 Μαρία Σ. Άνθη manthi111.blogspot.com Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή ανατύπωση μέρους ή του συνόλου του βιβλίου σε οποιαδήποτε μορφή, χωρίς έγγραφη άδεια από τη Συγγραφέα. Γενική επιμέλεια: Αμαλία E. Κατερέλου ISBN Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2013 Οι φωτογραφίες που κοσμούν τα κείμενα του βιβλίου προέρχονται από τη Wordpress και τη Google, κυρίως από άλμπουμ φωτογραφιών και "pfotosearch" ιστοσελίδων. Ορισμένες είναι σπάνιες και μοναδικές! Σε κάθε περίπτωση, όπου αυτό είναι δυνατόν, αναφέρεται το όνομα από τα τηλεσκόπια και οι ιστότοποι. Ένα μεγάλο μέρος των φωτογραφιών, έχουν πηγή τη ΝΑΣΑ. Το Βιβλίο Διατίθεται Δωρεάν κάνε κλικ και κατέβασέ το Facebook / Υπέρτατον Κάλλος - Τhe Supreme Beauty Maria Anthi ΑΘΗΝΑ

6 Περιεχόμενα Πρόλογος Εισαγωγή Κεφ. 1 Σώμα Αλχημικό 1.1 Εισαγωγή 1.2 Σώμα Αλχημικό 1.3 Η Ακτινοβολία 1.4 Η Ακτίνα επί του Σημείου 1.5 Οι Δύο Πόλοι των Συστημάτων και η Αδιάκοπη Αλχημική καύση 1.6 Ο χρόνος Είναι Μέσα στα Σωματίδια Μέχρι το Απειροελάχιστο 1.7 Οι «ψυχές» των Πλανητών Παράγουν τον Αιθέρα Κεφ. 2 Το Άχρονο της Φαντασίας και ο Χρόνος της Μεταστοιχείωσης 2.1 Εισαγωγή 2.2 Όταν το Άχρονο Άπειρο Εισχωρεί στο Χρόνο της Γης 2.3 Το Παράδοξο, η Μετάθεση του Χρόνου, η Μεταστοιχείωση 2.4 Η Χημεία και η Αλχημεία 2.5 Ερευνώντας τη Χημεία στο Πέμπτο Στοιχείο 2.6 Η Γεωμετρία της Αλχημικής Μηχανικής 2.7 Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι Αλχημεία και Δημιουργία 2.8 Η Φύση, τα Πάντα με Σοφία Εποίησε - Η Ανατομία Ντα Βίντσι Κεφ. 3 Η Αλχημεία του Φωτός 3.1 Εισαγωγή 3.2 Η Αληθινή Λίθος Ακτινοβολεί στην Καρδιά μας 3.3 Αγάπη - Πίστη Ελπίδα 3.4 Τελείωση και Ομορφιά και Κάλλος Άφθαρτο 3.5 Από το Μηδέν στο Ένα Μια Προβληματική Κεφ. 4 Ο Μυστικός Κόσμος των Εικόνων 4.1 Εισαγωγή 4.2 Η Φυσική είναι Μαγική 4.3 Το Μυστικό Κλειδί του Κόσμου 4.4 Το Βιομόριο της Ψυχής, εν συναρτήσει με το Χρόνο. Tα Μαθηματικά 4.5 Η Πλήρης Ταύτιση και η Γνώση 4.6 Δισεκατομμύρια των Δισεκατομμυρίων Πιθανοτήτων 4.7 Ένα Αρχέτυπο το οποίο Επέστρεψε 4.8 Συνδέομαι Υπάρχω Ξανά!! Κεφ. 5 Ο Φλεγόμενος Ήλιος 5.1 Εισαγωγή 5.2 Ηλιακές Καταιγίδες 5.3 Ο Πυρόξανθος Φλεγόμενος Ήλιος 5.4 και Κατά Γράμμα Κεφ. 6 Το Ατελεύτητο 6.1 Εισαγωγή 6.2 Η Μοναδικότητα στο Ατελεύτητο 6.3 Η Τελείωση στην Ύπαρξη 6.4 Η Εναντίωσις - κατά τον Αριστοτέλη 6.5 Μεταβαλλόμενα Πεδία 6

7 6.6 Μεταβαλλόμενες Εικόνες, Ορατές και Μη 6.7 Πνευματική Αλχημεία Kεφ 7. Ένα Σώμα 7.1 Εισαγωγή 7.2 Εις Σώμα Ένα - Ένα Σώμα, Γίνονται Όλα 7.3 Το Πνεύμα Είναι Αιθέρας και ο Αιθέρας, Σπείρα 7.4 Η Αιώνια Ροή, είναι η Ανέλιξή μας. 7.5 Υπάρχει Πυρήνας Ταχύτερος του Φωτός 7.6 Η Κατάρριψη 7.7 Κυματιστές Κόκκινες Κορδέλες 7.8 Ασύλληπτες Ταχύτητες 7.9 Πώς το Σύμπαν Παράγει Ενέργεια Κεφ. 8 Ουράνια και Επίγεια Σώματα 8.1 Εισαγωγή 8.2 Ένα Μεγάλο Κάτοπτρο 8.3 Το Τέλος της Αβεβαιότητας 8.4 Άνθρωπος και Διάστημα 8.5 Μέσα στη Κβάντωση, τα Φράγματα 8.6 Ζωή Μοναδική Μυστική Επίλογος Δεν Εξέπεσαν του Θρόνου τους! Βιβλιογραφία ΑΘΗΝΑ

8 Ευχαριστίες Η δημιουργία και η έμπνευση, μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε ύπαρξη. Όλες τους είναι υπέροχες, πανέμορφες γι αυτές εξάλλου γράφτηκε αυτό το βιβλίο, γιατί όλα τα πλάσματα αντιπροσωπεύουν το υπέρτατον κάλλος. Ευχαριστώ την Αμαλία Κατερέλου για την πολύτιμη βοήθειά της σε αυτό και στα άλλα μου βιβλία. Το θεραπευτή που με ενέπνευσε βαθειά στην ανάμνηση, όταν κάποτε μου είπαν για την ίαση του νου, τη διδακτική της πολύτιμης λίθου, την Αλχημική, μέσα από τους ευγενείς διαλόγους και την ονειροπόληση. Τον Αλέξανδρο που με οδηγεί στο όνειρο. Εκείνους που στις τυχαίες συναντήσεις αγγίξαμε την ποίηση και την τελειότητα. Όλους εκείνους που με ενέπνευσαν, στη δημιουργία!!! Την αιώνια ροή του σύμπαντος ΑΘΗΝΑ

9 Πρόλογος Ολόκληρη η φύση εξαγνίζεται όταν φωτίζεται και γίνεται ίση με τα πάντα. Αναζωογονεί και τον ελαχιστότατο κόκκο άμμου στα έγκατα της γης. Τα μέταλλα στο σώμα μας ακτινοβολούν ενέργεια. Στα βάθη του φωτός, όλα μεταμορφώνονται, εκεί όλα επενεργούν μέσω της συνείδησης μας, των νεύρων μας, του αίματός μας. Μας προσδίδουν μια ιδεατή εσωτερική μορφή μια ανώτερη νόηση. Η συνείδηση είναι μέταλλο, η λυτρωμένη συνείδηση είναι χρυσό μέταλλο. Έχει τη ζωή χωρίς το θάνατο. Αυτό είναι το ελιξίριο της ζωής! Έχουμε ρίζα θεϊκή κι ας μην είμαστε θεοί! Όλοι είμαστε μικροί θεοί, διότι έχουμε τη δυνατότητα να φθάσουμε στη θέωση. Ο όρος αδιαίρετος και ομοούσιον, είναι το φως που δεν έχει καμία παραλλαγή και διαφορά με το χριστό, είναι το ένα και το αυτό, δεν επιδέχεται την παραμικρή διαίρεση που είναι η παραλλαγή, διότι εδώ πρόκειται για το θεό έτσι όπως είναι το άκτιστο φως. Σε αντίθεση με το θεό ο άνθρωπος έχει πολλές παραλλαγές, προσπαθεί να εξελιχθεί σε έναν αγώνα ανερμάτιστο μέσα από τη χημεία και τα στοιχεία, το λάθος είναι αναπόφευκτο αλλά ο θεός ξέρει. γι αυτό στο τέλος συγχωρεί. Στο βιβλίο αυτό ερμηνεύεται η χημεία και η ουσία και πώς ζούμε τη μαγεία της ζωής, το λίκνο του φωτός που είναι πάνω στον άνθρωπο. Η χημεία αποτυπώνει την υλοποίηση του ήλεκτρον, της ενέργειας. Αποτυπώνει δηλαδή τη μορφή της ενέργειας στην ύλη. Η ηλεκτροχημεία είναι η ένωσή τους. Είναι ανάμεσα στο πνεύμα και στην ύλη. Η φωτοχημεία, η χημεία της ενέργειας είναι αυτή που προηγείται. Η εντροπία στην εξήγηση του φυσικού κόσμου μαζί με την μεταστοιχείωση του πνευματικού κόσμου, μας κάνει να ζήσουμε κάτι πέρα ακόμη κι από το μαγικό που είναι το θαύμα. Αυτό μόνο στην διδασκαλία του μεσσία υπάρχει και είναι πέρα από καθετί, αφού νίκησε το θάνατο! Το θαύμα είναι για εμάς που το θέλουμε τόσο πολύ και το έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Όλα αυτά γίνονται με έναν απλό τρόπο, έτσι ως δια μαγείας, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει διότι μπαίνουμε σε άλλο χρόνο, τον οποίο δεν έχουμε όργανα να μετρήσουμε. Πώς θα προσμετράται στο μέλλον το ασύλληπτο της αντιβαρύτητας δεν το γνωρίζουμε. Η μεταστοιχείωση, είναι το πιο τέλειο σύστημα που όμως το προκαλεί το ενεργειακό της πεδίο. Λειτουργεί παντού σε κάθε άνθρωπο που θα τεθεί σε εφαρμογή, θέλει όμως και τα ανάλογα περιβάλλοντα, όταν αυτά δεν υπάρχουν, η μεταστοιχείωση πάλι θα λειτουργεί αλλά όχι με επιτυχία. Ο αιφνιδιασμός, η άγνοια, η έλλειψη καθημερινής ζωντάνιας, το κενό στην έλξη και το μαγνητισμό στο να τραβήξει δηλαδή κάποιος το θετικό για να συνθέσει και να δημιουργήσει, είναι αυτά που θα συμβούν από τα ακατάλληλα περιβάλλοντα. Στη συνέχεια είναι πολύ εύκολο να αφεθεί κανείς και να ενδώσει στο ψευδές, επόμενο είναι και η κακή υγεία. Και ακόμη πιο πέρα σε μια άλλη συνέχεια θα δούμε ότι το πείραμα πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε. Η μη επιτυχία οφείλεται κατά ένα μεγάλο μερίδιο στα ακατάλληλα περιβάλλοντα, τα εχθρικά. Λένε ότι πρέπει να παλέψεις, δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο όμως στο φυσικό κόσμο. Γιατί στον άυλο κόσμο που χρειάζεται στοιχεία συγκεκριμένα για συγκεκριμένες ενέργειες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Οι νόμοι είτε είναι φυσικοί είτε είναι μεταφυσικοί, είναι νόμοι της φύσεως και είναι ίδιοι, για όλους με τους ίδιους κανόνες για όλους, γιατί ενώπιον των συμπαντικών νόμων, είμαστε όλοι ισόβαθμοι και ισάξιοι. Εκεί όπου αυτοί οι νόμοι εμφανίζονται ως ένα πλέγμα και γίνονται ένα σώμα, είναι στην αλχημεία. Γι αυτό κι αυτά τα σώματα που θεωρούμε ότι πέρασαν στην Αθανασία, έμειναν αθάνατα, έχουν αυτήν την αλχημική ουσία πάνω τους. Τα αθάνατα σώματα, εκτός από το ανθρώπινο είναι και διάφορα μέταλλα ρευστά ή 9

10 στερεά ή αέρια. Υπάρχουν στη γη, στον αέρα στη φωτιά στο νερό. Αυτά τα σώματα έχουν επίσης αυτό το πλέγμα μέσα τους, είναι το φυσικό ελιξίριο. Το ελιξίριο υπάρχει στη διάχυση της ενέργειας, το να φτιαχτεί όμως από κάποιον αλχημιστή, είναι η απόδειξη και ο συμβολισμός της προϋπάρχουσας αυτής ουσίας πλέγματος, το προϋπάρχον πλέγμα. Η μεταστοιχείωση των μετάλλων στη φύση κάτω από το φως το αλχημικό, ταυτίζεται με τη μεταστοιχείωση της ενέργειας μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Ο αυτοματισμός, ο συμβολισμός, η αντιστοιχία, η σύνδεση, η αναγέννηση, η αντιπροσώπευση, είναι λειτουργίες σύνδεσης του υλικού στοιχείου με το άυλο κι έτσι όλα είναι το ένα! Η σύνδεση με τον κόσμο των Αρχετύπων, των πηγών των θαυμάτων, των ιαματικών πηγών, των αθανάτων έχουν εξισώσεις και άλλους λογαριασμούς, κλειστούς που ακολουθούν με διπλογραφικό σύστημα, προερχόμενοι από τα δυαδικά συστήματα αλλά και τον κόσμο των ανισοτήτων. Η σύνδεση με τον χαρούμενο κόσμο, το νοητικό, των πρώτων τύπων που έχουν τη δυνατότητα να ξεδιπλώνονται σε αυτό το διπλό γραφικό σύστημα, κάνει το αρνητικό να αυτοκαταργείται στο φυσικό του πεδίο. Η ανισότητα μειώνεται και μειούμενη εξισώνεται. Σε αυτό τον κόσμο των ανισοτήτων έχεις πολλές πιθανότητες να χάσεις. Πόσες είναι; εκατομμύρια των δισεκατομμυρίων. Αυτό που τον κάνει να μην υφίσταται χωρίς καμία παράπλευρη αντίσταση είναι η λειτουργία της μετατόπισης που γι αυτό το χάσιμο, στην ουσία αυτή η μετατόπιση είναι σαν ακυρωτική ενέργεια, αφού υπάρχει, ή προϋπάρχει ένα αρνητικό σύστημα αλλά δεν λειτουργεί. Στην ουσία το «Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα», είναι ένα μέρος από τη μηχανική του σύμπαντος και τα συστήματα των κοσμικών σφαιρών. Μια μηχανική μας διέπει! Από την υποκβαντική στη βύθιση του μείον, την ιχνηλάτηση του αγνώστου ορίου, έως την ψυχική ανάταση και την νόηση ενός δυσθεώρητου ύψους ευδαιμονίας, της συνεχούς συνθετικής στο συν μέχρι εκείνης της ανόδου του απείρου, του θεϊκού σωματιδίου. Μαρία Σ. Άνθη Αθήνα, Νοέμβρης

11 Εισαγωγή Το βιβλίο αυτό, έχει τίτλο «Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα», διότι αναφέρεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη μηχανική του σύμπαντος και στα συστήματα των κοσμικών σφαιρών με τον άνθρωπο και τη γη στο επίκεντρο. Ολόκληρο το βιβλίο είναι μια προβληματική πάνω σε αυτά τα συστήματα, από την παραγωγή του αιθέρα, την αντιβαρύτητα, μέχρι την κατάρριψη, το τέλος της αβεβαιότητας. Είναι πολύ πιθανόν κάποιους να δυσαρεστήσω, δεδομένου ότι δεν είμαι αστροφυσικός, μαθηματικός ή φυσικός και τολμώ να μιλάω για τόσο μεγάλα θέματα και να τα υπολογίζω χωρίς καμία απόδειξη, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό για εκείνους που θέλουν να ψάξουν ή να πιθανολογήσουν. Μπορεί κάποιος να ερευνήσει με όποιο κόστος. Τα πολύ μεγάλα νοήματα αυτών των επιστημών οι αρχαίοι τα αποκωδικοποίησαν και ήταν αυτονόητα νοήματα, δεν προέβησαν σε καμία απόδειξη, διότι είχαν μάθει να σκέφτονται. Ήταν αυτονόητο ότι υπάρχει ο αιθήρ και ότι η γη και τα ουράνια σώματα είχαν σχήμα σφαίρας. Ήταν αυτονόητο ότι η βάση του σύμπαντος είχε αριθμούς. Το είχαν «δει», με την αλάνθαστη γνώση τους, γνώριζαν το γεωδαιτικό σύστημα της γης ποιο ήταν, τι σχήματα είχε και πόσα σχήματα είχε. Στους νεώτερους χρόνους ακόμη και σήμερα, άνθρωποι που ερευνούν και μελετούν δεν έχουν εκλείψει και αυτό δεν μπορεί να σταματήσει. Μπορεί να μην έχουμε τις μεγάλες ανακαλύψεις αλλά η εξέλιξη υπάρχει, δεν σταματάει ποτέ, ο άνθρωπος πάει μπροστά δεν πάει πίσω. Είναι πολύ πιθανό όπως υπάρχουν φράγματα και κλειστά συστήματα όπως πχ το φράγμα του ήχου ή της ταχύτητας, τα συστήματα των ουράνιων σφαιρών να έχουν πίνακες δηλαδή μαθηματικές μήτρες, θα μπορούσαμε να τις πούμε και κάτοπτρα με ουρές αριθμών. Αν έχουμε φράγμα κάπου υπάρχει αριθμός που το ορίζει, αν έχουμε μικρά συστήματα κάπου υπάρχει το τροφοδοτικό σύστημα η αρχή. Τα συστήματα έχουν για φράγματα, την εντροπία της ανανέωσης και όχι της φθοράς, εκείνης της αντιστρόφως κινούμενης στην αέναη κίνηση των άστρων. Έχουν κι άλλα φράγματα παντού. Το σύμπαν, έχει ένα μεγάλο τροφοδοτικό σύστημα το αιώνιο πυρ το πυρόξανθο, που φέρει τη γέννηση και είναι η πηγή, η ρίζα της τετρακτίνας της αιώνιας ροής όπως μας εξηγεί ο Πυθαγόρας. Κι απ ότι φαίνεται από τον Αιθέρα, έχει κι άλλες μηχανές πιο μικρές, πιο μεγάλες, άλλες ορατές άλλες αόρατες βιολογικές, ενεργειακές, φωτοχημικές, ηλεκτρομαγνητικές και μόνο αυτές, είναι λίγες μέσα στην αφθονία των ουρανών. Από την άμαξα, το λάσο, το χαλινάρι, το αυτοκίνητο μέχρι τις φωτογραφικές μηχανές, τις ηλεκτρικές μηχανές, τους υπολογιστές, και μέχρι τη κβάντωση στις επιστήμες όπως στην Ιατρική τη φυσική τη πληροφορική, μπορεί να είναι η μηχανική των άστρων των ουράνιων σφαιρών του απείρου του άβατου πεδίου. Η μηχανική μπορεί να εκφράζεται με όλες αυτές τις επιστήμες. Ο μηχανισμός είναι μια τεράστια γνώση, κρυμμένη ή αποκρυπτογραφημένη στη μυθολογία. Πολλές φορές σε αυτούς τους μύθους διαβάζουμε το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας το οποίο επαναλαμβάνεται. Αυτό που τώρα επαναλαμβάνεται είναι κάτι το ανεπανάληπτο, κάτι τόσο μεγάλο και διαρκές και στέρεο που δεν θα έχει ξαναγνωρίσει η ανθρωπότητα, διότι η μηχανική έχει προχωρήσει και καλεί τον άνθρωπο να την ακολουθήσει. Σχεδόν ολοφάνερα του ανοίγει το δρόμο, του τον δείχνει, ποιος δρόμος είναι, για να τον περάσει. Πρόκειται γι αυτό που είχαν οι φιλόσοφοι στα χέρια τους πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα αλλά και στην Ατλαντίδα. Οι μηχανές είναι πολλές ο κάθε φιλόσοφος, γνώριζε κι από κάτι γι αυτές. Όταν ο Αρχιμήδης έφτιαξε 11

12 μηχανές, στην ουσία το σύμπαν αντέγραφε, στο ελάχιστο. Όταν ο Ασκληπιός γνώριζε τις απέραντες μυστηριακές δυνάμεις του ανθρωπίνου οργανισμού και τον θεράπευε, τη μηχανική του σύμπαντος στη πραγματικότητα ενεργοποιούσε. Όταν όμως ξεπεράσεις το μέτρο, τότε η ανακάλυψη αυτής της Ιατρικής, ή η κατάκτηση αυτής της μηχανικής χωρίς να σου επιτραπεί, θεωρείται ύβρις. Δεν μπορούμε να γίνουμε θεοί. Αυτή η ύβρις κάποτε «κομματιάστηκε» στα βάθη των ωκεανών, με την πτώση των ανθρώπων, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας, με κάποιον από τους κατακλυσμούς και όχι με όλους. Θεωρώ ότι δεν εκφράσαμε τη μηχανική στο έπακρο γιατί ήταν πάνω από εμάς, δεν το μπορέσαμε. Δεν την εμπεδώσαμε, ήταν πέρα και πάνω από κάθε μας δυνατότητα. Και σήμερα αυτό συμβαίνει. Και σήμερα ακόμα πώς να λογαριάσουμε το πυρήνα του ατόμου που τρέχει πάνω από την ταχύτητα του φωτός. Το σύμπαν έχει πολλά φράγματα, πλάκες που είναι κάτοπτρα και τις γεννούν τα φράγματα, πόσα να είναι. Το σύμπαν έχει τη σπειροειδή κίνηση της γέννησης, τη σπείρα, και παντού έχουμε τη στροφορμή, μικρές άλλες σπείρες και ηλεκτρικές δυνάμεις και μαγνητικές συγχρόνως. Στο άπειρο που απλώνεται μπροστά μας, έχουμε μείξεις ουσιών, αναφλέξεις, μηχανές άγνωστες που γεννούν ψυχές και ένα σωρό μυστήρια και έτσι θα παραμείνουν, δεν θα τα μάθουμε σχεδόν ποτέ. Δεν θα τα μάθουμε διότι μετά την ανακάλυψη, μιας οποιασδήποτε μηχανικής, μια επόμενη καταρρίπτει τη γνώση της πρώτης και αυτό συνεχίζεται, δεν σταματάει ποτέ. Η υπέρτατη γνώση νίκησε ή ξεπέρασε την ανώτερη και μια ανώτερη κάποτε ξεπέρασε μια κατώτερη. Την οποία κάναμε χρόνια πολλά για να τη βρούμε. Αλλά και όλες κάναμε αιώνες πολλούς για να τις βρούμε και στο τέλος δεν είμαστε σίγουροι αν φθάσαμε στο τέρμα και στη τελική γνώση τουλάχιστον μιας από όλες. Μπορούμε να πούμε ότι ακόμη και τα πιο απλά προβλήματα που λύνουμε, παραμένουν και συνεχίζουν να είναι προβλήματα άλυτα. Η λύση πάντα καταρρίπτεται από άλλες πιο ανεξήγητες. Αυτή η οικουμενικότητα η συμπαντική οντότητα, η μεγαλοσύνη της, μπορεί άραγε, να κρατηθεί να διατηρηθεί και να ξεπεραστεί με τη δική μας γνώση, που έχει διάρκεια όσο έχουμε να διαχειριστούμε ένα μικρό τμήμα του χρόνου της σύντομης ζωής μας; Αυτά τα αναπάντητα ερωτηματικά θα καταφέρουμε να τα λύσουμε μια για πάντα, ή θα τα αφήσουμε για άλλους, γιατί αιώνες τώρα δεν είναι κανείς στη γη για να τα λύσει. Εγώ λέω: Μέσα εδώ, ας προσπαθήσουμε! Στο πρώτο κεφάλαιο, περιλαμβάνεται και περιγράφεται πώς λειτουργεί η αλχημική καύση στους αστέρες και στον άνθρωπο, η σημασία της ηλιακής ενέργειας, η πυρηνική ενέργεια που δουλεύουν τα πλανητικά σώματα, η αιώνια αλχημική καύση, η αιώνια ανανέωση και αναζωογόνηση αυτής της ζωής και πως αυτή επιτελείται μέσα στην καρδιά του ήλιου Στο δεύτερο κεφάλαιο, εξηγείται πώς συντελείται η μεταστοιχείωση μέσα στο χρόνο αλλά πώς υπάρχει το άχρονο της φαντασίας. Το άχρονο έχει τη δυνατότητα να εισχωρεί στο χρόνο της γης. Το παράδοξο, η μετάθεση του χρόνου και η μεταστοιχείωση λειτουργούν μαζί. Συνδέονται με το πέμπτο στοιχείο, η χημεία και η αλχημεία σε αυτή τη σύνδεση παίζουν το πρώτο ρόλο. Αξίζει κανείς να ερευνά τη Χημεία, θα περάσει στην Αλχημεία χωρίς να το καταλάβει. Θα οδηγηθεί πολύ γρήγορα στη γεωμετρία της Αλχημικής μηχανικής αυτό περιγράφω μεταξύ άλλων πώς γίνεται.. Το τρίτο κεφάλαιο, έχει θέμα την Αλχημεία του Φωτός. Το φως είναι αλχημικό διότι ταξιδεύει μαζί με το φωτόνιο κάτι το αιθερικό. Το φωτόνιο δεν έχει μάζα. Δεν είναι σωματίδιο δεν ανήκει στη δομή της ύλης. Χωρίς να περάσει το φως από την αγάπη, τη πίστη και την ελπίδα δεν φθάνουμε στην τελείωση και όπως εξηγώ 12

13 στο (κεφ 3.4), η τελείωση και η ομορφιά έχει το κάλλος το άφθαρτο. Είναι αυτό που έρχεται από τα μέρη των αθάνατων που έχουν το ελιξίριο της ζωής την αγάπη, την πνευματικότητα, την Ανάσταση εκ νεκρών. Αυτό που λέγεται και άκτιστο φως. Όλο το κλειδί της σοφίας είναι η σύνδεσή μας με αυτό το φως. Στο τέταρτο κεφάλαιο, «Ο Μυστικός Κόσμος των Εικόνων», είναι το μέλλον που ταξιδεύει με εικόνες και φθάνει σ εμάς, μέσα από δισεκατομμύρια πιθανότητες. Η επιστροφή του αρχετύπου, το βιομόριο της ψυχής, το μικρό μόριο της ουσίας της, το υλικό που είναι φτιαγμένη, τα μαθηματικά, όλα αυτά περιγράφονται πώς λειτουργούν σε τέτοιες περιπτώσεις τα οποία συνδέονται με το παγκόσμιο ποιητικό νου, το μυστικό κλειδί του κόσμου. Στο πέμπτο κεφάλαιο, παίρνει τη θέση του ο ήλιος και εξηγείται πώς λειτουργεί στη φυσική και τι αποτελέσματα έχει στη μεταφυσική, δεομένου ότι αποτελείται από υδρογόνο και άζωτο όπως και η ψυχή. Στο κεφάλαιο αυτό επιχειρείται να δοθεί μια πληροφόρηση άλλη για τις ηλιακές καταιγίδες και τις ιαματικές τους ιδιότητες. Στα μετά τα φυσικά, ο ήλιος συμβολίζει τη μνήμη και τη ψυχή. Αυτές οι μέρες είναι μέρες ενεργοποίησης και ενδυνάμωσης της ψυχής ενώ το σώμα αναζωογονείται και διακατέχεται από πολύ ενέργεια. Η χημεία ης ζώσας ύλης, της πυρόξανθης μεταφέρει τη ζωή στο αέναο ταξίδι της από την πρωταρχική πηγή ενέργειας και έτσι θα συνεχιστεί μέσα στην αιωνιότητα στην ομοιομορφία των κύκλων. Στο έκτο κεφάλαιο, γίνεται λόγος για το ταξίδι το αϊδιον στο συνεχές, για τα συμβεβηκότα που δεν είναι ποτέ δυνατόν να τα ξέρεις με ακρίβεια, για το δίπλωμα του χρόνου, για τις άλγεβρες - μηχανές, που ταξιδεύουν στο ατελεύτητο. Η πραγματικότητα στο ατελεύτητο, έχει όλα τα γένη και τις ιδιότητες του ενός που μοιράστηκε στα δύο για το ξεκίνημα του χωροχρόνου. Κανείς δεν βρίσκεται μέσα σε έναν ωκεανό κυμάτων, χωρίς καμία στρατηγική και δίχως καμία μηχανική, καμία αρχή. Αυτή η αρχή μπορεί να ξεκινάει από το παρόν, μας κάνει να βλέπουμε το μέλλον και από το μέλλον δηλαδή το μετά μπορούμε να δούμε ποιο ήταν το πριν, το παρελθόν. Όσοι φθάνουν στην τελείωση, μπορούν να τα δουν αυτά που ούτως ή άλλως τους συμβαίνουν, διότι έχουν μέσα την επιβεβαίωση μέσω της επαγωγικής μεθόδου, η οποία έχει να κάνει με τα έσχατα όρια. Στο έβδομο κεφάλαιο, εξηγείται το ολιστικό σύμπαν, πώς όλα γίνονται ένα σώμα, πώς το πνεύμα είναι αιθέρας και ο αιθέρας με τη σειρά του σπείρα. Πώς η αιώνια ροή η κίνηση στα σύμπαντα είναι ανέλιξη, αυτή η ανέλιξη έχει πυρήνα, εκεί έχουμε το ασύλληπτο της ταχύτητας πάνω από την ταχύτητα του φωτός. Κι αφού όλα κάποια στιγμή καταρρίπτονται εμείς παράγουμε την ενέργεια και τη μορφή. Εμείς όλοι γιατί κι εμείς είμαστε κομμάτια των αστέρων. Μια άλλη μηχανική στο σύμπαν είναι που μας δείχνει πώς αυτό παράγει ενέργεια. Το ίδιο επιχειρείται και στο όγδοο κεφάλαιο. Σε αυτό το κεφάλαιο οι εικόνες το δείχνουν ξεκάθαρα ότι το σύμπαν παράγει ενέργεια καθώς και πώς το σώμα, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι δεμένος με αυτήν την ενέργεια που λειτουργεί πανομοιότυπα με τους νευρώνες του σύμπαντος αφού και ο άνθρωπος τους ίδιους νευρώνες διαθέτει. Είναι η τέλεια κβάντωση αυτή, με το τέλος της αβεβαιότητας για τον άνθρωπο, πρόκειται για μια άλλη θριαμβευτική κατάρριψη της ματαιότητας. Αλλά η ζωή, η μοναδική η μυστική, δεν φθάνει ποτέ στο τέρμα. Πως άλλωστε κι αυτή να μην καταρριφθεί τόσα και τόσα κατερρίφθησαν, τα πάντα. Η ζωή μπορεί να βρεθεί από το μείον στα βάθη του ωκεανού της υποκινητικής μέχρι το συν της τέλειας ανύψωσης της ψυχής της τέλειας κβάντωσης, της τελείωσης, του υπέρτατου κάλλους της άφθαστης ζωής, μέσα στην αφθονία του δημιουργού! Αυτός είναι ο δρόμος των θεών και του ενός μοναδικού του δημιουργού. Όσο για τον 13

14 Επίλογο εκεί όπου έγραψα ότι εκείνοι δεν εξέπεσαν του θρόνου τους, είναι οι θεοί που μας περιμένουν. Είμαστε μια αμελητέα ποσότητα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο είναι το διάστημα και πόσο μικροί εμείς αφού στο γαλαξία μας υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες ενώ στο σύμπαν μέχρι εκεί που το γνωρίζουμε, υπάρχουν 176 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Φωτογραφίες από τα αστεροσκοπεία όπως του Hubble, της ΝASA, κ.α κοσμούν το βιβλίο αυτό. Ένα σύμπαν εκπληκτικής ομορφιάς που έχει άμεση σύνδεση με τον άνθρωπο, μας δείχνει τις διάφορες διαστάσεις του, στην αιώνια ροή του και στις ρίζες του. Ας ανατρέξουμε στον Πυθαγόρα τον Αριστοτέλη, τον Αρχιμήδη, τον Πλάτωνα να θέσουμε τις βάσεις μας για την εξερεύνησή μας, είναι ο μόνος σωστός δρόμος για να ξαναβρούμε εμείς οι άνθρωποι τις ρίζες μας. 14

15 Κεφάλαιο. 1 Σώμα Αλχημικό 1.1 Εισαγωγή Η μηχανική του σύμπαντος αναφέρει ψήγματα της ιστορίας μας τα οποία αφήνει σταδιακά να πέσουν πάνω μας με μεγάλη οικονομία! Στη μηχανική πολλοί άνθρωποι κυνήγησαν τα όνειρά τους και τα έκαναν πραγματικότητα τις πιο πολλές φορές ακούσια όταν το είπαν τύχη, θεό, όταν αυτός ο θεός λειτούργησε απαρέγκλητα με τους νόμους του, που δεν τόλμησε ποτέ ο άνθρωπος να τους κάνει δικούς του, ούτε τη φύση να δαμάσει, διότι δεν είναι στο χέρι του. Αυτά τα ψήγματα στην ιστορία μας, ήταν η επιτυχία που ζήσαμε, όταν όμως τα βεβηλώσαμε φύγαμε διωγμένοι από εκείνο τον παράδεισο. Ο θεός μας έδιωξε, φερθήκαμε αλαζονικά, θέλαμε να γίνουμε θεοί, μεγάλο λάθος!! Ας κυνηγήσουμε για άλλη μια φορά το όνειρο μέσα στον παράδεισο, εφόσον η ιστορία μας καλεί ξανά, μόνοι ή και με τους άλλους. Όποιος θέλει ακολουθεί. Όποιος θέλει βλέπει τι συμβαίνει γύρω του, ένας έξυπνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει και θα καταλάβει, διότι ό,τι μπορεί να συμβαίνει δεν βρίσκεται πολύ μακριά από τον άνθρωπο, πρώτα συμβαίνει μέσα του, στα νεύρα του, στο σύστημα όλο που είναι δομημένο το σώμα του. Θα τον αναιρέσει όμως τον εαυτό του, δεν θα τον παραδεχτεί! Αυτό είναι κάτι που το ζούμε κάθε μέρα, δεν πιστεύει σε τίποτα, από άγνοια όμως το κάνει. Και ο άπιστος είναι και πολύ εγωιστής, επιμένει μόνο σε αυτά που ο ίδιος πιστεύει. Αλήθεια, αναρωτιέμαι, θα αναιρέσει τον ίδιο του τον εαυτό ο άνθρωπος ή θα τον αγκαλιάσει; Θα τον αγαπήσει; Μάλλον, θα τον αγαπήσει σαν θείο όν που είναι με την θεία καταγωγή του, που μόνο αγάπη του έδωσε η πλάση ολόκληρη. Μέσα στον παράδεισο της αμέτρητης ομορφιάς της άπειρης της ανυπολόγιστης ας αναζητήσει τα όνειρά του για να βρει την γαλήνη την ισορροπία την ευτυχία, τις αρετές!!! Και στο τέλος ας κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, μέσα σε ένα μικρό διάστημα του χρόνου που του δόθηκε να διαχειρισθεί για να πραγματωθεί, να ζήσει να αγαπήσει για να μείνουν όλα αυτά στην αιωνιότητα καθώς θα υπερβαίνει τον εαυτό του. Έτσι γίνεται με κάθε πλάσμα ουράνιο και θεϊκό 15

16 1.2 Σώμα Αλχημικό Υπάρχει μια άλλη γνώση πίσω από αυτό που βιώνουμε, πίσω από αυτό που βλέπουμε, καμιά φορά αυτή έχει τη δύναμη και του νου, να υπερέχει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ψιλόβροχο καθώς έπεφτε, με έβρεχε στο δρόμο. Δεν είναι δα και τίποτα να βραχείς και λίγο. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα που μετά το τέλος ενός δελτίου ειδήσεων άρχισε να βρέχει ενώ δεν βιαζόμουν καθόλου, δεν είχα κάτι ώστε να πρέπει γρήγορα να φύγω. Έφυγα με την ώρα μου. Κατέβηκα τις θεόρατες σκάλες του καναλιού που εργαζόμουν για να περάσω από ένα δρόμο ερημικό, να βγω στην εθνική οδό. Ήταν η στιγμή που άρχισα να περπατάω σιγά, έτσι σιγά όπως περπατάμε όλοι, όταν άρχισε και έβρεχε, έβρεχε δυνατά. Βαριόμουν να προχωρήσω γρηγορότερα. Έμεινα εφησυχασμένη, ότι δεν με βλέπει κανείς, όταν διαπίστωνα για άλλη μια φορά ότι ούτε το ένα τρίτο της βροχής δεν έπεφτε πάνω μου. Ήταν κάτι που είχε συμβεί ξανά τουλάχιστον δύο με τρεις φορές κατά τα παρελθόν, το προσπέρασα θυμάμαι, το άφησα να συμβαίνει, διότι δεν μπορούσα ούτε κι εγώ η ίδια να το πιστέψω. Δεν μπόρεσα να αυτοσυγκεντρωθώ και να το ερμηνεύσω, καθώς είχα κι ένα σωρό άλλα στο μυαλό μου. Θα αισθανόμουν άβολα αν αυτό γινόταν μπροστά στους άλλους, αν και κανείς δεν θα το καταλάβαινε. Όπως διέσχιζα την ερημική περιοχή, είπα στον εαυτό μου, με ικανοποίηση, «ευτυχώς, απομακρύνθηκα από το κανάλι, και τώρα εδώ δεν με βλέπει κανείς». Την άλλη μέρα, μου λέει ένας παρουσιαστής, «σε έβλεπα χθες, που πήγαινες μεσ στην βροχή μόνη σου». Άλλη φορά είπα να μην το ξανακάνω. Αλλά για στάσου, τι έκανα; Δεν είναι στο χέρι μου, αν θα κάνω ή δεν θα κάνω κάτι για τη βροχή. Υπέθεσα ότι το σώμα το αλχημικό είναι που το κάνει αυτό, ευθυγραμμίζεται με τα ουράνια σώματα. Τα πόδια δεν πατάνε στο χώμα!! Αργότερα, το απέδωσα στην άνωση που δημιουργείται εξαιτίας της ανάπτυξης ενός άλλου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, λόγω της παρεμβολής άλλων συχνοτήτων από οντότητες. Πέρα από αυτήν την εξήγηση, που δεν αποκλείεται, λόγων των πιθανοτήτων, έλαβα υπόψη μου και τη χημεία, διότι το σώμα ήταν αυτό που δεν δέχθηκε όλη τη βροχή, αυτό ήταν ο τελικός αποδέκτης. Υποθέσεις έκανα, για τη χημεία, την άνωση.. Είναι ολοφάνερο ότι παράγεται κάποιου είδους θερμότητας στο σώμα κι έτσι, κάποια συγκρότηση μορίων ουσίας, διώχνουν το ψυχρό στοιχείο που είναι το νερό. Κάτι μεταβάλλεται. Η μεταβολή, η εντροπία όπως θα έλεγαν φυσικοί και μαθηματικοί, είναι αυτή που κάνει την ενέργεια μη ωφέλιμη και να χαθεί, έτσι έχουμε και αβεβαιότητα και φθορά. Εδώ όμως η μεταβολή έχει άλλη αποστολή, η εντροπία που πάλι φέρνει τη μεταβολή δίνει αυτή τη φορά ζωή σε ότι πέθανε. Μόνο που αυτή, δεν αυξάνεται με τα χρόνια, έχει σταματήσει στο χρόνο. Αν χάσετε ένα αγαπημένο σας αντικείμενο, ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, μια προαγωγή σημαντική στη ζωή και στη δουλειά σας, το χάσιμο και το χάσμα θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Δεν φαίνεται ότι κάτι θα καλυτερεύσει, ή θα επιστρέψει πίσω, άρα μας φέρνει μόνο πόνο όσο το σκεφτόμαστε, διότι ήταν σαν μια τομή στη ζωή σας. Αυτή ή εντροπία που πολλοί πιστεύουν ότι φέρνει τάξη στην αταξία, είναι λάθος. Ποια τάξη; Γιατί πρέπει να χάσει ενέργεια ο πλανήτης, γιατί πρέπει το σίδερο να σκουριάσει, γιατί πρέπει να φύγουμε από τη ζωή σύντομα και βίαια. Με τον ίδιο λόγο και η άλλη εντροπία που φέρνει ζωή και καταργεί κατά έναν τρόπο κάποιο φυσικό νόμο, φέρνει και αυτή την τάξη μέσα στην αταξία. Εξαρτάται εμείς τι ονομάζουμε αταξία. Ένας πασίγνωστος μένταλιστ σε εκπομπή γνωστού και αξιόλογου έλληνα δημοσιογράφου πήρε σπόρους στα χέρια του και άρχισαν να βγάζουν βλαστούς με μια συγκεκριμένη κίνηση στο χέρι που τους κρατούσε. Αυτό έγινε μπροστά σε 16

17 εκατομμύρια Έλληνες τηλεθεατές. Δεν ήταν οφθαλμαπάτη, δεν ήταν ψέμα, ήταν η εντροπία η οποία σε ένα συγκεκριμένο πεδίο λειτούργησε με αναστροφή. Και τι είπε το κοινό, ότι ως δια μαγείας φύτρωσαν οι σπόροι. Ως δια μαγείας λειτούργησαν τα ξεκούρδιστα ρολόγια, ή τα χαλασμένα ρολόγια που ούτε ο ωρολογοποιός δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει τις βλάβες ώστε να λειτουργήσουν. Αν κάτι στον κόσμο μπορεί να καταναλώσει όλη του την ενέργεια, θα σταματήσει να λειτουργεί, πολύ φυσικό, αυτό εξάλλου μας λέει και ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής. Η χαμένη ενέργεια εξαφανίστηκε αφού έγινε θερμότητα, τα ρολόγια δεν παράγουν έργο στην προκειμένη περίπτωση. Όμως εδώ σαν να «ξαναζεστάθηκαν». Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής καταργήθηκε, το αρνητικό μετατράπηκε σε θετικό με τη δύναμη ουσίας και μορίων μιας θερμότητας που εξέπεμψε το σώμα και τα χέρια του συγκεκριμένου μένταλιστ. Η ουσία μας, η οποία είναι καθαρά χημική ουσία, αλλά εκπέμπεται ως ακτινοβόλος ενέργεια, έχει απεριόριστες δυνατότητες και τα ενεργειακά κέντρα στο ανθρώπινο σώμα έχουν μυστηριώδεις δυνάμεις. Η απενεργοποιημένη ενέργεια αυτή που δεν είναι ικανή να παράγει έργο είναι αυτή η εντροπία, που ξέρουμε όλοι μας, που έγραψαν τόσοι καταξιωμένοι μαθηματικοί και αστροφυσικοί. Έχει μεταβάσεις από την μια κατάσταση στην άλλη μέχρι που επέρχεται ο θάνατος, η παύση. Η άλλη η εντροπία, η ζωογόνος εντροπία, δίνει ζωή σε ότι έχει πεθάνει μέσα στο χρόνο ή σε ότι έχει ροπή προς αυτήν την κατεύθυνση το αποτρέπει. Αποτρέπει τη φυσική ροή των πραγμάτων. Γι αυτό το μαγικό φαινόμενο, δεν φρόντισε κανένας μένταλιστ αλλά η φύση η οποία τα πάντα με σοφία εποίησε! Η φυσική ροή των πραγμάτων.. αλήθεια, τι σημαίνει η φυσική ροή, τι ξέρουμε γι αυτήν, μήπως εμείς δια της ελκτικής μας δύναμης, διαλέξαμε ή τραβήξαμε μια τέτοια ροή ματαιότητας στον υλικό πεδίο, χαμηλής συχνότητας και μπήκαμε σε συστήματα άλλα, από εκείνα που αρχικά προοριζόμασταν; Η ελκτική δύναμη μιας χαμηλής μαγνητικής συχνότητας, παραμένει χαμηλή στο συνεχές, δεν λειτουργεί αυτεξούσια, δεν λειτουργεί μεμονωμένα, οι αλληλεπιδράσεις και άλλων παρόμοιων μαγνητικών πεδίων, θα την εξαναγκάσουν μέσα στο σύστημα να παραμείνει ως έχει. Συστήματα και υποσυστήματα υποστηρίζουν δυνάμεις και ενέργειες. Εκείνο που μπορεί να επιδράσει άμεσα, είναι οι πηγές. Οι πηγές - μαγνήτες που στέλνουν μεγάλα κύματα ακτινοβολίας και ενέργειας και μοιάζουν κάτι σαν κατακτητές που νίκησαν στον πόλεμο των άστρων και τώρα ήρθαν να πάρουν και τη γη. Τι να είναι άραγε, αυτές οι πηγές στον ηθικό και πνευματικό κόσμο. Κάποτε πήγα να καταγράψω το βιογραφικό ενός δασκάλου Γιόγκα κι όταν τελείωσε η συνέντευξη, εκείνος μου έδωσε φυλλάδια ενημερωτικά για το κέντρο του. Ανάμεσα στις περιγραφές για τεχνικές, ανέφερε ότι έχει και επικοινωνία απευθείας με τη πηγή, το διάβασα στο δρόμο καθώς έφευγα. Αυτό σημαίνει ότι στα υπέρτατα πεδία διαλογισμού όπου βρίσκεται κατά την άσκηση, μπορεί η ουσία του να μετουσιώνεται, το λέει εξάλλου και η ίδια η λέξη μετά την ουσία. Γίνεται ένα με την υπέρτατη φύση και με ό,τι άλλο είναι αυτό που έρχεται σε επικοινωνία από την ουράνια σφαίρα που μόνο αυτός γνωρίζει, με την πηγή που δεν θα πει ποτέ, διότι αφορά εκείνον και τους μυημένους από την ίδια πηγή. Αντλεί τη δύναμη μαγνήτη για να νιώσουν την αρμονία και την ευτυχία οι εκπαιδευόμενοί του. Η ουσία ικανή να επηρεάσει θετικά πάντοτε επιστέφει και εκφράζεται με ενέργεια και ακτινοβολία από την μαγνητική πηγή, η οποία μόνο την ομορφιά μπορεί να εκφράσει. Το πνεύμα της πηγής, λούζει το δάσκαλο γιόγκα, δρα καταλυτικά στη ψυχή και στο νου και των υπολοίπων που βρίσκονται στη μάθηση της Γιόγκα. Η ενέργεια βρίσκεται διάχυτη παντού. Περί ουσίας είχε μιλήσει και ο Πυθαγόρας, ο μεγάλος αυτός διδάσκαλος ο οποίος δύο 17

18 χιλιάδες χρόνια τώρα, δεν έχει πάψει να διδάσκει την ανθρωπότητα. Στους νόμους των αντιθέτων μας αναφέρει, «Σκληρόν Μαλακόν. Όλαι αι ουσίαι είναι συλλογή μορίων συγγρατουμένων υπό της συγγενείας των, της απορρεούσης έκ της αρμονίας των είς κατάστασιν δονήσεων ευρισκομένων εν τη φύσει μορφών πάσης ενεργείας, ήτης από της πρώτης πηγής ή του πρώτου κινούντος (κατ Αριστοτέλη) προέρχεται. Αναλόγως του ρυθμού των δονήσεων τα ηλεκτρόνια του ηλεκτρισμού και μαγνητισμού ευρίσκονται είς διάφορον βαθμόν δονήσεων και ο μεν ηλεκτρισμός ευρίσκεται εις ανωτέρων βαθμόν δονήσεων ή ο μαγνητισμός. Το παν εν τη φύσει είναι αποτέλεσμα συνδυασμού των δυο τούτων αρχών, της ηλεκτρικής, ήτις είναι αρσενικού γένους και της μαγνητικής, ήτις είναι θηλυκού γένους. Όσον στενοτέρα είναι η συγγένεια αύτη, τόσον εντονωτέρα είναι η δόνησις και τόσο δυσκολώτερον καθίσταται αυτή η μετακίνησις, των μορίων. Το αντίθετον συμβαίνει δια τας μαλακάς ουσίας». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 197). Και τώρα ας εμβαθύνουμε, στο τι σημαίνει, μόρια της απορρεούσης εκ της αρμονίας, των εις κατάστασιν δονήσεων. Εδώ μας λέει για μόρια σε κατάσταση δονήσεων άρα και η αρμονία είναι σε κατάσταση δόνησης και τα μόρια αυτά της αρμονίας, βρίσκονται μέσα στη φύση επίσης σε κατάσταση δόνησης και σε μορφή πάσης ενέργειας. Ήτις από της πρώτης πηγής ή του πρώτου κινούντος, δηλαδή αυτή η ενέργεια είναι δονούμενη ενέργεια κατευθείαν απορρέουσα από την πηγή της. Τα μόρια είναι η δονούμενη ενέργεια. Τα μόρια είναι ουσία. Η ουσία αυτή είναι ηλεκτρομαγνητική. Όσοι γνωρίζουν από χημεία ξέρουν τι σημαίνει ηλεκτροχημικό!! Εδώ κατά τον Πυθαγόρα πρόκειται για κάτι ζωντανό με ζωή, με νου, με μνήμη που είναι η ουσία μιας πηγής, είναι άραγε οντότητα; Μπορεί να συμβαίνει αυτό; Ναι, είναι οντότητα, διότι η λογική ανήκει στο όν και όχι στο μη όν. Συμπέρασμα, η ουσία είναι μόρια στη φύση κάθε μορφής ενέργειας απορρέουσα από την πηγή της. Η ίδια η ουσία αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ενέργεια που δονείται, πάλλεται και τα μόρια αυτής έχουν μνήμη δηλαδή έχουν την ταυτότητα αυτής της πηγής. Κι αν αυτή η πηγή η οντότητα πάρει μορφή, τότε θα έχουμε την ταυτότητα αυτής της ψυχής. Πηγή είναι το ον του υπερόντος. Παρακάτω λέει, Όσον στενωτέρα είναι η συγγένεια αύτη, τόσον εντονωτέρα είναι η δόνησις και τόσο δυσκολώτερον καθίσταται αυτή η μετακίνησις, των μορίων. Άρα όσο συγγενεύει η ταυτότητα της δικής σου ψυχής με αυτήν της πηγής τόσο εντονώτερη θα είναι η δόνηση που θα νιώθεις. Και τόσο δυσκολώτερον καθίσταται αύτη η μετακίνησις δηλαδή στα ύψη βρίσκεται ο ηλεκτρομαγνητισμός και το πεδίο του. Δύσκολα θα παρεκκλίνεις της πορείας σου, αυτό θα σε τραβάει, δεν θα μετακινηθούν τα μόρια. Η χημεία στο σώμα σου θα έχει κάτι, αυτό το κάτι άλλο. Το μη εξηγήσιμο το μη γνώριμο. Εδώ πρόκειται για ένα πρόγραμμα της μνήμης που εφαρμόζεται στα δικά μας μέτρα και εκτελείται με απόλυτη ακρίβεια. Δεν έχουμε ακόμη τη γνώση για να εξηγήσουμε και να αναλύσουμε σε βάθος τέτοιες έννοιες. O Πυθαγόρας, γνώριζε τους ηθικούς συμπαντικούς νόμους οι οποίοι ετίθετο σε λειτουργία όταν συστηματικά τηρούνταν, δηλαδή εσαεί και κατά γράμμα από το μύστη. Αυτό σημαίνει το κατά γράμμα πιστά, αιώνια, συστηματική τήρηση των νόμων. Οι κανόνες που ήταν ηθικοί, άγγιζαν σημεία λειτουργίας κέντρα του σώματος, το οποίο στη συνέχεια γινόταν από χημικό, αλχημικό, γινόταν μεταστοιχείωση για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, μετά ότι άλλαζε επέστρεφε στην αρχική του κατάσταση. Σε καίρια σημεία του χωροχρόνου, ήταν ανοιχτό το τρίτο μάτι, η διάνοια βρισκόταν στο αποκορύφωμα και κύματα εξέπεμπε αυτός που τηρούσε παντοτινά την άσκηση σώματος και πνεύματος που του υπαγόρευαν οι θείοι νόμοι, για να φθάσει στο σημείο να πει ο Πυθαγόρας ότι «Ο θείος νόμος διαχέεται εις το Σύμπαν και διακηρύσσεται είς όλην την δημιουργίαν. Οι κατανοούντες αυτόν 18

19 τελειούσιν εαυτούς και επιτυγχάνουσι την άφθαρτον ζωήν. Ενώ οι αγνοούντες ή παραμελούντες αυτόν, πράττουσι τούτο με κίνδυνον καταστροφής και τιμωρίας των. Διό άγνοια του θειου νόμου είναι το μόνον πραγματικό αμάρτημα». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 189). Όποιος δηλαδή είναι πιστός στους θείους νόμους και τους υπακούει, δια της αρμονίας επιτυγχάνεται το άφθαρτο. Δεν φθείρεται, μένει για πάντα νέος, ο νόμος δηλαδή που προκαλεί τη φθορά, για εκείνον καταργείται. Και τι άλλο γίνεται τότε, βρίσκεται εσαεί στην ακμή του το σώμα; Ναι, πόσοι όμως άκουσαν αυτούς τους νόμους τους γνώρισαν και έμειναν νέοι, λίγοι ήταν αυτοί, που σημαίνει ότι συνεχώς μέσα τους αντί να φθείρονται τα κύτταρα με την πάροδο του χρόνου, αυτά βρίσκονται σε τακτά χρονικά διαστήματα σε αναγέννηση. Καλά όλα αυτά, αλλά κάποιος όμως πρέπει μέσα του να κουβαλάει αυτό το κάτι που ανέφερα παραπάνω, αλλιώς δεν γίνεται. Αυτό το κάτι πρέπει να προηγείται, να προϋπάρχει το κατάλληλο έδαφος, για να καλλιεργηθεί το αθάνατο. Πρόκειται για την ύπαρξη τη παντοτινή που δεν θα ζήσει στη ματαιότητα. Αν είναι έτσι, τότε ποιοι είμαστε και από ποιες πηγές δεχόμαστε το μαγνήτη μυστήριο. Πόσο δύσκολη είναι η αυτογνωσία, δεν θα την φθάσουμε σχεδόν ποτέ, δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε Αυτή η άλλη προσέγγιση του Πυθαγόρα, με τα ενεργειακά μόρια και τα άφθαρτα σώματα, ήταν η μαγεία που γνώριζαν και τη βίωσαν αυτοί οι μεγάλοι πνευματικοί άνδρες της αρχαιότητας. Κάποιος μπορεί να αναλογιστεί ότι δεν μπορεί να ήταν άνθρωποι αυτοί, όμως αυτό μόνο εκείνοι το γνώριζαν, διότι οπωσδήποτε θα έζησαν και πολύ μεγάλες προσωπικές στιγμές που δεν θα μπορούσαν να τις εκφράσουν με λόγια, ιδιαίτερα σε εμάς που απέχουμε από κάθε είδους τέτοια πράξη και βιώματα. Η απραγία είναι από τα μεγαλύτερα εμπόδια για να μπορέσουμε να μπούμε σε μια τέτοια κατάσταση, να προσεγγίσουμε τόσο μεγάλες και θείες έννοιες. Αυτοί οι μεγάλοι φιλόσοφοι που έδωσαν τα φώτα στην ανθρωπότητα δεν επικοινωνούσαν απλώς με το θείο, αλλά ερχόταν σε επαφή, λουζόταν ολόκληροι με αυτή την ενέργεια, από τα νύχια ως την κορφή του κεφαλιού τους, ήταν ποτισμένοι από το νερό αυτής της πηγής. Θεωρώ ότι αν δεν ήταν έτσι, δεν θα μιλούσε ο Πυθαγόρας για μόρια, τα οποία ζούσε με την επαφή που είχε μαζί τους και αναρωτιέται κανείς τι ένιωθε; Ένα τρίξιμο ελαφρότατο, το πιο ελαφρό, έτσι όπως αυτό της τρίζουσας ψυχής. Την πιο ελαφριά δόνηση που όμως δεν περνάει απαρατήρητη, τη νιώθεις όπου κι αν βρεθείς, στο κάθισμα, όρθιος, την ώρα που το σώμα ξαπλώνει για να αναπαυθεί. Αν έλθει τότε αυτή η δόνηση μπορεί γλυκά και να αποκοιμηθείς. Η δόνηση και η μνήμη, έχουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους και αυτό θα το εξετάσουμε τώρα αφού εξηγήσουμε τη δόνηση της ουσίας. Η λέξη δόνηση στο μυαλό μας, θυμίζει τη δόνηση ενός κινητού, τη γη που μπορεί από ένα ηφαίστειο να δονείται ή από σεισμό. Δονήσεις είναι και αυτές αλλά διαφορετικές μεταξύ τους. Η άλλη δόνηση της ουσία και των ενεργών μορίων, μοιάζει κατά πολύ με την αίσθηση, εκείνης των κυμάτων αέρος. Αν καθίσετε στο κρεβάτι σας με τη δεξιά πλευρά σας και ακουμπήσετε το κεφάλι στο μαξιλάρι και κάποιος με ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας που να έχει μέσα πολλά παιχνίδια, αρχίσει και παίζει, συμμετέχει π.χ στο γύρισμα των ζαριών, ένα παιχνίδι που πολλά κινητά τηλέφωνα διαθέτουν, τότε από τη δεξιά πλευρά που το αυτί θα ακουμπάει στο μαξιλάρι, θα δεχθείτε αυτό το κύμα με ένα περίεργο βουητό. Το κύμα είναι δονούμενο, φέρνει ελαφρώς, ένα τρίξιμο στο σώμα μας. Η αίσθηση ακόμη και στην ακοή θα είναι πολύ διαφορετική από την αριστερή σας πλευρά που το αυτί δεν ακουμπάει στο μαξιλάρι, ελάχιστα από ότι συμβαίνει θα αντιλαμβάνεστε. Αυτό το διαπεραστικό βουητό που θα ζώσει το σώμα σας, θα έχει αυτά τα ενεργά μόρια. Αυτά είναι μόρια του ηλεκτρομαγνητισμού, 19

20 εξαιτίας του μικροτσίπ που διαθέτει το κινητό τηλέφωνο. Έχει σύνδεση το κινητό μέσω του μικροτσίπ με το κέντρο εκπομπής του ηλεκτρομαγνητισμού. Εδώ δεν πρόκειται για την κεραία μιας εταιρίας αλλά για την κεραία του σύμπαντος και συγκεκριμένα του κέντρου εκπομπής του συμπαντικού ηλεκτρομαγνητισμού. Το κινητό έχει μνήμη και χωρητικότητα, δεν έχει ψυχή είναι άψυχο, λειτουργεί μόνο με το μικροτσίπ. Αυτό είναι η «ουσία» του. Το ίδιο και η ψυχή η ανθρώπινη είναι τρίζουσα διότι έχει στίγματα μικροτσίπ που είναι η μνήμη της. Η μνήμη στα έμψυχα είναι ουσία με μεταδοτικότητα, η μνήμη βρίσκεται παντού, το κάθε κύτταρο έχει μνήμη σε όλο το σώμα, άρα το σώμα θυμάται αλλά του μεταδίδεται συγχρόνως και κάτι, μια άλλη εντολή μια άλλη πληροφορία, επομένως, μνήμη δεν έχει μόνο ο εγκέφαλός μας. Στον εγκέφαλό μας, δεν τίθεται θέμα χωρητικότητας όπως στο άψυχο κινητό αλλά μεταδοτικότητας. Έχουν μνήμη τα ενεργά μόρια της ουσίας με πρόγραμμα και η ενέργεια χαρακτηρίζεται κακή ή καλή, θετική ή αρνητική. Επομένως και η ενέργεια κουβαλάει αυτή τη μνήμη, δηλαδή είναι και δική της. Η μνήμη, έχει τη δυνατότητα να μεταδίδεται δια της θερμότητας ή να μένει παγωμένη. Αυτή η ενέργεια αν και είναι παγωμένη δηλαδή ανενεργή όταν είναι αρνητική έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί επισκιασμό σε άλλες φωτεινές ενέργειες. Τόσο δυνατοί είναι οι ρίποι της. Αυτό που εκπέμπουμε εμείς ως άνθρωποι τις περισσότερες φορές είναι άσχετο με τις επιλογές στη ζωή μας, οι επιλογές δεν επηρεάζουν πάντα τη καρδιά του κέντρου μας, η οποία είναι αυτόνομη. Είναι αυτόνομη, λόγω της πηγής της. Ένα σώμα έχει τη δυνατότητα να εκπέμπει ακτινοβολία εφόσον είναι έμψυχο και έχει ενέργεια η οποία αποβάλλεται στο περιβάλλον δια της θερμότητας, καθώς ο άνθρωπος σκέφτεται κινείται και καταναλώνει ενέργεια. Ό,τι απορρέει στο περιβάλλον από αυτήν την καύση αφήνεται πάλι σε μορφή συγκροτουμένων μορίων, σε κύματα αέρος είτε έχει φορά προς τα πάνω είτε προς τα κάτω ή και τα δύο. Ο ρίπος μολύνει, αέρα, γη και νερό. Είναι αμόλυντα και παρθένα τα μέρη που ακόμη δεν έχει πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος, ο οποίος θέλει τα πάντα να τα πατήσει και να τα καταπατήσει ή όπως εκείνος εννοεί να τα κατακτήσει. Ορισμένες φορές δεν σέβεται τίποτα. Δεν ξέρει ότι αυτό που είμαστε, αυτό εκπέμπουμε κι αυτό μοιράζουμε. Όταν λέμε ακτινοβολία, εννοούμε ακτίνες, κι όταν λέμε ακτίνες το μυαλό μας, οφείλει να πάει κατευθείαν στη σπείρα. Η σπείρα γεωμετρικώς σχηματίζει ακτίνες κυκλικά και τις στέλνει παντού, με αυτές γίνεται ο διακτινισμός, ο οποίος δεν είναι και τόσο εύκολο να τον εξηγήσουμε, βλέπουμε έναν άνθρωπο να βρίσκεται σε ένα σημείο και ταυτοχρόνως να υπάρχει μαρτυρία και από άλλους ότι εκείνη τη στιγμή τον είδα και δίπλα τους. Συμβαίνει αυτό, αλλά θα πρέπει κανείς να έχει συσπειρώσει τόσες πολλές δυνάμεις στο νου, να είναι αμόλυντος αγνός και μακριά από τα εγκόσμια έτσι ώστε να αποφασίσει το ίδιο το σύμπαν, η σπείρα να συμβεί αυτό το τόσο μαγικό και ανεξήγητο θέμα. Το ανεξήγητο είναι η αντιβαρύτητα, την οποία κατακτά κανείς αποβάλλοντας βαριά ύλη. Το διακτινισμό, τον γνωρίζουμε από την κβαντική φυσική αφού τον πετυχαίνουμε μέσα στη κβάντωση. Κανείς δεν μπορεί να πει και τώρα.διακτινίζομαι, αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ και με κανέναν. Χρειάζεται πολλές φορές κάτι που έχουμε, που μας δάνεισαν οι οντότητες και είναι δώρα δικά τους, να τα μοιραστούμε και με άλλους, χρειάζεται να τα δώσουμε και σε αυτούς που δεν έχουν τόσα πολλά, σε κάποια άλλα μέρη, μακριά από τα δικά μας μήκη και πλάτη της γης. Τότε κανείς δεν θα μας ρωτήσει αν πρέπει να το κάνουμε ή αν μας αρέσει ή να πάρουν την άδειά μας. Αυτό το δώρο είναι ένα μέρος της ουσίας που ταξιδεύει, επομένως, την οπτασία του διακτινισμένου σώματος βλέπουν οι άλλοι, του Αλχημικού, διότι στο φυσικό πεδίο 20

21 της βαριάς ύλης που βρισκόμαστε και έχουμε όλοι μας γεννηθεί, αυτό δεν είναι εφικτό. Επειδή αυτό το «δόσιμο», συμβαίνει κάπου αλλού, έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε κάτι κι εμείς από όλη αυτήν την τελετουργική διαδικασία. Σημειωτέον ότι και σε αυτόν που μπορεί να του συμβαίνει, ο διακτινισμός, άλλοι θα του το πουν. Αυτός δεν θα το ξέρει, το μόνο που θα νιώθει είναι ότι το μυαλό του βρίσκεται συνεχώς αλλού, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, είναι πολύ αφηρημένος, είναι βυθισμένος στην ονειροπόληση ή έχει ταξιδέψει πολύ. Ότι γίνεται στο σύμπαν ως δια μαγείας, δεν γίνεται χάρη εντυπωσιασμού αλλά γιατί το υπαγορεύει η θεία πρόνοια, η φύση ότι έχει ορίσει να κάνει, το πραγματοποιεί ή το δημιουργεί με μεγάλη οικονομία δεν σπαταλάει τίποτα ούτε πάει κάτι χαμένο. Για τα μόρια έχω να πω τούτο: Είναι η ουσία της ουσίας, μια πολύ λεπτή ύλη, διαφανής. Ό,τι είναι διαφανές δεν έχει μάζα. Αν σε ακουμπήσεις δηλαδή αν ακουμπήσεις εσένα θα τη νιώσεις, στη επαφή με το σώμα αλλά δεν θα τη βλέπεις αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, και βέβαια υπάρχει, έχει μάλιστα και πολλή δύναμη αλλά είναι αόρατη. Είναι η ελαφριά ύλη ή ημιύλη διότι δεν εκφράζεται με βαριά χημικά στοιχεία στο πυρήνα της. Αν δεν την πούμε ύλη ή ημιύλη, ακόμα καλύτερα διότι τίποτα από αυτά δεν είναι. Είναι ρευστή αλλά και αόρατα συμπαγής και συγκροτείται σε σώμα, δηλαδή τα μόρια αυτά παίρνουν μορφή και δημιουργούν σώμα, μπορεί να είναι άμορφο ή με μορφή ανθρώπινης σιλουέτας. Ένα σώμα μπορεί να έλθει σε επαφή με ένα άλλο, να το αγγίξει. Εμείς μπορούμε να αισθανθούμε το άγγιγμα είναι εφικτό. Στο άμορφο, βλέπεις μόνο μια σκιά, οριζόντια μπορεί να τη δεις στο ημίφως ή σε σκοτεινό μέρος αρκεί να φωτίζει λιγάκι το φως. Θυμάμαι όπου κάποτε, πήγα στο εξοχικό μας και αργά το μεσημεράκι πήγα να ξαπλώσω. Στο υπνοδωμάτιο με πήρε ο ύπνος κι όταν ξύπνησα, μπροστά μου, καθώς άνοιξα τα μάτια μου, πολύ κοντά μου, είδα μια σκιά την οποία έδιωξα με το χέρι μου, έτσι όπως θα έδιωχνε κανείς ένα γκρίζο συννεφάκι. Αυτή τη σκιά τη διέκρινε κανείς εύκολα, ήταν πεντακάθαρη, όταν την άγγιξα αυτή συνέχισε να μένει εκεί. Ήταν εμφανές το μικρό οριζόντιο γκρίζο σύννεφο στο σκοτεινό δωμάτιο με τις κλειστές κουρτίνες, ελάχιστο ήταν το φως του παραθύρου. Το απόγευμα συνήθως δεν μπαίνει και πολύ φως σε ένα δωμάτιο, καθώς έχει δύσει ο ήλιος. Αν ήταν μεσημέρι με το φως μέσα στο δωμάτιο, το συννεφάκι, η σκιά αυτή, που εντελώς ασυναίσθητα, έδιωξα με το χέρι μου, δεν θα ήταν εμφανής. Μπορεί επειδή το σπίτι είχε χτιστεί προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, και πέρασε πολύς κόσμος από εκεί, αυτή η σκιά να ήταν κάποια ψυχή περαστική, από εκείνο το σημείο και να είχε κοιμηθεί κι εκείνη στο συγκεκριμένο υπνοδωμάτιο. Μετά από κάποια χρόνια, είπα στον αδελφό μου, αυτό που είδα και τον ρώτησα μήπως κι εκείνος έχει δει κάτι. Τότε κι εκείνος μου είπε ότι καθώς μια μέρα καθόταν πάνω σε μια μεγάλη πέτρα, στο πίσω μέρος της αυλής του εξοχικού, είδε μπροστά του μια σκιά η οποία μετακινούνταν και καθώς άλλαζε θέση, άλλαζε και χρώμα, ώσπου σε κάποια στιγμή έπαψε να φαίνεται. Εγώ ό,τι είδα, ήταν το σούρουπο, εκείνος ό,τι είδε ήταν μεσημέρι, καλοκαίρι, κάτω από το καυτό ήλιο, την ώρα που συλλογιζόταν και βρισκόταν εντελώς μόνος. Κι εγώ μόνη ήμουν, μόλις είχα ξυπνήσει. Εξαρτάται τι μπορεί να δει ο καθένας και γιατί, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πιστεύω ότι οι οντότητες, ήταν καλές και ότι ήθελαν να μας πουν, «Ε, ε, ε,. είμαστε κι εμείς εδώ δεν είσαστε μόνοι σας, ανοίξτε τα μάτια σας, ξυπνήστε!!!». Ή να εμπόδισαν κάτι κακό που επρόκειτο να μας δυσαρεστήσει, απλώς μας προστάτευαν. Όλες οι οντότητες σε αυτό τον κόσμο, έχουν ίσα δικαιώματα και είναι κάτω από το φως του ήλιου και τους φυσικούς νόμους ίσες. Όλοι μπορούν μια δεδομένη στιγμή να αντιλαμβάνονται και να βλέπουν πρόσωπα και καταστάσεις που μοιάζουν απίστευτες και όμως είναι αληθινές. Δεν είπε κάποιος, εσύ είσαι καλός μας κάνεις, 21

22 εσύ θα αντιλαμβάνεσαι και θα βλέπεις, ενώ εσύ εξαιρείσαι και δεν θα βλέπεις τίποτα, γιατί είσαι ακαλλιέργητος στο πνεύμα δεν πιστεύεις σε τίποτα κ.ο.κ Αναμφισβήτητα τα αλχημικά στοιχεία έχουν δυνάμεις-πυρήνες με δυνατότητες που ξεπερνούν το φυσικό πεδίο και τα χημικά στοιχεία, επομένως το αλχημικό σώμα ξεπερνά το χημικό σώμα. Όλοι έχουμε την αλχημεία μέσα μας και ανά πάσα στιγμή δια της ενδελέχειας αυτή μπορεί να εκδηλωθεί και να μην είμαστε σε θέση να την εξηγήσουμε, είτε μέσα στο σώμα μας, είτε έξω από αυτό, εφόσον είμαστε παιδιά του θεού, κατ εικόνα και ομοίωσή του. Έχουμε εντός μας, την εικόνα του θεού, τη πνοή του, έχουμε όλοι μέσα μας το θείο. Είμαστε θεία πλάσματα και γεννηθήκαμε για να ζήσουμε αυτό το θαύμα, το αξεπέραστο, δηλαδή να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, δια του ηθικού νόμου του σύμπαντος. Γεννηθήκαμε για να ξεπεράσουμε τα όρια μετά το στοιχείο με τη μεταστοιχείωση, μετά την ουσία με τη μετουσίωση. Μετά τη φυσική με τη μεταφυσική. Έχω ζήσει σε έναν κόσμο άλλο, τη πικρία και την απονιά που έχει μέσα η ζωή, τη ξεχνάω κι απ όπου αυτή προέρχεται, την γυρίζω πίσω, όπως όλοι οι άνθρωποι την έχουν γευτεί, έτσι κι εγώ. Δεν αποτελώ εξαίρεση. Σαν να έχει μεταφερθεί αυτός ο άλλος κόσμος και τον ζω εδώ. Η ματαιότητα της φιλοδοξίας τα διάφορα κοινωνικά στάτους, η χλιδή, μου φαίνονται αστειότητες δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτά. Δεν μπορώ να ακολουθήσω τη κοινή λογική και τη πεπατημένη σε τίποτε. Δεν μου «βγαίνουν τα ζάρια». Πάντοτε αυτό που μου συμβαίνει είναι, πως σε ότι νοητό και βατό σε μένα θα γίνει το ακατανόητο, έτσι χωρίς να κάνω κάτι. Έρχεται η ανατροπή από κάτι απλό σχεδόν πάντα. Σχεδόν πάντα παίρνω αυτό που δεν επιλέγουν οι άλλοι, η πλειοψηφία, σαν να διαφέρω χωρίς να το θέλω. Καλό ή κακό, δεν ξέρω. Μάλλον όσοι είναι έτσι, είναι θωρακισμένοι από το αρνητικό. Τι να πω, εκεί μπορώ να το αποδώσω. Δεν είμαι η μοναδική, ασφαλώς θα είναι και άλλοι έτσι, αν συμβαίνει κάτι εδώ θα συμβαίνει και παραδίπλα. Από ανάγκη ύπαρξης της αγάπης για τους ανθρώπους, γίνεται αυτό, όλα έχουν ως τελικό σκοπό την αγάπη! Πάντως δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, γενικότερα, στον κόσμο δεν υπάρχει και πολλή αγάπη. Έχουν γίνει και γίνονται τρομακτικοί πόλεμοι κάθε μέρα, αιμοδιψείς και αιμοχαρείς άνθρωποι, σκοτώνουν άλλους με αποτέλεσμα να έχει χυθεί πολύ αίμα αθώων ανθρώπων σε όλο το κόσμο. Η γη είναι ποτισμένη με αίμα, το αίμα επιστέφει πίσω στον τόπο που χύθηκε και ζητάει εκδίκηση, ένας φαύλος κύκλος αιματοβαμμένος στο πλανήτη, ένα έγκλημα στο διηνεκές. Πολλές ψυχές όταν κατεβαίνουν στη γη, από την αγάπη που ήταν μέσα σε ωραία μέρη, βρίσκονται ξαφνικά στη δυσκολία αισθάνονται μια δυσφορία δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά με τις σχέσεις τους με τους άλλους, η ψυχή γνωρίζει από πιο πριν ότι θα συναντήσει την άρνηση και είναι και αυτή αρνητική. Όλα αυτά όμως, θα βοηθήσουν τη ψυχή στο τέλος της γήινης ζωή της να διαλέξει μια άλλη εξέλιξη στο μετά. Τα μέλλον της θα καθοριστεί από το παρελθόν της στο πριν. Ο εγκέφαλος και ο κάθε εγκέφαλος έχει την πληροφορία από το αρχείο της ψυχής που προϋπήρχε του σχηματισμού του εγκεφάλου, σε οστά και χημεία. Επομένως κανείς δεν στερείται νοήσεως. Πολλοί άνθρωποι όταν είναι να μην κάνουν σήμερα μια δουλειά ή να πραγματοποιήσουν μια συνάντηση ενώ θα προτιμούσαν να την κάνουν μεθαύριο, νιώθουν ότι δεν έχουν διάθεση, ή λένε καλύτερα αύριο, είναι γιατί ο εγκέφαλος ξέρει ότι μπορεί η συνάντηση αυτή, να μην τελεσφορήσει. Κάτι θα μπει ανάμεσά τους σαν εμπόδιο και δεν θα είναι κάτι καλό. Από πιο πριν ο εγκέφαλος, τις πιο πολλές φορές αποφεύγει το κακό. Η παρότρυνση των άλλων ιδίως για μετακινήσεις σε εκδρομές και πάρτι ενώ δεν είμαστε και τόσο σίγουροι, αν θέλουμε να πάμε τη συγκεκριμένη δεδομένη στιγμή, καλό είναι να αποφεύγεται, μπορεί να μην πέσει το αεροπλάνο, αλλά μπορεί κάτι άλλο δυσάρεστο να μας συμβεί. Σε όλα από πολύ πιο πριν, έχουμε δηλαδή 22

23 άπειρο χρόνο να αποφύγουμε το δυσάρεστο με τις προειδοποιήσεις. Κι αν ακόμη ούτε και τότε δεν ακούσουμε, έτσι ως δια μαγείας η θεία πρόνοια θα βάλει όσο μπορεί στο πριν και στο μετά τα πράγματα που μπορεί να βάλει σε τάξη. Μέσα από τους στοχασμούς μου, (γιατί δεν έχω κανένα μαγικό βιβλίο, να γράψω κάτι), μόλις ανακάλυψα πόσο μεγάλη ελευθερία έχουν όλοι αυτοί που θέλουν να λέγονται άνθρωποι, ενώ δεν είναι. Απλώς υπάρχουν ανάμεσά μας, διότι συμβαίνει και αυτό στο κόσμο των άπειρων πιθανοτήτων, στον κόσμο που καμία πιθανότητα δεν είναι φυλακισμένη. Κι αυτός είναι ο κόσμος μας η συνέχεια κάποιων άλλων κόσμων. Αυτοί είναι όλοι αλχημιστές. Εμείς λέμε αυτόν τον πλανήτη γαλαζοπράσινο ή γαλάζιο επειδή διαθέτει πολύ γαλάζιο νερό, θάλασσα ωκεανό, επειδή έτσι φαίνεται από το διάστημα. Οι οντότητες όμως μέσα από την αλχημική δύναμη, τον βλέπουν με όλες τις αποχρώσεις του γκρι. Είναι έτσι όπως τον βλέπουμε από το διάστημα αλλά όπου υπάρχει γαλάζιο, υπάρχει γκρι. Αν αλλάξουμε τα χρώματα με έναν υπολογιστή τότε θα έχουμε την εικόνα του την πραγματική. Γκρι και θαμπή. Άλλοι πλανήτες έχουν περισσότερο φως, είναι ασημένιοι, χρυσοί, λάμπουν σαν τον ήλιο δεν μπορείς να τους κοιτάξεις. Απογοητευτικό, κανείς δεν μπορεί να το δεχθεί, ότι ο γαλάζιος πλανήτης μας έχει αυτό το χρώμα. Κι όμως!!! Σ αυτόν τον πλανήτη στρατιές υψηλών συχνοτήτων, έχουν διαλέξει να μας επισκεφθούν, για να μας βοηθήσουν, να μην χαθούμε κι άλλο ακόμη απ ότι έχουμε χαθεί μέχρι τώρα. Άγιοι, διδάσκαλοι, άγγελοι, ημίθεοι, ήρωες, έχουν κατακλείσει τη γη μας. Έχουν απεριόριστη ελευθερία και θα μας διδάξουν ώστε να αποτρέψουμε το αναπότρεπτο, την καταστροφή, τη διάλυση, τη θλίψη. Χρειαζόμαστε την ονειροπόληση, που μέσα θα είναι όλες αυτές οι αξίες, όλοι αυτοί που θα κάνουν το θαύμα μέσα στην κοινωνία για να αναστηθούμε! 1.3 Η Ακτινοβολία Εφόσον, το σώμα μας έχει μέσα ένα άλλο σώμα πολύ λεπτής ύλης, πολύ λεπτής ύφανσης, τότε και τα στοιχεία που θα αποτελείται αυτή η ύλη θα είναι ελαφρά στοιχεία και οι αντιδράσεις που θα γίνονται εντός του σώματος αυτού, του λεπτού, θα είναι αντιδράσεις ελαφρών στοιχείων και θα γίνονται με αρκετά μεγάλη ταχύτητα. Επομένως είναι εκείνα τα στοιχεία που προμηθεύουν όλη την ενέργεια που χρειάζεται η ακτινοβολία του αστρικού σώματος. Στη συνέχεια αυτή η ακτινοβολία και ενέργεια θα μεταφερθεί στο σώμα με τα βαρύτερα στοιχεία που κι εκεί θα έχουμε τις αντίστοιχες αντιδράσεις αλλά αυτό το σώμα το υλικό έπεται, πάντα ακολουθεί του αστρικού σώματος. Αν το σώμα νοσήσει από κάτι, πρώτα θα νοσήσει το αστρικό και όχι ακριβώς έτσι όπως θα πάει στο υλικό σώμα η νόσος αλλά θα το δούμε από τα μόρια αέρος τα οποία θα σχηματίσουν στίγματα ή μελανό σημάδι αν δεν πρόκειται για νόσο, αλλά για ατύχημα που θα προκαλέσει τη νόσο στο αστρικό σώμα. Το σώμα αυτό νοσεί εκ των προτέρων, γι αυτό θα πρέπει να το λάβουμε ως προειδοποίηση, να σώσουμε το υλικό. Χωρίς αυτό το υλικό σώμα, δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε μέσα στην βαριά ύλη. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας, να είναι σε εγρήγορση το μυαλό μας!! Να βλέπουμε την ακτινοβολία μας, αν είναι αρκετή, αν είναι θαμπή, αν έχει εξαφανισθεί. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ας το κάνει κάποιος άλλος για εμάς. Δεν αγαπήσαμε με σωστό τρόπο την ύπαρξή μας, γι αυτό δεν το μάθαμε αυτό, να κοιταζόμαστε καθημερινώς. Για κάτι που η φύση 23

24 προνόησε, μας κραυγάζει όχι απλώς μας φωνάζει. Θέλει να μας πει, δες τι γίνεται, για σένα, πρόκειται. Μην κάνεις αυτό σήμερα, κάνε το αντίθετο κοίταξε κάτι το δυσοίωνο που έρχεται να το προλάβεις, είναι μια ανίατη ασθένεια. Ο εγκέφαλος προλαμβάνει και προειδοποιεί πολύ πιο πριν ακόμη αυτή εκδηλωθεί. Το σώμα το αλχημικό δεν θα πάθει ποτέ τίποτα, ακόμη κι αν έχει τη ροπή να ασθενήσει. Η θεία πρόνοια, μας έχει φροντίσει! Αρκεί κι εμείς να έχουμε φροντίσει να δούμε αυτό που μας δείχνει. Να μπορούμε να δούμε τα έσω και όχι τα έξω του κόσμου τούτου. Η ουσία, που είναι κομμάτι των άστρων, αυτή η λεπτή ύφανση, περιλαμβάνει άλλες ουσίες χημικές οι οποίες αποτυπώνονται στον υλικό κόσμο και κατ επέκταση στο υλικό σώμα. Οι ουσίες οι κατάλληλες, οι χημικές που δεν αφήνουν ρίπους, που δεν είναι επιμολυντικές και είναι από συναισθήματα αγάπης, αγκαλιάζονται από ενέργειες υψηλών συχνοτήτων, έχουν δυνάμεις που ξεπερνούν το φυσικό πεδίο. Αυτές οι ενέργειες που είναι θερμότητα, από ψυχή και από πνεύμα, θερμότητα από τον πνευματικό κόσμο που επιδρά στον υλικό και προκαλεί τη ζωογόνο εντροπία, χωρίς να μας ρωτήσει, αν θέλουμε ή όχι, έχουν και το μαγνήτη. Το μαγνήτη που καθαρίζει από κάθε υπόλειμμα ρίπους το σώμα και κανείς δεν μπορεί να το αγγίξει, να το βλάψει να το υποβαθμίσει. Έτσι, η ακτινοβολία προκαλείται από ταχύτητες μορίων, μεγάλης θερμότητας από άλλο κόσμο, ελαφριάς λεπτής ύλης που εισχωρούν στον δικό μας. Τις έλκουμε, μέσω των μαγνητών του εγκεφάλου και της μουσικής που ακούει κανείς από τον πλανήτη του, οι ήχοι των πλανητών μας δημιουργούν χαρακτήρες, συνθέτουν την προσωπικότητά μας, ηχούν στ αυτιά μας και θα ηχούν εσαεί. Κι ας μην ξεχνάμε πως όλα τα αντικείμενα που βλέπουμε γύρω μας, που ακουμπάμε που μας περιβάλλουν, έχουν μνήμη. Όσα δεν έχουν αποκτήσει, θα αποκτήσουν στο τέλος, τη μνήμη του προκατόχου τους. Το υγρό στοιχείο επειδή εξατμίζεται και στερεοποιείται έχει μνήμη δική του και ό,τι μόρια μνήμης υπάρχουν στο νερό, έχουν και μαγνητισμό μέσω των μετάλλων και των άλλων στοιχείων. Οι μνήμες δεν σβήνονται ποτέ. Για να μην σβήνεται κάτι, καταγράφεται στην παγκόσμια μνήμη, αν την ανακαλέσουμε παίρνουμε την πληροφορία που θέλουμε. Κάποτε ένας γνωστός μου έλεγε στο περιοδικό που εργαζόμουν, να προσέχω να μην μιλάω κοντά σε κινητό είτε είναι ανοιχτό είτε κλειστό. Άκου μου λέει το εξής συνταρακτικό: «Μας παρακολουθούν από παντού, καταγράφονται οι συνομιλίες όλων μας. Μιλούσα με τη γυναίκα μου στη Νέα Υόρκη και αφού τελειώσαμε τη συνομιλία μας, έκλεισα το κινητό μου. Βρισκόμουν σε ένα καφέ με το φίλο μου και έκλεισα το τηλέφωνο, λέγαμε για τα καθημερινά μας θέματα. Αργότερα όταν άνοιξα το κινητό μου, με παίρνει η γυναίκα μου για να μου πει ότι άκουσε τι έλεγα, στο δικό της κινητό στη Νέα Υόρκη κατά την διάρκεια που βρισκόμουν για καφέ με το φίλο μου. Μου είπε ακριβώς τις φράσεις που έλεγα, ρωτώντας με αν ήταν έτσι κι αν είπα αυτά που είπα. Ναι της απάντησα, εγώ ήμουν και συζητούσα». Η Μνήμη στην προκειμένη περίπτωση επέστρεψε στον αρχικό αποδέκτη, μέσω συστημάτων, ακόμη και η τεχνολογία για να λειτουργήσει θα πρέπει να μας το επιτρέψει αυτή η λεπτή ύφανση της μνήμης και της ύλης, να έχει συγκεκριμένα γνωρίσματα να μοιάζει με τη λειτουργία της λεπτής ύφανσης. Υπάρχουν πολλών ειδών ακτινοβολιών, τις διακρίνουμε σε εκείνες με χαμηλά μαγνητικά πεδία και σε εκείνες με ισχυρά. Το αλχημικό σώμα έχει ισχυρό μαγνητικό πεδίο, σε σημείο που εκμηδενίζει τη βαρύτητα και την ύλη με ένα παράξενο τρόπο, δεν εκλείπουν δηλαδή να εξαφανισθούν ούτε τις εξασθενεί αλλά κατά τακτά χρονικά διαστήματα της παραμερίζει ή καλύτερα τις μετατοπίζει τελείως. Στη συνέχεια το σώμα αποκτάει μνήμη, θυμάται ακόμη και τις μεταβολές που έχει υποστεί σε ορισμένα μόριά του. Λειτουργεί κι εκείνο κάπως αλλιώς, σαν από άλλο κόσμο. Η ακτινοβολία αυτή της μεταμόρφωσης, δεν μας ηχεί στ αυτιά σαν κάτι που δεν 24

25 έχουμε ξανακούσει, σημαίνει μετά τη μορφή, ποια είναι αυτή; Η άλλη μορφή. Οι ακτινοβολίες οι χαμηλές είναι αόρατες, οι υψηλές είναι εκθαμβωτικές και τις περισσότερες φορές ορατές. Μια ακτινοβολία φαίνεται στα μάτια τα οποία καθρεφτίζουν τον μαγνητισμό της μνήμης του εγκεφάλου μας. Αν είναι εκτυφλωτική τότε και τα μάτια θα είναι σαν ήλιοι δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια με τέτοια ακτινοβολία αν δεν είσαι έτσι κι εσύ. Η ακτινοβολία έρχεται από έξω, εδράζει στο σώμα, διαχέεται δια των ουσιών και στη συνέχεια εκπέμπεται από μέσα προς τα έξω, με δύναμη. Φωτίζει το πρόσωπο και όλο το σώμα, του δίνει χάρη, ζωντάνια, δύναμη. Η Ακτινοβολία είναι η πεμτουσία του σώματος και είναι αιθέρας, όμως όταν αποτυπώνεται στο υλικό σώμα είναι και χημεία κι επειδή ανήκει όλο αυτό το «μεγαλείο» στην οργανική χημεία, 75% είναι άνθρακας και το υπόλοιπο άζωτο. Είναι τα δύο στοιχεία της φωτοβόλου ενέργειας. Αν δεν υπολογίσουμε το υλικό στοιχείο στον φυσικό κόσμο, παρά μόνο το άυλο στοιχείο στο πνευματικό κόσμο, τότε θα δούμε ότι έχουμε αντιστρόφως ανάλογα τις ποσότητες των στοιχείων. Δηλαδή έχουμε μεγάλο απόθεμα αζώτου και μηδαμινό άνθρακα, ο υπόλοιπος «αέρας», το θαύμα, είναι αιθέρας. Το αιθερικό στοιχείο που γεννά και συγκρατεί τα πάντα στο σύμπαν, θέλει τη βαρύτητα πολύ κάτω από το μηδέν. Αυτό το τόσο πολύ κάτω από το μηδέν είναι ικανό να ανασύρει εικόνες μνήμης, άχρονες, δηλαδή έξω από το δικό μας χρόνο, μη μετρήσιμο. Αυτό σημαίνει ότι κάποια μέρα μια ακτινοβολία που έχουμε δεν είναι αυτή που βλέπουν και οι άλλοι. Οι άλλοι μπορεί να δουν κάτι από το μέλλον ή από το πρόσφατο παρελθόν, ή από το απώτερο μέλλον, ή κάτι το υπερφυσικό που δεν έχει εξήγηση λογική. Η μεγάλη ζωντάνια της ακτινοβολίας, μας κάνει να ζούμε τα ζωντανά μαθηματικά και όχι τα νεκρά κι επειδή με αυτά που γνωρίζουμε στο μέτρημα δεν υπάρχει πράξη για αλογίκευτα συμβάντα, τα ονομάζουμε ανεξήγητα, τα ονομάζουμε μαγικά συμβάντα. Είχα την ευτυχία στη ζωή να έχω έναν αδελφό, Θυμάμαι, ήμουν οχτώ ετών, όταν αποφασίσαμε μια Κυριακή να πάμε οικογενειακώς για πικ - νικ. Όταν βρεθήκαμε στην εξοχή, εγώ κι ο αδελφός μου, τρέχαμε κα παίζαμε χαρούμενοι σε έναν δρόμο που δεν περνούσαν αυτοκίνητα. Δεξιά κι αριστερά μας, απλωνόταν τα Γερμανικά καταπράσινα λιβάδια με αγελάδες που έβοσκαν. Ήμασταν πολύ ευτυχισμένα παιδιά και πάντα στο πικ - νικ, περνούσαμε πολύ ωραία με τους γονείς μας. Πιο παρακάτω κάποιοι μάζευαν λουλούδια. Τότε, στο δρόμο, πλησίασε τη μητέρα μου ένας άνδρας, τη ρώτησε αν μπορεί να κοιμηθεί μαζί μου. Η μητέρα μου ξαφνιάστηκε, τον πέρασε για μεθυσμένο, αν είναι δυνατόν έλεγε και ξανάλεγε. Στη συνέχεια τον έδιωξε, απαντώντας του κοφτά και πολύ αυστηρά όχι. Ακούς τι με ρώτησε; έλεγε στον πατέρα μου. Μα εκείνος ο άγνωστος άνδρας, είδε μια γυναίκα πολύ ωραία, θεώρησε ότι ήταν μόνη της χωρίς ανδρική συνοδεία γι αυτό και έκανε αυτήν την ερώτηση με μπόλικο θράσος, δεν είδε παιδάκι να παίζει. Είδε γυναίκα με γυναίκα να συνομιλούν. Στο σιωπηλό αυτό κόσμο των ακτινοβολιών, πολλά μπορούμε να βλέπουμε να διαδραματίζονται, πολλά ένα σωρό, αρκεί να ξέρουμε τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και γιατί. Οι εικόνες που ταξιδεύουν και ανασύρονται, είναι από την Αθανασία. Τίποτα δεν χάνεται όλα έρχονται και παρέρχονται και κύκλους κάνουν στην αθανασία, με παραλλαγές όπως τα άστρα αλλάζουν θέση. Όλα θέλουν να αφήσουν το σημάδι τους στο φυσικό πεδίο, δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι δυο φυσικοί Ρ. Άτκινσον από την Αγγλία και ο Χούτερμανς από τη Γερμανία το 1929, έδειξαν τις ακτινοβολίες των άστρων. Σύμφωνα με τα όσα μας περιγράφει ο Φυσικός Τζώρτζ Γκάμοφ, οι δύο νέοι τότε φυσικοί έδειξαν ότι: «Κάτω από τις συνθήκες των ψηλών θερμοκρασιών και των πυκνοτήτων που υπάρχουν στο κέντρο των άστρων, είναι δυνατό να συμβαίνουν θερμοπυρηνικές αντιδράσεις των 25

26 ελαφρών στοιχείων και με αρκετά μεγάλη ταχύτητα, ώστε να προμηθεύουν όλη την ενέργεια που χρειάζεται η αστρική ακτινοβολία», (Γκάμοφ, 1951, σελ. 84). Ας μην ξεχνάμε ότι και ο άνθρωπος κομμάτι των άστρων είναι. Είναι παιδί τους γιατί ο κάθε πλανήτης άστρο είναι, από το χώμα του πλάστηκε το κάθε παιδί του. Στον αθόρυβο κόσμο των ακτινοβολιών, διδάχθηκα πολλά και έδωσα κάποιες εξηγήσεις, όμως σε ορισμένα θέματα, διότι κάτι που βρήκες και ερεύνησες σήμερα μπορεί αύριο στην εξέλιξή σου, να μην ισχύει και να χρειαστεί να το ψάξεις καλύτερα, ή να δώσεις μια άλλη καλύτερη και βαθύτερη ερμηνεία γι αυτό δεν μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα ξέρω όλα. Όλα μόνον ο ύψιστος τα ξέρει. Αυτές οι εικόνες και οι παραλλαγές είναι μεταμορφώσεις. Στη μεταφυσική, μετά τη μορφή σειρά έχει η ουσία, αυτό σημαίνει ότι έχουμε μορφή άλλη διαφορετική μετά την αρχική μας μορφή. Η ουσία μας φέρνει τη μεταμόρφωση. Επομένως μετά τη μορφή εδράζει η μεταφυσική και μεταφυσική είναι η μορφή που παίρνει διάφορες άλλες μορφές. Σημαίνει ότι θα πάρω αυτή τη μορφή, θα τη μεταπλάσω, όπως ένα σφουγγάρι στο χέρι μου και θα το μετουσιώσω. Η μορφή αλλάζει, γίνεται πολλές άλλες μορφές και ποτέ δεν είναι ίδια. Κάποτε, στα δεκαεπτά μου, περνούσα αρκετά συχνά έξω από το μαγαζί ενός γείτονα, είτε για να πάω στα μαθήματα μου, είτε για να γυρίσω στο σπίτι μου. Μου φαινόταν έξυπνος κι ανοιχτόκαρδος. Είχε φιλικές σχέσεις με ένα συγγενικό μας πρόσωπο. Μια μέρα από οικειότητα, ο γείτονας του είπε το εξής για μένα: «Αυτή η κοπέλα είναι σημαδεμένη», άντε στα δεκαεπτά σου να δώσεις εξήγηση, τι εννοούσε ο ποιητής. Όταν ρώτησα πήρα την απάντηση ότι διέφερα από τις άλλες κοπέλες δηλαδή αν και ανοιχτόκαρδη κι εγώ του φαινόμουν λίγο παράξενη. Αργότερα, κατάλαβα πως εννοούσε ότι κάτι συμβαίνει, διότι οι εικόνες που συνελάμβανε στο πέρασμά μου, είτε μιλούσαμε είτε όχι ήταν ότι του φαινόμουν κάθε φορά και διαφορετική. Η όψη μου, η κίνησή που είχα δεν ήταν στατική, δεν ήταν ίδια κι απαράλλαχτη. Εκείνος, έβλεπε αυτήν την παραλλαγή. Η μεταμόρφωση έχει μέσα της την μεγαλύτερη ιερότητα όλου του κόσμου. Η μεγάλη ισχύ της θα δείξει έναν άνθρωπο πολύ φωτισμένο που θα γνωρίζει ουσιαστικά και όχι επιδερμικά πολλές επιστήμες. Σε μικρότερη ισχύ η μεταμόρφωση θα σου πει πως εδώ κάτι συμβαίνει, δες την εικόνα στο φως, στη σκιά στο σκοτάδι είναι πάντοτε μια άλλη. Εφ όσον υπάρχει η αέναη κίνηση των άστρων και των πλανητών, είμαστε κι εμείς μέσα σε αυτήν την αέναη κίνηση, η επανάληψη στοιχείων μέσα στην απειροελάχιστη παραλλαγή, κάνει τα πρόσωπα τα νοήματα και τις υπάρξεις μορίων να μην χαθούν ποτέ, τα κάνει να εμφανισθούν ξανά μια μέρα μπροστά μας, ακόμη κι αν νομίσαμε ότι έγιναν σκόνη, αυτά θα ανασυρθούν καλύτερα μέσα από τις στάχτες τους. Θα μπουν στην αθανασία κι εκεί όλα θα ξανανιώσουν. Οτιδήποτε δούμε να αναγεννάτε, να ανανεώνεται, μένει αθάνατο, είναι το συνεχές μέσα στο χρόνο. Το σπέρμα συνεχίζει να υπάρχει, συνεχίζεται από γενεά σε γενεά γι αυτό συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μελών σώματος όπως πόδια, χέρια, μάτια, ακόμη και φωνή, τα έχουμε σήμερα εμείς αλλά και κάποιος άλλος τα είχε στο παρελθόν ή μοιάζετε έχοντας ίδια χρώματα στα μάτια και στα μαλλιά με τα αδέλφια σας. Οι ουσίες όχι μόνο οι άυλες αλλά και οι υλικές μένουν αθάνατες. Με την ίδια διαδικασία της αναγέννησης αποβάλλεται και η φθορά. Η φθορά, έχει ρυθμό στο χρόνο και στα διαστήματά του, όμως κάτι μπορεί να υπάρξει που να την αναστείλει ή να την εκμηδενίσει, κάθε τόσο δηλαδή που αυτή προχωράει κι έχει φθάσει σε ένα σημείο, κάτι την επαναφέρει στο σημείο απ όπου είχε ξεκινήσει, δηλαδή στην αφετηρία της. Οπότε η φθορά, είναι υποχρεωμένη να ξανακάνει την ίδια διαδρομή μέχρι να καταφέρει να πετύχει στο στόχο της. Το ελιξίριο είναι στην ατμόσφαιρα, το αναπνέει 26

27 κανείς, όταν το έλκει και το τραβάει, αν είναι έντονη η ακτινοβολία των ατόμων του σώματος, που θα το τραβήξουν. Αυτό σημαίνει ότι ιχνοστοιχεία αυτής της ακτινοβολίας έχουν αλχημικές καύσεις και κάποιο στοιχείο δημιουργεί την ανεστραμμένη αντίδραση στην ατμόσφαιρα, η ενέργεια αυτή βρίσκεται μέσα στα άτομα σε αυτές τις υπάρξεις μορίων που προανέφερα. Αυτό το αλχημικό απόθεμα καυσίμου, έχει τη δυνατότητα της μεταστοιχείωσης, είναι σαν το πυρήνα του ήλιου, που εκπέμπει θερμότητα και φυτρώνει το χορτάρι, ανθίζουν τα λουλούδια, τα δένδρα έχουν καρπούς και αναρωτιόμαστε και λέμε, μα πως έγιναν όλα αυτά, ενώ όλα είναι απλά. Εκτός από την χημική αντίδραση η οποία διαχέεται στην ατμόσφαιρα, η αποβολή φθοράς σημαίνει και αποβολή βαρύτητας και δεν εννοούμε πόσο ζυγίζουμε σε κιλά αλλά να μην έχουμε βαριά ύλη, δηλαδή βαριά μέταλλα στην ουσία μας και ιδίως την ώρα που γίνεται μετουσίωση δηλαδή πάμε να πάρουμε λίγο φως νοητό από αυτόν τον ήλιο-πυρήνα. Ο εκμηδενισμός βαρύτητας για ένα διάστημα του χρόνου σε ένα συγκεκριμένο πεδίο, αναβάλλει τη φθορά τη διώχνει, την αναγκάζει να διανύσει ξανά τη πορεία της και τις πιο πολλές φορές άνευ επιτυχίας. Όλα όσα έχουμε εμείς οι άνθρωποι τα δανειζόμαστε από το σύμπαν, δεν είναι δικά μας κατορθώματα αυτά. Όμως αν απαιτείται εναρμόνιση με το σύμπαν και υπακοή στους ηθικούς νόμους, τότε η αθανασία είναι και προσωπική μας επιτυχία. Άθλος θα λέγαμε ότι είναι, διότι έχει προσωπικό αγώνα και μάχη για να κρατηθεί μια τέτοια ισορροπία από κάποιον άνθρωπο ο οποίος είναι ένας κόκκος άμμου, μέσα σε αυτό το μεγαλείο των άστρων. Ο Ήλιος, η Σελήνη, τα άστρα, σε άλλους γαλαξίες, τα άστρα και οι πλανήτες στο δικό μας γαλαξία, έχουν στοιχεία αρχέτυπα, που δείχνουν τα πρώτα χημικά στοιχεία δημιουργίας τους και στατιστικώς πόση ζωή έχουν και πότε περίπου γεννήθηκαν. Αν τα άστρα και η γη έχουν ηλικία δισεκατομμυρίων χρόνων, φανταστείτε πόση ενέργεια έχουν μέσα τους κλειδωμένη και πόσο λίγη έχουν ξοδέψει. Μέσα στην αέναη κίνηση πολλά μικρότερα άστρα σβήνουν και άλλα γεννιόνται, άλλα είναι σκοτεινά και άλλα δεν μπορείς να κοιτάξεις από τη λάμψη τους. Το διπολικό και δυαδικό σύστημα, είναι αυτό που χαρακτηρίζει αυτήν την αέναη κίνηση, θερμών και ψυχρών αερίων στους πυρήνες των ουρανίων σωμάτων. Εκεί μέσα από κάτι μικρό που μπορεί να εισχωρήσει μπορεί να έχουμε και κάτι νέο που θα γεννηθεί, η γέννηση ουράνιου σώματος ή ιχνοστοιχείου. Πάντως έχουμε γέννηση, ζωή. Κι ό, τι γίνεται, γίνεται για τη ζωή και πολύ λιγότερο για το θάνατο, εφόσον κάθε μέρα, μπορούμε να κοιτάμε τον ουρανό και να βλέπουμε ότι όλοι οι πλανήτες, τα άστρα βρίσκονται ακόμη εκεί στη θέση τους. Αφού λοιπόν, υπάρχει, η αθανασία, το ελιξίριο, η μεταστοιχείωση κι όλα αυτά είμαστε πρώτα απ όλα εμείς, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι το σύμπαν ολόκληρο βρίθει από ζωή. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε στο πριν ούτε στο μετά. Γι αυτό, όσο εξετάζουμε το πριν άλλο τόσο θα εξετάζουμε και το μετά έστω κι αν δεν το ξέρουμε, θα το μάθουμε από το πριν που σημαίνει την αρχή, θα ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Ακόμη κι αν γνωρίζουμε καλά μια επιστήμη ας την εξετάσουμε και στο μετά, π.χ τι γίνεται μετά τη φυσική, τι γίνεται μετά τα μαθηματικά, το μέλλον πρέπει να μας απασχολεί. Είναι άλλο το μέλλον το δικό μας και εννοώ αυτό που θα έρθει, διότι αυτά που θα καταφέρουν ο άνθρωποι θα είναι ασύλληπτα, θα ξεπερνούν κάθε φαντασία, το θέμα είναι αν θα μπορέσουμε με αυτά να πράττουμε μόνο το καλό. Αν θα έλθει η παρακμή και θα πράττουμε το κακό, θα εξαφανιστούμε, διότι εκεί σε αυτού του είδους τον πολιτισμό και την εξέλιξη, το κακό δεν χωράει. Και κάποιοι άλλοι κάποτε είχαν χάσει το μέτρο, τα έβαλαν με τα στοιχεία της φύσεως, έμοιαζαν υπεράνθρωποι με αυτά που είχαν καταφέρει και σήμερα τους ψάχνουμε ως αμυδρά 27

28 ίχνη στο βυθό της θάλασσας. Φυσικά εννοώ για την Ατλαντίδα, με την υπερφύση δεν παίζεις, σε καταπίνει εν ριπή οφθαλμού! Το θέμα ακτινοβολία δεν είναι κάτι καινούργιο, το γνώριζαν και κατά το παρελθόν. Θεωρώ πως οι κλασικοί γνώριζαν το θέμα καλά, καθώς άνθρωποι που ακτινοβολούσαν, έθεσαν τα θεμέλια όλων των επιστημών και ανακάλυψαν το πνεύμα όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλη την ανθρωπότητα! Είναι δυνατόν να μην γνώριζαν με τι καύσιμο λειτουργεί το σώμα τους κι ότι έχει αλχημικό απόθεμα; Το ενεργοποίησαν και μίλησαν γι αυτό ή άφησαν αυτό το κάτι να εννοηθεί, σε κάθε επιστήμη που αντιπροσώπευε ο κάθε πεφωτισμένος. Ο Ιπποκράτης μίλησε για τις μυστηριώδεις δυνάμεις που κρύβει το ανθρώπινο σώμα. Τι εννοούσε; Μια μέρα μιλώντας με έναν σημαντικό και ικανότατο μικροβιολόγο, βραβευμένο για τις ανακαλύψεις του, μου είπε ορθά κοφτά, «Μετά τον Ιπποκράτη, το 30% έχει προχωρήσει η Ιατρική επιστήμη, το άλλο 70% στηρίζεται σε αυτά που είπε ο Ιπποκράτης, ο Ασκληπιός, σε αυτούς που έθεσαν τα θεμέλια της Ιατρικής Επιστήμης. Οι άνθρωποι αυτοί μιλούσαν με το θεό, αν διαβάσεις τον όρκο του Ιπποκράτη, θα το δεις, ο οποίος μάλιστα μέσα αναφέρει ποτέ να μην δώσω δηλητήριο». Εμείς σήμερα παραβαίνουμε τον όρκο του Ιπποκράτη, δίνοντας δηλητήρια, όπως διάφορα χημικά φάρμακα που είναι θεραπείες για βαριές ασθένειες, αυτά ναι μεν, θα φτιάξουν τα χαλασμένο κύτταρο, αλλά πόσα άλλα υγιή θα σκοτώσουν; Πολλά!, ίσως να μην γίνεται και διαφορετικά». Το ερώτημα είναι τι γνώσεις πρέπει να έχουμε για να γνωρίζουμε πολύ καλά, πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα. Μήπως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη χημεία των αρχετύπων; Τα πρώτα στοιχεία των ουράνιων σωμάτων; Την ενεργοποίηση κέντρων ακτινοβολίας που βρίσκονται μέσα στο σώμα το ανθρώπινο, όπως βρίσκονται και στα ουράνια σώματα; Ή μήπως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και θα εξελιχθούμε με τα χρόνια, αφού η τεχνολογία θα φτιάξει φάρμακα που δεν θα δημιουργούν παράλληλα με την ίαση και βλάβη ή παρενέργειες. Εφόσον η ατομική ενέργεια των ακτινοβολιών του ήλιου διαχέεται στα φυτά και έχει αλχημικό απόθεμα, πώς το εργαστήριο θα αντικαταστήσει τη φύση για να φτιάξει το τέλειο φάρμακο. Όχι μόνο δύσκολο είναι αυτό, αλλά και αδύνατον!! Εδώ είναι ολοφάνερο, ότι κάτι έχουμε παραλείψει, χάσαμε το δρόμο μας, πρέπει να γυρίσουμε πίσω να τον ξαναβρούμε. Η ατομική ενέργεια που περικλείει μέσα της, την ακτινοβολία είδαμε πώς χρησιμοποιήθηκε στον κόσμο μας μέχρι τώρα, σκοτώνοντας τον άνθρωπο. Το ουράνιο και το ακτινοουράνιο, μας θυμίζουν χημικά όπλα, ατομική βόμβα, Ναγκασάκι, Χιροσίμα. Αν κάπου έκανε καλό, το πολύτιμο στοιχείο του ουρανίου που είναι ουσία αρχετυπική, από το πλανητικό σύστημα, δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε μπροστά σε εκατομμύρια ψυχές που χάθηκαν. Μια ομάδα που έχει αιματοκυλήσει το πλανήτη, ανίκανη να σεβαστεί την ανθρώπινη ύπαρξη συνεχίζει ακόμη και σήμερα να πράττει τα ίδια, αν όχι οι ίδιοι είναι οι συνεχιστές τους, που νομίζουν ότι κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους και δεν ξέρουν ότι άμα χαθεί ο ηλεκτρομαγνητισμός, θα χαθούν κι αυτοί, μαζί με όλους εμάς. Είμαστε στο ανθρώπινο σώμα, μια ολότητα με τα ουράνια σώματα. Ότι είναι τα άστρα, είμαστε κι εμείς. Τα ενεργειακά κέντρα στο ανθρώπινο σώμα είναι πυρήνες των άστρων. Έχουμε λοιπόν, τη χημική σύσταση του σύμπαντος κι ότι ανακαλύψαμε μεγάλο και λαμπρό, προέρχεται από τις πηγές του, είναι δανεικές οι ανακαλύψεις μας. Αυτές οι πηγές, μας ώθησαν στις ανακαλύψεις, είναι δώρα που πρέπει να φανούμε στην πορεία ότι είμαστε άξιοι να τα κρατάμε στα χέρια μας, αλλά ο ανθρώπινος νους, όσο μεγαλοφυής είναι, άλλο τόσο μικρός μπορεί να γίνει. Άρα η εξέλιξη του σύμπαντος είναι αυταπόδεικτο ότι προέρχεται από πηγές ατομικής ενέργειας, κι εμείς με τη σειρά μας, είμαστε μια τέτοια ενέργεια που στο τέλος την τρώμε και 28

29 αποκτάμε τη χημεία της την ουσία της, με ότι άλλο αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Αυτό εξάλλου αποδεικνύεται σύμφωνα με όσα μας αναφέρει και ο Τζ. Γκάμοφ, ο ποίος εξετάζει τους ατομικούς φούρνους των άστρων, στο κεφάλαιο, «Η ατομική ενέργεια και πως την χρησιμοποιούν τα άστρα», τονίζοντας μάλιστα το εξής : «Η εξέλιξη του αστρικού σύμπαντος βασίζεται αποκλειστικά σε πηγές ατομικής ενέργειας και η ακτινοβολία όλων των άστρων και ιδιαίτερα του δικού μας ήλιου, τροφοδοτείται από μιαν αδιάκοπη αλχημική καύση που συμβαίνει στο θερμό εσωτερικό τους. Μπορούμε ακόμη να πούμε πως όλες οι πηγές ισχής που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος: ο άνεμος, το νερό, το πετροκάρβουνο, ή το πετρέλαιο, προέρχονται, σε τελευταία ανάλυση, από πηγές αλχημικής ενέργειας του σύμπαντος, αφού όλες, ποιες λίγο ποιες πολύ, είναι αποτέλεσμα της ηλιακής ακτινοβολίας. Και το άλογο ακόμη που τραβά ένα αμάξι, τροφοδοτείται με ατομική ενέργεια, αφού τρέφεται με χόρτο που μεγαλώνει χάρη στις ακτίνες του ήλιου. Αλλά το να χρησιμοποιούμε ατομική ενέργεια που μας δίνεται από τον ήλιο, δε σημαίνει κιόλας πως θα μπορέσουμε ίσως ποτέ να την φτιάξουμε μόνοι μας με την ίδια φυσική μέθοδο της θερμοπυρηνικής μεταστοιχείωσης των ελαφρών στοιχείων. Και είναι ατύχημα ή ίσως δυστύχημα για τον άνθρωπο που απόμεινε από τη μεγάλη εποχή της δημιουργίας του σύμπαντος, ένα είδος ατομικού πυρήνα γνωστού με το όνομα ουράνιο 235, που οι ξεχωριστές του ιδιότητες μας επιτρέπουν επιτέλους να πάρουμε μια σταγόνα ατομικής ενέργειας από τα τεράστια αποθέματα του σύμπαντος», (Γκάμοφ, 1951, σελ. 92,93,94). Αυτή η λειτουργία λοιπόν, που αποτυπώνεται στα στοιχεία, σε οργανισμούς, αποτυπώνεται και στον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος ανήκει στο ίδιο ηλιακό σύστημα με τους πλανήτες Η Ακτίνα Επί του Σημείου Για να λειτουργήσει το παράδοξο, αυτό που πολλοί έλεγαν ότι δεν είναι αληθές, αυτό που άλλοι λένε αξεπέραστο, παράξενο, μαγικό, χρειάζονται αλχημικά στοιχεία, από τις λειτουργίες του σύμπαντος και όχι από τα εργαστήρια, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να τα εξηγούμε δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη οι κατάλληλες συνθήκες, η γνώση δεν μας έχει δοθεί και έτσι τα αποκαλούμε ανεξήγητα. Ας πάμε σε κάτι το ανεξήγητο να το εξηγήσουμε. Όταν κάτι μας φαίνεται ψεύτικο, και καθόλου πραγματικό, δηλαδή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όπως αν σταθούμε μπροστά σε έναν καθρέπτη το δεξί τα βλέπουμε αριστερό και το αριστερό δεξί, π.χ η χωρίστρα των μαλλιών μας, τότε θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τον αντικατοπτρισμό. Ο υδράργυρος και το γυαλί έχουν αυτό το αποτέλεσμα. Στο σύμπαν ιχνοστοιχεία μετάλλου δημιουργούν πλάκες και διπλές και τετραπλές κι έτσι έχουμε αυτό το φαινόμενο σε άλλα συμβάντα. Για να τα δούμε αυτά τα συμβάντα να εξελίσσονται μπροστά μας, χρειάζεται αντικατοπτρισμός και ακτίνα συγκεκριμένη. Άρα ο αντικατοπτρισμός αναιρεί και μεταβάλλει και η ακτίνα είναι η απόσταση επί του σημείου. Έχει αφετηρία από το κέντρο που ξεκινάει δηλαδή τη πηγή της με αποδέκτη εμάς που είναι και το τέρμα της. Απόσταση και σημεία είναι το ένα και το αυτό διότι ενεργούν και είναι γεμάτα ενέργεια. Άρα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τα σώματα και τα αντισώματα. Εφόσον υπάρχουν δύο όμοια σώματα αντικριστά το αντί που είναι και γεωμετρικός όρος όπως Κύθηρα, Αντικύθηρα, είναι μέσα στα πράγματα και λειτουργεί, υπάρχει και παράλληλα συνυπάρχει, δεν μπορεί να ξεφύγει από το σύστημα που λειτουργεί ή να διασπαστεί 29

30 από κάτι άλλο, πάλι μέσω ενός άλλου αντικατοπτρισμού. Στις οντότητες αυτό το σύστημα λειτουργίας μπορεί να κάνει θαύματα, είτε μέσω δημιουργίας ακτίνας επί του σημείου, είτε μιας προϋπάρχουσας τέτοιας ακτίνας που υπήρχε ευθύς εξ αρχής αλλά κάποια στιγμή το σύμπαν και η πηγή από όπου αυτή προέρχεται την έθεσε για κάποιους λόγους σε λειτουργία. Στην πρώτη περίπτωση, του αντικατοπτρισμού, το βλέπουμε συχνά σε κάποιους πιστούς που με την προσευχή και τη νηστεία γίνονται καλά από κάποια ανίατη ασθένεια, ή κάποιος ο οποίος δεν είχε έφεση στα γράμματα, ξαφνικά αρχίζει και αλλάζει ριζικά και γίνεται ένας άνθρωπος μελετηρός και πολλές γνώσεις. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε αλλαγές και μάλιστα μη αναστρέψιμες αλλαγές. Τότε είναι που λέμε μα, πως έγινε αυτό, δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε. Τον έσωσε η πίστη του και τον έναν άνθρωπο και τον άλλον. Ο Αντικατοπτρισμός αναίρεσε και μετέβαλλε κάτι που ήταν πολύ αναγκαίο να γίνει ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν για να γίνει. Γνωστά είναι σε εμάς πολλά θαύματα αγίων σε ανθρώπους που βρήκαν τη σωτηρία. Στην δεύτερη περίπτωση στην ακτίνα επί του σημείου που προϋπάρχει, δεν μεταβάλλεται κάτι, ούτε αναιρείται διότι έχει ήδη αναιρεθεί από άλλους δεν χρειάζεται καμία δική μας λογική παρέμβαση. Σε βαρύ μαγνητισμό συμβαίνει αυτό, όταν αντικατοπτρίζονται κέντρα συμπαντικά στο δικό μας πλανήτη. Αυτά τα ενεργειακά κέντρα λέγονται πύλες του χρόνου, δίοδοι, όπως το τρίγωνο των βερμούδων. Όλο το σύστημα υπακούει σε μια συμπαντική παρεμβολή από άλλα συστήματα τα οποία στην ουσία καταλαμβάνουν το δικό μας χωροχρόνο και λειτουργούν τα κέντρα αυτά, όταν κρίνεται αναγκαίο και απαραίτητο. Όταν ακούμε πύλες του χρόνου, σημαίνει πύλες χωροχρόνου, διότι όλα καταλαμβάνουν έναν χώρο σε σχήμα ισόπλευρου τριγώνου. Είναι η γεωμετρία του χωροχρόνου το ισόπλευρο τρίγωνο και του πνευματικού κόσμου, που εκφράζει ισότητα και επομένως και δικαιοσύνη, την ύψιστη αρετή των αρετών. Σε αυτά τα σχήματα, ανάλογα σε ποιο σημείο βρίσκονται, μόρια λεπτής ύφανσης και ενέργειας μπορούν να αποκτήσουν σώμα και μορφή, να γίνουν ύλη, ή το αντίθετο, να εξαϋλωθούν και να μην μείνει ίχνος τους πουθενά. Μπορεί, κάποια συμπαντική πηγή να έχει αντισώματα εδώ στη γη, μπορεί να τα έχει πολλά, να είναι αλχημικά, βαριά μαγνητικά, ανεξήγητα και παράξενα στα μάτια μας. Όπως είναι γνωστό παρατηρούμε σε όλο τον κόσμο ένα συγκεκριμένο τρίγωνο που δεν είναι ισόπλευρο, καθώς και ότι δυσάρεστο έχει συμβεί εκεί στο τρίγωνο των βερμούδων και δεν είναι μόνο αυτό το τρίγωνο είναι και άλλα, σε διάφορα σχήματα είναι και οι πυραμίδες που έχουν παρόμοιες λειτουργίες που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι δυσάρεστες αφού έχουν σκοπό να αναδείξουν την αθανασία του σύμπαντος. Η Ακτίνα επί του σημείου μια προβληματική- Γνωρίζω ότι για να λειτουργήσει το παράδοξο, το μη αληθινό, το «μαγικό», κάτι που εξηγείται με άλλη γλώσσα από αυτήν που χειριζόμαστε καθημερινά, χρειάζεται αντικατοπτρισμός και ακτίνα συγκεκριμένη, διότι είναι η δομή του πλανητικού συστήματος τέτοια που δημιουργεί φράγμα στο χρόνου και στις ζώνες των πλανητών και στην ταχύτητα. Γι αυτό λειτουργεί η γεωμετρία, είναι γεωμετρικώς εξηγήσιμο το σύμπαν. Σύμφωνα με αυτήν ο αντικατοπτρισμός μεταβάλλει, αναιρεί και η ακτίνα είναι η απόσταση επί του σημείου. Τα σημεία είναι τα συγκεκριμένα σημεία που επίσης αντικατοπτρίζουν. Αποστάσεις και σημεία είναι το ένα και το αυτό, ενεργούν και είναι γεμάτα ενέργεια άρα τα ισόπλευρα τρίγωνα του Πυθαγόρα είναι ενέργεια, το πυθαγόρειο θεώρημα εκφράζει ενεργειακές δυνάμεις στον αντικατοπτρισμό με την ύψιστη αρετή την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Όταν δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι να χειρισθούν αυτήν την αρετή, μπλέκονται τα πράγματα πολύ, ιδίως όταν έχουν όντα μέσα στο ισόπλευρο ενεργειακό τρίγωνο με τα αντισώματα υψηλών οντοτήτων. Αντισώματα έχουν 30

31 περισσότερο εκείνοι που ζουν μεταβατικά στάδια διανοητικά και βοηθούν στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Ή μπορεί να χρειάζονται αντισώματα χημικά ή αλχημικά για κάποιο σκοπό ή λειτουργία όλοι γενικώς. Εκεί η ανθρώπινη πρωτοβουλία δημιουργεί πρόβλημα. Φανταστείτε τα όμοιά σας να θέλουν να αναπτύξουν δικές τους πρωτοβουλίες ξένες προς τις δικές σας και προς το πρέπον. Αυτό δεν θα έκανε τις υποθέσεις στα ανθρώπινα συμπλέγματα να περιπλέκονται ακόμη περισσότερο; Η ζωή δεν είναι για χωρατά ένα θανάσιμο λάθος, ένα στραβοπάτημα και την έχασες, ρουλέτα είναι και γυρίζει. Αν υποθέσουμε ότι ρουλέτα είναι οι πλανήτες που γυρίζουν, η γεωμετρία τους, συγκρατείται από μόρια αιθέρος που οι ίδιοι τον παράγουν, γι αυτό τα πλανητικά συστήματα, επηρεάζουν αυτήν τη ακτίνα επί του σημείου. Οι πλανήτες γυρίζουν και δεν γυρίζουν τυχαία κάνουν μέσα σε αυτό το συμπαντικό νεφέλωμα μια δουλειά, έχουν ήχο και παραγωγή χημικών ουσιών. Όταν ήμουν έντεκα ετών μου συνέβη κάτι πολύ δυσάρεστο αλλά και ευχάριστο αφού ήμουν πολύ τυχερή που δεν ταξίδεψα τόσο μικρή εις τόπον χλοερό! Αργότερα όταν ωρίμασα και μεγάλωσα κατάλαβα ότι τα γεωμετρικά σχήματα έχουν αντισώματα και όταν κάνουν οι άνθρωποι άθελά τους λάθη, σημαίνει θάνατος. Αν δεν πρέπει κάπου να πάμε πώς να μας το πούνε οι άλλοι, με ποια δικαιολογία, δεν έχει καμία λογική αν πω σε κάποιον μην πας σήμερα στη δουλειά σου, θα σου συμβεί ατύχημα. Αν του το πω και του συμβεί, τότε θα έχει κάνει το μοιραίο λάθος, αν δεν του το πω και του συμβεί πάλι θα έχει κάνει το μοιραίο λάθος. Εκτός κι αν αρρώσταινε και δεν έβγαινε έξω από το σπίτι του, να πάει στη δουλειά του. Όχι πως θα απαλλασσόταν από αυτό το δυσάρεστο γεγονός αλλά θα έπαιρνε παράταση ή αναβολή. Διότι ο κίνδυνος πάντα ελλοχεύει, όχι μόνος του αλλά μέσα από την άγνοιά μας. Ποιος να έλεγε και σ εμένα ότι εκείνη την ημέρα δεν έπρεπε να βγω έξω από το σπίτι μου. Με χτύπησε ένα αυτοκίνητο στη Γερμανία καθώς πήγα να περάσω το δρόμο απέναντι, δεν ήταν και η πρώτη μου φορά που το έκανα αυτό. Πέρναγα το συγκεκριμένο δρόμο καθημερινώς. Όταν πήγα εκείνη την ημέρα να τον διασχίσω και κοίταξα δεξιά και αριστερά, τον είδα άδειο, από πάνω μέχρι κάτω σε ευθεία γραμμή. Στα αριστερά από πάνω στην ευθεία αυτή, τα παιδικά μου μάτια είδαν ένα άσπρο σύννεφο, αλλά δεν έδωσα καμία σημασία. Αν ήμουν μεγαλύτερη θα έλεγα γιατί χάθηκε ο δρόμος δεν τον βλέπω, αλλά δεν είχα την κρίση ακόμα. Το άσπρο σύννεφο έκρυψε το αυτοκίνητο, αυτό έτρεχε, αυτό ήταν! Πέφτω πάνω του κι εγώ με φόρα και ξαφνικά νιώθω κάτι αστραπιαία να με εκσφενδονίζει από την μέση του δρόμου κάτω από το παράθυρο του σπιτιού μας και να σκάω κάτω. Με χτύπησε στον ώμο, αν ήταν στο κεφάλι, δύσκολα θα τη γλύτωνα. Αυτό το άσπρο σύννεφο έκρυψε το αυτοκίνητο όταν ήταν κοντά μου. Ο αδελφός μου που ήταν δίπλα μου, θεώρησε ότι δεν θα περάσω, όπως άλλωστε έκανε κι εκείνος, στάθηκε πίσω και ούτε πρόλαβε να αντιδράσει με την κίνησή μου αυτή. Το αυτοκίνητο για μένα εμφανίσθηκε από το πουθενά, με πέταξε πάνω από πέντε μέτρα μακριά. Μόλις βρέθηκα κάτω από το παράθυρο του σπιτιού μας, έμεινα για δευτερόλεπτα στο έδαφος και αμέσως σηκώθηκα για να μην πεθάνω, έτσι σκέφτηκε το παιδικό μου μυαλό, για να μην πεθάνω. Δεν έπρεπε να κλείσω τα μάτια μου, βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ, και την ώρα που ο αδελφός μου μπήκε σπίτι και στην πόρτα όρθιος εξιστορούσε στην μητέρα μου τι έγινε, εγώ στάθηκα ακριβώς δίπλα του, στην πόρτα. Εκείνη δεν κατάλαβε τι της έλεγε, δυσκολεύτηκε, γιατί ήλθα και έκατσα δίπλα του, όταν της έλεγε ότι με χτύπησε αυτοκίνητο. Μετά όταν είδε τις γρατσουνιές στη μύτη μου και το χέρι μου να το κρατάω, η μητέρα μου, φάνηκε ψύχραιμη στην αρχή, αλλά όταν συνειδητοποίησε τι, της είπε ο αδελφός μου, πώς δεν κατέρρευσε, έχασε η γη κάτω από τα πόδια της. Από λίγο να σε έχανα, μου έλεγε συνέχεια και συνέχεια. 31

32 Όλες οι δοκιμασίες είναι μέσα σε αυτά τα τρίγωνα ισοσκελισμένα και μη, ισόπλευρα και μη. Ορθογώνια και μη. Μπήκε και η παιδική πρωτοβουλία στη μέση και έγινε ότι έγινε. Δυνάμεις είναι αυτές οι γεωμετρίες. Για τους αποκρυφιστές είναι αστρικοί πόλεμοι και για τους μυστικιστές η πάλη δυνάμεων καλού και κακού που έχουν το δικαίωμα να δοκιμάζουν άλλων όντων δυνάμεις όπως τις δικές μου σε αυτή την άνιση μάχη στο μη ορατό πεδίο και εκείνης της ρουλέτας που περιέγραψα παραπάνω. Η οφθαλμαπάτη, η βία στο οπτικό πεδίο η εισχώρηση αυτή, ώστε να μην δω αλλά να παραδώ ήταν το καταστροφικό σύννεφο, που όμως θα συνεχιζόταν σαν δοκιμασία και θα χτυπούσα, θα γινόταν το κακό. Ήταν αναμέτρηση δυνάμεων, αν μπορώ να νικήσω, έτσι το είδα αργότερα, μετά από χρόνια. Απαράδεκτο!!! αν αυτό συνέβη. Τι δυνάμεις να έχει ένα παιδί, δεν έχει κρίση, διάκριση, όλα τα παιδιά είναι άγια πλάσματα. Το μέλλον και τα τυχαία συμβάντα είναι προκατασκευασμένα, γι αυτό στο σημείο όπου κινδυνεύουμε μπορεί αόρατα να βρίσκεται και κάποιος άλλος, όσοι έχουν κινδυνεύσει σοβαρά και σώθηκαν ίσως να το είδαν ή να αισθάνθηκαν ένα χέρι βοηθείας, υπάρχει τελικά η θεία πρόνοια. Κάθε εξιστόρηση τέτοιων συμβάντων είναι περιττή κανείς δεν την πιστεύει παρά μόνον αυτός που τα ζει και τα βλέπει, δηλαδή ο παθών. 1.5 Οι Δύο Πόλοι των Συστημάτων και η Αδιάκοπη Αλχημική Καύση Πολλά έχουμε διαβάσει περί δυαδικού συστήματος, περί πόλων όπως Βορίου και Νοτίου του πλανήτη γη και άλλων πλανητών, γατί άραγε υπάρχουν, σε τι χρησιμεύουν, εκτός από την εξισορρόπηση των θερμοκρασιών, είναι πόλοι μαγνήτες που δίνουν το έναυσμα στον αιθέρα για να εναρμονιστούν στην κίνησή τους και άλλοι πλανήτες. όπως γη και σελήνη που βρίσκονται πολύ κοντά μας. Χωρίς τους πόλους δεν θα λειτουργούσε ο αιθέρας και ο κάθε πλανήτης θα βυθιζόταν στο χάος δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί στο διάστημα. Περί αντιστροφής των πόλων σε περίπτωση καταστροφής ή κατακλυσμού, είναι απίθανο, να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, διότι απλώς δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε την αέναη κίνηση, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία είναι καθορισμένα, αντιστροφή σημαίνει καταστροφή, χάνομαι δεν συνυπάρχω με τους άλλους γύρω μου. Που πάω; Διαλύομαι εξαφανίζομαι, δεν έχω κάπου αλλού θέση και απομονώνομαι, πάντως δεν έχω τον κατάλληλο ηλεκτρομαγνητισμό για να κρατηθώ και να περιστρέφομαι γύρω από άλλους πλανήτες. Αυτό σημαίνει ότι δεν συγκρατούμαι στη θέση μου μέσω του αιθέρα. Δεν θα λειτουργήσει ο αιθέρας, άρα δεν θα υπάρχουμε. Το φάσμα της Αλχημείας έχει σκεπάσει τα σύμπαντα, οι φυσικοί νόμοι δεν είναι ξεκομμένοι από αυτό αλλά είναι μέσα σε αυτό. Οι φυσικοί νόμοι συμπεριφέρονται και θα συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι τα αποθέματα τα Αλχημικά των πλανητών δηλαδή το καύσιμό τους. Αυτό στις επιστήμες και στο φυσικό κόσμο ονομάζεται Ατομική ενέργεια και έχει επηρεασμό και αποτέλεσμα στη φυσική επιστήμη και στην επιστήμη της χημείας. Όλοι έχουμε φάει την ατομική ενέργεια και ταυτοχρόνως είμαστε γέννημα θρέμμα της ατομικής ενέργειας μέσω της ηλιακής θερμότητας που φύτρωσαν και μεγάλωσαν οι καρποί της τροφής μας. Αυτό εξάλλου ότι έχουμε μέσα μας την ατομική ενέργεια, μας το λέει και ο Τζώρτζ Γκάμοφ εξηγώντας μας πως γίνεται: «Ξέρουμε από την Αστροφυσική πως το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν κι αποτελεί περίπου το ένα τρίτο της αστρικής ύλης. Κι έτσι όλα τ άστρα κι ιδιαίτερα ο δικός μας ήλιος, έχουν ένα μεγάλο απόθεμα ατομικής ενέργειας για ένα μακρύ χρονικό διάστημα. Για την ξεχωριστή περίπτωση του ήλιου έχει υπολογιστεί πως κατά τη διάρκεια των δύο ή τριών 32

33 δισεκατομμυρίων ετών της ύπαρξής του, χρησιμοποίησε μόνο ένα μικρό ποσοστό από το αρχικό του απόθεμα αλχημικής καύσιμης ύλης. Και μπορεί ακόμη «να ακτινοβολεί έντονα» τουλάχιστον για άλλες δέκα χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια. (Γκάμοφ, 1951, σελ. 91, 92). Αυτή η ενέργεια προέρχεται από το χημείο του απείρου. Εκεί πρέπει να υπάρχουν πολλές μηχανές χημικές που στροβιλίζονται και ότι υπάρχει στην καρδιά της σελήνης και του ήλιου και της γης στροβιλίζεται και μέσα στο άπειρο όπως π.χ άζωτο. Πως λοιπόν θα συγκρατηθεί ο πλανήτης γη αν λόγω κλιματικής αλλαγής ο βόρειος πόλος γίνει νότιος και ο Νότιος πόλος γίνει βόρειος αφού ο αιθήρ δεν θα υποστηρίξει ένα τέτοιο μαγνητικό σύστημα το οποίο δεν είναι «δεμένο» με το άπειρο. Αν πάλι βυθιστούμε στο χάος, κάπου αλλού με κάτι θα έχουμε πρόσκρουση ή μια άλλη τροχιά αβέβαιη, αλλά αφού κάποιο στοιχείο της γης ζωογόνο σε αφθονία που υπερτερεί χάνεται, δεν είναι ικανό να συρρικνώσει και τη γη; Πολλά γίνονται στο αέναο σύμπαν αλλά προς το παρόν ας δούμε πως αναγεννιέται το σύμπαν γιατί στην πραγματικότητα αυτό γίνεται κάθε μέρα που περνάει και πλήθος χημικών φωτοβόλων χημικών στοιχείων και ενέργειας δίνουν ζωή στη γη με τη γένεση. Η δε, γένεση στηρίζεται σε ασύλληπτες ταχύτητες είναι σε ουσίες, μόρια και άτομα ύλης που ξεπερνούν την ταχύτητα φωτός με τη μορφή της σπείρας. Ένα πλέγμα αόρατο, άγνωστο σε εμάς διέπει το δικό μας φυσικό πεδίο, οι ανακαλύψεις που καταρρίπτουν ορισμένους σταθερούς νόμους έτσι όπως τους ξέραμε αποτελούν έκπληξη όπως η ανακάλυψη του νετρίνο. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, όλα τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν για το νετρίνο, την εξής είδηση: «Υποατομικά σωματίδια, τα λεγόμενα νετρίνο, που φαίνεται να σπάνε το ρεκόρ ταχύτητας στο σύμπαν, ταξιδεύοντας ταχύτερα και από το φως εντόπισαν Ευρωπαίοι φυσικοί, προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση στην επιστημονική κοινότητα. Τα νετρίνο είναι ηλεκτρικά ουδέτερα, σπανίως αλληλεπιδρούν με την κοινή ύλη και έχουν πολύ μικρή μάζα, αλλά υπάρχουν ολόγυρά μας, καθώς αποτελούν υποπροϊόν των πυρηνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό του ήλιου. Δισεκατομμύρια τέτοια υποατομικά σωματίδια περνάνε κάθε δευτερόλεπτο μπροστά από τα μάτια μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ιταλοί φυσικοί του πειράματος «Opera», που πραγματοποιείται μέτρα κάτω από το έδαφος, στο υπόγειο Εθνικό Εργαστήριο Γκραν Σάσο, σε συνεργασία με το Cern στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, από όπου στέλνονται στην Ιταλία ακτίνες νετρίνο, βρήκαν ενδείξεις ότι τα συγκεκριμένα σωματίδια ταξιδεύουν πιο γρήγορα και από το φως». Στις 23 Φεβρουαρίου 2012 Ο εκπρόσωπος του CERN κάνει άλλου είδους δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης κάνοντας λόγο για τεχνικό σφάλμα σχετικά με τις περυσινές ανακοινώσεις και το νετρίνο. Οι ανακοινώσεις του κατακλύζουν σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως τα οποία ανέφεραν: «Είναι πολύ πιθανό ότι ο Αϊνστάιν δεν θα κατέβει από το βάθρο του, όχι ακόμα τουλάχιστον, καθώς νέα στοιχεία δείχνουν ότι μάλλον σε τεχνικό σφάλμα οφείλεται η απρόσμενη μέτρηση πως το υποατομικό σωματίδιο νετρίνο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως. Τη σχετική ανακοίνωση είχαν κάνει πέρυσι οι ερευνητές του ευρωπαϊκού πειράματος OPERA/CERN και έχει έκτοτε προκαλέσει έξαψη στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Όμως και η νέα εκτίμηση περί τεχνικού λάθους δεν είναι οριστική και θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στο μέλλον. Ο εκπρόσωπος του CERN Τζέημς Γκίλις, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το "Science" και το "Nature", παραδέχτηκε ότι υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για την αρχική επιστημονική ανακοίνωση, που αναιρεί την θεωρία ειδικής σχετικότητας, ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής, που υποστηρίζει ότι τίποτε στη φύση δεν μπορεί να κινηθεί ταχύτερα από το φως. 33

34 Ο Γκίλις είπε ότι η πιθανή αιτία του σφάλματος ήταν ένα χαλαρό καλώδιο οπτικής ίνας που συνέδεε ένα δέκτη του δορυφορικού σήματος GPS με ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή, όπου γινόταν η μέτρηση του χρόνου. Όμως, πρόσθεσε, θα πρέπει να γίνουν νέες δοκιμές προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτή η νέα εκτίμηση. «Μια πιθανή εξήγηση βρέθηκε. Αλλά δεν θα ξέρουμε μέχρι που θα την έχουμε ελέγξει με μια νέα ακτίνα (νετρίνο) προς το Γκραν Σάσο» ανέφερε ο εκπρόσωπος. Το Γκραν Σάσο είναι το υπόγειο επιστημονικό εργαστήριο στην κεντρική Ιταλία που δέχεται και μετρά τις ακτίνες νετρίνων που στέλνονται από το CERN, διασχίζοντας μια απόσταση περίπου 730 χλμ. H αρχική μέτρηση στις 22 Σεπτεμβρίου που μάλιστα επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες μετά με ένα δεύτερο πείραμα- έδειξε ότι τα νετρίνα έφθαναν στον προορισμό τους μερικά ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν το φως, το οποίο ταξιδεύει με χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι ερευνητές του πειράματος OPERA, σε ανακοίνωσή τους, αναφέρουν ότι εντόπισαν δύο πιθανές αιτίες σφάλματος, οι οποίες "δείχνουν" προς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή η μία πιθανώς υπερεκτίμησε, ενώ η άλλη υποεκτίμησε την ταχύτητα των νετρίνων. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι συνεχίζουν τις έρευνές τους για να καταλήξουν ποιά τελικά μπορεί να ήταν η επίπτωση αυτών των σφαλμάτων στο αποτέλεσμα της μέτρησης της ταχύτητας. Αναφέρουν ακόμα ότι μέσα στο 2012 θα πραγματοποιήσουν νέο πείραμα αποστολής και μέτρησης νετρίνων, λαμβάνοντας πλέον υπόψη τις πιθανές αιτίες λάθους. Από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι φυσικοί του ανάλογου πειράματος MINOS του εργαστηρίου Fermilab των ΗΠΑ ήδη κάνουν τις δικές τους ανεξάρτητες μετρήσεις, οι οποίες επίσης αναμένονται από την επιστημονική κοινότητα με ενδιαφέρον και τα σχετικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν». Ενώ το πείραμα έγινε και δεύτερη φορά, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι έρευνες συνεχίζονται για την μέτρηση της ταχύτητας του νετρίνο. Με βεβαιότητα θα μπορέσουν να έχουν συμπεράσματα μετά από καιρό ως είθισται. Η κρυμμένη ενέργεια είναι το παν, το ξεκλείδωμά της κάνει θαύματα, παλαιότερα, έκανε τους σοφούς, μάγους. Σήμερα δίνεται εξήγηση στο ανεξήγητο, δημιουργεί προϋποθέσεις να υπολογίσουμε ή να μετρήσουμε το αμέτρητο. Αφού αυτό το Αλχημικό φάσμα που προαναφέραμε, υφίσταται και είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα, συμβολίζει τη δύναμη της φύσης που θα δημιουργήσει ως δια μαγείας, μέσω της ενέργειας και της αλχημικής μεταστοιχείωσης σε μοναδικές χημικές αντιδράσεις σε θέματα απίθανα και απίστευτα για κάθε άνθρωπο. Θα επανέλθω σε άλλο χωρίο του βιβλίου του Τζώρτζ Γκαμόφ για την Ατομική Ενέργεια που λέει: «Η ατομική ενέργεια η κρυμμένη στο εσωτερικό των πυρήνων μαζεύτηκε εκεί από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του Σύμπαντος κι είναι γι αυτό ένας θησαυρός πολύ πιο παλιός από την ενέργεια του λιθάνθρακα που συγκεντρώθηκε από τις ακτίνες του ήλιου εδώ και λίγα εκατομμύρια χρόνια μόνο. Χάρη στα εξαιρετικά μεγάλα ύψη των φραγμάτων που τριγυρίζουν τους πυρήνες, η ενέργεια μένει εκεί όπως το τζίνι του παραμυθιού στο μπουκάλι και μόνο ξεφεύγει σιγά σιγά εξαιτίας των τρομερά υψηλών θερμοκρασιών του ήλιου και του εσωτερικού των άστρων, δίνοντας έτσι στον κόσμο το φως, τη θερμότητα και την ομορφιά. Αλλά όταν ο άνθρωπος ελευθερώνει το τζίνι από το Ουράνιο 235, πρέπει να ετοιμαστεί καλά. Γιατί το τζίνι της ατομικής ενέργειας, μπορεί να κάμει φοβερή καταστροφή, αν ενθαρρυνθεί στο κακό!» Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα οι αντιθέσεις λειτουργούν μέσα στο σύμπαν σε πλήρη ενότητα, συνεχώς υφίστανται ανέλιξη. Το καλό συμμετέχει στο κακό, το δίκαιο στο άδικο. Σκληρότητα και μαλθακότητα, έρωτας και μίσος, συμμετέχουν ως μια ενότητα και συντονίζονται δια της αρχής της αρμονίας. Γιατί μέσα στο σύμπαν λοιπόν, να μην υπάρχει ο ταχύς και ο ταχύτερος, τίποτα δεν αποκλείεται, σύμφωνα με τις κινήσεις των πλανητών από την καρδιά τους, τον πυρήνα τους ταξιδεύουν και 34

35 φθάνουν σε εμάς σωματίδια όπως το νετρίνο. Σύμφωνα με όσα είπε ο Πυθαγόρας «Σχέσις υπάρχει μεταξύ του κόσμου και των συνιστώντων αυτών μερών και μεταξύ των συνιστώντων αυτών μερών, ώστε παν ό,τι συμβαίνει επιδρά σχετικώς και εις τα άλλα». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 201). Όσον αφορά τη σχετικότητα, φρονεί ο Πυθαγόρας ότι: «Αύτη υφίσταται μεταξύ του κόσμου και των αστερισμών, των σφαιρών και πλανητών, και δη, ότι υπάρχει διαρκής επικοινωνία του βίου και των δυνάμεων μεταξύ των κόσμων και πλανητών. Ζωή δε και σπόροι διαβιβάζονται από πλανήτου είς άλλον και ότι οι πλανήται επιδρώσιν επί τον βίον των άλλων πλανητών». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 198). Εδώ ο Πυθαγόρας μας λέει ότι υπάρχει ο επηρεασμός των πλανητών, ο ένας επιδρά στον άλλον και σπόροι διαβαίνουν από τον έναν στον άλλον. Μήπως ξέρουμε αυτή τη στιγμή τι συμβαίνει στο σύμπαν και τι επιπτώσεις έχει σε εμάς τους ανθρώπους, που είμαστε κομμάτια από αυτά τα άστρα; Και μόνο τα ιόντα που δεχόμαστε από τη Σελήνη όταν βρισκόμαστε πολύ κοντά της έχει θαυματουργές επιδράσεις σε εμάς και προβλήματα λύνουμε ευκολότερα και ταχύτεροι στο νου γινόμαστε. Οι σπόροι κατά τον Πυθαγόρα είναι τα νέα σωματίδια, η ενέργεια. Η απελευθέρωσή τους από τους πυρήνες του ήλιου, ή κάποιου άλλου άστρου πιο μακρινού. Ένας τέτοιος σπόρος όταν «πέσει» στη γη θα φέρει την άνθιση, τη νέα ζωή! Η εξέλιξη κατά τον Πυθαγόρα είτε θα έλθει από τον κατώτερο ή από άλλον ανώτερο. Δηλαδή ο κατώτερος θα ανεβεί, θα έχει ανέλιξη και θα φέρει εξέλιξη κι ο ανώτερος θα κατεβεί και θα φέρει σε εμάς την εξέλιξη θα τη προσφέρει θα τη δημιουργήσει. Η διαρκής επικοινωνία του βίου και των δυνάμεων μεταξύ των κόσμων και των πλανητών, σημαίνει ότι ποτέ δεν σταμάτησαν οι οντότητες να καθοδηγούν και να επικοινωνούν με τους ανθρώπους, από κτήσεως κόσμου και να τους προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια. Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν αυτήν την επικοινωνία διότι είναι και αυτοί θεία όντα. Αυτό το γνώριζαν και το γνωρίζουν καλά οι μύστες και οι μυστικιστές, οι φιλόσοφοι και οι μαθηματικοί και οι γιατροί στην αρχαιότητα γνώριζαν επίσης για την μεταφυσικότητα του ανθρωπίνου σώματος. Τα αρχαία Ελληνικά μυστήρια είχαν μέσα το στοιχείο της μεταστοιχείωσης αυτό επιτυγχάνετο δια της θερμότητας και της ακτινοβολίας. Μια δέσμη ακτίνων και ενεργειών έφθανε για να βρεθούν οι μυημένοι κάτω από αυτό το φάσμα το οποίο το βρίσκουμε παντού όπου οι θεοί προστατεύουν ή έχουν υπό την επιρροή τους, ανθρώπους οι οποίοι είναι προστατευόμενοι τους. Οι λέξεις που θα αναγνωρίσουμε το φαινόμενο είναι πέπλος και νέφος. Το γεγονός ότι το νέφος και ο πέπλος κάτι είναι, φαίνεται στα αρχαία κείμενα στον Ομηρο που μας κάνει λόγο για το πέπλο της θεάς Αθηνάς που προστατεύει τους ήρωες στη μάχη. Αυτό επενεργεί όπου συμβαίνει και γίνεται κάτι άλλο από αυτό που διαδραματιζόταν μέχρι τώρα. Αλλάζει δηλαδή ροή των πραγμάτων. Αυτό αποδεικνύεται από την μοριακή μεταβολή που υπέστησαν οι μυημένοι στο ιερό της θεάς στο άδυτο ή του θεού κατά την διάρκεια μιας τελετής. Ο Γ. Σακελλαρίου μας περιγράφει την τελετή των Ελευσινίων Μυστηρίων, μας λέει ότι: «Την εσπέραν της τελευταίας ημέρας οι υπο μύησιν συνήρχοντο είς το μάλον απόκρυφον μέρος του ιερού άλσους ίνα παραστώσιν εις το δράμα της «απαγωγής της Περσεφώνης». Η σκηνή αυτή παρίσταται εις το ύπαιθρον εις λειμώνα πλησίον πηγής εις βάθος του σπηλαίου πέριξ της οποίας νύμφαι κατεκλίνοντο. Είς το βάθος του σπηλαίου φαίνεται η Περσεφώνη καθισμένη επί θρόνου, παρ αυτήν δε η μήτηρ της ορθία κρατούσα σκήπτρον εις την χείραν και κάλαθο επί κεφαλής». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 127) Για να συνεχίσει πάλι ο συγγραφέας στην τελευταία μέρα να μας τονίζει για τα αποτελέσματα της τελετής μύησης των Ελευσινίων μυστηρίων «Και ούτως έληγε η τελετή των Ελασσόνων τούτων μυστηρίων. Οι νεόφυτοι εγένοντο μύσται και 35

36 επανήρχοντο εις τας εργασίας των πλην μέγας πέπλος Μυστηρίων επεξετάθη προ των οφθαλμών των και νέφος τι παρενέπεσε μεταξύ αυτών και του εξωτερικού κόσμου. Συνάμα όμως διηνοίχθη εν τω πνεύματί των εσωτερικός τις οφθαλμός, δι ού έβλεπον αμυδρώς άλλον κόσμον, πλήρη εφέσεως προς περαιτέρω γνώσιν, της οποίας ετύγχανον είς τα μείζονα μυστήρια». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 128) Με λίγα λόγια εδώ βλέπουμε ότι μετά την τελετή άνοιγαν τα κύτταρα του εγκεφάλου στους νεόφυτους μύστες. Είχαν πλήρη έφεση για περαιτέρω γνώση. Η μοριακή μεταβολή επετεύχθη με τον μέγα πέπλο και το νέφος μεταξύ αυτών και του εξωτερικού κόσμου. Αυτό το νέφος έχει χρώμα λευκό διότι είναι όπως ο «σάκος» του πλακούντα λευκός που κυοφορείται το μωρό. Η γέννηση έχει μέσα το χρώμα αυτό είναι ολόλευκη. Το μυαλό τους θα αρχίσει απ εδώ και στο εξής να φέρει την αναγέννηση στη γνώση κι όλα αυτά, μέσα στον πέπλο του μυστηρίου. Οι μύστες, δεν θα ξαναγίνουν ποτέ όπως πριν μετά από αυτήν την μοριακή μεταβολή που έχουν υποστεί. Ακόμη κι αν στο μέλλον δεν κρατήσουν τον έντιμο βίο τους, όπως πρέπει και αρμόζει να κάνει ένας μύστης, αυτοί πάλι θα έχουν ένα ακτινοβόλο φως πάνω τους, εκτός κι αν προδώσουν που σημαίνει θάνατος. Η μεταβολή αυτή δεν χάνει ποτέ τα ίχνη της, απλώς μετά το λάθος, δεν θα έχουν εξέλιξη και θα έχουν το σημείο της αναγέννησης σε πολύ χαμηλή ισχύ. Όμως πάντα θα υπάρχει η ευκαιρία της μετανοήσεως και της επαναφοράς μέσω της εξαγνήσεως. Ίδιος πάντως δηλαδή τυφλός χωρίς όραση όπως ήταν πριν, δεν θα ξαναγίνει ποτέ κανείς. Τόσο δυνατή είναι αυτή η χημεία που δημιουργείται από αυτή τη δέσμη φωτός, που στην ουσία είναι ακτίνες ενέργειας, αλχημικής καύσης άλλων πλανητών. Η κάθοδος του νέφους ήλθε δια σχήματος στήλης στο απόκρυφο σημείο του ιερού της θεάς Δήμητρας και σκέπασε τον νεόφυτο μύστη ως πέπλος. Αυτός ο πέπλος είναι αόρατος. Το νέφος επίσης είναι αόρατο γεμάτο χημεία. Ποτίζεται το μαγνητικό μας πεδίο με το νέφος, μέσω των δύο πόλων μας που έχουν ηλεκτρισμό και μαγνητισμό έτσι έγινε και με τους μύστες τους νεόφυτους. Κι εμείς παίρνουμε αυτό το νέφος αλλά σε πολύ χαμηλοτάτη δόση. Μην αμφιβάλουμε γι αυτό, διότι ολόκληρο το σύμπαν είναι καθισμένο πάνω σε αυτό το σταυρό, του ηλεκτρομαγνητισμού, είναι η αιώνια ροή του σύμπαντος. Αν βάλετε τα χέρια στην έκταση θα σχηματισθεί αυτό το σχήμα και είναι το πιο δυνατό για να γίνει κανείς ένα με τα ουράνια σύμπαντα. Τώρα πια οι μύστες είναι ποτισμένοι με την ατομική ενέργεια και άλλων πλανητών και τα σωματίδια που σχηματίστηκαν γιατί αυτοί οι πλανήτες γέννησαν την οντότητά του μύστη σε πυκνά και σε αραιά ή ελαφρά στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία, βγαίνουν και ακτινοβολούν από το σημείο που έχει τη βάση του το άγαλμα της θεάς. Είναι βέβαιο ότι ο στύλος και η βάση έχει συγκεντρώσεις ελαφρότατων στοιχείων που επενεργούν και δημιουργούν τη μεταστοιχείωση σε άλλα στοιχεία βαρύτερα. Στο σημείο που κάθεται η θεά ή είναι το άγαλμά της συμβαίνει αυτό το φαινόμενο, η επίκληση και οι προσευχές δημιούργησαν ένωση και άνωση. Έφυγε ενέργεια προς τα πάνω και μετά η δύναμη της ενέργειας επέστρεφε πίσω με ορατά αποτελέσματα. Αυτή είναι η διαδρομή προσευχής και ενέργειας που στέλνουμε εμείς οι άνθρωποι προς τα πάνω. Οι άνθρωποι συνήθως κινούν αυτό το μοχλό όταν φεύγουν από την απραγία και μπαίνουν σε πράξεις. Η τελετή είναι μια πράξη, η άσκηση είναι μια πράξη, η αγαθοεργία το ίδιο, είναι μια πράξη. Όλα αυτά απαιτούν όμως άκρα μυστικότητα ακόμη και η αγαθοεργία. Δια της μυστικότητας επιτυγχάνεται η ταπεινότητα και η περαιτέρω δράση με επιτυχία!! Και το άνοιγμα των πυλών του χρόνου ο άνθρωπος το δημιούργησε από κάτω προς τα πάνω. Είναι έργο ανθρώπινο αυτό, οι μύστες τις άνοιγαν σιγά σιγά με τις πράξεις τους, ένας ένας με τη σειρά του, ανά τους αιώνες αφού αποδείχθηκε ότι είναι άξιοι μέσα από θυσίες να φυλάττουν τη γνώση στο σκοτάδι. Ώσπου, ένας ο 36

37 δυνατότερος που συγκέντρωσε μεγαλύτερη δέσμη ιόντων, από την ώρα της γέννησης του, ήταν το έναυσμα για το τελευταίο άνοιγμα, το τελειωτικό. Τώρα πολλοί «σάκοι» με πνευματικά μωρά κατεβαίνουν. Αυτά τα μωρά θα γίνονται όλο και πιο δυνατά όλο και ανώτερα μέχρι που θα αγγίξουν την μαγεία της μεταστοιχείωσης και της τελειότητας. Και όπως σε κάθε θρίαμβο, έτσι και σε αυτόν χύθηκε πολύ αίμα από στρατιές στη γη και στο υπερπέραν για να ζήσει το δυνατότερο να ανοίξει την θύρα διάπλατα για την νέα Ελευσίνα, την έλευση των πέπλων μυστηρίων και των νεφών. Όχι όμως αυτήν τη φορά με τη Δήμητρα και τη Περσεφόνη διότι πάει πέρασε αυτό, με άλλο πλανήτη κι άστρα αυτή τη φορά, θα γίνουν πράματα και θάματα ως δια μαγείας, έτσι όπως ξέρουν οι άγιοι άνθρωποι στις πύλες του χρόνου, να κάνουν. Είναι πύλες του χρόνου, διότι τα μόριά τους, περικλείουν χρόνο, τα μόρια είναι ποσότητες και οι ποσότητες αυτές χωρίζονται σε άπειρα μικρά κομματάκια υπό μορφή σταγονιδίων αόρατων, τα άπειρο, αυτό μοίρασμα με ένα χρόνο μέσα, είναι ο χρόνος που δημιουργήθηκε μέσα στα διαστήματά του. Αν όλα ήταν άχρονα, πώς θα ξέραμε την ηλικία των στοιχείων, τη γέννηση της γης και του ήλιου. Άχρονα είναι μόνο τα όνειρα και οι μνήμες όχι τα μόρια ύλης και τα διάφορα απειροελάχιστα στοιχεία που ταξιδεύουν από άλλους πλανήτες και σύμπαντα στο δικό μας γαλαξία. Αυτά τα φωτεινά σωματίδια ταξιδεύουν με ασύλληπτες ταχύτητες και έχουν κωδικοποιημένο χρόνο από την ώρα της δημιουργίας τους και δεν είναι δυνατόν με τη δική μας τεχνολογία να ανιχνευτούν παρόλο που και αυτά έχουν ηλεκτρομαγνητισμό. Η δέσμη φωτός της θεάς Δήμητρας ξεκίνησε την ίδια στιγμή με εμάς, από την αφετηρία της, τα μακρινά σύμπαντα και έφθασε την ίδια στιγμή με εμάς τους ανθρώπους στο σημείο, που διανύσαμε και που μπορεί να ήταν η απόσταση 100 μέτρων. Ο φτεροπόδης Ερμής στην Ηλιάδα και στην Οδύσσεια το ίδιο κάνει. Ο νους μας το ίδιο κάνει, σε ασύλληπτο χρόνο βρίσκεται εδώ και αλλού σε πολύ μακρινά σύμπαντα, με τα αιθερόνια του αιθέρα, τα οποία τον μεταφέρουν στον ύπνο και όταν δεν κοιμάται, τον μεταφέρουν στον ξύπνιο. Κατά τον Πυθαγόρα, ο μη ορατός κόσμος προϋπήρχε του ορατού. «Το όλον δε σύμπαν είναι Έν, αποτελούμενον εκ του ορατού κόσμου, της μονάδος (πηγής) και του πνευματικού κόσμου. Ο πνευματικός κόσμος προϋπήρχε του ορατού κόσμου και η μονάς (Ενότης) προϋπήρχε των αμφοτέρων. Και τα τρία δε ταύτα, πνευματικός κόσμος, Μονάς και ορατός Κόσμος, είναι Ενότης, Εν».(Σακελλαρίου,1963, σελ. 235). Αφού λοιπόν συμβαίνει αυτό που μας άφησε κληρονομιά ο Πυθαγόρας και ένας που δεν ξέρει μαθηματικά μπορεί εύκολα να συμπεράνει ότι μέσα στο μείον άπειρο και στο συν άπειρο, κάτι συμβαίνει πριν το προσεγγίσουμε το μείον και αφού το προσεγγίσουμε μετά μέσα στο συν άπειρο. Αυτό όπου συμβαίνει είναι ότι: Το απειροελάχιστο στο σύμπαν έχει εκθέτη αρνητικό με αυξημένο αριθμό αυτό γίνεται στο μη ορατό. Το γεγονός ότι παίρνει αριθμό είναι δηλαδή μετρήσιμο ενώ πριν από αυτό υπάρχουν άπειρα μηδενικά καθώς και μετά από αυτό υπάρχουν άπειρα άλλα, αυτό κάτι δηλώνει. Ότι το μη ορατό υπάρχει ανάμεσά μας και είναι μετρήσιμο, έχει ποσότητα μετρήσιμη που ταξιδεύει στο χρόνο. Ο δε χρόνος αυτός, παίρνει τιμές. Όταν πάρει τιμές θα ξέρουμε την ημέρα γέννησής τους. Μπορεί να ξέρουμε, μονάδες άλλων πεδίων, πολύπλοκες αντιδράσεις αλχημικές. Τιμές θα πάρουν και οι πύλες του χρόνου κάθε φορά που θα ξανανοίξουν στα σύμπαντα για την παλιγγενεσία. Οι τιμές αυτές βρίσκονται στο συν άπειρο και φθάνουν μέχρι το δέκα. Η ανώτερη τιμή είναι στο δώδεκα ως μονάδα υπερβατικότητας, διότι η εξέλιξη σταματά όσον αφορά τη διανόηση στο δέκα, αφού ένα και μηδέν εκφράζει τη μονάδα. Οι τιμές στις πύλες του χρόνου είναι συμβολικές γιατί εκφράζουν τη θεια οντότητα και παίζει ρόλο ο βαθμός αναμόρφωση της ψυχής 37

38 από τη θεία πηγή που είναι το Ένα. Το ον το ένθεο απασχόλησε παλαιότερα και τον Πλάτωνα και άλλους φιλοσόφους που σημαίνει πόσο πιστά υπακούσαμε τους συμπαντικούς νόμους και κανόνες, έχοντας ως πρώτη αρετή τη δικαιοσύνη. Στους μύστες σημασία έχει κατά πόσο τα μυστήρια, τους έχουν απαλλάξει από το φόβο του θανάτου. Το δράμα της Περσεφόνης κατά τη διάρκεια της μύησης στα Ελευσίνια μυστήρια αυτό συμβολίζει. Αυτό όμως εξαρτάται και από τη διανοητική ικανότητα και μόρφωση. «Εννοείται ότι έκαστος ενόει τας διδασκαλίας ταύτας αναλόγως της μορφώσεώς του και της διανοητικής του ικανότητας, διότι ως λέγει ο Πλάτων «πολλοί μεν φέρουσι τον θύρσον και την ράβδον, ολίγοι δ εισίν οι ένθεοι». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 131). 1.6 Ο Χρόνος Είναι Μέσα στα Σωματίδια Μέχρι το Απειροελάχιστο Ο χρόνος είναι μέσα στα σωματίδια μέχρι το απειροελάχιστο, αφού κάθε σωματίδιο μπορεί με την διαίρεσή του ή την κατάτμηση να γίνει μικρό στο ελαχιστότατο και τόσο πολύ, ώστε αυτό να είναι αόρατο. Το ελάχιστο και το μέγιστο παίρνουν τιμές, αλλά τα ελάχιστα δεν μπορούμε να τα δούμε ούτε τα απειροελάχιστα, αόρατα σωματίδια. Όλα όμως, είναι σωματίδια του σύμπαντος έρχονται από το χρόνο, ταξίδεψαν σε μορφή σταγονιδίων από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας τους και ακόμη ταξιδεύουν από γαλαξία σε γαλαξία, περικλείουν μέσα τους τις τιμές του χρόνου, γιατί έρχονται από το χρόνο. Αν, δεν ήταν αυτά και τα άτομα ο χρόνος δεν θα έπαιρνε καμία τιμή και δεν θα είχε καμία αξία στο σύστημα του γαλαξία. Άρα ο χρόνος είναι μέσα στα σωματίδια και παίρνει τιμές. Αυτό μας κάνει να σκεφτούμε όπως δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη όλα τα σωματίδια επομένως ούτε κάθε τους ταχύτητα και κάθε τους χρόνο. Μπορούμε ακόμη να φθάσουμε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος και οι ταχύτητες δεν είναι όλες γνωστές διότι όλα τα σωματίδια δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί από τις επιστημονικές έρευνες που έχει κάνει ο άνθρωπος. Μια από τις βασικότερες αιτίες είναι ότι, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη η επικοινωνία μας με άλλους βίους και ενέργειες πλανητών και συστημάτων. Αυτό όμως δεν θα ισχύει εσαεί, καθώς τείνει να αλλάξει στο μέλλον και πολλοί νόμοι στη φυσικοί και στα μαθηματικά αλλά περισσότερο σε ότι αφορά το άτομο και την ταχύτητα του φωτός θα αλλάξουν ή θα καταρριφθούν, όπως είναι πολύ πιθανόν να καταρριφθούν θεμελιώδεις νόμοι της αστροφυσικής και της χημείας αλλά όχι τόσο, όσο στη φυσική επιστήμη και να ανοίξει ο δρόμος για το μακρινό και μη ορατό σε εμάς τους ανθρώπους διάστημα. Αν τα σωματίδια τα συμπτύξουμε θα βρούμε την ύλη που δημιούργησε το σπινθήρα της φωτιάς και δημιουργήθηκε π.χ το άστρο του ήλιου ή κάποια άλλα άστρα, αν ψάξουμε ή ερευνήσουμε το άπειρο αυτή η ταυτότητα της ύλης, πρέπει να υπάρχει σαν την κεφαλή ενός σπιρτόξυλου που ανάβει το σπινθήρα. Αυτή η φωτιά γέννησε την θερμότητα στα συστήματα καθώς και άλλη ύλη γι αυτό και οι διάφοροι αστέρες που δεν είχαν μεγάλη ζωή και απελευθέρωσαν π.χ άνθρακα, αφού συρρικνώθηκαν και χάθηκαν άφησαν την ουσία και την ύλη τους στο άπειρο απ όπου τους δόθηκε η εκκίνηση. Στο άπειρο και στο διάστημα άφησαν ίχνη από τον πυρήνα τους και κάποτε πάλι μπορεί με χημικές αντιδράσεις του απείρου να ξαναδημιουργηθούν μέσα στο νόμο της επανάληψης γιατί τίποτα δεν είναι καινούργιο όλα επαναλαμβάνονται. Μέσα σε αυτήν την διαδρομή των σωματιδίων γνωστών και αγνώστων, δεν πρέπει να αγνοούμε τον άνθρωπο, ο οποίος έχει και αυτός την δυνατότητα να επιστέφει στη γραμμή εκκίνησής του, μέσα από το νόμο της επανάληψης. Για να τον 38

39 εξηγήσουμε πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την ατομική ενέργεια που περικλείει την υπερταχύτητα που ξεπερνάει τη ταχύτητα του φωτός, αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο με το νου του που μεταφέρεται σε άγνωστα σύμπαντα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και η ανθρώπινη ύπαρξη από το ένα ξεκινάει για να επιστρέψει πάλι στο ένα, περνάει τα δέκα σύμπαντα η ανθρώπινη διανόηση, επιστρέφει στο ένα με τον εξής υπολογισμό: 10 σύμπαντα ισούται με: 1+0=1 Οτιδήποτε συμβαίνει στο άστρα συμβαίνει και μέσα μας, η δομή τους στα σωματίδια έχουν πολλά κοινά από τη δική μας δομή σε ενεργειακά σωματίδια, όπως ψυχή, χημικές αντιδράσεις στο σώμα. Όλα είναι ένα και ενότητα! Αυτά είναι απλές σκέψεις μετά απ όσα έχω διαβάσει ή και εσείς μπορεί να έχετε διαβάσει από απλά βιβλία φυσικής και αστροφυσικής. 1.7 Οι «ψυχές» των Πλανητών Παράγουν τον Αιθέρα Όλα μπορούμε με τεχνητό τρόπο να τα δημιουργήσουμε, την πρωταρχική δομή του πλανήτη, την ψυχή του αυτόν τον σπόρο, το αρχέτυπο, την πρώτη του μορφή τον πυρήνα του, εκεί όπου παράγεται η ζωογόνος ενέργεια, δεν μπορούμε να τον φτιάξουμε. Εκεί όπου παράγει ή παραγωγίζει, με την επανάληψη και την περιστροφική κίνηση και τα σωματίδια διαχέονται παντού, δεν μπορούμε να επέμβουμε. Πυρήνες δεν θα μπορέσουμε να φτιάξουμε, διότι αυτή οι πυρήνες περικλείουν όλη την ενέργεια του σύμπαντος η οποία με σταγονίδια θα απελευθερωθεί στο απώτερο μέλλον. Αν ποτέ εφεύρουμε τη πανάκεια θα έλθει από τη φύση, θα βρίσκεται σε συγκεκριμένο γεωμετρικό σημείο και θα δέχεται πολύ φως από τη ζωογόνο αλχημική ενέργεια ακόμη και των πιο μακρινών πλανητών. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε στα εργαστήρια το τέλειο κομπιούτερ, τον τέλειο άνθρωπο με την τέλεια νοημοσύνη, διότι δεν μπορούμε να φτιάξουμε ψυχές. Δεν θα φτιάξουμε ακόμη ούτε κάτι το διαφορετικό αν δεν δεχθούμε εμείς πρώτα και δεν γίνουμε εμείς πρώτα σοφοί από την άυλη αυτή ουσία της διάχυσης και των επιρροών των πλανητών, που σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να εναρμονιστούμε με τη φύση την υπερκόσμια όχι μόνο με την εγκόσμια. Μόνον τότε θα έχουμε στα χέρια το μέλλον μα και θα μπορούμε να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας μας. Αυτή η ζωή εδράζει κάπου. Εδράζει στο θείο. Αυτό εξάλλου μας λέει ο Πυθαγόρας: «Εκ της πίστεως ταύτης, του σύμπαντος του εμψύχου του νοερού, προήλθε το γεγονός ότι πάντες οι παράγοντες, του ο, τι καλούμεν Φύσιν, έλαβον επίσης μέρος εκ της θειας ταύτης, νοεράς ουσίας, και νοημοσύνης. Και ούτος αληθεύει ότι αι επιμέρους «ελαχιστόταται» ψυχαί εις τα «ελαχιστότατα» των σωμάτων ενέχουσιν αποσπάσματα της όλης ψυχής και νοημοσύνης του κόσμου. Η κίνησις δ εκάστου των σωμάτων τελείται παρ αυτής, λόγω των εν αυτώ ιδίας της νοημοσύνης, του μέρους της ύλης παγκοσμίου ψυχής και τη θείας νοημοσύνης εν ή η θεότης εδράζει».( Σακελλαρίου, 1963, σελ. 241) Οι ψυχές των πλανητών που προέρχονται από το άπειρο, θα μας «δείξουν» το δρόμο για τη δημιουργική φαντασία. Η «ψυχή» ο πυρήνας που δίνει ζωογόνο ενέργεια και δύναμη που είναι αιθερική και που είναι αυτή που σχηματίζει καμπύλες στο χωροχρόνο, έχει λογική. Όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι είχαν φαντασία γι αυτό και έγραψαν αριστουργήματα και διδάσκουν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα. Βυθίστηκαν στην «ψυχή» του απείρου με το μυαλό τους. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, στο βιβλίο του «Φιλοσοφία και Φιλολογία», και συγκεκριμένα για τις ψυχές δίνει την εξής ερμηνεία: «Η δημιουργία των ψυχών είναι το μυστικό της Αβύσσου. Το έμφυτο. Τι σκιά! Τι να ναι αυτή η συμπύκνωση του αγνώστου που γίνεται μέσα στα 39

40 σκοτάδια κι απ όπου αναπηδάει μονομιάς σα μια λάμψη ή μεγαλοφυία; Ποιος να ναι ο κανόνας αυτών των γεγονότων; Ω έρωτα! Όταν η ανθρώπινη καρδιά κάνει το καθήκον της επάνω στη γη τα ερέβη αναταράζονται. Ποια να ναι αυτή η ακατανόητη συνάντηση της υλικής και της ηθικής εξιδανίκευσης μέσα στο άτομο που ναι αόρατη για τη ζωή και άφθαρτη για το θάνατο; Το άτομο τι θαύμα! Ούτε διάσταση ούτε έκταση ούτε ύψος ούτε πλάτος, ούτε πάχος, καμιά οποιαδήποτε αναλογία, κι όλα αυτά μέσα σ αυτό το μηδέν. Για την άλγεβρα γεωμετρικό σημείο. Για τη φιλοσοφία ψυχή. Σαν γεωμετρικό σημείο η βάση της επιστήμης, σαν ψυχή η βάση της πίστης. Να τι είναι το άτομο. Δύο υδρίες, τα φύλλα αντλούνε τη ζωή από τα άπειρο και το άδειασμα της μιας στην άλλη δημιουργεί το όν. Αυτός είναι ο κανόνας για όλους και για τα ζώα και για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος όμως που είναι περισσότερο από άνθρωπος από πού είναι; Την υπέρτατη διάνοια που εδώ κάτω είναι ο μεγάλος άνθρωπος, ποια δύναμη την επικαλείται, ποια δύναμη την ενσωματώνει και την ανάγει στην ανθρώπινη τάξη; Τι ρόλο παίζει η σάρκα και το αίμα μέσα σ αυτό το θαύμα; Γιατί ορισμένες γήινες σπίθες πηγαίνουν να γυρέψουν ορισμένα ουράνια μόρια. Που βυθίζονται αυτές οι σπίθες; Που πηγαίνουν; Ποιούς τρόπους μεταχειρίζονται; Τι είναι αυτό το δώρο που δόθηκε στον άνθρωπο να βάζει φωτιά στο άγνωστο; Τι πιο τρομερό από αυτό το μεταλείο, το άπειρο κι απ αυτή την εξόρυξη τη μεγαλοφυία!». (Ουγκώ, 1950, σελ. 80) Εδώ ο Ουγκώ κάνει λόγο γι αυτό το μεγαλείο, του σύμπαντος και την υπέρτατη διάνοια, ποια δύναμη την ενσωματώνει κι έχουμε έναν άνθρωπο που είναι περισσότερο άνθρωπος κι αναρωτιέται από πού είναι. Καθώς και τι τρόπους μεταχειρίζονται οι σπίθες για να γυρέψουν ουράνια μόρια. Μόρια είναι η ζωή των ψυχών και σπίθες η διάνοια. Οι τρόποι μπορεί να είναι η φιλοσοφία, η πίστη σε κάτι, η διάνοια η ανθρώπινη και η φαντασία. Κι επειδή η δημιουργική φαντασία περικλείει έναν άλλο χρόνο και λογική, οι στοχασμοί οι ανθρώπινοι ξεκλειδώνουν το σύμπαν με τις επιστήμες και τις τέχνες. Ποιούν έργο σημαντικό με συντελεστή τη φαντασία. Αυτή η ζωή και η τάξη της απεικονίζεται στα μαθηματικά, στη γεωμετρία, σε κάθε ανθρώπινο έργο που έγινε με πολλή αγάπη για τον άνθρωπο. Σε άλλο χωρίο του βιβλίου του ο Ουγκώ, κάνει μια βαθυστόχαστη ανάλυση στο έργο του Σαίξπηρ για να μας πει ότι ο Σαίξπηρ πριν απ όλα είναι φαντασία. «Ο Σαίξπηρ πριν απ όλα είναι φαντασία. Λοιπόν αυτό είναι μια αλήθεια που τη δείξαμε κιόλας και που οι στοχαστές τη γνωρίζουν, η φαντασία είναι βάθος. Καμία ιδιότητα δεν βυθίζεται και δεν ανασκάβει περισσότερο απ τη φαντασία, είναι η μεγάλη καταδυομένη. Η επιστήμη σαν φθάνει στις πιο βαθιές αβύσσους τη συναντάει. Στις κωνικές τομές στους λογαρίθμους, στον διαφορικό και ολοκληρωτικό λογισμό, στο λογισμό των πιθανοτήτων, στον απειροστικό λογισμό, στο λογισμό των ηχητικών κυμάτων, στην εφαρμογή της άλγεβρας και της γεωμετρίας η φαντασία είναι συντελεστής, του λογισμού και τα μαθηματικά γίνονται ποίηση. Πολύ λίγο πιστεύω στην επιστήμη των ηλίθιων σοφών. Ο ποιητής φιλοσοφεί γιατί φαντάζεται για τούτο ο Σαίξπηρ χειρίζεται τόσο κυρίαρχα τη πραγματικότητα μια που του επιτρέπει να κάνει την ιδιοτροπία του. Και αυτή η ιδιοτροπία είναι η ποικιλία του αληθινού». (Ουγκώ, 1950, σελ. 92). Στο βιβλίο μου «Η Επανάληψη...το άνοιγμα των πυλών», αναφέρω ότι όλα είναι μια επανάληψη αυτό που βλέπουμε γύρω μας και ακόμη κι εμείς οι ίδιοι μια επανάληψη είμαστε κι αν δεν έχουμε γίνει, θα γίνουμε. Στα μαθηματικά η παραγώγιση αυτό εκφράζει κι επειδή υπάρχει κατά τον Αριστοτέλη ο αντίχθων το σύμπαν που είναι αντίστροφά μας το αόρατο, εξηγώ στο βιβλίο μου ότι στα ακρότατα αλλάζουμε πρόσημα στο τέλος, χωρίς να προηγηθεί καμία απολύτως πράξη. (Άνθη, 2013, σελ.69, 74) Αν δεν είχα όμως στο μυαλό μου, τους πλανήτες, 40

41 δεν θα την είχα κάνει αυτή τη σκέψη διότι οι πλανήτες υπόκεινται στην επανάληψη και παράγουν κάτι. Θα παραμείνουμε στο θέμα των πλανητών και γιατί λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν κάνοντας όμως μια άλλη προσέγγιση του Πυθαγόρα σε αυτά που έχει πει περί ουρανίων σωμάτων την τάξη των οποίων πρώτος αυτός καθόρισε. Αφού μας κάνει λόγο για την ανάγκη από την οποία περιβάλλεται όλο το σύμπαν το οποίο είναι ένα περίβλημα το οποίο συγκρατεί τα πάντα και που αργότερα ο Αριστοτέλης το ονόμασε Αιθήρ, μας λέει ότι πέρα από αυτό τον αιθέρα, είναι ο Αρχύτας και εννοεί το άπειρο από το οποίο αναπνέει ο κόσμος και συνεχίζει: «Εκ του απείρου δε τούτου προέρχεται εις τον κόσμον το κενόν αλλά και ο χρόνος, το μέτρον της κινήσεως των ουρανίων σωμάτων. Ο Πυθαγόρας είχεν ανεύρει ωσαύτως και καθορίσει τας κινήσεις όλων των αστέρων, ων το σχήμα απεδέχετο ότι είναι σφαιροειδές, ως το της γης. Εκ της δονήσεως δε του αιθέρως της ουσίας της φύσεως ήτις παράγεται από την κίνησιν εκάστου αστέρως, επισυμβαίνει επίδρασις και επί τους άλλους αστέρες όπως και επί την Γην. Έκαστος αστήρ έχει και ιδίαν επίδρασιν εφόσον έκαστος έχει ιδίαν κίνησιν και παράγει ίδιον ήχον. Εκ της θεωρίας ταύτης του Πυθαγόρου, προέρχεται το μέχρι σήμερον υπό πολλών πιστευόμενον, ότι ο χαρακτήρ εκάστου ανθρώπου, επηρεάζεται υπό του αστερισμού του, συμφώνως προς την εποχήν της γεννήσεώς του, ο χαρακτήρ δ ούτος είναι ο νόμος των επιρροών». (Σακελλαρίου, 1963, σελ.182). Εδώ ο Πυθαγόρας μας το λέει ξεκάθαρα ότι από τη δόνηση του αιθέρα, ο οποίος παράγεται από την κίνηση κάθε αστέρα και εννοεί και τους πλανήτες, συμβαίνει να έχουμε επίδραση και στους άλλους όπως και στη γη. Ο καθένας αστέρας έχει την ίδια επίδραση εφόσον έχει την ίδια κίνηση και παράγει και τον ίδιο ήχο. Άρα η ενέργεια που απελευθερώνουν οι πλανήτες, από τον πυρήνα τους και η χημεία τους κατά την περιστροφή τους μαζί με άλλους που έχουν την ίδια επίδραση παράγουν τον αιθέρα, ο οποίος επιδρά στον άνθρωπο με το νόμο των επιρροών, δηλαδή είμαστε αιθέρια όντα, ικανοί να φθάσουμε πολύ ψηλά στα σύμπαντα, να ανελιχθούμε, νοητικά αφού έχουν επίδραση στον ανθρώπινο χαρακτήρα. Η αλχημεία προηγείται της χημείας γι αυτό και το σώμα βρίσκεται κάτω από αυτών των επιρροών τα καμώματα. Το αίμα η σάρκα, και οι διάφορες δομές τείνουν να επηρεαστούν από κάποιου άλλου είδους δομές. Ό, τι είναι τα ουράνια σώματα, είναι και το σώμα μας, έχει πυρήνα ηλεκτρισμό, χημεία και είναι συνδεδεμένα αστρικά σώματα αυτά, είναι ένα. Δεν παράγουν μόνον αιθέρα οι πλανήτες αλλά μας επηρεάζουν με τον αιθέρα και ο αιθέρας είναι χημεία με την οποία μάλιστα είμαστε δεμένοι αστρικά. Όσοι αρνήθηκαν τον αιθέρα, αρνήθηκαν τη λειτουργία της φύσης τους και του εαυτούς τους. Όσοι έχουν επηρεασμό θετικό και είναι αιθερικές υπάρξεις έχουν αγγίξει το θείο, έχουν ζήσει στιγμές μοναδικές στη δημιουργία, έχουν τετραγωνίσει το κύκλο. Έχουν ζήσει το αλογίκευτο και έχουν επιλέξει να κάνουν το αντίστροφο απ ότι οτιδήποτε εκφράζεται με κενό, με θνητό, με κατορθωτό, με τη πεπατημένη. Είναι διορατικοί, θαυματουργοί και βλέπουν και τις δυο πλευρές των πραγμάτων, είναι μάγοι, είναι άγιοι. Θα ξαναπάμε στο Βίκτωρ Ουγκώ και σε ένα άλλο χωρίο του βιβλίου του όπου αφού αναφέρεται στη σημαντικότητα του έργου του Σαίξπηρ, κάνει κάπου και τον εξής συνειρμό: «Ένα από τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τις μεγαλοφυίες, απ τα συνηθισμένα πνεύματα είναι πως οι μεγαλοφυίες έχουν διπλό στοχασμό, όπως και το ρουμπίνι που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιερώνυμου Καντράν, διαφέρει απ το κρύσταλλο και το γυαλί, γιατί έχει διπλή διάθλαση, το ίδιο φαινόμενο και στη φυσική και στην ηθική τάξη. Αυτό το πιο πολύτιμο διαμάντι το ρουμπίνι, υπήρχε; Είναι ένα ζήτημα. Η Αλχημεία λέγει ναι, η χημεία ερευνά. Όσο για τη μεγαλοφυία, υπήρχε. Φτάνει 41

42 να διαβάσουμε οποιοδήποτε στίχο του Αισχύλου του Γιουβενάλη για να βρούμε αυτό το ρουμπίνι του ανθρώπινου μυαλού. Αυτό το φαινόμενο του διπλού στοχασμού υψώνει στην πιο ανώτερη δύναμη στις μεγαλοφυίες εκείνο που οι ρητορικοί αποκαλούν αντίθεση, δηλαδή την κυρίαρχη ικανότητα να βλέπουμε τις δυο πλευρές των πραγμάτων». (Ουγκώ, 1950, σελ. 92) Εδώ μας λέει ο Ουγκώ ότι η διπλή διάθλαση όπως υπάρχει στο ρουμπίνι, είναι στην ηθική και στην φυσική τάξη, ότι η αλχημεία λέει ναι προϋπήρχε, το ρουμπίνι από το γυαλί ενώ η χημεία ακόμη το ψάχνει. Πολλές φορές αναρωτιέμαι μέχρι που φθάνει η γνώση μερικών σοφών ανθρώπων σαν τον Βίκτωρ Ουγκώ. Ήξεραν τη δύναμη των λίθων, των μαθηματικών, της φαντασίας, τι έβλεπαν και πως εξηγούσαν τον κόσμο που έβλεπαν στα μάτια τους. Ήξερε άραγε ότι ο χρόνος εισχωρεί στη φαντασία; Όταν τα σκέφτεσαι όλα αυτά, ο στοχασμός ο βαθύτερος που σε κάνει να σοβαρεύεις απότομα και να χάσεις το χαμόγελό σου, είναι αυτό το ψέμα που υπάρχει μέσα στην πραγματικότητα και απ την άλλη πλευρά να βλέπεις ότι αυτή η άλλη πραγματικότητα δουλεύει ευθύς εξ αρχής με το ψέμα. Είναι να τρελαίνεσαι για ότι «κρυμμένο» υπάρχει. 42

43 Κεφ. 2 Το Άχρονο της Φαντασίας και ο Χρόνος της Μεταστοιχείωσης 2.1 Εισαγωγή Ο Χρόνος της Φαντασίας είναι ανύπαρκτος έχει μπει στο άχρονο, ο χρόνος της μεταστοιχείωσης, αλλάζει τα στοιχεία, σχεδόν τα μεταμορφώνει κομίζει τη δική του χημεία, τον ήχο του, το κυματισμό του, αυτόν της σιωπής γιατί και η σιωπή «ήχος» είναι μεταστοιχειωμένος και απόκοσμος. Όποιος γνωρίζει να χειρίζεται το χρόνο, τα έχει όλα στα χέρια του. Ο χρόνος δεν είναι μόνο αυτός ο παράλληλος του παράλληλου κόσμου, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά αναλόγως τι δημιουργεί κάθε φορά. Όπως και να λειτουργεί, εκτός από ταχύτητα, έχει χημεία ήχο κίνηση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας μουσικός χρόνος αυτός. Όλα όσα γράφω σε αυτό το κεφάλαιο καθώς και στα υπόλοιπα είναι συνδέσεις κάποιων εννοιών όρων και θεωριών, ώστε να κάνω στη συνέχεια τις συνθέσεις και να καταλήξω να γράψω για το μόριο που συγκρατεί τα στοιχεία ότι είναι αλχημικό και ότι ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με αυτό στη βάση του. Οι συνθέσεις αυτές με έκαναν να συμπεράνω στη δική μου φαντασία πως ο χρόνος είναι πολύμορφος και όταν κάνει τα παιχνίδια του, εμείς οι άνθρωποι λέμε πως έχει γίνει κάτι το ανεξήγητο, κάτι μαγικό. Πολλά δεν έχουν εξήγηση ακόμη, διότι χρειάζεται να δώσουμε μια άλλη ερμηνεία, και να μην λέμε ότι έγινε «ως δια μαγείας». Το παράδοξο το άχρονο της φαντασίας και η μεταστοιχείωση, θεωρώ ότι συμβαίνουν επειδή το «τώρα» στο συνεχές χάνεται περνάμε σε άλλη πραγματικότητα. Όσο για τον αιθέρα, θεωρώ ότι υπάρχει, εφόσον υπάρχει κάτι πέρα από την επίπεδη διάσταση και είναι η καμπύλωση. Η καμπύλωση δεν έχει «υλικά σημεία», όπως η ύλη γα να τελέσει μια σειρά από διαδικασίες; Και βέβαια έχει όπως έχει και την κρυφή φύση η οποία υπάρχει, εμπλέκεται σε κάθε σύστημα λειτουργίας της ύλης, η οποία άλλοτε εκδηλώνεται και άλλοτε όχι. 43

44 2.2 Όταν το Άχρονο Άπειρο Εισχωρεί στο Χρόνο της Γης Άχρονο σημαίνει αθάνατο, το άχρονο μπαίνει μέσα στο χρόνο. Καμπυλώνει το άχρονο στην ευθεία του, ενώ ο χρόνος έχει ευθεία γραμμή και δεν μπαίνει στο άχρονο. Ένα σώμα αμετάβλητο, ενώ υπήρξε στο γήινο χρόνο, επανέρχεται -εισχωρεί, επανέρχεται από το άχρονο ξανά στο γήινο χρόνο, χωρίς καμία μεταβολή, με την ολική επαναφορά. Το άχρονο υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ως μόριο. Το μόριο είναι μια κηλίδα όπως το κύτταρο, με μεμβράνη και κάνει ένα βύθισμα στο χώρο της φαντασίας, είναι πλασματικό μόριο μη ορατό αλλά υπαρκτό. Το μόριο στην ουσία είναι ακτίνα. «Κατά τα αρχαία μυστήρια η ψυχή, απλή ούσα ουσία, όταν δεν είναι συνδεδεμένη μετά της ύλης είναι ακτίς ή μόριον του «θείου πυρός», του εν ουρανοίς διαμένοντος, πάντοτε τείνουσα όταν ενωθεί μετά του σώματος, προς τον ουράνιον εκείνον τόπον και αγωνιζωμένη εκείσε να επανέλθη». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 209). Το μόριο είναι ακτίνα, ψυχή και θα επανέλθει στη γραμμή εκκίνησής του, κάποια στιγμή αγωνιζομένη, έχει δηλαδή μακρύ δρόμο να διανύσει. Το μόριο είναι ψυχή ζώσα, είναι η ίδια η ζωή, είναι ένα αποσπώμενο μόριο από την πηγή του πυρός. Η ενέργεια είναι το κυριότερο συστατικό της, άρα αυτή η ψυχή είναι άχρονη, άφθαρτη, αθάνατη και αεικίνητη. Αεικίνητα είναι όλα τα ουράνια σώματα, πλανήτες και αστέρια διότι έχουν ενέργεια, άρα όπως είπαμε και παραπάνω έχουν ψυχή. Από το άχρονο συντηρείται η ίδια μας η ζωή αφού αυτό εισχωρεί σ αυτήν. Όπως υπάρχει το άχρονο ως μόριο, υπάρχει και το σκοτάδι με ένα μόριο, το μόριο του σκοταδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως, υπάρχει το φως με ένα μόριο μέσα, το μόριο του φωτός. Αυτά τα μόρια φέρνουν τη γέννα του ενός και των απείρων στοιχείων, δηλαδή στο κλειστό κύκλωμα το ορατό και το μετρήσιμο και το άπειρο στο μη μετρήσιμο. Το μόριο υπάρχει στον άυλο κόσμο δεν είναι φανερό. Μπορεί να καταγραφεί όμως σε φάσμα, μπορεί με ειδικά όργανα να φανεί όπως και πολλά άλλα στοιχεία διότι υπάρχει ο επίπεδος κόσμος και ο καμπυλωτός, το άλλο επίπεδο, η άλλη πιο πραγματική πραγματικότητα από αυτήν που ζούμε. Το μόριο ως στοιχείο ύπαρξης του σκοταδιού είναι το άλλο στοιχείο. Αυτό το άλλο στοιχείο ή τα άλλα υπάρχουν και μέσα στους ανθρώπους. Είναι αλχημικά στοιχεία αιθερικά που συγκρατούν πάσης φύσεως ύλη σε κάθε της μορφή. Και οι άνθρωποι ως αστρικά σώματα, που είναι, έχουν μέσα τους αλχημικό απόθεμα, αυτά τα αλχημικά στοιχεία. Αφού και εμείς είμαστε μέρος των άστρων και του σύμπαντος. Το απόθεμα της Αλχημικής δύναμης στο σώμα και στο πνεύμα δείχνει πως ο άνθρωπος έχει έφεση στα μετά τα φυσικά. Είναι δηλαδή ο κατάλληλος καθώς μπορεί να χειρίζεται με εύκολο τρόπο την Πέμπτη του ουσία, το σώμα το αιθερικό. Όλα αυτά συμβαίνουν εκεί που υπάρχει μόνο το φως καθώς και εκεί που υπάρχει μόνο το σκοτάδι. Εκεί υπάρχει το μόριο εκεί κατοικεί, είναι το ελαχιστότατο σωματίδιο. Κάθε μικρό σωματίδιο ύλης από το ορατό μέχρι το απειροελάχιστο, το αθέατο που «χορεύει» στο διάστημα και δεν μπορεί να το δει κανείς, περικλείει μέσα του το χρόνο, από την ώρα που σχηματίστηκε μέσα στη σπείρα των ουράνιων σωμάτων, κι όταν η ύλη γυρίζει στο διάστημα, έχει και ήχο και χρόνο. Όταν ο χρόνος δεν ακολουθεί την ευθεία γραμμή, δηλαδή να γεννηθεί η ύλη, να φθαρεί και να τεθεί σε παύση, μπορεί να καμπυλώσει και να κάνει στροφή προς τα πίσω. Στην καμπύλωση του χρόνου, μπορεί το άχρονο να κάνει την εμφάνισή του και καταγράφεται στα άκρα της φαντασίας, όταν ή ύλη έχει απολέσει το χρόνο της και υποκινείται από μια άλλη ταχύτητα και κίνηση σχεδόν ασύλληπτη, γι αυτό μπορεί να δούμε μπροστά μας ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση ή μια εικόνα που δεν είναι πραγματική. Συμβαίνει να αμφισβητούμε αυτό που είδαμε, είναι γιατί το άπειρο και το άχρονο, απελευθερώνει ενέργεια και εικόνες από τη μνήμη του και μετά τις αποσύρει. 44

45 Σε συγκεκριμένα σημεία της γης υπάρχει το άχρονο που δεν συμβαδίζει καθόλου με τον ανθρώπινο χρόνο, τα ρολόγια γυρίζουν, ο χρόνος δεν μετριέται πια. Τότε το άχρονο έχει εισχωρήσει στο χρόνο της γης. Το άχρονο στην ουσία είναι το άπειρο, από το απείρως ελάχιστο μέχρι και το αντίστροφο. Το άπειρο δεν είναι μόνο το άχρονο, το αχανές είναι η συνέχεια του υπερπέραντος. Είναι μια μηχανή με ήχους, είναι ένα εργοστάσιο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό το εργοστάσιο με τις μηχανές δουλεύει με πολλές χημικές ουσίες. Το άπειρο λοιπόν, είναι ένα χημικό εργοστάσιο ή καλύτερα ένα χημείο. Τα χημικά στοιχεία των πλανητών όλων είναι στο άπειρο. Εκεί πάλλονται το ένα δίπλα στο άλλο και αποτελούνται από μόρια ύλης, με πρωτόνια νετρόνια και ηλεκτρόνια. Αν φανταστούμε το άχρονο, κάπως έτσι πρέπει να είναι το άπειρο. Κι αυτά τα χημικά στοιχεία πρέπει να έχουν τη κεφαλή ενός σπιρτόξυλου που με την κατάλληλη τριβή δημιουργεί ανάφλεξη. Το άπειρο μπορεί να είναι ένας νευρώνας μια ρίζα ανάποδου δέντρου, που στα κλωνάρια του, στις άκρες για φύλλα του, έχουν όλο το πλανητικό σύστημα ορατό και μη ορατό. Έτσι όπως θα είναι ανάποδα τοποθετημένο το δέντρο, θα δούμε τις ρίζες του στον ουρανό καθώς θα βγαίνουν από το χοντρό κορμό. Ο ουρανός θα φαίνεται μέσα από τις φυλλωσιές. Έχουμε ένα δέντρο που απλώνεται παντού με τα κλαδιά του, έχει αγκαλιάσει τη γη. Εμείς από αυτό το δένδρο γνωρίζουμε ορισμένα από τα κλαδιά και όχι όλα, την άλλη την αθέατη πλευρά του, δεν την έχουμε γνωρίσει ακόμη. Ο νευρώνας αυτός έχει χρώμα λευκό και φωτεινό, άσπρο. Το άπειρο δεν είναι σκοτάδι, δεν είναι φωτιά, δεν έχει δακτύλιους, ούτε αστέρια. Όλο το σύμπαν κάθεται πάνω σε ένα σταυρό. Είναι τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, απ όπου ρέει και κινείται. Έρχεται από το άπειρο, εκεί απ όπου τα χημικά στοιχεία ρέουν. Αυτό εννοεί ο Πυθαγόρας όταν λέει για την αιώνια ροή του σύμπαντος την τετρακτίνα. Η φωτιά το πυρ, είναι η κινητήρια δύναμη η πύρινη μάζα, η γη και οι άλλες πύρινες μάζες που είναι οι πλανήτες, όπου ο πυρήνας τους έχει εκατομμύρια βαθμούς θερμοκρασία. Όταν λέει για την τετρακτίνα και ορκίζεται σε αυτήν εννοεί για το σταυρό που είναι «καθισμένο» το σύμπαν, και γυρνάει, ρέει. Ρέει καθώς ρέουν τα στοιχεία στο άπειρο. Αυτή είναι η αιώνια ροή, εκεί στο άπειρο. Είναι η ρίζα του σύμπαντος. 2.3 Το Παράδοξο, η Μετάθεση του Χρόνου, η Μεταστοιχείωση Το άπειρο δεν το έχει δει κανείς ούτε έχει πάει ποτέ κανείς, είναι όμως δίπλα μας, ανάμεσά μας. Σε αυτόν τον αθέατο κόσμο του χρόνου και της ύλης είμαστε εμείς οι άνθρωποι τα ζώα και τα φυτά. Κάθε υλικό σώμα έχει μέσα του ένα χρόνο, ο πραγματικός όμως χρόνος δεν είναι αυτός που βρίσκεται στην ορατή και μη ορατή ύλη, αλλά ο παράλληλος ο πραγματικός χρόνος του σύμπαντος. Ένας κόσμος και ένας χρόνος παράλληλος με τον δικό μας και όχι αντίστροφος, μπορεί να μας κάνει να ζήσουμε το παράδοξο. Αυτός ο χρόνο έχει τη δυνατότητα στην καμπυλότητα των τριών διαστάσεων, μπορεί να εισχωρεί στο τρισδιάστατο πεδίο και να ασκεί ενός είδους παραμόρφωσης της ύλης, αυτός ο χρόνος αποδεικνύει τον αιθέρα και την τέταρτη διάσταση. Ο χρόνος μπορεί κάνει ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν και μετά να πάει επιστρέψει πίσω στο παρόν, ή να φύγει να ταξιδέψει από το παρόν στο μέλλον. Το παρελθόν είναι το πεπερασμένο αλλά το βιώνει κανείς όταν βρεθεί στο απώτερο μέλλον που είναι η μεταθανάτια ζωή. Βλέπουν αυτό που πέρασε. Επομένως το 45

46 πεπερασμένο είναι αυτό που πέρασε και θα εξακολουθήσει έτσι να είναι έτσι, συνεχώς και στο μέλλον χωρίς να αλλάζει κάτι διότι είναι εξακολουθητικός μέλλοντας. Αν έλθει κάποιος από το απώτερο μέλλον στον γήινο χρόνο θα ζήσει πάλι το πεπερασμένο βλέποντας εκείνες τις εικόνες που έχουν γεννηθεί έχουν δημιουργηθεί αλλά απλώς ταξιδεύουν ακόμη και θα αργήσουν να φθάσουν στο παρόν. Το πεπερασμένο το ζει κανείς και από τις δύο πλευρές από τη μια βάση που είναι στη γη και από την άλλη βάση που είναι στο πνευματικό κόσμο. Οι βάσεις αυτές είναι αντικατοπτρισμός. Στον παράλληλο κόσμο ζούμε το παράδοξο, ο χρόνος μεταστοιχειώνεται, περνάει από την μια κατάσταση στην άλλη και πρέπει να αδρανήσει το επίπεδο του χρόνου του παρόντος. Εκεί ζωντανεύει το παράδοξο και οι διάφορες υπάρξεις, μπορούμε να πούμε για τις υπάρξεις οντοτήτων, που έχουν διάφορες μορφές στη μεταστοιχείωση του χρόνου. Στην μεταστοιχείωση του χώρου έχουμε και μεταστοιχείωση του χρόνου, διότι αυτός στη μεταλλαγή του κομίζει και τη χημεία του. Ο αιθέρας που δημιουργεί την καμπυλότητα του χώρου και του χρόνου σε ένα άλλο επίπεδο, είναι απόρροια του απείρου. Επομένως όταν ο χρόνος μετατίθεται, μεταστοιχειώνεται διότι αυτός κομίζει και τον ανάλογο ήχο και την ανάλογη χημεία στα άτομα. Ας δούμε τώρα τι σημαίνει μετάθεση του χρόνου. Αν ανοίξουμε μια σχετική εγκυκλοπαίδεια όπως το «Ανεξήγητο της Επιστήμης», θα δούμε διάφορα τέτοια γεγονότα χρονομετάθεσης το παράξενο το παράδοξο και το μυστήριο κυριαρχούν, χωρίς να δίνουμε μια λογική ερμηνεία όπως στην περίπτωση της μικρής Λουίζας η οποία βίωσε αυτήν την κατάσταση όταν επισκέφθηκε κάποια στιγμή το σπίτι της γιαγιάς της. «Ένα παράξενο σπίτι στην Εξοχή. Το κοριτσάκι έπαιζε μπροστά στα σπίτια όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει μέσα στο σπίτι της γιαγιάς της. Πέρασε την ανοιχτή πόρτα, τότε όμως βρέθηκε σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Τα έπιπλα ήταν διαφορετικά και πιο παλιά, η πόρτα της κουζίνας είχε εξαφανισθεί τελείως και τα πάντα έδειχναν πιο σκοτεινά και ασυνήθιστα ήσυχα. Νομίζοντας ότι είχε κάνει λάθος στο σπίτι, το κοριτσάκι ξαναβγήκε πάλι έξω. Τη φορά αυτή βεβαιώθηκε ότι βρισκόταν στη σωστή πόρτα πριν ξαναμπεί μέσα πάλι όμως βρέθηκε στο ίδιο άγνωστο περιβάλλον όπως πριν. Βγήκε έξω αμέσως και αισθανόταν μεγάλη αμηχανία. Άφησε να περάσουν μερικά λεπτά και ξαναμπήκε, στο ίδιο σπίτι, τη φορά όμως αυτή βρήκε τα πάντα όπως τα ήξερε. Μία από τις θειες της είχε δουλειά στη κουζίνα. Όλα ήταν φυσιολογικά. Δε χωράει αμφιβολία ότι το κοριτσάκι είχε περάσει μέσα στο παρελθόν του σπιτιού. Πως όμως; Σύμφωνα με ποιο μηχανισμό; Καθώς περνούσε το κατώφλι αισθανόταν την παράξενη σιωπή στο χώρο. Η Λουίζα πρόσεξε ακόμα και τη σκοτεινιά του δωματίου, αλλά αυτό ήταν φυσικό, το φως που μπαίνει στα σπίτια σήμερα είναι περισσότερο γιατί τα παράθυρα είναι μεγαλύτερα. Η μετατόπιση στο παρελθόν ήταν απότομη όπως και η επαναφορά στο παρόν. Από τη μια διάσταση στην άλλη; Ίσως. Ίσως και όχι». (Το Ανεξήγητο της Επιστήμης, 1996, σελ.25) Αυτό που βίωσε το κοριτσάκι ήταν ένας ψηφιακός κόσμος, από το παρελθόν και ήταν στον παράλληλο χρόνο, ο οποίος σκέπασε για λίγο τον παρόντα χρόνο και μετά υποχώρησε, απεσύρθη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παρόν είχε πάψει να υπάρχει, υπήρχε απλώς το επισκίασε αυτή η παράλληλη άλλη κατάσταση, ήλθε από το άχρονο, είχε ήχο τη σιωπή, κίνηση αργή, χημεία τη σκοτεινιά αλλά για λίγο. Όλα λειτούργησαν αλλά για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μπορεί για μια και μοναδική φορά. Όσο λειτουργούσε μια συγκεκριμένη ενέργεια στο χώρο και στο χρόνο. Αυτή η ενέργεια είχε λειτουργία σε ένα επίπεδο και έφερε την αδράνεια στο επίπεδο του χρόνου του παρόντος. Πολλές φορές έχουμε ακούσει για θορύβους στη γη, για ενέργειες για ρολόγια που σε ορισμένα σημεία του πλανήτη δεν δείχνουν το χρόνο, για ενέργειες θετικές και αρνητικές. Για εξαφανίσεις πλοίων και αεροπλάνων όπως στο τρίγωνο των 46

47 Βερμούδων, όπως και για τόπους ιαματικούς ή για άλλους που εκμηδενίζεται η βαρύτητα, για κάποιους άλλους πάλι που υπάρχει εναλλαγή ενέργειας από θετική σε αρνητική κατά τη νύχτα ή σε άλλες κατά τις μεσημεριανές ώρες. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν σημεία κανάλια που αντικατοπτρίζουν άλλα σημεία του σύμπαντος κι αυτά δεν μπορεί να τα αναιρέσει τίποτα και κανένας υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εσαεί σε σημεία που αναπτύσσουν συγκεκριμένη γεωμετρία, εδώ όμως η συγκεκριμένη αδράνεια της ύλης δεν είναι περιστασιακή, έχει μια μόνιμη βάση. Συμβαίνει κάτι και συμβαίνει σε έναν τόπο κατ εξακολούθηση για να το εξετάσουμε αρκεί να λάβουμε υπόψη μας πως ό, τι συμβαίνει κάτω συμβαίνει και πάνω. Δεν συμβαίνει οπουδήποτε διότι έχει συγκεκριμένες συντεταγμένες που σημαίνει εναρμόνιση με κάτι εξ άνωθεν, ενώνομαι με κάτι στο πεδίο μιας εξ άνωθεν γεωμετρίας. Επειδή αναφερθήκαμε στο επίπεδο και την αδράνεια της ύλης χωροχρονικά αρκεί και μόνο να αναφερθούμε στον Αϊνστάιν, στο βιβλίο του «Η θεωρία της Σχετικότητας», και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο για το Πεδίο όπου αναφέρει τα εξής: «Η κλασσική Μηχανική για την οποία δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε ότι ισχύει με μεγάλη προσέγγιση, βεβαιώνει την ισοδυναμία όλων των συστημάτων αδρανείας (ή χώροι αδρανείας) για την διατύπωση των νόμων της φύσης. (Οι νόμοι της φύσης μένουν αμετάβλητοι όταν περνάμε από ένα σύστημα αδρανείας στο άλλο)». (Αϊνστάιν, (χ.χ.ε), σελ. 131) Θεωρώ ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το «τώρα» στο συνεχές χάνεται περνάμε σε άλλη πραγματικότητα. Όσο για τον αιθέρα, θεωρώ ότι υπάρχει, εφόσον υπάρχει κάτι πέρα από την επίπεδη διάσταση και είναι η καμπύλωση. Η καμπύλωση δεν έχει «υλικά σημεία», όπως η ύλη γα να τελέσει μια σειρά από διαδικασίες; Και βέβαια έχει όπως έχει και την κρυφή φύση η οποία υπάρχει εμπλέκεται στο σύστημα λειτουργίας της ύλης. Η οποία άλλοτε εκδηλώνεται και άλλοτε όχι. Σε άλλο χωρίο του βιβλίου του ο Αϊνστάιν αναφέρει για το «τώρα»: «Το συνεχές με τέσσερις διαστάσεις δεν διαιρείται πια αντικειμενικά σε τομές που περιέχουν όλα τα ταυτόχρονα γεγονότα, το τώρα χάνει την αντικειμενική του σημασία για τον κόσμο που εκτείνεται στο διάστημα. Από αυτό συμπεραίνεται ότι είναι υποχρεωτικό να αντιλαμβανόμαστε αντικειμενικά το χώρο και το χρόνο σαν ένα συνεχές αδιαίρετο με τέσσερις διαστάσεις, αν δεν θέλουμε να εκφράσουμε το περιεχόμενο των αντικειμενικών σχέσεων χωρίς να έχουμε ανάγκη από μεθόδους αυθαίρετες και συμβατικές περιττές». (Αϊνστάιν, (χ.χ.ε), σελ. 133) Εξάλλου σε άλλο χωρίο του ίδιου κεφαλαίου περί πεδίου, αναφέρει. «Η ύλη κατ αρχήν θεωρείται ότι αποτελείται από «υλικά σημεία», που οι κινήσεις τους αποτελούν την φυσική διαδικασία. Αν η ύλη θεωρείται συνεχής, αυτό γίνεται κατά κάποιο τρόπο προσωρινό, στην περίπτωση ειδικά που δεν θέλει ή που δεν μπορεί να περιγράψει την κρυφή της φύση. Σε τέτοιες περιπτώσεις μικρά μέρη ύλης (στοιχεία όγκου) εξετάζονται σαν υλικά, τουλάχιστον όταν πρόκειται μόνο για κινήσεις κι όχι για διαδικασίες που η αναγωγή τους σε κινήσεις δεν είναι για την ώρα δυνατή ή συμφέρουσα (παράδειγμα αλλαγές θερμοκρασίας, χημικές διαδικασίες). Το δεύτερο ρόλο τον παίζουν ο χώρος και ο χρόνος είναι αυτός του «συστήματος αδρανείας». Τα συστήματα αδρανείας θεωρούντο προτιμητέα απ όλα τα φανταστικά συστήματα αναφοράς, γιατί σε σχέση μ αυτά ίσχυε ο νόμος της αδράνειας». (Αϊνστάιν, (χ.χ.ε), σελ. 128) Όσον αφορά τις οντότητες και τις μορφές που παίρνουν είτε είναι λαμπερές είτε όχι, οι περισσότερες ήλθαν να δείξουν κάτι, να βοηθήσουν τους ανθρώπους, εκπροσωπούν δυνάμεις. Είναι όντα και δυνάμεις που βρίσκονται στις ιεραρχίες, τα όντα μας βοηθούν στην ανέλιξή μας από τη θέση της «ενοικίασης», η κάθε μια 47

48 επιτελεί ένα σκοπό, είναι επίπεδα που λόγω του καθαρού και αγνού τους βίου έχουν το δικαίωμα να κατοικούν. Ήταν μάγοι, άνθρωποι άγιοι. Επικοινωνούν μαζί μας αιώνες τώρα, χιλιάδες χρόνια. Αυτό το γνώριζαν όλοι οι μυημένοι στην αρχαιότητα, και μόνο από την επικοινωνία σε αυτά τα επίπεδα μπορούσαν και μιλούσαν για την αθανασία, η οποία στη συνέχεια «έλαμψε» από το χριστό με τη νεκρανάσταση, την πάταξη της φθοράς και του κακού, το μεγαλύτερο θρίαμβο για τον άνθρωπο. Ο Πυθαγόρας κάνει αναφορά στην ουράνια Ιεραρχία ως εξής: «Ο Πυθαγόρας δε περιγράφει το έργον της υποστάσεως, απορροής κατά βαθμίδας και σφαίρας ή κόσμους, αναγνωρίζων τέσσαρας κόσμους, οίτινες ανεδύθησαν ο εις εντός του άλλου, ως οι χιτώνες του κρομμύου, τούτων των κόσμων οι τρεις είναι πνευματικοί, αι δυνάμεις δηλ. ή Ιεραρχίαι συντεθειμέναι παρά διαφόρων όντων διαφόρου δυνάμεως αναλόγως του σκοπού και της λειτουργίας των. Τούτο είναι το δόγμα των ιεραρχιών αναγνωρισμένων και υπό του Απόστ. Παύλου και του Χριστού (Βλ. Ρωμαίους 8.38, Έφες.1.21, Κολας και Διον. Αρεοπαγίτου Η Ουρανία Ιεραρχία)». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 237) Σύμφωνα με τα όσα μας λέει ο Πυθαγόρας και οι διδάσκαλοι της αρχαιότητας, οι αιώνιοι που διδάσκουν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα, δεν χρειάζεται εμείς τώρα να προσθέσουμε κάτι, αυτοί τα είπαν όλα. Μίλησαν για τα πάντα και δεν άφησαν τίποτα για κανέναν, μετά από αυτούς. Είχαν μιλήσει ακόμη και για τον έναν και μοναδικό θεό. Όσον αφορά το θεό, ο Πυθαγόρας είχε πει ότι έχει σώμα φωτεινό και ψυχή που ομοιάζει με την αλήθεια. 2.4 Η Χημεία και η Αλχημεία Πριν βάλουμε στο μυαλό μας οτιδήποτε χειρίστηκαν οι αλχημιστές για την παρασκευή χρυσού ή διάφοροι άλλοι στο παρελθόν για την κατασκευή του ελιξίριου με αποκρυφιστικές γνώσεις, πρέπει να δούμε τη λειτουργία της γήινης σφαίρας σαν εκείνη τη σφαίρα που από τη θέση της γυρίζει και εναρμονίζεται με τις άλλες σφαίρες προκειμένου να υπάρξει η συμπαντική αρμονία, αυτό τον σκοπό επιτελούν οι αστέρες και τα ουράνια σώματα συμβάλλουν στην αρμονία της κίνησης του σύμπαντος διότι όλο το σύμπαν κινείται. Η Χημεία τα μέταλλα και τα στοιχεία βοηθούν σε αυτήν την λειτουργία αφού ενεργοποιηθούν από κάτι δυνατότερο που παράγεται από τους πλανήτες τον ηλεκτρομαγνητισμό και η χημεία παράγεται από τους πλανήτες αλλά χρειάζεται πρώτα η ηλεκτρομαγνητική δύναμη. Αυτή η ηλεκτρομαγνητική δύναμη έχει την αλχημεία ως αρχέτυπο. Δεν λείπει από πουθενά. Έχει κάνει την εμφάνισή της ελεύθερη στη φύση αλλά και σε τεχνητή μορφή, ακόμη και στα πιο μεγάλα πειράματα του πλανήτη, εκεί όπου έγινε «διαταγή και νόμος». Είναι αρχετυπική ουσία, η αλχημεία πηγάζει από την καρδιά των πλανητών όλων, συσσωρεύεται μόνο εκεί όπου μπορεί. Νομίζω πως όποιος γνωρίζει τα στοιχεία των πυρήνων μπορεί να τη φτιάξει, όποιος γνωρίζει τη φυσική της πάλι μπορεί να την φτιάξει. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου, με το αναμφισβήτητο για όλους μας πείραμα της Φιλαδέλφειας. Όταν διάβασα τι είπε ο Κάρλος Αλλιέντε (ή Κάρλ Άλλεν), στις επιστολές του προς τον Δρ Μόρρις Κέτσαμ Τζέσοπ, σχετικά με το πείραμα της Φιλαδέλφειας, και το ενοποιημένο πεδίο, σκέφτηκα αμέσως τη γεωμετρία του ενοποιημένου πεδίου, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τον κύβο. Ο κύβος με τις ακμές του, ενώνει όλα τα πεδία. Είναι το ένα και μοναδικό σύμβολο της ένωσης των τεσσάρων πεδίων. Αν δεν 48

49 δούμε τα σημεία και τις ενώσεις και τα σχήματα που δημιουργούνται, δεν θα μπορέσουμε εύκολα να κατανοήσουμε τόσο μεγάλα νοήματα της επιστήμης. Στην εγκυκλοπαίδεια «Το Ανεξήγητο της Επιστήμης», αναφέρεται ότι ο Αλλιέντε είδε ως αυτόπτης μάρτυρας να εξαφανίζεται μπροστά από τα μάτια του το πλοίο Eldridge- DE 173 και τις επιστολές τις έστειλε, όταν ο Τζέσοπ, ζητούσε μέσα από το βιβλίο του, «Η Υπόθεση για τα UFO», να γίνει έρευνα στη θεωρία του ενοποιημένου πεδίου ένα πρόβλημα που απασχόλησε τον Αϊνστάιν για χρόνια, καθώς ο Τζέσοπ πίστευε ότι περιείχε την απάντηση της κινητικής δύναμης των UFO. Ο Αλλιέντε έλεγε στον Τζέσοπ ότι αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή, να κάνουμε τη μηχανική της φύσης στα πεδία της, που είναι ο νόμος της φύσης πρόσταγμα ή διαταγή. Θεώρησε μεγάλη τους ντροπή για εκείνους που χρησιμοποίησαν το Ναυτικό και το πειραματικό πλοίο, για την μεταφορά του ανθρώπου στα άστρα που ονειρεύεται να πάει. Εκτός από το ηθικό μέρος του ζητήματος υπήρχε και το πρακτικό, τι είδε στο οπτικό του πεδίο ο Αλλιέντε και έχει σημασία, διότι καμία μηχανική συμπαντική όπως προείπαμε δεν υφίσταται χωρίς χρόνο ταχύτητα και χημεία κι εδώ έχουμε αλχημεία. Και το συμπέρασμα αυτό, βγαίνει από τα όσα αναφέρονται για τον Αλλιέντε και συγκεκριμένα από τα εξής: «Ο Κάρλος Αλλιέντε ή Κάρλ Άλλεν), είναι το μοναδικό σημαντικό πρόσωπο της ιστορίας, για το πείραμα της Φιλαδέλφειας. Αυτός ισχυρίστηκε ότι είδε το - Eldridge- DE 173- να χάνεται στη θάλασσα το Ισχυρίστηκε ακόμα ότι διάβασε ότι εξαφανίστηκε από το λιμάνι της Φιλαδέλφειας, υλοποιήθηκε στην περιοχή Νόρφολκ της Βιρτζίνια και μετά γύρισε στην Φιλαδέλφεια μια ολική απόσταση 640 χιλιομέτρων. Πολλά χρόνια αργότερα ο Αλλιέντε θυμάται το πείραμα στη θάλασσα: «Έβλεπα τον αέρα γύρω από το πλοίο να γίνεται λίγο πολύ σκουρότερος από τον άλλο αέρα είδα μετά από λίγα λεπτά, μια πυκνή πράσινη ομίχλη να σηκώνεται σαν αραιό σύννεφο συνέχιζα να κοιτάω όταν το DE 173 έγινε ξαφνικά αόρατο στα ανθρώπινα μάτια». (Το Ανεξήγητο της Επιστήμης, 1996, σελ. 415). Νομίζω ότι στην πράξη, το χημικό ή αλχημικό σύννεφο ήταν υγρό στοιχείο πράσινο το οποίο ήταν στην ουσία ακτινοβολία. Εκεί στην ακτινοβολία υπήρχε η ακτίνα επί του σημείου. Δηλαδή όπως λειτουργεί το σύμπαν στις τέσσερεις διαστάσεις αιθερικά, έτσι λειτούργησε και σε σμίκρυνση σε κύβο μικρότερων διαστάσεων σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Ο κύβος είχε τον τέλειο αριθμό 10 στο τετράπλευρο. Θεωρώ ότι είναι μια σειρά παραγόντων που συνέτειναν στο αποτέλεσμα. Το μηχανικό μέρος είχε αλχημική ενέργεια σε υγρό στοιχείο. Όλα τα πεδία πάνω από την επίπεδη γη και κάτω ενώθηκαν σε ένα. Ο Ηλεκτρομαγνητισμός εξαλείφει τη βαρύτητα. Τη σκεπάζει, ή την επισκιάζει, τότε αυτή αδρανεί για λίγο στο χώρο. Ο Αλλιέντε ισχυρίστηκε ότι είδε το πείραμα τον Οκτώβρη του Ωστόσο όμως από το ημερολόγιο του μηχανοστασίου του πλοίου δεν έχει καταγραφεί κάτι σχετικά με αυτό το γεγονός, εκτός από διάφορες ιστορίες σε βιβλία και άλλες παράξενες ιστορίες με επιζώντες καθώς και άλλα μυστήρια στοιχεία που απέκτησαν δημοσιότητα. Το μυστήριο με το πείραμα της Φιλαδέλφειας δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί, όμως οι μαρτυρίες σε αυτήν την υπόθεση είναι το παν και είναι πολλές, τίποτε δεν αποκλείει πως κάτι έγινε στον Ατλαντικό τον Οκτώβρη του Για την ιστορία αναφέρω ότι το πλοίο βγήκε από την υπηρεσία στις 17 Ιουνίου 1946 και στις 5 Ιανουαρίου 1951 πουλήθηκε στην Ελλάδα. Προσωπικά θεωρώ ότι σε όλη την υπόθεση υπήρξε μια συγκάλυψη. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες αναζητούν μια θεωρία που θα ενώσει τις τέσσερεις θεμελιακές δυνάμεις. Μπορεί τον Αϊνστάιν να τον απασχόλησε η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου, δεν κατάφερε όμως να ενώσει την βαρύτητα με τον 49

50 ηλεκτρομαγνητισμό. Αυτή η ενότητα ακόμη αναζητείται. (Το Ανεξήγητο της Επιστήμης, 1996, σελ. 417) Υπάρχει περίπτωση αυτό που εννοούν, ενοποίηση της βαρύτητας με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο να σημαίνει πρώτα αποβολή βαρύτητας και μετά σύνδεση και κάπως έτσι να δημιουργείται η αντιβαρύτητα. Αυτή η ενοποίηση που δεν μπορεί να είναι ακριβώς ενοποίηση είναι κάτι σαν «εξάλειψη» βαρύτητας, μπορεί να έχει να κάνει με το Αλχημικό υγρό που δημιουργεί ακτινοβολία. Μια άλλη άποψη για την βαρύτητα και την αντιβαρύτητα καθώς και το ενοποιημένο πεδίο είναι και αυτή του P. La Violette ο οποίος το εξέδωσε τη θεωρία του, για την υποκβαντική κινητική. Στο βιβλίο του, «Η Γένεση του κόσμου», μας αναφέρει ότι, η κλασική θεωρία των πεδίων, δεν παρέχει μεγάλες ελπίδες για ενοποίηση κι αυτό γιατί: «Η θεωρία του Νεύτωνα για τη βαρύτητα και η θεωρία του Μάξγουελ για την ηλεκτροδυναμική είναι απομονωμένες η μια από την άλλη. Παρ όλα αυτά, το Μοντέλο G της υποκβαντικής κινητικής παρέχει έναν τρόπο για να επιτύχουμε αυτόν τον πολυπόθητο στόχο. Οι εξισώσεις της παρέχουν μια φυσική σύνδεση μεταξύ του ηλεκτρισμού και της βαρύτητας». (LaViolette, 2006, σελ. 582). Εδώ προκύπτει το ερώτημα, αυτή η σύνδεση θα γίνει στο - t μιας μεταβλητής ή στο + t μιας μεταβλητής. Γιατί αν αφορά το μείον θα μιλάμε για κλειστό σύστημα μέσα στο απειροελάχιστο κι αν αφορά το συν, για ανοιχτό σύστημα του μακρόκοσμου. Μέσα στα συστήματα όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί της θερμοδυναμικής έχουμε τάξη μέσω της διακύμανσης. Εναλλακτικά μπορούμε να την αποκαλέσουμε παρθενογένεση. «Ο θεωρητικός των γενικών συστημάτων, και ψυχίατρος Δρ Γουίλιαμ Γκρέυ ανέπτυξε δική του θεωρία και όρους για να περιγράψει την παρθενογένεση την οποία αποκαλεί «σχηματισμό των γενικών συστημάτων». (LaViolette, 2006, σελ. 152). Εικόνες σε διάφορες εκδοχές του πλοίου Eldridge- DE

51 51

52 Νομίζω ότι ακτίνες αιθερικές αναπτύσσονται σε κάθε επίπεδο και έχουν σημαντική δραστηριότητα σε όλα τα συστήματα. Αυτή είναι η αναγέννηση, οι ακτίνες δημιουργούνται και μέσα στον αιθέρα ή στην καμπύλωση διότι βρίσκονται πάνω στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Επομένως υπάρχουν και στα σύμπαντα και πέρα από εκεί στην τετρακτίνα την αιώνια ροή του σύμπαντος. Αφού λοιπόν, αυτή η τετραπλή ακτίνα, είναι η προέκταση του απείρου, προς τα μέσα και αντίθετα, η επέκταση στην προέκταση του απείρου προς τα έξω, εφόσον έχουμε συστολή και διαστολή, υπάρχει το ενδεχόμενο, ό,τι γίνεται μέσα στον κύβο σε σμίκρυνση, να γίνεται και σε μεγέθυνση, με τη συστολή και τη διαστολή. Στην ουσία όταν μιλάμε για ενοποιημένο πεδίο εννοούμε για ένα εξαρτημένο πεδίο, γιατί στον κύβο το ένα πεδίο εξαρτάται από το άλλο. Θεωρώ ότι δεν χρειάζονται δυνάμεις που η μια θα πιέζει ή θα σπρώχνει την άλλη στην επίπεδη γη για να ενωθεί η βαρύτητα με τον ηλεκτρομαγνητισμό, αλλά η «συστολή και η διαστολή μιας πνοής», που λέγεται γεννήτρια τροφοδότης και που μπορεί να δρα με ταχύτητα ασύλληπτη πέρα από κάθε φαντασία, πέρα από κάθε φυσική που ξέρουμε. Αν δεν είχαμε όλα τα στοιχεία της φύσης που έχουν πυρήνες με αλχημικό απόθεμα, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για τη μαγεία της φύσης, ακόμα και το οξυγόνο που αναπνέουν οι άνθρωποι, είναι αλχημεία γιατί έχει τις ρίζες του στο άπειρο με τα άπειρα χημικά στοιχεία τα αρχετυπικά. Το οξυγόνο δεν δημιουργήθηκε έτσι ξαφνικά, συνέβαλαν στη δημιουργία του, οι διεργασίες κι άλλων αστεριών για κάποιο συγκεκριμένο λόγο και όχι έτσι τυχαία από κάτι το ασαφές. Οι χημείες των ουρανίων σωμάτων είναι ότι πιο ωραίο έχει να διαλύσει το σκοτάδι για να μας δώσει φως. Βέβαια τίποτα απ όλα αυτά δεν είναι τυχαία γραμμένο κι ούτε είναι φαντασίες μιας ψευδοεπιστήμης, διότι δεν κάνουμε επιστήμη, αλλά υποθέτουμε κάτι που μπορεί να συμβαίνει γιατί για όλα υπάρχει η προϊδέαση. Μέχρι να φθάσουμε στο απόλυτο και να τεκμηριώσουμε τι ακριβώς συμβαίνει μπορεί να περάσουν άλλες δυο γενιές. Πρέπει να διαθέτουμε τα φόντα, προκειμένου να προβούμε σε κάτι ευχάριστο μια άλλη χημεία μιας υπερβατικής φυσικής. Δεν είμαι η μοναδική που αναφέρομαι σε αυτό το θέμα της υπερβατικότητας. 52

53 Κάποτε σε πολύ νεαρή ηλικία, ήμουν συντάκτρια σε ένα έντυπο που ο εκδότης του, είχε επαφές με εφευρέτες καθώς κι εκείνος είχε κατοχυρώσει εφεύρεση. Μια μέρα μου είπε: «Σήμερα στο γραφείο όπου θα πας δεν θα είσαι μόνη, εργάζεται κατά διαστήματα ένας εφευρέτης που λέγεται Γιώργος Γκιόλβας. Του το έχω παραχωρήσει το γραφείο όποτε έχει δουλειά και το χρειάζεται μπορεί να έρχεται». Πράγματι πήγα στην εργασία μου, ενώ εκεί είχε πάει πριν από μένα να εργαστεί, ένα ηλικιωμένος κύριος, πυρηνικός φυσικός - μηχανολόγος όπως στη συνέχεια μου είπε ότι είναι. Είχε κάτασπρα μαλλιά ροδοκόκκινο πρόσωπο, φωτεινό και καταγάλανα μάτια. Η καθαρότητά του, μου έδωσε από την πρώτη στιγμή θετική εντύπωση. Μου αυτοσυστήθηκε, «χρησιμοποιώ κατά διαστήματα αυτό το γραφείο» μου είπε και μου έδωσε ένα δημοσίευμα να διαβάσω, αλλόκοτο το οποίο καταργούσε το νόμο της σχετικότητας. Σχετιζόταν με ένα πείραμά του, σε πάγους. Δεν του έδωσα και πολύ σημασία, διότι εκείνη την ημέρα είχα πολύ άγχος να κλείσω το φύλλο και να πάω στο τυπογραφείο. Στην συνέχεια μετά από ερωτήσεις που του έκανα, κατέληξε να μου λέει, με τι ακριβώς ασχολείται. Ήταν η υπερβατική φυσική. Από υπερβατικότητα ήξερα τι είναι, από την φυσική της δεν ήξερα, ούτε μπορούσα να σκεφτώ, ότι αργότερα θα άρχιζα να ενδιαφέρομαι για μια άλλη φυσική που αισθανόμουν γύρω μου να «δουλεύει». Σήμερα μετά από τις διάφορες υποψίες μου, για τα διάφορα συμβάντα τα αναπάντεχα και τα πεδία που κατακλύζουν το δικό μας, σκέφτομαι πόσο σημαντικός ήταν, ο Γ. Γκιόλβας, αλλά σε αυτόν τον κόσμο αυτών των ανθρώπων δεν υπάρχουν αξιώματα ούτε οι ημέτεροι, είναι απλοί όλοι τους και γι αυτά που λένε, κινδυνεύουν από τους άλλους, να τους πουν γραφικούς. Κι αυτό το λέω γιατί μέσα στην απειρία του νεαρού της ηλικίας μου, είπα σε έναν διανοούμενο τι έγραφε εκείνο το αλλόκοτο δημοσίευμα, εγώ θεώρησα ότι μπορεί όλα να συμβούν, εκείνος όμως μου απήντησε θυμωμένα, «Ξέρεις τι λες, πρωτ απ όλα υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας και η θεωρία της σχετικότητας, τα καταρρίπτεις όλα εσύ; Ο κάθε ένας μπορεί να λέει ότι θέλει, τι είναι αυτά» κτλ. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται για το τι άκουσα. Η καθαρότητα λοιπόν είναι μέσα μας και το φως και η γνώση η βαθύτερη και η γαλήνη. Ο Γιώργος Γκιόλβας εκτός από πολύ σημαντικός επιστήμονας ήταν και χαρισματικό όν, είχε διορατικότητα και ήταν προικισμένος από τη φύση του, ήταν ευφυής κατέβαζε άλλου τύπου σκέψεις προβληματισμούς και ιδέες και ήταν αφιερωμένος σε αυτό, ζούσε για την επιστήμη και την εφεύρεση. Τέτοιου είδους άνθρωποι γνωρίζουν κάτι πέρα από τη φυσική, πέρα από τη χημεία, πέρα από τους πυρήνες των ατόμων, κάτι πέρα από τη μηχανική του σύμπαντος. Είχε στα χέρια του κάτι που του δόθηκε και είχε κάνει σημαντικές εφευρέσεις και πειράματα. Λίγοι γνώριζαν και γνωρίζουν ακόμη τη σπουδαιότητα αυτού του ανθρώπου που το μυαλό του ήτανε διακόσια χρόνια μπροστά. Ο πολιτισμός μας όμως, είναι ανέτοιμος για μια τέτοια πρωτοπορία Γι αυτό και οι χειρισμοί της κυβέρνησης στις ανακαλύψεις του περίφημου Γκιόλβα ήταν για την Ελλάδα καταστροφικοί. Το οπλικό σύστημα ΑΡΤΕΜΙΣ πέρασε στα χέρια των Ισραηλινών και το ΥΠΕΡΟΠΛΟ πέρασε όπως λένε οι φήμες στους Ρώσους, πολύ φθηνά. Με αυτά τα θαύματα, τα σχεδόν μαγικά φτιαγμένα σύμφωνα με τις ψυχές τους σύμπαντος όπως έλεγε, ήθελε πρώτ απ όλα να ωφελήσει την πατρίδα του, κάποιοι άλλοι όμως δεν ήθελαν να ωφελήσουν την πατρίδα τους, ωφέλησαν άλλων τις πατρίδες. Οι εφευρέσεις είναι γνωστές και σήμερα που ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας με ένα κλικ στο διαδίκτυο μπορεί όποιος θέλει πολύ εύκολα να μάθει γι αυτές και να κρατήσει εκείνο που πιστεύει γα τον εαυτό του ως αναγνώστης το πιο ωφέλιμο, το πιο χρήσιμο στοιχείο από αυτήν την πληροφόρηση. Ο Γιώργος Γκιόλβας πάντως ήταν ομιλητικός, ανοιχτός άνθρωπος, ακόμη κι αν το μυαλό σου δεν πήγαινε εκεί που έπρεπε να πάει για κάποιο θέμα, σε 53

54 οδηγούσε ο ίδιος, ήθελε να ανοίξει το μυαλό σου, να σου πει ξύπνα, υπάρχει αυτό που βλέπεις και κάτι άλλο, δεν σε έβλεπε αφ υψηλού, δεν ήταν μυστικοπαθής και απόμακρος είχε καθάριο νου, ψυχή και πολύ μεγάλη ζωντάνια σαν άνθρωπος. Είμαι σίγουρη ότι γνώριζε για το τέλος του και ότι άφησε πίσω του, τους συνεχιστές του, είχε φροντίσει εκ των προτέρων γι αυτό. Δεν κράτησε τίποτα για εκείνον να το πάρει μαζί του, ό,τι του δόθηκε το μοίρασε, κάπως έτσι έφυγε από τη ζωή. Είχε βίο πεντακάθαρο!! Η καθαρότητα είναι βασικό χαρακτηριστικό εκείνου που θα πάει την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο πέρα, εκείνου που θα βοηθήσει τους γύρω του, που θα εξελίξει κάτι για το κοινό καλό. Βασικό χαρακτηριστικό για την καθαρότητα είναι οι ρίποι και ο τύπος του κάθε ρίπους. Τι είναι αυτό; Είναι η αποβολή ενός καυσίμου, ας τον πούμε καταλύτη. Η ενέργεια και η χημεία στο σώμα παράγουν θερμότητα, αφού το σώμα κινείται, κάτι θα αποβάλει και ας μην είναι στα μάτια μας ορατό. Ο άνθρωπος αποβάλει κάτι από τα μόρια της ενέργειας και που όλα μαζί συγκροτούν αυτό που λέμε ψυχή. Αυτή η μορφή ύλης καίει ενέργεια και αποβάλει το ρίπο. Όλοι έχουμε ρίπους, εκτός από εκείνους που έχουν βίο πεντακάθαρο αλλά ουδείς αναμάρτητος! Ας πούμε ότι οι ρίποι είναι η βάση μιας καρδιάς και μεταξύ τους διαφέρουν δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχει ρίπος άσπρος, ρίπος μουντός, πιο μουντός, ρίπος χρώματος γκρι, πιο γκρι, μελανός, μαύρος έως εβένινος. Ο Ρίπος καταστρέφει την Αλχημεία, οι επιμολυντικές σκέψεις, φέρνουν στο πρόσωπο θαμπάδα κι αυτό είναι σημάδι καταστροφής του Αλχημικού σώματος. Ο Ρίπος είναι η καρδιά μας κι αυτό που αυτή φρονεί! Πολλές φορές εκείνο που φρονεί η καρδιά θα γίνει και όχι ό,τι λέει η λογική. Αυτός ο μηχανισμός του ρίπους έχει σημεία αναφοράς, διότι οι ρίποι έχουν μια λογική εξήγηση, αφού έχουν και σημεία εξήγησης. Αυτά εξάλλου έχουν εξηγήσει και οι μεγάλοι διανοητές, δάσκαλοι και μύστες όταν μάντευαν το μέλλον, διότι οι πληροφορίες ερχόταν όχι από φιλοσοφίες, αλλά από μόρια ενεργειών χιλιάδων ετών. Πόσους από εμάς, άραγε να γνώρισαν αυτοί «οι χιλιάδων ετών», να έρχονται και να περέρχονται στη γη και πόσους βλέπουμε εμείς που μπορεί να φθάσουμε το πολύ μέχρι 80 με 85 ετών ή κατά μέσω όρο όπως λένε μέχρι 75 ετών. Οι Ρίποι παίζουν μεγάλη σημασία, είναι τι φρονούμε και υποβοηθιόνται και από το τι σκέφτεται κανείς. Η φρόνηση και η σκέψη, είναι οι δύο συνισταμένες που αν δεν διακρίνονται από καλοσύνη, τις πιο πολλές φορές τραβούν το αρνητικό. Γι αυτό και θέλει μεγάλη προσοχή για το βίο τον αμόλυντο τον καθαρό. Ο Ρίπος έχει ακτίνα όσο το ένα χέρι στην έκταση ή στην πρόταση. Καταλαμβάνει ένα τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, στο χώρο που βρισκόμαστε. Ο χώρος που βρισκόμαστε καθώς και με ποιους βρισκόμαστε παίζει σημαντικότατο ρόλο για την εξέλιξη και την ποιότητα των ρίπων. Θα κάνουμε μεγάλο λάθος αν τους αγνοήσουμε, θα χαθούμε στους ρίπους παντελώς γιατί οι ρίποι είναι χημεία, μια απτή πραγματικότητα! 2.5 Ερευνώντας τη Χημεία στο Πέμπτο Στοιχείο Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από την έρευνα στην χημεία, είναι ένα ταξίδι για εκείνους που θέλουν να μάθουν τη δημιουργία των χρωμάτων, τα νέα στοιχεία από τη μείξη άλλων παλαιότερων. Και τι δεν ανοίγεται μπροστά μας στην οργανική χημεία με τα άπειρα στοιχεία που μπορούμε να δημιουργήσουμε καθώς και για εκείνα που έχουν ανακαλυφθεί πριν από μερικά χρόνια, ότι υπάρχουν στη φύση και πόσα 54

55 ακόμη υπάρχουν και θα τα ανακαλύψουμε στη πορεία. Μην περιμένετε να γράψω κάτι λογικό σ αυτό το βιβλίο γιατί δεν θα μπορέσω, έχω συγκρατηθεί πάρα πολύ, για να πω αυτά τα λίγα, διότι η πραγματικότητα κι εννοούμε γι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας είναι άλλη, να την πεις ή να μην τη πεις; Να την πεις, αλλά μέχρι πόσο σε παίρνει. Δεν φάνουν χιλιάδες διανοούμενοι για να ανοίξει κανείς αυτό το κεφάλαιο. Δεν φθάνουν όλοι οι σοφοί του κόσμου, θέλει περισσότερη συμμετοχή μιας άλλης παραγωγής που θα στέλνει στη γη ψυχές μεγάλης ακτινοβολίας και εμβέλειας για να αλλάξει το κατεστημένο, θέλει δηλαδή και το ίδιο το σύμπαν να συνωμοτήσει με τη χημεία του, για να αλλάξει ο κόσμος μας, να μην έχει τον πολιτισμό της λογικής το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό. Ερευνώντας τη χημεία, βλέπουμε ότι υπάρχουν παντού ψυχές οι οποίες είναι σε μια τροχιά κύκλου, πάνε κι έρχονται μέσα σε ένα αλισβερίσι από τα κατώτατα μέχρι τα ανώτατα επίπεδα. Έχουν αξία από τη θέση που βρίσκονται και συμπράττουν σε μια συμπαραγωγή της αρμονικής συνύπαρξης των ενεργειακών στοιχειωδών. Τα στοιχειώδη είναι μικρές υπάρξεις που με το πέρασμα χιλιάδων ετών μετεξελίχθηκαν. Αυτή η εξέλιξη είναι η ουράνια συνέχεια η φθορά; Δεν γνωρίζω, πάντως είναι μια πορεία που έχει κάποια κατάληξη. Όποιος γνωρίζει αυτές τις καταλήξεις μπορεί να επικοινωνεί με τα ουράνια αυτά σώματα ή σωματίδια. Αυτά είναι χημεία, που μπορούν να την παράγουν, μέσα από την μετεξέλιξη. Για πάσης φύσεως αλλαγή, πρέπει και το σύμπαν να συνωμοτεί αλλιώς δεν γίνεται. Αυτή η χημεία, έχει το εξάγωνο μέσα της, τα στοιχεία στις ενώσεις έχουν έξι γωνίες αν τα ενώσουμε, είναι η χημεία της δημιουργίας. Και τώρα αυτό συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη φορά μέσα στις χιλιετίες γιατί ο κόσμος δεν είναι δύο η τεσσάρων χιλιάδων ετών αλλά πολύ παραπάνω, ο κόσμος στη δημιουργία, την πολιτιστική, υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εμείς σήμερα, μετράμε ξανά από το ένα με τη γέννηση του χριστού γιατί τότε άνοιξαν οι πύλες των ουρανών πριν δύο χιλιάδες χρόνια όπως και πριν πέντε χιλιάδες χρόνια είχαν ανοίξει ξανά. Αν από σήμερα πάμε πέντε χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν, ελάχιστα στοιχεία έχουμε για την ανθρώπινη ιστορία, αν πάμε τρεις χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν, θα βρούμε αδιάσειστα στοιχεία λατρείας θεοτήτων, άνθισης γραμμάτων τεχνών, άνθιση του εμπορίου, αρχιτεκτονική στις πόλεις στους ναούς κ.τ.λ. Αυτά ήταν μια επανάληψη, όπως μια επανάληψη αρχίζουμε πάλι να ξαναζούμε, καθώς ξαναβρισκόμαστε τώρα σε ανοιχτές πύλες μετά από δύο χιλιάδες χρόνια με το σύμπαν να συνωμοτεί ξανά. Βαθειά πίσω στην αρχαιότητα γνώριζαν οι άνθρωποι την υψηλή αλχημεία που αφορά την πεμτουσία, είναι η μηχανική των σωματιδίων εκεί μέσα, όπως υπήρξε και γνώση που δεν γραφόταν, αλλά λεγόταν. Και σήμερα υπάρχει αυτή η γνώση έχει διασωθεί απλώς ένα μεγάλο μέρος της χάθηκε, γιατί χάθηκαν οι μεγάλοι μύστες που την φύλαγαν τη γνώση, όμως η εξέλιξη ξαναφέρνει ανθρώπους στην επανάληψη και μπορεί να ανακτηθεί αυτή η γνώση, καθώς έχει πολλές θεραπευτικές μεθόδους στην ιατρική. Η επανάληψη είναι τα επίπεδα γνώσης που έρχονται και παρέρχονται και όλα πάλι μετά από αιώνες τα επανακτούμε. Όπως κατά την αρχαιότητα, ξανά είχαμε υπολογιστές, δεν είναι καινούργια, η εφεύρεση αυτή για την ανθρωπότητα. Το θέμα είναι τι έκαναν, με αυτούς και τι αποτελέσματα είχαν κάποτε. Ποιες ήταν οι εφαρμογές, με τι μαθηματικά δούλευαν, τι υπολογιστές ήταν αυτοί. Γιατί αν δούλευαν με τη σκέψη, ή με την αφή, τότε αυτοί οι υπολογιστές, θα έλεγαν ποιοι είμαστε και τι θα να κάνουμε, πόσα θα πετύχουμε στο μέλλον. Σε ποιο διάστημα του χρόνου αυτό το μέλλον ανακόπτεται. Θα μπορούσαν να πουν για το καινούργιο που έρχεται. Οι αρχαίοι, θα μπορούσαν ακόμη να έβαζαν στον υπολογιστή μια υπόθεση εξέλιξης και να έλεγε ο υπολογιστής τις ελεύθερες επιλογές τους, να τους έλεγε τι στην πραγματικότητα θα κάνουν όταν διαδραματιστεί 55

56 η υποτιθέμενη εξέλιξη, πως θα σκεφτούν και όχι ποια είναι η πιθανότητα. Ή μπορεί να τους έλεγε ο υπολογιστής, ότι αυτό το κάτι άλλο σίγουρα θα έλθει, και τότε εμείς οι άνθρωποι θα κάνουμε π.χ αυτό. Ή να έδειχνε τότε ότι το μέλλον του πλανήτη είναι αβέβαιο, εφόσον επήλθε μια μεγάλη καταστροφή ένας κατακλυσμός, να ήξεραν για την καταστροφή. Θέλω να πω ότι μπορεί να έβγαζε σίγουρο αποτέλεσμα. Υπάρχει τρόπος αν η γνώση χαθεί πάλι να κάνει την εμφάνισή της. Άν όχι εκεί που γεννήθηκε αρχικά ίσως κάπου αλλού. Η αποκρυπτογράφηση ήταν ένα σύστημα διάσωσης της γνώσης, διότι και η γραπτή γνώση και η προφορική χάνεται στο βάθος του χρόνου. Η γνώση με το σύστημα αυτό ξαναγυρίζει στον άνθρωπο δεν χάνεται. «Η παράδοση ισχυρίζεται ότι η αστρολογία παραδόθηκε στην Αίγυπτο στην Κίνα στην Ινδία και στους πρώτους πολιτισμούς της Νοτίου Αμερικής από ένα προκατακλυσμιαίο πολιτισμό που άνθισε πριν τον καταποντισμό της Ατλαντίδας πριν το π.χ. Η γνώση πιθανότατα, μεταδιδόταν προφορικά από τον δάσκαλο στον μαθητή και γίνονταν προσπάθειες να διατηρηθούν οι λεπτομέρειές της κρυφές από το κοινό». (LaViolette, 2006, σελ.317). Πάντως δεν υπάρχουν αποδείξεις για τα προγράμματα των υπολογιστών του παρελθόντος, δεν υπάρχει βιβλιογραφία για την υπερβατική φυσική, δεν υπάρχουν μελέτες στην αλχημεία, δεν διασώθηκαν γραπτά κείμενα ή πάπυροι γι αυτήν την γνώση. Μπορεί στα διάφορα μυστήρια να εντοπίζονται τα βασικά αλχημικά στοιχεία, όπως νερό, χώμα, πέτρα, μύρα και άλλα, όμως η καρδιά των μυστηρίων που έχει την αλχημεία σε πολύ προχωρημένο στάδιο, δεν είναι καταγεγραμμένη πουθενά ούτε σήμερα έχει γίνει αυτό, παρόλο που ξέρουμε ότι όλοι οι άγιοι άνθρωποι που άγγιξαν το θειο, με την μετάνοια, την ταπεινότητα και την άσκηση, είναι ποτισμένοι με την χημεία που τους κάνει να αγιάζουν, που τους κάνει θαυματουργούς, που πάνω από το μνήμα τους ευωδίες αναβλύζουν από χώμα ανάλαφρο. Στα μετά τα φυσικά, η πέμπτη ουσία, το πέμπτο στοιχείο, με τα στοιχεία ψυχές είναι το κλειδί της ανθρωπότητας. Όλο το συμπαντικό περίβλημα που συγκρατεί τα πάντα και που ο Αριστοτέλης τον είπε αιθήρ, είναι γεμάτο ψυχές, το ηλεκτρόνιο, είναι ψυχή από ένα άλλο επίπεδο ή διάσταση ή ουρανό, όπως θέλει κανείς το λέει. Όταν ανοίγουν οι ουρανοί, «βρέχει χημεία». Η χημεία του πέμπτου στοιχείου, της πέμπτης ουσίας, έχει την αφθαρσία. Μας λέει μείνετε για πάνα νέοι, πρόκειται για την χημεία των θαυμάτων, μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της εντροπίας και της ανυπαρξίας, γίνεται αυτό το θαύμα της φύσης. Ό, τι έχει ακτινοβολία έχει χημεία και η χημεία έχει ουσία. Κι ότι έχει ουσία έχει την ουσία της οντότητας. Το ίδιο είναι και με την κινητήρια δύναμη του σύμπαντος που ξεκινάει από το άπειρο για να φθάσει πάλι σε αυτό, είναι γεμάτο οντότητες. Αυτές πηγαίνουν από το συν στο μείον και τανάπαλιν. Ο χρόνος αυτός των ουσιών βρίσκεται στα σωματίδια, έχει σημασία αν αυτός κινείται πίσω ή μπροστά στο χρόνο, διότι αν πάει πολύ μπροστά κάτι θα φέρει, θα κομίσει, αν πάει πολύ πίσω κάτι θα αφαιρέσει αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, η αφθαρσία. Αυτό σημαίνει ότι αν αφαιρέσει ή αν κομίσει δηλαδή προσθέσει, θα φθάσει στο αμετάβλητο δηλαδή θα παύσει την εντροπία. Η αφθαρσία, το αμετάβλητο, αυτό που δεν δέχεται την εντροπία, δεν έχει ευθεία γραμμή. Έχει μεταβλητές που είτε θα χαθούν σε κλειστό σύστημα, είτε σε ανοιχτό. Ευθεία γραμμή έχει μόνον η εντροπία, ενώ στην αφθαρσία έχουμε μόνο τη γεωμετρία με τις μεγάλες καμπυλώσεις. Αυτή η χημεία είναι «δεμένη» με την Αλχημική μηχανική του σύμπαντος. Για να έχουμε την Αλχημική μηχανική έχουμε πρώτα μια άλλη γεωμετρία σχεδόν ακατανόητη για την απλή ανθρώπινη λογική. Αυτή η γεωμετρία έχει μεγάλες καμπυλώσεις αν την λάβουμε υπόψη θα αποκτήσουμε μιαν άλλην αντίληψη για τα ουράνια στοιχεία, δεν θα μπορούμε να τα 56

57 βλέπουμε πλέον ξεχωριστά δυϊστικά αλλά ολιστικά. Αν αυτό δεν το δεχθούμε είναι σαν να μην δεχόμαστε τη γένεση των στοιχείων στο σύμπαν τα οποία αναπτύσσουν μια συγκεκριμένη τιμή στο κέντρο του πυρήνα τους. Θα είμαστε καταδικασμένοι να μείνουμε για πάντα στην επίπεδη γη που όλα μα όλα γεννήθηκαν μετά από μια μεγάλη έκρηξη. Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε γι αυτήν την θεωρία; Μπορούμε να είμαστε απόλυτα ή κατά το ήμισυ. Αν ο αιθέρας δημιουργεί παρθενογένεση, τότε τι συνέτεινε στην μεγάλη έκρηξη, τι «έσπρωξε» τι έφερε την ώθηση σιγά σιγά στο μεγάλο μπιγκ μπαγκ στο διάστημα. Ίσως πάλι κάτι υπήρχε από πριν, κάποια αιτία. Προϋπήρχε η αιτία για το αιτιατό εδώ όμως μπορεί σε κάτι πιο πέρα και από τη σύλληψη της ιδέας του αιθέρα του σύμπαντος να υπάρχει η αυτονομία. Θεωρώ ότι η αυτονομία είναι η αρχή της γέννησης των στοιχείων, μετά έρχεται η σύνδεση και η εξάρτηση. Η αρχή και κάθε αρχή είναι αυτόνομη. Πίσω από την έκρηξη και πριν από αυτήν υπάρχει η αυτονομία η οποία έχει στα σπλάχνα της ένα κουβάρι συνδέσεων και εξαρτήσεων για άλλους όμως όχι γι αυτήν την ίδια. Γι αυτό και το σύμπαν είναι ένα θεϊκό θαύμα!! Όποιο δρόμο κι αν πάρουμε για την κατάκτηση του διαστήματος ή την ανακάλυψη του σύμπαντος θα συναντήσουμε το θεό. Είναι σαν την Ακρόπολη που απ όποιο σημείο κι αν βρεθείς θα τη δεις μπροστά σου. 2.6 Η Γεωμετρία της Αλχημικής Μηχανικής Για να μπούμε στο νόημα της Αλχημικής Μηχανικής που είναι συνδεδεμένη η χημεία των ουσιών και των οντοτήτων θα σας παραθέσω την συνέντευξη που ακολουθεί για να δούμε τη ζωή στις μεγάλες καμπυλώσεις πως κινείται και τι διαδρομές κάνει αφού δημιουργούνται πάσης φύσεως σχήματα με φυσικές και υπερφυσικές δυνάμεις. Περί τα τέλη του Σεπτέμβρη του 2003, σε συνέντευξη που έδωσε ο Γιώργος Γκιόλβας σε δημοσιογράφο μιλάει για την φωτοδέσμη πλάσματος και τα σχετικά πειράματα στον Όλυμπο που μεταξύ άλλων λέει τα εξής: «Το ΒΕVATRΟΝ, η φωτοδέσμη πλάσματος, θέλει ακόμη 850 εκατομμύρια για να τελειώσει, από τα οποία συγκεντρώνουμε όλο και μεγαλύτερα ποσά για τις εργασίες, κι έχουμε εγκαταστάσεις στον Όλυμπο για να αρχίσουμε τις εφαρμογές. Μπορείς να σκοπεύσεις ολόκληρες πολιτείες από τεράστια απόσταση... -Λέτε ότι γνωρίζετε τις αληθινές κατευθύνσεις των ερευνών του Νίκολα Τέσλα. Ξέρουμε ότι είχε πετύχει τη συλλογή ηλεκτρικής ενέργειας από την ατμόσφαιρα. Τί ξέρετε γι' αυτές τις εφαρμογές;... -Έχουμε στα χέρια μας και σχέδια και μηχανήματα που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Τέσλα. Τα σχετικά πειράματα του Τέσλα έγιναν πάνω σε δικές μου ιδέες». Και συνεχίζει ο Γιώργος Γκιόλβας στην ίδια συνέντευξη να εξηγεί στο Δημοσιογράφο. «Σας παραθέτω έγγραφο που κατέθεσα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας το 1960, το οποίο αναφέρεται στην παραγωγή συσκευών συλλογής ενέργειας από την ατμόσφαιρα. Το πείραμα του Τέσλα αποσκοπούσε στο να απορροφήσει ηλεκτρική ενέργεια από το διάστημα, η οποία δημιουργείται από την κίνηση των σωματιδίων στο σύμπαν. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Στοιχειώδη». Υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό σε σχέση μ' αυτά. Αυτά, ξέρεις, είναι ψυχές. Τα ίδια τα ηλεκτρόνια είναι ψυχές, κατωτέρου επιπέδου. Οι ανώτερες ψυχές ανεβαίνουν σε ανώτερες κλίμακες, μια ψυχή ενός ανεπτυγμένου εγκεφάλου πηγαίνει σε υψηλότερη διάσταση, αυτό συμβολίζουν και οι 57

58 σκάλες που βλέπεις στις θρησκευτικές εικόνες, αυτά οι Χριστιανοί τα ξέρανε από την ελληνική φιλοσοφία. Αλλά υπάρχουν και οι ψυχές, όπως αυτή μιας σαρδέλας ή άλλων πραγμάτων που τρως, που είναι κατωτέρου επιπέδου: όταν πίνεις ένα ποτήρι νερό, παίρνεις ένα εκατομμύριο ψυχές. Αυτές οι ψυχές λέγονται Στοιχειώδη. Υπάρχει ένα είδος «αιθερικής μεμβράνης» γύρω από τον πλανήτη, πάχους γύρω στα τριακόσια χιλιόμετρα, που αποτελείται από αυτές τις ψυχές. Το ηλεκτρικό ρεύμα, το ρεύμα που καίμε και ανάβουμε τις λάμπες μας, είναι ψυχές. Όλα αυτά που σας λέω συνδέονται με τρομερά πράγματα, τα οποία για να τα αναπτύξω ολοκληρωμένα θα χρειαστούμε πολλών μηνών κατήχηση, αλλά δεν ήρθε ακόμη και ο καιρός για να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτά τα πράγματα. Όλα συνδέονται». (πηγή: Γιώργος Γκιόλβας - Ο Εφευρέτης των θαυμάτων) Εδώ βλέπουμε ότι οι ψυχές έχουν την Αλχημική μηχανική και χημεία ταυτοχρόνως. Για να έχουμε Αλχημική Μηχανική έχουμε πρώτα μια άλλη γεωμετρία και η αλχημική μηχανική είναι ταυτισμένη με την σχετική χημεία των σωματιδίων την αλχημική. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν τη κίνηση που έχει μια σοφία και ένα νόημα ή μια νοημοσύνη, έναν νου. Όταν «βρέχει» από αυτήν την χημεία όλοι βρισκόμαστε από κάτω. Ο κύβος είναι η γεωμετρία της Αλχημικής Μηχανικής του σύμπαντος. Το σύμβολο του κύβου είναι και οι τέσσερεις διαστάσεις μαζί, αυτή η γεωμετρία είναι το ενοποιημένο πεδίο. Αν υπάρχει κάτι που με συγκρατεί μπορεί και να με ενώνει. Γύρω από κάθε περίγραμμα τα πεδία ενώνονται με τη μηχανική όμως το ένα πεδίο να σκεπάζει το άλλο, να το καλύπτει. Δεν γίνεται ένωση με την έννοια της μείξης, δεν μπορεί να γίνει στη καμπύλωση. Αυτή η ενότητα, είναι χαρακτηριστικό των πεδίων που σημαίνει ότι είναι οι διατάσεις στις μεταβάσεις. Οι μεταβάσεις του νου είναι πεδία, η καμπύλωση έξω από το επίπεδο σχήμα ή διάσταση είναι ένα πεδίο, οι πολλές καμπυλώσεις είναι πεδία. Με αυτή τη λογική σκέψη, αν συγκρατώ κάτι και τρέχω με μεγάλη ταχύτητα, σημαίνει ότι μπορώ να πάρω τιμές με θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Κάποια στιγμή από το ορατό μπαίνω στο μη ορατό. Η αφθαρσία έχει μια πρόσθεση που η γη αργεί κάτι να κάνει όπως τη φθορά στην εντροπία. Αν αργήσει θα χάσει το χρόνο της το δικό της βιολογικό ρολόϊ θα λειτουργεί σε άλλο χρόνο και δεν θα υπάρχει φθορά έτσι όπως την ξέρουμε, αλλά κάπως αλλιώς. Τα άχρονα έχουν διαφανή σύννεφα αλχημικά και είναι ένα άνοιγμα του χρόνου από το παρόν στο μέλλον. Η αίσθηση του χρόνου χάνεται μια για πάντα. Και οι Αλχημιστές θα αναζητήσουν στο τέλος μια τεχνητή χημεία από τα στοιχεία της φύσης που είναι η Αλχημεία. Ότι υπάρχει πάνω υπάρχει και κάτω, ότι υπάρχει δεξιά υπάρχει και αριστερά. Και ο θεός είναι όμοιος με τα πάντα, είναι δίπλα μας συνοδοιπόρος μας. Η αφθαρσία, το πείραμα της Φιλαδέλφειας, το Bevatron του Γκιόλβα, οι επινοήσεις Τesla, έχουν μια γεωμετρία που αναπτύσσεται στην ενοποίηση του εξαρτημένου πεδίου, εκεί στον εναγκαλισμό του ενός μετά του άλλου και στη μηχανική της Αλχημείας η οποία υπάρχει ελεύθερη στη φύση και τη θέτουμε σε μηχανισμό μέσα από πειράματα. Την ενεργοποιούμε δηλαδή. Θεωρώ ότι στην προκειμένη περίπτωση το παν είναι οι τέσσερεις όψεις της τετρακτίνας του σταυρού με ορθή γωνία. Πάνω κάτω δεξιά κι αριστερά ένθεν κι ένθεν. Τα τέσσερα πεδία του τετραπλεύρου του κύβου ενώνονται από πάνω μέχρι κάτω. Εξαρτώνται και ενώνονται μέσα σε έναν τεράστιο κύκλο στο συνεχές. Όταν ανοίγει ο χρόνος έχουμε τρίγωνο, κι όταν περνάμε στο ασύλληπτο, το ακανόνιστο, τετραγωνίζουμε τον κύκλο, όχι όμως στην πραγματική του διάσταση διότι δεν γίνεται. Τετραγωνίζεται στις μεταβάσεις των πεδίων και το ζούμε το φαινόμενο ως 58

59 θαύμα στην κάθοδο της πνευματικότητας, του τριγώνου στον τετραγωνισμό, (βλέπε το παρακάτω σχήμα). Το τετράγωνο ο κύβος ενώνεται τότε, με το συμπαντικό τετράγωνο, στη ρίζα του σύμπαντος που είναι το παν. Η ένωση γίνεται με την ένωση του πνευματικού πεδίου, του πάνω τετραγώνου με το κάτω το υλικό πεδίο που είναι το κάτω τετράγωνο του κύβου. Νομίζω ότι αυτή η διαδικασία γίνεται με τα πεδία τα εξαρτημένα που είναι δεμένα και εξαρτώνται το ένα από το άλλο μέχρι τη ρίζα. Ο κύβος, είναι το μόνο σχήμα που εν κινήσει ενώνει όλα τα πεδία στο χώρο, στο χρόνο, στη χημεία. (Βλέπε το παρακάτω σχήμα) Δεδομένου ότι ο χρόνος έχει τους άπειρους αριθμούς της δημιουργίας, παίρνει και άπειρα μηδενικά μπορεί να φθάσει στο απειροελάχιστο να μηδενιστεί και να πάρει άλλη τιμή στον εναγκαλισμό των πεδίων. Ας μην ξεχνάμε ότι η ύψιστη δημιουργία βασίζεται σον τετραγωνισμό του κύκλου, εκεί γίνονται τα θαύματα. Ο χρόνος όταν συμβάλει σε αυτό το θαύμα έχει μέσα του, τον αριθμό της γένεσης γι αυτό, θα πάρει τιμές από το μεγαλύτερη ταχύτητα στο μακρόκοσμο μέχρι τη μικρότερη στο μικρόκοσμο με βάση πάντα τη δημιουργία. Η δημιουργία δεν έχει μέσα το χρόνο το πλαστό της γης, δεν έχει βαρύτητα, δεν έχει ταχύτητα που συλλαμβάνεται με αριθμό. Ο χρόνος της δημιουργίας είναι αυτόματος, είναι το κενό, στη δημιουργία η υλη και το κενό είναι έννοιες ταυτόσημες, γίνεται κάτι έτσι «ως εκ θαύματος» ή αλλιώς «ως δια μαγείας», μόνον έτσι τον καταλαβαίνουμε μόνον έτσι μπορούμε να εκφραστούμε για αυτά που αυτός ο χρόνος μας κομίζει. Μόνον έτσι μπορούμε να τα αποδώσουμε σε μια γλώσσα που εκφράζει ως επί το πλείστον ύλη και όχι την ακρίβεια. Ούτε μπορεί η γλώσσα μας να εκφράσει αυτή τη μηχανική που τρέχει με το ασύλληπτο και με άπειρα μηδενικά. Επειδή πολύς λόγος έγινε για τη 59

60 τετρακτίνα του Πυθαγόρα, παρακάτω παραθέτω τη φιλοσοφία της, τους αριθμούς της και το σχήμα της. Το σχήμα της τετρακτίνας Η Τετρακτύς είναι ο αριθμός τέσσερα. Ο αριθμός τέσσερα στην εποχή τού Πυθαγόρα παριστάνονταν με το τέταρτο κατά σειρά γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου, τό Δέλτα (Δ). Η Τετρακτύς εκφράζεται με το Δ καί συμβολίζεται με το γεωμετρικό τρίγωνο που είναι ισόπλευρο. Η Τετρακτύς είναι το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών ( =10). Ήταν δηλαδή η δεκάδα και σύμφωνα με την Πυθαγόρεια ισοδυναμεί με τη Μονάδα. Παριστάνεται με ένα ισόπλευρο τρίγωνο στο οποίο σημειώνονται οι δέκα πρώτοι αριθμοί και οι οποίοι αθροιζόμενοι κατά πλευρά, είτε σαν αριθμοί και γράμματα, είτε σαν λέξεις, δίνουν πάντα τη Μονάδα =10=(1+0)=1. Ο Πυθαγόρας θεωρούσε την Τετρακτίνα Ιερή και επέβαλε στους μαθητές του, να ορκιστούν προς την τετρακτίνα. Η Τετρακτύς ορίζεται σαν αιώνια και απέραντη πηγή της Φύσεως, συσχετίζεται τόσο με την Ιερά Δεκάδα, όσο και με την Αγνή Μονάδα. 60

61 Εικόνες - Διάφορες εκδοχές του κύβου 61

62 62

63 2.7 Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι Αλχημεία και Δημιουργία Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι στο σταυρό πάνω δημιουργούνται τέσσερα ισοσκελή τρίγωνα. Το κάθε ένα έχει το ένα τέταρτο του αριθμού δώδεκα. Η κάθε τριάδα τετραγωνίζεται όταν η ύλη γίνεται πνεύμα και η κορυφή ενώνεται με τη βάση. Κάθε ορθογώνιο τρίγωνο έχει τον αριθμό δώδεκα. Το πέντε που είναι η υποτείνουσα ενώνει την οριζόντια πλευρά και την κάθετη πλευρά που μας κάνει 3+4 =7 και αν προσθέσουμε την ένωση ύλης και πνεύματος στην υποτείνουσα με τον αριθμό πέντε έχουμε άθροισμα δώδεκα δηλαδή ενότητα και ισότητα. Αν ενώσουμε το ένα και το δύο από τον αριθμό δώδεκα έχουμε την τριάδα. Η τριάδα κατεβαίνει στην ύλη στο τετράγωνο και έχουμε ενότητα και ισότητα. Η τριάδα είναι η πνευματικότητα, η οποία κατορθώνει να πραγματοποιήσει το απίθανο, το απραγματοποίητο, το ακατόρθωτο για τις ανθρώπινες δυνάμεις. Όποιος κατορθώνει να λειτουργήσει τον κύκλο στο τετράγωνο, έχει κυριαρχήσει, έχει καταφέρει το ακατόρθωτο, διότι εκεί υπάρχει όλη η δημιουργία και η μαγεία του σύμπαντος όλη η αλχημεία. Η περιφέρεια του κύκλο με την περιφέρεια του τετραγώνου δεν έχουν τον ίδιο αριθμό στον επίπεδο κόσμο μας, διότι ο αριθμός της περιφέρειας είναι άρρητος και είναι άρρητος και άπειρος σαν τα άπειρα μηδενικά στο ασύλληπτο, αφού είναι υπερβατικός αριθμός. Ποιός μπορεί να διαβάσει έναν τέτοιον αριθμό. Κανένας. Διότι βρίσκεται μέσα στις καμπυλώσεις μιας άλλης γεωμετρίας της πραγματικής, αυτής δηλαδή που δεν βλέπουμε. Αυτός που τετραγωνίζει τον κύκλο έλυσε το πρόβλημα. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις στο θέμα. Ο προβληματισμός που δόθηκε από τον Αρχιμήδη, αυτόν τον μεγάλο μαθηματικό, για τον τετραγωνισμό του κύκλου με κανόνα κι διαβήτη, έχει κινήσει το ενδιαφέρον των μαθηματικών πάνω από 2000 χρόνια. Το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο, παρόλο που μπορεί να έχει μια απλή λύση. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πρόβλημα αυτό, να μην αφορά τον επίπεδο κόσμο. 63

64 Εικόνες- Ο Σπειροειδής Αιθήρ Ο Αιθέρας έχει τη γεωμετρία της σπείρας Ο Σχηματισμός του Αιθέρα 64

65 Η Γεωμετρια της σπείρας μέσα στον αιθέρας και οι σκουλικότριπες 65

66 Πώς ο Αιθέρας αποτυπώνεται στη φύση - προσομοίωση 66

67 Αιθέρας στη Φύση. Ορατά και αόρατα. Οι ίδιες διακλαδώσεις, ό ίδιος κυματισμός, τα ίδια σχήματα, τα ίδια αποτυπώματα σε έναν διαφανή σχηματισμό πίσω από κάθε τι ορατό. Αρκεί και μόνο να τον παρατηρήσουμε τον Αιθέρα πώς υπάρχει αόρατα. 67

68 Εικόνες- Η Σπείρα στο διάστημα. Ένας χορός σωματιδίων σκόνης και βαρύτητας. 68

69 Η Γεωμετρική αναπαράσταση των τετραγωνικών ριζών των αριθμών 1,2,3, Το σχήμα που προκύπτει λέγεται η σπείρα του Πυθαγόρα. 69

70 Εκόνες Η Σπείρα στη φύση Η Σπείρα βρίσκεται παντού στη φύση και φύση σημαίνει γέννηση 70

71 Σχηματισμοί της σπείρας στη φύση και στα φυτά Η σπείρα βρίσκεται παντού από τους γαλαξίες μέχρι τα οστρακοειδή, από τις μαύρες τρύπες μέχρι τους ανεμοστρόβιλους 71

72 2.8 Η Φύση, τα Πάντα με Σοφία Εποίησε Η Ανατομία Ντα Βίντσι Η φράση, η φύση τα πάντα με σοφία εποίησε, σημαίνει ταυτοχρόνως ότι είναι και μεγάλος δάσκαλος. Αν είμαστε κοντά σε δένδρα, στην πλάση ολόκληρη, έχουμε πολλά να αφουγκραστούμε, να διδαχθούμε μέσα από τη μέθεξη της μαγείας που θα μας προκαλέσει στις αισθήσεις. Η αρχιτεκτονική όλων των πλασμάτων και των ανθρώπων με τη φύση είναι ενότητα, ύλη και πνεύμα είναι ενότητα. Όπως και μέσα στην παραξενιά της, κενό και ύλη είναι ενότητα. Είναι ταυτόσημες ιδιότητες της ύλης. Οι περισσότεροι άνθρωποι, πριν ακόμα ασχοληθούν με κάτι, πριν τους το δείξουν το ξέρουν, είναι μαθημένοι από πριν. Άλλοι πάλι επειδή έχουν τις βάσεις και την κλίση το ταλέντο που θα εκδηλωθεί, θα διδαχθούν αυτό που στην πορεία θα ασχοληθούν, άλλοι θα έχουν δυνατότητες και ενδιαφέροντα και θα σταθούν και θα επιβιώσουν στις διάφορες αντιξοότητες. Άλλοι δεν θα αγωνιστούν και δεν θα ικανοποιηθούν για τα θέλω τους, δεν θα δουν τους καρπούς των κόπων τους. Άλλοι πάλι θα κάνουν άθλους, θα ζήσουν στον συνεχή πόλεμο με τη δική τους επιλογή, αλλά θα αισθάνονται σαν να ζουν ένα παραμύθι μέσα σε παλάτια. Όλοι αυτοί που περιέγραψα, υπάρχουν βρίσκονται ανάμεσά μας. Όλες είναι υπαρκτές περιπτώσει και υπάρχουν κι άλλες, απλώς ανέφερα τις πιο βασικές. Στην περίπτωση εκείνη που κάποιος δεν θέλησε να αγωνιστεί, είναι γιατί αυτό το θεωρεί περιττό. Γι αυτόν η καλή ζωή, δεν είναι η εργασία, η πραγμάτωση, ο αγώνας για δημιουργία, είναι η απόλαυση, να γεύεται την ευχαρίστηση, κι αν ακόμα εργασθεί για κάτι κόπος θα είναι όχι δημιουργίας αλλά αγκαρίας. Αγκαρία θα είναι ακόμη και η διαδρομή για το σπίτι, αν βρει κάτι να πάει γρηγορότερα καλά θα είναι. Αγαπάει πολύ την ύλη, κοιτάζει το συμφέρον του, δεν είναι όλα όμως για το κέρδος είναι και για να συμβάλεις στη εξέλιξη και αυτό το κάνουμε όλοι μαζί, ο καθένας από λίγο. Ενώ όλοι οι άνθρωποι έχουν δυνατότητες λίγοι θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν με σκοπό τη δημιουργία. Η δημιουργία έχει αιθερική υπόσταση γι αυτό και θέλει να έχουμε μέσα μας τον έρωτα και την αγάπη για τα οράματα για τα όνειρα για τους στόχους, όσο υπάρχει το θέλω, υπάρχει και ο δρόμος. Για την προσωπικότητα του Λεονάρδου Ντα Βίντσι, ο Μαρσέλ Μπριόν ο οποίος μελέτησε τα χειρόγραφά του, αναφέρει τα εξής: «όταν αναλύσουμε τις κεντρικές γραμμές των στοχασμών του Λεονάρδου, βρίσκουμε μέσα τους, μιαν αρχική πείρα που την απόχτησε όταν ήταν ακόμη παιδί, κάποιαν αλήθεια που την έμαθε κατευθείαν από τη φύση. Βλέποντας να τρέχουν τα έντομα ανάμεσα από χόρτα, παρατηρώντας την ανάπτυξη των φυτών, μελετώντας τον τρόπο που τα πουλιά χτυπούν τα φτερά τους προκειμένου να πετάξουν από τη μια άκρη του ουρανού στην άλλη, συλλαμβάνοντας τα παιχνιδίσματα του φωτός ανάμεσα στα φύλλα των δένδρων, τους ιριδισμούς της ομίχλης, πάνω στον ορίζοντα, έπαιρνε τα πρώτα μαθήματα από τη φύση και ήξερε πόσο ήταν χρήσιμη αυτή η εντολή που έδινε κάθε τόσο σ όποιον ήθελε να την ακούσει». (Μπριόν, χ.χ.ε, σελ. 77) Σε άλλο χωρίο αναφέρει χαρακτηριστικά για το Ντα Βίντσι και πάλι σχετικά με τα χειρόγραφα κείμενα που άφησε πίσω του αυτός ο μεγάλος ο Καλλιτέχνης, εφευρέτης, γλύπτης και λαμπρός άνθρωπος: «Κάθε φορά που σκύβει πάνω από το ανθρώπινο σώμα σκέφτεται ολόκληρη τη γη. Ανακαλύπτει σ αυτόν τον «μικρόκοσμο», την ίδια τάξη αι τελειότητα που ανακαλύπτει και στο «μακρόκοσμο». Οι αρτηρίες και οι φλέβες, του θυμίζουν τις λεπτές γραμμές των ποταμών και των καναλιών που σημείωνε στους γεωγραφικούς του χάρτες. Τα λεπτά κόκκαλα τα καρφωμένα στις θέσεις τους, του 72

73 θυμίζουν την κατασκευή του πλανήτη μας με τα μεσοζέματα των βράχων. Το μεγάλο μυστήριο της μήτρας, επαναλαμβάνει σε μικρογραφία τον κεντρικό ωκεανό που λούζει μέσα στο αιώνιο σκοτάδι, το πιο εσωτερικό σώμα της γης». (Μπριόν, χ.χ.ε, σελ. 206) Ο Ντα Βίντσι καταπιάστηκε με την Ανατομία όπως και με άλλες επιστημονικές έρευνες για να ξεδιαλύνει το μυστήριο της αναπνοής της κυκλοφορίας του αίματος, της όρασης, της κίνησης κι ακόμη, το μεγάλο μυστήριο της ίδιας της ζωής όπως μεταξύ άλλων μας περιγράφει ο Μαρσέλ Μπριόν, ο οποίος μελέτησε τα χειρόγραφά του, που ανέφεραν συγκεκριμένα σε κάποιο απόσπασμα ότι είναι μάταιο να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα της αρχής της ζωής. Όταν ερευνά ανατομικά το σώμα σε μια έγκυος γυναίκα, μένει κατάπληκτος από την αρμονική ισορροπία και ζωγραφίζει δίπλα στο έμβρυο έναν σπόρο κλεισμένο μέσα σε ένα κοχύλι. Σε αυτό το απόσπασμα στο μυστηριακό χαρακτήρα της γυναίκας. Οι γυναικείες μορφές που ζωγραφίζει όπως η Τζοκόντα, έχουν ένα μυστήριο και αινιγματικό βλέμμα. Αυτό το μυστήριο κατά το Ντα Βίντσι του εμβρύου και της μήτρας, κρατάει το κλειδί για όλες τις άλλες γνώσεις μας. Από αυτό εξαρτάται η σύνθεση του σύμπαντος και η κίνηση των κόσμων. Σε χειρόγραφο κείμενο για την ανατομία, χαρακτηρίζει το ανθρώπινο σώμα, μικρογραφία του μικρόκοσμου. Είχε μελετήσει την κοσμογραφία του Έλληνα σοφού και Γεωγράφου Πτολεμαίου και είχε κάνει παρατηρήσεις όσον αφορά τα πετρώματα και τη σύστασή τους και τη γεωλογική κατασκευή της γης. Ακολουθώντας τη μέθοδο του Πτολεμαίου, επιβεβαίωσε ότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρόκοσμος που έχει βασικά την ίδια σύνθεση με το μακρόκοσμο και πειθαρχεί στους ίδιους νόμους. (Μπριόν, χ.χ.ε, σελ.202) Ο Μπριόν μας λέει ότι μια σιωπηλή μουσική πηγάζει από τους πίνακές του κι ότι: «Μας φαίνεται παράξενο να βλέπουμε αυτόν τον «ακαλλιέργητο», άνθρωπο να παρουσιάζεται τόσο καλά μορφωμένος ώστε να σημειώνει το όνομα του Πυθαγόρα σε πολλές από τις σημειώσεις του. Μέαα στα μαθηματικά συναντά το στέρεο έδαφος, την αμετάβλητη περιοχή». (Μπριόν, χ.χ.ε, σελ.86) Για το Ντα Βίντσι ο αριθμός είναι ο νόμος όλης της ζωής, το παν είναι αριθμός. Για τα μαθηματικά όσα γράφει στα χειρόγραφά του, είναι μια απολογία, συγκεκριμένα μας λέει το εξής: «Εδώ δεν συζητείται αν δυο φορές το τρία μας κάνουν περισσότερο ή λιγότερο από το έξι, ή αν το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου, είναι μικρότερο από το άθροισμα δύο ορθών. Αντίθεα οι συζητήσει χάνονται μέσα σε μια αιώνια σιωπή και βασιλεύει ανάμεσα στους μαθητές αυτής της επιστήμης μια ειρήνη που ποτέ δεν μπορούν να καταλήξουν σ αυτή οι ψεύτικες διανοητικές θεωρίες.» (Μπριόν, χ.χ.ε, σελ.87) Μέσα στις επτά χιλιάδες χειρόγραφα του Λεονάρδου που βρίσκονται διασκορπισμένα και φυλάγονται στις βιβλιοθήκες του Παρισιού, του Λονδίνου, του Μιλάνου, του Τορίνου, της Οξφόρδης και του Ουίνδσωρ μπορούμε να θαυμάσουμε τη μεγαλοφυία του Ντα Βίντσι που η φύση του δίδαξε πώς να ενεργεί. Όταν λέει ότι είναι μάταιο να βρούμε λύση στο πρόβλημα της αρχής της ζωής, δείχνει το σεβασμό στο θεό, σε ότι είναι θείο και ουράνιο. Θεωρεί ματαιότητα να ζητάμε το ακατόρθωτο. Αυτός ο σεβασμός βάζει ένα όριο στην ανθρώπινη αλαζονεία που θέλει να ανακαλύψει και να ερευνήσει τα πάντα. Ο ίδιος ο Ντα Βίντσι ζητάει σε όλα σχεδόν μια μαθηματική απόδειξη ώστε να μην υπάρχει η αμφιβολία. Έχει έναν σεβασμό στη φύση που τον δίδαξε και τα πάντα με ην αρχιτεκτονική της με σοφία εποίησε. 73

74 «Η Παρθένος, Το Βρέφος και η Αγία Άννα». Η αξία του πίνακα είναι αμύθητη, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του Ντα Βίντσι και η ηλικία του ξεπερνά τα 500 χρόνια. Ο πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου. 74

75 Κεφάλαιο 3. Η Αλχημεία του Φωτός 3.1 Εισαγωγή Η Αλχημεία του φωτός απλώνεται παντού σε σπειροειδές σχήμα και αγκαλιάζει τη γη σαν ιστός αράχνης. Απελευθερώνει ιόντα και στην επίπεδη γη δημιουργεί όλων των λογιών τα φωτοφυσικά φαινόμενα. Στον καμπυλωτό κόσμο έχουμε φως από τον αντίχθωνα κι ακόμη πιο πέρα, το κρυσταλλικό στερέωμα είναι κάτι σαν διάφραγμα στο μαγικό κόσμο των εικόνων. Η Αλχημεία του φωτός δεν παραμένει μόνο εκεί με αυτήν την κλειστή έννοια, έχει μεγαλύτερη σημασία πνευματική και ρίζα θεϊκή. Το αποκορύφωμα αυτής της μαγείας είναι τρεις έννοιες που ύψωσαν τον άνθρωπο στη θέωση. Είναι το φως όπως το συνέλαβε ο ανθρώπινος νους στην εξελικτική του πορεία, με την αγάπη τη πίστη και την ελπίδα. Από το Πυθαγόρα, το Πλάτωνα τον Αριστοτέλη, το χριστό μέχρι το Ντα Βίντσι τον Μοντεσκιέ το Νεύτωνα, τη ρίζα τη θεϊκή ερμηνεύουμε σε όλες τις διαστάσεις της, που είναι ο ένας και μοναδικός θεός. Το πανάγαθο φως! Η αληθινή αλχημεία δεν έχει ξόρκια και διάφορες αλχημικές κατασκευές, έχει φως νοητό για πίστη αγάπη ελπίδα. Το θαύμα έχει νόμο που παρεμβαίνουν τα πάντα για να μην λυπηθεί, να μην απογοητευτεί, να μην λειτουργήσει σε κατώτερα ψυχικά επίπεδα ο άνθρωπος. Να ζήσει την ψυχική και πνευματική ανάσταση! Ο Χριστός, αναστήθηκε ήταν η ενσάρκωση του φωτός και του Λόγου του θεού, το πρόσωπο του ίδιου του θεού, το άκτιστο φως. Αυτό που έρχεται από τα μέρη των αθάνατων που έχουν το ελιξίριο της ζωής την αγάπη, την πνευματικότητα, την Ανάσταση εκ νεκρών. Αγαπάτε αλλήλους, η αγάπη είναι το παν Όλο το κλειδί της σοφίας είναι η σύνδεσή μας με αυτό το φως. Το φως είναι αλχημικό διότι ταξιδεύει μαζί με το φωτόνιο κάτι το αιθερικό. Το φωτόνιο δεν έχει μάζα, επομένως δεν είναι σωματίδιο και δεν ανήκει στο κόσμο της ύλης. Είναι ο Φάνητας του Ορφέα. 75

76 3.2 Η Αληθινή Λίθος Ακτινοβολεί στην Καρδιά μας Ολόκληρη η ανθρώπινη φύση εξαγνίζεται και φωτίζεται, μετέρχεται μιας μεταμόρφωσης και εξισορρόπησης. Τα μέταλλα στα βάθη της μεταμορφώνονται, εξευγενίζονται και ακτινοβολούν εσωτερικό φως. Οι πνευματικές ενέργειες απελευθερώνονται και επενεργούν στην ανθρώπινη φύση διαμέσου του αίματος, των αδένων και της ίδιας της φωτισμένης συνείδησης, σχηματίζοντας μια υπέροχη εσωτερική, ιδεατή μορφή. Τώρα η θεϊκή μας ρίζα, που είχε υποταχθεί και επισκιαστεί, εκδηλώνεται μέσα από μια ανώτερη νόηση, ελεύθερη από τα μειονεκτήματα της συνηθισμένης σκέψης και μια νέα, υψηλή ύπαρξη προβάλλει. Η ανθρώπινη συνείδηση, λυτρωμένη και αναγεννημένη τότε, περιγράφεται από τους αλχημιστές ως Χρυσός, το τελειότερο και πολυτιμότερο από όλα τα μέταλλα. Στο μυαλό μας όταν ακούμε για Αλχημεία και μεταστοιχείωση έχουμε εργαστήρια και ύλη. Όμως για να μεταστοιχειώνονται τα μέταλλα και να αλλάζουν πάει να πει ότι με την ταύτιση που είναι διάχυτη στη φύση σαν λειτουργία έχουμε έναν συμβολισμό, αυτός ο συμβολισμός ή αντιπροσώπευση είναι η μεταστοιχείωση ή η μετάλλαξη της ενέργειας στη ψυχή μας. Στην ανθρώπινη φύση τα μέταλλα αντιστοιχούν στους πλανήτες. Σήμερα όλοι δεχόμαστε τα σύμβολά τους από την Αστρολογία. Το φως που θα δεχθεί κανείς σε ποσότητα και ποιότητα, εξαρτάται από τη συνειδητή μας, πόσο εξυψώθηκε, αφού η ψυχή λαμβάνει εικόνα, τότε αυτό που θα εισπράττει θα είναι η εικόνα της στα εξωτερικά περιβάλλοντα. Αυτό είναι το πιο μεγάλο μυστικό, το σώμα το αμόλυντο το χειρίζεται μια συνειδητότητα εξαγνισμένη και τελειοποιημένη. Αυτή η ακτινοβολία και η ομορφιά είναι η Λίθος των σοφών, γιατί είναι ένα πολύτιμο πετράδι το εσωτερικό φως. Αυτό είναι το ελιξίριο που έρχεται από την Αθανασία των ψυχών. Όλο αυτό το αλχημικό έργο εξαρτάται από τη συνείδηση του καθενός, πόσο ψηλά βρίσκεται και αυτό εξαρτάται από τις επιλογές μας, μέσα σε μια ελευθερία που μας έδωσε αυτό το φως να κινηθούμε. Όλο το κλειδί της σοφίας είναι η σύνδεσή μας με αυτό το φως, όλο το μυστήριο εκεί βρίσκεται. Όλοι οι σοφοί, οι ημίθεοι, οι εφευρέτες, οι ήρωες, είχαν σύνδεση με την ανώτερη αυτή φώτιση. Οι δε ερευνητές είτε μελέτησαν αλχημικά στοιχεία, είτε μελέτησαν άλλα σωματίδια ή λειτουργίες μαθηματικές είτε χημικές που βρίσκονταν πολύ κοντά στα συγγενή αυτά πεδία. Γνώριζαν την πνευματική Αλχημεία και μελέτησαν τα σύμβολα. Βέβαια οι γνώσεις κυνηγήθηκαν και πέρασαν στον αποκρυφισμό χωρίς αυτό να είναι πάντοτε απαραίτητο να γίνει. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο Νεύτωνας. Ας δούμε στην Wikipedia, ορισμένα από τα σύμβολα που χρησιμοποιούσε ο Ισαάκ Νεύτων, την διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια με τίτλο τη χημεία του Νεύτωνα. «Το 1936, ο κόσμος της επιστήμης δέχθηκε έναν ισχυρό κλονισμό, καθώς εκείνη τη χρονιά ο οίκος δημοπρασιών Σόουθμπι έφερε στο φως της δημοσιότητας μια συλλογή 329 τμημάτων των χειρογράφων του Νεύτωνα, το ένα τρίτο των οποίων ήταν αναντίρρητα αλχημικό. Αυτά τα χειρόγραφα, τα οποία είχαν ταξινομηθεί ως «μη δόκιμα για έκδοση» μετά τον θάνατό του το 1727, ξεσήκωσαν πλήθος ερωτηματικών το 1936, που παραμένουν ακόμα και σήμερα. Φυσικά κανένα από τα παραπάνω ερωτηματικά δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν από το γεγονός ότι οι εργαστηριακές σημειώσεις του Νεύτωνα, ακόμα και εκείνες που περιγράφουν την πρώτη πλήρη περιγραφή της ανακάλυψής του ότι το λευκό φως είναι στην πραγματικότητα ένα μείγμα αμετάβλητων φασματικών χρωμάτων, είναι γεμάτες με συνταγές που διαμορφώνονται προφανώς από αλχημικές πηγές, εμφανείς στα χειρόγραφα που πωλήθηκαν από τους Σόουθμπι το Εδώ, παράλληλα με τις ερμηνείες των οπτικών και φυσικών φαινομένων, όπως η 76

77 πήξη και ο βρασμός, υπάρχει «Τρίαινα του Ποσειδώνα», το «Κηρυκείον του Ερμή» και φυσικά ο «Πράσινος Λέοντας». Όλα αυτά βέβαια συμβολίζουν ουσίες προερχόμενες από τις αλχημικές αναγνώσεις του Νεύτωνα. Όποιος και αν ήταν ο στόχος του, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να τεθεί αμετάβλητη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις αλχημικές και τις επιστημονικές προσπάθειές του. Με τον όρο χημεία περιγράφεται συνήθως το σύνολο των αλχημικών ερευνών της εποχής του Νεύτωνα. Στις αρχές της περιόδου που αποκαλούμε συνήθως σύγχρονο κόσμο, η χημεία εξαπλωνόταν σε τρεις βασικές περιοχές. Κατ' αρχήν, οι χυμικοί διεκδικούσαν μια μεγάλη ομάδα τεχνολογιών οι οποίες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πρώιμης σύγχρονης φαρμακολογίας. Με αυτές τις τεχνολογίες δόθηκε νέα έμφαση στα ορυκτογενή φάρμακα και ασκήθηκε μια εξίσου σημαντική πίεση για τη χρήση των εργαστηριακών τεχνολογιών όπως η απόσταξη και η εξάχνωση στην παραγωγή φαρμάκων. Η χημική ιατρική ή ιατροχημεία ήταν ένας από τους σημαντικούς νέους τομείς της πρώιμης σύγχρονης ιατρικής επιστήμης και το δεύτερο βασικό τμήμα των ιατρικών σπουδών. Εντέλει, η προσπάθεια δημιουργίας χρυσού από διάφορα υλικά, προσπάθεια που αναφέρονται συχνά με τον ελληνικό όρο χρυσοποιεία, παρέμεινε βιώσιμο ερευνητικό πρόγραμμα για τους χημικούς του δέκατου έβδομου αιώνα. Ο Νεύτων ανακατεύτηκε και με τους τρεις σημαντικούς κλάδους της χημείας σε ποικίλους βαθμούς και θα ήταν σημαντικό να διερευνηθεί πώς η χημική τεχνολογία σχετιζόταν με τις άλλες επιστημονικές επιδιώξεις του». 77

78 Ορισμένα από τα σύμβολα που χρησιμοποιούσε ο Ισαάκ Νεύτων (Από τη Βικιπαίδεια) 78

79 H αληθινή λίθος των φιλοσόφων ακτινοβολεί στην καρδιά για την επίτευξη επιστημονικών εφαρμογών, για την πνευματική ανέλιξη της ανθρωπότητας. Όλες αυτές οι διαδικασίες γίνονται στο αδιόρατο αυτό αιθερικό φως. Η γένεση αυτή δεν είναι ορατή στο φυσικό πεδίο, παρόλο που όλα είναι παρατηρήσιμα και υπολογίσιμα. Είναι ένα σύστημα ροής με μια ισορροπία. Εν τη γενέσει του, το όλο σύστημα, γίνεται ορατό στο μεταφυσικό πεδίο το οποίο είναι το μέσον για να κατανοήσουμε το φυσικό. Όταν σπάσουμε αυτό το φράγμα θα δώσουμε απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα. Όταν μελετάμε κάτι, δεν νοιαζόμαστε για τις επιδοκιμασίες! Ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα δεν αφήνει μια στιγμή να του αλλάξει την ομαλή ροή της ζωής του και δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους. Υπάρχει ένας αυτοματισμός στην φύση και η ταύτιση, αυτές οι δύο έννοιες αλλάζουν κάτι από θετικό σε αρνητικό ή από αρνητικό σε θετικό. Συνήθως όμως γίνεται το καλύτερο που είναι από αρνητικό σε θετικό. Το αλχημικό φως λειτουργεί για τη δόξα, το μυστήριο της ζωής. Όταν δεν μπορεί να ερμηνεύσει το μέλλον επεμβαίνει. Δεν ερμηνεύει σημαίνει δεν προσδιορίζει, τότε η επέμβαση γίνεται στο πεπρωμένο, σε μια στιγμή του για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Αυτή είναι από τις βασικές αρχές του αλχημικού φωτός πρόβλεψη του μέλλοντος και επέμβαση για το καλύτερο. Μόνον όταν ο άνθρωπος συμμετέχει στην ενέργεια των φυτών, του φωτός, του αέρα του νερού, της πέτρας, του χώματος, ο νόμος κυριαρχεί με ένα σχέδιο παρέμβασης, εφόσον έχει προηγηθεί η επιστρέφει στην αληθινή αλχημεία, που είναι η αναγέννησης της ψυχής. Τότε ο άνθρωπος εξυψώνεται και γίνεται ουράνιος. Η αληθινή αλχημεία δεν έχει ξόρκια και διάφορες αλχημικές κατασκευές, έχει φως νοητό για πίστη αγάπη ελπίδα. Το θαύμα έχει νόμο που παρεμβαίνουν τα πάντα για να μην λυπηθεί, να μην απογοητευτεί, να μην λειτουργήσει σε κατώτερα ψυχικά επίπεδα ο άνθρωπος. 79

80 3.3 Αγάπη - Πίστη Ελπίδα Η Αγάπη η πίστη και η ελπίδα, είναι καταλυτικές λειτουργίες μέσα σε έναν κόσμο που δεν μπορούμε να τον συλλάβουμε διότι έχει να κάνει με την μεταστοιχείωση και την μετουσίωση σε μια πορεία ένωσης μοναδικής και όχι απλώς παράλληλης. Η πίστη είναι δεδομένη στην θρησκευτική ευλάβεια και είναι αυτή που θα μας σώσει αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πίσω από την κατάληξη ότι τελικά η πίστη μας έσωσε, ή δεν χάσαμε την ελπίδα, ή ότι η αγάπη είναι πανάκεια, υπάρχουν κι άλλα θέματα λεπτότατα άλλης φύσεως που προϋπάρχουν για να διαγράψουμε ένα πεπρωμένο ή για να πούμε όπως λέει ο σοφός λαός «έτσι ήτανε γραμμένο». Ας επιχειρήσουμε να δούμε την ουσία πίσω από τα εξωτερικά φαινόμενα. Πρώτα όμως θα χρειαστεί να μην δούμε τίποτα ξεκομμένο που λειτουργεί μεμονωμένα, από τα πιο απλά θέματα που αφορούν τα αντικείμενα τα πράγματα μέχρι τις επιστήμες διότι κι αυτές κάπου ενώνονται και γίνονται ένα. Όπως έχω γράψει σε προηγούμενο κεφάλαιο οι πλανήτες έχουν ψυχή, αν αφαιρέσουμε το χρυσό, το ασήμι, το χαλκό και το σίδηρο καθώς και άλλα πετρώματα, θα δούμε ότι έχουν μέσα τους ψυχή. Θα δούμε ότι τα στοιχεία μαζί με τον πυρήνα αποτελούν τη ψυχή. Ένα αέναο ταξίδι μεταστοιχειώσεων στην πολυμορφία της ύλης συντελείται μέσα από τη δημιουργία της γέννησης η οποία κι αυτή λειτουργεί ασταμάτητα. Μιας γέννησης που έχει συνείδηση! Αν υποθέσουμε ότι κάθε στοιχείο και πέτρωμα είναι στοιχείο σύμβολο ψυχής που όλα μαζί αντανακλούν στην ψυχή μας, τότε θα αντιληφθούμε τι εστί πνεύμα. Στη γη θα πάρουμε τη φωτιά, διότι είναι μία πύρινη μάζα και έξω από τη γη φως που κι αυτό είναι, μια άλλου τύπου πύρινη μάζα. Αν ενώσουμε το πυρ και το φως θα έχουμε την αναντιστοιχία του πνεύματος. Στον άνθρωπο την πνευματικότητα. Η αλχημεία του φωτός δρα σε ευρύτερους κόσμους και φέρνει δημιουργία πέρα από κάθε φυσικό στοιχείο. Αν ενωθεί με το δικό μας φως, το φως του ήλιου που και αυτό έχει αλχημικό απόθεμα θα προκύψουν τα στοιχεία. Η μεταστοιχείωση! Η μεταστοιχείωση υπάρχει και στο πνεύμα, είναι η ηθική μεταστοιχείωση η οποία έχει ηθική έννοια διότι παίρνει μέρος το σώμα και το πνεύμα και η ψυχή του ανθρώπου και εννοούμε τις ζωικές, στοιχειακές και υλικές μας ιδιότητες. Έτσι παίρνει μέρος και ένα πεπρωμένο, μια ζωή που με την ηθική της αξία γίνεται ένα με το νόμο της ηθικής μεταστοιχείωσης. Αν το σύμπαν είναι μέσα μας και έχει τη δυνατότητα να αναγεννάται, τότε και η ψυχή το ίδιο παθαίνει περνάει στην αναγέννηση. Η γήϊνη φύση, ο ακατέργαστος άνθρωπος ψυχικά και πνευματικά αποβάλλοντας ελαττώματα και τη βαριά ύλη, μπορεί να εισχωρήσει σε πιο βαθειά συναισθήματα και να προσεγγίσει άγνωστα πεδία με βαθύτερους στοχασμούς με στόχο την τελείωσή του. Μπορεί σωματικώς και πνευματικώς να «καθαριστεί», η συνεχής μετεξέλιξή του, θα τον κάνει να εξευγενιστεί, κάτι που δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να το πιστέψει. Η ομορφιά άλλων πνευματικών κόσμων γίνεται ολοφάνερη με την πίστη, την αγάπη, την ελπίδα. Στο σώμα ο άνθρωπος που είναι «συνουσία» ένα χημείο, θα παράξει χυμούς με αυτό τα συναισθήματα. Χυμούς θα παράξει και με τις ασθένειες. Χυμούς και με το απρόβλεπτο και την αποτυχία. Γιατί όμως να έλθει κάτι δυσάρεστο όταν μια ανώτερη ποιότητα θα το εμποδίσει, στην έλλειψη ηθικής. Η καρδιά του νου μας και τα κίνητρα είναι εκείνα που καθορίζουν πάντα την ηθική. Η πίστη σε αυτήν δείχνει την ποιότητά μας. Όταν το εξευγενισμένο μέταλλο που έχουμε μέσα μας ενωθεί με ένα άλλο φως μεταλλικό αλχημικό, στο μικρόκοσμο θα λειτουργήσει η αντανάκλαση των μεταμορφώσεων του μικρόκοσμου. 80

81 Η πολυδιάστατη ενέργεια, μεταξύ μικρόκοσμου και μακρόκοσμου και τανάπαλιν, εμπεριέχει εναρμονισμένα και ενοποιημένα όλο το νόμο των αντιθέσεων, από το ξεκίνημα του άυλου κόσμου μέχρι τη σύνδεσή του με τον υλικό κόσμο. Η πάλη στη ματαιότητα, στο θάνατο ακόμη και της ελαχιστότατης ύλης μέχρι τη μεταμόρφωση και την ανάσταση της ζωής ξανά, μιας τελετουργίας που συντελείται συνεχώς παντού και πάντα, θέλει ελπίδα. Η ελπίδα είναι αποτέλεσμα γνώσης, η γνώση φέρνει αγάπη. Όλα αυτά θέλουν όμως πίστη. Η πίστη είναι μια λειτουργία που βρίσκεται πίσω από τα σύμβολα και σε αυτό που αντικατοπτρίζει τη ζωή. Έχει συνείδηση η πίστη και η πίστη συνείδηση. Η ουσία της συνείδησης, προβάλλει και τότε η λειτουργία αυτή είναι ικανή, κάτι να το μετουσιώσει να το αλλάξει, αν το «πετράδι» της είναι εξαγνισμένο χρυσό. Αν το φως λάμψει και ελευθερωθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι η μήτρα της γέννησης δεν έχει σχέση απλώς με τα στοιχεία αλλά με τον σπόρο. Ο σπόρος που είναι και στα στοιχεία, σε όλων των ειδών τα στοιχεία. ταξιδεύει σαν το πλαγκτόν μόνο που είναι αόρατος κι έχει συγκεκριμένο τύπο χημείας. Συγκεκριμένο τύπο χημείας έχει και η ψυχή είναι κι αυτή σαν ένα πλάσμα και δεν διαφέρει σε τίποτα αφού μπορεί να παίρνει ακόμη και τη μορφή του σώματός μας, που την φιλοξενεί. Πίστη- Αγάπη- Ελπίδα, είναι χριστιανικές έννοιες, λέξεις θρησκευτικές. Στην χριστιανική θρησκεία τα σημαντικά δεν είναι εκείνα που ειπώθηκαν είναι εκείνα που συνέβησαν σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αποστόλων όπως του αποστόλου Πέτρου, του Παύλου, του Ιωάννη του Χρυσόστομου και πλήθος άλλων μαθητών του Χριστού. Ο κλήρος, έχει σήμερα να διαχειριστεί το Λόγο και Λόγος είναι ο θεός δεν απέχουμε και πολύ από αυτόν. Μιλούν για αυτά που διαδραματίστηκαν όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο, ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο του Χριστού και εμφανίσθηκε μπροστά μας. Εμφανίσθηκε πάλι ανάμεσά μας με την κάθοδο του Αγίου πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής. Ο Λόγος είναι ο θεός, ο θεός είναι το άπειρο φως, η δημιουργία ολόκληρη. Ο Λόγος είναι η ουσία της ανώτερης ύπαρξης της ύψιστης ύπαρξης. Αυτή η ύπαρξη λειτουργεί αρχετυπικά και μέσα μας. Έχουμε μέσα μας το θεό. Αυτήν την ουσία κατέχει ο κλήρος και έχει το προνόμιο να την επικαλείται καθημερινώς με το Λόγο τη πίστη οδηγό, την αγάπη την αλήθεια. Ο ίδιος λόγος υπήρχε και στα Ορφικά, στο αρχέτυπο της γνώσης όλης. Ακόμη και οι φιλόσοφοι όπως ο Πλάτων είδαν το Λόγο σαν το μέσο επικοινωνίας με τις Ιδέες, τις αρχέτυπες ουσίες των όντων. Για τον Μοντεσκιέ ο λόγος είναι ευχαρίστηση η θελκτικότερη, η ευγενέστερη αίσθηση. Στην πραγματεία του, «Περί Καλαισθησίας», αναφέρει μεταξύ άλλων «Έχω πει συχνά πως ότι μας προκαλεί ευχαρίστηση οφείλει να είναι βασισμένο στο λόγο και ό,τι δεν υπακούει σε αυτή την αρχή από ορισμένες απόψεις, αλλά παρά ταύτα καταφέρνει να μας ευχαριστεί, οφείλει να παρεκκλίνει από το Λόγο όσο γίνεται λιγότερο». (Montesquieu, 2008, σελ. 88). Το φως που είναι στοιχείο του μυστηρίου του απείρου είναι το άκτιστο φως διότι είναι άπειρο. Το πανάγαθο φως!. Αυτό που είναι πέρα από τα σύμπαντα τα φωτεινά πέρα από άλλα σκοτεινά, άλλα κενά, πέρα από κάθε τι. Υπάρχει σαν το σχήμα του λοτού, όχι επακριβώς αλλά σαν αυτόν. Είναι μια καρδιά βυθισμένη σε μια λίμνη φωτός. Αυτός ο μακρινός κόσμος είναι μέσα στο μικρό μας κόσμο, μας έδωσε το μέλλον που μετατράπηκε στο πεπερασμένο κι εμείς το είπαμε παρόν. Πώς να χωρέσει η έννοια του θείου σε ένα τέτοιο μυαλό όπως το ανθρώπινο αν δεν ζήσει στην υπέρβαση, το υπέρκοσμο και το υπέρλογο για να κατακτήσει αυτό το μεγαλείο. Αυτό που διδάσκει η χριστιανική θρησκεία έχει το Λόγο του άκτιστου φωτός την ουσία του θεού που δεν έχει θάνατο. Γι αυτό και στην ορθόδοξη 81

82 εκκλησία, η ανάσταση του Πάσχα θεωρείται πολύ σημαντική και μεγάλη γιορτή. Όχι πως τα Χριστούγεννα δεν είναι, αλλά το Πάσχα έχει το έντονο μυστηριακό κλίμα, μια τελετουργική διαδικασία που αφορά στην πάταξη του θανάτου, το υπέρκοσμο. Ο Χριστός, αναστήθηκε η ενσάρκωση του φωτός και του Λόγου του, το πρόσωπο του ίδιου του θεού, το άκτιστο φως. Αυτό που έρχεται από τα μέρη των αθάνατων που έχουν το ελιξίριο της ζωής την αγάπη, την πνευματικότητα, την ανάσταση εκ νεκρών. Τι πιο μεγάλο από αυτό! Τα λόγια του σεβασμιότατου Τιμόθεου Κ. Κιλίφη, μας οδηγούν στο μυστήριο για να δούμε το θεό, και μας μιλάει για μια έκσταση που νιώθουμε όταν βλέπουμε τη δημιουργία του, που είναι και η απόδειξη ότι υπάρχει θεός. «Βλέποντας λοιπόν, τη σοφία που κρύβει η δημιουργία αμέσως μπαίνεις στο μυστήριο του αόρατου Δημιουργού. Τα καταπληκτικά φαινόμενα του πνευματικού και υλικού σύμπαντος σε οδηγούν σε έκσταση. Έτσι, από την όραση, περνάς στην υπερόραση. Και μέσα από τη λογική περνάς στο υπέρλογο. Στο μυστήριο. Στην από-κάλυψη της αλήθειας, τη μοναδική δύναμη για να ερμηνεύσεις σωστά, τόσο την ύπαρξή σου, όσο και την ύπαρξη ολόκληρου του σύμπαντος. Βγαίνεις από τη «λήθη» και μπαίνεις στην αλήθεια. Στην αληθινή γνώση. Στην γνώση που είναι πιο πάνω από τη μεταβαλλόμενη γνώση της επιστήμης». (Κιλίφης, 1986, σελ. 25) Εδώ η αληθινή γνώση είναι η αφύπνιση. Η έκσταση είναι και μέθεξη, ανοίγουν τα κύτταρα του εγκεφάλου ακολουθώντας το σωστό δρόμο και μπαίνουμε στην αλήθεια. Πολλοί έχουν ξεστομίσει χίλια δύο για τον κλήρο. Δεν είναι έτσι! Διότι, είναι αυτοί που στις δύσκολες στιγμές του έθνους κράτησαν τον Ελληνισμό όρθιο, τη γλώσσα από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, ας μην ξεχνάμε ότι κρατούν μέχρι σήμερα ζωντανό το αναστημένο σώμα.. Είναι αυτοί που και οι τελευταίοι έγιναν πρώτοι στο σώμα του Χριστού το οποίο είναι η εκκλησία, μπορεί να μην είναι όλοι οι ιερείς άγιοι, αλλά το άγιο υπάρχει. Και μόνο που συμβαίνει αυτό, ο άνθρωπος έχει καταφέρει να φθάσει στην τελείωση. Η τελείωση είναι ομορφιά και ομορφιά είναι η τελείωση! Με την τελείωση και το φως της γνώσης, μιας γνώσης αλλιώτικης από τις άλλες που εξηγεί της γης το ανεξήγητο, ταξιδέψαμε νοερά, σε άλλους κόσμους ξεκινώντας από το μηχανικό μέρος μιας αλχημείας φωτός, φθάνοντας στο πνευματικό μέρος του μυστηρίου της ζωής που είναι το φως, η ίδια η ζωή χωρίς το θάνατο! Όλα όμως αυτά δεν γίνονται χωρίς την σύνδεση και για να έχουμε σύνδεση να είμαστε ένα κανάλι με το πνεύμα και το θείο θέλει αγάπη. Η αγάπη είναι το παν! 82

83 3.4 Τελείωση και Ομορφιά και Κάλλος Άφθαρτο Δεν υπάρχει γεννημένος οργανισμός κάτω από το φως του ήλιου, που να έφθασε στην τελείωση και δεν εξέφρασε το ωραίο, την ομορφιά το κάλλος. Ακόμη κι ο Χριστός, ο οποίος δεν ασχολήθηκε με τα εγκόσμια, δεν νυμφέφθηκε, δεν απέκτησε απογόνους, δεν ασχολήθηκε με τον σαρκικό έρωτα, λέγεται πως ήταν πανέμορφος. Κανένα πλάσμα στο σύμπαν που παίρνει ουσίες φωτός και έχει καλλιεργήσει ικανότητες για το κοινό καλό σε υπέρτατο βαθμό, δεν είναι κοινό θνητό. Έχει κάτι που έλκει, έχει κάλλος και δύναμη είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Αναλογικώς στο σώμα είναι εναρμονισμένο αυτό το πλάσμα με το σύμπαν, έχει μια γεωμετρία που αγγίζει την αρμονία, έχει τον αριθμό της αρμονικής συμμετρίας. Δεν θα μπορούσε να μην είχε αυτή την ομορφιά, την αρμονική συμμετρία, αυτό το σώμα, διότι ήλθε στη γη για να την εκφράσει. Το πρώτο που έχει σαν σημάδι, των εκροών και των εισροών μιας συγκεκριμένης φωτοχημείας, είναι στα μάτια. Όλα τα όργανα και κάθε ένα ξεχωριστά είναι όμορφα. Δεν υπάρχει η ομορφιά μόνο στο σύνολο των μελών του σώματος αλλά και ξεχωριστά στο κάθε ένα μέλος. Ένας θεός είναι πάντα ωραίος! Ένας ημίθεος, ένας ήρωας είναι πάντα ωραίος. Κι ένας ακόμη που κάτι φέρει από τα παραπάνω σημάδια, είναι πάλι με άπειρο κάλος γεννημένος. Είναι μια προσωπικότητα ξεχωριστή. Όχι πως οι άλλοι άνθρωποι είναι άσχημοι, διότι όλα τα πλάσματα κρύβουν μια ομορφιά μέσα τους και έξω τους, αλλά πρόκειται για κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο είναι το μαγνητικό πεδίο στα μάτια. Η φωνή, η έκφραση του προσώπου, η κίνηση. Ο νους εκφράζει πάντα ομορφιά οι σκέψεις το ίδιο, η ψυχική ηρεμία και ο ενάρετος θα εκφράσει ομορφιά, όμως το υπέρτατο κάλλος κάτι δείχνει σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μας που ήλθε να εκφράσει και να συμβολίσει αυτό το κάτι. Συμβολίζει την ύπαρξη του υπερπέραντος με τα πλάσματα αυτά, που ήλθαν να μας δώσουν μια μικρή ώθηση και να φύγουν Αυτά τα ατέλεια πλάσματα έχουν την ομορφιά που είναι το σημάδι της τελείωσης. Νους υγιής εν σώματι υγιή, αυτό σημαίνει στην βαθύτερη έννοια, ότι το σώμα θα επιτρέψει να δει η ψυχή την ομορφιά. Σύμφωνα με τον Τζών Νταν, τον Άγγλο ποιητή και θεολόγο μυστικιστή, αυτή η τελειότητα που το σώμα κατέχει, είναι εκείνη που του δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρει στο νου του, όλες τις απολαύσεις. Όπως μας εξηγεί, στο βιβλίο του. «Παράδοξα Προβλήματα, Βιαθάνατος»: «Το σώμα μου δίνει την άδεια στην ψυχή μου να δει τις ομορφιές του κόσμου, μέσα από τα μάτια μου και επιφορτίζει τα όποια όργανά του, για την μεταβίβαση όλων των αισθητικών απολαύσεων. Όμως δυστυχώς η ψυχή μου δεν μπορεί να υποχρεώνει οποιοδήποτε μέρος του σώματός μου, που δεν προσφέρεται να δει ή να ακούσει». (Νταν, 2007, σελ. 23). Ερμηνεύοντας το κάλλος στο σώμα, ο Τζών Νταν (Donne John), σε ένα του δοκίμιο, τα προτίμησε, τα δώρα στο σώμα, γράφοντας ότι τα δώρα του σώματος είναι καλύτερα από τα δώρα του νου ή της τύχης και εξηγεί το γιατί. Η ομορφιά όπως προανέφερα είναι το σημάδι της τελείωσης, το θαύμα το ίδιο. Το πνεύμα είναι και αυτό σημάδι της ομορφιάς και της τελείωσης, εξαρτάται πόσο θα εργαστούμε για να ολοκληρωθούμε και να αγγίξουμε την τελείωση, πόσο θα μας αρέσει αυτή η άσκηση του πνεύματος που έχει μέσα τη μέθεξη και πόσο αυτό θα μας τραβήξει για την ανέλιξη και τη σύνδεση με το θειο, αφού όμως πρώτα το ανακαλύψουμε. Η πλάνη δεν χωράει στην ομορφιά που τόσο μόχθησε κανείς και κόπιασε για να την δει και στη συνέχεια να αμειφθεί για τους καρπούς του κόπου του. Ό,τι σημαντικό και καταπληκτικό υπάρχει στον άνθρωπο, υπάρχει και στη φύση και στο σύμπαν. Το ωραίο και το υψηλό είναι ανάμεσά μας, στη διπλανή μας πόρτα. Δεν 83

84 είναι μακριά από εμάς, δεν χρειάζονται μακρινά ταξίδια για να τα ανακαλύψουμε, όλα είναι δίπλα μας κοντά μας. Ακόμη και ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος να υπάρχει που δεν είναι μόνο ένας αλλά πολλοί, βρίσκεται σε ακτίνα μόλις λίγων μέτρων από εμάς, θα μας συναντήσει ακόμη κι αν εμείς θα πάμε εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτόν. Επειδή αναφέρθηκα στην ομορφιά και το Χριστό έχω να πω, ότι δεν ήταν απομακρυσμένος από το κόσμο, ακόμη κι αυτός που ήταν ο θεός δεν μας είδε αμαρτωλούς άσχημους βρώμικους κατώτερους. Ήταν ανάμεσά μας, δίπλα στον άνθρωπο και μπόρεσε να είναι στη συνέχεια πάλι στα έθνη με του μαθητές του και τους αποστόλους. Το σημαντικό, το αληθινό το ωραίο το ασύλληπτο, το θείο δεν κρύβεται, δεν έχει λόγους να κρυφτεί, μήπως χάσει την αξία του, μήπως ξεπέσει, μήπως πάθει κακό, μήπως ασχημαίνει, μήπως γίνει γνωστικό και κοινό και ασήμαντο, δεν υπάρχουν αυτές οι έννοιες στην ομορφιά και στην τελείωση, διότι η τελείωση δεν αλλοιώνεται από τίποτα και κανέναν, έχει λάμψη και κάλλος. Το πιο σημαντικό είναι πάντα το πιο απλό, το πιο λειτουργικό το πιο σοφό και ανθρωποκεντρικό. Δεν είναι σε κάποιο σύμπαν που πρέπει να πάμε μετά από χιλιάδες χρόνια γιατί ακόμη κι αυτά τα σύμπαντα είναι δίπλα μας με όντα και ψυχές και φαίνονται κάτω από το δικό μας φως, στο φως του ήλιου. Δεν βρίσκονται σε θρόνους και τίτλους και αξιώματα και τιμητικούς τίτλους ούτε σε περιοχές για μεγιστάνες και ανθρώπους που έχουμε ηρωοποιήσει και τους εμφανίσαμε ως αστέρες και θησαυρούς ανεκτίμητους γιατί είναι άνθρακας ένας τέτοιος θησαυρός. Βρίσκεται στο σπουδαίο και στο αγαθό για μας όλους και όχι για τους εκλεκτούς. Οι θρόνοι είναι του πνευματικού κόσμου. Ούτε είναι φρόνιμο και δίκαιο αυτό που δεν μπορούμε να διακρίνουμε και να του αποδώσουμε τη σωστή ερμηνεία, λόγω πνευματικών ελλείψεων και ομορφιάς να λέμε αβίαστα και με μεγάλη ευκολία πως πρόκειται για φαυλότητα και απατεωνιά. Το σπουδαίο και το αγαθό ξανάρχεται μπροστά μας ανά τους αιώνες εμείς τι κάναμε; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα καθώς και πως θα το αποφύγουμε να μην το ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Το χριστό δεν τον καταλάβαμε και τον σταυρώσαμε. Όπως καλά παρατηρεί ο Francois Mauriac, ο Γαλιλαίος αυτός της κατωτάτης στάθμης, μέλος μιας πολύ φτωχής οικογένειας που τον ειρωνεύονται είχε μια τέτοια εξουσία πάνω στην ύλη, ώστε ξεσήκωνε το λαό, οι αρχιερείς για να χτυπήσουν τον απατεώνα αυτό, θα προσφύγουν στον χειρότερο εχθρό τους το Ρωμαίο. Στα μάτια τους, ήταν ένας που χαρίζει αμαρτίες και που η βλασφημία του ξεπερνάει κάθε βλασφημία. (Mauriac, 1952, σελ. 8) Στο κάλλος δεν λειτουργεί τίποτα διαιρεμένο, ότι αφορά την ομορφιά είναι συνδεδεμένο με την ομορφιά του παντός. Δεν μπορεί μια τελείωση μια ομορφιά να αφορά το βασίλειο των φυτών και να είναι κατώτερη από μια άλλη όλες οι ωραιότητες έχουν μια κλίμακα ισότητας και αναντιστοιχίας. Δεν υπόκειται κάτι στη διαίρεση, ούτε στην μεμονωμένη ομορφιά τη μοναδική την ανεπανάληπτη. Την απείρου κάλους ναι! Την ομορφιά την ασύλληπτη ναι! Όχι όμως της μιας και μοναδικής, διότι οι ομορφιές του ζωικού και του φυτικού βασιλείου, είναι πολλές αλλά στην ουσία είναι μία όπως μία είναι και του ορυκτού βασιλείου. Πολύ εύστοχα το αποτυπώνει ο Κάρολος Λαλό όταν αναφέρεται στην αισθητική, μας λέει τα εξής: «Το κάλος ενός όντως ή ενός έργου απορρέει εκ των ιδιοτήτων του όντως ή του έργου αυτού. Αι ιδιότητες αύται επιβάλλονται εκ των έξω εις το πνεύμα του παρατηρητού όπως περίπου μια φωτεινή εντύπωσης εις τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού. Δεν τας δημιουργεί αυτός (ο παρατηρητής), εάν δεν παρέμβη δια να τροποποιήση, δεν δύναται παρά να τας αλλοιώσει μόνον. Τοιούτο το απόλυτον Κάλλος κατά τον Πλάτωνα όπως το Αγαθόν ή το Τέλειον, όπερ αντικατοπτρίζει, υφίσταται προ ημών, άνευ ημών, και έξω ημών εις τον υπεραισθητόν κόσμον των Ιδεών. Θετικότερον ή αισθητική αξία ενός ζώου εξαρτάται εκ της κατά το μάλλον ή ήττον υψηλής θέσεώς του εις την 84

85 κλίμακα των όντων, οίαν οι φυσιοδίφαι δύνανται να την καταρτίσωσι το ανθρώπινον κάλλος είναι ανώτερον του ζωικού κάλλους και το ζωικόν ανώτερον του φυτικού ή ορυκτού, αν δύναται ούτο να λεχθή, κάλλους όμως όλα είναι ίσα κατά τα άλλα». (Λαλό, 1930, σελ. 10). Άρα το κάλλος είναι το αγαθό και το τέλειο το οποίο και αντικατοπτρίζει, υφίσταται πριν από εμάς, χωρίς εμάς και έξω από εμάς στον υπεραισθητό κόσμο των Ιδεών και όλα του κάλλους είναι ίσα μεταξύ τους. Αυτό ερμηνεύεται και διαφορετικά, ότι το κάλλος προϋπάρχει είναι το τέλειο και αγαθό και λειτουργεί μέσα στην ισότητα και όχι στην ανισότητα. Τα ορυκτά λειτουργούν με την ομορφιά των ορυκτών, τα ζώα με την ομορφιά των ζώων και οι άνθρωποι με την ομορφιά των ανθρώπων, με τα κριτήρια τους. Το κοινό μεταξύ τους είναι η τελείωση γιατί το κάλλος απευθύνεται στην τελείωση και είναι αυτή που φέρνει την ισότητα του κάλλους, στα βασίλεια. Του φυτικού, του ορυκτού, του ζωικού βασιλείου, του ανθρώπινου και άλλων. Η ιδέα του υπεραισθητικού κόσμου του Πλάτωνα, είναι η μεταφυσική πραγματικότητα. Θεωρώ ότι αυτή η Ιδέα είναι το μεταφυσικό στοιχείο σε όλα τα βασίλεια και αυτή η πραγματικότητα κάνει περισσότερο αισθητή την παρουσία της από κάθε άλλη φορά όταν πρόκειται να θέσει σε λειτουργία μια άλλη νόηση, ένα άλλο νόημα στον αισθητό κόσμο ανάλογα με ποιο κόσμο έχει επιλέξει κάθε φορά να λειτουργήσει μέσα στη σπείρα. Η γεωμετρία της τελείωσης και της ομορφιάς είναι κλεισμένη μέσα σε αυτή την σπείρα καθώς έχει εκείνη την προϋπάρχουσα προέλευση του κύκλου και της ισότητας. Στο φυσικό κόσμο όλα θα κάνουν το κύκλο τους στον μεταφυσικό κόσμο τον υπεραισθητό ο κύκλος της ισότητας, είναι αέναος δεν σταματάει ποτέ, δεν τελειώνει. Το κάλλος δεν έχει τέλος δεν έχει ημερομηνία λήξεως είναι αθάνατο. Είναι άφθαρτο!! Επομένως αυτή η άλλη νόηση έχει το μεταφυσικό στοιχείο και δεν μπορεί να πει κανείς ότι σήμερα την έχει κι αύριο την χάνει, ούτε μπορεί αυτή η άλλη νόηση να έχει ημερομηνία λήξεως, να είναι εφήμερη, σήμερα να ασχολούμαστε και αύριο να μην μας απασχολεί, θα βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη και θα είναι διαρκώς παρούσα εντός κι εκτός ύλης. Γι αυτό κι ο Κάρολος Λαλό πολύ καλά μας λέει: «Το ωραίον είναι η ιδέα διαφαινομένη δια μέσου της ύλης αποβαίνουσα δηλαδή αίσθημα καίτοι παραμένει υπερφυσική αποκάλυψις». (Λαλό, 1930, σελ. 53). Το μεταφυσικό στοιχείο είναι σε μεγάλο βαθμό στο ωραίο και το υψηλό, αυτό που θα κοιτάξουμε με δέος. Το υπέροχο, το εξωπραγματικό που ξεπερνάει το κοινώς ωραίο. Αυτό είναι που δεν μπορούμε όλοι να επικοινωνήσουμε δεν το καταλαβαίνουμε όλοι. Ωστόσο όμως δεν μπορούμε και να το αμφισβητήσουμε, είναι συνεχώς εμπρός μας. Αυτό το εξωπραγματικό στο συνεχές και το αθάνατο θα μας προκαλέσει άλλα συναισθήματα και αισθήματα αναγκαία για κάθε άνθρωπο ως επί το πλείστον θρησκευτικά αισθήματα. Θα παραμείνω στον Κάρολο Λαλό ο οποίος μας λέει για το Υπέροχον (υψηλόν): «Είναι λοιπόν για την διάνοιαν μια σύγκρουσις ιδεών προς απόφανσιν, εν αίνιγμα προς λύσιν από περιωπής του οποίου δε η λύσις οφείλει να είναι έξω ημών, έξω και της φύσεως. Λόγω της οικειότητας αυτής με το υπερπέραν και το άπειρον, έχει πάντοτε κάτι το θρησκευτικόν ή το μεταφυσικόν». (Λαλό, 1930, σελ. 87). Όταν κάτι μας δείχνει το υπέρτατον κάλλος και είναι αθάνατο μπορεί να μας προκαλεί θρησκευτικά αισθήματα και θρησκευτικές αναζητήσεις και είναι κατανοητό, όμως το αίνιγμα που υφίσταται πάντα στο μεταφυσικό, είναι το μη εξηγήσιμο και καλούμαστε να λύσουμε αυτό το αίνιγμα με τα εννοιολογικά εργαλεία που μας είναι γνωστά, πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο και αδιανόητο, αν δεν εισάγουμε νέα εννοιολογικά εργαλεία. Βασική παράμετρος αυτής της λύσης είναι πρώτα η απάντηση της εξέλιξης ή της γένεσης από το μη όν και το μηδέν στο είναι που σημαίνει θεός και οντότητες. 85

86 Οντότητες στο είναι εκ του μη όντως. Πώς γίνεται θα πει κάποιος, μα η απάντηση βρίσκεται στον πηλό. Ο Χριστός έφτιαξε οφθαλμούς από πηλό σε τυφλό που καθόλου δεν είχε για να δείξει πώς ο θεός και πατήρ όλων έπλασε τον άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο, εκ του μη όντως, όπως ο τυφλός δεν είχε οφθαλμούς. Ο τυφλός απέκτησε οφθαλμούς από το μηδέν από το τίποτα δηλαδή δεν είχε. Μετά απέκτησε τους οφθαλμούς και το φως του. Είχε έναν συμβολισμό αυτό το θαύμα του απείρου κάλλους και ομορφιάς που είναι ένα αίνιγμα και καλούμεθα να δώσουμε μιαν απάντηση πώς έγινε! Πως κατασκευάζουμε από το μηδέν. Αυτό μας έδειξε η τελείωση της ομορφιάς, το αίνιγμα της ζωής. Ο αφυπνισμένος άνθρωπος μπορεί αυτό το αίνιγμα να το λύσει γιατί δεν βασανίζεται από πόνο ανασφάλεια και φόβο. Μπορεί ακόμη να βρει το κεκρυμμένο και να ανακαλύψει το μυστικό. Είναι ένας φωτισμένος άνθρωπος που έχει γνώση του σύμπαντος. Έχει αντιληφθεί το πεπρωμένο του, ζει για κάτι ανώτερο πέρα από το θάνατο. Έχει πιεί το ελιξίριο! 3.5 Από το Μηδέν στο Ένα Μια Προβληματική Από το μηδέν πάμε στο ένα. Στη μαθηματική πράξη μηδέν και ένα ισούται με ένα. Ο θεός μετράει, είναι γεωμέτρης στα σύμπαντα που γεννήθηκαν εκ του μη όντως. Οι νόμοι του σύμπαντος είναι οι εξισώσεις. Οι εξισώσεις έχουν το ίδιο άθροισμα στο άπειρο τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Παίρνουμε δύο κύκλους ο ένας έχει συν και ό άλλος μείον. Έχουν κοινό σημείο στο κάτω μέρος του ενός και στο πάνω μέρος του άλλου σε δύο ημικύκλια, εκεί έχουμε γέννηση εκεί εξισώνεται η εξίσωση η οποία έχει το ίδιο άθροισμα από την μια μεριά και από την άλλη. Τους ενώνει το ίσον, όλες οι εξισώσεις εξισώνονται. Δεν υπάρχει ανισότητα στην εξίσωση γιατί είναι συμπαντικός νόμος. Ονομάσαμε θεό κάτι πέραν του δέοντος, αν θέλουμε να μιλάμε για έναν από τους βασικότερους νόμους τους σύμπαντος είναι η εξίσωση. Εξίσωση έχουμε πριν την ενέργεια ακόμη κι όταν έχουμε ροπή σε κάτι, εμείς ή τα πράγματα γύρω μας, κι εμείς θα λειτουργήσουμε σε μια εξίσωση ίδια αν έχουμε μπει στο ημικύκλιο. Η γένεση είναι ημικύκλια όπως η γονιμοποίηση του ωαρίου, έχει σχήμα πολλαπλασιασμού. Η εξίσωση που έχει σχήμα διαίρεσης φθίνει και μειώνει κάτι όσο αυξάνεται κάτι άλλο που το προκαλεί κι εκεί υπάρχει ένας ισοσκελισμός, όταν από το ημικύκλιο φύγουμε και ολοκληρωθεί ένας κύκλος. Ο κύκλος όταν αυτονομηθεί μπαίνει στο τετράγωνο, αρχίζει και λειτουργεί στον επίπεδο κόσμο και όχι στον καμπυλωτό. Το ίδιο και ο πολλαπλασιασμός μπαίνει στον επίπεδο κόσμο, γι αυτό έχουμε και τις γεννήσεις στη γη. Στη διαίρεση, κάτι που παραγόταν άρχισε να ολοκληρώνεται και να αυτονομείται όμως με τη διαίρεση γιατί με τον πολλαπλασιασμό τελειωμό δεν θα είχε η εξέλιξη. Η διαίρεση σε κάποια στιγμή θα αρχίσει να λιώνει κύτταρα στο σημείο, είμαστε κάτω από το νόμο των εξισώσεων και εξαρτώμεθα από την προαίρεση, αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε προαιρετικά και είναι στο χέρι μας, αλλά έχει μετά επιπτώσεις. Πριν κάτι γίνει ο νόμος της εξίσωσης το παύει για κάποιο λόγο μια λογική που επικρατεί και εμείς δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε. Έτσι τα πράγματα έχουν αναπάντεχα συμπτώσεις και τη δική τους μοίρα πάντοτε ακολουθούν και όχι αυτήν που τους φτιάχνουμε εμείς την πλαστική και την ψεύτικη. Αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε είναι ότι για κάποιο λόγο η διαίρεση δεν εξυπηρετεί μόνο τον επίπεδο κόσμο αλλά και τον καμπυλωτό. Όταν κάτι δεν παραγωγίζεται πλέον στον επίπεδο και τετραδιάστατο κόσμο ή τρισδιάστατο, τότε αρχίζει και γίνεται χρήσιμο και παραγωγικό στον κόσμο τον άυλο. Κάτι παύει να εργάζεται για τη γη, διότι είναι χρήσιμο σε άλλη διάσταση. Το 86

87 ακατανόητο εκεί βρίσκεται. Στο γεγονός ότι μας έχει διαφύγει ένας τέτοιος λογαριασμός. Κάποτε ρώτησα έναν πνευματικό δάσκαλο όταν ήμουν δεκαέξι ετών για μια παιδική μας φίλη που έπαψε να υπάρχει βιολογικά λίγο πριν πάει στο Γυμνάσιο. Γιατί να πεθάνει, πού είναι τώρα, τι έκανε που μέσα σε δύο μήνες μας αποχαιρέτησε. Μου απάντησε ότι την πήραν πίσω αυτοί που την έδωσαν, στους πνευματικούς συμπαντικούς νόμους δεν ταίριαζαν οι γονείς που είχε. Μου ήταν ακατανόητο να το εξηγήσω και να το ερμηνεύσω με λογική, διότι οι γονείς του κοριτσιού, διατηρούσαν βιβλιοπωλείο και μεγάλωσε με ανέσεις και αγάπη. Όταν ξαναρώτησα, πήρα την απάντηση ότι δεν επιτρεπόταν να τη στενοχωρούν, η αγάπη που έπαιρνε ήταν με λάθος τρόπο για μια καρδιά τόσο πολύ καλή. Και πάλι δεν κατάλαβα. Όταν μετά από χρόνια συνάντησα τη μητέρα του κοριτσιού στο δρόμο, είχε δίπλα της μια άλλη κοπέλα ολόιδια με αυτήν που έχασε με το ίδιο όνομα. Μόνο τα μαλλιά ήταν ένα, δύο τόνους πιο ανοιχτά τα υπόλοιπα ήταν λες και μίλαγες με εκείνο το κορίτσι που έφυγε, εντελώς σύντομα μέσα σε δύο μήνες από ανίατη ασθένεια. Υπάρχουν νόμοι και κανόνες στην ουράνια ζωή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική μας και που δεν τους γνωρίζουμε. Άθελά τους οι γονείς διέπρατταν ανομίες, μα τόσες και τόσες γίνονται κάθε μέρα σε μικρά παιδιά, στην Ινδία στην Αφρική και σε άλλες πολιτισμένες χώρες εννοώ, διότι άλλοι λαοί είναι πιο πολιτισμένοι από εμάς τους Ευρωπαίους όσον αφορά την κουλτούρα. Εγκλήματα σε βάρος των παιδιών γίνονται με την ασέλγεια, την παιδική εργασία και άλλα πολλά που τελειωμό δεν έχουν αν τα αναφέρουμε τώρα. Εδώ μιλάμε όμως για μοίρα για κάτι ατομικό, το οποίο εξηγείται με τον πάνω και τον κάτω κόσμο, όπως στην περίπτωση του κοριτσιού. Ό, τι υπάρχει εκεί υπάρχει και εδώ. Το εδώ και το εκεί είναι σημεία αλληλένδετα και τα δύο μαζί, μας κάνουν έναν κόσμο στο σύνολό του. Αν θέλουμε να εξηγήσουμε τέτοια συμβάντα ένα πρέπει να υποψιαζόμαστε, την πλαστικότητα της πραγματικότητας. Η ανίατη ασθένεια όντως υπήρξε αλλά για τα βαθύτερα αίτια είναι μια σικέ περίπτωση, η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού. Εκεί που ο κόσμος μας εξουσιάζεται, πολλές φορές από το Αλχημικό φως καθώς διαπερνά όλα τα σύμπαντα. Ένας σπόρος μια κουκίδα είναι αυτή που διαπερνά τα σύμπαντα. Όταν ένας κύκλος έχει μέσα μια κουκίδα έχει μέσα έναν σπόρο, έτσι είναι όλα τα σύμπαντα με έναν σπόρο. Με έναν πυρήνα αν τον ψάξουμε και τον καταγράψουμε θα έχουμε κάνει την «πυρογραφία» διότι το στοιχείο που κουβαλάει όλο αυτό το νόημα είναι η φωτιά. Το πυρ το φως! Άραγε το πρώτο κορίτσι κατά λάθος είχε αυτούς τους γονείς; Όχι βέβαια, τα πάντα δοκιμάζονται και προσπαθούν να ολοκληρωθούν μέσα στην παραγωγή με το γύρισμα των πλανητών, άλλοτε ολοκληρώνεται κάτι με επιτυχία κι, άλλοτε όχι. Ένας που μπαίνει στην Αρχιτεκτονική Σχολή θα μπορούσε να συναντήσει ένα σορό εμπόδια από ατυχείς συγκυρίες και να μην αποφοιτήσει. Ή να συμβεί το αντίθετο να την τελειώσει πριν της ώρας του λόγω υψηλών επιδόσεων ή μιας προχωρημένης εργασίας μιας βράβευσης εξ αιτίας κάποιων προσώπων πολύ καλών που τον πλαισίωναν και του έδωσαν το έναυσμα για την αριστεία. Θέλω να πω ότι αν έναν καλό σπόρο τον ρίξεις ανάμεσα σε αγκάθια κα πέτρες δεν θα θερίσεις στο τέλος καρπό, διότι θα τον πνίξουν τα ζιζάνια και το άγονο έδαφος. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της επιστροφής του κοριτσιού στην Πέμπτη διάσταση από όπου είχε προέλθει, διότι εκεί θα ήταν πάλι με τους δικούς της και πολύ χρησιμότερη. Το όμοιο κορίτσι που απέκτησε ξανά η μητέρα, την έκανε συναισθηματικά να νομίζει ότι ξανά είχε το κορίτσι που έχασε κι αυτό λόγω της μεγάλης ομοιότητας. Πιστεύω πως ήταν ένα σχολείο η ζωή για τη μητέρα εκείνη με μια σπουδή μεγάλη αφού εσωτερικά μέσα της επήλθε η διόρθωση. Με τη δεύτερη κόρη δεν ασχολήθηκε με θέματα ανούσια, ήταν πιο σοφή και ταίριαζε η αγάπη της περισσότερο με το δεύτερο κορίτσι όσον 87

88 αφορά την προσωπικότητά του. Όλα γυρίζουν και περιστρέφονται από το τίποτα προς έναν προορισμό, δεν έχουν τίποτα έτοιμο, πάνε για να φτιάξουν, να υφάνουν κάτι να δημιουργήσουν από το μηδέν να φθάσουν στο ένα. Το μικρό παιδί θα μάθει γράμματα στο σχολείο θα ξεκινήσει από την Άλφα Βήτα για να γίνει κάτι. Ο μαθητής θα ακούσει το πνευματικό του δάσκαλο για να του μάθει τη ζωή, να ζήσει δοκιμασίες και να φθάσει στην ολοκλήρωση, ενώ κάποτε τίποτα δεν ήξερε από αυτήν την διδαχή. Το ίδιο και οι μαθητές του Χρηστού πριν τους «αλιεύσει» εκείνος εκείνοι αλίευαν ψάρια ή υπηρετούσαν τους Ρωμαίους, τίποτα δεν ήξεραν από το φως και την αγάπη. Από το μηδέν έφθασαν στο ένα. Όλοι αυτό κάνουμε με τον τρόπο μας, οι νόμοι του σύμπαντος λειτουργούν και σχετίζονται μεταξύ τους με τον ηθικό νόμο, ο οποίος μας διδάσκει να αποβάλουμε τα βάρβαρα αισθήματα, το εγωισμό την αγνωσία, την απληστία, την αδικία. Όλα αυτά είναι λάθη που κάνουμε, με βαριές επιπτώσεις, ο δε θυμός που κανείς δεν μπορεί να τον αποφύγει, είναι δηλητήριο για τον οργανισμό ή εκείνο το περίφημο, γιατί αυτός και όχι εγώ και το λέμε με θυμό ή με φθόνο, είναι ό,τι χειρότερο για τον οργανισμό. Από το τίποτα να φθάσουμε στο ένα είναι πολύ μεγάλο κατόρθωμα. Σίγουρα αν δεν θα είμαστε αλάνθαστοι πράγμα που δεν γίνεται με κανέναν, τουλάχιστον θα έχουμε αποφύγει μια σειρά λαθών. Όπως εκείνη η μητέρα που έφθασε στο ένα αλλά με λιγότερα λάθη πλέον, αφού μέσα της πόνεσε και ήλθε η ίαση. Αλήθεια τι νόμοι είναι αυτοί, έχω αναρωτηθεί πάρα πολλές φορές. Χρειάζεται πόνος για να γίνει κανείς καλά; Η αλήθεια έχει πολλές εξηγήσεις όχι μόνο μια. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Η αλήθεια συνήθως δεν αρέσει Ας αποφύγουμε τα λάθη. 88

89 Κεφ. 4 Ο Μυστικός Κόσμος των Εικόνων 4.1 Εισαγωγή Ο ηλεκτρισμός με το ήλεκτρον δημιουργούν ηλεκτρομαγνητισμό, ηλεκτροχημεία και φυσικά φαινόμενα που δεν τα έχουμε ακόμη ερευνήσει ή που τα έχουμε παραμελήσει διότι τίποτε δεν είναι που δεν ανακαλύπτεται, όλα εμφανίζονται και εξηγούνται κάποια μέρα. Ακόμη και στις μέρες μας πολλά δεν αναφέρονται, δεν αποτελούν για κάποιους σημαντικά θέματα και άξια αναφοράς. Όλα όμως πρέπει να αναθεωρηθούν και να ερευνηθούν ξανά και ξανά. Το μόριο είναι υλικό της ψυχής και λειτουργεί σαν το κύτταρο. Εφόσον πολλά μόρια μικρής βαρύτητας αποτελούν την ύλη της ψυχής, και τραβιέται κι αυτή προς τα εμπρός, έχει ένα σχέδιο, μια προεικόνιση για το μέλλον. Αν είναι έτσι τότε προέρχεται από αλλού κατάγεται από το υπερπέραν ή υπερδιάστημα. Κι όπως η φυσική ύλη έχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο έχει και η ψυχή το βιομαγνητικό. Το μόριο επομένως προέρχεται από πηγές ενέργειας που σημαίνει ακτίνες και ακτινοβολία. Κάθε βιομόριο είναι προσκολλημένο με το ψυχικό στοιχείο. Η Ψυχική ύλη έχει πολλές παράλληλες ιδιότητες. Το ηλεκτρόνιο εκφράζει την ποιότητα της ενέργειας του άκτιστου φωτός. Εκείνος που μαγνητίζει το κέντρο της δύναμης με την καρδιά του, δηλαδή το δικό του κέντρο, μπορεί να μεταφέρει την Αλχημεία στον κόσμο της ύλης. Ο μαγνητισμός στον κόσμο της ύλης υπάρχει σε διάφορες μορφές και είναι ελεύθερος στην φύση. Τον βρίσκουμε, από τα έγκατα της γης μέχρι στους λεπτούς κόκκους άμμου στις ακρογιαλιές με ιαματικές ιδιότητες και φτιάχνονται μαγνήτες. Έχει την έλξη πανομοιότυπα σε ορατή και αόρατη μορφή. Στην τρίτη και στην τέταρτη διάσταση. Οι Αλχημιστές προσπάθησαν να βρουν το αθάνατο και να το μεταφέρουν συμβολικά στην ύλη που θα το συμβόλιζε με χημικά πειράματα και ήταν ο χρυσός. Στην ουσία ερευνούσαν το ακαθόριστο όριο της ύλης την αιτία και πέρα από αυτήν, την πέμπτη ουσία στον αιθέρα, την αθανασία, το ελιξίριο. Θεωρώ ότι η εικόνα που προσλαμβάνουμε με τα άπειρα άτομα ύλης που μας περιβάλλουν, έχει πάνω μας επιδράσεις αλλά κι εμείς δεν μένουμε αμέτοχοι. Προκαλούμε μια αλληλεπίδραση και έχουμε ευθύνη, πώς χειριζόμαστε όλο αυτό και πώς το δεχόμαστε και τι βλέπουμε γύρω μας. Η ποιότητα ανάλυσης μιας προσλαμβάνουσας παράστασης επηρεάζει κατά πολύ αυτό που θα δεχθούμε ή που θα συμβεί αργότερα. Η χημεία των ενεργειών απελευθερώνεται από εμάς κι αυτό που θα πάρουμε, θα είναι ανάλογο με αυτό που θα πάρουμε από τα αποθεματικά της φύσης διότι το σύμπαν ναι μεν ενεργεί και επενεργεί εδώ και τώρα αλλά είναι όλα από τα αποθέματά του, τα οποία ποτέ δεν θα τελειώσουν. Δεν θα τελειώσουν στο αέναο ταξίδι των εικόνων του σύμπαντος, από πάνω προς τα κάτω και αντίστροφα με έναν και μοναδικό σκοπό την εξέλιξη μέσα από τη μηχανική του. Όταν ερευνάμε τέτοια πεδία, στο μυαλό μας καλό είναι να έχουμε πως ότι συμβαίνει από τη μια πλευρά την ορατή-υλική το ίδιο μπορεί να συμβαίνει δηλαδή, αντιστρόφως ανάλογα και από την άλλη. Τη μη ορατή-άυλη. Η χημεία αποτυπώνει την υλοποίηση του ήλεκτρον, της ενέργειας. Αποτυπώνει δηλαδή τη μορφή της ενέργειας στην ύλη. Η ηλεκτροχημεία είναι η ένωσή τους. Είναι ανάμεσα στο πνεύμα και στην ύλη. Η φωτοχημεία, η χημεία της ενέργειας είναι αυτή που προηγείται. Όλα έχουν έναν απώτερο σκοπό, από άυλες 89

90 μορφές να εξελιχθούν στην ύλη και από υλικές μορφές να εξελιχθούν στο πνεύμα, φθάνοντας όσο πιο κοντά γίνεται, στο ιερό πυρ. 4.2 Η Φυσική είναι Μαγική Τα φυσικά λειτουργούν μαζί με τα μεταφυσικά. Δηλαδή όταν στους γαλαξίες μαζεύεται σκόνη σε μεγάλη έκταση και έχουμε άπειρα σωματίδια τα οποία συγκρατούνται σαν ένα χαλί και σχηματίζουν επιφάνειες με σπειροειδή κίνηση, τότε έχουμε το στροβιλισμό και με το χρόνο το σχηματισμό αστεριών. Στη γη το ίδιο γίνεται αν σηκώσουμε ένα βότσαλο, οι σπειροειδής γραμμές, μπορεί να βρίσκονται εκεί αποτυπωμένες ή σε ένα πλάσμα του νερού. Στα μετά τα φυσικά υπάρχουν νόμοι που παρεμβάλλονται στους φυσικούς. Αν ένα ανθρώπινο σώμα αναπαυθεί κατά τη διάρκεια του ύπνου, θα παρατηρήσουμε ότι τα όργανα ανανεώνονται ενώ πριν την ανάπαυση ήταν καταβεβλημένα από την εργασία ή την κούραση. Εκείνη τη στιγμή της ανανέωσης αναδημιουργείται η μοριακή σύσταση. Το άυλο που είναι η ενέργεια και ο νόμος της επικράτησε στο υλικό και αναγεννήθηκε, ανανεώθηκε δεν κατέρρευσε. Το ίδιο συμβαίνει αν η σκέψη έχει τη δυνατότητα να επικρατήσει της ύλης με διάφορους τρόπους. Στη σπείρα μέσα υπάρχει η γέννηση του νέου σώματος η σωματιδίου, ή η επαναφορά του από τα βάθη του χρόνου στο αέναο ταξίδι του σύμπαντος. Οι νόμοι της φυσικής έχουν ένα πλέγμα ρίζας από τη γέννηση και το αρχέτυπό της, δεν εμφανίζεται η φυσική πειραματική ξεκομμένη στη γήινη ατμόσφαιρα από τη μήτρα της που είναι οι κύκλοι του αρχέτυπου. Θα τους βρούμε μπροστά μας όσο κι αν τους αγνοούμε. Η σπείρα των γαλαξιών είναι φυσικομαθηματικά και γεωμετρία. Το ίδιο και τα λουλούδια, οι κερίθρες των μελισσών, η παλάμη με τα δάχτυλά μας που είναι ένα όργανο του σώματος η καρδιά μας, η βιολογία σε ότι υπάρχει γύρω μας με εμάς μέσα. Όλα αυτά είναι φυσική μαθηματικά και γεωμετρία. Είναι η λειτουργία του σύμπαντος πάνω στα πλάσματα. Εμείς πρέπει να λάβουμε υπόψη τους ανώτερους νόμους ηθικής που είναι σεβασμός σε κάθε ύπαρξη για να μπορούμε να καταλάβουμε το πώς και το γιατί της κάθε λειτουργίας της ή γιατί κάθε πλάσμα υπάρχει. Πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πώς ενώθηκε η ύλη του δηλαδή το σώμα του με την αρχετυπική ενέργεια δηλαδή με κάποιες ιδιότητες της φυσικής που είναι ζωτικής σημασίας και που μπορεί να είναι μια ενέργεια εκατομμυρίων ετών. Κάθε ήλεκτρον είναι τελειοποιημένο στο νόμο της αναγέννησης και της επανάληψης όλων των ειδών. Τακτοποιείται συνεχώς και βρίσκεται πάντα εν κινήσει από ακαθόριστες δυνάμεις τις οποίες δεν έχουμε ανακαλύψει διότι τις έχουμε αμφισβητήσει. Πολλά βιολογικά φαινόμενα έχουν υπόβαθρο το υλικό και το πνευματικό σώμα όταν όμως ύλη και πνεύμα ενώνονται κάτι άλλο μεσολαβεί για να έχουμε τη γέννηση. Ο Απόστολος Παύλος είχε πει ότι υπάρχει πνευματικό σώμα και υλικό σώμα. Στην πράξη πώς γίνεται, εργάσθηκαν αργότερα και μίλησαν πολλοί επιστήμονες μετά από έρευνα. Ο Guy Lyon Playfair μας εξηγεί «Για μια συμπληρωματική πρόταση για το πώς ενώνονται τα δύο σώματα στρεφόμαστε προς το έργο του Άλαν Καρντέκ, «Γένεσις» (1868), όπου βρίσκουμε τα εξής, αλλά λίγο συμπυκνωμένα και παραφρασμένα: Το πνεύμα ελκύεται προς την ύλη από μια ακατανίκητη δύναμη, από τη στιγμή της σύλληψης. Αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να δράσει επί της ύλης άμεσα, χωρίς ένα ενδιάμεσο, δηλαδή ένα ημι-υλικό περιπνεύμα ενώνεται μόριο προς μόριο με το σώμα που σχηματίζεται κι έτσι επιτρέπει στο πνεύμα 90

91 να ριζώσει στο έμβρυο, όπως ένα φυτό ριζώνει στο έδαφος. Όταν το έμβρυο φθάσει στην πλήρη ανάπτυξή του, η ένωση είναι πλήρης και το όν γεννιέται στην εξωτερική ζωή του κόσμου μας. Κατά την γέννησή του, το πνεύμα ξεχνάει τις αναμνήσεις των περασμένων υπάρξεών του, μολονότι κάποτε θυμάται καθημερινά συμβάντα περασμένων χρόνων σαν αναμνήσεις φευγαλέων ονείρων. Ωστόσο διατηρεί τις λανθάνουσες ικανότητές του, οι οποίες του επιτρέπουν να διαπλάσσει το σημερινό σχέδιο της ζωής του και να προσθέσει στο γενικό απόθεμα των εμπειριών του». (Playfair, 1979, σελ. 105). Θεωρώ ότι η ερμηνεία των φυσικών και μεταφυσικών φαινομένων έχει μια κοινή συνισταμένη που είναι τα σωματίδια τα οποία γεννήθηκαν με πυρήνα χημείας και στο υπόλοιπο μέρος τους καταλαμβάνει το πεδίο της φυσική. Ερευνώντας τα στοιχεία της φυσικής και τα σωματίδια που αποκαλύπτονται, βρίσκουμε αλήθειες για τις δυνάμεις της φύσεως και έτσι δίνουμε μετά από έρευνες και μελέτες απαντήσεις σε ότι δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε. Συμπερασματικά αναφέρω πως οτιδήποτε βρίσκεται στο ενδιάμεσο της ύλης και της αϋλότητας που έρχεται να συνδέσει τον έναν κόσμο με τον άλλον έχει μέσα καθαρή Αλχημεία αυτό τουλάχιστον βλέπουμε στις διάφορες περιπτώσεις. Ο ηλεκτρισμός με το ήλεκτρον δημιουργεί ηλεκτρομαγνητισμό, ηλεκτροχημεία και φυσικά φαινόμενα που δεν τα έχουμε ακόμη ερευνήσει ή που τα έχουμε παραμελήσει διότι τίποτε δεν είναι που δεν ανακαλύπτεται, όλα εμφανίζονται και εξηγούνται κάποια μέρα. Ακόμη και στις μέρες μας πολλά δεν αναφέρονται, δεν αποτελούν για κάποιους σημαντικά θέματα και άξια αναφοράς. Σήμερα στην εποχή με την άμεση επικοινωνία όλα πρέπει να αναθεωρηθούν και να ερευνηθούν ξανά και ξανά. Αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη έρευνα για κάποια άλλα πεδία ζωής όπως αυτά του Μπερ. «Ο Χάρολντ Σάξτον Μπερ πρώην καθηγητής της ανατομίας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Γαίηλ, δημοσίευσε συνολικά ενενήντα τρεις επιστημονικές εκθέσεις μεταξύ 1916 και 1956, περιλαμβανομένων και μερικών που δημοσιεύθηκαν από το 1935 και πέρα, γι αυτό που αποκαλούσε Ηλεκτροδυναμική Θεωρία της ζωής. Αλλά μόνο το 1977 δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο του και τότε μόνο οι ανακαλύψεις του έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό για πρώτη φορά. Η σπουδαιότερη ανακάλυψη του Μπερ, που δημοσιεύθηκε το 1935, ήταν πως όλα τα ζωντανά πράγματα περιβάλλονται από ένα μαγνητικό πεδίο που μπορεί να μετρηθεί. Αυτό δεν καθορίζεται μόνο από την ατομική δομή της ζωντανής ύλης, αλλά επίσης την οργανώνει. «καθορίζει και καθορίζεται από τα συστατικά», όπως το διατύπωσε. «Πρέπει να είναι ένας μηχανισμός του οποίου το αποτέλεσμα είναι ακεραιότητα, οργάνωση και συνέχεια». (Playfair, 1979, σελ. 113). Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Μπερ μπορούσε να χαρτογραφήσει τα πεδία ζωής και να ανακαλύψει κακοήθης όγκους όπως ισχυριζόταν, να προβλέψει πότε οι άνθρωποι θα νιώσουν καλύτερα ή χειρότερα να χαρτογραφήσει την κατεύθυνση προς την οποία θα αναπτυχθεί το νευρικό σύστημα ενός βατράχου πριν αυτό συμβεί. Υπέθεσε ότι στο μέλλον θα μετράμε τη λύπη και την αγάπη με βολτάμετρο. Όπως έγραψε ο Μπερ, η φύση φαίνεται απρόθυμη να αποκαλύψει τα μυστικά της στους διανοητικά αλαζόνες. Κι εδώ αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο νόμος των ηθικών κανόνων είναι πάνω από κάθε τι. Θεωρώ ότι η εικόνα που προσλαμβάνουμε με τα άπειρα άτομα ύλης που μας περιβάλλουν, έχει πάνω μας επιδράσεις αλλά κι εμείς δεν μένουμε αμέτοχοι. Προκαλούμε μια αλληλεπίδραση και έχουμε ευθύνη πως χειριζόμαστε όλο αυτό και πως το δεχόμαστε και τι βλέπουμε γύρω μας. Η ποιότητα ανάλυσης μιας προσλαμβάνουσας παράστασης επηρεάζει κατά πολύ αυτό που θα δεχθούμε ή που θα συμβεί αργότερα. Η χημεία των ενεργειών απελευθερώνεται από εμάς κι αυτό που θα πάρουμε θα είναι ανάλογο με αυτό που θα πάρουμε από τα αποθεματικά της φύσης 91

92 διότι το σύμπαν ναι μεν ενεργεί και επενεργεί εδώ και τώρα αλλά είναι όλα από τα αποθέματά του τα οποία ποτέ δεν θα τελειώσουν. Ότι υπάρχει στη φύση βρίσκεται κι εντός μας. Όπως λειτουργούν όλα στη φύση λειτουργούν κι εντός μας. Αυτό το βλέπουμε μέσα από την έρευνα ενός άλλου επιστήμονα που εργάσθηκε με πάθος στην έρευνα. Ο Χουέιτλυ Κάρινγκτον πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, μελετώντας τα ψυχικά φαινόμενα. «Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης του περί του νου, διαμέσου του οποίου πρέπει να λειτουργεί η τηλεπάθεια, πρότεινε την ιδέα ότι ο νους μπορεί να έχει τα δικά του συστατικά τα οποία ονόμασε ψυχόνια. Πρότεινε ότι τα ψυχόνια θα μπορούσαν να υποδιαιρεθούν, σε εικόνες κι αισθητήρια. Το αισθητήριο είναι ένα ψυχόνιο που δημιουργείται όταν τα σωματικά ερεθίσματα χρησιμοποιούνται στα αισθητήρια όργανά μας, όπως όταν ακτίνες φωτός πέφτουν στο μάτι ή ηχητικά κύματα χτυπούν το τύμπανο του αυτιού. Η εικόνα είναι αυτό που μένει μετά από την καταγραφή του αισθητηρίου. Τα αισθητήρια και οι εικόνες, σκέφτηκε ο Κάριγκτον, μπορεί να αποδειχθεί πως είναι τα μόνα συστατικά του νου κι ίσως μπορούν να μειωθούν, όπως γίνεται με τα άτομα των χημικών στοιχειών. Θεωρούσε το νου ως «σύστημα ψυχονίων», περίπου με την έννοια που το σώμα είναι «σύστημα κυττάρων». Τα ψυχόνια είπε, συνδέονται μεταξύ τους σε ομάδες συσχέτισης, περίπου όπως τα συνδέονται με κολλητικές δυνάμεις και τα άτομα με ηλεκτρικές δυνάμεις. Αυτή είναι μια από τις πρώτες παρουσιάσεις της ιδέας ότι ο νους μας επειδή είναι ουσιαστικό πράγμα, πρέπει να έχει κάποια δομή. Πρέπει να είναι φτιαγμένος από μη ύλη, ή αυτό που αποκαλούμε ψυχική ύλη». (Playfair, 1979, σελ. 109, 110). Αναφέραμε επιστήμονες που ερεύνησαν την σύνδεση του υλικού με του μη υλικού κόσμου και βρήκαν ένα είδος ημιύλης ή μη ύλης που λειτουργεί με τη μέθοδο των συστημάτων όπως και τα άλλα συστήματα π.χ το σύστημα κυττάρων στο σώμα. Η θεωρία των συστημάτων έχει εκφραστεί από φυσικούς αστροφυσικούς και άλλους επιστήμονες που έχουν ερευνήσει τη θερμοδυναμική, τα ανοιχτά και κλειστά συστήματα του σύμπαντος. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα φυσικά λειτουργούν μαζί με τα μεταφυσικά είναι ρίζες συμπαντικές αναμφισβήτητες και απορρέουν από την ενότητα. Για να τα εξηγήσουμε στη ενότητα, πρέπει η φιλοσοφία να εκφραστεί με θετική επιστήμη και το αντίθετο. Έτσι, μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε. Τα ευφυή αποτελέσματα έχουν κι ευφυή ρίζες, Ο Κάριγκτον και ο Μπερ, αυτό ήθελαν να αποδείξουν τη σύνδεση του πνεύματος με την ύλη και άλλοι επιστήμονες οι οποίοι έκαναν σπουδαίες ανακαλύψεις αλλά δεν μπόρεσαν να τις αποδείξουν. Όλοι αυτοί οι προικισμένοι άνθρωποι από τη φύση τους, αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή πάνω στην επιστήμη τους, κόμισαν το νέο. Από το πουθενά έτσι ξεκάρφωτα δεν έρχεται τίποτα. Και όσοι μελετούν και ερευνούν κάτι για να το αποδείξουν μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια. Η υλιστική αποτύπωση της μηχανικής στα φυσικά και στα μεταφυσικά είναι πολύ επίπονη σχεδόν ακατόρθωτη. Μεγάλες ανακαλύψεις μπορεί να μείνουν μια για πάντα στο συρτάρι. Αν θέλουμε να πρωτοπορήσουμε πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το φράγμα αποβάλλοντας τα βαρίδια από τα πόδια που μας έχουν υποχρεώσει σε αναλγησία. Πώς ψάχνουμε στη φυσική να ξεκλειδώσουμε αινίγματα, να βρούμε το μυστικά του κόσμου, πόσες φορές δεν είδαμε αυτό το φυσικό κόσμο να προβάλει μεγαλειώδης και μαγικός. Από πού πηγάζει το μεγαλειώδες και το μαγικό από το πουθενά; Δεν το νομίζει κανείς. Διότι αρκεί και μόνο να δούμε πώς λειτουργεί η σπείρα η επίπεδη του Αρχιμήδη και η άλλη η λογαριθμική του Καρτέσιου, πώς η αιώνια ροή του σύμπαντος γεννά και γεννά ξανά και ξανά με μαθηματική ακρίβεια. 92

93 4.3 Το Μυστικό Κλειδί του Κόσμου Πως κατασκευάζουμε από το μηδέν. Αυτό μας έδειξε η τελείωση της ομορφιάς, το αίνιγμα της ζωής. Ο αφυπνισμένος άνθρωπος μπορεί αυτό το αίνιγμα να το λύσει γιατί δεν βασανίζεται από πόνο ανασφάλεια και φόβο. Μπορεί ακόμη να βρει το κεκρυμμένο και να ανακαλύψει το μυστικό. Είναι ένας φωτισμένος άνθρωπος που έχει γνώση του σύμπαντος. Έχει αντιληφθεί το πεπρωμένο του, ζει για κάτι ανώτερο πέρα από το θάνατο. Έχει πιεί το ελιξίριο! Αυτό αναφέρω στο κεφάλαιο 3.4 «Τελείωση και Ομορφιά και Κάλλος Άφθαρτο». Το μυστικό κλειδί του κόσμου, είναι το θαύμα, στο θαύμα συμβάλει ο ενεργών ο δημιουργός, ο άνθρωπος είναι ο συνεργός. Αλλά ας δούμε στο μικρό διάστημα του χρόνου, ο συνεργός δηλαδή ο άνθρωπος πώς διαχειρίζεται τις υποθέσεις και τα ανθρώπινα για να φθάσει κάπου που από την απόφασή του και μόνο από αυτήν θα κριθεί ο ίδιος. Οι επιλογές είναι στοιχείο που κρίνεσαι τι θα κατέχεις και τι όχι. Τα κλειδιά του κόσμου όλοι μπορούμε να τα έχουμε αλλά προς το παρόν κανείς δεν τα έχει. Η περίπτωση του κοριτσιού που επέστρεψε στην πέμπτη διάσταση διότι κάτι ανορθόδοξο στην Τρίτη διάσταση άγγιζε τους ηθικούς νόμους σημαίνει πόσο αρνητικός είναι ο κάτω κόσμος. Σημαίνει λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξει πρόσημο. Να έλθουν τα πάνω κάτω αν όχι αιωνίως, σε καίρια σημεία των καιρών, κρίνεται απαραίτητο και επιτακτικό, όταν κάτι τίθεται σε λειτουργία, κάτι άλλο παροπλίζεται ή για λίγο μετατοπίζεται. Η μετατόπιση ανοίγει δρόμους. Για τον αιώνα αυτό που διανύουμε, και όχι για κάποια μικρά χρονικά διαστήματα, έχει ξεκινήσει να ανοίγει ο δρόμος, αλλά χρειάζεται πολλά χρόνια ακόμη να μετρήσουμε για να πούμε ότι φθάσαμε από το τίποτα στο ένα. Το μυστικό κλειδί του κόσμου λοιπόν ή ένας θα το δώσει στους πολλούς ή οι πολλοί στον έναν. Στην προκειμένη περίπτωση, ένας το δίνει στους πολλούς και ύστερα οι πολλοί στον έναν. Τώρα απομένει οι πολλοί να βρουν τον έναν, να γίνουν αλάνθαστοι, δίκαιοι να ανακαλύψουν τη γνώση να δουν το πεπρωμένο τους, να αφυπνιστούν και να φθάσουν στην τελείωση και την ομορφιά. Ο δρόμος πάντα ανοίγει από κάποιον μαθητή που ευνοήθηκε από τους νόμους και βραβεύθηκε τελείωσε την αρχιτεκτονική και έφτιαξε κι ένα σχέδιο λειτουργικό για όλους που θα ζήσουν απλούστερα. Ύστερα αυτοί που θα ευνοηθούν οι πολλοί θα ανταποδώσουν στον έναν τα εύσημα, θα φτιάξουν κι εκείνοι μετά τα δικά τους σχέδια σύμφωνα με το κλειδί του κόσμου. Αν θα είναι το μυστικό κλειδί θα κριθεί από τις επιλογές τους στην ανώτερη γνώση στην πάλη της γης. Διότι το κορίτσι μπορεί να επέστρεψε στη πέμπτη διάσταση αυτοί δεν θα επιστρέψουν θα παράξουν έργο διότι πλέον θα υπάρχει το κατάλληλο έδαφος χωρίς πέτρες κι αγκάθια και πρέπει να δίνουν μάχες και να τις κερδίζουν με σκληρή επιμονή και σκληρούς αγώνες. Η γνώση είναι η αποκάλυψη στις επιστήμες στα γράμματα στις τέχνες, το νέο που θα κομίζουν αργότερα όλοι οι άνθρωποι διότι αυτό θα γίνει. Το κλειδί το μυστικό αυτό είναι η γνώση. Πολλοί αργότερα θα το κατέχουν. Σήμερα κι ένας να υπάρχει που να υπερισχύει της ύλης, πολύς είναι. Το αίνιγμα σημαίνει να δώσουμε απάντηση σε κάτι που μέχρι σήμερα δεν δώσαμε. Να βρούμε τα αναπάντητα ερωτηματικά, στις επιστήμες, να βρούμε τη χρυσή τομή ξανά στις τέχνες, την αρμονία. Όλα αυτά θέλουν πάνω από όλα μια επιστήμη τα μαθηματικά. Το μέτρημα είναι η λύση σε όλα. Θα ξανά μετρήσουμε με μαθηματικούς τρόπους να βρούμε την πραγματική φυσική που είναι μαγική; Πιστεύω πως ναι! Πιστεύω πως θα βρούμε τη χαμένη γνώση και θα την εξελίξουμε, θα την προχωρήσουμε αφού εντρυφήσουμε στα μυστικά της, οι νέοι κόσμοι και οι ορίζοντες είναι το νέο στη 93

94 γνώση που θα ξεκλειδώσει τα μυστικά του κόσμου. Οι κύκλοι της ζωής, είναι ομοιόμορφοι και ανανεώνονται ανά του αιώνες, η επανάληψη φέρει την αναγέννηση και τη συνέχιση έτσι βιώνουμε στη γη την αιωνιότητα. Μια επανάληψη είναι η ζωή μας. Η άλλη αιωνιότητα που ξέρουμε, είναι αυτή που υπήρχε θα υπάρχει και έτσι θα συνεχίσει στον εξακολουθητικό μέλλοντα. Κλειδιά μας δόθηκαν στο παρελθόν, κλειδιά θα μας δοθούν και στο μέλλον. Δεν πρόκειται για τη γνώση που τυπικά εκτελούμε κάποιες πνευματικές υπηρεσίες, πρόκειται για τον τρόπο σκέψης και πράξης για τον πνευματικό πλούτο με ρίζα την αθάνατη διάνοια. Ο θησαυρός αυτός της γνώσης που κομίζει το νέο κερδίζεται μόνο με διαρκή προσπάθεια μέσα από τη σοφία. Η σοφία είναι απεριορίστων και μεγίστων δυνάμεων. Όποιος τη βρει τη σοφία κι ακολουθήσει πιστά το δρόμος της, όχι μόνο αυτά που θα του αποκαλυφθούν θα τον εκπλήξουν, αλλά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει γι αυτά που θα «γεννά» διανοητικώς. Από εκεί και μετά θα πάψει πλέον το μυαλό να είναι μια νεκρά φύση. Το κλειδί στην ουσία είναι το άγγιγμα αυτής της πηγής με διαρκή προσπάθεια. Έχει μέσα η πηγή, την αφθαρσία, την ευημερία, τη φιλοκαλία το παν και το θρίαμβο. Με απλά λόγια την επιτυχία σε κάθε της μορφή από το δόσιμο στο κοινωνικό σύνολο χωρίς σκοπιμότητες μέχρι την ευρεία ανταπόκριση και αποδοχή από τους άλλους, τους πολλούς. Η καρδιά, η θέληση και το πνεύμα είναι αυτά που πρέπει να έχουμε για να αναπτύξουμε τις ιδιότητες που θα έχουν βάση τους την πρόοδο και την εξέλιξη. Ποιας εξέλιξης, όμως εκείνης που δεν θα έχει ημερομηνία λήξεως, θα μείνει στην αιωνιότητα και δεν θα είναι εφήμερη. Μόνο τα λάθη είναι αυτά που μπορούν να μας σταματήσουν να μην πάρουμε τα κλειδιά να ξεκλειδώσουμε το σύμπαν, μόνο το λάθος είναι εκείνο που θα μας ανακόψει το δρόμο προς την επιτυχία και μόνο το λάθος είναι εκείνο που μπορεί να λογαριασθεί σαν ένα μεγάλο μείον στο αξίωμα των συμπαντικών νόμων για την πρόοδο. Τα λάθη μας καθυστερούν ή μας αποκόβουν τελείως από την άνοδο, τα λάθη δεν μπορεί κανείς όμως να τα αποφύγει, μα κανείς, διότι είναι συνδεδεμένη η σκέψη μας καθημερινών με τα ανθρώπινα συμπλέγματα. Με καταστάσεις που βιώνουμε και που μέσα εκεί έχουμε έναν ρόλο μεγάλο ή μικρό, συνδεόμαστε με πρόσωπα και πράγματα, είμαστε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων, να αποφασίσουμε για θέματα που είναι δίκοπο μαχαίρι για εμάς και που μας επιβαρύνουν άθελά μας στο «βιβλίο της ζωής μας». Τα λάθη μας, αποβαίνουν μοιραία.. Το μυστικό κλειδί του κόσμου, είναι μέσα στον κόσμο των εικόνων. Όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο βιβλίο μου, «Η Επανάληψη Το άνοιγμα των πυλών», εικόνες ταξιδεύουν και τις προσλαμβάνουμε τις βλέπουμε, ταξιδεύουν από το διάστημα έρχονται από το μέλλον διότι η μνήμη μας μπορεί να τις βλέπει. ( Άνθη, 2013, σελ.14) Η προσλαμβάνουσα παράσταση θα δώσει το ερέθισμα για το τι και πως θα το δούμε με τα μάτια της ψυχής μας. Η ψυχή όμως έχει το μόριο εκείνο που αναφέρει ο Πυθαγόρας. Το μόριο είναι μεγάλη υπόθεση, αν το κατευθύνεις σε αντίθετη ροπή ανοίγει ότι ήταν για σένα κλειστό. Για σένα, όχι για όλους. Αν και οι άλλοι υποβληθούν σε τέτοια δοκιμασία θα ανοίξει και για κείνους. Το κατευθύνει και μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό, ανάλογα με τις ιδιότητες της ουσίας του μορίου. Και τη προσπάθεια που καταβάλει σύμφωνα με τη παιδεία και τη αυτοπειθαρχία. Ψυχοερευνητές γνωρίζουν για το μαγνητικό πεδίο της ψυχής και τη λειτουργία του. Αλλά ας μην επεκταθούμε σε τέτοια έρευνα διότι είναι ανάγκη να παραμείνουμε στο μόριο την καταγωγή του και την εξέλιξή του. 94

95 4.4 Το Βιομόριο της Ψυχής, εν συναρτήσει με το Χρόνο. Τα Μαθηματικά Όπως μας περιγράφει στο βιβλίο του, ο G. Playfair, o έντμοντ Β. Σίνοτ Βιολόγος έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο Η βιολογία του πνεύματος «Και σκέφτηκε ότι τα ίχνη του κυττάρου της απατηλής οργανωτικής αρχής πρέπει να υπάρχουν σε πρωταρχικό επίπεδο του κυττάρου όπου φαίνεται ότι αρχίζει η ζωή. Η μορφή του οργανισμού λέει, πρέπει να είναι προεικονισμένη στα ζωντανά κύτταρα από τα οποία αναπτύσσεται. «κάτι που ενυπάρχει σ ολόκληρη τη μάζα (των κυττάρων), κάτι που διαμένει μέσα στη βασική γενετική σύνθεσή του, κάνει τον (οργανισμό) να προχωρεί σταθερά προς ένα ακριβώς αποκορύφωμα. Η μορφή αυτού του «κάτι» που συντονίζει τις πολύπλευρες δραστηριότητες της ανάπτυξης σ ένα ορμονικό σύνολο, που τις κατευθύνει σε μια σταθερή πορεία, είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της βιολογίας». (Playfair, 1979, σελ. 117). Εδώ ο Σίνοτ αναφέρεται στο κύτταρο λέγοντας παρακάτω ότι ο άνθρωπος επιδιώκει να εκπληρώσει σκοπούς και τραβιέται μπροστά σε κάτι που νιώθει ότι προϋπάρχει. Το μόριο είναι υλικό της ψυχής και λειτουργεί σαν το κύτταρο. Εφόσον πολλά μόρια μικρής βαρύτητας αποτελούν την ύλη της ψυχής, και τραβιέται κι αυτή προς τα εμπρός, έχει ένα σχέδιο, μια προεικόνιση για το μέλλον. Αν είναι έτσι τότε προέρχεται από αλλού κατάγεται από το υπερπέραν ή υπερδιάστημα. Κι όπως η φυσική ύλη έχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο έχει και η ψυχή το βιομαγνητικό. Το μόριο επομένως προέρχεται από πηγές ενέργειας που σημαίνει ακτίνες και ακτινοβολία. Κάθε βιομόριο είναι προσκολλημένο με το ψυχικό στοιχείο. Η Ψυχική ύλη έχει πολλές παράλληλες ιδιότητες. Στο άρθρο του περί ψυχικής ύλης ο Ερνάνι Γκιμαράες Αντράντε ένας από τους σπουδαιότερους ερευνητές ψυχικών φαινομένων της Βραζιλίας, μας πληροφορεί ότι, ο ψυχικός παράγοντας με την ιδεοπλαστική του δράση, τη διάπλαση των ιδεών, θα δημιουργήσει το νου που θα διευθύνει όλο το συγκρότημα κυττάρων και οργάνων στο μελλοντικό ενήλικο όν. Μάλιστα αναφέρει τα εξής: «Κάθε αντίδραση της απειροελάχιστης νοημοσύνης του, είναι πρόδρομος της δομικής συμπεριφοράς του μελλοντικού οργανωμένου και συμπληρωμένου όντος. Η αυτοκατάλυση της μοριακής ουσίας είναι η πρώτη χαρακτηριστική περίπτωση της κυριαρχίας της ύλης από μια ζωντανή ύλη, δηλαδή ή αρχή της διεργασίας που πρόκειται να αποκορυφωθεί στην επιθυμία να αναπαράγει το είδος του με την πράξη της σεξουαλικής αγάπης». (Playfair, 1979, σελ. 329). Επιπλέον, μας κάνει αναφορά για ένα Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο, το οποίο σχηματίζεται από μια διαδοχή μετενσαρκωτικών σταδίων. Το βιομόριο όπως μας περιγράφει μεταφέρει ένα μικροσκοπικό μνημονικό αρχείο όλων των προηγούμενων διαδικασιών ανάπτυξης κα σύμπραξης, αυτή η μεταφορά γίνεται με τα αντιλιπτόνια. Το βιομόριο στη συνέχεια κατευθύνεται σε αλυσίδες νουκλεϊνικών οξέων και πρωτεϊνών σε ένα στοιχειώδες μάθημα κοινωνικής οργάνωσης, ενώ η αλυσίδα DNA, θα μεταφέρει τα καθαρά χαρακτηριστικά των προγόνων του. (Playfair, 1979, σελ. 333). Εδώ βλέπουμε ότι και μνήμη υπάρχει στην ψυχή η οποία είναι ένα πολύ ζωντανό και ενεργητικό στοιχείο διότι δεν υπάρχει παθητικότητα στη ψυχή και στη μνήμη, εδώ πρόκειται για την ίδια τη ζωή. Το Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο προέρχεται από ψυχικά μόρια. Μια νοήμων οργανωτική ουσία επενεργεί στο πρωτόπλασμα έμβιων όντων. Θα οργανώνει βιολογικά και διανοητικά ένα άτομο μέχρι να ωριμάσει. Η ψυχή θα κατευθύνει το νου μέχρι να ολοκληρώσει ο άνθρωπος το σχέδιό του. Στην ουσία «Το Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο είναι όλο το ιστορικό, ολόκληρης της σωματικής και διανοητικής ιστορίας σας». (Playfair, 1979, σελ. 238). 95

96 Όλα τα παραπάνω είναι παρατηρήσεις φυσικών, βιολόγων και ψυχοερευνητών, ύστερα από έρευνες και πειράματα. Ωστόσο το ανθρώπινο σώμα είναι πολύπλοκο στη λειτουργία του, με πολλές κύριες και παράπλευρες διαδικασίες στον ψυχικό πεδίο το οποίο συνδέεται με βιολογικούς και φυσικούς νόμους προκειμένου να επιτελέσει έναν σκοπό. Μια μικρή αναφορά έκανα για να δείξω ότι ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει και τίποτα δεν μπορεί να μείνει παντοτινά κρυφό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν μαθηματική φυσική χημική βιολογική και ψυχοερευνητκή εξήγηση. Δεν μπορούν να εκφραστούν αυτές οι επιστήμες μέσα στο μετρημένο γήϊνο χρόνο, όταν δεν υπολογίσουμε και την υπερβατικότητα, διότι ο ίδιος ο χρόνος και μετατοπίζεται και διογκώνεται, συνεχώς ανοίγει. Το άχρονο δεν έχει αρχή και τέλος. Όπως μας περιγράφει, ο Gay Lyon Playfair, «Ο μακαρίτης Άντριαν Ντόμπς, ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς της Βρετανίας, πρότεινε μια θεωρία για το πώς μπορεί να εξηγηθεί η πρόγνωση υπό το φως των νέων αντιλήψεων για το χρόνο. Αφορούσε τη χρήση αυτών που αποκαλούσε ψιτρόνια, δηλαδή σωματίδια με φανταστική μάζα που μπορούν ν αλληλεπιδράσουν με σωματίδια που έχουν πραγματική μάζα και ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως. Τα ψιτρόνια είπε μπορούν να απορροφήσουν πληροφορίες και ύστερα να τρέξουν αστραπιαία πίσω στο χρόνο μέσα σε κάποιον δεκτικό εγκέφαλο, που μαθαίνει έτσι για ένα γεγονός που δε συνέβη ακόμη». (Playfair, 1979, σελ. 255). Σπουδαίοι άνθρωποι και επιστήμονες άγγιξαν τα όρια του ακαθόριστου για να μας πουν ότι όλα έχουν μια λειτουργία και μια εξήγηση. Για να τη βρούμε πρέπει να βγούμε από τα καθορισμένα όρια, διότι αυτά που συμβαίνουν στο φυσικό πεδίο, συντελούνται κάπου αλλού, έχουν τη λειτουργία τους, ίσως στο μεταφυσικό πεδίο. Πέρα από το φράγμα του χώρου, του ήχου, του χρόνου, της ύλης. Δεν μπορεί κάποιος που έχει ασχοληθεί με μεταφυσικά θέματα να μην έχει μελετήσει φυσική, μαθηματικά, φιλοσοφία, χημεία, βιολογία, αστρονομία. Δεν μπορεί να μην έχει αφιερώσει τη ζωή του, στη μελέτη και να μην κομίζει το νέο. Ακόμη κι αυτοί που ακούν τη λέξη μεταφυσική και δυσανασχετούν και έχουν σπουδάσει μια από αυτές τις επιστήμες, μια μέρα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι προϋπάρχει κάτι, όπως για την βιολογία έγινε λόγος στην προεικόνιση, στην ενέργεια και την επενέργεια βάσει ενός αρχικού σχεδίου. Θα καταλήξουν σε ένα από τα παιχνίδια του χρόνου, που τα αλλάζει όλα ριζικά και λειτουργεί ανατρεπτικά, για να εκφράσει την αλήθεια και το παράδοξο που γίνονται στο τέλος ένα και που μπορεί να εκφραστούν κάπως λογικά. Ακόμη κι αν όλα τα αγνοήσουμε, είναι δικαίωμά μας, ένα όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, τα μαθηματικά. Αυτά δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε διότι όλες οι επιστήμες έχουν ως βάση τους αριθμούς. Όλες οι ενέργειές μας, διέπονται από μαθηματικές πράξεις και δεν εννοούμε στις τρεις διαστάσεις, είναι αυτά τα μαθηματικά του ανοιχτού χρόνου της τέταρτης διάστασης κι εκφράζουν ζωντανή ύλη. Ζωντανή ύλη θα πει κανείς ότι είναι όλος ο οργανισμός μας. Επακριβώς όμως, ζωντανή ύλη, είναι αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε από ένα κομμάτι άψυχο υλικό, αν και τίποτα δεν είναι άψυχο, εφόσον περιλαμβάνεται από άτομα με πυρήνα κ.λ.π Τα μαθηματικά που εκφράζουν την γεωμετρία του σύμπαντος, είναι ζωντανά μαθηματικά. Όλοι οι μεγάλοι τεχνίτες και γλύπτες τα γνώριζαν π.χ ο Φειδίας, ο Ικτίνος. Ας δούμε με τι λόγια αναφέρεται ο Andre Suares για τον Ικτίνο για τον πρωτομάστορα που έχτισε τον οίκο του θεού σε τούτον τον κόσμο. «Ικτίνε είσαι εσύ που δίνεις στο σύμπαν ανθρώπινη μορφή και στον Όλυμπο ανθρώπινες διστάσεις. Ω, συμμετρικό πνεύμα, ζωντανή μεγαλοφυία των μαθηματικών». (Suares, 2001, σελ. 60). Αυτά είναι τα ζωντανά μαθηματικά που 96

97 ανταποκρίνονται σε συμπαντικές σταθερές. Ο Ικτίνος είναι ζωντανή μεγαλοφυία καθώς εκφράζει τα ζωντανά μαθηματικά. Θεωρώ ότι αυτά αποτυπώνονται πάνω μας την ώρα της δημιουργίας μας, σχηματίζονται δεξιά κι αριστερά των κροτάφων μας, δεξιά κι αριστερά έχουμε το χέρι που είναι η προέκταση του εγκεφάλου, πάντως μέχρι το ύψος των ώμων μας σχηματίζονται. Όχι μόνο για απίθανα αριστουργήματα, αλλά και για ό, τι εύστοχο και πλήρες πάμε να κάνουμε. Είναι οι εξισώσεις της δημιουργίας. Δεν μπορούμε πάνω εκεί σε αυτές τις εξισώσεις να γράψουμε ολόκληρο πόνημα, να δώσουμε μια προέκταση στη σπείρα, να συνθέσουμε, να ανασυνθέσουμε, διότι μας έχει αφαιρεθεί η γνώση. Έχουμε ένα κενό από όταν άρχισαν να κλείνουν τις φιλοσοφικές σχολές μέχρι σήμερα. Μας λείπει η πεμπτουσία της γνώσης. Όποιες άλλες ανακαλύψεις έγιναν δεν επαρκούν για να θεμελλιώσουμε τόσο μεγάλα νοήματα. Με την αφαίρεση της γνώσης τίποτα το σημαντικό δεν προστέθηκε για την πρόοδο του ανθρώπου παρά μόνο πάρα πολύ λίγα. Το κενό καλύπτει ένα πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Είναι σαν να έχουμε σώμα χωρίς ψυχή. Είμαστε νεκροί. Μπορώ να πω μόνο ότι ανά τους αιώνες έγιναν σποραδικά κάποιες προσπάθειες. Κάποιοι είχαν κάποιες αναλαμπές και έτσι μας έβγαλαν λίγο στο φως, αλλά το σκοτάδι παραμένει, δεν είναι αρκετό. Χρειαζόμαστε επιστροφή στις ρίζες μας και όχι μόνον αυτό. Πρέπει να κοιτάξουμε και στο μέλλον!... θέλουμε πίσω την ψυχή μας. Η ψυχή μας, είναι αυτή η άλλη γνώση. Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι υπάρχουν περάσματα, ένα πέρασμα οδηγεί έξω από το ηλιακό σύστημα, αυτό ακολουθούν και οι ψυχές. Περάσματα στη φύση, ακολουθούν τα πτηνά όταν μεταναστεύουν, κάθε χρόνο τον ίδιο δρόμο ακολουθούν δεν πάνε από άλλον. Μια γραμμή ακολουθούν με συγκεκριμένη γεωδαιτική συχνότητα. 4.5 Η Πλήρης Ταύτιση και η Γνώση Ο φυσικός κόσμος και ο μεταφυσικός δουλεύουν με ένα κοινό στοιχείο που είναι η ταύτιση. Η ταύτιση αγγίζει όλο το φυσικό κόσμο και από μέσα και απέξω μέσω ενός μαγνητικού φάσματος που έχει πάνω του, το οποίο είναι κοινό ένθεν κι ένθεν, είναι ένας δίσκος αραιής πυκνότητας που κολλάει στην κάτοψη και στη πάνωψη, τη μια διάσταση με την άλλη. Αυτοί οι δίσκοι λέγονται μαγνήτες Η ταύτιση εκεί πάνω εργάζεται και υπάρχει, προκειμένου να δημιουργήσει νέα στοιχεία και εξέλιξη. Έτσι η ταύτιση αγγίζει και όλο το μεταφυσικό πεδίο που είναι η προέκταση του φυσικού με επίσης ένα μαγνητικό φάσμα που είναι το ίδιο. Προκειμένου να υπάρξει η πλήρης ταύτιση του φυσικού και μεταφυσικού που στην ουσία είναι το ένα και το αυτό, έχουμε πρώτα απ όλα το χαρακτηριστικό της ομοιότητας. Το μαγνητισμό διαπερνά ο ηλεκτρισμός με ακτίνα, όπου συναντάται στο μέσω με την οριζόντια ακτίνα του μαγνητισμού. Γι αυτό όταν μιλάμε για τον άλλον κόσμο μιλάμε για τον κόσμο που απλώνεται στην έκταση. Η ομοιότητα είναι καθοριστική και δεν μπορεί να μην είναι ορατή στο φυσικό κόσμο. Μεταφέρει μέσω των δίσκων την πέμπτη διάσταση στην τέταρτη, την τέταρτη, στην τρίτη ή την πέμπτη στην Τρίτη. Το χαρακτηριστικό της ομοιότητας, βρίσκεται στους νευρώνες του σύμπαντος που έχει και αυτό ένα μαγνητικό φάσμα. Νευρώνες έχουμε εκεί που παράγονται οι ακτίνες γ και Χ, εκεί που μεταφέρεται το DNA. Ακόμη, μέσα στις μαύρες τρύπες στα πετρώματα των ουρανίων σωμάτων στις εκρήξεις ενέργειας και στις μαύρες τρύπες όπως επίσης και σε πολύ μεγάλη θερμότητα κάποιων σωματιδίων και άλλων 97

98 στοιχείων που βρίσκονται στο μακρινό σύμπαν. Μερικές φορές αυτή η ομοιότητα είναι σαν δυο σταγόνες νερό γιατί κατεβάζουν τα στοιχεία Τα στοιχεία δεν είναι μόνο εκεί πάνω, είναι και εδώ κάτω, είμαστε εμείς που είμαστε ένας ολοκληρωμένος λόγος και πλήρως εκφρασμένοι με το συμπαντικό στοιχείο. Τα στοιχεία απελευθερώνονται μετά από μια μεγάλη ενέργεια και θερμότητα που είναι αντίθετη προς την εντροπία. Οι κινήσεις του πλανητικού συστήματος και γενικότερα όλο αυτό το φάσμα που δεν έχουμε ακόμη ανακαλύψει και μας φαίνονται όλα ένα μεγάλο αίνιγμα, απελευθερώνουν ενέργεια κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια με αποτέλεσμα ο ήλιος να έχει απελευθερώσει αλχημικό υγρό μερικά μόνο γραμμάρια μέσα σε δισεκατομμύρια χρόνια. Η ενέργεια περιλαμβάνει την πλήρη ταύτιση και επιτυγχάνεται με το φυσικό και μεταφυσικό στοιχείο στο μαγνητικό τους φάσμα. Έτσι η μετεξέλιξη του ανθρώπου γίνεται με νέα στοιχεία και με έναν νέον άνθρωπο στο χρόνο μέλλοντα. Αυτή η λογική, η οικονομία και η σοφία στο σύμπαν είναι πάνω από τον άνθρωπο. Όπως είναι οι νευρώνες του σύμπαντος είναι και τα νεύρα του. Των χεριών του εγκεφάλου του και οι διακλαδώσεις είναι όμοιες με εκείνες στις φλέβες του, εκεί όπου κυλάει το αίμα του. Το αίμα είναι το νερό των πλανητών, οι φλέβες και τα νεύρα είναι η ενέργεια σε ηλεκτρισμό και σε μαγνητισμό. Ολόκληρο το σώμα ποτίζεται με τα νέα στοιχεία που απελευθερώθηκαν και γέμισαν με ζωή τον άνθρωπο με την πλήρη ταύτιση, το κοινό στοιχείο στο φυσικό κόσμο και στην προέκτασή του τον μεταφυσικό. Είναι προέκταση ο μεταφυσικός διότι από κάτω είναι η φορά της δύναμης και έπεται η εξ άνωθεν δύναμη. Πρώτα προετοιμάζεται ο άνθρωπος για την αλλαγή που θα υποστεί και κινεί πρώτος τα νήματα στο ανέλπιστο. Είναι πάντοτε άξιος για να δεχθεί τη μεγαλοσύνη της θειας δύναμης, της θεϊκής. Τα Αλχημικά φαινόμενα που απορρέουν από τον ηθικό νόμο του σύμπαντος και της μεταστοιχείωσης δεν πρέπει να παρερμηνευτούν, οι κινήσεις των πλανητών με τις όψεις και τη γεωμετρία που σχηματίζουν μεταξύ τους, είχαν ερμηνευτεί και πριν από χιλιάδες χρόνια ξανά από τον άνθρωπο. Και ο Πυθαγόρας αναφέρει περί κινήσεως των πλανητών που επηρεάζουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα. «Έκαστος αστήρ έχει και ιδίαν, εφόσον έκαστος έχει ιδίαν κίνησιν και παράγει ίδιον ήχον. Εκ της θεωρίας ταύτης του Πυθαγόρου προέρχεται το μέχρι σήμερον υπό πολλών πιστευόμενον ότι ο χαρακτήρ εκάστου ανθρώπου επηρεάζεται υπό του αστερισμού, συμφώνως προς την εποχήν της γεννήσεώς του, ο χαρακτήρ δ ούτος είναι ο νόμος των επιρροών» (Σακελλαρίου, 1963, σελ.182). Ταύτιση, Επιρροές, Κοσμικά επίπεδα, όλα έχουν κτιστεί με αριθμούς που είναι τα συστατικά σημεία των πάντων. Αυτά είναι κτισμένα. Υπάρχει και το άκτιστο που είναι το φως το πνεύμα, αυτό που βρίσκεται σε κάθε κύτταρο και κάθε άτομο και ηλεκτρόνιο στην ατμόσφαιρα στην ύλη στο νερό στο αιώνιο πυρ που είναι ο θεός. Το όμοιο υπάρχει διάχυτο παντού και όχι σε κακέκτυπο αλλά σε πανομοιότυπο πλήρως ταυτισμένο το κτισμένο με το άκτιστο. Επομένως όπως υπάρχει το ξεκίνημα της ζωής μέσα στο κτισμένο που είναι νεκρό και το βλέπουμε να παίρνει σάρκα και οστά, έτσι υπάρχει και το σταμάτημα της ζωής μέσα στο κτισμένο το ζωντανό και το βλέπουμε να πεθαίνει. Πεθαίνει η ύλη και όποιο υπόλειμμά της. Ο πυρήνας της ψυχής της όμως είναι αθάνατος. Εκεί έχει μόρια και πηγές ενέργειας που σηματοδοτεί την ύπαρξη της ακτίνας και της ακτινοβολίας. Το ηλεκτρόνιο εκφράζει την ποιότητα της ενέργειας του άκτιστου φωτός. Εκείνος που μαγνητίζει το κέντρο της δύναμης με την καρδιά του, δηλαδή το δικό του κέντρο, μπορεί να μεταφέρει την Αλχημεία στον κόσμο της ύλης. Ο μαγνητισμός στον κόσμο της ύλης υπάρχει σε διάφορες μορφές και είναι ελεύθερος στην φύση. Τον βρίσκουμε, από τα έγκατα της γης μέχρι στους λεπτούς κόκκους 98

99 άμμου στις ακρογιαλιές με ιαματικές ιδιότητες. Από αυτούς τους κόκκους φτιάχνονται μαγνήτες. Έχει την έλξη πανομοιότυπα σε ορατή και αόρατη μορφή. Στην τρίτη και στην τέταρτη διάσταση. Οι Αλχημιστές προσπάθησαν να βρουν το αθάνατο και να το μεταφέρουν συμβολικά στην ύλη που θα το συμβόλιζε με χημικά πειράματα και ήταν ο χρυσός. Στην ουσία ερευνούσαν το ακαθόριστο όριο της ύλης την αιτία και πέρα από αυτήν, την πέμπτη ουσία στον αιθέρα, την αθανασία, το ελιξίριο. Θεωρώ ότι είναι η τέλεια υπακοή στους νόμους του σύμπαντος τέλεια ισορροπία και αυτό συμβολίζεται με το στέμμα. Κι αν αυτό είναι στέμμα σημαίνει αφθαρσία και αθανασία. Θεωρώ ότι η πεμτουσία είναι στοιχείο πνευματικής τελειότητας την έχει όποιος είναι αιθερικός. Ένα στοιχείο όπως υπάρχει στη φύση υπάρχει και μέσα στο σώμα μας, άρα το κομίζουμε το στοιχείο. Και στο σώμα υπάρχει αλλά κα στο πνεύμα. Η μεταστοιχείωση στους Αλχημιστές ήταν η μετάλλαξη η πνευματική η μοριακή μεταβολή η πνευματική επιρροή, η ταύτιση με άλλα κοσμικά επίπεδα ή ταξιδεύοντας προς τα εκεί στο υπερδιάστημα και μεταφέροντάς, τα εδώ ταυτοχρόνως. Το χρυσό μέταλλο ήταν το χρυσό της σοφίας. Η έννοια μεταστοιχείωση, είναι συνεχώς υπαρκτή στην μέθεξη καθώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να φθάσουν στα ανώτερα επίπεδα της γνώσης ένιωθαν τη μέθεξη ανά πάσα στιγμή. Δεν ήταν μόνο επιστήμονες αλλά και με το πνεύμα ασκούμενοι καθώς οι ζωή ήταν αφιερωμένη σε αυτήν την υψηλή Αλχημεία εκφρασμένη σε αυτά τα επίπεδα κι η ζωή των περισσοτέρων ήταν ασκητική. Στην Αρχαία Αίγυπτο και στην Ατλαντίδα οι ιερείς γνώριζαν την τέχνη της Αλχημείας και τα μυστικά αυτά δεν γράφονταν πουθενά, περνούσαν πολύ μυστικά κωδικοποιημένα από στόμα σε στόμα. Η πλήρης ταύτιση που είναι η γνώση σε όλο της το μεγαλείο ήταν στα ιερατεία και σε κάποιους μυημένους και μεγάλους διδασκάλους έξω από τα ιερατεία. Σήμερα σπάνιες γνώσεις μεταδίδονται από κάποιους σε κάποιους άλλους που είναι αναζητητές. Κατά καιρούς πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά και μετά από αυτόν υπήρξαν άνθρωποι που ξεπέρασαν τα όρια διότι τη γνώση δεν μπορεί να τη φυλακίσει κανείς μικρόνοας εν ονόματι του υλισμού. Σπουδαίοι επιστήμονες ερεύνησαν το άγνωστο. Ψυχοερευνητές φυσικοί και βιολόγοι μέσα από τα πειράματά τους ερμήνευσαν την σύνδεση της ύλης με το πνεύμα, πραγματοποιώντας πολλές διαλέξεις και αποκρούοντας κατά καιρούς του πολέμιούς τους με τη ζωή και το έργο τους. Αυτοί οι άνθρωποι στην κυριολεξία ερεύνησαν άγνωστες δυνάμεις, οδηγήθηκαν εκεί μόνο με την έρευνα και όχι επειδή κάποιος κάτι μπορεί να τους είπε. Βρήκαν μόνοι τους, με τη δύναμη του πνεύματός τους ένα δώρο για την ανθρωπότητα και η προσπάθεια αυτή είναι η πιο επίπονη από όλες τις προσπάθειες διότι δεν έχεις ούτε την πυξίδα γι αυτό το ταξίδι, ακόμη κι αυτήν την ανακαλύπτεις την βρίσκεις μόνος σου. Ενδεικτικά αναφέρω τον Έρνανι Γκιμαράες Αντράντε, πολιτικός μηχανικός και ερευνητής του ψυχικού κόσμου, ο οποίος έδωσε την ερμηνεία στο τι σημαίνει Ψυχικό Άτομο: «ΨΥΧΙΚΟ ΑΤΟΜΟ - Η βασική μονάδα της ψυχικής ύλης, με δομή ανάλογη μ εκείνη της φυσικής ύλης. Προτάθηκε ως αξίωμα το 1958 από τον Αντράντε λογω των αμφισβητούμενων εννοιών της λέξης πνεύμα. Το ψυχικό άτομο έχει τη προέλευσή του στον υπερχώρο και αποτελείται βασικά από έναν ψυχικό πυρήνα (ψιόνιο), ο οποίος αποτελείται από ψυχικά πρωτόνια (διανοιόνια) και ψυχικά νετρόνια (αντιληπτόνια), μ ένα περιφερόμενο στρώμα ηλκτρονίων ή βιονίων». (Playfair, 1979, σελ. 324). Τίποτα από όσα έγραψα μέχρι τώρα δεν θα λειτουργούσε και δεν θα ίσχυε αν δεν υπήρχε ο αιθήρ. Ούτε η μεταφορά σκέψεων, ούτε η πρόγνωση, ούτε η αφθαρσία, διότι η αιθερική κατάσταση είναι το ανώτερο επίπεδο του πνευματικού σώματος, είναι το πέμπτο στοιχείο, η πεμτουσία της ζωής. Δεν αποδεικνύεται με τα κοινά 99

100 πειράματα της κλασικής φυσικής. Σύμφωνα με τους θεωρητικούς της νέας φυσικής, δεν υπακούει στους νόμους της θερμοδυναμικής, τους νόμους διατήρησης της ενέργειας επομένως δεν υπάρχει θερμότητα, στον αιθέρα. Υπάρχει μια δύναμη και μια ενέργεια μέσα σε αυτόν στο κενό που κάπως έτσι τον βλέπουμε στα μάτια μας αλλά δεν είναι στην πραγματικότητα έτσι, διότι είναι αυτός που συγκρατεί τα πάντα και μπορούν όλοι οι πλανήτες και τα αστέρια να διαγράφουν τις τροχιές τους. Δεν θα συνέβαιναν όλα αυτά τα θαυμαστά συμπαντικά ενεργειακά θέματα που μας κάνουν κάθε μέρα να απορούμε, ακριβώς διότι περιφρονήσαμε επιστημονικά τον αιθέρα. Ποια είναι η πηγή των κοσμικών ακτίνων μεγάλης ενέργειας; Βομβαρδιζόμαστε από αυτές κάθε μέρα, οι ερευνητές δεν μπορούν να συμφωνήσουν από που πηγάζουν. Είναι ένα από τα ερωτήματα που δεν έχουν δώσει απάντηση. Θεωρώ ότι η γένεση είναι ο αιθήρ. Στον αναγραμματισμό είναι έρως η δημιουργία ολόκληρη αφού χωρίς τον έρωτα δεν μπορεί να γεννηθεί και να ξαναγεννηθεί τίποτα. Και για να γεννηθεί σημαίνει ότι προϋπάρχει έτσι και η ακτίνα και η ενέργεια έχει προέλευση την παγκόσμια πηγή την κοσμική που λόγω της δυνητικότητάς της με το πέρασμα του χρόνου έγινε ικανή να βομβαρδίσει ορισμένα σημεία στο διάστημα. Ας μην ξεχνάμε ότι το μαγνητικό φάσμα που φέρει την ταύτιση το έχει και ο αιθήρ ο οποίος είναι φωτεινός και υπακούει σε άλλους νόμους αιθερικούς, είναι πάνω από κάθε νόμο της κλασικής φυσικής και της χημείας. Επειδή πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για τη φυσική κα τη μεταφυσική εκείνο που καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας δεν είναι η μεταφυσικότητα αλλά πού βρίσκεται αυτή, διότι κάθε μετά βρίσκεται στο μέσον. Η μεταφυσική είναι στον αιθέρα και προέρχεται από το μεγάλο μέσον του διαστήματος. Το μέσον είναι η ισορροπία και η αρμονία. Ότι υπάρχει πάνω υπάρχει και κάτω και στη μέση είναι το ένα σύνολο αριθμών πέντε. Πεμπτουσία Ένα άλλο θέμα που δεν πρέπει να αφήσουμε απαρατήρητο είναι ότι χρησιμοποιείται ο όρος μεταφυσική με στρέβλωση της αλήθειας. Συνδέθηκε με τον μυστικισμό και τη θρησκεία, κάτι που δεν ισχύει διότι πρόκειται για μια άλλη λογική που σκοπό έχει να λύσει το μυστηριώδες άγνωστο στον άνθρωπο. Τα μετά τα φυσικά ή η μεταφυσική, στηρίζεται στην απόλυτη λογική, σου λέει ερεύνα. Μπες στο άβατον και δες τι υπάρχει, φύγε από την αγνωσία, την άγνοια, άνοιξε το μυαλό σου, τα κύτταρα του εγκεφάλου σου διεύρυνέ τα, πάρε απάντηση σε κάθε ερώτημα που σε απασχολεί, δες ποιος πραγματικά είσαι. Η γνώση δόθηκε για όλους και ενώπιον των νόμων όλα τα συμπαντικά πλάσματα είναι ισόβαθμα και ισάξια μεταξύ τους. Όλοι έχουν δικαίωμα να μάθουν ό,τι πιο ανέλπιστο υπάρχει, εκπληκτικό και δώρο για κάθε άνθρωπο από την κοσμική πηγή. Από τα μέχρι τώρα στοιχεία, διαφαίνεται πως οι πηγές συσσωρευμένης ενέργειας βρίσκονται στα βάθη του διαστήματος, εκεί όπου το φυσικό έχει άλλη υπόσταση έχει χαθεί και φθάνει μέσω διακλαδώσεων πολύ μακριά σε άλλους γαλαξίες εκεί που η ταύτιση και η ομοιότητα δεν χάνουν τη σημασία τους υπάρχει ακόμη και τόσο μακριά. Γι αυτό ο κόσμος στα μετά τα φυσικά είναι όμοιος με το φυσικό κόσμο. Ότι υπάρχει εκεί, έχει τόσο λεπτή πυκνότητα που δεν γίνεται αισθητή από τον άνθρωπο. Όλα έχουν νου και ανήκουν στο σχέδιο ύπαρξης. Αν υπάρχει εδώ γαλαξίας με ζωή θα υπάρχει και στην αντίπερα όχθη, στα βάθη του διαστήματος άλλος ένας ίδιος ή και δύο και τρεις. Η έννοια του όμοιου του πλήρως ταυτισμένου, δεν χάνεται στα βάθη του σύμπαντος αντιθέτως ισχύει όπως εδώ και εκεί, είναι πολύ εγωιστικό να πιστεύουμε ότι υπάρχουμε μόνοι μας στο σύμπαν. Συμβαίνουν όλα σε τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, που γη μας πέρα από κάθε φράγμα, και τοίχωμα, μέσα στην ολότητα του σύμπαντος διακρίνεται σαν ένα ηλεκτρόνιο και πάλι πολύ σε έκταση και όγκο το έχω υπολογίσει. 100

101 Για να ανακαλύψουμε αυτό που εμείς ονομάζουμε πραγματικότητα, έστω και αυτή, που βλέπουμε ή καταγράφουμε με τηλεσκόπιο κάτι το ανεξήγητο για εμάς να συμβαίνει, είναι ανάγκη να συνενώσουμε και να βρούμε τη χρυσή τομή των επιστημών και όσων γνωρίζουμε. Στο ερώτημα αν έχει θέση η βιολογία στο διάστημα πέρα από τα μαθηματικά και τη φυσική εδώ έχω να απαντήσω ναι! όσο και να μην είμαι σχετική με αυτούς τους τομείς, διότι η ζωή των διαστάσεων έχει τα ομοιώματα του οποίου αντανακλώνται ίδια στο ορατό. Η ζωή στην εξέλιξη μετακομίζει, μετατίθεται μεταφέρεται και έχει DNA, διόλου απίθανο δηλαδή η γαλάζια φούσκα που δεν μπορούν να εξηγήσουν οι επιστήμονες να μεταφέρει μια μορφή ζωής για να τεθεί σε λειτουργία πολύ αργότερα και η οποία να ξεπερνά τα δέκα εκατομμύρια γήϊνα χρόνια από τη στιγμή της ύπαρξής, της γέννησής της. διότι το πολύ μακρινό στοιχείο μπορεί μέσα σε μια ενότητα να γίνει και πολύ κοντινό. Διόλου απίθανο να κουβαλάει μια μορφή DNA, διότι η ζωή ταξιδεύει και εξελίσσεται. Το ίδιο το σύμπαν εξελίσσεται!! Και σφύζει από ζωή Πώς η κάθε μια επιστήμη θα είναι υπεύθυνη μόνο για τον τομέα της από τη στιγμή όπου σε αυτήν την εξέλιξη έχουμε το βίο των υλικών και μη υλικών σωμάτων. Στην παρακάτω φωτογραφία, μια αινιγματική μπλε φούσκα κάνει τους επιστήμονες να αναρωτιόνται.- physicsgg Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο. Την αλίευσα από το συγκεκριμένο ιστότοπο ο οποίος την είχε αλιεύσει με τη σειρά από τους αναγραφόμενους άλλους διαδικτυακούς τόπους που αξίζει να διαβάσουμε με προσοχή τι ακριβώς σχολιάζουν αστροφυσικοί. Τα σχόλια είναι ακριβώς αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, αύριο μπορεί και να μάθουμε περισσότερα, τίποτε πάντως δεν αποκλείεται, διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων πιθανοτήτων. 101

102 Είναι μια εντυπωσιακή εικόνα του νεφελώματος Abell 33 βλέπουμε στη συνέχεια (από Adam Block/Mount Lemmon SkyCenter/University of Arizona) «Σύμφωνα με τον Phil Plait, πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό και ενδιαφέρον νεφέλωμα το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει μελετηθεί αρκετά μέχρι σήμερα. Υπάρχουν αρκετά σημεία που αναμένουν εξηγήσεις. Όπως για παράδειγμα το άστρο που λάμπει εντυπωσιακά στο πάνω όριο του νεφελώματος βρίσκεται όντως πολύ κοντά στο νεφέλωμα ή βρίσκεται πολύ μακριά απ αυτό; Ακόμη, φαίνεται πως το κεντρικό άστρο είναι δυαδικό δυο άστρα που περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο. Ένας γρήγορος υπολογισμός δείχνει ότι τα δυο άστρα απέχουν μεταξύ τους περίπου 0,03 έτη φωτός περίπου 2000 φορές η απόσταση Γης Ήλιου. Μια τέτοια απόσταση αν και δεν αποκλείεται είναι συνήθως μεγάλη για δυαδικά συστήματα. Επίσης είναι φανερό ότι το κεντρικό άστρο (α) δεν βρίσκεται στο κέντρο. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το άστρο κινείται γρήγορα στο χώρο. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε το νεφέλωμα θα έπρεπε να φαίνεται συμπιεσμένο στη μια πλευρά του γεγονός που δεν ισχύει. Και τέλος ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να ερμηνευθεί είναι το σφαιρικό σχήμα ή το γιατί το εξωτερικό χείλος είναι κυκλικό σε αντίθεση με την εσωτερικό «ομιχλώδες» περιεχόμενό του, το οποίο διαθέτει δυο οβάλ τρύπες λίγο έξω από το κέντρο.σε κάθε περίπτωση, 102

103 πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον νεφέλωμα. και μέχρι να εξηγηθεί πλήρως επιστημονικά, θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι απολαμβάνοντας την ομορφιά αυτού του αινιγματικού αντικειμένου» ΠΗΓΗ: discovermagazine.com Κοσμική σπείρα με DNA- cosmic spiral with DNA 103

104 Σπινθήρες φωτός σε σκοτεινή ενέργεια, στα βάθη του διαστήματος Η Σκοτεινή ενέργεια, στα βάθη του διαστήματος 104

105 4.6 Δισεκατομμύρια των Δισεκατομμυρίων Πιθανοτήτων Ξεκινώντας από το χαρακτηριστικό της ομοιότητας και της πλήρους ταύτισης βλέπουμε ότι η ζωή μέσα στην σπείρα ταξιδεύει και θα εξελιχθεί. Θα έλθει ή στιγμή που θα φθάσει στο σημείο της ολοκλήρωσης. Υπάρχουν δισεκατομμύρια πιθανοτήτων για την εξήγηση της άγνωστης πηγής ενέργειας όπως οι διάφοροι νευρώνες ενέργειας που εμφανίζονται στο διάστημα. Αυτές οι άγνωστες πηγές ενέργειας είναι, τα κβάζαρ και άλλα φαινόμενα σε νεφελώματα που ανακαλύπτουν ολοένα με τηλεσκόπια. Όλες οι ενέργειες έχουν την ίδια φωτογραφία στον οργανισμό μας. Ιδιαίτερα έχει, το κεντρικό νευρικό σύστημα, με τις διάφορες διακλαδώσεις, η κόρη του οφθαλμού που λαμβάνει το φως, ο εγκέφαλος με τους δικούς του νευρώνες. Η ομοιότητα έχει και σύνδεση. Δηλαδή δεν είναι κάτι όμοιο χωρίς να συνδέεται με το άλλο όμοιό του. Όπως λειτουργούν οι συμπαντικοί νευρώνες που μεταφέρουν ηλεκτρισμό έτσι και οι νευρώνες στο σώμα μας μεταφέρουν ηλεκτρισμό. Και οι δύο νευρώνες οι συμπαντικοί και οι ανθρώπινοι έχουν σύνδεση μεταξύ τους έτσι ο άνθρωπος λαμβάνει όλα τα ερεθίσματα από το διάστημα, ανάλογα με το ρυθμό και τον παλμό που έχει η ενέργεια στο υπερδιάστημα. Ο ήχος και τα ραδιοκύματα λαμβάνονται και αυτά μέσα από νευρώνες και έτσι ο παλμός θα καθορίζει το μέγεθος της ακτινοβολίας και της ενέργειας που θα δεχθεί από το μακρόκοσμο στο μικρόκοσμο. Οι πιθανότητες είναι πάντα άγνωστες στο τι θα αποκαλυφθεί γιατί η ζωή γεννάται συνεχώς και παρεμβάλλεται παντού αθόρυβα κι αδιάκοπα. Όπως τα δίκτυα διαμορφώνονται έτσι και τα νευρωνικά δίκτυα στον εγκέφαλό μας μπορούν να διαμορφωθούν ανάλογα με τις εικόνες πους μας στέλνει το διάστημα. Η διαμόρφωση των νευρωνικών δικτύων στον εγκέφαλο, δεν εξαρτάται μόνο από τις εικόνες της καθημερινότητας στο συνειδητό σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας αλλά και από το ασυνείδητο. Μια ενέργεια και ένας επηρεασμός άλλου τύπου μπορούν να διαμορφώσουν νευρωνικά δίκτυα όπως π,χ η μέθεξη, η τάση για δημιουργία, η παραγωγικότητα σε ένα δημιουργικό άτομο, η ανεύρεση και η εφεύρεση του νέου του επαναστατικού για την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου, η ανακάλυψη νέων φαρμάκων, η έμπνευση. Ο εσωτερικός λόγος, η φαντασία και η ονειροπόληση είναι το χαρακτηριστικό εκείνων που ζουν μια ζωή άλλη καθώς εργάζονται με τον εαυτό τους. Οι πολύ υψηλές ενέργειες είναι οι αρχετυπικές διότι έχουν πολύ υψηλό κραδασμό και φέρνουν σε ισορροπία και σε αρμονία οποιαδήποτε στρέβλωση και δυσαρμονία υπάρχει σε ασύλληπτο χρόνο, φέρνουν ακόμη κάθε ίαση. Αυτές οι ενέργειες υψηλού κραδασμού με ανάλογης ποιότητας ηλεκτρόνια είναι από στοιχεία πρωταρχικά της δημιουργίας του σύμπαντος. Τα δισεκατομμύρια πιθανοτήτων είναι οι εκφάνσεις της ζωής γι αυτό ότι και όσα να μάθουμε, το σύμπαν γεννάται και αναγεννάται συνεχώς και αενάως και δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας, παρά μόνο ελάχιστα. Για να την εξηγήσουμε θα χρειαστούμε ξανά πάνω από δύο χιλιάδες φιλοσόφους. Οι αρχαίοι γνώριζαν για την ενέργεια και γνώριζαν από πού πηγάζουν αυτές οι θαυμαστές γνώσεις που απέκτησαν αφού εργάστηκαν με τον εαυτό τους. Είχαν πλήρη σύνδεση με την κοσμική πηγή, γνώριζαν την ποιότητα της ενέργειά τους, που τους έλουζε και πότιζε όλα τους τα κύτταρα. Γνώριζαν για την ύπαρξη του αιθέρα; Και τον είχαν συνδέσει με το πέμπτο στοιχείο που περιβάλει το πλανήτη και που οφείλεται η διανοητική τους πρόοδος. Καμία αμφισβήτηση για τις πηγές της ενέργειά τους! Τις οποίες αντιπροσώπευαν οντότητες στα Καβύρεια μυστήρια στα Ελευσίνια και άλλα μυστήρια. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κανείς τη γνώση και να είναι σίγουρος ότι έτσι είναι, να έχει εμπειρία και εκτίμηση πάνω στην ταυτότητα της γνώσεως που είναι η πηγή ενέργειας. Εμείς αυτή 105

106 τη γνώση παρόλο που μας την άφησαν κληρονομιά την απαξιώσαμε. Τους είπαμε όλους ειδωλολάτρες και συνεχίσαμε για μια άλλη δόξα. Στέρεψαν τα αναβλύζοντα νερά οι κρουνοί που τη συμβόλιζαν στη γη, στον ουρανό το στοιχείο φυλακίστηκε και χρειάστηκαν αιώνες για την αποδέσμευση του παλμού της ενέργειας διότι ήταν πάντα πολύ χαμηλών παλμών. Κι έτσι σιγά σιγά τη θέση του φωτός πήρε το σκότος. Ήταν κι αυτή μια εκδοχή των πιθανοτήτων όπου κανείς δεν πίστευε ότι θα φθάναμε αφού ο άνθρωπος με τη γνώση είχε αγγίξει το τέλειο. Τώρα ένα αρχέτυπο έχει επιστρέψει, λένε ότι θα αναγεννηθεί το πνεύμα, το φως του προμηθέα! Ο Νευρώνας στο μικροσκόπιο - A microscopic photograph of a neuron 106

107 Microscopic Neuron in Brain Μικροσκοπικοί Νευρώνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο Νευρώνες του Εγκεφάλου μας 107

108 Η Ενέργεια - Νευρώνας στο διάστημα - Energy Ο Ηλεκτρισμός στο χέρι- Electrographics of the Hand. 108

109 4.7 Ένα Αρχέτυπο το οποίο Επέστρεψε Το στοιχείο το αρχετυπικό το πρωταρχικό, ολοκληρώνει τροχιά κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια. Κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια απελευθερώνεται ένα από αυτά που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία στην αρχιτεκτονική. Το σύμπαν εξελίσσεται και δείχνει πώς συνδέεται με τη μορφή των σωματιδίων, των ενεργειών, την βαρύτητα που ενίοτε δεν λειτουργεί. Αυτό είναι το μηχανικό μέρος της υπόθεσης των αλλαγών που παρατηρούμε στα περιβάλλοντά μας. Το άλλο μέρος είναι το φως η αιώνια ροή του σύμπαντος βρίσκεται σε κάθε μόριο και ηλεκτρόνιο της ύλης ακόμη και στην απειροελάχιστη υλη, αυτό το φως το νοητό το ονομάσαμε θεό. Και είμαστε με αυτό όλοι συνδεδεμένοι και έτοιμοι για την έναρξη της εξέλιξής μας. Το αίτιο και η αφορμή είναι ένα αρχέτυπο το οποίο αποφάσισε να επιστρέψει. Αν κάτι γράφεται σε αυτό το βιβλίο που δεν μπορεί να αποδειχθεί δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Χρόνια πριν σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Δρ Ervin Laszlo, ο ιδρυτής της φιλοσοφίας των συστημάτων και της γενικής θεωρίας της εξέλιξης κάνει λόγο στα βιβλία του για την συνδετικότητα και την πληροφορία. «Η υπόθεση συνδετικότητας δείχνει ότι η ανατροφοδότηση των ενεργών πληροφοριών, που εμφανίζονται με ολογραφικό τρόπο, δημιουργούν συνοχή μεταξύ των σωματιδίων και των συστημάτων που τις δημιούργησαν. Αυτά τα συστήματα σωματιδίων μπορεί να είναι ηλεκτρόνια φωτόνια και μόρια ή κύτταρα, άνθρωποι και πολιτισμοί. Και οι πληροφορίες που τα ενημερώνουν είναι εξίσου πραγματικές με τα σωματίδια αυτά: ο νους ως ύλη. Από την άποψη αυτή ο Δρ Laszlo έχει δώσει έναν επιστημονικό φορμαλισμό σε διάφορες τέτοιες έννοιες όπως το συλλογικό ασυνείδητο, τα μορφικά πεδία και ο συσχετισμός και για σωματίδια και για νόες».( Arntz, Chasse, Vicente, 2006, σελ. 225). Η χημεία του σώματος, η δομή των οργάνων, των νεύρων, του εγκεφάλου και της μνήμης θα πρέπει κάποια στιγμή να μας απασχολήσει, διόλου απίθανο, το άπειρο να είναι ένας ποταμός με δύο ρεύματα ανόδου και καθόδου, με συν και πλην με ακίδες άπειρες σαν τη μύτη από το σπιρτόξυλο, που με την πρώτη τριβή έχουμε ανάφλεξη. Θεωρώ ότι είναι το χημικό εργοστάσιο του σύμπαντος με όλες τις ουσίες της ύλης πνευματικής και υλικής. Και τίποτε δεν είναι αδύνατον να συμβεί, όλα είναι δυνατά. Η μνήμη μας είναι ίδια με την παγκόσμια μνήμη, διότι ένας αόρατος εγκέφαλος καταγράφει αυτά που πράττουμε και αυτά που λέμε, η δύναμη της έλξης τραβάει τον ήχο κατά πάνω στο διάστημα. Τη ζωή θα τη μάθουμε όταν μας μάθουν κάποιοι ποια είναι και μας δώσουν την απάντηση στο ερώτημα, τι ήλθαμε να κάνουμε στη γη. Αυτοί είναι που στέλνουν μήνυμα σε εμάς που μας βοηθούν να καταλάβουμε το αδιανόητο, που πριν από εμάς τα έμαθαν τα έψαξαν και έδωσαν απαντήσεις. Ο Laszlo μας λέει με την απάντηση στο «Γιατί είμαστε εδώ;», σε μεγάλη κοσμική κλίμακα: «Η εξέλιξη του μετασύμπαντος μέσω κυκλικής εξέλιξης συμπάντων συντείνει στην πλήρη υλοποίηση των εξελικτικών δυνατοτήτων που κωδικοποιούνται στο αρχέγονο κοσμικό πλήρες, στην πλήρη συνοχή όλων των πραγμάτων που υπάρχουν στο χώρο και στο χρόνο. Χαρακτηρίζει το πλήρες επίτευγμα της θεϊκής δημιουργικότητας: απόλυτη συνοχή στον νου του θεού». (Arntz, Chasse, Vicente, 2006, σελ. 226). Η γνώση δεν μπορεί να φυλακισθεί το γεγονός ότι ο Δρ Laszlo έχει γράψει για τον ανοιχτό νου στο σύμπαν, στη φύση στη κοινωνία μπορούμε να σκεφτούμε ότι παρόλο που στρεβλώσαμε τις αλήθειες, περάσαμε μεσαίωνα στο μυαλό, έρχονται τώρα οι επιστήμονες με νέες θεωρίες προχωρημένες να εξηγήσουν της γης το ανεξήγητο όπως λέει κι ο Παλαμάς στο Δεκάλογο του Γύφτου το αριστουργηματικό αυτό ποίημα. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι ως φωτεινά παραδείγματα 109

110 και ελπίδα για τη μεγάλη έξοδο από το μηδενισμό και την απαξίωση του μυαλού και της γνώσης. Τα αρχέτυπα επιστρέφουν ως πανομοιότυπα μέχρι τρεις φορές. Επιστρέφουν ακριβώς τα ίδια και διαγράφουν με μαθηματική ακρίβεια πέντε χιλιάδες γήινα χρόνια κάθε φορά που πρόκειται ένα να επιστρέψει πίσω. Εννοούμε ένα από την ίδια ουσία γιατί υπάρχουν και άλλα από άλλες. Αυτό το ίδιο εκφράζει το τέλειο. Με την επιστροφή του Αρχετύπου, θα έρθει η έτοιμη τελειότητα, από τα αποθεματικά του ουρανού. Ο ουρανός είναι εκείνο το άπειρο εργοστάσιο με όλα τα στοιχεία εκφραζόμενα με την ύλη. τη χημεία, τις ενέργειες. Μπορούμε να διακρίνουμε ιδιότητες ανά κατηγορίες σε ένα εργοστάσιο που παράγει αγαθά και η γη αφoμειώνει τα χρήσιμα. Το ερώτημα ποιος είμαι και τι ήλθα να κάνω έχει σχέση με το πόσο έτοιμος και πόσο ατελείς ή ημιτελής είμαι. Ας μείνουμε σε αυτό το τεράστιο εργοστάσιο του ουρανού που κατεβάζει άυλες ψυχές. Βλέπουμε ότι άλλοι έχουν την τελειότητα έτοιμη, άλλοι θα την φτιάξουν, θα την παράξουν, διότι είναι ημιτελής και βρίσκονται προς εξέλιξη, εκεί μπορεί και κάτι με ελάχιστες πιθανότητες, αυτήν την εξέλιξη, να την σταματήσει.. Άλλοι πάνε σίγουρα για την τελειότητα, είναι δεδομένη δηλαδή σίγουρα θα φθάσουν στην πολυπόθητη τελειότητα ήλθαν εξελιγμένοι και θέλουν λίγο ακόμα για να ολοκληρωθούν τελείως διότι θα παράγουν προς εξέλιξη συνεχώς χωρίς ποτέ να τους διακόψει κάτι.. Άλλοι αναλώσιμοι, θα έχουν διακοπή της εξέλιξης, θα αντικατασταθούν σε νεαρή ηλικία από έναν κόσμο που θα κατεβάσει στη θέση τους και στην κατηγορία τους το νεώτερο - όμοιο και περισσότερο εξελιγμένο. Το αρχέτυπο μειώνει το ατελές συνεχώς, δεν αφήνει περιθώρια για κωλυσιεργίες. Η στρατηγική αυτή έχει μια λογική που απαντάται με ένα μικρό λογιστικό κύκλωμα στη γήινη ζωή, δηλαδή με μικρολογαριασμούς στο μικρόκοσμο που έχουν συν και μείον. Δεξιά συν και αριστερά μείον. Το ζητούμενο πάντα είναι, ότι και να συμβαίνει, η ισότητα, αν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί πρέπει να γίνει διόρθωση και να επέμβει η φύση που τα πάντα με σοφία εποίησε. Πάντως όσο και να αμφισβητηθούν αυτά, η τελειότητα θα επιστρέψει πίσω στην τελειότητα της πρώτης ύλης κι έτσι θα υπάρχει επάρκεια. Κι αυτό γιατί η πρώτη ύλη, πρέπει να κάνει μια διαδρομή. Κατά τη διαδρομή αυτή, θα ξοδέψει την ύλη την οποία όμως θα παραδώσει αφού την ξαναμαζέψει. Μετά την παραγωγή την εξέλιξη και τη δημιουργία κατευθύνεται η ενέργεια που είναι ύλη και τα κατάλοιπά της σε μια ανοδική πορεία καθώς θα στείλει ψηλά στο άπειρο την ενέργεια αυτό είναι το ξαναμάζεμα μετά από ένα μεγάλο άπλωμα. Στο μεταφυσικό πεδίο το σύστημα που γράφει αυτή τη λογιστική με μικρολογαριασμούς, είναι διπλό και έχουν προηγηθεί αλγεβρικές εξισώσεις. Αν μειώνεται ο λογαριασμός με αρνητικές πράξεις και εξισώσεις που προηγήθηκαν και έχουν αποτέλεσμα αρνητικό πρόσημο τότε θα αυξηθεί το ενεργητικό το συν, αλλά ότι έχω στη κληρονομιά μου που τα απέκτησα από τον προκάτοχό μου, μπορεί να επηρεαστεί αναλόγως δηλαδή μια θετική πράξη μπορεί και να μου το μειώσει. Αυτό σημαίνει ότι έχω ξοδέψει ότι έχω στην αποθήκη μου, μπορεί να είναι και η αποθήκη πληροφοριών μου, που έχω κληρονομήσει από άλλες ζωές. Πρόκειται για ένα διπλογραφικό σύστημα που ότι είναι κακό δεν είναι απόλυτα κακό και ότι είναι καλό δεν είναι απόλυτα καλό, κάπου αλλού και για κάποιους άλλους. Το κενό το σημείο που ισορροπεί τα πάντα φέρνει αρμονία. Αλλά δεν είναι εύκολο να συμβεί αφού μόνο για λίγο μπορεί να διαρκέσει. Η βαρύτητα, η βαριά ύλη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια εκεί όπου δημιουργούνται οι αριθμητικές πράξεις και στη συνέχεια παράγονται οι εξισώσεις, του φυσικού πεδίου, για μια ζωή ανάλαφρη και απαλλαγμένη από αβεβαιότητα. Η βαρύτητα ανακόπτει την ανοδική πορεία σε 110

111 οτιδήποτε, παρά μόνο όπου ακυρώνεται ή μετατοπίζεται μπορεί να συμβεί το αντίθετο δηλαδή να έχουμε καλοτυχία και να αλλάξουμε πορεία στο πεπρωμένο. 4.8 Συνδέομαι Υπάρχω Ξανά!! Για να μπορέσουμε να πούμε ότι συνδεθήκαμε θα πρέπει πρώτα να απλώσουμε την ενέργεια, να δημιουργήσουμε, να ποιήσουμε έργο και αφού την μαζέψουμε και τη στείλουμε στα άνωθεν πεδία τότε θα καταφέρουμε τη σύνδεση. Στην ανοδική πορεία θα κατευθυνθεί μόνη της, γιατί εκεί καταλήγει μετά το πέρας των εργασιών. Το μάζεμα αυτό είναι το πέρας. Το ερώτημα για πολλούς είναι, ποια είναι αυτή η σύνδεση για τον άνθρωπο. Αυτό όπου γνωρίζω είναι ότι από τη στιγμή που θα συμβεί σε κάποιον μετά από πολλή επιμονή και κόπο, θα μπορέσει να πει υπάρχω ξανά. Θα υπάρξει ξανά αν είναι κάθε μέρα γεμάτος ζωντάνια μέσα του, αν δεν ασχολείται με μικρά πράγματα, αν δεν έχει εγωισμό, αν δεν έχει προσκόληση, θυμό, ζήλεια. Εκτός όμως από όλα αυτά εκείνο που σηματοδοτεί τη σύνδεση είναι μια ευτυχία που θα ξεχειλίζει από την καρδιά του, από εκεί θα το καταλάβει κανείς. Θα του φαίνονται όλοι με μια κρυφή ομορφιά γύρω του, και αυτό θα είναι μόνιμο χωρίς διακοπές. Θα έχουν μια σταθερότητα και μια μονιμότητα αυτά τα συναισθήματα και η απεριόριστη αγάπη του προς όλους. Η Χαρά που ξεχειλίζει είναι που κάνει τη σύνδεση και πετάει τον παλιό του εαυτό. Ο παλιός εαυτός ήταν ευάλωτος με τρωτά σημεία και ψυχολογικές μεταπτώσεις, έπρεπε να γίνει ένα ευτυχές γεγονός για να χαρεί. Ο νέος εαυτός όμως είναι χαρούμενος κάθε μέρα αισθάνεται εσωτερική πληρότητα. Η Σύνδεση είναι τομή στη ζωή. Γιατί ξαναγεννιόμαστε, ζούμε την εσωτερική Ανάσταση. Μετά από αυτό, ο άνθρωπος με τη σύνδεση, θα δει μια καλοτυχία και θα ξέρει γιατί του συμβαίνει το καθετί, τίποτα δεν θα παραμένει απραγματοποίητο. Πράγματα απίθανα θα συμβαίνουν σ εκείνον που θα είναι μοναδικά. Θα πρέπει κανείς να είναι συγκρατημένος με αυτά που θα βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά του, γιατί θα έχει επέμβει σε έναν μαθηματικό τύπο και θα τον έχει κάνει θρύψαλα. Και αυτός είναι η αβεβαιότητα που φέρνει η αρνητική εντροπία. Πρέπει να είναι συγκρατημένος ως προς το τι έχει και διευθύνει στα χέρια του. Αν δεν έχει αίσθηση της κατάστασης και δεν μπορέσει να εκτιμήσει τα υπέρ και τα κατά θα καταστραφεί. Η αλλαγή στο ρουν της ιστορίας μας δεν είναι εύκολη υπόθεση, κι όμως μπορεί και πραγματοποιείται. Εξαλείψαμε ένα ψηφίο των πιθανοτήτων που έγραφε αβέβαιο. Χρειάζεται μεγαλοσύνη, σοφία, αυτοσυγκράτηση στα «παλάτια» που θα απλώνονται μπροστά του, αλλιώς θα είναι δύσκολη η ζωή για πρίγκηπες. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ποτέ για το πώς και πότε ακριβώς δουλεύει ο μηχανισμός που δείχνει αποτέλεσμα απώλειας γιατί είναι πολύ περίπλοκος. Όπως άλλωστε είναι και το ανθρώπινο σώμα, γιατί έχει και άλλα σώματα και επίπεδα πάνω από αυτό που βλέπουμε εμείς με τα μάτια μας. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς δουλεύει ο οργανισμός μας και γατί παράγει αυτή τη χημεία. Ούτε μπορούμε να είμαστε γνώστες για το τι ξοδεύει το πνευματικό σώμα και τι αποθέματα ενέργειας έχει καθώς και πότε χάνει ένα μέρος από τα αποθέματά του. Μπορούμε μόνο με πολύ λεπτομερή έρευνα να γνωρίζουμε πολύ λίγα στους μικρολογαριασμούς που αναπτύσσονται. Δεν υπάρχει μία τακτική που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να φθάσουμε σε τέτοιες γνώσεις. Μπορεί να ψάχνουμε να 111

112 βρούμε απαντήσεις μια ολόκληρη ζωή, για να μάθουμε αυτά τα πολύ λίγα. Θα περάσουν χιλιάδες χρόνια για να μάθουμε πόσο μαγική είναι η ζωή μας. Επειδή αναφέρθηκα στη σύνδεση και τίποτα δεν έρχεται έτσι ξεκάρφωτα και από το πουθενά απαιτείται γνώση και πνευματική ζωή αν όχι ασκητική διότι αυτήν δεν την θέλει κανένας, αν και δεν είναι κάτι τόσο φοβερό. Η πνευματικότητα είναι τρόπος ζωής, νοοτροπία από τις ουράνιες γνώσεις. Απαιτείται καθαρή σκέψη και καθαρό βίο Κάποτε μου ζήτησε μια συνάδελφος να στείλω μήνυμα για τους αναγνώστες του βιβλίου, «Η Επανάληψη Το άνοιγμα των πυλών». Της έστειλα μηνύματα αλλά αυτά έχουν και μια επεξήγηση την οποία παραθέτω παρακάτω. Καθημερινές σκέψεις για σένα τον απλό αναγνώστη. 1. Να θυμάσαι τους νόμους της φύσης να μην τους παραβιάζεις να τους σέβεσαι. Ο σεβασμός στη φύση, είναι ένας από τους τόσους άλλους συμπαντικούς που υπάρχουν κι εμείς οι άνθρωποι τους έχουμε ξεχάσει. Είναι η αρχή για να ξεκινήσεις να είσαι δίκαιος με όλα τα πλάσματα του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι ο εξαναγκασμός ενός άλλου ανθρώπου να συμμορφωθεί σύμφωνα με τα δικά μας συμφέροντα και επιταγές καταδυναστεύοντάς τον, είναι έλλειψη σεβασμού στο πλάσμα της φύσης. Ένας που φέρεται με αυτόν τον τρόπο στο παιδί του, τη στη γυναίκα του, το συνάδελφό του, στο συγγενή του, είναι βέβαιο ότι δεν θα σεβαστεί και το περιβάλλον του, τα ζώα, τα φυτά. Οι καταστροφές στον πλανήτη προέρχονται από την υπερκατανάλωση κρέατος. Ξεπεράσαμε το μέτρο!! Αφού σκοτώνουμε για να ζήσουμε, γιατί να μη σκοτώσουμε και τον συνάνθρωπό μας, ένας πόλεμος παραπάνω να αποκτήσουμε περισσότερα, έλεγχο στην ενέργεια στη γεωπολιτική και άλλες συμφορές. 2. Μην έρχεσαι πολύ κοντά με εκείνους που αγαπούν πολύ τον εαυτό τους, που δεν σε αγαπούν αλλά σε έχουν για να καλύψουν το κενό τους, διότι το σύμπαν δεν «συνωμοτεί», προκειμένου να βρεις αυτό που αναζητάς και να ακουστούν οι προσευχές σου, θα βρίσκει εμπόδια. Κι εσύ αυτά τα ίδια εμπόδια θα βρίσκεις μπροστά σου. Ο νόμος του σύμπαντος δεν θα εναρμονίζεται πλήρως κοντά σου, θα επηρεάζεται αρνητικά όπως θα επηρεάζεσαι κι εσύ αρνητικά από εκείνους που δεν θα έχουν ουσιαστική αγάπη για σένα, δεν θα ενδιαφέρονται για τα όνειρά σου. Εδώ όλα είναι απλά και κατανοητά, εκείνο όμως που δεν γνωρίζουμε είναι μέχρι ποιο βαθμό μπορεί να έχει κανείς τη δυσαρμονία, ην απάντηση είναι, μέχρι τη βλάβη οτιδήποτε μπορεί να είναι αυτή η βλάβη μπορεί και ασθένεια. Από ένα ατυχές συμβάν ή γεγονός που θα μας αναγκάσει να αργήσουμε να συνέλθουμε μέχρι και τη μεταβολή μας δηλαδή να φθάσουμε στο ίδιο χαμηλό επίπεδο με τον άλλον, αν του έχουμε δώσει το δικαίωμα να μοιραστεί κατά κάποιο τρόπο τη ζωή του μαζί μας. Θεωρείται λάθος μια τέτοια παρέα, αφαιρείται κάτι από το ενεργητικό μας και δεν προστίθεται τίποτα πουθενά ενώ έχουμε και ατυχία. Μόνο ένας που έχει δύναμη μπορεί να μετατρέψει το αρνητικό σε θετικό και αυτά να μην το αγγίξουν καθόλου. 3. Πρόσεχε αυτούς που συναντάς, δεν είναι όλοι αδιάφοροι, ουδέτεροι, άμεπτοι. Κάπου εκεί που νομίζεις ότι δεν θα σου αρνηθούν για κάτι, υπάρχουν στα μάτια σου και οι αθώοι με άλλη όμως συνειδητότητα από εκείνη που πιστεύεις. Μπορεί να αντιμετωπίσεις αρνητική συμπεριφορά από εκεί που δεν το περιμένεις ή αρνητική έκβαση πραγμάτων σε μια σου έξοδο ή σε μια εκδρομή είτε επίσκεψη που μπορεί να κάνεις. 112

113 Αυτό το γνωρίζουν όλοι! Εκείνο που δεν μπορούν να γνωρίζουν επομένως και να διακρίνουν είναι την άλλη συνειδητότητα αθώων συνανθρώπων που βρίσκεται υπό λανθάνουσα κατάσταση. Η συνειδητότητα καθορίζει αυτό που πραγματικά είσαι, η ενέργεια που διαθέτεις θα μειωθεί η αποθήκη πληροφοριών μειώνεται τυφλώνεσαι δεν διακρίνεις τίποτα. Ξοδεύεις κάτι από τα αποθέματα χάνεις, έχεις απώλεια φθείρεσαι με λίγα λόγια. Μεγάλη προσοχή κίνδυνος θάνατος! Υπάρχουν πολλοί αρνητικοί για εμάς και θετικοί για τους άλλους κι εμείς αυτό το αγνοούμε, διότι αυτοί είναι αρνητικοί υπό λανθάνουσα κατάσταση. Έχουν συνειδητότητα με αρνητικότητα δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικοί για χάρη σου. Δεν τους βγαίνει ο «λογαριασμός». Αυτό το προαισθάνονται και όταν ενεργούν με έναν τρόπο που δεν εγκρίνουν οι άλλοι στην ουσία πάνε να σώσουν την κατάσταση τη δική τους, όχι των άλλων. Αρχή του θέματος αυτού είναι η συνειδητότητα. Αρνητική και υπό λανθάνουσα κατάσταση περίμενε φθορά μέχρι και απώλεια. Εκεί στηρίζεται και η ρήση το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Αν γνωρίζεις αυτόν τον μικρό υπολογισμό μπορεί να μην χάσεις αναπάντεχα τη ζωή σου. Να παρεκκλίνει της πορείας του το πεπρωμένο, να το αλλάξεις. 4. Αναρωτιέσαι τι να έγιναν τόσοι άνθρωποι που γνώρισες.κάποιοι όταν σε αναφέρουν, θα λένε μεταξύ τους, θύμησέ μου την κτλ. Οι περισσότεροι έρχονται και φεύγουν χωρίς να μάθεις ποτέ το γιατί. Μα γιατί πέρασε ο καιρός. Ναι είναι κι αυτό! Μέσα στο πέρασμα του καιρού όμως άλλαξαν οι συσχετισμοί και δεν είχαν από σένα πια κανένα συμφέρον. Ήταν τα συμφέροντα λοιπόν. Όμως μερικές φορές υπάρχουν κι εξαιρέσεις είναι αυτοί που χρόνια τώρα σας θυμούνται και θέλουν να μάθουν νέα σας. Είναι αυτοί που σας παίρνουν τηλέφωνο, δεν έχουν σταματήσει να χαίρονται να σας ακούν!!! Είναι αυτοί που κοιτούν κι εμπρός και πίσω. Αυτό το κοιτώ εμπρός και πίσω είναι μεγάλη αρετή. Μόνο πολύ καλοί άνθρωποι που σε αγάπησαν γι αυτό που είσαι αμερόληπτα σε φέρνουν στη μνήμη τους μετά από χρόνια. Ακόμη κι αν τους ευεργέτησες σπανίως θα σε θυμηθούν οι άλλοι. Αν σε θυμόνται για τα καλά που τους έκανες τότε είναι δυο φορές άνθρωποι,. διότι ανασυντάσσονται και μέσα τους λένε «για να δούμε που βρισκόμαστε», ελέγχουν τον εαυτόν τους, τι καλό και τι κακό έπραξαν. Ο αυτοέλεγχος είναι αναγκαίος για όλους να γίνεται κάθε μέρα. 5. Αδιέξοδος, απόγνωση στις σχέσεις μεταξύ ανδρός και γυναικός. Υπάρχει έλλειψη αγάπης, ο καθένας θέλει να ικανοποιήσει όλο και πιο πολύ τον εαυτό του. Ο υπέρμετρος εγωϊσμός, η ασέβεια στον άνθρωπο, δηλαδή προσβολή ανθρώπινης υπόστασης, ασέβεια στη γυναίκα. Όλα αυτά οδηγούν στην αδικία, σε οδηγούν ακόμη και να πάρεις κάτι που δεν σου ανήκει. Κάποια στιγμή όμως θα γίνει απολογισμός και θα δεις τα έργα σου και τις ημέρες σου στο βιβλίο της ζωής σου. Φρόντισε αυτό να μην γίνει. Διότι ό, τι κάνεις επιστρέφει σε σένα ακόμη πιο ισχυρό. Δεν αγαπάμε τους άλλους όσο πρέπει. Αγαπάμε πολύ τους εαυτούς μας. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό μέσα μας, από την έλλειψη αγάπης. Δε παίρνουμε αγάπη και δεν δίνουμε αγάπη. Μπορείς να την αποκτήσεις, να την ανταποδόσεις να την κατακτήσεις αλλά να την κλέψεις από άλλον όχι. Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου! Από την έλλειψη αγάπης ξεκινάνε όλα τα προβλήματα. 113

114 6. To βιβλίο της ζωής σου. Είναι στ άστρα σε ένα δένδρο Εκεί το άγγιγμά σου, φέρει τ όνομά σου!! Η απάντηση είναι απλή εφόσον υπάρχει σύστημα εγγραφής με δεξιά τη πρόσθεση και αριστερά την αφαίρεση, το σύστημα είναι διπλό και έχεις το βιβλίο της ζωής σου. Εκεί γράφεται αυτό. Αν ήταν μονό δεν θα έγραφε τίποτε, η παγκόσμια μνήμη. Το διπλογραφικό σύστημα περνάει στα βιβλία με όλους τους μικρόλογαριασμούς και τα «λογιστικά κυκλώματα». Αυτό το βιβλίο έχει απέξω ένα δένδρο που είναι το σύμβολο της ζωής. Είναι ουράνιο βιβλίο, έχει γραμμένο το όνομά σου και επόμενο είναι να έχει την αύρα σου που είναι το άγγιγμά σου, δηλαδή η ταυτότητά σου. Στο βιβλίο αυτό που έχουν καταγραφεί τα κατορθώματά σου έχεις της ψηφιακή μορφή σου. 7. Πάρε για δώρο ένα φύλλο!!μπορεί κάποια στιγμή να σου προσφέρουν για δώρο ένα φύλλο! Να τα κόψουν, να το φυλάξουν και να στο δώσουν. Δεν έχει σημασία πόσο ακριβό είναι ένα δώρο που σου κάνουν, αλλά πόσο αίσθημα έχει. Αν το φύλλο είναι δοσμένο, από ένα σημαίνον πρόσωπο, με αληθινό ενδιαφέρον για σένα, θα είναι το σημαντικότερο από όλα όσα έχεις πάρει μέχρι τώρα. Μη κοιτάς τα δώρα που εξαγοράζονται με ένα χρηματικό αντίτιμο, αλλά εκείνα που δεν έχουν τιμή εξαγοράς. Μην ψάχνεις λοιπόν πόσο κάνουν τα δώρα... αλλά ψάχνε τις αξίες. Όταν κάποτε μου έκαναν δώρο ένα φύλλο, δεν ήμουν σε θέση να κρίνω την ακριβή σπουδαιότητά του, δεν το ξέχασα όμως ποτέ, έμεινε για πάντα, χαραγμένο στη μνήμη μου γιατί είχε μια αξία. Έτσι είναι αυτά τα δώρα είναι παντοτινά!! Συμπέρασμα- Αυτή η προεργασία με έναν άλλον τρόπο σκέψης και γνώσης, μια προπαίδεια, είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξει σύνδεση για να αποκτήσουμε τη γνώση που αφαιρέθηκε από τον άνθρωπο. Βέβαια η γνώση επέζησε από ελάχιστους και σήμερα δόθηκε σε εμάς, αλλά το θέμα είναι τι πήραμε πίσω. Από ποιους πήραμε τι. Η γνώση έμεινε ατόφια αλλά την μετέφεραν αποδεκατισμένοι άνθρωποι και την παρέδωσαν με μεγάλο κόπο και κόστος, όπως ο προμηθέας. Είναι ένα κομμάτι ενός πάζλ που κρίνεται αναγκαίο ξανά να ενωθεί και να ξαναγεννηθεί!! 114

115 Κεφ. 5 Ο Φλεγόμενος Ήλιος 5.1 Εισαγωγή Οι ηλιακές καταιγίδες δεν είναι πάντα βλαβερές είναι και ιαματικές. Ο ήλιος όπως είπαν πολλές θρησκείες είναι βασιλιάς, προφανώς κάτι ήξεραν. Ο άνθρωπος και οι πλανήτες είναι ένα. Αυτό το συστήματα, με άλλα συστήματα πάλι, είναι ένα. Τα ακρότατα σύμπαντα είναι δίπλα μας και πάνω μας, δεν είναι στα τέσσερα άκρα του ορίζοντα, του απείρου και ξεκομμένα από εμάς τους ανθρώπους. Η ζωή «ταξιδεύει», μπορεί να είναι μια τεράστια υποκβαντική κινητική. Όπως είμαστε εμείς εδώ έτσι και κάποιοι άλλοι είναι κάπου αλλού, το δυαδικό σύστημα δημιουργήθηκε για να φτιάξει μηχανές. Φιλοσοφία και μηχανική είναι ένα. Δεν μπορούμε άλλο να σκεφτόμαστε με δυϊστικές μεθόδους. Το απαρχαιωμένο το παλιό, το παγιωμένο, το κατεστημένο ας αφήσουν τη γνώση να ζήσει αενάως, δεν είναι ανάγκη να πεθαίνει συνεχώς. Η ταύτιση υπήρχε και θα υπάρχει μέσα στα πάντα Στα μετά τα φυσικά ο ήλιος συμβολίζει τη μνήμη και τη ψυχή. Αυτές οι μέρες είναι μέρες ενεργοποίησης και ενδυνάμωσης της ψυχής ενώ το σώμα αναζωογονείται και διακατέχεται από πολύ ενέργεια.. Σήμερα η γνώση είναι σκόρπια σε κομμάτια σαν παζλ χαμένη, πώς θα βρεθούν αυτά τα κομμάτια αφού χαμένοι είναι και αυτοί που την κρατούν και οι άλλοι που τους την έδωσαν. Είναι χαμένοι εξ αιτίας αυτού του γεγονότος του δυϊσμού, παραμένουμε αμόρφωτοι. Ορισμένοι που μηδαμινά αποκόμισαν από αυτό το πάζλ, καθώς έψαξαν, αναρωτιόνται πως υπάρχουν ακόμη εκ θαύματος. Μέσα από την ομοιομορφία των κύκλων της επανάληψης έχουμε την αιωνιότητα. Μέσα από την αναγέννηση εκμηδενίζεται η φθορά. Ο ήλιος αναγεννιέται μέσα από τα σπλάχνα του, το ίδιο και άλλοι αστέρες πλανήτες, το ίδιο και η γη και η σελήνη, κι εδώ και σε άλλους κόσμους όλα μένουν στο ατελές, τέλος δεν υπάρχει. Στην αιωνιότητα όλα μένουν ίδια ο άνθρωπος όμως μεταβάλλεται, έχει τη φθορά. Η χημεία όμως της ζώσας ύλης, της πυρόξανθης μεταφέρει τη ζωή στο αέναο ταξίδι της από την πρωταρχική πηγή ενέργειας και έτσι θα συνεχιστεί μέσα στην αιωνιότητα στην ομοιομορφία των κύκλων, εκεί που όλα είναι μια πνοή, ένας ωκεανός πνοής γι αυτό το διάστημα είναι ατελές και οι κόσμοι και οι πλανήτες, επειδή η πνοή ο αιθήρ επαναλαμβάνεται και στους πιο απομακρυσμένους κύκλους ζωής, είναι ο έρωτας των ψυχών και η ζωή του μέλλοντος, είναι αυτής της ζωής που θα περιμένουμε, που θα έρθει, θα κατασκευαστεί! Έχει ανθρώπους για εμάς που θα τους γνωρίσουμε, ακόμα δεν τους ξέρουμε... Η μεταστοιχείωση εκ του ηθικού νόμου του σύμπαντος, είναι μεγάλες στιγμές της φυσικής. Ολόκληρο το σύμπαν και σήμερα μεταβάλλεται, γίνεται κάτι που δεν ήταν πριν. Το Ένα όμως η μονάδα, δεν μεταβάλλεται είναι αυτό που είναι και έτσι θα είναι, δεν έχει μεταβάσεις, μεταβλητότητα, έχουν όμως, όλα τα άλλα γύρω του. Η αναφορά στο κατά γράμμα του βιβλίου στον τίτλο του, δηλώνει καθαρά τα μαθηματικά, ο θεός μετράει. Κάθε μεταβολή ακολουθείται και από μια επιταγή κατά γράμμα, συνήθως το κατά γράμμα προηγείται και ακολουθεί η μεταβολή, έτσι λειτουργεί και ο άνθρωπος και οι πλανήτες. Οι πράξεις οι οποίες γίνονται κατά γράμμα προηγούνται προκειμένου να γίνει κάτι, ή να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα μετά από επίπονες προσπάθειες. Θα ρωτήσει κανείς εύλογα, αν έχουν τηρηθεί οι νόμοι κατά γράμμα, από τον άνθρωπο μέχρι τώρα. Έχουν τηρηθεί μέχρι τώρα μόνο από λίγους που απέφυγαν την απραγία με επιτυχία και με θυσία για έναν νέο πολιτισμό. Αυτό φθάνει! Μπορεί να φέρει ακόμη και τη ριζική μετατροπή. Ακόμη και ο Χριστός δεν πέθανε μάταια. 115

116 5.2 Ηλιακές Καταιγίδες Εντυπωσιακή φωτογραφία από ηλιακή έκρηξη Εντυπωσιακές φωτογραφίες από "φωτοβολίδες" φωτός έδωσε η NASA στη δημοσιότητα, από έκρηξη που σημειώθηκε στον Ήλιο πρόσφατα και επηρέασε τις επικοινωνίες στο αμερικανικό κέντρο πρόγνωσης του καιρού στο διάστημα. Οι εκρήξεις του Ηλίου είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές και σημειώνονται όταν η δραστηριότητά του φτάνει στο αποκορύφωμά της. Είναι μάλιστα τόσο ισχυρές, που μπορούν να επηρεάσουν την ατμόσφαιρα στο στρώμα εκείνο, όπου ταξιδεύουν τα σήματα επικοινωνίας. Αυτό κατ' επέκταση σημαίνει, ότι επηρεάζονται τα ραδιοφωνικά, από μερικά λεπτά της ώρας έως και ολόκληρες ώρες. Οι ηλιακές καταιγίδες συμβαίνουν περιοδικά περίπου κάθε 11 χρόνια και σηματοδοτούν το αποκορύφωμα του 11ετούς ηλιακού κύκλου και το ενδιάμεσο σημείο του «ηλιακού μέγιστου». Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, τα πολικά μαγνητικά πεδία του Ήλιου εξασθενούν σε σημείο μηδενισμού τους και μετά επανεμφανίζονται, αφού έχουν αντιστρέψει για μία ακόμη φορά τους πόλους τους. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο όπου οι πόλοι έχουν αντιστραφεί και έχουν αλλάξει πρόσημο. Πάντως το τρέχον «ηλιακό μέγιστο» θεωρείται το πιο ασθενές των τελευταίων 100 ετών. Συνήθως, σύμφωνα με τους αστρονόμους, στο αποκορύφωμα του ηλιακού κύκλου αυξάνονται οι ηλιακές κηλίδες (οι σκοτεινές περιοχές στην επιφάνεια του άστρου μας, που γεννούν τις ηλιακές εκλάμψεις και εκρήξεις), όμως φέτος, (2013) έχουν παρατηρηθεί λιγότερες κηλίδες από ό,τι στη διάρκεια προηγούμενων ηλιακών κύκλων. Η αναστροφή των ηλιακών μαγνητικών πόλων γίνεται αισθητή 116

117 σε όλο το ηλιακό σύστημα, μέχρι εκεί που εκτείνεται η ηλιόσφαιρα, δηλαδή η μαγνητική επίδραση του άστρου μας στο διάστημα, δισεκατομμύρια χιλιόμετρα πέρα από τον Πλούτωνα. Καθώς το μαγνητικό πεδίο μετακινείται στη νέα θέση του, ο διαστημικός «καιρός» γύρω από τη Γη γίνεται πιο ταραγμένος. Φωτογραφίες από τη NASA - Ηλιακές εκρήξεις 117

118 118

119 Πηγή: SkyNews 5.3 Ο Πυρόξανθος Φλεγόμενος Ήλιος Όπως υποστήριξε ο Τζώρτζ Γκάμοφ, το σύμπαν πρέπει να βρίσκεται σε ένα προχωρημένο στάδιο της βαθμιαίας του εξέλιξης, οι φυσικές συνθήκες ήταν σε άλλες χρονικές περιόδους πολύ διαφορετικές. Η χημική του σύσταση όμως παραμένει αναλλοίωτη. Οι διάφορες αστρικές αντιδράσεις στους πυρήνες και η μεταστοιχείωση λειτουργούν αργά και αδιάκοπα. Η παραγωγή ενέργειας στο ήλιο και τα άλλα άστρα οφείλεται σε θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους. Ο Ήλιος, αναγεννάται. Σύμφωνα με τον Χ. Μπέτε και τον Κ. Φον Βαϊτσζέκερ, οι πυρήνες του κάρβουνου και του Αζώτου που μετέχουν σε μια Αλχημική αντίδραση με υδρογόνο δεν εξαφανίζονται. Ξαναγεννιούνται μέσω μιας πολύ παράξενης σειράς μεταβολών γνωστής με ο όνομα ο κύκλος του Κάρβουνου- Αζώτου. (Γκάμοφ, 1951, σελ. 89) Η μαγνητική του ενέργεια είναι τεράστια, αυτός ο πλανήτης επηρεάζει τη ζωή μας, διότι η αλχημική του καύση μέσω της ακτινοβολίας του βρίσκεται μέσα στο νερό και στον αέρα. Ενώ η παράξενη σειρά μεταβολών είναι η δημιουργία της αναγέννησης μέσω χημικών αντιδράσεων του συγκεκριμένου κύκλου. Ακόμη και τα χόρτα που τρώμε είναι ποτισμένα με αυτήν την ενέργεια που είναι πυρηνική γιατί ο ήλιος δουλεύει με πυρηνική ενέργεια την ο οποία ο ίδιος παράγει. Αυτήν την έχουμε καταναλώσει, την έχουμε φάει μέσα από τις διάφορες τροφές που χρειάστηκαν ήλιο και νερό για να αναπτυχθούν π.χ λαχανικά. Πολλοί θα αναρωτηθούν τι μας κάνει; Παίρνουμε βιταμίνες και τρεφόμαστε σωστά σε αντίθεση με οτιδήποτε φτιαχτεί τεχνητά χωρίς τον ήλιο, και είναι φάρμακο για τον οργανισμό μας. Στα μετά τα φυσικά, οι ηλιακές καταιγίδες, ναι μεν προκαλούν προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες, αλλά δεν έκαναν μόνο αυτό, ίσως μερικοί άνθρωποι να αισθάνθηκαν πόνους στα κόκκαλα ή πονοκεφάλους, όμως φορτίστηκαν με τη δύναμη της ακτινοβολίας και ήταν ταυτόχρονα φάρμακο για πολύ καιρό. Ο 119

120 φλεγόμενος ήλιος είναι βασιλιάς και δικαίως τον αποκάλεσαν έτσι λαοί και θρησκείες ανά τον κόσμο. Στα μετά τα φυσικά ο ήλιος είναι πυρ, συμβολίζει τη μνήμη και τη ψυχή στην καρδιά του καίει το αέναο πυρόξανθο πυρ από την πρωταρχική ενέργεια. Οι μέρες που εκτοξεύει μαγνητικές ακτίνες, μεγάλης εντάσεως, είναι μέρες ενεργοποίησης και ενδυνάμωσης της ψυχής ενώ το σώμα αναζωογονείται και διακατέχεται από πολύ ενέργεια. Τα παιδιά του ήλιου, οι ηλιακές ψυχές φωτίζονται πολύ από τη μαγνητική ηλιακή ενέργεια. Αυτό το φως το νοητό, μεταφορικά είναι το φως του Απόλλωνα στον οποίο ακόμα και οι θεοί του Ολύμπου υποκλίνονταν, τέτοιο ήταν το φως και η δύναμή του. Ο Ήλιος φωτίζει και θερμαίνει τη γη. Παρατηρούμε ότι ο στρόβιλος υπάρχει και εκεί κι όχι μόνο στα έσχατα σύμπαντα ή στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τον αστρονόμο Πέτρο Ροβίθη, «Τα μαγνητικά πεδία των κηλίδων, οφείλονται στην κίνηση σωματίων με αρνητικό ηλεκτρισμό προς το κέντρο τους». (Ροβίθης, 1983, σελ. 74) Έχουν ενδιαφέρον οι ποικιλότητες τω μαγνητικών πεδίων, καθώς και ο στροβιλισμός που αναπτύσσεται. «οι έρευνες σχετικά με τις ποικιλότητες των μαγνητικών πεδίων των κηλίδων απέδειξαν ακόμη ότι η ηγούμενη μιας διπολικής ομάδας του βορείου ημισφαιρίου έχει ποικιλότητα αντίθετη προς την ποικιλότητα της ηγούμενης άλλης όμοιας ομάδας του νοτίου ημισφαιρίου. Και όταν αρχίζει ένας ενδεκαετής κύκλος δραστηριότητας, εάν η ηγούμενη έχει ας πούμε δεξιόστροφο και η επόμενη αριστερόστροφο πεδίο στο βόρειο ημισφαίριο, ενώ τα αντίθετα συμβαίνουν στο νότιο, η κατάσταση αυτή διατηρείται αναλλοίωτη μέχρι το τέλος της ενδεκαετίας». (Ροβίθης, 1983, σελ. 76). Όπως βλέπουμε, στροβιλισμό έχουμε παντού, όπου υπάρχει μορφή ενέργειας και η δύναμή του και η ισχύς του, εξαρτώνται από την ποιότητά της. ο στροβιλισμός παραμένει ακέραιος όσο διαρκέσει η ηλιακή καταιγίδα. Ας μην ξεχνάμε πως ότι υπάρχει πάνω υπάρχει και κάτω. Ότι υπάρχει δεξιά έχουμε και αριστερά αυτό ισχύει για όλα τα φυσικά φαινόμενα και αν η γη είναι κάτω με τον ήλιο και το φεγγάρι πάνω υπάρχει άλλος ένας ήλιος και άλλο ένα φεγγάρι. Κι αν κάτω στη γη ενισχύεται ο ηλεκτρομαγνητισμός και ενισχύεται η συνειδητότητα και κάπου αλλού πάνω έγινε το κάτι ανάλογο, διότι το δυαδικό σύστημα υπερτερεί των πάντων και έχουμε αντανάκλαση ένθεν κι ένθεν. Το δυαδικό σύστημα το γέννησαν τα έσχατα σύμπαντα για να μπορούν δουλεύουν σαν μηχανές. Ακόμη και μέσα στην καρδιά του ενός αν ψάξουμε θα βρούμε ενσωματωμένο το αντιστρόφως ανάλογο σαν δυο σταγόνες νερό ίδιο, ισόβαθμο με αντίθετη φορά για να μπορεί να δουλεύει. Ακόμη κι αυτό που ονομάσαμε θεό έχει το ασύμμετρο στον ουράνιο θόλο. Η ώθηση και η εξώθηση είναι αντίθετη φορά που δημιουργεί δυνάμεις, είναι η μηχανική του σύμπαντος. Ακόμη κα η ενσάρκωση του φωτός είχε μέσα της και τη θεϊκή φύση και την ανθρώπινη, δεν έμεινε αιώνιος στη γη ο χρηστός, ούτε όμως και πέθανε διότι αναστήθηκε. Ήταν το όμοιο με φορά την εξώθηση και τη φυσική μεταβολή της αέναης δημιουργίας η οποία είναι θεϊκή. Όπως ο πυρόξανθος ήλιος παράγει το καύσιμο για να συνεχίσει τη μηχανική του, έτσι και μια συστολή η οποία είναι κι αυτή ώθηση- εξώθηση, αστράφτει και δεν μπορεί κανείς να τον κοιτάξει έτσι και στους ανθρώπους που είναι σαν δυο σταγόνες νερό με κάτι δεν μπορεί κανείς στα μάτια να τους κοιτάξει, λάμπουν σαν τον ήλιο ο οποίος αναγεννάται. Μα θα αναρωτηθεί κανείς αν και ο ήλιος είναι ίδιος με κάτι. Είναι ολόιδιος με το άλλο ήλιο ή του άλλους ήλιους. Όπως μας εξηγεί ο Γκάμοφ, εξετάζοντας τη γέννηση ενός πλανητικού συστήματος, «Δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο γεγονός ότι αρκετοί αστέρες θα πρέπει να έχουν πλανητικά συστήματα παρόμοια με το δικό μας. Είδαμε επίσης ότι θα ήταν φυσικό να περιμένει κανείς τον σχηματισμό στην ατμόσφαιρα των πλανητών αυτών, των χημικών εκείνων ουσιών, που είναι απαραίτητες για τη σύνθεση στης ζώσης ύλης. 120

121 Έτσι φαίνεται πολύ πιθανό, πως σε δισεκατομμύρια άλλους πλανήτες, που στρέφονται γύρω από τους αστέρες που αποτελούν τον Γαλαξία μας, θα πρέπει να ανθούν ζωϊκές μορφές ανάλογες με αυτές που υπάρχουν στη γη». (Gamow, 1967, σελ 243). Θεωρώ ότι το δυαδικό σύστημα δηλαδή εργάζεται στα απέραντα σύμπαντα στα πιο απομακρισμένα μέρη του απείρου. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύστημα του αντικατοπτρισμού της αντανάκλασης και του φράγματος, όπως έγραψα τι ακριβώς είναι αυτές οι λειτουργίες στο βιβλίο μου, «Η Επανάληψη το άνοιγμα των πυλών». Τις λειτουργίες αυτές τις έχουμε κολλημένες πάνω μας στον οργανισμό μας όπως είναι και στον οργανισμό του σύμπαντος, τις έχουμε κληρονομήσει. Σύμφωνα με τα παραπάνω και τον Γκάμοφ, είναι φυσικό να περιμένουμε στην ατμόσφαιρα να σχηματίζονται χημικές ουσίες για την σύνθεση της ζωής. Άρα η ζωή προϋπάρχει στη χημεία καθώς περιστρέφονται οι πλανήτες και οι αστέρες και έχουν ουσίες οι χημείες. Παρατηρούμε, ότι η ζωή, έχει κάνει ένα μεγάλο και αέναο ταξίδι, δισεκατομμυρίων ετών αφού σε άλλο χωρίο του βιβλίου του, μας αναφέρει ότι: «Οι μοριακές αλυσίδες του DNA και του RNA περιέχουν άτομα φωσφόρου, που είναι απίθανο να βρεθούν στην ατμόσφαιρα, επίσης η σύνθεση των ουσιών αυτών, απαιτεί την ύπαρξη μάλλον ψηλών θερμοκρασιών, παρά υπεριωδών ακτινών ή ηλεκτρικών εκκενώσεων». (Gamow, 1967, σελ 243). Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε, ότι η ζωή «ταξιδεύει» από πολύ μακριά και πολύ βαθειά μέσα στην ατμόσφαιρα, αόρατη σε τεράστια υποκβαντική κινητική. Απίθανες ουσίες, και μεγάλες θερμοκρασίες, άτομα φωσφόρου που δεν βρίσκονται στην ατμόσφαιρα, δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε, γιατί αυτά είναι σε άλλες ατμόσφαιρες. Ήταν σαν σπόρος κλεισμένα σε λανθάνουσα κατάσταση και μπήκαν στη μήτρα της γέννησης στη γεννήτρια δύναμη, το οξυγόνο, στη συνέχεια κυοφόρησε η γη τη σπορά και έτσι έχουμε τις απίθανες υπάρξεις. Πάντα η ζωή ήταν και θα είναι ένα «ταξίδι», για τους πάντες και τα πάντα. Έτσι λοιπόν και ο φλεγόμενος ήλιος έχει στροβιλισμό, έχει αντανάκλαση, ζωή από ένα «ταξίδι», και περικλείεται σε έναν γαλαξία έτσι όπως και άλλοι ήλιοι, ή κάποιος άλλος ήλιος που μπορεί να τον επηρεάζει. Ο ήλιος το φεγγάρι και η γη, έχουν δομή που δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Όλα είναι μικρές προσεγγίσεις και απλές εικασίες. Όσα έγραψα, είναι μια άλλη προσέγγιση ως προς τον φλεγόμενο πυρόξανθο ήλιο ενώ δεν μπορούμε να αγνοούμε τους άλλους πλανήτες όπως η γη που περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Είναι μια προσέγγιση όπως βλέπω τη ζωή και τους πλανήτες, πέρα από τη σύγχρονες ερμηνείες. Κι αυτό διότι, δεν μπορούμε να αγνοούμε τη μηχανική που δουλεύει μέσα σε μια ολότητα αφού ό,τι είναι στα ακρότατα σύμπαντα είναι συγχρόνως και τόσο κοντά μας, μα τόσο κοντά, όσο μπορεί να βρίσκεται το φως της σελήνης ή του ήλιου, δηλαδή ακριβώς πάνω και ή δίπλα μας. Το πυρόξανθο αντικατοπτρίζει την ένωση με τον ποιητικό νου, την κινητήρια δύναμη της ζωής, δεν είναι τυχαίο ότι η φωτιά στα σπλάχνα του ήλιου είναι ξανθή αλλά κοκκινωπή, είναι κομμάτι των πύρινων ενεργειών και δεν θα μπορούσε να ήταν πολύχρωμη, ή λευκή, ή κίτρινη. Είναι η υλική μορφή ενός μέρους του ιερού πυρός, των πρωταρχικών όντων. Όταν διαβάζει κανείς κάτι θεωρητικό με μια διάθεση φιλοσοφίας για τα ανθρώπινα, του έρχεται πολύ απότομο να διαβάζει ταυτόχρονα και για θέματα που παραπέμπουν στους αστέρες και στη λειτουργία τους και να μπορέσει κατά κάποιο τρόπο αυτά να τα συνδέσει γιατί κάπου ταυτίζονται μεταξύ τους. Είναι ο συνδετικός κρίκος που χάθηκε και για να ξαναβρεθεί θα χρειαστούν πάρα πολλά χρόνια ακόμη. Και πάλι δεν θα ξέρουμε, τι βρήκαμε. Αυτή η συλλογιστική είναι η ολιστική. Ότι ταξιδεύει το DNA δεν το γνωρίζουμε γιατί προφανώς δεν μπορούμε να το αποδείξουμε ακόμη. Μήπως αυτή η απόδειξη, ανήκει σε επιστήμες που δεν 121

122 προχωρούν λόγω ενός παγιωμένου κατεστημένου; Η απάντηση είναι απλή. Δεν ήλθε ακόμα η ώρα! Πάντως η ταύτιση λειτουργεί στα αστροφυσικά και στα φυσικά, και στο πριν και στο μετά, ο άνθρωπος δεν θα μείνει απέξω, όταν αναφερόμαστε στον άνθρωπο θα αναφερθούμε και στη μηχανική που ταυτίζεται με αυτόν και το σύμπαν. Σήμερα η γνώση είναι σκόρπια σε κομμάτια σαν παζλ χαμένη, πώς θα βρεθούν αυτά τα κομμάτια αφού χαμένοι είναι και αυτοί που την κρατούν και οι άλλοι που τους την έδωσαν, είναι χαμένοι εξ αιτίας αυτού του γεγονότος του δυϊσμού, παραμένουμε ακαλλιέργητοι περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, πώς έφθασες μέχρι εδώ ως εκ θαύματος!! 5.4 και Κατά Γράμμα Το βιβλίο έχει τίτλο Ως δια Μαγείας και Κατά Γράμμα. To Ως δια Μαγείας αφορά όσα ανέφερα, το κατά γράμμα όμως, στηρίζει τη «μαγεία» της ζωής, γιατί χωρίς την επιμονή και τη σκληρή προσπάθεια τηρώντας αδιάκοπα κατά γράμμα και μη ξεφεύγοντας από τους ηθικούς νόμους της μεταστοιχείωσης δηλαδή των αλχημικών διαστάσεων των χρόνων και των κύκλων, δεν θα είχε γίνει τίποτα δεν θα είχαμε καμία γνώση. Κάθε μεταστοιχείωση δηλώνει την ύπαρξη όντος. Η μεταστοιχείωση είναι η μετάβαση που υποδηλώνει ότι τώρα είμαι κάτι, που πριν δεν ήμουν. Έτσι και ο ήλιος έχει τη μεταστοιχείωση που μέσω αυτής απέκτησε αργότερα ολόκληρη τη λάμψη που έχει τώρα και πριν δεν είχε. Δεν υπάρχει τίποτα νεκρό και άψυχο γύρω μας, αυτό οι αρχαίοι το γνώριζαν πολύ καλά γι αυτό καθετί είχε ψυχή και ήταν μια οντότητα. Αυτός ήταν το λόγος που ήταν μαθηματικοί και αστρονόμοι και γιατροί και φιλόσοφοι ταυτοχρόνως. Η ύπαρξη του όντος που ήταν ενότητα τους έκανε να ερευνούν πολύπλευρα. Στην αρχαιότητα ακόμα και οι εκβολές των ποταμών ήταν μούσες νεράϊδες και θεότητες του νερού. Αυτό δείχνει πόσο καλά γνώριζαν όλα τα έμψυχα όντα!! Κάθε οντότητα έχει στο βάθος του χρόνου ένα μαθηματικό υπόβαθρο, στο παρελθόν κάποτε, όταν ο στοιχειωτής του σύμπαντος η μονάδα διαιρέθηκε και γεννήθηκε ό,τι ορατό βλέπουμε και ότι μη ορατό μπορούμε πάλι να βλέπουμε. Η μεταστοιχείωση εκ του ηθικού νόμου του σύμπαντος, είναι μεγάλες στιγμές της φυσικής. Ολόκληρο το σύμπαν και σήμερα μεταβάλλεται, γίνεται κάτι που δεν ήταν πριν. Το Ένα όμως η μονάδα, δεν μεταβάλλεται είναι αυτό που είναι και έτσι θα είναι, δεν έχει μεταβάσεις, μεταβλητότητα, έχουν όμως, όλα τα άλλα γύρω του. Η αναφορά στο κατά γράμμα δηλώνει καθαρά τα μαθηματικά, ο θεός μετράει. Κάθε μεταβολή ακολουθείται και από μια επιταγή κατά γράμμα, συνήθως το κατά γράμμα προηγείται και ακολουθεί η μεταβολή, έτσι λειτουργεί και ο άνθρωπος και οι πλανήτες. Όταν ευθύς εξ αρχής ο εγκέφαλος έχει να δώσει μια πληροφορία η οποία έχει εκμαιευθεί, σύμφωνα με το Πλάτωνα είναι έτσι με κάθε ακρίβεια, διότι ξυπνάει από τη νάρκη. Σύμφωνα με αυτή τη συλλογιστική παρατηρούμε ότι η μεταστοιχείωση είναι συνεχής πρόσθεση στοιχείων ή μετασχηματισμός που κρίνεται αναγκαίος. Πολλές επιθυμίες είναι εγκεφαλικές ηδονές τέτοιου τύπου τις οποίες, θέλουμε να πραγματοποιήσουμε μαζί με άλλους ή μερικές φορές μόνοι μας έχοντας τους άλλους στα όνειρά μας. Το κυρίως θέμα της υπόθεσης είναι ο διάλογος που γίνεται είτε φανταστικός είτε όχι και το ξύπνημα της γνώσης, δηλαδή η ανάμνηση από προηγούμενη ζωή που βρίσκεται στην αθανασία της ψυχής. Κάθε ανέλιξη ψυχική υπόκεινται σε κανόνες και νόμους ηθικούς και η φυσική και η χημεία λαμβάνουν 122

123 μέρος σε όλο αυτό το αιθερικό ερωτικό «παιχνίδι». Ένας φανταστικός διάλογος εκμαιεύει από τον εγκέφαλό μας, την αλήθεια από τη γνώση που ενυπάρχει σε αυτόν. Η γνώση είναι μαθηματική οντότητα, γιατί έχει υποστεί κάποιες μεταβάσεις από ζωή σε ζωή για να ξυπνήσει και να λειτουργήσει και πάλι ατόφια. Αυτό όπου μετράει είναι πόσες μεταβολές υπέστη ο ερωτώμενος στην ψυχή κάποτε, πολύ πίσω στην ιστορία του. Εδώ καταλαβαίνουμε ότι οι γνώσεις είναι συνάμα και δικές μας και των οντοτήτων και όταν το θελήσουν σύμφωνα με τον κατά γράμμα νόμο και ποιηθέντα θα μας τις δώσουν πίσω, εφόσον ο νόμος λογαριαστεί μαθηματικώς κατά πόσο πιστά έχει τηρηθεί. Για τους Πυθαγόρειους το Όν σημαίνει το Είναι, δηλαδή γνωρίζουν ότι υπάρχει ως οντότητα και έχει ψυχή με λειτουργία και οργανική χημεία. Όταν λένε για το μη Όν εννοούν το κενό που και πάλι γνώριζαν οι Πυθαγόρειοι τι είναι και ποια η λειτουργία του. Για τον Αριστοτέλη το Ον είναι η αλήθεια και το μη Όν το ψεύδος. Στις υπάρξεις υπάρχουν νόμοι, αριθμοί και πάνω από όλα αυτοί, διότι χωρίς το μέτρημα που το γέννησαν τα σημεία και τα σχήματα τα οποία στη συνέχεια τα ζωντανέψαμε εμείς, για να δώσουμε μορφές που είναι υπαρκτές και ολοζώντανες και γεωμετρικές, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τίποτα, καμία ποσότητα και καμία ποιότητα. Οι πράξεις οι οποίες γίνονται κατά γράμμα προηγούνται προκειμένου να γίνει κάτι, ή να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα μετά από επίπονες προσπάθειες. Σήμερα όπως και πάντοτε ίσχυε, η πλειοψηφία είναι άπραγοι άνθρωποι, έχουν μια χαμένη ζωή, δεν ασχολήθηκαν πραγματικά με τους εαυτούς τους, όσο θα έπρεπε. Εκείνο που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν ήταν τα λάθη τα οποία εξιδανίκευσαν αρκετά έτσι ώστε όλοι να λένε ότι μέσα από τα λάθη μας, μαθαίνουμε. Ναι! αυτό ισχύει μέσα σε συγκεκριμένα όρια, στην ουσία είναι πολύ περιορισμένα τα διδάγματα των λαθών. Υπάρχουν τα λάθη που γίνονται σωρηδόν και έχουν επιπτώσεις πολύ σοβαρές στη ψυχή, σχεδόν ανεπανόρθωτες. Νοσούν στην ουσία την ψυχή και δεν το καταλαβαίνουν, οι απαίδευτοι άνθρωποι, δεν έχουν συνείδηση κα συναίσθηση ότι το μη καλό δεν είναι καλό. Δεν μπορούμε να λέμε, ότι επειδή η θύμηση έχει κάτι πικρό πως ξέρουμε πια τι κάνουμε. Με πικρίες και ματωμένες μνήμες δεν μπορούμε να είμαστε υγιής, σκεπτόμενοι άνθρωποι. Καλύτερα να ξεχωρίσουμε την αρετή από τη κακία με τη γνώση και τη φιλοκαλία. Όλα λοιπόν είναι ευθυγραμμισμένα στο κατά πόσο πιστά υπακούσαμε τους συμπαντικούς νόμους που σημαίνει, κατά πόσο τηρήθηκαν κατά γράμμα. Θέμα πολύ επίπονο και για τον καθένα μας, διότι όλα σκοπό έχουν να φθάσουμε στην αρετή και πουθενά αλλού. Μέσα στην ομοιομορφία των κύκλων που τηρούνται και αυτοί κατά γράμμα, υπάρχει πνοή κυκλική. Το άπειρο έχει κόσμους χωρίς τέλος και περιβάλλεται από την ομοιομορφία. Γεννήθηκε και αυτό από την μονάδα η οποία εισέπνευσε τη πνοή. Όλα γύρω και παντού έχουν πνοή. Γι αυτό και ο αιθήρ έχει τον έρωτα των ψυχών και τη ζωή του μέλλοντος. Θα γίνει επομένως το Ως δια Μαγείας εφόσον οι νόμοι τηρηθούν κατά γράμμα Θα ρωτήσει κανείς εύλογα, αν έχουν τηρηθεί οι νόμοι κατά γράμμα, από τον άνθρωπο μέχρι τώρα. Έχουν τηρηθεί μέχρι τώρα μόνο από λίγους που απέφυγαν την απραγία με επιτυχία και με θυσία για έναν νέο πολιτισμό. Αυτό φθάνει! Κι ένας κόκκος άμμου φθάνει για να σηκωθεί στην έρημο αμμοθύελλα. Η Ιστορία όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, το έχει αποδείξει Ακόμη και ο Χριστός δεν πέθανε μάταια. 123

124 Κεφ. 6 Το Ατελεύτητο 6.1 Εισαγωγή Το Ατελεύτητο, το αέναο ταξίδι, τι αϊδιον στο συνεχές, στο απαρέγκλητο είναι στα μετά τα φυσικά. Πολλοί θεωρούν ότι τα μεταφυσικά αφορούν τη θεολογία ή κάτι με θρησκευτικό ύφος. Είναι λάθος εκτίμηση αυτή. Στις μέρες μας, η μεταφυσική μπορεί να είναι μια εξήγηση της δομής του σύμπαντος διότι τη θρησκεία την έχουμε, είναι αυτή που είναι, εκεί όπου πιστεύουμε, με ευλάβεια και κατάνυξη και δεν την αλλάζουμε, κάθε παρέμβασή μας είναι πλέον περιττή. Κατά τον Αριστοτέλη, η θεολογία είναι το αληθινό όνομα της μεταφυσικής. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ότι ο ενάρετος άνθρωπος είναι καθαρός εσωτερικά, έχει καθαρό βίο και ασχολείται με τη δομή του σύμπαντος. Αν εξετάσουμε όμως τι δίδασκε ο Πυθαγόρας ο οποίος είχε αναλύσει πώς λειτουργούν τα ουράνια σώματα, και ορκιζόταν στην τετρακτίνα, θα δούμε ότι όλο το συμπαντικό δημιούργημα είναι έργο του ενός μοναδικού θεού του δημιουργού. Πριν την δημιουργία του κόσμου, ο θεός υπήρξε μόνος του, κατά τον Πυθαγόρα. Στο ατελεύτητο, στο συνεχές θα υπάρχουν όλα όσα μας συμβαίνουν, εκείνα που μπορούμε να γνωρίζουμε κι εκείνα που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Κατά τον Πλάτωνα το φυσικό πεδίο είναι πλάνη, θα πρέπει να εξετάσουμε ένα άλλο πεδίο που δεν είναι. Για τον Αριστοτέλη τα συμβεβηκότα δεν ξέρουμε μέχρι σε ποια αρχή ανάγονται για να βρούμε τα αίτια του τυχαίου και συμπτωματικού. Σε αυτό το κεφάλαιο, για τον Αριστοτέλη, γίνεται αναφορά στην Εναντίωση στο Ι Βιβλίο στα Μετά τα Φυσικά, Β τόμος, επιβεβαιώνοντας το αγαθό στην αιώνια ροή του σύμπαντος που είναι ο θεός στο ατελεύτητο. Ο Θεός κατά τον Αριστοτέλη, ερμηνεύεται με το Ένα στους αριθμούς, με το λευκό στα χρώματα, με τη δίεση στη μουσική, με το χρυσό στα μέταλλα κι έχει για χρώμα το πυρ το ξανθό το κοκκινωπό που έχει μέσα κάτι το αρχετυπικό την πρώτη ενέργεια. Μετά την ενέργεια όλες οι δυνάμεις έπονται στο συνεχές. 6.2 Η Μοναδικότητα στο Ατελεύτητο Τα συμβεβηκότα δεν είναι ποτέ δυνατόν να τα ξέρεις απόλυτα και με ακρίβεια, γιατί εκφράζουν μια μοναδική πραγματικότητα για τον καθένα. Τώρα ως που ανάγεται το αίτιο και το αποτέλεσμα προκειμένου να βρούμε την άκρη του νήματος, κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα παραμένει στην αβεβαιότητα, χωρίς να ξέρουμε τι τα προκαλεί ώστε να έχουμε άλγεβρες που ταξιδεύουν στο ατελεύτητο και που μας αφορούν άμεσα. Όπως όλα δείχνουν, η πραγματικότητα στο ατελεύτητο, έχει όλα τα γένη και τις ιδιότητες του ενός που μοιράστηκε στα δύο για το ξεκίνημα του χωροχρόνου. Οι άλγεβρες τρέχουν και εκφράζουν για τον καθένα μια μοναδική πραγματικότητα. Αυτή τη μοναδικότητα πρέπει να εξετάσουμε για να βρούμε την αρχή. Τη βρίσκουμε, όταν βρούμε το τώρα και το μετά. Αν μια δυσαρμονία αφορά δύο τότε και οι δύο συνέτειναν στη δυσαρμονία άλλου κατά το παρελθόν. Από το τώρα βρίσκουμε το πριν. Ο επόμενος τότε θα ανακόψει κάτι, όπως ανέκοψαν και εκείνοι σε άλλους κάτι. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Έτσι βρίσκουμε το μετά από το τώρα. Και από το μετά πάμε πάλι κατευθείαν στο πριν. Δηλαδή εκεί στο πριν βρίσκουμε ξανά το ίδιο του 124

125 μέλλοντος που είναι φυλαγμένο στην αρχική μνήμη. Η αρχική μνήμη έχει το όμοιο του μέλλοντος. Αν εγώ παρεμβάλλομαι σε κάτι, μπορεί να διακόψω μια θεραπεία που πάει να γίνει, πάνω στην δυσαρμονία και τότε θα έχω τις επιπτώσεις της αρχικής αιτίας, διότι όλα έχουν σκοπό την ολοκλήρωση. Υπάρχει περίπτωση αν η θεραπεία ολοκληρωθεί, να μου συμβεί το αντίθετο να μην με αγγίξει καθόλου το αρχικό αίτιο της δυσαρμονίας. Η αρχική αιτία διασπάται απεριόριστα και είναι πανταχού παρούσα, είναι δίπλα μας. Οι άλγεβρες είναι μηχανές και εκφράζονται με το δίπλωμα του χωροχρόνου που είναι μέσα στο φυσικό πεδίο. Κανείς δεν βρίσκεται μέσα σε έναν ωκεανό κυμάτων χωρίς καμία στρατηγική και δίχως καμία μηχανική, καμία αρχή. Αυτή η αρχή μπορεί να ξεκινάει από το παρόν, μας κάνει να βλέπουμε το μέλλον και από το μέλλον δηλαδή το μετά μπορούμε να δούμε ποιο ήταν το πριν, το παρελθόν. Βλέπουμε τι μας συμβαίνει τώρα, εξηγούμε τι θα επακολουθήσει και από εκεί βρίσκουμε τι έγινε πολύ πιο πριν. Τα κύματα έχουν αιθέρα, γέννηση δηλαδή φέρουν τη ζωή, ότι διπλώνει, ξεδιπλώνει κιόλας για να γεννάται το νέο. Όσοι φθάνουν στην τελείωση, μπορούν να τα δουν αυτά που ούτως ή άλλως τους συμβαίνουν, διότι έχουν μέσα την επιβεβαίωση μέσω της επαγωγικής μεθόδου η οποία έχει να κάνει με τα έσχατα όρια που δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια να ορίσεις μέχρι που φθάνει το ένα και τα πολλά και μέχρι που μπορείς να καθορίσεις το θετικό και το αρνητικό. Γι αυτό και ένα μεγάλο μέρος των όσων μας συμβαίνουν δεν έχουν όριο και τέλος γιατί μόλις πάμε να το ορίσουμε κάτι άλλο αυτομάτως μπορεί να το αναιρεί όχι μόνο για το τώρα αλλά εσαεί. Κάθε τμήμα ή φράγμα στο συνεχές και στο ατελεύτητο είναι μοναδικό και από αυτήν την μοναδικότητα εξαρτάται η κάθε μας εξέλιξη εμάς και των άλλων που είμαστε στην ουσία ένα. Όλη αυτή η λειτουργία παραμένει γνωστή μέχρι εκεί που μπορούμε να την καθορίσουμε, από εκεί και μετά παραμένει στο ακαθόριστο και είναι μεγάλο το ποσοστό αυτό αφού αγγίζει το εικοσιπέντε τοις εκατό. Δεν είναι γιατί δεν έχουμε γνώσεις, ακόμη και το πιο φθασμένο πνεύμα, ο πιο σοφός άνθρωπος με την μεγαλύτερη εξουσία στην ύλη θα ψάχνει πολύ το άμεσο μέλλον ή το απώτερο μέλλον, δεν υπάρχει σταθερότητα. Δεν είμαστε σε θέση να τα γνωρίζουμε όλα, να είμαστε παντογνώστες. Οι άλγεβρες καθώς ταξιδεύουν την ώρα που ενεργούμε, αυτές ακόμα σχηματίζονται διότι είναι οντότητες. Η αιώνια ροή του σύμπαντος είναι εντός μας και εντός των πάντων. 6.3 Η Τελείωση στην Ύπαρξη Στα έσχατα σύμπαντα υπάρχουν δυο σταθερές, σε μέγιστες αποστάσεις ένθεν κι ένθεν, δεξιά κι αριστερά, ομοίως και πάνω και κάτω. Ας τις πούμε βάσεις που έγιναν από ευθείες που ενώνουν δύο σημεία. Αυτές σχηματίζουν ένα πελώριο τετράγωνο. Με διαγωνίους από το ένα μέρος στο άλλο, έχουν ένα κοινό σημείο το κέντρο και οι διαγώνιοι σχηματίζουν στα τέσσερα σημεία του σύμπαντος τέσσερα ισόπλευρα τρίγωνα. Στο κέντρο είναι οι κορυφές. Στα έσχατα σύμπαντα από τις κορυφές επεκτείνονται τα αντίθετα. Έτσι έχουμε το δυαδικό σύστημα και μέσα σε αυτό το νόμο των αντιθέτων. Στην κινητική στροβιλίζονται από το κέντρο με την ενέργεια και παίρνουν σχήμα τροχαλίας με ροή φωτιάς η οποία λειτουργεί και δίνει δυνάμεις στα αντίθετα. Το κέντρο είναι το Ένα και μοναδικό κοινό σημείο. Όταν το ένα μοιράστηκε στα δύο και μετά συνέχισε, σχημάτισε δύο ισόπλευρα τρίγωνα τα οποία έχουν εφεξής και εκατέρωθεν τα αντίθετά τους. Έτσι τα αντίθετα εκφράστηκαν σε ίσες αποστάσεις χωρίς τίποτε να ξεφεύγει από αυτήν την αρχή της ισότητας, η 125

126 οποία έχει νου και μνήμη. Ότι απορρέει από αυτήν την συνέχεια, παραπλεύρως και αενάως, είναι δυναμικές του Ενός όντος του νοητού και λογικού και ήλθε και αυτό να εκφραστεί από τα έσχατα σύμπαντα. Και όλα έχουν αφετηρίες τα σημεία τα όμοια και τα αντίθετα. Τα γεωμετρικά σχήματα μέσα στο πελώριο τετράγωνο, είναι ενέργεια. Οι αποστάσεις των διαστημάτων των αντιθέτων και των βάσεων και των σταθερών είναι ανυπολόγιστες, ασύλληπτα μεγάλες είναι οι μέγιστες. Η τελείωση στην ύπαρξη υπάρχει όταν φθάσει στο τέλος της κι εδώ αγγίζει τις εσχατιές στα αντίθετά τους. Την αντίπερα όχθη. Τα αντίθετα σημεία. Ότι ξεκινάει από εκεί είναι το πρώτο δεν μπορεί να είναι δεύτερο, τρίτο, είναι μέγιστο και πέρα από εκεί τίποτα άλλο δεν υπάρχει διότι είναι τέλειο. Τα αρχέτυπα, οι πρωταρχικές δυνάμεις από τα πρωταρχικά γένη προέρχονται από το Ένα και δεν μπορούν να αλλάξουν, παρά μόνο να περάσουν στη γένεση το ίδιο τους το είναι. Προέρχονται από την τέλεια αντίθεση. Επομένως, η τελείωση στην ύπαρξη, έρχεται όταν εκείνη αγγίζει το εσχατότερο, το οποίο έχει δύο αντίθετα σημεία. Εκείνος που έχει εξουσία στην ύλη, μπορεί να αλλάξει τη φορά της ευθείας, η οποία εκφράζεται, με ένα πεπρωμένο. Εκείνος ο οποίος έχει μειώσει τη φθορά στο μέγιστο, είναι γιατί έφθασε στα σημεία των αντιθέτων της ολοκληρωτικής διαφοράς κι εκεί ήλθε αντιμέτωπος με όλη του η την ύπαρξη στα έσχατα τέλεια σημεία. Στην αντίπερα όχθη, που ο κόσμος λειτουργεί αντίστροφα, υπάρχει το αξεπέραστο, και τα αρχέτυπα, από την πηγή του Ενός και αυτής της ενέργειας. Είναι υπάρξεις αξεπέραστες. Αυτές οι υπάρξεις που προέρχονται από την τελείωση και αυτήν εκφράζουν και μας δείχνουν πως κι εμείς οι άνθρωποι οφείλουμε να την φθάσουμε, απορροφούν το πυρ, έχουν εισπνεύσει μια τέτοια πνοή. Απορροφούν και την ουσία από την οποία παράγεται το πυρ, την ενέργεια. Έτσι πριν από όλα και από εμάς υπάρχει η ενέργεια. Πριν εμείς ενεργήσουμε, εκείνη υπάρχει. Οι δυνάμεις της έπονται. Όλα τα πρότερα έχουν μια πρότερη κίνηση. Αν οι δυνάμεις είναι θετικές ή αν είναι αρνητικές το ίδιο θα ισχύει ένθεν κι ένθεν για να υπάρχει η ισότητα. Το χρώμα που είναι ένα από τα γένη του ενός, μπορεί να εκφραστεί με λευκό στο θείο όσο όμως απομακρύνεται από τη παγκόσμια μνήμη και σταθερά αποκτά μελανό χρώμα. Τα μελανά σημάδια φαίνονται από το τώρα στο μετά. Υπάρχει ένας κόσμος πρότερος και παράλληλος όπου λειτουργεί αναζητώντας το τέλειο μέσα στο βαθμό της ισότητας. Αυτό που έρχεται πρέπει να προσέξουμε, διότι όταν φθάσει κοντά θα είναι πλέον αργά. Η μοναδική μας πραγματικότητα που είναι στο ατελεύτητο και μοιράζεται κατά τμήματα διότι η ζωή μας χαρακτηρίζεται από ενότητες, παραμένει απρόβλεπτη όσο και προβλέψιμη διότι δεν καθορίσαμε το όριο του καλού και του κακού στον παράλληλο και πρότερο κόσμο, οφείλουμε όμως να το ψάξουμε και να βρούμε που βρίσκεται για τον καθένα μας, διότι αλλιώς μετράται σε ένα μικρό παιδί και αλλιώς σε ένα μεγαλύτερο ή στους γονείς του. Θεωρώ ότι, η ζωή είναι μια πνευματική Αλχημεία η οποία έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στα αντίθετα, διότι αποβλέπει στην καθαρότητα. Ο κόσμος των ιδεών και οι πράξεις μετά αυτών, θέτουν σε κίνηση αυτό το κάτι που λέει ο Αριστοτέλης, την ενέργεια, η οποία προϋπάρχει. Είναι η κινητική αρχή, αλλά εδώ είναι έλλογη και όχι άλογη. Μέσα στο πυρ ενυπάρχει κάτι όπως λέει ο Αριστοτέλης στα Μετά τα Φυσικά. «Το πυρ θεωρημένον ως ένα ωρισμένον φυσικόν πράγμα, είναι στοιχείον, το όνομα όμως στοιχείον, σημαίνει ότι εις το πυρ έχει υπάρξει ένα τοιούτον συμβεβηκός, δηλαδή από αυτό, ως πρωταρχικόν συστατικόν στοιχείον αποτελείται κάτι» (Αριστοτέλους, Τα Μετά τα Φυσικά Ι, 1052b, σελ. 107). Επομένως όλος αυτός ο κόσμος λειτουργεί πριν από εμάς για εμάς. Είναι πάνω από τα συμβεβηκότα και θα πάρεις ότι δώσεις. Εξαρτάται εσύ, τι θα θέσεις σε κίνηση από όλα αυτά. Αυτά ούτως ή άλλως κινούνται για σένα και για λογαριασμό 126

127 τους. Όμως υπάρχουν δυνάμεις, που απορρέουν από την κινητική αρχή για κάποιο σκοπό κι όχι μάταια, όπως κι εσύ άλλωστε έχεις τη δυνατότητα να θέσεις σε λειτουργία ή να νικήσεις το αρνητικό. Στην ουσία όμως γίνεται πάλη δυνάμεων διότι ακόμη κι εκεί να φθάσουμε σε αυτόν το παρανομαστή, να γίνουμε τόσο ευάλωτοι, σε μελανά σημεία, χρειάστηκε ένα διάνυσμα μιας ευθείας και θεμελιώδεις προϋποθέσεις όπως ταχύτητα, βάθος, ποσότητα, ποιότητα, χώρος μήκος, χρόνος. Πώς άλλωστε θα έλθει το αναπάντεχο και το συμπτωματικό για το οποίο δεν έχει αποσαφηνιστεί μέχρι ποια αρχή ανάγεται για να εξηγηθεί σε όλα τα συμβαίνοντα. Μέσα σε αυτήν την απεραντοσύνη του ατελεύτητου και των απέραντων ορίων, υπάρχει κι εκείνο που μπορεί να δει το αθέατο. Τα πύρινα όντα και υπάρξεις έχουν ζωή πνευματικά Αλχημική, έχουν εισπνεύσει την ουσία του πυρός, είναι πύρινα όντα αυτά και με την όμοια πνευματική Αλχημεία από εμάς, έχουμε δικαίωμα να την εισπνεύσουμε κι εμείς. Τις πύρινες οντότητες και τις τέλειες υπάρξεις δεν μπορείς να τις κοιτάξεις στα μάτια έχουν την λάμψη του ήλιου πάνω τους. Το πυρ, η αιώνια ροή του σύμπαντος είναι πύρινες φλόγες πυρόξανθες και οι επιθυμίες των τέλειων υπάρξεων όλες πραγματοποιούνται, μέσα στις άπειρες κατασκευές ιδεών των άρρητων αριθμών. Φθάνουν σε κάθε πραγμάτωση από την δική τους αυτοπραγμάτωση του τέλειου υπαρκτού όντος. Στις άπειρες κατασκευές των ιδεών βρίσκεται η συνέχεια των όσων ερμηνεύσαμε μέχρι σήμερα. Οτιδήποτε καταδικάζει το υπέρτατον κάλλος, την τέλεια ύπαρξη, την πραγματοποίηση του αδυνάτου, την παντοτινή υγεία, την αφθαρσία, την πάταξη του θανάτου, την ευμάρεια, την πληρότητα, την ομορφιά στον άνθρωπο, την καθρεπτιζόμενη από εξ άνωθεν νόμο, ενοχοποιεί κάθε όν και ζώντα οργανισμό θέτοντάς τον σε σύγχυση και λάθος δρόμο. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο παρά ανθρώπινο κατασκεύασμα. Η ενοχοποίηση, έχει σκοπό να ντραπούμε που δεν έχουμε στέρηση. Να νιώσουμε ότι αμαρτάνουμε. Μα η στέρηση αν είναι να έρθει θα καθρεπτίζεται από τα αντίθετα κάτω στη γη και θα έχει σκοπό την άνωση και τη θεραπεία, η δε λιτότητα είναι αρετή. Ποτέ δεν θα ήθελε ο θεός να νοσήσουν οι άνθρωποι, να είναι ρακένδυτοι και να υποφέρουν από μύρια δεινά. Στην τέλεια ύπαρξη κυριαρχεί η αίγλη, η κατάκτηση του άφθαστου, του ωραίου, του αληθινού. Δεν έχει καμία θέση η ασχήμια και όλα τα παράγωγά της. 6.4 Η Εναντίωσις - κατά τον Αριστοτέλη Κατά τον Αριστοτέλη, αν δεν υπήρχαν τα πρωταρχικά όντα δεν θα υπήρχε τίποτα. Τα αϊδια όντα υπάρχουν ενεργεία! Το δυνάμει αγαθό και το ενεργεία αγαθό έχουν και τη γεωμετρική απόδειξη. Ακολουθεί απόσπασμα από το στίχο 1055α από τα Μετά τα Φυσικά Ι, του Αριστοτέλη τόμος Β, Από το εδάφιο Η Εναντίωσις. Η μετάφραση είναι από το πρωτότυπο του Νικ. Κυργιόπουλου. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα κείμενα του Αριστοτέλη, στα Μετά τα Φυσικά. Πολλά από αυτά που ερμήνευσαν οι φιλόσοφοι, έμειναν στην ουσία ανερμήνευτα. Όταν π.χ ο Αριστοτέλης μιλάει για λήψεις και αποβολές, στην ουσία εννοεί για πάλη δυνάμεων. Όταν μας λέει για τα άλλα εναντία είναι οι αντίθετες δυνάμεις στη γεωμετρία. Είναι εκείνα που έχουν δηλαδή κατέχουν το είδος της εναντίωσης την φτιάχνουν και εκείνα τα άλλα που είναι ικανά να την φτιάξουν. Φτιάχνουν το αντίπαλον δέος. Όταν μιλάει για το μέγιστο έσχατο που είναι το τέλειο και το οποίο από τίποτε δεν έχει ανάγκη το τέλειο, εννοεί για τις πηγές που ρέει ενέργεια. Από εκεί πηγάζουν και τα αϊδια όντα που υπάρχουν ενεργεία. 127

128 Όλοι οι φιλόσοφοι είχαν δικαίωμα στις πηγές να αντλήσουν γνώση και σοφία και να μεταδοθούν αυτά όλα που τους δόθηκαν, στους ανθρώπους αλλά πολλά που ήταν άκρως προσωπικά και αφορούσαν τις εμπειρίες τους, μέσα στη μύηση και στη μάθηση, δεν τα είπαν διότι δεν είχε κανένα νόημα. Εμείς όμως οφείλουμε να ερευνάμε και να διεισδύουμε όλο και πιο βαθειά σε αυτήν την μεγάλη κληρονομιά που μας άφησαν, γιατί μέσα από εκεί αποδεικνύεται ότι κάποτε κατορθώσαμε και αγγίξαμε το τέλειο!! Το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο, το οποίο δεν είναι αυτό όπου πολλοί νομίζουν η αρχαία διδαχή, είναι το καθεαυτό πνεύμα το λευκό περιστέρι το οποίο συμβολίζει το άγιο πνεύμα και το οποίο συνέχισε να υπάρχει ανά τους αιώνες μέσα στον άνθρωπο και ουδέ ποτέ τον εγκατέλειψε. Ο άνθρωπος όμως σκέφτηκε δυϊστικά έβαλε ασφαλιστικές δικλίδες και έκανε διαχωρισμούς και απομακρύνθηκε από το θεό ψάχνοντας σε πλάνες κα αιρέσεις να ξαναβρεί την αλήθεια. Τα αντίθετα κάποια στιγμή θα μας ξαναβάλουν στη θέση μας, αφού πρώτα έχουμε δεχθεί «θεραπεία». Η Εναντίωσις 1055a «Επειδή τα διάφορα πράγματα ημπορεί να έχουν αναμεταξύ των μιαν μαγαλυτέραν και μια μικροτέραν, διαφοράν, υπάρχει και κάποια μεγίστη διαφορά, και αυτήν την λέγω εναντίωσιν. Η επαγωγή φανερώνει ότι αυτή είναι μεγίστη διαφορά. Διότι τα πράγματα που έχουν διάφορον γένος, δεν έχουν δρόμον να βαδίσουν τα μεν προς τα δε αυτά έχουν πάντοτε ολοέν μεγαλυτέραν απόστασιν αναμεταξύ των, και δεν είναι ποτέ επιδεκτικά συναντήσεως αι γενέσεις όμως αυτών όσα διαφέρουν αυτά το είδος, έχουν έσχατα αφετηριακά σημεία τα εναντία επειδή λοιπόν τα μεταξύ των εσχάτων διάστημα είναι μέγιστον, είναι μέγιστον και το μεταξύ των εναντίων διάστημα. Πρέπει να προσθέσωμεν ότι ό,τι είς κάθε γένος είναι μέγιστον, είναι τέλειον. Διότι μέγιστον είναι ό,τι δεν ημπορεί να ξεπεραστεί και τέλειον είναι εκείνο έξω από το οποίον δεν υπάρχει πλέον τίποτε να αντιληφθής. Διότι η τελεία διαφορά έχει φθάσει είς το τέλος της, απαράλλακτα όπως και τα άλλα λέγονται τέλεια, επειδή έχουν φθάσει είς το τέλος των, έξω δε πάλιν, από το τέλος δεν υπάρχει τίποτε διότι είς κάθε πράγμα το τέλος είναι έσχατον και περιέχει το όλον δι αυτό δεν υπάρχει τίποτε έξω από το τέλος και τίποτε δεν έχει ανάγκην το τέλειον. Ότι λοιπόν, η εναντιότης είναι τελεία διαφορά, τούτο έγινε φανερόν από όσα είπαμε. Επειδή όμως ο όρος εναντία λέγεται με πολλάς σημασίας, θα ακολουθήσει και η σημασία του όρου τέλειος, ανάλογα με το είδος της εναντιότητας του τυχόν δε έχουν τα εναντία. Τούτου τεθέντος είναι φανερόν ότι δεν ημπορεί να αντικρύζεται ένα πράγμα από περισσότερα του ενός εναντία διότι ούτε από το έσχατον ημπορεί να υπάρξει κάτι εσχατότερον, ούτε ένα διάστημα ημπορεί να έχει περισσότερα από δύο τελικά σημεία. Κατά τινα γενικόν τρόπον, εάν η εναντιότις είναι ολοκληρωτικώς διαφορά κάθε όμως διαφορά υπάρχει ανάμεσα είς δύο τελικά σημεία εξάγεται το συμπέρασμα ότι το αυτό συμβαίνει και με την τελείαν διαφοράν. Είναι ανάγκη όμως και οι άλλοι ορισμοί των εναντίων να είναι αληθινοί. Διότι βεβαίως η τελεία διαφορά έχει την μεγίστην διαφοράν. Όμως δεν ημπορούν να υπάρχουν άλλαι διαφοραί παρά εκείναι, του γένους και του ειδους, εφ όσον απεδείχθη ότι δεν υπάρχει διαφορά διά πράγματα που είναι έξω από το γένος μεταξύ όμως των πραγμάτων του αυτού γένους, η τελεία διαφορά είναι η μεγίστη, και είναι έναντία, όσα εντός του αυτού γένους έχουν την περισσοτέραν απόστασιν διότι μεγίστη των διαφορά είναι η τελεία διαφορά. Ακόμη είναι εναντία όσα, εντός του αυτού υποκειμένου που τα υποδέχεται, έχουν την πλέον μεγαλυτέραν διαφοράν. Διότι τα εναντία έχουν την αυτήν ύλην και ακόμη εναντία όσα έχουν την μεγαλυτέραν διαφοράν εντός της αυτής δυνάμεως, εντός 128

129 της αυτής δυνατότητος υπάρξεως. Διότι βεβαίως μία επιστήμη έχει ως θέμα της ένα γένος, εις την περίπτωσιν δεν αυτήν η τελεία διαφορά είναι μεγίστη διαφορά. Πρώτην εναντιωσιν αποτελούν η «έξις» και η στέρησις, όχι όμως κάθε στέρησις (διότι η δτέρησις έχει πολλάς σημασίας), αλλά όποια στέρησις είναι τελεία. Τα άλλα όμως εναντία θα τα ειπούμε εναντία με βάσιν την σημασίαν της έξεως και της στερήσεως, αλλά επειδή έχουν το είδος αυτό της εναντιώσεως, άλλα επειδή το φτιάνουν ή είναι ικανά να το φτιάσουν, και άλλα επειδή είναι λήψεις και αποβολαί μιας εναντιότητος αυτού του είδους ή ενός άλλου είδους». (Αριστοτέλους, Τα Μετά τα Φυσικά Ι, 1055a, σελ ). 6.5 Μεταβαλλόμενα Πεδία Μέσα στα αντίθετα υπάρχει πάντα η μεταβολή και όχι κάποια τυχαία κάποια μικρή, κάποια μοιραία, είναι η πλεγμένη μεταβολή, ορθά και αντίστροφα. Πρώτα με συν μετά με πλην ξανά με συν και ξανά με πλην και ούτω καθ εξής. Ακόμη κι εκεί όπου πατάμε σύμφωνα με τους νόμους των συμπαντικών σταθερών όπου απορρέουν όλες οι θετικές επιστήμες, ένα βήμα πατάει στο συν κι ένα άλλο μπορεί να πατάει σε πεδίο που υπακούει στο πλην ή το αντίστροφο, η να βαδίσουμε μια περιοχή απόλυτα θετική και δίπλα ακριβώς να βαδίσουμε όταν ξαναπεράσουμε, την αρνητική. Το πρωί στο ίδιο σημείο μπορεί να είμαστε στο συν και το μεσημέρι στο μείον, ανάλογα τον ηλεκτρισμό κατά την κίνηση των αστρικών σωμάτων, όχι όμως πάντοτε των ορατών μπορεί και των μη ορατών ή των πολλών μορφών με μεγάλη βαρύτητα με μικρή έως και μηδενική. Έτσι είναι πλεγμένα τα συστήματα τα γεωδυναμικά τα οποία αντικατοπτρίζουν ουσίες και λειτουργίες, έχουν χρώματα και ιδιότητες, στοιχεία που βρίσκονται κάτω από εκεί όπου ο καθένας μας πατάει κι αν δεν είναι εκεί, είναι κάπου αλλού αλλά εκεί που πατάμε αυτό μετριέται και μετράει. Μετριέται γιατί είναι ποιότητα και μετράει διότι έχει μέσα ενέργεια. Αν δεν είχαμε αυτά τα μεταβαλλόμενα πεδία, δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε, διότι ο μαγνήτης που κοσκινίζεται από την άμμο, το ρουμπίνι που έχει ενέργεια στο κέντρο του, ο χαλαζίας που προσθέτει δύναμη (η οποία δύναμη έχει μέσα της την ποσότητα, δηλαδή δύναμη τεράστια) είναι όμοια στοιχεία με τη δυναμική πρωταρχικών ενεργειών και μέσα περικλείουν την μνήμη την πρώτη, προσομοιάζουν σε αυτήν. Τα στοιχεία έχουν μια δύναμη είναι σώματα μέσα σε οργανισμούς. Ο Οργανισμός της γης έχει μέσα του πολλά άλλα όργανα και στοιχεία και στον υλικό και στον μη υλικό κόσμο. Δηλαδή και σε ένα τραπέζι και στο άτομο του τραπεζιού που έχει ηλεκτρόνια και πρωτόνια και νετρόνια. Έτσι όλα είναι αλληλένδετα και έχουν πάνω μας μια ισχύ. Ας παραμείνουμε όμως στο θέμα μεταβαλλόμενα πεδία, γιατί υπάρχουν και τα σταθερά, αλλά σε ένα κόσμο που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα καλό είναι να ακολουθούμε κι εμείς το ρυθμό των μεταβλητών, των θετικών όμως για εμάς και αυτό κάνουμε με πολλή σοφία, όταν πρόκειται να κάνουμε επιλογές που κανείς δεν μας εμποδίζει να διαλέξουμε το θετικό ή το αρνητικό, στο χέρι μας είναι αυτό. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι μας, βρισκόμαστε σε αυτόν τον ρευστό κόσμο που υπάρχει το δούναι και λαβείν αφημένοι στις ελευθερίες μας πάνω στις επιλογές. Πόσο ελεύθεροι είμαστε, όταν στην ουσία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα το συγκεκριμένο διότι για να το μάθουμε θα πρέπει πρώτα να ψάξουμε την αφετηρία του και που αλλού μας παραπέμπει. Ελεύθεροι δεν μπορούμε να γίνουμε αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να προνοήσουμε για τις μεταβολές. Θα κλειστούμε μέσα σε αυτές και θα μας φυλακίσουν. Κανένας φυλακισμένος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος. 129

130 Τα συγκεκριμένα συστήματα έχουν νοημοσύνη και λογική, προέρχονται από τη μνήμη ενός τεράστιου εγκεφάλου που εκεί μέσα είμαστε όλοι εμείς. Έχει ζωτική ενέργεια και ψυχή. Γνωρίζει σε πραγματικό χρόνο, ποιαν απάντηση ψάχνουμε πάνω σε τι, κι αν είμαστε δεκτικοί σε αυτό, θα μας τη δώσει. Υπάρχει μια περίπτωση να είμαστε σε θέση κι εμείς οι ταπεινοί κάτι από τα τόσα που έχει αυτός ο «παράδεισος», ο εγκέφαλος δηλαδή, όπως το «νερό», την ίδια τη ζωή, να μπορέσουμε να το αντλήσουμε. Το «νερό του παραδείσου» αν διψάσεις να το πιεις, διότι πολλοί δεν διψούν ποτέ και έτσι δεν πίνουν ποτέ. Είναι η ποιητική αυτού του εγκεφάλου του νου που σημαίνει ψυχική ανάσταση, ξυπνάς και φεύγεις από την μέχρι τώρα κοίμησή σου. Αυτό σημαίνει εσωτερική αναγέννηση. Δεν είναι και λίγο να πεις ξαναγεννήθηκα!!! Στα μεταβαλλόμενα πεδία αυτή η αναγέννηση, σημαίνει η πραγματοποίηση του επιθυμητού. Κι εκεί συμβαίνουν μόνο ανήκουστα πράγματα, υπάρχει έλξη σε ότι δήποτε θέλησε κανείς χρόνια και δεν μπορούσε να έχει. Ακόμη και αν δεν ξέρει κανείς τι θέλει να κάνει και πει π.χ θα περάσω από εκεί αλλά αν τύχει και τότε. η έλξη θα δώσει αυτό που θέλει κανείς αλλά δεν το γνωρίζει. Ακόμη και αν δεν είσθε σίγουροι για κάποιους προκειμένου να κάνετε κάποια αγγαρεία αποφεύγετε περιττές επισκέψεις, αυτοί μπορεί και να εμφανισθούν μπροστά σας γιατί μπορεί να χάνατε κάτι. Ή αν έχετε κάποιους στο μυαλό σας πάλι, μπορεί να τους δείτε τυχαία και σε σημείο που μπορεί να μην περνάνε ποτέ. Η μαγνητική έλξη, (γιατί από μαγνήτες είναι η αιτία που διαθέτει η γη, στους πόλους και αλλού διασκορπισμένους), επιθυμεί την ένωση με τον ποιητικό νου και χωρίς τις μεταβολές δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, η πραγματοποίηση του ονείρου, το ανέλπιστο καλό. Η έλξη σε αυτό που θέλεις και σου δίνεται σαν θείο δώρο είναι από τον κόσμο των νεράϊδων και των παραμυθιών, όπου ρέει το νερό του παραδείσου και με ευμάρεια σου δίνονται αυτά που θέλεις. Ας μην ξεχνάμε, ότι οι μεταβολές και τα στοιχεία ενώ δουλεύουν και εργάζονται, εμείς έχουμε καθήκον να τα ανακαλύψουμε. Ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί, τώρα γνωρίζει περισσότερα για τη βιολογία, το σύμπαν, την αστρονομία, την Ιατρική, με τη βοήθεια της τεχνολογίας η οποία έχει βοηθήσει πάρα πολύ και θα βοηθήσει ακόμη κι άλλο. Τα τελευταία χρόνια μεγάλα τηλεσκόπια έφεραν φωτογραφίες από τα βάθη του διαστήματος όπου έδειξαν τα κβάζαρ και τις φούσκες, την παραγωγή ακτινών Χ και γ στο διάστημα, την ενέργεια που παράγουν όλα αυτά που είναι τεράστια και μεγαλύτερη ακόμα κι από τον ήλιο. Πρόκειται για ενέργεια στο μέγιστο, για μηχανές παραγωγής της κίνησης όσο δέκα ήλιοι μαζί. Η φωτιά που εκτοξεύουν όπως ο αστερισμός του Ωρίωνα, έχει διάφορους χρωματισμούς και τα πεδία είναι μεταβαλλόμενα καθώς η βαρύτητα κάπου χάνεται είναι μηδενική. Η βαρύτητα που χάνεται, ισχύει και στη γη, υπάρχουν μέρη που δημιουργούν άνωση σε όποιον πάει, χάνει δηλαδή τη βαρύτητά του ή την διατηρεί αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο όπως πριν. Την ώρα εκείνη, δημιουργείται μια τρύπα στο σημείο το πλέγμα του συν και πλην των συντεταγμένων με τις γραμμές οριζοντίως και καθέτως είναι τρύπιο διελυμμένο. Είναι σίγουρο ότι στα πεδία που πατάμε αγνοούμε ότι χάνεται η βαρύτητα κάπου αλλού και το ίδιο συμβαίνει κι εκεί. Αγνοούμε ότι αυτό που γίνεται στη γη έχει αντίκτυπο κάπου αλλού και ότι εκεί όταν γίνεται έχει εδώ μια άλλη σημασία. Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν για το μη εξηγήσιμο. 130

131 6.6 Μεταβαλλόμενες Εικόνες, Ορατές και Μη Εφόσον έχουμε μεταβολές στα πεδία έχουμε και στις εικόνες τους. Όλα τα πεδία κομίζουν και τις εικόνες τους. Η εικόνα είναι η ποίηση του νου του εγκεφάλου που όπως είπαμε πριν, είμαστε όλοι εκεί μέσα και θα έχουμε τη γνώση και τις προειδοποιήσεις και όλα τα θαυμαστά πράγματα αυτού του «παραδείσου», μέσα από τις εικόνες. Διότι πεδία χωρίς αποτύπωση εικόνων δεν υφίστανται. Εδώ το μη εξηγήσιμο, εξηγείται. Αν ότι γίνεται εδώ έχει αντίκτυπο αλλού στο σύμπαν και ότι γίνεται στο διάστημα έχει άλλη σημασία εδώ, με τη βαρύτητα κάπου να χάνεται, τότε οι εικόνες που θα συλλαμβάνουμε άλλες θα είναι ορατές και άλλες μη ορατές. Όσες περνάνε από τη γήϊνη βαρύτητα φαίνονται κι όσες περνάνε από το τρύπιο πλέγμα των συντεταγμένων δεν φαίνονται διότι δεν ισχύει το συν και το πλην ως ενότητα την οποία σχηματίζει το πλέγμα. Διασπάται. Όταν λέμε τις λέξεις άλλη σημασία και άλλο αντίκτυπο σημαίνει ότι μέσα στη πολυμορφία δεν έχουμε μόνο το γεγονός πως ό,τι συμβαίνει πάνω, συμβαίνει και κάτω αλλά συμβαίνει και με άλλη σημασία και τρόπο. Αν δεν χάνεται εδώ η βαρύτητα σε ένα πεδίο, μπορεί στις ανθρώπινες σχέσεις να δημιουργούνται διάφορα φαινόμενα που να τα διακρίνουν μόνο κάποιοι την ώρα που τους συμβαίνουν, διότι όπως έχουμε πει το θετικά κα τα αντίθετα σχηματίζουν ενότητα. Στις μεταβαλλόμενες εικόνες όσον αφορά τα ανθρώπινα συμπλέγματα υπάρχουν στρατιές από δυνάμεις που εργάζονται, είναι ένα θέμα πολύ ξεχωριστό και σχεδόν απίστευτο. Έχουν εξηγήσει οι θρησκείες σχετικά για δαιμόνια αλλά αν το εξετάσουμε θα δούμε ότι οι οντότητες δεν είναι μελανές μπορεί να είναι και ουδέτερες και άλλο χρώμα. Γιατί να προδικάζουμε ότι σώνει και καλά επικαλούμαστε το κακό. Όπως υπάρχουν κόσμοι, υπάρχουν και αρχές και αρχέτυπα και άγγελοι και στρατιώτες και φύλακες και νεράϊδες και στρατιές με θεια όντα. Οι συγκρούσεις στις δυνάμεις και στα αντίπαλα στρατόπεδα σημαίνουν αστρικοί πόλεμοι. Δεν είναι όλοι οπωσδήποτε δαίμονες. Είναι και αυτοί κόσμοι. Εμείς εδώ στη γη είμαστε όλοι δαίμονες; Όχι βέβαια!! Στα ανθρώπινα συμπλέγματα, που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι πλανήτες με τις μουσικές και τους χαρακτήρες που ενέχουν συνειδητότητα, εκεί έχουμε πάλη δυνάμεων και μεταβαλλόμενα ισχυρά πεδία. Κι αυτό γιατί κάθε οντότητα εν ζωή εδώ έχει έναν οδηγό εν ζωή εκεί στα ουράνια. Είναι κι αυτή από κάποια στρατιά και ήλθε εδώ να εκπληρώσει ένα έργο προκειμένου να ολοκληρωθεί διότι είναι θειο όν. Καθώς γεννήθηκε είχε μέσα της το θείο και ξεκίνησε από το Ένα δηλαδή υπήρχε πριν γεννηθεί. Το Ένα ήταν η ψυχή της και αυτή η ψυχή είναι ποσότητα, αν την βάλουμε στο ζύγι έχει κάποια γραμμάρια. Οι δυνάμεις προέρχονται από μεγάλες ενέργειες. Υπάρχει και πηγή ενέργειας που από εκεί ξεπήδησαν αρχικές ενέργειες τα χρυσά γένη που οδηγούν την ανθρωπότητα ολόκληρη. Γι αυτό ακόμη κι αν χαθεί πάλι θα υπάρξει. Δεν υπάρχει πουθενά μηδενισμός και ανυπαρξία. Η συνειδητότητα είναι αυτό που είναι ο καθένας μας και που σε κατάλληλο χρόνο και τόπο θα εκδηλωθεί θα εκφραστεί και θα φθάσει στην ενδελέχεια. Είναι νόμος η συνειδητότητα τον οποίον δεν μπορεί κανείς να παρακάμψει διότι όταν ερχόμαστε στη γη, ναι μεν υπάρχει η ελευθερία στην βούληση και στην επιλογή, όμως δεν είναι όλα στο χέρι μας, εκτός κι αν αγγίξουμε το υπέρτατον κάλλος με άθλους και δοκιμασίες και να βρούμε την ευδαιμονία και την ενότητα με τον ποιητικό νου. Τότε και μόνον τότε μπορούμε να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας μας. Τα μεταβαλλόμενα πεδία που έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες σχέσεις που εκεί μέσα υπάρχουν πάθη, μίση, ζήλειες, φιλίες, συνεργασίες, συγγένειες, πόθοι, αγάπες, φιλοδοξίες, όνειρα, πολλά θέλω και πολλά σχέδια. Εκεί, υπάρχουν αυτοί που 131

132 θυσιάζονται, αυτοί που θυσιάζουν και οι ουδέτεροι δηλαδή οι κοινοί. Στους θύτες και θυσιαζόμενους συναντά κανείς ισχυρές προσωπικότητες με ισχυρή θέληση που είναι ένα δίδαγμα πάνω στην ποίηση για το πώς ξεπερνούν δυσκολίες και παρακάμπτουν εμπόδια. Οι θύτες έχουν στη φαρέτρα τους βέλη που εξοντώνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που θυσιάζονται βλέπεις το άπειρο κάλλος της φύσης που έφερε στην ζωή ένα τέτοιο πλάσμα να γίνεται θυσία για τους άλλους. Η φαρέτρα όμως έχει βέλη λιγοστά επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και τα χρησιμοποιεί με μεγάλη οικονομία είναι σχεδόν σπάνια. Ο ουδέτερος μέσος άνθρωπος θέλει να ζήσει να έχει δουλειά, χρήματα, να φέρει απογόνους και να χαρεί και να πραγματωθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του να τα κάνει σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία. Τα ιδανικά είναι αυτά και είναι πρώτης προτεραιότητος. Τα υπόλοιπα είναι για τους ήρωες. Προκειμένου να ικανοποιηθούμε και να ικανοποιηθούν κι άλλοι, στα ανθρώπινα συμπλέγματα όπου το χρήμα τα συμφέροντα και το κέρδος υπερτερεί καθώς αυτή είναι η υπεροχή και αναγάγεται ως υπέρτατη αξία, πατάει ο ένας πάνω στον άλλον προκειμένου να ανεβεί και να αναρριχηθεί όσο ψηλότερα γίνεται. Εκεί ότι και να έχει ο απαίδευτος άνθρωπος ποτέ δεν του αρκεί, θέλει όλο και πιο πολλά. Εκεί, πάντα τα φαινόμενα απατούν και δεν συναντάει ποτέ κανείς τίποτα αληθινό. Προσοχή σε αυτό που βλέπουμε είναι επιφανειακό, μια κατάσταση άλλη από αυτήν που στην πραγματικότητα είναι. Η σύγχυση επικρατεί! Παρόλη την σύγχυση όμως τα αντίπαλα στρατόπεδα είναι αντιστρόφως ανάλογα σε δύναμη και ισχύ, ισάξια. Ο νόμος της ισότητας και της δικαιοσύνης βρίσκεται υπεράνω. Η πολυμορφία βρίσκεται σε ύψιστο βαθμό, οι πλήρης αντιθέσεις αγαπούν τη πολυμορφία, έτσι πολλά από εκείνα που διαδραματίζονται στο επέκεινα εκφράζονται κι εδώ σιμά μας με άλλον αντίκτυπο από αυτόν που έχουν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να σβήνεται η βαθύτερη σημασία τους. Ας αναφερθούμε σε ένα απλό παράδειγμα, για να δούμε αυτά που υπάρχουν και δεν φαίνονται και αυτά που φαίνονται και δεν υπάρχουν. «Μια μέρα περίμενα σε ένα καφέ μια φίλη μου. Πριν έλθει μπαίνει μέσα στο μαγαζί βιαστική, μια κυρία με μαύρο σακάκι κομψή. Πίστευα ότι ήταν για μένα αλλά όχι, ήταν για άλλον. Όταν ήλθε η φίλη μου και κάθισε στο τραπέζι με εμένα, η εικόνα επαναλήφθηκε με μια γνωστή της και συγγενή της η οποία σε ανύποπτο χρόνο, για άγνωστη αιτία βρήκε τη φίλη μου ξαφνικά μπροστά της. Της είχε προκύψει κάποιο ραντεβού και γι αυτό διασταυρώθηκα απ ότι μας είπε. Η φίλη μου, ένιωσε άβολα». Τα μεταβαλλόμενα πεδία ασφαλώς και αφορούσαν τη φίλη μου. Βρισκόταν πάνω σε μια ακτίνα με συγκεκριμένους ανθρώπους που τους αγνόησε, εκείνοι όμως της υπενθύμιζαν ότι έπρεπε να τους προσέξει λίγο περισσότερο. Η εικόνα ομοίωμα που είδα στην αρχή, με την άγνωστη κυρία που πίστευα ότι ήταν για μένα, δεν είχε σχεδιάσει κάτι, άλλων σχέδιο κόμιζε και ήταν μέσα σε αυτήν, κι αυτό το αναφέρω αλληγορικά. Τα φαινόμενα απατούν και προειδοποιούν, πάνω από εμάς υπάρχουν οι ανώτεροί μας κι αυτοί έχουν θέση και λόγο στα τεκταινόμενα. Έχουν θέση και λόγο και στο συν και στο πλην καθώς λαμβάνουν όλα τα μηνύματα από όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα. Στην προκειμένη περίπτωση η φίλη και συγγενής νοιαζόταν μόνο για τους τίτλους και την υπεροχή και βάσει αυτών των αξιών σχετιζόταν με την φίλη μου που επρόκειτο να συναντηθώ εγώ. Οτιδήποτε της επέτρεψε, την καθόλου τυχαία και συμπτωματική παρεμβολή, ήταν από αρνητικά περιβάλλοντα. Όλα της τα πεδία ήταν μεταβαλλόμενα και κανένα σταθερό. Αυτή η αστάθεια βασίζεται σε σαθρό περιβάλλον θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και αρνητικό περιβάλλον το οποίο έχει βάσει της ισότητας, δικαίωμα δράσης και παρεμβολής όπως άλλωστε και το θετικό έχει εξίσου το ίδιο δικαίωμα. Γιατί όμως δεν έγινε το αντίθετο θα αναρωτηθεί κανείς, διότι εκείνη η φίλη μου, ούτε προνοεί, ούτε ενεργεί κι αυτό, λόγω άγνοιας. Ο 132

133 εγκέφαλός της, αγνόησε εκ των προτέρων την συνάντησή της μαζί της, διαφορετικά θα την είχε αποφύγει. Με τον ίδιο ανεξήγητο τυχαίο συμπτωματικό τρόπο όπου συνέβη, θα μπορούσε να μην είχε συμβεί. 6.7 Πνευματική Αλχημεία Η Πνευματική Αλχημεία για να λειτουργήσει δεν θέλει το λάθος. Στο δρόμο της έχουν βαδίσει όλοι όσοι κάνουν πνευματική ζωή, όσοι ασχολούνται με το πνεύμα, την πνευματικότητα σε όλες τις πτυχές της. Κι αυτό γιατί όλα ξεκινούν από τη σκέψη. Σε λειτουργία μπαίνει μετά από δοκιμασίες και αυστηρή ζωή και πειθαρχία η οποία ξεκινάει από το πόσο δαμάσαμε το νου, τη σκέψη, τα πάθη, την πάσης φύσεως επιθυμία στις συναναστροφές, στην καθημερινότητα, με κάθε απλό άνθρωπο. Πριν την πράξη πάντα υπάρχει μια σκέψη και μετά ένας απολογισμός τί πράξαμε, γιατί το πράξαμε και τι καλό προσφέραμε. Είναι ένας αυτοέλεγχος που πρέπει να ακολουθείται απαραιτήτως. Το λάθος ανακόπτει κάθε πρόοδο και γυρίζουμε πίσω, μας αναγκάζει να ξεκινήσουμε κάθε ασκητική ξανά από την αρχή. Το λάθος είναι π.χ να δεχθούμε μια πρόταση για έξοδο που δεν πρέπει, να διαλέξουμε την τάδε ή τον τάδε για παρέα ελεύθερα και άκριτα, έτσι επειδή μας αρέσει. Δεν κάνουμε ότι μας αρέσει! Ένα άλλο λάθος είναι η επιθυμία ακατάλληλου συντρόφου, ο οποίος έχει επιμολυντικά συναισθήματα. Μας ποθεί δεν μας αγαπά, ο ισχυρός του πόθος όταν εξασθενήσει θα τον κάνει να μην τον ενδιαφέρουμε και τόσο όπως πριν. Ο θυμός από έλλειψη αγάπης, το άστατο μυαλό χωρίς πυξίδα, η αδύναμη θέληση, όλα αυτά νεκρώνουν την πραγματοποίηση του ονείρου για να εξελιχθούμε. Το δε λάθος πάντα χρεώνεται και θέλει εξαγνισμό! Αυτός είναι πολύ δύσκολος δρόμος, είναι ασκητική ζωή. Ουσιαστικά η έλλειψη αγάπης είναι αυτή που δημιουργεί όλα τα προβλήματα και έχει ένα απαγορευτικό, αυτή το προκαλεί. Η πνευματική Αλχημεία θα κάνει πράγματα σπουδαία, το ακατόρθωτο πραγματοποιήσιμο, η ζωή είναι παραμυθένια με τα σπουδαία ποιήματα και τις επιτεύξεις όχι με τα χρήματα και την ύλη, αυτά είναι καταστροφικά και ρηχά στην πνευματική ζωή. Είναι η πιο δυνατή άσκηση στη ζωή αυτή και η αμοιβή έρχεται μετά από ολοκλήρωση κύκλων που ο κάθε ένας, διαρκεί χρόνια. Θέλει απαραιτήτως να ακολουθείται κατά γράμμα ο νόμος της ηθικής, της πνευματικής ζωής και των πνευματικών νόμων. Τότε μόνο γίνονται θαύματα, αλλά με πολύ κόπο, κανείς δεν δέχεται την στέρηση για πολλά χρόνια, μόνο αυτοί που είναι ταγμένοι, γι αυτό βαδίζουν τέτοιο δρόμο στους κύκλους των μεταβάσεων. Είναι ο πιο αληθινός δρόμος, αυτός της πνευματικότητας, για να είσαι καθαρός και να αποβάλεις κάθε ρίπο, με βίο επίσης αγνό και πεντακάθαρο. Το πνεύμα έχει μεγάλη δύναμη, κινεί τα σύμπαντα όλα, όταν εναρμονιστεί με τους κύκλους των ουράνιων σφαιρών με την πράξη, δηλαδή να φύγουμε από την απραγία που είναι μόνο για την καλοπέρασή μας και ό,τι καλύτερο μόνο για εμάς, τότε βλέπουμε μόνο την αλήθεια και διακρίνουμε τις σκέψεις των άλλων πιο καθαρά. Έχουμε τη δυνατότητα, από πριν να τις βλέπουμε και να τις αντιμετωπίζουμε, με ηρεμία και καρτερικότητα όποιοι κι αν είναι οι άλλοι. Δημιουργεί μια θεραπευτική χημεία στο σώμα, διευρύνει τον εγκέφαλο, ανοίγει τα κύτταρα όλα και διευρύνονται οι πνευματικοί ορίζοντες. Είναι μια τελετουργική ζωή χωρίς παύση, με αυστηρή πειθαρχία. Συμβολίζεται με το πυρόξανθο χρώμα του ιερού πυρός, όλη η ενέργεια πηγάζει μέσα από εκεί. Τη ζωή αυτή ακολουθούν οι μοναχοί και κάνουν σταυρό είς το όνομα του αγίου πνεύματος, την δε, τέχνη αυτή κατείχαν 133

134 πρώτα οι άτλαντες, και αργότερα οι Αιγύπτιοι. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η τέχνη αυτή, μέσα στη μύηση και στα μυστήρια π.χ Ελευσίνια, Καβύρεια κ.α. Η πνευματική Αλχημεία δημιουργείται μετά την αποφυγή της απραγίας. Δημιουργείται «ως δια μαγείας». Το κατά γράμμα εδώ στην πνευματική ζωή, τηρείται τόσο πολύ, έχει να κάνει με αριθμούς και είναι τόσο αναγκαίο, όσο πουθενά αλλού! Αν κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, τότε υφίσταται η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μας. Μια δοκιμασία που νιώθει κανείς στους μεγάλους κύκλους και στους τέλειους, είναι η βαθιά πνευματικότητα και συνάμα η εγκατάλειψη. Σου φαίνεται ότι σε άφησε στην τύχη σου ο θεός για να παλέψεις με δαίμονες. Γίνεται κι αυτό, αλλά εκεί πρέπει να αποδείξεις ότι κερδίζεις όχι πια στη θεωρία αλλά στην πράξη, εκεί δεν υπάρχει χώρος για καμία ήττα. Είναι ή ταν ή επί τας, δεν υπάρχει χρόνος για αργότερα και αναβολές ότι έχεις εντολή να κάνεις πρέπει να γίνει αμέσως και τέλεια, η αρετή δεν είναι στο μερικό, είναι ολοκληρωμένη και κανείς δεν εξετάζει αν αυτό το θέλεις ή όχι. Και το σπουδαιότερο και καλύτερο είναι ότι οι δοκιμασίες είναι στο συνεχές, δεν τελειώνουν ποτέ, είναι σαν τους άρρητους αριθμούς και οι σκέψεις έχουν άπειρες κατασκευές ατελείωτες, το μυαλό συνεχώς «γεννάει». Στις βαθιές μεταβάσεις οι δοκιμασίες είναι τόσες πολλές όπου νομίζεις ότι θα χάσεις τη ζωή σου. Εκεί πια, κάνεις μόνο τη προσευχή σου και λες θεός φυλάξει!! Είναι εξελικτικό μέτρο αυτό. Στο μέτρο της εξέλιξης, θα βρεις μόνο τα ακρότατα, εκεί αν ποτέ σε σκοτώσει κάτι θα είναι οι αριθμοί στους λογιστικούς νόμους του σύμπαντος, που βρίσκονται μέσα σε λεπτομερείς, μικρούς υπολογισμούς που κάνουν τη διαφορά χωρίς την υπογραφή κανενός γιατί δεν φέρουν σφραγίδα. Έτσι κι εσύ δεν ψάχνεις ποτέ να μάθεις πώς λέγεται αυτό, γιατί κανείς δεν ξέρει τον κανένα. Υπάρχουν κάποιοι που γνωρίζουν αντιδράσεις χημείας, οι οποίες μεταβάλλονται σε αλχημεία, γνωρίζουν την ατομική ενέργεια των ουρανίων σωμάτων και την δική μας ενέργεια στο δικό μας περίγραμμα του ουράνιου σώματος που προσομοιάζει. Ας το πούμε κι εμείς όλο αυτό πνευματική ζωή και αλχημεία λόγω της μεταστοιχείωσης που ακολουθεί. Η μεταστοιχείωση είναι το ελιξίριο, όλη αυτή η μετάλλαξη είναι, η οποία οδηγεί σε μια συνεχή αναζωογόνηση, και αυτή είναι η μέθοδος ανάκτησης του ελιξίριου. Αυτή η πύρινη φλόγα, η πυρόξανθη έχει μέσα στα σπλάχνα της, το ελιξίριο ενώ όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι, είναι πύρινοι σαν τον ήλιο και πιστεύουν στην αθανασία. Για όλα αυτά προκειμένου να τα έχει κανείς, χρειάζονται ορισμένου είδους πράξεις και πρωτίστως, να έχει στο κέντρο της καρδιάς του το κατάλληλο έδαφος, εκείνο που θα πετάξουν το σπόρο για να πιάσει. Μια κουκίδα στο κέντρο της καρδιάς μας, είναι ο σπόρος του πυρός. Κι ο σπόρος είναι η σπίθα, θα γεννήσει τη φιλοκαλία και όλες τις άλλες αρετές για να φύγουμε από την απραγία. Τις αρετές της ιερής ενέργειας που πηγάζουν από την τελεία διαφορά στα έσχατα σύμπαντα. Τα άκρα τα έσχατα, είναι αδιαπραγμάτευτα, ποιός θα σε ρωτήσει γι αυτά, με ποιον θα τα διαπραγματευτείς ποιος προσυπογράφει ασφαλώς ο κανένας! Έχεις υποχρέωση όμως απέναντι στους άλλους και σ εσένα, να ψάξεις να τα βρεις. 134

135 Κεφ 7. Ένα Σώμα 7.1 Εισαγωγή Η επενέργεια των ανθρωπίνων πράξεων και η δυναμική τους, δεν έχει σύνορα δράσης, είναι ένα σώμα και πολύ δυνατή. Η Αιώνια ροή του σύμπαντος είναι εντός μας για την ανέλιξή μας. Μελετώντας τη δομή του σύμπαντος ανακαλύπτει κανείς τον άνθρωπο, είναι κι αυτός κομμάτι των άστρων. Στο κεφάλαιο αυτό, προκειμένου να γίνουμε πιο κατανοητοί υπάρχει το σχετικό φωτογραφικό υλικό που δείχνει πώς τα ουράνια σώματα γίνονται ένα με τα επίγεια. Η ενέργεια που είναι κίνηση και χρόνος, είναι μέχρι και στο τελευταίο κύτταρο του ανθρώπου. Ένας ενεργειακός νευρώνας δεν διαφέρει σε τίποτα από τον εγκεφαλικό νευρώνα ή το νευρώνα στα άνω η κάτω άκρα. Ο άνθρωπος και το διάστημα είναι μια ενότητα. Όπως εξελίσσεται το σύμπαν έτσι θα εξελίσσεται και ο άνθρωπος. Δημιουργηθήκαμε από σπέρμα που το γέννησε το σύμπαν, που άρχισε να γονιμοποιείται και να γεννάται μέσα από την φύση σαν την αναδυόμενη Αφροδίτη που γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων. Τα δένδρα έχουν ψυχή, έχουν ρίζες φύλλα, ζουν με το νερό και το φως και τις θρεπτικές ουσίες από το χώμα. Και ο άνθρωπος ζει από τη γη, έχει διακλαδώσεις φλέβες που κυλάει αίμα και θέλει ζωτικό φως για να μπορέσει να υπάρξει, έχει κι αυτός ψυχή. Όλη η συμπαντική ενέργεια κάθε ακτίνα γειώνεται από το σώμα του και το πνεύμα του. Άνθρωπος και διάστημα είναι ένα. Ο Αιθήρ είναι ο έρως και αντιπροσωπεύει την πέμπτη ουσία, την πεμπτουσία της ζωής. Συγκρατεί τα πάντα, είναι ώρα για επιστροφή στις ρίζες στο πνεύμα. Σπείρα είναι η αιώνια ροή του σύμπαντος είναι η μηχανική της γεωμετρίας του αιθέρα. Ο αιθέρας είναι η πνοή, που εισέπνευσε το σύμπαν, είναι το πνεύμα, ο νους του σύμπαντος. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε τίποτα. Όλη η ζωή και η γέννηση είναι εκατομμύρια στροβιλισμοί στο συνεχές. Η Σπείρα έχει άπειρες και αμέτρητες εκφράσεις του. Δεν είναι εύκολο να μετρηθούν και να εξηγηθούν όλες με μαθηματική ακρίβεια, ούτε να γεωμετρηθούν. Είναι ιερά γεωμετρικά σχήματα αυτά και βρίσκονται πάντα εκεί. Διότι όλα έχουν μια απόδειξη, αυτή βρίσκεται στο μέτρο του δυνατού σε όλα τα επίπεδα και στην ισοδυναμία των συμπαντικών γεωμετρικών σχημάτων. Αυτή είναι η δημιουργία και οι άπειρες κατασκευές ιδεών. Γι αυτό και η γνώση δεν τελειώνει ποτέ. Σε οτιδήποτε δεν μπορούμε να βρούμε εξηγήσεις, αρκεί να σκεφτούμε ότι υπάρχουν ομοιώματα και αποτυπώματα του ίδιου και ίσου προς όλα. Ένας άλλος τρόπος σκέψης πάνω στο τι ταυτίζεται με ποιο και σε τι προσομοιάζει μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Η αλήθεια σε καμία περίπτωση δεν ορίζεται, παρά μόνο όταν συναντά το παράδοξο. 135

136 7.2 Εις Σώμα Ένα - Ένα Σώμα, Γίνονται Όλα Τέλος στο σύμπαν το παντοτινό, των ουρανίων σωμάτων δεν υπάρχει. Μέσα στο συνεχές, στο αέναο σώμα, το ατελεύτητο υπάρχει η πράξη η ανθρώπινη με τη βούληση και τη δύναμη των συναισθημάτων, που δρουν σε ένα όριο ανερμάτιστο που δεν έχει βάλει σύνορο στην επενέργεια των ανθρώπινων πράξεων και της δυναμικής τους. Πράξεις και σκέψεις δημιουργούν μετουσιώσεις, ακόμη κι ένας θάνατος και μια επιτυχία μπορούν να δημιουργηθούν από αυτό. Αυτές οι Αλχημείες μετουσιώσεων γίνονται ένα σώμα και δημιουργούν καταστάσεις καθώς και τα συμβαίνοντα. Εμείς αυτά τα αγνοούμε. Δεν μπορεί κανείς να τα ελέγξει διότι δημιουργούν καταστάσεις αμφίδρομες ηδονής και οδύνης μαζί, ικανές για τις συμπτώσεις και τα αναπάντεχα τις οποίες μπορούμε να δούμε και να αντιληφθούμε με τη διόραση λίγο πριν γίνουν. Δηλαδή μπορούμε να τις δούμε από το πριν ή τώρα στο μετά. Όχι όμως ότι μπορούμε απόλυτα να τις χειριστούμε, διότι η μαθηματική μήτρα έχει σε σχέδιο ορθή και ανάποδη ροπή. Και εννοούμε το γεωμετρικό σχέδιο, διότι όλες οι μαθηματικές εκφράσεις στο σύμπαν έχουν μέσα τους γεωμετρία είναι γεωμετρημένες. Αγγίζουν το τέλειο. Αλχημείες από ενώσεις πράξεων είναι μια διάχυση στην ατμόσφαιρα. Οι ενώσεις είναι η μετάλλαξη από δύο αντίθετα, αν το ένα έχει βαρύ μέταλλο μπορεί να προκαλέσει ακούσια ακόμη και την ατμόσφαιρα ώστε να έχει ασθένεια. Δύο ατμόσφαιρες κάνουν μια τέτοια ένωση, με κεντρικό πυρήνα. Πολλοί τέτοιοι πυρήνες δημιουργούν πλέγμα. Το πλέγμα μέσα έχει ισοσκελή τρίγωνα όταν κάτι έχει ασθενήσει και ισόπλευρα όταν είναι υγειές. Το υγειές ενώνεται πάντα με τον ποιητικό συμπαντικό νου, έχει σύνδεση και είναι σε θέση ισχύς. Το μη υγειές είναι αποκομμένο και αποσυνδεδεμένο και είναι σε θέση αδυναμίας. Για να υπάρχει το πλέγμα, πρέπει η αρχική κίνηση να αφορά το όλον, ανεξάρτητα από τη φύση των αντιθέσεων στον καθένα. Η δημιουργία πυρήνων σημαίνει ότι κάτι υπάρχει που το προκαλεί, αυτό συμβαίνει και στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό στη φύση. Όταν βλέπουμε τέτοια φαινόμενα κάπου κάτι έχει συμβεί και θα γενικευτεί. Η ολότητα αφορά όλο τον κόσμο, το φαινόμενο θα είναι γενικό. Ποτέ οι πυρήνες που σχηματίζουν ένωση και σώμα δεν είναι ξεκομμένοι και ούτε δρουν απομονωμένα, είναι μεταξύ τους συνδεδεμένοι. Αν παρατηρήσουμε το φυσικό περιβάλλον, ή αν γνωρίζουμε να το μελετάμε, θα δούμε ότι κι εκεί υπάρχει κάποια αλλαγή, σχετιζόμενη με τον κεντρικό πυρήνα ή νευρώνα. Το όλον είναι μέχρι και την τελευταία απόληξη του νευρώνα. Κάθε εξελικτική αλλαγή θα ταξιδεύσει παντού σε όλες τις διακλαδώσεις του ποταμού και των αρτηριών με τα παρακλάδια τους. Τα τελευταία χρόνια όπως λέγεται η συνειδητότητα της γης έχει εισέλθει σε νέα φάση, έχει συντονιστεί με πολύ υψηλές συχνότητες οι οποίες φτάνουν στη γη από διαφορετικές πηγές ενέργειας, οι οποίες έχουν εναγκαλιστεί με την πηγή του Ενός. Αυτές φωτίζουν περιοχές της συνειδητότητάς μας, αναλόγως τι συμβαίνει κάθε φορά. Όπως π.χ αν πλησιάζει πολύ κοντά το φεγγάρι στη γη, αν ο ήλιος εκτοξεύει ισχυρά μαγνητικά κύματα που επηρεάζουν τη γήινη ατμόσφαιρα κ.λ.π. Εκείνο όμως που μετράει είναι η δυναμική της ολότητας, η οποία ξεκινάει από μια κινητική αρχή, κι αυτή είναι αξεπέραστη και κάτι ανώτερο. Βρίσκεται πάνω από κάθε φυσική συνέπεια, πάνω από κάθε λογική, στην ψυχή εκείνων που με αυτοματισμό φθάνουν 136

137 στη μεγάλη έμπνευση που αποδίδει με ακρίβεια αυτό που λογικά και πραγματικά είναι ο ανθρώπινος νους. Το Όν. Αυτό είναι προνόμιο των θείων οντοτήτων, σε εμάς τους ανθρώπους. Γι αυτό, το ανώτερο από την επιστήμη και το νου, μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης καθώς άλογα όντα εξασφαλίζουν την επιτυχία. «Απαράλλακτα όπως εις στο σύμπαν έτσι κι εκεί (εις την ψυχήν), όλα ο θεός τα κινεί διότι δυνάμεθα να είπωμεν ότι το έν ημίν θείον στοιχείον κινεί τα πάντα. Πλην όμως αρχή του ορθού λόγου δεν ημπορεί να είναι ο ίδιος ο ορθός λόγος, αλλά κάτι ανώτερο. Αλλά τι ανώτερο από την επιστήμην και τον νουν μπορεί να υπάρξει, αν όχι ο θεός; Διότι η αρετή δεν είναι παρά όργανο του νου. Και γι αυτό οι παλαιοί έλεγαν, ότι ευτυχείς καλούνται όσοι με την παρόρμησιν του ενστίκτου σημειώνουν επιτυχίας, άλογοι όντες. Και το να διαλογίζονται δεν συμφέρει εις αυτούς διότι έχουν μιαν αρχήν που είναι ανώτερη από κάθε νουν και διαλογισμόν (οι άλλοι έχουν τον ορθόν λόγον, αλλά την αρχήν αυτήν δεν την έχουν). Και ο ενθουσιασμός ακόμη δεν τους εξασφαλίζει την επιτυχίαν εφ όσον άλογοι όντες, επιτυγχάνουν εις την ζωήν». (Αριστοτέλους, Ηθικά Ευδήμεια Θ, 1248a, σελ. 153). Εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κατά τον Αριστοτέλη, η αρχή είναι κάτι ανώτερο και όχι ο ορθός λόγος. Ακόμη κι αυτοί που δεν διαλογίζονται αλλά λειτουργούν με την παρόρμηση του ενστίκτου, ενώ έχουν κάτι το ανώτερο εξασφαλίζουν την επιτυχία. Ακόμη και οι σοφοί, που με μια ματιά μαντεύουν αυτό που πρέπει να κάνουν, η ταχεία ικανότητά τους σύμφωνα πάντα με τον Αριστοτέλη, δεν οφείλεται αποκλειστικά στην λογική τους. Αυτό το αποκλειστικά σημαίνει ότι δεν είναι δική τους η επιτυχία, αλλά ένα μέρος αυτής. Γι αυτό και ο κάθε άνθρωπος όσο και να έχει ακολουθήσει τους θείους νόμους κατά γράμμα, δεν μπορεί να ξέρει τις αιτίες των πραγμάτων ούτε επ ακριβώς ποιοι είναι οι ανώτεροί του. Για να μελετήσει κανείς τι αποδίδεται και πού αποδίδεται, θα πρέπει εκτός από τα ηθικά, να γνωρίζει και τα γεωμετρικά σχήματα που δημιουργούνται, γιατί η μεν ηθική εξηγεί πως γίνεται κάτι ενώ η γεωμετρία δείχνει την ενέργεια και την επενέργεια δηλαδή πως επενεργεί αυτό που γίνεται. Η θεία γεωμετρία έχει την απάντηση που αναζητάει ο άνθρωπος. Πέρα από το λογικό και το εξηγήσιμο, ο θεός μετράει εκεί όπου τέλος και αρχή δεν υπάρχει. Αυτό τελικά το συνεχές το αϊδιον, το άπειρο, το ατελεύτητο είναι και μετρήσιμο, διότι όσο απομακρύνονται τα ουράνια σώματα τόσο μεγαλύτερη είναι η μεταξύ τους σχέση στην τέλεια έσχατα σύμπαντα που μας κάνουν την τέλεια διαφορά τη νοητική την έλλογη. Αυτή η έλλογη είναι που ενεργεί και η επενέργεια σχηματίζει ενότητα και φτιάχνει σώματα, ένα σώμα γίνονται όλα. Από την άυλη και υπερβατική χημεία στην οργανική χημεία, από την υπερβατική και κβαντική φυσική στην κλασική φυσική. 137

138 7.3 Το Πνεύμα Είναι Αιθέρας και ο Αιθέρας, Σπείρα Η Σπείρα είναι η αιώνια ροή του σύμπαντος είναι η μηχανική της γεωμετρίας του αιθέρα. Ο αιθέρας είναι η πνοή, που εισέπνευσε το σύμπαν, είναι το πνεύμα, ο νους του σύμπαντος. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε τίποτα. Στο σχήμα αυτό απεικονίζεται μία από τις άπειρες και αμέτρητες εκφράσεις του. Δεν είναι εύκολο να μετρηθούν και να εξηγηθούν όλες με μαθηματική ακρίβεια, ούτε να γεωμετρηθούν. Εκφράζονται με σχήματα απίθανα, είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Σπείρα είναι γνωστή στον αρχαίο κόσμο, χίλια χρόνια πριν από τη γέννηση του Αρχιμήδη. Ο Αρχιμήδης εξέφρασε ολοκληρωμένα θεωρήματα στη γεωμετρία που όμοια δεν έχουν ανακαλυφθεί. Παρόλο που κι εκείνος και άλλοι μαθηματικοί της απόδωσαν διάφορα θεωρήματα και μαθηματικές εξηγήσεις, η σπείρα μέχρι σήμερα δεν έπαψε να ερευνάται από τις επιστήμες. Είναι αυτή που δείχνει την ισότητα μέσα από τη θεία γεωμετρία και την ενότητα μέσα από το θείο νου, το Πνεύμα. Εκεί στηρίζεται και υφαίνεται όλη η δημιουργία του κόσμου στη γη και έξω από αυτήν. Στις ουράνιες σφαίρες, στο σύμπαν ολόκληρο. Στην παρακάτω εικόνα, διακρίνουμε, κύκλους του 80 ισογώνιος σπιράλ. Τα λευκά στίγματα είναι τα κέντρα των κύκλων εφαπτομένης, οι γραμμές είναι οι ακτίνες. ml 138

139 Ισογώνιος σπιράλ. Στη σπείρα διακρίνουμε κέντρα εφαπτομένης Πιο κάτω από τον αιθέρα στον υλικό κόσμο, υπάρχει αυτό το «αιθερικό» ηλεκτρομαγνητικό πλέγμα το οποίο σκεπάζει ολόγυρα τη γη και έχει κομβικά σημεία ενέργειας κι έτσι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, είναι προστατευτικός μανδύας αυτό το πλέγμα και λειτουργεί συνδέοντας την ύλη με τον άυλο κόσμο. 139