Ο απολογισµός µιας χρονιάς

Transcript

1 ΑΠΟ ΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΕΥΧΟΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ Ο απολογισµός µιας χρονιάς

2 Με άλογο για υψηλές σωματικές επιδόσεις Η Atletic Dog είναι μια κορυφαία σειρά τροφής, με ειδικά σχεδιασμένη φόρμουλα, για σκύλους εργασίας, κυνηγίου και αγώνων επιδόσεις αντοχή διάρκεια ποιότητα Atletic Dog Plus al Cavallo υψηλής ενέργειας με ΑΛΟΓΟ Το 18% κρέας αλόγου ανάμεσα στις πρώτες ύλες, την καθιστά ιδανική τροφή για σκύλους από τους οποίους απαιτούνται υψηλές σωματικές επιδόσεις. Το κρέας του αλόγου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε σίδηρο, έχει την ικανότητα να αυξάνει την παρουσία ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Ετσι, αυξάνεται σημαντικά η αντοχή, μέσω της βέλτιστης οξυγόνωσης των μυϊκών ιστών. Συνίσταται επίσης, για εξασθενημένους σκύλους ή για θηλυκά που κυοφορούν. Αυτό το εξαιρετικό προϊόν διατίθεται και σε έκδοση Μaintainance (συντήρησης). Αποκλειστικός Αντιπρόσωπος Ελλάδος&Κύπρου: SUNBIRD - Μάριος Παπαθανασόπουλος Χατζηαποστόλου 28, Σεπόλια τηλ/fax: info@sunbirdwear.gr e-shop: ΕΙΔΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑ ΓΙΑ ΕΚΤΡΟΦΕΙΣ!

3 EDITORIAL Η άλλη όψη του κυνηγιού Κλείνει αυτή την εβδοµάδα η θηρευτική περίοδος µε τους κυνηγούς να έχουν διαθέσιµο ένα λειψό Σαββατοκύριακο για τις τελευταίες εξορµήσεις. Αναρωτιέµαι εάν αυτές οι τελευταίες ηµέρες θα µπορούσαν να αποτελέσουν αφορµή για µια µαζική έξοδο προς την ύπαιθρο, όπως γινόταν τα προηγούµενα χρόνια από πολυάριθµες συντροφιές κυνηγών. Οσες φορές προσπάθησα να εξηγήσω σε γνωστούς που είχαν αρνητική άποψη για το κυνήγι πως οι εξορµήσεις των περισσότερων κυνηγών δεν είναι ταυτισµένες απαραίτητα µε τη θηραµατική κάρπωση, στάθηκε δύσκολο να τους πείσω. Οι ελάχιστες τσίχλες που πετούσαν τριγύρω είχαν ως αποτέλεσµα να ακουστούν και ελάχιστες τουφεκιές, γεγονός που παραξένεψε τους προσκεκληµένους µου που είχαν την προκατάληψη πως θα βρεθούν σε επικίνδυνο «πεδίο µάχης», όπως ψιθύριζαν. Είναι τόσο αποτελεσµατική και διεισδυτική η αντικυνηγετική προπαγάνδα όλα τα χρόνια που πέρασαν ώστε ακόµα και τα πλέον τεκµηριωµένα επιχειρήµατα στέκονται αδύναµα να αλλάξουν την άσχηµη εικόνα που έχουν σχηµατίσει για το κυνήγι και τους κυνηγούς πολλοί παραπληροφορηµένοι πολίτες. Καθοριστική ήταν κι εκείνη η χαρούµενη συντροφιά κυνηγών από το Κορωπί που από νωρίς είχαν στρώσει τραπέζια, είχαν ανάψει τις ψησταριές προετοιµάζοντας τις προϋποθέσεις για ένα τρικούβερτο γλέντι στο οποίο και µας προσκάλεσαν Κάποια φορά που προσπάθησα να φανώ πιο πειστικός κι έχοντας ένα τελευταίο Σαββατοκύριακο διαθέσιµο µέχρι να λήξει η κυνηγετική περίοδος, έκανα ανοιχτή πρόσκληση σε µη φιλοκυνηγούς συναδέλφους προτρέποντάς τους να µε ακολουθήσουν στο βουνό. Οντας και οι ίδιοι φυσιολάτρες, αποδέχθηκαν την πρόσκληση και βρεθήκαµε πολύ πρωί στην Πελασγία της Φθιώτιδας όπου είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί κυνηγοί για να ρίξουν τις τελευταίες τουφεκιές στα καρτέρια της περιοχής. Iδιοκτησία SABD Α.Ε. Εκδότης Αλέξης Σκαναβής ιευθυντής Πάνος Αµυράς ιεύθυνση έκδοσης Απόστολος Χρ. Αντωνάκης Σύνταξη Θεανώ Καρούτα Οι απόψεις των αρθρογράφων εκφράζουν τους ίδιους και δεν αποτελούν κατ ανάγκην και απόψεις του περιοδικού. Συνεργάτες Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος, Μαίρη Βαρνάβα, Νίκος Βασάλος, Βλάσης Βλασακούδης, Κώστας Καλφόπουλος, Αντώνης Καµπούρης, Κυνικός, Μυθοπλάστης, Γιώργος Σιδέρης, Γιώργος Ψωµαδέλλης Αργά το απόγευµα κινήσαµε για την Αθήνα µε τους καλούς συναδέρφους να δείχνουν απρόθυµοι να αφήσουν την όµορφη συντροφιά. Οι ίδιοι µέχρι σήµερα έγιναν από τους καλύτερους πρεσβευτές του κυνηγιού διαφηµίζοντας την άριστη συµπεριφορά των κυνηγών και την απαράµιλλη φιλοξενία τους. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΡ. ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ Οι ελάχιστες τσίχλες που πετούσαν τριγύρω είχαν ως αποτέλεσµα να ακουστούν και ελάχιστες τουφεκιές, γεγονός που παραξένεψε τους προσκεκληµένους µου που είχαν την προκατάληψη πως θα βρεθούν σε επικίνδυνο «πεδίο µάχης», όπως ψιθύριζαν Art director Νικήτας Φραγκάκης Υπεύθυνη διόρθωσης Κατερίνα Μπεχράκη ιεύθυνση διαφήµισης Λουκάς Παπανικολάου Υποδοχή διαφήµισης Νικολέττα Ταγκάλου Φωτό Αρχείο Ελεύθερου Τύπου, Κασσάνδρα Χρυσοµάλλη, Shutterstock, Ιdeal image, Visual Photos, ΑΠΕ, Eurokinissi Υπεύθυνος κυκλοφορίας Κώστας Μπαλής Εκτύπωση ΝΙΚΗ ΕΚ ΟΤΙΚΗ Α.Ε. ιανοµή ΕΥΡΩΠΗ ωρεάν κάθε Τετάρτη µε τον Ελεύθερο Τύπο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Αγίας Λαύρας 2 & Σαρανταπόρου Νέο Ηράκλειο, Τ.Κ Τηλ.: Fax: kinigi@e-typos.com EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 3

4 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑ Α και τον κόσµο 10 ΦΩΤΟ ΚΛΙΚ 11 ΚΥΝΙΚΟΣ Της λήξης τα παράδοξα 12 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Ηµερολόγιο εξορµήσεων 22 ΘΗΡΑΜΑΤΑ Η συµπεριφορά κατά τις επιστροφές 26 ΕΒΡΟ ΒΟΛΕΣ Η πέµπτη εποχή 30 ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ Γύρω εις τας εκβολάς του Πηνειού 34 ΑΦΗΓΗΜΑ Το κερασάκι ΦΩΤΟΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 40 ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ 46 ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΗΣ Κυνηγετική ασφάλεια έχουµε; 26 4 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

5

6 νεα Αγώνες στο προσκήνιο Μετά τη μεγάλη επιτυχία της προηγούμενης διοργάνωσης, ο Ομιλος Εργασίας Κυνηγετικών Σκύλων Αχαΐας συνδιοργανώνει με τον Ομιλο Εργασίας Κυνηγετικών Σκύλων Ηλείας Αγώνα ΑΚΙ σε πέρδικα στην ευρύτερη περιοχή του Παναχαϊκού, στις 7-8 Μαρτίου, και σε μπεκάτσα στα Καλάβρυτα. Και οι δύο αγώνες απευθύνονται σε Αγγλικές και Ηπειρωτικές φυλές. Για πληροφορίες αλλά και δηλώσεις συμμετοχής, μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα: κ. Παράσχης, κ. Κόττης, κ. Ζουλινάκη. Α ΚΟΚ&Δ: Σύλληψη λαθροθήρα Τη 16η Φεβρουαρίου στις 21:30 το βράδυ οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης και Δωδεκανήσου εντόπισαν κατά την περιπολία τους και συνέλαβαν στη θέση Αγγινάρα του Δ.Δ. Χόνδρου του Δήμου Βιάννου ένα άτομο για παράνομη νυχτερινή θήρα με χρήση προβολέα. Ο άντρας είχε αντιληφθεί την παρουσία των θηροφυλάκων και είχε φροντίσει να πετάξει τον προβολέα με την μπαταρία, όπως επίσης και ένα δίκαννο γεμισμένο με δύο φυσίγγια. Παρ όλα αυτά, οι θηροφύλακες τα εντόπισαν και του ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Ο άντρας αντέδρασε έντονα, εκτοξεύοντας απειλές κατά των θηροφυλάκων, και έτσι ζητήθηκε η συνδρομή της Αστυνομίας. Παρουσία και της Αστυνομίας ελέγχθηκε το όχημα του φερόμενου ως λαθροθήρα, στο οποίο εντοπίστηκαν ακόμα τρία φυσίγγια, με αποτέλεσμα την προσαγωγή του στο Αστυνομικό Τμήμα Βιάννου. Χρυσαετός θύμα δηλητηριασμένων δολωμάτων Πριν από λίγες ημέρες, βρέθηκε στην περιοχή Βλάστη Κοζάνης ένας δηλητηριασμένος χρυσαετός, ενώ είχε προηγηθεί κινητοποίηση των Κυνηγετικών Οργανώσεων της περιοχής ύστερα από ενημέρωση των κατοίκων για ρίψη δηλητηριασμένων δολωμάτων. Πιο αναλυτικά, κάτοικοι της Βλάστης ενημέρωσαν τον ομοσπονδιακό θηροφύλακα της ΚΟΜΑΘ σχετικά με τις υποψίες τους πως άγνωστοι κάνουν χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων και άμεσα τόσο αυτός όσο και ο θηροφύλακας του Κ.Σ. Εορδαίας έσπευσαν στην περιοχή -που βρίσκεται εντός των ορίων του καταφυγίου άγριας ζωής Λαμπανίτσα- με σκοπό να ερευνήσουν για τον εντοπισμό των δολωμάτων. Νωρίς το πρωί της 19ης Φεβρουαρίου εντόπισαν κομμάτια κρέατος και εντόσθια κτηνοτροφικών ζώων, εμποτισμένα με δηλητήρια, που εξαιτίας της έντονης οσμής τους έκαναν τους δύο άντρες να πιστεύουν πως πρόκειται για γεωργικά φάρμακα. Τέτοια δολώματα βρέθηκαν διασκορπισμένα σε ακτίνα 100 μέτρων, ενώ κατά την περισυλλογή τους διαπιστώθηκε πως τα είχαν δοκιμάσει πολλά είδη της άγριας πανίδας όπως λύκοι, αλεπούδες και κορακοειδή. Πέρα από αυτά τα ζώα, όμως, νεκρός εντοπίστηκε και ένας χρυσαετός που είχε καταναλώσει κάποιο από τα δολώματα. Οι θηροφύλακες περισυνέλεξαν τα δολώματα και το χρυσαετό και ενημέρωσαν το Δασαρχείο Κοζάνης, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν τη διαδικασία για υποβολή μήνυσης κατ αγνώστου. Σημειώνεται πως η περιοχή όπου εντοπίστηκαν τα δολώματα χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος βοοειδών ελευθέρας βοσκής, από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, ενώ, σύμφωνα με μαρτυρίες, το περασμένο φθινόπωρο είχαν παρατηρηθεί ζημιές από αρκούδες στα βοοειδή. η ατακα της εβδομαδασ Μάθε από το παρελθόν, ζήσε το παρόν, να έχεις ελπίδα για το μέλλον Αϊνστάιν de profundis «Ταμείο» για τη θηραματική χρονιά που αποχαιρετάμε κάνουν ήδη οι περισσότεροι κυνηγοί, οι οποίοι, ευτυχώς, εκφράζουν λιγότερα παράπονα από πέρυσι. Ας ευχηθούμε όλοι λοιπόν του χρόνου να είναι ακόμη λιγότερα. Ούτε της... τσίχλας ούτε της... μπεκάτσας έγινε φέτος, ωστόσο, σε γενικές γραμμές, ήταν μια καλή χρονιά για τα αποδημητικά θηράματα. Εχουμε άλλωστε βιώσει πολύ χειρότερες κυνηγετικές περιόδους. 6 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

7 Φόλα σε τσοπανόσκυλα Οργή και αγανάκτηση έχουν ξεσπάσει στην τοπική κοινωνία της Καλλιθέας Καλαμπάκας, μετά και το νέο κρούσμα θανάτωσης με φόλα οκτώ τσοπανόσκυλων που σημειώθηκε πριν από λίγες ημέρες από αγνώστους. Οι κτηνοτρόφοι έχουν φτάσει στα όριά τους, καθώς όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται αντίστοιχα περιστατικά. Στο πρόσφατο τραγικό συμβάν, ο κτηνοτρόφος αντίκρισε άφωνος νεκρά τα 8 από τα 10 τσοπανόσκυλά του, σε απόσταση κοντινή από το σημείο που βρίσκεται το κοπάδι του. Μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει στοιχεία για το ποιος ή ποιοι βρίσκονται πίσω από την εγκληματική ενέργεια, ενώ συσπειρωμένοι οι κτηνοτρόφοι της περιοχής αλλά και οι κυνηγοί που έχουν πολλάκις χάσει τα σκυλιά τους από φόλες ζητούν την άμεση λήψη μέτρων προστασίας, καθώς και την παραδειγματική τιμωρία των δραστών, εφόσον αυτοί εντοπιστούν, ώστε να πάψει κάποια στιγμή το τραγικό φαινόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση, οι αγανακτισμένοι κτηνοτρόφοι απειλούν πως προκειμένου να σταματήσουν τα κρούσματα θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στην περίπτωση που κάποιος δράστης πέσει στα χέρια τους. Για το νέο κρούσμα, εξέφρασε τον αποτροπιασμό του και ο πρόεδρος του Κ.Σ. Καλαμπάκας, κ. Ταμπουράς, ο οποίος απηύθυνε κάλεσμα σε όλους τους κυνηγούς να είναι σε εγρήγορση, ώστε να ενημερώσουν άμεσα τα αρμόδια όργανα στην περίπτωση που αντιληφθούν κάτι. Σε ό,τι αφορά τις μπεκάτσες, εκείνοι που επιχείρησαν ταξίδια στην Ηπειρο και την Κεντρική Μακεδονία φαίνεται πως δεν έμειναν δυσαρεστημένοι. Κι αγριόπαπιες είχε φέτος, ο ντορβάς Εστω και καθυστερημένα, αρκετά κοπάδια παπιών εμφανίστηκαν στους επιτρεπόμενους υγροβιότοπους. Στην Εύβοια, στα παράλια της Φθιώτιδας και της Μαγνησίας, ετοιμάζονται να εκδράμουν αρκετοί κυνηγοί για να αποχαιρετήσουν μια κυνηγετική χρονιά που χάρισε όχι μόνο γκριμάτσες προβληματισμού αλλά και αρκετά χαμόγελα. eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 7

8 ΝΕΑ Σε στάση αναµονής Η πρόθεση των Κυνηγετικών Οργανώσεων για επαφές µε τη νέα κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει µέχρι στιγµής να περάσει στην πράξη, αφού ακόµα δεν έχει οριστικοποιηθεί -επίσηµα- σε ποιου προσώπου το χαρτοφυλάκιο θα υπάγεται η κυνηγετική δραστηριότητα. Επικρατέστερος για τη θέση είναι φυσικά ο ακραιφνής οικολόγος, κ. Γιάννης Τσιρώνης, αναπληρωτής υπουργός για θέµατα περιβάλλοντος, στο υπερ-υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας που έχει αναλάβει ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης. Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις, πάντως, βρίσκονται αυτή την περίοδο σε κατάσταση αναµονής, ώσπου να οριστικοποιηθεί το θέµα του προσώπου µε το οποίο θα συνδιαλέγονται για τη διευθέτηση των ζητηµάτων της κυνηγετικής οικογένειας. ΚΕΚ: Συνάντηση στις 6 Μάρτη Το Κόµµα Ελλήνων Κυνηγών την Παρασκευή, 6 Μαρτίου, στις 18:00, θα οργανώσει µια εφ όλης της ύλης συζήτηση αποτίµησης του αποτελέσµατος των ευρωεκλογών και κατάθεσης προβληµατισµών και απόψεων για την πορεία του Κινήµατος. Η συζήτηση θα πραγµατοποιηθεί στην αίθουσα του Σκοπευτηρίου του Κ.Σ. Πειραιά στο Σχιστό. ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΚΑΙ... ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΜΑΣ ΞΑΦΝΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ απόψεων φαίνεται πως έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Γιάννης Τσιρώνης, αφού σε συνέντευξή του στην εφηµερίδα «Το Βήµα της Κυριακής» τάχθηκε υπέρ της νοµιµοποίησης των αυθαιρέτων, ακόµα και στις περιπτώσεις που αυτά βρίσκονται εντός δασικών εκτάσεων, καθώς και υπέρ της κατασκευής εργοστασίων εντός των δασών. Φαίνεται πως κατά τον κ. Τσιρώνη για την καταστροφή της φύσης ευθύνεται µόνο το κυνήγι και όχι η καταπάτηση των δασών. ΟΡΤΥΚΟΤΡΥΓΟΝΑ των τελευταίων ηµερών φαίνεται πως ικανοποιούν τους θηρευτές τους, ενώ και οι τσίχλες έχουν κάνει δυναµικά µπασίµατα σε πολλές περιοχές της χώρας. Η χρονιά τουλάχιστον κλείνει καλά. ΣΤ ΚΟΜΑΘ: Επαγρύπνηση για τις θηλιές Αδιάλειπτες είναι οι περιπολίες των θηροφυλάκων των Κυνηγετικών Οργανώσεων της Βόρειας Ελλάδας προκειµένου να εξαλειφθεί το φαινόµενο της τοποθέτησης θηλιών και να συλληφθούν οι δράστες. Το τελευταίο κρούσµα σηµειώθηκε πριν από λίγες ηµέρες σε περιοχή εντός του Καταφυγίου Αγριας Ζωής Καραντουρού στο Νοµό Φλώρινας, όπου ο οµοσπονδιακός θηροφύλακας της Οµοσπονδίας Μακεδονίας-Θράκης και ο θηροφύλακας του Κυνηγετικού Συλλόγου Αµύνταιου πέτυχαν να πιάσουν επ αυτοφώρω δύο αλλοδαπούς που δεν έχουν καµία σχέση µε την κυνηγετική δραστηριότητα και οι οποίοι είχαν τοποθετήσει θηλιές για να πιάσουν διάφορα είδη άγριας πανίδας. Η σύλληψη ήταν αποτέλεσµα της συντονισµένης δράσης των θηροφυλάκων, καθώς και της άµεσης και σωστής αξιοποίησης των πληροφοριών. Τη σύλληψη ακολούθησαν οι προβλεπόµενες από το νόµο διαδικασίες και είναι θέµα χρόνου οι δράστες να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Αντίστοιχα περιστατικά είχαν σηµειωθεί το προηγούµενο διάστηµα και σε άλλες κοντινές περιοχές, ενώ πιστεύεται πως το φαινόµενο εντείνεται, καθώς λόγω της οικονοµικής κρίσης πολλοί µη κυνηγοί τοποθετούν τις θηλιές αναζητώντας ποιοτική τροφή. Η ΚΟΜΑΘ υπενθυµίζει στους κυνηγούς πως συχνά στις θηλιές έχουν πιαστεί και κυνηγόσκυλα και καλεί όλους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις εξόδους µε τους σκύλους τους. ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ οι δράσεις των οικολογικών οργανώσεων που απευθύνονται σε µαθητές την ίδια στιγµή που οι Κυνηγετικές Οργανώσεις -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων για να είµαστε δίκαιοι- δεν έχουν σκεφτεί ούτε να περάσουν απ έξω από κάποιο σχολείο. Σε 20 χρόνια, οι ίδιοι πιθανότατα κυνηγετικοί ταγοί θα αναρωτιούνται γιατί εξαφανίζεται το κυνήγι, στρέφοντας µε ευκολία το δάχτυλο σε κυβερνήσεις, οικολογικές οργανώσεις και άλλους ΑΣΑΦΗΣ ΕΙΝΑΙ η εικόνα της επιδηµιολογικής κατάστασης της λύσσας, αφού το 2014 εξετάστηκαν λιγότερα δείγµατα, στο πλαίσιο επιτήρησης του νοσήµατος, απ ό,τι είχαν εξεταστεί το Αποτελεσµατικότερη και πιο λειτουργική σηµειώνεται πως ήταν η παθητική επιτήρηση στις Π.Ε. Θεσσαλονίκης, Κοζάνης και Ιωαννίνων σε σχέση µε άλλες περιφερειακές ενότητες. 8 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

9

10 φωτο-κλικ Η οργη τησ φυσησ Ο Εβρος «υπερασπίζεται» το ζωτικό χώρο που όλο και περισσότερο του στερούν οι άνθρωποι. Το νερό έχει καλύψει τα πάλαι ποτέ χωράφια, φτάνοντας μέχρι τη μέση των στύλων της ΔΕΗ, πνίγοντας τον κόπο και τις ζωές των κατοίκων που ζουν με το φόβο της βροχής. 10 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

11 Από τον Κυνικό ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ! Μια περίεργη ιντερνετική ψηφοφορία εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο μέσα από την οποία επιδιώκεται η απαγόρευση του κυνηγίου!!! Το περίεργο είναι ότι ως διοργανωτής της ψηφοφορίας εμφανίζεται το «υπουργείο Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης». Να τι γράφει: «Υπουργείο Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης: Να απαγορευτεί το κυνήγι και το ψάρεμα. Δεν είναι σπορ να σκοτώνεις ανυποψίαστα νοήμονα και συναισθανόμενα πλάσματα. Το κυνήγι και το ψάρεμα είναι δύο αισχρά χόμπι ψυχοπαθών που αφαιρούν χιλιάδες ζωές την ημέρα. Πρέπει να σταματήσει αυτό». Μήπως πρέπει να παρέμβουν άμεσα ΚΣΕ, υπουργεία, δικηγόροι, εισαγγελείς και χωροφύλακες; Της λήξης τα παράδοξα» Το νου σας, μέρες που είναι, μη βρείτε κάνα μπελά, μιας και για τα περισσότερα θηρεύσιμα είδη έχει λήξει η περίοδος της θήρας τους» Κι αν έχει πέσει η αυλαία για τα χηνόπαπια, τη φάσσα και τον κότσυφα, μην απελπίζεστε. Ενδιαφέρον υπάρχει πάντα, αφού, σύμφωνα με τη Ρυθμιστική Απόφαση του υπουργείου, το κυνήγι του τρυγονιού, όπως και του ορτυκιού, συνεχίζεται κανονικά μέχρι και την τελευταία ημέρα, στις 28 Φεβρουαρίου!» Κατά τα άλλα, έστω και με σκαμπανεβάσματα, οι τσίχλες έχουν την τιμητική τους, αφού είναι παρούσες και μάλιστα σε καλούς αριθμούς» Από τότε που οι θηροφύλακες της Δ ΚΟΣΕ σταμάτησαν να αναρτούν τις προσωπικές επιτυχίες τους στο facebook έχουμε σημαντικό έλλειμμα ενημέρωσης» Μήπως, λοιπόν, το γραφείο Τύπου της μεγάλης μας Ομοσπονδίας, όπως και όλες οι Ομοσπονδίες ή ακόμα και οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι, πρέπει να εκδίδει, πού και πού, ανακοινώσεις, ώστε να νιώθουμε πως υπάρχει «αστυνόμευση» και ότι κάποιος μας προσέχει στα κυνηγοτόπια;» Και με την ευκαιρία να ρωτήσουμε: Τελικά, κατατέθηκε η μήνυση κατά του κυνηγοσυνδικαλιστή Αθηναϊκού Συλλόγου, που πιάστηκε από θηροφύλακες να κυνηγάει τσίχλες στην Αττική με «πολύσφαιρη» καραμπίνα;» Συνεχίζονται οι αγώνες για Πόιντερ και Σέτερ στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και ολοκληρώνονται την 1 η Μαρτίου με το ντέρμπι των νεαρών σκύλων, ενώ στις 28 Φεβρουαρίου θα απονεμηθούν πλακέτες για διακριθέντες, πρωταθλητές και λοιπές κυνοφιλικές δυνάμεις» Εχουμε μπερδευτεί λίγο αλλά μάλλον το ξεμπερδέψαμε. Για τις 6 Μαρτίου έχει προγραμματίσει, τελικά, το ΚΕΚ εκδήλωση-συνάντηση, ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί για το τέλος Μαρτίου.» Η εκδήλωση θα γίνει στην αίθουσα του σκοπευτηρίου του Κ.Σ. Πειραιά και θα είναι ένας απολογισμός της 25χρονης ιστορίας του ΚΕΚ» Κατά τα άλλα, η ιστοσελίδα του Κόμματος των Κυνηγών, όπως και η σελίδα του στο facebook, μας εύχεται Καλά Χριστούγεννα!» Ξεσηκωθείτε, αδέρφια! Συνεχίζεται ο πόλεμος κατά των κορακοειδών. Εκτός από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Αμπελοκήπων, εξορμήσεις καταπολέμησης διοργάνωσαν ή διοργανώνουν και οι Σύλλογοι της Ξάνθης, της Καρδίτσας, της Λήμνου κ.λπ.» Μιας και ασχοληθήκαμε με τα κορακοειδή, μήπως μπορεί να γίνει κάτι και με τις αποικίες της καρακάξας σε Σχιστό, Ποικίλο Ορος και πέριξ βουναλάκια;» Μήπως οι δραστήριοι Σύλλογοι του Αιγάλεω και του Πειραιά θα πρέπει να πείσουν το Δασαρχείο να πράξει τα αυτονόητα και όσα προστάζει η θηραματική επιστήμη αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις τυπολατρίες; Λέμε μήπως» «Παρέα» με τις αρκούδες θα κάνουν βόλτα μαθητές οι οποίοι θα συμμετέχουν σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μέσω της δράσης «Χάραξη - χαρτογράφηση - σήμανση ενός θεματικού μονοπατιού για την αρκούδα», που υλοποιείται από την Αναπτυξιακή Γρεβενών και την περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ» στο πλαίσιο του προγράμματος «LIFE ARCPIN».» Με λίγα λόγια, η προπαγάνδα στα σχολεία καλά κρατεί από τις «οικολογικές» οργανώσεις. Αντίθετα, οι Κυνηγετικές ασχολούνται με άλλα θέματα και ας (ξε)μείναμε οι μισοί κυνηγοί από αυτούς που ήμασταν πριν από 20 χρόνια» Ζητάμε συγγνώμη, όμως, είναι πρακτικά αδύνατον να τρέχουμε από χωρίου εις χωρίον, από πίτα σε πίτα και από χοροεσπερίδα σε χοροεσπερίδα. Οπως και να έχει, ευχαριστούμε για τις προσκλήσεις και ευχόμαστε τα καλύτερα για όλους τους συλλόγους, ομίλους και κόμματα που μας κάνουν την τιμή!» Ο Ομιλος Εργασίας Κυνηγετικών Σκύλων Αχαΐας, σε συνεργασία με τον Ομιλο Εργασίας Ηλείας, διοργανώνει στις 7-8 Μαρτίου αγώνες σε πέρδικα στο Παναχαϊκό και για μπεκάτσα στα Καλάβρυτα. Πληροφορίες: τηλ κ. Παράσχης, κ. Κόττης, κ. Ζουλινάκη. Να πάμε eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 11

12 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Ηµερολόγιο εξορµήσεων 12 EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι

13 ιδακτική η φετινή χρονιά, είχε σχεδόν τα πάντα και κυρίως δύσκολες φέρµες. Μια χρονιά που ξεκίνησε µε τους καλύτερους οιωνούς, κατέληξε µε χαµόγελα, ενώ στο ενδιάµεσο υπήρξε τεράστιος προβληµατισµός ο οποίος ταίριαζε µε το ρητό «όποιος γυρίζει µυρίζει» Το πείσµα για το «ραντεβού» µε τα ορτύκια, η συνεργασία αδελφής και αδελφού Πόιντερ στις πέρδικες έπειτα από δέκα χρόνια και η µαντάρα των βροχών που σκόρπισε τις µπεκάτσες είναι τα βασικά στοιχεία του ηµερολογίου για τη σεζόν που κλείνει Του Γιώργου Σιδέρη EΛΕΥΘΕΡΟΣ TΥΠΟΣ Κυνήγι 13

14 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Η χρονιά θα έλεγα ότι περιελάμβανε τις βόλτες που θέλαμε. Το πείσμα έφερνε αποτελέσματα γιατί όποιος γυρίζει μυρίζει Το κοντέρ «έγραψε» πάρα πολλές κυνηγετικές ώρες στα πέριξ της Αττικοβοιωτίας, στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Πελοποννήσου, και φυσικά στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας τον οποίο και επισκέπτομαι κάθε χρόνο. Τα λατρεμένα Γιάννενα, η Κόνιτσα, αλλά και παρέα με γουρουνάδες στον Αγιο Κωνσταντίνο της Φθιώτιδας ήταν ορισμένες μόνο κυνηγετικέςδημοσιογραφικές αποστολές του «Τύπος- Κυνήγι». Φέτος καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα το ρητό της Γαλλικής Επανάστασης: Πρώτα πρέπει να ζούμε και μετά να γράφουμε, μεταφέροντάς τις εμπειρίες μας σε όλους εσάς! Προσωπικά, η τύχη τού να έχεις ετοιμοπόλεμο σκύλο στα δέκα του χρόνια σημαίνει πολλά, μια δεκαετία παρέα τρώμε τα «παλτά», μαζί τις μπόρες, μαζί τις επιτυχίες! Το τετράδιο που κρατάω ως ημερολόγιο γέμισε με εικόνες, με σημειώσεις και παρατηρήσεις οι οποίες πρέπει να συγκριθούν με αυτές των προηγούμενων ετών ώστε να βγουν συμπεράσματα με πραγματική αξία. Πριν προχωρήσουμε όμως στην αναδρομή μας, θα ήθελα να τονίσω κάτι: Οι βροχερές ημέρες έκαναν τις μπεκάτσες (κύριο θήραμα για εμένα) όχι μόνο να σκορπίσουν, αλλά και να πιάνουν σε τόπους και σημεία όπου όλες τις προηγούμενες χρονιές σχεδόν ποτέ δεν είχε φερμάρει ο σκύλος πουλί. Στο προσωπικό μου ημερολόγιο καταγράφω την ημέρα, το θήραμα, τον τόπο όπου κυνηγάω, τον καιρό, το βαρομετρικό, τον άνεμο, τη θερμοκρασία, τις ώρες που περπατάω, τη συμπεριφορά του σκύλου, τις αποστάσεις που καλύπτουμε και τις θηραματικές συναντήσεις. Αυτό το τετράδιο μπορεί να είναι ένας μικρός προσωπικός θησαυρός, έτοιμο να δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που γεννιούνται κάθε χρονιά που κυνηγάμε. Οι πρώτες φέρμες της σεζόν Συνήθως η 20ή Αυγούστου έβρισκε την παρέα μας στη Β. Ελλάδα για το μικτό κυνήγι του τρυγονιού και των ντοπιάρικων ορτυκιών. Δύσκολα τα χρόνια για τέτοιου είδους εγχειρήματα και μέχρι τον Σεπτέμβριο η απόφαση, η προσωπική, όχι της παρέας ολόκληρης, ήταν να παραμείνω στα εκπαιδευτικά «ξεμουδιάσματα» του σκύλου. Ο Σεπτέμβριος στη Νοτιοανατολική Αττική, στη Λαυρεωτική, είναι η πεμπτουσία των περασμάτων, εκεί βλέπεις το ένστικτο της αποδημίας καθώς και πολλά ευτράπελα. Στις 2 Σεπτεμβρίου ήταν η δική μου έναρξη που γράφτηκε στην ίδια σελίδα με το στοίχημα, πως κάθε μέρα πριν από τη δουλειά, θα είμαι εκεί για να πετύχω το μεγάλο πέρασμα και να καταγράψω τα κακώς κείμενα και μην πει κανείς ότι δεν υπάρχουν Από τη δεύτερη μέρα του Σεπτεμβρίου μέχρι τη 18η, οι αριθμοί των καρπώσεων ήταν σαν να λένε «μην έρθεις αύριο». Ομως το ξημέρωμα της 19ης Σεπτεμβρίου 2014 το μεγάλο ραντεβού με τα αποδημητικά πραγματοποιήθηκε και το όριο κάρπωσης πολύ γρήγορα έγινε πραγματικότητα. Ο σκύλος ήθελε να συνεχίσει παρά τη ζέστη και τον ήλιο που είχε σηκωθεί ψηλά. Τ όπλο μπήκε στην θήκη του μιας και είχα πιάσει το όριο και όλα τα πουλιά μπήκαν στον ντορβά με ωραίες φέρμες. Η πιο κατάλληλη ώρα λοιπόν για φωτογράφηση μιας και το σύνολο των ορτυκιών που είδα αργότερα εκείνη την ημέρα ξεπέρασε τα 30. Η επόμενη μέρα δεν ήταν ίδια και από τα 8 φερμαριστά ορτύκια, στα 7 ακολούθησε το απόρτ. Οι μέρες που ακολούθησαν έδειχναν σε όλους εμάς που σκαρφαλώναμε τα γκρεμνά των γυμνών βράχων στα Λεγραινά ότι έπρεπε να περιμένουμε ακόμη ένα πέρασμα προς το τέλος του μήνα ή μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Ομως τότε ξεκινάει η πέρδικα και αυτό δεν ήθελα να το χάσω. Ημουν ευχαριστημένος με το κυνήγι της δικής μου έναρξης αφού δέχτηκα τόσα δώρα από τη θεά Αρ- 14 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

15 τεμη ώστε να κάνω δύο τραπέζια σ ένα φίλο συγκυνηγό. Σε ό,τι αφορά τα κακώς κείμενα, οι κυνηγοί τα ζούσαν κάθε μέρα και όσο και να φώναζαν, όσο και να έκαναν καταγγελίες, κανείς, μα κανείς, δεν φάνηκε. Μάλλον σε κάποιους άρεσαν τα τραγούδια από τις καρδερίνες του Σχιστού Στα βουνά της μεγάλης «ρήγισσας» Η πρώτη απόπειρα για το κυνήγι της «ρήγισσας» των ελληνικών βουνών κατέληξε σε «ημιφιάσκο» αφού πέρδικα μπορεί να μην είδαμε, φερμάραμε όμως αρκετά ορτύκια και με αυτά επιστρέψαμε στο σπίτι. Αυτή τη μεγάλη κυρία που οι περισσότεροι τη σέβονται, την κυνήγησα λιγότερο σε σχέση με άλλες χρονιές, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ομως φέτος είχα τη μεγάλη ευκαιρία να πατάω τα βουνά των αλπικών τοπίων με τον καλό μου φίλο Στάθη Λεμπέση ο οποίος κυνηγάει με την αδελφή του σκύλου μου. Βλέποντας αυτά τα δύο σκυλιά μαζί να γαζώνουν τα βουνά και να φερμάρουν τη μια πέρδικα μετά την άλλη, αυτές τις λίγες φορές που μπόρεσα να την κυνηγήσω φέτος, ένιωσα τη μεγαλύτερη απόλαυση, γιατί τελικά ζούμε για τη στιγμή. Τη στιγμή της μοναδικής φέρμας στο κοπάδι και ας μην πάρουμε καμία. Στη συνέχεια, ο αγώνας μέχρι να φτάσεις στο «σπασμένο» πλέον κοπάδι και να προσπαθείς τόσο εσύ όσο και ο σκύλος ν αποκρυπτογραφήσετε τις διαθέσεις της κάθε πέρδικας. Είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής το οποίο μαζί με τον Στάθη καταφέραμε γρήγορα να το παίξουμε με επιτυχία. Η επερχόμενη χρονιά σίγουρα θα είναι καλύτερη με μια υπόσχεση πρώτα σε μένα: Να μη χάνω καμία ευκαιρία για πέρδικες μαζί με το Λεμπεσαίικο Αλμανακ για μπεκάτσες Ολα τα χρόνια που κυνηγώ με Πόιντερ αγάπησα την πέρδικα, μα με ξεμυάλισε η μεγάλη «βασίλισσα» του δάσους και το ημερολόγιο δικαιωματικά τής ανήκει αφού οι περισσότερες σημειώσεις μέσα σ αυτό την αφορούν. Θυμάμαι όταν πήγαινα με τον Γρηγόρη για πέρδικες και από την άκρη του δρόμου, ξημερώματα, σηκώθηκε μια μπεκάτσα. Ο «ψηλός» είχε πει χαριτολογώντας: «Δεν πάμε να πάρουμε τα μπεκατσοπαντέλονα να πάμε για κυνήγι και να μη σπάσουμε σήμερα τα πόδια μας;». Εκείνη τη μέρα το Πόιντερ του Γρηγόρη «γάζωσε» με μεγάλη μαεστρία δύο κοπάδια πέρδικες και τ αστεία του Γρηγόρη τα θυμάμαι κάθε φορά που τυχαίνει να σηκώσω μπεκάτσα σε περδικοβούνι. Η 16η Οκτωβρίου μάς βρήκε στην περιοχή της Λαυρεωτικής για κυνήγι ορτυκιού. Και πάνω στο χάραμα, εκεί που ψάχνουμε το ορτύκι, αυτή με ξεγελά, η φέρμα «σπάει» και το σκυλί κατευθύνεται προς μια ρεματιά, ξανά φέρμα, τρέχω και βλέπω την πρώτη μπεκάτσα της χρονιάς να απομακρύνεται προς τη θάλασσα. Εφτασαν, σκέφτηκα, πρέπει να πάω στα ψηλά και να την ψάξω. Την 21η Οκτωβρίου, ξεκίνησα, να πάω στην περιοχή της Βοιωτίας μαζί με ένα φίλο που έχει ένα πολύ δυνατό Πόιντερ και ήθελε να μου δείξει ένα μέρος με ντούσκα. Απ την αρχή που ξεκινήσαμε το Το ξημέρωμα της 19ης Σεπτεμβρίου το μεγάλο ραντεβού με τα αποδημητικά συνέβη και το όριο κάρπωσης πολύ γρήγορα έγινε πραγματικότητα. Την επόμενη μέρα από τα 8 φερμαριστά ορτύκια, απόρτ ακολούθησε στα 7 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 15

16 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ κυνήγι σε ένα υπέροχο ανοιχτό δάσος τα δυο Πόιντερ συνεργάστηκαν άψογα. Ο δικός μου «έγραφε» στο τερέν, έψαχνε συνεχώς μετά από 4 ώρες περπάτημα. Το Πόιντερ του φίλου μου φέρμαρε και ο Ready τον ακολουθούσε. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε η μπεκάτσα περίπου στα 30 μέτρα μπροστά μας και φυσικά εξαφανίστηκε. Ο καιρός στις 22 Οκτωβρίου ήταν καλός, μουντός, η υγρασία, σύμφωνα με τα μετεωρολογικά δελτία, άγγιζε το 70%, οι άνεμοι βορειοδυτικοί και η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 12 βαθμούς Κελσίου, τουλάχιστον τις πρωινές ώρες. Κυνήγι τεσσάρων ωρών, μπεκάτσα ούτε για δείγμα. Στα ψηλά των Ιωαννίνων όμως, εκεί προς τα τέλη του Οκτώβρη, οι μπεκάτσες ήταν παρούσες και σε καλούς αριθμούς. Είχαν κάτσει μπερδεμένες με τις πέρδικες και όποιος τις έβρισκε έκανε μεγάλα γούστα. Εν αντιθέσει με τον Νοέμβριο που τα πουλιά σκορπίσανε και τον κλασικό Γιαννιώτικο Δεκέμβρη που όλοι κλαίγανε δίπλα στην Παμβώτιδα, ο Οκτώβρης είχε βάλει πουλιά στα Γιάννενα, εκεί στα ψηλά, στα Πογωνοχώρια, που για να τα βρεις έπρεπε να κάνεις ό,τι και στη Λαυρεωτική: Να είσαι κάθε μέρα εκεί προσμένοντας το μεγάλο πέρασμα. Νοέμβριος, μήνας για «μπασίματα», μήνας για κλάματα Ο μήνας που όλοι οι μπεκατσοκυνηγοί αρχίζουν να κάνουν όνειρα και να έχουν προσδοκίες, ο μήνας που τα χρήματα «φεύγουν» στα πρατήρια βενζίνης (όσο δύσκολο κι αν είναι), ο μήνας που πριν τα δελτία καιρού δείξουν την πρόγνωση, υπάρχει απόλυτη σιγή μέσα στο σπίτι. Την 1η Νοεμβρίου, κάποια κρύα έχουν κάνει την Ευρώπη να φορέσει πιο ζεστά ρούχα, κρύα και στη Μακεδονία, χαμόγελα στους κυνηγούς. Βαρομετρικό, λίγο πιο πάνω από το χαμηλό, υγρασία στο 75-80%, άνεμοι βόρειοι ασθενείς, αλλά και πάρα πολλές βροχές που, επιβεβαιώνοντας τους φόβους μας, συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του μήνα. Κυνηγότοπος Δυτικής Βοιωτίας, ο Ready τρέχει μανιασμένα, είμαστε μόνοι μας εμείς και το δάσος με τους δρυς να μην έχουν αποφασίσει ακόμη να ρίξουν εντελώς τα φύλλα τους. Ο σκύλος είχε αρχίσει κάτι να «παίρνει» στη μύτη του, τον εμπιστεύτηκα και ετοιμάστηκα να τρέξω πίσω του. Αρχισε να ανηφορίζει ποντάροντας για αρκετά μέτρα. Τον είδα και άρχισα ν ανεβαίνω τροχάδην -όσο γίνεται- αφού τα λασπωμένα φύλλα δημιουργούν φυσικές τσουλήθρες. Ο σκύλος σταμάτησε για περίπου δευτερόλεπτα κι εγώ έτρεξα σε μια ανηφόρα με κλήση τουλάχιστον 25%. Πάλι δεν πρόφτασα. Το πουλί σηκώθηκε με μεγαλοπρέπεια, την τουφέκισα καλά και παρά το γεγονός πως η μπεκάτσα είχε απομακρυνθεί την πήρα τραυματισμένη στο φτερό, μόνο έτσι θα έπεφτε. Καλή αρχή αλλά αρκετά δύσκολη, σκέφτηκα λαχανιασμένος ακόμα. Η ελάχιστη μεταβολή της θερμοκρασίας στην Ευρώπη και τη Β. Ελλάδα με είχε χαροποιήσει. Παράλληλα όμως είχα μπερδευτεί, δεν ήξερα κατά πού να τραβήξω. Τα φετινά νερά που είχαν πέσει σκόρπισαν μαζί με τις μπεκάτσες, κάθε ελπίδα στα κλασικά μπεκατσοτόπια. Ο «master» Γρηγόρης μού έδωσε μια συμβουλή, να πάω προς την Βόρεια Πελοπόννησο, στα μέρη που μου είχε δείξει και τέτοια εποχή κατέβαζαν στις κορυφογραμμές κάποιες μπεκάτσες. Ετσι, στις 4 Νοεμβρίου, ξεκίνησα νωρίς το πρωί για το κυνήγι της «βασίλισσας» του δάσους. Ηταν, σύμφωνα με το ημερολόγιό μου, ημέρα με υψηλό για την εποχή βαρομετρικό, θερμοκρασία από 12 έως 14 βαθμούς Κελσίου ενώ δυστυχώς η υγρασία είχε πέσει κάτω από το 70%. Κι όμως, αυτή η μέρα ήταν το κάτι άλλο για εμένα και το σκύλο μου. Ξεκίνησα να κυνηγώ λίγο μετά τις 7:30 το πρωί, σε μια γνωστή λόχμη. Η πρώτη φέρμα δεν άργησε καθόλου, ήρθε στα πρώτα 10 λεπτά. Αυτό το πουλί με αιφνιδίασε, δεν πρόλαβα σχεδόν να το δω αφού 16 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

17 ήταν στην άκρη του χωματόδρομου, δείγμα καλό για τη συνέχεια. Συνεχίσαμε το κυνήγι και το δεύτερο πουλί ήταν μια φοβερή εμπειρία για το σκύλο αφού λες και ήθελε να του δείξει πώς να ψάχνει, πώς να ποντάρει όταν πρέπει και εκεί όπου πρέπει, λες και ο δεκάχρονος ποϊντεράς ήταν κανένα κουτάβι. Για περίπου 800 μέτρα το Πόιντερ ήταν συνεχώς πίσω από την μπεκάτσα η οποία δεν είχε σταματήσει δευτερόλεπτο να κοταρίζει. Πίσω κι εγώ από το σκύλο με το κοντάκι του όπλου σε θέση «μπηχτής βολής». Ο σκύλος σταμάτησε ενώ η μπεκάτσα βρισκόταν στα 5 μέτρα μπροστά του κι εγώ έκανα μισό κύκλο θέλοντας να βρεθώ απέναντί της. Ησυχία... Κοίταξα γύρω μου για να τσεκάρω αν χρειάζεται να αλλάξω θέση, όλα ήταν καλά. Ο σκύλος έσπασε για ένα δυο μέτρα τη φέρμα και έμεινε ξανά ακίνητος. Αρχισα να τον παροτρύνω μιλώντας του ψιθυριστά και τότε το πουλί σηκώθηκε κι εγώ τουφέκισα στην ευθεία του μεν, πάνω σε κορμό δε. Αμεση διόρθωση στην επόμενη τουφεκιά, για να έρθουν το απόρτ, τα χάδια και η επιβράβευση. Αφού είχα κουραστεί αρκετά μετά από κυνήγι τεσσάρων σχεδόν ωρών, αποφάσισα να επιστρέψω στο αυτοκίνητο. Σκεπτόμουν, «δυο πουλιά, το πρώτο ήταν φάντασμα, το δεύτερο όμως ήταν ό,τι καλύτερο για το σκύλο κι ας είναι δέκα ετών, ζωή να χει!». Τις σκέψεις μου σταμάτησαν γρήγορα η σιωπή του κουδουνιού και η έναρξη των χτυπημάτων του μπίπερ. Κοίταξα γύρω μου, ο σκύλος άφαντος, προσπαθούσα να τον βρω χωρίς να κάνω θόρυβο. Ο Ready ήταν λίγα μέτρα δεξιά μου σε φέρμα. Πήρα θέση και κοίταξα γύρω μου για να μην επαναλάβω το ίδιο λάθος. Το πέταγμά της με έκανε καρδιακό. Σήκωσα το όπλο, την τουφέκισα, αυτή τη φορά ιδιαίτερα βιαστικά, και έριξα «τριπλέτα». Το πουλί δίπλωσε στην τρίτη τουφεκιά και σκέφτηκα πως μετά από τόσα χρόνια, ακόμη αγχώνομαι. Λάθος! Ετσι κράτησα αυτή την ημερομηνία ως μια όμορφη στιγμή, 4 Νοεμβρίου! Την επόμενη μέρα ξαναπήγα στο ίδιο ακριβώς μέρος, τα χαρακτηριστικά του καιρού δεν είχαν αλλάξει.φυσικά ακολούθησα το ίδιο δρομολόγιο, αλλά δεν είδα ούτε φτερούγα. Σταμάτησα να κυνηγώ περίπου στις 3 ώρες και θέλησα να μιλήσω με το «γνώστη» της περιοχής για να μάθω κανένα σημείο που ίσως να είχα αφήσει χωρίς να το ψάξω. Ο σοφός μίλησε και είπε «έψαξες το χειμωνιάτικο κομμάτι;». Οχι, δεν το είχα ψάξει καθόλου. Είχα σκεφτεί πως αφού δεν κάνει κρύο δεν υπήρχε λόγος να πάω στο τόσο πολύ πυκνό;. Εκλεισα και πήγα, ο σκύλος απ την αρχή φαινόταν πως αισθανόταν περίεργα, πόνταρε, φέρμαρε και έτσι άρχισε ένα «κολασμένο» κυνήγι. Η πρώτη μπεκάτσα δεν του έκανε το χατίρι και πετάχτηκε πριν ακινητοποιηθεί ο σκύλος. Το λάθος της ήταν ότι πίστεψε πως ο κυνηγός θα ήταν πίσω από το σκύλο και σηκώθηκε άνετη αρκετά μέτρα μπροστά. Ομως ο κυνηγός είχε πορεία προς το σκύλο, ήμουν δηλαδή απέναντί του, με αποτέλεσμα μια τουφεκιά κι ένα θύμα. Στις 6-7 και 9 Νοεμβρίου κυνήγησα στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων. Θεωρείται μια περιοχή που στα περάσματα «καίγεται ο τόπος» και δυστυχώς, όπως πολλά σημεία της επικράτειας, καίγονται και στα «δεκάλεπτα», τα δολοφονικά καρτέρια. Η θερμοκρασία υψηλή, 15 έως 17 βαθμούς, το βαρομετρικό υψηλό, η υγρασία ανύπαρκτη μεν αλλά με ομίχλη και το χώμα μούσκεμα από τις βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών. Μέσα στις 3 αυτές ημέρες γνώρισα σε όλο τους το μεγαλείο τα πουλιά-«φαντάσματα», τα άκουγα δεν τα έβλεπα, τα έβλεπα, δεν μπορούσα να τα τουφεκίσω. Τρεις μέρες είδα δέκα ή δώδεκα πουλιά και αυτά έδειχναν έμπειρα, φαντάσματα, ανήσυχα. Το ξημέρωμα τις 15ης Νοεμβρίου μπήκα στο αυτοκίνητο με το ζεστό ελληνικό καφέ και το σκύλο μου και ξεκινήσαμε πάλι για τη Βοιωτία, κοντινή περιοχή με θησαυρούς και eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 17

18 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ μέρη πονηρά. Φτάνοντας στο γνωστό μέρος με τα δρένια κοιτούσα μια κορυφογραμμή που ξεχώριζε λίγο πιο πίσω από εκεί όπου είχα σταθμεύσει. Εχει έλατα εκεί, μονολόγησα, ο καιρός ήταν αίθριος, σχεδόν ανοιξιάτικος. Ξεκίνησα μια ιδιαίτερα δύσκολη ανάβαση για την κορυφογραμμή μέσα στην πλαγιά με τα έλατα, κατάφερα να φτάσω και κυνήγησα περίπου τέσσερις ώρες. Ο σκύλος έψαχνε για πολλή ώρα και έντονα. Εκανα έναν κύκλο γύρω από την πορεία του Πόιντερ ώστε να βγω μπροστά του. Δικαιώθηκα, καθώς μετά από λίγο το κουδούνι χτυπούσε με ρυθμούς πόντας και φέρμας και τη θέση του πήρε ξανά το μπίπερ. Εγώ απέναντι από το σκύλο έτοιμος και αυτή τη φορά με καθαρό ορίζοντα, χωρίς κορμούς μπροστά μου. Η μπεκάτσα στριμώχτηκε αρκετά πριν αποφασίσει την απογείωσή της και εγώ έμεινα ακίνητος τουλάχιστον 10 λεπτά. Ηθελε να διαφύγει περπατώντας αλλά ο Ready δεν της είχε δώσει αυτό το περιθώριο. Eτσι σηκώθηκε μέσα από ένα πουρνάρι το οποίο βρισκόταν κάτω από ένα μεγάλο έλατο. Μόλις με είδε τρόμαξε, χτύπησε εν πτήσει τα φτερά της κάνοντας θόρυβο, όμως η μια και μοναδική τουφεκιά σταμάτησε την πτήση της. Προσγειώθηκε σχεδόν στο στόμα του σκύλου ο οποίος την πήρε κάτω από τις δικές μου φωνές χαράς και τις επευφημίες. Το κυνήγι συνεχίστηκε και ο Ready βρήκε ακόμη ένα πουλί το οποίο όμως έφυγε μέσα από ψηλά και πυκνά έλατα. Πέντε ώρες κυνήγι ήταν αρκετό και πήρα το δρόμο της επιστροφής αφού θα συνεχίζαμε και την επόμενη μέρα. Στις 16 Νοεμβρίου, οι πληροφορίες για την ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων ήταν καλές αλλά έκαναν λόγο για δύσκολες συνθήκες και δύσκολα θηράματα. Ετσι ξεκίνησα κι εγώ για εκείνα τα μέρη που μ αρέσουν πάρα πολύ αφού τα θεωρώ κατεξοχήν μπεκατσοτόπια. Είναι ανοιχτά δάση, κόκκινα και ένα πολύ καλό σχολείο, ειδικά για νέα σκυλιά, όταν υπάρχουν πουλιά. Σ αυτά τα δάση, τα χρόνια της νιότης του, ο σκύλος μου φέρμαρε τις πρώτες του μπεκάτσες. Το κυνήγι ξεκίνησε μετά τις 8 το πρωί. Πήρα τρία πουλιά και είδα ακόμα περισσότερες φέρμες ενώ ο ήλιος έκαιγε μετά την πρωινή παγωνιά. Δύο μέρες αργότερα είχε σειρά ο Νομός Αρκαδίας σε ένα πολύ ωραίο μέρος που με είχε καλέσει ένας καλός συνάδελφος, κάτοικος της περιοχής, πολύ κοντά στην καρδιά του Μαινάλου. Ο καιρός ήταν παρόμοιος με των Καλαβρύτων και το κυνήγι ξεκίνησε περίπου στις 9 αφού πρώτα έκανα μια στάση στο καφενείο του χωριού. Κυνήγι και πάλι μέσα στα ελατοδάση που φυσικά δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα για όσους ασχολούνται με την μπεκάτσα. Επειτα από 40 λεπτά ο Ready φέρμαρε για πρώτη φορά, η «βελουδομάτα» σηκώθηκε μέσα από μια συστάδα πουρναρωτού με μικρά έλατα, απογειώθηκε κατακόρυφα, πολύ ψηλά. Την τουφέκισα αλλά συνέχισε την πορεία της. Χρειάστηκε μια δεύτερη τουφεκιά για να πέσει. Ο φίλος με τον οποίο κυνηγούσα μαζί παρατήρησε πως μόλις η μπεκάτσα σηκώθηκε ακόμη μια έφυγε από δίπλα της, χαμηλά προς μια ρεματιά. Δυο πουλιά μαζί, πέρασμα; Ο καιρός είχε αρχίσει να «χαλάει» για την εποχή. Η παρατεταμένη καλοκαιρία και οι συνεχείς βροχοπτώσεις, είχαν κάνει τις μπεκάτσες να «λουφάξουν» μέσα σε πυκνά, σχεδόν αδιαπέραστα και δύσκολα σημεία από νωρίς. Στις 20 Νοεμβρίου το ταξίδι άρχισε με προορισμό τα βόρεια της Πελοποννήσου. Πήρα το δικαννάκι μου, έβαλα δυο φυσίγγια και ξεκινήσαμε την ωραία μας βόλτα. Ανέβαινα το χωματόδρομο ενώ ο σκύλος έμπαινε δεξιά κι αριστερά στα πυκνά. Σε μια στροφή πάνω φέρμαρε κάτω από μια κουμαριά, όμως η μπεκάτσα δεν έστριψε, όπως περίμενα, προς τα εμένα αλλά έφυγε προς την αντίθετη πλευρά. Σκέφτηκα πως θα την ξαναέβρισκα λίγο πιο κάτω. Υπολόγισα πού μπορεί να είναι και 18 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

19 πήγα προς τα εκεί. Ο σκύλος πάλι σε φέρμα κι εγώ έτρεξα να βρεθώ απέναντί του. Σήκωσα το δίκαννο, το κοντάκι στην ωμοπλάτη σχεδόν «κλειδωμένο» και το βλέμμα ατάραχο (από τις λίγες φορές). Ξάφνου σηκώθηκε μέσα από το πουρνάρι. Το δυνατό χτύπημα των φτερών της μακρομύτας μοιάζει πάντα μελωδία Πάτησα τη σκανδάλη, είδα ότι την πήραν τα σκάγια αλλά όχι καλά. Επεσε όμως στα δόντια του σκύλου που πήδηξε στον αέρα και τη γράπωσε. Μετά από μια ώρα, σήκωσα και πήρα ακόμη μια μπεκάτσα. Στις 28 Νοεμβρίου, με τα φτερά πεσμένα λόγο του βροχερού καιρού, πήγα στη Βοιωτία στο γνωστό μέρος με τα έλατα. Στο χώμα έκανες τσουλήθρα πάνω στις λειχήνες και τα πουλιά ήταν μέσα σε πολύ πυκνά και δυσπρόσιτα έλατα. Μια μπεκάτσα σήκωσε ο σκύλος και αυτή έφυγε στην κατηφόρα, φερόμενη σαν πέρδικα. Δεκεμβριανές απογοητεύσεις Με τον υδράργυρο να κάνει τραμπάλα σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, μπήκε ο μήνας που -θεωρητικά τουλάχιστον- γίνονται οι τελευταίες μετακινήσεις πτηνών σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες. Αυτός ο μήνας συνήθως ξεκαθαρίζει το τοπίο στους κυνηγότοπους και οι κυνηγοί ευελπιστούν σε κάτι καλύτερο σε σχέση με το «ασσόδυο» του Νοεμβρίου και τα πολλά «κουλούρια». Η δεύτερη μέρα του Δεκεμβρίου, με βρήκε ξανά στη Βοιωτία μαζί με ένα φίλο. Μόλις ξημέρωσε και αφού είχα αρκετά νεύρα εξαιτίας των συνεχών τουφεκιών που άκουγα από τα καρτέρια, βγάλαμε τα σκυλιά μας και ξεκινήσαμε το κυνήγι. Σε δυο λεπτά ο Ready σήκωσε την πρώτη για την ημέρα μπεκάτσα, η οποία σηκώθηκε και μπήκε μέσα σε πουρνάρια που ούτε αγριογούρουνο δεν μπαίνει. Παρά τις τουφεκιές, δεν την πήρε ούτε ένα σκάγι και εξαφανίστηκε. Ακολούθησαν άλλες δυο, οι οποίες ήταν τόσο πονηρές και κυνηγημένες που περπατούσαν συνεχώς, ούτε λόγος για φτερούγισμα. Η τέταρτη μπεκάτσα ήταν η ίδια που συναντήσαμε στην αρχή και είχε επιστρέψει στην αρχική της θέση, την ξανασήκωσα αλλά έφυγε μέσα στα πυκνά, αυτή τη φορά ατουφέκιστη. Στις 4 Δεκεμβρίου, παρά τις 5 ώρες κυνήγι σε εξαντλητικό έδαφος, δεν είδα ούτε «κουτσουλιά» στην περιοχή της Βοιωτίας. Ετσι μ αυτά και μ αυτά αποφάσισα να επισκεφτώ τον παππού μου στην Αιτωλοακαρνανία. Παρά τα τηλεφωνήματα με τους φίλους μου για τα άφαντα πουλιά και το σοφό, όπως αποδείχτηκε, γέροντα, πήρα όπλο, φυσίγγια και σκύλο και ξεκινήσαμε για τα ορεινά της Τριχωνίδας. Στις 16 Δεκεμβρίου, πρωί πρωί, βγήκα σε μέρος που το ξέρω καλά. Το έδαφος ήταν παγωμένο, άσπρο από την πρωινή πάχνη, ενώ ο καιρός πρόδιδε πως θα ρίξει τουλούμια. Ξεκίνησα να κυνηγάω αλλά ήξερα ότι δεν θα έκανα τίποτα ιδιαίτερο αφού ο σκύλος με αυτή την παγωνιά δεν έβρισκε ίχνη να μυρίσει. Μετά τις 10 το πρωί, πήρε τον πρώτο ντορό και άρχισαν οι πόντες και οι φέρμες. Μαζί ξεκίνησε και η βροχή, πράγμα διόλου πρωτότυπο για φέτος. Αυτή η μπεκάτσα σηκώθηκε πολλά μέτρα μακριά από το Επειτα από 40 λεπτά, ο Ready φέρμαρε για πρώτη φορά, η «βελουδομάτα» σηκώθηκε μέσα από μια συστάδα πουρναρωτού με μικρά έλατα, απογειώθηκε κατακόρυφα, την τουφέκισα αλλά είδα ότι συνέχισε την πορεία της eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 19

20 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ σκύλο και πολλά περισσότερα από εμένα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα τριήμερο, με περισσότερες από 6 ώρες περπάτημα καθημερινά, πολλές φορές υπό με βροχή και μόλις μία μπεκάτσα. Επόμενος σταθμός μας ήταν η Κόρινθος, μια μέρα ηλιόλουστη που κύλησε όμως με τετράωρο κυνήγι χωρίς αποτέλεσμα. Η εξόρμηση «χάθηκε» στις πολλές λευκές φέρμες και μπεκάτσα δεν φάνηκε ούτε για δείγμα. Το τελευταίο 10ήμερο του Δεκεμβρίου, μόλις έβρισκα την ευκαιρία δεν την άφηνα. Κόρινθος, Βοιωτία και άλλα ένα-δυο μέρη κοντά στην Αττική ήταν οι γνώριμοι πλέον τόποι για εμένα και τις μπεκάτσες που προσπαθούσα να βρω. Μέσα σ αυτό το 10ήμερο, σήκωσα ακόμη τρία πουλιά, χωρίς όμως να καταφέρω να τα καρπωθώ. Η νέα χρονιά Το 2015 μάς ήρθε παγωμένο, σε καμία περίπτωση δεν θα έβγαινα με τις θερμοκρασίες αυτές, το θεωρώ το λιγότερο ιεροσυλία για τη μεγάλη «βασίλισσα» της καρδιάς μου. Περίμενα καρτερικά να λιώσουν οι πάγοι για να ξαναβγώ για κυνήγι. Η πρώτη απόδραση του Γενάρη έγινε στην Πελοπόννησο και κράτησε τρεις μέρες. Αυτό το τριήμερο ο σκύλος μου κατάφερε να ανακαλύψει ακόμη τέσσερις μπεκάτσες τις οποίες φυσικά ούτε λόγος να τις πάρω, ήταν εντελώς ακατάδεκτες. Σταμάτησα να κυνηγώ για 10 μέρες. Αισθανόμουν ιδιαίτερα κουρασμένος κυρίως από το άγχος, που άλλες χρονιές δεν είχα, και που όπως συνειδητοποίησα οφειλόταν στο γενικότερο κλίμα γύρω από το κυνήγι της μπεκάτσας. Στις 25 του Γενάρη πήγα σε μέρος που ήξερα ότι υπήρχαν μπεκάτσες. Βγήκα λίγο έξω και περπάτησα με το σκύλο και στη συνέχεια φόρεσα το γιλέκο μου, πήρα το δίκαννο με αορτήρα, έδεσα το σκύλο και αποφάσισα να μπω στο πυκνό έτσι, άοπλος και με το σκύλο κοντά μου. Εφτασα σε ένα σημείο που υποτίθεται ότι μπορούσα να κυνηγήσω, περιστοιχισμένος από αγριοτριανταφυλλιές, ψηλά πουρνάρια, πεύκα και λίγα έλατα κι εκεί άφησα το σκύλο που άρχισε το ψάξιμο. Συνέχισα την ανάβαση με μικρά, κοφτά βήματα. Ομως το κουδούνι σταμάτησε και τη θέση του πήρε το μπίπερ που χτυπούσε σε φέρμα. Ετρεξα κοντά του και πήρα πρόχειρα θέση, όμως η μπεκάτσα δεν περίμενε εμένα να σταθώ όπως ήθελα και σηκώθηκε. Μια γρήγορη ντουφεκιά και έπεσε. Ο σκύλος δεν πήγε να τη φέρει, προχώρησε περίπου 15 μέτρα και έμεινε πάλι ακίνητος. Αλλη μία μπεκάτσα σηκώθηκε, ακολούθησε η ίδια διαδικασία, ντουφεκιά και κάτω. Εβαλα τις μπεκάτσες στο σάκο, χάιδεψα για λίγη ώρα το σκύλο, τον φίλησα στη μύτη και συνεχίσαμε να ψάχνουμε μαζί την επόμενη. Το ηθικό μου είχε αναπτερωθεί μετά από αυτή την ανάβαση και ο σκύλος έμελλε να με ανεβάσει κι άλλο αφού τον είδα ξαφνικά, λίγα μέτρα πιο κάτω, ξανά σε φέρμα. Τρίτη μπεκάτσα σηκώνεται μπροστά μου σαν «κότα». Ακόμη μια ντουφεκιά και η μέρα ολοκληρώνεται με τεράστια, για τα δεδομένα της χρονιάς, επιτυχία. Εδωσα νερό στο σκύλο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αυτή τη φορά ακολουθώντας ένα μονοπάτι αποφεύγοντας τα πολύ πυκνά. Η ολοκλήρωση της απόλυτης επιτυχίας, στα τελειώματα του κυνηγιού, ήρθε από μια φάσσα η οποία κούρνιαζε και ξεπετάχτηκε από το θόρυβο που κάναμε ο σκύλος κι εγώ περπατώντας. Η αυλαία του Φλεβάρη Περίπου δέκα μέρες έκανα να κυνηγήσω από την τελευταία μου επιτυχία. Στις 5 Φεβρουαρίου πήγα ξανά για κυνήγι, με καιρό ιδανικό για μπεκάτσα. Στα βορειοδυτικά της χώρας είχε σφοδρές βροχοπτώσεις που όταν σταματούσαν «γυρνούσε» ο καιρός σε παγωμένο βοριά. Παρά το γεγονός πως ήμουν στο ίδιο μέρος που είχα πάρει τα τρία 20 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

21 πουλιά, αυτή τη φορά δεν στάθηκα τυχερός. Ο σκύλος σήκωσε μερικά αλλά δεν κατάφερα να τουφεκίσω κανένα. Μια από τις τελευταίες ημέρες της φετινής περιόδου πήγα σε ένα μπεκατσοτόπι που έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Κρατάει υγρασία και είναι σφιχτό και δύσβατο. Εκεί ένας βοσκός μού είχε πει πριν από λίγα χρόνια ότι έχει και φασιανούς, αλλά είχε χρόνια να τους δει. Κατέβηκα τη ρεματιά και μπήκα στο πυκνό κι εκεί έμελλε να ηττηθώ κατά κράτος από τις «μεγάλες κυρίες» του δάσους. Εξι σηκώθηκαν και ούτε καν πρόλαβα να ανεβάσω το τουφέκι. Με αυτά και με εκείνα, φτάσαμε στην τελευταία μέρα της κυνηγετικής περιόδου Αυτή η εξόρμηση ήταν για ακόμη μια φορά στην Κόρινθο, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας (ίσα που προλαβαίναμε πριν φύγει το περιοδικό για το τυπογραφείο). Πήγα σε ένα μέρος που δεν είχα πατήσει το πόδι μου τα τελευταία τρία χρόνια. Αρχισα να ανεβαίνω ένα γνωστό μονοπάτι που θα με έβγαζε σε ένα μαντρί απ όπου θα ανηφόριζα για ένα ψηλό πυκνούρι. Ο σκύλος, λες και ήξερε ότι ήταν η τελευταία μέρα για φέτος, όργωσε το βουνό δεξιά και αριστερά μου, δεν άφησε μέρος χωρίς να το ψάξει. Κάποια στιγμή σταμάτησα και έμεινα να τον παρακολουθώ. Η αρμονία της έρευνας σε συνδυασμό με το πάθος που έφτανε την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα. Οταν το μπίπερ άρχισε να χτυπά σκέφτηκα ότι είχε στριμώξει κάποιο πουλί, όμως όταν πήγα κοντά κατάλαβα πως ήταν σε φέρμα λόγω κάποιας ζεστής θέσης που είχε εντοπίσει. Ακολούθησε τη μυρωδιά, όμως το πουλί είχε ήδη σηκωθεί και πετάξει μακριά. Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε πολλές φορές έως ότου βγήκαμε από το πυκνό. Αφού είδα ότι οι «μεγάλες κυρίες» δεν μας έκαναν το χατίρι αποφάσισα να κατέβω από το βουνό και να απολαύσω τη φύση καθώς για τους επόμενους έξι μήνες δεν θα έβλεπα αυτές τις ίδιες ομορφιές. Κάπου τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως είχα χαθεί κατά την αναζήτηση της μπεκάτσας και είχα πάρει λάθος μονοπάτι. Βγήκα στον κεντρικό δασικό δρόμο και τον ακολούθησα. Το όπλο με αορτήρα στον ώμο κι ο σκύλος σχεδόν δίπλα μου. Δέκα χρόνια παρέα, με τόσες στιγμές και ακόμα δεν χορταίνω να τον κοιτάζω είτε στο βουνό είτε στο σπίτι. Το βήμα γοργό κι ένα τσιγάρο να με συντροφεύει κατά την επιστροφή. Στρίβοντας το τσιγάρο, με βρήκε η τελευταία μπεκάτσα της σεζόν. Ο σκύλος φέρμαρε το πουλί που εμφανίστηκε ξαφνικά πάνω στο δρόμο κι εγώ με το χαρτάκι να στρίβω το τσιγάρο... Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και ευχαρίστησα τον Κύριο για τα δώρα που μου είχε δώσει, την υγεία μου κυρίως, που πέρασε μια μικρή περιπέτεια, αλλά και την ανακτηθείσα δύναμη για να μπορώ να τρέχω πίσω από το σκύλο, τα ορτύκια, τις πέρδικες και τη μοναδική «βασίλισσα» της καρδιάς μου. Σήκωσα το κεφάλι και αφού ευχαρίστησα ξανά τον Θεό που πιστεύω, ευχήθηκα την 20ή Αυγούστου του 2015 να έχουμε όλοι μας το ίδιο χαμόγελο, περιπλανώμενοι σε κάποιον κάμπο, να διαψευσθούν οι Κασσάνδρες που θέλησαν να καρδιοχτυπούν οι κυνηγοί. Να είστε όλοι καλά! ΥΓ.: Από τα βουνά δεν κατεβαίνουμε ποτέ. Οι καταγραφές σε ό,τι αφορά τις μπεκάτσες κάνουν λόγο για παρουσία πτηνών μέχρι και τον Απρίλιο, κυρίως στα βόρεια. Για τους νότιους υπάρχουν οι πέρδικες στις ζώνες εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων. Από την 31η Μαΐου, επίσημη ημέρα έναρξης της αντιπυρικής περιόδου, οι κυνηγοί οφείλουμε να δηλώσουμε παρόντες στην εθελοντική μάχη της πρόληψης κατά των πυρκαγιών. Ας το σκεφτούν εκείνοι που πρέπει από τη μεγάλη οικογένεια των κυνηγών και ας κάνουν όσα έπρεπε ήδη να είχαν κάνει. Οι κυνηγοί είμαστε εδώ, εσείς, κύριοι, είστε κυνηγοί; eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 21

22 ΘΗΡΑΜΑΤΑ Η συμπεριφορά κατά τις επιστροφές Πάντοτε, όταν κυνηγώ τις μπεκάτσες από τα μέσα του Γενάρη και μετά μου έρχονται κατά νου θύμησες του παρελθόντος, όταν σχεδόν τριάντα χρόνια πίσω κυνηγούσα με τη Μάντη, το πρώτο μου Επανιέλ Μπρετόν, σε κάποιον ορεινό όγκο της Πελοποννήσου. Θυμάμαι, ήταν ένας αρκετά βαρύς χειμώνας και περί το δεύτερο δεκαήμερο του Γενάρη ο καιρός πήρε «στροφή», με καλοκαιρίες, οι οποίες κράτησαν σχεδόν μέχρι το τέλος της κυνηγετικής περιόδου. Του Γρηγόρη Α. Τσιμόπουλου Μη φανταστεί βέβαια κανείς πως έλειπε η παγωνιά, ήλιος με τα «δόντια», μέχρι να σηκωθεί αρκετά καλά την ένιωθες την παγωνιά να σου διαπερνά όλο το κορμί και να φτάνει στο κόκαλο. Η εμπειρία μου τότε ήταν μικρή και ξεκίνησα να κυνηγώ «μουδιασμένα» σε δάση όπου την προηγούμενη περίοδο (χειμώνα, όχι φθινόπωρο) οι συναντήσεις με το θήραμα ήταν ελάχιστες. Το αποτέλεσμα εκείνου του πρωινού ήταν να βγάλω έντεκα μπεκάτσες, μα το πλέον εντυπωσιακό για εμένα ήταν ότι συνάντησα δύο μπεκάτσες μαζί και στη συνέχεια άλλες τρεις! Στην καθεμία από τις πιο πάνω περιπτώσεις, τα πουλιά είχαν περπατήσει αρκετά, το δε σήκωμά τους ήταν «χαλαρό», χωρίς την προσπάθεια κάλυψης, της γνωστής δηλαδή συμπεριφοράς της μπεκάτσας που γνωρίζουμε. «Επιστρόφια..., έπεσες σε επιστρόφια», μου ανέφεραν τότε οι πιο έμπειροι κυνηγοί και φίλοι. Πάντα ήμουν άνθρωπος που διάβαζα. Η αναδρομή μου λοιπόν σε εξειδικευμένα βιβλία και περιοδικά της εποχής με διαβεβαίωνε πως οι παραπάνω περιπτώσεις -όχι αυτή που συναντήθηκαν δύο ή και τρία πουλιά μαζί, αυτό συμβαίνει και μάλιστα αρκετές φορές στα «φθινοπωρινά μπασίματα», αλλά η συμπεριφορά τους, δηλαδή το αρκετό περπάτημα και η σχετική άνεση του σκύλου στον εντοπισμό τους και τέλος η δεκτικότητά τους στη φέρμα- ανάγονταν σε επιστρόφια. 22 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι

23 eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι 23

24 ΘΗΡΑΜΑΤΑ Οι μπεκάτσες στο μεσοχείμωνο έχουν περπατήσει αρκετά και το σήκωμά τους είναι χαλαρό, χωρίς τη γνωστή προσπάθεια καλύψης Πολλοί από τους συναδέλφους κυνηγούς που γνωρίζω, σχεδόν, σταματούν το κυνήγι της μπεκάτσας ή θα έλεγα πως αραιώνουν τις εξόδους τους μετά το δεκαήμερο-δεκαπενθήμερο των εορτών των Χριστουγέννων, μα από εκείνο το περιστατικό που μου συνέβη τότε και μέχρι σήμερα συνεχίζω να κυνηγώ με την ίδια ζέση που έχω όταν αρχίζω, δηλαδή μέσα Οκτώβρη και μετά, στα μπασίματα δηλαδή του φθινοπώρου. Βέβαια, βοηθάει και σε αυτήν τη ζέση η ανάπαυλα των εορτών, όπου λόγω των ημερών γίνεται η σχετική διακοπή για καλοπέραση και απόλαυση των γεύσεων της περιόδου αυτής. Η αλήθεια της φύσης Εχω παρατηρήσει πως δεν υπάρχουν σταθερές περίοδοι ημερομηνιών που θα συναντήσω τα επιστρόφια, σε αντίθεση με τα περάσματα του φθινοπώρου (τα οποία και αυτά ποικίλλουν, είναι όμως περισσότερο σταθερά). Βαρόμετρο στην έναρξή τους είναι ο καιρός. Ετσι, εάν έχουμε πολύ ήπιο χειμώνα με την άνοιξη να είναι σχετικά ηπιότερη, κάτι που τα τελευταία χρόνια είναι σύνηθες, ειδικά στην πατρίδα μας, τα πουλιά ανεβαίνουν και περνούν από τη χώρα μας προς τους τόπους ζευγαρώματος και φωλεωποίησης, βορειότερα, χωρίς να τα στριμώχνει ή να τα βιάζει κάτι, οπότε επιστρέφουν σιγά σιγά, με αποτέλεσμα να μη γίνεται ιδιαίτερα αισθητή η ύπαρξή τους από τους ενδιαφερόμενους κυνηγούς. Αν όμως, έπειτα από έντονο χειμώνα, ακολουθήσουν καλοκαιρίες, τότε έχω παρατηρήσει, αρκετές φορές, αυτό που περιέγραψα στην αρχή, να βρίσκω δηλαδή αρκετά πουλιά σε συνεχιζόμενες ημέρες κυνηγετικών εξόδων, όπως επίσης και δύο δύο μπεκάτσες και αρκετές φορές τρεις και τέσσερις μαζί. Σε περίπτωση δε διακοπής των καλοκαιριών αυτών, κατόπιν έντονων καιρικών φαινομένων -σύνηθες την εποχή αυτήν-, εξακολουθώ και συναντώ τα πουλιά στα δάση, πράγμα που με κάνει να βγάλω το συμπέρασμα (ή καλύτερα να επιβεβαιώσω τα γραφόμενα εξειδικευμένων βιβλίων-περιοδικών) ότι δεν γυρνάνε προς ηπιότερα μέρη (τηρουμένων πάντα των αναλογιών σχετικά με τις μετακινήσεις και δεν μιλάμε για τοπικές αντίστοιχες), αλλά παραμένουν έως ότου περάσουν οι δύσκολες αυτές ημέρες και στη συνέχεια να συνεχίσουν το ταξίδι τους για το μακρινό Βορρά. Δεν ριψοκινδυνεύω να πω κάτι για τα σημεία όπου γίνονται οι συναντήσεις, διότι αυτό είναι σχετικό, μιας και με αυτό εννοώ το εξής: στα μέρη όπου κυνηγώ υπάρχει μια ποικιλία βλάστησης, από πολύ σφιχτό, όπως το πουρνάρι, μικτά δάση από πουρνάρι, πεύκο, κέδρα και έλατα, έως και πιο «μαλακά» δάση, όπως της βελανιδιάς. Προσωπικά, οι περισσότερες συναντήσεις είναι σε δάση με ντούσκα, αραιά δηλαδή δάση, αλλά αυτό ισχύει σε μια περιοχή, μπορεί να μην ισχύει σε μια άλλη. Εάν, για παράδειγμα, ένα μέρος έχει μόνο απέραντους πουρναρότοπους ή σφιχτά δάση και τα πουλιά βρίσκονται εκεί, μου έχει συμβεί να βγάζω τη μια μπεκάτσα μετά την άλλη σε πουρνάρι μπλεγμένο με σκίνο και ρείκι (σουσούρα). Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο χρόνος που έρχονται, μένουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους οι ταξιδιώτριές μας φθάνει μέχρι και της αρχές του Απρίλη, όπως έχω παρατηρήσει, στις εξόδους που κάνω, χωρίς όπλο βέβαια, με σκοπό την εκπαίδευση νέων κυνηγόσκυλων. Αυτή η χρονική στιγμή για εμένα είναι η καταλληλότερη, αφού δεν υπάρχει το άγχος της τουφεκιάς, υπάρχει όμως το κλικ του φωτογραφικού φακού. Εχω βρει επανειλημμένα πουλιά του Ευαγγελισμού, καθώς επίσης και αρκετά μετά τις 25 Μαρτίου, πράγμα το οποίο σημαίνει πως συνεχίζουν να περνούν από τη χώρα μας την περίοδο αυτή. Εξάλλου, είναι και μια πρόκληση για έναν κυνηγό να εξακολουθεί τις εξόδους του σε αυτήν την περίοδο, όπου αντί για το τουφέκι κρατά τη φωτογραφική μηχανή, απαθανατίζοντας αυτές τις «μαγικές» στιγμές με την ερωμένη του δάσους eλευθεροσ tυποσ Κυνήγι