«\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÔÓ âî appleëááó \IÛÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17)

Transcript

1 «INA ANTE EN ø I, KA ø Y, ATEP, EN EMOI KA ø EN OI, INA KAI AYTOI EN HMIN EN ø IN» (( IøAN. IZã21)) O O H apple Ó Á È Ù Ú È Û Ô Ù Ú È Û apple Ô Û Ù Ù Ô Û ı Â Ô Û I X E Y A O ENAN Pø H A TO ANA ION NEYMA O ANAPXO EO ENAN Pø H A TO ANA ION NEYMA O ANAPXO EO ANAPXO KAI POAIøNIO TO EK TOY ATPO ATHP ANAPXO KAI POAIøNIO TO EK TOY ATPO ATHP E Y A E I T H MONO ENH MONO ENH YIO KAI O O YIO KAI O O TOY EOY TOY EOY EK OPEYOMENON EK OPEYOMENON MP MP Ë ıâôùôîôû Ë ıâôùôîôû EOY EOY ø A AIO ø A AIO TøN HMEPøN TøN HMEPøN E I T H I ø A N N H APXøN MIXAH APXøN ABPIH APXøN MIXAH APXøN ABPIH H TEæI TH EOTOKOY H K I TEæI AEI AP ENOY TH EOTOKOY MAPIA K I AEI AP ENOY MAPIA Ì Ù ı È Ô Û O apple Ô Û Ù Ô Ï Ô Û apple Â Ù Ú Ô Û O E Y A E I T H M Ú Î Ô Û «\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ, K ÚÈÔÓ «\EÓ \EÎÎÏËÛ È âî appleëááó ÂéÏÔÁÂÖÙ \IÛÚ Ï» (æ ÏÌ. ÙfiÓ ÂfiÓ, Zã 17) K ÚÈÔÓ âî appleëááó \IÛÚ Ï» (æ ÏÌ. Zã 17) H H E N E N ø M ø O M O E K E TK O YT O TY A º T OA Yº A N A T A I T O Y X P I T O Y O Y EPIO O A N A ã T Añ ETO I T O Tã Y Xñ PTÂÜ Ô I T O Y ÔÓ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ ΕΤΟΣ ΙΔ Τεύχη 79ον - 80όν EPIO O ã ñ ETO Tã ñ TÂÜ Ô ÔÓ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ È ı ÓÛÈ ÂÚÈÔ ÈÎÔÜ - ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016 KˆÓÛÙ ÓÙÈÓÔ applefiï∠174, Διεύθυνσις T.K X ÚÈÏ Ô - ÂÛÛ ÏÔÓ ÎË È ı ÓÛÈ Περιοδικοῦ ÂÚÈÔ ÈÎÔÜ KˆÓÛÙ ÓÙÈÓÔ applefiï∠Κωνσταντινουπόλεως 174, 174, Τ.Κ. T.K Χαριλάου X ÚÈÏ Ô Θεσσαλονίκη - ÂÛÛ ÏÔÓ ÎË O apple Ô Û Ù Ô Ï Ô Û apple Ï Ô Û O E Y A E I T H Ô Î Û Y M B O I K H E I K ø N T H E K K H I A T O Y E O Y

2 Ἀριθµ. Σήµατος Ἀριθµ. Ἐγκρίσεως 10893/95 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ ΕΤΟΣ ΙΔ Τεύχη 79ον - 80όν ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σελίδες 1) ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ, Η ΚΑΤΑΔΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ) ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ) ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΕΙΣ ΚΟΛΥΜΠΑ- ΡΙΟΝ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ 5/ ) ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ) ΕΚ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΕΤΟΥΣ ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΖΩΗΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ) ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ) Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑΜ κ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΩΝ, Ο ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΣ (Εἰκὼν Ξένου Διγενῆ, 1491)... 32

3 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 3- ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ Η ΚΑΤΑΔΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ Τὴν 6ην Ἰανουαρίου 2016, ἡμέραν Τρίτην, ἐπανηγυρίσθη ἡ λαμπρὰ Δεσποτικὴ Ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Θεοφανείων τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Θεσσαλονίκης, μὲ τὴν τέλεσιν Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας καὶ Με γάλου Ἁγιασμοῦ, ὑπὸ τοῦ Πανα γιωτάτου Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου, βοηθουμέ νου ὑπὸ τοῦ ἱερέως π. Νικολάου, καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴν πλήθους πιστῶν. Εἰς τὴν συνέχειαν, οἱ πανηγυρίζοντες μετέβησαν εἰς τὴν παραθαλασσίαν περιοχὴν παρὰ τῷ Μεγάρῳ Μουσικῆς, ὅπου ἐγένετο πάλιν Μέγας Ἁγιασμὸς καὶ ἡ Κατάδυσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀκολουθοῦν φωτογραφικὰ στιγμιότυπα. Ἀπὸ τὴν κατάδυσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τὸν θαλάσσιον χῶρον τῆς περιοχῆς Σαλαμῖνος Θεσσαλονίκης.

4 - 4- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μὲ τὴν ἀνατολὴν τοῦ 21ου αἰῶνος ἠγέρθησαν δυστυχῶς, ἐκ τῆς Ἐκ κλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, νέοι Χριστομάχοι - Ἐκκλησιομάχοι - Τριαδομάχοι καὶ οὐσιαστικῶς Θεομάχοι, οἱ περὶ τὸν τότε Μεσσηνίας Γρηγόριον Ἀρχιαιρεσιάρχαι, Λάμπρος Διον. Κτενᾶς, Παναγιώτης Ἀλεξόπουλος καὶ Ἱερομόναχος Χρυσόστομος Τζανῆς. Περὶ αὐτῶν ἔχουν δημοσιευθῆ σχετικαὶ Ἐγκύκλιοι καὶ ἀρκετὰ ἄρθρα. Τὸ παρὸν ἄρθρον ἐπικεντρώνεται μόνον εἰς τὰς Χριστομαχικὰς Αἱρέσεις των. Οἱ Χριστομάχοι ἰσχυ ρίζονται περὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτὸ τὸ ὁποῖον βλασφη - μοῦν καὶ οἱ Ἑβραῖοι Σταυρωταὶ καὶ ἡ Αἵρεσις τοῦ Ἀρείου, δηλαδή, ὅτι ὁ Χρι - στὸς δὲν εἶναι Προαιώνιος, δὲν εἶναι Θεός. Χωρὶς νὰ ἐννοοῦμεν ὅτι αὐτὴ ὑπῆρξεν ἡ μόνη των Αἵρεσις διότι, φεῦ, οἱ ταλαίπωροι ἀνεβίωσαν ὅλας τὰς ἀπὸ αἰώνων ἐμφανισθείσας καὶ Καταδι κασθείσας καὶ Ἀναθεματισθείσας ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας Αἱρέσεις, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός παραθέτομεν εἰς τὴν συνέχειαν, πρῶτον, αὐτὴν τὴν Ἰουδαιόφρονα Χριστομάχον πλάνην των, καί, δεύτερον, ἀντὶ ἄλλης ἀναιρέσεως, ἀντιπαρα θέτομεν ἐκ τῆς Ὑμνολογίας τῆς Ἐκκλησίας τὰ Συναξάρια τῶν Δεσποτικῶν Ἑορτῶν, τὰ ὁποῖα, ἐν «βραχεῖ ρήματι καὶ πολλῇ συνέσει», τὴν κατατροπώνουν μὲ τὴν διατράνωσιν τῆς Αἰωνίου καὶ Προαιωνίου Ἀληθείας, ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Πρόσωπον Προαιώνιον, ὅτι εἶναι αὐτὸς ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Εἷς τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ὄχι ἕνα ΑΛΛΟ, μή-προαι ώνιον πρόσωπον. Τὴν Ἑβραιόφρονα καὶ Χριστομάχον πλάνην των τὴν ἐκήρυξαν οἱ νέοι Αἱ ρετικοὶ διὰ πολλῶν δημοσιεύσεων καὶ διατυπώσεων, ἐκ τῶν ὁποίων, πρὸς ὑπενθύμισιν, ἀναφέρομεν κατωτέρω ἐλαχίστας: 1) «Τὸ δόγμα σας ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι προαιώνιος, δὲν εἶναι ἁπλᾶ ἀφελὴς καὶ ἀνώδυνη διατύπωση. Εἶναι ἡ ρίζα τῆς Οἰκουμενιστικῆς θεωρίας...» 2) «Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παρθένο στὶς 25 Δεκεμβρίου τοῦ (ἀπὸ κτίσεως) κατὰ τὴν μέτρησιν τῶν Ἁγίων καὶ ὄχι προαιωνίως... Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα ὁμολογεῖ τὰ 2003 ἔτη τοῦ Χριστοῦ.»

5 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 5-3) «Ὁ ἐν λόγῳ Μοναχὸς ὑποστηρίζει πὼς ὁ γεννηθεὶς ἐκ Πατρὸς πρὸ πάντων τῶν αἰώνων εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.» 4) «Τὸ "ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ", τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀναφέρεται στὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν Μονογενῆ, ὄχι εἰς τὸν Χριστόν.» 5) «Σφάλλουν δογματικὰ ὅταν τοπο θετοῦν τὸν Χρι στὸ στὴ θέση τοῦ ἀνάρχου Υἱοῦ καὶ Λόγου.» 6) «Ὁ Θεὸς Λόγος εἶναι προαιώνιος ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν σάρκωσίν του ἔγινε καὶ λέγεται Χριστός. Μπερδεύεσθε ὅταν πιστεύετε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι προαιώνιος.» 7) «Σπουδαία δογματικὴ διαφορὰ ἔχουν οἱ λέξεις "Χριστὸς" καὶ "προαιώ νιος Θεὸς Λόγος".» 8) «Τὸ ὄνομα "Χριστὸς" δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χρησιμοποιεῖται στὶς ἀναφορὲς ποὺ γίνονται γιὰ τὸν ἄναρχον καὶ προαιώνιον τοῦ Θεοῦ Λόγον.» 9) «Πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ὅμως, ἐγεννήθη ἀπὸ τὸν Θεὸν Πατέρα, ὁ Θεὸς Λόγος, ὄχι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη ἐπ ἐσχάτων ἐκ Παρ θένου μὲ τὴν ἐνανθρώπησιν τοῦ Θεοῦ Λόγου.» 10) «...ἡ Σωτηρία δὲν ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεόν-Λόγον, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό...» 11) «Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος ὅταν λέγῃ, "οἶδα Χριστὸν τὸν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα καὶ οἶδα Χριστὸν πρὸ τῶν αἰώνων ὄντα" ὁμιλεῖ διὰ δύο Χριστούς». 12) «Ἀλλ αὐτὴ ποὺ δὲν ἔχει ὁ Λόγος καὶ τὴν ἔχει ὁ Χριστός (δηλ. ἡ ἀν - θρωπίνη φύσις), αὐτὴ ἀπέθανε καὶ αὐτὴ ἔγινε "πρωτότοκος ἐκ νεκρῶν" καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Κεφαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.» 13) «Ὁ Λαοπλάνος κηρύττει ἐσκεμμένα τὸν Χριστὸν ὡς Θεόν... γιὰ νὰ στηρίξῃ τὶς Οἰκουμενιστικὲς Αἱρέσεις... κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Θεϊκή...» 14) «...θὰ δικαιωθῇ ἡ Ἀντιευαγγελικὴ διδασκαλία τους, ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ὄχι ὁ Χριστός.» 15) «Ἄθελά τους συμβάλλουν στὴν Σατανικὴ προσπάθεια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νὰ υἱοθετηθῇ καὶ ἀπὸ ἡμᾶς ἡ Αἵρεση ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεός...» 16) «Ὁ Χριστὸς μόνον ὡς ΣΧΕΔΙΟΝ εἰς τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ εἶναι προαιώνιος». (Δηλαδή, πιστεύουν οἱ Χριστομάχοι ὅτι ὅπως ὅλα τὰ κτίσματα καὶ τὰ δη μιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Προαιώνιος δὲν εἶναι ὁ Δημιουργὸς τῶν ἁπάντων δὲν εἶναι Ὁ ὬΝ.) 17) «...στὸ Πρόσωπο κάτι προσετέθη μὲ τὴν Σάρκωση καὶ ἔγινε ἀλλοιώ - τικο, δηλαδὴ ἀπὸ ἁπλὸ ἔγινε σύνθετο καὶ ἀπὸ μόνον Ἄκτιστο ποὺ ἦταν ἔγινε ὁμοῦ καὶ Κτιστόν.»

6 - 6- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ ) «Δὲν δυνάμεθα νὰ πιστεύωμεν ὅτι τὸ Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ εἶναι ΕΝ, ἐφ ὅσον ἔχει δύο φύσεις, διότι τότε πίπτομεν εἰς τὴν Αἵρεσιν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ.» (Αὐτὴ ἦτο ἡ Αἵρεσις τοῦ Νεστορίου.) 19) «Σὺ ἐπιμένεις νὰ λέγῃς "Χριστὸς" καὶ νὰ ἐννοῇς τὸ ἁπλὸ Πρόσ ωπο "Θεός-Λόγος" καὶ ὄχι τὸ διπλό, "Θεάνθρωπος".» 20) «Ὅταν πιστεύης ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός εἶναι προαιώνιος ἀκολουθεῖ κατ ἀνάγκην νὰ δεχθῇς ὕπαρξιν σαρκὸς προαιωνίως, ποὺ εἶναι αἱρετικὸ φρόνημα.» Καὶ εἰς παρόμοιον διατύπωσιν: «Τό ὅνομα "Χριστός" εἶναι χαρακτηρι στικὸν τῆς ἀνθρωπότητος... Διὰ νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι προαιώνιος ὡς Θεάνθρωπος πρέπει νὰ δεχτοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς Λόγος εἶχε σάρκα προαιωνίως.» Ἐκ τῆς συντόμου παραθέσεως τῶν ἀνωτέρω γίνεται ἀμέσως ἀντιλη πτὸν ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἀρχιαιρεσιάρχαι δίδουν χρονικὴν ἀρχὴν ὑπάρξεως εἰς τὸ Πρόσ ωπον τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον διαφοροποιοῦν ἀπὸ τὸν Συν άναρχον τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι Θεὸν Λόγον, ἀναβιώνοντες οὕτω πληθώραν παλαιῶν Αἱρέσεων, τῶν Ἀρειανῶν, τῶν Ἀπολιναριστῶν, τῶν Ἀνομοίων, τῶν Πνευματομάχων, τῶν Νεστοριανῶν, καὶ λοιπῶν, Καταδικασμένων καὶ Ἀναθεματισμένων ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας διὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Εἶναι βέβαιον ὅτι οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔχουν οὐδεμίαν δυσκολίαν νὰ δεχθοῦν ἕνα μή-προαιώνιον Χριστόν, καὶ οὐδεμίαν δυσκολίαν νὰ Σταυρώ σουν ἕνα Χριστὸν ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἤτοι, Θεὸς Προαιώνιος: «Περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε, ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄν - θρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν Θεόν» (Ἰωάν. Ι 33). Εἶναι ἐπίσης βέβαιον ὅτι οἱ Ἑβραῖοι Σταυρωταὶ τοῦ Χριστοῦ θὰ συνήσθιον εὐχα ρί στως τὸ Σάμπαθ (=Σάββατον) μετὰ τοῦ Κτενᾶ, τοῦ Ἀλεξοπούλου καὶ τοῦ Τζανῆ, ὡς ὁμοφρόνων των. Ἀπὸ ποῦ προκύπτει ἡ ἀνάγκη ὅτι διὰ νὰ εἴμεθα Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ πιστεύωμεν περὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτὸ τὸ ὁποῖον πιστεύουν καὶ οἱ Ἑβραῖοι Σταυρωταί, ὅπως διδάσκουν αὐτοὶ οἱ Ἀρχιαιρεσιάρχαι; Οἱ Σταυρωταὶ θὰ μᾶς διδάξουν, ποῖος εἶναι ὁ Χριστός; Ὄχι, βέβαια. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ πάντοτε ἀληθεύ ουσα, Αὐτὴ μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Δημιουργὸς τοῦ παντός, Πρόσωπον Ἄναρχον καὶ Προαιώνιον. Προκαταρτικῶς πρέπει νὰ διαλευκανθῇ ὅτι τὸ ὄνομα «Χριστός», ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι, εἶναι ὄνομα τῆς Θεαρχικῆς Ὑποστάσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, καὶ δὲν εἶναι ὄνομα τῆς Θεϊκῆς Του φύσεως οὔτε τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς Του. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκη νὸς βεβαιώνει: «Τὸ δὲ «Χριστὸς» ὄ νομα τῆς Ὑπο στάσεως λέγομεν», καὶ οὐ τῆς φύσε ως, ὡς οἱ Αἱρετικοὶ

7 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 7- λέγουσι (P.G. 94, 989A καὶ 1469D). Τὸ ἴδιον διδά σκει καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλ - λος Ἀλεξαν δρείας κατὰ τὸν Λεόντιον: «Κοινῶς παρὰ πάντων ὡμολόγηται τὸ «ἄνθρωπος» ὄνομα τὴν φύσιν δηλοῦν, τὸ δὲ «Παῦλος» ἢ «Πέτρος» τὴν ὑπόστασιν κατὰ δὲ τὸν μακάριον Κύριλ λον, τὸ «Χριστὸς» ὄνομα οὔτε δύναμιν ὅρου ἔχει, οὔτε τήν τινος οὐσίαν δηλοῖ... τοῦ ὀνόμα τος τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸν διδάσκαλον (Κύριλλον), οὐ φύσιν δηλοῦντος, ἀλλ Ὑπόστασιν» ἤτοι, Πρόσωπον (P.G. 86Β, 1912A). Εἶναι ὄντως ΑΛΛΟ ἡ Θεϊκὴ Φύσις τοῦ Χριστοῦ καὶ ΑΛΛΟ ἡ ἀν θρωπίνη φύσις Του, ἀλλὰ δὲν εἶναι ΑΛΛΟΣ ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ΑΛΛΟΣ ὁ Χριστός. Εἶναι τὸ αὐτὸ Πρόσωπον. Μὲ πολλοὺς τρόπους, ἀλλὰ καὶ Ὑμνολογικῶς πρὸς εὐρεῖαν ἐμπέδωσιν, ἡ Ἐκκλησία ἐκθέτει τὰ Δόγματα τῆς Ἀληθείας μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν, ὅπως αὐτὰ ὑπὸ πάντων πάντοτε ὀρθῶς ἐπιστεύθησαν. Στρεφόμεθα εἰς τὰς Δεσπο - τι κὰς Ἑορτὰς τοῦ ἔτους, καὶ εἰδικῶς εἰς τὰ Συναξάρια αὐτῶν τῶν Ἑορτῶν, καὶ βλέπομεν, ἀντιθέτως πρὸς ὅσα ἰσχυρίζονται πλανῶντες καὶ πλανώμε νοι οἱ Αἱρετικοὶ Χριστομάχοι, ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Προαιώνιος Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, καὶ ὄχι ΑΛΛΟΣ καὶ ΑΛΛΟΣ. Ἀρχόμεθα ἀπὸ τὸ Συναξάριον τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Τῇ ΚΕ τοῦ αὐτοῦ μηνός, ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Στίχοι: Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ, Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν. Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ. Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἀνήγγειλεν εἰς τὴν Παρθένον Μαρίαν τὴν χα ροποιὸν εἴδησιν ὅτι τέξεται τὸν Μέγαν Υἱὸν τοῦ Πατρός, ὄχι ΑΛΛΟΝ, διὰ νὰ ἀποκαλυφθῇ οὕτω καὶ ἐκπληρωθῇ ἡ μεγίστη Βουλή, ἡ Εὐδοκία τοῦ Πατρός. Εἶναι ἀδιανόητον νὰ πιστεύσω μεν ὅτι ὁ τῆς Παρθένου Υἱὸς εἶναι ΑΛΛΟΣ ἀπὸ τὸν τοῦ Πατρὸς Υἱὸν Μέγαν, τὸν ὁποῖον εὐαγγελίζεται ὁ Ἀρχάγγελος. Ἐξ ἄλλου καὶ τὰ νήπια ψάλλουν τὴν Προαιωνιότητα τοῦ ἐν γαστρὶ συλλη - φθέντος: «Τῶν οὐρανίων ἁψίδων, ὁ Γαβριὴλ καταπτάς, εἰς Ναζαρὲτ ἐπέστη, πρὸς Παρθένον Μαρίαν, βοῶν αὐτῇ τὸ Χαῖρε συλλήψῃ Υἱόν, τοῦ Ἀδὰμ ἀρχαιότερον, τὸν ποιητὴν τῶν ἁπάντων καὶ λυτρωτήν, τῶν βοώντων σοι τὸ Χαῖρε Ἁγνή.» (Τροπάριον Αἴνων Ἑορτῆς). Εἶναι ἐπίσης ἀδιανόητον, αὐτὸν τὸν ὁποῖον ὁ Ἀρχάγγελος κηρύττει Πα - τρὸς Υἱὸν Μέγαν, ἡμεῖς νὰ τὸν κηρύξωμε μή-προαιώνιον. Ὁ Μέγας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος γίνεται ὑπερφυῶς καὶ τῆς Μητρὸς Υἱός, δὲν εἶναι ὕστερος τοῦ Πατρός εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν εἶναι Προαιώνιος, νὰ ἔλαβεν ἀρχὴν ὑπάρ ξεως ἐν χρόνῳ ἡ Ὑπόστασίς Του.

8 - 8- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ Τὸ Συναξάριον τῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων: Τῇ ΚΕ τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ κατὰ σάρκα Γέννησις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Θεὸς τὸ τεχθέν, ἡ δὲ Μήτηρ Παρθένος. Τὶ μεῖζον ἄλλο καινὸν εἶδεν ἡ κτίσις; Παρθενικὴ Μαρίη Θεὸν εἰκάδι γείνατο πέμπτη. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ γεννηθεὶς κατὰ σάρκα, ἀποκαλεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκ - κλησίας Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν. Ὁ Σαρκωθεὶς δὲν θὰ ἦτο ΚΥ- ΡΙΟΣ, ἐὰν εἶχε χρονικὴν ἀρχὴν Ὑπάρξεως, ἀλλὰ θὰ ἦτο δοῦλος τοῦ χρόνου. Ἀφοῦ εἶναι ΚΥΡΙΟΣ, εἶναι ἀδιανόητον νὰ τὸν κηρύξωμε μή-προαιώνιον. Ὁ Σαρκωθεὶς δὲν θὰ ἦτο ΘΕΟΣ, ἐὰν εἶχε χρονικὴν ἀρχὴν Ὑπάρξεως, ἀλλὰ εἶναι Θεὸς τὸ τεχθέν. Εἶναι ἀδιανόητον λοιπὸν τὸν Θεὸν νὰ τὸν κηρύξωμε μή-προαιώνιον. Ὁ Σαρκωθεὶς δὲν θὰ ἦτο ΣΩΤΗΡ, ἐὰν εἶχε χρονικὴν ἀρ - χὴν Ὑπάρξεως, ἀλλὰ θὰ ἦτο κτίσμα καὶ θὰ εἶχεν ὁ ἴδιος ἀνάγκην Σωτηρίας. Εἶναι ἀδιανόητον νὰ κηρύξωμε μή-προαιώνιον τὸν Σωτῆρα Χριστόν. Ἐπίσης, ἕνας μή-προαιώνιος δὲν δύναται νὰ γεννηθῇ ἐκ Παρθένου Μητρός, διότι θὰ πρέπει νὰ ἔχῃ μή-προαιώνιον πατέρα. Τοῦ Ἰησοῦ ὅμως ὁ Πα - τὴρ εἶναι Προαιώνιος καὶ ἡ Μήτηρ εἶναι Παρθένος, Ἀειπάρθενος μάλιστα, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ μεῖζον καινὸν εἰς τὴν κτίσιν. Εἶναι ἀδιανό ητον νὰ κηρύξωμε μή-προαιώνιον τῆς Παρθένου τὸν Τόκον. Ὅταν τὸ Συναξάριον γράφῃ ἡ κατὰ σάρκα Γέννησις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐννοεῖ τὴν Γέννησιν τοῦ Θεαρχικοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤτοι, τὴν Γέννησιν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεὸς Προαιώνιος δὲν ἐννοεῖ τὴν Γέννησιν τῆς Θείας Φύσεως. Δὲν ἐτέχθη ἡ Θεία Φύσις, ἀλλὰ τὸ Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου, ἡ Μία ἐκ τῶν Τριῶν Θεαρχικῶν Ὑποστάσεων. Ἡ Θεοτόκος Μαριάμ δὲν ἔτεκε τὴν Θείαν Φύσιν, ἀλλὰ τὸν Ἕνα τῆς Τριάδος ἔτεκε, τὸν ὁποῖον προσ κυνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, καὶ τὸν προσκυνεῖ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ΔΕΝ εἶναι μή-προαιώνιος, ἀλλὰ εἶναι Προαιώνιος. Ἰδοὺ καὶ ἡ σύντομος ἀπόδειξις ἀπὸ τὸ ἄλλο Συναξάριον τῆς ἡμέρας: Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ προσ κύνη σις τῶν Μάγων. Στίχοι: Σὲ προσκυνοῦσα τάξις ἐθνική, Λόγε, τὸ πρὸς σὲ δηλοῖ τῶν Ἐθνῶν μέλλον σέβας. Ἐδῶ, μετὰ τὴν Σάρκωσιν, ὄχι πρὸ τῆς Ἐνσαρκώσεως, ὁ Σαρκωθεὶς καλεῖται Λόγος, διότι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὄντως ὁ Συν άναρχος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι Λόγος καὶ ὄχι ΑΛΛΟΣ. Ἐξ ἄλλου καὶ τὰ νήπια ψάλλουν τὴν Προαιωνιότητα τοῦ τεχθέντος: «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν Προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως... βουληθέντα ἐποφθῆναι, Παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν» (Κοντάκιον Προεόρτιον Χριστουγέννων), καί, «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει... δι ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων

9 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 9- Θεός.» (Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς), ὅπως ἀκριβῶς ἀποκαλύπτει ὁ Θεὸς Πατὴρ διὰ τοῦ Προφητάνακτος Δαυίδ, «ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε» (Ψαλμ. ΡΘ 3). Ἐξ ἄλλου, πολλάκις τῆς ἡμέρας ὑμνοῦντες τὴν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, "Θεοτόκον" καὶ "Μητέρα τοῦ Λόγου" ἀποκαλοῦμεν αὐτήν: «Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως ΘΕΟΝ ΛΟΓΟΝ τεκοῦσαν, τὴν ὄντως ΘΕΟΤΟΚΟΝ Σὲ μεγαλύνομεν.» Τὸ Συναξάριον τῆς 1ης Ἰανουαρίου: Τῇ Α τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἑορτάζομεν τὴν κατὰ σάρκα Περιτομὴν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη Νόμος. Καὶ τοῦ Νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη Χάρις. Περιετμήθη ἐν χρόνῳ ὁ Ἐνσαρκωμένος καὶ Ἐνανθρωπήσας Λόγος, ὄχι ὁ Ἄσαρκος Λόγος. Περιετμήθη ὁ λαβὼν κτιστὴν μή-προαιώνιον φύσιν, ἀλλ ὅμως δὲν ἐλαττοῦται ἐξ αὐτοῦ τὸ Ὄνομά Του. Ἀποκαλεῖται Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ ποῖον λόγον νὰ ἀκολουθήσωμε τοὺς Ἑβραιόφρονας Νέους Χριστο - μάχους καὶ νὰ κηρύξωμε τὸν Χριστὸν μή-προαιώνιον; Πῶς θὰ ἠδύνατο ὁ μή-προαιώνιος νὰ εἶναι Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ καὶ νὰ εἰσάγῃ εἰς τὴν Κτίσιν τὴν Ἄκτιστον Χάριν; Τὸ Συναξάριον τῆς 6ης Ἰανουαρίου: Τῇ ΣΤ τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Τοὺς Οὐρανοὺς Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ σχίσαν, τοὺς αὐτὸ μὴ χραίνοντας ἔνδον εἰσάγει. Βάπτισεν ἐν ποταμῷ Χριστὸν Πρόδρομος κατὰ ἕκτην. Ὁ Βαπτισθεὶς ὑπὸ τοῦ Προδρόμου εἰς τὸν ποταμόν, ὁ Σαρκωθεὶς καὶ Ἐνανθρωπήσας Λόγος, ὁ Ἰησοῦς, Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν καλεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς εἰσάγει εἰς τοὺς Οὐρανοὺς ὅσους δὲν μολύνουν τὸ Βάπτισμά των ὁ Χριστός, ἐὰν ὁ ἴδιος δὲν εἶναι Προαιώνιος, ἐὰν δὲν κατῆλθεν ἐκ τῶν Οὐρανῶν; Ὁ Ἰησοῦς εἶναι «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ἰωάν. Γ 13). Καὶ πῶς νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι θὰ μᾶς εἰσάγῃ εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἐὰν ἀκολουθήσωμεν εἰς τὴν Αἵρεσιν τοὺς Ἑ βραιό - φρο νας Νέους Χριστομάχους, καὶ ὡς Θεομάχοι κηρύξωμεν τὸν Ἰησοῦν μή-προαιώ νιον, ἐνάντια καὶ εἰς αὐτὴν τὴν Μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός, «οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα»; (Ματθ. Γ 16-17).

10 - 10- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ Τὸ Συναξάριον τῆς 2ας Φεβρουαρίου: Τῇ Β τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ ὁ Δίκαιος Συμεών. Στίχοι: Κόλπους Πατρὸς τυποῦσι τοῦ σοῦ, Χριστέ μου, τοῦ Συμεὼν αἱ χεῖρες, αἱ φέρουσί σε. Δέξατο δευτερίῃ Χριστὸν Συμεὼν παρὰ Νηῷ. Αἱ ἀγκάλαι τοῦ Δικαίου Συμεὼν εἶναι τύπος τῶν κόλπων τοῦ Πατρός, βοᾶ πρὸς τὸν Χριστὸν πανηγυρικῶς ἡ Ἐκκλησία. Τοῦ Θεοῦ Πατρὸς Υἱὸς εἶναι ὁ ἀγκαλοφορούμενος Ἰησοῦς. Πῶς θὰ μποροῦσε ὁ Προαιώνιος Πατὴρ νὰ ἔχῃ μή-προαιώνιον υἱόν; Πῶς θὰ μποροῦσε ἕνας μή-προαιώ - νιος νὰ ἔχῃ Προαιώνιον Πατέρα; Πῶς θὰ μποροῦσε ἕνας μή-προαιώνιος νὰ εἶναι ὁ Χριστός; Ἐὰν ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦτο Προαιώνιον Πρόσωπον δὲν θὰ ἦτο ὁ Χριστός. Εἰς τὸν Ναόν, ὁ Δίκαιος Συμεὼν δὲν προϋπαντᾶ ἕνα μή-προαιώνιον πρόσ - ωπον, ἀλλὰ ἕνα Προαιώνιον, προϋπαντᾶ τὸν ΘΕΟΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τὸν διὰ τοῦ Προφήτου λαληθέντα, «καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε... λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Μαλ. Γ 1), καὶ δι αὐτὸ εἶναι καὶ λέγεται ΘΕΟΔΟΧΟΣ. Πῶς δὲν εἶναι Ἑβραιό - φρων καὶ Ἀντίχριστος ὅποιος κηρύττει τὸν Χριστὸν μή-προαιώνιον; Τὸ Συναξάριον τῆς 6ης Αὐγούστου: Τῇ ΣΤ τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἀνάμνησις τῆς Θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθη μέρος, Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν, Μορφὴν ἀνδρουμένην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἀμεῖψε. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σαρκωθεὶς καὶ Ἐνανθρωπήσας Λόγος, καλεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν. Εἰς τὸ Θαβώρ, ἡ ἀν - θρωπίνη φύσις τοῦ Ἰησοῦ ἔλαμψεν ἐν Δόξῃ Θεοῦ, ὄχι ἔξωθεν, ὡς νὰ ἐπι φοιτοῦσε ἡ Θεία Χάρις εἰς κτίσμα, ἀλλ ἔσωθεν, ὡς ἔμ φυτος καὶ ἐκ πηγάζου σα ἐκ τῆς Προαιωνίου Θεαρχικῆς Αὐτοῦ Ὑποστάσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ἡ ἀνθρωπίνη κτιστὴ φύσις ἑνώνεται μὲ τὴν Ἄκτιστον Θεϊκὴν Φύ σιν, Ἀτρέπτως, Ἀ - συγχύτως, Ἀχωρίστως, Ἀδιαιρέτως. Ἔσωθεν ἐδοξά σθη ἡ Σὰρξ τοῦ Ἰησοῦ, ὡς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀμεῖψε τὴν ἀνδρικὴν μορφὴν ἐν Θεοῦ Δόξῃ. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἠθέλησεν, ἐπέτρε ψεν εἰς τὴν Προαιώνιον Δόξαν Του νὰ λάμψῃ ἐκ τῆς Σαρκός Του. Ἡ οἰκεία Δόξα τοῦ Λόγου ἔλαμψε καὶ εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Λόγου ληφθεῖσαν Σάρκα, ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι ΑΛΛΟΣ, ἀλλ εἶναι αὐτὸς ὁ Προαιώνιος Μονο γενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσληφθεῖσα Σὰρξ ἐθεώθη ἐξ αὐ τῆς τῆς ἄκρας Συλλήψεως,

11 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn ὡς τοῦ Θεοῦ Λόγου Σάρξ, καὶ ὄχι ὡς ἔχουσα ΑΛΛΗΝ κτιστὴν ὑπόστασιν. Διὰ τοῦτο καὶ λατρεύεται ὡς ΟΜΟΘΕΟΣ. Τὸ Ἄκτιστον καὶ Θεϊκὸν Φῶς τοῦ Λόγου ὑπῆρχεν ἤδη καὶ ἐκρύπτετο ἐξ αὐτῆς τῆς Συλλήψεως κάτω ἀπὸ τὴν κτι στὴν Σάρκα. Ὅ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς μαρτυρεῖ, «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. Η 12), καὶ ἡ Ἐκκλησία ὑμνεῖ τὴν Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ ὡς Μητέρα τοῦ Φωτός: «Τὴν Θεοτόκον καὶ Μητέρα τοῦ Φωτὸς ἐν ὕμνοις τι - μῶντες μεγαλύνομεν» (Προσφώνησις πρὶν «Τὴν Τιμιωτέρα» εἰς τὸν Ὄρθρον). Πῶς θὰ ἠδύνατο νὰ εἶναι μή-προαιώνιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δηλαδή, κτίσμα λαβὸν ἐν χρόνῳ ἀρχὴν ὑπάρξεως ὅταν ἡ ἐν τῷ Θαβὼρ ἐκ λάμψασα Αὐτοῦ Θεία Δόξα εἶναι καὶ Ἔμφυτος καὶ Ἄκτιστος; Διὰ ποῖον λόγον νὰ θελήσωμε, μετὰ τῶν Ἑβραιοφρόνων Νέων Χριστομάχων, νὰ ἐξομοιώσωμε τὸν Κτίστην μὲ τὰ Κτίσματα; Κτιστὴν φύσιν ἔλαβεν ὁ Λόγος, ἀλλὰ δὲν ἔγινε κτίσμα. Προαιώνιος ἦτο ὁ Θεὸς Λόγος πρὸ τῆς Ἐνανθρωπήσεως, Προαιώνιος ἔμεινε καὶ μετὰ τὴν Ἐνανθρώπησιν. Ἔχρισε τὴν προσ ληφθεῖσαν ἑαυτοῦ κτιστὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὡς Θεὸς ὁ Λόγος, ἀλλὰ δὲν ἐτράπη εἰς ΑΛΛΟΝ Πρόσωπον. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἐν Ἀρχῇ Λόγος, καὶ ὄχι ΑΛΛΟΣ. Διὰ τοῦτο, ἡ Δογματικῶς Ὀρθόδοξος Ὑμνολογία ψάλλει: «...Ἄναρχε Σῶτερ Χριστὲ ὁ Θεός», καὶ πάλιν, «Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι, ἐπὶ τοῦ ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως, Ἄναρχε Χριστέ, τὴν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν...» (Ἑσπερινὸς Μεταμορφώσεως), ἀκολουθοῦσα τὴν Εὐαγγελικὴν ἀποκάλυψιν: «Ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ 5 καὶ Μάρκ. Θ 7 καὶ Λουκ. Θ 35 καὶ Β Πέτ. Α 17). Τὸ Συναξάριον τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς: Τῇ Ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ Ἅγια καὶ Σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦ - μεν, τοὺς ἐμπτυσμούς... τὸν Σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο... Στίχοι εἰς τὴν Σταύρωσιν: Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε. Ὁ Σταυρωθεὶς καὶ νεκρωθεὶς καὶ γυμνὸς ὡς ἄνθρωπος δὲν εἶναι ΑΛΛΟΣ, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος Λόγος. Τίνος εἶναι τὸ Πάθος; Τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου. Καὶ πῶς ἀποκαλεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Σαρκωθεὶς καὶ Ἐνανθρωπήσας καὶ ἐπὶ Σταυροῦ τυθεὶς Χριστός; Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν. Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Λόγος, ὁ Προαιώνιος Υἱὸς τοῦ Προαιωνίου Θεοῦ Πατρός.

12 - 12- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ Ἂν καὶ ἐνεκρώθης εἰς τὸν Σταυρόν, Λόγε τοῦ Θεοῦ, εἶσαι Θεὸς Ζῶν. Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶν τος Λόγε. Δὲν ἔπαθεν ἡ Θεία Φύσις τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Λόγου. Δὲν ἀπέθανεν ἡ Θεία Φύσις τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου. Ἀπαθὴς γὰρ ἡ Θεότης, Ἀθάνατος ὁ Θεός. Ὁ Λόγος ἔπαθε καὶ ἀπέθανεν, ὡς ἄνθρωπος. Ὁ Λόγος ὡς ἄνθρωπος εἶναι νεκρὸς καὶ γυμνὸς εἰς τὸν Σταυρόν. Ἀλλὰ καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, ὁμολογεῖται Θεὸς Ζῶν. Μή-προαιώνιον ἤθελον οἱ Ἑβραῖοι τὸν Ἰησοῦν, καὶ τὸν ἐσταύρωσαν ἐ - πειδὴ τοὺς εἶπε τὴν Ἀλήθειαν, ὅτι εἶναι Προαιώνιος: «Πρὶν Ἀβραὰμ γε νέσθαι ἐγώ εἰμι»(ἰωάν. Η 58) καὶ πάλιν, «ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα» (Λουκ. Ι 18) καὶ πάλιν, «Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; Τίνος υἱός ἐστι; Λέγουσιν αὐτῷ τοῦ Δαυίδ. Λέγει αὐτοῖς πῶς οὖν Δαυὶδ ἐν Πνεύματι ΚΥΡΙΟΝ αὐτὸν καλεῖ λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπό διον τῶν ποδῶν σου; Eἰ οὖν Δαυὶδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς Υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;» (Ματθ. ΚΔ καὶ Λουκ. Κ 41-44) καὶ ἀλλοῦ, «Ἐγὼ καὶ ὁ Πα - τὴρ ἕν ἐσμεν. Ἐβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν... περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε, ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν Θεόν» (Ἰωάν. Ι 30-33). Πῶς δὲν εἶναι Προαιώνιον Πρόσωπον τὸ «Ἐγὼ» τὸ ὁποῖον ὑπάρχει πρὶν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ; Πῶς δὲν εἶναι Προαιώνιον τὸ «Ἐγὼ» τὸ ὁποῖον ἐθεώρει τὸν Σατανᾶν νὰ πίπτει ὡς ἀστραπήν; Πῶς δὲν εἶναι Προαιώνιος ὁ Χριστὸς τὸν ὁποῖον ὁ Δαυὶδ καλεῖ Κύριον ; Πῶς δὲν εἶναι Προαιώνιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Θεὸς Ἀληθινός; Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἔχει Πατέρα τὸν Θεὸν Πατέρα, πότε τὸν ἐγέννησεν ὁ Πατήρ, ἐὰν ὄχι Προαιωνίως; Ὅποιος ἀκολουθεῖ τοὺς συγχρόνους Αἱρετικοὺς Χριστομάχους εἰς τὴν ἄρνησιν τῆς Προαιωνιότητος τοῦ Προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ συμπορεύεται μετὰ τῶν Ἑβραίων Σταυρωτῶν, σταυρώνει τὸν Ἰησοῦν ὡς βλάσ φημον, καὶ δὲν ἔχει οὐδεμίαν μερίδα εἰς τὴν Προαιώνιον Βασιλείαν τοῦ Προαιωνίου Βασιλέως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ Συναξάριον τοῦ Μεγάλου Σαββάτου: Τῷ Ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν Θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.

13 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn Στίχοι: Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία. Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν. Ὁ ταφεὶς καὶ καταβὰς εἰς ᾍδην ἀποκαλεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν. Ἂς ἔχει ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Ἰησοῦς, ἡ Μία Ὑπόστασις τῆς Σαρκός Του καὶ τῆς Θεότητός Του εἶναι Θεαρχική. Διὰ τοῦτο καὶ εἶναι Θεόσωμος ἡ Ταφὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θεοῦ τὸ Σῶ μα ἐν τῷ Τάφῳ. Θεοῦ ἡ Ψυχὴ ἐν τῷ ᾍδῃ. Θεοῦ ἡ κοινὴ μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Ἄκτιστος Φύσις τοῦ Ἰησοῦ. Διότι ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι μία μή-προαιώνιος Ὑπόστασις, ἕνα κτίσμα τὸ ὁποῖον κάποτε δὲν ὑπῆρχε καὶ μετὰ ἦλθεν ἐκ τῆς ἀνυπαρξίας εἰς τὴν ὕπαρξιν. Ὁ Ἰησοῦς εἶ ναι αὐτὸς ὁ Προαιώνιος Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρὸς καὶ ὄχι ΑΛΛΟΣ. Διὰ ποῖον λόγον νὰ ἀκολουθήσωμε τοὺς Ἑβραιόφρονας Νέους Χριστο - μάχους καὶ νὰ κηρύξωμε μή-προαιώνιον πρόσωπον τὸν Ἰησοῦν, ὅταν ἡ Ταφή Του εἶναι Θεόσωμος; Ὅταν τὸ Σῶμα Του εἶναι Θεοϋπόστατον; Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Δοτὴρ τῆς ζωῆς καὶ ἡ Αὐτοζωΐα; Διὰ νὰ καταδικασθῶμεν εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον; Μὴ γένοιτο. Τὸ Συναξάριον τοῦ Πάσχα: Τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, αὐτὴν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Χριστὸς κατελθὼν πρὸς πάλην ᾍδου μόνος Λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα. Ἀνέστη ἐξ ἰδίας Αὐτοῦ Δυνάμεως ὁ Ἰησοῦς Χριστός, νικήσας τὸν ἑαυτοῦ θά νατον καὶ κατατροπώσας τὴν δύναμιν τοῦ θανάτου ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. Οὐδὲν μή-προαιώνιον ὂν κατήγαγε ποτὲ νίκην ἐναντίον τοῦ ἰδικοῦ του θανάτου. Δὲν ἦλθεν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ὁ Χριστός, ἀλλὰ εἶναι Προαιώνιον ὄν, εἶναι Ὁ ὬΝ, καὶ δι αὐτὸ ἐνίκησε τὸν θάνατον. Διὰ τοῦτο καὶ ἀποκαλεῖται Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ προσκυνεῖται λατρευτῶς ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Δὲν θὰ ἀκολουθήσωμε τοὺς Ἑβραιόφρονας Νέους Χριστομάχους - Θεομάχους εἰς τὴν ἄρνησιν τῆς Προαιωνιότητος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ θὰ ἀνταποκριθῶμεν ἐκ καρδίας εἰς τὸ κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας νὰ προσκυνήσωμε «τὸν πρὸ ἡλίου Ἥλιον, δύναντα ποτὲ ἐν τάφῳ» (Οἶκος ΣΤ ὡδῆς, Κυριακὴ τοῦ Πάσχα) καὶ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Χριστὸν τὸν Ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν. (Εὐχὴ Ἀπολύσως Ἀναστασίμων ἡμερῶν).

14 - 14- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ Τὸ Συναξάριον τῆς Ἀναλήψεως: Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Πέμπτῃ τῆς ἕκτης Ἑβδομάδος ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν Ἀνάληψιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στίχοι: Ἐκ δεξιᾶς καθίσας Πατρικῆς Λόγε, Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. Δὲν σφάλλομε δογματικῶς ὅταν ἀναγνωρίζωμεν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Ἄναρχος Υἱὸς καὶ Λόγος. Δὲν τοποθετοῦμε τὸν Χριστὸν εἰς τὴν θέσιν τοῦ Λόγου διότι ὁ Χριστὸς ΕΙΝΑΙ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος. Οὔτε ὑπάρχουν δύο Χριστοί. Ὁ Ἐνανθρωπήσας Λόγος, ὁ Παθὼν καὶ Θανὼν ὡς ἄνθρωπος Λό - γος, ὁ ἐν Σώματι Ἀναστὰς καὶ Ἀναληφθεὶς Λόγος, ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Προαιωνίου Πατρός, εἶναι ὁ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς διδασκόμεθα ὅτι αἱ λέξεις Κύριος καὶ Θεὸς εἶναι ταυτόσημοι, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς πολλάκις ἐν Αὐτῇ ἀποκαλύπτει λέγων, «Ἐγὼ εἰμὶ Κύριος ὁ Θεός». Ποτὲ δὲν συνέβη τὸ ἀνόητον τῶν Αἱρετικῶν Χριστομάχων ἀπαίτημα, νὰ καταστῇ μή-προαιώνιος ὁ Προαιώνιος. Διὰ τοῦτο μελλωδοῦσα τὸ Ὀρθόδοξον Δόγμα ἡ Ἐκκλησία ψάλλει: «Ὁ προαιώνιος Θεὸς καὶ Ἄναρχος, ἥνπερ ἀνείληφε φύσιν ἀνθρώπειον, Θεοποιήσας μυστικῶς σήμερον ἀνελήφθη...» (Κάθισμα Ὄρθρου Ἑορτῆς) Τὸ ὁμόθρονον τοῦ Λόγου καὶ τοῦ Πατρὸς δὲν ἐσαλεύθη ὅταν ἐνηνθρώ - πησεν ὁ Λόγος. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ποτὲ δὲν ἔλειψε ἀπὸ τὸν Θρόνον τῆς Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος. Ἡ πρόσληψις τῆς Σαρκός, τῆς κτιστῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, δὲν ὑπεβίβασε τὸν Προαιώνιον Λόγον εἰς μή-προαιώνιον Χριστόν, οὔτε ἐμείωσε τὴν Ἁγίαν Τριάδα εἰς Δυάδα, οὔτε μετέτρεψε τὴν Ὁμοούσιον Ἁγίαν Τριάδα εἰς Ἀνομοούσιον θεότητα Δύο Προαιωνίων καὶ Ἑνὸς μή-προαιωνίου Προσώπου. Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω ἐλπίζομεν μετασχεῖν τῆς Ἀ κτίστου καὶ Προαιωνίου Δόξης καὶ Χάριτος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀχρόνως ἐκλάμψαντος ἐκ τοῦ Προανάρχου Πατρὸς καὶ ἐν χρόνῳ πληρώσαντος τὴν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ Οἰκονομίαν διὰ τὴν τῶν ἀνθρώπων κατὰ Χάριν Θέωσιν. Αὐτῷ τῷ Προαιωνίῳ καὶ χρόνῳ Ἀνάρχῳ Θεανθρώπῳ, τῷ Κυρίῳ καὶ Θεῷ καὶ Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, πρέπει πᾶσα Δόξα, Τιμή, Προσκύνησις καὶ Λατρεία, σὺν τῷ Ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Συναϊδίῳ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

15 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΕΙΣ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΝ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ 5/ Ἡ ἐπὶ ἕνα αἰῶνα προετοιμαζομένη Σύνοδος τῶν Οἰκουμενιστῶν, διαδικα - σία πρωτοφανὴς εἰς τὰ Ἐκκλησιαστικὰ χρονικά, ἐπρόκειτο νὰ λάβῃ χώραν εἰς τὴν Κων/πολιν, ἀλλὰ λόγῳ δι πλω ματικῆς κρίσεως μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ρωσίας, ὡρίσθη τελικῶς νὰ πραγμα το ποιηθῇ εἰς τὴν Διορθόδοξον Ἀκα δη μίαν Κρή της, εἰς τὸ Κολυμπάριον Χανίων, ἀπὸ Ἰουνίου 2016 (Ν.Η.). Αὐτὴ θὰ ὀνομα - σθῇ «Ἁγία καὶ Με γάλη Σύνο δος» καὶ θὰ ἀσχοληθῇ μὲ πολὺ λίγα θέματα. Ἡ ἰδέα τῆς συγκλήσεως αὐτῆς τῆς Συνόδου ἐτέθη ἐπισήμως εἰς τὸ Οἰκου - μενιστικὸν Συνέδριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1923 ἀπὸ τὸν Μασόνον Πατριάρχην Κων/πόλεως, Μελέτιον Μεταξάκην, ὁπότε καὶ ὑπεβλήθη ἕνας πρῶτος κατάλογος θεμάτων. Μέχρι τὴν Διάσκεψιν τῆς Ρόδου ἐπὶ Ἀθηναγόρα τὸ 1961, τὰ προταθέντα θέματα ἀνῆλ θον εἰς 105, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ ἀφαιρέσεις καὶ συγ χωνεύσεις καὶ ἀδυναμίες τῶν προπα - ρασκευαστι κῶν Ἐπιτροπῶν νὰ συμ φωνήσουν ἐπὶ τῶν πρὸς ὑπογραφὴν κειμένων, παρέμειναν 10, καὶ αὐτὰ μό νον ἕως τὰ μέσα τοῦ τρέχοντος Ἰα νουα ρίου, ὁπότε περιωρίσθησαν εἰς 6 μόνον. Τὰ ἕξ θέματα τοῦ τελικοῦ καταλόγου εἶναι τὰ ἑξῆς: 1) Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ Τρόπος Ἀνακηρύξεως Αὐτοῦ 2) Ἡ Ὀρθόδοξος Διασπορά 3) Ἡ Σπουδαιότης τῆς Νηστείας καὶ ἡ Τήρησις Αὐτῆς Σήμερον 4) Τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου καὶ τὰ Κωλύματα Αὐτοῦ 5) Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ - κλησίας εἰς τὸν Σύγχρονον Κόσμον 6) Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν Κόσμον. Ἀξιοσημείωτον εἶναι ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἀπεσύρθησαν ἐκ τοῦ τελικοῦ καταλόγου ὡς ἀκανθώδη εἶναι ἀποκαλυπτικὸν τῶν προθέσεων καὶ τοῦ προγράμματος τῶν Ἀντιχρίστων καὶ Ἀ - θέων Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι προσ ποι - οῦν ται τοὺς Ὀρθοδόξους Ἐκ κλησιαστικοὺς ταγούς. Τὰ ἀποσυρθέν τα κείμενα ἀφοροῦν εἰς τὰ ἑξῆς θέματα: α) Τὸ Αὐ - τοκέφαλον καὶ ὁ τρό πος ἀνα κη ρύξεως αὐτοῦ β) Τὰ Δίπτυχα γ) Συμ βο λὴ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδό ξων Ἐκ κλησιῶν στὴν ἐπικράτηση τῶν χριστιανικῶν ἰδεωδῶν τῆς εἰρήνης, τῆς ἐλευ θερίας, τῆς ἀ - δελφοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν λαῶν καὶ ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καὶ ἄλλων διακρίσεων δ) Τὸ κοινὸν Ἡμερολόγιον καὶ ὁ κοι νὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα. Ἐκ τῶν ἀνωτέρω θεμάτων, τὸ α καὶ τὸ β εἶναι Διοικητικῆς φύσεως καὶ ἐσω - τε ρικῆς ἱεραρχίας τῶν Τοπικῶν Ἐκκλη - σιῶν. Τὸ γ ἀποτελεῖ ἀντιγρα φὴν τῆς Μασονικῆς ἰδεολογίας καὶ συγχωνεύθηκε μὲ τὸ πρὸς ὑπογραφὴν 5ον ἀνωτέρω. Τὸ δὲ δ παραπέμπει εἰς τὴν Δια - βόητον Αἱρετικὴν ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ τοῦ 1920, ἡ ὁποία, ὡς Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διέπει οὐσιαστικῶς καὶ τὴν Σύνοδον τοῦ 2016.

16 - 16- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ

17 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 17-

18 - 18- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ

19 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 19-

20 - 20- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ (Ἐκ τοῦ Ἀρχείου τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ.) ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ (ΒΑΡΥΚΟΠΟΥΛΟΥ) ΤΗΣ Ὑπάρχουν Ἱστορικοὶ Σταθμοὶ εἰς τὴν Πορείαν τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ἔλαβον χώραν Σχίσματα, καὶ εἶναι ἀπαραίτητον νὰ γνωρίζῃ κα νεὶς ποῖοι εἶναι οἱ Σχισματικοὶ ἢ Αἱρετικοί, καὶ ποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολι κή, καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὴν αὐθεντίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοὺς Κατεδίκασε καὶ Ἀναθεμάτισεν. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον προσφάτους Ἱστορικοὺς Σαθμοὺς ἐσημειώθη τὸ 1924, ὅταν μὲ τὴν Ἀντικανονικὴν καὶ Πραξικοπηματικὴν Ἐπιβολήν, τοῦ Πανορθοδόξως Καταδικασθέντος καὶ Ἀναθεματισθέντος Νέου Παπικοῦ Ἡμερο λογίου, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, κατέστη Σχισματική, καὶ διὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοι - νωνίας μετ αὐτῆς κατέστησαν Σχισματικαὶ καὶ αἱ ἄλλαι κατὰ τὴν Ἀνατο - λὴν Τοπικαὶ Ἐκκλησίαι καὶ Πατριαρχεῖα, εἴτε ἀκολου θοῦν τὸ Νέον εἴτε τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον. Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστια νοὶ οἱ ὁποῖοι ἠρνήθησαν νὰ γίνουν Νεοημερολογῖται, δὲν ἠκολού θησαν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Σχίσμα καὶ τὸ Ἀνάθεμα καὶ ὠργανώθησαν εἰς Κοινότητας Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἔπειτα ἀπὸ 11 ἔτη, τὸ 1935, προσῆλθον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν 3 Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀπεκήρυξαν τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν ὡς Σχισματικὴν καὶ ὡς στερουμένην τῆς Θείας Χάριτος εἰς τὰ Μυστήριά της. Ἡ Ἀποκήρυξις ἔγινε δημοσίως ἐνώπιον χιλιάδων λαοῦ, καὶ ἐγγράφως εἰς τὸν ἡμερήσιον τύ πον τῶν Ἀθηνῶν, καθὼς καὶ μὲ κοινοποίησιν διὰ Δικαστικοῦ Κλητῆρος πρὸς τὴν Σύνοδον τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατόπιν αὐτοῦ οἱ 3 προσελθόντες προέβησαν εἰς χειροτονίας 4 Ἐπισκόπων. Ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία καθήρεσε καὶ τοὺς 3 χειροτονήσαντας καὶ τοὺς 4 χειροτονηθέντας Ἐπισκόπους. Τότε, ὁ Ζακύνθου ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν. Δύο ἐκ τῶν χειροτονηθέντων, ὁ Πολύκαρπος Λιώσης καὶ ὁ Χριστόφορος Χατζῆς, ἐδέχθησαν τὴν καθαί - ρεσίν των καὶ τὸν ὑποβιβασμόν των εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἱερέως, γενό μενοι πάλιν Νεοημερολογῖται. Οἱ δὲ Δημητριάδος Γερμανὸς καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ἀνεκάλεσαν τὴν ἀρχικήν των Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν

21 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn καὶ ἐφεῦρον τὴν διπλωματικὴν θεωρίαν τοῦ Δυνάμει καὶ Ἐνεργείᾳ, δηλαδή, ὅτι οἱ Νεοημερολογῖται εἶναι μόνον Δυνάμει Σχισματικοὶ καὶ ὄχι Ἐνεργείᾳ Σχισματικοί, ἀναγνωρίζοντες οὕτω Θείαν Χάριν εἰς τὰ Μυστήρια τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν ἀρχικὴν Ὁμολογίαν τῶν Γ.Ο.Χ. παρέμεινον μόνον ὁ Κυκλάδων Γερμανὸς (Βαρυκόπουλος) καὶ ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος (Καρπαθάκης), οἱ ὁ - ποῖοι ἀπεκήρυξαν δημοσίως τοὺς ἐξομώσαντας διὰ ἐπισήμων Ἐγκυκλίων. Μία ἐκ τῶν Ἐγκυκλίων αὐτῶν, τοῦ Μητροπολίτου Κυκλάδων Γερμανοῦ, εἶναι ἡ κατωτέρω παρατιθεμένη διὰ πρώτην φοράν αὐτουσίως διὰ τὴν Ἱστορίαν, ἐκδοθεῖσα τὴν Εἰς αὐτὴν περιέ χονται καὶ δύο παλαιότεραι Ἐπιστολαὶ τοῦ ἰδίου, ἀπὸ καὶ ἀπὸ , πρὸς τοὺς τέως Ὀρθοδόξους Μητροπολίτας, τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν (Μαυρομάτην) καὶ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον (Καβουρίδην). Ὅλον τὸ τετρασέλιδον κείμενον τῆς Ἐγκυκλίου εἶναι ἀποκαλυπτικόν, ἀλλὰ ἀξίζει νὰ ἐπισημάνωμε τὰ ἑπόμενα τρία ἀποσπάσματα: 1) Εἰς τὴν ἀπὸ Ἐγκύκλιον, ὁ Κυκλάδων Γερμανὸς γράφει ὅτι οἱ τέως Δημητριά δος Γερμανὸς καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος «...κατήχθησαν εἰς τὴν αὐτὴν τάξιν τῶν Αἱρετικῶν Νεοημερολογιτῶν, τῶν ὁ ποίων ἀποδέχονται τὰ μὲν μυστήρια ὡς ἔγκυρα, ἀρνοῦνται δὲ νὰ χαρακτηρίσουν ὡς Σχισματικὴν τὴν ὑπὸ τὸν Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον λεγομένην Ἐκκλησίαν...» 2) Εἰς τὴν ἀπὸ Ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Δημητριάδος Γερμα - νὸν (Μαυρομάτην) καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον (Καβουρίδην) ὁ Κυκλάδων Γερμανὸς γράφει: «Δέχεσθε δὲ καὶ κηρύσσετε ἐπ Ἐκκλησίαις ὡς νόμιμον τὴν ὑπὸ τὸν παρανόμως γενόμενον Ἐπίσκοπον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον Ἐκ κλησίαν; Ἀλλὰ τότε δὲν εἶσθε Ἀρχιερεῖς, ἀλλ ἁπλοὶ Μοναχοί, καὶ πρέπει νὰ δεχθῆτε τὴν καθαίρεσιν Ὑμῶν...» 3) Εἰς τὴν ἀπὸ Ἐπιστολήν του, ἀπαντῶν εἰς τὴν ἀπὸ 8/ Ἐπιστολὴν τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὁ Κυκλάδων Γερμανὸς γράφει: «Ἡ ὑφ Ὑμῶν ἀναγνώρισις τῆς Σχισματικῆς καὶ Αἱρετικῆς ὑπὸ τὸν Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον Ἐκκλησίας... οὗ συνέπειαι εἰσίν, ἡ ἀναγνώρισις τῶν Καθαιρετικῶν αὐτῆς Ἀποφάσεων, δυνάμει τῶν ὁποίων, εἰς Μοναχοῦ τάξιν κατάγεσθε... ἡ ἀναγνώρισις ὡς ἐγκύρων τῶν ὑπὸ τῶν Αἱρετικῶν Νεοημερολογιτῶν Ἱερέων τελουμένων Μυστηρίων (ἁγ. Βαπτίσματος, ἁγ. Μύρου κ.λπ.) καίπερ ρητῶς ἐπὶ ποινῇ καθαιρέσεως οἱ Κανόνες ἐπιτάσσουσι τὴν μὴ ἀποδοχὴν τούτων...»

22 - 22- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ

23 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn - 23-

24 - 24- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ

25 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn Ἐκ τοῦ Ἀρχείου τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ. ἕτερον Ἱστορικὸν Στοιχεῖον Εἰς τὰς ἑπομένας δύο σελίδας παρατίθεται αὐτούσιον διὰ πρώτην φοράν, ἕτερον Ἱστορικὸν Ἔγγραφον, ἡ ἀπὸ Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος τῶν Ἐπισκόπων, Κυκλάδων Γερμανοῦ καὶ Βρεσθένης Ματθαίου. Σχόλια εἰς τὸ τέλος τῆς Ἐγκυκλίου.

26 - 26- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ

27 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ: Ἡ ἀπὸ Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος τῶν Ἐπισκόπων, Κυκλάδων Γερμανοῦ καὶ Βρεσθένης Ματθαίου, εἶναι σημαντικὴ διὰ πολλοὺς λόγους, ἀλλὰ ἐδῶ θὰ τονίσωμεν μόνον τρεῖς: 1) Οἱ δύο Ἀρχιερεῖς ὁμοφρονοῦν ὡς πρὸς τὸ τί πιστεύει ἡ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., δηλαδή, εἰς ἀντιδιαστολὴν πρὸς τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν καὶ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, πιστεύει ὅτι κάθε Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἐδέχθη τὸ Νέον Παπικὸν Ἡμερο λόγιον ἢ τελεῖ εἰς πνευματικὴν ἐπικοινωνίαν μὲ τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν, δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος ἀλλὰ Σχισματική, ἀκόμη καὶ ἂν ἀκολουθῇ τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον. 2) Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Πρωθιερέως π. Εὐγενίου Τόμπρου ὡς Πρωτοσυγκέλλου καὶ ἡ εἰς αὐτὸν ἀνάθεσις τῆς εὐθύνης διὰ τὴν διεκπεραίωσιν Συνοδικῶν ὑποθέσεων σημαίνει, α ) ὅτι οἱ Ἀρχιερεῖς τὸν ἔκρινον ἀξιόπιστον καὶ διὰ τὸν χαρακτῆρα του καὶ διὰ τὰ Ὀρθόδοξα φρονήματά του, καὶ β ) δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ ἀποδοθῇ εὐθύνη διὰ τὸ Σχίσμα τοῦ 1937, ὅπως θέλουν νὰ κάνουν οἱ Φλωριναῖοι καὶ ὅποιοι ἄλλοι, διότι τότε δὲν εἶχεν ἀκόμη προσέλθει εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ὁ π. Εὐγένιος. 3) Ἡ σφραγὶς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος εἰς τὸ τέλος τῆς Ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἔμβλημα τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπότε οἱ Αἱρετικοὶ Νεο εικονομάχοι, οἱ βλασφημοῦντες τὴν ἱερὰν αὐτὴν εἰκόνα ὡς Αἱρετικὴν ἢ Λατινικὴν ἢ Εἰδωλολατρικήν, μέμφονται καὶ τὴν Ἐκκλη σίαν Γ.Ο.Χ. ἐκ τῆς ὁποίας προῆλθον οἱ ἴδιοι, ὡς Αἱρετικὴν ἢ Εἰδωλολατρικήν, ὁπότε δὲν μποροῦν νὰ ἰσχυρίζωνται ὅτι ἔχουν λάβει παρ αὐτῆς Ὄρθόδοξον Βάπτισμα ἢ Ὀρθόδοξον Χειρο - τονίαν, καὶ εἶναι καὶ αὐτοὶ Εἰδωλολάτραι καὶ Αἱρετικοί, καὶ ὄχι Ὄρθόδοξοι Χριστιανοί, καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀναζητήσουν καὶ νὰ εὕρουν ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

28 - 28- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Α Ε Τ Ο Υ Σ Τὰ Ἡμερολόγια τοῦ ἔτους 2016 εἶναι ἀφιερωμένα εἰς τὸν ὁσιακὸν Ἀγωνιστὴν καὶ προφητικὸν Διδάσκαλον τοῦ Γένους, ΜΟΝΑΧΟΝ ΚΟΣΜΑΝ ΦΛΑΜΙΑΤΟΝ ( ), ἐπὶ τῇ ἐπικειμένῃ ἐκπληρώσει τῆς προρρήσεώς του ὅτι, οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἀληθείας ἐργάζονται «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκου μενικῆς Συνόδου ἡ Κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας» (Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, 1849, σελ. 99). Τοῦτο ἐπίκειται διότι προετοιμάζεται ὑπὸ τῶν Παν - αιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν διὰ τὸ 2016 «Πανορθόδοξος» λεγομένη «Σύνοδος» εἰς τὴν Κρήτην, ἡ ὁποία ἔχει ὅλας τὰς προδιαγραφὰς νὰ νομοθετήσῃ τὴν ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ἡ Ἑβραιο-Σιωνιστικὴ αὐτὴ Σύναξις τῆς Κρήτης θέλει νὰ ἐπσημοποιήσῃ τὴν ἅρσιν ὁρίων αἰωνίων, ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων θεσπι - ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν Ε ΤΟΤ ΟΣ Δ Ι Σ Ε Κ Τ Ο Ν Καταργοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Οἱ ῥαδιοῦργοι Ἀγγλικανοί, οἱ ἐπί - βουλοι Λουθηροκαλβῖνοι, καὶ οἱ Σατανολάτρες Μασόνοι ἀπεργάζονται συστηματικῶς τὴν νοθείαν, τὴν πλάνην, τὴν Αἵρεσιν, καὶ τὴν δια φθοράν, «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκου μενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας». Αὐτὸ προεῖπε τὸν 19ον αἰῶνα ὁ ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Σωτηρίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους ἕως θα - νάτου ἀγωνισθεὶς Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὁσιακὸς καὶ μαχητι κὸς Δι δάσκαλος τοῦ Γένους, ΚΟΣΜΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ὁ ΦΛΑ- ΜΙΑΤΟΣ ( ). Ἄνω: Ἡμερολόγιον Τσέπης 2016 ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΔΙΣΕΚΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2016 σθέντων, νὰ διακηρύξῃ ἐπισήμως τὴν πνευματικήν, λειτουργικήν, ἐκ κλησιαστικὴν ἀναγνώρισιν ὅλων τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Αἱρετικῶν ὡς μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θε οῦ, νὰ ἀποκηρύξῃ ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ ὡς ἐπικινδύνους διὰ τὴν Εἰρήνην ὅσους ἀρνοῦνται τὴν μετὰ τῶν Αἱρετι κῶν κοινωνίαν, καὶ νὰ μεταρρυθμίσῃ τὸν Μοναχισμόν, τὸν Ἱερατικὸν βίον, τὰς Νηστείας, τὸν Γά - μον, τὴν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Λειτουρ - γικὴν Τάξιν. Κάτω: Ἡμερολόγιον Τοίχου 2016 ΑΝΩ: Ὁ Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἀγωνιστὴς Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος ( ), εἰς τὰς φυλακὰς τοῦ Ρίου Πατρῶν. ΚΑΤΩ: Τὸ Φρούριον «Ἀράπης» εἰς τὸ Ρίον τῶν Πατρῶν, ὅπου ἐφυλακίσθη καὶ ἐδολοφονήθη ὁ Ὁμολογητὴς τῆς Πίστεως Μοναχὸς Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Ε Ν Ο Ν Εἰς τὸν ὁσιακὸν Ἀγωνιστὴν καὶ προφητικὸν Διδάσκαλον τοῦ Γένους, ΜΟΝΑΧΟΝ ΚΟΣΜΑΝ ΦΛΑΜΙΑΤΟΝ ( ), ἐπὶ τῇ ἐπικειμένῃ ἐκπληρώσει τῆς προρρήσεώς του ὅτι, οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἀληθείας ἐργάζονται «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ Κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας». (Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, σελ. 99.) Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν Δ Ι Σ Ε Κ Τ Ο Υ Ε Τ Ο Υ Σ ΕΚΔΟΤΗΣ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: Κωνσταντινουπόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

29 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn T Ω N A Π O T H N M Y Σ T H P I A K H N Z Ω H N M E Λ Ω N T H Σ E K K Λ H Σ I A Σ T O Y Θ E O Y Κατὰ τὴν παροῦσαν περίοδον, ἐτελέσθησαν ἀπὸ τὸν Παναγιώτατον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομον αἱ κάτωθι Βαπτίσεις: Τὴν 3ην Ἰανουαρίου 2016, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Μεσορράχης Λαρίσης, ἐβαπτίσθη ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἐμμανουὴλ Σάκκα καὶ τῆς Χαρικλείας Σίηλντς. Ἀνάδοχος ἦτο ὁ Χρῆστος Σάκκας καὶ τὴν ὠνόμασε Μαρία. Τὴν 21ην Φεβρουαρίου 2016 εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Θεσσαλονίκης, ἐβαπτίσθη ὁ υἱὸς τοῦ Νικολάου Παπαδοπούλου καὶ τῆς Μαρίας Τσολερίδου. Ἀνάδοχος ἦτο ἡ Ἰορδάνα Τηρεκίδου καὶ τὸν ὠνόμασε Φίλιππον.

30 - 30- KHPY EKK H IA OP O O øn Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΔΗΜ. ΔΟΥΜΠΑΚΗΣ Ὁ ἀδελφὸς Εὐθύμιος ἐγεννήθη τὴν εἰς Ἀθήνας ἐκ τοῦ Δημητρίου καὶ τῆς Ἄννης, καταγομένων ἐκ Κωνσταντινουπόλεως. Τὴν παιδικὴν καὶ ἐφηβικήν του ἡλικίαν ἔζησεν εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν, εἰς καιροὺς πολέμου, μετερχόμενος διαφόρους τρόπους ἐπιβιώσεως διὰ τὸν ἑαυτὸν του καὶ τὴν οἰκογένειάν του. Τὸ 1947 ἐνυμφεύθη τὴν Βασιλικὴν Μπιστόλα ( 2006), καὶ ἀπέκτησαν 3 τέκνα ἐκ τῶν ὁποίων ἐν ζωῇ εὑρίσκονται αἱ δύο θυγατέρες των. Εἰς τὴν ζωήν του ὑπῆρξεν ἐργατικός, τίμιος, καλὸς πατέρας καὶ σωστὸς οἰκογενειάρχης. Εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν προσῆλθε τὸ 1975 μὲ τὴν ἀγαθὴν προτροπὴν καὶ προσ - ευχὴν τῆς συζύγου του Βασιλικῆς, τῶν Πνευματικῶν Πατέρων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καθώς καὶ Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν, τοὺς ὁποίους φιλοξενοῦσαν καὶ διακονοῦ - σαν ἀόκνως εἰς τὴν οἰκίαν των, ὅταν αἱ δύσκολες περιστάσεις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἀγῶνος τὸ καλοῦσαν. Ἠργάσθη καὶ εἰς τὸ Γεώργιον τοῦ Κυρίου, διατελέσας ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν Ἐπίτροπος εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἡλιουπό λεως, προσφέρων τὰς ὑπηρεσίας του μὲ ζῆλον καὶ ἀκρίβειαν. Τὸ τελευταῖον ἔτος τῆς ζωῆς του ἐνόσησεν, καὶ νοσηλευθεὶς ὑπέμεινεν ἀγογγύστως τὴν ἀσθένειάν του. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ἐφοδιασμένος μὲ τὰ πνευματικὰ Μυστηριακὰ ἐφόδια, πλήρης ἡμερῶν, τὴν Τετάρτην, Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία καὶ ἡ Ταφή του ἐγένοντο ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, κ. Χρυσο - στόμου, εἰς τὸ Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, εἰς Ντάρδεζαν Κερα - τέας Ἀττικῆς, ὅπου καὶ ἐκκλησιάζετο τελευταίως. Ἡ μνήμη του ἄς εἶναι αἰωνία. ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΥΡΙΤΖΙΚΗ Τὴν Παρασκευήν, 13/ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ Ἐλισάβετ Κυριτζίκη, κάτοικος Ναούσης, Ἠμαθίας. Ἡ ἀδελφὴ Ἐλισάβετ ἐγεννήθη εἰς τὴν Νάουσαν τὸ 1921 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Παντρεύτηκε τὸν Γεώργιον Κυριτζίκην καὶ ἀπέκτησαν τέσσερα τέκνα, τὴν Ἑλένη, τὸν Βασίλειον, (ἀπεβίωσεν Ὀρθόδοξος εἰς ἡλικία 50 ἐτῶν), τὴν Ζωὴν καὶ τὸν Δημοσθένην (ἀπεβίωσεν εἰς βρεφικὴν ἡλικίαν). Εἰς ἡλικίαν 35 ἐτῶν ἐχήρευσεν, καὶ ἔκτοτε ἀφιέρωσε τὴν ζωὴν της εἰς τὴν ἀνατροφὴν τῶν τέκνων της.

31 Ἰανουάριος - Ἀπρίλιος 16 ἀρ. τεύχ KHPY EKK H IA OP O O øn Ὑπῆρξεν εὐσεβής, φιλακόλουθος καὶ ἀγαθοεργὸς ψυχή, ἄνθρωπος τῆς Χάριτος καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ Θεοῦ. Κύριον μέλημά της ἦτο ἡ εὐπρέπεια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων Ναούσης. Εἰς τοῦτο ἐπεδίδετο μὲ μεγάλην προθυμίαν καὶ ἐπιμέλειαν, ἕως τοῦ γήρατός της. Ἀπεβίωσε πλήρης ἡμερῶν, εἰς ἡλικίαν 95 ἐτῶν. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐτελέ - σθη εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Πάντων, ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπο - λίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου, καὶ ἡ ταφή της ἐγένετο εἰς τὸ Κοιμητήριον τῆς Ναούσης. Αἰωνία αὐτῆς ἡ μνήμη. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Τὴν 14ην Φεβρουαρίου 2016, ἡμέραν Σάββατον καὶ ὥραν 8ην πρωϊνήν, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἀδελφὸς Γεώργιος Γιαννακουλόπουλος, εἰς ἡλικίαν 74 ἐτῶν. Ὁ ἀπελθὼν ἐγεννήθη εἰς τὸ χωρίον Νεράϊδα Πύργου Ἠλείας, τὸν Μάρτιον τοῦ Ὑπηρέτησεν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἀστυνομίαν ὡς Ἀξιωματικὸς ἀπὸ τὸ ἔτος 1960, ἔχων λαμπρὰν σταδιοδρομίαν καὶ ἐξαντλῶν εὐδοκίμως τὴν Ἱεραρχικὴν κλίμακα, ἀπεστρατεύθη μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ Ὑποστρατήγου. Καθ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ βίου του βοηθοῦσε, κατὰ τὸ δυνατόν, τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην συνανθρώπους του. Τὸ 1975 προσῆλθεν εἰς τὴν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἐνυμφεύθη τὴν Ἐλπίδα Μπόρτζαρη, μετὰ τῆς ὁποίας ἀπέκτησαν τρεῖς θυγατέρας, τὴν Εἰρήνην, τὴν Παναγιώταν καὶ τὴν Χρυσούλαν. Ἀπὸ τὸ 2006 καὶ ἐντεῦθεν, μετὰ ἀπὸ μίαν χειρουργικὴν ἐπέμβασιν, ἤρχισε νὰ κλονίζεται ἡ ὑγεία του. Ἀκολούθησαν πολλαπλαῖ ἐπεμβάσεις καὶ ταλαιπω - ρίαι τὰς ὁποίας ἐδέχθη μὲ ὑπομονήν. Τὸν Ἰούνιον τοῦ 2014 προσεβλήθη ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν τοῦ καρκίνου. Ταλαιπωρήθηκε πολὺ μὲ τὴν ἰατρικὴν ἀγωγὴν τῆς νόσου, ὑποβληθεὶς εἰς 33 χημιοθεραπείας, ἐμβολισμοὺς καὶ καθημερινὲς ἐπώδυνες ἐξετάσεις. Ἔδειξε ὑπομονὴ καὶ δυνάμωσε ἡ πίστις του εἰς τὸν Θεόν. Εἰς τὴν συνέχειαν νοσηλεύτηκε δι ἕνα ἀκριβῶς μῆνα, εἰς τὸ Ἀττικὸν Νοσοκομεῖον Ἀθηνῶν, ὅπου καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. Η ἐξόδιος Ἀκολουθία ἐψάλη εἰς τὸ Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Γεωρ - γίου, εἰς Ντάρδεζαν Κερατέας Ἀττικῆς, τὴν Δευτέραν Ἐκεῖ ἔγινε καὶ ἡ Ταφή του, ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, κ. Χρυσοστόμου. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ Γεωργίου.

32 Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑΜ καὶ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, «Ὁ ὬΝ», Ο ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ Θεοτόκος, ἡ Ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων, φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ἐπιγραφόμενον «ΙΣ ΧΣ Ο ΠΡΟΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΣ». (Φορητὴ εἰκών, Ξένου Διγενῆ, 1491 μ.χ., εὑρισκομένη εἰς τὴν Μονὴν Εἰσοδίων Μυρτιᾶς Θέρμου Αἰτωλοακαρνανίας.)