Συνέντευξη με τον ΧΡΗΣΤΟ ΦΛΟΥΡΗ - Γράφει η

Transcript

1 Ημερομηνία 31/03/2017 Μέσο Συντάκτης Link Κλειώ Τσαλαπάτη Συνέντευξη με τον ΧΡΗΣΤΟ ΦΛΟΥΡΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη Χρήστος Φλουρής Τον εξαίρετο Χρήστο Φλουρή τον πρωτογνώρισα συγγραφικά μέσα από το πρώτο μυθιστόρημά του, το υπέροχο «Ιφιγένειες». Η γραφή του είναι μεστή, περιεκτική, απέρριτη και καθηλωτική. Έκτοτε ακολούθησαν και άλλα, αντίστοιχα αξιόλογα έργα του, όπως το «Σπίθα», το «Marea», δύο ποιητικές συλλογές και το φετινό, νέο συγκλονιστικό μυθιστόρημα του συγγραφέα με τίτλο «Χάρτινες Μνήμες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό βιβλίο, με συναρπαστική πλοκή, αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, πολλές ανατροπές και αποκαλύψεις, για το οποίο θα ακολουθήσει σύντομα αναλυτική κριτική στο ιστολόγιό μας. Ευχαριστώ θερμά λοιπόν, τον αγαπητό συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε

2 ώστε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στην πορεία του νέου υπέροχου μυθιστορήματός του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του για να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον Χρήστο Φλουρή! 1) Αγαπητέ κ. Φλουρή, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, με τίτλο «Χάρτινες Μνήμες». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής; Κατ αρχάς να σας ευχαριστήσω θερμά για τη φιλοξενία και τις ευχές σας. Νομίζω ότι το έναυσμα για κάθε συγγραφέα είναι η ανάγκη έκφρασης και επικοινωνίας. Γι αυτό το λόγο ξεκίνησα να γράφω και νομίζω ότι για τον ίδιο λόγο συνεχίζω. Γράφω πολλά χρόνια αλλά μόνο τα τελευταία αποφάσισα να βγάλω κάτι προς τα έξω, ίσως επειδή δεν με κάλυπτε πλέον μόνο η έκφραση μέσω του γραπτού λόγου, αλλά επιθυμούσα και την επικοινωνία με τον αναγνώστη. 2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας; Η έννοια έμπνευση νομίζω ότι είναι κάτι αόριστο και πολλές φορές εντελώς συμπτωματικό και τυχαίο. Για μένα τουλάχιστον η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης είναι η καθημερινότητα και ο πάσχων άνθρωπος. Οι χαρακτήρες των βιβλίων μου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντιήρωες. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που θα μπορούσε να τους έχει συναντήσει ο οποιοσδήποτε στο οικογενειακό ή το κοινωνικό του περιβάλλον. Κινούνται σε γνώριμους σε μένα τόπους και μέσα σε μια ευδιάκριτη ιστορική πραγματικότητα την οποία πολλές φορές χρειάζεται να μελετήσω προκειμένου να είναι πειστικοί. 3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας; Πράγματι έτσι είναι. Εγώ έχω σπουδάσει ιστορία και αρχαιολογία, έχω εργαστεί ως αρχαιολόγος για αρκετά χρόνια και τώρα διδάσκω σε φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης. Η συγγραφή επομένως δεν είναι για μένα αυτοσκοπός ούτε την αντιμετώπισα ποτέ ως μέσο βιοπορισμού. Η

3 δουλειά μου και η συγγραφή είναι δύο εντελώς διακριτές δραστηριότητες, δεν τις μπερδεύω και δεν νομίζω ότι η μία επηρεάζει την άλλη, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό. 4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά; Νομίζω ότι σε κάθε βιβλίο υπάρχουν προσωπικά μου βιώματα. Ο τόπος που έχω μεγαλώσει, οι άνθρωποι με τους οποίους έχω συναναστραφεί, οι ιστορίες που έχω ακούσει, όλα έρχονται και μπαίνουν μόνα τους μέσα στις σελίδες χωρίς καν να το επιδιώκω. Έτσι που να πιστεύω εν τέλει πως κάθε βιβλίο είναι ένα ακόμη βήμα προς την αυτογνωσία. Πολλές φορές η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά επώδυνη και φυσικά δεν νομίζω ότι καταφέρνω να είμαι αντικειμενικός. 5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά θέματα, ακόμα και με την ποίηση, ενώ συνήθως η μυθοπλασία σας πλαισιώνεται από ιστορικό φόντο. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα; Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να γράφω ποίηση από τα χρόνια του δημοτικού ή του Γυμνασίου, και αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον γραπτό λόγο, ενώ η ενασχόληση με το πεζό ήρθε πολύ αργότερα. Στα έργα μου υπάρχει πάντα ένα ευδιάκριτο ιστορικό πλαίσιο το οποίο αποτελεί τον αόρατο πρωταγωνιστή της υπόθεσης, χωρίς ωστόσο τα βιβλία μου να είναι ιστορικά. Ως προς την βασική «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα, νομίζω ότι αυτή βρίσκεται μέσα του, στην αντίληψή του για τα πρόσωπα και τα πράγματα αλλά και γύρω του, στην πραγματικότητα που βιώνει ή έχει βιώσει. 6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται επιστημονικό υπόβαθρο για να γράψει κανείς ένα βιβλίο. Τι επιστημονικό υπόβαθρο είχε άραγε ο Μακρυγιάννης για να μας αφήσει ένα τόσο σημαντικό έργο, όπως είναι τα απομνημονεύματά του; Αυτό που μπορεί να προσφέρει το επιστημονικό υπόβαθρο σ έναν συγγραφέα είναι ίσως η πειθαρχία και η διάθεσή του να ψάχνει λίγο βαθύτερα τις καταστάσεις. Δεν ξέρω επίσης αν υπάρχει αυτό που λέμε έμφυτο ταλέντο, ή τουλάχιστον εγώ δεν το αποδέχομαι για τον εαυτό μου. Περισσότερο νομίζω μετράει η διάθεση για έκφραση και επικοινωνία, η συνέπεια και η σκληρή δουλειά και φυσικά ένας αξιοπρεπής

4 χειρισμός της γλώσσας. Η φαντασία και οι εμπειρίες φυσικά και παίζουν μεγάλο ρόλο και αποτελούν την κινητήριο δύναμη του συγγραφέα. 7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια; Για πρακτικούς και μόνο λόγους, εξαιτίας της δουλειάς, γράφω πάντα πολύ πρωινές ώρες. Ωστόσο δεν παύω να σκέφτομαι την υπόθεση των έργων μου καθ όλη την διάρκεια της ημέρας. 8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε; Όταν ολοκληρώνω ένα μυθιστόρημα συνήθως δε μου αρέσει. Δε μου είναι εύκολο να εκτιμήσω ο ίδιος αν αυτό που έχω γράψει είναι καλό ή όχι. Εξάλλου ένα βιβλίο είναι τόσο υποκειμενικό που ίσως να μην έχει και καμιά σημασία η δική μου γνώμη γι αυτό. Υπάρχουν ωστόσο κάποια πρόσωπα από το συγγενικό και το εργασιακό περιβάλλον τα οποία διαβάζουν πρώτα τα βιβλία μου, αλλά δεν τα εμπιστεύομαι απόλυτα καθώς έχω την υποψία ότι μεροληπτούν υπέρ μου. 9) Από τα μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά; Από τα μυθιστορήματά μου ξεχωρίζω τις «Ιφιγένειες». Όχι γιατί το θεωρώ πιο καλογραμμένο από τα άλλα, αλλά επειδή είναι το πρώτο μου και επειδή αναφέρεται σε μια αληθινή οικογενειακή ιστορία που μου δημιούργησε μεγάλη ένταση και έντονα συναισθήματα καθώς το έγραφα. 10) Ο συγγραφέας Χρήστος Φλουρής βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί; Φυσικά και διαβάζω πάντα για δική μου ευχαρίστηση και ψυχαγωγία, δυστυχώς όμως όχι όσο θα ήθελα λόγω έλλειψης χρόνου. Δεν νομίζω όμως ότι μπορεί κανείς να γράψει χωρίς να έχει

5 διαβάσει. Διαβάζω διαφορετικά είδη αλλά θα έλεγα ότι με έλκει περισσότερο η γήινη, ανθρωποκεντρική λογοτεχνία. Μου αρέσουν οι ιστορίες που ασχολούνται με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, τους ήρωες της ζωής και του μόχθου. 11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας; Θυμάμαι έντονα τα συναισθήματα που μου δημιούργησε «η Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη αν και όταν την πρωτοδιάβασα δεν μπορούσα ακόμη να καταλάβω την μεγαλειώδη γλώσσα του συγγραφέα. Θαύμασα ωστόσο το γεγονός ότι συμπάθησα την ηρωίδα παρ ότι εκείνη ήταν φόνισσα μικρών παιδιών κι αυτό χάρη στην άρτια ψυχογράφησή της από τον συγγραφέα. Ίσως τότε να έκανα την επιλογή μου ως προς την θεματολογία των μυθιστορημάτων μου. Σίγουρα όλα τα αναγνώσματα μας επηρεάζουν, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο, χωρίς όμως να μπορώ να αναφερθώ σε κάποια συγκεκριμένα πρότυπα. Θα ήταν εξάλλου σχεδόν ύβρις να ονομάσω ομότεχνούς μου συγγραφείς που θαυμάζω, όπως για παράδειγμα τον Καζαντζάκη. 12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς; Υπάρχουν πολλά αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς που θα ήθελα να είμαι στη θέση τους. Σας ανέφερα ήδη τον Παπαδιαμάντη και τον Καζαντζάκη από τους παλαιότερους, ενώ από σύγχρονους Έλληνες μου αρέσει η γραφή του Ξανθούλη, του Στεφανάκη, της Γαλανάκη, της Καρυστιάνη και πολλών άλλων. Υπάρχουν έργα τα οποία θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ, αλλά έχω μάθει να μη ζηλεύω ό,τι δεν φτάνω. 13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του; Νομίζω ότι οποιαδήποτε εμπειρία μπορεί να αξιοποιηθεί συγγραφικά. Μια από αυτές είναι και τα ταξίδια και πράγματι προτιμώ να τοποθετώ τους ήρωες μου σε μέρη που έχω επισκεφτεί ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο πειστικό το αποτέλεσμα. Έχει συμβεί ωστόσο να αναφερθώ και σε

6 τόπους που δεν έχω πάει ποτέ, όπως για παράδειγμα στη Σμύρνη, στο μυθιστόρημα «Σπίθα», όπου και προσπάθησα να αναπαραστήσω με την φαντασία μου την ατμόσφαιρα περισσότερο παρά την τοπογραφία. 14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να"πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει; Θεωρώ τον πειραματισμό απαραίτητο. Δεν νομίζω ότι ο συγγραφέας πρέπει να σκέφτεται ωφελιμιστικά, πώς δηλαδή θα πουλήσει. Θα επιθυμούσα να αρέσουν πάντα τα βιβλία μου και να μην απογοητεύσω κανέναν ποτέ, αλλά αυτό όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον, από την στιγμή που υπάρχουν φορές που απογοητεύω και τον ίδιο μου τον εαυτό. 15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας"τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας; Νομίζω ότι βασική λειτουργία ενός βιβλίου είναι να βάλει σε σκέψεις και να προβληματίσει τον αναγνώστη, να αφυπνίσει, όπως σωστά παρατηρείτε, την σκέψη του. Εξάλλου και η έννοια της λέξης ψυχαγωγία είναι πολύ βαθύτερη και ουσιαστικότερη από αυτό που έχει καταλήξει να σημαίνει ο όρος. Προσωπικά προσπαθώ να περάσω μηνύματα που αφορούν τον άνθρωπο, να προβληματίσω για ουσιαστικές αλήθειες και αξίες της ζωής, να δείξω πως τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας είναι άλλα, διαφορετικά από αυτά που μπορεί να μας προβληματίζουν καθημερινά. Δεν ξέρω αν το καταφέρνω, αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ. 16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα; Πιστεύω ότι συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να μείνει ανεπηρέαστος από την σύγχρονη πραγματικότητα. Αλλά χρέος ενός συγγραφέα είναι όχι απλώς να την αναπαράγει μέσα στο έργο του ή να περιγράψει αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Χρέος του είναι να δείξει έναν άλλο δρόμο στον αναγνώστη, να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του και την προσοχή του στα πιο σημαντικά θέματα της ζωής. Κι αυτό είναι ένα είδος φυγής που μπορεί να

7 αποβεί πολύ ουσιαστικό. Το θέμα δεν είναι να αλλάξουμε την οικονομική μας συμπεριφορά, αλλά να αλλάξουμε ως άνθρωποι, να αναπτύξουμε περισσότερο την συναισθηματική μας νοημοσύνη. 17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους; Το βιβλίο στη χώρα μας είναι νομίζω ένα από τα μεγάλα θύματα της οικονομικής κρίσης, από είδος πρώτης ανάγκης έχει γίνει είδος πολυτελείας. Θα επιθυμούσα ωστόσο αυτό να περιορίζεται μόνο στο εμπορικό κομμάτι κι όχι στη ανάγκη για διάβασμα η οποία θα μπορούσε να ικανοποιηθεί και χωρίς αγορά ενός βιβλίου. Το λογοτεχνικό βιβλίο έχει θέση στην εποχή της τεχνολογίας και μάλλον αποτελεί και αντίδοτο της. Πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουμε σχέση με νέους ανθρώπους και μάλιστα από τη θέση του δασκάλου, δεν πρέπει να χάνουμε ευκαιρία να προωθούμε το βιβλίο στη νέα γενιά. Αν καταφέρουμε έστω κι ένας μαθητής να αφήσει για λίγο το κινητό και να διαβάσει μερικές σελίδες, το κέρδος είναι μεγάλο και για τον ίδιο αλλά και για το μέλλον του βιβλίου. 18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή; Πάντα έχω τους ίδιους ενδοιασμούς όταν δίνω ένα βιβλίο προς έκδοση, όχι γιατί με ενδιαφέρει τόσο να πουληθεί όσο για το να διαβαστεί και να έχει κάτι να πει στους αναγνώστες. Η θεματολογία μπορεί να συμβάλλει στην αποδοχή αλλά σίγουρα δεν είναι το παν. Κάθε βιβλίο είναι πολυδιάστατο. Μπορεί να μην ικανοποιεί όλους η ιστορία ή η διαπραγμάτευσή της, ωστόσο θεωρώ μέγιστο κέρδος αν κάποιος αναγνώστης ξεχωρίσει έστω και μια παράγραφο, έστω κι αν τον εκφράσει μια μόνο γραμμή. 19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

8 Παρά το γεγονός ότι τον τίτλο του συγγραφέα δεν τον έχω αποδεχτεί για τον εαυτό μου αν και είχα την τύχη να δω κάποια βιβλία μου στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, θα ήθελα να πω σε όλους τους επίδοξους συγγραφείς να μην κάνουν εκπτώσεις, να μη γράφουν με σκοπό να πουλήσουν αλλά μόνο για να εκφραστούν. Και φυσικά να μη σταματήσουν ποτέ να διαβάζουν οι ίδιοι. 20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο μυθιστόρημά σας «Χάρτινες Μνήμες», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον; Να σας ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου για την φιλοξενία και για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας. Είναι νωρίς να μιλήσω για κάτι μελλοντικό αφού οι Χάρτινες Μνήμες μου έχουν μόλις αρχίσει το ταξίδι τους. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχουν αρκετά σχέδια για το μέλλον κι αυτό είναι από μόνο του σημαντικό. Σας ευχαριστώ πολύ. Βιογραφία Χρήστου Φλουρή: Ο Χρήστος Γ. Φλουρής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του, τη Θεοδώρα, και το γυμνάσιο και το λύκειο στο Πέραμα Μυλοποτάμου. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Ρεθύμνου και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Istituto Universitario Orientale στη Νάπολη της Ιταλίας. Ζει και εργάζεται στη

9 Σπάρτη. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Η ποιητική του συλλογή «Ενδόμυχα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χαραμάδα, ενώ από τις εκδόσεις Ανάτυπο το μυθιστόρημά του «Marea». Άλλα έργα του είναι τα μυθιστορήματα «Ιφιγένειες» και «Σπίθα» καθώς και η ποιητική συλλογή «Σχεδόν Αθόρυβα». Περισσότερες πληροφορίες για το συγγραφικό έργο του Χρήστου Φλουρή στο επίσημο προφίλ του στο site των εκδόσεων Διόπτρα: Μυθιστορήματα Χρήστου Φλουρή:

10 «ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ» (2017) Εκδόσεις: Διόπτρα Σελίδες: 320 Τιμή: 12,92 Υπόθεση Οπισθόφυλλου: «Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα, με ηρωίδα μια νέα γυναίκα που έρχεται αντιμέτωπη με το επώδυνο παρελθόν της και τολμά να διεκδικήσει την ευτυχία. Ανοίγοντας το άλμπουμ ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Όμως δεν σκέφτηκε να το κλείσει Εκείνο το άλμπουμ με τις χάρτινες μνήμες θα της θυμίσει ξανά τη σκληρή πλευρά της ζωής, που ένιωσε τόσο νωρίς τον εγκλεισμό στο ορφανοτροφείο, την εγκατάλειψή της από την ίδια της τη μητέρα, τα παιδικά χρόνια που της τα πήραν με τη βία. Το γλυκό νερό της αθωότητας που γλίστρησε μέσα από τα δάχτυλά της και δεν γυρνάει πίσω. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά... Η Χαρά θα τολμήσει. Και αυτό είναι το σημαντικότερο στη ζωή. Να τολμήσεις να αλλάξεις το πεπρωμένο σου. Έτσι, η νεαρή γυναίκα θα ριχτεί στο κυνηγητό των φαντασμάτων που τη στοιχειώνουν από το καλά κρυμμένο παρελθόν της, με σκοπό να βρει την εκδίκηση, την αγάπη, το πάθος και εντέλει την απόλαυση της λύτρωσης. Χάρτινες μνήμες, δεμένες με λαχτάρα για δικαιοσύνη κι ανάγκη για εξιλέωση, που όρισαν ζωές.»