ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Του Αριστείδη Τερζή, 11/6/2003

Transcript

1 1 ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Του Αριστείδη Τερζή, 11/6/2003 Η αναισθησία, η υποκρισία και το ψεύδος είναι χαρακτηριστικά των περισσότερων κυβερνήσεων (ίσως όλων, και σίγουρα της δικής μας «σοσιαλιστικής») αλλά στην εποχή μας μόνο μία διαθέτει αυτοκρατορία και για αυτό μας ενδιαφέρει πιο άμεσα. Με το θράσος της και αυτό της πειθήνιας αμερικάνικης διανόησης που την υπηρετεί και έχει καταλάβει τα ΜΜΕ, έφτασαν στο σημείο να διαμορφώνουν και να παρουσιάζουν τα δεδομένα και τα γεγονότα όπως τους βολεύει και να τακτοποιούν την πραγματικότητα έτσι ώστε να ταιριάζει με τους σκοπούς τους. Ο πατέρας Μπους μας είχε προϊδεάσει το Το αμερικανικό καταδρομικό USS Vincennes βρισκόταν τότε στον Περσικό Κόλπο για να βοηθήσει το φίλο των ΗΠΑ Σαντάμ στον πόλεμο κατά του Ιράν του Χομεϊνί. Το καταδρομικό κατέρριψε επιβατικό ιρανικό αεροπλάνο και σκοτώθηκαν 290 πολίτες. Στην καλύτερη περίπτωση έγινε από λάθος, αν και τα στοιχεία έδειξαν ότι το χτύπημα ήταν εσκεμμένο. Ο Μπους ρωτήθηκε αν θα ζητούσε συγγνώμη. Η απάντησή του : «ποτέ δεν πρόκειται να απολογηθώ για τις ΗΠΑ. Δεν με ενδιαφέρει τι λένε τα στοιχεία». Από το «δεν με ενδιαφέρει...» ως το σημείο να τακτοποιείς την πραγματικότητα όπως σε βολεύει είναι μόλις ένα βηματάκι. ΙΡΑΚ Είναι πια ξεκάθαρο ότι η εισβολή/κατάκτηση του Ιράκ έγινε για τρία ψεύδη και μία αλήθεια με την εξής σειρά : 1. για να βρουν και να καταστρέψουν τα όπλα μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ) 2. για να σώσουν την ανθρωπότητα από ένα τρομοκρατικό καθεστώς το οποίο ήταν πίσω από το χτύπημα της Αλ Κάιντα την 11/9/01 3. για να αλλάξουν το καθεστώς και να φέρουν την δημοκρατία και ελευθερία στον ιρακινό λαό 4. επειδή το απαιτεί η αμερικανική αυτοκρατορία και ο Στρατιωτικός Κεϊνσιανισμός Όσον αφορά το 1. δεν χρειάζεται να παραβιάσουμε ανοιχτές πόρτες. Ας αφήσουμε να μιλήσουν οι ίδιοι.

2 2 Με την σιγουριά του τραμπούκου: «θα το πω απλά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σαντάμ διαθέτει ΟΜΚ» Τσέϊνι 26/8/2002 «γνωρίζουμε ότι ο Σαντάμ είναι αποφασισμένος να διατηρήσει τα ΟΜΚ και να κατασκευάσει περισσότερα» Πάουελ 5/2/2002 «πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και άλλων κρατών δεν αφήνουν αμφιβολία ότι το καθεστώς του Ιράκ συνεχίζει να έχει στην κατοχή του και να κρύβει μερικά από τα πιο θανατηφόρα όπλα που επινόησε ο άνθρωπος» Μπους 17/3/2003 «ξέρουμε που βρίσκονται τα ΟΜΚ. Βρίσκονται στην περιοχή γύρω από το Τικρίτ και τη Βαγδάτη» Ράμσφελντ 30/3/2003 Με την αμφιβολία του ψεύτη: «συλλέγουμε πληροφορίες, ανακρίνουμε και συζητούμε με ιρακινούς επιστήμονες και στελέχη του ιρακινού καθεστώτος. Ενδεχομένως να κατέστρεψαν μερικά και να διασκόρπισαν άλλα. Θα δούμε» Μπους 24/4/2003 «είμαι σίγουρος ότι θα ανακαλύψουμε στοιχεία που θα καταστήσουν ολοφάνερο ότι διέθετε ΟΜΚ» Πάουελ 4/5/2003 Με την ευτέλεια του ξεδιάντροπου: «η αμερικανική κυβέρνηση ποτέ δεν περίμενε ότι θα ανοίγαμε τα γκαράζ και θα βρίσκαμε τα ΟΜΚ» Κοντολίζα Ράις 12/5/2003 «ίσως να είχαν τρόπο να τα καταστρέψουν, δεν έχω την απάντηση» Ράμσφελντ 27/5/2003

3 3 Οι ψεύτες: «για γραφειοκρατικούς λόγους, συμφωνήσαμε στο θέμα των ΟΜΚ ως αιτιολόγηση της εισβολής στο Ιράκ, διότι ήταν η μόνη αιτία γύρω από την οποία όλοι μας μπορούσαμε να συμφωνήσουμε» Wolfowitz 28/5/2003 Δεν σας θυμίζει ο Wolfowitz την Σύσκεψη του Wannsee τον Ιανουάριο του 1942 όπου οι πρωτοκλασάτοι γραφειοκράτες των Ναζί σχεδίασαν την διαχείρηση της «οριστικής λύσης» ; Και δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής : αν ο αμερικανοί κατακτητές «βρουν» τελικά τα ΟΜΚ του Ιράκ τότε, το ότι ο Σαντάμ δεν τα χρησιμοποίησε εναντίον των εισβολέων του Ιράκ, τοποθετεί τον δικτάτορα στο ηθικό στερέωμα ένα σκαλοπάτι πάνω από την Πολιτική Αλητεία των Μπους/Μπλερ οι οποίοι επί 12 χρόνια χρησιμοποίησαν αποτελεσματικά το νέο ΟΜΚ (το εμπάργκο) εναντίον του ιρακινού λαού. Το 2. το εγκατέλειψαν νωρίς (όχι όμως πριν πείσουν με την προπαγάνδα το περίπου 50% του αμερικανικού λαού ότι αυτή είναι η αλήθεια), όταν η CIA φοβούμενη μήπως εξευτελιστεί από τις υπερβολές του Μπους άρχισε να διαρρέει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία. Όσον αφορά το 3. ας κάνουμε δύο ερωτήματα και μία διαπίστωση : Α) με τις δεκάδες επεμβάσεις (στρατιωτικές και της CIA) που έχουν κάνει οι αμερικανοί τα τελευταία 60 χρόνια, πόσες δημοκρατικές κυβερνήσεις με ελάχιστη ευαισθησία στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία προέκυψαν ; Η ιστορία απαντάει, καμία. Β) πόσο νοιάζεται η αμερικανική κυβέρνηση για την Δημοκρατία και τον ιρακινό λαό ; Όσον αφορά την Δημοκρατία, πόσο μπορεί να ενδιαφέρεται για αυτήν ένας πρόεδρος της μεγαλύτερης «δημοκρατίας» του πλανήτη ο οποίος δεν εξελέγει από τον αμερικάνικο λαό αλλά διορίστηκε από τους πέντε «εγκληματίες» δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας. Η λέξη «εγκληματίες» δεν είναι δική μου. Έτσι τους απεκάλεσε ο πιο πετυχημένος εισαγγελέας του Λος Άντζελες, Vincent Bugliosi : «αυτοί οι πέντε δικαστές είναι εγκληματίες με όλες τις έννοιες της λέξης και σε ένα δίκαιο κόσμο θα βρίσκονταν στη φυλακή» (The Nation 5/2/01). Η δε προσφορά της Αμερικής προς τον ιρακινό λαό τα τελευταία 12 χρόνια από τον «πόλεμο» του

4 4 Κόλπου ως τις αρχές του 2003, πριν την εισβολή του Μαρτίου έχει ως εξής : με την σφαγή του 1991 και τα 12 χρόνια του εμπάργκο κατέστρεψαν τα συστήματα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και αποχέτευσης. Κατέστρεψαν σχεδόν όλες τις γέφυρες που διέσχιζαν τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη. Χτύπησαν 28 νοσοκομεία, 38 σχολεία, όλα (οκτώ) τα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα, τα σιλό αποθήκευσης σιτηρών, και το εκτεταμένο σύστημα άρδευσης. Κατέστρεψαν το 95% της βιομηχανίας πουλερικών, 3.5 εκατομμύρια πρόβατα, 2 εκατομμύρια αγελάδες... Δημιούργησαν ένα περιβαλλοντικό και οικονομικό εφιάλτη που διήρκησε 12 χρόνια με άμεσο αποτέλεσμα (σύμφωνα με τον ΟΗΕ) τον θάνατο άνω του 1,2 εκατομμυρίων ιρακινών ( ήταν παιδιά κάτω των 5 ετών). Δημιούργησαν μία ολόκληρη γενιά ιρακινών, σακατεμένη σωματικά και διανοητικά από έλλειψη βιταμινών, τροφής, καθαρού πόσιμου νερού... Θα τους φέρουν όμως την δημοκρατία. Ο ΟΗΕ έχει ανακοινώσει ότι «προϊόντα ανθρωπιστικής χρήσης» (όπως φάρμακα, εμβόλια, νοσοκομειακό εξοπλισμό) αξίας $5,4 δις τα οποία είχε παραγγείλει το Ιράκ κάτω από το πρόγραμμα του ΟΗΕ «πετρέλαιο για τροφή», δεν τα ενέκρινε η Πολιτική Αλητεία Μπους/Μπλερ διότι τα χαρακτήρισε «διπλής χρήσης», δηλαδή ότι θα μπορούσαν οι ιρακινοί να τα μετατρέψουν σε ΟΜΚ. Αυτό βέβαια αποτελεί χυδαία γελοιότητα, για επιστημονικούς λόγους αλλά και διότι δεν έχουν ανακαλύψει πρόγραμμα ΟΜΚ στο Ιράκ. Γ) εξάλλου στις Αζόρες όπου συναντήθηκαν οι τρεις παθολογικοί ψεύτες (ώρες πριν χτυπήσουν το Ιράκ) ο Μπους δήλωσε ξεκάθαρα: ακόμη και αν ο Σαντάμ και οι συνεργάτες του εγκαταλείψουν το Ιράκ οι ΗΠΑ θα εισβάλουν. Άρα λοιπόν ο έλεγχος του Ιράκ τους ενδιέφερε και τίποτα άλλο. Πριν κλείσουμε με τα τρία ψεύδη επιτρέψτε μου να επαναλάβω όσο πιο ανάγλυφα μπορώ αυτό που συνέβει στο Ιράκ. Η Πολιτική Αλητεία της Αμερικής και της Αγγλίας χρησιμοποίησε επί 13 χρόνια τον ΟΗΕ για να δημιουργήσει ένα κράτος εξαθλιωμένο, πεινασμένο και άρρωστο (πόλεμος του Κόλπου, εμπάργκο), και επιπλέον ένα κράτος χωρίς αεροπορία, χωρίς ναυτικό, χωρίς τρόπο να αμυνθεί (επιθεωρητές όπλων) και τότε εγκατέλειψε τον ΟΗΕ και όρμησε να το καταλάβει. Τους ακολούθησε δε σε αυτή την πορεία η «πολιτισμένη» Δύση, και στην εισβολή η «συμμαχία των πρόθυμων» την οποία ο Πάουελ θεώρησε «διπλωματική επιτυχία» αλλά πολύ σωστά η Αρουντάτι Ρόι την ονόμασε «συμμαχία των εξαναγκασμένων και εξαγορασμένων». Και αν οι «εξαναγκασμένοι» βρίσκονται κυρίως στους ανυπεράσπιστους του Τρίτου Κόσμου, οι «εξαγορασμένοι» βρίσκονται κυρίως στην

5 5 Δύση/ΕΕ, αυτοαποκαλούνται δε «Δημοκρατίες», και ας περιφρόνησαν τις συντριπτικές πλειοψηφίες των λαών τους (70-90%) για να στηρίξουν την Πολιτική Αλητεία. Όλοι δε αυτοί μετέτρεψαν την κοιτίδα του πολιτισμού σε περιουσιακό στοιχείο των ΗΠΑ. Όσον αφορά την αλήθεια (4.), για ένα σκέλος της οποίας γράψαμε στο Έθνος της Κυριακής (16/3/03), Στρατιωτικός Κεϊνσιανισμός (ΣΚ) (απλουστεύοντας σημαντικά) είναι ο καπιταλισμός όπου η οικονομική ελίτ συνειδητοποίησε ότι οι επιχειρήσεις της δεν αντέχουν στην «ελεύθερη αγορά» και στον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και χρειάζεται ένα παρεμβατικό κράτος το οποίο όμως θα παρεμβαίνει υπέρ της πλουτοκρατίας. Ο τρόπος που επέλεξε να το πετύχει αυτό, για να μην ξεσηκώσει τον λαό εναντίον της, είναι να το ονομάσει «εθνική ασφάλεια». Έτσι, έστησαν ένα τεράστιο φονικό μηχανισμό, το Πεντάγωνο, το οποίο παράγει πολέμους και μέσω αυτού διοχετεύονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από τον δημόσιο κουρβανά στα ταμεία των μεγάλων εταιρειών χάρη πάντα της «εθνικής ασφάλειας». Έχουμε παράδειγμα για το πως λειτουργεί το σύστημα από την τελευταία εισβολή στο Ιράκ (βλέπε παρακάτω). Την πραγματικότητα της αμερικανικής οικονομίας (ΣΚ), γνωστή από δεκαετίες σε όσους δεν εθελοτυφλούν, εκφράζει με γλαφυρή γλώσσα ο Michael Ledeen ο οποίος κατέχει την (φέρτε τα σακουλάκια για εμετό) «Έδρα της Ελευθερίας» στο American Enterprise Institute (ΑΕΙ) 1 : «κάθε λίγα χρόνια οι ΗΠΑ χρειάζονται να διαλέξουν ένα κωλοκρατίδιο και να το χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι για να δείξουν στον κόσμο ότι δεν αστειευόμαστε». Ο νονός της Μαφίας θα ζήλευε την ευφράδεια και την καθαρότητα σκέψης. Το παραπάνω, γνωστό ως «Δόγμα Ledeen» το ανέπτυξε αυτός σε συνέδριο του ΑΕΙ πριν από μία δεκαετία και το ανέσυρε (23/4/2002) ο Jonah Goldberg στο National Review Online (προσφιλές περιοδικό του ΑΕΙ και της κυβέρνησης) για να το εφαρμόσει στις τρέχουσες ανάγκες. Γράφει ο Goldberg : «οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν πόλεμο κατά του Ιράκ, διότι χρειάζονται να κάνουν κάποιο πόλεμο στην περιοχή, και το Ιράκ είναι η καλύτερη περίπτωση». Δεν χρειάζεται να μαντέψουμε γιατί «είναι η καλύτερη περίπτωση». Είναι προφανές ότι αν η κύρια παραγωγή του Ιράκ ήταν οι πατάτες θα είχε γλιτώσει την εισβολή/κατοχή. 1 Για να δούμε ποια είναι η σχέση αμερικανικής κυβέρνησης και ΑΕΙ, ας ακούσουμε τον Μπους σε ομιλία του στο ΑΕΙ (23/2/03) : «είσαστε ανάμεσα στα καλύτερα μυαλά της πατρίδας μας. Τόσο καλά που στην κυβέρνησή μου απασχολούνται είκοσι από εσάς».

6 6 Πως λειτουργεί το σύστημα φάνηκε ξεκάθαρα. Το νέο δόγμα της «ελεύθερης αγοράς» είναι, πρώτα βομβαρδίζουμε και μετά διαπραγματευόμαστε. Βλέπετε, οι διαπραγματεύσεις με ένα ανεξάρτητο κράτος έχουν κάποιες δυσκολίες. Είναι πιο εύκολο πρώτα να καταστρέψουμε ένα κράτος, να το καταλάβουμε και μετά να το παραδώσουμε στις εταιρείες μας για να το ανοικοδομήσουν, την δε μερίδα του λέοντος τη δίνουμε στα δικά μας παιδιά, Halliburton (του Τσέινι) και Bechtel (του George Shultz). Οι «παράπλευρες απώλειες» έχουν και τα όχι τόσο «παράπλευρα» οφέλη. Ο Shultz ήταν υπουργός εξωτερικών του Ρέιγκαν, ήταν διευθυντής της Bechtel και τώρα είναι μέλος του Δ.Σ. και ανώτατος σύμβουλος της Bechtel και καμιά δεκαριά άλλων εταιρειών. Λοιπόν, πρώτα φτιάχνεις μία επιτροπή και της δίνεις έναν αβανταδόρικο τίτλο (καλό είναι να περιέχει τη λέξη ελευθερία 2 ) όπως Επιτροπή για την Απελευθέρωση του Ιράκ (ΕΑΙ). Καλείς τους ανυποψίαστους αμερικανούς να στείλουν τον οβολό τους αν θέλουν να δουν το Ιράκ «απελευθερωμένο». Με τα χρήματα αυτά διεξάγεις μία αδυσώπητη και αισχρή προπαγάνδα υπέρ της εισβολής/κατοχής του Ιράκ. Δεν πολυδιαφημίζεις το γεγονός ότι πρόεδρος της ΕΑΙ είναι ο Shultz. Το Ιράκ «απελευθερώνεται» και η Bechtel του Shultz υπογράφει (με τις ΗΠΑ όχι με το Ιράκ) συμβόλαιο πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων για την ανοικοδόμηση (νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, μουσεία, δρόμους, γέφυρες...) του Ιράκ το οποίο καταστράφηκε από την εισβολή την οποία στήριξες και παρακίνησες ως ΕΑΙ. Ο Τσέινι είναι αντιπρόεδρος εδώ και δυόμισι χρόνια. Εξακολουθεί να πληρώνεται ως «αναβληθείσα αποζημίωση» ένα εκατομμύριο δολάρια ετησίως από την Halliburton της οποίας ήταν διευθυντής πριν γίνει αντιπρόεδρος. Τι εύηχος τρόπος, «αναβληθείσα αποζημίωση», για να ονομάσεις το χρήμα αίματος που χαρίζει η Halliburton στον Τσέινι για την καταστροφή του Ιράκ την οποία αυτός οργάνωσε, καθώς και για την απονομή στη συνέχεια συμβολαίου αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Halliburton για την ανοικοδόμηση του Ιράκ και τη λειτουργία των πετρελαιοπηγών. Κάποτε αυτό το λέγαμε εγκληματική διαφθορά ή αισχροκέρδεια (όπως και το πλιάτσικο της Σοφοκλέους το 1999) ή πολεμοκαπηλεία, αλλά αυτοί οι καιροί πέρασαν. Σήμερα το λέμε «ελεύθερη αγορά» ή «επιχειρηματικό πνεύμα». Το σύμβολο του «δυτικού πολιτισμού» διαγράφτηκε ανάγλυφα με την εισβολή/κατοχή 2 Στις ΗΠΑ όταν διαβάζεις την λέξη ελευθερία (ελεύθερος τύπος, ελεύθερο εμπόριο, ελεύθερη αγορά, ελεύθερος λόγος, ελεύθερο Ιράκ...) πρέπει να φυλάγεσαι και να ρωτάς : ελεύθερο για ποιόν; Συνήθως η απάντηση είναι: για τους ισχυρούς και για αυτούς που μπορούν να το πληρώσουν.

7 7 του Ιράκ. Η Διεθνής Συνθήκη για την Προστασία της Πολιτιστικής Περιουσίας σε Περίπτωση Πολέμου (1954) απαιτεί από τον κατακτητή να προστατέψει και να διατηρήσει την πολιτιστική περιουσία του κατεχόμενου κράτους. Οι Ναζί θα συμπεριφέρονταν πιο πολιτισμένα απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά από ότι οι Μπους/Μπλερ στο Ιράκ και ο Σαρόν στα Κατεχόμενα. Οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις εισβολής δεν μπόρεσαν να διαθέσουν 2 τανκς και 4 φαντάρους για να προστατέψουν την Βιβλιοθήκη και το Μουσείο της Βαγδάτης. Θα ήταν όμως ευφημισμός να λέμε ότι αυτοί «δεν προστάτεψαν» αυτό το λίκνο του πολιτισμού. Ο Robert Fisk της Independent μας πληροφορεί ότι αμερικανοί στρατιώτες και τανκς βοήθησαν ενεργά στην λεηλασία του Μουσείου από τον όχλο, σκοτώνοντας τους φρουρούς του. Ο Μπους έχει πτυχίο Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο Yale, αλλά φαίνεται πως είναι πιστός ακόλουθος του Henry Ford για τον οποίο «η ιστορία είναι μπούρδες», και το αντικείμενο της ζωής του, το αυτοκίνητο, και η αδηφάγος ανάγκη του για πετρέλαιο οδήγησαν στην καταστροφή του Μουσείου και της Βιβλιοθήκης. Έτσι ως σύμβολο του πολιτισμού μας αναδεικνύεται το πετρέλαιο. Μόνον οι πετρελαιοπηγές και το Υπουργείο Πετρελαίου στη Βαγδάτη προστατεύθηκαν πλήρως από την πρώτη στιγμή. Στο μεταξύ εκατομμύρια Ιρακινών λιμοκτονούν. Το 60% των 24 εκ. Ιρακινών βασίζονταν πλήρως στο σύστημα διανομής τροφίμων με δελτίο που είχε στηθεί για να αντιμετωπίσει το εμπάργκο, και υψηλόβαθμα στελέχη του ΟΗΕ όπως ο Denis Halliday, που επέβλεψαν επί τόπου το σύστημα, το επαίνεσαν ως εξαιρετικά λειτουργικό και αποτελεσματικό. Κάθε βδομάδα τα 15 εκ. αυτών των πολιτών ελάμβαναν ένα «καλάθι με τρόφιμα» (αλεύρι, ρύζι, λάδι, φακές, γάλα, ζάχαρη, αλάτι). Το σύστημα αυτό καταστράφηκε με την εισβολή και οι εισβολείς δεν το αντικατέστησαν με τίποτα. ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ Μακριά από τα φώτα των ΜΜΕ της διεθνούς κοινότητας, τα οποία ασχολούνται με την σταυροφορία του Μπους κατά της «διεθνούς τρομοκρατίας», την εισβολή/κατοχή του Αφγανιστάν και αργότερα του Ιράκ, ο Σαρόν (ο οποίος σε έναν κόσμο δίκαιο θα βρισκόταν στη φυλακή μαζί με τον Μπους ως εγκληματίες πολέμου και κατά της ανθρωπότητας) διεξάγει με αμερικανικά χρήματα, όπλα και μπουλντόζες, έναν πόλεμο αφανισμού των Παλαιστινίων τον οποίο ο ίδιος ο Σαρόν έχει περιγράψει ως «το δεύτερο μισό του 1948». Δεν πρέπει να έχουμε αμφιβολίες τι

8 8 εννοεί. Το 1948 έγινε η πρώτη μεγάλη εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη όταν το νεοϊδρυθέν Ισραήλ πέταξε Παλαιστίνιους (περίπου τους μισούς της περιοχής) έξω από τα σπίτια τους, τα χωριά τους και τα χωράφια τους και δεν τους επέτρεψε ποτέ να επιστρέψουν. Για τον Σαρόν η εθνοκάθαρση του 1948 πέτυχε μόνο κατά το ήμισυ και σκοπεύει να την ολοκληρώσει τώρα με «το δεύτερο μισό του 1948». Για τον υπουργό παιδείας του Ισραήλ όλοι «οι Παλαιστίνιοι αποτελούν καρκίνωμα που πρέπει να αφαιρεθεί από το ισραηλινό σώμα». Περιστοιχισμένοι επί δεκαετίες από ηλεκτρικούς φράχτες και από τείχη, οι Παλαιστίνιοι ζουν μέσα σε μία αποτρόπαια φυλακή που έχτισε για αυτούς το Ισραήλ. Της οποίας φυλακής το νερό, το ηλεκτρικό, τα τρόφιμα, τα φάρμακα, τα καύσιμα μπορούν οι ισραηλινοί να μπλοκάρουν όποτε επιθυμούν και να την βομβαρδίζουν κατά βούληση. Η «διεθνής κοινότητα» (αλλά όχι οι λαοί του πλανήτη) τους έχει εγκαταλείψει και το μήνυμα που τους έστειλε (το τελευταίο λέγεται «οδικός χάρτης») είναι ότι μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στη φυλακή και το «δεύτερο μισό του 1948». Με τον «οδικό χάρτη» η απάτη σε βάρος των Παλαιστινίων, που επί δεκαετίες ονομάζονταν «διαδικασία ειρήνης» συνεχίζεται (διαβάστε το εκπληκτικό βιβλίο της ισραηλινής ακτιβίστριας και καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, Tanya Reinhart «Israel/Palestine», 2002). Το θέμα των εβραϊκών εποικισμών στα Κατεχόμενα είναι ένα από τα καυτά θέματα που αν δεν λυθεί δίκαια δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη. Ανάμεσα στις πολλές απάτες που ακούστηκαν στην Άκαμπα στις αρχές Ιουνίου ήταν και η εξής : Ο Σαρόν πήγε εκεί με την ακόλουθη προσφορά του στον «οδικό χάρτη». Χώρισε τους εποικισμούς (που είναι όλοι παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο) σε «εδραιωμένους εποικισμούς» (πάνω από 60 τέτοιοι στήθηκαν από τις αρχές του 2001 και υπάρχουν δεκάδες άλλοι παλαιότεροι) τους οποίους δεν σκοπεύει να καταργήσει, και τα «μη εγκεκριμένα φυλάκια» τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο από προωθημένα στρατιωτικά φυλάκια με ελάχιστους κατοίκους (υπάρχουν 8-9 τέτοια), και τα οποία προσφέρθηκε να κατεδαφίσει (μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες φυσικά). Και αυτή η προσφορά του, πρέπει να πιστέψουμε, δηλώνει τις καλές του προθέσεις. Το ίδιο λεξιλόγιο για τους εποικισμούς υιοθέτησε ο Μπους που συνεχάρη τον Σαρόν λέγοντας «δέχομαι με ευχαρίστηση την υπόσχεση του κ. Σαρόν να βελτιώσει την ανθρωπιστική κατάσταση στις περιοχές των Παλαιστινίων και να αρχίσει αμέσως την κατεδάφιση των μη εγκεκριμένων εποικιστικών φυλακίων». Δύο μέρες νωρίτερα ο Υπουργός Κατοικίας του Ισραήλ Effie Eitan, δήλωνε στην εφημερίδα Haaretz (2/6/03) «ο αριθμός των εποίκων θα συνεχίσει να αυξάνει, θα

9 9 συνεχίσουμε να οικοδομούμε για αυτούς και να τους εφοδιάζουμε με δρόμους και υποδομή». Τι ψέυτες! ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Σε αυτές τις δύο γειτονικές αρένες της αμερικάνικης θηριωδίας 3, άμεσης στο Ιράκ με την εισβολή/κατοχή και έμμεσης στα Κατεχόμενα μέσω του τοπικού κοτζαμπάση, το Ισραήλ, εξελίχθηκαν οι δύο τραγικές και παράλληλες ιστορίες μας. Της Jessica Lynch που γεννήθηκε πριν από 20 χρόνια στην Παλαιστίνη της West Virginia, ΗΠΑ, σε φτωχή οικογένεια (ο πατέρας της φορτηγατζής) και η οποία κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό για να εξασφαλίσει τα δίδακτρα ώστε να ικανοποιήσει το όνειρό της που ήταν να σπουδάσει νηπιαγωγός. Και της Rachel Corrie που γεννήθηκε πριν 23 χρόνια στην πολιτεία της Ουάσινγκτον σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης, φοιτούσε σε ένα μικρό κρατικό πανεπιστήμιο και εγκατέλειψε τη γαλήνη της πανεπιστημιούπολης για να προσχωρήσει στο Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ΔΚΑ) και να γίνει ανθρώπινη ασπίδα απέναντι στις ισραηλινές θωρακισμένες μπουλντόζες που κατεδαφίζουν τα σπίτια των Παλαιστινίων και ξεριζώνουν τους οπωρώνες τους. Άφησε την τελευταία της πνοή κάτω από τις ερπύστριες στην κατεχόμενη Γάζα στις 16/3/03. Πρώτα η Jessica Η λέξη τάξη έχει αφαιρεθεί από το λεξιλόγιο της αμερικάνικης κατεστημένης διανόησης εδώ και 6-7 δεκαετίες καθώς θέλουν να παρουσιάζουν την κοινωνία τους ως αταξική. Ο μισθοφορικός στρατός των ΗΠΑ είναι ένας μικρόκοσμος όπου οι ταξικές διαφορές φαίνονται καθαρά. Σε αυτόν κατατάσσονται νέοι, κυρίως από μη προνομιούχες οικογένειες και περιοχές που μαστίζονται από την ανεργία. Το περίπου 70% αυτών των νέων επιλέγουν μη μάχιμες μονάδες μηχανικοί, τεχνικοί, οδηγοί, μάγειροι... για να εξασφαλίσουν ένα μισθό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη ίσως και πανεπιστημιακή παιδεία, και κατατάσσονται στο στρατό επειδή τις παραπάνω ανάγκες τους δεν μπορούσαν να τις ικανοποιήσουν στην εκτός στρατού οικονομία. Σπάνια θα βρεις παιδιά των οικονομικά προνομιούχων οικογενειών (Μπους, Τσέινι, Περλ...) να κατατάσσονται στον αμερικάνικο στρατό. Η Jessica επέλεξε μονάδα 3 Η Αρουντάτι Ρόι το είχε γράψει για το Αφγανιστάν καθώς ο λαός του περίμενε ανυπεράσπιστος να ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί της Διεθνούς Αλητείας. Ισχύει δυστυχώς, με τον ίδιο πόνο ψυχής, για

10 10 τροφοδοσίας και έφτασε έτσι στο Ιράκ. Προέρχεται από την φτωχή εργατική τάξη της πιο φτωχής πολιτείας των ΗΠΑ, η οποία μαστίζεται από ανεργία και συμβαίνει, όχι τυχαία, να έχει το υψηλότερο ποσοστό καταταγμένων από όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει η Jessica για να αποκτήσει το πολυπόθητο πτυχίο νηπιαγωγού ήταν να καταταγεί στον μισθοφορικό στρατό και μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους αναλώσιμους να σταλεί στο Ιράκ. Στην Ελλάδα οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους «μάθε παιδί μου γράμματα να γίνεις άνθρωπος». Στις ΗΠΑ, τι ειρωνεία, οι μη προνομιούχοι νέοι για «να γίνουν άνθρωποι» πρέπει να καταταγούν στην μισθοφορική φονική μηχανή ως αναλώσιμοι. 4 Έτσι, στις 23/3/03 η μονάδα τροφοδοσίας της Jessica έπεσε σε ενέδρα ιρακινών έξω από την Νασιρίγια όπου σκοτώθηκαν επτά αμερικανοί και αιχμαλωτίστηκαν πέντε, μεταξύ των οποίων και η Jessica. Από εδώ και πέρα η ιστορία της Jessica θα ακολουθήσει δύο πορείες. Την εθνική γκροτέσκο πορεία, την οποία σχεδίασε και κατασκεύασε το Πεντάγωνο και την πορεία της προσωπικής της τραγωδίας. Την πρώτη εβδομάδα της εισβολής οι αμερικανικές δυνάμεις αντιμετώπισαν σθεναρή αντίσταση που δεν περίμεναν. Ο κόσμος άρχισε να δυσανασχετεί, το ηθικό να πέφτει και το Πεντάγωνο να δέχεται κριτική. Χρειάζονταν ένα σύμβολο ηρωισμού και μια θεαματική επέμβαση κομάντος για την αμερικανική τηλεόραση. Έτσι τα ΜΜΕ έγραψαν ότι «η Jessica πάλεψε μέχρι θανάτου», «συνέχισε να πολεμάει τους ιρακινούς ακόμη και αφού υπέστη πολλαπλά τραύματα από σφαίρες» και όταν πια τελείωσαν οι σφαίρες της και οι ιρακινοί την πλησίασαν τους λαούς της Παλαιστίνης και του Ιράκ: «είμαστε μάρτυρες της απέραντης δικαιοσύνης του νέου αιώνα. Αθώοι πολίτες πεθαίνουν της πείνας καθώς περιμένουν να σκοτωθούν». 4 Η λέξη «αναλώσιμοι» δεν είναι υπερβολική. Το Πεντάγωνο, με την σύμπραξη των αμερικανικών ΜΜΕ, θέλει να δείχνει ότι φροντίζει τους «ήρωές» του και τους βετεράνους του. Έτσι, για τον «πόλεμο» του Κόλπου (1991) μας λέει ότι υπό τις διαταγές του στρατηγού Schwarzkopf στις δύο Επιχειρήσεις της Ερήμου (Ασπίδα και Καταιγίδα) υπηρέτησαν άτομα και στο πεδίο της μάχης σκοτώθηκαν μόνο 148, τραυματίστηκαν 467 και υπήρξαν και 145 νεκροί από φιλικά πυρά, σύνολο 760 θύματα δηλαδή περίπου ένας στους χίλιους. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Τον Μάϊο του 2002 η Διεύθυνση Βετεράνων (ΔΒ) των ΗΠΑ, η οποία είναι κρατική υπηρεσία, ανακοίνωσε ότι βετεράνοι του Κόλπου (περίπου το 1/3 του στρατού του Schwarzkopf) είχαν καταθέσει ως τότε αιτήσεις και διεκδικούσαν ιατρική περίθαλψη, αποζημίωση και επίδομα σύνταξης για σωματικές βλάβες και ασθένειες που προκλήθηκαν από τη συμμετοχή τους στις Επιχειρήσεις του Κόλπου το Μετά από πολλές πιέσεις και αγώνες αυτών των βετεράνων η ΔΒ επανεξέτασε τις αιτήσεις τους και κατέταξε από αυτούς ως «ανάπηρους βετεράνους» και ανακοίνωσε ότι επιπλέον στρατιώτες είχαν ήδη πεθάνει επειδή «εξετέθησαν» σε «τοξικές» ουσίες κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου. Οι περισσότεροι σοβαροί ερευνητές που ασχολήθηκαν με το θέμα δηλώνουν ότι η κύρια «τοξική» ουσία είναι το απεμπλουτισμένο ουράνιο που περιεχόταν στα πυρομαχικά που χρησιμοποίησαν οι αμερικανοί στρατιώτες. Έτσι φτάνουμε στο εξωφρενικό ποσοστό του 29.5% που ζήτησαν να χαρακτηριστούν και το 24% που τελικά χαρακτηρίστηκαν από τη ΔΒ ως θύματα του «πολέμου» του Κόλπου. Στα ποσοστά αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται πολλά παιδιά που γεννήθηκαν με σοβαρές δυσμορφίες σε οικογένειες βετεράνων.

11 11 δέχτηκε και μαχαιριά (Washington Post 3/4/03). Ένας ιρακινός δικηγόρος o Al- Rehaief πληροφόρησε τους αμερικανούς σε ποιο νοσοκομείο της Νασιρίγια βρίσκονταν η Jessica. Μετά από μία εβδομάδα, το βράδυ της 1/4/03, οι κομάντος έφτασαν με ελικόπτερο και μετά από ηρωική προσπάθεια εξουδετέρωσαν τους ιρακινούς στρατιώτες, μπήκαν στο νοσοκομείο και έσωσαν την Jessica. Ολόκληρη η αποστολή κινηματογραφήθηκε από εικονολήπτες του Πενταγώνου και αφού υπέστη άγριο μοντάζ δόθηκε στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο δε Al-Rehaief με την οικογένειά του βρίσκεται ήδη στην Αμερική και με πρωτόγνωρη ταχύτητα τους δόθηκε ήδη άσυλο, ο ίδιος βρήκε δουλειά σε εταιρεία δημοσίων σχέσεων και υπέγραψε συμβόλαιο δολαρίων για ένα βιβλίο (τι τίτλο άραγε θα επιλέξει; «Πώς πρόδωσα την πατρίδα μου για... πολλές χούφτες δολάρια»; ή «Σώζοντας τον στρατιώτη... Lynch»;) με τον εκδοτικό οίκο του Rupert Murdoch, Harper Collins. Η ιστορία της Jessica, αλά Πεντάγωνο, γίνεται ήδη ταινία την οποία θα προβάλει το ΝBC. Με το τέλος του «πολέμου» το BBC έκανε έρευνα επί τόπου και συμπέρανε ότι «η όλη ιστορία είναι η πιο εντυπωσιακή δουλειά κατασκευής ειδήσεων που έγινε ποτέ». Με τον τρόπο του το BBC αποκαλεί το Πεντάγωνο ψεύτες, και τους προκαλεί να δώσουν στη δημοσιότητα το αμοντάριστο φιλμ πράγμα που αρνείται να πράξει το Πεντάγωνο. Σύμφωνα με την έρευνα του BBC η Jessica δεν δέχθηκε ούτε σφαίρες ούτε μαχαιριές. Ήταν θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος όταν στη διάρκεια της ενέδρας αναποδογύρισε το όχημα στο οποίο επέβαινε. Έφερε πολλαπλά κατάγματα στο κεφάλι, χέρια, πόδια και σπονδυλική στήλη (αυτά τα έχουν επιβεβαιώσει οι αμερικανοί γιατροί που την παρακολουθούν). Το προσωπικό του νοσοκομείου την φρόντισε με απλόχερη αραβική φιλοξενία. Κατακλεισμένο από 2000 τραυματίες και 400 νεκρούς Ιρακινούς (οι περισσότεροι αθώοι πολίτες), και επιβαρημένο με την έλλειψη φαρμάκων και τροφίμων εξ αιτίας του εμπάργκο, της πρόσφεραν το καλύτερο απ αυτά που είχαν. Την χειρούργησαν, της παραχώρησαν το μοναδικό ειδικό κρεβάτι για τέτοιες περιπτώσεις, της χορήγησαν τρεις φιάλες αίματος (δύο από τις οποίες με αιμοληψία της στιγμής από το προσωπικό του νοσοκομείου). Σε λίγες μέρες, όταν οι Ιρακινές δυνάμεις αποχώρησαν απ την πόλη, οι γιατροί της Jessica την έβαλαν σ ένα ασθενοφόρο και πήγαν να την παραδώσουν στους Αμερικανούς που τότε βρίσκονταν 2 χιλ. έξω απ την πόλη. Το αμερικανικό φυλάκιο όμως άνοιξε πυρ και το ασθενοφόρο αναγκάστηκε να επιστρέψει στο νοσοκομείο. Η επίθεση των Ράμπο έγινε την επομένη και ήταν στημένη. Στο νοσοκομείο δεν υπήρχαν ούτε όπλα

12 12 ούτε ιρακινοί στρατιώτες και οι Pάμπο το γνώριζαν. Παρόλα αυτά έπαιξαν το θέατρό τους, έσπασαν πόρτες και παράθυρα, αναποδογύρισαν κρεβάτια κραυγάζοντας «go, go, go». Έχει απαγορευτεί στον Al-Refaief και στους γονείς της Jessica να μιλήσουν στους δημοσιογράφους. Και τώρα η Rachel Η Rachel δεν χρειάστηκε να καταταγεί. Ήταν ήδη στο πανεπιστήμιο, το οποίο εγκατέλειψε προσωρινά για να πάει εθελόντρια με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ΔΚΑ) στα Κατεχόμενα και ως ανθρώπινη ασπίδα να προστατέψει τους ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους. Ανήκει στην παράδοση των αγωνιστών/ακτιβιστών της Αμερικής που αγωνίστηκαν να καταργήσουν τη δουλεία, που μας χάρισαν την Πρωτομαγιά και το οκτάωρο, των πολλών κινημάτων για ανθρώπινα δικαιώματα, για ειρήνη, κατά των πυρηνικών όπλων, κατά των πολέμων της Αμερικής, των Μαύρων Πάνθηρων... όλοι τους θύματα πολλαπλών «μακαρθισμών», και πιο άμεσα στην παράδοση του αμερικανικού κινήματος αλληλεγγύης που στη δεκαετία του ογδόντα έστειλε χιλιάδες αμερικανούς πολίτες στην Κεντρική Αμερική να γίνουν ανθρώπινες ασπίδες για να προστατέψουν τους ντόπιους από την θηριωδία που εξαπέλυσε εναντίων τους ο Ρέιγκαν. Μία εβδομάδα πριν την αιχμαλωσία της Jessica, στις 16/3/03, η Rachel βρίσκονταν στο χωριό Rafah της Γάζας όπου έφτασε θωρακισμένη μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού με εντολή να κατεδαφίσει άλλο ένα σπίτι. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στη μπουλντόζα και το σπίτι φορώντας το φωσφορίζον μπουφάν της, με το μεγάφωνο στα χέρια να προτρέπει τον στρατιώτη οδηγό να σταματήσει. Η συγκλονιστική ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι το μοναδικό όπλο της εκείνη τη στιγμή ήταν ο βαθιά ριζωμένος ρατσισμός της Δύσης, η διάχυτη αντίληψη ότι μια λευκή ζωή αξίζει όσο πολλές άλλες και ότι ο ισραηλινός στρατιώτης που με τόση ευκολία καταστρέφει ζωές Παλαιστινίων δε θα τολμούσε να καταστρέψει και μία λευκή. Όταν αυτός πάτησε το γκάζι η στρατηγική της απέτυχε. Τα τελευταία μάτια που αντίκρισε η Rachel ήταν τα δικά του. Τι να πέρασε άραγε τότε από το μυαλό της ; Σε ποιόν ανήκουν αυτά τα μάτια ; Σε έναν στρατιώτη Ναζί που θα κρυφτεί αργότερα πίσω από το «ακολουθούσα διαταγές» και θα πατήσει το γκάζι ή σε έναν γιο μιας μάνας, στον αδελφό μιας αδελφής, στον αγαπητικό μιας κοπελιάς, σε έναν άνθρωπο, και θα πατήσει το φρένο ; Αμφιβάλω αν ποτέ καταλάβει ο οδηγός της μπουλντόζας το προνόμιο που έζησε εκείνη τη στιγμή να έχει σε απόσταση αναπνοής τόσο

13 13 ανθρωπισμό και γενναιότητα, ανιδιοτέλεια και θάρρος συμπυκνωμένα σε ένα κορίτσι, που στη θωρακισμένη μπουλντόζα αντέταξε την ανθρωπιά της και το ευάλωτο κορμί της και έχασε. Η ανθρωπιά για άλλη μια φορά θύμα της κτηνωδίας. Η Rachel έζησε τον φρικτό της θάνατο δύο φορές. Ο ισραηλινός Ναζί 5 έβαλε την όπισθεν και ξαναπέρασε πάνω από το σακατεμένο κορμί της. Ο εκπρόσωπος του Ισραηλινού Στρατού Κατοχής, λοχαγός Jacob Dallal δήλωσε στην εφημερίδα Haaretz : «έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ομάδα διαδηλωτών η οποία συμπεριφέρεται με μεγάλη ανευθυνότητα και θέτει όλους μας σε κίνδυνο». Πριν από 25 χρόνια στο βιβλίο τους «Κατασκευάζοντας την Συναίνεση» οι Chomsky και Herman μίλησαν για «άξια και ανάξια θύματα» και έκαναν μία σοφή διαπίστωση/πρόβλεψη : «ένα σύστημα προπαγάνδας θα παρουσιάζει σταθερά και αμετάβλητα τους ανθρώπους που κακοποιούνται από εχθρικά κράτη ως άξια θύματα, ενώ τους ανθρώπους που κακοποιούνται από τη δική του κυβέρνηση ή από πελατειακά κράτη ως ανάξια θύματα». Αυτή η διαπίστωση/πρόβλεψη έχει επαληθευθεί τόσες φορές στην πρόσφατη ιστορία της Αμερικής που θα έπρεπε να καθιερωθεί ως νόμος των πολιτικών «επιστημών» αν αυτoί οι «επιστήμονες» της Αμερικής διέθεταν λίγο χρόνο να διαβάσουν τα κείμενα των δύο αυτών ακτιβιστών. Οι δύο ιστορίες μας προσθέτουν ακόμη ένα παράδειγμα που επαληθεύει τον «νομο». Η Jessica «άξιο θύμα» η Rachel «ανάξιο». Όταν έγινε γνωστή η διάσωση της Jessica, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι «ο Πρόεδρος Μπους είναι γεμάτος από χαρά για την Jessica Lynch». Όμως ο Μπους δεν είπε τίποτα για την αμερικανίδα Rachel που δολοφονήθηκε από ισραηλινό στρατιώτη ο οποίος οδηγούσε μπουλντόζα, Made in USA, από την Caterpillar και αγορασμένη από το Ισραήλ με χρήματα του αμερικανού φορολογούμενου. Για τον Σαρόν η δολοφονία της Rachel ήταν ένα τεστ για να δει πως θα αντιδράσει η Αμερική και αυτή «αντέδρασε» με το μήνυμα «προχώρα ανενόχλητος». Έτσι στη συνέχεια χτυπήθηκαν και άλλα μέλη του ΔΚΑ. Ο Brian Avery πυροβολήθηκε στις 5/4 στο πρόσωπο, ο Tom Hurndall πυροβολήθηκε στις 11/4 στο κεφάλι και έμεινε φυτό. Τα γραφεία της ΔΚΑ δέχονται επιθέσεις, τα μέλη 5 Ο Shahak, Ισραηλινός ακτιβιστής και καθηγητής (γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1933, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Ναζιστικό στρατόπεδο Belsen και πέθανε το 2000), γράφει στο βιβλίο «Jewish Fundamentalism in Israel» 1999 by Israel Shahak & Norton Megvinsky, σελ.65: «Οι ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική τάση του μεσσιανικού Εβραϊσμού και του γερμανικού Ναζισμού είναι εντυπωσιακές. Για αυτούς τους μεσσιανιστές, οι μη-εβραίοι είναι ότι ήταν για τους Ναζί οι Εβραίοι... Εκείνοι δε οι Εβραίοι διανοούμενοι που προσπάθησαν να κρύψουν αυτή την πραγματικότητα από τους

14 14 της συλλαμβάνονται και απελαύνονται και ο ΟΗΕ διαμαρτύρεται ότι το Ισραήλ δεν επιτρέπει στους υπαλλήλους του να μπαινοβγαίνουν στη Γάζα. Δεν πρέπει να υπάρχουν ξένοι μάρτυρες των ισραηλινών θηριωδιών. Ο Ισραηλινός στρατός προσπάθησε να συνδέσει την Rachel και το ΔΚΑ με την τρομοκρατία (The Globe and Mail, 21/5/03). Το τηλεοπτικό δίκτυο NBC έφτιαξε τον «τοίχο των ηρώων». Εκεί βρίσκεται η Jessica αλλά όχι η Rachel. Η ιστορία της Jessica εξακολουθεί να κυκλοφορεί στα ΜΜΕ. Το NBC ετοιμάζει ταινία για το «άξιο θύμα». Ο θάνατος της Rachel εμφανίστηκε για δύο μέρες στα ΜΜΕ και μετά σχεδόν εξαφανίστηκε. Η Αμερική πλημμύρισε με αυτοκόλλητα, t-shirts, κονκάρδες, κούπες του καφέ, τραγούδια με το μήνυμα «η Αμερική αγαπάει τη Jessica» και πολλοί πλούτισαν με αυτά τα μπιχλιμπίδια. Όμως το φτωχό κορίτσι που κατατάχτηκε για να γίνει νηπιαγωγός δεν έχει ανακτήσει ακόμη τη μνήμη της και μάλλον θα μείνει παράλυτη για την υπόλοιπη ζωή της. Το Πεντάγωνο είχε την προπαγάνδα που χρειάστηκε και στη διαδρομή κατασκεύασε ένα ευτελές σύμβολο πατριωτικής υπερηφάνειας. Στα Κατεχόμενα τα νεογέννητα τα βαφτίζουν Rachel. μη-εβραίους αλλά και από πολλούς Εβραίους δεν πρόσφεραν απλά κακή υπηρεσία στην επιστήμη τους αλλά βοήθησαν στην ανάπτυξη αυτού του εβραϊκού ανάλογου του γερμανικού Ναζισμού».