50τεύχη ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Transcript

1 Ê ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Τ Ε Υ Χ Ο Σ 5 0 Ι Ο Υ Ν Ι Ο Σ - Ι Ο Υ Λ Ι Ο Σ - Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Τ Α Μ Ο Υ Ζ - Α Β - Ε Λ Ο Υ Λ τεύχη

2 περιεχοµενα 03 συνταξης σηµειωµα 04 κοινοτητας διοικηση µηνυµα, εκλογες, ενηµερωση, ανακοινωση 06 ΑλΕφ 50 τευχη 12 απετυχε η αποπειρα των νεοναζι να ποινικοποιησουν την αντιναζιστικη δραση 13 συναντηση των απογονων της οικογενειας του Σαµουηλ και της Ζηνι Μιζαν 15 Αουσβιτς: τι εχει µεινει απ τη φωτια; 16 επταχρονος Ελβετος οδηγησε τους Εβραιους στη σωτηρια µεσω των Αλπεων 17 αποφθεγµα φωτογραφια Εβραιοι που επηρεασαν τον κοσµο Λουις Μαγερ 20 τα τρια προσωπα του Μπαφοµέθ και οι "Ναΐτες" στην Νεα Μεση Ανατολη 22 η σιωπη απεναντι στη µισαλλοδοξια ειναι ντροπη 23 Μητροπολιτης Σιατιστης: «τωρα δεν µπορειτε να επικαλεισθε την αγνοια για την Χρυση Αυγη» 24 µια οµιλια που ζεσταινει τις καρδιες ολων µας 27 συµµαχια χεβι µεταλ για την ειρηνη 28 αναγνωστων βηµα 29 νεο χριστιανικο αραβο-ισραηλινο κοµµα δηλωνει αγανακτισµενο µε τους αντισιωνιστες Αραβες 30 διεθνης ηµερα της µιτσβα 31 σχολια Ι ΙΟΚΤΗΤΗΣ: Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών, Μελιδόνη 8, Αθήνα , τηλ.: , fax: , ΕΚ ΟΤΗΣ: ο Πρόεδρος της Ι.Κ.Α. Mίνως Μωυσής ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ ΟΣΗΣ-ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Βίκτωρ Ελιέζερ fax: , ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑ Α: Βίκτωρ Ελιέζερ, Ηλίας Νάχµαν, Ντορίτα Τρέβεζα ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΣ-ΚΑΛΛ/ΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρασέλ Μπαλέστρα ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΑΕΒΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ: Ιφιγένεια Αντωνίου, Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάϊ, Κωνσταντίνος Γώγος, Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, Αρης Εµµανουήλ, Γιώργος Καλαντζής, Βασιλική Κεραµιδά, Βάσω Κόλια, Λουίζα Κονέ, Γιάννης Μάζης, Εβίτα Μιζάν, Ραβ. Ισαάκ Μιζάν, Γαρυφαλλιά Μίχα, Ισαάκ Μορδεχάϊ, αυίδ Μωυσής, Ηλίας Νάχµαν, Γκάµπριελ Νεγρίν, Ρόζα Ασσέρ- Πάρδο, Ντορίτα Τρέβεζα, Ελένη Τσερεζόλε, όµνα Χατζηγιαννακού.

3 συνταξης σηµειωµα : ετος και Τα µηνύµατα είναι ενθαρρυντικά. Ο δρόµος όµως, είναι µακρύς και δύσβατος. Η επανέναρξη των συνοµιλιών µεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών είναι βέβαια το πρώτο βήµα, για την επίτευξη µιας δίκαιης και σταθερής συµφωνίας ειρήνης, που θα προβλέπει την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ και την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους και των πολιτών του. Η βούληση των δύο πλευρών δεν διατυπώθηκε µόνο στα λόγια. Η ισραηλινή κυβέρνηση απελευθέρωσε δεκάδες Παλαιστινίους, που είχαν καταδικασθεί για συµµετοχή σε τροµοκρατικές ενέργειες, που είχαν ως αποτέλεσµα το θάνατο Ισραηλινών πολιτών. Ο Μαχµούντ Αµπάς φαίνεται ότι τελικά επιλέγει το δρόµο του διαλόγου και µπορεί να αποµονώσει τους εξτρεµιστές, που επιδιώκουν τη σύγκρουση µε το Ισραήλ. Αξίζει ίσως να επισηµάνουµε επίσης, τη σπουδαιότητα της τριµερούς συνεργασίας Ελλάδας Κύπρου Ισραήλ, για την πολιτική σταθερότητα και οικονοµική ανάπτυξη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, προς όφελος των πολιτών των τριών χωρών. Ας είναι λοιπόν το 5774, έτος ειρήνης και συνεργασίας. Ας επαγρυπνούµε για να µην εκπλαγούµε Οι αντοχές της Ευρώπης δοκιµάζονται. Οι δυνάµεις της άκρας δεξιάς, µε το φασιστικό και ναζιστικό τους, πλέον, πρόσωπο, ετοιµάζονται για µια θριαµβευτική εµφάνιση στην καρδιά της Ευρώπης, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις ευρωεκλογές του Ρατσισµός, µισαλλοδοξία και αντισηµιτισµός, δεν χτυπούν απλά την πόρτα της Ευρώπης οι εκφραστές τους εισβάλλουν και απειλούν να καταλάβουν θέσεις στον πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βεβαίως, η Ελλάδα απειλείται για πρώτη φορά από αυτό το κύµα νεοναζισµού. Και η απειλή αυτή θα γιγαντώνεται, όσο κυβέρνηση και αντιπολίτευση αρνούνται να συνεργασθούν για την αποτελεσµατική αντιµετώπιση ενός αντιπάλου, που απειλεί την ίδια τη δηµοκρατία. ιότι, ο ναζισµός εκµεταλλεύεται τη δηµοκρατία για να την καταλύσει. Και αφού την καταλύσει, αρχίζουν οι διώξεις των πολιτικών αντιπάλων και µετά οι διωγµοί των διαφορετικών. Όλων όσων «διαφέρουν», χωρίς καµία εξαίρεση! Γι αυτό είναι αναγκαία, επιτακτική και επείγουσα η σύµπραξη όλων των δηµοκρατικών δυνάµεων του τόπου, απέναντι στο φασισµό και το ναζισµό. Ας επαγρυπνούµε λοιπόν, για να µην εκπλαγούµε. Στα πενήντα τεύχη «Άλεφ» - το περιοδικό της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Αθήνας - και στα σχεδόν 10 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας, πάνω από 100 συνεργάτες συνέβαλλαν µε τα κείµενά τους και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι, στην ενηµέρωση, στον προβληµατισµό, στη γνώση και στον πολιτισµό όλων µας. Αυτό είναι το Άλεφ! Ένα µεγάλο ευχαριστώ σε εσάς τους αναγνώστες, για την εµπιστοσύνη σας, για την εποικοδοµητική κριτική σας, για την υποστήριξή σας. Καλή ανάγνωση Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ

4 κοινοτητας διοικηση 04 εκλογες µηνυµα απο το Συµβουλιο Αγαπητά μέλη της Κοινότητάς μας, Πριν λίγες ημέρες καλωσορίσαμε το νέο εβραϊκό έτος, Όπως πάντα, ανταλλάξαμε ευχές μεταξύ μας, για ειρήνη, υγεία, ευτυχία και προσευχηθήκαμε για καλύτερες μέρες στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στις δουλειές μας. Αυτό το διάστημα των μεγάλων γιορτών του εβραϊσμού είναι συνυφασμένο με την αισιοδοξία και την ελπίδα, αντανακλά την ανθρώπινη ανάγκη της προσδοκίας ότι θα ξεπεραστούν προβλήματα που μας ταλαιπωρούν, ότι θα διορθωθούν λάθη που κάναμε. Ξέρουμε πολύ καλά όμως ότι αυτή τη θετική προσδοκία πρέπει και να την καλλιεργήσουμε με τη στάση μας, με τις δικές μας πρωτοβουλίες, με τις ενέργειές μας, με τις αλλαγές που πρέπει να επιφέρουμε σε ό, τι δεν λειτουργεί σωστά. Κανείς δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο με παθητική στάση, απλά περιμένοντας. Το νέο Κοινοτικό Συμβούλιο διακατέχεται από αυτή τη λογική και έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν την Κοινότητά μας να βελτιωθεί, να αποκτήσει καλύτερη οργάνωση, να έρθει πιο κοντά σε όλους, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις των καιρών, να βοηθήσει όσους έχουν την ανάγκη της, να δώσει στα παιδιά της παιδεία υψηλού επιπέδου, να αποκτήσει εξωστρέφεια, φίλους και συμμαχίες στο περιβάλλον. Μπορούν πολλά να γίνουν και είμαστε αποφασισμένοι να τα κάνουμε. Χρειαζόμαστε όμως βοήθεια, χέρια, ιδέες, εθελοντική προσφορά, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. Λίγος χρόνος από πολλούς είναι πολύ πιο χρήσιμος από ότι, πολύς χρόνος από λίγους. Ελάτε κοντά, ελάτε μέσα στην Κοινότητά μας, θα πάρετε χαρά βλέποντας τη συμμετοχή σας να παίρνει αξία, να παράγει αποτέλεσμα. Αν θέλουμε μια καλύτερη ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, είναι στο χέρι μας. Και οι πόρτες της Κοινότητάς μας είναι ανοιχτές. Καλή χρονιά. Ο Ιούνιος ήταν μήνας εκλογών για την ανάδειξη νέων Διοικήσεων στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος και στις Ισραηλιτικές Κοινότητες Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Από τις εκλογές που έγιναν στις 2 Ιουνίου 2013, η νέα Κοινοτική Συνέλευση, εξέλεξε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης: Δαυίδ Σαλτιέλ: Πρόεδρος Λάζαρος Σεφιχά: Αντιπρόεδρος Ισραέλ Ρούσσο: Γραμματέας Πίγχας Παρέντε: Ταμίας Χάννα Πίντο: Ελεγκτής Από τις εκλογές που έγιναν στις 9 Ιουνίου 2013, η νέα Κοινοτική Συνέλευση εξέλεξε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Αθήνας: Μωυσής Αβραάμ (Μίνος): Πρόεδρος Ασσέρ Βίκτωρ Χαϊμ: Αντιπρόεδρος Μιζάν Ιωσήφ (Ζοζέφ): Γεν. Γραμματέας Ναχμίας Χαϊμ: Ταμίας Κόβο Ισαάκ Ερρίκος: Μέλος Μορδεχάϊ Αρούχ Αλίκη: Μέλος Νεγρίν Ηλίας: Μέλος Σασών Αλβέρτος: Μέλος Μοδιάνο Μικές Σαμ (Μίκης): Μέλος Ερρέρα Ιωσήφ: Αναπληρωματικό Μέλος Ναμία Κέλλυ: Αναπληρωματικό Μέλος Ρούσσου Ρόζα: Αναπληρωματικό Μέλος Εμμανουήλ Δανιέλ (Ντάνης): Αναπληρωματικό Μέλος Στις 29 Ιουνίου 2013, στην Αθήνα, το 21 ο Συνέδριο των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων εξέλεξε τη νέα Διοίκηση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος: Βενιαμίν ΑΛΜΠΑΛΑΣ Πρόεδρος Μάνος ΑΛΧΑΝΑΤΗΣ Αʼ Αντιπρόεδρος Σολομών ΠΑΡΕΝΤΕ Βʼ Αντιπρόεδρος Βίκτωρ ΕΛΙΕΖΕΡ Γεν. Γραμματέας

5 05 Δανιήλ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥΤ: Γεν. Ταμίας Μαρσέλ ΣΟΛΟΜΩΝ: Αναπλ. Γεν. Γραμματέας Μαγρίζος ΜΩΥΣΗΣ: Αναπλ. Γεν. Ταμίας Ελισάφ ΜΩΥΣΗΣ: Σύμβουλος Μωϋσής ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ: Σύμβουλος Ισαάκ ΜΑΪΡ: Σύμβουλος Μάκης ΜΑΪΣΗΣ: Σύμβουλος Ζαχαρίας ΣΟΥΣΗΣ: Σύμβουλος Εζδράς ΜΠΑΚΟΛΑΣ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος Ααρών ΑΒΔΕΛΑΣ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος Ισαάκ - Σάκης ΛΕΩΝ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος ενηµερωση για το προγραµµα συνταξεων για επιζωντες Ολοκαυτωµατος Article 2 Fund, τροποποίηση κριτηρίων Αγαπητά μέλη, Σας γνωρίζουμε ότι, ως αποτέλεσμα πρόσφατων διαπραγματεύσεων της Claims Conference με την γερμανική κυβέρνηση, επετεύχθη τροποποίηση ενός των κριτηρίων του προγράμματος Article 2 Fund, στους επιζώντες του Ολοκαυτωματος. Συγκεκριμένα από 1η Ιουλίου 2013, το ετήσιο εισόδημα των αιτούντων δεν πρέπει να ξεπερνά τα $ ( ), έναντι του ορίου των $16.000, στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι διευρύνεται το πλήθος των δικαιούχων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα και μπορούν να υπαχθούν σε αυτό και ομόθρησκοι, που δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής μέχρι σήμερα. Για τον υπολογισμό του ετήσιου εισοδήματος, σε σχέση με το προαναφερθέν όριο, δεν λαμβάνονται υπόψη εισοδήματα που προέρχονται από οιονδήποτε τύπο σύνταξης (επαγγελματική, αναπηρίας, χηρείας κτλ). Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στις διοικητικές υπηρεσίες της Κοινότητας, στα τηλέφωνα: , -875 επιλογή 3 και στο socialcare@athjcom.gr αρμόδια είναι η κ. Έλσα Πουγκακιώτη. Ανακοίνωση Διοικητικών Υπηρεσιών ΙΚΑ Οι διοικητικές υπηρεσίες της ΙΚΑ επιθυμούν να σας ενημερώσουν ότι για την καλύτερη εξυπηρέτησή σας, υπάρχει η δυνατότητα να αποστέλλετε μέσω φαξ, στο ή με στο sec@athjcom.gr οποιοδήποτε αίτημά σας και θα απαντάται σε εύλογο χρονικό διάστημα. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να επισκεφθείτε τα γραφεία των διοικητικών υπηρεσιών, καθιερώνονται οι ώρες εξυπηρέτησης κοινού, ως εξής: Δευτέρα 9:00-13:00, Τρίτη 12:30-16:30, Τετάρτη 9:00-13:00, Πέμπτη 9:00-13:00 και Παρασκευή 9:00-13:00. Οι μέρες και ώρες συναλλαγής με το ταμείο είναι: Πέμπτη 9:00-13:00 και Παρασκευή 9:00-13:00. Σας ευχαριστούμε για την συνεργασία Η διοίκηση

6 του ΒΙΚΤΩΡΑ ΙΣΑΑΚ ΕΛΙΕΖΕΡ 06 AλΕφ τευχη Δεκέμβριος 2004, το Άλεφ κάνει την πρώτη του εμφάνιση στα κοινοτικά δρώμενα της Αθήνας, επί προεδρίας Ισαάκ Μορδεχάϊ. «Γιατί Άλεφ;», διερωτάται ο πρώτος υπεύθυνος σύνταξης και εμπνευστής του ονόματος του περιοδικού, Άρης Εμμανουήλ και απαντά στο πρώτο «σύνταξης σημείωμα», που θα διαβάσετε στο δικό του σημείωμα. Μαζί του στην πρώτη συντακτική ομάδα, ο Ανδρέας Ματαθίας και ο Βίκτωρ Ελιέζερ, ενώ τον σχεδιασμό και την καλλιτεχνική επιμέλεια, αναλαμβάνει η Ρασέλ Μπαλέστρα. Το εξώφυλλο απεικονίζει τη μορφή του Μωυσή, ως τον πρώτο από τους «100 Εβραίους που επηρέασαν τον κόσμο» από το βιβλίο του Michael Shapiro, που μεταφράζει μέχρι σήμερα, η Αλίκη Αρούχ Μορδεχαϊ. Το 2007, ο Βενιαμίν Αλμπάλας επανεκλέγεται Πρόεδρος της Κοινότητας. Τον Απρίλιο του 2008, ο Ηλίας Νάχμαν πλαισιώνει την συντακτική ομάδα, ενώ τον Ιανουάριο του 2009, ο Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, παραλαμβάνει τη σκυτάλη της αρχισυνταξίας του Άλεφ, από τον Άρη Εμμανουήλ. Τον Σεπτέμβρη του 2010, η Ντορίτα Τρέβεζα εντάσσεται στη συντακτική ομάδα. Τον Σεπτέμβρη του 2013, κυκλοφορεί το 50 ο τεύχος του Άλεφ. Πρόεδρος της Κοινότητας, ο Μίνος Μωυσής. Στα 50 τεύχη Άλεφ συνεργάστηκαν με κείμενά τους οι: ο Ισραηλινός Πρέσβης στην Αθήνα Άριε Μέκελ, o Ραββίνος Αθηνών Ισαάκ Μιζάν, ο Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Βενιαμίν Αλμπάλας, ο Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, Μίνος Μωυσής, ο επίτιμος Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας και συγγραφέας, Εζδράς Μωυσής, ο επίτιμος Πρόεδρος της Κοινότητας Βόλου και συγγραφέας, Ραφαήλ Φρεζής, ο τ. Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Νισίμ Μάϊς, ο τ. Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, Ισαάκ Μορδεχάϊ, ο Πρόεδρος του Μπνεϊ Μπριτ Μάτος Μπορμπώλης, οι πανεπιστημιακοί Ιωάννης Μάζης, Κωνσταντίνος Γώγος, Ρένα Μόλχο, Ρίκα Μπενβενίστε, Οβης Ναμίας, Ελένη Κουρμαντζή, Ελένη Χοντολίδου, Μπένης Νατάν, Σάμης Χασσίδ, Βίκυ Σαμπετάϊ, η υποψήφια διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης, Γαρυφαλλιά Μίχα, οι δημοσιογράφοι, Μάριος Μοντιάνο, Μαρσέλ Γιοέλ, Πάσχος Μανδραβέλης, Ζαν Κοέν, Αχιλλέας Πεκλάρης, Ζακ Σαμουήλ, Αλέκος Ράπτης, Angela Maria Arbelaez, Ηλίας Νάχμαν και Βίκτωρ Ελιέζερ, η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο, ο Σπύρος Γιούργας, Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής για τη μνήμη και το έργο του Αλμπέρ Κοέν, ο πρωτεργάτης της «πρωτοβουλίας πολιτών» στα Γιάννενα, Χρήστος Γρίβας, ο ιστορικός και συγγραφέας Ιακώβ Σιμπή, ο πολιτιστικός σύμβουλος στην ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα, Ίων Βασιλειάδης, η μεταφράστρια λογοτεχνικών βιβλίων Μάγκυ Κοέν, η θεολόγος Βασιλική Κεραμιδά, η φιλόλογος Δόμνα Χατζηγιαννακού, η νηπιαγωγός Ιφιγένεια Αντωνίου, η κοινοτική Σύμβουλος του δήμου Θεσσαλονίκης, Τίλντα Καράσσο Καββασιάδη, η συγγραφέας Ρόζα Ασσέρ Πάρδο, η ποιήτρια Νίνα Ναχμία, η δασκάλα εβραϊκής ιστορίας, Λίνα Σουστιέλ-Ερρέρα, ο Ανδρέας Ματαθίας και οι Δαυίδ Μωυσής, Λούνα Μάνο, Σάμης Ταμπώχ, Ίρις Γαβρηλίδη, Σάκης Λεών, Ρασέλ Ραφαήλ - Σασών, Νίνα Αλκαλάϊ, Νέλλη Αρούχ, Σολέτ Ελιέζερ, Ν. Μπενβενίστε, Τζέκυς Αλμπάλας, Μπέτυ Ρούσσο Φερέρα, Καντέν Ναχμία Μπεναρδούτ, Νέλλη Εσθήρ Νέγρη, Νίκος Καπόν, Ρήνα Κοέν, Υβέτ Ναχμία Μεσσίνα, Ντάνης Εμμανουήλ, Λούση Εμμανουήλ, Μόνις Χαλέγουα,

7 07 Ηλίας Μεσίνας, Ρίτα Σασών, Δανάη Πολίτη, Σόλων Φελούς, Άννα Μορδεχάϊ, ο Ραββίνος Μορντεχάϊ Φριζής, Ρίτα Μωυσή, Μάριος Γκανής, Μάριος Ελιέζερ, Λίλιαν Καπόν, Αρι Μιωνής, Ισαάκ Σασών, Σόλων Σολομών, Αυγουστίνα Αλμυρούδη-Ναμία, Άννα Μπακώλα-Γκάρτυ, Λίλη Έϊς Περαχιά, Έζερ Μωυσής, Ισαάκ Β. Ελιέζερ, Λέων Ναάρ, Μωρίς Μωυσής, Ρομίνα Μωυσή, Λιλή Χασιώτη, Ηλίας Νεγρίν, Ηλίας Πέσαχ, Μίνος Τιάνο, Αλέξανδρος Μοντιάνο, Ρόζα Ρούσσου, Γκάμπριελ Νεγρίν, Υβόνη Καπόν, Ντανιέλ Νατάν, Μερίτα Ρούσσο, Ολιβιέ Χόκμπεργκ, Αλέγρα Μάτσα, Εβίτα Μιζάν, Δαβίδ Γαβριηλίδης, Σαρίνα Μιζάν, Δαβίδ Νεγρίν, Σιδώνη- Τζίλντα Άντζελ, Ίνο Ιωσήφ, Ιάκωβος Φριζής, Μάϊκ Μάτσας, Μάκης Εσκεναζής, Κέλλυ Ναμία, Ραχήλ-Σιρλέτ Βαρούχ-Παπανδριανού, Υβόνη Καπουάνο, Αλίνα Μωυσή, Μπέλα Ααρών Λουίζα Κονέ και Ντορίτα Τρέβεζα. Στα 50 τεύχη του Άλεφ, έδωσαν συνεντεύξεις και έκαναν αποκλειστικές δηλώσεις: ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, ο τ. Πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ η τ. υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, ο κάτοχος νόμπελ Χημείας Ισραηλινός καθηγητής, Ααρών Τσεχάνοβερ, ο Ισραηλινός συγγραφέας Άμος Οζ, ο Πρόεδρος της διάσκεψης Προέδρων των μεγάλων Αμερικανικών οργανισμών, Άλαν Σόλοου, η Πρόεδρος της παγκοσμίου Wizo, Elena Gleizer, ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του διεθνούς Μπνεϊ Μπριτ, Ντάνιελ Μαριάσιν, ο επίτιμος Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, Δανιήλ (Δανέλος) Αλχανάτης, ο αντιστασιακός Μωυσής Γιουσουρούμ, ο δήμαρχος του Τελ Αβίβ, Ρον Χουλνταΐ, ο δήμαρχος της Κέρκυρας, Σωτήρης Μικάλεφ και η ιστορικός Γαβριέλα Ετμετζόγλου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, γιατί έδωσαν ζωντάνια, γνώση, ενημέρωση. Διότι, οι ιδέες τους, οι απόψεις τους, οι αναφορές τους, πλούτυναν τον πολιτισμό μας, διεύρυναν τη σκέψη μας και τη κρίση μας. Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ για το Αλεφ Γιώργος Καλαντζής* Νομίζω ότι η σημαντικότερη συνεισφορά του Άλεφ είναι πρώτα η ίδια η ύπαρξή του και μετά, ο τρόπος που υπάρχει. Η ύπαρξή του μας θυμίζει ότι ο πλούτος του ελληνικού έθνους και η δύναμη της ελληνικής κοινωνίας είναι οι υπαρκτές διαφορές μας. Ο τρόπος της ύπαρξής του, μας δείχνει τους λόγους για τους οποίους οι υπαρκτές διαφορές μας είναι πλούτος και δύναμη για όλους. Μπορεί να γίνει καλύτερο το Άλεφ; Ασφαλώς. Μπορεί να γίνει χειρότερο; Ασφαλώς. Μπορεί να μείνει το ίδιο; Όχι, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει. Γιατί όποιος επιμένει να μείνει ίδιος, σαν μια φωτογραφία από κάποια στιγμή του παρελθόντος, ενώ η κοινωνία αλλάζει, τότε είναι βέβαιο ότι μετρά το χρόνο, πριν την εξαφάνισή του. Γιʼ αυτό εύχομαι και ελπίζω το Άλεφ να αλλάζει, να προσαρμόζεται, να εξελίσσεται, να αποκτά μια πιο δυνατή φωνή, όπως ήδη το κάνει, ώστε η πατρίδα μας να μη στερηθεί ποτέ τη σοφία, τη γνώμη, τις ιδέες και τη ζωντάνια του. *Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, επί θητείας και με μέριμνα του Γιώργου Καλαντζή, για πρώτη φορά τα σεμινάρια επιμόρφωσης του εβραϊκού Μουσείου για το Ολοκαύτωμα, έλαβαν χώρα και εκτός Αθηνών. Τον Ιούνιο του 2013, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη εκπαιδευτικών και μαθητών από όλη την Ελλάδα, στο Άουσβιτς, ενώ εργάζεται ώστε η εκπαιδευτική επίσκεψη στο Άουσβιτς να αποκτήσει μόνιμο και θεσμικό χαρακτήρα. Βάσω Κόλλια* Έχοντας ήδη συμπληρώσει 50 τεύχη κυκλοφορίας του, το Άλεφ συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τα μέλη της ισραηλιτικής Κοινότητας, αλλά και για όλους, όσους αποκηρύσσουμε τις διακρίσεις κάθε μορφής. Οι σελίδες του Άλεφ, δεν συνιστούν «εύκολο» ανάγνωσμα. Συχνά μάς οδηγούν σε κάποια από τα σκοτεινότερα μονοπάτια της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Όμως, η γνώση για το μαζικό έγκλημα του Ολοκαυτώματος, που επινόησαν άνθρωποι για τους ομοίους τους, αποτελεί ηθικό χρέος προς τις επόμενες γενιές. Αντιλαμβανόμαστε σήμερα τις επίμονες προσπάθειες αποπροσανατολισμού ευάλωτων τμημάτων της κοινωνίας, μέσα από παραπληροφόρηση, συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας μας και καπήλευση εθνικών ιδανικών και αξιών. Με επικοινωνιακά τεχνάσματα, κακέκτυπα ψευτο-ηρωϊσμού, ενθαρρύνουν συμπεριφορές βίας και μίσους. Δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε τον κίνδυνο. Κανένας λαός δεν είναι απρόσβλητος στον παραλογισμό του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του αντισημιτισμού. Παραμένοντας σταθερή φίλη του Άλεφ, εύχομαι να συνεχίσει να μας εμπνέει στη συλλογική προσπάθεια εδραίωσης ενός πολιτισμού αλληλεγγύης και σεβασμού στην ανθρώπινη διαφορετικότητα.

8 08 *Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων, κατά τη διάρκεια της θητείας της Βάσως Κόλλια, ως Γενικής Γραμματέως Νέας Γενιάς, χρηματοδοτήθηκε για πρώτη φορά η συμμετοχή 50 νέων ανθρώπων, χριστιανών και Εβραίων, στην «Πορεία ζωής», στην επέτειο για τα 60 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς από τους συμμάχους. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του Το 2006 κυκλοφόρησε το λεύκωμα: «Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων. Μνημεία και Μνήμες». Η συγκεκριμένη έκδοση, ήταν δίγλωσση (ελληνικά και αγγλικά). Το λεύκωμα επανεκδίδεται το 2007 και μεταξύ άλλων, αποστέλλεται από την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς σε όλα τα σχολεία της χώρας. Και οι δύο εκδόσεις χρηματοδοτήθηκαν εξολοκλήρου από την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Ελένη Τσερεζόλε* Άλεφ, όπως Αντίσταση Άλεφ, άλιφ, άλφα. Τα πρώτα γράμματα του αλφαβήτου της εβραϊκής, της αραβικής, της ελληνικής γλώσσας. Τρεις πολιτισμοί, ένα, από τα πολλά, κοινά σημεία τους. Και πράγματι, ποιός άλλος θα ήταν ο καλύτερος τίτλος για την έκδοση της ισραηλιτικής Κοινότητας, από το «Άλεφ», το σύμβολο της ενότητας, της μοναδικότητας στην εβραϊκή γλώσσα, που βρίσκεται σε πλήρη συνάφεια με αντίστοιχες έννοιες, στις άλλες μεγάλες γλώσσες - πολιτισμούς; Ένα περιοδικό λοιπόν, στα ελληνικά, που μιλά για τον εβραϊκό πολιτισμό, εντός κι εκτός Ελλάδας. Ένα περιοδικό - γέφυρα προς και από τους θεμελιώδεις πολιτισμούς. Ένα περιοδικό για ανοικτούς ορίζοντες, το οποίο σε μια περίοδο ανακατατάξεων στην ευρύτερη γειτονιά μας, στη Μέση Ανατολή, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Συνδέει και εμβαθύνει, διαφωτίζει και διαλύει την ημιμάθεια ή την άγνοια. Σε μια περίοδο, που ο νεοναζισμός σηκώνει ξανά κεφάλι, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, ένα περιοδικό σαν το «Άλεφ», πέρα από ένα απλό γράμμα, μπορεί να είναι και το πρώτο γράμμα, της Αντίστασης, της Αλληλεγγύης, της Αγάπης, της Αλληλοβοήθειας, της Ανιδιοτέλειας. Της Ανθρωπιάς. Ό,τι ακριβώς σιχαίνεται ο νεοναζισμός. «Άλεφ» λοιπόν. Απαραίτητο! *Δημοσιογράφος Ο εμπνευστής* Καλοκαίρι 2004.Το μόλις εκλεγμένο κοινοτικό Συμβούλιο, αποφάσισε να αλλάξει το μέχρι τότε υπάρχον έντυπο, με ένα άλλο διαφορετικής αντίληψης. Μου ζήτησαν την εκπόνηση μιας μελέτης και τους αντιγύρισα ένα πιλοτικό έντυπο, με διαφορετικό περιεχόμενο και μορφή. Ενθουσιάστηκαν. Μου το ανέθεσαν αβλεπί, με πλήρη ελευθερία κινήσεων, και με αμοιβή προκειμένου να υπάρχει συνεχής και τακτική εργασία σε όλα τα επίπεδα. Νοέμβριος-Δεκέμβριος ο τεύχος του Άλεφ. Το σημείωμα της σύνταξης γράφει: «Μία καινούργια προσπάθεια ξεκινάει. Αλλάξαμε τον τίτλο, αλλάξαμε το σχήμα, αλλάξαμε την μορφή. Καταλήξαμε σʼ ένα μικτό αποτέλεσμα, που προσβλέπει στο πάντρεμα της γοητείας του περιοδικού, με το νεύρο και την αναλυτική ματιά της εφημερίδας. Κάτι σαν «εφημεριοδικό»! Αλλά εκεί που πάντα κρίνεται ο αγώνας, είναι το περιεχόμενο. [ ] Τώρα, για το όνομα. Γιατί Άλεφ; Ίσως γιατί είναι εύηχο. Ή, ακόμα, γιατί αποδίδει καλά τον μικτό χαρακτήρα του εντύπου, αλλά και της ταυτότητάς μας, μια που είναι ομόηχη λέξη με το ελληνικό Άλφα. Ή γιατί ξαναξεκινάμε. Ή, πάλι, γιατί λέγεται «ότι στην αρχή του χρόνου τα γράμματα του αλφαβήτου μάλωναν μεταξύ τους, ποιο θα μπει πρώτο και ποιο δεύτερο. Και τελικά, πήγαν να τους επιλύσει την διαφορά τους ο Θεός. Μόνο το Άλεφ σώπαινε και δεν παραπονιόταν. Και ο Θεός ευχαριστήθηκε με την συμπεριφορά του Άλεφ και υποσχέθηκε να ξεκινήσει με αυτό τις Δέκα Εντολές, κι έτσι έκανε: ΑΝΟΧΙ ΑΝΤΟΝΑÏ Εγώ είμαι ο Κύριος. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που διδάσκει την ταπεινοφροσύνη και τη σιωπή». Ό, τι κι αν ισχύει απʼ όλα αυτά, ή και όλα αυτά μαζί, καλώς έχει. Άλεφ, λοιπόν, αν κι έχουμε ανάγκη όλα τα γράμματα για να φέρουμε σε πέρας το έργο μας. Άλλωστε, «κάθε γράμμα της αλφαβήτου είναι στη δικαιοδοσία και διαφορετικού αγγέλου και είναι οι άγγελοι συναθροισμένοι, στα γραπτά και στα προφορικά λόγια μας, που κάνουν τα θαύματα που εκπλήσσουν τους κοινούς ανθρώπους.» Έφυγα από την αρχισυνταξία του Άλεφ μετά από 24 τεύχη, ή αλλιώς 4 χρόνια αργότερα. Κυρίως, γιατί έπαψα να έχω τον απαιτούμενο χρόνο που χρειάζεται η ποιότητα ενός τέτοιου εντύπου, και δευτερευόντως, γιατί είμαι καλύτερος στη δημιουργία, παρά στη συντήρηση. Διάδοχος, ο καθόλα άξιος Βίκτωρ Ι. Ελιέζερ. Το αν σας ικανοποιήσαμε, εσείς θα το κρίνετε. Εμείς κάναμε ό, τι περνούσε από το χέρι μας. *Άρης Εμμανουήλ Ο Πρόεδρος* Η ενασχόληση με τα κοινά είναι μια πηγή αστείρευτης ικανοποίησης και πικρίας και το λέω αυτό, έχοντας υπηρετήσει την Κοινότητά μας, από σχεδόν όλες τις θέσεις, από τα νεανικά μου χρόνια ως ενεργό μέλος της νεολαίας, περνώντας από τη θέση του Προέδρου της Κοινότητας, μέχρι σήμερα, ως Πρόεδρος της κοινοτικής Συνέλευσης. Επί της προεδρίας μου, ξεκίνησε η έκδοση του Άλεφ και

9 09 ο προβληματισμός για τον χαρακτήρα και το ύφος του, για το περιεχόμενό του και την ύλη του, ήταν έντονος. Μετά από συζητήσεις και με γνώμονα τόσο την ενημέρωση των μελών της Κοινότητας πάνω σε τρέχοντα ζητήματα, όσο και την πληροφόρηση σε θέματα εβραϊσμού, το Άλεφ ξεκίνησε την πορεία του στον κοινοτικό χώρο. Το γεγονός ότι η έκδοσή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα με επιτυχία, φανερώνει ότι τα μέλη μας εκτίμησαν την ποιότητά του. Θεωρώ ότι η έκδοση του Άλεφ αποτελεί παράδειγμα επιτυχούς και δημιουργικής συνεργασίας, μεταξύ επαγγελματιών και εθελοντών, όπως θα πρέπει να λειτουργεί κάθε πρόγραμμα της Κοινότητας. Δεδομένης της οικονομικής στενότητας της Κοινότητας, ελπίζω να μπορέσει το Άλεφ να συνεχίσει την πορεία του ʻαυτοχρηματοδοτούμενοʼ και εύχομαι να προσφέρει περισσότερη ικανοποίηση παρά πικρίες στους δημιουργούς του και μόνο ευχάριστες και ενδιαφέρουσες ειδήσεις στους αναγνώστες του. *Ισαάκ Μορδεχάι Οι πρώτοι συνεργάτες Δαυίδ Μωυσής Από το πρώτο τεύχος του, το Άλεφ λειτούργησε ως φόρουμ έκφρασης και επικοινωνίας πάνω σε σημαντικά θέματα της εβραϊκής και της ελληνοεβραϊκής μας ταυτότητας και ζωής. Θέματα που είναι διαχρονικά μεν, αλλά που οι εκφάνσεις τους επηρεάζονται και συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στον κόσμο. Σε μένα προσωπικά, το Άλεφ έδωσε τη δυνατότητα να εκφράσω προσωπικές σκέψεις και προβληματισμούς μου πάνω σε τέτοια θέματα, που με απασχολούσαν επί πολλά χρόνια αλλά δεν είχα την ευκαιρία, μέχρι τότε, να τα βγάλω προς τα έξω. Μου επέτρεψε επίσης να καταλάβω, πώς άλλα μέλη της Κοινότητάς μας αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα. Αυτή η ανάγκη εξακολουθεί να υπάρχει και το Άλεφ μπορεί να συνεχίσει να την καλύπτει αποτελεσματικά. Συγχαρητήρια στους κατά καιρούς υπεύθυνους του εντύπου και καλή συνέχεια μετά τα 50! Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι Πριν από λίγα χρόνια, μου πρότεινε ο Άρης Εμμανουήλ, παιδικός φίλος, να συμμετέχω στην προσπάθεια δημιουργίας του Άλεφ, κοινοτικού εντύπου που θα είχε μια σύγχρονη προσέγγιση ως προς την θεματολογία του και την παρουσίασή του. Χάρηκα και αποδέχτηκα την πρόσκληση, τόσο γιατί γνώριζα τον τρόπο που συνεργάζεται ο Άρης, την προσπάθεια που καταβάλλει με ό,τι καταπιάνεται, καθώς και την Ρασέλ Μπαλέστρα, που θα ανελάμβανε τον σχεδιασμό και την αισθητική παρουσίαση του τεύχους. Επιλέχθηκε το βιβλίο, «THE JEWISH 100. A ranking of the most influential Jews of all time» («Οι 100 Εβραίοι που επηρέασαν τον κόσμο»), του Michael Shapiro. Ανέλαβα την μετάφραση των κειμένων, προσπαθώντας να μένω όσο πιο πιστή στο πρωτότυπο, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα απλή και κατανοητή. Προσωπικά, είχα τις επιφυλάξεις μου για την ιεράρχηση των σημαντικότερων Εβραίων που επηρέασαν τον κόσμο, αλλά αυτό δεν είχε καμιά σημασία από τη στιγμή που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο. Όσο το σκέφτομαι, μάλλον δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συμφωνήσουμε στο ποιος είναι πιο σημαντικός από τον άλλον. Έμαθα πολλά για τις βιογραφίες τους και για τη συνεισφορά τους και προσπάθησα να μάθω και περισσότερα, ανατρέχοντας και σε άλλες πηγές. Στην συνέχεια, ανέλαβε ο Βίκτωρ Ελιέζερ, που σεβάστηκε τη βασική δομή του εντύπου και βεβαίως, έβαλε την προσωπική του πινελιά και η συνεργασία μας συνεχίστηκε απρόσκοπτα. Θεωρώ ότι όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται είναι ενδιαφέροντα και καλά διαλεγμένα, μέσα από την πληθώρα των πληροφοριών που υπάρχει. Το Άλεφ αγκαλιάστηκε από τα μέλη της Κοινότητάς μας, καθώς και από τις αδελφές Κοινότητες όλης της Ελλάδας. Εύχομαι ως Κοινότητα να μπορούμε οικονομικά να εκδίδουμε το Άλεφ, γιατί το έντυπο έχει την δική του γοητεία και αφορά και μέλη μας, που δεν έχουν τη δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων. Και άλλοι συνεργάτες Ο Ραββίνος Αθηνών Ισαάκ Μιζάν Συμπληρώθηκε ήδη η έκδοση 50 τευχών από την πρώτη έκδοση του περιοδικού της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, του Άλεφ. Άξιοι και έμπειροι συνεργάτες, καθώς και φίλοι του περιοδικού με τα κείμενά τους και τις επιλογές τους, προσέδωσαν στο περιοδικό μια ιδιαίτερη αξία και το διατήρησαν σε ένα αξιόλογο επίπεδο, από άποψη ύλης και θεμάτων ιδιαίτερου εβραϊκού και ισραηλινού ενδιαφέροντος. Αναφορές στην κοινοτική ζωή, στην εβραϊκή ιστορία, σε σημαντικές εβραϊκές προσωπικότητες, αλλά και με άλλες καταχωρήσεις, κράτησαν και κρατούν το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε υψηλό επίπεδο. Για την καλή συνέχεια αυτή, την αναγκαία για την επικοινωνία της Κοινότητάς μας με τα μέλη της και όχι μόνο, επικαλούμαι για τους ικανούς συνεργάτες, που συμμετέχουν στην έκδοση αυτή, την ευλογία του Παντοδύναμου και εύχομαι καλή υγεία και δύναμη. Γιάννης Μάζης* Το Άλεφ μας προσέφερε και φέτος, μια ορθολογική,

10 10 απαλλαγμένη από στερεότυπα, προτασεολογία για την αντιμετώπιση των στεγανών και της πολιτικής δυσκαμψίας στη σύγχρονη -εντός κρίσεως- Ελλάδα. Σε κοινωνικό επίπεδο, μας πληροφορεί και μας βοηθά να κατανοήσουμε την «Άλλη» άποψη για τα ίδια γεγονότα, όπως και τις διάφορες και διαφορετικές αντιλήψεις της κοινοτιστικής αλλά και πολιτισμικής οσμωτικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Ως αναγνώστης της -υψηλής τυπογραφικής αισθητικής- επιθεωρήσεως «Άλεφ», μπορώ να ισχυρισθώ ότι τα κείμενά του στοχεύουν στην ουσιαστική διανθρώπινη κατανόηση, η οποία με τη σειρά της επιφέρει την πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική εγγύτητα μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, στηρίζοντας την δημοκρατία. Κάνει γνωστές τις σημαντικές πολιτικές και πολιτιστικές συμβολές και προσφορές του συνανθρώπου στο κοινωνικό σύνολο και τις απαλλάσσει από την κρούστα του στερεοτυπικού εθνικο-θρησκευτικο-φυλετικού αποκλεισμού. Μας κρατά σε εγρήγορση ενώπιον των ολοκληρωτικών φαινομένων και της παρατηρούμενης, αυξημένης επικινδυνότητας, ανάπτυξης των ακραίων ρατσιστικών και αντισυνταγματικών φαινομένων. Με δύο λόγια, μας βοηθά να γίνουμε, περισσότερο «ανοικτοί», περισσότερο οικουμενικοί, περισσότερο ενήμεροι, περισσότερο ανθρωπιστές, περισσότερο νηφάλιοι άρα, και ουσιαστικότερα... Έλληνες. Και ευχαριστούμε κι εσάς και το Άλεφ για την προσφορά σας αυτή. *Καθηγητής Ι. Θ. Μάζης, Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, Πρόεδρος Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κωνσταντίνος Γώγος* Συγχαρητήρια στην σύνταξη του Άλεφ, που έχει δημιουργήσει ένα αξιοζήλευτο έντυπο, που τιμά την εβραϊκή Κοινότητα αλλά και την σύγχρονη Ελλάδα. Ευχές να χιλιάσει τα τεύχη του το καλαίσθητο έντυπο, που προβάλλει το παρελθόν και το παρόν της εβραϊκής κοινότητας, αναδεικνύει το εβραϊκό πνεύμα, δημοσιεύει αποκλειστικά κείμενα και συνεντεύξεις για φλέγοντα πολιτικά, κοινωνικά και διεθνή θέματα, μάχεται την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό και συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου αύριο για ολόκληρη την κοινωνία. Είναι πολλά αυτά που μπορεί κάποιος να γράψει για την ποιότητα του Άλεφ. Επικεντρώθηκα σε μερικά πολύ σημαντικά σημεία, που το κάνουν ποιοτικό και άξιο να διαβαστεί από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Χρόνια πολλά, να τα χιλιάσετε τα τεύχη!! *Δρ. Κωνσταντίνος Γώγος, Λέκτορας (υπό διορισμό), Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ρόζα Ασσέρ- Πάρδο* Το Άλεφ είναι ένα έντυπο που με καλύπτει απόλυτα Επίκαιρο αλλά και διαχρονικό Με ενδιαφέροντα ιστορικά και λογοτεχνικά Με στόχους εβραϊκούς αλλά και ευρύτερους Προσωπικούς και κοινωνικούς Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Συγχαρητήρια στις διάφορες συντακτικές επιτροπές Τις προηγούμενες και την τωρινή Ευχαριστώ με εκτίμηση. * Η Ρόζα Ασσέρ-Πάρδο είναι συγγραφέας του βιβλίου «548 μέρες με άλλο όνομα». Γαρυφαλλιά Μίχα* Άλεφ 50. Άλεφ, ον πολιτικόν, ο όρος που τα περιέχει όλα. Αλλιώς και Άλεφ πολιτισμός, και Άλεφ ιστορία, και Άλεφ θρησκεία και Άλεφ φιλοσοφία, και ενημέρωση. Το Άλεφ ανασαίνει εντός αλλά και πέραν των ορίων της εβραϊκής κοινότητας, είναι ανοιχτόμυαλο, χωρίς ψευδαισθήσεις και συγχρόνως τολμηρό και στραμμένο στο μέλλον, με «φρόνημα υψηλόν». Για ετούτα τα 50 του τεύχη, ο Β. Ι. Ελιέζερ, η συντακτική ομάδα του Άλεφ και όλοι όσοι συμβάλλουν στην έκδοσή του, έχουν πολλούς λόγους να αισθάνονται υπερήφανοι. Τους συνοδεύουν ευχές συγχαρητήριες και άλλες πολλές για έμπνευση, δημιουργίες και όμορφα πράγματα. * Πολιτική Επιστήμων, Υποψ. Διδάκτωρ Παν/μίου Σορβόννης, Ερευνήτρια, Ερευνητικό Ινστιτούτο Yad Vashem, Ιερουσαλήμ. Ιφιγένεια Αντωνίου* Αλήθεια, δεν το μάθατε; Λοιπόν ήρθε η ώρα Έφτασε τα πενήντα του Φροντίστέ τʼ όλοι τώρα Σίγουρα αν το σχολείο μας, το σχολείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών στο Ψυχικό, είχε φωνή, τώρα που το Άλεφ συμπληρώνει 50 τεύχη, θα του έλεγε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Το Άλεφ πάντα μέσα στις σελίδες του με το πολυποίκιλο υλικό, αφιέρωνε χώρο στο σχολείο μας. Μέσα απʼ αυτό μάθαινε η Κοινότητά μας τις επιτυχίες του εβραϊκού και ελληνικού τομέα. Μέσα απʼ αυτό, ζούσαν τις γιορτές (εβραϊκές ελληνικές) που ετοίμαζαν τα παιδιά μαζί με το άξιο προσωπικό. Μέσα απʼ τις σελίδες του γεύονταν το μέλι του Ρος Ασανά, τους λουκουμάδες του Χανουκά, τʼ αυτιά του Αμάν το Πουρίμ. Έφτανε μεςʼ στο σπίτι τους η άνοιξη του Του Μπισβάτ και η αξία της πίστης με τον εορτασμό του Πέσσαχ. Το Άλεφ έδειχνε μέσα απʼ τις σε-

11 11 λίδες του, την περηφάνια που ένοιωθαν τα μικρά Ελληνόπουλα Εβραιόπουλα, όταν παρουσίαζαν με καμάρι τις επιτυχίες των Ελλήνων προγόνων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν, απʼ το σχολείο και μια ευχή: «Άλεφ να περάσεις τα 50 τεύχη, να φθάσεις τα χίλια, γιατί μας δίνεις πολλά! Γιατί σε χρειαζόμαστε! *Τ. Διευθύντρια νηπιαγωγείου και διοικητικού, δημοτικό σχολείο Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Βασιλική Κεραμιδά* Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το Άλεφ αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό περιοδικό, που έχει το χάρισμα να προβάλλει αξίες και να παρουσιάζει τα γεγονότα με έναν μοναδικό τρόπο. Εκτός από την συνεπή και εμπεριστατωμένη ενημέρωση σε θέματα του εβραϊσμού, το Άλεφ προσφέρει κάτι πολύ πιο σημαντικό: τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι η συνύπαρξη είναι ο μοναδικός τρόπος ύπαρξης. Αυτή είναι και η σημαντικότερη συμβολή του, καθώς μέσα από τα άρθρα του, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται την αξία του διαφορετικού και του σεβασμού και ανακαλύπτει το δρόμο που μας ενώνει, μακριά από κάθε είδους ρατσισμό. Δεν είναι λοιπόν, μόνο τα θέματα για το Ολοκαύτωμα ή για την εβραϊκή θρησκεία αυτά που προκαλούν το ενδιαφέρον, αλλά η γενικότερη ευαισθησία με την οποία αντιμετωπίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μια κοινής ιστορικής πορείας. Ως εκπαιδευτικός αλλά κυρίως ως Έλληνας πολίτης, εύχομαι στο Άλεφ να συνεχίσει την πορεία και την προσφορά του, που είναι πραγματικά πολύτιμη για όλους. *Εκπαιδευτικός Θεολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων. Γκάμπριελ Νεγρίν* Για το Άλεφ «Τι είναι Ιουδαϊσμός;» Είναι θρησκεία ή μήπως κουλτούρα; Τρόπος ζωής που εκσυγχρονίζεται για να αγκαλιάσει τη σύγχρονη καθημερινότητα ή μια πλούσια μεν, αλλά στεγνή και νεκρή παράδοση του παρελθόντος; Είναι άραγε, μια απόλυτη εθνική ταυτότητα που πολλές φορές υπερκαλύπτει το αίσθημα του ανήκειν, ή μια πλουραλιστική ομάδα που εμπλουτίζει την εκρηκτική πολυφωνία, ξεχωρίζοντας πότεπότε ταπεινά από το σύνολο της πολυδιάστατης ανθρωπότητας, όντας όμως αδιαχώριστο κομμάτι της; Απόδοση της καθημερινότητας, αναλύοντας μέσα από έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης την επικαιρότητα ή μια ιστορική ανάγνωση μέσα από ασταμάτητη προσπάθεια για κατανόηση των Ιερών Γραφών; Το Άλεφ, στα 50 αυτά τεύχη του (είθε ο Ελεήμων Κύριος απλόχερα να τα πολλαπλασιάσει σαν τα αστέρια που τις νύχτες φωτίζουν το στερέωμα), κατάφερε να αγγίξει στα περιεχόμενά του το ερώτημα αυτό, απαντώντας πως Ιουδαϊσμός είναι ένα ακατέργαστο κι ασύμμετρο συνονθύλευμα όλων αυτών. Είθε το Άλεφ να συνεχίσει την προσπάθεια έκφρασης της εβραϊκής σκέψης μέσα από ένα καθολικό περιεκτικό πρίσμα, προάγοντας και τονώνοντας συνάμα τον Ιουδαϊσμό σε όλες του τις πτυχές. *Σπουδαστής σε Ραββινική Σχολή. Ντορίτα Τρέβεζα* Το Άλεφ συμπληρώνει 50 τεύχη Με το παρόν τεύχος, το Άλεφ γιορτάζει την 50 η έκδοσή του. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ενός έντυπου περιοδικού σαν το Άλεφ, δεν είναι τυχαία. Αποτελεί μια συστηματική νησίδα ενημέρωσης, εντός και εκτός των κοινοτικών δρώμενων. Προωθεί την πολιτική ανάλυση και τον σχολιασμό της επικαιρότητας, ανοίγοντας διαύλους που προωθούν την επικοινωνία, την ενημέρωση και τον προβληματισμό, σε θέματα που αφορούν τόσο την ελληνική όσο και την διεθνή κοινωνική πραγματικότητα. Τονώνει την αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών πολιτιστικών ομάδων και φέρνει σε επαφή ανθρώπους με κοινούς στόχους, επιδιώξεις και επιθυμίες. Φιλοξενεί στις στήλες του διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, αναλυτές και σχολιαστές της επικαιρότητας, που μας διαφωτίζουν με την πολύπλευρη ενημέρωσή τους και μας δίνουν ερεθίσματα για περαιτέρω προβληματισμό και ανάπτυξη. Εμπλουτίζει με ένα πλήθος πολιτιστικών και κοινωνικών γεγονότων την καθημερινότητά μας και τρέφει την επιθυμία μας για περισσότερη δημιουργικότητα, που στις μέρες μας, όχι μόνο βάλλεται, αλλά αποτελεί και το ζητούμενο για μια καλύτερη ζωή, προσανατολισμένη προς την ποιότητα και την ουσία και όχι την ρηχότητα και τον ευτελισμό. Για όλα αυτά που μας προσφέρει το Άλεφ, εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά στους εκδότες, συντάκτες και όσους το επιμελούνται και το στηρίζουν συστηματικά, αλλά και στους αναγνώστες του, που το τιμούν με την παροχή πλούσιου κάθε φορά υλικού, που βρίσκεται αποτυπωμένο στις σελίδες του. *Μέλος της συντακτικής ομάδας και επιμέλειας του Άλεφ.

12 12 του ΗΛΙΑ ΝΑΧΜΑΝ απετυχε η των νεοναζι να την αντιναζιστικη δραση Με αθώωση των κ.κ. Σαμπετάι Μάτσα (Σάββας Μιχαήλ), γραμματέα του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ) και Κωνσταντίνου Μουτζούρη, πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ολοκληρώθηκε η δίκη μετά και από αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως της έδρας, καθώς δεν αποδείχτηκε η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος. Κατηγορήθηκαν πως άμεσα ή έμμεσα, διήγειραν τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους και σε αμοιβαία διχόνοια και έτσι διατάραξαν την κοινή ειρήνη. Η αθώωση αυτή είναι σημαντική, καθώς έτσι αποτυγχάνει η προσπάθεια της «Χρυσής Αυγής» να ποινικοποιήσει την αντιναζιστική, αντιρατσιστική δράση, δημιουργώντας σχετικό δεδικασμένο. Η δίωξη ασκήθηκε μετά από μήνυση ομάδας πολιτών, που εμφανίζονταν ως δήθεν ανένταχτοι, ανάμεσά τους γνωστά στελέχη της «Χρυσής Αυγής», οι κ.κ. Παναγιώταρος, Θ. Σκοδρέλη και Γ. Δημοπούλου, οι οποίοι αν και περιλαμβάνονταν ως μάρτυρες στο κατηγορητήριο, δεν εμφανίστηκαν καν στη δίκη. Η δικαζόμενοι είχαν μεγάλη συμπαράσταση από την Ελλάδα και από σημαντικές προσωπικότητες στο εξωτερικό. Το παράδοξο της δίκης κατά εκείνων που υπερασπίζονται τη δημοκρατία, μηνυθέντων από τους πολεμίους της, επεσήμανε στην απολογία του ο κ. Σαμπετάι Μάτσας: «Οι πραγματικοί κατήγοροι να μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι, αυτοί που σεμνύνονται για το Γ Ράιχ, σε κατήγορους», είπε ξεκινώντας την «απολογία» του ο Σάββας Μιχαήλ. Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι για διατάραξη ειρήνης, δεν είμαστε εμείς, είναι αυτοί που ασκούν βία και διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές, παριστάνοντας τους αστυνομικούς χωρίς να είναι και χαίρουν και ασυλίας. Αυτοί που καθημερινά σπέρνουν και κινούν το μίσος από άνθρωπο σε άνθρωπο, με κηρύγματα μίσους και φτηνή δημαγωγία, εκμεταλλευόμενοι την απελπισία των ανθρώπων». Οι κατηγορούμενοι που δεν έπρεπε καν να παραπεμφθούν, όπως τόσοι άλλοι μηνυθέντες στην ίδια μήνυση, αθωώθηκαν. Ωστόσο οι ακροδεξιές απόψεις και δράση συνεχίζονται. Δυο μέρες μετά την αθώωση, όπως καταγγέλλει το ΕΕΚ, μετά την επίθεση της αστυνομίας στην ειρηνική διαδήλωση, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ, μέλη του δέχτηκαν χυδαίες επιθέσεις από άνδρες των ΜΑΤ: «Εσείς είστε του ΕΕΚ του βρωμοπού του Εβραίου». Και ένας από τους διαδηλωτές, που φορούσε μπλούζα της ΒΙΟΜΕ, δέχτηκε ανάλογη επίθεση από άλλο ΜΑΤατζή: «Α είσαι με τη ΒΙΟΜΕ, που γλείφει τα αρχ του βρωμοεβραίου».

13 της ΕΒΙΤΑΣ ΜΙΖΑΝ* 13 συναντηση των της οικογενειας του Σαµουηλ και της Ζηνι Μιζαν Από τις 27 έως τις 30 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Λάρισας, για πρώτη φορά, συνάντηση όλων των απογόνων της οικογένειας του Σαμουήλ και της Ζηνί Μιζάν, οι οποίοι απέκτησαν και μεγάλωσαν επτά παιδιά. Η συγκίνηση όλων μας, ήταν μεγάλη. Οι απόγονοι συνέρευσαν στην Λάρισα από διάφορα μέρη του κόσμου και αμέσως, όλοι νιώσαμε σαν να μην είχε περάσει ούτε μία ημέρα από την τελευταία φορά που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά μας, είχαν κάποτε βρεθεί μαζί. Μια αύρα συντροφικότητας και θαλπωρής ζέστανε τους χώρους, στους οποίους συναντηθήκαμε. Ήταν η μακροχρόνια απουσία κάποιων ανθρώπων και η λαχτάρα τους για αυτή την επιστροφή στις ρίζες, ήταν και η άσβεστη αγάπη που ενώνει τους ανθρώπους με το ίδιο αίμα, που έκαναν όλους όσους βρεθήκαμε εκεί, από την πρώτη στιγμή, να νιώσουμε ότι ο χρόνος γύρισε σελίδα πίσω.

14 14 Η πρώτη μας επαφή ήταν στο κοκτέιλ, μέσα σε μια πανέμορφα στολισμένη λέσχη, την Πέμπτη το απόγευμα, όπου προβλήθηκε μουσικό βίντεο με παλιές φωτογραφίες των ανθρώπων που δεν είναι πια μαζί μας, αλλά και νεότερες, όλων εμάς των απογόνων τους, που μαζευτήκαμε και τους τιμήσαμε. Από τις φωτογραφίες αυτές και ένα σύντομο ιστορικό της κάθε οικογένειας, δημιουργήθηκε και το οικογενειακό άλμπουμ, το οποίο και μοιράστηκε σε όλους μας. Μία έκδοση στην ελληνική και αγγλική γλώσσα πραγματικά μοναδική, που θα μας συντροφεύει για πάντα. Την Παρασκευή το πρωί και μετά από την επίσκεψή μας στους τάφους των προγόνων μας, όπου ο Ραββίνος Αθηνών κ. Ισαάκ Μιζάν ανέπεμψε ομαδική «ασκαβά», αναφέροντας όλα τα ονόματα των προγόνων μας, ταξιδέψαμε για Βόλο, όπου και καταθέσαμε στεφάνι στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Αργότερα, επισκεφθήκαμε την συναγωγή και τη λέσχη της πόλης, στην οποία μας υποδέχθηκε θερμά ο Πρόεδρος της Ι.Κ. Βόλου, κ. Μαρσέλ Σολομών. Στην συνέχεια, ανεβήκαμε στο Πήλιο, όπου επισκεφθήκαμε την Μακρυνίτσα και γευματίσαμε σε εστιατόριο της Πορταριάς. Το απόγευμα επιστρέψαμε στη Λάρισα, όπου και παρακολουθήσαμε το Καμπαλάτ- Σαμπάτ από τον Ραββίνο, κ. Ηλία Σαμπειθάϊ, στην συναγωγή. Εκεί μας καλωσόρισε θερμά ο πρόεδρος της Ισραηλιτική Κοινότητας Λάρισας, κ. Μώρις Μαγρίζος. Μετά την λειτουργία φάγαμε όλοι μαζί παρέα, στον υπαίθριο χώρο της συναγωγής, μαζί με ομόθρησκους φίλους Λαρισαίους. Το γεύμα ήταν προσφορά της οικογένειας Μιζάν, προς όλους τους παρευρισκόμενους στην συναγωγή. Το Σάββατο, μετά τη λειτουργία στη συναγωγή, οι απόγονοι της Ζηνί και του Σαμουήλ Μιζάν ανέβηκαν διαδοχικά και κατά οικογένεια στην τεβά και έκαναν, ο καθένας χωριστά, μία συνοπτική παρουσίαση των μελών και της ιστορίας της οικογένειάς του. Η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική, ήμασταν όλοι πολύ συγκινημένοι και ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος της οικογένειας Μιζάν, αυτό που μας ένωνε εκείνη τη στιγμή, ήταν η ανάδευση από τις θύμησες εκείνων των δύσκολων χρόνων, οι κοινές εμπειρίες, τα βιώματα και οι προσωπικές μαρτυρίες του καθενός. Κάποιοι τις είχαν ακούσει αυτές τις ιστορίες, για κάποιους άλλους ήταν πρωτόγνωρα ακούσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε όλες τις παρουσιάσεις υπήρχε ταυτόχρονη μετάφραση είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά, ανάλογα με την περίσταση. Αργότερα περπατήσαμε στην εβραϊκή συνοικία της Λάρισας, «έξι δρόμοι», όπου οι πρόγονοί μας και πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε, καταθέσαμε στεφάνι στο Μνημείο Ολοκαυτώματος και επισκεφθήκαμε το πάρκο του Αλκαζάρ, το Αρχαίο Θέατρο και άλλα αξιοθέατα της πόλης. Γευματίσαμε στην ψαροταβέρνα «το Λιμανάκι», δίπλα στον Πηνειό ποταμό. Το τελευταίο βράδυ, πολύ συγκινημένοι πλέον όλοι, διασκεδάσαμε όλοι μαζί στο κέντρο «Εν Λαρίση», με πολύ καλή ζωντανή μουσική και ωραίο φαγητό. Χορέψαμε και τραγουδήσαμε, έως πολύ αργά. Φωτογραφίες όλων των συγγενών μας προβάλλονταν σε βίντεο, σε όλη τη διάρκεια της διασκέδασής μας. Την Κυριακή το πρωί αποχαιρετιστήκαμε, όλοι πολύ συγκινημένοι, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα κρατήσουμε στενή επαφή τόσο μεταξύ μας, όσο και με την πόλη των προγόνων μας, τη Λάρισα. Ο εμπνευστής και ψυχή της επανένωσης, ο Μίμης Μιζάν, χάρη στην άσβεστη επιμονή και ανεξάντλητη θέληση του οποίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση αυτή, κατάφερε να μας φέρει στην Λάρισα από όλα τα μέρη του κόσμου, με σκοπό τη γνωριμία των νεώτερων και τη σύσφιξη των σχέσεων των μεγαλύτερων. Ο μεγάλος όμως έπαινος ανήκει σε όλους εμάς, που παραβρεθήκαμε, γιατί μάθαμε λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε για την καταγωγή μας, γνωρίσαμε συγγενείς μας που ζουν μακριά και βγήκαμε από τη λήθη. Αισθανθήκαμε όλοι μία μεγάλη οικογένεια, μία οικογένεια που δεν τη χώρισε ποτέ ο χρόνος. Κι ύστερα το ταξίδι στο παρελθόν, τελείωσε *Αποσπάσματα του άρθρου της Εβίτας Μιζάν αναδημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, 12/7/2013

15 15 Αουσβιτς: τι εχει µεινει απ τη φωτια; Βαρσοβία. Αεροδρόμιο. Μια ομάδα δεκαεπτά παιδιών, από Λύκεια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με έξι καθηγητές που τα συνοδεύουν, κατευθύνονται προς τον χώρο, όπου θα παραδώσουν τις αποσκευές τους. Η ώρα της επιστροφής, έφτασε. Τρεις μέρες ταξίδι. Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα, που έχουν κάνει ως τώρα. Εκπαιδευτικό αλλά όχι αναψυχής. Ίσως, μάθημα ψυχής. Οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται καθώς κατευθύνονται προς το γκισέ. Πόσες αποσκευές δικαιούνται; Ποιο είναι το επιτρεπόμενο βάρος; Η αγωνία κορυφώνεται όσο πλησιάζουν. Τη διαβάζεις στο βλέμμα τους και στα χέρια που ιδρώνουν. Κι όπως ένα- ένα περνούν και αφήνουν τις αποσκευές τους, η ανακούφιση διαδέχεται την ανησυχία. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Ευτυχώς. Προχωρούν και παίρνουν θέση στο αεροπλάνο, που θα τα μεταφέρει πίσω στην Ελλάδα, στο σπίτι, στην αγκαλιά της οικογένειας που περιμένει, που υπάρχει. Τώρα αρχίζουν να βλέπουν με άλλο μάτι αυτήν την παρουσία, που για εκείνα ήταν ως σήμερα αυτονόητη και που, για τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ήταν ένα όνειρο το οποίο έσβησε για πάντα. Ο πατέρας, η μητέρα, τα αδέλφια θα περιμένουν στο αεροδρόμιο ή στο σπίτι για να ακούσουν τα νέα του ταξιδιού. Για τους «τυχερούς» εκείνης της εποχής, τι; Για σκέψου να γυρνάς και να μην υπάρχει πίσω πια κανείς. Για σκέψου να μένεις ξαφνικά απόλυτα μόνος Ας είναι! Ας διώξουμε αυτές τις σκέψεις. Ας ξεφυλλίσουμε λίγο και καμιά ελληνική εφημερίδα, να μάθουμε τι έγινε πίσω στην πατρίδα όσο λείπαμε. «Από το βήμα της Βουλής, δηλώνουν αρνητές του Ολοκαυτώματος». Μεγάλα γράμματα στην πρώτη σελίδα. Ναι, δε χωράει αμφιβολία. Όντως ειπώθηκε. Κι εμείς τι να πούμε; Κι εμείς πώς ν απαντήσουμε; Οι εικόνες ολοζώντανες στο μυαλό μας. Οι χώροι του μαρτυρίου που μιλούν από μόνοι τους. Η φύση γύρω, που μιλά για τη φρίκη που παρακολούθησε. Οι φωτογραφίες που βγάλαμε. Οι φωνές που, σα

16 16 να ηχούν από εκείνη την εποχή, ακόμα στα αυτιά μας. Τα λόγια του Πολωνού ξεναγού. Οι διευκρινίσεις του Έλληνα ιστορικού, που μας συνόδευε. Τα σκίτσα των έγκλειστων που αποτύπωναν την απόγνωση. Η ένταση κορυφώνεται και πάλι. Η μνήμη πληγώνει. Αλλά και βοηθά να χαράξουμε έναν καλύτερο δρόμο, για όσους θα ακολουθήσουν. «Θεέ μου, βόηθα μας να θυμόμαστε...» Έτσι κι αλλιώς, για μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όσα ζήσαμε, όσα νιώσαμε, μας άλλαξαν. Μπορούν να μας κάνουν περισσότερο ανθρώπους. Ποτέ ένα πιάτο φαγητό δε θα είναι ίδιο για μας, ποτέ το μαλακό κρεβάτι μας δε θα είναι δεδομένο, ποτέ τα βλέμματα αυτά από τις φωτογραφίες δε θα φύγουν απʼ τα μάτια μας. Κι είναι κι αυτές οι βαλίτσες...τώρα που φτάνουμε πια στο Ελευθέριος Βενιζέλος και κατευθυνόμαστε με τις βαλίτσες μας προς την έξοδο, φτάνουμε στο σημείο δήλωσης των αποσκευών: τίποτα προς δήλωση. Από εκεί περνάμε, με την καρδιά να χτυπάει πάλι δυνατά. Μεγάλο ψέμα. Κανένας δεν υποψιάστηκε για νʼ ανοίξει τις βαλίτσες μας. Κι αν έκανε έλεγχο, θα έβρισκε τα τετριμμένα προσωπικά αντικείμενα. Εμείς όμως ξέρουμε. Εμείς μόνο νιώθουμε το βάρος. Είναι όλα μέσα σʼ αυτές τις αποσκευές. Τα παιχνίδια που αποχωρίστηκαν το αγκάλιασμα των παιδικών χεριών. Τα χτενάκια που δεν έβρισκαν πια κοριτσίστικες κοτσίδες να στολίσουν. Τα κύπελλα που έσταζαν φαρμάκι στα χείλη. Τα ρουχαλάκια που έχασαν τα μωρουδίστικα κορμιά. Τα δαχτυλίδια που έδιναν όρκους αιώνιας αγάπης. Οι φωτογραφίες που αποτύπωναν στιγμές χαράς με δικούς τους και φίλους. Τα ημερολόγια που σταμάτησαν βίαια σε κάποια ημερομηνία. Τα τραγούδια που μιλούσαν για τα όνειρα, για ένα αύριο που οι πιο πολλοί δεν έζησαν. Σέρνουμε λοιπόν, στο διάδρομο αυτές τις αλλόκοτα βαριές αποσκευές μας. Είναι αποσκευές που για μας δε θʼ αδειάσουν ποτέ. Είναι αποσκευές που θα αφηγηθούν ανθρώπινες ιστορίες, ακρωτηριασμένες. Είναι αποσκευές που μπορούν να δώσουν απάντηση στα ρητορικά σχήματα που εκφωνούνται με έπαρση και επιπολαιότητα από κάποιο βήμα. Είναι αποσκευές που θα μας κάνουν, ως πολίτες του κόσμου αύριο, να χτυπήσουμε τη γροθιά στο τραπέζι και να πούμε: «Ποτέ ξανά!». Δόμνα Χατζηγιαννακού Φιλόλογος 6ο Γενικό Λύκειο Νέας Σμύρνης επταχρονος Ελβετος οδηγησε τους στη σωτηρια µεσω των Αλπεων Η εκπληκτική ιστορία ενός επτάχρονου Ελβετού αγοριού, που βοήθησε δεκάδες Εβραίους να δραπετεύσουν από τη ναζιστική Γερμανία, καθοδηγώντας τους μέσα από τις ελβετικές Άλπεις, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά, χάρη στο έργο ενός Βρετανού ιστορικού. Ο Ματέους Guidon, 76 χρονών σήμερα, μέσα από τα ορεινά περάσματα των Άλπεων και αψηφώντας τον κίνδυνο σύλληψης του πατέρα του, βοήθησε στη σωτηρία Εβραίων που αντιμετώπιζαν την απέλαση από την Ελβετία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εάν συλλαμβάνονταν, οδηγώντας τους σε ασφαλή καταφύγια μετά από μια οκτάωρη πεζοπορία. Για δεκαετίες, η αξιοσημείωτη αυτή ιστορία του ήταν γνωστή μόνο σε λίγους ανθρώπους στο Σάμενταν, ένα χωριό κοντά στο Σέιντ Μόριτς. Αποκαλύφθηκε από τον Βρετανό ιστορικό, Τζίμ Ρίνγκ, ενώ ερευνούσε ένα βιβλίο σχετικά με το ρόλο της Ελβετίας, κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Πηγή:

17 Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια. Βενιαµίν Φραγκλίνος ( )

18 18 οι 100 Εβραιοι που επηρεασαν τον κοσµο 44 Λουις Μαγερ ( )

19 19 Ζούκορ, Λέμλυ, Γκόλντουιν, Κόν, Λόου, Θάλμπεργκ, Φόξ, Λάσκυ, Σένκ, Μάγερ, είναι κάποιοι από τους Εβραίους επιχειρηματίες που δημιούργησαν την αμερικανική βιομηχανία κινηματογράφου. Σημαντικότερος από αυτούς θεωρείται ο Λούις Μάγερ, που υπήρξε διευθύνων σύμβουλος των Στούντιο Τίφανι, Μέτρο και Μέτρο - Γκόλντουιν - Μάγερ ή ΜΓΜ. Έντονος με ό, τι καταπιάστηκε, φλογερός πατριώτης, υπερβολικός στα συναισθήματά του, τόσο στην αγάπη όσο και στο μίσος, διοικούσε την εταιρεία, σαν να είναι η ευρύτερη οικογένειά του, για την οποία ήταν ο στοργικός πατέρας, ο αυταρχικός, ο πανταχού παρών πάτερ φαμίλια. Γεννήθηκε στην Ρωσία, με ασαφή την ημερομηνία γέννησής του (όπως άλλωστε και οι περισσότεροι πρόσφυγες της Ανατολικής Ευρώπης). Ο Μάγερ επέλεξε να γιορτάζει τα γενέθλιά του, την 4η Ιουλίου, την ημέρα της εθνικής γιορτής των Αμερικανών. Ήταν ακραιφνής ρεπουμπλικάνος και υποστήριζε και τον Τζόζεφ Μακάρθυ. Έθεσε το πολιτικό σκηνικό στο Χόλυγουντ, το 1950, για την αποδοχή της μαύρης λίστας, δηλαδή όσων υποψιάζονταν ότι συμπαθούσαν τον κομμουνισμό. Η ακαδημία κινηματογραφικών τεχνών και επιστημών δημιουργήθηκε το 1927, με στόχο να μεσολαβεί στις εργατικές διαφορές. Ο Μάγερ επέβλεπε προσωπικά την επιλογή των μελών της ακαδημίας, η δραστηριότητα της οποίας, πολύ σύντομα επικεντρώθηκε στα κινηματογραφικά πράγματα και στα ετήσια βραβεία που απένειμε και κατά συνέπεια, διαμόρφωνε τις προτιμήσεις του κοινού, στις βραβευμένες με Όσκαρ ταινίες. Λέγεται ότι η εμμονή του να προβάλλει στις ταινίες του, το πρότυπο της μητέρας που έχει βαθιά συναισθήματα, της δέσποινας που φροντίζει για όλους, προέκυψε από την απώλεια της μητέρας του, της Σάρας Μάγερ, σε μια εποχή που την είχε πολύ ανάγκη. Οι κινηματογραφικές ταινίες της Μ-Γ-M, βοήθησαν στη διαμόρφωση, στο συλλογικό υποσυνείδητο των Αμερικανών, μιας ιδεαλιστικής αντίληψης της οικογενειακής εστίας. Η καταγωγή του Μάγερ ήταν ταπεινή. Ο πατέρας του ήταν γυρολόγος, πουλούσε παλιοσίδερα σε μια μικρή πόλη του Καναδά. Ο Λούις, έφυγε στην εφηβεία του και κυνήγησε την τύχη του στην Βοστώνη. Στα 19 του χρόνια παντρεύτηκε την κόρη ενός σεβαστού κάντορα και δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Στη συνέχεια αγόρασε και ανακαίνισε ένα μικρό θέατρο σε ένα χωριό βόρεια της Βοστώνης, το διαμόρφωσε σε κινηματογράφο, άλλαξε την επωνυμία του και άρχισε να προβάλλει βουβές ταινίες. Με τα κέρδη αγόρασε και άλλα επαρχιακά, μικρά θέατρα. Σύντομα η αλυσίδα των κινηματογραφικών αιθουσών, του απέφερε αρκετή ρευστότητα, ώστε να γίνει ο ίδιος αποκλειστικός διανομέας ταινιών. Το 1915, αγόρασε την εταιρεία διανομής Νιού Ίνγκλαντ, που είχε τα δικαιώματα της ταινίας του Ντ. Γ. Γκρίφιθ, «Η Γέννηση ενός Έθνους», που του απέφερε δέκα φορές το αρχικό του κεφάλαιο. Το 1918, σε ηλικία 33 ετών, έφθασε στο Χόλυγουντ, όπου βρήκε εύφορο έδαφος για επιχειρηματικότητα. Η πλειονότητα των βουβών ταινιών γυρίστηκαν στα φαράγγια του ευρύτερου Λος Άντζελες. Περισσότερες από εβδομήντα μικρές επιχειρήσεις, συναγωνίζονταν για το ενδιαφέρον του κοινού. Το κόστος παραγωγής ήταν μικρό και η οικονομία, μετά τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρείχε το αναγκαίο κεφάλαιο και το κοινό μπορούσε να υποστηρίζει την νέα βιομηχανία. Η πρώτη μεγάλη στάρλετ του Μάγερ, ήταν η Ανίτα Στούαρτ, που εμφανίστηκε σε ρομαντική ταινία μεγάλου μήκους και απέφερε στην μικρή κινηματογραφική εταιρεία του, την Μέτρο, ευρύτατη προσοχή. Το 1924, ο ισχυρός θεατρικός επιχειρηματίας Μάρκους Λόου, αγόρασε την Μέτρο και ο Μάγερ έγινε εκτελεστικός αντιπρόεδρος αυτής. Στη συνέχεια, η Μέτρο συγχωνεύθηκε με την κινηματογραφική εταιρεία Γκόλντουιν (που πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή και ιδιοκτήτη της, Σάμουελ Γκόλντουιν και που το αρχικό του όνομα ήταν Γκόλντφις). Το 1926, η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Μέτρο - Γκόλντουιν - Μάγερ, με διευθυντή τον Μάγερ. Οι ποιοτικές ταινίες, με καλλιτέχνες όπως η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Κλάρκ Γκέϊμπλ, η Τζοάν Κρόφορντ και άλλοι πολλοί, με κορυφαίο τον Σπένσερ Τρέϊσι, κέρδισαν την αποδοχή του κινηματογραφόφιλου κοινού. Μεταξύ του 1940 και 1950, η ΜΓΜ έφερε τα μιούζικαλ από τις θεατρικές σκηνές του Μπρόντγουεη, στον κινηματογράφο με εξαιρετική σύνθεση ήχου, χορού και χρωμάτων. Η κόρη του Ίντιθ, παντρεύτηκε τον Ντέιβιντ Σέλτσνικ, γιό ενός παλιού εργοδότη του Μάγερ, τον Λούις Σέλτσνικ, που ήταν και ο δημιουργός της σημαντικότερης ταινίας, «Όσα παίρνει ο άνεμος». Οι ταινίες του Μάγερ έδειξαν στον κόσμο, με απλές και άμεσες εικόνες, την σημαντική θέση που έχει η οικογένεια στην αμερικάνικη κουλτούρα και τις αξίες της. Ήταν όμως μια εξιδανικευμένη εικόνα. Στα στούντιό του καταγράφηκε η απομάκρυνση από το πλούσιο αρτ ντεκό στυλ και η μετακίνηση της Αμερικής στον αστικό μοντερνισμό. Οι ταινίες του μετέφεραν σε παγκόσμιο επίπεδο τον δυναμισμό και την ηθική της Αμερικής, που για πολλούς ήταν αξιοζήλευτες. Από το ομότιτλο βιβλίο τού MICHAEL SAPIRO μετάφραση Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι

20 20 του Ι.Θ.ΜΑΖΗ* τα τρια προσωπα του Μπαφοµέθ και οι στην Νεα Ανατολη Η μυστηριώδης τριπρόσωπος κεφαλή του ειδώλου Μπαφομέθ και η υποτιθεμένη (επιλήψιμος από χριστιανική άποψη) λατρεία της από το Τάγμα των Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonici, των - κατά το σύνηθες- ονομαζομένων και Ναϊτών Ιπποτών, απετέλεσε μίαν από τις βασικές κατηγορίες, βάσει των οποίων ξεκλήρισε το μεσανατολικόν αυτό χριστιανικόν στρατιωτικομοναστικόν Τάγμα, ο βασιλεύς της Γαλλίας Φίλιππος ο Ωραίος, συνεπικουρούμενος από τον Πάπα Κλήμεντα τον Πέμπτο, την 13η Μαρτίου του σωτηρίου έτους Η ανάλογη τριπρόσωπη μεσανατολική πολιτική της ούτω καλουμένης Δύσεως στην Μέση Ανατολή, όπως αυτή διεφάνη με την περίπτωση της Συρίας, φοβούμαι ότι προδικάζει ένα ανάλογο αποτέλεσμα, δια τους συγχρόνους Ναΐτες. Θα τους μάθετε, ποιοί είναι. Υπομονή. Το πρώτο πρόσωπο του Μπαφομέθ: Η Αγγλία, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Γερμανία, οι οποίες ενθαρρύνουν την τιμωρία του χρησιμοποιήσαντος χημικά αέρια εναντίον των αμάχων στην Συρία (χωρίς να προσδιορίζουν ποίος είναι ο δράστης), αλλά αφήνουν το βαρύ καθήκον στις ΗΠΑ, ενώ οι ίδιες αποκλείουν κάθε συμμετοχή τους εις αυτό. Το δεύτερο πρόσωπο του Μπαφομέθ: Η Γαλλία, η οποία κάμνει πολιτικο-διπλωματικές πιρουέττες, εκκινούσες από την σκληρή τιμωρία του Άσαντ ως δράστου, μέσω θερμού πλήγματος, μέχρι την εναπόθεση της αποφάσεως στο γαλλικό Κοινοβούλιο. Το ίδιο πράττουν και οι ΗΠΑ, οι οποίες τώρα εναποθέτουν την απόφαση περί πλήγματος, εις το αμερικανικόν Κογκρέσσο. Το τρίτο πρόσωπο του Μπαφομέθ: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίον αρνείται να επικυρώσει ένα τέτοιο θερμό πλήγμα εναντίον του Άσαντ, στερώντας από το εγχείρημα κάθε βάσιν διεθνούς νομιμότητος. Το σκηνικό είναι τοσούτον κωμικοτραγικό, ώστε να θαυμάζει κανείς την ρευστότητα της τάλαινος εννοίας της πραγματικότητος και της αληθείας, εν μέσω ανταγωνισμού των διεθνών δρώντων και δομών ισχύος. Και οι Ναΐτες; Τί θα πράξουν οι Ναΐτες και κυρίως, με ποιό στόχο; Βάσει ποίου στρατηγικού σχεδιασμού; Αποσκοπούντες σε τί ακριβώς όφελος; Και τελικώς, ποίοι είναι οι Ναΐτες ; Η διεθνής κοινότης προσπαθεί να αντιληφθεί, ματαίως, το ποίος ωφελείται (cui bono) και με ποιόν τρόπο. Και τούτο, διότι δεν αντιλαμβάνεται την στρατηγικήν χρησιμότητα ενός θερμού πλήγματος περιορισμένης εμβελείας, περιορισμένης χρονικής διαρκείας και άνευ χερσαίας στρατιωτικής υποστηρικτικής επεμβάσεως. Και τούτο, διότι το μόνον το οποίον θα επιτύχει είναι να αδυνατίσει το στρατόπεδον του Άσαντ, χωρίς να ανατρέψει τον Σύριο δικτάτορα. Συνεπώς, η ανατροπή Άσαντ θα απαιτήσει ενίσχυση των ανταρτών, οι αποτελεσματικότεροι και ισχυρότεροι των οποίων, ανήκουν στις τρομοκρατικές σουνιτικές ισλαμιστικές οργανώσεις της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούσρα, ή συμπλέουν με αυτές. Της ενισχύσεως αυτής, με σύγχρονα δυτικά όπλα αγορασμένα με ιερά σουνιτικά δολλάρια, θα ακολουθήσουν φοβερές σφαγές εμπολέμων και κυρίως, αμάχων.