ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 5 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ

Transcript

1 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 5 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκάλυψη 5:1 Και είδα στο δεξί χέρι εκείνου που καθόταν επάνω στον θρόνο ένα βιβλίο, γραµµένο από µέσα και από πίσω, κατασφραγισµένο µε επτά σφραγίδες. 2 Και είδα έναν ισχυρό άγγελο να κηρύττει µε δυνατή φωνή: Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες του; 3 Και κανένας δεν µπορούσε µέσα στον ουρανό ούτε επάνω στη γη ούτε κάτω από τη γη, να ανοίξει το βιβλίο ούτε και να το βλέπει. 4 Και εγώ έκλαιγα πολύ, που δεν βρέθηκε κανένας άξιος να το ανοίξει και να διαβάσει το βιβλίο, ούτε και να το βλέπει. 5 Και ένας από τους πρεσβύτερους µου λέει: Μη κλαις πρόσεξε, υπερίσχυσε το λιοντάρι, που είναι από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του αβίδ, να ανοίξει το βιβλίο, και να λύσει τις επτά σφραγίδες του. 6 Και είδα, και να! Στο µέσον του θρόνου, και των τεσσάρων ζώων, και στο µέσον των πρεσβυτέρων, ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγµένο, έχοντας επτά κέρατα, και επτά µάτια που είναι τα επτά πνεύµατα του Θεού, τα οποία έχουν αποσταλεί σε ολόκληρη τη γη. 7 Και ήρθε και πήρε το βιβλίο από το δεξί χέρι εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο. 8 Και όταν πήρε το βιβλίο, τα τέσσερα ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι έπεσαν µπροστά στο Αρνίο, έχοντας κάθε ένας κιθάρες, και χρυσές φιάλες γεµάτες από θυµιάµατα, οι οποίες είναι οι προσευχές των αγίων 9 και ψάλλουν µια καινούργια ωδή, λέγοντας: Άξιος, είσαι, να πάρεις το βιβλίο, και να ανοίξεις τις σφραγίδες του επειδή, σφάχτηκες, και µας αγόρασες στον Θεό µε το αίµα σου, από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος 10 και µας έκανες βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό µας και θα βασιλεύσουµε επάνω στη γη. 11 Και είδα, και άκουσα µια φωνή από πολλούς αγγέλους, ολόγυρα από τον θρόνο και από τα ζώα και από τους πρεσβύτερους και ο αριθµός τους ήταν µυριάδες µυριάδων, και χιλιάδες χιλιάδων, 12 λέγοντας µε δυνατή φωνή: Το σφαγµένο Αρνίο είναι άξιο να πάρει τη δύναµη και πλούτο και σοφία και ισχύ και τιµή και δόξα και ευλογία. 13 Και κάθε κτίσµα που είναι µέσα στον ουρανό, κι επάνω στη γη, και κάτω από τη γη, και όσα είναι µέσα στη θάλασσα, και όλα όσα είναι µέσα σ αυτά, άκουσα ότι έλεγαν: Σ αυτόν που κάθεται επάνω στον θρόνο, και στο Αρνίο, ας είναι η ευλογία και η τιµή και η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. 14 Και τα τέσσερα ζώα έλεγαν: Αµήν και οι 24 πρεσβύτεροι έπεσαν και προσκύνησαν αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων. 5 ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 5:1 Kai. ei=don evpi. th.n dexia.n tou/ kaqhme,nou evpi. tou/ qro,nou bibli,on gegramme,non e;swqen kai. o;pisqen( katesfragisme,non sfragi/sin e`pta,å 2 kai. ei=don a;ggelon ivscuro.n khru,ssonta fwnh/ mega,lh ( Ti,j evstin a;xioj avnoi/xai to. bibli,on( kai. lu/sai ta.j sfragi/daj auvtou/è

2 3 kai. ouvdei.j hvdu,nato evn tw/ ouvranw/ ( ouvde. evpi. th/j gh/j( ouvde. u`poka,tw th/j gh/j( avnoi/xai to. bibli,on( ouvde. ble,pein auvto,å 4 kai. evgw. e;klaion polla.( o[ti ouvdei.j a;xioj eu`re,qh avnoi/xai kai. avnagnw/nai to. bibli,on( ou;te ble,pein auvto,å 5 kai. ei-j evk tw/n presbute,rwn le,gei moi( Mh. klai/e\ ivdou.( evni,khsen o` le,wn o` w'n evk th/j fulh/j VIou,da( h` r`i,za Dabi,d( avnoi/xai to. bibli,on kai. lu/sai ta.j e`pta. sfragi/daj auvtou/å 6 kai. ei=don( kai. ivdou,( evn me,sw tou/ qro,nou kai. tw/n tessa,rwn zw,wn kai. evn me,sw tw/n presbute,rwn( avrni,on e`sthko.j w`j evsfagme,non( e;con ke,rata e`pta. kai. ovfqalmou.j e`pta,( oi[ eivsi ta. e`pta. tou/ Qeou/ pneu,mata ta. avpestalme,na eivj pa/san th.n gh/nå 7 kai. h=lqe( kai. ei;lhfe to. bibli,on evk th/j dexia/j tou/ kaqhme,nou evpi. tou/ qro,nouå 8 kai. o[te e;labe to. bibli,on( ta. te,ssara zw/a kai. oi` ei;kosite,ssarej presbu,teroi e;peson evnw,pion tou/ avrni,ou( e;contej e[kastoj kiqa,raj( kai. fia,laj crusa/j gemou,saj qumiama,twn( ai[ eivsin ai` proseucai. tw/n a`gi,wnå 9 kai. a; dousin wv dh.n kainh.n( le,gontej( :Axioj ei= labei/n to. bibli,on( kai. avnoi/xai ta.j sfragi/daj auvtou/( o[ti evsfa,ghj( kai. hvgo,rasaj tw/ Qew/ h`ma/j evn tw/ ai[mati, sou evk pa,shj fulh/j kai. glw,sshj kai. laou/ kai. e;qnouj( 10 kai. evpoi,hsaj h`ma/j tw/ Qew/ h`mw/n basilei/j kai. ièrei/j( kai. basileu,somen evpi. th/j gh/jå 11 kai. ei=don( kai. h;kousa fwnh.n avgge,lwn pollw/n ku,kloqen tou/ qro,nou kai. tw/n zw,wn kai. tw/n presbute,rwn\ kai. h=n o` avriqmo.j auvtw/n muria,dej muria,dwn( kai. cilia,dej cilia,dwn( 12 le,gontej fwnh/ mega,lh ( :Axio,n evsti to. avrni,on to. evsfagme,non labei/n th.n du,namin kai. plou/ton kai. sofi,an kai. ivscu.n kai. timh.n kai. do,xan kai. euvlogi,anå 13 kai. pa/n kti,sma o] evstin evn tw/ ouvranw/ ( kai. evn th/ gh/ ( kai. u`poka,tw th/j gh/j( kai. evpi. th/j qala,sshj a[ evsti( kai. ta. evn auvtoi/j pa,nta( h;kousa le,gontaj( Tw/ kaqhme,nw evpi. tou/ qro,nou/ kai. tw/ avrni,w h` euvlogi,a kai. h` timh. kai. h` do,xa kai. to. kra,toj eivj tou.j aivw/naj tw/n aivw,nwnå 14 kai. ta. te,ssara zw/a e;legon( VAmh,nÅ kai. oi` ei;kosite,ssarej presbu,teroi e;pesan( kai. proseku,nhsan zw/nti eivj tou.j aivwnaj tw/n aivw,nwnå Η ΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Το σχέδιο για την κρίση είναι αµετάβλητο σε πολλά παραδείγµατα από την Αγία Γραφή, όπως λόγου χάριν στον Κήπο της Εδέµ, τον Κάιν και τον Άβελ, τον Κατακλυσµό, τα Σόδοµα και τα Γόµορρα και την Βαβυλωνιακή Αιχµαλωσία. Ο Θεός πρώτα διεξάγει µια έρευνα, όχι για να συλλέξει Αυτός πληροφορίες, αλλά για χάρη των αγγέλων που συµµετέχουν στην κρίση. Ο Θεός παρέχει ένα χρονικό διάστηµα και ένα ισχυρό µήνυµα στον κόσµο, για να µετανοήσουν, και αναζητάει να σώσει τα παιδιά Του από την καταστροφή της εκτελεστικής κρίσης που θα λάβει χώρα µετά από την διερευνητική φάση. Στο κεφάλαιο 4 παρουσιάστηκε µια εισαγωγή στο θέµα της επουράνιας Ηµέρας του Εξιλασµού, η οποία αποτελεί το πρώτο στάδιο της κρίσης αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι, διαµέσου της πίστης τους στον Ιησού Χριστό, γράφτηκαν στο επουράνιο αγιαστήριο. Αυτό το στάδιο θα λάβει χώρα πριν από την εύτερη Παρουσία του Χριστού, επειδή, όπως είπε ο Ίδιος: Έρχοµαι γρήγορα και ο µισθός µου είναι µαζί µου,

3 για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του Αποκ. 22:12. 1 Το κεφάλαιο 5 συνεχίζει µε το θέµα, παρουσιάζοντας την δραµατική πρόκληση στο άνοιγµα του σφραγισµένου µε επτά σφραγίδες βιβλίου. Μόνο µε το άνοιγµα αυτού του βιβλίου µπορεί να προχωρήσει η κρίση. Πρέπει πάντα να έχουµε στο νου µας ότι ο σκοπός της κρίσης δεν είναι να κατηγορηθούν ή να καταστραφούν οι αµαρτωλοί, αλλά µάλλον να σωθούν. Αν η κρίση δεν λάβει χώρα, η αµαρτία, η θλίψη και ο θάνατος θα συνεχίζουν ατελεύτητα. Από το ξεκίνηµα της αµαρτίας υπάρχει ανάγκη για κρίση, η οποία είναι ο τρόπος του Θεού να τελειώσει την αµαρτία και ταυτόχρονα να σώσει αυτούς που πιστεύουν. Το σχέδιο στη γραφή να διαιρεθεί η κρίση σε δυο φάσεις: τη διερευνητική και την εκτελεστική κρίση. Βλέπουµε αυτό το σχέδιο όπου υπάρχει µια κρίση, πιο φανερά στο προπατορικό αµάρτηµα στον κήπο της Εδέµ, στον Κατακλυσµό, στα Σόδοµα και Γόµορρα, στη Βαβυλωνιακή αιχµαλωσία, και στον έσχατο καιρό, όπως παρουσιάζεται στα βιβλία του ανιήλ και της Αποκάλυψης. Αφού η κρίση σε δύο στάδια δεν αναγνωρίζεται ευρέως, µια ανασκόπηση αυτού του σηµαντικού θέµατος θα µας βοηθήσει να δούµε το κεφάλαιο 5 της Αποκάλυψης στις αληθινές του διαστάσεις. Όταν ο Αδάµ και η Εύα αµάρτησαν, ανοίχτηκαν τα µάτια και των δύο και γνώρισαν ότι ήσαν γυµνοί Γεν. 3:7. Για πρώτη φόρα αισθάνθηκαν ντροπή και ενοχή και τόσο πολύ φόβο που κρύφτηκαν από το Θεό ο Αδάµ και η γυναίκα του κρύφτηκαν από το πρόσωπο του Κυρίου του Θεού... κι (ο Αδάµ) είπε: Άκουσα τη φωνή σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα (ε. 8,10). Ο Θεός ήρθε, ψάχνοντας για το ζευγάρι Και ο Κύριος ο Θεός κάλεσε τον Αδάµ, και του είπε: Που είσαι; Αυτή ήταν η πρώτη από µια σειρά ερωτήσεων: Ποιος σου φανέρωσε ότι είσαι γυµνός; Μήπως έφαγες από το δέντρο;... Και ο Κύριος ο Θεός είπε στη γυναίκα: Τι είναι τούτο που έκανες; (ε. 11,13). Καταφανώς ο Θεός ήξερε κιόλας την απάντηση όλων των ερωτήσεων, και έτσι η έρευνα δεν γινόταν για την χάρη Του. Αλλά το κύριο σηµείο της περικοπής είναι ότι πριν ο Θεός εκδώσει και εκτελέσει την απόφαση, διεξήγαγε µια διερευνητική κρίση. Παροµοίως, αφού σκότωσε ο Κάιν τον αδελφό του τον Άβελ, ο Κύριος είπε στον Κάιν: Πού είναι ο Άβελ, ο αδελφός σου; τι έκανες; Γεν. 4:9,10. Και στις δυο περιπτώσεις φαίνεται ότι η απόφαση του Κυρίου εξαρτάται, µέχρι κάποιο σηµείο, από την απάντηση στην έρευνα. Κι έτσι η έρευνα ήταν από µια άποψη λυτρωτική, προσφέροντας µια ευκαιρία για µετάνοια και εξοµολόγηση Το γεγονός ότι δεν οµολόγησαν απέδειξε (όπως θα δούµε και στο υπόλοιπο σύµπαν) την φθοροποιό επιρροή της αµαρτίας. Η πιο καθολική εκτελεστική κρίση που έγινε µέχρι τώρα ήταν ο κατακλυσµός στην εποχή του Νώε. Ο Θεός, που πάντοτε ξέρει τα πάντα, παρουσιάζεται κάνοντας µια ειδική έρευνα Και ο Θεός είδε τη γη, και να, ήταν διεφθαρµένη επειδή κάθε σάρκα είχε διαφθείρει τον δρόµο της επάνω στη γη Γεν. 6:12. Ο Θεός εξέδωσε τη απόφαση Του ( Θα εξαλείψω τον άνθρωπο που δηµιούργησα από το πρόσωπο της γης ε. 7), αλλά επίσης όρισε ένα χρονικό διάστηµα στο οποίο θα ενεργεί διαµέσου του Αγίου Πνεύµατος, για να προσφέρει σωτηρία σε όποιον θα ήταν πρόθυµος να την δεχθεί Και ο Κύριος είπε: εν θα παραµείνει το πνεύµα µου πάντοτε µαζί µε τον άνθρωπο, επειδή είναι σάρκα οι ηµέρες του θα είναι ακόµα 120 χρόνια ε. 3). Η Εβραϊκή λέξη που 1 Βλ. επίσης Ησα. 40:10, 62:11. Αυτά τα εδάφια δείχνουν ότι οι αποφάσεις της κρίσης θα έχουν ληφθεί, µέχρι να έρθει ο Χριστός µε τις αµοιβές µαζί του.

4 µεταφράστηκε παραµείνει σηµαίνει κρίνω ή κάνω έκκληση. 2 Αυτή η έκκληση από τον Θεό προς τους ανθρώπους έγινε διαµέσου της διακονίας του Νώε ο Νώε, κήρυκας δικαιοσύνης Ο οποίος, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύµατα που ήσαν στη φυλακή, 3 τα οποία κάποτε απείθησαν, όταν η µακροθυµία του Θεού, κάποτε, στις ηµέρες του Νώε, τους πρόσµενε, καθώς κατασκευαζόταν η κιβωτός Β Πετ. 2:5, Α Πετ. 3:19,20. Μετά από τον κατακλυσµό το πλήθος δεν πίστευε ότι ο Θεός δεν θα στείλει πάλι άλλο κατακλυσµό, και επίσης, θέλοντας, όπως έλεγαν, να αποκτήσουµε για µας όνοµα, άρχισαν να κτίζουν τον πύργος της Βαβέλ. Παρόλο που ο Θεός ήξερε κιόλας τι έκαναν, περιγράφει τον εαυτό Του σαν να κάνει µια έρευνα Ο Κύριος κατέβηκε για να δει την πόλη και τον πύργο, που οικοδόµησαν οι γιοι των ανθρώπων Γεν. 11:4,5. Είναι προφανές ότι η καταδίκη που εξέδωσε ο Θεός δεν ήταν µια µονοµερής απόφαση Ελάτε, ας κατεβούµε, και ας συγχύσουµε εκεί τη γλώσσα τους, για να µην καταλαβαίνει ο ένας τη γλώσσα του άλλου ε.7. Η χρήση του πληθυντικού αριθµού πιο πιθανόν αναφέρεται τους αγγέλους, οι οποίοι σχεδόν πάντα συµµετέχουν στις κρίσεις, και διερευνητικές και εκτελεστικές. 4 Οι άγγελοι έπαιξαν τον κύριο ρόλο στην κρίση των Σοδόµων και των Γοµόρρων την εποχή του Αβραάµ. Ο κύριος φάνηκε σ αυτόν (τον Αβραάµ) στις βελανιδιές Μαµβρή... Γεν. 18:1. Αλλά ο Κύριος δεν ήταν µόνος του Είδε, και να, τρεις άνδρες όρθιοι µπροστά του (ε. 2). υο από τους τρεις ήταν άγγελοι, και πράγµατι, µέχρι να φτάσουν στα Σόδοµα και διεξαγάγουν την έρευνα και να εκτελέσουν την κρίση, µόνο οι άγγελοι ήταν παρόντες. Καθώς ο Κύριος µίλησε µε τον Αβραάµ, του είπε: Η κραυγή των Σοδόµων και των Γοµόρρων πλήθυνε, και η αµαρτία τους είναι υπερβολικά βαριά Θα κατέβω, λοιπόν, και θα δω αν έπραξαν ολοκληρωτικά σύµφωνα µε τη κραυγή που έρχεται σε µένα και θα γνωρίσω, µήπως όχι. Γεν. 18:20,21. 2 Η Εβραϊκη λέξη είναι διυν, που σηµαίνει κρίνω, αγωνίζοµαι, κάνω έκκληση (Strong s Concordance). Από τις 24 φορές που χρησιµοποιήθηκε στην Παλαιά ιαθήκή, τις 18 µεταφράστηκε ως κρίνει, π.χ. Επειδή, ο κύριος θα κρίνει (διυν) τον λαό του, και θα µεταµεληθεί για τους δούλους του ευτ. 32:36. 3 Αυτά τα εδάφια δεν αναφέρουν κηρύγµατα στις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση, αλλά στους ανθρώπους που έζησαν στην εποχή του Νώε. Το αρχαίο κείµενο δείχνει ότι τα κηρύγµατα έλαβαν χώρα ότε άπαξ εξέδεχετο η του Θεού µακροθυµία, εν ηµέραις Νώε κατασκευαζοµένης κιβωτού. Τα πνεύµατα που ήταν στη φυλακή δεν ήταν εξαϋλωµένες ψυχές ή φαντάσµατα, αλλά µάλλον άνθρωποι που ήταν φυλακισµένοι στην αµαρτία. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ξεκάθαρα ότι το πνεύµα µας έχει επικοινωνία µε το Άγιο Πνεύµα, όχι µετά από το θάνατο αλλά ακόµα όσο ζούµε (Ρωµ. 1:9, 8:16, 1 Κορ. 5:3-5, 6:20, Κολ. 2:5, Β Τιµ. 4:22) και ο Ιησούς είπε ότι ο σκοπός του ήταν να απελευθερώσει αυτούς που ήταν στην φυλακή της αµαρτίας, εννοώντας τους ζωντανούς ανθρώπους, όχι αυτούς που είχαν πεθάνει (Λουκ. 4:18). Άλλα εδάφια που δείχνουν ότι η λέξη πνεύµα µπορεί να αναφέρεται σε ζωντανούς ανθρώπους είναι τα ακόλουθα: Μθ. 5:3, 26:41, 27:50, Μκ. 2:8, 8:12, 14:38, Λκ. 1:47, Ιν. 11:33, 13:21, Πρξ. 17:16, 19:21, Ρωµ. 8:10,16, Α Κορ. 2:11, 5:3-5, 7:34, Β Κορ. 2:13, 7:13, Εφ. 4:23, Κολ. 2:5, Α Θεσ. 5:23, Β Τιµ. 4:22, Φλν. 1:25, Α Πετ.3:4. 4 Για παράδειγµα, στο αν. 7, όταν το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν (η διερευνητική κρίση, βλέπε αν. 7:10), ο θρόνος της κρίσης περικυκλώθηκε από Χίλιες χιλιάδες... και χίλιες µυριάδες αγγέλους. Στο Αποκ. 5 επίσης βλέπουµε πολλούς αγγέλους, ολόγυρα από τον θρόνο, καθώς προετοιµάζονται για την διερευνητική κρίση. Στο Ιεζ. 1-10, όταν ο Θεός έρχεται στη γη για να ερευνήσει το λαό Ισραήλ, συνοδεύεται από τέσσερις χερουβείµ (Ιεζ. 10:20). Όταν ο Θεός εκτέλεσε κρίση κατά του Ισραήλ, αφού ο αβίδ αµάρτησε, κάνοντας απαρίθµηση του λαού, ένας άγγελος διεξήγαγε την τιµωρία (Β Σαµ 24:15-17). Επίσης, ένας άγγελος διεξήγαγε την κρίση κατά των Ασσυρίων, όταν επιτέθηκαν στους Ισραηλίτες (Ησα. 37:36).

5 Όντως, το τελικό διάστηµα χάρης άρχισε κάποια χρόνια πριν, όταν ο ανιψιός του Αβραάµ, ο Λωτ, κατοίκησε ανάµεσα στις πόλεις της περιχώρου, και έστησε τις σκηνές του µέχρι τα Σόδοµα Γεν. 13:12. Ο Λωτ, κατά τον απόστολο Πέτρο, ήταν δίκαιος (και) καταθλιβόταν από την ακόλαστη διαγωγή των ανόµων (επειδή, ο δίκαιος (Λωτ), κατοικώντας ανάµεσά τους, µε το βλέµµα και µε τη ακοή βασάνιζε από ηµέρα σε ηµέρα τη δίκαιη ψυχή του, εξαιτίας των άνοµων έργων τους) Β Πετ. 2:7. Οι Σοδοµίτες οι ίδιοι έλεγαν σχετικά µε αυτόν, Αυτός ήρθε για να παροικήσει θέλει να γίνει και κριτής Γεν. 19:9. Στο εβραϊκό κείµενο υπονοείται ότι η παρουσία του Λωτ εκεί στα Σόδοµα ήταν µια συνεχής κρίση εναντίον τους. Συνεπώς, βλέπουµε ότι, όπως έγινε και µε τον κατακλυσµό, ο Θεός έδωσε ένα χρονικό διάστηµα για να µετανοήσουν, και έστειλε έναν κήρυκα δικαιοσύνης (τον Νώε, τον Λωτ), για να τους προειδοποιήσουν πριν εκτελεστεί η κρίση. εν υπάρχει αµφιβολία ότι ο Θεός ήξερε κιόλας ποια ήταν η κατάσταση στα Σόδοµα. Ο Θεός διαπραγµατεύθηκε µε τον Αβραάµ ( Αν βρω (ο Θεός) στα Σόδοµα 50 δικαίους µέσα στην πόλη, θα συγχωρήσω σε ολόκληρο τον τόπο για χάρη τους... Αν βρεθούν εκεί δεν θα την καταστρέψω εξαιτίας των 10 Γεν. 18:26-32), κι απ αυτό είναι προφανές ότι ο Θεός αναζητούσε τρόπο να µη καταστρέψει τις πόλεις. Τελικά, δεν βρήκε τους 10 δικαίους Οι άνδρες των Σοδόµων περικύκλωσαν το σπίτι, νέοι και γέροντες, ολόκληρος ο λαός µαζί, από παντού και έκραζαν στον Λωτ, επιθυµώντας να κακοποιήσουν τους δυο επισκέπτες, οι οποίοι είχαν έρθει µε την τελευταία προσφορά σωτηρίας. Στην εκτελεστική κρίση αυτοί που ήταν πιστοί (ο Λωτ και οι δυο κόρες του) απελευθερώθηκαν από θειάφι και φωτιά που κατέστρεψαν τους ασεβείς. Το πιο σηµαντικό παράδειγµα της εκτελεστικής κρίσης στην ιστορία των Ισραηλιτών ήταν η καταστροφή της Ιερουσαλήµ από την Βαβυλώνα και η αιχµαλωσία των Ισραηλιτών στα 586 π.χ. Πέντε χρόνια νωρίτερα ο Ιεζεκιήλ, ένας ιερέας, ο οποίος µεταφέρθηκε αιχµάλωτος στην Βαβυλώνα µε την δεύτερη απέλαση, είδε ένα όραµα που καταγράφθηκε στον Ιεζ Στο όραµα είδε κάποια από τα στοιχεία που βρίσκονται στην Αποκ. 4-6, το πιο αξιοσηµείωτο από τα οποία ήταν τα τέσσερα ζώα και ο Κύριος στον κινητό θρόνο Του. Αυτή η επίσκεψη, πριν από την εκτελεστική κρίση (την καταστροφή της Ιερουσαλήµ) ήταν µια διερευνητική κρίση, στην οποία ο Κύριος, 5 που ήξερε κιόλας για όλες τις βδελυρές αµαρτίες των παιδιών του Ισραήλ, τις έδειξε στον Ιεζεκιήλ, και για να καταλάβει αυτός γιατί η κρίση ήταν απαραίτητη, και για να προσφέρει ο Θεός µια τελευταία ευκαιρία για µετάνοια. Ο προφήτης µεταφέρθηκε στην εσωτερική πύλη του αγιαστηρίου, για να δει το είδωλο της ζηλοτυπίας (Ιεζ. 8:4,5). Μετά του δόθηκε εντολή να σκάψει στον τοίχο να βρει µια πόρτα ενώ εσωτερικού δωµατίου στο οποίο οι πρεσβύτεροι του οίκου Ισραήλ, λάτρευαν κάθε οµοίωµα από ερπετά, και βδελυκτά ζώα, και όλα τα είδωλα του οίκου Ισραήλ, λέγοντας: Ο κύριος δεν µας βλέπει ο Κύριος εγκατέλειψε τη γη (ε. 6-12). Τότε του έδειξε γυναίκες που θρηνούσαν τον θαµµούζ, ο οποίος ήταν ο ψεύτικος Θεός της θρησκείας του Νεβρώδ και της Βαβυλώνας. Τελικά τον πήρε στην εσωτερική αυλή του οίκου του Κυρίου... και στο θυσιαστήριο, περίπου 25 άνδρες, µε τις πλάτες τους προς τον ναό του Κυρίου και τα πρόσωπά τους προς τα ανατολικά και προσκυνούσαν τον ήλιο προς τα ανατολικά (ε. 16). Αυτή η έρευνα παρείχε αποδείξεις από το πιο 5 Αν συγκρίνουµε την περιγραφή του ανθρώπου στο Ιεζ. 1:26-28 (που λέει ότι ήταν ο Κύριος) µε την περιγραφή στο Ιεζ. 8:2, βλέπουµε ότι ήταν ο Κύριος ο Ίδιος που πήγε τον προφήτη στη διερευνητική περιήγηση.

6 ανώτερο επίπεδο της εβραϊκής ιεραρχίας ότι η εκτελεστική κρίση (η καταστροφή της πόλης και του αγιαστηρίου) ήταν δικαιολογηµένη. Αλλά η διερευνητική κρίση δεν έγινε µόνο για να διαπιστωθεί η ένοχη του υποτιθεµένου λαού του Θεού. Ο Θεός επίσης καθόρισε τον αληθινό λαό του (το υπόλοιπο). Στο Ιεζ. 9 ο προφήτης είχε όραµα της καταστροφής της πόλης και του αποστάτη λαού από τους ταγµένους ενάντια στην πόλη (τους αγγέλους), κάθε ένας έχοντας το όπλο τους της εξολόθρευσης στο χέρι του Ιεζ. 9:1. Αλλά πριν επιτραπεί να ξεκινήσουν το έργο της καταστροφής, ένας άλλος άνδρας, ντυµένος λινά, µε καλαµάρι γραµµατέα στη οσφύ του άκουσε µια φωνή να του λέει: Πέρασε µέσα από την πόλη... και κάνε ένα σηµάδι επάνω στα µέτωπα των ανδρών, αυτών που στενάζουν και βοούν για όλα τα βδελύγµατα που γίνονται ανάµεσά της (ε. 2,4). Το σχέδιο είναι συνεπές. Πριν εκδοθεί και εκτελεστεί µια απόφαση, διεξάγεται µια διερευνητική κρίση. Παρέχεται ένα χρονικό διάστηµα χάρης και στέλνεται ένα ισχυρό µήνυµα που καταδικάζει την αµαρτία. Παρόλο που ο Θεός ξέρει κιόλας όλα τα γεγονότα, κάνει την έρευνα για χάρη των αγγέλων, οι οποίοι συµµετέχουν στην κρίση. Στην διερευνητική κρίση ο Θεός θέλει να προσφέρει µια τελευταία ευκαιρία για µετάνοια, και να καθορίσει τους πιστούς για σωτηρία. Οι ασεβείς, αντίθετα, δεν γνωρίζουν την κρίση που διεξάγεται, µέχρι να ξεσπάσει πάνω τους Ο ασεβής καυχάται στις επιθυµίες της ψυχής του... εξαιτίας της αλαζονείας του προσώπου του δεν θα αναζητήσει τον Κύριο όλοι οι συλλογισµοί του είναι: εν υπάρχει Θεός... οι κρίσεις σου είναι πολύ ψηλά από το πρόσωπό του... Είπε µέσα στην καρδιά του: εν θα εξετάσεις. Είδες! Επειδή, εσύ παρατηρείς την αδικία και την ύβρη, για να ανταποδώσεις µε το χέρι σου Ψαλ. 10:3-5, 13,14. ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΙΗΛ Η διερευνητική κρίση αποτελεί την αποκορύφωση και το κεντρικό θέµα όλων των οραµάτων του βιβλίου του ανιήλ. Στο κεφάλαιο 7 διαπιστώνεται ότι η κρίση προϋποθέτει το άνοιγµα των βιβλίων των καταγραφών, για να παρουσιαστούν οι ενδείξεις που θα δικαιώσουν τους πιστούς και θα καταδικάσουν τους διώκτες τους. Η κρίση, και ιδιαίτερα η διερευνητική φάση της, είναι το κεντρικό θέµα των οραµάτων του βιβλίου του ανιήλ, που είναι το βιβλίο της Αγίας Γραφής που µοιάζει περισσότερο µε την Αποκάλυψη. Το πρώτο όραµα της εικόνας (αγάλµατος) µε τα τέσσαρα µέταλλα στο κεφάλαια 2, προσφέρει µια επισκόπηση της ιστορικής διαδοχής των παγκοσµίων αυτοκρατοριών, οι οποίες καταπίεζαν το λαό του Θεού, αρχίζοντας µε την Βαβυλώνα, την οποία διαδέχτηκε η Περσία, και µετά η Ελλάδα, η Ρώµη και η παπική Ρώµη. Αλλά η αποκορύφωση του οράµατος είναι η τελική κρίση, που συµβολίστηκε από µια πέτρα που αποκόπηκε από το βουνό χωρίς χέρια, και κατασύντριψε τις αυτοκρατορίες. Τότε η Βασιλεία του Θεού γέµισε ολόκληρη τη γη ( αν. 2:27-45), δείχνοντας ότι η κρίση θα τελειώσει την παρούσα κοσµική τάξη, για να παραχωρήσει τη θέση της στην αιώνια βασιλεία του Θεού. Περισσότερες λεπτοµέρειες προστίθενται στη σκιαγράφηση µε το επόµενο όραµα στο κεφάλαιο 7, στο οποίο οι αυτοκρατορίες συµβολίζονται από τέσσερα άγρια θηρία και ένα µικρό κέρας, το οποίο θα µιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου αν. 7:25. Αλλά πάλι κεντρικό θέµα αποτελεί η κρίση, όταν το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν ε.10. Σ αυτό το όραµα

7 τονίζεται η διερευνητική κρίση είναι µια κρίση που θα λάβει χώρα στον ουρανό µε µια εξέταση των βιβλίων της καταγραφής (ε. 9,10). 6 Ο κύριος σκοπός της κρίσης δεν είναι να προσδιορίσει την ενοχή αυτών που θα απορρίψουν τον Θεό, αλλά µάλλον να σωθούν οι άγιοι και να εγκατασταθούν στην αιώνια βασιλεία του Θεού Η κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία (ε. 22, βλέπε επίσης ε. 26,27). Στο επόµενο όραµα που βρίσκεται στο κεφάλαιο 8 οι καταπιεστικές αυτοκρατορίες συµβολίζονταν µε ένα κριάρι (Περσία), έναν τράγο (Ελλάδα) και ένα µικρό κέρατο, που µεγαλύνθηκε υπερβολικά (Ρώµη) ( αν. 8:9). Σ αυτό το όραµα βλέπουµε ότι το αντιθεϊκό σύστηµα που συµβολίστηκε µε τα κέρατα δεν επηρεάζει µόνο το λαό του Θεού εδώ στη γη, αλλά µάλλον έχει επιρροή σε όλο το σύµπαν Μεγαλύνθηκε, µέχρι το στράτευµα του ουρανού και έριξε στη γη ένα µέρος της στρατιάς και από τα αστέρια (οι άγγελοι) και τα καταπάτησε µάλιστα, µεγαλύνθηκε, µέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύµατος και αφαίρεσε απ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό τους καταβλήθηκε αν. 8:10,11. Πάλι, η αποκορύφωση του οράµατος είναι η κρίση, που είναι ο τρόπος µε τον οποίο ο Θεός θα λύσει το πρόβληµα Μέχρι 2,300 ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί (ε. 14). Αυτό το πολύ σηµαντικό εδάφιο θα εξηγηθεί στο κεφάλαιο 14:7 Η Ώρα της Κρίσης, στο οποίο θα δούµε ότι ο καθαρµός του αγιαστηρίου αποτελεί την διερευνητική κρίση, που συµβολίζεται από την Ηµέρα του Εξιλασµού. Ο ανιήλ θαύµαζε για την όραση, και δεν υπήρχε εκείνος που να καταλαβαίνει και γι αυτό ήταν τόσο συγχυσµένος, που έµεινε άρρωστος για ηµέρες (ε. 27) λόγω της παρανόησης του κέρατου, των 2300 ηµερονυκτίων και του καθαρµού του αγιαστηρίου. Στο αν. 9 ο άγγελος Γαβριήλ επέστρεψε, για να ξεκαθαρίσει το θέµα και για να αποκαλύψει την ώρα της αρχής της διερευνητικής κρίσης (βλέπε 14: Πότε στην Ιστορία και παράρτηµα 4 για τις λεπτοµέρειες). Στο αν. 11 και 12 ο Θεός έδειξε στον προφήτη µια λεπτοµερή επισκόπηση του µεγάλου πόλεµου που συνεχίζεται για αιώνες µεταξύ του βασιλιά του Βορρά και του Βασιλιά του Νότου (Βλέπε 9: Βασιλιάδες του Βορρά και του Νότου). Όπως στα προηγούµενα οράµατα, το θέµα µε πρωταρχική σπουδαιότητα δεν είναι η αποκάλυψη της παγκόσµιας ιστορίας, αλλά µάλλον του έσχατου καιρού, όταν θα εγερθεί ο Μιχαήλ (ο Χριστός) 7... και θα είναι καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει... και κατά τον καιρό εκείνο ο λαός σου θα διασωθεί, κάθε ένας που θα βρεθεί γραµµένος µέσα στο βιβλίο αν. 12:1. Αυτή η επισκόπηση δείχνει ότι η διερευνητική κρίση, η οποία εµπεριέχει µια έρευνα στα βιβλία και την απελευθέρωση των παιδιών του Θεού από τους καταπιεστές, αποτελεί το κεντρικό θέµα των οραµάτων του ανιήλ. Εποµένως θα περιµένουµε ότι η διερευνητική κρίση επίσης θα είναι ένα κεντρικό θέµα της Αποκάλυψης, και πράγµατι πολλά από τα ίδια στοιχεία βρίσκονται εκεί, ειδικότερα το 6 Το ανιήλ 7 δεν παρουσιάζει την εκτελεστική κρίση, η οποία γίνεται κατά την εύτερη Έλευση του Χριστού, όταν ο Ιησούς θα έρθει στη γη στα σύννεφα του ουρανού, αλλά µάλλον στο αν. 7 Ένας σαν Υιός ανθρώπου ερχόταν µαζί µε τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε µέχρι τον Παλαιό των ηµερών (τον ουράνιο Πατέρα) αν. 7:13. Η πορεία των γεγονότων είναι η εξής: Το κέρας κατατρέχει τους αγίους, στην κρίση ο Θεός θα εκδώσει απόφαση υπέρ των αγίων, ο γιος του ανθρώπου θα λάβει µια βασιλεία, και τελικά ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία ( αν. 7:13,14,21,22) 7 Βλέπε 12:7-9 Ο Μιχαήλ ιώχνει τον Σατανά.

8 άνοιγµα των επουράνιων βιβλίων ενώπιον του θρόνου του Θεού µε την συµµετοχή των αγγέλων. Ίσως φαίνεται ότι δίνουµε υπερβολική έµφαση στην διερευνητική κρίση. Αλλά, όπως θα δούµε κατόπιν σ αυτό το κεφάλαιο, αυτή η κρίση λαµβάνει χώρα τώρα. Το επόµενο µεγάλο περιστατικό θα είναι η αρχή της εκτελεστικής κρίσης, που θα αποκορυφωθεί µε τη εύτερη Έλευση του Χριστού. εν ασχολούµαστε πια µε αόριστα και ασαφή χρονικά διαστήµατα που θα συνεχίζουν µέχρι τελικά να φθάσουµε στον έσχατο καιρό. Είµαστε τώρα µέσα στον έσχατο καιρό, και η πλειοψηφία του κόσµου δεν έχει ιδέα ότι η ανθρώπινη ιστορία, όπως την καταλαβαίνουµε, έχει φτάσει, σχεδόν στο τέλος. 5:1 ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ Το κεντρικό δράµα του κεφαλαίου 5 είναι το άνοιγµα του σφραγισµένου βιβλίου. Αυτό το βιβλίο προφανώς είναι το Βιβλίο της Ζωής, το οποίο συµπεριλαµβάνει τα ονόµατα και τις περιπτώσεις των υποψήφιων για σωτηρία. Ο σκοπός για να εξετάζονται αυτές οι ενδείξεις είναι να επιθεωρούν οι άγγελοι τους χαρακτήρες αυτών, οι οποίοι θα µπορούσαν να καταλήξουν να είναι οι γείτονες τους στην αιωνιότητα. Και είδα στο δεξί χέρι εκείνου που καθόταν επάνω στον θρόνο ένα βιβλίο, γραµµένο από µέσα κι από πίσω, κατασφραγισµένο µε επτά σφραγίδες Αποκ. 5:1. Πολλές υποθέσεις και πιθανολογίες έχουν διατυπωθεί σχετικά µε το σφραγισµένο βιβλίο. 8 Πολλές απ αυτές κάνουν συγκρίσεις µε αρχαία βιβλία από την Ρωµαϊκή εποχή, όπως λόγου χάριν εκχωρητήρια, γραπτές βουλήσεις και διαθήκες κτλ. Ωστόσο, θα περιµένουµε ότι ένα βιβλίο που είναι τόσο σηµαντικό, ώστε να αφιερωθεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο άνοιγµά του, θα έχει κάποιες άλλες αναφορές στην Αποκάλυψη. Γι αυτό θα εξετάσουµε µε συντοµία τα βιβλία που παρουσιάζονται στην Αποκάλυψη. Εκτός από το σφραγισµένο βιβλίο του κεφαλαίου 5, υπάρχουν τρία άλλα Βιβλία που αναφέρονται στην Αποκάλυψη. Στο Αποκ. 1:11 ο Ιωάννης καθοδηγήθηκε να γράψει σε ένα βιβλίο όλα όσα είδε στο όραµα, για να το στείλει στις επτά εκκλησίες. Ο Ιωάννης υπάκουσε αυτές τις οδηγίες που κατέληξαν στο γράψιµο του Βιβλίου της Αποκάλυψης. Στο κεφάλαιο 22 εκείνο το βιβλίο ονοµάζεται τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου και αυτή η αναφορά γίνεται πέντε φορές. Μια ευλογία ανακηρύχθηκε για αυτούς που διαβάζουν το βιβλίο (ε. 7) και µια αυστηρή προειδοποίηση αποφαίνεται εναντίον όποιου προσθέσει ή αφαιρέσει από τα λόγια που είναι γραµµένα στο Βιβλίο (ε. 18,19). Ο Ιωάννης καθοδηγήθηκε ιδιαίτερα να µη σφραγίσει τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου (ε. 10). Είναι πολύ απίθανο πως το συγκεκριµένο κυριολεκτικό βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορεί εδώ στη γη και που δεν έπρεπε να σφραγιστεί, είναι το ίδιο που ο Ιωάννης είδε σφραγισµένο µε επτά σφραγίδες στον ουρανό. Το δεύτερο βιβλίο που αναφέρεται είναι ένα µικρό βιβλίο (αρχ. βιβλιάριον) στο κεφάλαιο 10. εν υπάρχει σύνδεση ούτε ως προς τα λόγια ούτε ως προς τα θέµατα µεταξύ κεφαλαίου 5 και κεφαλαίου 10, και αφού δεν είναι βιβλίο, αλλά µάλλον βιβλιάριο, δεν φαίνεται ότι µπορεί να είναι το σφραγισµένο βιβλίο του κεφάλαιο 5. Το τρίτο βιβλίο που αναφέρεται στην Αποκάλυψη είναι το Βιβλίο της Ζωής. Αυτό το βιβλίο αναφέρεται 7 φορές, 9 και όπως το βιβλίο στο κ. 5, έχει στενή σύνδεση µε 8 Για την εξέταση µιας υπόθεσης βλέπε παράρτηµα 2. 9 Αποκ. 3:5, 13:8, 17:8, 20:12, 15, 21:27, 22:19.

9 τον Ιησού Χριστό στο ρόλο του ως θυσιαστικού αµνού (το σφραγισµένο βιβλίο δίνεται στο αρνί στην Αποκ. 5, και στο Αποκ. 21:27 το Βιβλίο της Ζωής ονοµάζεται το βιβλίο της ζωής του Αρνίου ). Το βιβλίο της ζωής έχει επίσης στενό σύνδεσµο µε την κρίση Και είδα τους νεκρούς, µικρούς και µεγάλους, να στέκονται µπροστά στον Θεό, κι ανοίχθηκαν τα βιβλία κι ανοίχθηκε ένα άλλο βιβλίο, που είναι της ζωής, και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραµµένα µέσα στα βιβλία Αποκ. 20:12. Όπως είδαµε στο κεφάλαιο 4, όλη η σκηνή της Αποκ. 4-7 έχει σχέση µε τη διερευνητική κρίση, την επουράνια Ηµέρα του Εξιλασµού. Όπως η κρίση της Ηµέρας του Εξιλασµού προσδιόριζε το ποιοι θα συµπεριλαµβάνονταν στο λαό του Θεού (Λευ. 23:27-30), έτσι το Βιβλίο της Ζωής αποτελεί το µέσον που θα χρησιµοποιηθεί για να προσδιορίσει το ποιοι τελικά θα σωθούν (Αποκ. 20:15). Οι εχθροί των παιδιών του Θεού, που ακολουθούν το θηρίο, δεν είναι γραµµένοι στο Βιβλίο της Ζωής (Αποκ. 13:8, 17:8), και επιπλέον τα παιδιά του Θεού παροτρύνονταν να ζουν µε τέτοιο τρόπο, ώστε να µην εξαλειφθεί το όνοµά τους από το Βιβλίο της Ζωής (Αποκ. 3:5, 22:19). Άρα, το Βιβλίο της Ζωής σχετίζεται µε τα ζωτικά ζητήµατα ζωής και θανάτου που αποτελούν τα κύρια θέµατα του βιβλίου της Αποκάλυψης. Έτσι, είναι εύκολο να καταλάβουµε την αντίδραση του Ιωάννη Και εγώ έκλαιγα πολύ, που δεν βρέθηκε κανένας άξιος να το ανοίξει και να διαβάσει το βιβλίο, ούτε και να το βλέπει Αποκ. 5:4. Αν το βιβλίο της Ζωής δεν ανοίχθηκε, κανένας δεν θα µπορούσε να κριθεί, που σηµαίνει ότι κανένας δε θα µπορούσε να σωθεί εν θα µπει (στη βασιλεία του Θεού) τίποτε που µολύνει και προξενεί βδέλυγµα και ψέµα αλλά, µονάχα οι γραµµένοι µέσα στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου Αποκ. 21:27. Μια σειρά ερωτήσεων θα µας βοηθήσει να προσδιορίσουµε την ταυτότητα του σφραγισµένου βιβλίου: Ερώτηση: Αφού Αυτός που καθόταν στο Θρόνο (ο Θεός) έδωσε το βιβλίο στο Αρνί, ποιανού βιβλίο ήταν; Απάντηση: Ήταν του Αρνίου. Ε.: Υπάρχει κανένα βιβλίο στην Αποκάλυψη που ονοµάζεται του Αρνίου ; Α.: Ναι, το Βιβλίο της ζωής του Αρνίου Αποκ. 21:27. Ε.: Για ποιο λόγο πήρε το Αρνίο το Βιβλίο; Α.: Για να το ανοίξει (Αποκ. 5:5). Ε.: Υπάρχει κανένα βιβλίο στην Αποκάλυψη που ανοίγεται; Α.: Ναι, Ανοίχθηκε ένα άλλο βιβλίο, που είναι της ζωής Αποκ. 20:12. Ο ανιήλ επίσης ανέφερε ένα σφραγισµένο βιβλίο, πιο πιθανόν το ίδιο που δόθηκε στο Αρνίο στο Αποκ. 5 Κι εσύ, ανιήλ, κλείσε µε ασφαλή τρόπο αυτά τα λόγια, και σφράγισε το βιβλίο, µέχρι τον έσχατο καιρό αν. 12:4. Τα συγκεκριµένα περιεχόµενα του βιβλίου δεν αποκαλύφτηκαν, αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι εµπεριέχει πληροφορίες σχετικά µε αυτούς που θα σωθούν Κατά τον καιρό εκείνο ο λαός σου θα διασωθεί, κάθε ένας που θα βρεθεί γραµµένος µέσα στο βιβλίο αν. 12:1. Βλέπουµε επίσης ότι είναι περισσότερο από µια απλή λίστα ονοµάτων όταν ο ανιήλ ήθελε να

10 ξέρει περισσότερα για τις προφητείες που είχε δει, του ειπώθηκε το εξής: Πήγαινε, ανιήλ επειδή τα λόγια αυτά είναι κλεισµένα και σφραγισµένα µέχρι τον έσχατο καιρό ε. 9. Συνεπώς, εκτός από τα ονόµατα των ανθρώπων που θα διασωθούν, υπήρχαν επίσης τα λόγια σχετικά µε τα προφητικά και ιστορικά γεγονότα, όλα γραµµένα µέσα στο σφραγισµένο βιβλίο. εδοµένου ότι το σφραγισµένο βιβλίο του αν. 12 είναι το ίδιο βιβλίο της Αποκ. 5 (το Βιβλίο της Ζωής), φαίνεται ότι τα ονόµατα που είναι γραµµένα στο Βιβλίο της Ζωής παρουσιάζονταν µαζί µε το ιστορικό πλαίσιο της ζωής τους, όπως εκφράζεται στο Ψαλ. 87:5,6: Θα αναφέρω τη Ραάβ (Αίγυπτο), και τη Βαβυλώνα, ανάµεσα σ εκείνους που µε γνωρίζουν να, η Παλαιστίνη και η Τύρος, µαζί µε την Αιθιοπία αυτός γεννήθηκε εκεί... Ο Κύριος θα αριθµήσει, όταν καταγράψει τους λαούς, ότι αυτός γεννήθηκε εκεί. Θα εξεταστούν οι δοκιµασίες που αντιµετωπίσουµε (Ψαλ. 56:8), οι προσπάθειες µας να βελτιώσουµε την πνευµατική κατάστασή µας (Μαλ. 3:16) και πράγµατι όλα όσα λέµε και πράττουµε (Αποκ. 20:13, Μθ. 12:36). Το Βιβλίο της Ζωής δεν είναι το µόνο βιβλίο που θα ανοιχθεί στην Κρίση Το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν αν. 7:10. Αναµφίβολα, σε αυτά συµπεριλαµβάνονταν και το Βιβλίο του Νόµου του Θεού (Γαλ. 3:10, ευτ. 28:58,61), τα βιβλία των διαθηκών που ο Θεός έχει κάνει µε το Λαό Του (Β Χρον. 34:30,31) και το βιβλίο µε το σχέδιο της ζωής που ο Θεός έχει για κάθε έναν από µας (Ψαλ. 139:16). Όλα όσα είναι γραµµένα στο βιβλίο της Ζωής σχετικά µε τη ζωή µας θα συγκριθούν µε αυτά που είναι γραµµένα στα άλλα βιβλία. Ο Θεός, βέβαια, δεν πρέπει να ανοίξει κανένα βιβλίο πληροφορίας για την κρίση, αφού ξέρει τα πάντα. Πραγµατικά, η έννοια των βιβλίων (καταγραφών) που θα µπορούσαν να περιέχουν λεπτοµερείς πληροφορίες για ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, έχει περισσότερο νόηµα σήµερα στην ψηφιακή εποχή στην οποία µπορούµε να αποθηκεύουµε και να µεταχειριζόµαστε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Χωρίς αµφιβολία, η πραγµατικότητα της επουράνιας προηγµένης τεχνολογίας θα είναι καταπληκτική. Αλλά το σηµαντικό σηµείο είναι ότι τα βιβλία δεν θα ανοιχθούν για τον Θεό, αλλά µάλλον για τους µυριάδες µυριάδων, και χιλιάδες χιλιάδων, δηλ. τους αγγέλους που είναι ολόγυρα από τον θρόνο. Επειδή θα είναι αιώνιοι γείτονες µε αυτούς που θα σωθούν, έχουν κατοχυρωµένο συµφέρον µε την κατάληξη της κρίσης, ώστε να µη µπει τίποτε που µολύνει και προξενεί βδέλυγµα, και ψέµα αλλά µονάχα οι γραµµένοι µέσα στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου Αποκ. 21:27. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; Το Βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόµατα όλων αυτών, οι οποίοι έχουν ανταποκριθεί στις πρωτοβουλίες του Αγίου Πνεύµατος. Αυτοί που έχουν αντισταθεί επιµόνως στις ενέργειες του Πνεύµατος δεν είναι γραµµένοι, και το όνοµα εκείνων που αποστρέφονται τον Θεό, θα εξαλειφθεί από το Βιβλίο της Ζωής κατά τη διάρκεια της διερευνητικής κρίσης. Παρόλο που η κρίση φαίνεται τροµερή, ο σκοπός του Θεού είναι να σώσει και να συµπεριλάβει, παρά να καταδικάσει και να αποκλείσει. Στην Αγία Γραφή δεν λέγεται ξεκάθαρα ποιανού ονόµατα είναι γραµµένα στο Βιβλίο της Ζωής. Σίγουρα θα συµπεριληφθούν οι πιστοί Χριστιανοί, ειδικότερα αυτοί που έχουν θυσιαστεί, για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο ο απόστολος Παύλος ανέφερε: τον Κλήµη και τους υπόλοιπους συνεργάτες µου, των οποίων τα ονόµατα είναι στο

11 Βιβλίο της Ζωής Φιλ. 4:3. Οι πιστοί από την εποχή της Παλαιάς ιαθήκης επίσης θα συµπεριληφθούν Ο Μωυσής παρακάλεσε για το λαό του, αφού διέπραξαν ειδωλολατρία µε το χρυσό µοσχάρι: Τώρα, αν συγχωρήσεις την αµαρτία τους... αν όχι, εξάλειψε µε, παρακαλώ, από το βιβλίο σου, που έγραψες Εξ. 32:32. Ο Αβραάµ είναι αντιπρόσωπος αυτών, οι οποίοι, για κάποιο λόγο, δεν ξέρουν το όνοµα του Ιησού Χριστού, αλλά Τον γνωρίζουν διαµέσου της φωνής Του που µιλάει στην καρδιά τους µέσω της πίστης ο Αβραάµ έγινε πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν..., ώστε να λογαριαστεί και σ αυτούς η δικαιοσύνη... όχι µόνον σ εκείνους που έχουν κάνει την περιτοµή, αλλά και σ εκείνους που περπατούν στα ίχνη της πίστης του πατέρα µας Αβραάµ Ρωµ. 4:11,12. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που µένουν σε πνευµατικό σκοτάδι, αλλά, υπό την επιρροή του Αγίου Πνεύµατος, ζητούν τον Κύριο, ίσως µπορέσουν να τον ψηλαφίσουν και να τον βρουν Πραξ. 17:27. Ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του σ αυτούς διαµέσου της δηµιουργίας Ό,τι µπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό... διαµέσου των δηµιουργηµάτων Του, και η αιώνια δύναµή Του και η θεότητα, ώστε και οι εθνικοί, που δεν έχουν τον νόµο, κάνουν από τη φύση τους εκείνα που ανήκουν στον νόµο... οι οποίοι δείχνουν το έργο του νόµου να είναι γραµµένο µέσα στις καρδιές τους, έχοντας τη συνείδησή τους να συµµαρτυρεί... κατά την ηµέρα όταν ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων Ρωµ. 1:20, 2: Χωρίς αµφιβολία αυτοί είναι γραµµένοι στο Βιβλίο της Ζωής. Μάλλον όλοι όσοι κάποτε έχουν αποκριθεί στην πρωτοβουλία του Πνεύµατος έχουν τα ονόµατά τους γραµµένα στο Βιβλίο της Ζωής, µαζί µε το ιστορικό πλαίσιο και της προσωπικές καταστάσεις τους. Αντίθετα, δεν είναι γραµµένοι όλοι όσοι αντιστάθηκαν ή απέρριψαν την πρωτοβουλία του Πνεύµατος. Αυτοί µένουν στο στρατόπεδο του Σατανά το Θηρίο (που είναι ο επίγειος αντιπρόσωπος τους Σατανά) έχει εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος. Και θα το προσκυνήσουν όλοι αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, των οποίων τα ονόµατα δεν γράφτηκαν στο Βιβλίο της Ζωής του Αρνίου Αποκ. 13:7,8. Επιπλέον, ονόµατα που έχουν γραφτεί µπορούν να εξαλειφθούν. Στο τέλος της Αποκάλυψης υπάρχει η εξής σοβαρή προειδοποίηση: Αν κάποιος αφαιρέσει από τα λόγια του βιβλίου της προφητείας αυτής, ο Θεός θα αφαιρέσει το µέρος του από το Βιβλίο της Ζωής Αποκ. 22:19. Ο Ιησούς είπε στην εκκλησία των Σάρδεων, Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί µε λευκά ιµάτια και δεν θα εξαλείψω το όνοµά του από το Βιβλίο της Ζωής, και θα οµολογήσω το όνοµά του µπροστά στον Πατέρα µου, και µπροστά στους αγγέλους του Αποκ. 3:5. Αυτό το εδάφιο αναφέρει την ίδια σκηνή της Αποκ. 4-7, στην οποία το βιβλίο της Ζωής, δηλ. το βιβλίο που είναι κατασφραγισµένο µε επτά σφραγίδες, θα ανοιχθεί από το σφαγµένο Αρνίο. Σε εκείνη την κρίση τα ονόµατα αυτών που δεν νικήσουν θα εξαλειφθούν. 10 Όπως φαίνεται, η διερευνητική κρίση της Αποκ. 4-7 αποτελεί την τελική Ηµέρα του Εξιλασµού στην οποία κάθε ίχνος της αµαρτίας θα εξαλειφθεί (Πραξ. 3:19) από το λογαριασµό καθενός που συνεχίζει να µένει ενωµένος µε την άµπελο (Ιωαν. 15:1-8), αλλά είναι επίσης µια κρίση στην οποία τα ονόµατα αυτών που δεν επιµείνουν στην αγαθότητα του Θεού... θα αποκοπούν Ρωµ. 11: Το να νικήσει κάποιος δεν σηµαίνει να είναι τέλειος ή να κάνει καλά έργα µε προσωπική προσπάθεια, αλλά η νίκη γίνεται µέσω της χάρης του Θεού Και αυτοί τον νίκησαν µε το αίµα του Αρνίου, και µε τον λόγο της µαρτυρίας τους Αποκ. 12:11. Βλέπε 12:11,12 Νίκησαν µε το Αίµα.

12 Πολλοί τροµάζουν στην ιδέα ότι θα κριθούν, έχοντας υπόψη την αµαρτία στην καρδιά τους και την καταδίκη που αξίζουν. Αλλά πάντα πρέπει να έχουµε κατά νου ότι ο Θεός, ο Πατέρας, είναι Αυτός που αγάπησε τον κόσµο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον µονογενή, για να µη χαθεί καθένας που πιστεύει σ αυτόν Ιωαν. 3:16. Ο ανιήλ είδε και άκουσε την ίδια κρίση και έµαθε ότι ο σκοπός της είναι να απελευθερωθούν αυτοί που αγαπάνε τον Θεό, για να ζουν αιώνια στη δοξασµένη βασιλεία Του Κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία... κάθισε κριτήριο, και η βασιλεία και η εξουσία και η µεγαλοσύνη των βασιλείων, που είναι κάτω από κάθε ουρανό, θα δοθεί στον λαό των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνια αν. 7:22,26,27. Αν και κάποιες φορές η πίεση αυτού του κόσµου φαίνεται να είναι ακατανίκητη, ο Ιησούς υποσχέθηκε να κρατήσει ασφαλή όποιον θέλει να µείνει σ Αυτόν. Τα δικά µου πρόβατα ακούν τη φωνή µου, κι εγώ τα γνωρίζω και µε ακολουθούν. Κι εγώ δίνω σ αυτά αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν στον αιώνα, και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι µου. Ο Πατέρας µου, ο οποίος µου τα έδωσε, είναι µεγαλύτερος από όλους και κανένας δεν µπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα µου Ιωαν. 10: :2-4 ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ; Ένας ισχυρός άγγελος, ο Σατανάς, προκάλεσε το άνοιγµα του Βιβλίου της Ζωής. Μόνο µε το άνοιγµα του βιβλίου θα µπορούσε κάποιος να σωθεί, και γ αυτό ο Ιωάννης έκλαιγε ακατάσχετα, όταν φαινόταν ότι το βιβλίο θα µείνει σφραγισµένο. Και είδα έναν ισχυρό άγγελο να κηρύττει µε δυνατή φωνή: Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες του; Και κανένας δεν µπορούσε µέσα στον ουρανό ούτε επάνω στη γη ούτε από κάτω από τη γη να ανοίξει το βιβλίο ούτε και να το βλέπει. Κι εγώ έκλαιγα πολύ, που δεν βρέθηκε κανένας άξιος να το ανοίξει και να διαβάσει το βιβλίο, ούτε και να το βλέπει Αποκ. 5:2-4. Το Βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόµατα των ανθρώπων που θα διασωθούν, κάθε ένας που θα βρεθεί γραµµένος µέσα στο βιβλίο αν. 12:1. Υπάρχει µόνο ένας άγγελος που θα ήθελε να προκαλέσει το δικαίωµα να ανοιχθεί το βιβλίο, το οποίο θα καταστήσει δυνατή την απελευθέρωση και τη σωτηρία των παιδιών του Θεού ο άγγελος της αβύσσου, 11 ο Σατανάς, ο µεγάλος εχθρός του Θεού και των ανθρώπων Του. Ολόκληρος ο κόσµος είναι στην κυριαρχία του πονηρού (Α Ιωαν. 5:19), φυλακισµένος στην παγίδα του διαβόλου, από τον οποίο είναι παγιδευµένοι στο θέληµα εκείνου Β Τιµ. 2:26. Ως κατήγορος των αδελφών (Αποκ. 12:10), ο Σατανάς θυµίζει σε όλη την πλάση ότι όλοι αµάρτησαν και ο µισθός της αµαρτίας είναι θάνατος (Ρωµ. 3:23, 6:23). Ούτε υπάρχει κανένας στον ουρανό ούτε επάνω στη γη ούτε από κάτω από τη γη που µπορεί να παράσχει λύτρα Κανένας δεν µπορεί ποτέ να εξαγοράσει αδελφό ούτε να δώσει στον Θεό λύτρα γι αυτόν επειδή, πολύτιµη είναι η απολύτρωση της ψυχής τους, και ανεύρετη για πάντα, ώστε να ζει αιώνια Ψαλ. 49:7-9. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό που έκλαιγε πολύ ο Ιωάννης Το µάτι µου θα κλάψει πικρά, και θα κατεβάσει δάκρυα επειδή, το ποίµνιο του Κυρίου φέρνεται σε αιχµαλωσία Ιερ. 13: Αποκ. 9:1,11 12 Μερικοί υποµνηµατιστές διδάσκουν ότι το βιβλίο µε τα επτά σφραγίδες αποτελεί την αποκάλυψη της ιστορίας από τους χριστιανικούς αιώνες ή του µέλλοντος. Αλλά, φαίνεται απίθανο να κλαίει ο Ιωάννης,

13 Αν οι κατηγορίες σχετικά µε τις αµαρτίες των ανθρώπων που είναι γραµµένοι στο Βιβλίο της Ζωής δεν ανατρέπονταν, κανένας δεν θα µπορούσε να σωθεί. Αυτή η κρίσιµη πλευρά της κρίσης δεν γίνεται πλήρως κατανοητή. Ο Θεός δεν κρίνει, για να αποκλείσει τους ανθρώπους έξω από τη βασιλεία του. Αλλά ο Σατανάς διεκδικεί κάθε άνθρωπο (εκτός από τον Χριστό), που έζησε ποτέ λόγω των αµαρτιών του. Ο διάβολος ακόµα φιλονίκησε για τον Μωυσή, έναν από τους πιο άγιους ανθρώπους που έζησε ποτέ, µε τον οποίο ο Κύριος µιλούσε πρόσωπο µε πρόσωπο, καθώς ο άνθρωπος µιλάει στον φίλο του (Ιούδα 9, Εξ. 33:11). Αν αυτές ήταν οι διεκδικήσεις του για τον Μωυσή, φανταστείτε πως διεκδικεί τους κανονικούς ανθρώπους! Οι ενδείξεις που θα ανατρέψουν τις κατηγορίες του διαβόλου βρίσκονταν στο βιβλίο της Ζωής, 13 αλλά το βιβλίο είχε σφραγιστεί και κανένας δεν µπορούσε να το ανοίξει. Αλλά αυτό που δεν µπορούσε να κάνει κανένας, το έκανε ο Θεός ο ίδιος, κατοχυρώνοντας το δικαίωµα να σώσει τους ανθρώπους διαµέσου της θυσίας του Εαυτού Του στο πρόσωπο του Ιησού, του Αρνίου του Θεού. 5:5-7 ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ, Η ΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟ Ο Ιησούς είναι το λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα, Αυτός που νίκησε όλους τους εχθρούς, συµπεριλαµβανοµένου του Σατανά. Είναι επίσης η ρίζα του αβίδ, το θεµέλιο του βασιλικού θρόνου. Ο αβίδ διαλέχτηκε ως ένας άνθρωπος σύµφωνα µε την καρδιά του Κυρίου, και ο Ιησούς, µε την αναµάρτητη ζωή του, ήταν πραγµατικά σύµφωνα µε την καρδιά του Θεού. Αλλά ο Ιησούς δεν ανοίγει το βιβλίο, επειδή έχει άπειρη δύναµη (το λιοντάρι) ή τέλεια αγιότητα (η ρίζα), αλλά µάλλον λόγω της θυσίας Του ως το Αρνίο του Θεού. Και ένας από τους πρεσβύτερους µου λέει: Μη κλαις πρόσεξε, υπερίσχυσε το λιοντάρι, που είναι από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του αβίδ, να ανοίξει το βιβλίο, και να λύσει τις επτά σφραγίδες του. Και είδα, και να! Στο µέσον του θρόνου, και των τεσσάρων ζώων, και στο µέσον των πρεσβυτέρων, ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγµένο, έχοντας επτά κέρατα, και επτά µάτια που είναι τα επτά πνεύµατα του Θεού, τα οποία έχουν αποσταλεί σε ολόκληρη τη γη. Και ήρθε και πήρε το βιβλίο από το δεξί χέρι εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο Αποκ.5:5-7. Εδώ συναντούµε τον πραγµατικό ήρωα της σκηνής. Ο Ιησούς απεικονίζεται µε τρία διαφορετικά σύµβολα, κάθε ένα από τα οποία τονίζει µια συγκεκριµένη πλευρά της διακονίας Του. Ο Ιησούς είναι το λιοντάρι που είναι από τη φυλή τους Ιούδα. Αυτή την φράση αναφέρει η Γεν. 49, η ευλογία του Ιακώβ προς τους 12 γιους, οι οποίοι ήταν οι πατριάρχες των 12 φυλών του Ισραήλ. Η ευλογία της φυλής του Ιούδα αναφέρει: Σκύµνος λιονταριού είναι ο Ιούδας... κοιµήθηκε σαν λιοντάρι, και σαν σκύµνος λιονταριού ποιος θα τον ξυπνήσει; εν θα εκλείψει το σκήπτρο από τον Ιούδα ούτε νοµοθέτης από µέσα από τα πόδια του, µέχρις ότου έρθει ο Σηλώ 14 και σ αυτόν θα είναι πολύ επειδή δεν µπορούσαν να ανοίξουν ένα βιβλίο ιστορίας. Υπάρχει ιστορία στο Βιβλίο της Ζωής, επειδή κάθε άνθρωπος παρουσιάζεται µε το ιστορικό πλαίσιο της ζωής του, για να επιτρέπει η δίκαιη κρίση από τα ευφυή όντα του σύµπαντος. 13 Αποκ. 20:12-15, 21:27 14 Η Εβραϊκή λέξη σηλώ σηµαίνει ειρήνη, αλλά σ αυτό το εδάφιο χρησιµοποιήθηκε ως όνοµα (ο ειρηνικός), ένα όνοµα που συσχετίζεται καλά µε τον τίτλο του Χριστού, Άρχοντας Ειρήνης Ησα. 9:6.

14 η υπακοή των λαών Γεν. 49:9,10. Σ αυτό το εδάφιο η άφοβη δύναµη του λιονταριού, το οποίο νικάει κάθε εχθρό, συνδέεται µε την φυλή που επέλεξε ο Θεός, για να κυβερνάει τον λαό Του εν θα εκλείψει το σκήπτρο από τον Ιούδα. Προβλέπει, επίσης, την έλευση του Σηλώ, δηλ. του Χριστού, ο οποίος προήλθε από την φυλή του Ιούδα, και στον οποίο θα είναι η υπακοή των λαών. Θα ρθεί η ηµέρα, όταν κάθε άνθρωπος που έζησε ποτέ θα παρασταθεί στο βήµα του Χριστού, και ακόµα οι εχθροί του θα παραδεχθούν το δικαίωµα Του να βασιλεύει Λέει ο Κύριος ότι σε µένα θα κάµψει κάθε γόνατο Ρωµ. 14:10,11. Ως ισχυρός νικητής που νικάει όλους τους εχθρούς, ο Ιησούς είναι το λιοντάρι του Ιούδα και έχει το δικαίωµα να ανοίξει το βιβλίο. Ο Ιησούς έχει επίσης το δικαίωµα επειδή είναι η ρίζα του αβίδ. 15 Ο Ιησούς είναι το πραγµατικό θεµέλιο του θρόνου στον οποίον καθόταν ο αβίδ. Το δικαίωµα του αβίδ να κυβερνάει δεν ήταν λόγω της φυλής ή της οικογένειάς του, αλλά µάλλον ο Κύριος ζήτησε για τον εαυτό του έναν άνθρωπο σύµφωνα µε την καρδιά του, και ο Κύριος τον διόρισε να είναι άρχοντας επάνω στον λαό του Α Σαµ. 13:14. Ο Ιησούς ήταν ο αληθινός άνθρωπος σύµφωνα µε την καρδιά του Θεού. Ανέλαβε πλήρως την ανθρώπινη φύση, ταυτισµένος εντελώς µε την ανθρώπινη φυλή Έπρεπε να οµοιωθεί (ο Ιησούς) σε όλα µε τους αδελφούς, για να γίνει ελεήµονας και πιστός αρχιερέας Εβρ. 2:17,14. Ο Ιησούς δεν ήρθε µε την φύση του αγγέλου ή σαν κάποιος υπεράνθρωπος, ο οποίος δεν θα µπορούσε να προσφέρει παράδειγµα ούτε να γίνει αντιπρόσωπος µας. Ως η ρίζα του αβίδ, ο άνθρωπος σύµφωνα µε την καρδιά του Θεού, µε την πραγµατική φύση µας, αλλά χωρίς αµαρτίες, ο Ιησούς έχει το δικαίωµα να ανοίξει το βιβλίο. Αλλά αν ο Ιησούς ήταν µόνο το λιοντάρι, µε άπειρη δύναµη, αυτό δεν θα αρκεί, για να ανοίξει το Βιβλίο της Ζωής. Ακόµα και ο Σατανάς είναι σαν ωρυόµενο λιοντάρι, ζητώντας ποιον να καταπιεί Α Πετ. 5:8. Αν ο Ιησούς ήταν µόνο η ρίζα του αβίδ, ο τέλειος άνθρωπος σύµφωνα µε την καρδιά του Θεού, δεν θα αρκεί. Η ενανθρώπισή Του ισχύει µόνο µέχρι ένα σηµείο µπορεί να συµπαθήσει στις ασθένειές µας, επειδή δοκίµασε την ανθρώπινη φύση, αλλά πειράχτηκε σε όλα, κατά τη δική µας οµοιότητα, χωρίς αµαρτία (Εβρ. 4:15), και ακριβώς εκεί τελειώνει η οµοιότητα. Όλοι αµάρτησαν (Ρωµ. 3:23), και ως αµαρτωλοί, είµαστε όλοι υποκείµενοι στο θάνατο Ο µισθός της αµαρτίας είναι Θάνατος Ρωµ. 6:23. Επειδή όλη η ανθρωπότητα είναι καταδικασµένη σε θάνατο, ο Ιησούς, όταν τελικά πήρε το βιβλίο, το πήρε ως σφαγµένο Αρνίο. 15 Οι Εβραίοι, περιµένοντας τον Μεσσία, Τον ονοµάζουν Υιό του αβίδ, και ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε, Αυτός θα είναι µεγάλος, και θα ονοµαστεί Υιός του Υψίστου και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο του αβίδ του πατέρα του και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο του Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος Λκ. 1:32,33. Αλλά η πληρότητα του Ιησού Χριστού δεν θα µπορούσε να συµπεριληφθεί στον τίτλο Υιός του αβίδ. Ο Ιησούς ο Ίδιος είπε στους νοµοδιδασκάλους, Πως λένε για τον Χριστό ότι είναι γιος του αβίδ; Και ο ίδιος ο αβίδ λέει στο βιβλίο των Ψαλµών: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό µου: Κάθισε στα δεξιά µου, µέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου για υποπόδιο των ποδιών σου». Ο αβίδ, λοιπόν, τον ονοµάζει Κύριο πώς, όµως, είναι γιος του; Λκ. 20: Ο Ιησούς είναι ο γιος του αβίδ σύµφωνα µε την ανθρώπινη γενεαλογία (Ματθ. 1:1), αλλά είναι πολύ περισσότερα στην Αποκάλυψη 22:16 ο Ιησούς είπε, Εγώ είµαι η ρίζα και το γένος του αβίδ.

15 ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΡΝΙΟ Σε όλη τη Βίβλο η θυσία αποτελεί ένα από τα πιο περίοπτα θέµατα, διδάσκοντας ότι η αµαρτία αξίζει και απαιτεί τον θάνατο, αλλά ο Θεός ο Ίδιος παρέχει έναν αντικαταστάτη για τον αµαρτωλό, ώστε να τον σώσει. Κάθε µια από τις εκατοµµύρια θυσίες της Παλαιάς ιαθήκης συµβόλισε την θυσία του Χριστού στον Σταυρό. Είναι αυτή η θυσία που κατέστησε δυνατό το άνοιγµα του Βιβλίου της Ζωής. Το θέµα του θυσιαστικού αρνίου είναι από τα πιο περίοπτα στην Βίβλο, από την αρχή µέχρι το τέλος, στην Παλαιά και στην Καινή ιαθήκη. Αυτό το θέµα είναι η καρδιά του ευαγγελίου, δείχνοντας ότι ο Θεός προσφέρει το αιώνιο ευαγγέλιο (Αποκ. 14:6) από τότε που παρουσιάστηκε η αµαρτία για πρώτη φορά στον Παράδεισο. Ο Θεός δεν είχε διαφορετικά σχέδια, για να σώσει τον άνθρωπο από την καταδίκη της αµαρτίας το σχέδιο είναι πάντα το ίδιο. Ο Ιησούς είναι το Αρνίο που είναι σφαγµένο από τη δηµιουργία του κόσµου Αποκ. 13:8. Πριν από την εµφάνιση της αµαρτίας, όταν ο Θεός δηµιούργησε όντα µε ελεύθερη βούληση, που, αν και είχαν δηµιουργηθεί τέλεια, είχαν την πιθανότητα να αµαρτήσουν, τότε ο Θεός πήρε µέτρα για τη θυσία που θα εξοφλήσει το χρέος της αµαρτίας, αν αυτή λάβει χώρα. Επειδή ο Θεός προέβλεψε την αµαρτία, αυτή δεν του προκάλεσε καµιά έκπληξη. Ο Θεός δεν την σχεδίασε, ούτε αυτή συνέβη εξ αιτίας της πρόγνωσής Του, αλλά πριν αυτή παρουσιαστεί, ο Ιησούς έβαλε την ψυχή του για χάρη µας Α Ιωα. 3:16. Όταν ο Αδάµ και η Εύα αµάρτησαν, ο Θεός ανέλαβε την πρωτοβουλία τους έψαξε, καλώντας τον Αδάµ, Που είσαι; Γεν. 3:8,9. Τους έφερε αντιµέτωπους µε την αµαρτία τους, εξέδωσε την ποινή ( θα επιστρέψεις στη γη, από τη οποία πάρθηκες ε. 19) και υποσχέθηκε έναν λυτρωτή που θα νικάει το φίδι (τον διάβολο), λέγοντας σ αυτό, Θα στήσω έχθρα ανάµεσα σε σένα και στη γυναίκα, κι ανάµεσα στο σπέρµα σου και στο σπέρµα της αυτό θα σου συντρίψει το κεφάλι, κι εσύ θα του λογχίσεις τη φτέρνα του ε. 15. Τότε ο Θεός έδωσε την πρώτη συµβολική απεικόνιση της θυσίας του Χριστού για την αµαρτία, που θα προσφερθεί δυο χιλιάδες χρόνια µετά Ο Κύριος, ο Θεός, έκανε στον Αδάµ και στη γυναίκα του δερµάτινους χιτώνες, και τους έντυσε Γεν. 3:21. Προφανώς, ένα ζώο θα έπρεπε να πεθάνει, για να παρέχει το δέρµα, που ήταν η πρώτη θυσία για την αµαρτία. Επίσης οι χιτώνες συµβόλισαν την τέλεια δικαιοσύνη, την οποία ο Θεός λογαριάζει στον αµαρτωλό Με έντυσε µε ιµάτιο σωτηρίας, µου φόρεσε επένδυµα δικαιοσύνης Ησα. 61:10. Ο Άβελ πρόσφερε κι αυτός από τα πρωτότοκα των προβάτων του (Γεν. 4:4), και ο Θεός δέχτηκε αυτή τη θυσία, η οποία συµβόλισε τον Υιό Του, παρά την προσφορά του Κάιν από το κήπο του, που συµβόλισε την ανθρώπινη προσπάθεια και το ανθρώπινο έργο. Μολονότι δεν έχουµε λεπτοµέρειες από την Γένεση, είναι καταφανές ότι ο Θεός τους είχε διδάξει για το σχέδιο της σωτηρίας, επειδή, µε πίστη ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό καλύτερη θυσία παρά ο Κάιν και η πίστη είναι διαµέσου της ακοής και η ακοή διαµέσου του λόγου του Θεού Εβρ. 11:4, Ρωµ. 10:17. Προφανώς η γνώση της θυσίας διατηρήθηκε στους γιους του Θεού µέχρι την εποχή του κατακλυσµού, επειδή η πρώτη πράξη του Νώε, όταν αποβιβάστηκε από την Κιβωτό, ήταν να φτιάξει βωµό και να προσφέρει θυσίες. Ο θεός ανταποκρίθηκε στις θυσίες µε την υπόσχεση, δεν θα πατάξω στο εξής όλα όσα ζουν, καθώς έκανα Γεν. 8:20,21.

16 Ο Θεός διάλεξε τον Αβραάµ και αυτός έγινε ο πατέρας των πιστών, και όπου περιπλανήθηκε, έφτιαξε βωµούς, για να προσφέρει θυσίες (Γεν. 12:7,8. 13:18). Η αξεπέραστη επίδειξη πίστης έγινε, όταν ο Θεός του είπε να προσφέρει το γιο του τον Ισαάκ (Γεν.22), µια εικόνα για την θυσία, την οποία θα προσφέρει ο Θεός 2000 χρόνια µετά Με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσµο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον µονογενή Ιωαν. 3:16. Για να συµπληρώνει την εικόνα ο Θεός παρείχε ένα κριάρι ως αντικαταστάτη για τον Ισαάκ, ένα σύµβολο για το πως ο Θεός πρόσφερε τον εαυτό του στο πρόσωπο του Ιησού, του αµνού του Θεού, ως αντικαταστάτη για µας, πεθαίνοντας το θάνατο που αξίζουµε εµείς. Ο Ισαάκ και ο Ιακώβ διατήρησαν την γνώση της θυσίας, φτιάχνοντας βωµούς στα µέρη, όπου έµειναν (Γεν. 26:25, 31:54, 33:20), αλλά οι απόγονοι τους πήγαν στην Αίγυπτο και κατέληξαν να γίνουν σκλάβοι. Ο Φαραώ ήταν αποφασισµένος να τους κρατήσει ως σκλάβους για πάντα, παρά τις καταστρεπτικές πληγές που έπεσαν στους Αιγυπτίους, και τους άφησε ελεύθερους µόνο όταν οι πρωτότοκοι σκοτώθηκαν από τον άγγελο της καταστροφής. Οι πρωτότοκοι των Εβραίων επίσης υπόκειντο στην θανατική καταδίκη, αλλά σώθηκαν διαµέσου της θυσίας των αµνών (το πρώτο Πάσχα). 16 Μέσα στο αίµα του αµνού που θυσιάστηκε, η ζωή τους σώθηκε, και απελευθερώθηκαν από τη σκλαβιά, όπως εµείς από το πολύτιµο αίµα του χριστού, ως αµνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα (Α Πετ. 1:19). Ελεύθεροι από τη σκλαβιά, οι Ισραηλίτες κατέληξαν στο βουνό Σινά, όπου ο Θεός τους έδωσε τον νόµο. Υποσχέθηκαν να τηρούν τις εντολές Του Και ολόκληρος ο λαός αποκρίθηκε οµόφωνα, λέγοντας: Όλα όσα είπε ο Κύριος, θα τα πράξουµε Εξ. 19:8. Αλλά ο νόµος δεν µπορούσε να τους σώσει αν δινόταν ένας νόµος, που να µπορούσε να φέρει ζωή, η δικαιοσύνη θα ήταν πραγµατικά από τον νόµο, και αν αυτό συνέβαινε, δεν θα υπήρχε ανάγκη για καµία άλλη θυσία. Αλλά ο Θεός ήξερε την αµαρτωλή φύση του ανθρώπου εν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος επάνω στη γη, που να πράττει το καλό, και να µην αµαρτάνει Εκκλ. 7:20 κι γι αυτό µόλις έδωσε το νόµο, έδωσε επίσης οδηγίες για το αγιαστήριο µε τις θυσιαστικές λειτουργίες του (Εξ. 20:22-26). Τα αρνάκια και τα άλλα ζώα, που θυσιάστηκαν, αποτελούν σκιές της µίας τέλειας θυσίας. Θα φέρει στον Κύριο προσφορά για την παράβαση του, για την αµαρτία του που αµάρτησε ένα αρνί από πρόβατα... για προσφορά περί αµαρτίας και ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση γι αυτόν, για την αµαρτία του Λευ. 5:6. Ο νόµος, αποτελώντας σκιά των µελλοντικών αγαθών... δεν µπορεί ποτέ µε τις ίδιες θυσίες... να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται Εβρ. 10:1. Είναι σκιά των µελλοντικών πραγµάτων, το σώµα, όµως είναι του Χριστού Κολ. 2:17. Για τα επόµενα 1500 χρόνια εκατοµµύρια αρνάκια και άλλα ζώα προσφέρθηκαν στο αγιαστήριο, 17 κάθε µια θυσία µια σκιά της σταύρωσης του Ιησού Χριστού. Ο 16 Ας πάρουν για τον εαυτό τους κάθε ένας ένα αρνί Ολόκληρο το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θα το σφάξει προς την εσπέρα. Και θα πάρουν από το αίµα και θα βάλουν επάνω στους δυο παραστάτες, κι επάνω στο ανώφλι της θύρας των σπιτιών... Επειδή, αυτή τη νύχτα θα περάσω µέσα από τη γη της Αιγύπτου, και θα χτυπήσω κάθε πρωτότοκο στη γη της Αιγύπτου... και το αίµα θα είναι σε σας για σηµείο επάνω στα σπίτια σας, στα οποία κατοικείτε και όταν δω το αίµα, θα σας παρατρέξω, και η πληγή δεν θα είναι σε σας, για να σας εξολοθρεύσει, όταν χτυπήσω τη γη της Αιγύπτου Εξ. 12: Μόνο οι πρωινές και βραδινές θυσίες για τα 1400 χρόνια που λειτούργησε το αγιαστήριο θα ανέρχονται σε περισσότερες από ένα εκατοµµύριο θυσίες. Επιπλέον υπήρχαν προσωπικές και ιδιαίτερες θυσίες που προσφέρθηκαν, µαζί µε τις ειδικές περιπτώσεις, όπως τα εγκαίνια του αγιαστηρίου στα οποία ο Σολοµώντας πρόσφερε 22,000 ταύρους και 122,000 πρόβατα (Βλέπε Α Βασ. 8:63).

17 µέσος Ισραηλίτης δεν αναγνώρισε τη σηµασία, νοµίζοντας ότι η σκιά ήταν η πραγµατικότητα, και γι αυτό παρανόησαν το µήνυµα του Ιωάννη του βαπτιστή, ο οποίος ανήγγειλε, Να ο Αµνός του Θεού, που σηκώνει την αµαρτία του κόσµου Ιωαν. 1:29. Οι Ιουδαίοι θυσίασαν τον Υιό του Θεού, 18 και σ αυτήν την πράξη ήταν αντιπρόσωποι για κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό, οι οποίοι θα έκαναν το ίδιο, αν βρίσκονταν στη θέση τους. Καθώς ο Ιησούς πρόσφερε την ζωή Του για µας, προσευχήθηκε, Πατέρα, συχώρεσέ τους επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν Λουκ. 23:34. Ο Ιησούς, όµως, αφού έβγαλε µια δυνατή φωνή, εξέπνευσε. Και το καταπέτασµα του ναού σχίστηκε στα δύο, από επάνω µέχρι κάτω Μκ. 15:37,38. Το αγιαστήριο γυµνώθηκε πια η θυσία των ζωών δεν θα έχει καθόλου σηµασία, επειδή έφτασε η πραγµατικότητα, την οποία είχαν συµβολίσει οι θυσίες. Το Αρνίο, που είναι σφαγµένο από τη δηµιουργία του κόσµου δεν ήταν πια µια σκιά, αλλά ένα ιστορικό γεγονός. Από τότε, οι πιστοί κοιτάζουν πίσω (ακριβώς όπως τα παιδιά του Ισραήλ κοίταζαν µπροστά) στη θυσία του Χριστού, η οποία αποτελεί την καρδιά του ευαγγελίου Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο... διαµέσου του οποίου και σώζεστε... επειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αµαρτιών µας Α Κορ. 15:1-3. Ο Χριστός αγάπησε εµάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη µας προσφορά και θυσία στον Θεό Εφ. 5:2. Φανερώθηκε ο Χριστός µια φορά, στο τέλος των αιώνων, για να αθετήσει την αµαρτία διαµέσου της δικής του θυσίας Εβρ. 9:26. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟ; Το Αρνίο που θυσιάστηκε ήταν ο Θεός ο Ίδιος. Είναι ο ίδιος Θεός (ο Αδωναΐ) που δηµιούργησε τον κόσµο, ο ίδιος Κύριος (ο Ιεχωβά) που παρουσιάστηκε στον Μωυσή στην καιόµενη βάτο, ο ίδιος Θεός που γεννήθηκε σε µια φάτνη και πέθανε στον Σταυρό. Ο Θεός δεν δηµιούργησε τον Χριστό, για να βαστάξει το βάρος της αµαρτίας, αλλά µάλλον το φορτώθηκε ο Ίδιος. Το σφαγµένο Αρνίο είναι, βέβαια, ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, βλέποντας τον Ιησού, ανήγγειλε, Να ο Αµνός του Θεού, που σηκώνει την αµαρτία του κόσµου και ο απόστολος Πέτρος ανέφερε το πολύτιµο αίµα του Χριστού, ως αµνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα Ιωαν. 1:29, Α Πετ. 1:19. Όλοι οι Χριστιανοί και αρκετές µη χριστιανικές θρησκείες πιστεύουν στο Ιησού Χριστό. 19 Αλλά από την αρχή της Εκκλησίας υπάρχει µια άγρια αντιπαράθεση σχετικά µε το ποιος είναι ο Ιησούς. Μολονότι υπάρχουν θέµατα σχετικά µε την φύση Του που δεν µπορούµε να αντιληφθούµε εξαιτίας της περιορισµένης ικανότητάς µας να τα κατανοήσουµε, όπως π. χ. η σχέση µεταξύ της ανθρώπινης και της θεϊκής φύσης, υπάρχει µια διάσταση που είναι ξεκάθαρη: Ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός, δεν είναι δηµιουργηµένος. Οι προφήτες της Παλαιάς ιαθήκης και οι συγγραφείς της Καινής ιαθήκης παρέχουν µια σαφή µαρτυρία για την θεϊκή φύση του Χριστού. Επειδή, παιδί (ο 18 Βλέπε το Ιωα. 11:47-53 που διηγείται την ιστορία της απόφασης των Ιουδαίων ηγετών ότι µας συµφέρει να πεθάνει ένας άνθρωπος για χάρη του Λαού. 19 Τρία από τα πολλά παραδείγµατα που θα µπορούσαν να αναφερθούν είναι το Ισλάµ, που διδάσκει ότι ο Ιησούς ήταν µεγάλος προφήτης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που διδάσκουν ότι ο Ιησούς ήταν ο µεγαλύτερος (δηµιουργηµένος) άνθρωπος που έζησε ποτέ, και η Ενότητα, που διδάσκει ότι ήταν µεγάλος διδάσκαλος ηθικής και µια θεϊκή ιδέα.

18 Χριστός) γεννήθηκε σε µας, γιος δόθηκε σε µας και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώµο του και το όνοµά του θα αποκληθεί: Θαυµαστός, Σύµβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης Ησα. 9:6. Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος Ιωαν. 1:1. Για τον Υιό όµως, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα του αιώνα Εβρ. 1:8. Ο Παύλος και ο Ιωάννης Τον ταύτισαν µε τον δηµιουργό: Όλα έγιναν διαµέσου αυτού και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα, το οποίο έχει γίνει. ιαµέσου αυτού (του Χριστού) κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι µέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα Ιωάν. 1:3, Κολ. 1:16. Ο Ιησούς, που πριν από την ενσάρκωση αποκαλούνταν ο Λόγος, είναι ο Θεός της δηµιουργίας 20 Στην αρχή δηµιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη Γεν. 1:1. Ο Ιησούς επέτρεψε στους ανθρώπους να τον λατρέψουν, 21 αν και είχε πει ο Ίδιος, Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και µονάχα αυτόν θα λατρεύσεις Μθ. 4:10. Αντίθετα, ούτε ο απόστολος Πέτρος ούτε οι άγιοι άγγελοι επέτρεψαν σε κανέναν να τους προσκυνήσει ή να τους λατρέψει. 22 Ο Ιησούς δεν επιτίµησε τον Θωµά, όταν κραύγασε, Ο Κύριος µου και ο Θεός µου Ιωαν. 20:28. Μάλιστα, ο Πατέρας είπε για τον Υιό, Ας προσκυνήσουν σ αυτόν όλοι οι άγγελοι του Θεού (Εβρ. 1:6), και στο όνοµα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και κάθε γλώσσα να οµολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος Φίλ. 2:10,11. Ο Ιησούς επίσης συγχώρησε τις αµαρτίες, 23 κάτι που κανένας άλλος δεν έκανε, και ακόµα οι Φαρισαίοι αναγνώρισαν ότι η πράξη αυτή ισοδυναµούσε µε τον ισχυρισµό ότι θεωρούσε τον εαυτό του Θεό Ποιος µπορεί να συγχωρεί αµαρτίες παρά µονάχα ένας, ο Θεός; Μκ. 2:7. Ο Ιησούς εκδήλωσε την ταυτότητά Του µε τον Θεό, λέγοντας, Όποιος είδε εµένα, είδε τον Πατέρα και Εγώ και ο Πατέρας είµαστε ένα Ιωαν. 10:30. Ένα από τα ονόµατά του ήταν Εµµανουήλ, που ερµηνευόµενο σηµαίνει: Μαζί µας είναι ο Θεός Μθ. 1:23. Η θεότητα του Χριστού δεν είναι µόνο θέµα αντιπαράθεσης µεταξύ των θεολόγων. Έχει κρίσιµη σηµασία για µια σωστή κατανόηση του χαρακτήρα του Θεού. Ο Θεός δηµιούργησε τους αγγέλους, συµπεριλαµβανοµένου του Εωσφόρου και του ενός τρίτου των αγγέλων που αµάρτησαν µαζί µε τον διάβολο. ηµιούργησε επίσης τους ανθρώπους, και αυτοί έπεσαν στην αµαρτία. Εκείνες οι αµαρτίες απαιτούν θάνατο Η αµαρτία, µόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο Ιακ. 1:15. Ο Θεός ήθελε να σώσει τους αµαρτωλούς, που σηµαίνει ότι κάποιος, εκτός από αυτόν που διέπραξε τις αµαρτίες, θα έπρεπε να πληρώσει τον µισθό της αµαρτίας (που) είναι θάνατος Ρωµ. 6:23. Αλλά ο Θεός δεν δηµιούργησε έναν αντικαταστάτη, κάποιον για να πάρει την θέση του αµαρτωλού ανθρώπου. Αυτή θα ήταν µια πολύ άσχηµη εικόνα ενός Θεού που δεν ανέλαβε την ευθύνη για τη δική του δηµιουργία. Αλλά αντί να πράξει αυτό, ο Θεός ο Ίδιος σήκωσε όλο το βάρος της αµαρτίας ολοκλήρου του κόσµου, και πέθανε το θάνατο που εµείς θα έπρεπε να πεθάνουµε, για να ζούµε εµείς. 20 Στη Γένεση 1 ο Θεός είναι Ελοχίηµ, µια πληθυντική λέξη, που υπονοεί ότι ο Πατέρας, ο Γιος και το Αγία Πνεύµα συµµετείχαν µαζί στην δηµιουργία. 21 Μτ. 8:2, 9:18, 14:33, 15:25, 28:9,17, Μκ. 5:6, Λκ. 24:52, Ιω. 9:38, Εβρ. 1:6 22 Πρξ. 10:25, Αποκ. 19:10, 22:8,9. Σε αντίθετο, ο Σατανάς, το θηρίο και οι κακοί άγγελοι αναζητούν λατρεία (βλέπε Μθ. 4:9, Λκ.4:7, Πρξ. 7:42, 17:23, 19:27, Αποκ. 13:8, Μθ. 9:2, Μκ. 3:5, Λκ. 5:20, 24, 7:47,48.

19 Όταν ο Θεός έδωσε τον Υιό Του τον µονογενή, στην πραγµατικότητα έδωσε τον εαυτό Του. Εκφράζοντας αυτή την αλήθεια στα λόγια του Ησαΐα, Αυτός (ο Θεός), στην πραγµατικότητα, βάσταξε τις ασθένειες µας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις µας... Αυτός (ο Θεός) τραυµατίστηκε για τις παραβάσεις µας, ταλαιπωρήθηκε (ο Θεός) για τις ανοµίες µας η τιµωρία που έφερε τη δική µας ειρήνη, ήταν επάνω σ αυτόν (τον Θεό) και διαµέσου των πληγών του (του Θεού) γιατρευτήκαµε εµείς... έβαλε επάνω σ αυτόν (τον εαυτόν Του) την ανοµία όλων µας Ησα. 53:3-6. ΓΙΑΤΙ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΡΝΙΟ; Ο Ιησούς δεν είχε απλά την κακή τύχη να καταλήξει στα χέρια κακών δολοφόνων. Η Θυσία ήταν η ουσία του σχεδίου της σωτηρίας από τη δηµιουργία του κόσµου. Πέθανε για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης, για να ταυτίζεται εντελώς µε την ανθρωπότητα, για να αποδείξει τον βαθµό της αγάπης του Θεού και για να παρέχει ένα παράδειγµα σε µας για το πώς πρέπει να ζούµε. Αν και σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί καταλαβαίνουν ότι ο Ιησούς πέθανε για τους αµαρτωλούς, πολλοί δεν καταλαβαίνουν, γιατί έπρεπε να πεθάνει. Και όντως οι µη- Χριστιανοί θεωρούν ότι ο θάνατος του δήθεν θεού των Χριστιανών είναι ακατάληπτος και ανόητος. Βέβαια, εµείς οι Χριστιανοί θα µπορούσαµε να περιµένουµε µια τέτοια άποψη ο απόστολος Παύλος είπε, Ο λόγος του σταυρού σ εκείνους µεν που χάνονται είναι µωρία Α Κορ. 1:18. Αλλά ακόµα και αυτοί που πιστεύουν ότι σώθηκαν εξαιτίας της θυσίας του Χριστού συχνά δεν ξέρουν το γιατί. Πολλοί, αν τους ρωτούσαν, θα απαντούσαν ότι ο Ιησούς απλά είχε την κακή τύχη να πέσει στα χέρια των κακών Ιουδαίων. Αλλά ο Ιησούς είναι το Αρνίο που είναι σφαγµένο από τη δηµιουργία του κόσµου Αποκ. 13:8. Πριν από την παρουσία της αµαρτίας στον κόσµο ο Θεός είχε προσδιορίζει το σχέδιο της σωτηρίας, το οποίο εµπεριείχε την θυσία του Χριστού. Οι Ιουδαίοι, ως εκλεκτός λαός του Θεού, είχαν το προνόµιο να φιλοξενήσουν τον Ιησού κατά τη διάρκεια των 33 ετών Του στη γη, αλλά του φέρθηκαν µε τον ίδιο τρόπο, όπως κάθε άλλος λαός ή φυλή θα έκανε στην θέση τους: Τον δολοφόνησαν. Αυτοί που πιστεύουν ότι ως λαός ή ακόµα ως άτοµα δεν θα έκαναν το ίδιο απλά δεν καταλαβαίνουν την διαφθορά της κατεστραµµένης ανθρώπινης καρδιάς. Όπως και να έχει, οι Χριστιανοί αγωνίζονται να κατανοήσουν πλήρως την αιτία, για την οποία έπρεπε να πεθάνει ο Ιησούς, και φθάνουν συχνά σε έντονη διένεξη γι αυτό το ζήτηµα. Αλλά, όπως συµβαίνει µε όλα όσα κάνει ο Θεός, που επιτυγχάνει πολλά πράγµατα ταυτόχρονα µε τις πράξεις Του, το ίδιο ισχύει ιδιαίτερα και για το θυσιαστικό θάνατό Του. Ο Χριστός λοιπόν θυσιάστηκε για τις εξής αιτίες: 1. Ο θάνατος του Ιησού ικανοποίησε τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης. εν είναι ένας αυθαίρετος νόµος που απαιτεί τον θάνατο του αµαρτωλού. Όπως έγραψε ο Ιεζεκιήλ, Η ψυχή που αµάρτησε, αυτή θα πεθάνει Ιεζ. 18:4. Αλλά για λόγους που εµείς δεν µπορούµε να καταλάβουµε, ο Ιησούς µπορούσε να γίνει αντικαταστάτης στη θέση του αµαρτωλού, υποβαλλόµενος στο θάνατο που άξιζε ο παραβάτης, για να µην πεθάνει ο ίδιος ο αµαρτωλός ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αµαρτιών µας Α Κορ. 15:3. Αυτή η νοµική διάσταση της Θυσίας τονίζεται από τους Ρωµαιο-Καθολικούς µαζί µε τις περισσότερες Προτεσταντικές εκκλησίες.

20 2. Ο Ιησούς ταυτίστηκε εντελώς µε την ανθρωπότητα (έγινε τέλειος άνθρωπος), για να ταυτιστούµε εµείς µε την θεότητά Του. Ο Λόγος δεν απώλεσε την θεότητά Του, όταν έγινε άνθρωπος. Αυτό το θέµα είναι η πηγή αµέτρητων αιρέσεων και ανόητων ερίδων στην ιστορία της Εκκλησίας, επειδή είναι ακατάληπτό στο πεπερασµένο µυαλό µας, αλλά, παρόλο που δεν µπορούµε να το καταλαβαίνουµε, µπορούµε να το δεχόµαστε µε πίστη ως αληθινό. Ο Ιησούς έγινε τέλειος άνθρωπος, και τότε µας έφερε σε ενότητα µε τον εαυτό Του (Ιωαν. 17:21-23), για να γινόµαστε κοινωνοί θείας φύσης Β Πετ. 1:4. Αν έχουµε γίνει σύµφυτοι µαζί του ως προς την οµοιότητα του θανάτου Του, κατά συνέπεια θα είµαστε και ως προς την οµοιότητα της ανάστασης Ρωµ. 6:5. Αυτή η διάσταση, να ταυτιστούµε µε τη θεότητα διαµέσου της ενσάρκωσης, της θυσίας και της ανάστασης του Χριστού, τονίζεται από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. 3. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε για να αποδείξει τον βαθµό της αγάπης του Θεού. Όπως λέγαµε παραπάνω, ο Ιησούς είναι πλήρως Θεός, και ως Θεός, ανέλαβε όλο το βάρος των αµαρτιών µας και πέθανε για µας, για να καταλαβαίνουµε εµείς την έκταση της αγάπης Του, και πόσα µπορεί να κάνει, για να µας σώσει. Ο Θεός δείχνει τη δική Του αγάπη σε µας, επειδή, ενώ εµείς ήµαστε ακόµα αµαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη µας Ρωµ. 5:8. 4. Ο Ιησούς έζησε και πέθανε ως παράδειγµα για µας. Ο Ιησούς έγινε τέλειος άνθρωπος, χωρίς να έχει κάποιο πλεονέκτηµα απέναντι στη δική µας ανθρώπινη φύση. Αυτός έζησε µια τέλεια ζωή και πέθανε έναν τέλειο θάνατο, για να µας δείξει πως πρέπει να ζούµε και να πεθάνουµε εµείς. Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίµατος, κι αυτός (ο Χριστός) παρόµοια έγινε µέτοχος από τα ίδια, για να καταργήσει, διαµέσου του θανάτου, αυτόν που έχει το κράτος του θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο... Γι αυτό, έπρεπε να οµοιωθεί σε όλα µε τους αδελφούς Εβρ. 2:14,17. εδοµένου ότι, σε τούτο προσκληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας παράδειγµα σε σας, για να ακολουθήσετε τα ίχνη του ο οποίος «δεν έκανε αµαρτία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόµα του Α Πετ. 2:21,22. Αν και έχουν υπάρξει διαφωνίες στην Εκκλησία σχετικά µε την αληθινή αιτία της θυσίας του Χριστού, η πραγµατικότητα είναι ότι όλες οι αιτίες είναι αληθινές, και ο θάνατός Του περιλαµβάνει πολύ περισσότερα επίσης. Αναµφίβολα, για όλη την αιωνιότητα θα συνεχίζουµε να θαυµάζουµε το βάθος της αγάπης που εκφράστηκε µε την θυσία του σφαγµένου Αρνίου. Τελικά είναι η θυσία του Χριστού που απαντάει στην πρόκληση, Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες του; 5:6 ΕΠΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΜΑΤΙΑ Τα κέρατα και τα µάτια του Αρνίου, τα οποία έχουν αποσταλεί σε ολόκληρη τη γη, συµβολίζουν τα πιστά παιδιά του Θεού που έχουν αποσταλεί σε όλο τον κόσµο, για να φέρουν το ευαγγέλιο σ αυτούς που είναι στο σκοτάδι, για να έχουν την ευκαιρία να γραφτούν στο Βιβλίο της Ζωής. Είδα... ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγµένο, έχοντας επτά κέρατα, και επτά µάτια Αποκ. 5:6. Στην Αγία Γραφή, τα κέρατα συµβολίζουν τα µέσα διαµέσου των οποίων ασκείται η δύναµη από το κεφάλι που τα ελέγχει. Για παράδειγµα, στην Αποκ. 17 ο Ιωάννης είδε ένα κόκκινο θηρίο µε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Τα δέκα κέρατα