Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Η ΘΥΣΙΑ ΜΑΣ

Transcript

1 Μελέτη 7: Για το Σάββατο 16 Νοεμβρίου Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Η ΘΥΣΙΑ ΜΑΣ Εδάφιο µνήµης: «Όστις τας αµαρτίας ηµών αυτός εβάστασεν εν τω σώµατι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωµεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αµαρτίας, "µε του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε".» Α Πέτρ. 2/β 24. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ησ. 53/νγ 2-12, Εβρ. 2/β 9, 9/θ 26-28, 9/θ 12, Έξ. 12/ιβ 5, Εβρ. 4/δ 15. Ο καθολικός ιερέας Maximilian Kolbe φυλακίστηκε στο Άουσβιτς επειδή πρόσφερε καταφύγιο σε πρόσφυγες από την Πολωνία, συμπεριλαμβανομένου και 2000 Εβραίων. Όταν ένας φυλακισμένος εξαφανίστηκε από τον θάλαμο (πιθανόν δραπέτευσε), οι SS για αντίποινα επέλεξαν 10 κρατούμενους να πεθάνουν από ασιτία. Ένας από αυτούς φώναξε, «Φτωχή μου γυναίκα, καημένα μου παιδιά. Δεν θα σας ξαναδώ ποτέ.» Τότε, ο Kolbe προσφέρθηκε να πάρει τη θέση αυτού του άνδρα. Οι SS συμφώνησαν, και έτσι ο Kolbe πήγε μαζί με τους καταδικασμένους ενώ οι άλλοι αιχμάλωτοι θα παρέμεναν ζωντανοί (τουλάχιστον για ένα διάστημα). Όσο συγκινητική κι αν ήταν η θυσία του Kolbe, δεν συγκρίνεται με την προθυμία Εκείνου που πήρε τη θέση μας, μία πράξη που την βλέπουμε μέσα από την υπηρεσία του αγιαστηρίου. Η Καινή Διαθήκη προσδίδει στον Ιησού τα δύο σημαντικότερα σημεία του τελετουργικού συστήματος της Παλαιάς Διαθήκης: Είναι η θυσία μας (Εβρ. 9/θ,10/ι ) και ο Αρχιερέας μας (Εβρ. 5/ε -10/ι ). Αυτήν την εβδομάδα θα μελετήσουμε διάφορες πλευρές της απόλυτης θυσίας του Χριστού και θα δούμε τι μας πρόσφερε με την παντοτινή Του θυσία.

2 Κυριακή 10 Νοεμβρίου Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΟ ΗΣΑΐΑ 53/ΝΓ Διαβάστε Ησ. 53/νγ Τι έκανε ο Χριστός για μας, σύμφωνα με αυτά τα εδάφια; Στο Ησ. 52/νβ 13-53/νγ 12 έχουμε μία δυνατή περιγραφή του θανάτου του Χριστού για τις αμαρτίες του κόσμου. Αρκετά σημεία σ αυτό το κείμενο δείχνουν ξεκάθαρα πως η θυσία του Ιησού ήταν εξιλεωτική. Επωμίστηκε την ποινή που άλλοι άξιζαν, και πέθανε ως Αντικαταστάτης τους. Παρακάτω δίνονται κάποια σημεία του κειμένου που αναφέρονται στην υπηρεσία του Ιησού για μας: Ο Ιησούς υπέφερε για άλλους. Πήρε τις ασθένειες και τις θλίψεις μας (εδ. 4), τις αμαρτίες και τις ανομίες μας (εδ. 5,6,8,11,12). Ωφελεί εκείνους για τους οποίους υπέφερε προσφέροντας: ειρήνη, θεραπεία (εδ. 5) και δικαίωση (εδ.11). Ήταν θέλημα Θεού να υποφέρει ο Ιησούς και να βασανιστεί (εδ. 10). Ο Θεός επιφορτίστηκε τις ανομίες μας (εδ.6) επειδή ήταν στο θέλημα του Θεού να πεθάνει στη θέση μας. Ο Ιησούς είναι δίκαιος (εδ.11), δεν έχει δόλο (εδ.9). Έγινε προσφορά «περί αμαρτίας», μία εξιλεωτική θυσία για την αμαρτία (εδ.10). Διαβάστε Λουκά 22/κβ 37, Πράξ. 8/η και Α Πέτρ. 2/β Πώς ερμηνεύουν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης το Ησ. 53/νγ ;... Οι αναφορές στο Ησ. 53/νγ από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αναμφίβολα δείχνουν πως η προφητεία εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ακόμη και ο Ίδιος ταύτισε τον Εαυτό Του με το πρόσωπο της προφητείας (Λουκά 22/κβ 37). Ο Χριστός επωμίστηκε τις αμαρτίες μας για να έχουμε τη δυνατότητα να λάβουμε συγχώρεση και να μεταμορφωθούμε. ΣΚΕΨΗ: Μείνετε σ αυτά που έκανε ο Ιησούς για µας όπως αναφέρονται στο Ησ. 53/νγ. Πώς µπορείτε να τα οικειοποιηθείτε όταν, ανεξαρτήτου του παρελθόντος σας, ξέρετε ότι θα τα αποκτήσετε µόνο εάν παραδοθείτε στον Κύριο µε πίστη;

3 Δευτέρα 11 Νοεμβρίου ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Διαβάστε Εβρ. 2/β 9. Πώς κατανοείτε το ότι ο Ιησούς γεύθηκε «θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου»; Δείτε επίσης Εβρ. 2/β 17, 9/θ 26-28, 10/ι 12. Ο Ιησούς πέθανε για τους αμαρτωλούς. Ο Ίδιος ήταν αναμάρτητος (Εβρ. 4/δ 15) και έτσι όταν έδωσε τη ζωή Του δεν πέθανε για τις δικές Του αμαρτίες. Απεναντίας, επωμίστηκε «τας αμαρτίας πολλών» (Εβρ. 9/θ 28) «διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού» (Εβρ. 2/β 17) και θυσιάστηκε «διά να αθετήση την αμαρτίαν» για πάντα (Εβρ. 9/θ 26). Σύμφωνα με την Εβρ. 2/β 9, ο Ιησούς έγινε λίγο κατώτερος των αγγέλων για να μπορέσει να πεθάνει. Σκοπός είναι να κατανοήσουμε το γιατί η θυσία του Ιησού ήταν απαραίτητη για την εξύψωσή Του. Με απλά λόγια, για να σωθούν οι άνθρωποι έπρεπε να πεθάνει ο Ιησούς, δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Σε αυτήν την περικοπή βλέπουμε πως σκοπός της Ενσάρκωσης ήταν ο θάνατος του Υιού. Μόνο μέσω του θανάτου Του, μπορούσε ο Ιησούς να γίνει αρχηγός της σωτηρίας (Εβρ. 2/β 10). Γιατί ο Θεός άφησε τον Ιησού να υποφέρει; Στην Εβρ. 2/β βλέπουμε ότι ο θάνατος του Ιησού ήταν απαραίτητος για να σωθούν τα παιδιά του Θεού από την δουλεία και τον φόβο του θανάτου, και από τον Διάβολο, καθώς επίσης για να Του δοθεί το δικαίωμα να γίνει «ελεήμων και πιστός αρχιερεύς». Εν ολίγοις, ο σταυρός προπορεύεται του θρόνου. «Επάνω στο Χριστό, τον αντικαταστάτη και εγγυητή μας, τοποθετήθηκε η ανομία όλων μας. Θεωρήθηκε παραβάτης για να μπορέσει να μας εξαγοράσει από την καταδίκη του νόμου. Η ενοχή όλων των απογόνων του Αδάμ πίεζε την καρδιά Του. Η οργή του Θεού κατά της αμαρτίας, η τρομερή ένδειξη της δυσαρέσκειάς Του για την ανομία, γέμισαν την ψυχή του Υιού Του με τρόμο.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.726. ΣΚΕΨΗ: Ο Χριστός, ο Δηµιουργός του Σύµπαντος, πέθανε για τις αµαρτίες µας. Σκεφτείτε τι σηµαίνει αυτό, καθώς και τα καλά νέα που συνεπάγονται. Αναλογιστείτε την ελπίδα που σας προσφέρει. Πώς µπορεί αυτή η σπουδαία αλήθεια να αποτελέσει το κίνητρο πίσω από κάθε σας ενέργεια;

4 Τρίτη 12 Νοεμβρίου ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η έννοια του λυτρωτικού αίματος είναι διάχυτη σε όλη την Αγία Γραφή. Το αίμα φαίνεται από τις πρώτες κιόλας θυσίες μετά την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας. Τελετές αίματος χαρακτήριζαν το τελετουργικό σύστημα του Ισραήλ προκειμένου να απεικονιστεί η σπουδαία αλήθεια ότι χωρίς ρήση αίματος δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρεθούμε και να βρεθούμε στην παρουσία του Θεού. Μόνο με τη θυσία θα μπορούσε κάποιος να λάβει το έλεος του Θεού και να έρθει σε κοινωνία μαζί Του. Διαβάστε τα παρακάτω εδάφια από την προς Εβραίους επιστολή για το αίμα του Χριστού και το αίμα από τις θυσίες στην Παλαιά Διαθήκη. Τι μας διδάσκουν; Εβρ. 9/θ 12. Εβρ. 9/θ 14. Εβρ. 9/θ 18. Εβρ. 9/θ 22. Εβρ. 10/ι 19. Εβρ. 12/ιβ 24.. Εβρ. 13/ιγ 12.. Εβρ. 13/ιγ 20.. Το αίμα του Χριστού δεν παραπέμπει στη ζωή Του, αλλά είναι σύμβολο της θυσίας Του και έτσι περιγράφεται το λειτουργικό μέρος αυτού του θανάτου. Η ρήση του αίματος του Χριστού έχει απίστευτα πολλές λειτουργίες. Το αίμα του Χριστού μας προσφέρει αιώνια Λύτρωση, εξιλέωση από την αμαρτία, μας παρέχει συγχώρεση, εξαγνισμό, και είναι ο λόγος για ανάσταση. Στην προς Εβραίους επιστολή υπάρχει μία δυνατή αντιπαραβολή: Το αίμα του Χριστού είναι ανώτερο από κάθε άλλο αίμα. Για την ακρίβεια, κανένα άλλο αίμα δεν μπορεί να προσφέρει συγχώρεση. Ο θάνατος του Χριστού είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι αμαρτίες μας πριν και μετά το Σταυρό, έχουν συγχωρεθεί (Εβρ. 9/θ 15). Η ρήση του αίματος του Χριστού και οι επιδράσεις του, είναι ξεκάθαρη ένδειξη ότι ο Χριστός δέχτηκε το δικό μας τίμημα και πέθανε στη θέση μας. ΣΚΕΨΗ: Πώς η σωστή κατανόηση της θυσίας του Χριστού θα µας απελευθερώσει από τις σκέψεις ότι τα έργα µας µπορούν να µας σώσουν;

5 Τετάρτη 13 Νοεμβρίου ΑΜΩΜΗ ΘΥΣΙΑ Ποια ήταν τα κριτήρια για τα ζώα που προσφέρονταν θυσία; Διαβάστε Έξ. 12/ιβ 5, Λευιτ. 3/γ 1, 4/δ 3. Η επιλογή του ζώου που θα θυσιαζόταν, γινόταν με μεγάλη προσοχή. Δεν μπορούσε οποιοδήποτε ζώο να θυσιαστεί, μιας και έπρεπε να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, ανάλογα το είδος της θυσίας. Ωστόσο, υπήρχε ένα κοινό κριτήριο για όλες τις θυσίες. Τα ζώα έπρεπε να ήταν «άμωμα». Στα εβραϊκά η λέξη (tamim) μεταφράζεται επίσης και ως «αρτιμελή», «χωρίς τραυματισμούς», «χωρίς ελάττωμα» ή «τέλεια». Δίνει την ιδέα ότι θα έπρεπε να πληρούν τα υψηλότερα κριτήρια. Μόνο το καλύτερο ήταν ικανοποιητικό. Σχετικά με τους ανθρώπους, ο όρος που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τη σχέση τους με τον Θεό είναι «τέλεια» (Γέν. 6/ς 9, 17/ιζ 1). Πώς περιγράφεται ο Ιησούς σ αυτά τα εδάφια; Εβρ. 4/δ 15, 7/ζ 26, 9/ θ 14 και Α Πέτρ. 1/α 18,19. Γιατί ο Ιησούς έπρεπε να είναι αναμάρτητος;. Ο Ιησούς, ο «Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν. 1/ α 29), ήταν η απόλυτη εκπλήρωση της άμωμης θυσίας στην Παλαιά Διαθήκη. Η αγνή ζωή Του έκανε τον Ιησού την τέλεια θυσία. Αυτή είναι η εγγύηση της σωτηρίας μας, γιατί μόνο κάποιος αναμάρτητος θα μπορούσε να πάρει τις αμαρτίες μας, και να μας καλύψει με την τέλεια δικαιοσύνη Του, τώρα και στην κρίση. Αυτή η δικαιοσύνη είναι η μοναδική μας ελπίδα για σωτηρία. Όπως στα εβραϊκά, έτσι και στα ελληνικά η λέξη «άμωμος» δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει μόνο τον Ιησού και τη θυσία Του, αλλά και τον χαρακτήρα των ακόλουθών Του. «Συγκρίνοντας τη ζωή τους με τον χαρακτήρα του Χριστού θα μπορέσουν να δουν που απέτυχαν στον άγιο νόμο του Θεού και θα επιδιώξουν να γίνουν τέλειοι στον περίγυρό τους, όπως ο Θεός είναι τέλειος.» Ε. Χουάιτ, The Paulson Letters, σ.374. Μέσω της θυσίας και της διακονίας του Άμωμου Χριστού, στεκόμαστε άμωμοι ενώπιον του Θεού (Ιούδας 24). ΣΚΕΨΗ: Γιατί οι έννοιες «άµωµος και άγιος», µας προκαλούν ανησυχία; Πώς η γνώση ότι ο Χριστός είναι ο αντικαταστατής µας, µας βοηθάει να αποδεχτούµε ότι είµαστε «άγιοι»; Πώς πρέπει η νέα µας κατάσταση ενώπιον του Θεού να επηρεάζει τον τρόπο που ζούµε;

6 Πέμπτη 14 Νοεμβρίου ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Στην προς Εβραίους επιστολή, ο Παύλος δεν εστιάζει μόνο στην θεολογική πλευρά της θυσίας του Χριστού, αλλά εξηγεί και τις πρακτικές συνέπειες. Σε αρκετά σημεία, μας δείχνει τι συμβαίνει όταν κάποιος αψηφά αυτήν την θυσία. Διαβάστε Εβρ. 6/ς 4-6 και 10/ι Για ποιο πράγμα μας προειδοποιεί ο Παύλος; Τι είδους συμπεριφορές περιγράφει;.. Στην προς Εβραίους επιστολή, ο Παύλος δείχνει το μεγαλείο της σωτηρίας του Θεού, το πώς φανερώθηκε ο Θεός στους ανθρώπους, καθώς και το τι έκανε και κάνει για τους πιστούς. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα που ο Παύλος έπρεπε να επισημάνει. Υπάρχει ο κίνδυνος, τα προνόμια της θυσίας του Χριστού να θεωρηθούν δεδομένα. Αναφέρεται σ αυτόν τον κίνδυνο λέγοντας «να μη εκπέσωμεν ποτέ» από τον στόχο (Εβρ. 2/β 1). Πίσω από τα λόγια του Παύλου βρίσκεται η εικόνα ενός πλοίου που ξεφεύγει από την ρότα του και δεν φθάνει ποτέ στο λιμάνι προορισμού του. Στόχος μας είναι να παραμείνουμε στην πορεία μας. Ορισμένοι απορρίπτουν σκόπιμα τον Θεό, και ενώ έχουν αποδεχθεί το ευαγγέλιο, η ζωή τους παραμένει ίδια. Στην πραγματικότητα, γι αυτούς η θυσία δεν έχει κανένα αποτέλεσμα για τις αμαρτίες τους (Εβρ. 10/ι 26-31). Ωστόσο, δεν είναι πολλοί εκείνοι που ευθαρσώς θα απορρίψουν την θυσία του Χριστού. Παρόλα αυτά, ο Παύλος προειδοποιεί. Ο πραγματικός κίνδυνος έγκειται στο γεγονός ότι αυτό μπορεί να είναι μία δυσδιάκριτη και σταδιακή διαδικασία. Η αλλαγή μπορεί να γίνει ανεπαίσθητα. Σταδιακά, το έργο του Χριστού δεν εκτιμάται, όπως και ο Ησαύ δεν εκτίμησε τα πρωτοτόκια (Εβρ. 12/ιβ 15-17). Ποτέ δεν πρέπει να θεωρήσουμε τη θυσία του Χριστού ως κάτι κοινό. Ο Παύλος δεν θέλει να τρομοκρατήσει τους αναγνώστες του, αλλά θέλει να τους δείξει τις συνέπειες του να απομακρυνθούν από τον Θεό. Δεν θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο. Από την άλλη, τους ενθαρρύνει να κρατήσουν τα οφέλη της σωτηρίας (Εβρ. 3/γ 6, 14, 10/ι 23) και να στρέψουν το βλέμμα τους στον Ιησού (Εβρ. 12/ιβ 2). ΣΚΕΨΗ: Τι γίνεται µε µας; Μήπως έχουµε «συνηθίσει» την σπουδαία αυτή αλήθεια του Σταυρού; Γιατί είναι τροµερό εάν αυτό συµβαίνει; Πώς µπορούµε να προστατευτούµε από τον κίνδυνο που µας προειδοποιεί ο Παύλος;

7 Παρασκευή 15 Νοεμβρίου Δύση ηλίου: 17:14 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Εκείνο το οποίο ο Λούθηρος αποκαλούσε «υπέροχη ανταλλαγή» ή «ευτυχής ανταλλαγή» αναφερόμενος στην δικαιοσύνη του Χριστού για την αμαρτία του ανθρώπου, η αδ. Χουάιτ το περιγράφει κάπως έτσι: «Ο Χριστός άφησε να Του συμπεριφερθούν όπως άξιζε σε μας, για να τύχομε εμείς της συμπεριφοράς που αξίζει σ Αυτόν. Καταδικάσθηκε για τις αμαρτίες μας στις οποίες δεν είχε καμία συμμετοχή, για να μπορούμε εμείς να δικαιωθούμε με τη δικαιοσύνη Του στην οποία δεν έχουμε καμία συμμετοχή. Υπέφερε το θάνατο, ο οποίος ήταν δικός μας για να απολαύσουμε τη ζωή η οποία ήταν δική Του. "Διά των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν".» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.7. «Και τίποτα άλλο εκτός από τον θάνατό Του μπορεί να κάνει αυτήν την αγάπη αποτελεσματική για μας. Μόνο με το θάνατό Του μπορούμε να προσβλέπουμε με χαρά στη Δευτέρα Παρουσία. Η θυσία Του είναι το κέντρο της ελπίδας μας. Επάνω σ αυτή πρέπει να στηρίξουμε την πίστη μας.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.634. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Σε ορισμένους δεν αρέσει η ιδέα ότι ο Ιησούς είναι η θυσία μας. Νομίζουν ότι αυτό κάνει τον Θεό να δείχνει αιμοχαρή ή εκδικητικό, όπως οι ειδωλολατρικές θεότητες. (Για την ακρίβεια, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το αίμα και οι θυσίες που βλέπουμε στην Αγία Γραφή, είναι απλώς ένας αντικατοπτρισμός αυτών των ειδωλολατρικών εννοιών.) Γιατί αυτή η άποψη της Σταυρικής θυσίας είναι λανθασμένη; Πώς οι έννοιες του θανάτου, της θυσίας, και του αίματος, μας βοηθάνε να δούμε πόσο σοβαρή είναι η αμαρτία και οι συνέπειές της; Πώς η συνειδητοποίηση του κόστους της αμαρτίας, θα μας βοηθήσει να αποζητήσουμε την δύναμη του Θεού για να βγάλουμε την αμαρτία από τη ζωή μας; 2. Ορισμένοι δυσκολεύονται να καταλάβουν τον ρόλο των έργων στο σχέδιο της σωτηρίας. Πώς ο θάνατος του Χριστού, και όλα όσα επιτεύχθηκαν μέσω αυτού, μπορούν να μας προστατέψουν από την παγίδα της σωτηρίας εξ έργων; Εξάλλου, τι μπορούν να προσθέσουν τα έργα μας στη θυσία που έκανε ο Χριστός για μας; 3. Η Ε. Χουάιτ είπε ότι θα ήταν καλό να περνούσαμε μία ώρα την ημέρα αναλογιζόμενοι τη ζωή του Ιησού, ιδιαίτερα τις τελευταίες του ώρες. Πώς αυτό θα ενδυναμώσει τη σχέση μας με τον Χριστό και θα αυξήσει την εκτίμησή μας για όλα όσα έχει κάνει για μας;

8 Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν!