5-8. Λοιμώξεων. Πανελλήνιο Συνέδριο. Μαρτίου Αθήνα Ξενοδοχείο Divani Caravel Aίθουσα Ολυμπία. Τελικό Πρόγραμμα. Περιλήψεις Εργασιών

Transcript

1 Πανελλήνιο Συνέδριο Λοιμώξεων 5-8 Μαρτίου 00 Αθήνα Ξενοδοχείο Divani Caravel Aίθουσα Ολυμπία Με τη συνεργασία της Ελληνικής Εταιρείας Χημειοθεραπείας Θα χορηγηθούν 4 μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης (CME-CPD credits) από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Τελικό Πρόγραμμα Περιλήψεις Εργασιών Γραμματεία: FOCUS ON HEALTH Iωάννου Γενναδίου 6, 5 Αθήνα Τ: F: events@focusonhealth.gr

2 Διοικητικό Συμβούλιο Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων Πρόεδρος: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Αντιπρόεδρος: Μ. Λελέκης Γεν. Γραμματέας: Γ. Τσεκές Ειδ. Γραμματέας: Ά. Πεφάνης Ταμίας: Γ. Αδάμης Μέλη: Χ. Γώγος Σ. Μεταλλίδης Α. Μίχος Α. Σκουτέλης Οργανωτική Επιτροπή 0 ου Πανελληνίου Συνεδρίου Λοιμώξεων Πρόεδρος: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Μέλη: Γ. Αδάμης Χ. Γώγος Μ. Λελέκης Σ. Μεταλλίδης Α. Μίχος Ά. Πεφάνης Α. Σκουτέλης Γ. Τσεκές Επιστημονική Επιτροπή 0 ου Πανελληνίου Συνεδρίου Λοιμώξεων Πρόεδρος: Α. Σκουτέλης Αντιπρόεδρος: Γ. Δαΐκος Μέλη: Γ. Αδάμης Α. Αντωνιάδου Α. Γκίκας Μ. Μαραγκός Π. Παναγόπουλος Ά. Πεφάνης Μ. Τσολιά Μ. Χίνη Ελληνική Εταιρεία Λοιμώξεων P.O Box 43, Gr 50 T.: F.: Με τη συνεργασία των επιστημονικών εταιρειών: Ελληνική Εταιρεία Χημειοθεραπείας ii

3 Αγαπητές και Αγαπητοί Συνάδελφοι, Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων έχει την τιμή να σας προσκαλέσει στο 0 ο Πανελλήνιο Συνέδριο Λοιμώξεων, που θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο Divani Caravel, στις 5-8 Μαρτίου 00. Στόχος του συνεδρίου είναι η παρουσίαση των νεότερων επιστημονικών δεδομένων στον τομέα των λοιμώξεων. Η Οργανωτική και η Επιστημονική Επιτροπή του συνεδρίου, σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Χημειοθεραπείας, έχουν καταβάλει κάθε προσπάθεια για την κατάρτιση ενός επιστημονικού προγράμματος που θα καλύπτει τα τρέχοντα προβλήματα, αλλά και τις σημαντικές εξελίξεις στο χώρο των λοιμώξεων. Καινοτομία του φετινού Συνεδρίου είναι η τετραήμερη διάρκεια. Η πρώτη ημέρα θα είναι αφιερωμένη στο φλέγον θέμα της ορθολογικής χρήσης των αντιβιοτικών και στην επιμελητεία των αντιβιοτικών στο νοσοκομείο. Τις επόμενες ημέρες, θέματα που θα παρουσιαστούν είναι, μεταξύ άλλων, οι νεότερες τεχνικές στη διάγνωση και αντιμετώπιση των λοιμώξεων, τα προβλήματα στη δημόσια υγεία από το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, η στρατηγική της ενιαίας υγείας στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων, η πορεία της μικροβιακής αντοχής στην Ελλάδα, η εχινοκόκκωση, τα νεότερα δεδομένα σχετικά με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, η σχέση αντικαρκινικής ανοσοθεραπείας και λοιμώξεων, οι λοιμώξεις σε ασθενείς με ξένα σώματα, οι λοιμώξεις στην εγκυμοσύνη, τα παιδιατρικά εξανθηματικά νοσήματα στους ενηλίκους, οι πρόσφατες αλλαγές στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών, η θέση των παλαιότερων αντιβιοτικών στην εποχή της μικροβιακής αντοχής, καθώς και τα τελευταία δεδομένα σχετικά με τα νεότερα αντιβιοτικά. Προσβλέπουμε στην ενεργή συμμετοχή σας στις εργασίες του συνεδρίου, η οποία θα είναι καθοριστική για την επιτυχία του. Με συναδελφικούς χαιρετισμούς, Ο Πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. Ο Γεν. Γραμματέας της Ε.Ε.Λ. Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Γ. Τσεκές iii

4 Γενικές πληροφορίες συνεδρίου Συνεδριακό κέντρο Το συνεδριακό κέντρο που θα πραγματοποιηθεί το Συνέδριο είναι το ξενοδοχείο Divani Caravel στην Αθήνα. Διεύθυνση: Λεωφ. Βασιλέως Αλεξάνδρου, Αθήνα 6 Τηλέφωνο: Κύρια συνεδριακή αίθουσα: Αίθουσα Ολυμπία Κόστος εγγραφών Κατηγορίες συμμετεχόντων Εγγραφές Ειδικευμένοι Ιατροί 0,00 Ειδικευόμενοι Ιατροί & Φαρμακοποιοί 80,00 Λοιποί επαγγελματίες υγείας, Βιολόγοι, Βιοχημικοί 50,00 Φοιτητές & Σπουδαστές Σχολών Επαγγελμάτων Υγείας* Δωρεάν * Οι φοιτητές και οι σπουδαστές μπορούν να παρακολουθήσουν δωρεάν τις εργασίες του Συνεδρίου και να παραλάβουν μόνον Συνοπτικό Πρόγραμμα, και Πιστοποιητικό Παρακολούθησης. Στο κόστος εγγραφής των συνέδρων περιλαμβάνονται: Παρακολούθηση των εργασιών του Συνεδρίου Τσάντα με το Συνεδριακό Υλικό Πιστοποιητικό Παρακολούθησης Γλώσσα Η επίσημη γλώσσα του Συνεδρίου είναι η Ελληνική. Οι ομιλίες των ξένων προσκεκλημένων ομιλητών θα πραγματοποιηθούν στα Αγγλικά. Εμπορική έκθεση Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου θα λειτουργεί έκθεση φαρμακευτικών και ιατρικών προϊόντων και ιατρικών εκδόσεων από εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία για την ενημέρωση των συμμετεχόντων. Εγγραφές Οι εγγραφές θα γίνονται δεκτές μόνο στην ιστοσελίδα κατόπιν ηλεκτρονικής συμπλήρωσης και υπογραφής των σχετικών Δελτίων Εγγραφής. Εγγραφές με αντίστοιχη εξόφλησή τους (κατάθεση στον σχετικό λογαριασμό) μέχρι τις 04 Μαρτίου 00. Οι εγγραφές που δεν έχουν εξοφληθεί μέχρι την προαναφερόμενη ημερομηνία, θεωρούνται άκυρες. On site εγγραφές Από τις 05 έως τις 08 Μαρτίου 00, εγγραφές θα γίνονται μόνο on site στη Γραμματεία του Συνεδρίου. iv

5 Μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης Θα χορηγηθούν 4 μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης (CME-CPD credits) από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Απαραίτητη προϋπόθεση για την παραλαβή του πιστοποιητικού παρακολούθησης είναι η συμπλήρωση τουλάχιστον του 60% των συνολικών ωρών του επιστημονικού προγράμματος και η ηλεκτρονική συμπλήρωση του ερωτηματολογίου αξιολόγησης του συνεδρίου. Κάρτα εισόδου στον συνεδριακό χώρο και barcode Για την παρακολούθηση των εργασιών του Συνεδρίου οι σύνεδροι είναι απαραίτητο να φέρουν τη διακριτική κονκάρδα εγγραφής που χορηγείται από τη γραμματεία του Συνεδρίου και πρέπει να τη φορούν καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο συνεδριακό χώρο. Στην κάρτα αυτή υπάρχει γραμμωτός κώδικας (barcode) τον οποίο πρέπει ο σύνεδρος να σαρώνει (scan) σε ειδικό μηχάνημα σάρωσης (scanner), που υπάρχει στις εισόδους της συνεδριακής αίθουσας, κάθε φορά κατά την είσοδο και έξοδό του από αυτή. Με τον τρόπο αυτό θα γίνεται καταμέτρηση των ωρών παρακολούθησης κάθε συνέδρου. Εφόσον ο σύνεδρος καλύψει πάνω από το 60% των συνολικών ωρών του προγράμματος δικαιούται να παραλάβει το πιστοποιητικό παρακολούθησης. Κέντρο παραλαβής διαφανειών (Slide Center/Preview Room) Η αίθουσα ομιλιών παρέχει εξοπλισμό με Η/Υ για παρουσίαση μέσω Powerpoint, DVD & Data Video Projector. Οι ομιλητές παρακαλούνται να παραδίδουν το υλικό της παρουσίασης τους (USB) τουλάχιστον μία () ώρα πριν την έναρξη της ομιλίας τους στο κέντρο παραλαβής διαφανειών. Πιστοποιητικό παρακολούθησης Οι βεβαιώσεις παρακολούθησης θα σταλούν ηλεκτρονικά μετά το πέρας του συνεδρίου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την παραλαβή του πιστοποιητικού παρακολούθησης είναι η συμπλήρωση τουλάχιστον του 60% των συνολικών ωρών του επιστημονικού προγράμματος και η ηλεκτρονική συμπλήρωση του ερωτηματολογίου αξιολόγησης του συνεδρίου. Στο πιστοποιητικό θα αναγράφεται η μοριοδότηση από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (CME-CPD Credits). Φωτογράφιση/Βιντεοσκόπηση Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνεται φωτογράφιση ή/και βιντεοσκόπηση από τη διοργανώτρια εταιρεία. Με την εγγραφή σας στην εκδήλωση συναινείτε στην παράδοση του υλικού στους Οργανωτές και την πιθανή δημοσίευσή τους σε έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα. Γραμματεία συνεδρίου Focus on Health Ιωάννου Γενναδίου 6, 5 Αθήνα, Τηλ.: & , Fax: 0 730, events@focusonhealth.gr, Website: Ωράριο λειτουργίας γραμματείας στο χώρο του συνεδρίου Πέμπτη, 05 Μαρτίου 00 4:00-0:45 Παρασκευή, 06 Μαρτίου 00 07:30-9:30 Σάββατο, 07 Μαρτίου 00 07:30-0:45 Κυριακή, 08 Μαρτίου 00 09:00-6:00 v

6 vi

7 Ευχαριστίες Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων, ευχαριστεί θερμά τις ακόλουθες φαρμακευτικές εταιρείες για τη συμβολή τους στην πραγματοποίηση του 0 ού Πανελληνίου Συνεδρίου Λοιμώξεων. vii

8 viii

9 Περιεχόμενα Επιστημονικό Πρόγραμμα 0 ού Πανελληνίου Συνεδρίου Λοιμώξεων Περιλήψεις ομιλιών Αναρτημένες Ανακοινώσεις (επιλεγμένες για συζήτηση) 7 Αναρτημένες Ανακοινώσεις 39 Ευρετήρια 4 ix

10 x

11 Επιστημονικό Πρόγραμμα

12

13 Επιστημονικό Πρόγραμμα 0 ού Πανελληνίου Συνεδρίου Λοιμώξεων ΠΕΜΠΤΗ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΉ ΧΡΉΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΏΝ - Η ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΊΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΏΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ 5:00-7:00 Α Συνεδρίαση Προεδρείο: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης, Α. Γκίκας Εισαγωγή: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Antimicrobial stewardship: Γιατί, πού, πώς;: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Μέτρηση κατανάλωσης αντιβιοτικών. Εκτίμηση της επίδρασης της εφαρμογής ενός προγράμματος επιμελητείας αντιβιοτικών στην κατανάλωση τους: Α. Μαρκογιαννάκης Έλεγχος της ποιότητας της συνταγογράφησης αντιβιοτικών στο νοσοκομείο με γνώμονα την έκβαση του ασθενή: Μ. Σαμάρκος Στρατηγικές ορθολογικής χρήσης αντιβιοτικών - Η επιστήμη της εφαρμογής τους: Δ. Κοφτερίδης 7:00-7:5 Διάλειμμα 7:5-8:45 Β Συνεδρίαση Προεδρείο: Χ. Γώγος, Ν. Σύψας Η χρήση των φαρμακοκινητικής/φαρμακοδυναμικής στην καθοδήγηση της ορθολογικής χρήσης αντιβιοτικών: Μ. Μαραγκός Ο ρόλος του μικροβιολογικού εργαστηρίου στην καθοδήγηση της ορθολογικής χρήσης αντιβιοτικών: Γ. Βρυώνη Μικροβιακή αντοχή και ορθολογική χρήση αντιβιοτικών - Επιτυχείς περιπτώσεις παρέμβασης για τον περιορισμό της διασποράς: Α. Αντωνιάδου 8:45-9:00 Διάλειμμα 9:00-0:00 Γ Συνεδρίαση Προεδρείο: Γ.Λ. Δαΐκος, Μ. Μαραγκός Αλλαγή συμπεριφοράς - Αλλαγή κουλτούρας: Α. Γκίκας Ορθολογική χρήση αντιβιοτικών σε ειδικές καταστάσεις: Χειρουργική προφύλαξη, ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς και ασθενείς σε Μ.Ε.Θ.: Ν.Β. Σύψας 0:00-0:5 Συζήτηση - Απόψεις και κρίσεις Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης, Χ. Γώγος, Α. Γκίκας, Γ.Λ. Δαΐκος, Ν.Β. Σύψας 3

14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 08:00-0:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις Προεδρείο: Γ. Αδάμης, Λ. Καρνέσης ΕΑ0 Αλγοριθμική ανίχνευση τάσεων των ανθρωποζωονόσων: Ανάλυση βιβλιογραφικών δεδομένων της τελευταίας 5ετίας Δ.Α. Δημητριάδης, Γ. Δροσάτος, Β. Πετράκης, Π. Παναγόπουλος, Δ. Παπάζογλου, Ε. Καλδούδη ΕΑ0 Επιδημιολογία, κλινικά και εργαστηριακά χαρακτηριστικά περιπτώσεων λεπτοσπείρωσης στη νοτιοδυτική Ελλάδα: Αναδρομική μελέτη τετραετίας Μ. Λαγκαδινού, Δ. Γκέντζη, Π. Μπουντούρης, Ο. Δημητρακόπουλος, Μ. Μαραγκός, Φ. Παληογιάννη, Σ. Ασημακόπουλος ΕΑ03 Παράγοντες που σχετίζονται με θνησιμότητα σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς με βακτηριαιμία από Klebsiella pneumoniae που παράγει καρβαπενεμάση το διάστημα 00-8 M. Παπαδημητρίου-Ολιβγέρης, Χ. Μπαρτζάβαλη, Α. Λαμπροπούλου, Β. Καραμούζος, Α. Γεωργακοπούλου, Φ. Κολονίτσιου, Σ. Ασημακόπουλος, Λ. Λεωνίδου, Α. Λέκκου, Ι. Σπηλιοπούλου, Φ. Φλίγκου, Μ. Χριστοφίδου, Μ. Μαραγκός ΕΑ04 Καντινταιμίες σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς κατά τη διάρκεια μίας δεκαετίας: Επιδημιολογία και παράγοντες που σχετίζονται με θνησιμότητα M. Παπαδημητρίου-Ολιβγέρης, A. Σπηλιοπούλου, Φ. Κολονίτσιου, Α. Λαμπροπούλου, Β. Καραμούζος, B. Μπλάνη, Σ. Ασημακόπουλος, Λ. Λεωνιδίου, I. Σπηλιοπούλου, Φ. Φλίγκου, Μ. Μαραγκός, Μ. Χριστοφίδου ΕΑ05 Μελέτη σημειακού επιπολασμού αναφορικά με τη χρήση συστηματικά χορηγούμενων αντιβακτηριακών και αντιμυκητικών σε νοσηλευόμενους ενήλικες ασθενείς σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο Ν. Σπερνοβασίλης, Α. Βουιδάσκη, Ι. Μαρκάκη, Κ. Αχυροπούλου, Δ. Ψαρουδάκη, Α. Παπαζαχαρίου, Ά. Μαθιουδάκη, Σ. Ζερβάκης, Κ. Αλεξάκης, Γ. Βουγιουκλάκης, Β. Κουτσουρούμπη, Β. Μαυρικάκη, Δ. Ιεροδιακόνου, Γ. Σαμώνης, Δ. Κοφτερίδης ΕΑ06 Εφαρμογή της μεθόδου προέγκρισης (pre-authorization) για τη χορήγηση καρβαπενεμών σε τεταρτοβάθμιο νοσοκομείο: Αποτελέσματα τριών μηνών Α. Μαρκογιαννάκης, Μ. Σαμάρκος, Μ. Γκαμαλέτσου, Μ. Ψυχογυιού, Φ. Ντζιώρα, Ά. Τόσκας, Ι. Ρέντζιου, Δ. Μπασούλης, Ε. Ηλιάδη, Ε. Μαλλιαρού, Ν. Σύψας ΕΑ07 Διαχρονική επίπτωση και θνητότητα βακτηριαιμιών από Staphylococcus aureus σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο - Αναδρομική μελέτη ετών Π. Βάρδα, Κ. Θωμάς, Ρ.-Ν. Τζιώλος, Κ. Ταρπατζή, Σ. Πουρνάρας, Δ. Καββαθά, Α. Αντωνιάδου ΕΑ08 Σειρά ασθενών με κρυπτοκοκκόκωση ανθεκτική στη φλουκοναζόλη Ε. Ηλιάδη, Ι. Ρέντζιου, Μ. Γκαμαλέτσου, Φ. Ντζιώρα, Σ. Λιονάκη, Π. Καλογερόπουλος, Μ. Δαρεμά, Ε. Ξαγάς, Α. Πανταζάτου, Σ. Κρητικού, Ι. Μπολέτης, Ν. Σύψας, Α. Βελεγράκη, Μ. Ψυχογυιού 4

15 0:00-:00 Στρογγυλό τραπέζι Η στρατηγική της Ενιαίας Υγείας στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων Προεδρείο: Α. Βατόπουλος, Γ. Τσεκές Αρχές της στρατηγικής της Ενιαίας Υγείας: Α. Βατόπουλος Η αντιμετώπιση πανευρωπαϊκής επιδημίας σαλμονέλωσης: Γ.Δ. Μανδηλαρά, Κ. Μέλλου Συμπεράσματα: Μ. Λινού Συνδιοργάνωση: Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Ενιαίας Υγείας :00-:30 Διάλεξη Εχινοκόκκωση Πρόεδρος: Μ.Κ. Λαζανάς Ομιλητής: Σ. Μεταλλίδης :30-:00 Διάλειμμα :00-:30 Διάλεξη Τεχνολογίες που θα τα αλλάξουν όλα (NGS, CRISPR) Πρόεδρος: Ε. Παπαδογεωργάκη Ομιλήτρια: Ε. Πετεινάκη :30-3:00 Διάλεξη Τι νεώτερο για τα παλαιότερα αντιβιοτικά Πρόεδρος: Β. Παπασταμόπουλος Ομιλήτρια: Ε. Σαμπατάκου 3:00-3:45 Προβλήματα Δημόσιας Υγείας Πρόεδρος: Ε. Ροηλίδης, Γ. Σαρόγλου Προσφυγικό-μεταναστευτικό: Σ. Σαπουνάς Η πορεία της μικροβιακής αντοχής στην Ελλάδα: Φ. Κοντοπίδου 3:45-4:5 Διάλεξη Η συνδρομή του ιολογικού εργαστηρίου στον μεταμοσχευμένο ασθενή με πυρετό Πρόεδρος: Π. Νικολαΐδης Ομιλητής: Α. Μεντής 4:5-5:00 Διάλειμμα - Ελαφρύ γεύμα 5:00-6:30 Στρογγυλό τραπέζι Λοιμώξεις σε ασθενείς με ξένα σώματα Προεδρείο: Κ. Κανελλακοπούλου, Μ. Λελέκης Ορθοπεδικά: Α. Παπαδόπουλος Ενδαγγειακά: Π. Λουρίδα Κ.Ν.Σ.: Κ. Ακινόσογλου 5

16 6:30-7:00 Διάλεξη Αντικαρκινική ανοσοθεραπεία και συμβουλευτική λοιμωξιολόγου Πρόεδρος: Ν.Β. Σύψας Ομιλήτρια: Γ. Πουλάκου 7:00-8:30 Δορυφορικό Συμπόσιο 8:30-9:00 Διάλειμμα 9:00-9:30 Διάλεξη Η επιδημία COVID-9 Πρόεδρος: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Ομιλητής: Σ. Τσιόδρας 9:30-0:30 Τελετή Έναρξης Προεδρείο: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης, Α. Σκουτέλης Διάλεξη "Incentivising innovation in antibiotic drug discovery and development: Progress, challenges and next steps" Η. Μόσιαλος 6

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 08:00-0:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις Προεδρείο: Ε. Κωστής, Ν. Συμεωνίδης ΕΑ09 Μοριακή επιδημιολογία Enterovirus και Parechovirus που σχετίζονται με λοιμώξεις του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος Λ. Ποσνάκογλου, Ε.Β. Τάτση, Τ. Σιαχανίδου, Β. Συριοπούλου, Α. Μίχος ΕΑ0 Φάρμακο-οικονομική ανάλυση του κόστους θεραπείας των λοιμώξεων στην Ελλάδα Κ. Ακινόσογλου, Χ. Δαβούλος, Α.Λ. Δελάστικ, Δ. Ζιάζιας, Χ. Κουτσούρη, Μ. Κολοσάκα, Σ. Θεοδωράκη, Β. Νιάρου, Χ. Γώγος ΕΑ Διαχείριση επιδημίας από έναν πρωτοεμφανιζόμενο στην Ελλάδα ριβότυπο 8 C. difficile - Mέτρα πρόληψης και ελέγχου Ο. Τσαχουρίδου, Μ. Καχριμανίδου, Μ. Χαριτωνίδου, Ε. Μούζα, Φ. Νέτσικα, Ε. Πρωτονοταρίου, Λ. Σκούρα, Σ. Μεταλλίδης ΕΑ Βακτηριαιμίες σε ασθενείς με μεταμόσχευση μυελού των οστών: Πρόδρομα αποτελέσματα μιας πολυκεντρικής, προοπτικής μελέτης ασθενών-μαρτύρων Π. Πάλλα, Μ. Γκαμαλέτσου, Ζ. Μπούσιου, Μ. Λαγκαδινού, Ι. Τσώνης, Μ. Σταμούλη, Ά. Παϊσίου, Π. Οικονομόπουλος, Μ. Αραπάκη, Δ. Σωτηρόπουλος, Μ. Μαραγκός, Α. Σπυριδωνίδης, Δ. Καρακάσης, Μ. Αγγελοπούλου, Α. Πουλή, Β. Κίτρα, Π. Τσιριγώτης, Ν.Β. Σύψας ΕΑ3 Μια επιδημία λοίμωξης από τον πρωτοεμφανιζόμενο στην Ευρώπη ριβότυπο RT-8 C. difficile στη Βόρεια Ελλάδα Μ. Καχριμανίδου, A. Baktash, Δ. Δήμογλου, Φ. Νέτσικα, Ο. Τσαχουρίδου, Δ. Παπαδοπούλου, Ε. Πρωτονοταρίου, Λ. Σκούρα, Σ. Μεταλλίδης, E. Kuijper ΕΑ4 Τρέχουσα εμβολιαστική κάλυψη του υγειονομικού προσωπικού κατά της εποχικής γρίππης σε δημόσιο νοσοκομείο (0/09-/00) σε σύγκριση με την περίοδο Μ. Χριστοδούλου, Γ. Καντεράκης, Μ. Τζιλιοπούλου, Γ. Κουππάρη, Χ. Λούπα ΕΑ5 Κλινική εμπειρία από τη χρήση κεφταζιδίμης - αβιμπακτάμης (CZA) σε ασθενείς με λοιμώξεις από πολυανθεκτικά Gram(-) παθογόνα: Διετής μελέτη σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο Α. Συρίχα, Δ. Τζάλας, Μ.Α. Λεφάκη, Μ. Μπομπολή, Ν. Ανδρώνη, Κ. Τσιβεριώτης, Π. Πανταζή, Ε. Καυκούλα, Μ. Χίνη ΕΑ6 Μυκηταιμία από Saccharomyces cerevisiae σε ογκολογικούς ασθενείς: Σειρά 3 ασθενών και ανάλυση ενός περιστατικού με σηπτική θρομβοφλεβίτιδα και μυκηταιμία Ν. Μουσσάς, Ν. Ζαμπίτης, Α. Πάγκαλη, Φ. Λεοντσίνη, Α. Βελεγράκη, Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης 7

18 0:00-:00 Στρογγυλό τραπέζι Εμβολιαστικό βήμα Προεδρείο: Ι. Παυλοπούλου, Γ. Συρογιαννόπουλος Εμβολιάζονται οι Έλληνες;: Ά. Πεφάνης Αλλαγές Εθνικού Προγράμματος Παιδιά: Μ. Τσολιά Ενήλικες: Ν. Μουσσάς :00-:00 Δορυφορικό Συμπόσιο :00-:30 Διάλειμμα :30-3:30 Δορυφορικό Συμπόσιο 3 3:30-4:00 Δορυφορική Διάλεξη 4:00-5:30 Διάλειμμα - Ελαφρύ γεύμα - Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση 5:30-7:00 Στρογγυλό τραπέζι Λοιμώξεις στην εγκυμοσύνη Προεδρείο: Μ. Μαραγκός, Μ. Χίνη Τοξοπλάσμωση: Α. Αντωνιάδου CMV: Β. Παπαευαγγέλου Ερπητοϊοί και μικρόβια: Λ. Γαλανή 7:00-7:30 Δορυφορική Διάλεξη 7:30-8:00 Διάλειμμα 8:00-8:30 Διάλεξη Ιατρική ακριβείας (Precision Medicine) Πρόεδρος: Α. Σκουτέλης Ομιλητής: Μ. Κουτσιλιέρης 8:30-0:30 Ενδιαφέρουσες διαδραστικές περιπτώσεις στις λοιμώξεις Προεδρείο: Α. Μίχος, Π. Φανουργιάκης Α Παιδιατρική Κλινική Ε.Κ.Π.Α., Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία» Λοίμωξη κεντρικού νευρικού συστήματος: Όταν η μοριακή διάγνωση δεν λέει όλη την αλήθεια: Δ.Μ. Κούκου Γ Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο Εμπύρετο με νεφρική συμμετοχή και ο νόμος της σειράς: Ε. Τασίκα Α Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν Πατρών Υποτροπιάζουσα μηνιγγίτιδα: Ι. Συροκώστα Α Παθολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Γυναίκα 7 ετών με παρατεινόμενο πυρετό: Ε.Σ. Κουρμπέτη, Α. Μαυρουδής Γ.Ν. Λευκωσίας Λοίμωξη δέρματος-μαλακών μορίων μετά από λήψη βιολογικού παράγοντα: Ε. Θεοδώρου 8

19 ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 09:30-0:30 Στρογγυλό τραπέζι Οι πιο σημαντικές μελέτες Προεδρείο: Ν. Γαλανάκης, Γ. Χρύσος Παιδιατρικές λοιμώξεις: Χ. Ανταχόπουλος Λοιμώξεις ενηλίκων: Σ. Ασημακόπουλος 0:30-:00 Διάλεξη Τι νεώτερο στα ΣΜΝ Πρόεδρος: Κ. Γεωργιλής Ομιλητής: Β. Παπαρίζος :00-:30 Διάλεξη Κλινικές μελέτες που ίσως αλλάξουν την κλασική κλινική πρακτική Πρόεδρος: Α. Σκουτέλης Ομιλητής: Μ. Σαμάρκος :30-:00 Διάλεξη Παιδιατρικά εξανθηματικά νοσήματα ενηλίκων Πρόεδρος: Β. Συριοπούλου Ομιλήτρια: Α. Αργυράκη :00-:30 Διάλειμμα :30-3:00 Διάλεξη Ασυνήθεις εκδηλώσεις λοιμώξεων από Aspergillus spp. Πρόεδρος Ε.Ι. Γιαμαρέλλος-Μπουρμπούλης Ομιλητής Γ. Δημόπουλος 3:00-5:5 Στρογγυλό Τραπέζι Ελληνικής Εταιρείας Χημειοθεραπείας Τι νεώτερο για τα νεώτερα αντιβιοτικά Προεδρείο: Ε. Γιαμαρέλλου, Χ. Γώγος Κεφταζιδίμη/αβιμπακτάμη: Γ.Λ. Δαΐκος Νεότεροι αναστολείς καρβαπενεμασών: Ά. Πεφάνης Κεφιντεροκόλη: Κ. Κανελλακοπούλου Πλαζομικίνη: Γ. Πουλάκου Τετρακυκλίνες: Η. Καραΐσκος Σύνοψη και αξιολόγηση: Ε. Γιαμαρέλλου 5:5-5:30 Συμπεράσματα - Λήξη συνεδρίου 9

20 Δορυφορικές Διαλέξεις & Συμπόσια ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 Δορυφορικό Συμπόσιο 7:00-8:30 Προεδρείο: Χ. Γώγος Bundles of Care στην HIV λοίμωξη: Μετουσιώνοντας την ανάγκη σε πράξη: Σ. Μεταλλίδης, Α. Παπαδόπουλος ΣΆΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 00 Δορυφορικό Συμπόσιο :00-:00 Κεφταζιντίμη αβιμπακτάμη στην Ελλάδα του 00 Προεδρείο: E. Γιαμαρέλλου, Γ.Λ. Δαΐκος Νεότερα αντιμικροβιακά και stewardship: Μια κρίσιμη ισορροπία με επίκεντρο τον ασθενή: Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Η Κεφταζιντίμη - αβιμπακτάμη στη θεραπεία των πολυανθεκτικών gram-αρνητικών λοιμώξεων: Νεότερα ελληνικά και διεθνή δεδομένα: Η. Καραΐσκος Δορυφορικό Συμπόσιο 3 :30-3:30 Γρίπη: Λοιμώδεις επιπλοκές και αντιμετώπιση Προεδρείο: Χ. Γώγος Γρίπη και δευτερογενείς λοιμώξεις: Σ. Τσιόδρας Ο ρόλος της Κεφταρολίνης στη θεραπεία της βακτηριακής πνευμονίας σε ασθενείς με γρίπη: Α. Πεφάνης Ο ρόλος της Ισαβουκοναζόλης στη θεραπεία της διηθητικής ασπεργίλλωσης σε ασθενείς με γρίπη: Ε. Δούκα Δορυφορική Διάλεξη 3:30-4:00 Προεδρείο: Μ. Σαμάρκος Οι αντισταφυλοκοκκικές πενικιλλίνες τον ο αιώνα: Είναι ακόμα χρήσιμες; Ν. Σύψας Δορυφορική Διάλεξη 7:00-7:30 Προεδρείο: Γ. Δαΐκος Κεφτολοζάνη/Ταζομπακτάμη: Μια νέα επιλογή στη θεραπεία της νοσοκομειακής πνευμονίας (HABP/VABP) στα ελληνικά νοσοκομεία: Ν. Σύψας 0

21 Περιλήψεις Ομιλιών

22

23 ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ Στρογγυλό Τραπέζι Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΕΠΙΔΗΜΊΑΣ ΣΑΛΜΟΝΈΛΛΩΣΗΣ Γ.Δ. Μανδηλαρά Επίκουρη Καθηγήτρια Μικροβιολογίας Δημόσιας Υγείας - Μοριακής Μικροβιολογίας, Επιστημονική Υπεύθυνη Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Σαλμονελλών-Σιγκελλών, Τμήμα Πολιτικών Δημόσιας Υγείας, Σχολή Δημόσιας Υγείας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής Η εργαστηριακή επιτήρηση των στελεχών που προκαλούν τροφιμογενείς λοιμώξεις π.χ. σαλμονέλλωση, είναι πολύ σημαντικό «όπλο» για την προστασία της δημόσιας υγείας. Η συνεχής και συστηματική συλλογή, ανάλυση και ερμηνεία όλων των δεδομένων που αφορούν στην εμφάνιση και εξάπλωση των διαφόρων τύπων σαλμονελλών είναι απαραίτητες διαδικασίες για το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την αξιολόγηση των παρεμβάσεων δημόσιας υγείας με τελικό στόχο τον αποτελεσματικό έλεγχο των σαλμονελλώσεων. H συνεχής καταγραφή της συχνότητας των σαλμονελλώσεων, καθώς και της σχετικής συχνότητας των διαφόρων στελεχών (όπως αυτός καθορίζεται από τον ορότυπο, το φαινότυπο αντοχής ή μοριακό τύπο) συχνά οδηγεί στην έγκαιρη αναγνώριση ανοικτών συρροών, π.χ. συρροή κρουσμάτων όπου απομονώνεται συγκεκριμένο μικροβιακό στέλεχος, ώστε να λαμβάνονται άμεσα τα κατάλληλα μέτρα. Η εργαστηριακή επιτήρηση των καλλιεργημάτων που προκαλούν σαλμονελλώσεις, σιγκελλώσεις, λιστεριώσεις κ.α.πραγματοποιείται στο Εθνικό Κέντρο Αναφοράς Σαλμονελλών-Σιγκελλών (ΕΚΑΣΣ). Όταν κατά τον ολοκληρωμένο εργαστηριακό χαρακτηρισμό (με εφαρμογή συγκεκριμένων τυποποιητικών μεθόδων) των καλλιεργημάτων που αποστέλλονται από τα Νοσοκομεία της Ελλάδος, παρατηρηθεί μια συρροή καλλιεργημάτων με συγκεκριμένο προφίλ, τότε πρέπει να ενημερωθεί το Γραφείο Τροφιμογενών του ΕΟΔΥ, τα μέλη του Δικτύου Food and Waterborne Disease του ECDC (Κέντρα Ελέγχου Λοιμώξεων και αντίστοιχα εργαστήρια κρατών της Ε.Ε.) σε πραγματικό χρόνο μέσω του ΕΡIS/Urgent Inquiry συστήματος. Αν παρόμοια στελέχη απομονώθηκαν και σε άλλες χώρες, τότε ενεργοποιείται αμέσως μηχανισμός του ECDC για τη διερεύνηση της συρροής σε συνεργασία με την EFSA με τους αντίστοιχους φορείς κάθε χώρας. Οι ανοικτές διακρατικές τροφιμογενείς συρροές είναι πλέον αρκετά συχνές. Η διεπιστημονική και διακρατική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων είναι πλέον το απαραίτητο εργαλείο στη διερεύνηση των συρροών με τελικό, βέβαια, σκοπό την παρέμβαση εκείνη που θα ανακόψει την εμφάνιση νέων κρουσμάτων. 3

24 ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΕΠΙΔΗΜΊΑΣ ΣΑΛΜΟΝΈΛΛΩΣΗΣ Κ. Μέλλου MPH, PhD, Υπεύθυνη Γραφείου Τροφιμογενών Νοσημάτων, ΕΟΔΥ Διεθνείς επιδημίες είναι εκείνες στις οποίες εμφανίζονται κρούσματα σε περισσότερες της μίας χώρες και οι οποίες απαιτούν συνεργασία των διεθνών φορέων και των κρατών για την αντιμετώπισή τους. Οι τροφιμογενείς επιδημίες είναι οι συχνότερα αναφερόμενες διασυνοριακές επιδημίες στην Ευρώπη. Οι χώρες είναι υποχρεωμένες ακόμα και υπό υποψία διακρατικών επιδημιών να ενημερώσουν δίκτυα όπως το EWRS του ECDC, το IHR του WHO και το RASFF της EFSA. Οι αρχές που διέπουν τη διερεύνηση και αντιμετώπιση των επιδημιών αυτών δεν διαφέρουν με τις συνήθεις πρακτικές, ωστόσο υπάρχουν επιπλέον προκλήσεις στην αντιμετώπιση τους, όπως ο συντονισμός και η χρήση κοινών μεθόδων και εργαλείων. Πρόσφατο παράδειγμα πανευρωπαϊκής τροφιμογενούς επιδημίας είναι η τρέχουσα επιδημία από Salmonella Enteritidis, που σχετίστηκε με την κατανάλωση αυγών και ξεκίνησε το 06. Για το διάστημα πριν το Φεβρουάριο του 07, αναγνωρίστηκαν 385 επιβεβαιωμένα κρούσματα και 43 πιθανά σε 8 χώρες, ενώ από τον Φεβρουάριο του 07 έως τις 4 Ιανουαρίου 00 5 χώρες δήλωσαν 656 επιβεβαιωμένα και 0 πιθανά κρούσματα. Οι διαφορές στην εργαστηριακή δυνατότητα των χωρών για επιβεβαίωση των κρουσμάτων με τεχνικές αλληλούχισης του ολικού γονιδιώματος πιθανόν σημαίνουν ότι και άλλες χώρες εμπλέκονται στην επιδημία. Ο συντονισμός της διερεύνησης έγινε από το ECDC και η εμφάνιση κρουσμάτων για το διάστημα πριν το 08 συσχετίστηκε με την κατανάλωση αυγών προερχόμενων από φάρμες με όρνιθες ωοπαραγωγής στην Πολωνία. Η πιθανή προέλευση της επιμόλυνσης δεν βρέθηκε. Η επιδημία αυτή υποδεικνύει τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ των χωρών σε διεθνείς επιδημίες αλλά και τις δυσκολίες στην αντιμετώπισή τους αφού 3 χρόνια μετά δεν έχει κηρυχτεί ακόμα το τέλος της. 4

25 ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Διάλεξη ΙΑΤΡΙΚΉ ΑΚΡΙΒΕΊΑΣ (PRECISION MEDICINE) Μ. Κουτσιλιέρης MD (ΕΚΠΑ), Ph.D (McGill Un.), Ενδοκρινολόγος, Καθηγητής Πειραματικής Φυσιολογίας & Διευθυντής Εργαστήριο Φυσιολογίας & Τομέα Βασικών Ιατρικών Επιστημών, Ιατρική Σχολή, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του «Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Ιατρικής & Άσκησης στην Ιατρική» Το «φαινόμενο της ζωής» εξυπηρετείται από μια σειρά πολύπλοκων ομοιοστατικών μηχανισμών (Φυσιολογία: «ο περί φύσεως λόγος»). Διαταραχές αυτών αποτελούν τους αιτιολογικούς μηχανισμούς όλων των νοσολογικών οντοτήτων στην ιατρική (Νοσολογία). Δομικές αλλαγές στην ορθή αλληλουχία του γενετικού υλικού στα χρωμοσώματα και στα μιτοχόνδρια των κυττάρων καθορίζουν τη γενετική βάση διαφόρων νοσημάτων (DNA: genetics). Δεδομένου όμως ότι από το ίδιο γενετικό υλικό δεν προκύπτουν πάντα στα ακριβώς ίδια μετάγραφα (RNA), καθίσταται φανερό ότι πέραν της γονιδιακής ανάλυσης έχουμε ανάγκη και την ανάλυση των μεταγράφων (RNAs: transcriptomics) και κατά αντιστοιχία και τη μετέπειτα ανάλυση των μεταφραστικών προϊόντων (πρωτεινών) από τα RNAs (Proteins: proteomics). Επίσης, επειδή ο μεταβολισμός των πρωτεϊνών δεν είναι κοινός, έχουμε ανάγκη για την ανάλυση των πιθανόν βιοδραστικών μεταβολικών προϊόντων (metabolomics). Επιπρόσθετα, διάφοροι επιγενετικοί παράγοντες (π.χ. τρόπος ζωής, φάρμακα και περιβάλλον) επιδρούν στον τρόπο της έκφρασης της γενετικής πληροφορίας. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι ο φαινότυπος μιας νοσολογικής οντότητας καθορίζεται από μια αλγοριθμική ανάλυση των παραπάνω δεδομένων σε διάφορα επίπεδα και καθορίζει πλέον τη σύγχρονη κλινική αντιμετώπιση της νόσου που ονομάζεται σήμερα ως «Ιατρική Ακριβείας». Όταν δε αυτό περιλαμβάνει και ανάλυση παραγόντων «του τρόπου ζωής του ασθενούς» (πχ. χρήση αλκοοόλ, φυσική δραστηριότητα, παχυσαρκία, διατροφή, μικροβίωμα, κ.τ.λ.), ονομάζεται και ως «Εξατομικευμένη/Προσωποποιημένη Ιατρική». 5

26 6

27 Αναρτημένες Ανακοινώσεις (επιλεγμένες για συζήτηση) 7

28 8

29 ΕΑ0 ΑΛΓΟΡΙΘΜΙΚΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΖΩΟΝΟΣΩΝ: ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ 5ΕΤΙΑΣ Δ.Α. Δημητριάδης, Γ. Δροσάτος,,3 Β. Πετράκης, Π. Παναγόπουλος,,3 Δ. Παπάζογλου,,3 Ε. Καλδούδη 3 Β Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου, Ερευνητικό Κέντρο ΑΘΗΝΑ 3 Τμήμα Ιατρικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Σκοπός: Οι ανθρωποζωονόσοι αποτελούν την πλειονότητα των αναδυόμενων λοιμώξεων και συνιστούν μια μεγάλη απειλή για την παγκόσμια υγεία. Το πλήθος των σχετικών δημοσιεύσεων είναι σημαντικά μεγάλο, καθιστώντας δυσχερή τη μελέτη τους με κλασικές τεχνικές όπως οι συστηματικές αναλύσεις. Υλικό και Μέθοδοι: Χρησιμοποιώντας δομημένο ερώτημα βασισμένο στην ταξινόμηση των ανθρωποζωονόσων ανακτήθηκαν οι περιλήψεις σχετικών δημοσιεύσεων του PubMed. Στο σύνολο των περιλήψεων εφαρμόστηκε ο αλγόριθμος της Λανθάνουσας Κατανομής Dirichlet (Latent Dirichlet Allocation, LDA) για την ανίχνευση θεματολογίας. Ακολούθησε ανεξάρτητη ταυτοποίηση και κατηγοριοποίηση από τρεις διαφορετικούς ιατρούς. Στη συνέχεια αναλύθηκαν και παρουσιάστηκαν γραφικά οι τάσεις της θεματολογίας την τελευταία 5ετια. Αποτελέσματα: Ανακτήθηκαν περιλήψεις δημοσιεύσεων του PubMed. Η ανάλυση Λανθάνουσας Κατανομής Dirichlet ανέδειξε 50 κυρίαρχα θέματα, που ταξινομήθηκαν σε 7 διαφορετικές κατηγορίες. Ο απόλυτος αριθμός των δημοσιεύσεων για ανθρωποζωονόσους παρουσιάζει γραμμικά αυξητική τάση (~7% ανά έτος). Επίσης, αυξητική τάση παρουσιάζει το ποσοστό τους στο σύνολο της βιβλιογραφίας (~3% ανά έτος). Συνολικά, από τα 50 θέματα, τα 34 παρουσιάζουν γραμμική αυξητική τάση, τα 9 γραμμική πτωτική τάση, ενώ τα υπόλοιπα 87 εμφανίζουν διακυμάνσεις στην πάροδο του χρόνου. Σχετικά με ιούς εντοπίστηκαν 4 θέματα. Τα 5 πιο δημοφιλή αφορούν τους ιούς γρίπης, δάγκειου και δυτικού Νείλου. Γραμμική αυξητική τάση παρουσιάζουν θέματα σχετικά με τους ιούς chikungunya, δάγκειου και αιμορραγικού πυρετού, ενώ εκθετική αυξητική τάση εμφανίζει το θέμα για τον ιό Zika την τελευταία πενταετία. Θέματα που εμφανίζουν αιχμή δημοτικότητας σε συγκεκριμένες περιόδους αφορούν σε ιούς δυτικού Νείλου, γρίπης, Ebola, SARS και MERS. Ενδεικτικά, τα θέματα των coronavirus SARS και MERS παρουσιάζουν μέγιστο το και το 05, αντίστοιχα. Συμπεράσματα: Η χρήση της Λανθάνουσας Κατανομής Dirichlet για την ανάλυση βιβλιογραφίας μπορεί να αποτελέσει ένα εναλλακτικό εργαλείο σε περιπτώσεις δεδομένων μεγάλης κλίμακας. Κατά την ανάλυση βιβλιογραφικών δεδομένων των ανθρωποζωονόσων αναδείχθηκαν κυρίαρχα θέματα και υπολογίστηκαν συγκριτικές τάσεις που συμφωνούν με επιδημικές εξάρσεις. Συνεπώς, τα αποτελέσματα που προέκυψαν βοηθούν στην κατανόηση του αντίκτυπου των ανθρωποζωονόσων στην επιστημονική κοινότητα και τη δημόσια υγεία, και συνδράμουν στην πρόβλεψη των θεμάτων που θα παραμείνουν δημοφιλή τα επόμενα χρόνια. 9

30 ΕΑ0 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ, ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΛΕΠΤΟΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ Μ. Λαγκαδινού,, Δ. Γκέντζη, Π. Μπουντούρης, Ο. Δημητρακόπουλος, 3 Μ. Μαραγκός, Φ. Παληογιάννη, 3 Σ. Ασημακόπουλος Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, Π.Γ.Ν. Πατρών Τμήμα Λοιμώξεων, Παθολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν. Πατρών 3 Μικροβιολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. Πατρών Σκοπός: Η λεπτοσπείρωση είναι ζωονόσος με παγκόσμια κατανομή. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να προσδιοριστούν τα επιδημιολογικά, κλινικά και εργαστηριακά χαρακτηριστικά περιστατικών λεπτοσπείρωσης στη Νοτιοδυτική Ελλάδα. Ασθενείς και Μέθοδοι: Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών αποτελεί κέντρο αναφοράς για την αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών λεπτοσπείρωσης ή/και ύποπτων περιστατικών που παραπέμπονται για περαιτέρω εκτίμηση και θεραπεία από δευτεροβάθμια νοσοκομεία της Νοτιοδυτικής Ελλάδος. Εξετάσαμε αναδρομικά τα επιδημιολογικά, κλινικά και εργαστηριακά χαρακτηριστικά περιπτώσεων λεπτοσπείρωσης που αντιμετωπίστηκαν στο Νοσοκομείο μας κατά την περίοδο Σεπτέμβριος 03-Αύγουστος 07. Η διάγνωση της νόσου στηρίχτηκε στην ανεύρεση θετικών IgM αντισωμάτων έναντι της λεπτόσπειρας με μέθοδο ELISA (PanBio IgM ELISA kit, >0 Panbio units), σε ασθενείς με συμβατή κλινική νόσηση ± επιδημιολογική έκθεση. Αποτελέσματα: Συνολικά διεγνώσθησαν 45 ασθενείς, 3 άνδρες και 4 γυναίκες (μέση ηλικία: 55,5±3,8 έτη). Τριάντα δύο (7,%) ζούσαν σε αγροτικές περιοχές και η πλειοψηφία των λοιμώξεων (88,8%) ήταν αυτόχθονες. Δεκαοκτώ ασθενείς (40%) ανέφεραν επαγγελματική έκθεση. Το προέχον κλινικό σύμπτωμα ήταν ο πυρετός (93,3%), ακολουθούμενο από κεφαλαλγία (66%), αιματουρία (3%), περικεράτιο ένεση (6,6%), ηπατομεγαλία (6,6%), εξάνθημα κηλιδοβλατιδώδες (0%), δύσπνοια (7,7%), σπληνομεγαλία (7,7%) και μυαλγίες (5,5%). Από τα εργαστηριακά ευρήματα, η πλειονότητα των ασθενών εμφάνιζε αυξημένη CRP (93%, μέση τιμή 9 mg/dl με φ.τ. <0,5 mg/dl), θρομβοπενία (80%), αυξημένες αμινοτρανσφεράσες (AST σε 73,3% και ALT σε 66,6% των ασθενών, συνήθως σε επίπεδα <00 IU/ml), αναιμία (66.6%), αιματουρία (>00 ερυθρά κ.ο.π) σε 66,6%. Εμπειρική θεραπεία με τουλάχιστον ένα δραστικό αντιβιοτικό κατά του μικροβίου χορηγήθηκε σε 40 ασθενείς (88,8%), ενώ μετά την ορολογική επιβεβαίωση η θεραπεία αποτελείτο κυρίως από κεφτριαξόνη ως μονοθεραπεία (5%) ή δοξυκυκλίνη ως μονοθεραπεία (3%). Ένας ασθενής χρειάστηκε υποστήριξη με υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας και ένας δεύτερος υποστήριξη σε ΜΕΘ λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας και τελικά κατέληξε από πνευμονική αιμορραγία. Συμπεράσματα: Τα κλινικο-εργαστηριακά χαρακτηριστικά της λεπτοσπείρωσης στη Νοτιοδυτική Ελλάδα είναι ποίκιλα και μη ειδικά. Η υψηλή κλινική επαγρύπνηση και η ενδελεχής αναζήτηση παραγόντων κινδύνου από το επιδημιολογικό ιστορικό μπορεί να οδηγήσουν στην έγκαιρη και κατάλληλη εμπειρική θεραπεία, η οποία φαίνεται να σχετίζεται με ευνοϊκή πρόγνωση. 0

31 ΕΑ03 ΠΑΡΆΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΊΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΘΝΗΣΙΜΌΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΈΩΣ ΠΆΣΧΟΝΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΜΕ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΊΑ ΑΠΌ KLEBSIELLA PNEUMONIAE ΠΟΥ ΠΑΡΆΓΕΙ ΚΑΡΒΑΠΕΝΕΜΆΣΗ ΤΟ ΔΙΆΣΤΗΜΑ 00-8 M. Παπαδημητρίου-Ολιβγέρης, Χ. Μπαρτζάβαλη, Α. Λαμπροπούλου, Β. Καραμούζος, 3 Α. Γεωργακοπούλου, 3 Φ. Κολονίτσιου, Σ. Ασημακόπουλος, Λ. Λεωνίδου, Α. Λέκκου, Ι. Σπηλιοπούλου, Φ. Φλίγκου, 3 Μ. Χριστοφίδου, Μ. Μαραγκός Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών 3 Κλινική Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών Σκοπός: Οι λοιμώξεις από Klebsiella pneumoniae που παράγει καρβαπενεμάση (CP-Kp) αποτελούν σημαντικό αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας σε νοσηλευόμενους ασθενείς λόγω των περιορισμένων θεραπευτικών επιλογών. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η επιδημιολογική διερεύνηση της βακτηριαμίας από CP-Kp σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς. Υλικό και Μέθοδοι: Κατά τη διάρκεια εννέα ετών (00-8), μελετήθηκαν όλα τα στελέχη CP-Kp από βακτηριαιμικούς ασθενείς της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών. Ο έλεγχος ευαισθησίας στα αντιβιοτικά των στελεχών σε μεροπενέμη, γενταμικίνη, τιγεσυκλίνη και κεφταζιδίμη/αβιμπακτάμη, ενώ η κολιστίνη ελέγχθηκε με τη μέθοδο των μικροαριαώσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες της EUCAST. Όλα τα στελέχη ελέχθησαν με PCR για την παρουσία των γονιδίων bla KPC, bla VIM, bla NDM και bla OXA-48. Αποτελέσματα: Από τους συνολικά 780 ασθενείς, 37 (7.6%) εμφάνισαν CP-Kp βακτηριαιμία κατά τη διάρκεια νοσηλείας τους στη ΜΕΘ. Τα ποσοστά αντοχής σε γενταμικίνη, κολιστίνη και τιγκεσυκλίνη ήταν 65,3% (07 στελέχη), 46,% (46) και 8,% (89), αντίστοιχα. Τα περισσότερα στελέχη έφεραν το γονίδιο bla KPC (60; 8.0%), ενώ 8 (8,8%) στελέχη το bla VIM, 6 (5,0%) το bla NDM και 3 (4,%) ταυτόχρονα για το bla KPC και bla VIM. Κανένα στέλεχος δεν έφερε το bla OXA-48 γονίδιο. Από τα 60 bla KPC -θετικά στελέχη, μόνο 4 (,5%) ήταν ανθεκτικά στην κεφταζιδίμη/ αβιμπακτάμη. Η θνησιμότητα 4-ημερών αφορούσε 8 (5.5%) ασθενείς. Η πολυπαραγοντική ανάλυση ανέδειξε ότι η ανάπτυξη σηπτικής καταπληξίας (P<0,00, OR 5,, CI,4-0,8), η χορήγηση κορτικοστεροειδών (P<0,00; OR,6, CI,3-5,0), το SOFA κατά την έναρξη της λοίμωξης (P<0,00, OR,3, CI,-,4) και λοίμωξη από bla VIM -θετικό στέλεχος (P 0,006, OR 4,6, CI,6-3,6) σχετίζονται με τη θνησιμότητα, ενώ η χορήγηση κατάλληλης εμπειρικής αγωγής (P 0,07, OR 0,463, CI 0,33-0,96) σχετίζεται με καλύτερη έκβαση. Σε ό,τι αφορά τους ασθενείς με σηπτική καταπληξία (5, 47,6%), πολυπαραγοντική ανάλυση ανέδειξε ότι το SOFA κατά την έναρξη της λοίμωξης (P<0,00; OR,3, CI,-,4), και η χορήγηση κορτικοστεροειδών (P 0,06; OR,5, CI,-5,), σχετίζονται με τη θνησιμότητα, ενώ η χορήγηση κατάλληλης εμπειρικής αγωγής (P 0,0; OR 0,407, CI 0,88-0,877) σχετίζεται με καλύτερη έκβαση. Καμία διαφορά στη θνησιμότητα δεν παρατηρήθηκε ανάμεσα σε ασθενείς που έλαβαν μονοθεραπεία σε σύγκριση με αυτούς που έλαβαν συνδυαστική αγωγή; το ίδιο αποτέλεσμα ισχύει και για τους ασθενείς με σηπτική καταπληξία (Διάγραμμα ). Συμπεράσματα: Η KPC παραμένει η πιο συχνή καρβαπενεμάση. Η σηπτική καταπληξία και η χορήγηση κορτικοστεροειδών σχετίζονται με αυξημένη θνησιμότητα. Η εμπειρική χορήγηση τουλάχιστον ενός δραστικού αντιβιοτικού σχετίζεται με καλύτερη έκβαση, ενώ η χορήγηση συνδυαστικής αντιβιοτικής αγωγής δεν προσφέρει επιπρόσθετο όφελος.

32 ΕΑ04 ΚΑΝΤΙΝΤΑΙΜΊΕΣ ΣΕ ΒΑΡΈΩΣ ΠΆΣΧΟΝΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΚΑΤΆ ΤΗ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΜΊΑΣ ΔΕΚΑΕΤΊΑΣ: ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ ΚΑΙ ΠΑΡΆΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΊΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΘΝΗΣΙΜΌΤΗΤΑ M. Παπαδημητρίου-Ολιβγέρης, A. Σπηλιοπούλου, Φ. Κολονίτσιου, Α. Λαμπροπούλου, Β. Καραμούζος, 3 B. Μπλάνη, 3 Σ. Ασημακόπουλος, Λ. Λεωνιδίου, I. Σπηλιοπούλου, Φ. Φλίγκου, 3 Μ. Μαραγκός, Μ. Χριστοφίδου Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών 3 Κλινική Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πατρών Σκοπός: Οι καντινταιμίες αποτελούν σημαντικό αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Η χρήση εχινοκανδινών σχετίζεται με καλύτερη έκβαση σε σύγκριση με τη φλουκοναζόλη. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η επιδημιολογική διερεύνηση της καντινταιμίας σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς κατά τη διάρκεια μίας δεκαετίας. Υλικό και Μέθοδοι: Η παρούσα αναδρομική μελέτη διεξήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών κατά τη δεκαετία Ο έλεγχος ευαισθησίας στα αντιμυκητικά των στελεχών που απομονώθηκαν από κλινικά δείγματα των ασθενών της ΜΕΘ, έγινε με Etest. Το αποτέλεσμα ερμηνεύθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του CLSI. Αποτελέσματα: Από 340 νοσηλευόμενους ασθενείς, καταγράφηκαν 68 καντινταιμίες (45 ασθενείς). Τα είδη Candida περιλάμβαναν, 55 (3,7%) στελέχη C. albicans και 3 (67,3%) non-albicans [C. parapsilosis (80), C. tropicalis (6), C. glabrata (4), C. krusei (3)]. Σαράντα-επτά (8.0%) στελέχη ήταν μη ευαίσθητα στη φλουκοναζόλη, και (,5%) μη ευαίσθητα σε τουλάχιστον μία εχινοκανδίνη. Η καντινταιμία σχετιζόμενη με ενδαγγειακούς καθετήρες αποτελεί την πιο συχνή εστία λοίμωξης (8 επεισόδια, 48,8%), ακολουθούμενη από πρωτοπαθή καντινταιμία (57, 33,9%) και καντινταιμία σχετιζόμενη με ενδοκοιλιακή λοίμωξη ή λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (9, 7,3%). Σηπτική καταπληξία αναπτύχθηκε σε 77 (45,8%) των επεισοδίων καντινταιμίας. Η θνησιμότητα 4-ημερών αφορούσε 43 (5,6%) καντινταιμίες. Η πλειοψηφία

33 των ασθενών (38, 8,%) έλαβαν κατάλληλη εμπειρική αγωγή, 34 (4,6%) έλαβαν φλουκοναζόλη, 9 (65,9%) εχινοκανδίνη και 3 (9,4%) λιποσωμική αμφοτερικίνη Β. Η πολυπαραγοντική ανάλυση ανέδειξε ότι η ανάπτυξη σηπτικής καταπληξίας (P<0,00, OR 8,3, CI,7-5,6), η ανοσοκαταστολή (P 0,006, OR 6,6, CI,7-5,) και το SOFA κατά την έναρξη της λοίμωξης (P 0,00, OR,3, CI,-,6) σχετίζονται με τη θνησιμότητα 4-ημερών, ενώ η χορήγηση κατάλληλης εμπειρικής αγωγής (P<0,00, OR 0,060, CI 0,07-0,6) σχετίζεται με καλύτερη έκβαση. Η θνησιμότητα 4-ημερών των ασθενών με σηπτική καταπληξία αφορούσε 4 (54,5%) καντινταιμίες. Η πολυπαραγοντική ανάλυση ανέδειξε ότι το SOFA κατά την έναρξη της λοίμωξης (P 0,036, OR,, CI,0-,5) σχετίζεται με τη θνησιμότητα 4-ημερών, ενώ η χορήγηση κατάλληλης εμπειρικής αγωγής (P 0,004, OR 0,038, CI 0,004-0,36) σχετίζεται με καλύτερη έκβαση. Στο διάγραμμα απεικονίζονται οι καμπύλες Kaplan-Meier της θνησιμότητας Α) όλων των ασθενών και Β) των ασθενών με σηπτική καταπληξία με βάση τη χορήγηση της εμπειρικής αγωγής. Συμπεράσματα: Η πλειονότητα των καντινταιμιών σχετίζεται με ενδοαγγειακούς καθετήρες, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την επικράτηση στελεχών non-albicans και κυρίως C. parapsilosis. Η χορήγηση κατάλληλης εμπειρικής αγωγής σχετίζεται με καλύτερη έκβαση. 3

34 ΕΑ05 ΜΕΛΈΤΗ ΣΗΜΕΙΑΚΟΎ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΎ ΑΝΑΦΟΡΙΚΆ ΜΕ ΤΗ ΧΡΉΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΆ ΧΟΡΗΓΟΎΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΒΑΚΤΗΡΙΑΚΏΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΥΚΗΤΙΚΏΝ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΌΜΕΝΟΥΣ ΕΝΉΛΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ Ν. Σπερνοβασίλης, Α. Βουιδάσκη, Ι. Μαρκάκη, Κ. Αχυροπούλου, Δ. Ψαρουδάκη, Α. Παπαζαχαρίου, Ά. Μαθιουδάκη, Σ. Ζερβάκης, Κ. Αλεξάκης, Γ. Βουγιουκλάκης, Β. Κουτσουρούμπη, Β. Μαυρικάκη, Δ. Ιεροδιακόνου, Γ. Σαμώνης, Δ. Κοφτερίδης Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Τομέας Δημόσιας Υγείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Σκοπός: Η παρούσα μελέτη, η οποία αποτελεί μέρος της εφαρμογής προγράμματος επιμελητείας της ορθολογικής χρήσης των αντιμικροβιακών στο νοσοκομείο μας, στοχεύει στον εντοπισμό των σημείων εκείνων που χρήζουν βελτιώσεων και στον καθορισμό του είδους των απαιτούμενων παρεμβάσεων. Υλικό και Μέθοδοι: Μελέτη σημειακού επιπολασμού στις κλινικές ενηλίκων του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου προκειμένου να καταγραφούν οι βακτηριακές και μυκητικές λοιμώξεις και η χρήση συστηματικά χορηγούμενων αντιβακτηριακών και αντιμυκητικών φαρμάκων. Αποτελέσματα: Από τις 6 κλίνες ενηλίκων, οι 398 (65%) ήταν κατειλημμένες, εξαιρουμένων των ημερήσιων νοσηλειών. Από αυτούς τους 398 ασθενείς, 03 (5%) λάμβαναν τουλάχιστον έναν αντιβακτηριακό ή αντιμυκητικό παράγοντα για συνολικά 7 διαγνώσεις (Πίνακας ). Στην πλειοψηφία των ασθενών η θεραπεία ήταν εμπειρική. Παρατηρήθηκαν αρκετές περιπτώσεις παρατεταμένης χορήγησης αντιμικροβιακών για λόγους χειρουργικής προφύλαξης. Επιπρόσθετα, συχνή ήταν η απουσία από τον ιατρικό φάκελο της γραπτής αιτιολόγησης της θεραπείας και της πρόβλεψης για αναθεώρηση ή διακοπή της. Συμπεράσματα: Παρεμβάσεις απαιτούνται για τη βελτιστοποίηση της χρήσης των υπάρχοντων διαγνωστικών μέσων ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν η εμπειρική θεραπεία. Η συμμόρφωση με τις υπάρχουσες κατευθυντήριες οδηγίες αντιμικροβιακής θεραπείας επίσης χρήζει βελτιώσης. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στον εξορθολογισμό της διάρκειας χορήγησης αντιμικροβιακών, κυρίως όσον αφορά τη χειρουργικη προφύλαξη. Πίνακας. Δημογραφικά, κλινικά και θεραπευτικά δεδομένα ασθενών (n=03). Ηλικία, διάμεσος (IQR) 66 (50-78) Φύλο, n (%) Ανδρικό Γυναικείο Δείκτης McCabe, n (%) Μη θανατηφόρος Τελικά θανατηφόρος Ταχεία θανατηφόρος Έλλειψη πληροφορίας 08 (53,) 95 (46,8) 33 (65,5) 5 (5,6) 3 (6,4) 5 (,5) 4

35 Τομέας νοσηλείας, n (%) Παθολογικός Χειρουργικός Μ.Ε.Θ./Μ.Ε.Π.Κ. 06 (5,) 8 (39,9) 6 (7,9) Ασθενείς με παρεμβατική συσκευή *, n (%) 94 (46,3) Ένδειξη θεραπείας, n (%) Λοίμωξη κοινότητας Νοσοκομειακή λοίμωξη Χειρουργική προφύλαξη, μια δόση Χειρουργική προφύλαξη 4 ώρες Χειρουργική προφύλαξη >4 ώρες Παθολογική προφύλαξη Άγνωστη Γραπτή αιτιολόγηση θεραπείας εντός ιατρικού φακέλου, n (%) Ναι Όχι Είδος θεραπείας, n (%) Εμπειρική Στοχευμένη Συμμόρφωση με κατευθυντήριες οδηγίες, n (%) Ναι Όχι Αδυναμία εκτίμησης Γραπτή πρόβλεψη για αναθεώρηση ή διακοπή της θεραπείας εντός ιατρικού φακέλου, n (%) Ναι Όχι 83 (38,3) 68 (3,3) (0,5) 0 (0) 4 (9,4) 5 (6,9) 8 (3,7) 30 (59,9) 87 (40,) 67 (77) 50 (3) 34 (6,8) 66 (30,4) 7 (7,8) 49 (,6) 68 (77,4) IQR: interquartile range. * κεντρικός φλεβικός καθετήρας, ουροκαθετήρας, ενδοτραχειακός σωλήνας, νεφροστομία, χολοστομία, σωλήνας παροχέτευσης υπαραχνοειδούς, υπεζωκοτικού ή περιτοναϊκού χώρου. 7 διαγνώσεις. ΕΑ06 ΕΦΑΡΜΟΓΉ ΤΗΣ ΜΕΘΌΔΟΥ ΠΡΟΈΓΚΡΙΣΗΣ (PRE-AUTHORIZATION) ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΉΓΗΣΗ ΚΑΡΒΑΠΕΝΕΜΏΝ ΣΕ ΤΕΤΑΡΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ: ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ ΤΡΙΏΝ ΜΗΝΏΝ Α. Μαρκογιαννάκης, Μ. Σαμάρκος,,5 Μ. Γκαμαλέτσου, 3,5 Μ. Ψυχογυιού,,5 Φ. Ντζιώρα, 4 Ά. Τόσκας, 4 Ι. Ρέντζιου, 3 Δ. Μπασούλης, Ε. Ηλιάδη, Ε. Μαλλιαρού, 3 Ν. Σύψας 3,5 Φαρμακευτικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Α' Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 3 Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 4 Α' Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 5 Ιατρική Σχολή Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Σκοπός: Οι καρβαπενέμες, παρά τη μείωση της κατανάλωσής τους τα τελευταία τρία χρόνια έπειτα από εφαρμογή της μεθόδου προοπτικής αξιολόγησης (prospective audit and feedback) από την Ομάδα Ελέγχου της Κατανάλωσης και Ορθής Χρήσης Αντιβιοτικών (ΟΕΚΟΧΑ), τα /3 5

36 της συνταγογράφησής τους εξακολουθούσε να αποτελεί η εμπειρική αγωγή. Για τον δραστικότερο εξορθολογισμό της χρήσης τους και τη μείωση του ποσοστού εμπειρικής χορήγησής τους αποφασίστηκε από την ΟΕΚΟΧΑ, ότι από Οκτωβρίου 09, η διάθεσή τους από το φαρμακείο του νοσοκομείου να πραγματοποιείται μόνο έπειτα από προέγκριση (pre-authorization) από τον αρμόδιο λοιμωξιολόγο. Η μελέτη αυτή είχε σαν σκοπό την αξιολόγηση της εφαρμογής αυτής της μεθόδου κατά τους τρεις πρώτους μήνες εφαρμογής της. Υλικό και Μέθοδοι: Υλικό της μελέτης απετέλεσε η καταγραφή του συνόλου των συνταγογραφούμενων καρβαπενεμών, με τη χρήση ενός ειδικά διαμορφωμένου φύλλου Excel στο οποίο εμπεριέχονται διάφορες παράμετροι των προωθημένων αντιβιοτικών που παρακολουθούνταν (όπως είδος και διάρκεια αγωγής), καθ όλη τη διάρκεια του 09, ανά τρεις μήνες. Κατά το τελευταίο (4 ο ) τρίμηνο εφαρμόστηκε η μέθοδος της προέγκρισης για την συνταγογράφηση των καρβαπενεμών, η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της οποίας συγκρίθηκε με τα προηγούμενα τρία τρίμηνα με τη χρήση των παρακάτω δεικτών αξιολόγησης: % εμπειρική θεραπεία με μεροπενέμη στη διάρκεια θεραπείας, η μέση διάρκεια θεραπείας με μεροπενέμη, ο αριθμός θεραπειών (courses) με μεροπενέμη και η συνολική κατανάλωση καρβαπενεμών εκφρασμένη σε DDDs/00 ασθενο-ημέρες. Οι περισσότεροι από τους δείκτες αφορούσαν τη μεροπενέμη, αφενός γιατί η κατανάλωσή της αποτελούσε πάνω από το 80% της κατανάλωσης καρβαπενεμών και αφετέρου γιατί το ποσοστό της εμπειρικής αγωγής της ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των άλλων δύο καρβαπενεμών. Αποτελέσματα: Η μεταβολές των δεικτών αξιολόγησης παρουσιάζονται στον Πίνακα. Πίνακας. Μεταβολή δεικτών αξιολόγησης της μεθόδου χορήγησης των καρβαπανεμών με προέγκριση ανά τρίμηνο κατά το 09. ΔΕΙΚΤΗΣ ΜΕΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΡΟΠΕΝΕΜΗ (ΗΜΕΡΕΣ) ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΚΑΡΒΑΠΕΝΕΜΩΝ (DDDS/00 ΑΣΘΕΝΟ-ΗΜΕΡΕΣ) % ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ ΜΕΡΟΠΕΝΕΜΗ (ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ) o ΤΡΙΜΗΝΟ 09 o ΤΡΙΜΗΝΟ 09 3 o ΤΡΙΜΗΝΟ 09 4 o ΤΡΙΜΗΝΟ 09 8,6 8, 7,7 7,5 7,6 4,4 4,6 4, ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ΜΕ ΜΕΡΟΠΕΝΕΜΗ Παρατηρήθηκε κατά το 4 ο τρίμηνο του 09 μείωση της μέσης διάρκειας θεραπείας και της % εμπειρικής θεραπείας με μεροπενέμη, ενώ η κατανάλωση των καρβαπενεμών δεν φάνηκε να επηρεάστηκε από την εφαρμογή της μεθόδου προέγκρισης. Συμπεράσματα: Η μέθοδος της προέγκρισης στη συνταγογράφηση καρβαπενεμών, για ένα τρίμηνο ελάττωσε κυρίως το ποσοστό εμπειρικής θεραπείας με μεροπενέμη και σε μικρότερο βαθμό τη μέση διάρκεια της θεραπείας με μεροπενέμη. 6

37 ΕΑ07 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΙΩΝ ΑΠΟ STAPHYLOCOCCUS AUREUS ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΤΩΝ Π. Βάρδα, Κ. Θωμάς, Ρ.-Ν. Τζιώλος, Κ. Ταρπατζή, 3 Σ. Πουρνάρας, 3 Δ. Καββαθά, Α. Αντωνιάδου Γραφείο Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» Δ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» 3 Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» Σκοπός: Η βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus συνοδεύεται από υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα ακόμα και υπό την κατάλληλη αντιμικροβιακή θεραπεία. Επιπλέον, σημαντικό ποσοστό των λοιμώξεων αυτών σχετίζονται με χώρους παροχής υγείας και με τη διενέργεια ιατρικών πράξεων. Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη καταγραφής των βακτηριαιμιών από Staphylococcus aureus για τα έτη Υπολογίστηκε και συγκρίθηκε η επίπτωση ανά κλίνες-ημέρες για κάθε έτος της μελέτης συνολικά και χωριστά για τον Παθολογικό και Χειρουργικό τομέα καθώς και για τη ΜΕΘ. Υπολογίστηκε η συνολική θνητότητα και ακολούθως έγινε ανάλυση επιβίωσης και σύγκριση των καμπυλών επιβίωσης Kaplan-Meier με τη δοκιμασία log-rank. Αποτελέσματα: Καταγράφηκαν 68 βακτηριαιμίες σε 587 ασθενείς. Το 6% των ασθενών ήταν άνδρες, η μέση ηλικία ήταν 70,8±0,5 έτη, η διάμεση διάρκεια νοσηλείας ημέρες (IQR=4) και το διάμεσο διάστημα από την εισαγωγή έως τη θετική αιμοκαλλιέργεια ήταν 3 ημέρες (IQR=). Το 4% των βακτηριαιμιών καταγράφηκαν εντός 4 ωρών από την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Η κατανομή τους στον Παθολογικό (ΠΤ) και Χειρουργικό τομέα (ΧΤ) και στη ΜΕΘ ήταν 8,%, 5,5% και,3% ενώ η επίπτωση γιά το συνολικό διάστημα παρακολούθησης 4,79,,9 και,97 ανά κλίνες-ημέρες, αντίστοιχα (Σχήμα ). Ο σχετικός κίνδυνος του ΠΤ vs ΧΤ ήταν 3,7 (p<0.00) και του ΠΤ vs ΜΕΘ ήταν,43 (p<0.00). Διαχρονικά καταγράφηκε μια αύξηση της επίπτωσης στον ΠΤ με κορύφωση το 08 (7,/0.000 κλίνες-ημέρες). Η θνητότητα στις 8 ημέρες μετά τη βακτηριαιμία για τον ΠΤ, ΧΤ και τη ΜΕΘ ήταν 9,%,,8% και 30,7% αντίστοιχα ενώ η συνολική θνητότητα κατά τη νοσηλεία ήταν 33,%, χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά στις καμπύλες επιβίωσης μεταξύ του ΠΤ, ΧΤ και της ΜΕΘ (σχήμα, log-rank=0.3). Συμπεράσματα: Σε διάστημα ετών, οι βακτηριαιμίες από Staphylococcus aureus αφορούσαν κυρίως τον παθολογικό τομέα, στον οποίο εμφάνισαν και σταδιακή αύξηση έως το 08, ενώ συνοδεύονταν από υψηλή συνολική θνητότητα. Η συστηματική παρακολούθηση της διαχρονικής επίπτωσης των βακτηριαιμιών από Staphylococcus aureus μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη λήψη στοχευμένων μέτρων πρόληψης και ελέγχου αυτών των λοιμώξεων. 7

38 Σχήμα. Σχήμα. ΕΑ08 ΣΕΙΡΆ ΑΣΘΕΝΏΝ ΜΕ ΚΡΥΠΤΟΚΟΚΚΌΚΩΣΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΉ ΣΤΗ ΦΛΟΥΚΟΝΑΖΌΛΗ Ε. Ηλιάδη, Ι. Ρέντζιου, Μ. Γκαμαλέτσου, Φ. Ντζιώρα, 3 Σ. Λιονάκη, 4 Π. Καλογερόπουλος, 4 Μ. Δαρεμά, 4 Ε. Ξαγάς, 4 Α. Πανταζάτου, 5 Σ. Κρητικού, 6 Ι. Μπολέτης, 4 Ν. Σύψας, Α. Βελεγράκη, 6 Μ. Ψυχογυιού Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 3 Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, «Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 4 Μονάδα Μεταμόσχευσης Νεφρού, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 5 Τμήμα Μικροβιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 6 Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σκοπός: Η επίπτωση της κρυπτοκοκκικής λοίμωξης παρουσιάζει αύξηση. Η αντοχή των στελεχών του κρυπτοκόκκου στη φλουκοναζόλη φαίνεται να ακολουθεί την ίδια πορεία δυσκολεύοντας τη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σκοπός της μελέτης ήταν να περιγραφούν 4 διαδοχικά περι- 8

39 στατικά ασθενών που διαγνώστηκαν στο Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» το 09 με λοίμωξη από κρυπτόκοκκο που παρουσίαζε αντοχή στη φλουκοναζόλη. Υλικό και Μέθοδοι: Συλλέχτηκαν δεδομένα σχετικά με την επιδημιολογία (καταγωγή και τόπο διαμονής), τους προδιαθεσικούς παράγοντες, την κλινική εικόνα, τα μυκητολογικά δεδομένα, τις θεραπευτικές επιλογές και την έκβαση 4 ασθενών με λοίμωξη από Cryptococcus sp. Αποτελέσματα: 4 ασθενείς ελληνικής καταγωγής διαγνώσθηκαν με γενικευμένη κρυπτοκοκκική λοίμωξη. Οι εξ αυτών ήταν λήπτες νεφρικού μοσχεύματος ενώ οι άλλοι είχαν ιστορικό αιματολογικής κακοήθειας. Σε όλους τους ασθενείς απομονώθηκε Cryptococcus neoformans ορότυπου Α με ανθεκτικότητα στη φλουκοναζόλη με τη μέθοδο των μικροαραιώσεων. Ο μοριακός έλεγχος επιβεβαίωσε ότι τα στελέχη ήταν ισογενή. Δύο από τους ασθενείς έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία εφόδου και λαμβάνουν θεραπεία συντήρησης ο ένας με ισαβουκοναζόλη και ο άλλος με λιποσωμιακή αμφοτερικίνη Β. Συμπεράσματα: Οι λοιμώξεις από Cryptococcus sp. πιθανά να παρουσιάζουν αύξηση. Η παρατηρούμενη αντοχή των παραπάνω στελεχών στη φλουκοναζόλη δημιουργεί προβλήματα στη μακροχρόνια αντιμετώπιση των ασθενών αυτών. Περίπτωση Τόπος διαμονής Κλινική εικόνα Υποκείμενο νόσημα Διάγνωση Θεραπεία εφόδου Θεραπεία συντήρησης Έκβαση 57χρ, άνδρας Καλαμάτα (αστική περιοχή) Γενικευμένη κρυπτοκοκκική λοίμωξη Λήπτης νεφρικού μοσχεύματος (5 έτη μετά ΜΝ) Ag crypto ΕΝΥ: /400-ορού: /6400 η εφοδος: L-AMB 5 mg/kg ΒΣ + VOR 4 mg/kg ΒΣ qh (8 εβδομάδες) η έφοδος: L-AMB 5mg/kg ΒΣ +Ιsavuconazole: 37 mg PO/QD (8 εβδομάδες) VOR 4 mg/kg ΒΣ qh (διακοπή λόγω ηπατοτοξικότητας) Isavuconazole: 37 mg PO/QD Απώλεια νεφρικού μοσχεύματος, υποτροπή, ο σχήμα εφόδου, θεραπεία συντήρησης 49 χρ, γυναίκα Αλεξάνδρεια Ημαθίας (αστική περιοχή) Γενικευμένη κρυπτοκοκκική λοίμωξη Λήπτης νεφρικού μοσχεύματος ( ο εξάμηνο μετά ΜΝ) Αιμοκαλλιέργεια (+) Ag crypto ΕΝΥ: /400 -ορού: /600 L-AMB 5 mg/kg ΒΣ+ 5FC 5 mg/kg QD (0 εβδομάδες) L-AMP 5 mg/kg ΒΣ Απώλεια νεφρικού μοσχεύματος, παράδοξη αντίδραση, θεραπεία συντήρησης 46 χρ, άνδρας Ηράκλειο Κρήτης (αστική περιοχή) Γενικευμένη κρυπτοκοκκική λοίμωξη NHL (κορτικοστεροειδή, ibrutinib, CAR-T-cells) Αιμοκαλλιέργεια (+) Ag crypto ΕΝΥ >/6400 ορού >/6400 L-AMB 5 mg/kg ΒΣ + 5FC 5 mg/kg ΒΣqid NA Θάνατος 7 χρ, γυναίκα Χαλάνδρι Αττικής Γενικευμένη κρυπτοκοκκική λοίμωξη NHL (κορτικοστεροειδή, ibrutinib) Αιμοκαλλιέργεια (+) Ag crypto ΕΝΥ: /400 ορού: / 6400 L AMB 5 mg/kg ΒΣ + Ιsavuconazole: 37 mg PO/QD Θεραπεία εφόδου σε βελτίωση Συντομογραφίες: Ag crypto=antigen cryptococcal, NHL=non-Hodgkin lymphoma, L-AMP=liposomal Amphotericin, 5FC=Flucytosine PO=per os, QD=once a day, qid=four times a day 9

40 ΕΑ09 ΜΟΡΙΑΚΉ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ ENTEROVIRUS ΚΑΙ PARECHOVIRUS ΠΟΥ ΣΧΕΤΊΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΟΙΜΏΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΎ ΝΕΥΡΙΚΟΎ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ Λ. Ποσνάκογλου, Ε.Β. Τάτση, Τ. Σιαχανίδου, Β. Συριοπούλου, Α. Μίχος Α Παιδιατρική κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Λοιμώξεων, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» Εισαγωγή και Σκοπός: Οι Enteroviruses (EV) αποτελούν το συχνότερο αίτιο ιογενούς μηνιγγίτιδας-εγκεφαλίτιδας ενώ έχουν συσχετισθεί και με άλλες νευρολογικές εκδηλώσεις όπως χαλαρή παράλυση. Οι Parechoviruses (HPeV) είναι συχνό αίτιο ιογενούς μηνιγγίτιδας στα νεογνά. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μοριακή τυποποίηση των ιών που προκαλούν λοιμώξεις του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της Αττικής. Υλικό και Μέθοδος: Από το /09-/00 εξετάστηκαν δείγματα ΕΝΥ από παιδιά ηλικίας 0-6 ετών, που νοσηλεύτηκαν με κλινική εικόνα λοίμωξης του ΚΝΣ στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Αρχικά, τα δείγματα ENY κάθε παιδιού εξετάστηκαν με τη μέθοδο της πολλαπλής PCR (Biofire FilmArray ME Panel, FA) για 6 βακτήρια, 7 ιούς και μύκητα προκειμένου να ανιχνευθεί ο παθογόνος μικροοργανισμός. Από τα παιδιά με θετικά δείγματα ΕΝΥ για EV ή HPeV, συλλέχθηκαν δυο επιπλέον βιολογικά δείγματα, φαρυγγικό επίχρισμα και δείγμα κοπράνων στα οποία έγινε μοριακή ταυτοποίηση των ιών σύμφωνα με το πρωτόκολλο του WHO και αλληλούχιση κατά Sanger. Αποτελέσματα: Εξετάστηκαν 80 ΕΝΥ από παιδιά με λοίμωξη ΚΝΣ και ευρέθηκε Εnterovirus σε 38 (.%) και Parechovirus σε 5 (.77%). Η μέση ηλικία των παιδιών με Εnterovirus ήταν 3 μήνες (IQR:-75) και το 63,% (4/38) ήταν αγόρια. Όλα τα νεογνά με Parechovirus ήταν ηλικίας κάτω του μήνα και 80% (4/5) ήταν αγόρια. Σε 8/38 παιδιά που ήταν θετικά για EV στο ΕΝΥ υπήρχε επαρκές δείγμα για επιπλέον τυποποίηση που έγινε σε ΕΝΥ, φαρυγγικού και κοπράνων. Η μοριακή τυποποίηση με αλληλούχιση ανέδειξε 5 Echovirus E, 3 Echovirus E30, Echovirus Ε6, Echovirus Ε6, Echovirus Ε3, 4 Coxsakievirus B5, Coxsakievirus A4 και Coxsakievirus Α6, Coxsakievirus Α8. Η πιο σοβαρή περίπτωση ήταν ενός νηπίου 8 μηνών που παρουσιάστηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με εμπύρετο, status epilepticus και κώμα, στο οποίο ανευρέθηκε Coxsakievirus Α8. Όλα τα δείγματα ΕΝΥ βρεφών που έγινε ταυτοποίηση HPeV είχαν φυσιολογικό ΕΝΥ (όχι πλειοκυττάρωση, φυσιολογικό λεύκωμα και γλυκόζη). Η αλληλούχιση του ΕΝΥ, του φαρυγγικού και των κοπράνων 4 θετικών παιδιών για HPeV ανέδειξε σε όλα Parechovirus A3. Ένα νεογνό παρουσίασε κλινική εικόνα σηπτικού συνδρόμου και αντιμετωπίστηκε με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη λόγω πιθανής σοβαρής συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης. Όλα τα παιδιά εξήλθαν χωρίς κάποια σοβαρή επίπτωση. Συμπεράσματα: Οι κυρίαρχοι ορότυποι εντεροϊών που ανευρέθηκαν σε παιδιά με λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι οι E30, E και CV-B5 ενώ τη σοβαρότερη νόσο προκάλεσε ο CV- A8. Ο ορότυπος που τυποποιήθηκε σε νεογνά με λοίμωξη από Parechovirus ήταν ο HPeV3. 30

41 ΕΑ0 ΦΆΡΜΑΚΌ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΑΝΆΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΌΣΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΊΑΣ ΤΩΝ ΛΟΙΜΏΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ Κ. Ακινόσογλου,, Χ. Δαβούλος, Α.Λ. Δελάστικ, Δ. Ζιάζιας, Χ. Κουτσούρη, Μ. Κολοσάκα, Σ. Θεοδωράκη, Β. Νιάρου, Χ. Γώγος, Παθολογική Κλινική Π.Γ.Ν. Πατρών Τμημα Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν. Πατρών Σκοπος: Οι λοιμώξεις αποτελούν ένα από τα κυριότερα αίτια εισαγωγών στα Ελληνικά Νοσοκομεία, εντούτοις, δεν υπάρχουν πληροφορίες όσον αφορά το κόστος τους στο σύστημα υγείας. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανάλυση των χαρακτηριστικών και του φαρμακο-οικονομικού κόστους των λοιμώξεων που χρήζουν νοσηλείας στην Ελλάδα. Υλικά και Μέθοδοι: Για τη μελετη αυτή εγινε προοπτική συλλογή όλων των ασθενών που εισήχθησαν με τη διάγνωση λοίμωξης [αναπνευστικού (RTI), ουροποιητικού (UTI), μαλακών μορίων και οστών (SSTI), πρωτοπαθούς βακτηριαιμίας (PB), γαστρεντερικού (GI) και ήπατος/χοληφόρων (HB)] στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών (ΠΓΝΠ) από την 0/0/06 έως 0/05/08. Καταγράφησαν επιδημιολογικά στοιχεία, κλινικο-εργαστηριακές παράμετροι, χαρακτηριστικά αντιβιοτικής αγωγής, σοβαρότητας και έκβασης της νόσου. Το κόστος αντιβιοτικής αγωγής υπολογίστηκε ξεχωριστά για τον κάθε άρρωστο σύμφωνα με τη συνολική δόση χορήγησης και τη χονδρική τιμή προμήθειας του εκάστοτε σκευάσματος από το ΠΓΝΠ. Για τον υπολογισμό του κόστους σχετιζόμενο με τη νοσηλεία, χρησιμοποιήθηκε η ανοιχτή βάση δεδομένων αντιστοίχισης των κλειστών ενοποιημένων νοσηλειών για τα ελληνικά νοσοκομεία με τα ICD0 της νόσου, εξατομικεύοντας τις ημέρες νοσηλείας. Αποτελέσματα: Συνολικά στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 69 ασθενείς με RTI (3), UTI (3), SSTI (5), PB (47), GI (04) και HB (99). Οι 306 ήταν άνδρες, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού ήταν 63 έτη. Οι 58 (84%) παρουσίασαν λοιμώξεις τις κοινότητας (86, 9, 53, 5, 96, 90 % των RTI, UTI, SSTI, PB, GI, HB αντίστοιχα), ενώ 47 (67.9%) ασθενείς ήταν σηπτικοί (55, 74, 93, 98, 50, 7 % των RTI, UTI, SSTI, PB, GI, HB αντίστοιχα) κατά την προσέλευση. Οι κινολόνες χρησιμοποιήθηκαν σαν πρώτης γραμμής αντιβιοτική αγωγή (μόνες ή σε συνδυασμό) σε 3% των περιπτώσεων, ακολουθούμενες από πιπερακιλλίνη/ταζομπακτάμη (%), κεφαλοσπορίνη τρίτης γενιάς (%), ή καρβαπενεμη (6%). Δεκαοχτώ (3%) ασθενείς χρειάστηκαν επιπλέον κάποιου είδους χειρουργική παρέμβαση σε συνδυασμό με την αντιβιοτική αγωγή, ενώ 73 άρρωστοι (.6%) απεβίωσαν. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 0 ημέρες (8, 7, 9,, 5, για τις RTI, UTI, SSTI, PB, GI, HB, p<0.000). Το μέσο συνολικό κόστος αντιβιοτικής αγωγής ανά άρρωστο ήταν ευρώ (534.3, 40., 488.3, 367.4, 80.6, για RTI, UTI, SSTI, PB, GI, HB p<0.000), ενώ το σχετιζόμενο με τη νοσηλεία ήταν ευρώ (98.3, 09.3, 80.9, , , για RTI, UTI, SSTI, PB, GI, HB αντίστοιχα, p<0.000). Συμπεράσματα: To κόστος της αντιβιοτικής αγωγής ποικίλει σημαντικά αναλόγως με τη λοίμωξη και δύναται να προσεγγίσει το 50% του κόστους νοσηλείας. Η ορθή χρήση των αντιβιοτικών μπορεί να συμβάλλει στη μείωση του κόστους. 3

42 ΕΑ ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΕΠΙΔΗΜΊΑΣ ΑΠΌ ΈΝΑΝ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΌΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΡΙΒΌΤΥΠΟ 8 C. DIFFICILE- MΈΤΡΑ ΠΡΌΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΕΛΈΓΧΟΥ Ο. Τσαχουρίδου, Μ. Καχριμανίδου, Μ. Χαριτωνίδου, 3 Ε. Μούζα, 3 Φ. Νέτσικα, 4 Ε. Πρωτονοταρίου,,4 Λ. Σκούρα,,4 Σ. Μεταλλίδης Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Α Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Τμήμα Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ 3 Κέντρο Αποκατάστασης «Αναγέννηση» Θεσσαλονίκη 4 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Σκοπός: Στην Ελλάδα η συχνότητα αναζήτησης του C. Difficile έχει υποδιπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, παρά τη συσχέτιση της CDI λοίμωξης με αυξημένη θνητότητα και παράταση της νοσηλείας. Η παρούσα εργασία αφορά τη διαχείριση μιας επιδημίας από C. Difficile σε Κέντρο Αποκατάστασης στη Β. Ελλάδα. Υλικό και Μέθοδοι: Αναγνωρίστηκαν 9 περιστατικά λοίμωξης εντός 5 ημερών. Στο Κέντρο εισρέουν περιστατικά από Ιδιωτικά και Δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης και των γύρω νομών. Η συνήθης επίπτωση της CDI είναι.7 λοιμώξεις/0,000 εισαγωγές. H επίπτωση εκτινάχθηκε στις 49 λοιμώξεις/0,000 ημέρες νοσηλείας. Η επιδημία εμφανίστηκε σε ασθενείς κυρίως από ορθοπαιδικούς θαλάμους. 5 περιπτώσεις αποδόθηκαν σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο ριβότυπο στην Ευρώπη (RT8). Το περιστατικό δείκτης (index case) ήταν μια 78-χρονη γυναίκα με ιστορικό γυναικολογικού καρκίνου και χειρουργική αποκατάσταση κατάγματος μηριαίου προ 5ημέρου. Όλοι οι ασθενείς νοσηλεύονταν το τελευταίο τρίμηνο, είχαν συννοσηρότητες και έλαβαν αντιβιοτικά. Αποτελέσματα: Για τον έλεγχο της επιδημίας αρχικά εφαρμόστηκε επισταμένη υγιεινή των χεριών, απομόνωση, ενώ έγινε αναθεώρηση των διαδικασιών καθαρισμού του περιβάλλοντα χώρου. Πραγματοποιούνταν συλλογή και προώθηση δειγμάτων κοπράνων στο Κέντρο Αναφοράς C.D.I., ταχύ τεστ σε όλους τους ασθενείς ακόμα και με επεισόδιο διάρροιας, τήρηση μονόκλινων δωματίων νοσηλείας και συγχρωτισμός επιβεβαιωμένων κρουσμάτων (cohorting). Οι δράσεις περιλάμβαναν χρήση διαλύματος χλωρίνης για καθαρισμό των επιφανειών των θαλάμων νοσηλείας. Συστήθηκε χρήση προστατευτικής ποδιάς και γάντια από τον προθάλαμο και προσεκτικός καθαρισμός των χεριών με νερό και σαπούνι (Φάση Ι). Επιπλέον μέτρα εφαρμόστηκαν κατά το δεύτερο κύμα έξαρσης των κρουσμάτων. Όλοι οι ασθενείς ανεξάρτητα από την επιβεβαίωση ή μη της CDI, απομονώνονται σε ξεχωριστή πτέρυγα και δεν επιτρεπόταν η χρήση κοινής τουαλέτας με άλλους ασθενείς και άλλες πτέρυγες. Εφαρμόστηκε χρήση ξεχωριστού φυσιοθεραπευτηρίου, ενώ απομόνωση εφαρμόστηκε μέχρι το τέλος της νοσηλείας των ατόμων και την ολοκλήρωση του προγράμματος φυσιοθεραπείας (Φάση ΙΙ). Εφαρμόστηκε επίσης ξεχωριστή συλλογή και απολύμανση των πετσετών, κλινοσκεπασμάτων και των κουρτινών ντουζ, καθώς και περιορισμός της κυκλοφορίας των ασθενών και του αριθμού των επισκεπτών. Δεν εφαρμόστηκε επιπλέον επιμελητεία αντιβιοτικών, καθώς το κέντρο ακολουθεί αυτήν την πολιτική. Τέλος, δόθηκε συναγερμός στα σχετιζόμενα νοσοκομεία και ζητήθηκε αποστολή δειγμάτων για περαιτέρω έλεγχο (Φάση ΙΙΙ). Συμπεράσματα: Η συγκεκριμένη επιδημία είχε πολύπλοκη διαχείριση λόγω της εισροής ασθενών από διαφορετικά νοσηλευτικά ιδρύματα και νομούς. Παράλληλα έπρεπε να εξασφαλιστεί το πρόγραμμα αποκατάστασης, καθώς είναι κριτικής σημασίας για την έκβαση των ασθενών. Ίαση επιβεβαιώθηκε σε όλες τις περιπτώσεις. Σε έναν ασθενή εμφανίστηκε υποτροπή διάρροιας, ενώ δύο κατέληξαν από καρδιαγγειακό σύμβαμα. Η επίπτωση της CDI επανήλθε στα συνήθη επίπεδα. 3

43 ΕΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΊΕΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΜΕ ΜΕΤΑΜΌΣΧΕΥΣΗ ΜΥΕΛΟΎ ΤΩΝ ΟΣΤΏΝ: ΠΡΌΔΡΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΙΚΉΣ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΉΣ ΜΕΛΈΤΗΣ ΑΣΘΕΝΏΝ-ΜΑΡΤΎΡΩΝ Π. Πάλλα, Μ. Γκαμαλέτσου, Ζ. Μπούσιου, Μ. Λαγκαδινού, 3 Ι. Τσώνης, 4 Μ. Σταμούλη, 5 Ά. Παϊσίου, 6 Π. Οικονομόπουλος, 7 Μ. Αραπάκη, 8 Δ. Σωτηρόπουλος, Μ. Μαραγκός, 3 Α. Σπυριδωνίδης, 3 Δ. Καρακάσης, 4 Μ. Αγγελοπούλου, Α. Πουλή, 7 Β. Κίτρα, 6 Π. Τσιριγώτης, 5 Ν.Β. Σύψας Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας ΜΜΜΟ, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» 3 ΜΜΜΟ, Π.Γ.Ν. Πατρών 4 ΜΜΜΟ, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» 5 Π.Γ.Ν. «Αττικόν» 6 ΜΜΜΟ Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μ. Βαρδινογιάννη-ΕΛΠΙΔΑ» 7 Γενικό αντικαρκινικό-ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Άγιος Σάββας» 8 Αιματολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» και Ιατρική Σχολή Ε.Κ.Π.Α. Σκοπός: Οι λοιμώξεις και ειδικότερα οι μικροβιαιμίες αποτελούν μια από τις πιο συχνές και σοβαρές επιπλοκές μετά από μεταμόσχευση μυελού των οστών (ΜΜΟ). Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία ανησυχητική αύξηση στις μικροβιαιμίες από πολυανθεκτικά (MDR) Gram-αρνητικά βακτήρια στα Ελληνικά Νοσοκομεία. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την επίπτωση των βακτηριαιμιών σε ελληνικά κέντρα ΜΜΟ. Στόχος της μελέτης είναι να καταγραφεί η επίπτωση των μικροβιαιμιών από πολυανθεκτικά παθογόνα σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ΜΜΟ, να καταγραφούν τα συχνότερα παθογόνα, να καθοριστούν οι παράγοντες κινδύνου, η συχνότητα υποτροπών και η έκβαση. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για μία προοπτική πολυκεντρική μελέτη ασθενών-μαρτύρων στην οποία συμπεριλήφθηκαν ασθενείς από 7 ελληνικά κέντρα μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Όλοι οι νοσηλευόμενοι μεταμοσχευμένοι ασθενείς που ανέπτυξαν βακτηριαιμία από //07 έως 30/5/09 συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη και παρακολουθήθηκαν από την ημέρα 0 έως και την ημέρα 8 και επανεκτιμήθηκαν στους έξι και δώδεκα μήνες αντιστοίχως. Στη φόρμα καταγραφής συλλέχθηκαν δεδομένα σχετικά με τα δημογραφικά στοιχεία, το υποκείμενο αιματολογικό νόσημα και τη θεραπεία αυτού, τις συννοσηρότητες, την κλινική εικόνα, τα μικροβιολογικά δεδομένα, τις θεραπευτικές επιλογές και την έκβαση των περιστατικών. Ως μάρτυρας για κάθε περιστατικό χρησιμοποιήθηκε ο επόμενος ασθενής που εισήχθει στην ίδια μονάδα και δεν εμφάνισε βακτηριαιμία. Αποτελέσματα: Συνολικά καταγράφησαν 0 ασθενείς (8 με αλλογενή ΜΜΟ, 38 με αυτόλογη ΜΜΟ) με μικροβιαιμία και οι αντίστοιχοι μάρτυρες. Το 53% (63/9) αφορούσε σε Gramαρνητικές μικροβιαιμίες έναντι του 4% (49/9) που αφορούσε Gram-θετικά. 5,% (30/9) των περιστατικών παρουσίασαν μικροβιαιμία από πολυανθεκτικά gram-αρνητικά παθογόνα με προεξάρχoυσες τις μικροβιαιμίες από KPC Κlebsiella pneumonia (8,6%), MDR Pseudomonas aeruginosa (5,9%), Acinetobacter spp (5,9%) και MDR Escherichia coli (,9%). Υποτροπή του ίδιου μικροβίου παρατηρήθηκε σε 4 περιστατικά. Έκβαση: 3 ασθενείς απεβίωσαν κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης ωστόσο 7 από τους θανάτους αποδόθηκαν αποκλειστικά στη μικροβιαιμία. 33

44 Συμπεράσματα: Στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ΜΜΟ, οι μικροβιαιμίες από gram -αρνητικά παθογόνα παρουσιάζουν μικρή υπεροχή έναντι των gram-θετικών παθογόνων. Σημαντικό ποσοστό των βακτηριαιμιών οφείλεται σε πολυανθεκτικά Gram-αρνητικά παθογόνα. ΕΑ3 ΜΙΑ ΕΠΙΔΗΜΊΑ ΛΟΊΜΩΞΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΌΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ ΡΙΒΌΤΥΠΟ RT-8 C. DIFFICILE ΣΤΗ ΒΌΡΕΙΑ ΕΛΛΆΔΑ Μ. Καχριμανίδου, A. Baktash, Δ. Δήμογλου, Φ. Νέτσικα, Ο. Τσαχουρίδου, 3 Δ. Παπαδοπούλου, 4 Ε. Πρωτονοταρίου, 4 Λ. Σκούρα, 4 Σ. Μεταλλίδης, E. Kuijper Τμήμα Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ Department of Medical Microbiology, Center of Infectious Diseases, Leiden University Medical Center, Leiden, Netherlands and European Study Group of C. difficile (ESGCD) 3 Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Α Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ 4 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Σκοπός: Το Clostiridioides difficile είναι ένα από τα σημαντικότερα παθογόνα που σχετίζονται με τις δομές υγείας στην Ευρώπη. Από το 004, νέοι τύποι C. difficile έχουν αναδυθεί και που σχετίζονται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα, όπως οι PCR ριβότυπου 07 και 078. Πρόσφατα ένας μικρός αριθμός νέων ριβότυπων που ομοιάζουν με τον υπερλοιμογόνο 07 έχει βρεθεί ότι ανήκουν στον Κλάδο (multilocus sequence typing-mlst), ωστόσο έχουν άγνωστη κλινική και επιδημιολογική εικόνα. Υλικό και Μέθοδοι: Αναγνωρίσαμε και αντιμετωπίσαμε μια ταχέως διασπειρόμενη επιδημική έξαρση κρουσμάτων λοίμωξης από C. difficile (CDI) σε ορθοπαιδικούς και νευρολογικούς/νευροχειρουργικούς θαλάμους ενός Κέντρου Αποκατάστασης στη Β. Ελλάδα δύναμης 80 κλινών σε μια χρονική περίοδο 8 ημερών το 09. O ρυθμός επίπτωσης της CDI λοίμωξης αυξήθηκε σε 49 λοιμώξεις ανά 0,000 ημέρες-ασθενών, αριθμός σχεδόν 4πλάσιος συγκριτικά με προηγούμενους συντελεστές λοίμωξης. H εμφάνιση των κρουσμάτων πληρούσε τα κριτήρια για χαρακτηρισμό ως σημαντική επιδημική έξαρση (oubreak) βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών (3 ενδονοσοκομειακά περιστατικά με επιδημιολογικό σύνδεσμο εντός 4 ημερών ή θάνατο αποδιδόμενο σε CDI μεταξύ περιπτώσεων CDI σε 4 ημέρες).τα θετικά τεστ εστάλησαν στο Κέντρο Αναφοράς της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ για αναερόβια καλλιέργεια και χαρακτηρισμό των στελεχών. Έγινε καθορισμός των γονιδίων C. difficile (genes for toxin A, toxin B και για τη δυαδική τοξίνη) και ριβοτύπιση με PCR. Όσα στελέχη ήταν θετικά για TcdA, TcdB τη δυαδική τοξίνη, αλλά δεν μπόρεσαν να αντιστοιχηθούν με τους γνωστούς PCR ριβότυπους, εστάλησαν στο Leiden (ECDIS-net) Αποτελέσματα: Από 9 στελέχη που απομονώθηκαν τα 5 εμφάνιζαν το ίδιο προφίλ με το ριβότυπο RT8. Όλα τα κλινικά στελέχη RT 8 από την Ελλάδα ανήκαν στον (MLST) τύπο αλληλουχίας ST και ήταν θετικά για tcda, tcdb και τα γονίδια της δυαδικής τοξίνης και είχε μια διαγραφή 8bp στην tcdc στη θέση 3 ταυτόχρονα με μια μονήρη νουκλεοτιδική διαγραφή στη θέση 7, όμοια με τον RT 07. Τα ελληνικά στελέχη RT 8 ομαδοποιήθηκαν με ακόμα στελέχη RT8 αναφοράς (ευγενική παραχώρηση του Πανεπιστημίου του Leeds). Tα επιδημικά στελέχη ήταν στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, ανήκαν στον MLST Κλάδο, αλλά διέφεραν κατά 0% στο προφίλ των αλληλίων του πυρηνικού γονιδιώματος τους από τον υπόλοιπο Κλάδο. 34

45 Το επιδημικό στέλεχος βρέθηκε να είναι ανθεκτικό στη φλουροκινολόνες και τις μακρολίδες αλλά ευαίσθητο στη βανκομυκίνη και τη μετρονιδαζόλη. Συμπέρασμα: Νέοι ριβότυποι C. difficile εξακολουθούν να αναδύονται στην Ευρώπη με άγνωστη κλινική και επιδημιολογική εμφάνιση. Ο ριβότυπος C. difficile RT 8 εμφάνισε ταχεία διασπορά, ωστόσο δεν σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής ή αυξημένη θνητότητα. ΕΑ4 ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΙΚΗΣ ΓΡΙΠΠΗΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ (0/09-/00) ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ Μ. Χριστοδούλου, Γ. Καντεράκης, Μ. Τζιλιοπούλου, Γ. Κουππάρη, Χ. Λούπα Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Νοσοκομειακή Μονάδα «Α. Φλέμιγκ», Αθήνα Εισαγωγή: Οι εργαζόμενοι στους χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας είναι ομάδες προτεραιότητας για τον ετήσιο αντιγριππικό εμβολιασμό, τόσο για να μην νοσήσουν από τον ιό της γρίππης, όσο και να μην αποτελέσουν πηγή μετάδοσης της γρίππης στους ασθενείς. Σκοπός: Η αποτύπωση της τρέχουσας (τεσσάρων μηνών) εμβολιαστικής κάλυψης του υγειονομικού προσωπικού της νοσοκομειακής μονάδας «Α. Φλέμιγκ», εξετάζοντας παράλληλα τη συμμετοχή ανά κλάδο. Υλικό και Μέθοδος: Έγινε καταγραφή της εμβολιαστικής κάλυψης και ανάλυση της ανταπόκρισης/συμμόρφωσης του προσωπικού στον αντιγριππικό εμβολιασμό. Αποτελέσματα: Από το Σεπτέμβριο του 00 έγιναν επανειλημμένες και οργανωμένες ενημερώσεις από την Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Τα εμβόλια συνταγογραφήθηκαν και καλύφθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων σε εξωτερικά φαρμακεία. Ο μέσος όρος υπηρετούντων στην υγειονομική μονάδα κατά τους μήνες καταγραφής (0/09-/00) ανέρχεται στους 346 εργαζόμενους που ανά ειδικότητα είναι: 4 ιατρικό προσωπικό, 4 νοσηλευτικό προσωπικό, 3 λοιπό επιστημονικό προσωπικό, 57 διοικητικό προσωπικό, 0 τεχνικό προσωπικό και 0 φοιτητές/σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας. Συνολικά εμβολιάσθηκαν 0 εργαζόμενοι, ποσοστό 58,3% επί του συνόλου του προσωπικού. Αναλυτικά εμβολιάσθηκαν: 75,8% του ιατρικού προσωπικού (94/4) 8,9% του νοσηλευτικού προσωπικού (4/4) 66,7% του λοιπού επιστημονικού προσωπικού (/3) 8,5% του διοικητικού προσωπικού (47/57) 90,0% του τεχνικού προσωπικού (9/0) 90,0% των φοιτητών/σπουδαστών (9/0). Το 54,3% (80 από τους συνολικά 0 εργαζόμενους) εμβολιάσθηκε κατά τον μήνα Οκτώβριο που ήταν ο πρώτος μήνας εμβολιασμών. 35

46 Συμπεράσματα:. Το αντίστοιχο ποσοστό για την περυσινή περίοδο (08-09) ήταν 40,7. Με την εντατικοποίηση των προσπαθειών σημειώθηκε άνοδος κατά 7,6%.. Το ποσοστό των εργαζομένων που συμμετέχει / συμμορφώνεται στον ετήσιο εμβολιασμό για την εποχική γρίππη είναι αρκετά υψηλό. 3. Η πλειοψηφία των εργαζόμενων εμβολιάστηκε με την έναρξη των ενεργειών συστηματικής ενημέρωσης και εμβολιασμού. 4. Το ιατρικό προσωπικό ανταποκρίνεται πιο ενεργά στην εμβολιαστική του κάλυψη σε σχέση με το νοσηλευτικό και το λοιπό επιστημονικό προσωπικό. 5. Πολύ υψηλή είναι η ανταπόκριση του διοικητικού προσωπικού του νοσοκομείου. 6. Η παρούσα καταγραφή δείχνει την ανάγκη συνέχισης των ενεργειών πληροφόρησης / παραίνεσης των επαγγελματικών υγείας ιδίως στο νοσηλευτικό προσωπικό ώστε να εξαλειφθούν πιθανοί φόβοι, παρερμηνείες και προκαταλήψεις για τα εμβόλια, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα οφέλη που θα προκύψουν για τους ίδιους, τους ασθενείς τους και τον υπόλοιπο πληθυσμό. ΕΑ5 ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΕΦΤΑΖΙΔΙΜΗΣ-ΑΒΙΜΠΑΚΤΑΜΗΣ (CZA) ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥΑΝΘΕΚΤΙΚΑ GRAM(-) ΠΑΘΟΓΟΝΑ: ΔΙΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Α. Συρίχα, Δ. Τζάλας, Μ.Α. Λεφάκη, Μ. Μπομπολή, Ν. Ανδρώνη, Κ. Τσιβεριώτης, Π. Πανταζή, Ε. Καυκούλα, Μ. Χίνη Γ' Παθολογικό Τμήμα & Μονάδα Λοιμώξεων, ΝΕΕΣ Μικροβιολογικό Εργαστήριο, ΝΕΕΣ Σκοπός: Τα τελευταία χρόνια η επίπτωση των λοιμώξεων από Gram(-) πολυανθεκτικά παθογόνα σε νοσηλευομένους ασθενείς αυξάνει. Η κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη είναι νέος συνδυασμός κεφαλοσπορίνης- αναστολέα β-λακταμάσης με δραστικότητα έναντι τέτοιων μικροβιακών στελεχών. Σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή των επιδημιολογικών, κλινικών, μικροβιολογικών χαρακτηριστικών και η έκβαση ασθενών που έλαβαν στοχευμένη θεραπεία με κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη. Υλικό και Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη των φακέλων ασθενών που κατά το διάστημα της τελευταίας διετίας έλαβαν κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη για λοιμώξεις από πολυανθεκτικούς Gram(-) μικροοργανισμούς. Συμπεριελήφθησαν ασθενείς με τεκμηριωμένη μικροβιολογική ευαισθησία έναντι του χορηγηθέντος φαρμάκου η οποία αξιολογήθηκε με e-test και κατηγοριοποιήθηκε σύμφωνα με τα breakpoints κατά CLSI. Κατεγράφησαν κλινικά και μικροβιολογικά δεδομένα, ανεπιθύμητες ενέργειες, μικροβιολογική και κλινική ίαση, θνητότητα. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν οι φάκελοι 3 ασθενών που έλαβαν κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη με διάμεση ηλικία τα 74 έτη. Από αυτούς 4 (60,8%) ήταν άνδρες. Δέκα τρείς (5.%) είχαν λάβει αντιβιοτικά και 4 άτομα (56,5%) είχαν νοσηλεία το τελευταίο τρίμηνο εκ των οποίων οι 3 (3%) σε ΜΕΘ. Η εστία της λοίμωξης ήταν πρωτοπαθής βακτηριαιμία σε 8 (34,7%), λοίμωξη ουροποιητικού σε 9 (39,%), ενδοκοιλιακή σε 3 (3,04%), χειρουργικού τραύματος σε (8,69%) και αναπνευστικού σε (4,34%). Δευτεροπαθή βακτηριαιμία παρουσίασαν άτομα (8,69%) με λοίμωξη ουροποιητικού και χολοκυστίτιδα αντίστοιχα. Τα απομονωθέντα μικρόβια ήταν κυρίως 36

47 Klebsiella KPC (9,3%), ενώ καταγράφηκαν δύο περιπτώσεις λοιμώξεων από P. αeruginosa και δύο πολυμικροβιακές λοιμώξεις χειρουργικού τραύματος. Όλα τα απομονωθέντα στελέχη ήταν ευαίσθητα στην κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη. / στελέχη με γνωστή MIC ήταν ανθεκτικά στην κολιμυκίνη (5,38%), 0/8 (55.5%) ήταν ανθεκτικά στην τιγεκυκλίνη, ενώ όλα τα στελέχη ήταν ανθεκτικά στη μεροπενέμη. Πριν τη χορήγηση της κεφταζιδίμης-αβιμπακτάμης, όλοι οι ασθενείς εκτός από έναν (95,6%) ελάμβαναν αγωγή με αντιβιοτικά ευρέος φάσματος με συχνότερα τη μεροπενέμη (Ν=4), κολιμυκίνη (Ν=3), τιγεκυκλίνη (Ν=) ή συνδυασμούς τους. Η κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη χρησιμοποιήθηκε σε συνδυαστική θεραπεία σε άτομα (95,6%). Η μέση διάρκεια θεραπείας ήταν 0 ημέρες. Ανεπιθύμητες ενέργειες εμφάνισαν 3 ασθενείς (8,69%): διάρροια, εξάνθημα, χωρίς σε κανέναν να απαιτηθεί διακοπή του φαρμάκου. Κλινική ίαση επιτεύχθηκε σε 6 (69,5%), ενώ τεκμηριωμένη μικροβιολογική εκρίζωση διαπιστώθηκε σε 5/8 άτομα στα οποία υπήρξαν καλλιέργειες παρακολούθησης (83,3%). Σε 5 άτομα δεν υπήρχαν δεδομένα για μικροβιολογική εκρίζωση, ωστόσο σε 4 από αυτά (80%) επιτεύχθηκε κλινική ίαση. Θάνατος εντός νοσηλείας επήλθε σε 9 άτομα (39,%), εκ των οποίων μόνο σε 3 (33,3%) δεν είχε διαπιστωθεί μικροβιολογική εκρίζωση. Συμπεράσματα: Η κεφταζιδίμη-αβιμπακτάμη αποτελεί νέο ασφαλή αντιμικροβιακό παράγοντα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στην αντιμετώπιση ασθενών με λοιμώξεις από πολυανθεκτικά παθογόνα και περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές. ΕΑ6 ΜΥΚΗΤΑΙΜΊΑ ΑΠΌ SACCHAROMYCES CEREVISIAE ΣΕ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΎΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ: ΣΕΙΡΆ 3 ΑΣΘΕΝΏΝ ΚΑΙ ΑΝΆΛΥΣΗ ΕΝΌΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΎ ΜΕ ΣΗΠΤΙΚΉ ΘΡΟΜΒΟΦΛΕΒΊΤΙΔΑ ΚΑΙ ΜΥΚΗΤΑΙΜΊΑ Ν. Μουσσάς, Ν. Ζαμπίτης, Α. Πάγκαλη, 3 Φ. Λεοντσίνη, 3 Α. Βελεγράκη, 4 Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Παθολογική-Λοιμωξιολογική Κλινική, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών Γενικός Χειρουργός - Colorectal Cancer Specialist, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών 3 Βιοπαθολογικό Τμήμα, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών 4 Κέντρο Αναφοράς Μυκήτων, Ιατρική Σχολή Αθηνών Σκοπός: Η ανάδειξη ενός ασυνήθιστου μύκητα ως παθογόνου σε σειρά ογκολογικών ασθενών και η συζήτηση των παραγόντων κινδύνου για διηθητική λοίμωξη. Ο μύκητας S. cerevisiae είναι ένας από τους πιο καλά μελετημένους ευκαρυωτικούς μικροοργανισμούς. Χρησιμοποιείται στην αρτοποιία και παρασκευή οινοπνευματωδών ενώ πλέον χρησιμοποιείται και στα προβιοτικά σκευάσματα. Αποτελεί αποικιστικό μικροοργανισμό, ευρισκόμενος φυσικά στο δέρμα, το πεπτικό σωλήνα, την αναπνευστική οδό και το κόλπο. Υλικό και Μέθοδοι: Το πρώτο περιστατικό αφορά σε άνδρα με γενικευμένο καρκίνο στομάχου που υποβλήθηκε σε ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία ως διάσωση. Είχε υποβληθεί αρχικά σε γαστρο-οισοφαγεκτομή και αντικατάσταση του οισοφάγου με γαστρικό μόσχευμα. Το δεύτερο περιστατικό αφορά σε γυναίκα με καρκίνο παγκρέατος και είχε υποβληθεί σε παγκρεατεκτομή, γαστρεντεροαναστόμωση και χολοπεπτική αναστόμωση. Νοσηλευόταν για ηπατικά αποστήματα και είχε υποβληθεί σε παρακέντηση και παροχέτευση του μεγαλύτερου εξ αυτών. Το τρίτο περιστατικό αφορά σε γυναίκα με ορώδες θηλώδες καρκίνωμα περιτοναίου που είχε υποβληθεί σε εκτεταμένη δεξιά κολεκτομή, υστερεκτομή μετά εξαρτημάτων και χολοκυστεκτομή. Είχε 37

48 λάβει ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία. Λόγω παρατεινόμενου εμπυρέτου νοσηλεύτηκε εκ νέου όπου και διαπιστώθηκε σηπτική θρομβοφλεβίτιδα από MRSE και S. cerevisiae. Αποτελέσματα: Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο περιστατικό κατέληξαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας από πολυοργανική ανεπάρκεια ή ανθιστάμενη σηπτική καταπληξία ενώ έλαβαν είτε αγωγή με εχινοκανδίνες είτε αζόλες. Το τρίτο περιστατικό έλαβε αρχικά αγωγή με εχινοκανδίνη και ακολούθως αγωγή με αζόλη ενδοφλεβίως επί 6 σχεδόν εβδομάδες, παράλληλα με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους υποδορίως. Η ασθενής παρέμεινε απύρετη από την 4 η ημέρα νοσηλείας της ενώ επανασυραγγοποίηση των εμπλεκομένων αγγείων είχε σημειωθεί από την 0 η ημέρα αγωγής. Ολοκλήρωσε δραστική αντιμυκητιακή και αντιμικροβιακή χημειοθεραπεία κατ οίκον με ενδοφλέβια χορήγηση των παραγόντων ενώ συνεχιζόταν η υποδόρια χορήγηση ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους με αρχικό πλάνο τους 6 μήνες. Η αποκατάσταση των θρομβομένων αγγείων ήταν πλήρης. Συμπεράσματα: Ο S. cerevisiae θεωρείται πλέον αναδυόμενο παθογόνο που προκαλεί διεισδυτικές λοιμώξεις. Περιγράφεται σε ογκολογικούς ασθενείς που έχουν λάβει συστηματική χημειοθεραπεία, σε ανοσοκατεσταλμένους, σε ασθενείς που φέρουν κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες (ΚΦΚ), νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ και σε χρήση προβιοτικών σκευασμάτων. Στη δική μας σειρά ασθενών το βασικό νόσημα ήταν ενδοκοιλιακή νεοπλασία με εκτεταμένη χειρουργική εκτομή του όγκου και συστηματική ή/και ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία. Το τρίτο περιστατικό έφερε ΚΦΚ. Υπήρχε χρήση προβιοτικών στο παρελθόν μόνο. 38

49 Αναρτημένες Ανακοινώσεις 39

50 40

51 ΑΑ0 ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΕΠΙΔΗΜΙΚΉΣ ΈΞΑΡΣΗΣ ΑΠΌ ΑΕΡΙΟΓΌΝΟ ΨΕΥΔΟΜΟΝΆΔΑ (PSEUDOMONAS AERUGINOSA) ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΔΙΕΡΕΎΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΗΓΉΣ Ν.-Γ. Μουρελάτου, Ν. Λεμονάκης, Σ. Βεντούρη, Μ. Πανοπούλου, Α. Γράψα, Π. Παναγόπουλος Τμήμα Ιατρικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν.Ε. - Φορέα Αλεξανδρούπολης Εισαγωγή: Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν ένα από τα μείζονα προβλήματα στον τομέα της υγείας καθώς όχι μόνο αυξάνουν τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα αλλά και παρατείνουν τη διάρκεια νοσηλείας και εκτοξεύουν το κόστος της. Η αεριογόνος ψευδομονάδα (Pseudomonas aeruginosa), ένα Gram αρνητικό αερόβιο βακτήριο, είναι συχνό νοσοκομειακό παθογόνο που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάδειξη της σπουδαιότητας της αναγνώρισης της αιτίας και της πηγής προέλευσης των νοσοκομειακών λοιμώξεων ώστε να επιτευχθεί η έγκαιρη αντιμετώπιση τους. Υλικό και Μέθοδοι: Κατά την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου 06, σε ένα διάστημα 3 εβδομάδων, παρουσιάστηκε συρροή κρουσμάτων ασθενών με νοσοκομειακή λοίμωξη αποδιδόμενη στον ίδιο μικροβιακό κλώνο από πολυανθεκτική ψευδομονάδα (Pseudomonas aeruginosa) σε Νοσηλευτική Μονάδα του Χειρουργικού Τομέα ενός Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου. Επρόκειτο για πέντε ασθενείς που νοσηλεύονταν στην Ορθοπεδική κλινική. Τέσσερεις ασθενείς είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, ενώ ο ένας ακολουθούσε συντηρητική θεραπεία. Το πρώτο κρούσμα παρουσιάστηκε στις 6/07 και το τελευταίο στις /08. Αποτελέσματα: Για την ανεύρεση της πηγής προέλευσης της λοίμωξης πραγματοποιήθηκε περιβαλλοντολογικός έλεγχος και αιφνίδια εξέταση φορείας των χεριών του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Στέλεχος του βακτηριδίου απομονώθηκε στη βρύση του νιπτήρα της ορθοπεδικής χειρουργικής αίθουσας. Η επιδημία ελέγχθηκε μετά από θερμικό σοκ και χημικό καθαρισμό της βρύσης και με την ενίσχυση των διαδικασιών μόνωσης των ασθενών με τεκμηριωμένη λοίμωξη. Συμπεράσματα: Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν τροχοπέδη στην παροχή σωστής υγειονομικής φροντίδας. Σε μεγάλο ποσοστό οι επιδημικές νοσοκομειακές λοιμώξεις σχετίζονται με τους χειρισμούς των επαγγελματιών υγείας αλλά και με απρόβλεπτες παραμέτρους όπως το μολυσμένο ύδωρ μιας βρύσης. Κρίνεται, λοιπόν, αναγκαία η συνεχής επαγρύπνηση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού τόσο για την πρόληψη όσο και για την έγκαιρη παρέμβαση σε ανάλογα περιστατικά με στόχο την εκρίζωση των νοσοκομειακών λοιμώξεων. ΑΑ0 ΝΟΣΟΣ ΑΠΟ CMV ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ, ΥΠΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΜΕΘΟΤΡΕΞΑΤΗ ΚΑΙ TOFACITINIB Α. Σπηλιοπούλου, Ε. Παππά, Κ. Τσάκαλης, Κ. Σχίζα, Ν. Αρχοντούλης, Ι. Παυλέας, Ι. Φλώρος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Σκοπός: Παρουσίαση βαριάς επιπλοκής, ως αποτέλεσμα θεραπείας με μεθοτρεξάτη και tofacitinib. Υλικό και Μέθοδοι: Ανασκόπηση των φακέλων της νοσηλείας της ασθενούς κατά τη νοσηλεία της στο Γ.Ν.Α. Λαϊκό. 4

52 Αποτελέσματα: Γυναίκα, 79 ετών, εισήχθη σε Παθολογική Κλινική του Γ.Ν.Α. Λαϊκό λόγω παρατεινόμενου εμπυρέτου από 0ημέρου. H ασθενής έπασχε από ρευματοειδή αρθρίτιδα και ελάμβανε αγωγή με μεθοτρεξάτη και tofacitinib, τα οποία διακόπηκαν με την εμφάνιση του εμπυρέτου. Μία εβδομάδα προ της εισαγωγής είχε εξετασθεί από ιατρό, λόγω πυρετού και διάχυτου κηλιδοβλατιδώδους εξανθήματος. Διαγνώσθηκε λοίμωξη αναπνευστικού και χορηγήθηκε μοξιφλοξασίνη. Σε αξονική τομογραφία θώρακος που έγινε τέσσερεις ημέρες προ της εισαγωγής παρατηρήθηκε ανομοιογένεια πνευμονικού παρεγχύματος, ως επί διαταραχής αερώσεως του παρεγχύματος. Οι αιμοκαλλιέργειες και ο αρχικός διαγνωστικός έλεγχος, μικροβιολογικός και απεικονιστικός, ήταν αρνητικά. Λόγω επιδείνωσης της αναπνευστικής λειτουργίας και αιμοδυναμικής αστάθειας η ασθενής διασωληνώθηκε και οδηγήθηκε στη ΜΕΘ. Από τις εξετάσεις στη ΜΕΘ διαπιστώθηκαν PCR για CMV στο αίμα: Χ 0 6 iu/ml και από τις βρογχικές εκκρίσεις με FilmArray Acinetobacter baumanii. H ασθενής τέθηκε σε αγωγή με μεροπενέμη, κολιστίνη, κοτριμοξαζόλη και γκανσικλοβίρη. Στην καλλιέργεια BAL απομονώθηκαν Acinetobacter baumanii και Stenotrophomonas maltophilia, o άμεσος ανοσοφθορισμός για Pneumocystis jirovecii ήταν αρνητικός και θετική η ποιoτική PCR για CMV. Η αξονική θώρακος έδειξε επιδείνωση των πυκνώσεων στις βάσεις, ο δε καρδιολογικός έλεγχος ήταν συμβατός με καρδιομυοπάθεια Takotsubo. Σε διαδοχικές εξετάσεις με PCR για CMV στο αίμα, το ιικό φορτίο παρουσίασε σημαντική πτώση. Από την 0 η ημέρα νοσηλείας στη ΜΕΘ ήταν απύρετη και αιμοδυναμικά βελτιούμενη, παρουσίασε όμως σταδιακή θρομβοπενία. Έγινε διακοπή της κοτριμοξαζόλης και της μεροπενέμης. Τις επόμενες ημέρες σημειώθηκε παγκυττοπενία και έγινε διακοπή της γκανσικλοβίρης. Η ασθενής ενώ ήταν απύρετη, με αρνητικές καλλιέργειες αίματος και βρογχικών εκκρίσεων, παρουσίασε αιματοχεσία. Έγινε ορθοσιγμοειδοσκόπηση όπου ανευρέθη μεγάλη ελκωτική βλάβη και τέθηκε σε φοσκαρνέτη. Η βιοψία έδειξε νεκρωτική κολίτιδα. Στην χρώση με ηωσίνη/αιματοξυλίνη δόθηκε η εντύπωση CMV λοίμωξης, η διάγνωση όμως δεν επιβεβαιώθηκε στον ανοσοϊστοχημικό έλεγχο. Τελευταία τιμή PCR για CMV στο αίμα ήταν.36 Χ 0 3 iu/ml. Η ασθενής παρουσίασε νέο επεισόδιο αιματοχεσίας, εμφάνισε καταπληξία και παρά τα υποστηρικτικά μέτρα απεβίωσε. Συμπεράσματα: H ασθενής είχε πιθανή νόσο με CMV στον πνεύμονα και, ενδεχομένως, στο παχύ έντερο. Ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς υπό μεθοτρεξάτη και tofacitinib, με εμπύρετο και πνευμονικά διηθήματα, θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα για πιθανή CMV λοίμωξη. ΑΑ03 Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΛΗΨΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ - ΠΑΡΑΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΕΜΠΥΡΕΤΟ ΜΕ ΑΡΧΟΜΕΝΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΓΡΙΠΠΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ Θ. Λύτρα, Θ. Αναστασίου, Τ. Γεωργιοπούλου, Κ. Κουνούκλας, Α. Σακελλαρόπουλος, Β. Φασιάς, Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Α Παθολογική Κλινική, 40 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο, Αθήνα Σκοπός: Ο σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει τη σημασία λήψης του ταξιδιωτικού ιστορικού από τον ασθενή. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα ασθενής, ετών, εισήχθη στη Β Παθολογική κλινική τον μήνα Αύγουστο λόγω εμπυρέτου έως 39 με συνοδό κυνάγχη, αρθραλγίες, μυαλγίες, εμέτους, και 4

53 εφιδρώσεις χωρίς διάρροιες από 3ημέρου. Στα πλαίσια διερεύνησης διενεργήθηκε ακτινογραφία θώρακος, πλήρης ανοσολογικός και λοιμωξιολογικός έλεγχος, γενική και καλλιέργεια ούρων. Λόγω δυσουρικών ενοχλημάτων διενεργήθηκε υπερηχογράφημα νεφρών, ουρητήρων, κύστεως και γυναικολογική εκτίμηση με διακολπικό υπερηχογράφημα. Η διαφορική διάγνωση συμπεριέλαβε λοίμωξη ανώτερου, κατώτερου αναπνευστικού μικροβιακή ή ιογενή, λοίμωξη ανώτερου ουροποιητικού, λοίμωξη γαστρεντερικού σωλήνα, λοίμωξη από ηπατοτρόπους ιούς όπως κυτταρομεγαλοϊός, ερπητοϊός λοιμώδους μονοπυρήνωσης, ζωονόσος. Το ατομικό κληρονομικό, κοινωνικό και ταξιδιωτικό ιστορικό ήταν αρνητικό και η ασθενής δεν είχε ύποπτες έξεις και επαφές. Τέθηκε σε λεβοφλοξασίνη. Κατά την τρίτη φορά λήψης του ιστορικού, στον θάλαμο νοσηλείας, η ασθενής ανέφερε πρόσφατη επαφή με συγγενή που διαμένει στην Αυστραλία και που ταξίδεψε με παρόμοια συμπτώματα. Με βάση την πληροφορία αυτή, έγινε τεστ γρίππης που ήταν θετικό για τον ιό της γρίππης τύπου Α, στάλθηκε για επιβεβαίωση αίμα με τη μέθοδο αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης στο Ινστιτούτο Παστέρ και έγινε προσθήκη οσελταμιβίρης. Αποτελέσματα: Από τον παραπάνω έλεγχο, ανευρέθηκε υψηλή τιμή της κρεατινικής κινάσης και ταυτοποιήθηκε στο αίμα η ύπαρξη του ιού της γρίππης με τη μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης. Συμπεράσματα: Το περιστατικό αυτό, αναδεικνύει τη μεγάλη σημασία της προσεκτικής λήψης ιστορικού, όπως και των επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων σε όλα τα πεδία ιστορικού. Τα εποχιακά νοσήματα θα πρέπει να είναι στην άκρη της διαφορικής μας διάγνωσης κατά τις μη συχνές περιόδους εμφάνισης τους. ΑΑ04 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑΣ ΑΠΟ ΣΑΛΜΟΝΕΛΛΑ ΜΙΜΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΥΑΡΘΡΙΤΙΔΑ, ΡΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΟΣΗΜΑ Θ. Λύτρα, Θ. Αναστασίου, Γ. Πατσάκης, Α. Παπαρίζου, Ι. Νέμτζας, Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Α Παθολογική Κλινική, 40 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο, Αθήνα Σκοπός: Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι να αναδείξει ότι η σαλμονέλλωση μπορεί να μιμιθεί πολυαρθρίτιδα ή ρευματικό νόσημα. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα ασθενής, 83 ετών, εισήχθη στη Β Παθολογική κλινική λόγω εμπυρέτου έως 38,5 με ρίγος, εφιδρώσεις, διάρροιες από δεκαημέρου και εικόνα φλεγμονής ώμου, δεξιού ισχίου, δεξιάς ποδοκνημικής άρθρωσης. Στη νοσηλεία της, λήφθηκαν 4 αιμοκαλλιέργειες επί πυρετού, στάλθηκε πλήρης ανοσολογικός, λοιμωξιολογικός έλεγχος και έλεγχος κοπράνων, διενεργήθηκαν δοκιμασία Mantoux, Quantiferon test και αξονική τομογραφία θώρακος, άνω, κάτω κοιλίας και υπερηχογράφημα φλεβών του δεξιού σκέλους. Λόγω αρθρίτιδας, εκτιμήθηκε από ρευματολόγους με ακτινογραφία των πάσχοντων αρθρώσεων και μαγνητική τομογραφία ωμοπλάτης, παρακέντηση και καλλιέργεια αρθρικού υγρού. Ακόμα, εκτιμήθηκε από τους καρδιολόγους με υπερηχογράφημα καρδιάς. Η διαφορική διάγνωση συμπεριέλαβε λοιμώξεις όπως βρουκέλλα, ενδοκαρδίτιδα, σαλμονέλλωση, λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό, ειδικές λοιμώξεις όπως φυματίωση, αυτοφλεγμονώδη νοσήματα όπως σαρκοείδωση,, αυτοάνοσα νοσήματα όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, νοσήματα κολλαγόνου, αγγειίτιδες και νεοπλάσματα. Η ασθενής τέθηκε σε δοξυκυκλίνη, σιπροφλοξασίνη και κεφτριαξόνη για αντιμετώπιση βρουκέλλας, 43

54 ρικετσιώσεων και ενδοκαρδίτιδας. Διάγνωση εργασίας ήταν η βρουκέλλωση λόγω κατανάλωσης φρέσκων γαλακτοκομικών. Αποτελέσματα: Από τον έλεγχο ανευρέθη θετικό Quantiferon test, υψηλή καλπροτεκτίνη ορού και κοπράνων, αιμοσφαιρίνη κoπράνων, στην αξονική τομογραφία θώρακος, κοιλίας φάνηκε εικόνα κοκκιωματώδους νόσου με πολλαπλούς μικρούς αποτιτανωμένους λεμφαδένες σε θώρακα, κοιλία και στη μαγνητική τομογραφία ωμοπλάτης αντιδραστική αρθρίτιδα και συλλογή αρθρικού υγρού. Η καλλιέργεια του υγρού απέβη στείρα λόγω αντιβίωσης για σαλμονέλλα. Το υπερηχογράφημα καρδιάς ήταν αρνητικό για ενδοκαρδίτιδα. Σε καλλιέργεια αίματος απομονώθηκε Salmonella Enterica. Η ασθενής συνέχισε ίδια αγωγή με διακοπή δοξοκυκλίνης. Συμπεράσματα: Η σαλμονέλλωση μπορεί να εκδηλωθεί με εικόνα πολυαρθρίτιδας και να δυσχεραίνει τη διαφορική διάγνωση. Ο κλινικός ιατρός πρέπει να υποψιάζεται και τη λοίμωξη από σαλμονέλλα σε ασθενή με παρατεινόμενο εμπύρετο, διάρροιες, πολυρθρίτιδα. ΑΑ05 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΜΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ Ά. Αριστοδήμου, Ε. Αριστείδου, Μ. Χατζηχριστοδούλου, Μ. Μενδρής, 3 Μ. Λεμέσιος 4 Παθολογική Κλινική, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος Νοσοκομειακό Εργαστήριο, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, Κύπρος 4 Πνευμονολογική Κλινική, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος Σκοπός: Μέσω της παρούσας εργασίας πραγματοποιήθηκε καταγραφή των θετικών καλλιεργειών αίματος που λήφθηκαν από ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στην Παθολογική Κλινική του Περιφερειακού Νοσοκομείο Τροόδους κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών. Υλικό και Μέθοδοι: Έγινε τόσο αναδρομική, όσο και προοπτική καταγραφή των θετικών καλλιεργειών αίματος που λήφθηκαν από ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στην Παθολογική Κλινική Τροόδους από την //08 μέχρι και τις 3//00. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με συστηματική ανασκόπηση των διαθέσιμων αρχείων του εργαστηρίου του νοσοκομείου, καθώς και των ιατρικών φακέλων των ασθενών. Αποτελέσματα: Από το σύνολο των ληφθείσων αιμοκαλλιεργειών θετικό αποτέλεσμα έδωσαν οι 44 (3%). Οι απομονωθέντες μικροοργανισμοί κατά σειρά συχνότητας ήταν οι εξής: Escherichia coli 3%, MRSA %, Staphylococcus epidermidis 0%, πρασινίζοντες στρεπτόκοκκοι 8%, Proteus mirabilis 6%, MSSA 4%, Streptococcus pneumoniae 4%, Micrococcus luteus %, Enterococcus faecalis %, Pseudomonas aeruginosa %, Providencia rettgeri %, Streptococcus agalactiae %, Acinetobacter baumannii %, Campylobacter jejuni %, Propionobacterium spp. %, Clostridium spp. %, Bacteroides fragilis %, Staphylococcus capitis % και μη ταυτοποιήσιμα gram(-) βακτήρια %. Σημειώνεται πως στο 4% των θετικών αιμοκαλλιεργειών απομονώθηκαν περισσότεροι του ενός μικροοργανισμοί. Ως επιμόλυνση θεωρήθηκαν το 4% των θετικών αιμοκαλλιεργειών. Δηλαδή, ως επιμόλυνση αξιολογήθηκε το,8% του συνόλου των ληφθείσων αιμοκαλλιεργειών. Αναφορικά με την αρχική εστία της βακτηριαιμίας το ουροποιητικό ενοχοποιήθηκε στο 9%, τα χοληφόρα στο 7%, το αναπνευστικό στο 4%, το γαστρεντερικό στο 9%, ο κεντρικός φλεβικός καθετήρας στο 44

55 3%, το δέρμα επίσης στο 3%, ενώ 5% αφορούσαν περιπτώσεις πρωτοπαθούς βακτηριαιμίας/ περιπτώσεις που δεν βρέθηκε η πύλη εισόδου του μικροοργανισμού. Από το σύνολο των ασθενών με αληθή βακτηριαιμία κατάλληλη εμπειρική αγωγή ήδη ελάμβανε το 68% των ασθενών, ενώ στους υπόλοιπους ασθενείς η αντιμικροβιακή αγωγή χρειάστηκε να τροποποιηθεί μετά τη λήψη του αντιβιογράμματος. Τέλος, σε σχέση με την τελική έκβαση απεβίωσε το 3% των ασθενών, ιάθηκε και έλαβε εξιτήριο το 66%, ενώ τη στιγμή που γράφεται αυτή η ανακοίνωση μια ασθενής με βακτηριαιμία συνεχίζει να νοσηλεύεται. Συμπεράσματα: ) Το συχνότερα απομονωμένο βακτήριο ήταν η E. coli, κάτι που προφανώς οφείλεται στο γεγονός πως οι περισσότερες βακτηριαιμίες είχαν ως πρωτοπαθή εστία το ουροποιητικό. Αξίζει να παρατηρηθεί πως ένας μεγάλος αριθμός νοσηλευόμενων ασθενών στο Νοσοκομείο Τροόδους αφορά ηλικιωμένους, με μόνιμο ουροκαθετήρα. ) Ο ιδιαίτερα χαμηλός αριθμός βακτηριαιμιών σχετιζόμενων με κεντρικό φλεβικό καθετήρα οφείλεται στο γεγονός πως μόνο σε πολύ περιορισμένο αριθμό ασθενών τοποθετείται κεντρικός φλεβικός καθετήρας στο νοσοκομείο Τροόδους. 3) Χρειάζεται συνεχής επιτήρηση, καθώς και συστηματική και λεπτομερής καταγραφή των βακτηριαιμιών καθώς και προσπάθεια ελέγχου των προδιαθεσικών παραγόντων (π.χ. μείωση της μεγάλης χρήσης ουροκαθετήρων). ΑΑ06 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΟΥΡΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΡΟΟΔΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ Ά. Αριστοδήμου, Ε. Αριστείδου, Ρ. Αγγελοδήμου, 3 Μ. Λεμέσιος 4 Παθολογική Κλινική, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος Νοσοκομειακό Εργαστήριο, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, Κύπρος 4 Πνευμονολογική Κλινική, Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους, Κύπρος Σκοπός: Μέσω της παρούσας εργασίας πραγματοποιήθηκε διαχρονική καταγραφή των θετικών καλλιεργειών ούρων που διεκπεραιώθηκαν στο εργαστήριο του Περιφερειακού Νοσοκομείου Τροόδους κατά την τετραετία Υλικό και Μέθοδοι: Έγινε τόσο αναδρομική, όσο και προοπτική καταγραφή των θετικών καλλιεργειών ούρων που διενεργήθηκαν στο εργαστήριο του Περιφερειακού Νοσοκομείου Τροόδους από την //06 μέχρι και τις 3//09. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με συστηματική ανασκόπηση των διαθέσιμων ηλεκτρονικών αρχείων του εργαστηρίου του νοσοκομείου. Αποτελέσματα: Το 06 υπήρχαν συνολικά 4 θετικές καλλιέργειες ούρων και σε παρόμοια επίπεδα 409 το 07 και 47 το 08. Ο αριθμός αυτός για το 09 ήταν ελαφρώς μικρότερος (398). Όπως απεικονίζεται στον πρώτο πίνακα το E. coli ήταν το συχνότερα απομονωμένο βακτήριο και για τα τέσσερα έτη ακολουθούμενο από την M. morganii, τον Pr. mirabilis και την Klebsiella spp. Αξίζει να σημειωθεί πως στα πλαίσια της συνεχούς αναβάθμισης του εργαστηρίου του νοσοκομείου τα τελευταία δύο έτη έγινε εκπαίδευση του προσωπικού και προμήθεια των αναγκαίων αναλωσίμων για καλλιέργεια και των gram(+) βακτηρίων. Έτσι, για το 09, 0,4% των θετικών καλλιεργειών αφορούσαν gram(+) κόκκους, με τον Staphylococcus aureus να αποτελεί το 6,% του συνόλου. 45

56 E. coli 6,3% 58,9% 63,5% 58,7% Pr. mirabilis 8,% 8,5% 4,3% 4% Kl. pneumoniae 4,8% 4,4% 5,5% 6,7% Kl. oxytoca,9%,9% 4,7% 6% Citrobacter spp.,%,9% 3,3% 3,7% M. morganii 9,7%,7% 6,7% 8,7% P. aeruginosa 3,6% 4,%,3% % Staphylococcus spp. 3,% 7,4% Streptococcus spp. 3% Διάφορα 8,4% 7,6% 6,6% 0,8% Στον δεύτερο πίνακα παρουσιάζονται οι αντοχές του E. coli στα διάφορα αντιμικροβιακά φάρμακα ανά έτος. Σημειώνεται πως για το 09 δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για την αντοχή στην κεφαλοθίνη λόγω έλλειψης των απαραίτητων αναλωσίμων για μεγάλη χρονική περίοδο Αμπικιλλίνη 45,7% 4,5% 60,8% 54,5% Κεφαλοθίνη 4,7%,% 4,8% ;;;; Νιτροφουραντοΐνη 6,%,% 8,3% 9,% Κοτριμοξαζόλη 8,6% 30,7% 34,7% 34,9% Γενταμυκίνη,% 8,% 3,8% 7% Νορφλοξασίνη 35% 34,4% 3,7% 30% Οφλοξασίνη 3,3% 3,8% 3,3% 3,8% Σιπροφλοξασίνη 3,6% 34,4% 30,9% 3% Ιμιπενέμη/Σιλαστατίνη,6%,% 3,7% 0,5% Κεφταζιδίμη 3,% 0%,%,3% Κεφουροξίμη 0,3% 9,5% 7,9% 6,% Κεφοταξίμη 7% 6% 7,% 3% Κεφτριαξόνη 5,% 6% 6,6% % Συμπεράσματα: Ο μικρότερος αριθμός θετικών καλλιεργειών ούρων για το 09 μπορεί να είναι τυχαίο εύρημα, ενδεχομένως όμως και να σχετίζεται με την εφαρμογή στα μέσα του 09 του Γενικού Συστήματος Υγείας στην Κύπρο, οπότε κάποιοι εξωτερικοί ασθενείς πιθανόν να απευθύνθηκαν σε ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια για διεκπεραίωση των καλλιεργειών τους. Πιο ξεκάθαρη εικόνα ίσως να υπάρχει με τα αντίστοιχα δεδομένα για το 00. Στο Περιφερειακό Νοσοκομείο Τροόδους η αντοχή στη νιτροφουραντοϊνη συνεχίζει να είναι χαμηλή και έτσι αποτελεί την καλύτερη θεραπευτική επιλογή, που μπορεί να χορηγείται με ασφάλεια για την εμπειρική θεραπεία της κυστίτιδας. Η αντοχή σε άλλα αντιμικροβιακά φάρμακα όπως οι κινολόνες και η κοτριμοξαζόλη είναι πολύ πάνω από το όριο του 0%. Κάτω από το 0% και με συνεχή πτωτική τάση είναι και η αντοχή στην κεφουροξίμη. Οι κεφαλοσπορίνες τρίτης γενιάς και οι αμινογλυκοσίδες είναι σχετικά ασφαλείς επιλογές για παρεντερική αγωγή σε λοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού μέχρι να είναι διαθέσιμο το αντιβιόγραμμα. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό 46

57 είναι το γεγονός πως το 09 απομονώθηκε μόνο ένα στέλεχος E. coli με αντοχή στην ιμιπενέμη/ σιλαστατίνη. Λόγω του μικρού μεγέθους του Νοσοκομείου Τροόδους και του σχετικά κλειστού πληθυσμού που καλύπτει στην οροσειρά του Τροόδους στην Κύπρο, ενδεχομένως να είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μελλοντικά ο αυστηρός περιορισμός της χρήσης των κινολονών και της κοτριμοξαζόλης για να διαπιστωθεί τι επίδραση θα είχε αυτό στη μικροβιακή αντοχή (μείωση της αντοχής στις κινολόνες και στην κοτριμοξαζόλη; αύξηση της αντοχής σε άλλα αντιμικροβιακά). ΑΑ07 ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΗ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΑΠΟ STREPTOCOCCUS PNEUMONIA ΚΑΙ HAEMOPHILUS INFLUENZAE ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΟΞΕΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣΤΟΕΙΔΙΤΙΔΑΣ Κ. Μαυρομουστάκου, Ά. Κούση Μακίνα, Μ. Φωλιάδη, Ε. Κατσέλη, Φ. Γρηγοροπούλου, Π. Γιαννοπούλου, 3 Ζ. Αλεξίου Β Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Ε. «Θριάσιο», Αθήνα Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν.Ε. «Θριάσιο», Αθήνα 3 Μικροβιολογική Κλινική Γ.Ν.Ε. «Θριάσιο», Αθήνα Εισαγωγή: Ως μηνιγγίτιδα ορίζεται η φλεγμονή λεπτομηνίγγων και υπαραχνοειδούς χώρου προκαλούμενη από λοιμώδη ή μη λοιμώδη αίτια. Ένα από τα συχνότερα λοιμώδη αίτια είναι τα βακτήρια από τα οποία στους ενήλικες το συχνότερο είναι ο στρεπτόκοκκος της πνευμονίας, ενώ ο αιμόφιλος της ινφλουέντζας θεωρείται πολύ σπάνιο αίτιο. Μερικοί από τους προδιαθεσικούς παράγοντες είναι η οξεία μέση ωτίτιδα και η μαστοειδίτιδα οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μηνιγγίτιδα κατά συνέχεια ιστού γεγονός εξαιρετικά σπάνιο σε μη ανοσοκατεσταλμένο ενήλικα. Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού ασθενή με βακτηριακή μηνιγγίτιδα από πνευμονιόκοκκο και αιμόφιλο της ινφλουέντζας σε έδαφος οξείας μέσης ωτίτιδας και μαστοειδίτιδας. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 56 ετών με ιστορικό ολικής υστερεκτομής (καλοήθους αιτιολογίας) και χολοκυστεκτομής προσεκομίσθη στο ΤΕΠ λόγω αναφερόμενης σύγχυσης, επεισόδιο εμπυρέτου έως 38,8 C και ενός επεισοδίου εμέτου προ ωρών. Αναφέρει ωταλγία και εμβοές δεξιού ωτός από εβδομάδος. Η ασθενής ήταν αιμοδυναμικά σταθερή και από την αδρή νευρολογική εξέταση ευρέθη συγχυτικοδιεγερτική με ανοιχτά μάτια και κόρες ισομεγέθεις αντιδρώσες, τετρακινητική, με αδυναμία λεκτικής απάντησης, αυχενική δυσκαμψία, σημεία kerning, Brudzinski παρόντα και GCS /5. Έγινε ΩΡΛ εκτίμηση όπου ανευρέθη εικόνα οξείας μέσης ωτίτιδας δεξιά. Από εργαστηριακό έλεγχο αίματος: WBC 8, K/μL, Neut 93,6%, Lymph 3,6%, Glu 4 mg/dl, C.R.P 35,90 mg/l. Πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία εγκεφάλου: μερική κατάληψη στις δεξιές μαστοειδείς κυψέλες. Ακολούθως διενεργήθη οσφυωνοτιαία παρακέντηση: κύτταρα 3,440 κ.κ.χ (πολυμορφοπύρηνα 98%), λεύκωμα >700 mg/dl, γλυκόζη <0 mg/dl, Ldh 63 mg/dl με χρώση Gram αρνητική. Η ασθενής ετέθη σε ενδοφλέβια ενυδάτωση, ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή με Κεφτριαξόνη, Βανκομυκίνη, αμπικιλλίνη/σουλμπακτάμη, ριφαμπικίνη και δεξαμεθαζόνη. Στάλθηκε δείγμα αίματος και ΕΝΥ για PCR όπου ευρέθη ΕΝΥ θετικό για αιμόφιλο της ινφλουέντζας και στρεπτόκοκκο της πνευμονίας. Έγινε δεύτερη αξονική εγκεφάλου με σκιαγραφικό η οποία συστήθηκε από ΩΡΛ λόγω εύρεσης μαστοειδίτιδας απ την πρώτη αξονική χωρίς νέα ευρήματα. Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια νοσηλείας παρέμεινε αιμοδυναμικά σταθερή με μεγάλη βελτίωση κλινικής εικόνας από τη δεύτερη ημέρα νοσηλείας (GCS 5/5) και από την έκτη ημέρα 47

58 νοσηλείας παρέμεινε απύρετη. Η ασθενής παρέμεινε στο νοσοκομείο για 5 ημέρες όπου ολοκλήρωσε το απαραίτητο διάστημα λήψης της ενδοφλέβιας αντιβιοτικής αγωγής της και εξήλθε με οδηγίες. Συμπεράσματα: Η έγκαιρη θεραπεία της οξείας μέσης ωτίτιδας με την κατάλληλη αγωγή είναι επιβεβλημένη καθώς οι σοβαρές επιπλοκές, αν και είναι σπάνιες στους ενήλικες, μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή του ασθενούς. ΑΑ08 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ PICC ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ Χ. Πλατανάκη, Μ. Λαγκαδινού, Κ. Τσιότσιος, Δ. Σπυροπούλου, 3 Δ. Βελισσάρης, Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, Π.Γ.Ν. Πατρών 3 Τμήμα Ακτινοθεραπείας, Π.Γ.Ν. Πατρών Σκοπός: Η χρήση του περιφερειακά εισαγόμενου κεντρικού φλεβικού καθετήρα (PICC) γίνεται συχνότερη στην κλινική πράξη. Οι γραμμές PICC χρησιμοποιούνται συχνά σε ογκολογικούς ασθενείς για χορήγηση χημειοθεραπείας, ενδοφλέβιων φαρμάκων, υγρών και παρεντερικής διατροφής. Παρά τα οφέλη τους, η ασφάλεια των PICCs έχει αμφισβητηθεί λόγω του σημαντικού αριθμού επιπλοκών που τα συνοδεύουν όπως η θρομβοφλεβίτιδα, θρόμβωση και σχετιζόμενη με τον καθετήρα λοίμωξη. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση της ασφάλειας του PICC όπως αυτή αξιολογείται από την ανάπτυξη βακτηριαιμίας σε ασθενείς με υψηλού βαθμού ανοσοκαταστολή όπως οι ασθενείς με κακοήθεια. Υλικό και Μέθοδοι: Προοπτική μελέτη που διεξήχθη από τον Ιούλιο 07 μέχρι τον Δεκέμβριο 07 στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών. Συμπεριελήφθησαν 30 ασθενείς με κακοήθειες που έφεραν PICC και είχαν θετικές καλλιέργειες αίματος. Αποτελέσματα: Δεκαέξι (53,3%) ασθενείς ήταν γυναίκες και 4 (46,7%) άνδρες. Η μέση ηλικία ασθενούς ήταν 57,73±6,9 έτη. Η μέση χρονική διάρκεια που έφεραν τον καθετήρα ήταν 75,03±46,7 ημέρες. Όσον αφορά τους δείκτες φλεγμονής, ο μέσος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων (WBC) ήταν 558,57±45,83, ο μέσος αριθμός ουδετερόφιλων ήταν 754,73±077,36 και η CRP ήταν 6,80±8,5. Σε όλους τους ασθενείς μετρήσαμε τη βαθμολογία MPC: 4,0±,3 (εργαλείο εκτίμησης του κινδύνου προσβολής του PICC σε ασθενείς με βακτηριαιμία). Τα παθογόνα που απομονώθηκαν από τις καλλιέργειες αίματος ήταν: Staphylococcus epidermidis 50%, Staphylococcus hominis 6,7%, Staphylococcus haemolyticus 6,7%, Staphylococcus aureus 3,3%, Corynobacterium 3,3%, Klebsiella pn. 0%, Acinetobacter baumanni 0% και Ps. Aeruginosa 0%. Από το σύνολο των ασθενών με θετικές αιμοκαλλιέργειες μόνο τέσσερις είχαν θετική καλλιέργεια από το άκρο του PICC. Οι ασθενείς με θετικές αιμοκαλλιέργειες και θετικές κ/ες άκρου PΙCC, είχαν υψηλότερες τιμές (μη στατιστικά σημαντικές) λευκών αιμοσφαιρίων, ουδετερόφιλων και CRP συγκριτικά με αυτούς που είχαν αρνητική καλλιέργεια άκρου. Ο συνολικός φέρων χρόνος του PICC ήταν μεγαλύτερος στην ομάδα των ασθενών με θετικές αιμοκαλλιέργειες και καλλιέργειες άκρου (75,36±48,9 vs 7,750±6,3). Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπάρχουν διαφορές στη βαθμολογία MPC μεταξύ των ασθενών. 48

59 Συμπεράσματα: Οι μικροβιαιμίες αποτελούν σοβαρές επιπλοκές της χρήσης PICC, σχετιζόμενες με υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας. Στη μελέτη μας βρέθηκε ότι οι θετικές καλλιέργειες άκρου PICC, εμφανίστηκαν σε 4 από τους 30 ασθενείς με θετική αιμοκαλλιέργεια (3,3%) αναδεικνύοντας τη σχετικά ασφαλή χρήση τους σε ασθενείς με κακοήθεια. ΑΑ09 Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΙΣΧΙΟΥ Γ. Λιάπης, Μ. Λαγκαδινού,,3 Δ. Βελισσάρης,,4 Π. Κοροβέσης, Μ. Μαραγκός, 3,4 Η. Παναγιωτόπουλος 5 Ορθοπαιδική Κλινική, Γ.Ν. Πατρών Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, Π.Γ.Ν. Πατρών 3 Τμήμα Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν. Πατρών 4 Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών 5 Ορθοπαιδική Κλινική-Κέντρο Αποκατάστασης, Π.Γ.Ν. Πατρών Σκοπός: Το κάταγμα του ισχίου στη συντριπτική του πλειοψηφία συμβαίνει σε ηλικιωμένους ασθενείς και αποτελεί καταστροφικό τραυματισμό που επηρεάζει τη λειτουργικότητα, φυσική και πνευματική κατάσταση του ατόμου που θα το υποστεί. Σημαντικές είναι οι επιπλοκές που σχετίζονται με λοίμωξη, με αυτές του αναπνευστικού να υπερέχουν αισθητά. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η επιδημιολογική μελέτη της επίπτωσης των λοιμώξεων σε ηλικιωμένους (>65 ετών) ασθενείς με κατάγματα του ισχίου. Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη βασισμένη στο αρχείο ασθενών της Ορθοπαιδικής κλινικής του Π.Γ.Ν. Πατρών. Επελέγησαν οι ασθενείς που είχαν εισαχθεί με υποκεφαλικό κάταγμα του αυχένα, διατροχαντήριο και υποτροχαντήριο κάταγμα του μηριαίου οστού, την περίοδο Ιούλιος 06-Ιούνιος 07. Κριτήρια εισόδου ήταν: ασθενείς >65 ετών με μη υψηλής βίας μηχανισμό κάκωσης (π.χ. τροχαία), ώστε να μην υπάρχουν σοβαρές συνοδές κακώσεις. Επίσης οι ασθενείς να ήταν εκτός λοίμωξης στην εισαγωγή. Αποτελέσματα: Το σύνολο των ασθενών που εισήχθησαν στην Ορθοπαιδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών στο διάστημα μελέτης με κάταγμα του ισχίου ήταν ασθενείς αποκλείσθηκαν γιατί είχαν ηλικία <65, ενώ οι εξ αυτών είχαν και σοβαρές συνοδές κακώσεις από μηχανισμό υψηλής βίας. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 84,±8,94 έτη (μικρότερη ηλικία τα 65 έτη και μεγαλύτερη ηλικία τα 09 έτη). Στη συντριπτική πλειοψηφία οι ασθενείς ήταν γυναίκες (73,7% έναντι 6,3% των ανδρών). Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 6 ημέρες. 3 ασθενείς (3,3%) εμφάνισαν λοίμωξη. Η διάγνωση της λοίμωξης ετέθη από την κλινική εικόνα (βήχας, δύσπνοια, δυσουρικά ενοχλήματα), την εμφάνιση εμπύρετου και τα κλινικοεργαστηριακά ευρήματα (ερυθρότητα δέρματος, θερμότητα δέρματος, ακροαστικά ευρήματα από τους πνεύμονες, παθολογική ακτινογραφία θώρακος, αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων, αύξηση CRP, κ.ά.). Η συχνότητα εμφάνισης των λοιμώξεων είχε ως εξής: λοιμώξεις αναπνευστικού (60%), λοιμώξεις ουροποιητικού (0%), λοιμώξεις μαλακών μορίων (9,8%) και άλλες, όπως λοιμώξεις κατακλίσεων, χειρουργικού τραύματος και φλεβοκαθετήρων (0,%). Στην πλειοψηφία τους οι λοιμώξεις, ανεξάρτητα από την εστία, εμφανίσθηκαν εντός του πρώτου μήνα από το κάταγμα (67,8%). 49

60 Συμπεράσματα: Η λοίμωξη είναι μια πολύ συχνή επιπλοκή μετά από κάταγμα ισχίου, με συχνότερη τη λοίμωξη του αναπνευστικού. Απαιτείται η εφαρμογή μέτρων πρόληψης έτσι ώστε να περιορίζεται η νοσηρότητα, η θνητότητα και το κόστος νοσηλείας αυτών των ασθενών που απορρέει από την εμφάνιση λοίμωξης. ΑΑ0 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΟΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ Π.Γ.Ν. ΠΑΤΡΩΝ Κ. Αθανασοπούλου, Μ. Λαγκαδινού,,3 Σ. Φούζας, 4 Δ. Γκέντζη, 4 Μ. Μαραγκός, 3 Δ. Βελισσάρης Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων, Π.Γ.Ν. Πατρών Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, Π.Γ.Ν. Πατρών 3 Τμήμα Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν. Πατρών 4 Παιδιατρική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών Σκοπός: Οι επαγγελματίες υγείας (HCWs) αποτελούν ευπαθή ομάδα του γενικού πληθυσμού, περιλαμβάνεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού και αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο βαθμό εξοικείωσης με τα εμβόλια. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση των απόψεων των εργαζομένων σε δημόσια νοσοκομεία της χώρας σχετικά με τον εμβολιασμό. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη συμμετείχαν 384 εργαζόμενοι (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και μη) του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, στους οποίους δόθηκε ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού τύπου, σχετικά με τα εμβόλια των ενηλίκων. Αποτελέσματα: Το 67,47% ήταν γυναίκες και 3,53% άνδρες. Το 65,09% ήταν ηλικίας ετών. Αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων αλλά και την ασφάλεια τους, οι συμμετέχοντες εκφράζουν έναν σχετικά μεγάλο βαθμό αποδοχής (57,7% και 39,% πιστεύει ότι τα εμβόλια είναι πολύ αποτελεσματικά και σχετικά αποτελεσματικά αντίστοιχα, 40,4% και 58% πιστεύει ότι είναι πολύ ασφαλή και σχετικά ασφαλή αντίστοιχα). Οι ιατροί του δείγματος έχουν την παραπάνω άποψη σε μεγαλύτερο βαθμό, ενώ συμφωνούν σε μεγαλύτερο βαθμό με τα εμβόλια που προτείνει το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού. Το 9,3% του δείγματος πιστεύει ότι τα άτομα που ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου ακόμα και αν δεν έχουν νοσήσει, θα πρέπει να εμβολιάζονται. Το 64% των συμμετεχόντων έχει πραγματοποιήσει όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια. Από αυτούς το 33,5% ήταν νοσηλευτές, το 9,4% ήταν ιατροί, το 7,9% ήταν διοικητικοί και το 4,9% ήταν τραυματιοφορείς. Οι κύριες πηγές ενημέρωσης είναι έντυπο υλικό (43,%), διαδίκτυο (9,%), από τρίτους (8,3%) και άλλες πηγές (9,5%). Οι πιο συχνοί λόγοι μη εμβολιασμού ήταν: επικίνδυνο για την υγεία (33,3%), ανώφελο (4%), η άποψη πως ο εμβολιασμός εξυπηρετεί οικονομικά τις φαρμακευτικές εταιρείες (0,7%). Οι γυναίκες του δείγματος θεωρούν πως ο εμβολιασμός μπορεί να αποβεί επικίνδυνος για την υγεία και για το λόγο αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται (5,37%), ενώ οι άνδρες θεωρούν πως ο εμβολιασμός είναι κυρίως ανώφελος (6,9%). Το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων είναι ενήμερο για τα εμβόλια της ηπατίτιδας Β, του πνευμονιόκοκκου, της γρίπης και του έρπητα ζωστήρα σε ποσοστό 69,7%, 86,9%, 97,4% και 5,47%, αντίστοιχα με κύρια πηγή ενημέρωσης τον παθολόγο (57,4%). Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (89,%), πιστεύει πως η δωρεάν χορήγηση εμβολίων στα νοσοκομεία θα αυξήσει την εμβολιαστική κάλυψη. 50

61 Συμπεράσματα: Τα ποσοστά εμβολιασμού ανάμεσα στους επαγγελματίες υγείας είναι σχετικά ικανοποιητικά (64%). Η μελέτη υποδεικνύει την ανάγκη για περαιτέρω ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας για τα εμβόλια των ενηλίκων που προβλέπονται από το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού. ΑΑ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥΡΙΑ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ Γ. Ματθιοπούλου, Μ. Ζερβού, Γ. Γουλιέλμος,,3 Ά. Μαθιουδάκη, 3 Ι. Παπαδάκης, 3 Β. Δαράκη, 4 Α. Παππάς, 5 Σ. Σουρής, Δ. Κοφτερίδης 3 Α Παθολογική Κλινική, Βενιζέλειο Γ.Ν. Ηρακλείου Εργαστήριο Μοριακής Παθολογίας και Γενετικής Ανθρώπου, Ιατρική Σχολή Κρήτης 3 Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 4 Ενδοκρινολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 5 Διαβητολογικό Κέντρο, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γ.Ν. Ηρακλείου Σκοπός: H ασυμπτωματική βακτηριουρία αποτελεί συχνό πρόβλημα στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου (ΣΔ) και έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο πυελονεφρίτιδας. Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση των κλινικών και γενετικών παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την εμφάνιση ασυμπτωματικής βακτηριουρίας σε άνδρες με ΣΔ. Υλικά και Μέθοδοι: Από 69 άνδρες με ΣΔ, που δεν εμφάνιζαν σημεία και συμπτώματα ουρολοίμωξης συλλέχθηκαν 69 δείγματα ούρων από το μέσον της ούρησης μετά από ενημέρωση και έγγραφη συγκατάθεση. Επιπλέον απομονώθηκε γενωμικό DNA από 5 άνδρες με ΣΔ και ασυμπτωματική βακτηριουρία και από 6 διαβητικούς ασθενείς με στείρα καλλιέργεια ούρων, προκειμένου να μελετηθεί ο γενετικός πολυμορφισμός rs (Asp99Gly) του γονιδίου TLR4 με τη μέθοδο PCR-RFLPs. Αποτελέσματα: Ασυμπτωματική βακτηριουρία εμφάνισαν 6 (9.5%) από τους 69 άνδρες με ΣΔ. Οι συχνότεροι μικροοργανισμοί που απομονώθηκαν ήταν Escherichia coli 5 (3,3%), Enterococcus faecalis 4 (5%), Streptococcus agalactiae (,5%). Τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (p<0,00), ο αριθμός των ουρολοιμώξεων το προηγούμενο έτος (p<0,00), ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) (p=0,0), η χρήση αντιμικροβιακών το τελευταίο τρίμηνο (p=0,037), η αιματουρία (p=0,005), η αλβουμινουρία (p=0,0), η ύπαρξη νιτρωδών (p=0,004), η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης (p<0,00) και λευκών αιμοσφαιρίων στα ούρα (p<0,00) συσχετίστηκαν με την εμφάνιση της ασυμπτωματικής βακτηριουρίας στους άνδρες με ΣΔ. Από την πολυπαραγοντική ανάλυση προέκυψε ότι η παρουσία ουρολοιμώξεων το προηγούμενο έτος, ο υψηλός ΔΜΣ και η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης στα ούρα, αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ασυμπτωματικής βακτηριουρίας σε άνδρες με ΣΔ. Δεν παρατηρήθηκε γενετική συσχέτιση μεταξύ ασυμπτωματικής βακτηριουρίας και του γενετικού πολυμορφισμού rs του TLR4 ούτε σε επίπεδο γονοτύπων ούτε σε επίπεδο αλληλόμορφων. Συμπεράσματα: Η επίπτωση της ασυμπτωματικής βακτηριουρίας σε άνδρες με ΣΔ ήταν 9,5%. Παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή της ήταν η παρουσία ουρολοιμώξεων το προηγούμενο έτος, ο υψηλός ΔΜΣ, τα υψηλά επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης στα ούρα. 5

62 ΑΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΑΛΓΟΣ, ΗΠΑΤΟΣΠΛΗΝΟΜΕΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΚΥΤΤΑΡΟΠΕΝΙΑ Ε. Βεϊσάκη, Χ. Σιαφαρίκας, Α. Τσακανίκας, Α. Μπιτσάνη, Φ. Ντζιώρα, Μ. Αρβανίτης Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Σκοπός: Η διαφορική διάγνωση κοιλιακού άλγους με συνοδό ηπατοσπληνομεγαλία είναι ευρεία. Τονίζεται η σημασία σωστής λήψης ιατρικού ιστορικού και η διενέργεια κατευθυνόμενων και στοχευμένων εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων για την έγκαιρη διάγνωση, θεραπεία και καλή έκβαση του ασθενούς. Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 77 ετών, ελληνικής καταγωγής, με ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης, παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής, στένωσης και ανεπάρκειας αορτικής βαλβίδας, έλκους και αγγειοδυσπλασίας δωδεκαδακτύλου, παρουσιάστηκε με αδυναμία και καταβολή για διερεύνηση αναιμίας. Τα συμπτώματα άρχονται από μηνός με κοιλιακό άλγος αριστερής πλάγιας κοιλιακής χώρας ενώ αναφέρεται απώλεια βάρους 6 κιλών σε διάστημα μηνών. Ο ασθενής αναφέρει επαφή με οικόσιτα ζώα (σκύλο). Κατά την κλινική εξέταση βρέθηκε ηπατική και σπληνική διόγκωση χωρίς συνοδό λεμφαδενοπάθεια. Εκ του εργαστηριακού ελέγχου ανευρέθη πανκυτταροπενία με ουδετεροπενία και ελαφρά αύξηση ηπατικών και χολοστατικών ενζύμων. Η ηλεκτροφόρηση λευκωμάτων ανέδειξε διάχυτη υπεργαμμασφαιριναιμία. Αποτελέσματα: Διενεργήθηκε αναρρόφηση μυελού των οστών και οστεομυελική βιοψία. Η εξέταση υλικού βιοψίας μυελού με χρώση Giemsa ανέδειξε παρουσία αμαστιγωτής μορφής του παρασίτου Leishmania spp. Το δείγμα από την αναρρόφηση μυελού των οστών εστάλη για μοριακό έλεγχο με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράασης (rt-pcr) για είδη Leishmania, το οποίο ήταν θετικό. Τα αντιλεϊσμανιακά αντισώματα (αντι-κ39) ανευρέθησαν θετικά /3.00. Ο ασθενής τέθηκε σε 5ήμερο θεραπευτικό σχήμα με λιποσωμιακή αμφοτερικίνη Β σε δόση 3 mg/kg, με επανάληψη της δόσης την 4 η και η ημέρα, σύμφωνο με το θεραπευτικό πρωτόκολλο για ανοσοεπαρκείς ασθενείς. Ενημερώθηκε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας με Δελτίο Δήλωσης Υποχρεωτικώς Δηλούμενων Λοιμωδών Νοσημάτων. Ο σκύλος του ασθενούς εξετάσθηκε άμεσα από κτηνίατρο. Ο ασθενής εξήλθε κλινικά και εργαστηριακά βελτιωμένος για συνέχιση της παρακολούθησής του στο ιατρείο Λοιμώξεων της Κλινικής. Συμπεράσματα: Η λεϊσμανίαση προκαλείται από πρωτόζωα του γένους Leishmania, ενδοκυττάρια παράσιτα του δικτυοενδοθηλιακού συστήματος τα οποία μεταδίδονται με το δήγμα της θηλυκής σκνίπας (φλεβοτόμος). Αποτελεί ανθρωποζωονόσο. Κύριος ξενιστής είναι ο σκύλος, ενώ ο άνθρωπος μολύνεται περιστασιακά. Η κλινική εικόνα εξαρτάται από το ενδημικό είδος του παρασίτου και είναι είτε συστηματική (σπλαγχνική λεϊσμανίαση) είτε δερματική. Σε προχωρημένη νόσο είναι συχνές οι δευτεροπαθείς λοιμώξεις λόγω ανοσοκαταστολής. Σε αυτές περιλαμβάνονται φυματίωση, πνευμονία, βαριά αμοιβαδική και βακτηριακή δυσεντερία, γαστρεντερίτιδα, ανεμευλογιά και έρπητας ζωστήρας. Συχνές επίσης είναι οι δερματικές λοιμώξεις, οι δοθήινες, η κυτταρίτιδα και η ψώρα. Μη έγκαιρη χορήγηση κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής μπορεί να έχει δυσμενή επίπτωση στην τελική έκβαση του ασθενούς. Τονίζεται η σημασία της υψηλής κλινικής υποψίας με βάση και το επιδημιολογικό ιστορικό, ώστε, αν και ασυνήθης, η λεϊσμανίαση να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση. 5

63 ΑΑ3 ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥΡΙΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ Γ. Ματθιοπούλου, Μ. Ζερβού, Γ. Γουλιέλμος,,3 Ά. Μαθιουδάκη, 3 Ι. Παπαδάκης, 3 Β. Δαράκη, 4 Χ. Σταθοπούλου, 5 Ά. Παππάς, 6 Σ. Σουρής, Δ. Κοφτερίδης 3 Α Παθολογική Κλινική, Βενιζέλειο Γ.Ν. Ηρακλείου Εργαστήριο Μοριακής Παθολογίας και Γενετικής Ανθρώπου, Ιατρική Σχολή Κρήτης 3 Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 4 Ενδοκρινολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 5 Εργαστήριο Ρευματολογίας, Ιατρική Σχολή Κρήτης 6 Διαβητολογικό Κέντρο, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γ.Ν. Ηρακλείου Σκοπός: H ασυμπτωματική βακτηριουρία αποτελεί συχνό πρόβλημα στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου (ΣΔ) και έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο πυελονεφρίτιδας. Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η μελέτη επιδημιολογικών παραμέτρων και ο προσδιορισμός 53

64 κλινικών και γενετικών παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την εμφάνιση ασυμπτωματικής βακτηριουρίας σε γυναίκες με ΣΔ. Υλικά και Μέθοδοι: Από 67 γυναίκες με ΣΔ, που δεν εμφάνιζαν σημεία και συμπτώματα ουρολοίμωξης συλλέχθηκαν 534 δείγματα ούρων από το μέσον της ούρησης μετά από ενημέρωση και έγγραφη συγκατάθεση (από κάθε ασθενή ελήφθησαν δύο δείγματα ούρων με μεσοδιάστημα τουλάχιστον μιας εβδομάδας). Επιπλέον απομονώθηκε γενωμικό DNA από 59 γυναίκες με ΣΔ και ασυμπτωματική βακτηριουρία και 54 με ΣΔ και στείρα καλλιέργεια ούρων, προκειμένου να μελετηθεί ο γενετικός πολυμορφισμός rs (Asp99Gly) του γονιδίου TLR4 με τη μέθοδο PCR-RFLPs. Αποτελέσματα: Ασυμπτωματική βακτηριουρία εμφάνισαν 7 (7%) από τις 67 γυναίκες με ΣΔ. Οι συχνότεροι μικροοργανισμοί που απομονώθηκαν ήταν Escherichia coli 50 (69,4%), Streptococcus agalactiae 7 (9,7%) και Klebsiella pneumoniae 3 (6,9%). Η μεγάλη ηλικία (p<0,00), τα έτη νόσησης από σακχαρώδη διαβήτη (p<0,00), τα υψηλά επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (p<0,00), ο αριθμός των ουρολοιμώξεων το προηγούμενο έτος (p<0,00), η προηγούμενη χρήση αντιμικροβιακών (p=0,0), η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης στα ούρα (p<0,00), η αλβουμινουρία (p<0,00), η παρουσία λευκών αιμοσφαιρίων στα ούρα (p<0,00), τα νιτρώδη στα ούρα (p<0,00), ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) (p<0,00), η υψηλή αρτηριακή πίεση (p=0.00) και τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης Β (p=0,00), συσχετίστηκαν με την εμφάνιση ασυμπτωματικής βακτηριουρίας σε γυναίκες με ΣΔ. Από την πολυπαραγοντική ανάλυση προέκυψε ότι τα υψηλά επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, ο αριθμός των ουρολοιμώξεων το προηγούμενο έτος, τα έτη νόσησης από σακχαρώδη διαβήτη, ο υψηλός ΔΜΣ, η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης στα ούρα και τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης Β, αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ασυμπτωματικής βακτηριουρίας. Δεν παρατηρήθηκε γενετική συσχέτιση μεταξύ ασυμπτωματικής βακτηριουρίας και του γενετικού πολυμορφισμού rs του TLR4 ούτε σε επίπεδο γονοτύπων ούτε σε επίπεδο αλληλόμορφων. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι η επίπτωση της ασυμπτωματικής βακτηριουρίας στις γυναίκες με ΣΔ ήταν 7%. Παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή της ήταν τα υψηλά επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, οι πολλές ουρολοιμώξεις το προηγούμενο έτος, ο αριθμός των ετών στο ΣΔ, ο υψηλός ΔΜΣ, η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης στα ούρα και τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης Β. 54

65 ΑΑ4 ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΩΔΟΥΣ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ CORYNEBACTERIUM Κ. Θωμάς, Σ. Γρηγοροπούλου, Α. Ντούρου, Λ. Καλογεροπούλου, Ν. Μιχαλόπουλος, 3 Ι. Παναγιωτίδης, 4 Α. Αντωνιάδου, Δ. Καββαθά Δ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» 3 Δ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» 4 Β Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν» Σκοπός: Η κοκκιωματώδης μαστίτιδα, μία χρόνια καλοήθης φλεγμονώδης βλάβη του μαστού μη πλήρως καθορισμένης αιτιολογίας, είναι μια σπάνια οντότητα που παρατηρείται σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η διαφοροδιάγνωση είναι ευρεία και, δεδομένου ότι μπορεί να εμφανιστεί με τη μορφή της μάζας, περιλαμβάνει αίτια όπως η φυματίωση, μυκητιασικές λοιμώξεις, σαρκοείδωση, κακοήθειες ή αγγειίτιδες. Η λοίμωξη από Corynebacterium spp, η απομόνωση του οποίου τις περισσότερες φορές δεν αξιολογείται ως αληθές παθογόνο, αναγνωρίζεται πλέον ως αίτιο κοκκιωματώδους μαστίτιδας. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 4 ετών με ελεύθερο ατομικό ιστορικό, εμφάνισε επώδυνη παραθηλαία σκληρία με συνοδό έκκριμα από τη θηλή του δεξιού μαστού για την οποία έλαβε 0ημερο σχήμα αγωγής με αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό με μικρή βελτίωση των συμπτωμάτων. Ένα μήνα μετά, εκτιμήθηκε σε ιατρείο Μαστού και υποβλήθηκε σε U/S μαστού, όπου αναδείχτηκαν υποηχογενή μορφώματα. Οι καλλιέργειες εκκρίματος θηλής και πύου από την παρακέντηση των βλαβών απέβησαν αρνητικες, ενώ η FNA ήταν αρνητική για κακοήθεια. Λόγω εμμένουσας συμπτωματολογίας, ακολούθησε διερεύνηση με MRI μαστών, όπου διαπιστώθηκαν πολλαπλές κοιλοτικές βλάβες με δακτυλιοειδή σκιαγραφική ενίσχυση και παχυσμένο τοίχωμα. Παραπέμφθηκε στο Εξωτερικό Ιατρείο Λοιμώξεων για περαιτέρω αντιμετώπιση. Αποτελέσματα: Η ασθενής υποβλήθηκε εκ νέου σε παρακέντηση των κοιλοτικών βλαβών και από την καλλιέργεια πύου αναπτύχθηκε Corynebacterium spp σε δύο διαφορετικά δείγματα. Προς αποκλεισμό άλλης συνυπάρχουσας παθολογίας, λήφθηκε FNB από τις βλάβες υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε εικόνα κοκκιωματώδους εστιακά νεκρωτικής μαστίτιδας, ενώ η PCR ιστού ήταν αρνητική για Mycobacterium tuberculosis. Η ασθενής τέθηκε σε αντιμικροβιακή αγωγή με μινοκυκλίνη και κοτριμοξαζόλη βάσει αντιβιογράμματος με σημαντική βελτίωση και τακτική υπερηχογραφική παρακολούθηση για τον προσδιορισμό της διάρκειας της θεραπείας. Συμπεράσματα: Αν και ο ρόλος του Corynebacterium σε λοιμώξεις μαλακών μορίων συνήθως αμφισβητείται λόγω της παρουσίας του στη χλωρίδα του δέρματος, η συσχέτισή του με την κοκκιωματώδη μαστίτιδα είναι πλέον καλά τεκμηριωμένη και η απομόνωσή του σε καλλιέργειες από εν τω βάθει δείγματα πρέπει να αξιολογείται. Η ιστολογική εξέταση είναι συχνά απαραίτητη τόσο προς επιβεβαίωση της διάγνωσης, όσο και προς αποκλεισμό άλλων παθήσεων. 55

66 ΑΑ5 Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΎΣ ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΉ ΧΡΉΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΏΝ Α. Μασγάλα, Ε. Ευαγγελίδου, Ι. Ιωαννίδης Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων» Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων» Σκοπός: Να καταδειχθεί η σημασία του τρόπου αλλά και του χρόνου που απαιτείται για την εκπαίδευση που αφορά την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών στα τμήματα τριτοβάθμιου νοσοκομείου. Υλικό και Μέθοδοι: Από τον Ιανουάριο του 09 έως και τον Μάιο του ίδιου έτους, έγιναν εκπαιδευτικά μαθήματα που αφορούσαν την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών στα ακόλουθα τμήματα του νοσοκομείου: Τις δύο Παθολογικές κλινικές, Αγγειοχειρουργική κλινική, Χειρουργική κλινική, Καρδιολογική κλινική, Ουρολογική κλινική, Νεφρολογική κλινική Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τα μαθήματα ήταν διαδραστικά και προσαρμοσμένα σε περιστατικά λοιμώξεων ανά ειδικότητα. Δύο εβδομάδες μετά το κάθε μάθημα και τρεις μήνες μετά, δόθηκαν σε όλα τα τμήματα πλην της ΜΕΘ, ανάλογα ερωτηματολόγια. Στόχος ήταν να διαπιστώσουμε αν η τρίμηνη χρονική απόσταση από τα μαθήματα θα είχε σαν αποτέλεσμα λιγότερες σωστές απαντήσεις σε σχέση με αυτές που δόθηκαν στα ερωτηματολόγια δύο εβδομάδες μετά τα εκπαιδευτικά. Αποτελέσματα: Για τις παθολογικές κλινικές το ποσοστό των σωστών απαντήσεων για τις εβδομάδες και τους τρεις μήνες ήταν 85% και 8%, την χειρουργική κλινική 84% και 83%, την αγγειοχειρουργική 88% και 88%, τη νεφρολογική 79% και 76%, την καρδιολογική 85% και 84% και το γαστρεντερολογικό τμήμα 80% και 79% αντίστοιχα. Συμπεράσματα: Αν και υπάρχει πτωτική τάση στο ποσοστό των σωστών απαντήσεων όσο αυξάνεται η χρονική απόσταση από τα εκπαιδευτικά μαθήματα, αυτή δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η καθημερινή σχεδόν επαφή με του γιατρούς όλων των τμημάτων στο πλαίσιο ελέγχου των υπό προστασία αντιβιοτικών καθώς και οι λοιμωξιολογικές εκτιμήσεις, αποτελούν βασικό επικουρικό εργαλείο για την εδραίωση, ειδικότερα στους νέους γιατρούς, της σωστής χρήσης των αντιμικροβιακών παραγόντων στον νοσοκομειακό χώρο. ΑΑ6 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΥΝΟΪΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΚΒΑΣΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΜΕΓΑΚΑΡΥΟΒΛΑΣΤΙΚΗ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ ΑΣΠΕΡΓΙΛΛΩΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΓΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΟΛΕΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΣΙΝΗΣ PONATINIB ΚΑΙ ΙΣΑΒΟΥΚΟΝΑΖΟΛΗΣ Ν. Σπερνοβασίλης, Γ. Βουγιουκλάκης, Ε. Ξυλούρη, Ν. Χιτζάουϊ, Ν. Γαλανάκης, 3 Κ. Λιοπυράκης, Μ. Ξημέρη, Μ. Ψυλλάκη, Γ. Σαμώνης, Δ. Κοφτερίδης Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Αιματολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου 3 Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Σκοπός: Το ponatinib είναι τελευταίας γενιάς αναστολέας της κινάσης της τυροσίνης (TKI) για τη θεραπεία της χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας (CML) και της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας και, όπως 56

67 και άλλοι TKIs, σχετίζεται με ποικίλες και σημαντικές ανεπιθύμητες παρενέργειες. Η συγχορήγηση με αντιμυκητικά φάρμακα που είναι αναστολείς του κυτοχρώματος CYP3A4, όπως οι αζόλες, από το οποίο και μεταβολίζεται το ponatinib, ελλοχεύει τον κίνδυνο αύξησης των επιπέδων του φαρμάκου στο αίμα και της εμφάνισης ανεπιθύμητων παρενεργειών. Περιγράφεται η επιτυχής αντιμετώπιση ασθενούς με οξεία μεγακαρυοβλαστική λευχαιμία και πιθανή πνευμονική ασπεργίλλωση με συγχορήγηση ponatinib και ισαβουκοναζόλης χωρίς την εμφάνιση ανεπιθύμητων φαρμακευτικών παρενεργειών. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για ασθενή γυναίκα, 43 ετών, με προ τριετίας διεγνωσμένη CML για την οποία έλαβε πρώτης και δεύτερης γραμμής TKIs. Από εξαμήνου η νόσος είχε εκτραπεί σε οξεία μεγακαρυοβλαστική λευχαιμία με αποτέλεσμα την αναγκαιότητα λήψης ponatinib, ενός TKI τρίτης γραμμής. Το αιματολογικό νόσημα τέθηκε σε ύφεση, αλλά η πορεία της θεραπείας επεπλάκη με την εμφάνιση εμπυρέτου, μη παραγωγικού βήχα και δύσπνοιας, και η ασθενής εισήχθη στην Αιματολογική κλινική του νοσοκομείου μας για περαιτέρω διερεύνηση και αντιμετώπιση. Αποτελέσματα: Κατά την εισαγωγή η ασθενής ήταν εμπύρετη (38,4 C), αιμοδυναμικά σταθερή, με 9% κορεσμό οξυγόνου και μη μουσικούς ήχους στα μέσα πνευμονικά πεδία άμφω. Από τον αρχικό εργαστηριακό έλεγχο ανεδείχθη σοβαρή ουδετεροπενία, αναιμία και θρομβοκυτταροπενία. Λήφθησαν καλλιέργειες αίματος και ούρων και η ασθενής τέθηκε εμπειρικά σε βανκομυκίνη, πιπερακιλλίνη-ταζομπακτάμη και μικαφουνγκίνη. Η αξονική θώρακος ανέδειξε βλάβες που θα μπορούσαν να αποδοθούν και σε μυκητική λοίμωξη, οπότε ζητήθηκε λοιμωξιολογική εκτίμηση. Συνεστήθη αναβάθμιση της αντιμυκητικής αγωγής σε λιποσωμική αμφοτερικίνη B (LAmB). Οι εξετάσεις γαλακτομαννάνης και β-d-γλυκάνης στον ορό ήταν θετικές, ενώ οι καλλιέργειες αίματος και ούρων ήταν στείρες. Η ασθενής αρνήθηκε να υποβληθεί σε βρογχοσκόπηση. Μετά από έξι εβδομάδες θεραπείας με LAmB ως επί πιθανής πνευμονικής ασπεργίλλωσης με βάση τα κριτήρια EORTC/MSG του 008, η ασθενής ούσα σε καλή γενική κατάσταση αιτήθηκε εξιτηρίου. Συναποφασίστηκε η μακροχρόνια συνέχιση της αντιμυκητικής αγωγής με ισαβουκοναζόλη και η ταυτόχρονη ελάττωση κατά το ένα τρίτο της αρχικής δόσης του ponatinib. Δώδεκα εβδομάδες μετά το εξιτήριό της η ασθενής παραμένει σε εξαιρετική γενική κατάσταση, με ύφεση του αιματολογικού νοσήματος και βελτίωση των απεικονιστικών ευρημάτων από τον πνεύμονα. Συμπεράσματα: Στην περιγραφείσα περίπτωση, η συγχορήγηση ισαβουκοναζόλης, ενός μέτριας ισχύος αναστολέα του κυτοχρώματος CYP3A4, δεν επηρέασε την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του ponatinib. ΑΑ7 ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΠΩΔΥΝΑ ΕΡΥΘΗΜΑΤΩΔΗ ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΟΖΙΔΙΑ ΚΑΤΩ ΜΕΛΩΝ ΩΣ ΔΕΡΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΗΨΑΙΜΙΑΣ ΑΠΟ PSEUDOMONAS AERUGINOSA Β. Μαυρικάκη, Ν. Σπερνοβασίλης, Ε. Ξυλούρη, Ε. Πετράκης, Ι. Γιαλαμάς, Κ. Λιοπυράκης, Μ. Ξημέρη, Μ. Ψυλλάκη, Γ. Σαμώνης, Δ. Κοφτερίδης Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Αιματολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Σκοπός: Οι δερματικές αλλοιώσεις που οφείλονται σε Pseudomonas aeruginosa διακρίνονται σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς. Οι πρωτοπαθείς εμφανίζονται ως παράτριμμα, θυλακίτιδα, πυόδερμα και 57

68 λοιμώξεις ονύχων. Οι δευτεροπαθείς απαντώνται συχνότερα σε ανοσοανεπαρκή άτομα και εκδηλώνονται ως γαγγραινώδες έκθυμα, αιμορραγικές φυσαλίδες και πομφόλυγες, κυτταρίτιδα, απονευρωσίτιδα, και σπανίως ως υποδόρια οζίδια που ομοιάζουν κλινικά με βλάβες οζώδους ερυθήματος. Περιγράφεται η περίπτωση ενός ανοσοκατεσταλμένου ασθενούς με εμφάνιση εμπυρέτου και επώδυνων ερυθηματωδών υποδόριων οζιδίων λόγω λοίμωξης από P. aeruginosa. Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 5 ετών με ιστορικό αλλογενούς μεταμόσχευσης μυελού των οστών λόγω μυελοδυσπλαστικού συνδρόμου προ 8μήνου και χρονίας νόσου μοσχεύματος έναντι ξενιστή από 5μήνου προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του νοσοκομείου μας για διερεύνηση εμπυρέτου έως 38,6 C και ταυτόχρονης εμφάνισης επώδυνων ερυθρόχροων υποδόριων οζιδίων στα κάτω μέλη. Ο ασθενής λάμβανε κορτικοστεροειδή και τακρόλιμους. Είχε νοσηλευτεί τους προηγούμενους μήνες σε άλλο νοσοκομείο με παρόμοια συμπτωματολογία και απομόνωση P. aeruginosa από το αίμα, και είχε αντιμετωπιστεί επιτυχώς με τη χορήγηση κατάλληλης αντιμικροβιακή αγωγής. Ο ασθενής εισήχθη στην Αιματολογική Κλινική του νοσοκομείου μας για περαιτέρω διερεύνηση και αντιμετώπιση. Αποτελέσματα: Από τις εργαστηριακές εξετάσεις προέκυψε λευκοκυττάρωση ουδετεροφιλικού τύπου και αυξημένα επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτεϊνης. Ο ασθενής μετά τη λήψη καλλιεργειών αίματος και ούρων, τέθηκε σε εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή με βανκομυκίνη gr x και μεροπενέμη gr x 3. Τη δεύτερη ημέρα νοσηλείας έγινε λήψη ιστικού τεμαχίου δέρματος για καλλιέργεια και παθολογοανατομική εξέταση ενώ συνεχίσθηκε η εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή. Ο ασθενής εμφάνισε ύφεση του εμπυρέτου από το τρίτο 4ωρο της νοσηλείας του με συνοδό προοδευτική βελτίωση των δερματικών αλλοιώσεων. Από τις καλλιέργειες αίματος και την ιστική καλλιέργεια δέρματος απομονώθηκε P. aeruginosa με ευαισθησία στις κινολόνες, ενώ από την παθολογοανατομική εξέταση προέκυψαν μη ειδικά ευρήματα οξείας και χρόνιας φλεγμονής. Έγινε αποκλιμάκωση της αντιμικροβιακής αγωγής σε per os σιπροφλοξασίνη 750 mg x με σύσταση για συμπλήρωση 4 εβδομάδων αντιμικροβιακής θεραπείας ως εξωτερικός πλέον ασθενής, με πλήρη αποδρομή των δερματικών βλαβών στο πέρας του διαστήματος αυτού. Συμπεράσματα: Η παρούσα περίπτωση τονίζει τη χρησιμότητα της βιοψίας κάθε δερματικής βλάβης σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς για την αιτιολογική διάγνωση και στοχευμένη θεραπεία συστηματικών λοιμωδών και μη νοσημάτων με ασυνήθιστες για αυτά δερματικές εκδηλώσεις. ΑΑ8 ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΙΝΣΟΥΛΙΝΟΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΛΚΟΣ ΚΑΤΩ ΑΚΡΟΥ: ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΡΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΚΑΡΔΙΩΣΗΣ Κ. Χαλμούκου, Δ. Λαμπρινός, Ά. Γαρμπή, Ε. Μαλλιαρού, Ό. Αποστόλου, Φ. Ντζιώρα, Ά. Τόσκας Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Σκοπός: Συνήθεις επιπλοκές σε διαβητικούς ασθενείς αποτελούν έλκη, λοιμώξεις δέρματος και μαλακών μορίων, οστεομυελίτιδα, νευροπαθητικές βλάβες και ποικίλου βαθμού περιφερική αρτηριακή νόσος των κάτω άκρων. Ο τραυματισμός και η απώλεια του επιδερμικού φραγμού μπορεί να έχει ως συνέπεια την είσοδο παθογόνων μικροοργανισμών και την ανάπτυξη λοίμωξης. 58

69 Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 70 ετών, με ιστορικό ινσουλινοθεραπευόμενου σακχαρώδη διαβήτη τύπου, παρουσιάστηκε με εμπύρετο και έλκος έσω επιφάνειας αριστερής κνήμης και έσω σφυρού. Τα συμπτώματα άρχονται από δεκαπενθημέρου με επίταση από εβδομάδος και συνοδό οίδημα και φλεγμονή. Δεν αναφέρεται τραυματισμός, ούτε ανακαλείται επαφή με χώμα, κατοικίδια ζώα ή ταξίδια στο εξωτερικό. Αποτελέσματα: Κατά τη νοσηλεία διαπιστώθηκε λευκοκυττάρωση με αύξηση των δεικτών φλεγμονής, ενώ η τιμή της HbAc ήταν 8,8%. Από την καλλιέργεια πύου απομονώθηκε Nocardia brasiliensis. Έλαβε αντιμικροβιακή αγωγή αρχικά ενδοφλεβίως με τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη σε υψηλή δόση με κλινική και εργαστηριακή βελτίωση. Εξήλθε με οδηγίες για συνέχιση της αντιμικροβιακής αγωγής από του στόματος με τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη (800+60) mg x3. Παρακολουθείται τακτικά στο Εξωτερικό Ιατρείο Λοιμώξεων της Κλινικής με σημαντική κλινική βελτίωση μετά μήνες αντιμικροβιακής αγωγής. Η προβλεπόμενη διάρκεια αγωγής είναι 3 μήνες σε ανοσοεπαρκείς ασθενείς. Συμπεράσματα: H Νocardia είναι ένα αυστηρώς αερόβιο Gram θετικό βακτηρίδιο, μερικώς οξεοάντοχο, με βραδεία ανάπτυξη. Η νοκαρδίωση αποτελεί ευκαιριακή λοίμωξη σε ανοκατασταλμένους ασθενείς με διαταραχή της κυτταρικής ανοσίας προσβάλλοντας συνηθέστερα τους πνεύμονες και το κεντρικό νευρικό σύστημα, στο ένα τρίτο όμως των περιπτώσεων οι ασθενείς είναι ανοσοεπαρκείς. Οι πρωτοπαθείς δερματικές λοιμώξεις συνιστούν 5-% των λοιμώξεων από Νocardia (συνηθέστερο αίτιο η Nocardia brasiliensis) και διακρίνονται σε α) επιπολής οξεία μορφή, β) λεμφοδερματική μορφή και γ) μυκήτωμα. Μεταδίδεται με ενοφθαλμισμό. Η διαφορική διάγνωση πρέπει να περιλαμβάνει την ακτινομυκητίαση, τη σποροτρίχωση και τη δερματική φυματίωση. Υψηλή κλινική υποψία και έγκαιρη έναρξη κατάλληλης αντιμικροβιακής αγωγής με βάση το αντιβιόγραμμα αποτελούν παράγοντες επιτυχούς έκβασης. ΑΑ9 ΡΙΝΙΚΗ ΦΟΡΕΙΑ MRSA ΣΕ ΧΡΟΝΙΩΣ ΑΙΜΟΚΑΘΑΙΡΟΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ: ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Α. Λαζαρίδου, Α. Πιτσικούλη, 3 Σ. Κυδωνάκη, 4 Σ. Φερούς, Π. Πανταζή, 4 Α. Ρίζος, 4 Γ. Αντωνάκη, Μ.Π. Ζώρζου Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Xίου «Σκυλίτσειο» Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Xίου «Σκυλίτσειο» 3 Eπιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν. Xίου «Σκυλίτσειο» 4 Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, Γ.Ν. Xίου «Σκυλίτσειο» Σκοπός: Ο έλεγχος της ρινικής φορείας σταφυλόκοκκου ανθεκτικού στη μεθικιλλίνη (MRSA) ως πρακτική ρουτίνας σε μη-νοσηλευόμενους ασθενείς με τελικού σταδίου νεφρική νόσο, χρονίως αιμοκαθαιρόμενους, σε περιφερειακό νοσοκομείο και τα πιθανά οφέλη αυτού στη χάραξη πολιτικών δημόσιας υγείας. Υλικό και Μέθοδοι: Σε ασθενείς της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ) ελήφθησαν δείγματα από αμφοτερόπλευρες τις ρινικές χοάνες. Τα δείγματα συλλέχθηκαν με τη χρήση αποστειρωμένων βαμβακοφόρων στυλεών και καλλιεργήθηκαν σε υλικό Chapman. Εάν το αρχικό αποτέλεσμα ήταν αρνητικό, επανεπωάζονταν για δύο τουλάχιστον ημέρες σε θρεπτικό ζωμό. Η ταυ- 59

70 τοποίηση και ο έλεγχος της ευαισθησίας των θετικών σε μαννιτόλη στελεχών σταφυλόκοκκου έγινε στον αναλυτή Vitek της Biomerieux. Αποτελέσματα: Ελέγχθηκαν 55 συνολικά ασθενείς, εκ των οποίων γυναίκες και 33 άνδρες. Οι 5 εξ αυτών με καταγωγή από τη Σομαλία. Αποικισμός με S. aureus προέκυψε σε 6 εκ των 55 (%) ασθενών. Στην πλειονότητα προέκυψαν στελέχη ευαίσθητα στην οξακιλλίνη και στην τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζόλη. Μόνο εκ των 6 ταυτοποιηθέντων σταφυλόκοκκων ήταν ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη, με καλή ευαισθησία στη βανκομυκίνη (ΜIC<=0,5). Επί του συνόλου, το ποσοστό φορείας MRSA στον πληθυσμό που ελέγχθηκε ανέρχεται στο,8%. Συμπεράσματα: Η σύγκριση επιδημιολογικών δεδομένων τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο είναι καθοριστική για τις πολιτικές δημόσιας υγείας. Η επίπτωση MRSA σε ασθενείς με διηθητικές λοιμώξεις υπολογίζεται για την Ελλάδα, βάσει των τελευταίων επιδημιολογικών δεδομένων του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων (ECDC) από 5% εώς 50%, ενώ δεν υπάρχουν δεδομένα για το ποσοστό φορείας MRSA στην κοινότητα. Στον ευαίσθητο πληθυσμό των χρονίως αιμοκαθαιρόμενων ασθενών ο Staph. aureus ευθύνεται για λοιμώξεις κεντρικού φλεβικού καθετήρα και προσθετικών υλικών σε ποσοστό ως και 70%, με συνοδό υψηλή θνητότητα. Είναι τεκμηριωμένη βιβλιογραφικά η σημασία της ρινικής φορείας ως δεξαμενή συντήρησης και διασποράς του βακτηριδιακού φορτίου. Τα στελέχη που απομονώνονται στη ρινική φορεία συμπίπτουν σε ποσοστό 80% με τα στελέχη διηθητικών λοιμώξεων και ειδικά βακτηριαιμιών. O έλεγχος της ρινικής φορείας MRSA συμβάλλει στην εξατομίκευση των πρωτόκολλων χημειοπροφύλαξης, στη μείωση της κατανάλωσης των υπό περιορισμό αντιβιοτικών και στον έλεγχο των λοιμώξεων, στην εποχή της πολυκλωνικής ενδημικότητας. Τα αποτελέσματα της καταγραφής, σε συνδυασμό με ανάλογα αποτελέσματα από το υγειονομικό προσωπικό του ίδιου νοσοκομείου σε καταγραφή του 09, έρχονται να αμφισβητήσουν το μύθο της υψηλής επίπτωσης MRSA στους λήπτες υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα. Παράλληλα αναδεικνύουν την ανάγκη για ένταξη του ελέγχου της ρινικής φορείας στα πρωτόκολλα ενεργητικής επιτήρησης με σκοπό τη μείωση και καλύτερη διαχείριση της μικροβιακής αντοχής. ΑΑ0 ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΜΕΝΟ ΝΕΦΡΟΥ Ε. Μυλωνά,, Ε. Δασκαλάκη, Μ.-Χ. Παπαδοπούλου, Β. Βουγάς, Β. Παπασταμόπουλος Ε Παθολογική Κλινική και Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Α Χειρουργική Κλινική και Μονάδα Μεταμόσχευσης Οργάνων, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Σκοπός: Η αντιμετώπιση της ασυμπτωματικής βακτηριουρίας στον μεταμοσχευμένο νεφρού αποτελεί ένα θέμα που συνεχίζει να προβληματίζει τη διεθνή βιβλιογραφία. Η συνεχώς αυξανόμενη παρουσία των πολυανθεκτικών gram αρνητικών μικροβίων έχει οδηγήσει στον περιορισμό του, προτεινόμενου από τους ειδικούς, χρονικού διαστήματος χορήγησης αγωγής στην ασυμπτωματική βακτηριουρία σε - μήνες μετά τη μεταμόσχευση του νεφρού. Η παρουσία πολυανθεκτικών μικροβίων στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Νεφρού (ΜΜΝ) του Νοσοκομείου μας, μας οδήγησε στην εφαρμογή πρωτοκόλλου μη χορήγησης αγωγής στην ασυμπτωματική βακτηριουρία των μεταμοσχευμένων μας 60

71 Υλικό και Μέθοδοι: Δύο έτη μετά την εφαρμογή του πρωτοκόλλου (07-09) καταγράψαμε τις ασυμπτωματικές βακτηριουρίες που σημειώθηκαν στους 45 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση νεφρού το συγκεκριμένο διάστημα, το είδος και τον φαινότυπο των μικροβίων που τις προκάλεσαν καθώς και πόσες από αυτές εξελίχθηκαν σε μικροβιαιμίες. Παράλληλα, συγκρίναμε τις ως άνω παραμέτρους με τις αντίστοιχες των 37 ασθενών που μεταμοσχεύθηκαν την προηγούμενη διετία (04-06), των οποίων οι ασυμπτωματικές βακτηριουρίες θεραπεύονταν συστηματικά. Αποτελέσματα: Κατά τη διετία 07-09, καταγράφηκαν 3 επεισόδια ασυμπτωματικής βακτηριουρίας, σε 45 ασθενείς που δεν έλαβαν αγωγή, εκ των οποίων τα 9 (8%) με ταυτόχρονη μικροβιαιμία έναντι 4/37 (%) το διάστημα Από τα μικρόβια των ασυμπτωματικών βακτηριουριών της πρώτης περιόδου (04-06), μόνο τα 4 (%) οφείλονταν σε πανευαίσθητα μικροβιακά στελέχη, ενώ κανένα από τα 4 επεισόδια που εξελίχθηκαν σε μικροβιαιμία δεν οφειλόταν σε ευαίσθητο στέλεχος. Αντίθετα, στη η περίοδο, το 75% (4/3) των μικροβίων των ασυμπτωματικών βακτηριουριών ήταν πανευαίσθητα όπως και το 77% (7/9) των μικροβιαιμιών. Και στις δύο περιόδους σημειώθηκαν από 3 θάνατοι ασθενών και 4 επεισόδια απόρριψης, οφειλόμενα σε αγγειακά συμβάματα των μεταμοσχευμένων οργάνων. Συμπεράσματα: Παρόλο που η μη χορήγηση αντιμικροβιακής αγωγής στις ασυμπτωματικές βακτηριουρίες από την πρώτη μέρα μετά τη μεταμόσχευση νεφρού οδήγησε σε αύξηση των μικροβιαιμιών, οι μικροβιαιμίες αυτές οφείλονταν σε πανευαίσθητα μικροβιακά στελέχη που αντιμετωπίστηκαν με απλά, μη νεφροτοξικά αντιβιοτικά, χωρίς επίπτωση στη θνητότητα ή την απόρριψη του μοσχεύματος των ασθενών. Παράλληλα, οι ασθενείς δεν έλαβαν αγωγή για 3 επεισόδια βακτηριουρίας οδήγησε σε στροφή της μικροβιακής χλωρίδας της Μονάδας μας σε αρχέγονους και ευκολότερα αντιμετωπίσιμους μικροβιακούς φαινοτύπους. ΑΑ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΉ ΑΝΆΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΊΑ ΣΤΑ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΆ ΣΤΕΛΕΧΏΝ NOCARDIA ΠΟΥ ΑΠΟΜΟΝΏΘΗΚΑΝ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΌ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΕΝΤΕΚΑΕΤΊΑ Ε. Καλογεροπούλου, Φ. Κόντος, Σ. Δαμιανίδου, Μ. Κωστούλα, Π. Βάρδα, Ι. Κουβά, Σ. Πουρνάρας Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν», Αθήνα Εισαγωγή: Τα Gram(+) βακτήρια του γένους Nocardia αποτελούν αίτια ευκαιριακών λοιμώξεων κυρίως σε ανοσοκατασταλμένους, αλλά και ανοσοεπαρκείς ασθενείς. Η ταξινόμηση των νοκαρδιών είναι πολύπλοκη και η τελική κατάταξη δεν έχει οριστικοποιηθεί. Έχουν αναγνωρισθεί 9 είδη, 5 από τα οποία είναι παθογόνα και κλινικά σημαντικά. Η σωστή ταυτοποίηση και η αντιμικροβιακή ευαισθησία τους οδηγεί σε στοχευμένη αντιμικροβιακή αγωγή. Σκοπός: Η καταγραφή της ταυτοποίησης, της ευαισθησίας στα αντιβιοτικά και της κατανομής των ειδών Nocardia spp. που απομονώθηκαν από διάφορα βιολογικά υλικά ασθενών που εστάλησαν στο Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας του Νοσοκομείου «Αττικόν» με υποψία λοίμωξης κατά το χρονικό διάστημα Υλικό και Μέθοδοι: Αναλύσαμε τα εργαστηριακά δεδομένα 56 ασθενών όπου αναπτύχθηκε Nocardia spp σε δείγματα τους στο διάστημα Καταγράφηκαν τα είδη Nocardia που απομονώθηκαν, τα οποία ταυτοποιήθηκαν με ανάλυση αλληλουχίας του γονιδίου 6S rdna 6

72 (500-bp). Η δοκιμή ευαισθησίας στα αντιβιοτικά διεξήχθη σύμφωνα με τις συστάσεις του CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) και οι MICs ερμηνεύτηκαν βάσει των οδηγιών του (έγγραφα M4 και M6, 08). Αποτελέσματα: Το Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας δέχθηκε κλινικά δείγματα από 56 ασθενείς (3 άνδρες, μέσης ηλικίας 6.3 έτη). Σε 4 (75%) ασθενείς υπήρχε υψηλή κλινική υποψία νοκαρδίωσης, ενώ στους υπόλοιπους 4 η απομόνωση ήταν τυχαίο εύρημα. Απομονώθηκαν 56 στελέχη 35 από αυτά (6.5%) προέρχονταν από το αναπνευστικό σύστημα (9/35 πτύελα, /35 βρογχικές εκκρίσεις, 4/35 BAL), 0 (36%) από πυώδεις συλλογές και στέλεχος από βιοπτικό δείγμα αποστήματος εγκεφάλου. Σ ένα ασθενή το ίδιο στέλεχος απομονώθηκε από βρογχικές και αίμα. Η Nocardia cyriacigeorgica (35,7%) είναι το πιο συχνά απομονούμενο είδος, ακολουθούμενο από τη N. abscessus (,5%) και τη N. farcinica (0,7%), ενώ συνολικά απομονώθηκαν 9 είδη. Τα στελέχη Nocardia παρουσίαζαν υψηλή ευαισθησία στην τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη, λινεζολίδη και αμικασίνη ( %) και υψηλή αντοχή στη σιπροφλοξασίνη (75%). Συμπεράσματα: Στη μελέτη μας, η N.cyriacigeorgica είναι το πιο συχνά απομονούμενο είδος. Η τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη παραμένει δραστική ως θεραπεία εκλογής στην αντιμετώπιση των Νοκαρδιώσεων, έχοντας υψηλή in vitro δραστικότητα όπως και η λινεζολίδη και η αμικασίνη. Συχνά υπάρχει κλινική υποψία της λοίμωξης, κάτι που κατευθύνει το διαγνωστικό έργο του Βιοπαθολόγου. Δεδομένης της δυσκολίας και της καθυστέρησης στην ανάπτυξη και ταυτοποίηση του παθογόνου, η συνεργασία θεράποντος ιατρού και εργαστηρίου είναι απαραίτητη για την έγκαιρη και σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση της νοκαρδίωσης. ΑΑ ΑΝΊΧΝΕΥΣΗ ΧΑΜΈΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΏΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΈΓΚΑΙΡΗ ΔΙΆΓΝΩΣΗ HIV ΛΟΊΜΩΞΗΣ ΣΕ ΈΝΑΝ ΠΛΗΘΥΣΜΌ ΜΕ ΓΝΩΣΤΈΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΕΣ ΜΌΛΥΝΣΗΣ Δ. Μπασούλης, Ε.-Γ. Κωστάκη, Δ. Παρασκευής, Ά. Χατζάκης, Μ. Ψυχογυιού Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή, Ε.Κ.Π.Α. Εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής, Ιατρική Σχολή, Ε.Κ.Π.Α. Σκοπός: Για την επίτευξη του στόχου είναι απαραίτητο να εντατικοποιηθεί η προσπάθεια διεύρυνσης του πληθυσμού στον οποίο προσφέρεται εργαστηριακός έλεγχος. Η παρούσα μελέτη καινοτομεί συνδυάζοντας μοριακή επιδημιολογία και κλινικές πληροφορίες για τον προσδιορισμό των χαμένων ευκαιριών HIV διάγνωσης. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για αναδρομική μελέτη καταγραφής καταστάσεων/νοσημάτων με ένδειξη (ΚΕ) για έλεγχο HIV. Συμμετείχαν 3 άτομα που ζουν με HIV και παρακολουθούνται στη μονάδα λοιμώξεων της Α Παθολογικής Κλινικής του Λαϊκού νοσοκομείου και διαθέτουν γνωστές ημερομηνίες μόλυνσης. Χωρίστηκαν σε 4 ομάδες: ) άτομα με προληπτικές εξετάσεις (ΠΕ) (47/3, 0,3%), ) άτομα με στοχευμένες εξετάσεις (ΣΕ) που ανήκουν σε ομάδες κινδύνου (67/3, 9%), 3) άτομα με ΕΚ στα οποία προσφέρθηκε εξέταση (ΕΚΕ) (73/3, 3,6%) και 4) άτομα με ΕΚ στα οποία δεν προσφέρθηκε εξέταση (ΕΚΔΕ) (44/3, 9%). Οι ημερομηνίες μόλυνσης εκτιμήθηκαν με τη μέθοδο του μοριακού ρολογιού. Αποτελέσματα: Κατεγράφησαν 69 επαφές με δομές υγείας. Οι συχνότερες ΚΕ ήταν: σύνδρομο μονοπυρήνωσης (0.%), ανεξήγητη απώλεια βάρους (0,7%) και σεξουαλικά μεταδιδόμενα 6

73 νοσήματα (0,%). Καταστάσεις που προσδιορίζουν AIDS ανήλθαν στο,8%. Σύγκριση ανάμεσα στις 4 ομάδες παρατίθεται στον πίνακα. Συμπέρασμα: Πρέπει να προσφέρεται προληπτικός και στοχευμένος έλεγχος αλλά και να εκπαιδευτούν οι γιατροί της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην αναγνώριση των ΕΚ. Παράμετρος ΠΕ (n=47) ΣΕ (n=67) ΕΚΕ (n=73) ΕΚΔΕ (n=44) P Έλληνες (%) 4 (89,3) 6 (9,5) 63 (86,3) 4 (95,5) 0,37 Άνδρες (%) 45 (95,7) 60 (89,6) 6 (83,6) 38 (86,4) 0, Διάμεση ηλικία διάγνωσης (ΙQR), έτη Διάμεσος χρόνος από μόλυνση μέχρι διάγνωση (IQR), εβδ 33,9 (8,6-40,7) 76,6 (3,4-94,6) 3,7 (8,6-37,) 5,9 (7,3-39,9) 35,9 8,3-44,) 7,6 (3,3-4,6) 33,3 (6,-43,) 09, (56,4-38,6) 0,49 <0,00 Ομάδα κινδύνου (%) <0,00 MSM 40 (85,) 0 43 (58,9) 8 (63,6) ΧΕΝ 3 (6,4) 67 (00) 9 (6) 9 (0,5) Ετεροφυλόφιλοι 4 (8,5) 0 (5,) 7 (5,9) Στάδιο κατά CDC (%) <0,00 A 43 (9,5) 6 (9) 4 (57,5) 6 (59,) B (4,3) 5 (7,5) 7 (3,3) (7,3) C (4,3) (,5) 4 (9,) 6 (3,6) Καθυστερημένη διάγνωση (%) 6 (34) 37 (55,) 43 (58,9) 7 (6,4) 0,07 Προχωρημένη νόσος (%) 5 (0,6) 9 (8,4) 7 (37) 6 (36,4) 0,0 Διάμεση τιμή CD4 κατά τη διάγνωση (IQR), c/μl 475 (79-646) 30 (88-560) 35 (-468) 83 (33-490) 0,008 Μέση τιμή LogHIV-RNA (±SD) 4,4±0,7 4,34±0,6 4,94±0,87 4,74±0,6 <0,00 ΑΑ3 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚH ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΕΚΟΧΑ Η. Χύτας, Α. Τσανκώφ, Σ. Μαδυτινού, Μ. Μπρούβαλης, Μ. Κίτσου, Ν. Ψύχος, Κ. Τσαντεκίδης, Γ. Πετρούσης, Γ. Νεδέλκος, Ξ. Κρόκίδης Β Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Καβάλας Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Καβάλας, Πρόεδρος ΟΕΚΟΧΑ Γ.Ν. Καβάλας Σκοπός: Η καταγραφή της καθιερωμένης χρήσης αντιβιοτικών για προεγχειρητική προφύλαξη και αντιμετώπιση λοιμώξεων σε νοσοκομειακό περιβάλλον και η ανάδειξη ιατρικών πρακτικών που χρήζουν βελτίωσης με την παρέμβαση της ΟΕΚΟΧΑ. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη περιελήφθησαν όλοι οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο Καβάλας μια δεδομένη ημερομηνία με διάρκεια νοσηλείας μεγαλύτερη της μίας ημέρας. Καταγράφηκαν επιδημιολογικά στοιχεία των ασθενών, η λήψη αντιβίωσης τη δεδομένη στιγμή και το είδος, η λήψη καλλιεργειών πριν τη χορήγηση αντιβίωσης και η παρουσία ξένων σωμάτων 63

74 (ουροκαθετήρας, καθετήρας περιφερικής ή κεντρικής φλέβας). Έγινε αξιολόγηση από λοιμωξιολόγο της ένδειξης χορήγησης αντιβίωσης, του είδους της θεραπείας (χημειοπροφύλαξη, εμπειρική ή στοχευμένη), της ταξινόμησης και προέλευσης της λοίμωξης καθώς και της αποκλιμάκωσης των αντιβιοτικών. Τέλος, έγινε καταγραφή της προεγχειρητικής χημειοπροφύλαξης και των δόσεων που χορηγήθηκαν. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 49 ασθενείς (77 άνδρες και 7 γυναίκες, μέσης ηλικίας 65,5 έτη) που νοσηλεύτηκαν στο Νοσοκομείο Καβάλας την 9 Οκτωβρίου 09 (8 επειγόντως και προγραμματισμένα). Σε 3 (8,5%) ασθενείς έγινε καθετηριασμός περιφερικής φλέβας, σε (8%) κεντρικής φλέβας και σε 85 (57%) της ουροδόχου κύστης. Εντοπίστηκαν 60 ασθενείς με 63 λοιμώξεις (48 προερχόμενες από την κοινότητα, ενδονοσοκομειακές και σχετιζόμενες με μονάδες υγείας) με σειρά συχνότητας: λοίμωξη κατωτέρου αναπνευστικού (47%), ενδοκοιλιακή (4,5%) μαλακών μορίων (4,5%), μικροβιαιμία (8%), ουρολοίμωξη (6%), κεντρικού νευρικού και οστών (από 5%). Συνολικά ασθενείς (8,5%) λάμβαναν αντιβίωση και πιο αναλυτικά: ΜΕΘ 9 (90%), παθολογικός τομέας 6 (8,4%), χειρουργικός τομέας 5 (78,5%). Από αυτούς τους ασθενείς μόνο στους 89 (73,5%) βρέθηκε ένδειξη χορήγησης με κύρια ένδειξη την εμπειρική (55%), την χημειοπροφύλαξη (33%) και τη στοχευμένη θεραπεία (%). Συνολικά πάρθηκαν 88 καλλιέργειες σε 48 ασθενείς και εξαιρώντας του ασθενείς υπό χημειοπροφύλαξη, καταλήξαμε ότι σε από τους 60 ασθενείς που είχαν ένδειξη λοίμωξης δεν πάρθηκε καμία καλλιέργεια (ποσοστό 35%), ενώ μόνο σε ασθενείς έγινε αποκλιμάκωση βάσει αντιβιογράμματος. Τέλος, 35 ασθενείς έλαβαν προεγχειρητική χημειοπροφύλαξη, από τους οποίους 8 (3%) έλαβαν δόση, 6 (7%) δόσεις και οι υπόλοιποι (60%) έλαβαν περισσότερες από 4 δόσεις χωρίς σαφή ένδειξη λοίμωξης. Συμπεράσματα: Καταλήγοντας, διαπιστώσαμε ότι ένας στους τέσσερις νοσηλευόμενους ασθενείς λαμβάνει αντιβίωση χωρίς σαφή ένδειξη, με σημαντικότερο παράγοντα την παράταση της χημειοπροφύλαξης. Επίσης, χρειάζεται μεγαλύτερος αριθμός καλλιεργειών πριν την έναρξη της αντιβίωσης, ώστε να αυξηθεί το ποσοστό της στοχευμένης θεραπείας και η έγκαιρη αποκλιμάκωσή της. ΑΑ4 ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΑΙΜΟΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΙΚΉΣ ΛΕΜΦΟΪΣΤΙΟΚΥΤΤΆΡΩΣΗΣ ΣΥΝΕΠΕΊΑ ΛΟΊΜΩΞΗΣ ΑΠΌ EPSTEIN-BARR ΣΕ ΑΝΟΣΟΪΚΑΝΉ ΑΣΘΕΝΉ Π. Ιωάννου, Κ. Αλεξάκης, Ά. Μαθιουδάκη, Β. Μαυρικάκη, Ε. Ακουμιανάκη, Α. Πρόκλου, Μ. Ψυλλάκη, 3 Ε. Σταματόπουλος, 4 Μ. Κουλεντάκη, 4 Ε. Κονδύλη, Δ.Π. Κοφτερίδης Α Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 3 Αιματολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου 4 Γαστρεντερολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου Σκοπός: Η αιμοφαγοκυτταρική λεμφοϊστιοκυττάρωση (ΑΛ) είναι μια σπάνια, απειλητική για τη ζωή νόσος η οποία προκαλείται από την ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος που οδηγεί σε υπερβολική παραγωγή κυτταροκινών και ενεργοποίηση των μακροφάγων. Μπορεί να είναι οικογενής ή επίκτητη λόγω λοιμώξεων, αιματολογικών νοσημάτων ή κακοηθειών. Αν αφεθεί δίχως θεραπεία, έχει πολύ μεγάλη θνητότητα. 64

75 Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσίαση κλινικής περίπτωσης ασθενούς με ΑΛ. Αποτελέσματα: Γυναίκα 9 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο λόγω υψηλού πυρετού από τρεις ημέρες. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε εμπύρετο έως 39 ο C, ενώ από τον εργαστηριακό έλεγχο αύξηση των ηπατικών ενζύμων και της χολερυθρίνης. Μετά την εισαγωγή της στο νοσοκομείο, τέθηκε σε αντιβιοτική αγωγή με δοξυκυκλίνη. Την έβδομη μέρα νοσηλείας εμφάνισε αρχικά αναπνευστική και στη συνέχεια και πολυοργανική ανεπάρκεια οπότε διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Κατά τη διάρκεια νοσηλείας της διαπιστώθηκαν σπληνομεγαλία, υπερτριγλυκεριδαιμία, αυξημένα επίπεδα φερριτίνης και μετά από βιοψία μυελού των οστών,, αιμοφαγοκυττάρωση. Ο ορολογικός έλεγχος και η PCR για τον EBV ήταν θετικά. Διενεργήθηκε εκτεταμένος έλεγχος συμπεριλαμβανομένου ιολογικού και ανοσολογικού ελέγχου, καλλιεργειών αίματος, αξονικής τομογραφίας θώρακος και κοιλίας, καθώς και βιοψία του μυελού των οστών, τα οποία δεν ανέδειξαν άλλο αίτιο για την ΑΛ πέρα από τη λοίμωξη από τον EBV. Η ασθενής αντιμετωπίστηκε με ακυκλοβίρη, αυξημένες δόσεις κορτικοστεροειδών και ενδοφλέβιας γ-σφαιρίνης με βελτίωση της κλινικής της εικόνας, ενώ εξήλθε σε άριστη κλινική κατάσταση. Συμπεράσματα: Σε αυτήν την εργασία περιγράφουμε την περίπτωση μιας ασθενούς με ΑΛ συνεπεία λοίμωξης από EBV η οποία ανέπτυξε ΑΛ με πολυοργανική ανεπάρκεια που χρειάστηκε υποστήριξη σε ΜΕΘ, και αντιμετωπίστηκε με ακυκλοβίρη, υψηλές δόσεις κορτικοστεροειδών και ενδοφλέβια γ-σφαιρίνη με πλήρη κλινική ανταπόκριση. Είναι ουσιώδους σημασίας οι κλινικοί να εξοικειωθούν με αυτήν την επιπλοκή ώστε να επιτυγχάνεται νωρίς η διάγνωση της ΑΛ και να αποφεύγονται οι δυνητικά θανάσιμες συνέπειες. ΑΑ5 Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΗΣ ΦΌΡΜΑΣ ΕΠΙΤΉΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΌ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΆ Α. Μασγάλα, Α. Χατζή, Ε. Ευαγγελίδου, 3 Ε. Πλατσούκα, 4 Α. Ντούσκα, 3 Α. Ζαπάντης Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας, Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων Φαρμακείο, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας, Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων 3 Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας, Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων 4 Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Νέας Ιωνίας, Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων Σκοπός: Να καταδειχθεί η αποτελεσματικότητα της φόρμας καταγραφής των υπό προστασία αντιβιοτικών και η ανάγκη συνεργασίας φαρμακοποιού -λοιμωξιολόγου. Υλικά και Μέθοδοι: Από το 0 ασκείται στο νοσοκομείο μας η επιτήρηση των προωθημένων αντιβιοτικών σε συνδυασμό με εκπαιδευτικά μαθήματα ορθολογικής χρήσης. Η αρχική φόρμα καταγραφής ήταν δύσχρηστη και μετά από κάποιο διάστημα το μέτρο ατόνησε. Υπήρχε βελτίωση στο σκεπτικό χορήγησης αντιβιοτικών σε όλα τα τμήματα του νοσοκομείου σε βάθος χρόνου, ωστόσο σε μερικά αντιβιοτικά ήταν δύσκολο να ασκηθεί πίεση για περιορισμό της χρήσης τους. Από τις αρχές του 09 και μετά από απόφαση της ΟΕΚΟΧΑ έγινε υποχρεωτική η συμπλήρωση φόρμας αιτιολόγησης για τέσσαρα αντιβιοτικά: Μεροπενέμη, κολιμικίνη, κεφταζιντίμη/ αβιμπακτάμη, κεφτολοζάνη/ταζομπακτάμη. Η φόρμα περιελάμβανε ημερομηνία εισόδου του ασθενούς, ηλικία και αιτιολόγηση και ήταν υποχρεωτική η υπογραφή λοιμωξιολόγου ώστε να χορηγηθεί το αντιβιοτικό. 65

76 Αποτελέσματα: Με βάση τα εξαμηνιαία DDDs/00 ασθενο-ημέρες που δημοσιεύονται από το φαρμακείο του νοσοκομείου, το β εξάμηνο 08 η συνολική κατανάλωση καρβαπενεμών ήταν , κολιμικίνης Στην κεφταζιντίμης/αβιμπακτάμης και στην κεφτολοζάνη/ταζομπακτάμη οι καταναλώσεις είναι σταθερά μικρές. Μετά την εφαρμογή της φόρμας η συνολική κατανάλωση καρβαπενεμών ήταν 48.7 και κολιμικίνης Να σημειωθεί ότι τμήμα με κατανάλωση καρβαπενεμών το β εξάμηνο 08, παρουσίασε κατανάλωση καρβαπενεμών 4.85 το α εξάμηνο του 09. Το ίδιο τμήμα με κατανάλωση κολιμικίνης 3.87 το β εξάμηνο 08, εμφάνισε.7 το α εξάμηνο του 09. Συμπεράσματα: Η φόρμα επιτήρησης των υπό προστασία αντιβιοτικών αποτελεί αναγκαίο εργαλείο για τον έλεγχο της κατανάλωσης και της ορθολογικής χρήσης των αντιμικροβιακών παραγόντων. Η στενή συνεργασία λοιμωξιολόγου και φαρμακοποιού κρίνεται απαραίτητη για την επιτυχία και αποτελεσματικότητα του μέτρου. ΑΑ6 ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΗ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΜΥΚΗΤΑΙΜΙΑ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Α. Τσακίρης, Α. Μπάκωση,, Μ. Γερογιάννη, Μ. Κιμούλη, Δ. Παπαδάκη, Β. Κορδίνας, Μ. Κουτράκη, Ν.Δ. Ζάχος, Π. Κάρλε,, Θ.Α. Πέππας Επιτροπή Λοιμώξεων, Γ.Ν. Νίκαιας-Πειραιά Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Νίκαιας-Πειραιά Σκοπός: Ηταν η εκτίμηση της συνολικής θνητότητας (mortality) σε ασθενείς με βακτηριαιμία (Β) ή μυκηταιμία (Μ) σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο 576 κλινών σε διάστημα 58 μηνών και η επίπτωση της ηλικίας σε αυτή. Υλικό και Μέθοδοι: Όλοι οι ασθενείς με τεκμηριωμένη B ή Μ ενεγράφησαν σε βάση δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων όλων των δημογραφικών και μικροβιολογικών πληροφοριών και έκβασης. Η θνητότητα εκτιμήθηκε ως θάνατος κατά τη διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο, εκτός αν συνέβη >8 ημέρες μετά το επεισόδιο Β ή Μ. Διάστημα από //05 έως 3/0/09. Ταυτοποίηση παθογόνων με απλή και Vitek τυποποίηση. Στατιστική ανάλυση έγινε με chi square test και διόρθωση συνέχειας (Yates correction). Αποτελέσματα: Κατεγράφησαν συνολικά 7 Β (85 από Gram-, 39 από Gram+) και 06 επεισόδια Μ σε 086 ασθενείς (604 άνδρες) μέσης ηλικίας 75,4 ετών. Η συνολική θνητότητα ήταν 38,9%. Ορίζοντας ως ηλικιωμένους (Η) ασθενείς ηλικίας > των 70 ετών και ως μη-ηλικιωμένους (Μη Η) ασθενείς <70, πραγματοποιήθηκε ανάλυση της θνητότητας όσον αφορά στα παθογόνα που απομονώθηκαν συχνότερα. E.coli (48) K.pneumoniae (0) Enterococc (5) A. baumanii (36) Candida sp (06) P.aeruginosa (0) Αριθμος Η Αριθμός Μη Η Θνητότης E (%) Θνητ. Μη Η (%) P-value Significance NS P<0.05 P<0.05 P<0.05 P<0.05 P<

77 Οι συννοσηρότητες ήταν, αναμενόμενα, πολύ υψηλότερες στην ομάδα Η, αλλά η τάση ηταν σαφώς εμφανής ανά ηλικιακή ομάδα, όπως για παράδειγμα στην εντεροκοκκική Β. Συμπέρασμα: Η ηλικία είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για δυσμενή έκβαση είτε σε Β είτε σε Μ, σε βαθμό αρκετά ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις για να αντικαταστήσει την πνευμονία ως «the old man s friend» στον ο αιώνα. ΑΑ7 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ ΤΩΝ ΑΝΘΕΚΤΙΚΏΝ ΣΤΑ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΆ ΣΤΕΛΕΧΏΝ KLEBSIELLA PNEUMONIAE ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΠΕΡΊΟΔΟ ΣΤΑ ΔΗΜΌΣΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΉΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΉΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ Α. Τοφαρίδης,,4, Π. Δημητρίου, Χ. Φλούρου, Ε. Κχατάπ, Δ. Κασάπη, Ε. Χρίστου, Μ. Κωνσταντή, Π. Μαϊκαντή, 3 Δ. Πιερίδου, 3 Γ. Νικολόπουλος, Μ. Πανοπούλου, 4 Ε. Χριστάκη,. Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Λευκωσίας Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κύπρου 3 Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Λευκωσίας 4 Ιατρική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Σκοπός: Η Klebsiella pneumoniae είναι από τα κύρια αίτια ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Έχει υπολογιστεί ότι ο επιπολασμός της ενδονοσοκομειακής λοίμωξης από Klebsiella pneumoniae ανέρχεται στο 3-8% όλων των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, προερχόμενη από εστίες λοίμωξης όπως το ουροποιητικό, το αναπνευστικό σύστημα καθώς και μικροβιαιμία. Σκοπός της εργασίας, είναι η μελέτη της επιδημιολογίας της μικροβιακής αντοχής των στελεχών Klebsiella pneumoniae την χρονική περίοδο //03-3//08 στα δημόσια νοσηλευτήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και των παραγόντων κινδύνου για μικροβιαιμία από ανθεκτικά στελέχη. Υλικό και Μέθοδοι: Το πρώτο μέρος της μελέτης, συμπεριέλαβε, στελέχη Klebsiella pneumoniae που απομονώθηκαν από δείγματα αίματος, ούρων και βρογχικών εκκρίσεων- βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος (BAL) κατά την περίοδο σε 5 δημόσια νοσηλευτήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας και ακολούθως μελετήθηκαν τα ποσοστά ανθεκτικότητας σε κεφτριαξόνη, κεφταζιδίμη και μεροπενέμη. Επιπλέον, έγινε μια αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών με μικροβιαιμία (bloodstream infection-bsi) από Klebsiella pneumoniae που νοσηλεύτηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, το 67

78 μεγαλύτερο τριτοβάθμιο νοσοκομείο της χώρας, κατά τη χρονική περίοδο //04-3//08. Η μελέτη συμπεριέλαβε τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών καθώς και παράγοντες όπως συννοσυρότητες, προηγούμενες νοσηλείες, προηγούμενη εισαγωγή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας(ΜΕΘ), αντιμικροβιακή αγωγή το προηγούμενο τρίμηνο, αντιμικροβιακή αγωγή κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, ύπαρξη ξένων σωμάτων ή προηγούμενου χειρουργείου το τελευταίο τρίμηνο. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων έγινε μέσω του συστήματος R (RStudio, version 3.6.). Αποτελέσματα: Από τα απομονωθέντα στελέχη Κlebsiella pneumoniae στο αίμα σε όλα τα νοσηλευτήρια, η αντοχή στην κεφτριαξόνη ήταν 44,08%, στην κεφταζιδίμη 9% και στη μεροπενέμη 7,36%. Από τα δείγματα των ούρων η αντοχή στην κεφτριαξόνη ήταν 3,45%, στην κεφταζιδίμη 9,77% και στη μεροπενέμη,%. Από τα δείγματα των βρογχικών εκκρίσεων και βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος (BAL), το ποσοστό των ESBL(Extended Spectum Beta-Lactamace) στελεχών Κlebsiella pneumoniae έφτανε το 30,45% και των ανθεκτικών στις καρβαπενέμες (Carbapenem Resistant-CR) στελεχών το,95%. Από τη μελέτη των 75 (ν=75) ασθενών με μικροβιαιμία από Klebsiella pneumoniae στο ΓΝ Λευκωσίας, 6 ήταν ESBL στελέχη (34,85%),0 non ESBL στελέχη (57,7%) και 3 CR στελέχη(7,43%). Στη μονοπαραγοντική ανάλυση η ηλικία, το φύλο, η καρδιακή νόσος, η λήψη αντιμικροβιακής αγωγής κατά τη διάρκεια της νοσηλείας και η προηγούμενη νοσηλεία σε ΜΕΘ συσχετίστηκαν με την εμφάνιση ESBL στελεχών. Στο πολυπαραγοντικό μοντέλο, η λήψη αντιμικροβιακής αγωγής κατά τη διάρκεια της νοσηλείας [Odds Ratio (OR) 5,63, Confidence Interval (CI),-7] και το ιστορικό καρδιακής νόσου (OR 4,7, CI,3-0,5), βρέθηκαν να έχουν στατιστικώς σημαντική διαφορά στην απομόνωση ESBL στελεχών. Επιπλέον, η λήψη αντιμικροβιακής αγωγής κατά τη διάρκεια της νοσηλείας(p 0,008), η λοίμωξη αναπνευστικού [Ηospital Acquired Pneumonia (HAP) και Ventrilator Associated Pneumonia (VAP)](p 0,003) και το ιστορικό πρόσφατου χειρουργείου το προηγούμενο τρίμηνο (p 0,004), ήταν πιο συχνά στους ασθενείς με μικροβιαιμία από CR στελέχη. Δεν υπήρξε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των ασθενών με μικροβιαιμία από CR και ESBL στελέχη. Συμπεράσματα: Αυτή η μελέτη, που σκοπό έχει να μελετήσει τους διάφορους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την εμφάνιση μικροβιαιμίας από Klebsiella pneumoniae, είναι η πρώτη που γίνεται στην Κύπρο.To ιστορικό καρδιακής νόσου και η πρόσφατη λήψη αντιμικροβιακής αγωγής βρέθηκαν να σχετίζονται με την εμφάνιση ESBL στελεχών. Τα αποτελέσματα μπορεί να αποτελέσουν βάση για το σχεδιασμό μέτρων μείωσης της μικροβιακής αντοχής στα νοσηλευτικά ιδρύματα, καθώς και μέτρων για την ορθολογική χρήση των αντιμικροβιακών, με τελικό σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας. ΑΑ8 ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΣΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΝΤΙΓΡΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ Α. Κουτσοβασίλης, Μ. Μπουρίκου, Α. Σωτηρόπουλος, Μ. Δημητρίου, Σ. Μπούντη, Σ. Κατέχης, Α. Γκουγκούτση, Σ. Μπούσμπουλας, Θ.Α. Πέππας Γ' Παθολογικό Τμήμα & Διαβητολογικό Κέντρο, Γ.Ν. Νίκαιας-Πειραιά Σκοπός: Σκοπός της μελέτης η εκτίμηση της συμμόρφωσης με τις οδηγίες εμβολιασμού έναντι της γρίππης (ΕΕΓ) και του πνευμονιόκοκκου (ΕΕΠ) σε άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου (ΣΔτ), καθώς και η εμφάνιση λοιμώξεων αναπνευστικού (ΛΑ) το 03 και το

79 Υλικό και Μέθοδοι: Ενετάχθησαν 883 άτομα με ΣΔτ (508 το 03 και 375 το 08) μέσης ηλικίας 67,4 ετών. Απάντησαν σε προκαθορισμένο ερωτηματολόγιο σχετικό με συμμόρφωση σε οδηγίες εμβολιασμού που εδίδονταο σε κάθε επίσκεψη στο Διαβητολογικό Κέντρο (ανά 30 ή 45 ημέρες) ως και εμφάνιση ΛΑ από τον Οκτώβριο έως το Μάρτιο. Η στατιστική ανάλυση: SPSS v3 και chi square test. Αποτελέσματα: Το 03 ΕΕΓ στο 5% και ΕΕΠ στο 3.5% των ασθενών της μελέτης. Το 08 το ποσοστό ΕΕΓ ήταν 60,8% (p=0,035) και ΕΕΠ 44,6% (p=0,08). ΟΙ ασθενείς οι οποίοι συμμόρφωθηκαν με τις οδηγίες για ΕΕΓ είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ΣΔτ (p=0,009) και τουλάχιστον δύο συνοδά κυρίως καρδιαγγειακά νοσήματα p=0,0). Τα άτομα τα οποία συμμορφώθηκαν με τις οδηγίες για ΕΕΠ είχαν μεγαλύτερη ηλικία, μεγαλύτερη διάρκεια ΣΔτ (p=0,04), στεφανιαία νόσο (p=0,05) και χρόνια βρογχίτιδα (p=0,000). Η απουσία ΕΕΓ (OR=3,89, p=0,00) και ΕΕΠ (OR=.567, p=0,00) συσχετίστηκε με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης ΛΑ καθώς και με τη διάρκεια νοσηλείας και στις δύο χρονικές στιγμές της μελέτης (OR=.788, p<0,000). Η συχνότητα ΛΑ παρουσιάζεται στον πίνακα. N N με ΛΑ N με νοσηλεία λόγω ΛΑ (36 μη εμβολιασθέντες) 9 (6 μη εμβολιασθέντες) (7 μη εμβολιασθέντες) 4 (3 μη εμβολιασθέντες) Συμπεράσματα: Η συμμόρφωση με τις οδηγίες εμβολιασμού για τον πνευμονιόκοκκο δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα ενώ η συμμόρφωση για τον εμβολιασμό για τη γρίππη παρουσιάζει βελτίωση. Η απουσία αντιπνευμονιοκοκκικού εμβολιασμού συνδέεται με την εμφάνιση λοιμώξεων αναπνευστικού και την ανάγκη νοσηλείας λόγω των λοιμώξεων αυτών. ΑΑ9 ΕΠΊΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΊΜΩΞΗΣ ΑΠΌ CLOSRIDIUM DIFFICILE ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ, ΣΥΣΧΈΤΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΧΡΉΣΗ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΚΌΣΤΟΣ ΔΙΆΓΝΩΣΗΣ Δ. Κιτζόγλου, Ι. Σπέγγος, Κ. Χρύσου, Β. Μάμαλη, Δ. Ναλμπάντη, 3 Ε. Σούμπουρου, Π. Μαυρουδής, Α. Τουρτόγλου, Ο. Ζαρκωτού, Κ. Διγαλάκη, Γ. Χρύσος Β Παθολογικό Τμήμα, Τζάνειο Γ.Ν. Πειραιά Μικροβιολογικό Τμήμα, Τζάνειο Γ.Ν. Πειραιά 3 ΝΕΛ, Τζάνειο Γ.Ν. Πειραιά Σκοπός: Η συσχέτιση των λοιμώξεων από C. difficile με το είδος των ενοχοποιούμενων αντιβιοτικών και το κόστος διάγνωσης. Υλικό και Μέθοδοι: Έγινε συλλογή από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου όλων των αποτελεσμάτων των δειγμάτων κοπράνων που ελέγχθηκαν με τη μέθοδο της ανοσοχρωματογραφίας για το αντιγόνο του C. difficile (glutamate dehydrogenase antigen-gdh) και των τοξινών Α και Β κατά την πενταετία Τα δεδομένα για τη χορήγηση αντιβιοτικών ελήφθησαν από τους ιατρικούς φακέλους και το αρχείο καταγραφής της ΕΝΛ. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν συνολικά 355 δείγματα κοπράνων (mean 703/έτος) κατά το διάστημα της πενταετίας Θετικά βρέθηκαν 33 (mean 6,6/έτος). Από τα ύποπτα δείγματα που εξετάσθηκαν μόνο το 3,78% ήταν θετικά, που σημαίνει ότι σε κάθε θετικό 69

80 αντιστοιχούν 6,45 ύποπτα δείγματα. Το κόστος των αναλώσιμων είναι 88 ευρώ για να διαγνωσθεί ένα θετικό περιστατικού (6,45Χ7,ευρώ). Συνολικά δηλαδή στην πενταετία δαπανήθηκαν 5000 ευρώ περίπου για τη διεξαγωγή των tests, αλλά το κέρδος από την έγκαιρη διάγνωση είναι πολλαπλάσιο αν ληφθεί υπ όψη το ψηλό κόστος νοσηλείας της ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας και ιδίως των υποτροπών. Η επίπτωση είναι,4 περιστατικά/000 νοσηλευθέντες ασθενείς ή 3, περιστατικά /0000 ασθενο-ημέρες. Σχετικά με την αναφερόμενη προηγηθείσα χρήση αντιβιοτικών 47,6% είχαν λάβει β-λακταμικά αντιβιοτικά, (7,93% από αυτά καρβαπενέμες),,% κινολόνες, 6,34% αμινογλυκοσίδες, 4,76% κλινταμυκίνη,,69% τετρακυκλίνες, 3% κολιμυκίνη. Από τα β-λακταμικά αντιβιοτικά οι κεφαλοσπορίνες αναφέρθηκαν συχνότερα, πιθανώς λόγω της ευρείας χρήσης τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν προηγηθεί διαδοχικές νοσηλείες με χορήγηση προωθημένων αντιβιοτικών ή λήψεις διαφόρων per os αντιβιοτικών κατ οίκον ή σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, οπότε δεν ήταν δυνατή η ενοχοποίηση συγκεκριμένης ομάδας αντιβιοτικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρχαν περιπτώσεις που ανέφεραν λήψη αντιβιοτικών μόνο για την εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Η μέση ηλικία των ασθενών με λοίμωξη από C. difficile ήταν 75, έτη, ενώ 5,9% ήταν άνδρες. Αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (PPIs) ελάμβανε το 54,3%. Τα περιστατικά ήταν σποραδικά, χωρίς να παρατηρηθεί έξαρση σε κάποιο νοσηλευτικό τμήμα. Συμπέρασμα: Η επίπτωση της λοίμωξης από C. difficile στο νοσοκομείο μας κατά τα τελευταία 5 έτη είναι αρκετά μικρότερη από την αναφερόμενη στη διεθνή βιβλιογραφία, παρά την αυξημένη χρήση αντιβιοτικών στα Ελληνικά νοσοκομεία. Τα συχνότερα ενοχοποιούμενα αντιβιοτικά είναι τα β-λακταμικά, όπως είναι αναμενόμενο λόγω της ευρείας χρήσης τους. Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς είχαν λάβει PPIs. Χρειάζεται επαγρύπνηση για έγκαιρη διάγνωση, ορθολογική χρήση αντιβιοτικών και περιορισμό της άσκοπης χρήσης PPIs. ΑΑ30 Η ΕΠΊΔΡΑΣΗ 5ΕΤΟΎΣ ΠΡΟΓΡΆΜΜΑΤΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΊΑΣ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΏΝ ΣΤΗΝ ΕΠΊΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΛΟΙΜΏΞΕΩΝ ΑΠΌ CLOSTRIDIUM DIFFICILE Κ. Χρύσου, Ι. Σπέγγος, Δ. Κιτζόγλου, Β. Μάμαλη, Χ. Σιδηροπούλου, Ε. Κουσούλη, 3 Ν. Ρεκλείτη, Α. Τουρτόγλου, Ο. Ζαρκωτού, Γ. Χρύσος, Κ. Διγαλάκη Β Παθολογικό Τμήμα, Τζάνειο Γ. Ν. Πειραιά Μικροβιολογικό Τμήμα, Τζάνειο Γ. Ν. Πειραιά 3 ΝΕΛ, Τζάνειο Γ. Ν. Πειραιά Σκοπός: Η διερεύνηση μεταβολών στη επίπτωση λοιμώξεων από C. difficile μετά από εφαρμογή προγράμματος επιμελητείας (stewardship) αντιβιοτικών από το 06, και η συσχέτιση με τη συνολική κατανάλωση αντιβιοτικών. Υλικό και Μέθοδοι: Έγινε συλλογή των αποτελεσμάτων από δείγματα κοπράνων που ελέγχθηκαν για το αντιγόνο του C. difficile (glutamate dehydrogenase antigen-gdh) και των τοξινών Α και Β με τη μέθοδο της ανοσοχρωματογραφίας κατά τα έτη Το υλικό ελήφθη από 70

81 την ηλεκτρονική βάση δεδομένων του μικροβιολογικού εργαστηρίου και από το αρχείο καταγραφής των περιστατικών ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας από την Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν συνολικά 355 δείγματα κοπράνων. Θετικοί για τοξίνη Α/Β βρέθηκαν 33 ασθενείς. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς ανέφεραν προηγηθείσα κατανάλωση αντιβιοτικών. Συχνά είχαν προηγηθεί διαδοχικές νοσηλείες με χορήγηση και προωθημένων αντιβιοτικών ή λήψεις διαφόρων per os αντιβιοτικών κατ οίκον ή σε οίκους ευγηρείας. Στον Πίνακα φαίνονται τα αποτελέσματα για τα έτη Σχετικά με τα διεθνή δεδομένα (που αναφέρουν μέση επίπτωση,4/000 εισαγωγές και 3,54/0000 ασθενο-ημέρες), η επίπτωση ανά 000 εισαγωγές και ανά 0000 ασθενο-ημέρες στο νοσοκομείο μας είναι πολύ χαμηλότερες και στα 5 έτη, με τάση μείωσης μάλιστα, που σχετίζεται και με τη συνολική μείωση της κατανάλωσης αντιβιοτικών. Πιθανή υποδιάγνωση οφείλεται στη μη χρήση μοριακών τεχνικών ως εξέταση ρουτίνας, αλλά ελέγχονται με την προαναφερθείσα μέθοδο όλοι οι ασθενείς που παρουσιάζουν διάρροιες, λόγω εφαρμογής σχετικών πρωτοκόλλων την τελευταία πενταετία. Συμπέρασμα: Φαίνεται ότι η επίπτωση της λοίμωξης από C. difficile παρουσιάζει τάση μείωσης στο νοσοκομείο μας που πιθανώς σχετίζεται με την εφαρμογή προγράμματος επιτήρησης της κατανάλωσης αντιβιοτικών, αν και πολλοί ασθενείς έχουν ήδη λάβει πολλαπλά αντιβιοτικά σε προηγούμενες νοσηλείες ή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. ΑΑ3 ΠΕΡΙΠΤΏΣΕΙΣ ΠΝΕΥΜΟΝΊΑΣ ΑΠΌ LEGIONELLA PNEUMOPHILA ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ, ΑΠΌ ΤΟ 05 ΈΩΣ ΤΟ 09 Ο. Αποστόλου, Γ. Οικονομίδης, Π. Ανδρικογιαννόπουλος, Α. Καλλιμάνη, Κ. Ρανέλλου, Ζ. Ψαρουδάκη, Α. Αργυροπούλου, Β. Παπασταμόπουλος, Χ. Τότσικας Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «O Ευαγγελισμός» Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Γ.Ν.Α. «O Ευαγγελισμός» Εισαγωγή: Η ανίχνευση του αντιγόνου Legionella pneumophila στα ούρα (LUAT) αποτελεί μέθοδο με καλή ευαισθησία (75%- 80%), αλλά κυρίως υψηλή ειδικότητα (~00%). Έτσι, το θετικό αποτέλεσμα του LUAT - σε ασθενή με λοίμωξη του αναπνευστικού, τεκμηριώνει τη Legionella ως αιτιολογικό παράγοντα της πνευμονίας. Λόγω της ευκολίας στη χρήση του και της ταχύτητας του αποτελέσματος, το LUAT έχει εκτοπίσει τις λοιπές μεθόδους, στη διάγνωση της πνευμονίας από Legionella pneumonophila. Ωστόσο, δεν είναι σαφές εάν το LUAT είναι ικανό να μειώσει τη θνητότητα της νόσου με την πρώιμη και στοχευμένη θεραπευτική παρέμβαση. 7

82 Σκοπός: Η αναζήτηση των περιπτώσεων πνευμονίας από Legionella στο Νοσοκομείο μας, κατά την πενταετία με βάση το θετικό LUAT και η συσχέτιση αυτού με την κλινική εικόνα, τη θεραπεία και την έκβαση της νόσου. Υλικό και Μέθοδοι: Κατά την πενταετία 05-09, εξετάστηκαν στο μικροβιολογικό εργαστήριο 304 δείγματα ούρων για ανίχνευση Ag Legionella (BinaxNOW Legionella Urinary Antigen Card). Εξετάστηκαν αναδρομικά οι ιατρικοί φάκελοι των ασθενών με θετικό LUAT ως προς την ηλικία, το φύλο, τη συμπτωματολογία, τους παράγοντες κινδύνου, τη θεραπεία και την έκβαση της νόσου. Αποτελέσματα: Συνολικά δεκαεννέα δείγματα ήταν θετικά για Ag Legionella, Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 66± έτη, 7 αφορούσαν άνδρες (89%) και γυναίκες (%). Όλοι οι ασθενείς παρουσιάστηκαν με πυρετό, ενώ το 84% αυτών εμφάνισε αναπνευστική ανεπάρκεια. Το 44% των ασθενών ήταν καπνιστές, το % είχε ΣΔτ, το 7% κατανάλωνε αλκοόλ και % είχε ιστορικό αιματολογικής κακοήθειας. Σε όλους τους ασθενείς η θεραπεία καθορίστηκε με βάση το αποτέλεσμα του LUAT, ήτοι φθοριοκινολόνη ή μακρολίδη. Το 4% χρειάστηκε νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας, το 75% από τους οποίους απεβίωσε. Συμπέρασμα: Η πλειονότητα των ασθενών με θετικό LUAT, παρουσίασε αναπνευστική ανεπάρκεια, επιβεβαιώνοντας άλλες μελέτες που συσχετίζουν την ευαισθησία του LUAT με τη βαρύτητα της νόσου. Σε όλους τους ασθενείς η θεραπεία καθορίστηκε από το αποτέλεσμα του LUAT. Η θνητότητα της νόσου δε φαίνεται να επηρεάστηκε από το αποτέλεσμα του LUAT όσον αφορά τη θεραπεία, αφού αυτή δε διαφέρει από τη διεθνή βιβλιογραφία. ΑΑ3 Η ΑΝΊΧΝΕΥΣΗ ΑΝΤΙΓΌΝΟΥ LEGIONELLA PNEUMOPHILA ΣΤΑ ΟΎΡΑ, ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΊΑ Ο. Αποστόλου, Γ. Οικονομίδης, Ε. Παπαδογιάννη, Α. Καλλιμάνη, Κ. Ρανέλλου, Ζ. Ψαρουδάκη, Β. Παπασταμόπουλος, Α. Αργυροπούλου, Χ. Τότσικας Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «O Ευαγγελισμός» Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, ΓΝΑ «O Ευαγγελισμός» Εισαγωγή: Η νόσος των Λεγεωνάριων (LD) αποτελεί αίτιο πνευμονίας της κοινότητας, στη χώρα μας. Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι: η αυξημένη ηλικία, η κατάχρηση αλκοόλ, διαταραχές της κυτταρικής ανοσίας (AIDS, μεταμόσχευση, σακχαρώδης διαβήτης), νεοπλασματική νόσος, η νεφρική νόσος και το κάπνισμα. Συχνότερο παθογόνο είναι η L. pneumophila, η ανάπτυξη της οποίας ευνοείται σε υγρό περιβάλλον (ντους, πισίνες, συστήματα κλιματισμού κλπ). Στην Ευρώπη η μεγίστη επίπτωση της νόσου παρατηρείται κατά τους μήνες Αύγουστο-Νοέμβριο. Η διάγνωση της LD αποτελεί πρόκληση για τον κλινικό ιατρό, λόγω της έλλειψης ειδικών κλινικών χαρακτηριστικών. Καθυστερήσεις στην έναρξη θεραπείας αυξάνουν σημαντικά τη θνητότητα. Η ανίχνευση του αντιγόνου Legionella στα ούρα (LUAT), αποτελεί δοκιμασία με υψηλή ειδικότητα (~00%) και ευαισθησία (75-80%), που παρέχει άμεσα αποτελέσματα. Οι υπάρχουσες κατευθυντήριες οδηγίες, ωστόσο, δεν ορίζουν με σαφήνεια την ορθή χρήση του LUAT, με αποτέλεσμα την κατάχρηση αυτού. Σκοπός: Εξετάστηκαν αναδρομικά, τα αποτελέσματα LUAT που διενεργήθηκαν στο εργαστήριο του νοσοκομείου μας, την πενταετία 05-09, με σκοπό την ανάδειξη της κατάχρησης του LUAT και την ανάγκη εφαρμογής συγκεκριμένων κριτηρίων για την εκτέλεση αυτού. 7

83 Υλικό και Μέθοδοι: Κατά τη χρονική περίοδο από το 05 έως το 09, 304 δείγματα ούρων, εστάλησαν στο εργαστήριο για ανίχνευση αντιγόνου Legionella. Η δοκιμασία ανίχνευσης έγινε με τη χρήση του BinaxNOW Legionella Urinary Antigen Card. Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία των δειγμάτων αφορούσε ασθενείς που νοσηλεύονταν σε πνευμονολογικές και παθολογικές κλινικές (598 και 935 ασθενείς, αντίστοιχα) ενώ 47 δείγματα ήταν από μονάδες εντατικής θεραπείας. Μόλις 9 δείγματα ήταν θετικά, επιβεβαιώνοντας τη διάγνωση της LD. Το 46% των δειγμάτων εστάλησαν τους μήνες Δεκέμβριο-Απρίλιο. Το 79% των θετικών δειγμάτων αφορούσαν τους μήνες Μάιο- Νοέμβριο. Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το LUAT σπανίως απέβη θετικό. Η χαμηλή κλινική πιθανότητα (pre-test probability) πριν την αποστολή του LUAT, οφείλεται στη μη ορθολογική χρήση αυτού. Η συνεκτίμηση του ιστορικού (κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα, πρόσφατα ταξίδια), της κλινικής (βαρύτητα πνευμονίας) και της εργαστηριακής εικόνας του ασθενούς (υπονατριαιμία, αύξηση τρανσαμινασών, οξεία νεφρική βλάβη) πριν την παραγγελία του LUAT, θα επέφερε ίσως μείωση στη μη ορθολογική χρήση αυτού, βελτιώνοντας ταυτόχρονα την προγνωστική του αξία. ΑΑ33 KΡΥΠΤΟΚΟΚΚΙΚΉ ΑΝΤΙΓΟΝΑΙΜΊΑ ΣΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΌ ΑΣΘΕΝΉ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΌ ΑΝΤΙΓΌΝΟ ΚΡΥΠΤΟΚΌΚΚΟΥ ΣΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΝΩΤΙΑΊΟ ΥΓΡΌ Ο. Αποστόλου, Ε. Παντικίδη, Μ. Τσεπέλη, Σ. Γιαλή, Μ. Νέπκα, Ζ. Ψαρουδάκη, Α. Αργυροπούλου, Β. Παπασταμόπουλος, Χ. Τότσικας Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «O Ευαγγελισμός» Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Γ.Ν.Α. «O Ευαγγελισμός» Εισαγωγή: Η ανίχνευση κρυπτοκοκκικού αντιγόνου (CrAg) στο πλάσμα, σε ασθενείς με HIV και CD 4 <00 cells/mm 3, αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου. Εκτιμάται ότι 6,5% των ασθενών αυτών έχουν θετικό CrAg στο πλάσμα, το 95% των οποίων θα εκδηλώσει κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα, σε χρονικό διάστημα λιγότερο από ένα μήνα, εάν δεν λάβει θεραπεία. Σε ένα ποσοστό από τους ασθενείς αυτούς με θετικά μηνιγγιτιδικά συμπτώματα, το αντιγόνο κρυπτοκόκκου στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό (CSFCrAg) είναι αρνητικό. Θα περιγραφεί περίπτωση συμπτωματικού ασθενούς με CrAg(+) στο πλάσμα αλλά CSFCrAg(-). Περιγραφή περιστατικού: Πρόκειται για άνδρα 36 ετών, χρήστη ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών και πρόσφατη διάγνωση HIV λοίμωξης (πνευμονία από Pneumocystis jirovecii), SerumCrAg(-) και CD4: cell/mm 3. Έγινε έναρξη ART (FTC/TDF/DTG) και χημειοπροφύλαξης με SMX/TMP. Πέντε μήνες αργότερα ο ασθενής εμφάνισε νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις και ακολούθησε νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική. Ο απεικονιστικός έλεγχος με CT θώρακος- εγκεφάλου απέβη αρνητικός. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, θετικοποιήθηκε το SerumCrAg χωρίς όμως να ανευρεθεί παθολογία στο ΕΝΥ: [πίεση: 0 mmh 0, κύτταρα: κκχ, γλυκόζη: 66 mg/dl, λεύκωμα: 69 mg/dl, CSFCrAg: αρνητικό, καλλιέργεια: αρνητική, ταχεία μοριακή ανίχνευση (FilmArray): αρνητική]. Ετέθη η υποψία της κρυπτοκοκκικής εγκεφαλίτιδας και ο ασθενής αρχικά έλαβε συνδυασμό λιποσωμιακής αμφοτερικίνης Β (4 mg/kg/4h) με φλουκυτοσίνη (5 mg/kg/6h) και στη συνέχεια φλουκοναζόλη 800 mg/dl/4h, με ύφεση των συμπτωμάτων και αρνητικοποίηση του SerumCrAg. 73

84 Συζήτηση: Η λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος από Cryptococcus spp. σε ασθενείς με HIV και CD4< 00 cells/mm 3, περιλαμβάνει την αρχική προσβολή του εγκεφαλικού παρεγχύματος (εγκεφαλίτιδα) και την επέκταση της λοίμωξης στις μήνιγγες (μηνιγγοεγκεφαλίτιδα). Στην πρώτη περίπτωση η εξέταση του ΕΝΥ δεν είναι διαγνωστική. Η συσχέτιση της κλινικής εικόνας με την ανίχνευση CrAg στο πλάσμα είναι καθοριστική. Η θεραπευτική προσέγγιση ωστόσο στις περιπτώσεις αυτές δεν έχει διευκρινιστεί. ΑΑ34 AΙΜΟΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΙΚΌ ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΧΕΤΙΖΌΜΕΝΟ ΜΕ ΛΟΊΜΩΞΗ ΑΠΌ LEISHMANIA DONOVANI ΜΕ ΕΠΙΠΛΟΚΉ ΡΟΜΒΟΕΓΚΕΦΑΛΊΤΙΔΑ ΑΠΌ LISTERIA MONOCYTOGENES ΚΑΙ CMV Γ. Ελευθεριώτης, Ε. Καλαγιάκου, Μ. Κιμούλη, 3 Β. Κατσίβα, 4 Λ. Μαρίνος, 5 Η. Σκοπελίτης Β Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Νίκαιας Αιματολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Νίκαιας 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Νίκαιας 4 Aκτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Νίκαιας 5 Αιμοπαθολογοανατομικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Σκοπός: Το αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο είναι μια υπερφλεγμονώδης, δυσλειτουργική ανοσολογική αντίδραση σε λοιμώδη, ανοσολογικά ή νεοπλασματικά νοσήματα. Η λεϊσμανίαση είναι από τα συχνότερα λοιμώδη αίτια. Εδώ παρουσιάζεται τέτοια περίπτωση ασθενούς με επιπλοκή ρομβοεγκεφαλίτιδα από Listeria και CMV. Βιβλιογραφικά είναι το πρώτο περιστατικό με αυτό το συνδυασμό. Υλικό και Μέθοδοι: 43χρονος άντρας με ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης, υπερχοληστερολαιμίας και IgA νεφροπάθειας υπό μεθυλπρεδνιζολόνη 8 mg/ημέρα και μυκοφαινολικό οξύ εισήλθε στην κλινική λόγω παρατεινόμενου πυρετού,5 μηνών. Από την κλινική εξέταση το σπουδαιότερο εύρημα ήταν σπληνομεγαλία. Το μυκοφαινολικό οξύ διακόπηκε και ετέθη εμπειρικά σε φιλγραστίμη, μεροπενέμη, τεϊκοπλανίνη. Εργαστηριακά παρουσίαζε πανκυτταροπενία, ακοκκιοκυτταραιμία (που δεν προϋπήρχαν), επηρεασμένη ηπατική βιοχημεία, υπερτριγλυκεριδαιμία και υπερφερριτιναιμία. Με τα ανωτέρω ετέθη υποψία παρουσίας αιμοφαγοκυτταρικού συνδρόμου (HLH-score 94%) -προστέθηκαν δεξαμεθαζόνη 0 mg/m /ημέρα (μετά την πρώτη δόση υπήρξε άμεση ύφεση του πυρετού) και IVIG 0 g ημερησίως για 4 μέρες. Την επόμενη μέρα διενεργήθηκε μυελόγραμμα, που απεικόνισε λεϊσμάνιες, και οστεομυελική βιοψία που ανέδειξε μη ειδικά κοκκιώματα και λεμφοϊστιοκυτταρική διήθηση. Έγινε έναρξη λιποσωμιακής αμφοτερικίνης Β 3 mg/kg (συνολική δόση 40 mg/kg). Από αιμοκαλλιέργεια εισαγωγής αναπτύχθηκε Bacillus spp. και τα κοινά αντιμικροβιακά αποκλιμακώθηκαν βάσει αντιβιογράμματος σε κεφτριαξόνη. Από τον έλεγχο αναδείχθηκε υπογαμμασφαιριναιμία-θεωρήθηκε δευτεροπαθής από τα ανοσοκατασταλτικά. Μετά από νοσηλεία 0 ημερών εξήλθε βελτιωμένος από το αιμοφαγοκυτταρικό υπό δεξαμεθαζόνη. Στις πρώτες εβδομάδες εκτός νοσοκομείου αιτιόταν ήπιο βήχα, ενώ παρουσίασε και επεισόδιο κολπικού πτερυγισμού που αυτοανατάχθηκε -έκτοτε προστέθηκαν βισοπρολόλη και απιξαμπάνη (CHA DS VASc score:). Στο πέρας των εβδομάδων παρουσίασε πυρετό 39,4 ο C με μετωπιαία κεφαλαλγία επί του πυρετικού κύματος. Η φυσική εξέταση και η αξονική θώρακα ήταν αρνητικές για ευρήματα. Ελήφθησαν αιμοκαλλιέργειες και ετέθη εμπειρικά λινεζο- 74

85 λίδη και πιπερακιλλίνη-ταζομπακτάμη λόγω υψηλής προκαλσιτονίνης ( μg/l). Μετά την πάροδο ολίγων ωρών παρουσίασε δυσαρθρία, οπότε το σχήμα τροποποιήθηκε σε μεροπενέμη(gx), αμπικιλλίνη ( gx4), ασικλοβίρη (750 mgx3), γενταμυκίνη (80 mgx), μοξιφλοξασίνη (400 mgx). Η CT εγκεφάλου δεν είχε παθολογικά ευρήματα. Σε,5 ώρες εμφάνισε κάθετο νυσταγμό και απώλεια συνείδησης, εντός ωρών όμως ανέκτησε βλεμματική επαφή, άρχισε να απαντά μονολεκτικά, ενώ αναδείχθηκε δυσμετρία αριστερά. Λόγω λήψης απιξαμπάνης ΟΝΠ διενεργήθηκε το επόμενο πρωί που ανέδειξε.000 κύτταρα (85% πολυμορφοπύρηνα), παρουσία gram(+) βακτηριδίου. Το filmarray του ΕΝΥ απέβη θετικό για Listeria και CMV, ενώ οι καλλιέργειες αίματος και ΕΝΥ θετικές για Listeria. Η αγωγή τροποποιήθηκε σε αμπικιλλίνη, γενταμυκίνη (x7 ημέρες), τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη 960 mg x3, βαλγκανσικλοβίρη 900 mg x. H MRI εγκεφάλου έδειξε εικόνα ρομβοεγκεφαλίτιδας με παθολογικό σήμα στην παρεγκεφαλίδα. Αποτελέσματα: Μετά από 3 βδομάδες ενδοφλέβιας αγωγής για Listeria ο ασθενής εξήλθε έχοντας άριστο επίπεδο επικοινωνίας και βαδίζοντας με βοήθεια. Συνέχισε per os αγωγή με τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη x 7 εβδομάδες, οπότε και έγινε επαναληπτική MRI εγκεφάλου που ήταν φυσιολογική, και βαλγκανσικλοβίρη x 3 μήνες. Με φυσικοθεραπείες επήλθε πλήρης αποκατάσταση κινητικότητας. Συμπεράσματα: Ο χειρισμός παρόμοιων σύνθετων περιστατικών είναι πρόκληση τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά και απαιτεί συνδυασμό ιατρικής κρίσης και των τελευταίων βιβλιογραφικών δεδομένων. ΑΑ35 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΣΑΚΧΑΡΟΔΙΑΒΗΤΙΚΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥΡΙΑ ΑΠΟ PASTEURELLA CANIS Π. Μπολάνης, Φ. Ντζιώρα, Μ. Αρβανίτης Μικροβιολογικό Εργαστήριο, ΚΥ Νέας Ιωνίας Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέρουσας περίπτωσης σακχαροδιαβητικής ασθενούς με ασυμπτωματική βακτηριουρία από Pasteurella canis. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 69 ετών με ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη τύπου και αρτηριακής υπέρτασης υπό φαρμακευτική αγωγή προσήλθε σε προγραμματισμένο τακτικό έλεγχο για παρακολούθηση. Στα πλαίσια διενέργειας εργαστηριακών εξετάσεων ρουτίνας εστάλη και έλεγχος ούρων για γενική και καλλιέργεια. Η ασθενής δεν ανέφερε δυσουρικά ενοχλήματα ή άλλες αιτιάσεις από το ουροποιητικό σύστημα. Αποτελέσματα: Η μικροσκοπική εξέταση ούρων δεν ανέδειξε παρουσία πυοσφαιρίων και μικροοργανισμών. Η γενική ούρων ανέδειξε παρουσία 0-3 ακανθοκυτταρικών ερυθρών κατά οπτικό πεδίο και σπάνιους ερυθροκοκκώδεις κυλίνδρους. Τα ούρα ήταν χαμηλού ειδικού βάρους, με ενεργό οξύτητα 5., ενώ τα βιοχημικά ευρήματα ήταν αρνητικά. Η καλλιέργεια ούρων ανέδειξε παρουσία μεγάλου αριθμού μικροοργανισμών σε άφθονη ανάπτυξη (>0 5 αποικιών), τόσο στο MacConckey, όσο και στο αιματούχο άγαρ, ενώ στο χρωματικό άγαρ παρουσίασε πράσινη απόχρωση. Εξέταση παρασκευάσματος στο μικροσκόπιο ανέδειξε την παρουσία κοκκοβακτηριδίου, ακίνητου, με λίαν επιμήκεις μορφές και λίγους στρεπτοκοκκοειδείς σχηματισμούς σε στοίχους

86 κοκκοβακτηρίων. Η ταυτοποίηση έγινε με σύστημα VITEK. Λόγω της απουσίας κλινικών συμπτωμάτων η περίπτωση της ασθενούς αντιμετωπίστηκε ως ασυμπτωματική βακτηριουρία. Η ασθενής ετέθη σε παρακολούθηση και δεν έλαβε αντιμικροβιακή αγωγή. Συμπεράσματα: Η Pasteurella canis είναι Gram αρνητικό βακτήριο και προκαλεί ανθρωποζωονόσο. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις σε ανοσοκατασταλμένα άτομα, όπως κιρρωτικούς, διαβητικούς και ασθενείς πάσχοντες από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει λοιμώξεις δέρματος και μαλακών μορίων, λοιμώξεις περιτοναίου, πνευμόνων, μηνίγγων, οστών και αρθρώσεων. Δεν φαίνεται να έχει συσχετιστεί έως τώρα με λοιμώξεις ουροποιητικού. Περιγράφεται περίπτωση ασυμπτωματικής βακηριουρίας από Pasteurella canis σε σακχαροδιαβητικό ασθενή. Από εργαστηριακής άποψης ενδιαφέρον εύρημα αποτελεί η απουσία πυοσφαιρίων και μικροοργανισμών στη γενική με θετική καλλιέργεια ούρων για Pasteurella canis. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι, σύμφωνα και με τις πρόσφατα αναθεωρημένες κατευθυντήριες οδηγίες, η ασυμπτωματική βακτηριουρία σε σακχαροδιαβητικούς ασθενείς δεν αποτελεί ένδειξη χορήγησης αντιμικροβιακής αγωγής. ΑΑ36 ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΤΟ Γ.Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 08 Α. Δημοσιάρη, Χ. Κυδώνα, Α. Πρωτοπαπάς, Α. Πυρπασοπούλου,,3 Ι. Ρωμιόπουλος, 3 Α. Γαρύφαλλος, Ε. Ροηλίδης 3,4 Δ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο Β Πανεπιστημιακή Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο 3 Επιτροπή Λοιμώξεων Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο 4 Γ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο Σκοπός: Με την Ελλάδα να συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα υψηλότερα επίπεδα μικροβιακής αντοχής λόγω υπερκατανάλωσης αντιβιοτικών, και με δεδομένο ότι οι παθολογικές κλινικές είναι κατεξοχήν χώρος εμφάνισης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή και επιτήρηση τέτοιων λοιμώξεων μέσα σε ένα έτος σε μια μεγάλη παθολογική κλινική τριτοβάθμιου ελληνικού νοσοκομείου. Υλικό και Μέθοδοι: Καταγράφηκαν όλες οι κλινικά κι εργαστηριακά επιβεβαιωμένες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που νοσηλεύτηκαν στη Δ' Παθολογική του Γ.Ν. Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειου (Δ Π) το 08, η ηλικία των ασθενών, ο μέσος χρόνος νοσηλείας, το είδος λοίμωξης και η αποδοτέα θνητότητα, μαζί με τη χρήση «προωθημένων» αντιβιοτικών και το συγκριτικό κόστος που επαγόταν. Αποτελέσματα: Το 08 επί των 586 νοσηλευθέντων της κλινικής, ενδονοσοκομειακή λοίμωξη παρουσίασε το 3,3%, με μέση ηλικία τα 73 έτη, είτε προερχόμενο από άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα ή κλινική του νοσοκομείου (47%), είτε κατά την πορεία της νοσηλείας στην κλινική (53%) με αποτέλεσμα την αύξηση του χρόνου νοσηλείας από 4,5 ημέρες κατά μέσο όρο στην 76

87 Δ Π, σε ημέρες και αποδοτέα θνητότητα 4,4% (συνολική θνητότητα στην κλινική 6,4%). 6% των ασθενών παρουσίαζαν ως εστία το αναπνευστικό σύστημα, 7% το ουροποιητικό και στο 0% διαπιστώθηκε μικροβιαιμία. Χωριστά καταγράφηκαν λοιμώξεις σχετιζόμενες με παροχές υπηρεσιών υγείας (γηροκομεία 58%, κέντρα αποκατάστασης 4%), παρότι αυτός ο διαχωρισμός έχει καταργηθεί, και αποτελούσαν μόλις το,% των εισαγωγών. Ωστόσο, με υψηλότερη μέση ηλικία (83 έτη), αλλά και θνητότητα στο 7,5%, σε σημαντική πλειοψηφία ήταν λοιμώξεις ουροποιητικού (7%), εμφανώς λόγω της αλόγιστης χρήσης ουροκαθετήρων. Από την ανάλυση του συνολικού κόστους των χρησιμοποιούμενων αντιβιοτικών στην κλινική εξάγεται δε ότι 47% αυτού αφορά αντιβιοτικά μη ευρείας χρήσης, που επιλέγονται κατά τις διεθνείς οδηγίες στην αντιμετώπιση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων -συγκεκριμένα αμικασίνης, γενταμυκίνης, πιπερακιλλίνης/ ταζομπακτάμης, καρβαπενεμών, κολιμυκίνης, βανκομυκίνης και τιγυκυκλίνης (συνολικό κόστος ευρώ/ έτος). Συμπεράσματα: Καθότι οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και η αύξηση της μικροβιακής αντοχής βρίσκονται στη χώρα μας στο στόχαστρο ως αίτιο αύξησης της διάρκειας και του κόστους νοσηλείας, της νοσηρότητας και της θνητότητας των ασθενών, αναδεικνύεται για άλλη μια φορά εδώ η επιτακτική ανάγκη για εφαρμογή προγραμμάτων και δράσεων αυστηρής επιμελητείας των αντιμικροβιακών σε όλα τα ελληνικά νοσοκομεία. ΑΑ37 ΕΚΤΊΜΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΏΣΗΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΏΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΆ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌ ΗΛΙΚΙΩΜΈΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ Μ. Ζαφείρη, Κ. Τσιούτης, Σ.Α. Καραγεώργος, Κ.Ι. Γουργουλιάνης, 3 Ε. Καρέτση 3 Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο/Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ιατρική Σχολή, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου 3 Κλινική Πνευμονολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Σκοπός: Η εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας αποτελεί σημαντικό πυλώνα της εφαρμογής πολιτικών υγείας. Οι ηλικιωμένοι συνιστούν ομάδα υψηλού κινδύνου για πλήθος ασθενειών, που δύνανται να προληφθούν μέσω του εμβολιασμού. Η γνώση και εκπαίδευση των ιατρών σχετικά με τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων είναι καθοριστική για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου εμβολιαστικής κάλυψης. Η μελέτη αυτή αναλύει τη γνώση των ιατρών στην Ελλάδα, αναφορικά με τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων (>65 ετών). Υλικό και Μέθοδοι: Συγχρονική μελέτη που διεξήχθη στην Ελλάδα από 7 Μαρτίου έως 7 Απριλίου 09. Χρησιμοποιήθηκε ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο σε ειδική πλατφόρμα, με εθελοντική και ανώνυμη συμμετοχή κλινικών ιατρών, ανεξαρτήτως ηλικίας, τόπου κατοικίας/εργασίας. Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν 44 ιατροί (46% παθολόγοι και 9% γενικοί ιατροί). Οι περισσότεροι ιατροί ανέφεραν αυξημένο ποσοστό πληροφόρησης (74%) σχετικά με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού (ΕΠΕ). Με βάση τις απαντήσεις, η γνώση των ιατρών για τα συστατικών κάθε εμβολίου κρίθηκε καλή για τα παρακάτω: εποχική γρίπη (90%), PCV3 (78%), PPSV3 (76%), ηπατίτιδα Β (76%), Td/Tdap (68.%), έρπης ζωστήρας (66%), ηπατίτιδα Α (64%), μονοδύναμο εμβόλιο μηνιγγιτιδοκόκκου (54%), Αιμόφιλου Β (5%), τετραδύναμου μηνιγγιτιδοκόκκου (5%). Η μεγαλύτερη κλινική εμπειρία συσχετίστηκε με αυξημένα επίπεδα πληροφόρησης για το ΕΠΕ και για τα εμβόλια PCV3, PPSV3, ηπατίτιδας Α. Σε δύο ερωτήσεις γνώσης για το 77

88 εμβόλιο της γρίπης, 88% των συμμετεχόντων απάντησαν σωστά σχετικά τον αριθμό δόσεων και 73% απάντησε σωστά για το χρόνο ανοσολογικής απόκρισης. Όσον αφορά στο εμβόλιο του πνευμονιόκοκκου, το 79% απάντησε σωστά ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να λάβουν το PCV3 και το PPSV3, αλλά το 5% απάντησε λάθος τη σωστή σειρά λήψης των εμβολίων. Το 79% απάντησε σωστά για τη προτεινόμενο χρόνο λήψης της αναμνηστικής δόσης του Td. Η πλειοψηφία των ιατρών (98%), συμφώνησε ότι υπάρχει ανάγκη περαιτέρω εκπαίδευσης στον εμβολιασμό των ηλικιωμένων και μόνο το 65% θεωρεί ότι είναι εκπαιδευμένοι προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη διστακτικότητα των ασθενών έναντι στα εμβόλια. Συμπεράσματα: Η μελέτη αυτή αποτελεί μία από τις πρώτες προσπάθειες καταγραφής της γνώσης των ιατρών στην Ελλάδα, αναφορικά με τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων. Παρότι το ποσοστό γνώσης που καταγράφηκε κρίνεται ικανοποιητικό, εντοπίσθηκαν συγκεκριμένοι τομείς που επιδέχονται βελτιώσεων. Τα αποτελέσματα της μελέτης παρέχουν πληροφορίες, που μπορούν να καθορίσουν παρεμβάσεις, συμβάλλοντας σημαντικά στην αύξηση του ποσοστού εμβολιαστικής κάλυψης των ηλικιωμένων ατόμων. ΑΑ38 ΠΕΠΟΙΘΉΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΏΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΆ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌ ΗΛΙΚΙΩΜΈΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ Μ. Ζαφείρη, Κ. Τσιούτης, Σ.Α. Καραγεώργος, Κ.Ι. Γουργουλιάνης, 3 Ε. Καρέτση 3 Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο/Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ιατρική Σχολή, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου 3 Κλινική Πνευμονολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Σκοπός: Η εμβολιαστική κάλυψη των ηλικιωμένων ατόμων αποτελεί βασικό δείκτη ποιότητας ζωής. Η ιατρική κοινότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των επιπέδων εμβολιασμού. Επιπρόσθετα, οι πεποιθήσεις των ιατρών αναφορικά με τα εμβόλια είναι καθοριστικές στην αύξηση του επιπέδου εμβολιασμού στους ηλικιωμένους. Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι να αξιολογήσει τις πεποιθήσεις των ιατρών σχετικά με τον εμβολιασμό ηλικιωμένων (>65 ετών) και να αξιολογήσει παράγοντες που τις επηρεάζουν, συμβάλλοντας ως εκ τούτου στο σχεδιασμό παρεμβάσεων, προκειμένου να αυξηθούν τα επίπεδα εμβολιαστικής κάλυψης. Υλικό και Μέθοδοι: Συγχρονική μελέτη που διεξήχθη στην Ελλάδα από 7 Μαρτίου έως 7 Απριλίου 09. Χρησιμοποιήθηκε ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο σε ειδική πλατφόρμα, με εθελοντική και ανώνυμη συμμετοχή κλινικών ιατρών, ανεξαρτήτως ηλικίας, τόπου κατοικίας/εργασίας. Αποτελέσματα: Συνολικά συμμετείχαν 44 ιατροί, 46% εκ των οποίων ήταν Παθολόγοι και 9% Γενικοί Ιατροί. Το 50% των συμμετεχόντων εξέφρασαν αμφιβολίες σχετικά με τον εμβολιασμό των ηλικιωμένων, σχετικές με πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες, μειωμένη αποτελεσματικότητα και με την ασφάλεια των εμβολίων. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες (96,5%), συμφώνησαν ότι τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά και προστατεύουν τη ζωή των ηλικιωμένων. Το 43% ανέφερε προηγούμενη εμπειρία με ανεπιθύμητη ενέργεια μετά από εμβολιασμό. Το 8% ανέφεραν ότι οι ίδιοι δεν είναι επαρκώς εμβολιασμένοι, κυρίως λόγω αμέλειας (50%) ή φόβου (9%). Η ύπαρξη διαθέσιμων κατευθυντήριων οδηγιών ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας για την αποδοχή των εμβολίων στους ηλικιωμένους, σε συνδυασμό με τη γνώση, την προσωπική εμπειρία, όπως επίσης και την πίεση από τον ασθενή. Στην πλειοψηφία τους οι συμμετέχοντες στη μελέτη (97,9%), 78

89 συμφώνησαν ότι ο εμβολιασμός των ηλικιωμένων αποτελεί ένα σημαντικό θέμα δημόσιας υγείας, όπως επίσης και ότι το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης στους ηλικιωμένους στην Ελλάδα παραμένει μη-ικανοποιητικό (50%). Παρόλο που οι περισσότεροι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (93,8%) και το αντι-εμβολιαστικό κίνημα (68,%) επηρεάζουν αρνητικά την κοινή γνώμη σχετικά με τα εμβόλια, το 90,3% διαφώνησαν ότι αυτά επηρεάζουν την προσωπική τους άποψη και αντίληψη για το ρόλο του εμβολιασμού. Συμπεράσματα: Παρότι οι ιατροί στην Ελλάδα είχαν θετική άποψη και αντιλήψεις αναφορικά με τον εμβολιασμό ηλικιωμένων, ανιχνεύθηκαν συγκεκριμένοι παράγοντες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχους παρεμβάσεων, προκειμένου να ενισχυθεί η εμβολιαστική κάλυψη των ηλικιωμένων ατόμων. ΑΑ39 ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑ ΑΠΟ ΜSSA ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ ΜΑΛΑΚΩΝ ΜΟΡΙΩΝ, ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΑ ΔΙΗΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΥΗΜΑ ΘΩΡΑΚΟΣ Β. Μαρούγκα, Χ. Γιαννόπουλος, Β. Αγγελοπούλου, Ι. Τζίμα, Ε. Βιλλιώτης, Δ. Βαγιωνά, Σ. Ασημόπουλος, Ε. Θεοδοσιάδη, Τ. Ταταρίδου, Ν. Αλεξίου, Α. Παπαδάκη, Μ. Κουπετώρη, Π. Γιαννοπούλου, Σ. Συμπάρδη Α Παθ. Κλινική, Γ.Ν. «Θριάσιο» Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. «Θριάσιο» Σκοπός: Η περιγραφή κλινικής περίπτωσης ασθενούς με MSSA-μικροβιαιμία, πολλαπλά αποστήματα μαλακών μορίων, πνευμονικά διηθήματα και εμπύημα θώρακος, με ραγδαία εξέλιξη και ιδιαίτερη ανάγκη αναβάθμισης αντιμικροβιακής αγωγής. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 77 ετών προσέρχεται σε ληθαργική κατάσταση (GCS=9), λόγω εμπύρετης λοίμωξης μαλακών μορίων δεξιού άνω άκρου, οσφυαλγίας και πρωτο- διαγνωσθείσας κολπικής μαρμαρυγής με ταχεία κοιλιακή ανταπόκριση. Εργαστηριακός έλεγχος: Λευκοκυττάρωση (40.700/μL), λίαν αυξημένες πρωτεΐνες οξείας φάσης (CRP 440 mg/l). Απεικονιστικός έλεγχος: CT δεξιού άνω άκρου: οίδημα-εκτεταμένη συλλογή στην οπίσθια επιφάνεια βραχίονα-πήχεως. CT θώρακος/ άνω- κάτω κοιλίας / OMΣΣ/ λεκάνης-ισχίων: υπόπυκνες συλλογές στους λαγονοψοïτες και λαγονοπλευρικούς μυς άμφω, εκτεταμένες συλλογές οπισθοπεριτοναϊκού χώρου. Διαθωρακικό u/s καρδiάς: αμφικολπική διάταση, αρνητικό για εκβλαστήσεις. Αποτελέσματα: Διενεργήθηκε άμεσα χειρουργική παροχέτευση εκτεταμένου αποστήματος δεξιού άνω άκρου (τέθηκαν δύο παροχετεύσεις). Τα οπισθοπεριτοναϊκά πολλαπλά αποστήματα, κρίθηκαν ότι θα ανταποκριθούν στη συντηρητική θεραπεία. Στην καλλιέργεια πύου από το δ. άνω άκρο, απομονώθηκε MSSA. Από την η έως και την 8η ημέρα νοσηλείας σε έξι αιμοκαλλιέργειες αναπτύχθηκε MSSΑ. Τη 4η ημέρα νοσηλείας το προγραμματισθέν διοισοφάγειο υπερηχογράφημα καρδίας δεν πραγματοποιήθηκε λόγω οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας με πολλαπλά πνευμονικά διηθήματα. Η αρχική εμπειρική αντιβιοτική αγωγή με βανκομυκίνη τροποιήθηκε τη 4η ημέρα προς λινεζολίδη (λόγω αναφερόμενης αλλεργίας στην πενικιλλίνη). Προσθήκη δαπτομυκίνης την 6η ημέρα λόγω επιμένουσας μικροβιαιμίας και υψηλής πιθανότητας ενδοκαρδίτιδας. Έπειτα από προσωρινή κλινική βελτίωση, τη η ημέρα παρουσίασε εκ νέου αναπνευστική δυσχέρεια με ταχεία ανάπτυξη μεγάλης ποσότητας πλευριτικού υγρού δεξιού ημιθωρακίου και τοποθετήθηκε σύστοιχα σωλήνας παροχέτευσης bullau. Διεκόπη η λινεζολίδη, 79

90 προστέθηκε i.v φοσαμιλική κεφταρολίνη. Πλευριτικό υγρό: ισχυρά εξιδρωματικό με κ/α (+) MSSA. Την 5η ημέρα (με αιμοκαλλιέργειες στείρες πλέον) λόγω νέας αναπνευστικής δυσχέρειας και νέων διηθημάτων στην CT θώρακος χωρίς υποτροπή υπεζωκοτικών συλλογών, με εκσεσημασμένη περιφερική ηωσινοφιλία, θεωρήθηκε ως ηωσινοφιλική πνευμονίτιδα από δαπτομυκίνη, με συνέπεια τη διακοπή του φαρμάκου και έναρξη κορτικοθεραπείας. Σταδιακά παρατηρήθηκε κλινικοεργαστηριακή και απεικονιστική βελτίωση και με διοισοφάγειο u/s καρδιάς αρνητικό, μετά συνολική αντισταφυλοκοκκική αγωγή 45 ημερών, εξήλθε περιπατητική. Έλεγχος στελέχους για Panton-Valentine Leukocidin: αρνητικός. Συμπεράσματα: Οι σταφυλοκκοκικές λοιμώξεις της κοινότητας μπορεί να έχουν βαριά πολυσυστηματική προσβολή. Μεγάλη σημασία έχει η στοχευμένη απεικόνιση προς αναζήτηση αρχικής εστίας και απομακρυσμένων επιπλοκών. H επαγρύπνηση για τις ανεπιθύμητες ενέργειες της αντιβιοτικής αγωγής μπορεί να έχει καταλυτική επίδραση στις θεραπευτικές αποφάσεις και στην τελική έκβαση. ΑΑ40 ΙΟΣ ΔΥΤΙΚΟΥ ΝΕΙΛΟΥ: ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΟΕΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΒΑΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 09 Μ. Χριστοδούλου, Χ. Τσανκώφ, Κ. Ιωαννίδου, Ε. Μωυσίδου, Μ. Κωνσταντινίδου, Σ. Παπαντωνίου, Φ. Παυλίδου, Α. Παπά, Π. Παπαδοπούλου Α Παθολογική Κλινική, Γ. Ν. Καβάλας Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Α.Π.Θ. Εισαγωγή: O ιός του Δυτικού Νείλου (WNV) είναι ένας RNA-ιός του γένους Flavivirus που μεταδίδεται κυρίως κατόπιν δήγματος μολυσμένου κουνουπιού (Culex) και μπορεί να προκαλέσει νόσο τόσο στον άνθρωπο όσο και σε ορισμένα ζώα. Aπό το 00 έως σήμερα, στην Ελλάδα, καταγράφονται ετησίως τους καλοκαιρινούς μήνες, σποραδικά κρούσματα και επιδημίες, διαφορετικής έκτασης και τοπογραφίας. Το 0 και το 09, η περιοχή του Νομού Καβάλας αποτέλεσε επίκεντρο επιδημίας του WNV. Η πλειοψηφία των ανθρωπίνων λοιμώξεων από WNV, είναι ασυμπτωματικές στο 75-80% ενώ 0-5% παρουσιάζουν ήπια μορφή και εκδηλώνονται με εικόνα οξείας συστηματικής εμπυρέτου νόσου (West Nile Fever). Λιγότερο από %, αναπτύσσουν «νευροδιεισδυτική νόσο» (West Nile neuro-invasive disease). Σκοπός: Η καταγραφή των θετικών κρουσμάτων του ιού, σε ασθενείς της Α Παθολογικής Κλινικής, η μελέτη της κλινικοεργαστηριακής τους εικόνας και η σύγκριση των δύο επιδημιών. Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 6/4 ασθενείς (63,4%), θετικοί σε λοίμωξη από WNV το 09 στην κλινική μας. Ο έλεγχος έγινε στο Α Εργαστήριο Μικροβιολογίας του ΑΠΘ, με έλεγχο αντισωμάτων στον ορό (ή και στο ΕΝΥ όπου είχε ληφθεί) και PCR στο αίμα. Συσχετίστηκε η κλινικοεργαστηριακή εικόνα ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την πορεία και την έκβαση της νόσου. Μ.Ο. Ηλικίας: 59 έτη. Άνδρες 54% Γυναίκες 46% 80

91 Αποτελέσματα:. Γεωγραφική Κατανομή: 76,9% των κρουσμάτων προερχόταν από τον Δήμο Νέστου.. Κατανομή με βάση την ηλικία: Τα περισσότερα κρούσματα αφορούσαν ασθενείς άνω των 50 χρονών με συνοσηρότητες. (>50 ετών: 69,%, <50 ετών: 30,8%). 3. Συσχέτιση Ηλικίας Ασθενών και Θανάτων: Απεβίωσαν 5/6 ασθενείς (9,3%) άνω των 50 χρόνων, με νευροδιεισδυτική νόσο και συνοσηρότητες. 4. Κλινικοεργαστηριακά Ευρήματα: - Ήπια νόσο (WNF) παρουσίασε το 8% των κρουσμάτων. - Τα κύρια συμπτώματα που εμφάνισαν οι ασθενείς ήταν: εμπύρετο (9,3%) κεφαλαλγία (46,%), μυαλγίες/αρθραλγίες (73,07%), διαταραχές πεπτικού (3%) και κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα (30,8%) κυρίως σε ασθενείς <50 ετών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι η προσβολή ΚΝΣ (9,%) εμφανίστηκε σε πολύ χαμηλότερο ποσοστό σε σχέση με την επιδημία το 0 όπου το ποσοστό ήταν >48%. (/5). - Τα κυριότερα εργαστηριακά ευρήματα ήταν η λευκοπενία (38,4%) και η θρομβοπενία (65,3%). - Παρατηρήθηκε ακόμα συσχέτιση καλύτερης πορείας της νόσου, σε νέους ασθενείς και πολύ πιο ήπιας προσβολής όταν ο ασθενής εμφάνιζε κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα. Συμπεράσματα: Ο WNV, το 0 εμφανίστηκε μόνο σε αγροτικές περιοχές δίπλα σε υγροτόπους (περιοχή Νέστου), ενώ το 09 υπήρχαν κρούσματα και από άλλες αστικές περιοχές της Καβάλας. Πρόκειται για έναν ιό που εκπλήσσει με τις ανατροπές του. Παρατηρήθηκε πως στους ασθενείς που εμφανίζουν εξάνθημα (εκ των οποίων 80% ήταν <40 ετών), η νόσος διαδράμει ήπια. Το 75% των ασθενών με εξάνθημα, εμφάνιζε λευκοπενία και θρομβοπενία. Καταγράφτηκε ένα περιστατικό, με νευροδιεισδυτική νόσο και οξεία χαλαρή παράλυση, χωρίς συνοσηρότητα με καλή έκβαση. Συγκρίνοντας τις δύο περιόδους επιδημίας στην περιοχή μας, διαπιστώθηκε ότι το 0 κυριαρχούσε η νευροδιεισδυτική μορφή της νόσου στο σύνολο των ασθενών, ενώ το 09 η λοίμωξη τύπου γρίπης (WNF). Αυτό ίσως χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση, παρότι στη μελέτη του ιού από το 00 και εντεύθεν ανιχνεύεται ο ίδιος γενετικά εξελικτικός κλάδος του WNV Lineage και το ίδιο στέλεχος Nea Santa Greece 00. Πιθανά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (μεταλλάξεις;) που επηρεάζουν και δεν γνωρίζουμε. Από το 0 έως το 09, στην εν λόγω περιοχή υπήρχαν ελάχιστα σποραδικά κρούσματα, γεγονός που μπορεί να οφείλεται στα μέτρα που έλαβαν οι δημόσιες αρχές (ψεκασμοί κλπ). Επίσης ίσως επηρεάζεται και από τις κλιματικές αλλαγές (υγρασία κ.α.). Τέλος, επειδή ο WNV έχει πλέον εγκατασταθεί στην Ελλάδα από το 00 και προκαλεί σημαντικού βαθμού νοσηρότητα και θνησιμότητα, χρειάζεται επαγρύπνηση και αυξημένα μέτρα προστασίας αλλά και περαιτέρω διερεύνηση για τη διαφορετικότητα της κλινικοεργαστηριακής του εικόνας. 8

92 ΑΑ4 ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΑΠΟ LISTERIA MONOCYTOGENES (LM) ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ ΑΣΘΕΝΗ Ε. Μωυσίδου, Χ. Τσανκώφ, Μ. Χριστοδούλου, Γ. Αλεξανδράκης, Κ. Ιωαννίδου, Ξ. Κροκίδης, Ε. Φραγκουλίδου, Π. Παπαδοπούλου Α Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας Εισαγωγή: Η LM είναι ένα αναερόβιο, Gram(+) βακτηρίδιο, ευρέως διαδεδομένο στη φύση. Μεταδίδεται με τροφές και αντιθέτως με άλλα παθογόνα που προκαλούν κυρίως γαστρεντερική νόσο, προκαλεί διεισδυτικά σύνδρομα όπως μηνιγγίτιδα, σηψαιμία, χοριοαμνιονίτιδα, θνησιγονία. Στο γενικό πληθυσμό σπάνια προκαλεί λοίμωξη (,/ στην Ελλάδα). Είναι συχνή σε νεογνά και ενήλικες >60 ετών καθώς και σε αλκοολικούς, καρκινοπαθείς, ανοσοκατεσταλμένους, διαβητικούς, νεφροπαθείς, ηπατοπαθείς. Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 77 ετών με ιστορικό υπέρταση, ήπια νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια βρογχίτιδα, καθημερινή λήψη αλκοόλ, παραπέμφθηκε από Κέντρο Υγείας Χρυσούπολης λόγω δυσαρθρίας αιφνίδιας έναρξης και από διημέρου κεφαλαλγίας κροταφικά δεξιά με συνοδό ωταλγία σύστοιχα. Η νευρολογική εξέταση κατέδειξε δυσαρθρία και πτώση γωνίας στόματος αριστερά, χωρίς άλλη σημειολογία. Διενεργήθη CT εγκεφάλου (χωρίς ευρήματα) και εισήχθη στην κλινική για παρακολούθηση ως πιθανό ΑΕΕ. Λίγες ώρες αργότερα έγινε συγχυτικοδιεγερτικός με εμπύρετο και αυχενική δυσκαμψία. Διενεργήθη ωτοσκόπηση (χωρίς ευρήματα) και λόγω της κλινικοεργαστηριακής του εικόνας (λευκοκυττάρωση, CRP: 5 mg/l), του ιστορικού κεφαλαλγίας-ωταλγίας, και του γεγονότος ότι ο ασθενής προερχόταν από περιοχή της Καβάλας με αυξημένα κρούσματα λοίμωξης από ιό του Δυτικού Νείλου (WNV), προχωρήσαμε σε ΟΝΠ. Το δείγμα κατέδειξε: ΚΥΤΤΑΡΑ 970κκχ ΣΑΚΧΑΡΟ 45mg/dl Πολυμορφοπύρηνα 5% ΛΕΥΚΩΜΑ 337mg/dl Λεμφοκύτταρα 5% Μονοπύρηνα 3% Άτυπα κύτταρα 30% Τέθηκε σε εμπειρική αγωγή θεραπείας μηνιγγίτιδας εν αναμονή των αποτελεσμάτων (Gram χρώση, καλλιέργεια ΕΝΥ, multiplex PCR). Μετά από 3 ημέρες ήρθε θετική λοίμωξη από LM οπότε έγινε αποκλιμάκωση της εμπειρικής αγωγής και συνέχισε με gr/ημέρα αμπικιλλίνη/σουλμπακτάμη. Την 8 η ημέρα νοσηλείας παρουσίασε υψηλό πυρετό. Διενεργήθη νέα CT εγκεφάλου (χωρίς ευρήματα) και νέα ΟΝΠ που κατέδειξε: ΚΥΤΤΑΡΑ 85κκχ ΣΑΚΧΑΡΟ 4mg/dl Πολυμορφοπύρηνα 45% ΛΕΥΚΩΜΑ 99mg/dl Λεμφοκύτταρα 40% Μονοπύρηνα 0% Απροσδιόριστα 5% Λόγω συνυπάρχουσας συμπτωματολογίας από το αναπνευστικό, προστέθηκε στην αγωγή μεροπενέμη για αντιμετώπιση νοσοκομειακής λοίμωξης. Ο ασθενής σταδιακά απυρέτησε και έπειτα από ημέρες νοσηλείας και στοχευμένης αντιμικροβιακής αγωγής εξήλθε ασυμπτωματικός και πλήρως βελτιωμένος. 8

93 Συμπεράσματα: Οι λοιμώξεις από LM μπορεί να διαλάθουν διότι η συχνότητα τους είναι μικρή. Ωστόσο η μη έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αποβεί μοιραία για τον ασθενή. Στο περιστατικό μας, πρώτον το γεγονός ότι ανέφερε ωταλγία αρχικά παρέπεμπε σε μηνιγγίτιδα από στρεπτόκοκκο, και δεύτερον η εμφάνιση της συμπτωματολογίας του σε περίοδο αυξημένων κρουσμάτων λοίμωξης ΚΝΣ από WNV θα μπορούσε να μας απομακρύνει από τη διάγνωση. Σκόπιμο είναι ηλικιωμένοι με κατάχρηση αλκοόλ και συννοσηρότητες να ερευνώνται για την πιθανότητα λοίμωξης από LM. ΑΑ4 ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΕΚΟΧΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ, ΙΔΙΩΤΙΚΗ, ΓΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΑΜΙΣΙ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ Μ. Ζήγρα, Ε. Κοττά, Β. Μέρμηγκας, Κ. Αϋφαντής 3 Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων «ΆΝΑΣΣΑ» Γενική Κλινική, μέλος ΟΕΚΟΧΑ, Βόλος ΟΕΚΟΧΑ, μέλος Επιτροπής Νοσοκομειακών Λοιμώξεων «ΆΝΑΣΣΑ» Γενική Κλινική, Βόλος 3 Επιτροπή Ποιότητας «ΆΝΑΣΣΑ» Γενική Κλινική, Βόλος Σκοπός: Η παρουσίαση και η ανάλυση της κατανάλωσης των αντιβιοτικών σε μια ιδιωτική, επαρχιακή κλινική των 84 κλινών, μετά από ενάμισι χρόνο εφαρμογής του προγράμματος επιτήρησης της χρήσης των προωθημένων και νεώτερων αντιβιοτικών, καθώς και της κατάλληλης χορήγησης της χειρουργικής προφύλαξης, μέσω των δράσεων της Ομάδας Επιτήρησης Κατανάλωσης και Ορθής Χρήσης Αντιβιοτικών (ΟΕΚΟΧΑ), η οποία συγκροτήθηκε καθ υπόδειξη της Επιτροπής Νοσοκομειακών Λοιμώξεων (ΕΝΛ) το Μάιο του 08. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη αναλύθηκε η κατανάλωση των παρεντερικών αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια της περιόδου από τους ασθενείς του Παθολογικού και του Χειρουργικού τομέα της κλινικής. Σαν δείκτης της κατανάλωσης των αντιβιοτικών χρησιμοποιήθηκε η Ημερησία Καθορισμένη Δόση (DDD). Τέθηκαν πάγιες αρχές όπως, καμία ασυμπτωματική βακτηριουρία δε θεραπεύεται, ενισχύθηκε η χρήση μη προωθημένων αντιβιοτικών, που είχε ξεχαστεί η ύπαρξή τους, τέθηκε υπό περιορισμό η χρήση των κινολονών και των καρβαπενεμών, εκτός κι αν αυτή απαιτούνταν από τον θεράποντα ιατρό βάσει βιβλιογραφίας, οπότε θα είχε τη σύμφωνη γνώμη της ΟΕΚΟΧΑ και στις περισσότερες των περιπτώσεων ακολουθήθηκε ορθή χρήση και διάρκεια χειρουργικής προφύλαξης. Αποτελέσματα: Σε σύγκριση των DDDs του ο εξαμήνου του 08, που δεν είχε συσταθεί η ΟΕΚΟΧΑ με αυτά του ου εξαμήνου του 08 και του 09, όπου η ΟΕΚΟΧΑ ήταν αποδεχτή απ όλους σχεδόν, τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Η χρήση της αμοξυκιλλίνης ενισχύθηκε από 0,0067 στο 0,66 στο ο εξάμηνο του 08, ενώ μειώθηκε στο 0,03 το ο εξάμηνο του 09. Επίσης, με τη μη θεραπεία των ασυμπτωματικών βακτηριουριών τα DDDs της ταζομπακτάμης-πιπερακιλλίνης μειώθηκαν εκπληκτικά από 7,789 στο 4,838 στο ο εξάμηνο του 08 και επιπλέον μείωση στο 3,604 το ο εξάμηνο του 09. Ακόμη, με τους περιορισμούς χρήσης στις δύο κατηγορίες αντιβιοτικών, στις καρβαπενέμες και στις κινολόνες τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά, από 4,03 στο,07 στο ο εξάμηνο του 08 και επιπλέον μείωση στο,009 το ο εξάμηνο του 09 για τις καρβαπενέμες, καθώς και από 5,9397 στο 3,038 στο ο εξάμηνο του 08 και επιπλέον μείωση στο,94 το ο εξάμηνο του 09 για τις κινολόνες. Τα συνολικά DDDs για όλα τα χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά μειώθηκαν από 9,747 στο 9,88 στο ο εξάμηνο του 08 και επιπλέον μείωση στο 7,85 το ο εξάμηνο του

94 Συμπεράσματα: Καταλήγοντας η ΟΕΚΟΧΑ ως επιτροπή λειτουργεί, αν τα μέλη της με επιμονή και υπομονή πιστέψουν στο όραμα της αναγκαιότητας της ορθής χρήσης των αντιβιοτικών, το μεταδώσουν στους συνεργάτες τους κι όλοι μαζί να συνεργαστούν με κύριο στόχο την αντιμετώπιση της μικροβιακής αντοχής. ΑΑ43 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΚΑΝΤΙΝΤΑΙΜΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Ε. Κοίλιαρη, Δ. Στεφανή, Ε. Παπαδάκη, 3 Β. Παπαϊωάννου, Κ. Σουβατζή, Ε. Καλαφάτης, Κ. Πολύζος, Σ. Τσιπλάκου, Μ. Λελέκης Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «ΚΑΤ» Παθολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «ΚΑΤ» 3 ΜΕΘ Β, Γ.Ν.Α. «ΚΑΤ» Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η προοπτική συλλογή και ανάλυση δεδομένων από περιπτώσεις ασθενών με θετική αιμοκαλλιέργεια με είδος Candida. Υλικό και Μέθοδοι: Σε διάρκεια 4,5 ετών, από /6/4 έως 3//8, καταγράφηκαν και μελετήθηκαν προοπτικά όλες οι περιπτώσεις ασθενών στους οποίους απομονώθηκε είδος Candida στο αίμα. Έγινε διεξοδική καταγραφή των δημογραφικών στοιχείων, του τμήματος νοσηλείας, των προδιαθεσικών παραγόντων, τυχόν θεραπειών που χορηγήθηκαν και, τέλος, της έκβασης στον ένα μήνα μετά τη θετική αιμοκαλλιέργεια με μύκητα. Αποτελέσματα: Ο αριθμός των περιπτώσεων ασθενών με καντινταιμία ανήλθε στις 83. Επρόκειτο για 3 άνδρες και 70 γυναίκες μέσης ηλικίας 69 ετών. Η κατανομή των ασθενών στα τμήματα νοσηλείας κατά τη διάγνωση ήταν ασθενείς σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, 44 σε τμήμα του Χειρουργικού Τομέα και 8 σε τμήμα του Παθολογικού Τομέα. Το είδος του μύκητα που απομονώθηκε ήταν: C. albicans 54, C. parapsilosis 5, C. glabrata 5, C. tropicalis 5, C. lusitaniae, C. krusei, C. dublinensis. Όλοι οι ασθενείς είχαν λάβει προηγουμένως ποικίλα αντιβιοτικά, όλοι είχαν κεντρικό καθετήρα, 46/83 είχαν νοσηλευθεί για κάποιο διάστημα σε Μ.Ε.Θ., 99/83 είχαν υποβληθεί σε κάποια επέμβαση, 68/83 είχαν σακχαρώδη διαβήτη, 8/83 ελάμβαναν κορτικοειδή, 8/83 είχαν κάποιο κακόηθες νόσημα. Θεραπεία έλαβαν οι 5/83 ασθενείς και στη συντριπτική πλειοψηφία (45/5) έλαβαν εχινοκανδίνες. Στο μήνα μετά τη θετική αιμοκαλλιέργεια η συνολική θνητότητα ήταν υψηλή στο 58% (88/5) για αυτούς που έλαβαν θεραπεία και στο 68% (/3) για αυτούς που δεν έλαβαν θεραπεία. Συμπεράσματα: Στο διάστημα της μελέτης καταγράφηκε σημαντικός αριθμός περιπτώσεων καντινταιμίας, κυρίως σε ασθενείς που είτε νοσηλεύονταν ή είχαν νοσηλευθεί προηγουμένως σε Μ.Ε.Θ. Επιπλέον στους ασθενείς μας υπήρχαν πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου για μυκηταιμία. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων οφειλόταν σε non-albicans είδη Candida και κυρίως C. parapsilosis. Καταγράφηκε αυξημένο ποσοστό θνητότητας στο μήνα μετά τη θετική αιμοκαλλιέργεια, γεγονός που θα πρέπει να αποδοθεί πρωτίστως στη βαριά κλινική κατάσταση των ασθενών. 84

95 ΑΑ44 ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ CLOSTRIDIUM DIFFICILE Ε. Μπελεσιώτου, Σ. Κωστούρου, Φ. Βεϊνή, Δ. Γαζή, Ζ. Ψαρουδάκη, Ε. Περιβολιώτη, Β. Παπασταμόπουλος, 3 Α. Αργυροπούλου Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Mικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» 3 Ε' Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Ο Ευαγγελισμός» Σκοπός: Η επιτήρηση της επίπτωσης της CDI (CDI: Clostridium difficile infection) στο νοσοκομείο μας κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο. Υλικό και Μέθοδοι: Σε διαρροικά (5 7 κλίμακας Bristol) κόπρανα αρχικά έγινε ανίχνευση αντιγόνου GDH (Glutamate Dehydrogenase C. difficile) και εν συνεχεία στα θετικά έλεγχος τοξίνης C. difficile. Αποτελέσματα: Από 800 δείγματα που ελέγχθηκαν, στα 50 ανιχνεύθηκε τοξίνη, σε ασθενείς με μέσο όρο ηλικίας τα 7 έτη. Πέντε ασθενείς εκδήλωσαν > (-3) επεισόδια CDI. Περίπου 0% των ασθενών με ένα επεισόδιο λοίμωξης από C. difficile θα εμφανίσει τουλάχιστον και δεύτερο, ενώ το 60% των ασθενών με τουλάχιστον υποτροπές θα εμφανίσει και άλλες, συνήθως -3 εβδομάδες από το πρώτο επεισόδιο της λοίμωξης (οφείλονται σε εναπομείναντες σπόρους του κλωστηριδίου στο έντερο). Στο ίδιο επεισόδιο (<4 ημέρες) εστάλησαν 5 δείγματα. Σε ποσοστό >80% σχετίζονται με νοσηλεία στο νοσοκομείο μας και οι λοιπές λοιμώξεις είτε προέρχονται από την κοινότητα είτε από άλλους χώρους παροχής φροντίδων υγείας. Η έναρξη του επεισοδίου έγινε μετά την 3η ημέρα νοσηλείας στο 95% των περιπτώσεων και στις υπόλοιπες η CDI είχε προηγηθεί. Η συνολική CDI επίπτωση στο νοσοκομείο μας, είναι ίση με 6.4 /0.000 ασθενο-ημέρες. Πίνακας Ι Παθολογικά Τμήματα Εξέταση δειγμάτων κοπράνων για Clostridium difficile Αιματολογική κλινική Γαστρεντερολογική κλινική Χειρουργικά τμήματα ΜΕΘ-ΜΕΘ ΜΑΦ Αριθμός δειγμάτων Ποσοστό επί του συνόλου 66% 0.8% 7,%,4% 3,6% Πίνακας ΙΙ Σύνολο δειγμάτων για εξέταση Αριθμός θετικών δειγμάτων Σύνολο Περιπτώσεων CDI Clostridium difficile infection Ασθενείς με CDI Περιπτώσεις CDI σχετιζόμενες με το νοσοκομείο Επίπτωση CDI σχετιζόμενης με το νοσοκομείο ανά ασθενο-ημέρες Συμπεράσματα: Η νοσηλεία στο νοσοκομείο σε συνάρτηση και με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες (λήψη αντιβιοτικών που διαταράσσουν την χλωρίδα του εντέρου και προχωρημένη ηλικία) προάγει την λοίμωξη από Clostridium difficile. Η αξιολόγηση από τον κλινικό γιατρό των περιπτώσεων ασθενών με έναρξη της διάρροιας νωρίτερα από την 3 ης ημέρα νοσηλείας στο νοσοκομείο (ώστε να αποσταλλεί δείγμα για έλεγχο τοξίνης για Clostridium difficile, (όχι μόνο έγκαιρα αλλά και με ορθή αποστολή στο εργαστήριο για την αποφυγή των ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων) είναι απαραίτητη για τη διάγνωση και άμεση έναρξη θεραπευτικής αγωγής (βανκομυκίνη, μετρονιδαζόλη, φινταξομυκίνη). Δεν συνιστάται η νέα αποστολή και άλλου δείγματος στις ήδη επιβεβαιωμένες λοιμώξεις, κατά τη διάρκεια του ίδιου επεισοδίου (<4 ημέρες) διότι η ανίχνευση τοξίνης δυνατόν να συνεχίζεται για πολλές ημέρες έως εβδομάδες και δεν αποτελεί δείκτη ανταπόκρισης στη θεραπευτική αγωγή. 85

96 ΑΑ45 ΑGGREGATIBACTER APHROPHILUS ΣΕ ΑΣΘΕΝΉ ΜΕ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΌ ΑΠΌΣΤΗΜΑ Ε. Παντικίδη, Χ. Τότσικας, Ε. Νερομυλιώτης, Ε. Δρόσος, Ζ. Ψαρουδάκη, 3 Γ. Στράντζαλης, Β. Παπασταμόπουλος Τμήμα Λοιμώξεων, Ε Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.A. «Ο Ευαγγελισμός» Νευροχειρουργική Κλινική, Γ.Ν.A. «Ο Ευαγγελισμός» 3 Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.A. «Ο Ευαγγελισμός» Εισαγωγή: Το Aggregatibacter aphrophilus είναι gram-αρνητικό βακτήριο που ανήκει στην ομάδα HACEK. Είναι μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του στοματοφάρυγγα. Η ενδοκαρδίτιδα είναι η πιο συχνή επιπλοκή, ωστόσο έχουν περιγραφεί περιπτώσεις ενδοφθαλμίτιδας, οστεοαρθρίτιδας, μηνιγγίτιτδας, καθώς και αποστημάτων σπληνός, ήπατος, εγκεφάλου και υποτροπιάζοντος εμπυήματος. Σκοπός: Η περιγραφή περίπτωσης ασθενούς με εγκεφαλικό απόστημα από Αggregatibacter aphrophilus. Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 47 ετών προσήλθε λόγω αιφνίδιας εγκατάστασης πάρεσης αριστερού άνω άκρου. Η απεικόνιση της βλάβης με μαγνητική τομογραφία, ανέδειξε κυστική εξεργασία στο δεξιό βρεγματικό λοβό, με περιεστιακό οίδημα (δ~4εκ.), περιφερική ενίσχυση και κεντρική περιοχή με σχετικά υψηλό σήμα στην ακολουθία διάχυσης και χαμηλό «φαινομενικό συντελεστή διάχυσης» (ADC), εικόνα συμβατή με γλοιοβλάστωμα ή εγκεφαλικό απόστημα. Οι καλλιέργειες αίματος ήταν αρνητικές και το διαθωρακικό και διοισοφάγειο υπερηχογράφημα καρδιάς δεν ανέδειξαν σημεία ενδεικτικά ενδοκαρδίτιδας. Η πανοραμική ακτινογραφία ήταν φυσιολογική, ενώ δεν ανευρέθη εστία λοίμωξης στη στοματική κοιλότητα. Ο λοιπός απεικονιστικός έλεγχος δεν ανέδειξε απομακρυσμένες συλλογές. Από το ατομικό αναμνηστικό δεν αναφέρεται πρόσφατη χειρουργική ή οδοντιατρική επέμβαση και δεν ελάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Η ασθενής ήταν HIV(-). Δεν αναφέρεται επαφή με κατοικίδια ζώα ή πρόσφατα ταξίδια στο εξωτερικό. Η ασθενής υπεβλήθη σε κρανιοτομή με μερική εξαίρεση της αποστηματικής κοιλότητας και έκπλυση αυτής. Οι διεγχειρητικές καλλιέργειες ανέπτυξαν Aggregatibacter aphrophilus. Η ασθενής έλαβε κεφτριαξόνη με ομαλή μετεγχειρητική πορεία. Συμπέρασμα: Τα εγκεφαλικά αποστήματα αποτελούν ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα. Η σημειολογία είναι συνήθως αμβληχρή αφού μόλις το 50% εμφανίζει πυρετό και μόλις το 48% των ασθενών αναπτύσσουν νευρολογική σημειολογία, ενώ στο 0% των περιπτώσεων δεν ανευρίσκεται αρχική εστία, μετά από ενδελεχή έλεγχο. Συχνότερα παθογόνα αποτελούν οιstreptococcusspp. και Staphylococcus spp ενώ το Aggregatibacter aphrophilus αποτελεί εξαιρετικά σπάνιο αίτιο εγκεφαλικών αποστημάτων. Ο απεικονιστικός έλεγχος και η θεραπευτική αντιμετώπιση έχει βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την επιβίωση και την αποκατάσταση των ασθενών. 86

97 ΑΑ46 ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΑΛΜΕΝΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ Ε. Μαλλιαρού, Φ. Ντζιώρα Εξωτερικό Ιατρείο Λοιμώξεων, Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Σκοπός: Οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις κατωτέρου ουροποιητικού σε ασθενείς με συννοσηρότητες και δη συνυπάρχουσα ανοσοκαταστολή αποτελούν μία από τις διαγνωστικές και θεραπευτικές προκλήσεις στην κλινική πρακτική. Ανατομικές παραλλαγές, νεφρολιθίαση, μετεγχειρητικές αλλοιώσεις και ανοσοκαταστολή αποτελούν μερικούς μόνο από τους προδιαθεσικούς παράγοντες της συγκεκριμένης οντότητας, η οποία δυσχεραίνει την καθημερινότητα των ασθενών. Η φωσφομυκίνη, ένα από τα αντιβιοτικά του παρελθόντος (969) παραγόμενο από στρεπτομύκητες, εμποδίζει το σχηματισμό του κυτταρικού τοιχώματος τόσο Gram (+) όσο και Gram(-) βακτηρίων. Σκοπός είναι η παρουσίαση της κλινικής εμπειρίας από την εφαρμογή πρωτοκόλλου θεραπείας με φωσφομυκίνη. Υλικό και Μέθοδοι: Περιστατικό : Γυναίκα 9 ετών με ιστορικό μεταμόσχευσης νεφρού (0) και πολλαπλές νοσηλείες για λοιμώξεις κατωτέρου ουροποιητικού στις οποίες μεταξύ άλλων απομονώθηκε Escherichia coli ESBL (+) ευαίσθητο σε φωσφομυκίνη εκτιμήθηκε στο Ιατρείο Λοιμώξεων έχοντας λάβει πολλαπλά αντιμικροβιακά σχήματα χωρίς επιτυχία. Έγινε έναρξη χορήγησης φωσφομυκίνης 3 gr ανά 3 ημέρες για 7 δόσεις, ενώ στη συνέχεια προτάθηκε συνέχιση αντιμικροβιακής αγωγής 3 φορές το μήνα για 6 μήνες. Περιστατικό : Γυναίκα 63 ετών με ατομικό αναμνηστικό Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου υπό κορτιζόνη, υδροξυχλωροκίνη και λεφλουνομίδη προσήλθε λόγω υποτροπιαζουσών επεισοδίων λοιμώξεων κατωτέρου ουροποιητικού κατά τα τελευταία 3 έτη. Πρόκειται για ασθενή που έχει λάβει πολλαπλά σχήματα αντιμικροβιακών, ενώ σε καλλιέργειες ούρων επί συμπτωμάτων απομονώθηκε Escherichia coli (ευαίσθητο στέλεχος). Αναφέρεται εφάπαξ χορήγηση εμβολίου στη Γερμανία άνευ αποτελέσματος. Έγινε έναρξη χορήγησης φωσφομυκίνης 3 gr ανά 3 ημέρες για 7 δόσεις, ενώ στη συνέχεια προτάθηκε συνέχιση αντιμικροβιακής αγωγής 3 φορές το μήνα για 6 μήνες, με ταυτόχρονο έλεγχο για διερεύνηση πιθανών προδιαθεσικών παραγόντων πλην της γνωστής ανοσοκαταστολής. Αποτελέσματα: Περιστατικό : Η ασθενής ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρωτόκολλο φωσφομυκίνης και παραμένει ελεύθερη συμπτωμάτων 3 μήνες μετά τη διακοπή της αντιμικροβιακής αγωγής, ενώ συνεχίζει τακτική παρακολούθηση. Περιστατικό : Η ασθενής ολοκλήρωσε το πρωτόκολλο φωσφομυκίνης. Σε επανεκτίμηση αναφέρει περιοδικά επανεμφάνιση των συμπτωμάτων, παρά τη χορήγηση προφυλακτικής αντιμικροβιακής αγωγής, ενώ δεν φάνηκε να βοηθήθηκε και από υποστηρικτικά μέτρα (ενυδάτωση, αποκατάσταση χλωρίδας κόλπου). Συμπεράσματα: Η χρήση φωσφομυκίνης για τη θεραπεία λοιμώξεων κατωτέρου ουροποιητικού ειδικά από στελέχη Escherichia coli ESBL (+) αποτελεί σημαντική επιλογή για από του στόματος θεραπεία. Οι ασθενείς αναφέρουν ύφεση των συμπτωμάτων, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις αναφέρεται και εκρίζωση του μικροβιολογικού αιτίου. Σε περιπτώσεις αποτυχίας προτείνεται διερεύνηση για τυχόν συνύπαρξη και άλλων προδιαθεσικών ή επιβαρυντικών παραγόντων. 87

98 ΑΑ47 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΦΥΜΑΤΙΩΔΟΥΣ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΑΙΔΩΝ Ε. Μπουραζάνη, Μ. Πράπα, Ε. Χρηστάκου, Χ. Τσιρογιάννη, Χ. Μπαρμπαρέσου Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» Εισαγωγή: Η Φυματιώδης Μηνιγγίτιδα αν και εξαιρετικά σπάνια στη χώρα μας, αποτελεί βαρύτατη εκδήλωση της Φυματίωσης στα παιδιά. Η νόσος σχετίζεται με υψηλή θνητότητα και κίνδυνο μόνιμων νευρολογικών επιπλοκών. Η πρώιμη διάγνωση είναι κρίσιμη για τον περιορισμό κακής έκβαση. Σκοπός: Παρουσίαση ενδιαφέροντων περιστατικών Φυματιώδους Μηνιγγίτιδας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων κατά το προηγούμενο έτος. Υλικό και Μέθοδοι: Το πρώτο περιστατικό αφορά θήλυ 9 μηνών με ιστορικό εμπυρέτου και εμέτους, που εισήχθη στο νοσοκομείο μας λόγω πνευμονίας και βαριάς υπονατριαιμίας. Λόγω οξείας έκπτωσης του επιπέδου συνείδησης, μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ. Η επείγουσα νευροαπεικόνιση ανέδειξε παρουσία οξέος υδροκεφάλου, οπότε υποβλήθηκε σε χειρουργική τοποθέτηση παροχέτευσης ΕΝΥ. Η γενική εξέταση ΕΝΥ ανέδειξε πλειοκύττωση (37 κύτταρα) με φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης και λευκώματος. Η απεικόνιση θώρακα ανέδειξε ατελεκτασία αριστερού άνω λοβού. Διενεργήθηκε εκτεταμένος μικροβιολογικός, ορολογικός και μοριακός έλεγχος λοίμωξης, συμπεριλαμβανομένης PCR για φυματίωση στο ΕΝΥ και δερμοαντίδραση mantoux, που ήταν αρνητικός. Η ασθενής τέθηκε σε ευρέoς φάσματος αντιβιοτικά, γ-σφαιρίνη και δεξαμεθαζόνη. Μετά την αποσωλήνωσή της, εμφάνισε τρόμο και διαταραχές όρασης. Λόγω υποτροπής εμπυρέτου και ακτινολογικής επιδείνωσης έγινε νέα αξονική τομογραφία θώρακος, με ευρήματα συμβατά με πνευμονική φυματίωση. Ο έλεγχος της οικογένειας ανέδειξε ενεργό Πνευμονική Φυματίωση στον πατέρα. Το δεύτερο περιστατικό αφορά θήλυ μηνών σε αγωγή με γανσικλοβίρη λόγω HHV-6 μηνιγγοεγκεφαλίτιδας, που εισήχθη στη ΜΕΘ λόγω ανθεκτικών σπασμών με συνοδό έκπτωση του επιπέδου συνείδησης. Η ασθενής παρουσίαζε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο ΕΝΥ, συμβατά με Φυματιώδη Μηνιγγίτιδα. Η φυματινοαντίδραση ήταν θετική, είχε όμως εμβολιαστεί περιγεννητικά με BCG καθώς ανήκε σε ομάδα αυξημένου κινδύνου (Ρομά). Διενεργήθηκε Quantiferon test το οποίο ήταν αρνητικό. Η αξονική τομογραφία θώρακος ανέδειξε πυλαία λεμφαδενοπάθεια με συνοδό πνευμονίτιδα. Ο έλεγχος της οικογένειας ανέδειξε ενεργό πνευμονική φυματίωση της μητέρας. Αποτελέσματα: Και στις δύο περιπτώσεις, λόγω αδυναμίας κατάδειξης φυματινικής λοίμωξης μέσω φυματινοαντίδρασης, IGRAs και PCR σε ΕΝΥ και γαστρικό υγρό, καθώς και λόγω της αναγκαιότητας ταχείας αντιμετώπισης, η διάγνωση τέθηκε με μοριακό έλεγχο βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος που ελήφθη με βρογχοσκόπηση. Η ανίχνευση του ενηλίκου πάσχοντος ήταν σημαντική. Αμφότερα τα παιδιά έλαβαν αγωγή με τέσσερα αντι-φυματινικά φάρμακα και κορτικοστεροειδή σταδιακή βελτίωση της νευρολογικής του εικόνας. Συμπεράσματα: Η διάγνωση της Φυματιώδους Μηνιγγίτιδας αποτελεί ακόμη και στις μέρες μας μια πρόκληση, καθώς η απομόνωση του μυκοβακτηριδίου αποτελεί τη βάση της βέβαιης και ακριβούς επιβεβαίωσής της. Οι διάφορες μικροβιολογικές τεχνικές χαρακτηρίζονται από ποικίλη ευαισθησία και ειδικότητα στις ηλικίες κάτω των ετών. Συνεπώς η έγκαιρη διάγνωση απαιτεί τη διατήρηση υψηλού επιπέδου εγρήγορσης και τον συνδυασμό κλινικών, απεικονιστικών και εργαστηριακών ευρημάτων. 88

99 ΑΑ48 ΟΞΕΙΑ ΙΚΤΕΡΙΚΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟ EBSTEIN-BARR Λ. Σιδεράς, Α. Νικοπούλου, Γ. Χρησταντωνίου, Ζ. Σαχλά, Κ. Γκόγκος Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» Εισαγωγή: Η Λοιμώδης Μονοπυρήνωση (ΛΜ) αποτελεί κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από πυρετό, φαρυγγίτιδα και γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια, ενώ τυπικά προσβάλλει έφηβους και νεαρούς ενήλικες. Ο ιός Epstein-Barr (EBV) της οικογένειας Herpesviridae αποτελεί συνήθως τον αιτιολογικό παράγοντα του συνδρόμου και μεταδίδεται κυρίως μέσω σιέλου. Αν και η ηπατική προσβολή είναι πολύ συχνή με βιοχημικές εκδηλώσεις ηπατοκυτταρικής βλάβης, η οξεία χολοστατική ηπατίτιδα με ίκτερο συναντάται σε λιγότερο από 5% των περιπτώσεων. Περιγραφή περιστατικού: Ασθενής άρρεν 7 ετών προσήλθε αιτιώμενος εμπύρετο έως 39 C, ναυτία και επεισόδια εμέτων, μυαλγίες και κυνάγχη από 0ημέρου. Αποκλείστηκε ιστορικό πρόσφατου ταξιδιού, λήψη φαρμάκων ή ουσιών, κάπνισμα και κατάχρηση αιθυλικής αλκοόλης, ενώ δεν υπήρχε οικογενειακό αναμνηστικό ηπατικής νόσου. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκαν πυρετός 38, C, τραχηλική λεμφαδενοπάθεια με ήπια εξέρυθρα παρίσθμια, αφθώδη έλκη στη στοματική κοιλότητα, ψηλαφητός σπλήνας και ήπαρ, καθώς και ικτερική χροιά δέρματος και επιπεφυκότων. Ο εργαστηριακός ανέδειξε λευκοκυττάρωση (3400 κύτταρα/mm 3 με ουδετερόφιλα 7% και λεμφοκύτταρα 73%) με παρουσία άτυπων διεγερμένων λεμφοκυττάρων στο επίχρισμα περιφερικού αίματος. Η ηπατική λειτουργία ήταν επηρεασμένη με αυξημένες τιμές τρανσαμινασών με ασπαρτική αμινοτρανσφεράση (AST): 79IU/L και αλανινική αμινοτρανσφεράση (ALT): 536IU/L, παθολογικές τιμές των χολοστατικών ενζύμων γ-γλουταμυλοτρανσφεράση (γ-gt): 66UI/L και αλκαλική φωσφατάση (ALP): 477IU/L με ολική χολερυθρίνη 9,7mg/dL υπέρ άμεσης 8,5 mg/dl και αλβουμίνη 3,7 g/dl. Η νεφρική λειτουργία και ο πηκτικός έλεγχος ήταν φυσιολογικά. Το υπερηχογράφημα άνω κοιλίας ανέδειξε ήπαρ αυξημένου μεγέθους 7,5cm και ήπια σπληνομεγαλία (4 cm). Από την αξονική τομογραφία κοιλίας διαπιστώθηκε ηπατοσπληνομεγαλία, υπόπυκνη κυστική βλάβη στο θόλο του ήπατος και λεμφαδενοπάθεια. Οι αιμοκαλλιέργειες ήταν αρνητικές. Ο ιολογικός έλεγχος απέβη αρνητικός για HIV, ηπατίτιδες Α, Β, C, κυτταρομεγαλοϊό (CMV) και ιό του απλού έρπητα (HSV,). Η δοκιμασία ανίχνευσης ετερόφιλων αντισωμάτων (Mono test) και ο ορολογικός έλεγχος για IgM και IgG αντισώματα έναντι ιϊκού καψιδικού αντιγόνου για τον EBV (EBV VCA IgM, IgG) ήταν θετικός. Η θεραπεία ήταν συμπτωματική με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, αντιπυρετικών και πρεδνιζολόνης. Ο ασθενής παρουσίασε σταδιακή κλινική και εργαστηριακή βελτίωση και εξήλθε σε άριστη κλινική κατάσταση μετά από 6 ημέρες νοσηλείας. Συμπεράσματα: Η οξεία ικτερική ηπατίτιδα στη λοιμώδη μονοπυρήνωση αποτελεί μια ασυνήθη κλινική οντότητα. Πρόκειται για αυτοπεριοριζόμενη συνήθως κατάσταση, που χρήζει συμπτωματικής θεραπείας. Η χρήση των στεροειδών παρότι αμφιλεγόμενη στη βιβλιογραφία, εφαρμόζεται συχνά στην κλινική πράξη. 89

100 ΑΑ49 ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΑ ΛΟΙΜΩΔΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ 09- ncov Α. Καραΐσκου, Α. Αρβανίτη, Σ. Συμπάρδη Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων Γ.Ν. «Θριάσιο» Εισαγωγή: Η παγκοσμιοποίηση, η αλλαγή κλίματος αλλά και τυχαία γεγονότα προκαλούν κατά καιρούς επιδημικές εξάρσεις σε διάφορα μέρη του πλανήτη από αναδυόμενα παθογόνα, έναντι των οποίων δεν υπάρχει φυσική ανοσία, αλλά ούτε και συστηματικός προληπτικός εμβολιασμός. Οι επιδημίες αυτές υπογραμμίζουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλά Νοσοκομεία κατά την προετοιμασία για την αντιμετώπισή τους. Σκοπός: Η επικαιροποίηση και εφαρμογή του Πρότυπου Σχεδίου Δράσης Ετοιμότητας του ΓΝ «Θριάσιο» με σκοπό την έγκαιρη αναγνώριση και άμεση διαχείριση ύποπτων κρουσμάτων με 09-nCoV. Υλικό και Μέθοδοι: Το σχέδιο δράσης περιλαμβάνει 4 άξονες: ος άξονας: Επιστημονική ενημέρωση από την Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων (ΕΝΛ) των Ε.Υ και του Κοινού (ασθενών και επισκεπτών). ος άξονας: Αποκλειστική Χρήση Ειδικών Χώρων για διαλογή/εξέταση/αξιολόγηση/λήψη εργαστηριακών δειγμάτων, απεικονιστικού ελέγχου (παρά την κλίνη) και θαλάμων νοσηλείας με προθάλαμο, καθώς και εξασφάλιση επάρκειας υλικών μέσων ατομικής προστασίας. 3ος άξονας: Ενεργοποίηση Ομάδων Δράσης επί του Πεδίου και καθορισμός αρμοδιοτήτων/ ρόλων. 4ος άξονας: Ασκήσεις Προσομοίωσης. Αποτελέσματα: ) Ι. Αποτυπώθηκε και γνωστοποιήθηκε το πλήρες σχέδιο δράσης. ΙΙ. Αναρτήθηκαν ανακοινώσεις στις εισόδους, διανεμήθηκαν φυλλάδια ενημέρωσης, πραγματοποιήθηκαν επαγγελματικές συναντήσεις εντός αμφιθεάτρου και ξεχωριστά στα εμπλεκόμενα τμήματα με τις επί μέρους επαγγελματικές ομάδες (ΤΕΠ, Ακτινοδιαγνωστικό, Εργαστήρια, Κλινικά τμήματα νοσηλείας, ΜΕΘ, τραυματιοφορείς, προσωπικό ασφαλείας και προσωπικό καθαριότητας). ΙΙΙ. Δημιουργήθηκαν και γνωστοποιήθηκαν στο προσωπικό των εμπλεκόμενων τμημάτων πρωτόκολλα διαχείρισης ύποπτου κρούσματος και στο προσωπικό των Εργαστηρίων πρωτόκολλα διαχείρισης ύποπτων κλινικών δειγμάτων για κάθε Εργαστήριο ξεχωριστά. ) Επανακαθορισμός απομονωμένων χώρων εξέτασης ΤΕΠ και θαλάμων νοσηλείας με προθάλαμο σε κλινικά τμήματα (πρόβλεψη αναλόγως του όγκου προσέλευσης) με εξασφάλιση αναγκαίου εξοπλισμού. 3) Ορίστηκαν: Ομάδα Διαλογής εκτός ΤΕΠ (αλγόριθμος εντοπισμού, ενημέρωσης και παράδοσης του κρούσματος), Ομάδα ΤΕΠ (ρόλοι Συντονιστή Εφημερίας, Διευθυντού, Υπεύθυνου Νοσηλευτή, Ιατρού αξιολόγησης, Νοσηλευτών βάρδιας), Ομάδα Μεταφοράς εργαστηριακών δειγμάτων (εντός νοσοκομείου και στο Εργαστήριο Αναφοράς), Ομάδα Μεταφοράς ασθενούς-κρούσματος στο κλινικό τμήμα. 4) Υλοποιήθηκε πρόγραμμα ασκήσεων προσομοίωσης σε όλα τα εμπλεκόμενα Τμήματα (ένδυση, απένδυση με ΜΑΠ, ιεραρχημένα βήματα διαχείρισης). Συμπεράσματα: Ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Δράσης Ετοιμότητας του Νοσοκομείου για την αντιμετώπιση λοιμωδών νοσημάτων υψηλού κινδύνου για τη Δημόσια Υγεία, είναι μείζονος σημασίας για τη διαχείριση των περιστατικών και τον έλεγχο ενδονοσοκομειακής διασποράς της νόσου. Απόλυτα αναγκαίες είναι οι περιοδικές ασκήσεις εφαρμογής του στο πεδίο, προκειμένου να διαπιστωθούν κενά στην επικοινωνία, στην κατάρτιση, στις χωροταξικές ανάγκες, στον εξοπλισμό και να ληφθούν διορθωτικές δράσεις πριν την εφαρμογή αυτού σε πραγματικές συνθήκες. 90

101 ΑΑ50 ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΛΟΙΜΩΞΗ ΜΑΛΑΚΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΑΠΟ FUSARIUM SOLANI ΣΕ ΑΝΟΣΟΕΠΑΡΚΗ ΥΠΕΡΗΛΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗ Π. Γιαννοπούλου, Μ. Δρογγάρη-Απειρανθίτη, 3 Α. Αρβανίτη, Α. Καραΐσκου, Μ. Μπέλτσιος, 4 Ε. Παπακωνσταντίνου, 5 Ζ. Σάλεμ, Σ. Συμπάρδη Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν. «Θριάσιο» Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. «Θριάσιο» 3 Ερευνητικό Εργαστήριο, Δ Π.Π.Κ., Γ.Ν.Α. «Αττικόν» 4 Ορθοπεδικό Τμήμα, Γ.Ν. «Θριάσιο» 5 Παθολογοανατομικό Τμήμα, Γ.Ν. «Θριάσιο» Εισαγωγή: Οι μύκητες Fusarium spp, ευρέως διαδεδομένοι στη φύση, προκαλούν διηθητικές ευκαιριακές λοιμώξεις σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς και επιπολής λοιμώξεις (κερατίτιδα και δερματικές) σε ανοσοεπαρκείς ασθενείς. Για τις δερματικές λοιμώξεις, εκτός από το μικροβιολογικό αποτέλεσμα, απαιτείται παθολογοανατομική τεκμηρίωση με ανεύρεση των υφών σε ιστούς (λοίμωξη επιβεβαιωμένη και όχι πιθανή). Σκοπός: Περιγραφή σπάνιας περίπτωσης, με λοίμωξη μαλακών μορίων από Fusarium solani σε ασθενή με επιπλεγμένο κάταγμα κάτω άκρου. Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 85 ετών χωρίς συν-νοσηρότητες, πλην αρτηριακής υπέρτασης, προσκομίζεται λόγω επιπλεγμένου κατάγματος αρ.κνήμης-περόνης κατόπιν πτώσης εξ ιδίου ύψους. Τοποθετήθηκε εξωτερική οστεοσύνθεση εντός χειρουργείου και νοσηλεύτηκε στο Ορθοπεδικό Τμήμα. Μετά 30ήμερο παρατηρήθηκε αδυναμία πώρωσης των κατεαγότων οστών και ανάπτυξη περιορισμένης νεκρωτικής βλάβης της πρόσθιας επιφάνειας του άκρου, χωρίς σημεία συστηματικής λοίμωξης. Έγινε εκτεταμένος χειρουργικός καθαρισμός με βιοψία και κ/α των αφαιρεθέντων ιστών. Αποτελέσματα: Στην ιστική καλλιέργεια, πραγματοποιούμενη βάσει συμβατικών μεθόδων για αερόβια/αναερόβια, αναπτύχθηκαν P. aeruginosa και E. faecium. Στο Saboureud Dextrose Agar με χλωραμφαινικόλη (37 ο C) αναπτύχθηκε μετά 3ήμερη επώαση Fusarium spp, το οποίο ταυτοποιήθηκε βάση κλασικών μορφολογικών μεθόδων (μακρο-μικροκονίδια) ως Fusarium solani. Η βιοψία ιστών ανέδειξε επίσης διάσπαρτες υφές συμβατές με υφομύκητα Fusarium spp. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, λόγω γνωστής αντοχής των Fusarium spp σε εχινοκανδίνες και αζόλες, έγινε εμπειρική άμεση έναρξη λιποσωμικής αμφοτερικίνης (3 mg/kg*/4ωρο) υποστηριζόμενη από επαρκή ενυδάτωση. O προσδιορισμός MIC στις συνήθεις ομάδες αντιμυκητικών, με μέθοδο μικροαραιώσεων κατά EUCAST ανέδειξε πλήρη αντοχή. Η ασθενής μετά 7ήμερο ανέπτυξε οξεία νεφρική ανεπάρκεια με ολιγο-ανουρία. Υποβλήθηκε σε δύο συνεδρίες τεχνητής αιμοδιύλισης, αλλά το οικείο περιβάλλον αρνήθηκε περαιτέρω χειρισμούς και η ασθενής κατέληξε 0 ημέρες μετά. Συμπεράσματα: Παρά τη ταχεία διαγνωστική διερεύνηση, η στοχευμένη θεραπευτική αντιμετώπιση καθυστερεί, εφόσον η ολοκλήρωση των ιστο-μκροβιολογικών εξετάσεων απαιτεί τουλάχιστον 5-7 ημέρες. Τόσο η διηθητική-διάσπαρτη, όσο και η δερματική φουζαρίωση είναι συνδεδεμένες με υψηλή θνητότητα (για τη δερματική 8-66 %). Στη βιβλιογραφία προτείνεται η μονοθεραπεία με αμφοτερικίνη ή βορικοναζόλη (έναντι του συνδυασμού αντιμυκητικών), συνοδευόμενη από εκτεταμένο χειρουργικό καθαρισμό για τη δερματική εντόπιση, όμως η επιλογή πρέπει να ανακαθορίζεται από το test ευαισθησίας. 9

102 ΑΑ5 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΠΟΝΔΥΛΟΔΙΣΚΙΤΙΔΑΣ ΜΙΚΤΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΑΝΟΣΟΚΑΤΕΣΤΑΛΜΕΝΗ ΑΣΘΕΝΗ Ι. Μπακαΐμη, Α. Νικοπούλου, Ζ. Λάζοβιτς, 3 Ν. Πατσινακίδης, 4 Α. Φιλιππίδου, 3 Α. Βαγκοπούλου, 3 Α. Ζαμπέτα, 3 N. Χαντάντ, 3 Κ. Δολιανίτης 3 Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς» Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ.Παπανικολάου» 3 Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Πτολεμαΐδας «Μαμάτσειο-Μποδοσάκειο» 4 Yγεία Μαγνητική Διάγνωση, Πτολεμαΐδα Εισαγωγή: Η σπονδυλοδισκίτιδα είναι ένα νόσημα με αυξανόμενη συχνότητα, εξαιτίας της αύξησης του επίνοσου πληθυσμού (ανοσοκατεσταλμένοι, ασθενείς που φέρουν ενδαγγειακούς καθετήρες, αιμοκαθαιρόμενοι, υπερήλικες) καθώς και της βελτίωσης των διαγνωστικών μεθόδων. Τόσο το βακτήριο Streptococcus dysgalactiae ssp equisimilis, όσο και η Candida spp. αποτελούν σπάνια αίτια σπονδυλοδισκίτιδας. Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα ηλικίας 6 ετών με ατομικό αναμνηστικό κακοήθους νεοπλάσματος του αριστερού (ΑΡ) μαστού (χειρουργηθέν προ 3ετίας, ακολούθως χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και αγωγή με trasuzumab) και ρευματοειδούς αρθρίτιδας (υπό αγωγή με μεθυλπρενδιζολόνη και λεφλουνομίδη), εισάγεται σε παθολογική κλινική επαρχιακού νοσοκομείου, λόγω αναφερόμενης από 3μήνου προοδευτικά επιδεινούμενης οσφυαλγίας και διαλειπόντων επεισοδίων εμπυρέτου έως 38 0 C. Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκαν αυξημένοι δείκτες φλεγμονής (WBC:4640 κύτταρα/mm 3, 86,4% πολυμορφοπύρηνα, CRP: 56,97mg/dl (φτ mg/dl), ΤΚΕ >0), ενώ ο απεικονιστικός έλεγχος (Μαγνητική τομογραφία οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, MRI ΟΜΣΣ) ανέδειξε εικόνα σπονδυλοδισκίτιδας Ο4-Ο5 και ύπαρξη αποστημάτων πίσω από τις μικρές αποφυσιακές αρθρώσεις ΑΡ καθώς και στο εσωτερικό του ΑΡ ψοΐτη. Η ασθενής τέθηκε σε εμπειρική αγωγή με πιπερακιλλίνη ταζομπακτάμη και λινεζολίδη με άμεση ανταπόκριση. Από τις καλλιέργειες αίματος, απομονώθηκε Streptococcus dysgalactiae ssp equisimilis, και η αγωγή τροποποιήθηκε σε κεφτριαξόνη και γενταμυκίνη. Παράλληλα, η ασθενής υποβλήθηκε σε διοισοφάγειο υπερηχογράφημα καρδιάς προς αποκλεισμό ενδοκαρδίτιδας με αρνητικά αποτελέσματα. Λόγω επιμονής και επέκτασης του άλγους στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (ΘΜΣΣ) και αυξημένων τιμών δεικτών φλεγμονής διενεργήθηκε νέα MRI ΟΜΣΣ/ΘΜΣΣ (βελτίωση ως προς τα ευρήματα από την ΟΜΣΣ, αλλά εικόνα σπονδυλοδισκίτιδας Θ5-Θ6 με συλλογή στον πρόσθιο επισκληρίδιο χώρο). Την 30 η ημέρα νοσηλείας της διακομίστηκε σε νευροχειρουργική κλινική τριτοβάθμιου νοσοκομείου, όπου υπεβλήθη σε ανοικτή διαδερμική βιοψία οστού. Η βιοψία ανέδειξε σπονδυλοδισκίτιδα με υφές μυκήτων στο φλεγμονώδες υπόστρωμα, ενώ από την καλλιέργεια του οστού απομονώθηκε Candida albicans. Έξι ημέρες μετά τη βιοψία, η ασθενής παρουσίασε εκ νέου εμπύρετο και άνοδο των δεικτών φλεγμονής. Από τις καλλιέργειες αίματος και κεντρικού φλεβικού καθετήρα απομονώθηκε Candida parapsilosis. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα στην αγωγή της προστέθηκε φλουκοναζόλη με άμεση βελτίωση κλινική και εργαστηριακή. Η ασθενής είναι πλέον ασυμπτωματική, αφού έλαβε αγωγή με κεφτριαξόνη για εβδομάδες και φλουκοναζόλη για μήνες. Μετά το πέρας της αντιμυκητιακής αγωγής η ασθενής υπεβλήθη σε σπονδυλοδεσία. Συμπεράσματα: Η σπονδυλοδισκίτιδα μικτής αιτιολογίας θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαγνωστική μας σκέψη σε ασθενείς ανοσοκατεσταλμένους, ιδιαίτερα σε όσους δεν παρουσιά- 9

103 ζουν κλινική και εργαστηριακή ανταπόκριση με τη χορήγηση αντιμικροβιακής χημειοθεραπείας ή έχουν διφασική πορεία νόσου. ΑΑ5 ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΗΣ ΝΤΑΛΜΠΑΒΑΝΣΙΝΗΣ ΣΕ ΛΟΙΜΩΔΗ ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ ΑΠΟ STAPHYLOCOCCUS AUREUS ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΙΟΥ Γ. Ρέντζιου, Δ. Μουζιούρας, Ε. Μαλλιαρού, Ν. Ζαπανιώτης, Μ.Ν. Γκαμαλέτσου,3 Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 3 Ιατρική Σχολή, Ε.Κ.Π.Α. Σκοπός: Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι δεν απαιτείται νοσηλεία 6 εβδομάδων με ενδοφλέβια αντιβιοτικά για τη θεραπεία της ενδοκαρδίτιδας, αλλά μέρος της θεραπείας μπορεί να χορηγηθεί εκτός νοσοκομείου. Μια επιλογή είναι η Υδροχλωρική Νταλμπαβανσίνη, ένα νεότερο βακτηριοκτόνο λιπογλυκοπεπτίδιο, το οποίο έχει λάβει επί του παρόντος έγκριση χορήγησης μόνο στη θεραπεία των οξέων βακτηριακών λοιμώξεων του δέρματος και των μαλακών μορίων. Σκοπός της παρουσίασης είναι η ανάδειξη περίπτωσης χρήσης του συγκεκριμένου αντιβιοτικού ως εξωνοσοκομειακή αγωγή σε επιπλεγμένη λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα. Υλικό και Μέθοδοι: Άρρεν 83 ετών εισήχθη στην κλινική λόγω υψηλού εμπυρέτου (39 ο C) με συνοδό αίσθημα δύσπνοιας. Από το ατομικό αναμνηστικό αναφέρονται υπέρταση, ανοϊκή συνδρομή και ρήξη μιτροειδούς βαλβίδας. Ο ασθενής εξήλθε προ εβδομάδος από έτερο νοσηλευτικό ίδρυμα εξαιτίας χειρουργικής αποκατάστασης κατάγματος (ΑΡ) ισχίου. Από την κλινική εξέταση: παρουσία τριζόντων στις βάσεις των πνευμόνων άμφω, ολοσυστολικό φύσημα στη θέση ακρόασης της μιτροειδούς και οίδημα στον αριστερό μηρό στο πεδίο της ορθοπεδικής παρέμβασης. Ελήφθησαν καλλιέργειες ούρων και αίματος και έγινε άμεσα έναρξη εμπειρικής ευρέος φάσματος αντιμικροβιακής αγωγής με πιπερακιλλίνη-ταζομπακτάμη, βανκομυκίνη και αμικασίνη. Αποτελέσματα: Από δύο ζεύγη καλλιεργειών αίματος απομονώθηκε Staphylococcus aureus και τέθηκε η υποψία ενδοκαρδίτιδας. Διενεργήθηκε διαθωρακικό triplex καρδιάς το οποίο επιβεβαίωσε την παρουσία ευμεγεθών εκβλαστήσεων στη μιτροειδή βαλβίδα. Έγινε αλλαγή της αγωγής σε κεφτριαξόνη με συνέχιση της βανκομυκίνης εν αναμονή του αντιβιογράμματος. Ο ασθενής εκτιμήθηκε από καρδιοχειρουργικό τμήμα ως υψηλού κινδύνου με αποκλεισμό όμως οποιασδήποτε χειρουργικής αντιμετώπισης λόγω συννοσηροτήτων καθώς κι από ορθοπεδικό λόγω του τραύματος. Το αντιβιόγραμμα ανέδειξε στέλεχος ευαίσθητου στη μεθικιλλίνη σταφυλοκόκκου (MSSA) και το αντιβιοτικό σχήμα τροποποιήθηκε σε δικλοξακιλλίνη και βανκομυκίνη. Παραμένοντας αιμοδυναμικά σταθερός κι απύρετος εξήλθε μετά το πέρας δύο εβδομάδων με συνδυασμό αμοξυκιλλίνης-κλαβουλανικού και ριφαμπικίνης για 4 ημέρες. Αφού προηγήθηκε μελέτη σχετικής βιβλιογραφίας και λήφθησαν υπόψη η ηλικία και οι συννοσηρότητες του ασθενή σε συνδυασμό με την ανάγκη κάλυψης δύο λοιμώξεων (ενδοκαρδίτιδα λοίμωξη προσθετικής άρθρωσης) αποφασίστηκε η χορήγηση υδροχλωρικής νταλμπαβανσίνης με δόση 500 mg/εβδομάδα σε πρόγραμμα παρεντερικής αντιμικροβιακής αγωγής εξωτερικής βάσης για εβδομάδες ακόμη (σύνολο έξι εβδομάδες αγωγής). Ο ασθενής ολοκλήρωσε με επιτυχία το σχήμα χωρίς επιπλοκές. 93

104 Συμπεράσματα: Ο μεγάλος χρόνος ημίσειας ζωής, η υψηλή πρωτεϊνική σύνδεση κι η δράση έναντι του MRSA Staphylococcus καθιστούν τη νταλμπαβανσίνη ένα ελπιδοφόρο μέσο αντιμετώπισης έναντι λοιμώξεων, όπως ενδοκαρδίτιδα, οστεομυελίτιδα, ενδοκοιλιακές λοιμώξεις ή λοιμώξεις προσθετικών αρθρώσεων. Ωστόσο απαιτείται περισσότερη έρευνα. ΑΑ53 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΚΑΡΒΑΠΕΝΕΜΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΜΗ-ΚΑΡΒΑΠΕΝΕΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ Ή ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΙΩΝ Ή/ΚΑΙ ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ GRAM-ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΥΡΕΟΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ Β-ΛΑΚΤΑΜΑΣΕΣ (ESBLs EXTENDED SPECTRUM BETA-LACTAMASES): ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΝΟΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ε. Μαλλιαρού, Ν. Ζαπανιώτης, Γ. Ρέντζιου, Α. Μαρκογιαννάκης, 3 Ι. Δεληολάνης, Ν.Β. Σύψας,,4 Μ.Ν. Γκαμαλέτσου,4 Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 3 Τμήμα Φαρμακείου, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» 4 Ιατρική Σχολή, Ε.Κ.Π.Α. Σκοπός: Οι λοιμώξεις που οφείλονται σε Εντεροβακτηριακά που παράγουν ευρέος φάσματος β-λακταμάσες (ESBL) παρουσιάζουν δραματική αύξηση αποτελώντας απειλή για τη δημόσια υγεία λόγω υψηλού ποσοστού θνησιμότητας. Μολονότι οι καρβαπενέμες θεωρούνται θεραπεία εκλογής, η επιλογή βάσει αντιβιογράμματος μη-καρβαπενεμών αποτελεί εξίσου αποτελεσματική λύση βάσει βιβλιογραφίας. Σκοπός της μελέτης, η σύγκριση της έκβασης ασθενών με βακτηριαιμία ή/και πυελονεφρίτιδα από ESBL στελέχη λαμβάνοντας καρβαπενέμη έναντι μη-καρβαπενέμης ως εμπειρική ή τεκμηριωμένη θεραπεία. Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν αναδρομικά όλοι οι ασθενείς με θετική καλλιέργεια αίματος ή/και θετική καλλιέργεια ούρων για Enterobacteriaceae που παράγουν ESBL, οι οποίοι εισήχθησαν στο Νοσοκομείο «Λαϊκό» από Ιανουαρίου έως 30 Σεπτεμβρίου 09. Τα δημογραφικά, εργαστηριακά και μικροβιολογικά δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ανασκόπησης των ιατρικών φακέλων και του ηλεκτρονικού αρχείου. Αποτελέσματα: Συνολικά 66 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη εκ των οποίων 34 γυναίκες (μέση ηλικία 7,4±6,8 έτη). 8 ασθενείς διαγνώστηκαν με ESBL μικροβιαιμία (K. pneumoniae 44%), 3 ασθενείς με ESBL πυελονεφρίτιδα (E. coli 6.5%) και 6 ασθενείς με ESBL πυελονεφρίτιδα και μικροβιαμία (E. coli 87,5%). 3 ασθενείς (9,7%) έλαβαν αρχική εμπειρική αντιμικροβιακή θεραπεία με καρβαπενέμη και 53 (80,3%) μη-καρβαπενέμη (πιπερακιλλίνη/ταζομπακτάμη N=39, κεφτολοζάνη/ταζομπακτάμη N=, κινολόνες N=3). Οι δύο ομάδες δε διέφεραν σημαντικά όσον αφορά τη θνητότητα (4/3,3% vs. 3/53,5%) ή τη μέση διάρκεια νοσηλείας (0, vs. 3,7 ημέρες). Σε 8 από τους 53 ασθενείς που έλαβαν ως αρχική εμπειρική θεραπεία μη-καρβαπενέμη έγινε αλλαγή σε καρβαπενέμη. Σύγκριση μεταξύ των ασθενών οι οποίοι έλαβαν καρβαπενέμες σε οποιοδήποτε στάδιο της θεραπείας (N=3) με εκείνους που έλαβαν αποκλειστικά μη-καρβαπενέμες (N=35), δεν παρουσίασε στατιστικά σημαντική διαφορά στη θνητότητα (9/3,9% vs. 8/35,3%) και στη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο (8,6 vs.,8 94

105 ημέρες). Τέλος, μεταξύ των 34 ασθενών με ESBL μικροβιαιμία, εκ των οποίων 0 (59%) έλαβαν καρβαπενέμη και 4 (4%) μη-καρβαπενέμη ως τεκμηριωμένη θεραπεία, δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στη θνητότητα (7/0,35% vs. 4/4,8,5%) και στη διάρκεια νοσηλείας (,5 vs. 8,5 ημέρες) μεταξύ των δύο ομάδων. Συμπεράσματα: Δε διαπιστώθηκε διαφορά στη θνητότητα ή διάρκεια νοσηλείας μεταξύ ασθενών με Gram αρνητική μικροβιαιμία ή/και πυελονεφρίτιδα από ESBL, οι οποίοι έλαβαν αγωγή με καρβαπενέμη ή μη-καρβαπενέμη είτε εμπειρικά είτε βάσει αντιβιογράμματος. ΑΑ54 ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ NOCARDIA CYRIACIGEORGICA ΣΕ ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΑΛΜΕΝΟ ΑΣΘΕΝΗ Χ.Ν. Σκαλιώτη, Ε. Μαντιός, Σ. Μαρινάκη, A. Πανταζάτου, O. Αποστόλου, Μ. Ψυχογυιού, 3 Θ. Βασιλακόπουλος, 4 Ι.Ν. Μπολέτης Κλινική Νεφρολογίας και Μεταμόσχευσης Νεφρού, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, ΓΝ «Λαϊκό» Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.A. «Λαϊκό» 3 Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.A. «Λαϊκό» 4 Γ Πανεπιστημιακή Κλινική Εντατικής Θεραπείας Ε.Κ.Π.Α., Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Πνευμονολογικό Τμήμα, Γ.Ν.A. «Λαϊκό» Σκοπός: Παρουσιάζεται περίπτωση ανοσοκατασταλμένου ασθενούς με λοίμωξη αναπνευστικού και πολλαπλά αποστημάτια εγκεφάλου, δέρματος και μυός από Nocardia cyriacigeorgica. Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 75 ετών με ιστορικό μεμβρανώδους σπειραματοπάθειας για την οποία έλαβε μεθυλπρεδνιζολόνη σε συνδυασμό με κυκλοφωσφαμίδη για δύο μήνες και κατόπιν με κυκλοσπορίνη για έξι μήνες, εισήχθη λόγω οιδημάτων κάτω άκρων. Η ανοσοκατασταλτική αγωγή είχε διακοπεί από εβδομάδος. Τη δεύτερη ημέρα νοσηλείας ο ασθενής εμφάνισε παραγωγικό βήχα χωρίς πυρετό με υψηλούς δείκτες φλεγμονής και δύσπνοια στην κόπωση με υποξυγοναιμία. Αποτελέσματα: Ο ασθενής ετέθη σε αγωγή με πιπερακιλίνη-ταζομπακτάμη και μοξιφλοξασίνη. Την έβδομη ημέρα νοσηλείας πραγματοποιήθηκε αξονική θώρακος με σκιαγραφικό η οποία ανέδειξε πύκνωση με αεροβρογχόγραμμα που περιβρόγχιζε τον αριστερό κάτω λοβό. Υποβλήθηκε σε βρογχοσκόπηση για τη λήψη BAL. Οι καλλιέργειες του BAL και του washing για κοινά μικρόβια και B. Koch, η PCR για φυματίωση και Pneumocystis jirovecii, οι κυτταρολογικές και οι επαναλαμβανόμενες καλλιέργειες αίματος και αναπνευστικού απέβησαν αρνητικές με εξαίρεση την πρώτη καλλιέργεια πτυέλων που απομόνωσε Klebsiella pneumoniae ευαίσθητη στη μοξιφλοξασίνη. Ο ασθενής δεν παρουσίασε κλινική βελτίωση, οπότε την η ημέρα νοσηλείας διεκόπησαν τα αντιμικροβιακά. Την 30 η ημέρα λόγω επεισοδίου οξείας δύσπνοιας πραγματοποιήθηκαν ακτινογραφία και αξονική θώρακος που ανέδειξαν αποστηματική κοιλότητα η οποία δεν προϋπήρχε. Διενεργήθηκαν αξονικές εγκεφάλου, τραχήλου και κοιλίας με σκιαγραφικό κι εντοπίστηκαν δύο αποστήματα δεξιά μετωποβραγματικά και αριστερά βρεγματοινιακά, ένα στο δεξιό μασητήρα μυ και ένα στο αριστερό πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα στο ύψος του Ο3 σπονδύλου το οποίο παρακεντήθηκε και εστάλησαν καλλιέργειες και βιοψία. Τα δείγματα καλλιεργήθηκαν στα συνήθη θρεπτικά υλικά σε αερόβιες και αναερόβιες συνθήκες και εμβολιάσθηκαν σε θρεπτικό και θειογλυκολικό ζωμό. Η Gram χρώση, με παρουσία πυοσφαιρίων, ήταν αρνητική για μικροβιακό παράγοντα. Ο ασθενής ετέθη εμπειρικά σε αγωγή με κεφτριαξόνη, μετρονιδαζόλη 95

106 και τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζόλη και μετά από πέντε ημέρες λόγω αναπνευστικής επιδείνωσης διασωληνώθηκε, με παράλληλη αντικατάσταση της τριμεθοπρίμης-σουλφομεθοξαζόλης και της μετρονιδαζόλης από μεροπενέμη. Την έβδομη μέρα αναπτύχθηκαν αποικίες Gram θετικού διακλαδιζόμενου, μη οξεοάντοχου βακτηρίου που ταυτοποιήθηκε με φασματομετρία μάζας MALDI-TOF ως Nocardia cyriacigeorgica ευαίσθητη στην τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζόλη και την κεφτριαξόνη και ανθεκτική στην ιμιπενέμη, οπότε τροποποιήθηκε ανάλογα η αντιμικροβιακή αγωγή. Ο ασθενής απεβίωσε τρεις εβδομάδες αργότερα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Συμπεράσματα: Η Nocardia cyriacigeorgica μπορεί να προκαλέσει πνευμονική λοίμωξη με διασπορά σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς. Οι δυσκολίες αποµόνωσης και ταυτοποίησης του µικροοργανισµού καθυστερούν σηµαντικά τη διάγνωση και κατ επέκταση τη θεραπεία της νόσου. ΑΑ55 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΘΡΟΜΒΟΦΛΕΒΙΤΙΔΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΩΝ ΦΛΕΒΙΚΩΝ ΚΑΘΕΤΗΡΩΝ Ι. Λιακόπουλος, Φ. Σουρρή, Ε. Σταυράκη, Δ. Κουβέλη, Γ. Κοτρώτσιος, Α. Σακελλαρόπουλος, Α. Παπαρίζου, Δ. Μάμαλης, Π. Πετρίκκος, Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Σκοπός: Οι λοιμώξεις ενδαγγειακών καθετήρων είναι μία από τις συχνότερες ενδονοσοκομειακές επιπλοκές νοσηλείας. Είναι δυνητικά θανατηφόρες και σχετίζονται με αυξημένη νοσηρότητα, παράταση νοσηλείας και αυξημένο κόστος. Σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος επιτήρησης ήταν να αποτυπωθεί ο αριθμός των θρομβοφλεβίτιδων που παρατηρήθηκαν σε δύο κλινικές του Νοσοκομείου (μία Παθολογική, μία Χειρουργική) για διάστημα τριών μηνών και να διερευνηθούν οι τυχόν παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση θρομβοφλεβίτιδας από περιφερικούς καθετήρες. Υλικό και Μέθοδοι: Η επιτήρηση των περιστατικών θρομβοφλεβίτιδων περιφερικών φλεβοκαθετήρων πραγματοποιήθηκε επί τριμήνου στις Νοσηλευτικές Μονάδες Β' Παθολογικής (7ΒΝΜ) και Α' Χειρουργικής (8ΑΝΜ). Ο συνολικός αριθμός ημερών καθετηριασμού με περιφερικούς καθετήρες για το ανωτέρω χρονικό διάστημα ανήλθε σε 95 για την 7ΒΝΜ και 583 για την 8ΑΝΜ. Οι συνολικές ημέρες καθετηριασμών ανά μέγεθος καθετήρων ήταν 9 ημέρες για καθετήρες μεγέθους 6G, 336 ημέρες για καθετήρες 8G, ημέρες για καθετήρες 0G και 3 ημέρες για καθετήρες G. O μέσος χρόνος παραμονής των καθετήρων ήταν,8 ημέρες για την 7ΒΝΜ και,6 ημέρες για την 8ΑΝΜ. Αποτελέσματα: Τα επεισόδια θρομβοφλεβίτιδας που καταγράφηκαν ήταν επεισόδιο σε 95 ημέρες καθετηριασμών για την 7ΒΝΜ και 5 επεισόδια σε 583 ημέρες καθετηριασμών για την 8ΑΝΜ ενώ η επίπτωση των επεισοδίων/00 ημέρες καθετηριασμού ήταν 0,08/00 ημέρες για την 7ΒΝΜ και,6/00 ημέρες για την 8ΑΝΜ. Αναφορικά με τη σημειολογία των περιστατικών, από τα συνολικά 6 επεισόδια τα 5 (93,7%) παρουσίασαν ερυθρότητα, τα 0 (6,5%) οίδημα, τα 3 (8,7%) σκληρία και τα (,5%) ευαισθησία. Όλα αφορούσαν τοπικές εκδηλώσεις. Τέλος, από το σύνολο των επεισοδίων, τα 8 (50%) σημειώθηκαν σε καθετήρες 8G, τα 6 (37,5%) σε καθετήρες 0G και τα (,5%) σε καθετήρες G ενώ η επίπτωση των επεισοδίων/00 ημέρες καθετηριασμού ήταν,4/00 ημέρες για καθετήρες 8G, 0,5/00 ημέρες για καθετήρες 0G και 0,6/00 ημέρες για καθετήρες G. 96

107 Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα ανωτέρω, το μέγεθος του καθετήρα φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση επεισοδίων θρομβοφλεβίτιδας δεδομένου ότι η χρήση καθετήρων μεγαλύτερης διαμέτρου 8G εμφάνισε μεγαλύτερη επίπτωση επεισοδίων συγκριτικά με τη χρήση καθετήρων μικρότερης διαμέτρου 0G και G. Επίσης, ο χρόνος παραμονής των καθετήρων επηρεάζει την επίπτωση του φαινομένου και φαίνεται σύμφωνα με τα ευρήματά μας ότι η χρονική διάρκεια των 3-4 ημερών δεν την αυξάνει, όπως υποδηλώνουν τα μικρά ποσοστά θρομβοφλεβίτιδων που παρατηρήθηκαν στις μελετηθείσες κλινικές. ΑΑ56 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΟΒΑΡΗΣ ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΑΠΟ PARVO B9 ΣΕ ΝΕΟ ΑΝΔΡΑ ΜΕ ΟΛΙΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ G6PD ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΖΥΓΗ Β-ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ Ι. Λιακόπουλος, Α. Σακελλαρόπουλος, Α. Παπαρίζου, Γ. Κοτρώτσιος, Β. Λαίνης, Α. Μπρουζιώτης, Π. Πετρίκκος, Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Σκοπός: H μετάδοση του ιού Parvo B9 δύναται να γίνει με τρεις τρόπους : αερογενώς (κυρίως), αιματογενώς και καθέτως από τη μητέρα στο έμβρυο. Η λοίμωξη από τον ιό μπορεί να προκαλέσει από ασυμπτωματική νόσο μέχρι και βαριά κλινική κατάσταση με δυνητικά θανατηφόρες επιπλοκές, για την εμφάνιση των οποίων παίζει καθοριστικό ρόλο η ηλικία του ασθενούς, όπως και το αιματολογικό και ανοσολογικό του προφίλ. Στόχος της παρουσίασης αποτελεί η ανάδειξη της λοίμωξης από ParvoB9 τόσο ως διαφοροδιαγνωστική πρόκληση όσο και ως προδιαθεσικό παράγοντα επακόλουθων επιπλοκών. Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 7 ετών με γνωστή ετερόζυγη β-μεσογειακή αναιμία και ολική έλλεψη G6PD, εισήχθη στη κλινική μας λόγω εμπυρέτου έως 39 ºC με συνοδό αδυναμία/καταβολή από τριημέρου, χωρίς να παρουσιάζει λοιπή συμπτωματολογία ή σαφή εστία λοίμωξης. Αρχικά αντιμετωπίστηκε ως γρίπη λόγω ασθενώς θετικού rapid test χωρίς βελτίωση της κλινικής εικόνας και του εμπυρέτου. Κατά τη νοσηλεία του και ενώ παρέμενε εμπύρετος παρά την αγωγή με οσελταμιβίρη και αζιθρομυκίνη παρουσίασε αιφνίδια επιγαστραλγία με συνοδό αύξηση των τρανσαμινασών και χολοστατικών ενζύμων, πτώση της αιμοσφαιρίνης (αναιμία) καθώς και τροπονιναιμία με μεγάλη αύξηση του probnp. Η διαφορική διάγνωση συμπεριέλαβε ιογενείς λοιμώξεις, ειδικές λοιμώξεις, αυτοάνοσα - αυτοφλεγμονώδη και αιματολογικά νοσήματα. Διενεργήθηκε πλήρης ανοσολογικός και λοιμωξιολογικός έλεγχος (αντισώματα και PCR για ιούς στο ολικό αίμα), CTs θώρακος-κοιλίας και MRI καρδιάς. Αποτελέσματα: Ο απεικονιστικός έλεγχος ανέδειξε μεγάλη ηπατοσπληνομεγαλία και διάταση των ενδοηπατικών χοληφόρων, ενώ από τον εργαστηριακό έλεγχο απομονώθηκε με την PCR μέθοδο DNA του ParvoB9, όπως και θετικοί τίτλοι EBV- IgM αντισωμάτων στον ορό. Ο ασθενής, κατά την όγδοη ημέρα νοσηλείας του, εμφάνισε ύφεση του εμπυρέτου και σταδιακή πτώση των δεικτών φλεγμονής και των μυοκαρδιακών ενζύμων, αποκατάσταση της ηπατικής βιοχημείας και αύξηση της αιμοσφαιρίνης, αφού τέθηκε μετά από διενέργεια Ιατρικού συμβουλίου σε μικρή δόση μεθυλπρεδνιζόνης. Συμπεράσματα: Καλά αναγνωρισμένες κλινικές εκδηλώσεις της λοίμωξης από Parvo B9 αποτελούν το λοιμώδες εξάνθημα, εμπύρετο, παροδική απλαστική κρίση με καταστολή της 97

108 ερυθροκυτταρικής σειράς, αρθροπάθεια και εμβρυϊκο ύδρωπα, ενώ έχει συσχετιστεί και με μυοκαρδίτιδα, ηπατίτιδα, αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο κ.ά. Η αιμόλυση αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για βαρύτερη κλινική εικόνα και εμφάνιση επιπλοκών καθώς ο ιός συζεύγνεται με τους ερυθροβλαστες και έτσι σε καταστάσεις διέγερσης των ερυθροβλαστών ευνοείται και ο πολλαπλασιαςμός του ιού. Επομένως ο ParvoB9 θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στη διαφοροδιάγνωση εμπυρέτου σε ασθενείς με ετερόζυγη β-θαλασσαιμία ή/και έλλειψη G6PD αλλά και γενικότερα σε όσους εμφανίζουν εμπύρετα αιμολυτικά σύνδρομα. ΑΑ57 5 ΓΕΝΙΚΌ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΑΕΡΟΠΟΡΊΑΣ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΉ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΉ ΑΝΆΛΥΣΗ ΦΟΡΕΙΏΝ ΠΟΛΥΑΝΘΕΚΤΙΚΏΝ ΠΑΘΟΓΌΝΩΝ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΏΝ ΣΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΌΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΤΗΣ Β ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΉΣ ΚΛΙΝΙΚΉΣ 5 ΓΝΑ ΚΑΤΆ ΤΗ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΈΤΟΥΣ 09 Γ. Κοτρώτσιος, Φ. Σουρή, Α. Παπαρίζου, Α. Σακελλαρόπουλος, Ι. Λιακόπουλος, Α. Μπρουζιώτης, Π. Πετρίκκος, Σ. Κανταρτζίδου, 3 Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), Αθήνα Μονάδα Ενδονοκοσομειακών Λοιμώξεων (ΜΕΛ), 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), Αθήνα Εισαγωγή/Σκοπός: Οι πολυανθεκτικοί παθογόνοι μικροοργανισμοί (MDR) αποτελούν δυνητική προϋπόθεση νοσηρότητας και θνητότητας κατά τη νοσηλεία ενός ασθενούς σε νοσοκομειακό ίδρυμα. Η καταγραφή των ασθενών µε MDR και η εφαρµογή µέτρων επαφής αποτελούν σηµαντικά µέσα αποφυγής µετάδοσής τους και βελτίωσης του προσδόκιµου επιβίωσης των νοσηλευόμενων. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ενημέρωση των αποτελεσμάτων ελέγχου του αποικισμού από πολυανθεκτικά παθογόνα ασθενών της Β Παθολογικής κλινικής του 5 ΓΝΑ για το έτος 09. Υλικό και Μέθοδοι: Η έρευνα διενεργήθηκε σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν για το έτος 09. Βάσει του πρωτοκόλλου που εφαρμόστηκε τα δείγματα λήφθησαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας ασθενών που είχαν πρόσφατη, εντός τριμήνου εισαγωγή σε νοσοκομείο ή/και διαμονή σε δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων. Σε σύνολο 48 ασθενών βρέθηκαν συνολικά 5 ασθενείς με αποικισμό από πολυανθεκτικά παθογόνα από τον έλεγχο φορείας. Εν συνεχεία, ακολούθησε καταγραφή των δεδομένων και στατιστική επεξεργασία αυτών με περιγραφική στατιστική. Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς που ελέχθησαν, 5 είχαν θετικές φορείες ορθικού επιχρίσματος, από τις οποίες απομονώθηκαν σε 9 (36%) δείγματα Pseudomonas aeruginosa, σε 3 (%) δείγματα Klebsiella pneumoniae και σε 3(5%) Acinetobacter baumannii. Στο σύνολο των 48 ασθενών του δείγματος σημειώθηκαν 0 θάνατοι, στους 4 εκ των οποίων είχαν απομονωθεί τα άνωθεν παθογόνα ( Pseudomonas, Klebsiella, Acinetobacter). Αξίζει να σημειωθεί ότι σε 6 από τους ασθενείς που ανιχνεύτηκαν πολυανθεκτικά παθογόνα εμφανίστηκε βακτηριαιμία. Συμπεράσματα: Το μέτρο της υποχρεωτικής καταγραφής των περιστατικών φορείας με πολυανθεκτικά παθογόνα από τη ΜΕΛ σε συνεργασία με τις κλινικές, η συνεχιζόμενη επαγρύπνηση και η άμεση λήψη μέτρων επαφής και απομόνωσης/διαχωρισμού ασθενών είναι ζωτικής σημασίας για τον περιορισμό της μετάδοσής των MDR παθογόνων και πρέπει να εφαρμόζονται σε όλα τα νοσοκομεία. 98

109 ΑΑ58 ΔΙΑΧΥΤΗ ΚΡΥΠΤΟΚΟΚΚΙΚΗ ΛΟΙΜΩΞΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΛΕΜΦΩΜΑ ΥΠΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΙΜΠΡΟΥΤΙΝΙΜΠΗ (IBRUTINIB) Α. Τσακανίκας, Χ. Σιαφαρίκας, Ε. Βεϊσάκη, Ι. Λεγάκης, Δ. Μπασούλης, Α. Μπιτσάνη, Μ. Δήμου, Π. Παναγιωτίδης, Φ. Ντζιώρα Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Σκοπός: Οι διηθητικές μυκητιασικές λοιμώξεις παρατηρούνται κυρίως σε ασθενείς με ανοσοκαταστολή και παρατεταμένη ουδετεροπενία. Παρουσιάζεται μία σπάνια περίπτωση διάχυτης λοίμωξης από ανθεκτικό στη φλουκοναζόλη Cryptococcus neoformans σε μη ουδετεροπενικό ασθενή με non Hodgkin Λέμφωμα υπό αγωγή με ιμπρουτινίμπη (ibrutinib). Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα ασθενής 70 ετών με ιστορικό Λεμφώματος οριακής ζώνης από το 006, για το οποίο ελάμβανε μονοθεραπεία με τον αναστολέα τυροσινικής κινάσης του Bruton, ibrutinib το τελευταίο έτος, εισήχθη στην κλινική μας λόγω εμπυρέτου, παραγωγικού βήχα και δύσπνοιας από 7ημέρου. Αποτελέσματα: Την η ημέρα της νοσηλείας της ασθενούς έγινε αξονική τομογραφία (CT) θώρακα, που ανέδειξε πλευριτική συλλογή δεξιά με συνοδό ατελεκτασία του δεξιού κάτω λοβού και δικτυοοζώδη πάχυνση του διάμεσου ιστού στο δεξιό και σε μικρότερη έκταση στον αριστερό πνεύμονα. Η ασθενής ετέθη σε αντιμικροβιακή αγωγή ως επί λοίμωξης κατώτερου αναπνευστικού, ενώ καλύφθηκε και για γρίπη. Από καλλιέργειες αίματος και πλευριτικού υγρού απομονώθηκε Cryptococcus neoformans, ενώ στον ορό ανιχνεύθηκε αντιγόνο κρυπτοκόκκου με τίτλο / Η ασθενής ετέθη σε διπλή αντιμυκητιασική αγωγή εφόδου με λιποσωμική αμφοτερικίνη Β και φλουκοναζόλη, λόγω ελλείψεως φλουκυτοσίνης. Από τον έλεγχο του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) προέκυψε λεμφοκυτταρική πλειοκυττάρωση (7 λεμφοκύτταρα κατά κυβικό χιλιοστό) με θετικό τίτλο αντιγόνου κρυπτοκόκκου (/400), ενώ η δοκιμασία σινικής μελάνης όπως και η καλλιέργεια ήταν αρνητική. Η ασθενής επιδεινώθηκε σημαντικά τις επόμενες ημέρες και σε νέα CT θώρακα απεικονίσθηκαν εκτεταμένες βρογχοκυψελιδικές πυκνώσεις με αεροβρογχόγραμμα στο μεγαλύτερο τμήμα του πνευμονικού παρεγχύματος. Ο έλεγχος ευαισθησίας μυκήτων ανέδειξε ανθεκτικότητα του παθογόνου στελέχους στη φλουκοναζόλη, η οποία και αντικαταστάθηκε με ισαβουκοναζόλη. Η ασθενής παρουσίασε σταδιακή αναπνευστική βελτίωση με μείωση των εισπνεόμενων όγκων οξυγόνου και απυρέτησε, ενώ οι νέες καλλιέργειες αίματος που ελήφθησαν ήταν αρνητικές. Έχοντας συμπληρώσει αγωγή εφόδου 4 εβδομάδων με το συγκεκριμένο σχήμα, πλέον λαμβάνει αγωγή εδραίωσης με ισαβουκοναζόλη. Συμπεράσματα: Η λοίμωξη από Cryptococcus neoformans αφορά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ασθενείς με HIV λοίμωξη, μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων, ή παρατεταμένη θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή. Προσφάτως έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις σε ασθενείς με αιματολογική κακοήθεια που λαμβάνουν ibrutinib, συσχέτιση η οποία χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και τεκμηρίωσης. Άξια αναφοράς είναι, επίσης, η αναδυόμενη ανθεκτικότητα των στελεχών Cryptococcus στη φλουκοναζόλη, που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό κατάλληλου θεραπευτικού σχήματος αντιμυκητιασικών. 99

110 ΑΑ59 ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΌΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΙΚΌΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΜΕ ΣΥΜΠΑΓΕΊΣ ΝΕΟΠΛΑΣΊΕΣ ΥΠΌ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΉ ΘΕΡΑΠΕΊΑ Μ. Μπαχλιτζανάκη, Σ. Μανωλάκου, Α. Κουλουρίδη, Α. Γαβαλά, Ε. Μπαχλιτζανάκη, 3 Σ. Κουκιάς, 3 Κ. Θωμοπούλου, Δ. Κοφτερίδης 4 Ογκολογικό Τμήμα, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη Ογκολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη 3 Παθολογική Κλινική, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη 4 Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη Σκοπός: Τόσο η εποχιακή γρίπη όσο και ο πνευμονιόκκοκος αποτελούν σημαντικά αίτια νοσηρότητας και θνητότητας σε ασθενείς με συμπαγείς όγκους. Ο προληπτικός εμβολιασμός έναντι των δύο αυτών παθογόνων προλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό τόσο τη νόσο όσο και τις επιπλοκές και συστήνεται από το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού ενηλίκων. Σκοπός της μελέτης ήταν η ανάδειξη ή μη της συμμόρφωσης των ογκολογικών ασθενών στις οδηγίες για την πρόληψη της εποχιακή ς γρίπης και της πνευμονιοκοκκικής νόσου. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για προοπτική μελέτη καταγραφής της εμβολιαστικής κάλυψης με τα εμβόλια της γρίπης και του πνευμονιοκκόκου, σε 306 ασθενείς με διαφορετικούς τύπους καρκίνων και θεραπειών. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που κατεγράφησαν είχαν μέση ηλικία τα 64,46±,69 έτη με τους άντρες να είναι αριθμητικά ίσοι με τις γυναίκες. Από τους ασθενείς που μελετήθηκαν 63 (86%) ελάμβαναν χημειοθεραπεία, 7 (8,8%) ανοσοθεραπεία, (3,9%) ορμονοθεραπεία και 4 (,3%) συνδυασμένη χημειο-ανοσοθεραπεία. Μόνο το 39,9% των ασθενών είχε εμβολιαστεί για τον ιό της γρίπης, το 6% για τον πνευμονιόκοκκο (67,3% άνω των 65ετών) και μόνο,% και για τα δύο. Πιο συγκεκριμένα, από τους ασθενείς που ελάμβαναν χημειοθεραπεία 40,8% είχαν υποβληθεί σε αντιγριπικό και 5,7% σε αντιπνευμονιοκοκκικό εμβολιασμό. Τα ποσοστά γι αυτούς που ελάμβαναν ανοσοθεραπεία ήταν 3,5% και,9% αντίστοιχα. Τέλος, από το σύνολο των ασθενών κατεγράφησαν 0 περιπτώσεις γρίπης εκ των οποίων μόνο 4 ασθενείς είχαν εμβολιασθεί. Ένας ασθενής εξ αυτών ελάμβανε ανοσοθεραπεία. Συμπεράσματα: Η εμβολιαστική κάλυψη ασθενών με νεοπλασία βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Η σχετική ευαισθητοποίηση και ενημέρωση τόσο των ασθενών όσο και των επαγγελματιών υγείας είναι υψίστης σημασίας. 00

111 ΑΑ60 ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Σ. Βλάχος, Δ. Μπασούλης, Μ. Σαμάρκος, Γ. Παταβούκας, Χ. Σιαφαρίκας, Φ. Ντζιώρα, Ε. Αποστολίδη, 3 Ν. Σύψας, 3 Γ.Λ. Δαΐκος, Μ. Ψυχογυιού Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών 3 Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σκοπός: Ως κλασικός πυρετός αγνώστου αιτιολογίας ορίζεται το σύνδρομο με πυρετό μεγαλύτερο του 38,3 ο C σε αρκετές μετρήσεις, διαρκείας μεγαλύτερης των 3 εβδομάδων, η αιτιολογία του οποίου παραμένει αδιάγνωστη μετά από 3 εξωνοσοκομειακές επισκέψεις ή 3 ημέρες νοσηλείας σε νοσοκομείο χωρίς διευκρίνιση της αιτίας ή εβδομάδα «έξυπνης και παρεμβατικής» διερεύνησης σε περιπατητικό ασθενή. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η προοπτική καταγραφή των αιτίων και της επίπτωσης του πυρετού αγνώστου αιτιολογίας στο τριτοβάθμιο νοσοκομείο «Γ.Ν.Α. Λαϊκόν». Υλικό και Μέθοδοι: Κατεγράφησαν προοπτικά όλοι οι διαδοχικοί ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στις 3 παθολογικές κλινικές μεταξύ Νοεμβρίου 07 και Νοεμβρίου του 09 και πληρούσαν τα κριτήρια του κλασικού πυρετού αγνώστου αιτιολογίας. Αποτελέσματα: Ογδόντα επτά περιστατικά πληρούσαν τα κριτήρια του κλασικού πυρετού αγνώστου αιτιολογίας, με την επίπτωση να ανέρχεται στα 4,98 περιστατικά ανά 000 ασθενοημέρες. Το δείγμα των ασθενών συνίστατο από 44 άνδρες (50,6%) και 43 γυναίκες (49,4%), 76 ημεδαπούς (87,4%) και αλλοδαπούς (,6%). Η διάμεση ηλικία των ασθενών ήταν τα 59 έτη (IQR: 43,5 77,5). Η διάμεση διάρκεια του διαστήματος από την έναρξη του πυρετού μέχρι την είσοδο στην έρευνα ήταν οι 30 ημέρες (IQR: 54). Η διάμεση διάρκεια νοσηλείας ήταν οι ημέρες (IQR: 7 ). Η αιτιολογία του πυρετού αγνώστου αιτιολογίας διαπιστώθηκε σε 57 περιπτώσεις (65,5%), ενώ 30 περιστατικά (34,5%) παρέμειναν αδιάγνωστα. Η συχνότερη ομάδα διαγνωσθέντων περιστατικών ήταν αυτή των μη λοιμωδών αυτοφλεγμονωδών νόσων (3 περιστατικά 6,4%), ακολουθούμενη από τις λοιμώξεις (7 περιστατικά 9,5%), τα νεοπλάσματα (5 περιστατικά 7,%) και τα άλλα αίτια ( περιστατικά,3%). Συμπεράσματα: Παρουσιάζεται αύξηση στο ποσοστό των διαγνώσεων των αυτοφλεγμονωδών νοσημάτων σε βάρος των λοιμώξεων σε σχέση με παλαιότερες καταγραφείσες σειρές ασθενών. Παρουσιάζεται, επίσης, αυξημένο το ποσοστό των περιστατικών που παραμένουν αδιάγνωστα, γεγονός που πιθανά αιτιολογείται από το γεγονός ότι η πρόοδος των εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων οδηγεί σε ταχύτερη διάγνωση περιστατικών παρατεινόμενων εμπυρέτων, που, πλέον, δεν καταγράφονται ως πυρετοί αγνώστου αιτιολογίας. 0

112 ΑΑ6 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΩΣΙΝΟΦΙΛΙΚΗΣ ΜΥΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ TOXOCARA CANIS Α. Νικοπούλου, Λ. Σιδεράς, Σ. Σωτηράκη, Γ. Κουρσιουμπάς, Γ. Πάντσιος, Σ. Αλ Καγιέτ, 3 Α. Σταυράτη, 3 Κ. Πολυμερόπουλος, 3 Σ. Χατζηκωνσταντινίδου, 4 Δ. Κάζης, 4 Κ. Γκόγκος Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ «Γ. Παπανικολάου» Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών ΕΛΓΟ Δήμητρα 3 Καρδιολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» 4 Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» Εισαγωγή: Το σύνδρομο των Σπλαχνικώς Μεταναστευουσών Προνυμφών (Visceral Larva Migrans, VLM) προκαλείται από προνύμφες του νηματώδους παράσιτου του σκύλου Toxocara canis και έχει παγκόσμια κατανομή. Η μόλυνση του ανθρώπου γίνεται μετά από την πρόσληψη των αυγών του παρασίτου μέσω της κατάποσης μολυσμένης τροφής ή γεωφαγίας. Συχνότερα μολύνονται παιδιά και το φάσμα των κλινικών εκδηλώσεων της νόσου είναι ευρύ, από ασυμπτωματική οροθετικότητα έως απειλητική για τη ζωή νόσο. Η προσβολή του μυοκαρδίου περιγράφεται στο 0-5% των περιπτώσεων και αποτελεί σπάνια εκδήλωση, συνήθως στα πλαίσια ηωσινοφιλίας. Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα ηλικίας 54 ετών με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό προσέρχεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών λόγω εύκολης κόπωσης, απραξίας, αστάθειας βάδισης και ακούσιων κινήσεων των άνω άκρων από εβδομάδος καθώς και διπλωπίας και θαμβής όρασης από διημέρου. Η ασθενής και οι οικείοι της δεν αναφέρουν εμπύρετο, άλγος σε οποιαδήποτε σημείο του σώματος, ούτε συμπτωματολογία από το γαστρεντερικό. Πρόκειται για ασθενή με ακαδημαϊκή μόρφωση, που διαμένει σε αγροτική περιοχή, έχει ως κατοικίδια μια γάτα και ένα σκύλο, πλήρως εμβολιασμένα και είναι ενεργό μέλος ορειβατικού συλλόγου. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε απροσανατολισμός σε χώρο και χρόνο, δυσμετρία άνω άκρων, αστάθεια βάδισης και βραδυψυχισμός Από τον εργαστηριακό έλεγχο ανευρέθει αυξημένος αριθμός ηωσινοφίλων (3500 κύτταρα/mm 3 ) και τροπονίνης (0 ng/ml με όριο 0,04 ng/ ml) και εισήχθει στην καρδιολογική κλινική ως πιθανή μυοκαρδίτιδα. Λόγω, της νευρολογικής σημειολογίας υπεβλήθει σε μαγνητική τομογραφία (MRI) εγκεφάλου, από την οποία διαπιστώθηκαν πολλαπλές εστίες παθολογικού σήματος στην Τ ακολουθία στο φλοιό, στην εν τω βάθει λευκή ουσία και σε αμφότερα τα ημισφαίρια της παρεγκεφαλίδας, που αποδόθηκαν πιθανά σε πολλαπλά έμβολα. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε οσφυονωτιαία παρακέντηση και οφθαλμολογική εξέταση με αρνητικά για ενεργό λοίμωξη ευρήματα. Το υπερηχογράφημα κοιλίας ήταν φυσιολογικό. Η MRI καρδιάς τεκμηρίωσε τη φλεγμονή του μυοκαρδίου (ηωσινοφιλική μυοκαρδίτιδα) και την ύπαρξη θρόμβου στην κορυφή της αριστερής κοιλίας. Στα πλαίσια διερεύνησης της ηωσινοφιλίας εστάλει έλεγχος για παράσιτα, από τον οποίο διαπιστώθηκε ενεργή μόλυνση από προνυμφικά στάδια του παρασίτου Toxocara canis, με παρουσία αντισωμάτων με τη μέθοδο ELISA για το παράσιτο Toxocara canis με τίτλο /400. Με βάση αυτά το δεδομένα η ασθενής τέθηκε σε αγωγή με πρεδνιζολόνη, αλβενδαζόλη και ασενοκουμαρόλη με βελτίωση της κλινικής της εικόνας. Συμπεράσματα: Η μυοκαρδίτιδα από Toxocara canis μπορεί να προκληθεί από άμεση μετανάστευση των προνυμφών του παρασίτου στο μυοκάρδιο ή/και από την αντίδραση υπερευαισθησίας του οργανισμού λόγω διήθησης του μυοκαρδίου από ηωσινόφιλα. Αποτελεί σπάνια και δυνητικά θανατηφόρα εκδήλωση από ένα παράσιτο, που είναι ευρέως διαδεδομένο στο σκύλο παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας. 0

113 ΑΑ6 ΛΟΙΜΏΞΕΙΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΜΕ ΣΥΜΠΑΓΕΊΣ ΌΓΚΟΥΣ Μ. Μπαχλιτζανάκη, Ε. Μπαχλιτζανάκη, Σ. Κουκιάς, Α. Κουλουρίδη, 3 Σ. Μανωλάκου, 3 Κ. Θωμοπούλου, 3 Ε. Κοντοπόδης, Νικόλαος Ανδρουλάκης, Διαμαντής Κοφτερίδης 4 Ογκολογικό Τμήμα, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη Παθολογική Κλινική, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη 3 Ογκολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη 4 Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτη Σκοπός: Η αντιμετώπιση των λοιμώξεων σε ασθενείς με συμπαγείς όγκους αποτελούν μια συνεχή πρόκληση για τον κλινικό γιατρό εξαιτίας των ποικίλων μηχανισμών πρόκλησης τους, της ετερογένειας των ασθενών αλλά και της συνεχώς αυξανόμενης αντοχής στα αντιμικροβιακά. Υλικά και μέθοδοι: Προοπτική καταγραφή παραγόντων κινδύνου κι επιδημιολογίας σε νοσηλευόμενους ογκολογικούς ασθενείς που παρουσίασαν συμπτωματολογία λοίμωξης σε διάστημα 7 μηνών. Αποτελέσματα: Συνολικά καταγράφηκαν 03 ασθενείς (6 άνδρες/4 γυναίκες) μέσης ηλικίας 65,3±,4έτη που ελάμβαναν χημειοθεραπεία (86,4%), ανοσοθεραπεία (0,7%) ή συνδυασμό(,9%). Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν,±8,9 ημέρες με κυριότερες αιτίες εισαγωγής στο νοσοκομείο τη λοίμωξη (33%) ή το εμπύρετο επεισόδιο (37,9%). Όλοι οι ασθενείς ελάμβαναν χημειοθεραπεία (p=0,034),,5% ελάμβανε ακτινοθεραπεία και 4,3% συνδυασμένη χημειο-ανοσοθεραπεία. Εμπύρετο ουδετεροπενία είχε το 3,3% των ασθενών. Άλλοι παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη ήταν η πρόσφατη νοσηλεία (44,7%), η προηγούμενη χρήση αντιβιοτικών (57,3%) ή στεροειδών (6,%), η ύπαρξη βλεννογονίτιδας (5,5%) και η πρόσφατη χειρουργική (3,9%) ή άλλη επεμβατική διαδικασία (8,4%). Επιπλέον το 70,9% των ασθενών ελάμβανε αυξητικό παράγοντα, 4,7% έφερε κεντρικό φλεβικό καθετήρα (ΚΦΚ) και 9,4% άλλο ξένο σώμα. Τριάντα τέσσερεις ασθενείς (33%) εμφάνισαν λοίμωξη κατωτέρου αναπνευστικού. Βακτηριαιμία είχαν 34 ασθενείς (33,4%). Σε δέκα (9,7%) από αυτούς η λοίμωξη ήταν πολυμικροβιακή. Εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή χορηγήθηκε στο 97,% των ασθενών. Μη σωστή εμπειρική αγωγή που τροποποιήθηκε με βάση το αντιβιόγραμμα έλαβαν 8 (7,%) ασθενείς. Η οφειλόμενη στην λοίμωξη θνητότητα ήταν 8,4%. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι οι λοιμώξεις του αναπνευστικού ήταν οι συχνότερες λοιμώξεις σε ασθενείς με νεοπλασία, σημαντικό ποσοστό των ασθενών έλαβε μη ενδεδειγμένη αρχική εμπειρική θεραπεία και η οφειλόμενη στην λοίμωξη θνητότητα έφτασε το 8%. ΑΑ63 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ ΤΩΝ ΤΎΠΩΝ SPA ΤΩΝ MRSA ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ - ΑΝΊΧΝΕΥΣΗ MRSA ΖΩΙΚΉΣ ΠΡΟΈΛΕΥΣΗΣ (LA-MRSA) Κ. Κοντοπούλου, Σ. Ζώτου, Σ. Παππά, Γ. Πετάσης, Ά. Παπά Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς» Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Τμήμα Ιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Oι λοιμώξεις από στελέχη Staphylococcus aureus ανθεκτικών στη μεθικιλλίνη (MRSA) παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των δυσχερειών στη θεραπεία τους και τον παρατεταμένο χρόνο και κόστος νοσηλείας των ασθενών. Τα τελευταία χρόνια έχει αναφερθεί στον ανθρώπινο πληθυσμό η ανίχνευση MRSA ζωικής προέλευσης (LA-MRSA). 03

114 Σκοπός: Η τυποποίηση με βάση το γονίδιο της πρωτεΐνης Α (spa typing) στελεχών MRSA που απομονώθηκαν από ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και η διερεύνηση πιθανής ανίχνευσης αναδυόμενων στελεχών LA-MRSA. Υλικό και Μέθοδοι: Το υλικό αποτέλεσαν 3 στελέχη MRSA που απομονώθηκαν από ισάριθμους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια ενός εξαμήνου (0/08/09 έως 3/0/00). Από τους ασθενείς οι 6(70%) ήταν ενήλικες (μέσος όρος 57 έτη) και 7 ήταν παιδιά (μέσος όρος έτος). Από τα στελέχη, 4 (7%) απομονώθηκαν από καλλιέργειες αίματος, 3 (3%) από καλλιέργειες τραύματος, 8 (35%) από αποστήματα, (9%) από ωτικά και (9%) από ομφαλικά επιχρίσματα, (4%) από οφθαλμικό επίχρισμα ενώ 3 (3%) απομονώθηκαν από ρινικά επιχρίσματα (για έλεγχο φορείας). Η τυποποίηση τους και ο έλεγχος ευαισθησίας στους αντιμικροβιακούς παράγοντες έγινε με το αυτοματοποιημένο σύστημα Vitek. Η τυποποίηση spa έγινε με PCR και χρήση του προγράμματος Ridom Staph Type. Αποτελέσματα: Τα στελέχη MRSA ανήκαν σε 3 διαφορετικούς τύπους spa (t00, t003, t7, t545, t994, t4, t440, t09, t084, t76, t67, t38, t84). Ο τύπος t7, που ανήκει στους LA-MRSA, ανιχνεύτηκε σε καλλιέργεια πύου από μασχαλιαίο μόρφωμα σε ένα παιδί. Η πλήρης γενετική ανάλυση αυτού του στελέχους με προσδιορισμό της αλληλουχίας ολόκληρου του γονιδιώματος είναι σε εξέλιξη. Ο τύπος t994 απομονώθηκε μόνο στην Παιδιατρική Κλινική και ο τύπος t00, που αποτελεί έναν από τους 3 συχνότερους τύπους στην Ευρώπη, απομονώθηκε μόνο σε Χειρουργικές κλινικές. Όσον αφορά την ευαισθησία στους αντιμικροβιακούς παράγοντες 7 (30%), στελέχη παρουσίασαν αντοχή στις κινολόνες, (5%) αντοχή στο φουσιδικό οξύ, 4 (7%) στη μουπιροκίνη, (9%) στην τετρακυκλίνη, 5(65%) στην κλινδαμυκίνη, ενώ όλα τα στελέχη ήταν ευαίσθητα στα γλυκοπεπτίδια. Συμπεράσματα: Παρατηρήθηκε μεγάλη ποικιλομορφία στους τύπους spa μεταξύ των διαφόρων στελεχών που καταδεικνύει την έλλειψη επιδημιολογικής συσχέτισης και επομένως τον χαμηλό βαθμό νοσοκομειακής μετάδοσης των στελεχών. Η ανίχνευση του LA-MRSA σημαίνει ότι τα στελέχη αυτά έχουν πλέον διαδοθεί και στον ανθρώπινο πληθυσμό. Η τυποποίηση νοσοκομειακών στελεχών MRSA συμβάλλει στην κατανόηση της κλωνικής τους ποικιλομορφίας και αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τη μελέτη της τοπικής επιδημιολογίας τους και τη βέλτιστη παρακολούθηση των λοιμώξεων από τα στελέχη αυτά. ΑΑ64 ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΦΟΡΕΙΩΝ ΠΟΛΥΑΝΘΕΚΤΙΚΩΝ ΠΑΘΟΓΟΝΩΝ ΜΙΚΡΡΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΗΣ Β ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ 5 ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ Γ. Κοτρώτσιος, Φ. Σουρή, Α. Παπαρίζου, Α. Σακελλαρόπουλος, Ι. Λιακόπουλος, Α. Μπρουζιώτης, Π. Πετρίκκος, Σ. Κανταρτζίδου, 3 Ν. Συμεωνίδης Β Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), Αθήνα Μονάδα Ενδονοκοσομειακών Λοιμώξεων (ΜΕΛ), 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), Αθήνα Εισαγωγή/Σκοπός: Οι λοιμώξεις από πολυανθεκτικά παθογόνα αποτελούν συχνό τροχοπέδη στην ενδονοσοκομειακή νοσηλεία ενός ασθενούς, με πιθανή παράταση αυτής και αύξηση 04

115 θνητότητας και νοσηρότητας. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η μελέτη αποικισμού ασθενών από πολυανθεκτικά παθογόνα στη Β Παθολογική κλινική του 5 ΓΝΑ ώστε να μηφθούν μέτρα πρόληψης και μείωσης των αποικισμών αυτών. Υλικό και Μέθοδοι: Η έρευνα διενεργήθηκε σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν για το χρονικό διάστημα εντός της τετραετίας 06 έως 09. Βάσει του πρωτοκόλλου που εφαρμόστηκε τα δείγματα ορθικού επιχρίσματος ελήφθησαν την πρώτη ημέρα εισαγωγής ασθενών που είχαν εντός τριμήνου εισαγωγή σε νοσοκομείο ή/και διαμονή σε οίκο φιλοξενείας ηλικιωμένων. Σε σύνολο 65 ασθενών βρέθηκαν 7 ασθενείς με μικροβιολογικά τεκμηριωμένη λοίμωξη ή αποικισμό από πολυανθεκτικά παθογόνα με έλεγχο φορείας. Στην συνέχεια, ακολούθησε καταγραφή τους με τη βοήθεια του μικροβιολογικού εργαστηρίου όπου αποστέλλονταν τα δείγματα και την συνεργασία εργαστηρίου και τμήματος μονάδος ελέγχου λοιμώξεων(μελ) του 5ΓΝΑ. Αποτελέσματα: Από τους 7 ασθενείς που ανευρέθησαν στην 4ετία, 43 είχαν θετικές φορείες ορθικού ή ρινικού επιχρίσματος, από τις οποίες απομονώθηκαν σε 8 δείγματα Pseudomonas aeruginosa, σε 0 δείγματα Klebsiella pneumoniae και σε 5 Acinetobacter baumannii. Η συνολική θνητότητα στους 43 συγκεκριμένους ασθενείς έφτασε το ποσοστό 0%. Σε ασθενείς που ανιχνεύτηκαν πολυανθεκτικά παθογόνα σε φορείες παρατηρήθηκε βακτηριαιμία. Συμπεράσματα: Η υποχρεωτική συστηματική καταγραφή του συνόλου των περιστατικών φορείας με πολυανθεκτικά παθογόνα από τις κλινικές με την καθοριστική συμβολή της ΜΕΛ, η συνεχιζόμενη επαγρύπνηση και η άμεση λήψη μέτρων επαφής σε συνδυασμό με το διαχωρισμό/απομόνωση ασθενών είναι ζωτικής σημασίας για τον περιορισμό της διασποράς των πολυανθεκτικών παθογόνων και πρέπει να εφαρμόζονται σε όλα τα νοσοκομεία και ιδιαίτερα στα παθολογικά τμήματα. ΑΑ65 MΟΡΙΑΚΉ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ ΙΟΓΕΝΏΝ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΊΤΙΔΩΝ ΣΕ ΠΑΙΔΙΆ ΗΛΙΚΊΑΣ <5 ΕΤΏΝ - ΑΝΊΧΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΔΥΌΜΕΝΟΥ ΑΝΑΣΥΝΔΥΑΣΜΈΝΟΥ ΤΎΠΟΥ ΝΟΡΟΪΟΎ GII.P6-GII. Κ. Κοντοπούλου, Σ. Παππά, Σ. Ζώτου, Γ. Καλασσίδου, 3 Γ. Πετάσης, Π. Καμπουρίδου, 3 Ά. Παπά Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς» Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Τμήμα Ιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 3 Παιδιατρική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς» Εισαγωγή: Οι νοροϊοί και οι ροταϊοί αποτελούν την πιο κοινή αιτία οξείας γαστρεντερίτιδας στα παιδιά παγκοσμίως. Παραμένουν η τέταρτη πιο κοινή αιτία θνησιμότητας και η δεύτερη πιο συχνή αιτία νοσηρότητας παγκοσμίως σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Σκοπός: Η διερεύνηση της επιδημιολογίας των ιογενών γαστρεντερίτιδων σε παιδιά ηλικίας <5 ετών με τη χρήση μοριακών τεχνικών. Υλικό και Μέθοδοι: Το υλικό αποτέλεσαν 4 δείγματα διαρροϊκών κοπράνων που συλλέχθηκαν από ισάριθμα παιδιά ηλικίας <5 ετών, τα οποία νοσηλεύτηκαν στο Γ.Ν.Θ «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ» από 0/09/09 έως 3/0/09. Στα δείγματα διενεργήθηκε παρασιτολογική εξέταση και καλλιέργεια κοπράνων για να αποκλειστούν τα παρασιτικά και βακτηριακά αίτια γαστρεντερίτιδας. Η μοριακή ανίχνευση των ιών έγινε με πολυπλεκτική PCR με την οποία ήταν δυνατή η ανίχνευση νοροϊών, ροταϊών, αδενοϊών, και σαποϊών. Σε δύο επιλεγμένα στελέχη νοροϊού έγινε αλληλούχιση νέας γενιάς ώστε να αλληλουχηθεί ολόκληρο το γονιδίωμα του ιού. 05

116 Αποτελέσματα: Εργαστηριακή διάγνωση επιτεύχθηκε σε 6 (5%) περιστατικά. Σε 5 παιδιά ανιχνεύτηκε νοροϊός και σε ένα ροταϊός.o μέσος όρος ηλικίας αυτών των παιδιών ήταν μήνες, ενώ ο μέσος όρος νοσηλείας ήταν 6 ημέρες. Όλα τα παιδιά εμφάνισαν διάρροια, εμφάνισαν και πυρετό εκ των οποίων είχε και εμέτους. Όλοι οι νοροϊοί ανήκαν στην γενοομάδα GΙΙ. Η αλληλούχιση ολόκληρου του γονιδιώματος έδειξε ότι ο ένας νοροϊός ήταν ο αναδυόμενος ανασυνδυασμένος τύπος GII.P6-GII.. Συμπεράσματα: Νοροϊός ανιχνεύτηκε σε 0,8% των περιστατικών, ενώ ροταϊός σε 4%. Η γενοομάδα GII είναι η συχνότερη που απαντάται παγκοσμίως, διότι η μεγάλη πλαστικότητά της την καθιστά ικανή να δημιουργεί νέα στελέχη και να διαφεύγει από την ανοσία του γενικού πληθυσμού. Η ανίχνευση του αναδυόμενου ανασυνδυασμένου τύπου GII.P6-GII. στην παρούσα μελέτη χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, διότι αυτός ο τύπος ιού ήταν πρόσφατο αίτιο επιδημιών σε άλλες χώρες, μεταδίδεται πάρα πολύ εύκολα και ενέχει και τον κίνδυνο πανδημίας. Η εφαρμογή μοριακών μεθόδων για την ανίχνευση ιών σε γαστρεντερίτιδες προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τα αίτια των ιογενών γαστρεντερίτιδων στη χώρα αλλά και για τη μοριακή επιδημιολογία, ώστε να ταυτοποιούνται τα στελέχη που ευθύνονται για τη νόσο. ΑΑ66 ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ: ΣΕΙΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ Ι. Ανδριανόπουλος, Μ. Ξενικάκης, Χ. Κήττας, Μ. Σαράντη, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Παρουσίαση μιας σειράς περιστατικών ασθενών με ενδονοσοκομειακή μετάδοση γρίπης και νοσηλεία στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ). Υλικό-Μέθοδος: Αναζητήθηκαν αναδρομικά τα δεδομένα των ασθενών που νοσηλεύτηκαν με γρίπη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας κατά την περίοδο Δεκέμβριος 08-Μάρτιος 09 και μελετήθηκαν αυτοί που νόσησαν ενδονοσοκομειακά. Ως ενδονοσοκομειακή λοίμωξη θεωρήθηκε η εμφάνιση συμπτωμάτων γρίπης μετά από 7 ώρες από την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Αποτελέσματα: Την αναφερομένη περίοδο από τους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν με γρίπη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας διαπιστώθηκαν 4 περιπτώσεις, όλοι άνδρες, που νόσησαν ενδονοσοκομειακά. Ο πρώτος ασθενής 7 ετών με ρευματοειδή αρθρίτιδα εισήχθη στο νοσοκομείο με αδυναμία καταβολή και διαγνώστηκε με ηπατική κίρρωση. Την τέταρτη μέρα νοσηλείας εμφάνισε εμπύρετο έως 40 0 C με βήχα. Σταδιακά τις επόμενες ημέρες επιδεινώθηκε, εμφάνισε αναπνευστική δυσχέρεια με αμφοτερόπλευρα διηθήματα στην ακτινογραφία θώρακα και σοβαρή θρομβοπενία. Η εξέταση του ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος με PCR ανέδειξε γρίπη Α/Η-009. Ο ασθενής ανέπτυξε αναπνευστική ανεπάρκεια, ετέθη σε μηχανική αναπνοή και απεβίωσε σύντομα από καρδιακή ανακοπή. Ο ος ασθενής 53 ετών με ιστορικό ηπατικής κίρρωσης και καρκίνο λάρυγγα ο οποίος νοσηλευόταν στην ΩΡΛ κλινική μετά από τραχειοστομία. Δύο εβδομάδες από την εισαγωγή του εκδήλωσε αναπνευστική ανεπάρκεια με εικόνα ARDS, μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ όπου τέθηκε σε μηχανικό αερισμό. Με PCR διαπιστώθηκε γρίπη τύπου Α και κατέληξε την 7 η ημέρα της νοσηλείας του εν μέσω σηπτικής καταπληξίας με πνευμονία από Acinetobacter baumannii. Ο 3 ος ασθενής, 5 ετών νοσηλευόταν στη χειρουργική κλινική 06

117 άλλου νοσοκομείου με οξεία χολοκυστίτιδα. Την 4 η ημέρα της νοσηλείας του εμφάνισε πυρετό και βήχα (παρόμοια συμπτώματα είχαν και άλλοι ασθενείς στο θάλαμο) και 4 ώρες αργότερα εκδήλωσε αναπνευστική ανεπάρκεια με αμφοτερόπλευρα διηθήματα στους πνεύμονες. Ο ασθενής εισήχθη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας ετέθη σε μηχανική αναπνοή και διαπιστώθηκε λοίμωξη από το στέλεχος Η/009. Ο ασθενής σταδιακά βελτιώθηκε και μετά από νοσηλεία 8 συνολικά στη ΜΕΘ ημερών εξήλθε στη παθολογική κλινική. Ο 4 ος ασθενής 6 ετών με σοβαρή ΧΑΠ νοσηλευόταν από 5 ημέρου στη παθολογική κλινική με έξαρση της ΧΑΠ, ενώ έβαινε βελτιούμενος εμφάνισε πυρετό, αναπνευστική δυσχέρεια και διασωληνώθηκε. Παρά την εντατική υποστήριξη απεβίωσε 48 ώρες αργότερα. H ανάλυση με PCR ρινοφαρυγγικού δείγματος ήταν θετική για γρίπη τύπου Α/Η3 στέλεχος. Συμπεράσματα: Από το σύνολο των ασθενών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ με γρίπη οι 4 μολύνθηκαν ενδονοσοκομειακά και απεβίωσαν οι 3/4 λόγω αυτής της λοίμωξης. Το πρόβλημα της ενδονοσοκομειακής μετάδοσης της γρίπης καθίσταται εξαιρετικά σημαντικό και χρειάζεται καλύτερη τήρηση των μέτρων πρόληψης. ΑΑ67 ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΕΓΚΕΦΑΛΙΔΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΣΕ ΜΕΘ Ι. Ανδριανόπουλος, Α. Ζυγούρης, Μ. Σαράντη, Ε. Κωνστάντη, Ρ. Πατσιά, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Νευροχειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού παρεγκεφαλιδικού αποστήματος. Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική ανασκόπηση του ιατρικού φακέλου ασθενούς με παρεγκεφαλιδικό απόστημα. Αποτελέσματα: Άνδρας 38 ετών με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό προσήλθε στα ΤΕΠ άλλου νοσοκομείου με αναφερόμενο εμπύρετο και ινιακή κεφαλαλγία από 3ημέρου. Δέκα ημέρες προ της εισαγωγής του επισκέφτηκε ΩΡΛ λόγω ωταλγίας μετά από τραυματισμό του έξω ακουστικού πόρου με μπατονέτα αυτιού η οποία υφέθηκε. Λόγω βυθιότητας (GCS -3/5) διακομίσθηκε στη Νευρολογική κλινική του νοσοκομείου μας και υποβλήθηκε σε CT εγκεφάλου που ανέδειξε χωροκατακτητική εξεργασία ΑΡ παρεγκεφαλιδικού ημισφαιρίου (διαστάσεις 5Χ 4,5Χ,7 cm), ενώ η ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που λήφθηκε μετά από οσφυονωτιαία παρακέντηση έδειξε 90 κύτταρα. Λόγω του επαπειλούμενου αεραγωγού ο ασθενής διακομίσθηκε στη ΜΕΘ αιμοδυναμικά σταθερός, απύρετος με κλίμακα Γλασκώβης (GCS) 3/5 και τέθηκε σε εμπειρική αντιβιοτική αγωγή (βανκομυκίνη gx iv, αμπικιλλίνη/σουλμπακτάμη 3gx4 iv, κεφτριαξόνη gx). Την επομένη ημέρα υποβλήθηκε σε MRI εγκεφάλου που ανέδειξε εικόνα συμβατή με παρεγκεφαλιδικό απόστημα διαστάσεων 4Χ.5 cm. Έτσι ο ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση με αριστερή υπινιακή κρανιεκτομία και αφαίρεση αποστήματος en bloc με την κάψα. Η καλλιέργεια από το υλικό του αποστήματος ανέδειξε Streptococcus intermedius (Penicillin MIC=0.03 μg/ml). Τις επόμενες ημέρες ο ασθενής παρέμεινε σε καταστολή και σταδιακά ανέπτυξε οίδημα στο παρεγκεφαλιδικό ημισφαίριο με συνοδό πιεστικά φαινόμενα στο στέλεχος και την 4 η κοιλία. Παράλληλα ο ασθενής εμφάνιζε διέγερση του συμπαθητικού συστήματος 07

118 με υπέρταση, ταχυκαρδία και πυρετό που αντιμετωπίστηκαν με τη χορήγηση iv δεξμεδετομιδίνης. Λόγω αδυναμίας αποδέσμευσης από το μηχανικό αερισμό (κώμα) υποβλήθηκε σε τραχειοστομία. Μετα την αποδρομή των οξέων συμπτωμάτων ο ασθενής ανέκτησε συνείδηση, αποδεσμεύτηκε από το μηχανικό αερισμό και εξήλθε της ΜΕΘ την η ημέρα της νοσηλείας του. Έλαβε συνολικά 45 ημέρες αντιβιοτική αγωγή με κεφτριαξόνη και βανκομυκίνη και εξήλθε σε GCS 5/5, τετρακινητικός και χωρίς εστιακή νευρολογική σημειολογία. Έλαβε για εβδομάδες σιπροφλοξασινη και κλινδαμυκίνη από του στόματος και ο τακτικός απεικονιστικός επανέλεγχος στον ένα μήνα με CT εγκεφάλου δεν ανέδειξε υποτροπή ή υπολειπόμενο οίδημα όπως και η ΜΤ εγκεφάλου στους 6 μήνες μετεγχειρητικά. Συμπεράσματα: Παρουσιάσαμε την επιτυχή αντιμετώπιση ενός παρεγκεφαλιδικού αποστήματος που χρειάστηκε νευροχειρουργική αντιμετώπιση και μακρά νοσηλεία στη ΜΕΘ. Για την επιτυχή αντιμετώπιση αυτών των ασθενών κρίνεται απαραίτητη η καλή συνεργασία μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων θεραπευτικών ομάδων. ΑΑ68 ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΕΚΡΙΖΩΣΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΛΙΣΤΙΝΗ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ A. BAUMANNII ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΕΣΜΗΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ Ι. Ανδριανόπουλος, Ξ. Ζήκου, Ε. Πριάβαλη, Ε. Ιωάννου, Κ. Ναούμ, Κ. Γκαρτζονίκα, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Η περιγραφή των μέτρων περιορισμού και εκρίζωσης συρροής κρουσμάτων λοίμωξης με A. Baumannii ανθεκτικό στη κολιστίνη που εισήχθη στην κλινικής μας τον Μάιο του 09. Οι ασθενείς που νόσησαν με αυτό το στέλεχος εμφάνισαν μεγάλη θνητότητα μη ανταποκρινόμενοι στην περιορισμένων επιλογών αντιβιοτική αγωγή Υλικό και Μέθοδοι: Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στους ασθενείς της ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου το διάστημα Μάιος-Νοέμβριος 09. Καταγράφηκαν οι περιπτώσεις ασθενών με αποικισμό ή και λοίμωξη από ανθεκτικό στη κολιστίνη A. baumannii. Λόγω της υψηλής θνητότητας και της μη ύπαρξης αντιβιοτικών με ευαισθησία εφαρμοσθήκαν μια δέσμη μέτρων πρόληψης. Η δέσμη αυτή περιλάμβανε : απομόνωση των περιστατικών με A.baumannii, χορήγηση εισπνεόμενης κολιστίνης με νεφελοποιητή στους ασθενείς με αποικισμό στις τραχειοβρογχικές τους εκκρίσεις, χρήση χάρτινης μπλούζας και γαντιών μιας χρήσης από το προσωπικό σε κάθε επαφή, καταμερισμός του νοσηλευτικού προσωπικού έτσι ώστε οι αποικισμένοι ασθενείς να έχουν διαφορετικό νοσηλευτή, έλεγχος αποικισμού σε εβδομαδιαία βάση με αποστολή δειγμάτων τραχειοβρογχικών εκκρίσεων και ορθοπρωκτικού επιχρίσματος, αύξηση του προσωπικού καθαριότητας ανά βάρδια, αυστηρή επιτήρηση των μέτρων πρόληψης και τέλος η εκτεταμένη χρήση ειδικών αντισηπτικών μαντηλιών σε όλες τις ιατρικές συσκευές. Αποτελέσματα: Το Μάιο του 09 διακομίσθηκε και εισήχθη στη κλινική μας από άλλη ΜΕΘ ασθενής με πανανθεκτικό A. Baumannii. Ο ασθενής ανέπτυξε σηπτικό shock και απεβίωσε σε 3 ημέρες αλλά σύντομα ακολούθησε ένα νέο κρούσματα ανθεκτικού στη κολιστίνη A. Baumannii τον ίδιο μήνα, ενώ και τους επόμενους μήνες παρουσιάστηκαν νέα κρούσματα. Πιο συγκεκριμένα στους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο παρουσιάστηκαν 4,3,5,4 και 3 νέα κρούσματα ανθεκτικών στη κολιστίνη A. baumannii. Ο επιπολασμός αυτών των στελεχών σε μηνιαία βάση 08

119 ήταν 0,8% τον Ιούνιο, 0,7% τον Ιούλιο, 4, % τον Αύγουστο, 5,3% το μήνα Σεπτέμβριο και,5% το μήνα Οκτώβριο. Τελικώς το μήνα Νοέμβριο δεν παρουσιάστηκαν νέα κρούσματα ανθεκτικού Α. Baumannii και οι τελευταίοι αποικισμένοι ασθενείς έλαβαν εξιτήριο ή απεβίωσαν. Συμπεράσματα: Η λήψη μιας δέσμης προληπτικών μέτρων οδήγησε στο περιορισμό αρχικά της εξάπλωσης ανθεκτικού στη κολιστίνη A. Baumannii και σταδιακά την εκρίζωσή του από τη ΜΕΘ. ΑΑ69 ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥΑΝΘΕΚΤΙΚΑ GRAM ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΣΕ ΜΕΘ: ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ Κ. Τόλη, Μ. Παππά, Ν. Στεφανάτου, Α. Παπαθανασίου, Ι. Ανδριανόπουλος, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Η μελέτη του αποικισμού από πολυανθεκτικά στελέχη των ασθενών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας. Υλικό και Μέθοδοι: Κατά τη περίοδο έως --0 μελετήθηκαν οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας. Καταγράφηκαν η διάρκεια νοσηλείας τους, καθώς και ο έλεγχος αποικισμού των βρογχικών εκκρίσεων ή του ορθοπρωκτικού επιχρίσματος τόσο στην εισαγωγή όσο και κάθε επτά ημέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ. Επιπρόσθετα καταγράφηκαν δημογραφικά στοιχεία όπως φύλο, ηλικία καθώς και η τελική έκβαση του ασθενούς. Από τα αποτελεσματα της φορείας καταγράφηκαν τα πολυανθεκτικά A. baumannii, Pseudomonas spp, Klebsiella spp, E. coli καθώς και gram θετικά ή candida spp. Ανάλογα με την κατάσταση του αποικισμού οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 3 ομάδες (αποικισμένοι, μη αποικισμένοι, ασθενείς που δεν ελέγχθηκαν) και ακολούθησε στατιστική ανάλυση με one way ANOVA with Tukey post hoc analysis or Kruskal Wallis test ανάλογα με τη περίπτωση. Αποτελέσματα: Κατά την χρονική περίοδο των μηνών ελέγχθηκαν οι 4(67.7%) από το σύνολο των 6 νοσηλευμένων ασθενών. Από το σύνολο των 6 ασθενών οι 9 (4.5%) ασθενείς είχαν θετική φορεία κατά την εισαγωγή τους (3 ασθενείς με A. baumannii. 5 ασθενείς με άλλο gram αρνητικό παθογόνο και με Candida albicans στις βρογχικές εκκρίσεις). Συνολικά αποικίστηκαν ή ήταν ήδη εξ αρχής αποικισμένοι οι 8/4 (4,8%). Από αυτούς 9 αποικίστηκαν με A. baumannii, 8 με Klebsiella spp, 4 με Pseudomonas spp, 9 με Candida spp, ενώ 9 ασθενείς αποικίστηκαν με ή περισσότερα μικρόβια. Όσον αφορά τις 3 ομάδες οι 8/64 ασθενείς ήταν αποικισμένοι οι 4/64 μη αποικισμένοι και οι 0/64 δεν ελέγχθηκαν. Οι ασθενείς που δεν ελέγχθηκαν είχαν μικρότερη νοσηλεία με στατιστικά σημαντική διαφορά στις μέρες νοσηλείας σε σχέση με τις ομάδες μη αποικισμένων, αποικισμένων (,5±0,9 έναντι 7±6,4 και ±8, αντίστοιχα). Η post hoc ανάλυση ανέδειξε επίσης ότι οι ημέρες νοσηλείας των αποικισμένων ήταν πολύ περισσότερες σε σχέση με την ομάδα των αποικισμένων ασθενών και διέφεραν στατιστικά σημαντικά (±8, vs 7±6,4 ημέρες αντίστοιχα, p=0,0000), ενώ δεν υπήρχε διάφορά στην ηλικία ή στη θνητότητα μεταξύ των ομάδων. Συμπεράσματα: Ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ ήταν αποικισμένοι κατά την εισαγωγή τους ή αποικίστηκαν μετέπειτα από κάποιο πολυανθεκτικό μικρόβιο ή Candida. Ο αποικισμός αυτός αν και δεν βρέθηκε να αυξάνει τη θνητότητα συσχετίστηκε με μακρύτερη νοσηλεία. 09

120 ΑΑ70 ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΕΙΑΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΘ: Η ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΙΑΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Μ. Παππά, Κ. Τόλη, Ν. Στεφανάτου, Α. Παπαθανασίου, Ι. Ανδριανόπουλος, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Στα πλαίσια ελέγχου και πρόληψης λοιμώξεων από πολυανθεκτικά μικρόβια στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) καθιερώθηκε πρωτόκολλο ελέγχου μικροβιακής φορείας των ασθενών που εισάγονται στη ΜΕΘ. Το πρωτόκολλο περιλάμβανε τη λήψη ορθοπρωκτικού επιχρίσματος σε όλους τους ασθενείς και βρογχικών εκκρίσεων στους διασωληνωμένους ασθενείς εντός 4ώρου από της εισαγωγής και κάθε 7-0 ημέρες επαναληπτικό έλεγχο έως την έξοδο του ασθενούς από τη ΜΕΘ. Σκοπός της μελέτης ήταν η εξέταση της συμμόρφωσης του προσωπικού της ΜΕΘ στο ως άνω πρωτόκολλο πριν και μετά την εφαρμογή παρέμβασης- επιτήρησης από υπεύθυνους για αυτό νοσηλευτές. Υλικό και Μέθοδοι: Η μελέτη έγινε στους ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας κατά τους μήνες Νοέμβριο- Δεκέμβριο του 09. Κατά το μήνα Νοέμβριο ήταν η περίοδος παρατήρησης όπου καταγράφηκε η συμμόρφωση του προσωπικού του στο πρωτόκολλο. Το μήνα Δεκέμβριο του 09 εφαρμόστηκε η παρέμβαση: μια ομάδα νοσηλευτών του τμήματος ανέλαβε το συντονισμό τήρησης του πρωτοκόλλου. Συλλέχθηκαν τα δεδομένα αποικισμού των ασθενών και ακολούθησε στατιστική ανάλυση ανάμεσα στις ομάδες παρέμβασης και επιτήρησης με χ. Αποτελέσματα: Κατά την περίοδο της μελέτης εισήχθησαν 6 ασθενείς (39 άνδρες) στη ΜΕΘ εκ των οποίων 3 το μήνα Νοέμβριο και 30 το μήνα Δεκέμβριο. Ανάμεσα στις ομάδες ασθενών διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ποσοστό των ασθενών που ελέγχθηκαν για φορεία υπέρ της ομάδας παρέμβασης έναντι της ομάδας παρατήρησης (67% έναντι 56% αντίστοιχα, p= 0,046) καθώς και στο ποσοστό των ασθενών που επανελέγχθηκαν εντός 7-0 ημερών από την εισαγωγή τους (56% έναντι 47% για τις ομάδες παρέμβασης και παρατήρησης αντίστοιχα, p=0,06). Τα ποσοστά των ασθενών που ελέγχθηκαν με ορθοπρωκτικό επίχρισμα στην εισαγωγή, βρογχικές καλλιέργειες στην εισαγωγή, και δειγματοληψία φορείας εντός 4ώρου από την εισαγωγή ήταν 53%, 43%, 56% για την ομάδα παρέμβασης και 50%, 34%, 47% για την ομάδα παρατήρησης αντίστοιχα (χωρίς στατιστική σημαντικότητα). Η έλλειψη στατιστικής σημαντικότητας αποδόθηκε κατά πάσα πιθανότητα στο μικρό αριθμό του δείγματος. Συμπεράσματα: Η εφαρμογή ενός πρωτοκόλλου επιτήρησης της φορείας από πολυανθεκτικά στελέχη από ομάδα ηγούμενη από νοσηλευτές εφαρμόστηκε εύκολα και βελτίωσε το ποσοστό συμμόρφωσης με το πρωτόκολλο και επομένως τη καλύτερη καταγραφή των περιστατικών. 0

121 ΑΑ7 ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ: ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Ν. Στεφανάτου, Μ. Παππά, Κ. Τόλη, Α. Παπαθανασίου, Ι. Ανδριανόπουλος, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Θεωρείται ότι παρά τις συστάσεις από τους αρμόδιους φορείς το ποσοστό προληπτικού εμβολιασμού των επαγγελματιών υγείας έναντι της εποχιακής γρίπης παραμένει σε μη ικανοποιητικά ποσοστά. Σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή του ποσοστού των εργαζομένων στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου μας που έχουν εμβολιαστεί καθώς και η καταγραφή των απόψεών τους γύρω από το θέμα. Υλικό και Μέθοδοι: Η μελέτη έγινε με την συμπλήρωση ανώνυμου ερωτηματολογίου από εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων (γιατροί νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό της ΜΕΘ) αλλά και φοιτητές ιατρικής 6 ου έτους. Η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου έγινε πριν την εκτιμώμενη έξαρση της νόσου. Αποτελέσματα: Συνολικά το ερωτηματολόγιο συμπλήρωσαν 7 άτομα (3 άνδρες) όλων των ηλικιακών ομάδων. Από αυτούς 0 ήταν γιατροί και οι 35,9 και 8 ήταν νοσηλευτές, φοιτητές ιατρικής και λοιπό προσωπικό αντίστοιχα. Η μεγάλη πλειονότητα (54/7, 69,4%) απάντησαν ότι θεωρούν σωστό οι επαγγελματίες υγείας να εμβολιάζονται για την προστασία των ίδιων, της οικογένειάς τους αλλά και των ασθενών. Το 80% περίπου των ερωτηθέντων απάντησαν ο εμβολιασμός θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός εκτός αντενδείξεων, αλλά και ότι είναι ευθύνη των επαγγελματιών υγείας η προώθησή του. Επίσης αντίστοιχο ποσοστό (70%) θεωρεί ότι η μετάδοση του ιού μέσω του μη εμβολιασμένου προσωπικού αυξάνει τη νοσηρότητα, τη θνητότητα και το κόστος νοσηλείας. Ακόμα το 80% θεωρεί απαραίτητη την εντατικοποίηση της καμπάνιας για τον εμβολιασμό. Παρόλα αυτά μόνο 4/7 (57%) απάντησαν ότι έχουν εμβολιαστεί κάποια στιγμή στο παρελθόν, 8/7 (5%) ότι εμβολιάστηκαν και την προηγούμενη χρονιά και 4/7 (58%) ότι σχεδιάζουν να εμβολιαστούν φέτος. Οι λόγοι που οδήγησαν στον εμβολιασμό ήταν ότι ανήκουν σε ευπαθή ομάδα (7 άτομα), και τέλος ότι έχουν άτομα στο στενό κύκλο τους που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα (3 άτομα). Το γεγονός ότι ένιωσαν την υποχρέωση του προληπτικού εμβολιασμού ως επαγγελματίες υγείας έδωσαν ως επιπρόσθετη απάντηση οι 36/4 συμμετέχοντες. Από τους 3/7 (43%) που δεν εμβολιάσθηκαν σε ερώτηση με δυνατότητα πολλαπλών απαντήσεων ανέφεραν ως λόγο την αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα και την ανάγκη του εμβολιασμού (8 απαντήσεις), τον φόβο για πιθανές επιπλοκές ( απαντήσεις) το φόβο του τσιμπήματος ( απάντηση) ενώ 9 άτομα δεν ανέφεραν κανένα λόγο. Συμπεράσματα: Παρά το γεγονός ότι οι επαγγελματίες υγείας θεωρούν ότι ο προληπτικός εμβολιασμός για την εποχιακή γρίπη είναι απαραίτητος, το ποσοστό που προχωρά στον εμβολιασμό είναι μικρό. Οι λόγοι που αναφέρονται για τον μη εμβολιασμό οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ενημέρωση ακόμα και των επαγγελματιών υγείας από τους αρμόδιους φορείς είναι ελλιπής και πρέπει άμεσα να βελτιωθεί.

122 ΑΑ7 ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑ ΑΠΟ ΒΡΟΥΚΕΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ ΒΑΛΒΙΔΑ: ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ Ή ΑΛΛΟ; Μ. Μουτάφη, Δ. Αφενδούλης, Α. Λαζαρίδου, Μ. Πολίτη, Σ. Φωτεινού, Κ.Ε. Αξιώτου, Δ. Ανταράκη, Μ.Π. Ζώρζου Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Χίου «Σκυλίτσειο» Μικροβιολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Χίου «Σκυλίτσειο» Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση ασθενούς με εμπύρετο και πλευριτική συλλογή μετά από χειρουργική αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας. Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής 79 ετών με ιστορικό υπέρτασης, διαβήτη, χρόνιας νεφροπάθειας υπεβλήθη σε χειρουργική αποκατάσταση στένωσης αορτικής βαλβίδας μετά από την οποία εμφάνισε εμμένουσα λευκοκυττάρωση, αναιμία και πλευριτική συλλογή (πιθανό σύνδρομο Dressler) και υποχώρησε με κορτικοστεροειδή. Ωστόσο 8 μήνες μετά την επέμβαση η ασθενής προσέρχεται λόγω εμπυρέτου και επανεμφάνισης της πλευριτικής συλλογής με συνοδές αρθραλγίες και θετική οροαντίδραση Wright. Η ανάλυση των διαδοχικών αιμοκαλλιεργειών και της καλλιέργειας πλευριτικού υγρού που ελήφθησαν ανέδειξε λοίμωξη από Brucella melitensis, δεδομένο το οποίο επιβεβαιώθηκε και από τον ορολογικό έλεγχο της βρουκέλλωσης. Η ασθενής υπεβλήθη σε διοισοφάγειο και διαδοχικά διαθωρακικά υπερηχογραφήματα καρδιάς, τα οποία δεν ανέδειξαν εκβλάστηση ή καταστροφή της προσθετικής βαλβίδας, καθώς και σε CT θώρακος-κοιλιάς η οποία ανέδειξε βλάβες οστεομυελίτιδας στον Θ7 και στο στέρνο. Η ασθενής τέθηκε σε τετραπλή αντιμικροβιακή αγωγή (σχήμα με δοξυκυκλίνη, ριφαμπικίνη, γενταμυκίνη και τριμεθοπρίνη/σουλφαμεθοξαζόλη) ως επί συστηματικής βρουκέλλωσης με παρουσία βιοπροσθετικής βαλβίδας. Αποτελέσματα: Η βρουκέλλα είναι μια ζωονόσος η οποία οφείλεται στο ενδοκυττάρια βακτήρια Β. abortus, B. suis, B. canis και Β. melitensis, με το τελευταίο να προκαλεί τις σοβαρότερες κλινικές εκδηλώσεις. Η ενδοκαρδίτιδα αποτελεί σπάνια (<%) αλλά την πιο σοβαρή και δυνητικά θανατηφόρα επιπλοκή. Συχνότερα προσβάλλεται η αορτική βαλβίδα και αυτές με δομικές ανωμαλίες. Η διάγνωση συχνά διαλάθει, με το χρονικό διάστημα από την έναρξη των συμπτωμάτων μέχρι και την τελική διάγνωση να φτάνει τους 6- μήνες. Ως διαγνωστικά μέσα χρησιμοποιούνται οι καλλιέργειες βιολογικών υλικών, αίματος (στην περίπτωση της ενδοκαρδίτιδας θετικοπποιούνται σε ποσοστό >80%, ενώ στις υπόλοιπες μορφές σε ποσοστό πολύ μικρότερο), η ανίχνευση αντισωμάτων και ειδικές συγκολλητινοαντιδράσεις. Η θεραπευτική αγωγή εξαρτάται από την κλινική προσβολή και συνήθως περιλαμβάνει τετραπλό συνδυασμό αντιβιοτικών για μακρύ χρονικό διάστημα μαζί με χειρουργική αντικατάσταση της προσβεβλημμένης βαλβίδας. Συμπεράσματα: Η ενδοκαρδίτιδα από βρουκέλλα είναι ίσως η πιο σοβαρή και δύσκολα διαγνωσθείσα εκδήλωση συστηματικής βρουκέλλωσης. Και αυτό γιατί τα συμπτώματα είναι συχνά άτυπα και εκδηλώνονται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, κυρίως σε καταστάσεις ανοσοκαταστολής. Στην περίπτωση ασθενών με νεοεμφανιζόμενη βαλβιδοπάθεια που οδηγούνται στην χειρουργική αντικατάσταση, το αφαιρεθέν υλικό θα πρέπει να αποστέλλεται για καλλιέργειες προκειμένου να οδηγούμαστε σε έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της λοίμωξης, ιδιαίτερα σε ενδημικές περιοχές όπως η Ελλάδα. Τέλος, σε βρουκέλλωση με επιβεβαιωμένη μικροβιαιμία, ιδιαίτερα σε ασθενείς με προσθετική βαλβίδα, η διάρκεια της αγωγής είναι ίδια μ αυτή της ενδοκαρδίτιδας, ακόμα και επί απουσίας εμφανούς βαλβιδικής αλλοίωσης.

123 ΑΑ73 ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ ΚΕΦΤΑΖΙΔΙΜΗ ΑΒΙΜΠΑΚΤΑΜΗ ΚΑΙ ΑΖΤΡΕΟΝΑΜΗ Ι. Ανδριανόπουλος, Μ. Χρηστάκη, Α. Καραχάλιου, Α. Μωραΐτη, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού μετεγχειρητικής μηνιγγίτιδας που θεραπεύτηκε επιτυχώς με συνδυασμό κεφταζιδίμης/αβιμπακτάμης με αζτρεονάμη. Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική ανασκόπηση του ιατρικού φακέλου ασθενούς με μηνιγγίτιδα που νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου μας. Αποτελέσματα: Άνδρας 44 ετών με ατομικό αναμνηστικό σακχαρώδους διαβήτη, υπέρτασης και αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου προ 4 ετίας εισήχθη στη νευρολογική κλινική του νοσοκομείου μας με πρόσφατη αφασία εκπομπής και δεξιά ημιπληγία λόγω ισχαιμικού ΑΕΕ κατανομής όλης της αριστερής μέσης και πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Λόγω σταδιακής πτώσης του επιπέδου συνείδησης (GCS 0/5) εισήχθη στη ΜΕΘ. Παρά την εντατική υποστηρικτική αγωγή ο ασθενής σταδιακά έπεσε σε κώμα ετέθη σε μηχανική αναπνοή και υποβλήθηκε σε αριστερή μετωπο-κροταφοβρεγματική αποσυμπιεστική κρανιεκτομία την 5 η ημέρα νοσηλείας. Λόγω παρατεταμένου κώματος υποβλήθηκε σε διαδερμική τραχειοστομία και παράλληλα αντιμετωπίστηκε με επιτυχία για VAP από πολυανθεκτική Klebsiella με τιγεκυκλίνη (ευαίσθητη μόνο στη τιγεκυκλίνη, αζτρεονάμη, χλωραμφαινικόλη, γενταμικίνη και αμικασίνη). Τη 7 μετεγχειρητική ημέρα ο ασθενής παρουσίασε διάσπαση του χειρουργικού τραύματος της κρανιεκτομίας ενώ παράλληλα παρατηρήθηκε εκροή διαυγούς υγρού (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) από τον έξω ακουστικό. Η τιγεκυκλίνη διακόπηκε (ολοκλήρωση αγωγής για πνευμονία) και ο ασθενής τέθηκε σε εμπειρική αγωγή με βανκομυκίνη, αμικασίνη και κεφταζιδίμη/ αβιμπακτάμη. Την 9 η μετεγχειρητική ημέρα εμφάνισε εμπύρετο και προοδευτική πτώση του επιπέδου συνείδησης. Την μετεγχειρητική ημέρα έγινε οσφυονωτιαία παρακέντηση που έδειξε 077 κύτταρα 50% πολυμορφοπύρηνα, Γλυκόζη 75mg/dl και στην άμεση χρώση: gram- βακτηρίδιο, χωρίς όμως να ταυτοποιηθεί περεταίρω κάποιο μικρόβιο. Την 3 η μετεγχειρητική ημέρα λόγω επιμονής του εμπυρέτου προστέθηκε και αζτρεονάμη στην αγωγή με βανκομυκίνη και κεφταζιδίμη/αβιμπακτάμη. Την 6 η μετεγχειρητική ημέρα έγινε νέα ΟΝΠ που έδειξε 0 λευκοκύτταρα. Ο πυρετός υφέθηκε και η επικοινωνία του ασθενούς επανήλθε σταδιακά. Ο ασθενής ολοκλήρωσε το σχήμα των αντιβιοτικών έχοντας λάβει συνολικά ημέρες κεφταζιδίμη / αβιμπακτάμη και 5 ημέρες αζτρεονάμη και έκτοτε παρέμεινε χωρίς υποτροπή της συμπτωματολογίας και έβαινε συνεχώς βελτιούμενος. Εξήλθε από τη ΜΕΘ μετά από 56 ημέρες νοσηλείας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Klebsiella pneuomniae που θεωρήθηκε ως το πιθανότερο παθογόνο ήταν ανθεκτική στην κεφταζιδίιμη/ αβιμπακτάμη, παρόλα αυτά διατηρήθηκε στο θεραπευτικό σχήμα με γνώμονα τη συνεργική δράση της αβιμπακτάμης στην αζτρεονάμη. Συμπεράσματα: Παρουσιάσαμε ένα περιστατικό μετεγχειρητικής μηνιγγίτιδας από πολυανθεκτικό gram - μικρόβιο το οποίο θεραπεύτηκε με συνδυασμό κεφταζιδίμης/αβιμπακτάμης με την αζτρεονάμη. 3

124 ΑΑ74 ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑCINETOBACTER BAUMANNII: ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ Ι. Ανδριανόπουλος, Ξ. Ζήκου, Α. Κήττας, Μ. Χρηστάκη, Β. Κουλούρας, Γ. Παπαθανάκος Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Ιωάννινα Σκοπός: Ένα σημαντικό πρόβλημα που απαντάται όλο και συχνότερα στις μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) είναι οι λοιμώξεις με πολυανθεκτικό Acinetobacter baumannii. Οι ασθενείς που νοσούν με τέτοιες λοιμώξεις έχουν αυξημένη θνητότητα και μακρύ χρόνο νοσηλείας στη ΜΕΘ. Οι θεραπευτικές επιλογές για αυτά τα πολυανθεκτικά στελέχη είναι περιορισμένες, ενώ οι λοιμώξεις του Κεντρικού Νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που εκδηλώνονται μετατραυματικά ή μετεγχειρητικά έχουν σημαντική βαρύτητα. Στη παρούσα εργασία θα παρουσιάσουμε μια σειρά περιστατικών με λοίμωξη του ΚΝΣ από A. baumannii. Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν αναδρομικά τα δεδομένα από ασθενείς με λοίμωξη του ΚΝΣ από A. Baumanni που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ του νοσοκομείου μας κατά την περίοδο Ιούλιος 07- Αύγουστος 09. Αποτελέσματα: Βρέθηκαν 5 ασθενείς (όλες γυναίκες) με λοίμωξη ΚΝΣ με μέση ηλικία τα 44 έτη (ελάχιστη 8, μέγιστη 68). Στις 4/5 η λοίμωξη συνέβη μετεγχειρητικά μετά από χειρουργείο αφαίρεσης όγκου εγκεφάλου ενώ στη μία περίπτωση μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) και ανοιχτό τραύμα κεφαλής. Σε 4/5 από τους ασθενείς η εκδήλωση της λοίμωξης ήταν ο λόγος εισαγωγής στη ΜΕΘ, ενώ στη μία περίπτωση η λοίμωξη εκδηλώθηκε κατά τη νοσηλεία στη ΜΕΘ. Η λοίμωξη εκδηλώθηκε κατά μέσο όρο ημέρες (ελάχιστη 4, μέγιστη 38) μετά από την εισαγωγή στο νοσοκομείο ή την προγραμματισμένη επέμβαση. Όλες οι ασθενείς εκδήλωσαν σηπτική καταπληξία, 4/5 μικροβιαιμία με A. Baumannii, 4 διαταραχές πηκτικότητας, 4 διαταραχές ηπατικής βιολογίας, οξεία νεφρική βλάβη, ARDS ενώ και οι 5 εκδήλωσαν σοβαρό εγκεφαλικό οίδημα με τελική έκβαση τον εγκολεασμό. Όσον αφορά την ευαισθησία των στελεχών σε αντιβιοτικά : 3/5 στελέχη ήταν ανθεκτικά στη κολιστίνη εκ των οποίων τα ήταν ευαίσθητα μόνο στη τιγεκυκλίνη και το τρίτο στη τιγεκυκλίνη και στη μινοκυκλίνη. Τα υπόλοιπα στελέχη ήταν ανθεκτικά στις καρβαπενέμες και ευαίσθητα στη κολιστίνη και στη τιγεκυκλίνη. Οι ασθενείς αντιμετωπίσθηκαν με διάφορα σχήματα αντιβιοτικών: 5/5 έλαβαν τιγεκυκλίνη σε μεγάλη δόση 00 mg x iv, 4/5 κολιστίνη iv, /5 μινοκυκλίνη 00 mg x δια της πεπτικής οδού, δαπτομυκίνη, ριφαμπικίνη iv, μεροπενέμη και κεφταζιδίμη/αβιμπακτάμη. Δύο ασθενείς έλαβαν ενδοκοιλιακή έγχυση κολιστίνης Όλοι οι ασθενείς απεβίωσαν και η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν,5 ημέρες (ελάχιστη μέγιστη 4). Συμπεράσματα: Οι λοιμώξεις του ΚΝΣ από A. baumannii παρουσιάζουν εξαιρετικά μεγάλη θνητότητα γεγονός που καθιστά κρίσιμη την εφαρμογή όλων των δυνατών μέτρων πρόληψης. 4

125 ΑΑ75 Η ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΊΑ ΤΩΝ ΛΟΙΜΏΞΕΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΉΣ ΆΡΘΡΩΣΗΣ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΉ ΑΝΑΣΚΌΠΗΣΗ Ε. Λιάτσου, Σ. Καραγεώργος, Φ. Μανωλόπουλος, Σ.-Σ. Χατζηιωάννου, Κ. Τσιούτης Σύλλογος Νέων Ιατρών, Αθήνα Ιατρική Σχολή, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου Σκοπός: Οι λοιμώξεις προσθετικής άρθρωσης (ΛΠΑ) αποτελούν σημαντική επιπλοκή της αρθροπλαστικής και σχετίζονται με αυξημένη νοσηρότητα. Η θεραπεία των ΛΠΑ είναι δύσκολη και συνήθως χρήζει επαναληπτικής επέμβασης σε ~5% των περιπτώσεων. Επιπρόσθετα, η θεραπεία των ΛΠΑ σε λοιμώξεις με αρνητικές καλλιέργειες, βασίζεται σε εμπειρική θεραπεία. Υλικό και Μέθοδοι: Η παρούσα συστηματική ανασκόπηση έχει ως στόχο να αναλύσει την υπάρχουσα βιβλιογραφία σχετικά με τη μικροβιολογία των ΛΠΑ. Πραγματοποιήσαμε έλεγχο της υπάρχουσας βιβλιογραφίας στο PubMed έως τον Ιούνιο 08. Αποτελέσματα: 97 άρθρα πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής στη μελέτη, με 0,409 περιστατικά ΛΠΑ, σε 0.4 ασθενείς. Οι περισσότερες μελέτες ήταν αναδρομικές μελέτες κοόρτης και μελέτες ασθενών-μαρτύρων. Η αναρρόφηση αρθρικού υγρού και η λήψη ιστού από την προσθετική άρθρωση κατά τη διάρκεια του χειρουργείου χρησιμοποιήθηκαν για τη διάγνωση των ΛΠΑ. Οι συνηθέστερες αρθρώσεις που περιπλέχθηκαν από ΛΠΑ ήταν κατά σειρά: ισχίο (n=3757), γόνατο (n=3676), ώμος (n=40), αγκώνας (n=46). Επιπλέον, σε 7 μελέτες (n=858), δεν περιείχαν πληροφορίες για τις αρθρώσεις. Όσον αφορά τα πιο συνηθισμένα παθογόνα που απομονώθηκαν στις ΛΠΑ, ο Staphylococcus aureus απομονώθηκε σε 383 ΛΠΑ (MRSA, n=49), coagulase-negative Staphylococci (n=596), Streptococcus spp (n=746). Οι 975 ΛΠΑ ήταν πολυμικροβιακές και σε 345 απομονώθηκαν gram-negative bacteria, αναερόβια ή Candida spp. Επιπλοκές καταγράφηκαν σε 33/93 (4.4%) των ασθενών σε 38 μελέτες, 9 εκ των οποίων ήταν σχετιζόμενα με την χορήγηση αντιβιοτικών. Σε 37 μελέτες, 5 λοιμώξεις υποτροπίασαν με το ίδιο ή διαφορετικό παθογόνο μικροοργανισμό. Η θνητότητα ήταν 3/705 (,9%) σε ασθενείς με διαθέσιμα δεδομένα. Από τους 3 θανάτους, οι 88/80 με διαθέσιμα δεδομένα ήταν σχετιζόμενοι με την ΛΠΑ. Συμπεράσματα: Η συστηματική ανασκόπησή μας, δείχνει ότι οι ΛΠΑ, ειδικά των αρθρώσεων του ισχίου και του γονάτου, αποτελούν σημαντική επιπλοκή της αρθροπλαστικής επέμβασης, με αυξημένα ποσοστά επιπλοκών και υποτροπής. Οι Staphylococci παραμένουν το κύριο παθογόνο στις ΛΠΑ με σημαντικό ποσοστό MRSA. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματά μας, συμβάλουν στη καταλληλότερη επιλογή σε περίπτωση ανάγκης χρήσης εμπειρικής αντιμικροβιακής θεραπείας ή σε ΛΠΑ με αρνητικές καλλιέργειες, ειδικά σε κλινικές με μεγάλα ποσοστά αντιμικροβιακής αντοχής. 5

126 ΑΑ76 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ENTEROCOCCUS RAFFINOSUS ΣΕ ΕΦΗΒΗ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΕΟΔΙΑΓΝΩΣΘΕΙΣΑ ΑΡΤΗΡΙΙΤΙΔΑ TAKAYASU Μ. Πράπα, Ε. Χρηστάκου, Ε. Μπουραζάνη, Χ. Τσιρογιάννη, Χ. Μπαρμπαρέσου ΜΕΘ Παίδων, Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία» Εισαγωγή: Ο Enterococcus raffinosus αποτελεί ένα είδος non-faecalis, non-faecium Enterococcus, αναγνωρισμένο τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ έχει αναγνωριστεί ως σπάνιο παθογόνο για τον άνθρωπο. H αρτηριίτιδα Takayasu είναι μια σπάνια, αγνώστου αιτιολογίας αγγειίτιδα των μεγάλου μεγέθους αρτηριών. Προσβάλλει κυρίως γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, συχνότερα Ασιατικής καταγωγής. Η μακρά, μη ειδική πορεία της νόσου εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη βαρύτητα των κλινικών εκδηλώσεων κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Σκοπός: Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού έφηβης σομαλιανής καταγωγής που διεγνώσθη με λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα-ενδοαορτίτιδα από Enterococcus raffinosus σε έδαφος νεοδιαγνωσθείσας Αρτηριίτιδας Takayasu. Παρουσίαση περιστατικού: Η ασθενής εισήχθη στο Νοσοκομείο Παίδων Η Αγία Σοφία λόγω εμπυρέτου από μηνών, με συνοδό καταβολή, κακουχία και υψηλούς δείκτες λοίμωξης. Ασαφές ιστορικό καρδιοπάθειας από τη νηπιακή ηλικία. Ο αρχικός υπερηχοκαρδιογραφικός έλεγχος ανέδειξε εικόνα υπερτροφικής αποφρακτικής μυοκαρδιοπάθειας με συνοδές εκβλαστήσεις στη μιτροειδή βαλβίδα και στην ανιούσα αορτή. Λόγω επηρεασμένου επιπέδου συνείδησης και κλινικά σημεία σηπτικής καταπληξίας, η ασθενής εισήχθη στη ΜΕΘ, όπου διαπιστώθηκε υψηλή διαφορική αρτηριακή πίεση, με τιμές στα κάτω άκρα κατά mmhg υψηλότερες σε σχέση με των άνω. Με την έναρξη ευρέος φάσματος αντιβιοτική αγωγή, η ασθενής παρουσίασε γενικευμένους τονικλονικούς σπασμούς και δεξιά πυραμιδική συνδρομή. Η απεικόνιση του εγκεφάλου ανέδειξε ισχαιμικά έμφρακτα στην περιοχή άρδευσης της αριστερής μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας, αποδιδόμενα σε ρήξη μυκωτικών ανευρυσμάτων στα πλαίσια λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας. Από τον εκτενή μικροβιολογικό, ορολογικό και μοριακό έλεγχο λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας, το MALTI-TOF σε δείγματα αίματος απομόνωσε Enterococcus rafinosus, με ανάλογη τροποποίηση της αντιβιοτικής αγωγής. Ακολούθησε ύφεση του εμπυρέτου, των δεικτών λοίμωξης και η ασθενής αποσωληνώθηκε ομαλά, υπό αντιεπηληπτική αγωγή, παρουσιάζοντας σταθερά βραδυψυχισμό και δεξία ημιπληγία. Λόγω άτυπης εντόπισης των εβλαστήσεων και της επηρεασμένης κυκλοφορίας των άνω άκρων διενεργήθηκε αξονική αγγειογραφία αορτής, που έθεσε τη διάγνωση αρτηρίτιδας Τakayasu με την ανάδειξη της στένωσης της ανιούσης αορτής, της ανώνυμης και της αριστερής κοινής καρωτίδας και υποκλειδίου αρτηρίας. Η σοβαρή υπερτροφία του μυοκαρδίου αποδόθηκε σε χρόνια σοβαρή αορτική στένωση. Λόγω της άτυπης κλινικής εκδήλωσης και της συνοδού βακτηριακής επιμόλυνσης, διενεργήθηκε καρδιακός καθετηριασμός προς λήψη υλικού για μικροβιολογική και ιστολογική εξέταση, ενώ παράλληλα έγινε έναρξη αγωγής με μεθυλπρεδνιζολόνη. Στα δείγματα ιστού που αποτελούσαν πυώδη ράκη, δεν απομονώθηκε παθογόνος μικροργανισμός. Συμπέρασμα: Πρόκειται για σπάνιο περιστατικό ενδοκαρδίτιδας με ταυτόχρονη παρουσία ενδοαορτικών ανευρυσμάτων-ενδοαορτίτιδας από Enterococcus raffinosus, σε έδαφος καθυστερημένης διάγνωσης αρτηρίτιδας Τakayasu. 6

127 ΑΑ77 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΓΡΙΠΗ Β ΧΡΗΖΟΥΣΑ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΑΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΕ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (ΜΕΘ) Σ. Αυγέρη, Ε. Σέργη, Α. Τσιφή, Σ. Στεφάνοβα, Α. Βουλγαρίδης, Κ. Ντόρλης, Α. Σακκαλής, Α. Καναβού, Μ. Κατσιάρη, Μ. Λάσκου, Α. Κουνουγέρη, Χ. Νικολάου, Χ. Μαθάς Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Γενικό Νοσοκομείο Ν. Ιωνίας Κωνσταντοπούλειο Πατησίων «Η Αγία Όλγα» Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση ενός ενδιαφέροντος περιστατικού με Γρίπη Β που εμφάνισε σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος και χρειάστηκε να διασωληνωθεί και να τεθεί σε μηχανικό αερισμό. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για θήλυ ασθενή, ετών 73, με ατομικό αναμνηστικό μεταλλικής αορτικής βαλβίδας/χειρουργηθέντος ανευρύσματος ανιούσης αορτής, παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής και καρδιακής ανεπάρκειας, η οποία τον Φεβρουάριο του 09, προσεκομίσθη με ασθενοφόρο στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών εφημερεύοντος νοσοκομείου λόγω οξείας δύσπνοιας με συνοδά συμπτώματα ως επί λοίμωξης αναπνευστικού από διημέρου. Λόγω οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας και απώλειας συνείδησης, διασωληνώθηκε το ίδιο εικοσιτετράωρο και έπειτα από δύο ημέρες μεταφέρθηκε στη δική μας ΜΕΘ. Αποτελέσματα: Από δείγμα βρογχικών εκκρίσεων που εστάλη αμέσως μετά τη διασωλήνωσή της, ανεδείχθη θετικός ο έλεγχος για γρίπη και μάλιστα τύπου Β. Στη ΜΕΘ, αρχικά εμφάνιζε δεκατική πυρετική κίνηση και αιμοδυναμική αστάθεια, ενώ ετέθη σε αγωγή με οσελταμιβίρη. Η νοσηλεία της επεπλάκη με μία αποτυχημένη προσπάθεια αποσωλήνωσης λόγω προϊόντος οιδήματος λάρυγγα, καθώς, επίσης και με ένα σηπτικό επεισόδιο λόγω λοίμωξης αναπνευστικού οπότε τροποποιήθηκε η αγωγή της, ενώ προστέθηκε και ενδοφλέβια μεθυλοπρεδνιζολόνη. Ακολούθως, αντιμετώπισε νέο σηπτικό επεισόδιο λόγω βακτηριαιμίας σχετιζόμενης με κεντρικό φλεβικό καθετήρα, το οποίο αντιμετωπίστηκε με αλλαγή γραμμής και αντιμικροβιακής αγωγής. Η ασθενής, ύστερα από 9 ημέρες, αποσωληνώθηκε επιτυχώς, σταθεροποιήθηκε και επέστρεψε στο αρχικό τμήμα νοσηλείας της. Συμπεράσματα: Αν και, με βάση επιδημιολογικά δεδομένα, η προσβολή από Γρίπη Β είναι σπανιότερη και λιγότερο σοβαρή σε σύγκριση με αυτήν από Γρίπη Α, εμφανίζονται κρούσματα ιδίως σε άτομα με βεβαρυμμένο ιστορικό που οδηγούν σε βαριά νόσηση με ενδεχόμενη εμφάνιση επιπλοκών και χρήζουν νοσηλείας σε κοινό θάλαμο ή ακόμη και σε ΜΕΘ. ΑΑ78 ΙΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΝΕΙΛΟΥ. ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ; ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ Κ. Τσαπρούνη,¹ Β. Κουρκούνη,² Α. Παπά-Κονιδιάρη,³ Η. Κοτσώνα,¹ Ε. Ευτυχιάδης 4 ¹Μικροβιολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας ²Τμήμα Λοιμώξεων, Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας ³Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 4 Αιματολογικό Τμήμα, Γραφείο Λοιμώξεων, Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας Εισαγωγή: Ο ιός μεταδίδεται με το δήγμα μολυσμένων κοινών κουνουπιών (είδος Culex). Η πλειοψηφία των ανθρώπων που μολύνονται από τον ιό δεν εμφανίζει συμπτώματα. Σε μικρότερη 7

128 αναλογία η νόσος είναι ήπια με χαρακτηριστικά ιογενούς συνδρομής, ενώ ποσοστό <% των ασθενών εμφανίζει σοβαρές εκδηλώσεις από το κεντρικό νευρικό σύστημα Σκοπός: Η καταγραφή και συγκριτική αξιολόγηση των επιδημιολογικών, εργαστηριακών και κλινικών στοιχείων σε επιβεβαιωμένα περιστατικά σε δευτεροβάθμιο νοσοκομείο κατά τη χρονική περίοδο 00 έως 09. Υλικό και Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη για τη διερεύνηση όλων των στοιχείων των εργαστηριακά επιβεβαιωμένων περιστατικών. Η εργαστηριακή διερεύνηση βασίστηκε σε ορολογικές μεθόδους ανίχνευσης IgG και IgM αντισωμάτων σε δείγματα ορού και Ε.Ν.Υ. με τη μέθοδο ELISA. Παράλληλα έγινε ανάλυση του ιατρικού φακέλου με συγκριτική αξιολόγηση των εργαστηριακών ευρημάτων και των υποκείμενων νόσων των ασθενών Αποτελέσματα: Από τα έντεκα εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα, δύο ασθενείς χρειάστηκαν νοσηλεία στη Μ.Ε.Θ. και σε ένα περιστατικό η έκβαση ήταν θάνατος. Κατά συνέπεια το ποσοστό θνητότητας ανέρχεται στο 9,%. Ο αριθμός των κρουσμάτων στο νοσοκομείο μας παρουσίασε σημαντική και απότομη αύξηση το 09 σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Συγκεκριμένα καταγράφηκαν πέντε κρούσματα κατά τα έτη 00-07, ένα το 08 και πέντε το 09. Συμπεράσματα: Το 09 στην Ελλάδα καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων στην Ευρώπη, συνολικά 3 κρούσματα και 34 θάνατοι σύμφωνα με το ECDC. Οι ειδικοί του ΕCDC επισημαίνουν πως η ετήσια εμφάνιση λοίμωξης από τον ιό υποδηλώνει ότι αυτός έχει εγκατασταθεί στη χώρα μας και αναδεικνύουν την αξία των μέτρων ατομικής προστασίας από τα κουνούπια, καθώς δεν υπάρχει ούτε εμβόλιο ούτε ειδική αγωγή για την αντιμετώπιση της λοίμωξης. ΑΑ79 ΑΞΙΟΛΌΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΜΆΚΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΉΣ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΉΣ ΑΓΩΓΉΣ ΣΕ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΏΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΈΝΕΣ ΛΟΙΜΏΞΕΙΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΑ: ΜΊΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΉ ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΙΚΉ ΜΕΛΈΤΗ ΠΑΡΑΤΉΡΗΣΗΣ Β. Ράπτη, Γ. Πουλάκου, Κ. Λεοντής, Α. Μουσούλη, Α. Κακάσης, Σ. Παγώνη, Ι. Τσίμπος, 3 Α. Μασγάλα, 4 Σ. Συμπάρδη, 5 Β. Αποστολόπουλος, 5 Χ. Γιαννακόπουλος, 5 Ν. Αλεξίου, 5 Κ. Αρβανίτη, 6 Χ. Τρακατέλλη, 7 Α. Πριόνας, 8 Μ. Σαμάρκος, 9 Σ. Τσιόδρας, 3 Ε. Γιαμαρέλλου 0 Γ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία», Αθήνα Γ Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς», Αθήνα 3 Δ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Π.Γ.Ν.Α. «Αττικόν», Αθήνα 4 Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Ν.Ι. «Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων», Αθήνα 5 Α Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.ΕΛ. «Θριάσιο», Αθήνα 6 Γ.Ν. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη 7 Γ Παθολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γ.Ν. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη 8 Ιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 9 Α Παθολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», Αθήνα 0 Α Παθολογική - Λοιμωξιολογική Κλινική, Νοσοκομείο «Υγεία», Αθήνα Σκοπός: Η αποκλιμάκωση της εμπειρικής αντιμικροβιακής αγωγής θεωρείται βασικό στοιχείο των προγραμμάτων αντιμικροβιακής επιμελητείας. Η στρατηγική αυτή, όμως, δεν έχει επαρκώς αξιολο- 8

129 γηθεί επαρκώς σε χώρες με αυξημένο επιπολασμό πολυανθεκτικών βακτηρίων. Σκοπός της παρούσας μελέτης αποτελεί η εκτίμηση της συχνότητας, των σχετιζόμενων παραγόντων και της ασφάλειας της αποκλιμάκωσης σε ελληνικά νοσοκομεία με υψηλά ποσοστά πολυανθεκτικών βακτηρίων. Υλικό και Μέθοδοι: Η μελέτη παρατήρησης διαρκείας έξι μηνών (07-08), διεξήχθη σε έξι Τριτοβάθμια Νοσοκομεία, με προοπτική καταγραφή του πρώτου μικροβιολογικώς τεκμηριωμένου σηπτικού επεισοδίου, ασθενών που νοσηλεύονταν σε Παθολογικές ή Χειρουργικές Κλινικές. Καταγράφηκαν: διάγνωση εισόδου, σοβαρότητα της λοίμωξης, χορηγηθείσα εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή, αποτελέσματα των καλλιεργειών, διάρκεια νοσηλείας και θνησιμότητα 8 ημερών. Ως αποκλιμάκωση της εμπειρικής αντιμικροβιακής αγωγής θεωρήθηκε η αλλαγή σε στενότερου φάσματος ή χαμηλότερης γενεάς αντιμικροβιακού, καθώς και η διακοπή της συνδυαστικής θεραπείας για το ίδιο παθογόνο ή η μείωση του αριθμού των χορηγούμενων δραστικών αντιμικροβιακών για το ίδιο παθογόνο βάσει αντιβιογράμματος. Αποτελέσματα: Στη μελέτη εντάχθηκαν 4 ασθενείς; Α/Γ: 78/64; μέση τιμή δείκτη συννοσηρότητας Charlson 4,97 (SD,48); μέση τιμή SOFA score,88 (SD,6). Tα συχνότερα απομονούμενα παθογόνα ήταν Escherichia coli, (49,%), Klebsiella pneumoniae (7,6%), Pseudomonas aeruginosa (7%) και Proteus mirabilis (4,9%). Οι πιο συχνές λοιμώξεις ήταν κατά φθίνουσα σειρά: ουροποιητικού συστήματος, ενδοκοιλιακές λοιμώξεις και πνευμονίες (66,9%, 5,6% και 6,3% αντιστοίχως), ενώ το ποσοστό της πρωτοπαθούς βακτηριαιμίας ήταν 6,3%. Συνολικά, 46,4% των ασθενών εμφάνισαν βακτηριαιμία, 56,3% σήψη και,6% σηπτική καταπληξία. Αποκλιμάκωση της αντιμικροβιακής αγωγής εφαρμόσθηκε σε 7/4 ασθενών (50,7%), αλλά μόνο σε 9/9 (3%) των ασθενών που έπασχαν από δύσκολα στη θεραπεία πολυανθεκτικά παθογόνα (p=0,08). Αποκλιμάκωση του αντιμικροβιακού σχήματος βασιζόμενου σε καρβαπενέμη επετεύχθη σε /0 ασθενείς (55,5%). Η θνησιμότητα εντός 8 ημερών ήταν 3,9% συνολικά και 8,3% στους ασθενείς που εφαρμόσθηκε αποκλιμάκωση της αντιμικροβιακής αγωγής (p=0,0). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά αναφορικά με την ηλικία, τη διάγνωση, το δείκτη συννοσηρότητας Charlson, την τιμή του SOFA score και τη συνολική διάρκεια της αντιμικροβιακής αγωγής μεταξύ των ασθενών στους οποίους εφαρμόσθηκε αποκλιμάκωση ή όχι. Συμπεράσματα: Αποκλιμάκωση της αντιμικροβιακής αγωγής εφαρμόσθηκε σε 50,7% των ασθενών με σήψη ή σηπτική καταπληξία σε νοσηλευτικές πτέρυγες Ελληνικών τριτοβάθμιων νοσοκομείων. Στους ασθενείς που έγινε αποκλιμάκωση καταγράφηκε στατιστικά μικρότερη θνησιμότητα παρά τους παρόμοιους δείκτες βαρύτητας των δύο ομάδων. Η αποκλιμάκωση είναι μια ασφαλής πρακτική που μπορεί να συντελέσει σε μείωση της χρήσης αντιβιοτικών χωρίς να διακυβεύεται η ασφάλεια των ασθενών. ΑΑ80 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΗΛΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΠΑΡΑΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΕΜΠΥΡΕΤΟ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΡΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΜΕ ΚΑΡΔΙΤΙΔΑ A. Κατσαρού, Ι. Μπέλλος, Γ. Κοτρώτσιος, Κ. Κουνούκλας, Α. Μπρουζιώτης, Α. Μάρη, Ν. Συμεωνίδης Β' Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Εισαγωγή: Ο ρευματικός πυρετός συναντάται κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες. Eίναι σπάνιος στους ενήλικες και δεν προκαλεί συχνά καρδίτιδα. Για τη διάγνωση αρκούν δύο μείζονα κριτήρια 9

130 Jones ή ένα μείζον και δύο ελάσσονα. Στα μείζονα περιλαμβάνονται καρδίτιδα, πολυαρθρίτιδα, δακτυλιοειδές εξάνθημα και υποδόρια οζίδια, χορεία Sydenham, και στα ελάσσονα πυρετός, πολυαρθραλγίες, αναστρέψιμη παράταση PR, αύξηση CRP, ΤΚΕ, θετικά καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος ή αντιστρεπτοκοκκικό αντιγόνο, αυξημένος τίτλος αντιστρεπτοκοκκικών αντισωμάτων. Σκοπός: Παρά την αύξηση του βιοτικού επιπέδου στη χώρα μας ο ρευματικός πυρετός μπορεί να αφορά και ενήλικες με συμμετοχή του καρδιαγγειακού. Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 6 ετών με ελεύθερο αναμνηστικό προσήλθε λόγω επώδυνων οιδήματων άκρων και εμπυρέτου από 0ημέρου. Ανέφερε προ μηνός εμπύρετη φαρυγγοαμυγδαλίτιδα για την οποία έλαβε από του στόματος αμοξυκιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ. 4 ημέρες μετά τη διακοπή του, εμφάνισε εξάνθημα μετακαρπιοφαλαγγικών αρθρώσεων, αρθραλγίες και οιδήματα κάτω άκρων. Για τα συμπτώματα μετέβη σε νοσοκομείο με διαπίστωση δεικτών φλεγμονής και έλαβε θεραπεία με κολχικίνη, κορτικοστεροειδή ως κρίση ουρικής αρθρίτιδας. Στη διαφοροδιάγνωση συμπεριλήφθησαν αντιδραστική/μεταστρεπτοκκοκική σπειραματονεφρίτιδα, νόσος Still των ενηλίκων, ψευδοουρική αρθρίτιδα, κρίση ουρικής αρθρίτιδας, οροαρνητική αρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, λοιμώδης αρθρίτιδα. Στην εισαγωγή, διαπιστώθηκαν πολυαρθρίτιδα με συμμετοχή μετακαρποφαλαγγικών, ποδοκνημικών αρθρώσεων, γόνατος, συστολικό φύσημα, ζωστηροειδές κηλιδώδες εξάνθημα, ζυμώδη οιδήματα κάτω άκρων. Διαπιστώθηκε αναιμία, αυξημένοι δείκτες φλεγμονής, ASTO, αναστροφή λευκωμάτων, θρομβοκυττάρωση, λευκωματουρία gr/4ωρο ως επί σπειραματονεφρίτιδας. Διαπιστώθηκε φλεβοκομβική ταχυκαρδία και μυοκαρδίτιδα με μειωμένο κλάσμα εξώθησης από triplex καρδιάς. Στον ασθενή χορηγήθηκε λεβοφλοξασίνη, κλινδαμυκίνη, μεθυλπρεδνιζολόνη. Επίσης, χορηγήθηκε ασπιρίνη και ακολούθησε μαγνητική καρδιάς. Διάγνωση: καρδίτιδα σε έδαφος ρευματικού πυρετού. Συμπεράσματα: Οι κλινικοί πρέπει να σκέφτονται το ρευματικό πυρετό σε ασθενείς με πυρετό, εξάνθημα, αρθρίτιδα και συμμετοχή του καρδιαγγειακού μετά από στρεπτοκοκκικές φαρυγγικές λοιμώξεις. Η θεραπεία έγκειται στη χρήση πενικιλλίνης, σαλικυλικών, κορτικοστεροειδών. ΑΑ8 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ HIV ΕΓΚΕΦΑΛΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ (HUMAN IMMUNODEFICIENCY VIRUS) ΜΙΜΟΥΜΕΝΗ ΡΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΟΣΗΜΑ A. Κατσαρού, Π. Πετρίκκος, Φ. Ντζιώρα, Ρ. Κολιογεώργη, Α. Κρούσκος, Δ. Στάθη, Ε. Μπόμπου, Δ. Μάμαλης, Ν. Συμεωνίδης Β' Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα Α' Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. Λαϊκό Εισαγωγή: Η προσβολή του νευρικού συστήματος σε ασθενείς οροθετικούς για HIV περιλαμβάνει χωροκατακτητικές εξεργασίες, εγκεφαλοπάθειες, μηνιγγίτιδα και μυελοπάθειες. Σκοπός: Η ανάδειξη της αναγκαιότητας ελέγχου και για HIV σε ασθενείς με ανεξήγητη μυελοπάθεια ασχέτως ηλικίας. Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 74 ετών με ιστορικό διατατικής μυοκαρδιοπάθειας και νεοδιαγεγνωσθέν σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας προσήλθε λόγω αδυναμίας, καταβολής, αστάθειας, αρθραλγιών κάτω άκρων και τρόμου από έτους. 0

131 Προηγήθηκε διερεύνηση για τα ίδια συμπτώματα προ 6μήνου σε άλλο νοσοκομείο όπου έλαβε κορτικοστεροειδή στα πλαίσια πιθανού ρευματικού νοσήματος. Διαπιστώθηκαν αυξημένοι δείκτες φλεγμονής, αρνητικός ανοσολογικός έλεγχος, αρνητικός έλεγχος για φυματίωση, σύφιλη και νευροτρόπους ιούς, οσφυονωτιαία παρακέντηση με υψηλό λεύκωμα, 35 κύτταρα λεμφοκυτταρικού τύπου. Στη διαφοροδιάγνωση συμπεριλήφθησαν ευκαιριακές λοιμώξεις ΚΝΣ (κεντρικού νευρικού συστήματος) από κρυπτόκοκκο, τοξόπλασμα, σύφιλη και φυματίωση περιφερική αισθητικοκινητική απομυελινωτική νευροπάθεια, προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια, πρωτοπαθές λέμφωμα ΚΝΣ, χρόνια μηνιγγίτιδα, HAND(HIV-associated neurocognitive disorders), μυελοπάθεια, κροταφική αρτηρίτιδα/ρευματική πολυμυαλγία, πολυμυοσίτιδα, περιφερική αγγειοπάθεια. Διενεργήθηκαν αξονικές εγκεφάλου, θώρακος, κοιλίας, ενώ δεν υποβλήθηκε σε μαγνητική εγκεφάλου λόγω του βηματοδότη που έφερε η ασθενής. Η PCR στο πλάσμα για HIV ανέδειξε,6x0 5 copies/ml, CD4+ T- λεμφοκύτταρα 53 κύτταρα/μl. Διενεργήθηκε νέα ΟΝΠ όπου η PCR του ΕΝΥ ανέδειξε υψηλό ιικό φορίο ΗΙV (,0Χ0 6 copies/ml), θέτοντας τη διάγνωση χρόνιας εγκεφαλομυελίτιδας από HIV και αποκλείοντας ευκαιριακές λοιμώξεις και νεοπλασματική εξεργασία σε έδαφος HIV. Η ασθενής μετά τη λήψη αντιρετροϊκής αγωγής εμφάνισε πλήρη αποδρομή της συμπτωματολογίας εντός μηνός. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με ΗΙV μπορούν να εμφανίσουν μυελοπάθεια από τον ιό και συνακόλουθη εγκεφαλοπάθεια με αστάθεια, αδυναμία κάτω άκρων, σπαστική παράλυση και ακράτεια. Ο κλινικός γιατρός πρέπει να αποκλείσει με απεικονιστικές εξετάσεις και ΟΝΠ χωροκατακτητικές εξεργασίες και ευκαιριακές λοιμώξεις προκειμένου να καταλήξει στη διάγνωση μυελοπάθειας από HIV. ΑΑ8 ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ HIV ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΤΟΥ 5 ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ (5 Γ.Ν.Α.) Α. Κατσαρού, Α. Παπαρίζου, Α. Σακελλαρόπουλος, Κ. Κουνούκλας, Δ. Στάθη, Π. Πετρίκκος, Ν. Συμεωνίδης Β' Παθολογική Κλινική, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας Τμήμα Λοιμώξεων, 5 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας Σκοπός: Ανάδειξη των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών των ασθενών που λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή και παρακολουθούνται από το ιατρείο λοιμώξεων του 5 ΓΝΑ τα τελευταία 0 χρόνια. Υλικό και Μέθοδοι: Από το 000 και μετά, καταγράφησαν συνολικά 7 άτομα εκ των οποίων 7 απεβίωσαν. Την τρέχουσα περίοδο παρακολουθούνται 0 άτομα που έλαβαν αντιρετροϊκή αγωγή βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών για την εκάστοτε χρονική περίοδο και ακολούθησε ιολογική και ανοσολογική παρακολούθησή τους έως σήμερα. Αποτελέσματα: Στο ιατρείο παρακολουθούνται κυρίως μη ένστολοι άνδρες, μέσης ηλικίας 3 ετών. Τη στιγμή της διάγνωσης το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών ήταν σταδίου Α και ακολουθεί Α και Α3. To 3,% των ασθενών είχε <00 CD4 T-λεμφοκύτταρα, το 33% και το 35,8% >500 τη στιγμή της διάγνωσης. H σύφιλη, τα κονδυλώματα πρωκτού, η συλλοίμωξη από ηπατίτιδα Β, η γονόρροια, το σάρκωμα Κaposi, και η λοίμωξη από Pneumocystis carinii αποτελούν τις πιο συχνές συννοσηρότητες που καταγράφησαν μεταξύ των ασθενών. 76 ασθενείς λαμβάνουν

132 ως backbone της αντιρετροϊκής αγωγής ΤDF ή TAF/FTC, 5 λαμβάνουν ABC/3TC, λαμβάνει άλλη αγωγή. Ως τρίτος παράγων έχει επιλεχθεί NNRTI σε 6 άτομα, PI σε και ΙΝ σε 75 άτομα. Συμπεράσματα: To ιατρείο ΗΙV του 5ΓΝΑ αποτελεί τη μοναδική υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων για τη διαχείριση και θεραπεία των HIV οροθετικών ασθενών. ΑΑ83 ΕΠΙΤΉΡΗΣΗ ΒΑΚΤΗΡΙΑΙΜΙΏΝ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΌΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΕΝΌΣ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΎ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ- ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΆ ΔΕΔΟΜΈΝΑ Ο. Τσαχουρίδου, Γ. Γκόγκος, Ε. Παπαθανασίου, Χ. Γώγου, Ι. Καρανίκα, Θ. Χρυσανθίδης, Α. Τσώνα, Λ. Τόπτση, 3 Α. Φιλιππίδης, Α. Ευαγγελίου, Ε. Πρωτονοταρίου, 3 Λ. Σκούρα, 3 Σ. Μεταλλίδης Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, Α' Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Α Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Σκοπός: Η χώρα μας διαθέτει από τα υψηλότερα επίπεδα μικροβιακής αντοχής στην Ευρώπη, ιδίως σε Gram αρνητικά βακτήρια, τα οποία είναι και τα συχνότερα και σημαντικότερα αίτια νοσοκομειακών λοιμώξεων. Η θνητότητα των ασθενών στις 8 ημέρες από την έναρξη της λοίμωξης (crude mortality-αδρή θνητότητα) είναι πολύ υψηλή. Οι βακτηριαιμίες συγκαταλέγονται στις σοβαρότερες και συχνότερες λοιμώξεις που συνδέονται με χώρους παροχής υγείας και γι αυτό το λόγο η επίπτωσή τους έχει επιλεγεί ως αντιπροσωπευτικός δείκτης επιτήρησης των λοιμώξεων από πολυανθεκτικά παθογόνα στα ελληνικά νοσοκομεία. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για προοπτική μελέτη καταγραφής και επιτήρησης όλων των επιβεβαιωμένων επεισοδίων βακτηριαιμίας σε νοσηλευόμενους ασθενείς σε χρονικό διάστημα 6 μηνών. Η επιτήρηση περιλαμβάνει τα είδη Βακτηριαιμιών Συνδεόμενων με Χώρους Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΒΣΧΠΥ) και διαχωρίζονται ως εξής: πρωτοπαθείς, συνδεόμενες με κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες, δευτεροπαθείς και αδιευκρίνιστες. Καταγράφονται επίσης πληροφορίες σχετικά με το ατομικό αναμνηστικό του ασθενούς, τις ημέρες νοσηλείας, ημέρες και είδος αντιβιοτικής αγωγής, καθώς και πληροφορίες σχετιζόμενες με περιφερικές γραμμές, κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες, ουροκαθετήρες, την είσοδο και παραμονή στη ΜΕΘ, η έκβαση της νοσηλείας, καθώς και η αδρή θνητότητα. Οι βακτηριαιμίες χωρίζονται σε αυτές που οφείλονται σε Gram(+) και Gram(-) παθογόνα, ενώ γίνεται και διαχωρισμός τους ανάλογα με την κλινική προέλευσής τους. Αποτελέσματα: Το χρονικό διάστημα /6/09-3//09 καταγράφηκαν συνολικά 774 επεισόδια λοιμώξεων αιματικής ροής. Οι 8 αφορούσαν ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ/Στεφανιανία Μονάδα/Μονάδα Καρδιοχειρουργικής Κλινικής) και οι 546 ασθενείς λοιπών κλινικών. Από τις 8 λοιμώξεις αιματικής ροής της ΜΕΘ, σε απομονώθηκαν βακτήρια και σε 6 μύκητες. To 63% αφορούσε λοιμώξεις από Gram(+) βακτήρια με συχνότερα παθογόνα τους coagulase-negative staphylococci (CoNS), Enterococci και St. αureus. Το 34% αφορούσε Gram (-) βακτήρια με μεγαλύτερη επίπτωση κατά σειρά Acinetobacter, Pseudomonas και Klebsiella spp. Η μέση διάρκεια νοσηλείας στη ΜΕΘ σε αυτούς τους ασθενείς ανήλθε στις 59 ημέρες (SD±39.5), ενώ η αδρή θνητότητα υπολογίστηκε στο 49.4%. Αντίστοιχα στις υπόλοιπες κλινικές τo 6% αφορούσε λοιμώξεις από Gram(+) βακτήρια με συχνότερα παθογόνα τους CoNS, Enterococci

133 και St. Aureus. Το 33% αφορούσε Gram(-) βακτήρια με μεγαλύτερη επίπτωση κατά σειρά Acinetobacter, Pseudomonas και Klebsiella spp, ενώ καταγράφηκαν και 7 μυκηταιμίες. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ανήλθε στις 9 ημέρες (SD±7.), ενώ η αδρή θνητότητα υπολογίστηκε στο 9,3%. Συμπεράσματα: Η επίπτωση των βακτηριαιμιών από Gram (+) βακτήρια ήταν σημαντικότερη συγκριτικά με αυτές που οφείλονταν σε Gram (-) βακτήρια στο Νοσοκομείο μας, ενώ καταγράφηκε σημαντική παράταση της νοσηλείας και της θνητότητας, ιδίως στους ασθενείς της ΜΕΘ. ΑΑ84 ΑΙΜΟΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ Ε. Σιάρκος, Ι. Γιαγτζόγλου, Λ. Αθανασίου, Δ. Φασφάλη, Α. Σπυράντης, Μ. Σόφρα, Κ. Κουρέντζη, Α. Φάμπρή, Μ. Παπανικολάου, Ο.Μ. Σπυροπούλου, Ι. Μπληζιώτης, Ι. Κοτσίρη, Π. Ποταμούση, Χ. Σαμαράς Α Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού δευτεροπαθούς αιμοφαγοκυτταρικού συνδρόμου σε ασθενή με σπλαχνική λεϊσμανίαση. Το αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο είναι σπάνια κλινική οντότητα, που σχετίζεται με υποκείμενη πάθηση και χαρακτηρίζεται από αιμοφαγοκυττάρωση του μυελού των οστών και του ΔΕΣ. Η διάγνωση βασίζεται σε κλινικά, εργαστηριακά και ιστοπαθολογικά (gold standard) κριτήρια. Η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι συστηματική νόσος που προσβάλλει το σύστημα μακροφάγων-μονοπύρηνων από πρωτόζωα του γένους Leishmania. Υποδόχο είναι κυρίως μέλη της οικογένειας των κυνιδών ή τρωκτικών και ο άνθρωπος, ενώ ξενιστής είναι η σκνίπα του γένους Phlebotomus. Υλικό και Μέθοδοι: Άρρεν 43 ετών προσήλθε στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας εξαιτίας εμπύρετου έως 40 C από 0ημέρου με συνοδές νυκτερινές εφιδρώσεις και απώλεια σωματικού βάρους περίπου 5% σε μία εβδομάδα. Ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό. Πρόσφατο ταξίδι στην Ουκρανία. Έχει κατοικίδιο σκύλο. Από την αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκε ηπατοσπληνομεγαλία χωρίς λοιπή σημειολογία. LNs αψηλάφητοι. Από τον εργαστηριακό έλεγχο: πανκυτταροπενία, αύξηση των ηπατικών ενζύμων, αυξημένη CRP, αυξημένα D-Dimers και ήπια υποξυγοναιμία. Αποτελέσματα: Κατά τη νοσηλεία του ασθενούς διενεργήθηκε ιολογικός έλεγχος (EBV, CMV, Influenza) που απέβη αρνητικός. Rapid test για ελονοσία: αρνητικό, Wright: αρνητικό, Leptospira: αρνητικό, Toxoplasma: αρνητικό. CTPA CT άνω κοιλίας: αρνητική για πνευμονική εμβολή ηπατοσπληνομεγαλία. Λοιπά εργαστηριακά: Φερριτίνη: 500 ng/ml TRG: 300 mg/ dl. O ασθενής αρχικά τέθηκε σε εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή με δαπτομυκίνη, κεφεπίμη, αζιθρομυκίνη και οσελταμιβίρη. Ο ασθενής επιδεινώθηκε παρά την αγωγή με αντιβιοτικά με σοβαρή υποξυγοναιμία και εικόνα διηθημάτων βάσεων πνευμόνων αμφοτερόπλευρα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκε περαιτέρω επιδείνωση με σοβαρού βαθμού ουδετεροπενία, θρομβοπενία και πτώση του Hct τις επόμενες 3 ημέρες.ο πυρετός δεν υφιόταν με αντιπυρετικά. Ο ασθενής τέθηκε σε αγωγή με δεξαμεθαζόνη για 3 ημέρες για το ενδεχόμενο αιμοφαγοκυτταρικού συνδρόμου. Την 4 η ημέρα νοσηλείας τα Ab IgG Leishmania απέβησαν θετικά και έγινε άμεση έναρξη αγωγής με αμφοτερικίνη Β. Μυελόγραμμα: παρουσία έντονης αιμοφαγοκυττάρωσης και παρουσία παρασίτων Leishmania. Η PCR μυελού και περιφερικού 3

134 αίματος απέβη επίσης θετική για την παρουσία Leishmania. O ανοσοφαινότυπος χωρίς παρουσία στοιχείων μονοκλωνικότητας. Ο ασθενής με την έναρξη αγωγής με λιποσωμιακή αμφοτερικίνη παρουσίασε ταχεία βελτίωση. Συμπεράσματα: Το δευτεροπαθές αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο μπορεί να παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια λοιμωδών νοσημάτων, όπως σπλαχνική λεϊσμανίαση. Η έγκαιρη έναρξη θεραπευτικής αγωγής είναι κριτικής σημασίας για την αντιμετώπιση του συνδρόμου. Η βραχύχρονη χορήγηση κορτικοειδών μπορεί να συνεισφέρει στον περιορισμό της έντασης των συμπτωμάτων. ΑΑ85 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑΣ ΑΠΟ KLEBSIELLA PN. ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ Ι. Γιαγτζόγλου, Ε. Σιάρκος, Α. Σπυράντης, Δ. Φασφάλη, Λ. Αθανασίου, Κ. Κουρέντζη, Μ. Σόφρα, Α. Φάμπρη, Μ. Παπανικολάου, Ο.Μ. Σπυροπούλου, Ι. Μπληζιώτης, Ι. Κοτσίρη, Π. Ποταμούση, Χ. Σαμαράς Α Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού μικροβιαιμίας από Klebsiella pn. σε ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη. Υλικό και Μέθοδοι: Άνδρας 64 ετών διακομίστηκε στην Κλινική μας εξαιτίας άτυπου θωρακικού άλγους από 5 ημέρου, εμπύρετου έως 39 C και ήπια δυσουρικά ενοχλήματα, για τα οποία λάμβανε αμοξυκιλλίνη. Από το ιστορικό: Σακχαρώδης διαβήτης υπό αγωγή με δισκία, καπνιστής, αρτηριακή υπέρταση και υπερλιπιδαιμία υπό αγωγή. Κατά την είσοδο του στην Κλινική μας παρουσίαζε υψηλό πυρετό, ταχύπνοια και οριακά χαμηλή τιμή αρτηριακής πίεσης. Από τον εργαστηριακό έλεγχο: αυξημένοι δείκτες φλεγμονής και ήπια διαταραχή των βιοχημικών δεικτών του ήπατος. Από τον απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε η παρουσία πολλαπλών οζωδών σχηματισμών (αποστήματα) στους πνεύμονες, στους νεφρούς αμφοτερόπλευρα και στον προστάτη. Ο ασθενής τέθηκε σε εμπειρική αγωγή με μεροπενέμη τεϊκοπλανίνη για το ενδεχόμενο σηπτικού συνδρόμου. Από τις αιμοκαλλιέργειες αναδείχθηκε η παρουσία Klebsiella pneumoniae με φαινότυπο ESBL. Τις επόμενες ημέρες διενεργήθηκε CT και MRI εγκεφάλου, που ανέδειξαν την παρουσία πολλαπλών αποστημάτων σε αμφότερα τα εγκεφαλικά ημισφαίρια. Ο ασθενής παρουσίασε σταδιακή βελτίωση. Από νεότερο απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε αύξηση του μεγέθους των αποστημάτων του προστάτη. Κατόπιν οργάνωσης των πολλαπλών συρρεόντων αποστημάτων του προστάτη αδένα σε δύο ευμεγέθη αποστήματα, έγινε παρακέντηση αυτών με διαορθικό υπερηχογράφημα και παροχέτευσή τους, όπου διαπιστώθηκε η παρουσία Klebsiella KPC. Αποτελέσματα: O ασθενής έλαβε αγωγή iv για 5 εβδομάδες και στη συνέχεια από του στόματος με τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη και σιπροφλοξασίνη για πλέον των 6 μηνών και παρέμεινε απύρετος σε καλή κατάσταση. Σε νέο απεικονιστικό έλεγχο με MRI 6 μήνες μετά, διαπιστώθηκε η πλήρης υποχώρηση των παθολογικών ευρημάτων. Συμπεράσματα: Η βακτηριαιμία από στελέχη Klebsiella σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αποστήματα. Η μακρά αντιβιοτική αγωγή μαζί με την παροχέτευση των αποστημάτων αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της θεραπείας. 4

135 ΑΑ86 CORONAVIRUS: ΕΝΑ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΝΕΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ. Φασφάλη, Ε. Σιάρκος, Ι. Γιαγτζόγλου, Α. Σπυράντης, Μ. Σόφρα, Λ. Αθανασίου, Α. Φάμπρη, Κ. Κουρέντζη, Μ. Παπανικολάου, Ο.Μ. Σπυροπούλου, Ι. Μπληζιώτης, Ι. Κοτσίρη, Π. Ποταμούση, Χ. Σαμαράς Α Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού λοίμωξης αναπνευστικού από Coronavirus σε ασθενή με συννοσηρότητες. Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής 86 ετών με ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη, καλοήθους υπερτροφίας προστάτη προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του νοσοκομείου μας εξαιτίας εμπύρετου έως 38,5 C από ημέρου με συνοδό δύσπνοια, παραγωγικό βήχα και δύο επεισόδια εμέτου. Από τον αερομετρικό έλεγχο διαπιστώθηκε σοβαρή υποξυγοναιμία (SpO 85%). Από τον απεικονιστικό έλεγχο με αξονική τομογραφία θώρακος διαπιστώθηκε η παρουσία πυκνώσεων αμφοτερόπλευρα, κατά τόπους εικόνα «θαμβής υάλου» και εμφυσηματικών αλλοιώσεων. Ο ασθενής εισήχθη στην Κλινική μας και τέθηκε σε αγωγή με εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά (βουδεσονίδη, ιπρατρόπιο/σαλβουταμόλη), κορτικοειδή iv και αντιμικροβιακή αγωγή με μοξιφλοξασίνη, πιπερακιλίνη/ταζομπακτάμη και λινεζολίδη και οσελταμιβίρη. Η καλλιέργεια αίματος και η καλλιέργεια πτυέλων ήταν αρνητικές για παρουσία παθογόνου μικροοργανισμού. Ο έλεγχος για παρουσία αντιγόνου Legionella pn. και Streptococcus pneumoniae στα ούρα απέβη αρνητικός. Από τον μοριακό έλεγχο φαρυγγικού επιχρίσματος με multiplex PCR (FilmArray) διαπιστώθηκε η παρουσία κοροναΐού (Coronavirus OC43). O ασθενής σταδιακά παρουσίασε κλινικοεργαστηριακή βελτίωση και εξήλθε μετά από ημέρες. Συμπεράσματα: Σημαντικό ποσοστό των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού (5%) οφείλονται σε Coronavirus, το οποίο αυξάνεται έως και 35% σε περιόδους επιδημιών. Συνήθως προκαλούν ήπιες λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού κοινό κρυολόγημα. Σε άτομα όμως με χρόνια προβλήματα υγείας μπορεί να προκαλέσουν ιδιαίτερα βαριά κλινική εικόνα. Αν και έχει τονιστεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια η βαρύτητα άλλων υποτύπων Coronavirus (SARS-CoV-, MERS-CoV, COVID-9) και άλλοι περισσότερο κοινοί τύποι Coronavirus μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή νόσηση σε άτομα με συννοσηρότητες. Οι νεότερες μοριακές τεχνικές ανίχνευσης (FilmArray) συνεισφέρουν σημαντικά στην ανίχνευση των παθογόνων αυτών και την κατανόηση των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών τους. ΑΑ87 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΜΕ RSV ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Α. Σπυράντης, Ε. Σιάρκος, Δ. Φασφάλη, Ι. Γιαγτζόγλου, Μ. Σόφρα, Λ. Αθανασίου, Α. Φάμπρη, Κ. Κουρέντζη, Μ. Παπανικολάου, Ο.Μ. Σπυροπούλου, Ι. Μπληζιώτης, Ι. Κοτσίρη, Π. Ποταμούση, Χ. Σαμαράς Α Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας Στόχος: Η παρουσίαση περιστατικών λοίμωξης με RSV και η θεραπευτική τους προσέγγιση. 5

136 Υλικό και Μέθοδοι - Αποτελέσματα: Α. Άνδρας 67 ετών με πολλαπλό μυέλωμα υπό αγωγή με λεναλιδομίδη προσήλθε στο ΤΕΠ εξαιτίας εμπύρετου με βήχα και σοβαρού βαθμού αναπνευστική ανεπάρκεια. Τέθηκε σε μη επεμβατικό μηχανικό αερισμό, λήψη αντιβιοτικών, οσελταμιβίρη και κορτικοειδή. Ο μοριακός έλεγχος φαρυγγικού επιχρίσματος ανέδειξε την παρουσία RSV. Ο έλεγχος για λοιπά παθογόνα απέβη αρνητικός. Ο ασθενής παρουσίασε κλινικοεργαστηριακή βελτίωση. Β. Άνδρας 8 ετών με ιστορικό χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, αρτηριακής υπέρτασης, στεφανιαίας νόσου προσήλθε στο νοσοκομείο μας εξαιτίας εμπύρετου, αναπνευστικής δυσχέρειας, παροξυσμού ΧΑΠ. Τέθηκε σε αγωγή με αντιβιοτικά, κορτικοειδή και βρογχοδιαστολή. Από τον έλεγχο που διενεργήθηκε αναδείχθηκε η παρουσία RSV. Ο ασθενής αυτός με τους θεραπευτικούς χειρισμούς παρουσίασε βελτίωση. Γ. Γυναίκα 0 ετών με νοητική υστέρηση και σπαστικότατα παρουσίασε εμπύρετο με έντονη αναπνευστική δυσχέρεια και υποξυγοναιμία. Ο έλεγχος για ανίχνευση παθογόνων απέβη αρνητικός πλην της παρουσίας RSV στο μοριακό έλεγχο φαρυγγικού επιχρίσματος. Παρά την αγωγή με αντιβιοτικά, κορτικοειδή iv και εισπνεόμενα, η ασθενής δεν παρουσίασε βελτίωση. Η προσθήκη ριμπαβιρίνης per os οδήγησε στην ταχεία βελτίωση της κλινικοεργαστηριακής εικόνας της ασθενούς. Δ. Γυναίκα 83 ετών με ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη και νεφρικής ανεπάρκειας προσήλθε εξαιτίας εμπύρετου και δύσπνοιας από ημερών με περαιτέρω επιδείνωση της νεφρικής της λειτουργίας. Τέθηκε σε αγωγή με αντιβιοτικά, βρογχοδιασταλτικά, κορτικοστεροειδή και οσελταμιβίρη. Από τον μοριακό έλεγχο φαρυγγικού επιχρίσματος παρουσία RSV. H ασθενής παρουσίασε βραδεία κλινικοεργαστηριακή βελτίωση και εξήλθε μετά από εβδομάδες νοσηλείας. Συμπεράσματα: Ο RSV αν και είναι συνδεδεμένος με νόσους της πρώιμης παιδικής ηλικίας συχνά σε ηλικιωμένα άτομα ή σε ασθενείς με συνοδά νοσήματα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσο. Η χορήγηση εισπνεόμενων κορτικοειδών και αντιβιοτικών για τυχόν συλλοίμωξη είναι οι συνήθεις θεραπευτικοί χειρισμοί. Ενίοτε η χορήγηση ριμπαβιρίνης μπορεί να έχει θέση στη θεραπεία. Η ευρεία εφαρμογή των μοριακών τεχνικών στην καθ ημέρα κλινική πράξη είναι καταλυτική στην ανίχνευση του RSV και άλλων παθογόνων ιών. ΑΑ88 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΓΡΙΠΗΣ HN Ι. Κοροβέση, Β. Σεφερλής, Γ. Σκλιά, Α. Περλεπέ Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Χαλκίδας Πνευμονολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Χαλκίδας Σκοπός: Η γρίπη είναι μία ιογενής νόσος που εμφανίζεται με τη μορφή επιδημικού κύματος κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Η εργασία σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας αποτελεί παράγοντα κινδύνου για μετάδοση και νόσηση από γρίπη. Θα περιγράψουμε περίπτωση μετάδοσης νοσοκομειακής γρίπης από προσωπικό υπηρεσιών υγείας σε ασθενή με ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα. Υλικό & Μέθοδοι: Ασθενής 60 ετών με πρόσφατη νοσηλεία για αρθροπλαστική γόνατος εισήχθη με κλινική και εργαστηριακή διάγνωση λοιμώδους διάρροιας από Cl. Difficile για περαιτέρω νοσηλεία. Από την 6 η ημέρα νοσηλείας εμφάνισε συμπτώματα γριπώδους συνδρομής (εμπύρετο, καταρροή, βήχα, υποξυγοναιμία και συριγμό άμφω) τα οποία ήταν όμοια με αυτά της αποκλειστικής νοσοκόμας που τη φρόντιζε. Η ακτινογραφία και εν συνεχεία η αξονική θώρακος (9 η ημέρα νοσηλείας) ανέδειξαν ευμεγέθεις πλευριτικές που παρακεντήθηκαν και εκκενώθηκαν 6

137 με σωλήνες θωρακικής παροχέτευσης ως επιλεγμένες παραπνευμονικές συλλογές. Στο μεταξύ το φαρυγγικό επίχρισμα για ΗΝ της ασθενούς ήταν θετικό. Ετέθη στοχευμένη αντιβιοτική και αντιική θεραπεία και η ασθενής εξήλθε την 7 η ημέρα νοσηλείας. Αποτελέσματα: Ασθενής ομάδας υψηλού κινδύνου για γρίπη που δεν είχε εμβολιαστεί, νοσηλευόμενη με εικόνα ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας επεπλάκη με γρίπη HN στο χώρο του νοσοκομείου από προσωπικό που επίσης δεν είχε εμβολιαστεί. Συμπέρασμα: Η γρίπη είναι κύριο αίτιο νοσηρότητας, θνητότητας και χρήσης υπηρεσιών υγείας παγκοσμίως. Το προσωπικό υπηρεσιών υγείας είναι σε αυξημένο κίνδυνο επαγγελματικής έκθεσης και νόσησης από γρίπη, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να μεταδώσει τον ιό στους ασθενείς. Συνεπώς, η εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού έναντι της γρίπης σε όλο το προσωπικό υπηρεσιών υγείας (ιατρούς, νοσηλευτές, αποκλειστικές, τραυματιοφορείς κλπ) πρέπει να αποτελεί υποχρεωτικό μέτρο για τη διαφύλαξη της υγείας όλων. ΑΑ89 ΑΙΜΟΛΥΤΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ, ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΠΙΠΛΟΚΗ CMV ΛΟΙΜΩΞΗΣ Δ. Καραγεώργου, Δ. Νταϊλιάνας, Μ. Τρύφος, Σ. Καλαντζή, Χ. Λούπα Β' Παθολογικό Τμήμα, Νοσοκομειακή Μονάδα «Αμαλία Φλέμιγκ», Αθήνα Εισαγωγή-Σκοπός: Η αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή, η οποία παρατηρείται όταν συνυπάρχει με άλλο νόσημα ή οφείλεται στη χορήγηση φαρμάκου. Τα συχνότερα δευτεροπαθή αίτια περιλαμβάνουν αυτοάνοσα νοσήματα, λεμφώματα, κακοήθη νεοπλάσματα και λοιμώξεις. Ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV) είναι ένας κοινός ιός υπεύθυνος για ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων. Η αιμόλυση είναι μια σπάνια επιπλοκή λοιμώξεων με κυτταρομεγαλοϊό αλλά δυνητικά απειλητική για τη ζωή. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 6 ετών προσήλθε λόγω εμπυρέτου έως 38,3 ο C από 0ημέρου με συνοδό διάχυτο κοιλιακό άλγος, υπέρχρωση ούρων και ικτερική χροιά δέρματος και επιπεφυκότων από ημέρας. Από την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε διάχυτη ευαισθησία στην κοιλιακή χώρα κατά την επιπολής ψηλάφηση, χωρίς αναπηδώσα ευαισθησία και δίχως άλλα παθολογικά ευρήματα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο στα ΤΕΠ βρέθηκε ολική χολερυθρίνη=. mg/dl (άμεση=4,6 mg/dl, ΦΤ=0,0-0,0), SGOT/SGPT: 46/4U/L (ΦΤ=5-40), ALP/γ- GT: 607/79 U/L (ΦΤ=80-70/0-50), LDH: 6U/L (ΦΤ=30-450), CRP: 45 mg/dl (ΦΤ<3), WBC: (neut: 9.500), Ht: 4,%, Hb: 9,6 gr/dl. Κατά το ο 4ωρο της νοσηλείας της παρουσίασε αιφνίδια πτώση της Hb (7,5 g/dl). Στο πλαίσιο διερεύνησης εστάλησαν δείκτες αιμόλυσης, όπου ανευρέθη άμεση coombs IgG+++ και C3d++++. Στο επίχρισμα περιφερικού αίματος βρέθηκαν αδρές συγκολλήσεις ερυθρών. Η γενική αίματος μετά από επώαση στους 37 ο C δεν φέρει αλλαγές στην τιμή της Hb. Στάλθηκε ιολογικός και ανοσολογικός έλεγχος καθώς και αιμοκαλλιέργειες. Βρέθηκαν IgM (+) για CMV, ενώ o υπόλοιπος εργαστηριακός έλεγχος ανεδείχθη αρνητικός. Έγινε άμεση έναρξη θεραπείας με ενδοφλέβια κορτικοστεροειδή και η ασθενής βελτιώθηκε τόσο κλινικά με ύφεση της ικτερικής χροιάς και του κοιλιακού άλγους όσο και εργαστηριακά, με βελτίωση της Hb (g/dl), ολικής χολερυθρίνης:,0 mg/dl και LDH: 354U/L. Συμπεράσματα-Συζήτηση: Η αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία παρουσιάζεται με πυρετό και ίκτερο στο 9.% ενώ υπέρχρωση ούρων παρατηρείται στο 7,7%. Η πιθανότητα να είναι δευτεροπαθής και ιδιαίτερα λόγω CMV είναι εξαιρετικά σπάνια. Το περιγραφέν περιστατικό είναι μια περίπτωση ανοσοεπαρκούς ασθενούς με αιμολυτική αναιμία που αποδόθηκε σε λοίμωξη με 7

138 CMV. Eίναι σημαντικό να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση ασθενούς με τα παραπάνω σημεία και συμπτώματα καθώς η έγκαιρη αντιμετώπιση συμβάλλει στη θετική πρόγνωση της νόσου. ΑΑ90 AΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΛΟΙΜΩΔΗ ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Ι. Γρηγορόπουλος, Γ. Λιάτσος, Ε. Σαμπατάκου, Μ. Πηρουνάκη, Α. Τσιρίγγα, Σ. Ντουράκης Β Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο», Αθήνα Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο», Αθήνα Σκοπός: Παρατηρείται αλλαγή της επιδημιολογίας της λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας (ΛΕ), κυρίως λόγω του αυξανόμενου προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού, της αυξημένης επίπτωσης ΛΕ σχετιζόμενης με χώρους παροχής υγείας και της αυξημένης συχνότητας παρουσίας προσθετικών καρδιακών βαλβίδων και εμφυτευμένων ενδοκαρδιακών συσκευών. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η καταγραφή και παρουσίαση των κλινικών, επιδημιολογικών και μικροβιολογικών χαρακτηριστικών της ΛΕ σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο. Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο μας σε μια περίοδο 7 ετών (03-09) και διαγνώστηκαν με βέβαια ή πιθανή ΛΕ με βάση τα τροποποιημένα κριτήρια κατά Duke. Συλλέχθηκαν κλινικά, επιδημιολογικά και μικροβιολογικά δεδομένα, επί 37 ασθενών επί του παρόντος. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 68.3 έτη, άνδρες 70% (6/37). Το 7% (0/37) των ασθενών αφορούσαν ΛΕ σχετιζόμενη με χώρους παροχής υγείας. Ενδοκαρδίτιδα προσθετικής βαλβίδας παρουσίασε το 38% (4/37), εμφυτευμένης ενδοκαρδιακής συσκευής 9% (7/37) και προϋπάρχουσα βαλβιδοπάθεια φυσικής βαλβίδας 7% (0/37). Ατομικό αναμνηστικό ΛΕ είχε το 6% (6/37). Συννοσηρότητες: αρτηριακή υπέρταση 43% (6/37), κολπική μαρμαρυγή 35%(3/37), στεφανιαία νόσος 35% (3/37), καρδιακή ανεπάρκεια 30% (/37), σακχαρώδης διαβήτης 9% (7/37). 3 ασθενείς ήταν χρήστες ενδοφλεβίων ουσιών (PWID). Το 94% των ασθενών (30/3, 5 ασθενείς χωρίς επαρκή στοιχεία) προσήλθαν με πυρετό >38 ο C, 6% (6/37) είχαν παθολογική τιμή ρευματοειδούς παράγοντα και 7% (0/37) ενεργό ίζημα ούρων. Το διαθωρακικό υπερηχογράφημα καρδιάς (ΤΤΕ) ανέδειξε εκβλαστήσεις στο 30% (/37) των ασθενών. Σε 8 επιπλέον ασθενείς με αρνητικό ΤΤΕ ανευρέθη εκβλάστηση στη διοισοφάγειο μελέτη. Μόνο ασθενείς υπεβλήθησαν σε PET/CT, το οποίο ανέδειξε εικόνα συμβατή με ΛΕ. Με βάση τα τροποποιημένα κριτήρια κατά Duke, το 59% (/37) των ασθενών είχε βέβαια διάγνωση ΛΕ και οι υπόλοιποι πιθανή. Τα συχνότερα παθογόνα ήταν πρασινίζοντες στρεπτόκοκκοι 4% (9/37), MSSA % (8/37) και Enterococcus faecalis ευαίσθητος στην αμπικιλλίνη 9% (7/37). Η μέση διάρκεια συμπτωμάτων έως τη διάγνωση ήταν 7.8 ημέρες. Το 38% των ασθενών (4/37) είχαν λάβει εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή προ της διαγνώσεως. Το 4% (5/37) των ασθενών παρουσίασαν καρδιακή επιπλοκή, το 5% (/37) νευρολογική επιπλοκή, ενώ ανεπιθύμητη ενέργεια αντιμικροβιακού παράγοντα παρουσίασε το 8% (3/37). Ένδειξη πρώιμης χειρουργικής παρέμβασης με βάσει τις κατευθυντήριες οδηγίες είχαν 3 ασθενείς (35%) αν και μόνο 4 υποβλήθηκαν σε αυτήν. Η θνητότητα ήταν 4% (5/37) και η μέση διάρκεια νοσηλείας 33 ημέρες. 8

139 Συμπεράσματα: Χαρακτηριστική είναι η αλλαγή επιδημιολογίας της ΛΕ στην παραπάνω σειρά με μέση ηλικία 68 έτη και τις περισσότερες περιπτώσεις να συμβαίνουν σε υποκείμενη προσθετική βαλβίδα ή εμφυτευμένη ενδοκαρδιακή συσκευή. Τα παθογόνα δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερες αντοχές, ήταν μικρή η παρουσία των Staphylococcus coagulase negative παρά τα ξένα σώματα, ενώ ήταν συχνή η προηγηθείσα χορήγηση αντιβιοτικών. Παρά τη δυσκολία της πρώιμης χειρουργικής επέμβασης η νοσοκομειακή θνητότητα παρέμεινε στο 4%. ΑΑ9 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ΡΟΤΑ ΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΠΡΩΙΜΗΣ ΚΑΙ ΟΨΙΜΗΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ Δ. Κούκου, Π. Χατζηχρήστου, Θ. Λιακοπούλου, Γ. Χρονοπούλου, 3 Β. Κατσάρος, 4 Ε. Βούρτη, 5 Α. Ανναστασίου-Κατσιαρδάνη, 6 Ε. Παπαδημητρίου, 7 Ή. Αντωνίου, 8 Ε. Γαλανάκης, 9 Ε. Ροηλίδης, 7 Γ. Συρογιαννόπουλος, 0 Α. Μίχος, Β. Συριοπούλου Α Παιδιατρική Κλινική Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», Αθήνα Παιδιατρική Κλινική «Ιασώ», Αθήνα 3 Τμήμα Μικροβιολογίας, «Ευρωκλινική Παίδων», Αθήνα 4 Παιδιατρική Κλινική, Γ.Ν. Καλαμάτας 5 Παιδιατρική Κλινική, Γ.Ν. Βέροιας 6 Παιδιατρική Κλινική, «Αχιλλοπούλειο» Γ.Ν. Βόλου 7 Γ Παιδιατρική Κλινική Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, «Ιπποκράτειο» Γ.Ν. Θεσσαλονίκης 8 Παιδιατρική Κλινική, Γ.Ν. Καρδίτσας 9 Παιδιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης 0 Παιδιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Η Γαστρεντερίτιδα από Ρότα ιό (ΓΑΡ) είναι η συχνότερη αιτία οξείας διάρροιας στα παιδιά. Το 007 κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα δύο εμβόλια έναντι του Ρότα ιού (πενταδύναμο και μονοδύναμο) και το 0 συμπεριελήφθησαν στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού. Σκοπός της εργασίας μας ήταν να συγκρίνουμε τα επιδημιολογικά δεδομένα της ΓΑΡ μεταξύ της περιόδου πρώιμης εμβολιαστικής κάλυψης (008-0) και της περιόδου όψιμης εμβολιαστικής κάλυψης (0-06) στην Ελλάδα. Υλικό και Μέθοδοι: Δημογραφικά δεδομένα και δείγματα κοπράνων συλλέχτηκαν από παιδιά 5 ετών, που προσκομίστηκαν στα εξωτερικά ιατρεία ή/και νοσηλεύθηκαν με συμπτώματα οξείας γαστρεντερίτιδας κατά την περίοδο 0/008-/06. Τα δείγματα κοπράνων εξετάστηκαν για την παρουσία αντιγόνου Ρότα ιού Ομάδας Α με ταχεία μέθοδο ανοσοχρωματογραφίας και στη συνέχεια τα θετικά δείγματα τυποποίηθηκαν σε G και P γονότυπους με μοριακές μεθόδους (RT-PCR, multi-nested PCR και ηλεκτροφόρηση σε γέλη αγαρόζης). Αποτελέσματα: Συνολικά μελετήθηκαν 3070 παιδιά με μέσο όρο ηλικίας 0,5 μήνες (±8,). Τα αγόρια ήταν περισσότερα από τα κορίτσια (54,6%). Τα περισσότερα παιδιά ήταν ετών (60,6%) και ζούσαν σε αστικές περιοχές της Ελλάδας (83,%). Τυποποίηση γονοτύπων Ρότα ιού έγινε σε 64/3070 δείγματα και οι γονότυποι που ανιχνεύθηκαν ήταν οι εξής; G4P[8] (46,%), GP[8] (7,%), GP[4] (4,5%), G9P[8] (,3%), G3P[8] (,%) και GP[8] (%). Μικτοί, ασυνήθεις 9

140 και γονότυποι με πιθανή ζωική προέλευση βρέθηκαν στο 3,8%,,% και 0,8% των δειγμάτων αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της όψιμης εμβολιαστικής περιόδου η αιχμή εποχικότητας της ΓΑΡ σημειώθηκε αργότερα και η ηλικία των παιδιών που νόσησαν ήταν μεγαλύτερη (p<0,00). Επίσης οι γονότυποι GP[8] και GP[8] ανιχνεύθηκαν συχνότερα κατά την πρώιμη εμβολιαστική περίοδο, ενώ κατά την όψιμη εμβολιαστική περίοδο ανιχνεύθηκαν συχνότερα οι γονότυποι GP[4], G3P[8], G4P[8], G9P[8] και οι μικτοί γονότυποι (p<0,00). Συμπεράσματα: Η ΓΑΡ στην Ελλάδα οφείλεται κυρίως στους πέντε συχνότερους γονότυπους (>9%), που απαντώνται ανά τον κόσμο και τα εμβόλια έχουν προστατευτική δράση έναντι αυτών. Αν και στην Ελλάδα η εμβολιαστική κάλυψη δεν είναι μεγάλη, έχουν παρατηρηθεί αξιοσημείωτες αλλαγές στην επιδημιολογία της ΓΑΡ μετά την εφαρμογή των εμβολίων. ΑΑ9 ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΔΗΛΩΘΕΝΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΛΟΙΜΩΔΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΟΓΕΝΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ε. Παπαδημητρίου,,6 Ν. Καραχάλιος, Μ. Χριστοδούλου, Ο. Λέγγα, 3 Ν. Σπανάκης, 4 Β. Καψιμάλη, 4 Σ. Μπαρμπούρ-Καράμπελα, 5 Λ. Λαναράς 6 Επιτροπή Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, Γ.Ν. Λαμίας Πνευμονολογική Κλινική, Γ.Ν. Λαμίας 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Λαμίας 4 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Ε.Κ.Π.Α. 5 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία» 6 Παθολογική Κλινική, Γ.Ν. Λαμίας Σκοπός: Η αναδρομική μελέτη εμφάνισης υποχρεωτικά δηλούμενων λοιμωδών και τροφιμογενών νοσημάτων σε ομάδες πληθυσμού κάλυψης δευτεροβάθμιου περιφερειακού Νοσοκομείου τα τελευταία τέσσερα έτη. Υλικό και Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη Ν=4 ασθενών με επιβεβαιωμένο λοιμώδες ή τροφιμογενές νόσημα, που νοσηλεύτηκαν σε Κλινικές του Παθολογικού Τομέα του Νοσοκομείου κατά την περίοδο /06 έως //09 (τέσσερα έτη). Για την τεκμηρίωση της διάγνωσης εκάστου νοσήματος χρησιμοποιήθηκαν τόσο το Μικροβιολογικό Εργαστήριο του Νοσοκομείου όσο και Εργαστήρια Αναφοράς. Αποτελέσματα: Το 58% (Ν=9) των περιπτώσεων είναι Λοιμώδη Νοσήματα και το 4% (Ν=95) Τροφιμογενή. Ειδικότερα: Στα Τροφιμογενή Νοσήματα το 7% ήταν Σαλμονελλώσεις με Μ.Ο. ηλικίας ασθενών τα 6,3 έτη. Από αυτά το 6,8% ανήκε σε ειδική πληθυσμιακή ομάδα. Το 9% των περιπτώσεων ήταν Σιγκελλώσεις με Μ.Ο. ηλικίας τα 7,6 έτη, χωρίς ιδιαίτερα στατιστικά σημαντική δημογραφική προέλευση αυτών. Στα Λοιμώδη Νοσήματα το 48% των περιπτώσεων αφορούσαν Ιλαρά, το 6% Φυματίωση, το 0% Βρουκέλλωση, το 6% Πυρετός Q, το % Λεπτοσπείρωση και % Οξεία Ηπατίτιδα Α. Το υπόλοιπο 4% αφορούσε περιπτώσεις HIV, Ελονοσίας, Ανεμοβλογιάς, Ιός Δυτικού Νείλου και Λιστερίωση. Στις περιπτώσεις Ιλαράς το 34% των περιπτώσεων ανήκε στο γενικό πληθυσμό με Μ.Ο. ηλικίας 9,5 έτη και το 66% σε Ειδικές πληθυσμιακές ομάδες με Μ.Ο. ηλικίας 6,4 έτη. 30

141 Στις περιπτώσεις Φυματίωσης το 47% των περιπτώσεων ανήκε στο γενικό πληθυσμό και το 53% σε ειδική πληθυσμιακή ομάδα. Συμπεράσματα: ) Απαιτείται συνεχής Επαγρύπνηση του Ιατρικού προσωπικού για τον εντοπισμό λοιμωδών νοσημάτων ακόμη και αυτών που δεν αναμένονται λόγω γεωγραφικής θέσης της Υγειονομικής Μονάδας. ) Παρά την εμφανή στατική υπεροχή των περιπτώσεων σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες, στο γενικό πληθυσμό παρατηρείται εμφάνιση κρουσμάτων ιλαράς λόγο απουσίας προγενέστερης ανοσοποίησης. 3) Απαραίτητη κρίνεται η συνεχής καταγραφή των περιπτώσεων και ο έλεγχος δημογραφικής και γεωγραφικής προέλευσης των νοσημάτων για λήψη στοχευμένων δράσεων ενημέρωσης και ανοσοποίησης. 4) Σημαντική κρίνεται η συνεργασία και η διασύνδεση Εργαστηρίων της περιφέρειας με αυτά Κεντρικών Νοσοκομείων και του Εργαστηρίου του ΕΚΠΑ. ΑΑ93 ΑΤΥΧΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΙΕΤΙΑ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Σ. Καλλιτσάρη, Β. Καταφυγιώτη, Χ. Κατσή Ιατρός Εργασίας, Γ.Ν. Τρικάλων Νοσηλεύτρια Ελέγχου Λοιμώξεων, Γ.Ν. Τρικάλων Εισαγωγή: Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομειακό περιβάλλον έρχονται συχνά αντιμέτωποι με επαγγελματικούς κινδύνους. Η επαγγελματική έκθεση σε αίμα ή άλλα βιολογικά υγρά αποτελεί συχνό φαινόμενο στην καθημερινή κλινική πρακτική. Η καταγραφή τέτοιων συμβαμάτων κρίνεται απαραίτητη καθώς αποτελεί δείκτη ποιότητας για κάθε νοσοκομείο, καθώς και μέσο για την αναγνώριση των αναγκών ενημέρωσης και εκπαίδευσης του προσωπικού. Σκοπός: Ήταν να εκτιμηθεί η πορεία, βάσει δηλώσεων στο Γραφείο Ελέγχου Λοιμώξεων, συμβαμάτων Ατυχηματικής Έκθεσης (ΑΤΕΚ) του προσωπικού του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων για τα έτη 07 έως και 09 σε σχέση με τις κινήσεις παρέμβασης της Επιτροπής Νοσοκομειακών Λοιμώξεων (ΕΝΛ) σε συνεργασία με την ιατρό εργασίας. Υλικό και Μέθοδοι: Συγκεντρώθηκαν τα δελτία αναφοράς των εν λόγω συμβαμάτων για τα έτη 07 έως και 09 και μελετήθηκαν διαχρονικά οι τάσεις, και τα συνήθη σφάλματα που είχαν εντοπιστεί σε σχέση με τις κινήσεις παρέμβασης της ΕΝΛ. Καταχώρηση-ανάλυση σε Η/Υ και Microsoft Excel. Αποτελέσματα: Κατά την τριετία υπήρξαν 36 αναφορές ΑΤΕΚ από προσωπικό του νοσοκομείου στο Γραφείο Ελέγχου Λοιμώξεων. Αφορούσαν σε 33 γυναίκες και 3 άνδρες μέσης ηλικίας 40,6 ετών. Οι συνηθέστεροι τρόποι ΑΤΕΚ αφορούσαν σε νυγμό από βελόνες )κατά τη συγκομιδή απορριμμάτων (απορριφθείσες σε κοινούς σάκους απορριμμάτων), )κατά τη φλεβοκέντηση, 3) κατά την αιμοληψία και 4)κατά τη μέτρηση του σακχάρου (stick). Οι παρεμβάσεις του Γραφείου Ελέγχου & Πρόληψης Λοιμώξεων μαζί με την ιατρό εργασίας σε Τμήματα, Ιατρικό/Νοσηλευτικό Προσωπικό και προσωπικό καθαριότητας ήταν ανά εξάμηνο καθώς και συχνότερα όταν κρίνονταν αναγκαίο, όπως μετά από ΑΤΕΚ, με ενημερωτικές συγκεντρώσεις και εκπαιδευτικές ομιλίες. Έγινε προσπάθεια καταγραφής της εμβολιαστικής κατάστασης του προσωπικού με τη χρήση ερωτηματολογίου (για την αποφυγή κόστους επιπλέον εξετάσεων), χωρίς καλά αποτελέσματα. 3

142 Έχει ήδη προταθεί ο καθολικός έλεγχος αντισωμάτων έναντι της Ηπατίτιδας Β, για την εξασφάλιση της κάλυψης του προσωπικού. Φαίνεται πως υπήρξε μείωση απολύτου αριθμού ΑΤΕΚ ανά έτος (ήτοι 4, 6 και 6 αντίστοιχα για τα έτη 07, 08 και 09). Ο χρόνος από ΑΤΕΚ ως την αναφορά στο Γραφείο Ελέγχου Λοιμώξεων κυμαίνονταν από 0λεπτά έως και 48 ώρες. Συμπεράσματα: Οι παρεμβάσεις της ΕΝΛ φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα, αλλά η συνεχής καταγραφή, παρακολούθηση και ανάλυση καταδεικνύουν το που πρέπει να στοχεύει και να επανέρχεται η δράση του Γραφείου Ελέγχου & Πρόληψης Λοιμώξεων με ενημέρωση και ευαισθητοποίηση. ΑΑ94 ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΠΟΔΙ ΜΕ ΝΤΑΛΜΠΑΒΑΝΣΙΝΗ Χ. Λούπα, Ε. Βογιατζόγλου, Σ. Καλαντζή, Α. Κώνστα, Ε. Κουτσαντωνίου Ιατρείο Φροντίδας Διαβητικού Ποδιού «Δημήτρης Βογιατζόγλου», Νοσοκομειακή Μονάδα «Αμαλία Φλέμιγκ», Αθήνα Εισαγωγή-Σκοπός: Η νταλμπαβανσίνη είναι ένα νέο αντιβιοτικό με δράση στα πολυανθεκτικά Gram(+) μικρόβια, με εξαιρετικά μεγάλο χρόνο ημίσειας ζωής. Η παρούσα ένδειξή του είναι λοίμωξη δέρματος και μαλακών μορίων (ABSSSI). Όμως, έχει χορηγηθεί από ερευνητές σε οστεομυελίτιδα (ΟΜ) off-label, με επιτυχία. Παρουσιάζεται επιτυχής αντιμετώπιση ΟΜ σε διαβητικό πόδι. Παρουσίαση Περιστατικού: Ο ασθενής Γεώργιος Σ, φωτογράφος, εξαιρετικά απείθαρχος, παραπέμπεται σε εμάς από άλλο νοσοκομείο. Παρουσιάζει ΣΔ προσφάτου ενάρξεως (HbAc=,5%), διαβητική νευροπάθεια, αλλά όχι περιφερική αρτηριοπάθεια. Από διμήνου, μετά από ατύχημα με καυτό νερό, παρουσίασε έλκος Αρ ποδός με λοίμωξη μαλακών μορίων και οστεομυελίτιδα ου δακτύλου και ου μεταταρσίου (ορατή στην απλή Α/Α). Σε επανειλημμένες Κ/ες απομονώθηκε πολυανθεκτικός Enterococcus faecium. Οι δείκτες φλεγμονής ήταν ελάχιστα επηρεασμένοι. Μετά εβδομάδα στοχευμένης αντιβιοτικής αγωγής με τιγκεκυκλίνη και δαπτομυκίνη, έλαβε,5 gr νταλμπαβανσίνης και εξήλθε του νοσοκομείου. Μετά εβδομάδες συνέχισε αγωγή κατ οίκον με λινεζολίδη για άλλες εβδομάδες και τεντιζολίδη για επί πλέον εβδομάαδα. Παράλληλα, μέσω επιστημονικού και διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου, διαβιβάστηκε φάκελλος του ασθενούς, με δική του έγγραφη συγκατάθεση (informed consent) και την αντίστοιχη βιβλιογραφία, ώστε να του χορηγηθεί από τον ΕΟΠΥΥ off-label άλλο,5 gr νταλμπαβανσίνης. Μέχρι την προμήθειά της, επανεισήχθη στο νοσοκομείο για την ενδοφλέβια χορηγηση τιγκεκυκλίνης, και μετά έλαβε άλλες εβδομάδες λινεζολίδη per os προ της δεύτερης δόσης (,5 gr) νταλμπαβανσίνης. Συνολικά έλαβε 4 εβδομάδες στοχευμένης αντιμικροβιακής αγωγής. Στο τέλος της θεραπείας, το πόδι ήταν σε άριστη κατάσταση και η Α/Α παρουσίαζε σαφή βελτίωση. Όλο αυτό το διάστημα, ο ασθενής έφερε aircast, καθόσον σε σπινθηρογράφημα 3 φάσεων είχε διαγνωστεί αρθροπάθεια Charcot. Τελευταία επίσκεψη 3 εβδομάδες μετά τη διακοπή των αντιβιοτικών. Έκτοτε ο ασθενής, μη δεχόμενος τη συμβουλή για τη συνέχιση της αποφόρτισης, εξaφανίστηκε και η επαφή μαζί του κατέστη αδύνατη. Συμπεράσματα: Η νταλμπαβανσίνη, λόγω του μεγάλου χρόνου ημίσειας ζωής, θα μπορούσε να αναδειχθεί στο μέλλον και με περισσότερες μελέτες σε φάρμακο εκλογής για οστεομυελίτιδα από πολυανθεκτικούς Gram(+) κόκκους, για αποφυγή νοσηλείας, ιδίως σε απείθαρχους 3

143 ασθενείς. Εννοείται ότι το υψηλό κόστος και η πολιτική διαφύλαξης των αντιβιοτικών θα πρέπει να κυριαρχούν πάντα στην πρακτική του λοιμωξιολόγου ιατρού. ΑΑ95 ΜΕΛΕΤΗ ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΟΥΡΟΠΑΘΟΓΟΝΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ESCHERICHIA COLI ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ Β-ΛΑΚΤΑΜΑΣΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Α. Νικολακοπούλου, Χ. Ανθουλάκη, Μ. Δαμαλά, Ε. Πρίφτη, Α. Ιερωνυμάκη, Δ. Δανδουλάκης, Α. Τερζή Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα» Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή των απομονωθέντων στελεχών E. coli που παράγουν εκτεταμένου φάσματος β-λακταμάσες / ESBL (+) και ο προσδιορισμός της αντοχής τους στα αντιμικροβιακά, συμπεριλαμβανομένης της ceftolozane/tazobactam, από καλλιέργειες ούρων νοσηλευόμενων ασθενών στο Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα» κατά τη διάρκεια ενός έτους. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη περιελήφθησαν δείγματα ούρων νοσηλευόμενων ασθενών που στάλθηκαν στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα» από //08 έως 3//08. Στα δείγματα έγινε ποσοτική καλλιέργεια σε κοινά θρεπτικά υλικά, αιματούχο και MacConkey άγαρ. Η ταυτοποίηση και ο έλεγχος ευαισθησίας στα αντιβιοτικά έγιναν με το σύστημα API (BioMerieux), το αυτοματοποιημένο σύστημα Microscan (Beckman Coulter), τη μέθοδο Kirby-Bauer σύμφωνα με οδηγίες του Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) και ταινίες διαβαθμισμένης συγκέντρωσης αντιβιοτικού E-test (BioMerieux). Αρχικά, η ανίχνευση των ESBL (+) E. coli έγινε με τη δοκιμασία συνέργειας των δύο δίσκων (double disk synergy test) και επιβεβαιώθηκε με τη δοκιμασία συνδυασμού δίσκων (combination disk test). Η ελάχιστη ανασταλτική πυκνότητα (ΜΙC) της ceftolozane/tazobactam προσδιορίστηκε με τη χρήση ταινιών διαβαθμισμένης συγκέντρωσης (MIC Test Strip, Liofilchem Diagnostici) σύμφωνα με το CLSI. Αποτελέσματα: Σε σύνολο.88 θετικών καλλιεργειών ούρων σε νοσηλευόμενους ασθενείς, απομονώθηκαν 507 στελέχη E. coli, εκ των οποίων 8 στελέχη παρήγαγαν ESBL (6%). Τα ποσοστά αντοχής (%) στα συνήθη αντιβιοτικά των ESBL (+) στελεχών ήταν: Amoxicillin/clavulanate 37%, Piperacillin/tazobactam,3%, Cephalosporins 3 rd generation 00%, Carbapenems 0%, Quinolones 8,7%, Gentamicin 33,3%, Amikacin 6%, Trimethoprim/sulfamethoxazole 6,3% και Nitrofurantoin 0%. Από τα 47 στελέχη E. coli ESBL (+) στα οποία προσδιορίστηκε η MIC της ceftolozane/tazobactam, 46 (97,9%) ήταν ευαίσθητα (MIC: 0,094- mg/l) και (,%) ήταν ανθεκτικό (MIC: 6 mg/l). Συμπεράσματα: Σημαντικό ποσοστό E. coli ESBL (+) απομονώθηκε από ουροκαλλέργειες νοσηλευόμενων. Υψηλά ποσοστά αντοχής παρατηρούνται στις φθοριοκινολόνες και την κοτριμοξαζόλη, ευρέως χρησιμοποιούμενα αντιμικροβιακά στην εμπειρική θεραπεία ουρολοιμώξεων. H piperacillin/tazobactam φαίνεται να αποτελεί την πιο ασφαλή επιλογή από τους συνδυασμούς β-λακταμών/αναστολέα β-λακταμασών. Η nitrofurantoin παρουσιάζει χαμηλή αντοχή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μη επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις. Ο συνδυασμός ceftolozane/ tazobactam με πολύ χαμηλό ποσοστό αντοχής ενδείκνυται να χορηγηθεί σε επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις από E. coli ESBL (+) και ταυτόχρονα ανθεκτικά σε άλλες ομάδες αντιμικροβιακών. 33

144 ΑΑ96 ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ENTEROCOCCUS FAECIUM ΠΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΟΥΡΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Α. Νικολακοπούλου, Α. Ιερωνυμάκη, Χ. Ανθουλάκη, Μ. Δαμαλά, Ε. Πρίφτη, Ι. Γκορυάγκα, Α. Τερζή Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα» Σκοπός: Ο προσδιορισμός της αντοχής στα αντιβιοτικά των απομονωθέντων στελεχών Enterococcus faecium (E. faecium) από καλλιέργειες ούρων νοσηλευόμενων ασθενών στο Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα» κατά τη διάρκεια ενός έτους. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη περιελήφθησαν τα δείγματα ούρων που στάλθηκαν στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του νοσοκομείου από //08 έως 3//08 και τα οποία καλλιεργήθηκαν ποσοτικά σε κοινά θρεπτικά υλικά, αιματούχο και MacConkey άγαρ. Για την ταυτοποίηση και τον έλεγχο ευαισθησίας στα αντιβιοτικά των στελεχών E. faecium που αναπτύχθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν το σύστημα API ID-3 STR (BioMerieux), το αυτοματοποιημένο σύστημα Microscan (Beckman Coulter), η μέθοδος Kirby-Bauer σύμφωνα με τις οδηγίες του Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) και ταινίες διαβαθμισμένης συγκέντρωσης αντιβιοτικού E-test (BioMerieux). Αποτελέσματα: Σε σύνολο.88 θετικών καλλιεργειών ούρων σε νοσηλευόμενους ασθενείς, E. faecium απομονώθηκε σε 47 δείγματα (ποσοστό 4%). Ανθεκτικά στελέχη E. faecium στη βανκομυκίνη (Vancomycin-resistant Enterococci, VRE) ανευρέθησαν 5 (3,9%). Τα ποσοστά αντοχής των απομονωθέντων στελεχών E. faecium στα συνήθη αντιβιοτικά παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα. ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ Αντοχή (%) E. faecium (n=47) High Level Gentamicin 63,8% (30/47) High Level Streptomycin 78,7% (37/47) Chloramphenicol,% (/47) Rifampicin 93,6% (44/47) Vancomycin 3,9% (5/47) Teicoplanin 9,% (9/47) Levofloxacin 88,9% (8/9) Quinupristin / dalfopristin 5,5% (/47) Από τα 5 στελέχη VRE, 9 είχαν υψηλή αντοχή σε βανκομυκίνη (MIC 56 mg/l) και τεϊκοπλανίνη (MIC: 3 - >56 mg/l), φαινότυπος αντοχής VanA, και 6 ήταν ανθεκτικά στη βανκομυκίνη (MIC 56 mg/l) και ευαίσθητα στην τεϊκοπλανίνη (φαινότυπος VanB). Συμπεράσματα: Το ποσοστό απομόνωσης στελεχών E. faecium από θετικές ουροκαλλιέργειες νοσηλευόμενων ασθενών κατά τη διάρκεια του έτους 08 ήταν 4%. Σημαντικό ποσοστό απομονωθέντων E. Faecium εμφανίζουν αντοχή σε γλυκοπεπτίδια, 3,9%. Το ποσοστό αντοχής στελεχών E. faecium στις υψηλές συγκεντρώσεις αμινογλυκοσιδών (63,8%) απαιτεί έλεγχο ευαισθησίας πριν την συγχορήγησή τους με γλυκοπεπτίδια σε σοβαρές λοιμώξεις. Καταλήγοντας, η αντιμετώπιση λοιμώξεων από ανθεκτικούς στα γλυκοπεπτίδια E. faecium αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τους κλινικούς ιατρούς. 34

145 ΑΑ97 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΉ ΠΡΟΣΈΓΓΙΣΗ ΛΟΊΜΩΞΗΣ ΑΠΌ CLOSTRIDIOIDES DIFFICILE (CDI): ΕΜΠΕΙΡΊΑ ΑΠΌ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΈΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΤΡΙΤΟΒΆΘΜΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ Ι. Δούμας, Δ. Τζάλας, Μ. Μπομπολή, Α. Πλατανιώτη, Π. Πανταζή, Κ. Τσιβεριώτης, Ε. Καυκούλα, Μ. Χίνη Γ Παθολογικό Τμήμα & Μονάδα Λοιμώξεων, ΝΕΕΣ Μικροβιολογικό Εργαστήριο, ΝΕΕΣ Σκοπός: Η καταγραφή διετούς εμπειρίας στη διαγνωστική προσπέλαση CDI και η συγκριτική αξιολόγηση της εφαρμοζόμενης μεθοδολογίας. Υλικό και Μέθοδοι: Καταγράφηκαν αναδρομικά τα αποτελέσματα διαγνωστικών εξετάσεων για CDI σε δείγματα κοπράνων νοσηλευομένων ασθενών με 3 διαρροϊκές κενώσεις από 4ώρου που απεστάλλησαν στο Μικροβιολογικό εργαστήριο κατά το διάστημα Σε όλα τα δείγματα πραγματοποιήθηκε αρχικά μέθοδος ανοσοχρωματογραφίας (Hangzhoo, Alltest-BiotechCo) για ταυτόχρονη ανίχνευση GDH και Τοξινών Α/Β. Δείγματα με αρνητικό έλεγχο για τοξίνη ή/και GDH και ισχυρή κλινική υποψία για CDI υποβλήθηκαν σε περαιτέρω μοριακό έλεγχο με το σύστημα Filmarray Gastrointestinal (GI) Panel (BioMerieux). Στο σύνολο των δειγμάτων έγινε αναζήτηση τοξινογόνου Clostridioides difficile με συνδυασμό καλλιέργειας και αναζήτησης τοξινών στο καλλιέργημα. Υπολογίστηκαν ευαισθησία (Sn), ειδικότητα (Sp), θετική (PPV) κι αρνητική (NPV) προγνωστική αξία της ανοσοχρωματογραφίας και της μοριακής μεθόδου χρησιμοποιώντας την καλλιέργεια ως μέθοδο αναφοράς. Αποτελέσματα: Εξετάσθηκαν συνολικά 0 δείγματα κοπράνων. Σε 6/0 δείγματα (5,%) ο αρχικός ανοσοχρωματογραφικός έλεγχος ήταν θετικός (GDH+/Tox+) και το αποτέλεσμα επιβεβαιώθηκε με την καλλιέργεια σε 60/6 (96,8%). Σε 35/0 δείγματα (,%) παρατηρήθηκαν αντικρουόμενα αποτελέσματα (GDH+/Tox-). Σε 70/35 δείγματα, λόγω ισχυρής κλινικής υποψίας CDI, εφαρμόσθηκε επιπλέον η μέθοδος Filmarray που ήταν θετική σε 38/70 περιπτώσεις (54,%). Η επακόλουθη καλλιέργεια ήταν θετική για τοξινογόνο σε 6/38 (68,4%) και για μη τοξινογόνο στέλεχος σε /38 (3,6%). Συνολικά, στην ομάδα (GDH+/Tox-) η καλλιέργεια για τοξινογόνο στέλεχος ήταν θετική σε 40/35 (9,6%) και για μη τοξινογόνο σε 90/35 δείγματα (66,7%). Σε 005/0 δείγματα (83,6%) ο αρχικός ανοσοχρωματογραφικός έλεγχος ήταν αρνητικός (GDH-/Tox-). Λόγω ισχυρής κλινικής υποψίας 36/005 στελέχη (3,6%) υποβλήθηκαν σε Filmarray. Θετικός ήταν ο μοριακός έλεγχος σε 7/36 δείγματα (9,4%) ενώ η καλλιέργεια που ακολούθησε ήταν θετική για τοξινογόνο σε 5/7 δείγματα και για μη τοξινογόνο στέλεχος σε /7. Συνολικά στην κατηγορία (GDH-/Tox-), τοξινογόνο στέλεχος στη καλλιέργεια προέκυψε σε 0/005 δείγματα (0.9%) και μη τοξινογόνο σε 85/005 (8,5%). Στον παρακάτω πίνακα υπολογίζονται ευαισθησία, ειδικότητα, θετική και αρνητική προγνωστική αξία της ανοσοχρωματογραφίας και της μεθόδου Filmarray. GDH TOXINS A/B FILMARRAY SE 00/0 (90,9%) 60/0 (54,5%) 3/3 (00%) SP 995/09 (9,%) 090/ 09 (99,8%) 6/75 (8,3%) PPV 00/97 (50,8%) 60/6 (96,8%) 3/45 (68,9%) NPV 995/005 (99%) 090/40 (95,6%) 6/6 (00%) 35

146 Συμπεράσματα: Η ανοσοχρωματογραφία αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για την απλή και ταχεία διάγνωση της CDI με χαμηλή, ωστόσο, ευαισθησία ιδιαίτερα για τις τοξίνες Α/Β. Επί αρνητικών ή αντικρουομένων αποτελεσμάτων αλλά με ισχυρή κλινική υποψία νόσου ο μοριακός έλεγχος συμβάλλει σημαντικά στην έγκαιρη διάγνωση. Η καλλιέργεια, παρότι χρονοβόρα, παραμένει μέθοδος αναφοράς για τη διάγνωση της CDI. ΑΑ98 ΑΝΟΣΟΕΠΑΡΚΉΣ ΑΣΘΕΝΉΣ ΜΕ ΜΗ-ΦΥΜΑΤΙΏΔΗ ΜΥΚΟΒΑΚΤΗΡΙΑΚΉ ΛΟΊΜΩΞΗ ΔΈΡΜΑΤΟΣ-ΜΑΛΑΚΏΝ ΜΟΡΊΩΝ Ν. Μουσσάς, Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Παθολογική-Λοιμωξιολογική Κλινική, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών Σκοπός: Η περιγραφή λοίμωξης δέρματος μαλακών μορίων από μη φυματιώδες μυκοβακτήριο Mycobacterium fortuitum (ΝΤΜ - nontuberculosis mycobacteria) σε νέα γυναίκα χωρίς υποκείμενη ανοσοανεπάρκεια. Το M. fortuitum ανήκει στα ταχέως αναπτυσσόμενα μυκοβακτηρίδια - Rapidly Growing Mycobacteria (RGM) που είναι η ομάδα IV κατά Runyon. Υλικό και Μέθοδοι: Νεαρή γυναίκα εμφάνισε εξέρυθρες δερματικές βλάβες στη περιοχή του μηρού και γλουτού σύστοιχα. Οι βλάβες ερυθρού χρώματος συνοδεύονταν από κνησμό και περιβάλλονταν από μικρή άλω επίσης ερυθρού χρώματος. Σταδιακά έγιναν πιο σκληρυντικές και εμφάνισαν στο κέντρο τους πόρο με εκροή ορώδους υγρού. Αρχικά η πρώτη βλάβη ομοιάζουσα με δοθιήνα αντιμετωπίστηκε με από του στόματος αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό ενώ όταν εμφανίστηκε και η δεύτερη έγινε αλλαγή του αντιμικροβιακού σε κλινδαμυκίνη. Η πρώτη αντιμετώπιση έγινε από Δερματολόγο. Η ερυθρότητα πέριξ των βλαβών βελτιωνόταν αλλά οι ίδιες οι βλάβες παρουσίαζαν εξοίδηση και σταθερή ροή εξιδρώματος ενώ επεκτείνονταν σταδιακά. Η ασθενής εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος, δεν έχει κατοικίδια ζώα και δεν αναφέρει αλλεργίες. Πάσχει από θυρεοειδίτιδα Hashimoto και λεύκη που αντιμετωπίζεται με φωτοθεραπεία (PUVA). Ανέφερε χρήση υπηρεσιών περιποίησης δέρματος ονύχων τακτικά. Η κλινική εξέταση κατά συστήματα ήταν φυσιολογική ενώ οι δερματικές βλάβες περιγράφονται ως εξής: δύο στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού με σχεδόν συμμετρικό χαρακτήρα και μία στο γλουτό δεξιά καθώς και μία στο γλουτό αριστερά. Ακανόνιστου σχήματος πλάκες με εξέρυθρο χρώμα, έως 3 εκατοστά με σχετική σκληρία κατά τη ψηλάφηση. Περί τον πόρο των βλαβών ψηλαφόταν οζίδιο. Μικρή εκροή υγρού σημειώθηκε κατά την ψηλάφηση αυτών. H μαγνητική τομογραφία ισχίων ανέδειξε αποστηματικού τύπου παθολογία στα επιπολής μαλακά μόρια του δεξιού μηρού με ατρακτοειδή μορφολογία 3,5 x,5 εκ. x εκ. Κοιλότητα αποστηματικού τύπου, μεγίστης διαμέτρου,5 εκ. περιβαλλόμενη από έντονα σκιαγραφούμενο τοίχωμα. Χωρίς ευρήματα από τις μυϊκές ή οστικές δομές. Αποτελέσματα: Η βιοψία δέρματος ανέδειξε οξεάντοχα βακτηρίδια ενώ η καλλιέργεια ιστού ανέπτυξε είδος NTM. Το καλλιέργημα ταυτοποιήθηκε ως Mycobacterium fortuitum σε κέντρο αναφοράς, αλλά δεν κατέστη δυνατός ο έλεγχος σε αντιφυματικά αντιμικροβιακά φάρμακα. Εν αναμονή των αποτελεσμάτων έλαβε αγωγή με TMP/SMX και clarithromycin και στη συνέχεια doxycycline me TMP/SMX. μήνες υπό αγωγή παρουσιάζει σταθερή αλλά αργή βελτίωση. Συμπεράσματα: Η λοίμωξη ανοσοεπαρκών ασθενών από M. fortuitum περιγράφεται στη βιβλιογραφία. Η ασθενής μας με ιστορικό αυτοανοσίας χωρίς σαφή παράγοντα ανασοανεπάρκειας επισκεπτόταν τακτικά σαλόνια περιποίησης που ενοχοποιούνται για τη μετάδοση ΝΤΜ μέσω μη αποστειρωμένων εργαλείων και σκευών. 36

147 ΑΑ99 ΠΑΡΑΤΕΙΝΌΜΕΝΟ ΕΜΠΎΡΕΤΟ ΣΕ ΑΝΟΣΟΕΠΑΡΚΉ ΑΣΘΕΝΉ ΜΕ ΕΙΚΌΝΑ ΗΠΑΤΊΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΛΟΊΜΩΞΗ ΑΠΌ HHV-6 Ν. Μουσσάς, Α. Καράμπελα, Σ. Αδαμίδης, Ε. Γιαννούλη, 3 Π. Γαργαλιάνος-Κακολύρης Παθολογική-Λοιμωξιολογική Κλινική Ιατρικού Κέντρου Αθηνών Α Παθολογική Κλινική, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών 3 Νευρολογική Κλινική, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών Σκοπός: Η λοίμωξη από ανθρώπινο ερπητοϊό 6 περιγράφεται στα παιδιά μέχρι την ηλικία των 3 ετών, ως 6 η νόσος ή αιφνίδιο εξάνθημα. Στις άλλες ηλικίες αφορά συνήθως τους λήπτες μυελού των οστών και σπανιότερα μοσχεύματα συμπαγών οργάνων ή άλλη ανοσοκαταστολή. Περιγράφουμε άνδρα 64 ετών με εικόνα ηπατίτιδας και λοίμωξη με ερπητοϊό 6 και πιθανή υποκείμενη πλασματοκυτταρική δυσκρασία. Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής με πρόσφατη νοσηλεία για λοίμωξη κατώτερου αναπνευστικού παρουσιάζει από παρατεινόμενο εμπύρετο με κεφαλαλγία μη ειδικού χαρακτήρα. Κλινικά ήταν προσανατολισμένος σε χώρο και χρόνο, χωρίς εστιακή σημειολογία ή μηνιγγιτιδικά σημεία. Η εξέταση κατά συστήματα ανέδειξε τρίζοντες στη δεξιά βάση. Εργαστηριακά εμφάνιζε αύξηση ηπατικών ενζύμων με υψηλή C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και λεμφοκυτταρώση. Την 6 η ημέρα νοσηλείας του οι τρανσαμινάσες ήταν πενταπλάσιες του φυσιολογικού. Η ηπατική λειτουργία ήταν φυσιολογική. Ο έλεγχος ιογενών ηπατίτιδων ήταν αρνητικός. Ο έλεγχος για άλλους ηπατοτρόπους ιούς ανέδειξε προηγούμενη λοίμωξη από EBV, πρόσφατη λοίμωξη από CMV. Αρνητική ELISA HIV. Η rtpcr για CMV DNA στο αίμα ήταν αρνητική. Την τέταρτη ημέρα νοσηλείας του λόγω επιδεινούμενης κεφαλαλγίας και διπλωπίας υποβάλλεται σε οσφυονωτιαία παρακέντρηση (ΟΝΠ) που ήταν τραυματική (500 ερυθρά) με τον έλεγχο του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) να είναι αρνητικός για μηνιγγίτιδα. Εξέταση του ΕΝΥ με μοριακό έλεγχο ερπητοϊών και εντεροϊών με τη μέθοδο Microarray ήταν θετική για HHV6. Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ήταν φυσιολογικά. Ο ποσοτικός προσδιορισμός στο αίμα του HHV-6 ήταν 9.5 x 0 6 ανά ml. Αρχικά έλαβε acyclovir και στη συνέχεια foscarnet. Δύο ημέρες αργότερα λόγω σοβαρού θωρακικού πόνου με αίσθημα βάρους στο θώρακα, αφού αποκλείστηκαν οξέα θρομβωτικα και στεφανιαία σύνδρομα, το Foscarnet αντικαταστάθηκε από Ganciclovir. Εμφάνιση εκ νέου θωρακικού άλγους οδήγησαν στη πλήρη διακοπή των αντιικών. Αποτελέσματα: Ενώ ήταν βελτιωμένος κλινικά και εργαστηριακά, η ιαιμία από HHV6 μια εβδομάδα μετά ήταν αυξανόμενη. Από τον υπόλοιπο έλεγχο σημειώνεται IgM κάππα και λάμδα παραπρωτείνη από την ανοσοκαθήλωση και δύο μικρές διαυγαστικές περιοχές στην κατά μέτωπο ακτινογραφία κρανίου χωρίς σκληρυντικά όρια. Τέθηκε σε παρακολούθηση από Αιματολόγο και δύο μήνες αργότερα είχε μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο. Συμπεράσματα: Σπάνια ο ερπητοϊός 6 μπορεί να προκαλέσει εικόνα ηπατίτιδας σε ενήλικες. Σε όλες τις περιπτώσεις συστήνεται να γίνεται έλεγχος για υποκείμενη ανοσοανεπάρκεια. 37

148 ΑΑ00 ΟΞΕΊΑ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΉ ΝΈΚΡΩΣΗ ΜΕΤΆ ΕΡΠΗΤΙΚΉ ΕΓΚΕΦΑΛΊΤΙΔΑ ΜΕ ΣΠΆΝΙΑ ΕΥΡΉΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΥΘΟΣΚΌΠΗΣΗ Λ. Λεωνίδου, Ό. Μακρή, Φ. Τσαπαρδώνη, Κ. Γεωργακόπουλος, Α. Σαραντόπουλος,³ Μ. Μαραγκός, Χ. Γώγος, Τμήμα Λοιμώξεων, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών 3 Αιματολογικό Τμήμα, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών Εισαγωγή: Η Οξεία Αμφιβληστροειδική Νέκρωση (ΟΑΝ) είναι μια από τις καταστροφικές κλινικές εκδηλώσεις του απλού έρπητα (HSV) που μπορεί να παρουσιαστεί μετά HSV εγκεφαλίτιδα. Η διάγνωση τίθεται πρωτίστως κλινικά με τη βυθοσκόπηση και παρατηρείται από εβδομάδες ως και έτη μετά την εγκεφαλίτιδα, ακόμα και σε ανοσοεπαρκεις ασθενείς Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσιάζουμε περίπτωση μιας νέας γυναίκας με ΟΑΝ 4 μήνες μετά από ερπητική εγκεφαλίτιδα και σπάνια εικόνα στη βυθοσκόπηση Αποτελέσματα: Γυναίκα 5 ετών εισήχθει στην Οφθαλμολογική κλινική, με υπεραιμία στον αριστερό οφθαλμό (ΑΟ), φωτοφοβία και κεφαλαλγία από 3ημέρου Είχε προηγηθεί (δίμηνη) νοσηλεία προ 4μήνου στη νευρολογική κλινική (και στη ΜΕΘ) λόγω ερπητικής εγκεφαλίτιδος για την οποία έλαβε acyclovir ΙV για 5 εβδ και ήταν υπό αντιεπιληπτική αγωγή με βαλπροϊκό οξύ. Λοιπό ιστορικό ελεύθερο. Στην οφθαλμιατρική εξέταση η οπτική οξύτητα στον ΑΟ ήταν 6/0, στη βυθοσκόπηση αναδείχθηκε εικόνα συμβατή με OAN. Η νευρολογική εξέταση ήταν χωρίς ευρήματα, μαγνητική εγκεφάλου και ΟΝΠ αρνητικά. Ο εργαστηριακός έλεγχος είχε ήπια λευκοκυτάρωση με αναστροφή τύπου. Εγινε πλήρης έλεγχος αποκλεισμού ανοσοανεπάρκειας(αξονική θώρακα/ κοιλίας, ΗΙV, καρκινικοί δείκτες, ανοσολογικός έλεγχος) που ήταν αρνητικός. Η ασθενής ετέθη άμεσα σε αγωγή με IV Zovirax (mg/κg x3), και ενδοϋαλοειδικές έγχυσεις Foscarnet (,4mg σε 0, ml) με συνοδό λήψη υαλοειδούς για PCR οπου και τυποποιήθηκε HSV- (5Χ0 ⁶ cop/ml) ενώ στην πορεία προστέθηκαν κορτικοστεροειδή σε υψηλές δόσεις, Στην επαναληπτική βυθοσκόπηση σε 7 μέρες κι ενώ η ασθενής βελτιωνόταν κλινικά παρατηρήθηκαν κατά τόπους λευκωπές περιαρτηριακές πλάκες (πλάκες Kyrieleis ) που εμφανίζονται συχνά σε οφθαλμική προσβολή από τοξοπλάσμωση, φυματίωση ή σύφιλη, οφείλονται σε ανοσολογική αντίδραση στο λοιμογόνο παράγοντα αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιες σε περιπτώσεις ΟΑΝ. Στη βιβλιογραφία περιγράφεται μόνο ακόμη περιστατικό με πλάκες Kyrieleis σε έδαφος HSV- OAN. Μετά εβδ η ασθενής εξήλθε με Valacyclovir gr x3 για 6 εβδομάδες και Medrol με σταδιακή διακοπή στις 0 εβδ από την έναρξη. Παραμένει σε χημειοπροφύλαξη με Valacyclovir υπό παρακολούθη και με πλήρη αποκατάσταση όρασης και εξάλλειψη των πλακών Συμπέρασμα: Η Οξεία Αμφιβληστροειδική Νέκρωση αποτελεί μια σημαντική επιπλοκή σε ασθενείς με ιστορικό ερπητικής εγκεφαλίτιδας, χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης για να μην οδηγήσει σε τύφλωση και η ανάγκη για προφύλακτικη αγωγή είναι δύσκολο να καθοριστεί. Βιβλιογραφία: Goel N, Sawhney A. Kyrieleis plaques associated with Herpes Simplex Virus type acute retinal necrosis. Saudi J Ophthalmol. 06;30():

149 39