αα ΑΡΘΡΟ ΣΧΟΛΙΑ 01 Άρθρο 32 & (η), (θ), (ιβ) και (ιγ)

Transcript

1 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4 ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΥΔΑΤΟΔΡΟΜΙΩΝ αα ΑΡΘΡΟ ΣΧΟΛΙΑ 01 Άρθρο 32 & (η), (θ), (ιβ) και (ιγ) Στο άρθρο αυτό και στις συγκεκριμένες παραγράφους, γίνεται προσπάθεια να μεταφερθούν στα υδατοδρόμια, συνθήκες και καταστάσεις που υπάρχουν στα αεροδρόμια της ξηράς. Στην ξηρά, υπάρχει συγκεκριμένος διάδρομος προσγείωσης και τυχόν έξοδος του αεροπλάνου έξω από τα όρια του διαδρόμου, δημιουργεί κίνδυνο αμέσου ατυχήματος. Στη θάλασσα όμως δεν συμβαίνει αυτό. Το υδροπλάνο μπορεί να προσγειωθεί δεξιότερα ή αριστερότερα του «διαδρόμου» με απόλυτη ασφάλεια. Ενδείκνυται μάλιστα να προσγειώνεται πάντοτε με φορά αντίθετη με τον άνεμο της στιγμής. Στην πράξη, και στις Ελληνικές θάλασσες τα πυροσβεστικά υδροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποιούν εκατοντάδες από-προσγειώσεις κάθε χρόνο επί μακρά σειρά ετών ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Χωρίς τους τεχνητούς περιορισμούς που αναφέρει το σχέδιο νόμου. Η πρόταση της ΥΠΑ εκφράζει αυτό που είναι αντικείμενο των αερολιμενικών Υπαλλήλων της ΥΠΑ. (Προισταμένη η κα Ζωή Δρογώση, στελέχη οι κκ Γ. Κορμάς, Αθ. Δραχαλίβας ). Δεν έχει σχέση με αυτό που εφαρμόζεται για τα υδροπλάνα σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Στον Καναδά, τη χώρα με την μεγαλύτερη δραστηριότητα υδροπλάνων στον κόσμο, στις περισσότερες περιπτώσεις οι χώροι προσγείωσης υδροπλάνων έχουν ακανόνιστο σχήμα, κυκλικό ή τετράγωνο, και χαρακτηρίζονται σαν «sea plane areas». Το ίδιο συμβαίνει και στο υδατοδρόμιο της Μασσαλίας στη Γαλλία, ένα από τα λίγα υδατοδρόμια της Ευρώπης. Εξαίρεση αποτελεί το υδατοδρόμιο της λίμνης Como στην Ιταλία. Το υδατοδρόμιο του Como έχει επίμηκες σχήμα, διότι απλούστατα αυτό είναι το σχήμα της λίμνης. Σημειώνουμε ακόμη και τα εξής Στο σχέδιο Νόμου αναφέρονται η «Περιοχή ελιγμών αεροδρομίου» Άρθρο 32 & (ιβ) και η «Περιοχή κίνησης Υδατοδρομίου» Αρθρο 32 & (ιγ) Και τα δύο παραπάνω αποτελούν προσπάθεια να μεταφερθεί στα υδατοδρόμια, το σύστημα τροχοδρόμων που υπάρχει στα σημερινά αεροδρόμια. Αυτό δεν είναι μόνον λάθος. Είναι επίσης αντίθετο με το νόμο. Σύμφωνα με το νόμο, ένα υδροπλάνο, από τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με τη θάλασσα, ακολουθεί τους νόμους των σκαφών θαλάσσης και κινείται σύμφωνα με αυτούς. Η παρεμβολή των παραγράφων (ιβ) και (ιγ) μόνον σύγχυση μπορεί να δημιουργήσει. Προτείνουμε να απαλειφθούν. Με βάση όλα τα παραπάνω προτείνουμε Να απαλειφθούν από το σχέδιο νόμου οι παράγραφοι (η), (θ), (ια), (ιβ) του Άρθρου 32 Να αντικατασταθούν, ως εξής : «Για την προσγείωση - απογείωση των υδροπλάνων ορίζεται υδατοδρόμιο με μορφή κύκλου, μέγιστης ακτίνας 1000 μέτρων, όπου το βάθος της θάλασσας σε κανένα σημείο δεν είναι μικρότερο από 50 εκατοστά του μέτρου. Οι συντεταγμένες του κέντρου του κύκλου, ορίζουν το υδατοδρόμιο. Όταν η διαμόρφωση του εδάφους δεν επιτρέπει τον ορισμό κυκλικής επιφάνειας,το υδατοδρόμιο μπορεί να έχει ακανόνιστο σχήμα, που θα ορίζεται επακριβώς με γεωγραφικές συντεταγμένες. Το βάθος της θάλασσας σε κανένα σημείο δεν θα

2 είναι μικρότερο από 50 εκατοστά του μέτρου. Μετά την προσγείωση τα υδροπλάνα κινούνται για αποβίβαση - επιβίβαση επιβατών και φορτίου, όπως οποιοδήποτε άλλο σκάφος.» 02 Άρθρο 33 & 2 (γ) Στο άρθρο αναγράφεται ότι «δεν επιτρέπεται η λειτουργία υδατοδρομίου. σε θαλάσσια περιοχή» «(γ) όπου διεξάγονται συχνά ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων» Η λέξη «συχνά» είναι χωρίς νόημα και θα δημιουργήσει παρανοήσεις και προστριβές. Σύμφωνα με την νομοθεσία, απαγορεύονται όλες οι δραστηριότητες σε περιοχές στρατιωτικών ασκήσεων, όταν εκτελούνται στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτό και μόνον αρκεί. Προτείνουμε να απαλειφθεί η παράγραφος (γ) 03 Άρθρο 33 & 3 Στο Άρθρο 33 & 3 αναφέρεται πολύ σωστά ότι επιτρέπονται οι πτήσεις υδροπλάνων από/προς χώρες που έχουν κυρώσει τη Συνθήκη Σένγκεν. Πτήσεις υδροπλάνων από/προς χώρες που δεν έχουν κυρώσει τη Συνθήκη Σένγκεν πρέπει να γίνονται μέσω ενός Διεθνούς Αερολιμένα. Προτείνουμε το άρθρο αυτό να τροποποιηθεί. Από τη στιγμή που το υδροπλάνο, όταν έρχεται σε επαφή με το νερό, εξομοιώνεται, σύμφωνα με τη Διεθνή Νομοθεσία, με πλοίο, και ισχύουν τα προβλεπόμενα με τα πλοία, τα υδροπλάνα μπορούν ΕΚΤΟΣ από τα χαρακτηρισμένα Διεθνή Αεροδρόμια, να χρησιμοποιούν τους Διεθνείς λιμένες, που διαθέτουν τελωνεία, διαβατήρια κλπ. Προτείνουμε λοιπόν, η δεύτερη πρόταση της & 3 του Άρθρου 33 να τροποποιηθεί και να γίνει ως εξής (οι υπογραμμίσεις ορίζουν τις λέξεις που έχουν προστεθεί στο σχέδιο νόμου) «.Πτήσεις από και προς χώρες που δεν έχουν κυρώσει τη Συνθήκη Σένγκεν πραγματοποιούνται είτε μέσω Διεθνούς Αερολιμένα ή Αερολιμένα χαρακτηρισμένου ως νομοθετημένου σημείου εισόδου-εξόδου είτε μέσω καταλλήλου λιμένος, με διαδικασίες όπως οι εφαρμοζόμενες στα πλοία, για τη διενέργεια των κατά νόμο απαιτούμενων ελέγχων, εκτός εάν το υδατοδρόμιο έχει οριστεί ως νομοθετημένο σημείο εισόδου-εξόδου με Κοινή Υπουργική Απόφαση των συναρμόδιων Υπουργών σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία και μετά από σχετική αίτηση του Φορέα Λειτουργίας Υδατοδρομίου. 04 Άρθρο38 & 1 (δ) Και στην παράγραφο αυτή γίνεται προσπάθεια να οριοθετηθεί από τους Αερολιμενικούς υπαλλήλους της ΥΠΑ ο διάδρομος, και τα επίπεδα απελευθέρωσης εμποδίων. Αυτά είναι χρήσιμα σε αεροδρόμια ξηράς, στα οποία γίνονται πτήσεις δι οργάνων. Δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε, σε αεροδρόμια θαλάσσης, στα οποία γίνονται εξ ορισμού μόνον πτήσεις εξ όψεως. Προτείνουμε να απαλειφθεί τελείως η παραπάνω παράγραφος. 05 Άρθρο 38 & 9 Στην παράγραφο αυτή, αναφέρεται ότι η άδεια λειτουργίας υδατοδρομιου είναι 10ετούς διάρκειας. Και ότι υπάρχει δυνατότητα να παραταθεί. Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι εκτός πραγματικότητας. Σύμφωνα με την σημερινή Ελληνική νομοθεσία, αν κανείς ενοικιάσει επαγγελματική στέγη σε ένα οποιοδήποτε δρόμο των Αθηνών, προστατεύεται από το νόμο για 12 χρόνια. Δεν επιτρέπεται η έξωση από το ακλινητο για 12 χρόνια. Στην περίπτωση των υδατοδρομίων δεν υπάρχει ακίνητο. Ο ενδιαφερόμενος το δημιουργεί με δικά του έξοδα και με δικό του επιχειρηματικό κίνδυνο. Η ρύθμιση που προβλέπει η παράγραφος είναι εκτός πραγματικότητας. Προτείνουμε η αρχική άδεια να είναι διάρκειας 50 ετών. Και οι τυχόν παρατάσεις μετά το πέρας των 50 ετών να είναι σύμφωνες με την νομοθεσία περί εμπορικών μισθώσεων. Προτείνουμε δηλαδή η παράγραφος 9 του άρθρου 38 να διατυπωθεί ως εξής :

3 9. Η άδεια λειτουργίας υδατοδρομίου είναι αρχικώς διάρκειας 50 ετών, και, συμπεριλαμβανομένης της έναρξης πτήσεων από το υδατοδρόμιο, τελεί υπό την αίρεση της επιτυχούς διεξαγωγής επιθεώρησης από την Επιτροπή του άρθρου 39. Πριν από το ημερολογιακό πέρας των 50 ετών από την ημερομηνία χορήγησης της αρχικής άδειας, οι δικαιούχοι αυτής, σε περίπτωση που επιθυμούν την ανανέωσή της για δέκα (10) έτη, επανυποβάλουν στις αρμόδιες Υπηρεσίες τα σχετικά δικαιολογητικά έγγραφα κατά το άρθρο 37 του παρόντος νόμου, κατά τους όρους του παρόντος άρθρου. Για το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της εμπρόθεσμης υποβολής των εγγράφων και την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανανέωσης της άδειας, η υφιστάμενη άδεια διατηρείται σε ισχύ. Η διαδικασία του προηγούμενου εδαφίου επαναλαμβάνεται για κάθε ανανέωση της άδειας. Η δεκαετής παράταση της άδειας λειτουργίας δεν απαλλάσσει τον ενδιαφερόμενο από την υποχρέωση ανανέωσης επιμέρους πιστοποιητικών με μικρότερη χρονική διάρκεια ισχύος, τα οποία πρέπει πάντα να διατηρούνται σε ισχύ. Κάθε αρμόδια υπηρεσία οφείλει να ενημερώνει χωρίς καθυστέρηση τη Δ.Π.Σ.Α.Α.Α. για τυχόν την ανανέωση επιμέρους πιστοποιητικών, ώστε να επικαιροποιείται ο φάκελος της άδειας λειτουργίας κάθε υδατοδρομίου. 06 Άρθρο 41 & (ζ) Στην παράγραφο αυτή αναφέρεται ότι για κάθε αεροπορικό ατύχημα ή συμβάν, ο φορέας λειτουργίας ενημερώνει «.άμεσα και με κάθε πρόσφορο μέσω. τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΥΠΑ. κλπ» Όμως δεν υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες της ΥΠΑ, που να εμπλέκονται σε περίπτωση ατυχήματος, πέρα από την Ε.Α.Π.Α. που αναφέρεται παρακάτω. Προτείνουμε να επαλειφθεί η φράση «τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΥΠΑ.» που άλλωστε είναι εξαιρετικά ασαφής. 07 Άρθρο 41 (ιβ γγ) Στην παράγραφο αυτή, δημιουργείται η υποχρέωση, για τον φορέα λειτουργίας, να κατασκευάσει και να συντηρεί σύστημα φωτισμού του Ανεμουρίου και του ανεμοδείκτη σε σχήμα Τ Αυτό προβλέπεται για τα αεροδρόμια ξηράς. Όμως τα υδατοδρόμια θα λειτουργούν μόνον την ημέρα και με καλή ορατότητα. Απαγορεύεται να λειτουργούν την νύχτα. Η κατασκευή και η συντήρηση του φωτισμού που αναφέρεται αυξάνει το κόστος λειτουργίας, χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτε. Προτείνουμε να απαλειφθεί η παράγραφος (ιβ γγ) του Άρθρου Άρθρο 41 & (ιβ στστ) Η παράγραφος αναφέρεται στην ύπαρξη ΣΚΑΦΟΥΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ Κατ αρχήν δεν είναι κατανοητή, η ανάγκη ύπαρξης «σκάφους ολικού μήκους τουλάχιστον έξι (6) μέτρων.» Αυτό εκτινάσσει τα έξοδα λειτουργίας του υδατοδρομίου, δεδομένου ότι η ύπαρξη σκάφους ολικού μήκους τουλάχιστον 6 μέτρων, κοστίζει το διπλάσιο από το έξοδα σκάφους με τις ίδιες δυνατότητες ολικού μήκους 4 μέτρων. Υπενθυμίζουμε ότι η Πολεμική Αεροπορία έχει εμπειρία χιλιάδων από-προσγειώσεων, με απόλυτη ασφάλεια, χωρίς καθόλου ΣΚΑΦΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ. Προτείνουμε να περιοριστεί το μήκος του σκάφους στα 4 μέτρα, και η παράγραφος να διορθωθεί «.σκάφους ολικού μήκους τουλάχιστον τεσσάρων (4) μέτρων.» Στην ίδια παράγραφο, πρέπει να διευκρινιστεί ο αριθμός των ατόμων που ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να διατηρεί στο μισθολόγιο του ένα υδατοδρόμιο. Η υποχρέωση να διατηρεί δύο άτομα σε κάθε περίπτωση εκτινάσσει επίσης το κόστος λειτουργίας. Διότι η ύπαρξη 2 ατόμων, όταν ληφθούν υπ όψη άδειες ασθένειες κλπ κάνουν

4 αντιοικονομική τη λειτουργία οποιουδήποτε υδατοδρομίου. Προτείνουμε, η σημερινή διατύπωση που είναι «. Σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, επί του σκάφους θα επιβαίνει και δεύτερο άτομο, με παρόμοια εκπαίδευση.» να αντικατασταθεί και να γίνει «Είναι δυνατόν σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, επί του σκάφους να επιβαίνει και δεύτερο άτομο, με παρόμοια εκπαίδευση.» (με υπογράμμιση σημειώνονται οι προσθήκες) Οι δύο παραπάνω διορθώσεις θα μειώσουν σημαντικά τα έξοδα λειτουργίας των υδατοδρομίων 09 Άρθρο 49 & (β) Η παράγραφος αυτή ορίζει ότι ο ανεφοδιασμός των υδροπλάνων μπορεί να γίνεται «από κινητά μέσα αποθήκευσης από πιστοποιημένη εταιρεία ανεφοδιασμού αεροσκαφών» Η παράγραφος αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αποκλείει και αυτήν την ύπαρξη ιδιωτικών υδροπλάνων. Με την υπάρχουσα νομοθεσία, καμία «πιστοποιημένη εταιρεία ανεφοδιασμού αεροσκαφών» δεν πρόκειται να αναλάβει το έργο ανεφοδιασμού ελαφρών αεροσκαφών. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 98 % των αεροδρομίων ξηράς της ΥΠΑ δεν διαθέτει καύσιμα για ελαφρά αεροσκάφη. Πρακτικά σχεδόν κανένα αεροδρόμιο της ΥΠΑ δεν διαθέτει αυτά τα καύσιμα. Ο ανεφοδιασμός των ελαφρών αεροπλάνων γίνεται, σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία «με ευθύνη του χειριστή». Όπου ο χειριστής, σε πολλές περιπτώσεις, κουβαλάει ο ίδιος κάνιστρα με καύσιμο για τον ανεφοδιασμό του αεροπλάνου του. Η παράγραφος (β) του Άρθρου 49 μεταφέρει τους περιορισμούς αυτούς στα υδροπλάνα. Να σημειώσουμε ότι τα περισσότερα ιδιωτικά υδροπλάνα, χρησιμοποιούν το ίδιο καύσιμο, όπως και τα περισσότερα ιδιωτικά γιότ. Προτείνουμε η παράγραφος (β) του άρθρου 49 να αλλάξει και να γίνει ως εξής «..β) είτε με κινητά μέσα αποθήκευσης με ευθύνη του χειριστή, τηρουμένων των τελωνειακών διατάξεων, των κανονισμών πυρασφάλειας και ανεφοδιασμού αεροσκαφών της ΥΠΑ και των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος και των σχετικών διατάξεων των κανονισμών λιμένων.» 10 Άρθρο 50 & (1) Στην παράγραφο αυτή, ορίζεται η αρμοδιότητα της Δ.Π.Σ.Α.Α.Α. στον έλεγχο των υδατοδρομίων. Πλην όμως παρεμβαίνει σαν περιοριστικός παράγων η Επιτροπή Υδατοδρομίων. Από τη στιγμή που έχει οριστεί σαν βασικός φορέας υλοποίησης των υδατοδρομίων η Δ.Π.Σ.Α.Α.Α. δεν πρέπει να δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας αντιθέσεων. Προτείνουμε να διαγραφούν οι λέξεις «..συνεπικουρούμενη από την Επιτροπή Υδατοδρομίων.» 11 Άρθρο 52 & (1) Διαπιστώνουμε και πάλι διάθεση μείωσης της δικαιοδοσίας της Δ.Π.Σ.Α.Α.Α. Στην παράγραφο (1) αναφέρεται «.Το πρόστιμο επιβάλλεται κατά περίπτωση με απόφαση του Διοικητή της ΥΠΑ ή του Αρχηγού του Λ.Σ./Λ.Α.. Τα όρια του προστίμου μπορούν να τροποποιούνται με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κατόπιν εισήγησης της Δ.Π.Σ.Α.Α.Α..» Προτείνουμε να αλλάξει και να γίνει «..Το πρόστιμο επιβάλλεται κατά περίπτωση με απόφαση της Δ.Π.Σ.Α.Α.Α. Τα όρια του προστίμου μπορούν να τροποποιούνται με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.»

5 12 Άρθρο 53 & (1) (γ) Στην παράγραφο αυτή αναφέρεται ότι ένα υδροπλάνο δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε Πεδίο Προσγείωσης, αν προέρχεται ή κατευθύνεται προς χώρα όπως είναι η Ιταλία Η παράγραφος αυτή αποτελεί σημαντικό εμπόδιο προς τους Ιταλούς τουρίστες και ιδιοκτήτες ιδιωτικών υδροπλάνων που θέλουν να προσεγγίσουν το Ιόνιο. Η σημερινή διατύπωση έχει ως εξής «1.Επιτρέπεται η χρήση υδάτινων πεδίων υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις γ) Το αεροσκάφος να μην προέρχεται ή κατευθύνεται απευθείας εκτός ελληνικής επικράτειας..» Προτείνουμε να αλλάξει η διατύπωση και να γίνει ως εξής «1. Επιτρέπεται η χρήση υδάτινων πεδίων υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:. γ) Το αεροσκάφος να μην προέρχεται ή κατευθύνεται απευθείας προς χώρα εκτός Συνθήκης Σένγκεν» 13 Άρθρο 53 & (2) Η παράγραφος αυτή είναι καταστρεπτική για τα Πεδία Προσγειώσεων. Αναφέρει ότι «2. Ο συνολικός αριθμός κινήσεων (προσθαλάσσωση και αποθαλάσσωση) αεροσκαφών σε υδάτινο πεδίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις έξι (6) κατά τη διάρκεια της αεροπορικής ημέρας.» Κατ αρχήν είναι ασαφής Δεν διευκρινίζει τι θέλει να πει. Η προσθαλάσσωση και η αποθαλάσσωση ενός και του αυτού αεροσκάφους αποτελούν μία κίνηση, ή δύο ; Τυχόν προσεγγίσεις ιδιωτικών υδροπλάνων προσμετρούνται ; Υπάρχει κίνδυνος η άφιξη ιδιωτικών αεροσκαφών να αφήξει «απ έξω» υδροπλάνα που κάνουν δρομολόγια ; Και ακόμη, επί της ουσίας. Ποια είναι η λογική να επιτρέπονται πχ στην Τήνο, ίσος αριθμός προσεγγίσεων στις 15 Αυγούστου και ίσος αριθμός στις 15 Φεβρουαρίου ; Αν σε ένα μικρό νησί 2 ή 3 ημέρες ο καιρός δεν επιτρέπει καμία κίνηση, δεν θα έπρεπε, να υπάρχει δυνατότητα για περισσότερες κινήσεις, όταν βελτιωθεί ο καιρός ; Στον εξωτερικό, όπου υπάρχουν τέτοια προβλήματα, μπαίνουν περιορισμοί στις μηνιαίες κινήσεις. Αντί να λέμε πχ 10 κινήσεις την ημέρα, θα μπορούσαμε να λέμε 300 κινήσεις το μήνα. Προτείνουμε η παράγραφος 2 του Άρθρου 53 να διατυπωθεί ως εξής : «2. Ο συνολικός αριθμός κινήσεων (μία προσθαλάσσωση και μία αποθαλάσσωση υπολογίζονται σαν μία κίνηση) εμπορικών αεροσκαφών σε υδάτινο πεδίο δεν μπορεί να υπερβαίνουν τις τριακόσιες (300) κατά τη διάρκεια ενός μήνα.