-6- Περίληψη: Ν.2121/93 για την πνευματική ιδιοκτησία. Συγγενικά δικαιώματα από ραδιοτηλεοπτική μετάδοση σε χώρους ξενοδοχειακών μονάδων.

Transcript

1 -6- Περίληψη: Ν.2121/93 για την πνευματική ιδιοκτησία. Συγγενικά δικαιώματα από ραδιοτηλεοπτική μετάδοση σε χώρους ξενοδοχειακών μονάδων. ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ (ΑΣΦ. ΜΕΤΡΑ) 633/2012 Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ελευθερία Κώνστα, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε κατόπιν κληρώσεως. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις , χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Των αιτούντων- καθ' ων η ανταίτηση: 1. Του αστικού συνεταιρισμού περιωρισμένης ευθύνης με την επωνυμία "ΔΙΟΝΥΣΟΣ - ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΣΥΝ. Π.Ε." με έδρα την Αθήνα, Στουρνάρη 39, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, 2. Της εδρεύουσας στον Δήμο Φολοθέης - Αττικής, Λ. Μεσογείων 231, αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας με την επωνυμία «GEA- GRAΜΜΟ, ΕΡΑΤΩ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΕΝΙΑΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΗΧΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ/ ΕΚΤΕΛΕΣΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ» και τον διακριτικό τίτλο: «GEΑ- GRΑΜΜΟ, ΕΡΑΤΩ, ΑΠΟΛΛΩΝ», όπως νόμιμα εκπροσωπείται, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Δημήτριο Σταματόπουλο. Της καθής η αίτηση- ανταιτούσης: της εταιρίας με την επωνυμία που εδρεύει στην Λαμία,.. και εκπροσωπείται νόμιμα, ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου.., που ευρίσκεται στην Λαμία, οδός.., η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους

2 Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από αίτησή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό 642/Ασφ310/2012 και προσδιορίστηκε για την κατά την οποία αναβλήθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης για την παραπάνω δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης με τη σειρά της από το έκθεμα, η καθής η αίτηση άσκησε προφορικά στο ακροατήριο ανταίτηση, ζητώντας να γίνει δεκτή, η οποία συνεκδικάστηκε με την αίτηση λόγω της μεταξύ τους συνάφειας. Κατά τη συζήτηση αυτών οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΆ ΤΟ ΝΟΜΟ Με τις διατάξεις των άρθρων 46 επ. του Ν.2121/93 για την πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα» προστατεύονται τα συγγενικά προς την πνευματική ιδιοκτησία δικαιώματα, ήτοι τα δικαιώματα σε εργασίες (εισφορές) που σχετίζονται με την πνευματική δημιουργία ή ακόμα έχουν και κάποιες ομοιότητες με αυτήν, δεν μπορούν όμως να αναχθούν σε αυτοτελή έργα, διότι δεν εμφανίζουν τα κρίσιμα στοιχεία της πνευματικής δημιουργίας, συμβάλλουν όμως και μάλιστα πολλές φορές καθοριστικά, στη δημόσια εκτέλεση ή στην αναπαραγωγή και γενικά τη διάδοση των έργων. Ο καθορισμός των δικαιούχων των συγγενικών δικαιωμάτων προκύπτει από τους κανόνες που αναγνωρίζουν τα σχετικά δικαιώματα. Έτσι σύμφωνα με τα άρθρα 46 παρ. 1, 47 παρ. 1 και 48 παρ. 1 του Ν. 2121/93, εισφορές παρέχουν κυρίως οι καλλιτέχνες που ερμηνεύουν ή εκτελούν τα έργα, οι παραγωγοί υλικών φορέων ήχου και εικόνας κ.α. Οι εισφορές των προσώπων αυτών χρειάζονται προστασία για να μη γίνονται αντικείμενο οικειοποίησης και εκμετάλλευσης από τρίτους. Καθένα από τα συγγενικά δικαιώματα που αναγνωρίζονται από το Ν. 2121/93 έχει διαφορετικό περιεχόμενο και παρέχει στο δικαιούχο τις

3 εξουσίες που απαριθμούνται αποκλειστικά και όχι ενδεικτικά στα άρθρα 46 επ. (βλ. ΠΠρ.ΑΘ. 3318/1998 ΔΕΕ 1999/403). Ειδικότερα, κατά το αρ. 49 του ίδιου νόμου «όταν υλικός φορέας ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας που έχει νόμιμα εγγραφεί, χρησιμοποιείται για ραδιοτηλεοπτική μετάδοση με οποιοδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι, καλώδια ή για παρουσία στο κοινό, ο χρήστης οφείλει εύλογη και ενιαία αμοιβή στους ερμηνευτές καλλιτέχνες, των οποίων η ερμηνεία έχει εγγραφεί στον υλικό φορέα και στους παραγωγούς των υλικών αυτών φορέων. Η αμοιβή αυτή καταβάλλεται υποχρεωτικά σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης των σχετικών δικαιωμάτων, οι οποίοι υποχρεούνται να διαπραγματεύονται, να συμφωνούν αμοιβές, να προβάλουν τις σχετικές αξιώσεις και να εισπράττουν τις σχετικές αμοιβές από τους χρήστες. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ των χρηστών και των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, το ύψος της εύλογης αμοιβής και οι όροι πληρωμής καθορίζονται από το Μονομελές Πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ οριστικά περί της αμοιβής αποφαίνεται το αρμόδιο Δικαστήριο. Το δικαίωμα της εύλογης αμοιβής των ερμηνευτών καλλιτεχνών, είναι ανεκχώρητο και υποχρεωτικά εκ του νόμου ανατίθεται για είσπραξη και διαχείριση σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που λειτουργούν σύμφωνα με τα άρθρα της συλλογικής διαχείρισης του Ν. 2121/1993 (άρθρα 54 έως 58)». Κατά το ίδιο άρθρο, η αμοιβή αυτή είναι ενιαία και κατανέμεται εξ ημισείας μεταξύ αφενός μουσικών, και τραγουδιστών (50%) και αφετέρου των παραγωγών (50%). Οι ως άνω οργανισμοί οφείλουν να εξασφαλίζουν στους δικαιούχους τον ποσοστιαίο καθορισμό της (αρθρ. 55 παρ. 1 στοιχ. Β, το οποίο, βάσει του αρθρ. 58 του ίδιου νόμου εφαρμόζεται και στους δικαιούχους των συγγενικών δικαιωμάτων), κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 32, με το οποίο ως βάση για τον

4 υπολογισμό της ποσοστιαίας αυτής αμοιβής λαμβάνονται είτε «τα ακαθάριστα έσοδα ή έξοδα ή ο συνδυασμός των ακαθαρίστων εσόδων και εξόδων, ποσά που πραγματοποιούνται από την επαγγελματική δραστηριότητα αυτού που εκμεταλλεύεται το έργο και προέρχονται από την εκμετάλλευση του έργου», είτε, κατ' εξαίρεση, υπολογίζεται σε ορισμένο ποσό. Μάλιστα, κατά το άρθρο 56 παρ. 1 και 2 του ίδιου νόμου, αν ο χρήστης ισχυρίζεται ότι ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης αξιώνει αμοιβή προφανώς δυσανάλογη προς αυτήν που συνήθως καταβάλλεται σε παρόμοιες περιπτώσεις οφείλει πριν από οποιαδήποτε χρήση να προκαταβάλει στον οργανισμό ή το ζητούμενο ποσό αμοιβής ή το ποσό που θα έχει ορίσει, ύστερα από αίτηση του χρήστη, ως συνήθως καταβαλλόμενο σε παρόμοιες περιπτώσεις, το Μονομελές Πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ οριστικά περί της αμοιβής αποφαίνεται το αρμόδιο δικαστήριο. Σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 1 του Ν 2121/93 «περί πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων», όρισε κατ' αρχήν τα ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων και τους χρήστες να καθορίσουν με κοινή συμφωνία τους το ύψος της εύλογης αμοιβής και μόνο σε περίπτωση διαφωνίας αυτών ανέθεσε τον καθορισμό του ύψους της εύλογης αμοιβής και των όρων της πληρωμής στο Μονομελές Πρωτοδικείο, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ το αρμόδιο δικαστήριο είναι επιφορτισμένο να αποφανθεί οριστικά περί της αμοιβής. Με τη διάταξη αυτή, προσδιορίζεται ο δικαστικός τρόπος επιλύσεως της διαφοράς που ανακύπτει μεταξύ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης και των χρηστών, για το ύψος της εύλογης αμοιβής και τους όρους της πληρωμής της. Έτσι εξασφαλίζεται ένα αποτελεσματικό σύστημα προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων, καθότι η εφαρμογή της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων παρέχει τη δυνατότητα της

5 ταχείας και προσωρινής ρύθμισης της εν λόγω διαφοράς που συνεπάγεται την άρση των εμποδίων στη διακίνηση των πνευματικών έργων μέχρις ότου, το αρμόδιο δικαστήριο αποφανθεί οριστικά για το ύψος της οφειλομένης από τους χρήστες εύλογης αμοιβής. Τούτο, ερμηνευόμενο υπό το φως των στόχων των προαναφερόμενων οδηγιών συμβάλλει στην ανάπτυξη της πολιτιστικής δημιουργικότητας, δοθέντος ότι, με την ταχεία προσωρινή επίλυση της διαφοράς αυτής, εξασφαλίζεται η οικονομική αυτονομία και αξιοπρέπεια των ερμηνευτών και εκτελεστών καλλιτεχνών και συνεχίζονται οι σχετικές επενδύσεις των παραγωγών που χρηματοδοτούν αυτές τις πολιτιστικές δημιουργίες. Είναι προφανές όμως ότι, εν προκειμένω, δεν πρόκειται περί ασφαλιστικών μέτρων, αλλά περί ρυθμιστικού μέτρου εφαρμοζομένων των διατάξεων των ασφαλιστικών μέτρων των άρθρων 686 επ. ΚΠολΔ, που αρμόζουν στην υπόθεση αυτή. Έτσι, για τον προσωρινό προσδιορισμό της εύλογης αμοιβής δεν προϋποτίθεται επείγουσα περίπτωση ή αποτροπή επικείμενου κινδύνου που αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για τη λήψη κάθε ασφαλιστικού μέτρου. Περαιτέρω, ενόψει του ότι, η αξίωση για εύλογη αμοιβή γεννιέται αφότου το έργο έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης χωρίς την απαιτούμενη άδεια και εναπόκειται στο Δικαστήριο, (Μονομελές Πρωτοδικείο) μόνο να καθορίσει προσωρινά το ύψος της εύλογης αμοιβής και τους όρους πληρωμής της, δηλαδή αν θα προκαταβληθεί, αν θα καταβάλλεται με δόσεις ή στο τέλος της χρήσης,, μετά τον εν λόγω δικαστικό προσδιορισμό, έχει πλέον εξουσία το Δικαστήριο, δικάζοντας κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, να προχωρήσει και στην προσωρινή επιδίκαση της εν λόγω απαιτήσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 728 επ ΚΠολΔ, εφόσον βέβαια συντρέχουν οι προϋποθέσεις λήψεως ασφαλιστικών μέτρων του άρθρου 682 του ΚΠολΔ, δηλαδή εφόσον συντρέχει επείγουσα περίπτωση ή προς

6 αποτροπή επικείμενου κινδύνου. Η αντίθετη άποψη, δεν βρίσκει έρεισμα στο Ν.2121/93 και στις διατάξεις των ασφαλιστικών μέτρων 682 επ. ΚΠολΔ, καθότι υφίσταται ουσιαστικό δικαίωμα της προσωρινής προστασίας, αφού πρόκειται για γεγενημένη απαίτηση, η οποία μετά τον καθορισμό τον ύψους της και των όρων πληρωμής είναι ορισμένη και συνεπώς συντρεχόντων και των προϋποθέσεων του άρθρου 682 ΚΠολΔ, είναι δυνατή η λήψη ασφαλιστικών μέτρων με τη μορφή της προσωρινής επιδίκασης των άρθρων 728 και 729 ΚΠολΔ ( βλ για όλα τα παραπάνω και τις προσκομ. ΜΠρΘεσ / 2004, / 2004, / 2004, / 2004, 1049 / 2004, 465 / 2004, ΜΠρΑθ 1171 / 2004, 1172 / 2004, 1143 / 2004, 1102 / 2004, 962 / 2004, 964 / 2004, 967 / 2004, ΜΠρΘεσ , /-»2003, / 2003, / 2003, / 2003, ΜΠρΑθ 5801 / 2003 ). Ακολούθως το άρθρο 3 του Ν 2121/1993 ορίζει στην μεν παρ. 1 ότι «1. Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει στους δημιουργούς ιδίως την εξουσία (δικαίωμα) να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν α) την εγγραφή και την άμεση ή έμμεση προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή των έργων τους με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει... ζ) τη μετάδοση ή αναμετάδοση των έργων τους στο κοινό με τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με καλώδια ή με άλλους υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων, η) την παρουσίαση στο κοινό των έργων τους, ενσυρμάτως ή ασυρμάτως ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, καθώς και να καθιστούν προσιτά τα έργα τους στο κοινό κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση στα έργα αυτά, όπου και όταν επιλέγει ο ίδιος. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται με οποιαδήποτε πράξη παρουσίασης στο κοινό με την έννοια της παρούσας ρύθμισης». Στην δε παρ. 2 του ίδιου άρθρου ότι «Δημόσια θεωρείται κάθε χρήση ή εκτέλεση ή παρουσίαση του έργου, που κάνει το

7 έργο προσιτό σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, ανεξαρτήτως από το αν τα πρόσωπα αυτού του ευρύτερου κύκλου βρίσκονται στον ίδιο ή σε διαφορετικούς χώρους». Με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 στοιχ. η του Ν 2121/1993, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 81 του Ν 3057/2002, μεταφέρθηκε στο εσωτερικό δίκαιο η Οδηγία 2001/29/ ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22 Μαΐου Στην εικοστή τρίτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας αυτής ορίζεται ότι το δικαίωμα του δημιουργού να παρουσιάζει το έργον του στο κοινό θα πρέπει να θεωρηθεί ότι καλύπτει κάθε παρουσίαση στο κοινό το οποίο δεν παρίσταται στον τόπο της παρουσίασης και θα πρέπει να καλύπτει κάθε σχετική μετάδοση ή αναμετάδοση ενός έργου στο κοινό με ενσύρματα ή ασύρματα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της ραδιοτηλεοπτικής εκπομπής. Στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) υποβλήθηκαν από το Ισπανικό Δικαστήριο εφαρμογή του άρθρου 234 παρ. 2 της ΣυνθΕΚ, τα παρακάτω προδικαστικά ερωτήματα 1) εάν η εγκατάσταση στα δωμάτια ενός ξενοδοχείου συσκευών τηλεοράσεως, μέσω των οποίων αναμεταδίδεται καλωδιακώς το τηλεοπτικό σήμα που λαμβάνεται μέσω δορυφόρου ή μέσω επιγείου δικτύου, συνιστά πράξη παρουσίασης στο κοινό, καλυπτόμενη από τη σκοπούμενη εναρμόνιση των εθνικών κανονιστικών ρυθμίσεων περί προστασίας των δικαιωμάτων του δημιουργού, την οποία προβλέπει το άρθρο 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ, 2) εάν η ερμηνεία, ότι το δωμάτιο ξενοδοχείου αποτελεί αμιγώς ιδιωτικόν χώρο ώστε να μη θεωρείται πλέον ως παρουσίαση στο κοινό η παρουσίαση η οποία πραγματοποιείται μέσω συσκευών τηλεοράσεως διά των οποίων αναμεταδίδεται το τηλεοπτικό σήμα το οποίο λαμβάνει προηγουμένως το ξενοδοχείο, αντιβαίνει στην προβλεπόμενη από την Οδηγία 2001/29/ ΕΚ προστασία των δικαιωμάτων του δημιουργού και

8 3) αν είναι δυνατόν να θεωρηθεί, για τους σκοπούς της εν λόγω προστασίας, ότι η παρουσίαση που πραγματοποιείται μέσω συσκευής τηλεοράσεως ευρισκόμενης εκτός υπνοδωματίου ξενοδοχείου είναι δημόσια ως εκ του ότι πρόσβαση στο έργο έχει κοινό που εναλλάσσεται. Στα προδικαστικά αυτά ερωτήματα το ΔΕΚ απάντησε, με την από απόφαση του (υπόθεση 0-306/2005 Sociedad General de Autores Y Editores de Espana (SGAE) κατά.. ΣΑ), ότι Ι) Μολονότι η παροχή απλώς των υλικών εγκαταστάσεων δεν συνιστά, από μόνη της, παρουσίαση υπό την έννοια της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ, η διανομή σήματος από ξενοδοχειακό της τεχνικής μεταδόσεως του χρησιμοποιούμενου σήματος, συνιστά πράξη παρουσίασης στο κοινό υπό την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ. 2) 0 ιδιωτικός χαρακτήρας των δωματίων ξενοδοχειακού συγκροτήματος δεν κωλύει το να αποτελεί η πράξη παρουσίασης έργου που πραγματοποιείται εκεί μέσω συσκευών τηλεοράσεως πράξη παρουσιάσεως στο κοινό υπό την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1 της Οδηγίας 2001/29/ ΕΚ». Επίσης το ΔΕΚ διέλαβε στην αιτιολογία του (σκέψη,47 της άνω απόφασης) ότι, καίτοι η παροχή απλώς των υλικών εγκαταστάσεων δεν συνιστά από μόνη της παρουσίαση κατά την έννοια ης Οδηγίας 2001/29/ΕΡ(, εν τούτοις η διανομή σήματος από ξενοδοχειακό συγκρότημα μέσω συσκευών τηλεοράσεως σε πελάτες που διαμένουν στα δωμάτια του συγκροτήματος αυτού συνιστά, ασχέτως της τεχνικής μεταδόσεως του χρησιμοποιούμενου σήματος, πράξη παρουσίασης κατά την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1 της Οδηγίας αυτής και περαιτέρω (σκέψη 31 της άνω απόφασης) ότι η έννοια της «παρουσιάσεως στο κοινό» πρέπει να ερμηνεύεται σε όλη την Κοινότητα αυτοτελώς και ενιαίως, αποκρούοντας την άποψη της Αυστριακής Κυβερνήσεως ότι κάθε έννομη τάξη πρέπει να ερμηνεύει αυτοτελώς την έννοια του όρου «κοινόν», στον οποίο αυτή (η Οδηγία 2001/29/ΕΚ) παραπέμπει, χωρίς

9 να δίδει και τον ορισμό, ενώ δέχθηκε περαιτέρω (σκέψη 40 της άνω απόφασης) ότι η παρουσίαση ενός έργου από τους τηλεοπτικούς δέκτες οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε δωμάτια ξενοδοχείου συνιστά παρουσίαση, η οποία πραγματοποιείται από οργανισμό διαφορετικό από αυτόν από τον οποίο προέρχεται και απευθύνεται προς ένα κοινό διαφορετικό από το κοινό της πρωτότυπης παρουσιάσεως του έργου, δηλαδή προς ένα νέο κοινό. Προς τούτο έλαβε υπόψη (σκέψη 41 της απόφασης) τον Οδηγό της Συμβάσεως της Βέρνης (Ν 100/1975) και δέχθηκε ότι ο δημιουργός, επιτρέποντας τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση του έργου του, λαμβάνει υπόψη του μόνον τους άμεσους χρήστες, ήτοι τους κατόχους συσκευών λήψεως οι οποίοι, μεμονωμένα ή στο πλαίσιο του ιδιωτικού ή οικογενειακού τους περιβάλλοντος, λαμβάνουν τις εκπομπές. Αφότου όμως η λήψη γίνεται για να μεταδοθεί σε ακροατήριο μεγαλύτερης κλίμακας και ενίοτε με κερδοσκοπικό σκοπό, ένα νέο τμήμα του κοινού αποκτά πρόσβαση στην ακρόαση ή τη θέαση του έργου. Η δε παρουσίαση της εκπομπής μέσω μεγαφώνου ή αναλόγου μέσου δεν αποτελεί απλή λήψη μόνης της εκπομπής αλλά ανεξάρτητη πράξη, με την οποία το εκπεμπόμενο έργο παρουσιάζεται σε νέο κοινό, με συνέπεια η δημόσια αυτή λήψη να ενεργοποιεί το αποκλειστικό δικαίωμα του δημιουργού να παράσχει τη σχετική άδεια. Περαιτέρω, το ΔΕΚ (σκέψεις 38 και 42 της άνω απόφασης) δέχθηκε ότι η πελατεία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, η οποία εναλλάσσεται ταχέως, αποτελεί νέο κοινό και η διανομή του εκπεμπόμενου έργου στην πελατεία αυτή μέσω συσκευών τηλεοράσεως «δεν αποτελεί απλώς τεχνικό μέσο για την [εξασφάλιση ή] τη βελτίωση της λήψεως του πρωτοτύπου [της εκπομπής εντός της] ζώνης καλύψεως της, αλλά αντιθέτως πραγματοποιείται στο πλαίσιο της τεχνικής διαμεσολάβησης του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, το οποίο, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών της συμπεριφοράς του,

10 παρεμβάλλεται για να δώσει πρόσβαση προς το προστατευόμενο έργο στους πελάτες του, οι οποίοι, ελλείψει της παρεμβάσεως αυτής, ευρισκόμενοι εντός του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, δεν θα μπορούσαν, κατ αρχήν να έχουν από μόνοι τους πρόσβαση στο μεταδιδόμενο έργο». Επίσης, το ίδιο δικαστήριο (ΔΕΚ) ερμηνεύοντας το άοθρο 3 παρ. 1 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ το οποίο μεταφέρθηκε στο εσωτερικό δίκαιο με το άρθρο 3 του Ν 2121/1993 και το άρθρο 8 της Συνθήκης του Παγκόσμιου Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΠΙ) για το δικαίωμα : του δημιουργού, η οποία έχει κυρωθεί από την Ελλάδα με το Ν 3184/2003 δέχθηκε (σκέψη 50 της άνω απόφασης) ότι ο ιδιωτικός ή δημόσιος χαρακτήρας του δεν ασκεί επιρροή και (σκέψεις 51 και 54 της άνω απόφασης) ότι το εν λόγω δικαίωμα παρουσίασης στο κοινό "θα καθίστατο άνευ περιεχομένου αν δεν περιλάμβανε και τις παρουσιάσεις οι οποίες πραγματοποιούνται σε ιδιωτικούς χώρους, απεμπλέκοντας έτσι την «εις το κοινόν παρουσίασιν» από την έννοια της κατοικίας κατά τη γνωστή στο Σύνταγμα (άρθρο 9 παρ. 1) έννοια (βλ. ΕφΑΘ 3095/2009, Εφθεσ 1636/2009). Εξάλλου, κατ" εφαρμογή της παρ. 2 του άρθρου 234 ΣυνθΕΚ, οσάκις ο εθνικός δικαστής διαπιστώνει ότι για την επίλυση εκκρεμούσης ενώπιον του διαφοράς είναι αναγκαία η επίλυση του ζητήματος της ερμηνείας διατάξεως του κοινοτικού δικαίου, οφείλει να εξετάσει αν το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει με προγενέστερη απόφαση του αποφανθεί επί του ιδίου νομικού ζητήματος. Σε καταφατική περίπτωση οφείλει βασιζόμενος στην παρά του ΔΕΚ γενόμενη ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου να επιλύσει απευθείας την επίδικη διαφορά και μόνον αν δεν υφίσταται τέτοια απόφαση οφείλει να απευθυνθεί στο ΔΕΚ εάν κρίνει ότι τούτο είναι αναγκαίο. Σημειώνεται ότι η διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 στοιχ. η του Ν 2121/1993 αποτελεί μεταφορά στην ημεδαπή έννομη τάξη της συγκεκριμένης Οδηγίας 2001/29/ΕΚ, δεδομένου ότι η ως άνω διάταξη

11 της Συνθήκης ΕΚ σκοπεί στην παρεμπόδιση της δημιουργίας νομολογίας των εθνικών δικαστηρίων μη συμφώνου προς τη νομολογία του ΔΕΚ και την ενοποίηση της νομολογίας στο άνω πεδίο (βλ. ΑΠ.161/2009, ΕφΑΘ 7196/2007, ΕφΑΘ 915/2010 και 16/2010 ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑΘ 3095/2009 ό.π., Ειρθεσ 1636/2009 ό.π.). Στην προκειμένη περίπτωση, με την κρινομένη αίτησή τους οι αιτούντες αστικοί μη κερδοσκοπικοί φορείς, εκθέτουν ότι είναι οι μόνοι νόμιμα συνεστημένοι αντιπροσωπευτικοί οργανισμοί συλλογικής διαχειρίσεως και προστασίας συγγενικών δικαιωμάτων των ηθοποιών, μουσικών, τραγουδιστών - ερμηνευτών και παραγωγών υλικών φορέων ήχου και εικόνας - ήχου, αντιστοίχως, ως έχοντες δε τις προβλεπόμενες από το σχετικό νόμο αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων η είσπραξη, δικαστική διεκδίκηση και διανομή της εκ του ιδίου νόμου προβλεπομένης ευλόγου αμοιβής των μελών τους, συνέταξαν από κοινού αμοιβολόγιο κατά τους όρους του νόμου αυτού, το οποίο γνωστοποίησαν στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, που προέρχονται σε δημοσία παρουσίαση έργων τους μέσω εγκατεστημένων στα ξενοδοχεία τους τηλεοάσεων και ραδιοφώνων και κάλεσαν αυτές σε υπογραφή συμφωνίας για την καταβολή των νομίμων αμοιβών τους, πλην όμως η καθ' ης, η οποία, διατηρούσα επιχειρηση ξενοδοχείου στη Λαμία, προβαίνει ανελλιπώς σε δημοσία παρουσίαση έργων τους σε αόριστο αριθμό προσώπων και συγκεκριμένα στους πελάτες της, οι οποίοι, μέσω των εγκατεστημένων σε κάθε δωμάτιο του συσκευών τηλεοράσεως και ραδιοφώνου, έχουν τη δυνατότητα προσβάσεως και χρήσεως τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών προγραμμάτων με ερμηνείες και παραγωγές των μελών τους, μεταδιδομένων από τους κρατικούς και ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς πανελληνίου εμβελείας, αρνείται, εν τούτοις, κάθε προσπάθεια διαπραγματεύσεως και καταβολής της ως άνω αμοιβής. Κατ' ακολουθίαν του ιστορικού αυτού

12 ζητούν να καθορισθεί από το Δικαστήριο το ύψος της εύλογης και ενιαίας αμοιβής που, από την αιτία αυτή, δικαιούνται οι παραπάνω αντιπροσωπευόμενες από αυτούς κατηγορίες καλλιτεχνών και παραγωγών να λάβουν για κάθε έτος από έως , στο ποσό του 0,10 ευρώ ανά δωμάτιο ημερησίως (και 36,50 ευρώ ετησίως) για κάθε δωμάτιο και συνολικά για όλο το χρονικό διάστημα, βάσει του αριθμού των δωματίων του ξενοδοχείου της καθ' ης (48 ), στο ποσό των ευρώ, συνυπολογιζομένου του ΦΠΑ 13% για των πρώτο των αιτούντων και 23% για τον δεύτερο εξ αυτών και να καθοριστεί ως εύλογη αμοιβή της κάθε κατηγορίας που εκπροσωπείται απ' αυτούς ποσοστό 50% για τους ηθοποιούς και 50% στους παραγωγούς, στη συνέχεια δε, επικαλούμενοι επείγουσα περίπτωση, ζητούν να τους επιδικασθεί προσωρινά το ήμισυ αυτής, επιμεριζόμενο μεταξύ τους κατά την άνω αναλογία. Τέλος ζητούν να καταδικασθεί η καθ' ης και στα δικαστικά τους έξοδα. Μ' αυτό το περιεχόμενο η ένδικη αίτηση αρμοδίως φέρεται, σύμφωνα με τα εκτενώς στην προηγηθείσα νομική σκέψη σημειούμενα, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. του ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζομένη στις προμνησθείσες διατάξεις του Ν. 2121/1993, όπως ισχύει μετά το Ν. 3057/2002, καθώς και σ' αυτές των άρθρων 176, 728 παρ. Ιζ', 729 παρ. 2 του ΚΠολΔ ενώ είναι απορριπτέος ο ισχυρισμός τους ότι η ικανοποίηση του αιτήματος για προσωρινή επιδίκαση της εύλογης αμοιβής οδηγεί σε απαγορευμένη κατά το άρθρο 696 παρ 4 του ΚΠολΔ ικανοποίηση δικαιώματος, καθώς και ο ισχυρισμός τους περί ελλείψεως της αναγκαίας για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων προϋπόθεσης της ύπαρξης επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου, καθόσον η προϋπόθεση αυτή απαιτείται μόνο για την λήψη γνησίων ασφαλιστικών μέτρων, κατά την έννοια το:>ν άρθρων 682 επ του ΚΠολΔ, αντικείμενο δε της παρούσας

13 αίτησης, η οποία δικάζεται απλώς κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την προαναφερόμενη ρητή σχετική διάταξη του άρθρου 49 παρ 1 εδ δ' του Ν 2121/93, δεν είναι η λήψη τέτοιου ( γνήσιου δηλαδή ασφαλιστικού ) μέτρου. Τέλος απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός της καθ' ης περί ελλείψεως της αναγκαίας για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων προϋπόθεσης της ύπαρξης επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου, καθόσον η προϋπόθεση αυτή απαιτείται μόνο για την λήψη γνησίων ασφαλιστικών μέτρων, κατά την έννοια των άρθρων 682 επ του ΚΠολΔ, αντικείμενο δε της παρούσας αίτησης, η οποία δικάζεται απλώς κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την προαναφερόμενη ρητή σχετική διάταξη του άρθρου 49 παρ 1 εδ δ' του Ν 2121/93, δεν είναι η λήψη τέτοιου ( γνήσιου δηλαδή ασφαλιστικού ) μέτρου ( βλ σχ ΜΠρΤρικ 1249/2002 και 1253/2002, ο.π. και ΜΠρΑΘ 2237/2003 αδημ ). Συνεπώς πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν. Περαιτέρω, η καθής, με προφορική δήλωσή της κατά την ενώπιον του ακροατηρίου συζήτηση της υπόθεσης αλλά και με το σημείωμα που κατέθεσε, άσκησε ανταίτηση, με την οποία, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί ως ασφαλιστικό μέτρο, να καθοριστεί εύλογη και ενιαία αμοιβή για τα αιτούμενα έτη στο ποσό των 9,33 ευρώ ανά δωμάτιο ετησίως σύμφωνα και με το μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ των αιτούντων και του «Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος» στο οποίο ανήκει η καθής επιχείρηση. Και η αίτηση αυτή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άοθρα 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1520 ΑΚ και 728, 729, 735 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν, συνεκδικαζόμενη με την παραπάνω αίτηση.

14 Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων. και. που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του δικαστηρίου τούτου, από όλα τα έγγραφα που με επίκληση προσκομίζουν οι διάδικοι, αυτά που ανέπτυξαν προφορικά και με τα σημειώματά τους οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους και γενικά από την όλη συζήτηση της υποθέσεως, πιθανολογήθηκαν τα εξής: Οι αιτούντες είναι νομίμως συνεστημένο ι, κατά τους όρους του άρθρου 54 του Ν. 2121/1993, οργανισμοί συλλογικής διαχειρίσεως και προστασίας συγγενικών πνευματικών δικαιωμάτων, ο πρώτος των ηθοποιών, και ο δεύτερος τέταρτος των δισκογραφικών εταιρειών - παραγωγών υλικών φορέων ήχου και εικόνος, έχοντες τις εκ του ιδίου νόμου προβλεπόμενες κοι εν αρχή περιγραφόμενες αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων και η είσπραξη και διανομή της εκ της προμνησθείσης διατάξεως του άρθρου 49 του νόμου αυτού ευλόγου αμοιβής των μελών τους. Εξάλλου, η καθ' ης ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία. διατηρεί και εκμεταλλεύεται το υπό τον διακριτικό τίτλο. ξενοδοχείο, που βρίσκεται στη Λαμία. Τούτο ανήκει στην Γ' κατηγορία και διαθέτει 48 δωμάτια. Στα ως άνω δωμάτια του ξενοδοχείου είναι εγκατεστημένες συσκευές τηλεοράσεως και έτσι παρέχεται στους πελάτες του ξενοδοχείου η δυνατότητα να παρακολουθούν τα τηλεοπτικά προγράμματα όλων των τηλεοπτικών σταθμών της χώρας. Οι δέκτες τηλεοράσεως που έχει εγκαταστήσει η καθ' ης σε όλα τα δωμάτια του ξενοδοχείου της συνδέονται με ένα δικό της κεντρικό διανεμητικό δέκτη (κεντρική κεραία), που λαμβάνει τα τηλεοπτικά προγράμματα των κρατικών και ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, τα οποία μεταδίδονται στην Ελληνική Επικράτεια. Ερμηνείες και παραγωγές που διαχειρίζονται και προστατεύουν οι αιτούντες οργανισμοί μεταδίδονταν καθημερινά καθ' όλη τη διάρκεια των ετών από έως και από όλους τους κρατικούς και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, καλύπτοντας ημερησίως μεγάλο

15 τηλεοπτικό χρόνο. Ενόψει τούτου και λαμβάνοντας υπόψη και τον μεγάλο αριθμό των λειτουργούντων κατά το έτος αυτό στην Ελληνική Επικράτεια με πανελλήνια εμβέλεια τηλεοπτικών σταθμών, η τηλεοπτική μετάδοση των διαχειριζομένων και προστατευομένων από τους αιτούντες έργων ήταν ευρύτατη, καλύπτοντας όλα σχεδόν τα έργα των δημιουργών. Η καθ' ης δε, στα πλαίσια της επιχειρηματικής της δραστηριότητος και προς επίτευξη των εμπορικών της σκοπών και πορισμού οικονομικού οφέλους, κατέστησε προσιτά τα επίδικα τηλεοπτικά προγράμματα στους πελάτες της, οι οποίοι και συγκροτούν, κατά τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, την έννοια του "κοινού", διαμορφώνοντας τις κατάλληλες προς τούτο συνθήκες με τις ως άνω πράξεις της. Δηλαδή, προέβη στην εγκατάσταση κεντρικού διανεμητικού δέκτη, καταλλήλου και ικανού να λαμβάνει όλα τα προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών πανελληνίου εμβελείας, τοποθέτησε τις σωληνώσεις εγκαταστάσεως προς διοχέτευση των λαμβανομένων από την κεντρική κεραία τηλεοπτικών σημάτων σε όλα τα δωμάτια του ξενοδοχείου της και τοποθέτησε στα δωμάτια συσκευές τηλεοράσεως προς λήψη από τους πελάτες της των τηλεοπτικών σημάτων. Είναι προφανές λοιπόν ότι, εν προκειμένω, αν και δεν γίνεται εκ μέρους της καθ' ης χρήση υλικού φορέα, δεν πρόκειται για 'άπλή λήψη τηλεοπτικής εκπομπής και δη για χρήση της τηλεοπτικής μεταδόσεως, για την οποία έχουν καταβληθεί τα δικαιώματα (εύλογη αμοιβή) στους δικαιούχους από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά για μία άλλη, ανεξάρτητη; πράξη, με την οποία το τηλεοπτικώς εκπεμπόμενο έργο γίνεται εκ νέου άμεσα προσιτό και αντιληπτό από άλλο κοινό, ενώ οι αιτούντες, κατά την κατάρτιση των σχετικών συμβάσεων με τους τηλεοπτικούς σταθμούς προς καταβολή ευλόγου αμοιβής, δεν είχαν αποβλέψει σε τούτο. Έτσι η καθ' ης, ως χρήστης - λήπτης της τηλεοπτικής μεταδόσεως, παρουσίασε αυτήν χωρίς δικαίωμα σε κοινό άλλο από το προοριζόμενο, προς

16 εκμετάλλευση και επίτευξη των προαναφερομένων επιχειρηματικών της σκοπών. Η πράξη της αυτή αποτελεί χρήση των έργων των αιτούντων διαφορετική από την αρχικώς προβλεπομένη, δηλαδή από αυτή για την οποία προορίζονταν η τηλεοπτική μετάδοσή τους και αναμφισβητήτως θεωρείται "δημοσία παρουσίαση" των διαχειριζομένων και προστατευομένων από τους αιτούντες έργων υπό την έννοια του άρθρου 3 παρ. 2 του Ν. 2121/1993 σύμφωνα και με τα όσα αναπτύχθηκαν στην μείζονα σκέψη της παρούσας, απορριπτόμενου του σχετικού ισχυρισμού της καθής. Συνεπώς, προκύπτει νόμιμο δικαίωμα των αιτούντων να αξιώσουν εύλογη αμοιβή για τη δημοσία παρουσίαση των έργων τους, που λαμβάνει χώρα στα δωμάτια του ξενοδοχείου της καθ' ης, η οποία έχει αντίστοιχη ϋίποχρέωση να καταβάλε ι στους αιτούντες την εν λόγω αμοιβή. Εδώ να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη χρήση από την καθ' ης των έργων των αιτούντων έχει όλως δευτερεύοντα χαρακτήρα, σε σχέση με το αντικείμενο λειτουργίας της ξενοδοχειακής της μονάδος, ενόψει δε και της φύσεως και των συνθηκών της από μέρους της εκμεταλλεύσεως των προστατευομένων από τους αιτούντες έργων, καθίσταται αδύνατη η εφαρμογή του προβλεπομένου από την προμνησθείσα διάταξη του άρθρου 32 παρ.1 του Ν. 2121/93 τρόπου υπολογισμού της ευλόγου αμοιβής τους σε ποσοστό επί των ακαθαρίστων εσόδων ή εξόδων που πραγματοποιούνται από τη δραστηριότητα της καθ' ης και προέρχονται από την εκμετάλλευση των έργων τους. Συνεπώς, η αμοιβή που υποχρεούται να καταβάλει η τελευταία στους αιτούντες πρέπει, εν όψει και όσων σχετικώς ανωτέρω αναφέρθηκαν, να καθοριστεί σε ορισμένο ποσό κατ' έτος, το οποίο θα είναι ενιαίο για όλους τους αιτούντες και εύλογο, σύμφωνα με τα αναλυτικώς εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη. "Ηδη οι αιτούντες την υπέγραψαν μνημόνιο συμφωνία με το ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ

17 ΕΛΛΑΔΟΣ», βάσει του οποίου συμφωνήθηκε ποσό 9,33 ευρώ ετησίως για κάθε δωμάτιο ξενοδοχείου τριών αστέρων, όπου αυτό που διατηρεί η καθής, ενώ για τις λοιπές κατηγορίες ξενοδοχείων αυτή ήταν κατ' ανάλογο μέτρο αυξημένη ή μειωμένη. Υφισταμένης, μετά ταύτα, διαφωνίας μεταξύ χρήστη και των αιτούντων οργανισμών συλλογικής διαχειρίσεως συγγενικών δικαιωμάτων περί την εύλογη αμοιβή των μελών των τελευταίων, αναδεικνύεται, σύμφωνα με την προμνησθείσα διάταξη του άρθρου 49 παρ. 1 του Ν. 2121/1993, η εξουσία του παρόντος Δικαστηρίου να καθορίσει, προσωρινά, το ύψος της. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, το Δικαστήριο, για τον προσδιορισμό της υπέρ των αιτούντων ευλόγου αμοιβής συνεκτιμά όλα τα προαναφερόμενα στοιχεία, χωρίς να δεσμεύεται. από το κατά τα άνω αμοιβολόγιο, το οποίο, σημειωτέον, καθορίσθηκε από τους αιτούντες στο ίδιο ύψος για όλα τα ξενοδοχεία της χώρας, χωρίς διαφοροποιήσεις ανάλογες προς τη θέση και την τουριστική κίνηση κάθε περιοχής και την πληρότητα κάθε ξενοδοχείου, στοιχεία από τα οποία όμως εξαρτάται το ύψος των εσόδων κάθε επιχειρήσεως και, συνεπώς, και η ωφέλεια της από την παρουσίαση των ραδιοτηλεοπτικών έργων μέσω των δεκτών που είναι εγκατεστημένοι στα δωμάτια του ξενοδοχείου και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, έστω και γενικά, ακόμη και όταν η αμοιβή προσδιορίζεται σε ορισμένο ποσό. Ειδικότερα, εν προκειμένω πιθανολογήθηκε ότι η εμπορικη και τουριστική κίνηση στηνπόλη της Λαμίας κατά το κρίσιμο εδώ έτος δεν ήταν σημαντική και η πληρότητα του ξενοδοχείου της καθ' ης, ανήλθε σε ποσοστό 61,25% για το έτος 2009, σε 52,12% για το έτος Συνεκτιμωμένων όλων των παραπάνω στοιχείων, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την αξία της συγκεκριμένης χρήσεως εκ μέρους της καθ' ης, στα πλαίσια των οικονομικών συναλλαγών, που, όπως έχει ήδη λεχθεί, έχει δευτερεύοντα χαρακτήρα σε σχέση με το αντικείμενο της εκμεταλλεύσεως της

18 επιχειρήσεώς της, τον αριθμό των δωματίων και την πληρότητα του ξενοδοχείου της κατά τον κρίσιμο, εν προκειμένω, χρόνο, το σκοπό της διαμονής των πελατών σ' αυτό, τον, κατά μέσο όρο, χρόνο παραμονής τους, τις πραγματικές δυνατότητές τους να παρακολουθήσουν στο δωμάτιο τους τηλεοπτικές εκπομπές με έργα που διαχειρίζονται οι αιτούντες, ενόψει και του ότι σε ικανό ποσοστό είναι αλλοδαποί, το μέγεθος του τηλεοπτικού χρόνου που καταλαμβάνει η μετάδοση των έογων των μελών των αιτούντων, την συμβατικώς οριζόμενη αμοιβή συγγενικών δικαιωμάτων των αιτούντων με άλλα ξενοδοχεία (βλ. προσκομιζόμενο συμφωνητικό), καθώς και προγενέστερες αποφάσεις του παρόντος Δικαστηρίου, που αποτελούν πρόσφορα συγκριτικά στοιχείο, αφού με αυτές προσδιορίσθηκε η παρά ξενοδοχείων της Λαμίας, κειμένων στην ευρύτερη, όπου και αυτό της καθ' ης, περιοχή της πόλεως, καταβλητέα στους αιτούντες εύλογη αμοιβή, κρίνει, με βάση και ρα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής, ότι το ύψος της εν προκειμένω αιτουμένης ευλόγου αμοιβής πρέπει να καθοριστεί προσωρινά, για το αιτούμενο χρονικό διάστημα ανά έτος, στο ποσό των 9,33 ευρώ για κάθε δωμάτιο του ξενοδοχείου της καθ' ης και συνολικά στο ποσό των (48 Χ 9,33=447,84) 2.239,20 ευρώ. Η προσωρινή αυτή αμοιβή κρίνεται εύλογη και είναι ικανή να οδηγήσει στην επίτευξη ισορροπίας μεταξύ ίου συμφέροντος των αιτούντων οργανισμών να εισπράττουν αμοιβή λόγω της δημοσίας παρουσιάσεως των προστατευομένων απ' αυτούς έργων μέσω των δεκτών τηλεοράσεως, που είναι εγκατεστημένοι στα δωμάτια του ξενοδοχείου της καθ' ης και του συμφέροντος της τελευταίας να μπορεί να εκμεταλλεύεται τη χρήση των έργων αυτών υπό εύλογες προϋποθέσεις. Η κατανομή του παραπάνω ποσού μεταξύ των ερμηνευτών, εκτελεστών, καλλιτεχνών και παραγωγών πρέπει να γίνει κατά τις μεταξύ τους σχετικές συμφωνίες, δηλαδή κατά ποσοστό 50% νια τους ηθοποιούς, 50% για τους

19 παραγωγούς. Πιθανολογήθηκε, τέλος, ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση για την προσωρινή επιδίκαση του ημίσεως των, ως άνω., προσδιορισθέντων ποσών, πλέον του αναλογούντος στα καταβλητέα ποσά ΦΠΑ για την απόδειξη που θα εκδοθεί σχετικά από τους αιτούντες, προς κάλυψη αμέσων και μη επιδεκτικών αναβολής βιοτικών αναγκών των δικαιούχων, πολλοί από τους οποίους, όπως κατέθεσε ο μάρτυρας των αιτούντων, αποβλέπουν στο μοναδικό αυτό έσοδο για τη συντήρησή τους, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι η καθ' ης έχει ήδη αποκομίσει κατά το: έτη 2007 έως 2011 οικονομικό όφελος από τη χρήση των έργων τους. Επομένως, πρέπει η ένδικη αίτηση και ανταίτηση να γίνουν δεκτές και ως ουσία βάσιμες κατά ένα μέρος, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό, να συμψηφισθούν δε, κατ' άρθρο 179 ΚΠολΔ, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων στο σύνολο τους, ενόψει της ιδιαιτέρως δυσχερούς ερμηνείας των εφαρμοσθέντων κανόνων δικαίου και του επί των κρισίμων εδώ ζητημάτων διχασμού θεωρίας και νομολογίας. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την αίτηση και την ανταίτηση. ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αίτηση και την ανταίτηση. ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την ενιαία και εύλογη αμοιβή που πρέπει να καταβάλει στους αιτούντες η καθ' ης η αίτηση για την από μέρους της δημοσία παρουσίαση έργων των μελών τους μέσο: συσκευών τηλεοράσεως και ραδιοφώνου, εγκατεστημένων στο αναφερόμενο στο ιστορικό ξενοδοχείο της, για τα έτη από έως και , στο ποσό των δύο χιλιάδων διακοσίων τριάντα εννέα ευρώ και είκοσι λεπτών (2.239,20).

20 ΟΡΙΖΕΙ ότι η ως άνω προσδιορισθείσα εύλογη αμοιβή θέλει επιμερισθεί, κατά μεν το ήμισυ, ήτοι κατά ποσοστό 50% υπέρ του αιτούντος φορέως των ηθοποιών, κατά ποσοστό 50% υπέρ του αιτούντος φορέως των παραγωγών. ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την καθ' ης να καταβάλει προσωρινά στους αιτούντες οργανισμούς και κατά την αμέσως ανωτέρω αναλογία το ήμισυ της κατά τα άνω προσδιορισθείσης, για το σύνολο του ενδίκου χρόνου, ευλόγου αμοιβής, πλέον του αναλογούντος στα καταβλητέα ποσά ΦΠΑ για την απόδειξη που θα εκδοθεί σχετικά από τους αιτούντες. ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων. ΚΡΙΘΗΚΕ, Αποφασίσθηκε και Δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του, σε έκτακτη, δημοσία συνεδρίαση, στη Λαμία.