ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 9ης ΑΠΡΙΛΗ, ΟΜΟΝΟΙΑ

Transcript

1 ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 9ης ΑΠΡΙΛΗ, ΟΜΟΝΟΙΑ Εργαζόμενες- εργαζόμενοι, άνεργοι, νέες και νέοι. Η σημερινή μας απεργιακή κινητοποίηση, τόσο ως καταδίκη των νέων βάρβαρων μέτρων του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε πρόσφατα, καθώς και ως προειδοποίηση και έκφραση της αποφασιστικότητας μας να αντιδράσουμε και κατά των επόμενων μέτρων που ετοιμάζονται κατά απαίτηση των μονοπωλιακών ομίλων,αποτελεί ένα ακόμα βήμα στην πάλη μας ενάντια στα μονοπώλια, την κυβέρνηση, την ΕΕ. Το ΠΑΜΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας και χαιρετίζει τους χιλιάδες απεργούς που ξεπέρασαν τα εμπόδια και τις δυσκολίες και δίνουν δυναμικό παρών στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος σε όλη τη χώρα. Θα μπορούσε η συμμετοχή στη σημερινή απεργία, στις σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις να ήταν πολύ μεγαλύτερη. Τέτοια που να τρομάξει εργοδότες και κυβέρνηση.τέτοια που να μπολιάσει με αισιοδοξία και ενθουσιασμό τους εργαζόμενους. Τέτοιας που να αποτελούσε ουσιαστικό βήμα στην αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Όμως στο συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν δυνάμεις που δεν θέλουν ένα τέτοιο κίνημα,δεν θέλουν αγώνες με τέτοια χαρακτηριστικά. Για αυτό και καταγγέλλουμε την υπονόμευση της απεργίας, συνολικά από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. αλλά και την ΑΠ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από το πρώτο λεπτό που αποφασίστηκε η απεργία από αυτές τις δυνάμεις άρχισε η υπονόμευση της. Χαιρετίζουμε όμως από το βήμα αυτό τους εργαζόμενους της ΕΒΓΑ η οποίοι με την ενότητα τους και την αποφασιστικότητα τους με την στήριξη της ταξικής τους ομοσπονδίας αναγκάσαν τον εργοδότη να αποσύρει έστω και προσωρινά τα σχεδία του για την γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και την κατάργηση κάθε συλλογικής ρύθμισης. Ο αγώνας τους επιβεβαιώνει αυτό που λέμε ως ΠΑΜΕ,ότι οι εργαζόμενοι όταν είναι ενωμένοι και έχουν ταξικό αγωνιστικό προσανατολισμό μπορούν να αποτρέψουν μέτρα να αποσπάσουν καταχτήσεις να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο προοπτικής. Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματα τους, να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ανασύνταξης του 1

2 εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Τέτοια συνδικάτα θέλουμε Και όχι συνδικάτα συμμάχους των εργοδοτών με ηγεσίες συμβιβασμένες και μηχανισμούς των εργοδοτών. Γιατί με ηγεσίες σαν αυτές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα δε μπορείς να έχεις πετυχημένες απεργίες και αποτελεσματική σύγκρουση με εργοδοσία και κυβέρνηση. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι Η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και των μέτρων που περιέχει απελευθερώνει ακόμα περισσότερο την επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας στους κλάδους της βιομηχανίας, των υπηρεσιών παντού. Για αυτό δεν υπάρχει χρόνος ούτε για ανάπαυλα, ούτε για απογοήτευση, κούραση και αποστράτευση. Στους χώρους δουλειάς, οι εργοδότες με βάση τα ψηφισμένα από την κυβέρνηση αντιλαϊκά μέτρα θα επιδιώξουν την εφαρμογή όχι μόνο αυτών αλλά ακόμα χειρότερων, προετοιμάζοντας τα επόμενα πιο αντεργατικά νομοθετήματα. Όμως μπορούμε να επιμείνουμε ακόμα ποιο ολοκληρωμένα στην ενημέρωση των εργαζόμενων για τα μέτρα και την σκοπιμότητα τους. Να τα μετατρέψουμε σε κίνητρο συμμετοχής των εργαζόμενων στα συνδικάτα. Να επιμείνουμε στην οργάνωση των εργαζομένων σε κάθε τόπο δουλειάς. Με ακόμα μεγαλύτερη επιμονή στο στήσιμο επιτροπών αγώνα,των σωματειακών επιτροπών σε κάθε χώρο δουλειάς με αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ΠΑΜΕ. Μπορούμε να καθυστερήσουμε την εφαρμογή των μέτρων, να αντεπιτεθούμε προβάλλοντας και διεκδικώντας τα αιτήματα μας για αυξήσεις στους μισθούς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ενάντια στις απολύσεις, στην απληρωσιά, την ανασφάλιστη εργασία.για την κατάργηση όλων αυτών των αντιλαϊκών νομοθετημάτων. Έτσι να αντιμετωπίσουμε την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, να μην δεχτούμε τίποτα ως τετελεσμένο και ως αναπότρεπτο. Γιατί ποιος από εμάς μπορεί να συμβιβαστεί το παιδί του να είναι άνεργο,να δουλεύει κατά διαστήματα να είναι ο μισθός του χαρτζιλίκι; Ποιος από εμάς μπορεί να συμβιβαστεί μετά από 40 και 50 χρόνια δουλειάς να μην παίρνει σύνταξη και η σύνταξη αυτή να μην φτάνει ούτε για χαρτζιλίκι στα εγκόνια; Ποιος από εμάς μπορεί να συμβιβαστεί ότι όποτε γουστάρει ο εργοδότης θα μας απολύει και μάλιστα χωρίς καμιά αποζημίωση; 2

3 Εργαζόμενες εργαζόμενοι νέοι και νέες Οι απειλές εκ νέου της χρυσής αυγής σε βάρος των στελεχών και μελών του ταξικού συνδικάτου στην Ζώνη Περάματος, επιβεβαιώνουν την ανάγκη της διαρκούς επαγρύπνησης. Τα φασιστοειδή της Χ.Α. για μια ακόμα φορά δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, ως μαντρόσκυλα της μεγαλοεργοδοσίας, γέννημα και θρέμμα του εκμεταλλευτικού συστήματος, ορκισμένοι εχθροί των εργαζόμενων και των αγώνων τους. Θέλουν τους εργάτες σκλάβους, γονατιστούς, στήνουν δουλεμπορικά, φτιάχνουν σωματείο στην ζώνη κατ επιθυμία και υπόδειξη των μεγαλοεργολάβων. Αυτός είναι ο ρόλος τους γι αυτό και το μίσος για το ταξικό κίνημα. Από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιωθήκαμε, ότι δε μπορεί να αντιμετωπιστεί η χρυσή αυγή από αυτούς που για δεκαετίες τους ανέχονται, καλύπτουν την παρουσία τους σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού, συνομιλούν μαζί τους. Δε μπορεί να τους αντιμετωπίσει το ίδιο το σύστημα που τους συντηρεί και τους αναπαράγει, η ΕΕ που εξισώνει τον κομμουνισμό με το φασισμό και την ίδια ώρα τους βάζει μπροστά στην Ουκρανία για να υπηρετήσουν τους ιμπεριαλιστικούς της σχεδιασμούς. Το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη να απομονώσει να τσακίσει τη ΧΑ όπως και κάθε άλλο φασιστικό μόρφωμα. Με δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι οι γυναίκες να τους αντιμετωπίσουν όπως ο λαός αντιμετώπισε τους πολιτικούς τους προγόνους: τους; Ταγματασφαλίτες, τους συνεργάτες των Γερμανών, τους θαυμαστές του Μεταξά και του Παπαδόπουλου. Καλούμε τους εργαζόμενους να τους απομονώσουν, να μην βρίσκουν τόπο να σταθούν τα τσιράκια των αφεντικών, οι δολοφόνοι του ναζιστικού μορφώματος της Χ.Α. Εργαζόμενες εργαζόμενοι Πολύς λόγος γίνεται από κυβέρνηση και αντιπολίτευση ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες για την ανάπτυξη. Ανάπτυξη που έρχεται σύμφωνα με τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή που με καλύτερη διαχείριση μπορεί να έρθει πιο σύντομα σύμφωνα με την αξιωματική αντιπολίτευση, το ΣΥΡΙΖΑ. 3

4 Το ζήτημα δεν είναι αν έρχεται η αν δεν έρχεται ανάπτυξη,που κάποια στιγμή θα έρθει. Το ζήτημα είναι που θα έχει στηριχτεί και τι ανάπτυξη θα είναι. Και θα είναι μια ανάπτυξη που θα έχει στηριχτεί στα νεκροταφεία των δικαιωμάτων μας και θα στηρίζεται στην μαζική ανεργία και την ακόμα ποιο αγρία εκμετάλλευση μας. Για αυτό και δεν αφορά εμάς, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, τους νέους, δεν αφορά ανάκαμψη των δικαιωμάτων μας. Το αντίθετο αφορά, την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων, τη διαιώνιση και το βάθεμα της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της εξαθλίωσης. Δεν είναι για εμάς. Την απορρίπτουμε. Γιατί συναδελφισσες και συνάδελφοι μπορεί να έχουμε νέα μεγάλα ξενοδοχεία νέες μαρίνες.αλλά οι εργαζόμενοι εκεί τι θα παίρνουν και πόσες ώρες θα δουλεύουν; Εμείς θα μπορούμε να πηγαίνουμε για διακοπές στα πολυτελή αυτά ξενοδοχεία και στις μαρίνες; Μπορεί να έχουμε πολλά πολυιατρεία και τα φάρμακα να πωλούνται ακόμα και στα σούπερ μάρκετ αλλά εμείς θα μπορούμε να πληρώνουμε τους γιατρούς τα φάρμακα τα νοσοκομεία; Μπορούν να γίνουν μεγάλοι δρόμοι και οι παραλίες να αποχτήσουν υποδομές αλλά εμείς θα μπορούμε να κυκλοφορούμε σε αυτούς και να τους πληρώνουμε, να πληρώνουμε το εισιτήριο για την είσοδο στην πλαζ; Να γιατί λέμε ότι το περιεχόμενο της ανάπτυξης για την οποία καυγαδίζουν δεν αφορά εμάς είναι εχθρικό για εμάς. Το ομολογούν αλώστε και οι ίδιοι όταν δίνουν εξετάσεις στους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα τους. Λένε: ότι η κρίση ήταν ευκαιρία και θα έπρεπε με ή χωρίς μνημόνια να πάρουν αυτά τα μέτρα που παίρνονται και που πάρθηκαν και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ζητά η κυβέρνηση κοινωνική συνεννόηση για να προχωρήσουν. Τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση λέει ότι το μνημόνιο είναι πλέγμα νόμων άρα δε μπορεί να γκρεμιστεί και χρειάζεται για αρκετό χρονικό διάστημα να βάλουμε πλάτη για την ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας. Η στρατηγική τους είναι ίδια, και οι δυο πασχίζουν για την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, των υγειών όπως τους ονομάζουν. Κανένας όμως καπιταλιστής δεν επενδύει για τις λαϊκές ανάγκες αλλά για το κέρδος του. 4

5 Γι αυτό μειώνουν τους μισθούς και δεν θέλουν να υπάρχει καμιά συλλογική ρύθμιση. Για αυτό και το πετσόκομμα στις συντάξεις, και ζητάνε πλήρη απαλλαγή από τις εργοδοτικές εισφορές, απελευθέρωση των απολύσεων, νέες φοροαπαλλαγές και πάει λέγοντας. Τα μέτρα εδώ θα είναι και μετά το μνημόνιο και τις εκλογές όπως και οι απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας που υπήρχαν και πριν τα μνημόνια και την κρίση. Εδώ θα είναι και μετά το μνημόνιο και τις εκλογές η μόνιμη επιτήρηση και οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας. Εδώ θα είναι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και θα ενισχύονται, γιατί δεν χορταίνει το κεφάλαιο, τρέφεται από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Μας ζητάνε να στηρίξουμε τον ίδιο καταστροφικό δρόμο ανάπτυξης που ζήσαμε στην Κλωστοϋφαντουργία, τον Ιματισμό, το Δέρμα και σε άλλους κλάδους και μετρήσαμε την τελευταία εικοσαετία χιλιάδες ανέργους, εφαρμογή των αντεργατικών συνθηκών που ψήφιζαν από κοινού τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Το δρόμο που κουμάντο κάνουν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας και οργανώνουν την παραγωγή με κριτήριο το κέρδος τους, το δρόμο που μας οδήγησε στην κρίση. Μας ζητάνε και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και όσοι στηρίζουν την καπιταλιστική αναπτυγμένα μην αλλάξουμε τίποτα στην οικονομία απλά να αλλάξουμε οδηγό στην καπιταλιστική διαχείριση όπως αλλάξαμε τόσους και τόσους στο παρελθόν. Για εμάς τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχομεσαίους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, αγωνιζόμαστε για μια ανάπτυξη που κριτήριο της δεν θα είναι το κέρδος αλλά οι ανάγκες μας. Για δουλειά μόνιμη και σταθερή για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, ανάπαυση, δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά μας, εξασφαλισμένη δωρεάν φροντίδα υγείας για τις οικογένειες μας, ξεκούραση και ασφάλεια για το μέλλον. Γι αυτό συγκεντρώνουμε δυνάμεις. Τέτοιο κίνημα χρειάζεται. Για δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού. Και υπάρχουν συνάδελφοι και συναδέλφισσες όλες οι παραγωγικές, οι υλικές δυνατότητες να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, η δουλειά μας να αρκεί για την κάλυψη τους. Η χώρα μας έχει δυνατότητες παράγει πλούτο, εμείς οι εργαζόμενοι φτιάχνουμε τα πάντα και μπορούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι. 5

6 Όμως αυτοί μας λένε ότι η ευρωπαϊκή ένωση είναι μονόδρομος και πως πρέπει να θυσιάζουμε παραγωγικές και άλλες δυνατότητες γιατί έτσι το θέλουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Όμως αυτοί μας λένε ότι δεν είναι ρεαλιστικό να έχουμε εργοστάσια, θέσεις εργασίας χωρίς τον λαναρά και τον κάθε καπιταλιστή χωρίς κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτοί μας λένε πως πρέπει να είμαστε με κάποια από τις καπιταλιστικές ενώσεις να είμαστε στο ΝΑΤΟ και ότι είναι απομονωτισμός να μην πηγαίνουν Έλληνες στρατιώτες σε άλλες χώρες για να μακελεύουν λαούς για λογαριασμό των δικών μας και των ξένων καπιταλιστών. Συναδελφισσες και συνάδελφοι Αυτό είναι και το κύριο το βασικό ζήτημα στην αντιπαράθεση μας με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό όποια απόχρωση και αν έχει. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα τους εγκλωβίζει στη στήριξη των απαιτήσεων και της στρατηγικής των μονοπωλίων και της ΕΕ, των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών. Κίνημα που θα δημιουργεί αυταπάτες για το δήθεν ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού ρίχνοντας το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας, της άλλης διαχείρισης, που θα στηρίζει την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, υπονομεύοντας κάθε κινητοποίηση και προδίδοντας τα εργατικά συμφέροντα. Τέτοια γραμμή έχουν οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και στην ανάπτυξη και στην κρίση. Για αυτό υπέγραφαν ψίχουλα και νομιμοποιούν τα 586 και τα 511 ευρώ μεικτά., συμφωνούσαν σε απολύσεις αρκεί να είναι αιτιολογημένες και τώρα συμμετέχουν στο διάλογο για την απελευθέρωση των απολύσεων, συμφωνούσαν με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και τόσα άλλα. Τέτοια γραμμή έχει και η ΑΠ που τώρα μετονομάστηκε σε ΜΕΤΑ που υπογράφει μειώσεις μισθών και μεροκάματων. Η γραμμή της είναι εγκλωβισμένη στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στα πλαίσια της ΕΕ και προσπαθεί να εγκλωβίσει και τους εργαζόμενους, να τους βάλει να διεκδικούν προνόμια και ενισχύσεις στους βιομήχανους, να τους αφοπλίσει, να παρεμποδίσει την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. 6

7 Ενώ οι ανάγκες μας απαιτούν οι χαλυβουργίες να παράγουν για τις δικές μας ανάγκες αυτοί ζητάνε φτηνό ρεύμα για τους ιδιοκτήτες καπιταλιστές. Ενώ οι δικές μας ανάγκες είναι η υγεία, το φάρμακο, η παιδεία, να προσφέρονται δωρεάν καθολικά για όλους και αναβαθμισμένες αυτοί μας μιλούν για την συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα,μιλούν για την στήριξη των Ελλήνων καπιταλιστών. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δουν τα συμφέροντα τους κάτω από ξένες σημαίες. Η ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δε μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και κυβερνητικών εναλλαγών. Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από κίνημα απαλλαγμένο από τις δυνάμεις που φέρνουν την πολιτική της εργοδοσίας, της ΕΕ και των κυβερνήσεων στις γραμμές της εργατικής τάξης, από τα στηρίγματα της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Έχουν ανάγκη από κίνημα που θα δίνει καθημερινό αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά για την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση. Ένα κίνημα που καθημερινά θα παλεύει,θα υπερασπίζεται τον άνεργο τον απολυμένο τον απλήρωτο, τον εκβιαζόμενο, θα διεκδικεί δικαιώματα. Και ταυτόχρονα θα συγκεντρώνει δυνάμεις θα τις προετοιμάζει θα τις πείθει για εναντίωση και ρήξη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ και που βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα που πρέπει να πάρει θέση κάθε εργαζόμενος. Ανάπτυξη για τα κέρδη των μονοπωλίων ή ανάπτυξη για το λαό. ΟΙ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΜΕ Γιατί τέτοιο είναι το δικό μας κίνημα το δικό μας μέτωπο που πριν λίγες ημέρες κλείσαμε 15 χρόνια από την δημιουργία μας,,την συγκρότηση το ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ στα 15 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το ρόλο του. Ξεπερνώντας απειλές, την τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό των σωματείων, συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να μπουν μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, να δώσουν κουράγιο, δύναμη, να καθυστερήσουν με τη δράση τους μέτρα και την αντιλαϊκή επίθεση, 7

8 να είναι παρόντα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, να αναδεικνύουν την αξία της ταξικής-εργατικής αλληλεγγύης. Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δε μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους. Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 ως σήμερα, το ρίζωμα του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα νόμος είναι το δίκιο του εργάτη αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων. Σε μια περίοδο που η σήψη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, που το καθήκον της ανασύνταξης γίνεται σύνθημα σε ανερχόμενες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης. Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δε μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει. Για αυτό σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ oι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσουν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους, στους ταξικούς αγώνες. 15 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και 8

9 οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. ΖΗΤΩ ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ Συναδέλφισσες και συνάδελφοι έχουμε μπροστά μας τον ποιο μεγάλο γιορτασμό της τάξης μας,την απεργία της πρώτης του ΜΑΗ η οποία θα γίνει σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, των ιμπεριαλιστικών του ενώσεων. Μπορούμε η 1 η Μαη η απεργία τα συλλαλητήρια να είναι μαζικές αποφασιστικές καλά οργανωμένες λαϊκές εκδηλώσεις της εργατικής τάξης των άλλων λαϊκών στρωμάτων της κοινωνικής συμμαχίας ενάντια στην βαρβαρότητα που ζούμε.βήμα προβολής των αιτημάτων μας και της κοινωνίας που θέλουμε να φτιάξουμε και για την οποία η τάξη μας μετράει εκατομμύρια πρωτοπόρους μαχητές που δεν δίστασαν να θυσιάσουν ως και την ιδία την ζωή τους Εμπρός λοιπόν κάθε σωματείο κάθε συνδικαλιστής όλοι εμείς χωρίς χάσιμο χρόνου να πέσουμε πάνω κατά πάνω για την οργάνωση αυτής της μεγάλης απεργιακής μάχης αυτής της μεγάλης ταξικής γιορτής Απρίλης