ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Transcript

1 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ Να δώσουμε τη μάχη τις λίγες ημέρες που έμειναν, ώστε ο λαός να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα και να στηρίξει τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Κριτήριο ψήφου για όλες τις επικείμενες εκλογικές μάχες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην περιοχή του Θριασίου, είναι η τεράστια πείρα που έχουν αποκομίσει από τα προβλήματα, τη ζωή που βιώνουν, από τις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν, στη μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή της χώρας, την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κρίσης. Όπως είναι γνωστό η περιοχή μας πριν από πολλά χρόνια επιλέχθηκε από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του για την εγκατάσταση των μεγαλύτερων και πολυπληθέστερων βιομηχανικών εγκαταστάσεων, που αντιπροσωπεύουν το 45% της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας, καθώς και εκατοντάδων μικρότερων βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων. Η καπιταλιστική ανάπτυξη και το κεφάλαιο, για την κερδοφορία του, έλαβε πλουσιοπάροχες διευκολύνσεις από όλες τις κυβερνήσεις. Σε αυτή υποτάχθηκαν γη, αέρας, θάλασσα, φθηνό εργατικό δυναμικό. Οι βιομηχανίες χτίζονταν όπου οι βιομήχανοι και οι κυβερνήσεις εκτιμούσαν. Ανάμεσα σε κατοικίες, πάνω στον αιγιαλό, σε αρχαιολογικούς χώρους, δίχως κανένα σχεδιασμό για την προστασία του περιβάλλοντος από την ρύπανση και τη μόλυνση μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας. Μοναδικό κριτήριο η κερδοφορία των ιδιοκτητών τους. Οι εργάτες που εργάστηκαν στις βιομηχανίες πλήρωσαν βαρύ τίμημα στο βωμό της κερδοφορίας. Χαρακτηριστικά της

2 άγριας εκμετάλλευσης, τα μικρά μεροκάματα με ατελείωτες υπερωρίες, εργασία δίχως ρεπό, μέσα σε άθλιες επικίνδυνες εργασιακές συνθήκες, μερική απασχόληση, εργολαβίες, μεγάλα ποσοστά ανεργίας. Χιλιάδες συνάδελφοί μας σήμερα, δεν βρίσκονται ανάμεσά μας, γιατί τους θέρισαν οι επαγγελματικές αρρώστιες ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στους χώρους δουλειάς, οι οποίοι δεν απείχαν από τα κάτεργα. Πολλοί πέθαναν στο δρόμο γιατί δεν προλάβαιναν να μεταφερθούν στην Αθήνα. Έφθαναν μέχρι τον Σκαραμαγκά, μετά από βαριά εργατικά δυστυχήματα, γιατί σε αυτή την τόσο επικίνδυνη περιοχή, δεν υπήρχε νοσοκομείο και σταθμός πρώτων βοηθειών. Κανένας, από τους μεγαλύτερους σε ηλικία κατοίκους, δεν ξεχνά τις ατέλειωτες σειρήνες των ασθενοφόρων που κουβαλούσαν «άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά και ελάσματα», όπως έγραψε στο θαυμάσιο ποίημα του «ο εφιάλτης της Περσεφόνης», ο αξέχαστος ποιητής Ν. Γκάτσος και μελοποίησε ο επίσης αξέχαστος μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζιδάκης. Βαρύ το τίμημα για τους εργαζόμενους και τον λαό τις περιοχής μας τα τεράστια υπερκέρδη των μεγαλοβιομηχάνων, που πολλοί από αυτούς φιγουράρουν στα πρώτα ονόματα της πλουτοκρατίας στον κόσμο. Μεγάλα πλήγματα με χιλιάδες απολύσεις και ανεργία δέχθηκαν οι εργαζόμενοι αμέσως με την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ και αργότερα στην Ε.Ε. Με το καλημέρα της ένταξης, στην ΕΟΚ, έκλεισαν -με απόφαση του ΕΚΑΧ- οι δύο μοναδικοί υψικάμινοι της χώρας και συρρικνώθηκαν τα δύο μεγαλύτερα Ναυπηγεία, εξασφαλίζοντας τεράστιες αποζημιώσεις στους μετόχους τους. Φίλοι και φίλες,

3 Όλα αυτά τα χρόνια οι εργάτες δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Εκείνη την περίοδο, εμπιστεύθηκαν στα ταξικά χέρια, την πλειοψηφία των Σωματείων και του Εργατικού κέντρου, το Δήμο Ελευσίνας, δηλαδή στους Κομμουνιστές, οι οποίοι είχαν και την πλειοψηφία στις διοικήσεις. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν στην περιοχή έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για τη λύση πολύ σοβαρών προβλημάτων που βασάνιζαν τους εργαζόμενους. Κάτω από αυτούς τους σκληρά ταξικούς, μαζικούς αγώνες οι εργάτες στην περιοχή μας έλυσαν μεγάλα προβλήματα, κέρδισαν ανθυγιεινά επιδόματα, αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, μέτρα ασφαλείας στην εργασία. Υποχρέωσαν τις μεγάλες βιομηχανίες να βάλουν φίλτρα, να λάβουν μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος από την ρύπανση και την μόλυνση της θάλασσας και του αέρα. Με πρωτοβουλία του Εργατικού κέντρου, των Σωματείων και της δημοτικής αρχής, τότε, χτίστηκε το Θριάσιο Νοσοκομείο, ο σταθμός πρώτων βοηθειών και τόσα άλλα. Οι αγώνες αυτοί, μπροστά στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ενέπνευσε μερικούς από τους μεγαλύτερους ποιητές, στιχουργούς, μουσικοσυνθέτες να γράψουν καλλιτεχνικά αριστουργήματα για την περιοχή μας. Στη συνέχεια, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους πέρασαν στην αντεπίθεση χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, χρήμα, προπαγάνδα, καταφέρνοντας να ανατρέψουν τους ταξικούς συσχετισμούς. Οι ηγεσίες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που εξασφάλισαν, με τέτοιο τρόπο, την πλειοψηφία, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην αποστράτευση, την απογοήτευση και την υποχώρηση του εργατικού κινήματος. Τα προβλήματα άρχισαν ξανά να πολλαπλασιάζονται σε βάρος της εργατικής τάξης.

4 Η καπιταλιστική ανάπτυξη υπερσυσσώρευσε τεράστια κεφάλαια. Τροφοδότησε την καπιταλιστική κρίση και έφερε νέα δεινά στην εργατική τάξη της περιοχής και της πατρίδας μας. Τα κόμματα του συστήματος ανεξάρτητα από το πώς αυτοπροσδιορίζονται - φιλελεύθερα δεξιά, σοσιαλιστικά, αριστερά με αυτοδύναμες ή κυβερνήσεις συνεργασίας και με εργαλείο τα τρία μνημόνια που από κοινού ψήφισαν ή τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους, τσάκισαν όσα δικαιώματα κατακτήθηκαν με σκληρή ταξική πάλη και αγώνες. Πολλοί από αυτούς που υπονόμευσαν το εργατικό κίνημα, σήμερα, φιγουράρουν στα άλλα ψηφοδέλτια. Παρουσιάζονται ως ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι. Στηρίζουν τις κυβερνήσεις και τα αντεργατικά τους μέτρα. Στηρίζουν τη μαφία της ΓΣΕΕ και δεν έχουν στο ενεργητικό τους ούτε μια αγωνιστική πράξη. Πρωτοστατούν στην προπαγάνδα - που στηρίζουν κυβερνήσεις και κεφαλαιοκράτες- ότι οι αγώνες των εργαζομένων κλείνουν τα εργοστάσια. Αρνούνται να εκφράσουν την παραμικρή αλληλεγγύη στον εννιάμηνο -ηρωικό αγώνα- των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Η ιστορική πείρα στο Θριάσιο από τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού είναι διδακτική για τους παλιούς και πρέπει να γίνει κτήμα και μπούσουλας για τους νέους εργαζόμενους. Αποτελεί κριτήριο ψήφου για όλες τις εκλογικές μάχες με ταυτόχρονη καταδίκη των πολιτικών δυνάμεων του αστικού συστήματος. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, νίκες μπορούν να υπάρξουν, όταν οι εργαζόμενοι στηρίζουν τις ταξικές δυνάμεις και οικοδομούν στο δρόμο τις αντίστασης και του αγώνα. Ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου, της Ε.Ε και των πολιτικών δυνάμεων που τις υπηρετούν. Έτσι μπορούν να νικήσουν το

5 φόβο, τα διλήμματα, την απάθεια, τη λογική του μικρότερου κακού. Έτσι ανοίγουν καινούργιους δρόμους, για νέες κατακτήσεις και ανατροπές των αντεργατικών πολιτικών. Αντίθετα, όσο υιοθετούν τη λογική του συστήματος, τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα. Τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν γιατί ότι ψηφίστηκε αυτά τα χρόνια, θα ισχύσει και θα εφαρμόζεται ανεξάρτητα, από το ποια κυβέρνηση θα βρεθεί στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης και μάλιστα πετώντας ψίχουλα προς άγραν ψήφων. Το ΚΚΕ είναι η μοναδική δύναμη που αντιστάθηκε παντού. Στήριξε τις δίκαιες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης μέσα στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στα Περιφερειακά και στα Τοπικά Συμβούλια. Αποκάλυψε τον ρόλο της Ε.Ε, του μεγάλου κεφαλαίου και έκανε επί της ουσίας αντιπολίτευση σε όφελος των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού. Στάθηκε απέναντι στις κυβερνήσεις και στα κόμματα που υπηρετούν τις αντεργατικές πολιτικές, τις ψεύτικες, κάλπικες, σκληρές κατά τα άλλα αντιπαραθέσεις τους. Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, βρέθηκαν μπροστά σε όλους τους αγώνες της εργατικής τάξης, του λαού σε ένα δρόμο προοπτικής, κόντρα στις δυνάμεις και τις πολιτικές που υπηρετούν το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα. Στάθηκαν στους αγώνες που δυναμώνουν την απαίτηση της εργατικής τάξης να ζήσει όπως της αξίζει σε μια κοινωνία που θα καταργήσει την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Σε μία κοινωνία, όπου η οικονομία και τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής θα υπηρετούν τις ανάγκες των παραγωγών του πλούτου. Αυτός είναι ο μονόδρομος για την εργατική τάξη και το λαό και αποτελεί κριτήριο ψήφου για το δυνάμωμα των ψηφοδελτίων που το ΚΚΕ στηρίζει. Αυτό είναι απαίτηση και ανάγκη του σήμερα. Αυτό θα αποτελέσει μια πραγματική διαφορά στις επικείμενες εκλογικές μάχες, σε βάρος

6 των αστικών κομμάτων. Αυτό θα πιστωθεί, εν τέλει, την επόμενη μέρα, στο «ταμείο» της εργατικής τάξης, όχι μόνο για τις εκλογές.