Ο Μολύβιος, οι πεταλούδες και οι αφρικανικοί ελέφαντες. (Διασκευή σε Θεατρικό Έργο) ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ 5

Transcript

1 Ο Μολύβιος, οι πεταλούδες και οι αφρικανικοί ελέφαντες (Διασκευή σε Θεατρικό Έργο) ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ 5 Erasmus Plus/KA

2 Σημείωση Διασκευή του παραμυθιού σε θεατρικό έργο Από τη Δασκάλα του Γ2 τμήματος: Λούκα Σοφία Nea Anghialos Σελίδα 2

3 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΩΠΑ: Μολύβιος Μητέρα Μολύβιου Δασκάλα Νονά Ακουαρέλα Παιδιά (ντυμένα καμπύλες,ευθείες, αριθμιτικά σύμβολα, πεταλούδες, ελέφαντες, συμμαθητές του Μολύβιου) Πλασματάκι Αφηγητές Σκηνικό: Μισό εσωτερικό δωματίου Μισό εσωτερικό τάξης (θρανία) Nea Anghialos Σελίδα 3

4 ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, σε μια μακρινή πεδιάδα, που μπορεί να ήταν και βουνό, κοντά στην θάλασσα, που μπορεί να ήταν και λίμνη, ήταν μια όμορφη μικρή, και ήσυχη πολιτεία, η Μολυβούπολη. Η Μολυβούπολη ήταν φτιαγμένη από χαρτί, γραφίτη και τόνους γομολάστιχα. Τα σπίτια της ήταν φτιαγμένα από μεγάλα, μπλε, κόκκινα, πράσινα και κίτρινα τετράδια ενώ τα κτίριά της ήταν κατασκευασμένα από ανθεκτικά δερματόδετα βιβλία. Η Μολυβούπολη ήταν όπως καταλάβατε η πόλη των μολυβιών. Τη νύχτα όλοι οι κάτοικοί της ησύχαζαν καθώς ένα γλυκός ύπνος τους έπαιρνε, για να ξεκουραστούν για την επόμενη ημέρα. Όμως ένα μικρό μολυβάκι, ο Μολύβιος δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Σκέψεις χοροπηδούσαν στο μυαλουδάκι του για την αυριανή ημέρα στο σχολείο. (Μονολογώντας) πώς θα τα καταφέρω αύριο με τις καμπύλες γραμμές και τα μαθηματικά σύμβολα; Πάλι θα τα κάνω θάλασσα Και η δασκάλα μου, θα με κοιτάξει πάλι με εκείνο το βλέμμα, που με κάνει και παγώνω... Οι συμμαθητές μου πάλι θα με κοροϊδεύουν και θα με πιάσει πάλι εκείνος ο πονόκοιλος και στο στομάχι μου θα φτερουγίζουν πάλι οι τεράστιες πεταλούδες και θα αρχίσει να με πονάει σαν να με πατάει ένα ζευγάρι αφρικανικοί ελέφαντες. Γύρισε στο πλευρό και προσπάθησε να κοιμηθεί. Όταν λίγο πριν το ξημέρωμα τον πήρε ο ύπνος, έβλεπε στα όνειρά του δυο αφρικανικούς ελέφαντες να χορεύουν στην κοιλιά του και γύρω του, η μαμά, η δασκάλα και οι συμμαθητές του να χτυπάνε παλαμάκια στο ρυθμό της μουσικής, ενώ τεράστιες, παχιές καμπύλες γραμμές, ένα πελώριο συν και ένα μικρότερο πλην τον τύλιγαν και τον έπνιγαν ενώ το επί πολλαπλασίαζε τη δύναμή τους και το διά μίκραινε το κουράγιο και τη δύναμή του να αντισταθεί. (όλοι χορεύουν γύρω του) (Ακούγεται λάλημα πετεινού) Nea Anghialos Σελίδα 4

5 Το πρωί ο κόκορας της Μολυβούπολης, λάλησε δυνατά ώστε όλοι οι κάτοικοι να ξυπνήσουν για τις δουλειές τους. Ο Μολύβιος ξύπνησε, αλλά δεν ήθελε να ζήσει ξανά μια άσχημη ημέρα στο σχολείο, όπου όλες οι σκέψεις που τον βασάνιζαν τη νύχτα θα πραγματοποιούνταν την ημέρα. Μαμά: Ξύπνα, τεμπέλη ξύπνα, θα αργήσεις στο σχολείο! Μαμά δεν μπορώ να πάω στο σχολείο έχω πονοκέφαλο Μαμά: Πάλι η ίδια δικαιολογία; Σε δυο λεπτά να είσαι έτοιμος (φεύγοντας) Μα τι έχει πάθει αυτό το παιδί; Πρόλαβε να φτάσει στο σχολείο του την τελευταία στιγμή πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Η δασκάλα μπήκε στην αίθουσα και το μάθημα άρχισε. Καλημέρα, παιδιά! Μαθητές: Καλήμερα, Κυρία! Σήκω, Μολύβιε, να μας δείξεις πώς γίνεται μια τέλεια καμπύλη γραμμή. (ξύνει το κεφάλι του, δαγκώνει τα νύχια του). Μα μα μάλιστα κυρία. (Αφού δεν καταφέρνει να φτιάξει τη γραμμή, οι συμμαθητές γελούν. Ο Μολύβιος κάθεται στο θρανίο του σχεδόν κλαίγοντας) Ακούγεται το κουδούνι του διαλείμματος. Τα παιδιά φεύγουν και ο Μολύβιος μένει μόνος, σκεφτικός στο θρανίο του). Είμαι ένας άχρηστος! Μονολόγησε Nea Anghialos Σελίδα 5

6 Η μέρα δυστυχώς δεν κύλισε καλύτερα για τον Μολύβιο στο σχολείο. Κι ό,τι είχε σκεφτεί το προηγούμενο βράδυ δυστυχώς έγινε πραγματικότητα. Και στα μαθηματικά τα θαλάσσωσε με τα μαθηματικά σύμβολα και την ιστορική γραμμή την έκανε τόσο μπερδεμένη που η Αρχαία Αθήνα μπλέχτηκε με την Αργοναυτική Εκστρατεία και το Βυζάντιο με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Μολύβιος δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ήταν ένα μικρό μολυβάκι σαν όλα τα παιδιά της Μολυβούπολης. Έπαιζε με τα άλλα μολύβια, πήγαινε με χαρά στο σχολείο του, δεν ήταν ο καλύτερος μαθητής αλλά δεν ήταν και ο χειρότερος. Μόνο που καθώς μεγάλωνε άρχισαν εκείνες οι προτάσεις που ξεκινούν με το πρέπει να πέφτουν βροχή στα αυτιά του. Μαμά: Πρέπει να γίνεις καλύτερος μαθητής! Πρέπει να σχεδιάζεις τέλειες ευθείες και καμπύλες! Πρέπει στο τεστ των μαθηματικών τα σύμβολά σου να είναι τέλεια! Μαμά: Πρέπει οι βαθμοί σου να είναι άριστοι! Πρέπει να είσαι πρώτος! Μαμά: Πρέπει να το κάνεις για μένα! Ο Μολύβιος προσπάθησε να κάνει τα πρέπει πραγματικότητα. Κάποτε τα κατάφερνε, κάποτε πάλι όχι. Όταν τα κατάφερνε χαιρόταν με την επιτυχία του, χοροπηδούσε από τη χαρά του και γέμιζε το σπίτι με πολλές διακεκομμένες γραμμές. Όταν αποτύγχανε, καθόταν στην άκρη του κρεβατιού του και το μόνο που έμενε ήταν μια μεγάλη τελεία. Nea Anghialos Σελίδα 6

7 (κάθεται στο κρεβάτι του σκεφτικός) Είμαι ένας άχρηστος! Τίποτα δεν μπορώ να κάνω σωστά Πρέπει κάτι να γίνει (του ρχεται μια ιδέα και πετάγεται πάνω) Το βρήκα!!! Μόνο η νονά μου, η Ακουαρέλα θα μπορούσε να με βοηθήσει. (κοιτάζοντας προς τον ουρανό) Νονά μου Καλή μου νονά που είσαι; Σε χρειάζομαι (εμφανίζεται η νονά) Τι θέλεις καλέ μου Μολύβιε; Τι έπαθες; Καλή μου, νονά Θα ήθελα να έχω δεκατέσσερα μάτια (14) και τέσσερα αυτιά (4) (τον διακόπτει γελώντας) και γιατί αυτό καλέ μου Μολύβιε; Να έτσι δεν θα μου ξεφεύγει τίποτα και θα τα κάνω όλα τέλεια. Οι συμμαθητές μου δεν θα με κοροϊδεύουν πια και η μαμά και η δασκάλα θα είναι περήφανες για μένα. Αχ! Καλή μου νονά, κάνε μου αυτή τη χάρη! - Είσαι σίγουρος ότι αυτό θέλεις, αγαπημένε μου Μολύβιε; Ναι ναι αυτό, νονά μου! Μόνο αυτό! Εντάξει λοιπόν Μολύβιε (ζωγραφίζει) Τότε η καλή Νεράιδα Ακουαρέλα με μια μαγική κίνηση ζωγράφισε ένα περίεργο μαυριδερό πλασματάκι με δεκατέσσερα μάτια και τέσσερα αυτιά και με ένα μαγικό ξόρκι που ψιθύρισε εκείνο χώθηκε στο κεφαλάκι του Μολύβιου. Nea Anghialos Σελίδα 7

8 Τι είναι αυτό που ζωγράφισες νονά μου και τρύπωσε στο κεφάλι μου; ( Φεύγοντας) θα το μάθεις σύντομα Μολύβιεεε! Την άλλη μέρα ο Μολύβιος ξύπνησε να πάει στο σχολείο του. Πλασματάκι: Μην ξεχάσεις να κάνεις επανάληψη το μεγάλο και το μικρό δέλτα! Και η δασκάλα είπε να προετοιμαστείς για την τοπική ιστορία της Μολυβούπολης. Το είδα με τα δεκατέσσερα μάτια μου που το έγραψε στον πίνακα και το άκουσα με τα τέσσερα αυτιά μου που το είπε λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι. Ήταν το πλασματάκι που του μιλούσε μέσα στο κεφάλι του. Ο Μολύβιος άκουσε τα λόγια του και πραγματικά η απόδοσή του στο σχολείο ήταν τέλεια. Χάρηκε από το μπράβο της δασκάλας και ευχαριστήθηκε από το χαμόγελο της μητέρας του όταν γύρισε στο σπίτι. Την άλλη μέρα πάλι το πλασματάκι του είπε: Πλασματάκι: Να μην ξεχάσεις να πάρεις την ξύστρα σου, γιατί οι κύκλοι που έχεις να σχεδιάσεις είναι καλό να είναι φτιαγμένοι με λεπτές γραμμές και να καθαρίσεις την σβήστρα σου να μην αφήνει μουντζούρες όταν σβήνεις. Να κάνεις μια δοκιμή τώρα το πρωί, πριν πας στο σχολείο να δεις αν τους καταφέρνεις τέλεια. Και να κάνεις επανάληψη το συν γιατί αν δεν το ξέρεις καλά τότε η δασκάλα θα σου κάνει παρατήρηση. Και μόλις πεις στη μητέρα σου τι έγινε στο σχολείο, τότε αυτή θα στενοχωρηθεί πολύ! Ο Μολύβιος, αν και ένιωσε μια σταγόνα ιδρώτα να κυλά στην πλάτη του, ακολούθησε τις οδηγίες που του έδωσε το πλασματάκι και στο σχολείο τα κατάφερε όλα. Μόνο που την ώρα που σχεδίαζε τον πρώτο κύκλο ένιωσε λες και στο στομάχι του φτερούγιζαν δυο μικρές πεταλούδες, Nea Anghialos Σελίδα 8

9 Και οι ημέρες περνούσαν. Και οι φωνές από το μαυριδερό πλασματάκι με τα δεκατέσσερα μάτια και τα τέσσερα αυτιά όλο και πλήθαιναν στο κεφάλι του Μολύβιου. Πλασματάκι: Να μην ξεχάσεις αυτό και να κάνεις εκείνο! Και να πάρεις μαζί σου ομπρέλα γιατί μπορεί να βρέξει. Τι ομπρέλα! Πάρε καλύτερα ένα αδιάβροχο. Και τη ζακέτα σου γιατί θα κρυώσεις. Ή καλύτερα πάρε ένα μπουφάν, Και αν στο διάλειμμα που παίζετε κυνηγητό χτυπήσεις; Πάρε στην τσάντα σου έναν επίδεσμο. Ή καλύτερα πάρε όλο το φαρμακείο. Και να μην ξεχάσεις κάποιο από τα πράγματά σου αφύλαχτο γιατί μπορεί να σου το κλέψουν. Μήπως να έπαιρνες ένα μεγάλο λουκέτο να κλειδώνεις την τσάντα σου; Και να προσέχεις με τα άλλα παιδιά, γιατί είναι κάποια που τους αρέσει να βασανίζουν με χίλιους τρόπους άλλα παιδιά. Πώς το είχε πει ο κύριος Διευθυντής, σχολικός εκφοβισμός! Μην γίνεις θύμα! Και ο Μολύβιος ένιωθε ότι το μαυριδερό πλασματάκι με τα δεκατέσσερα μάτια και τα τέσσερα αυτιά θέριευε μέσα στο κεφαλάκι του, γέμιζε το μυαλό του και δεν άφηνε χώρο για ευχάριστες σκέψεις. Κι ενώ όλο προσπαθούσε να καταφέρνει ό,τι του έλεγε το πλασματάκι τόσο αποτύγχανε και στεναχωριόταν. Και το πλασματάκι εκεί, να επιμένει. Πλασματάκι: Δεν τα κατάφερες σήμερα στο μάθημα! Και τώρα, αν σε κοροϊδέψουν οι συμμαθητές σου; Καλύτερα να πας σε μια γωνιά και να καθίσεις μόνος σου. Μακρυά τους. Και έτσι ο Μολύβιος βρισκόταν όλο και πιο συχνά καθισμένος μόνος του σε μια γωνιά της αυλής στο παγκάκι κάτω από τον ψηλό χαρτονένιο ευκάλυπτο. Κι όλο και πιο συχνά έλεγε στον εαυτό του: Είμαι ένας άχρηστος τίποτα δεν καταφέρνω σωστά Και η μαμά μου δεν θα με αγαπάει πια. Οι βαθμοί μου δεν είναι άριστοι. Δεν είμαι ο πρώτος και ο καλύτερος μαθητής. Και τώρα τι θα κάνω; Nea Anghialos Σελίδα 9

10 Και τα βράδια που έπεφτε να κοιμηθεί έρχονταν ξανά και ξανά οι ίδιες σκέψεις για την επόμενη ημέρα στο σχολείο και κάθε πρωί που ο κόκορας λαλούσε δυνατά για να ξυπνήσουν οι κάτοικοι για τις δουλειές τους εκείνος δεν ήθελε πια να πηγαίνει στο σχολείο και έψαχνε δικαιολογίες να πει στη μαμά του για να μείνει στο σπίτι. Κάθε φορά που η δασκάλα τον καλούσε να κάνει μια δραστηριότητα ο Μολύβιος ένιωθε να παγώνει, η ξαφνική φαγούρα τον έκανε να ξύνει το κεφάλι του, τα μάτια του θάμπωναν, τα χέρια του πλησίαζαν το πρόσωπό του και το στόμα του άρχιζε να δαγκώνει τα νύχια του. Τα γόνατά του σφίγγονταν και ύστερα έρχονταν οι πεταλούδες στο στομάχι και μετά ένιωθε εκείνο τον πόνο, σαν δυο αφρικανικοί ελέφαντες να χοροπηδούν στην κοιλιά του. Ας ήταν τουλάχιστον ινδικοί αυτοί οι ελέφαντες! (τα παιδιά ξέσπασαν σε γέλια) (ο Μολύβιος κλαίει) Γιατί κλαίς, Μολύβιε; Κυρία, να πάω τουαλέτα; Να πας, Μολύβιε! Μια μέρα, αργά το βράδυ, παρακάλεσε ξανά το μόνο πλάσμα που ήξερε σίγουρα ότι θα τον βοηθούσε, την νονά του, την καλή νεράιδα Ακουαρέλα. (στεναχωρημένος) Νονά μου νονά μου που είσαι; Μ ακούς; (εμφανίζεται) Εδώ είμαι μικρέ μου Τι θέλεις καλέ μου Μολύβιε; τι σου συμβαίνει πάλι; Nea Anghialos Σελίδα 10

11 Νονά μου, θυμάσαι αυτό που ζωγράφισες με δεκατέσσερα μάτια και τέσσερα αυτιά και το έβαλες μέσα στο κεφάλι μου; Και βέβαια θυμάμαι, Μολύβιε λοιπόν; Μ έχει τρελάνει με τις φωνές του και τις συμβουλές του τόσο που τώρα νιώθω χειρότερα από πριν Και τι θέλεις να κάνουμε ; Βγάλτο! Σε παρακαλώ καλή μου νεράιδα δεν το αντέχω άλλο Θυμάσαι Μολύβιε που σε ρώτησα αν πραγματικά αυτό θέλεις και μου είπες «ναι»; Θυμάμαι νονά μου, αλλά δεν το αντέχω πια Άκου Μολύβιε (διακόπτοντας την νονά) αλήθεια, δεν μου είπες νονά μου, πως λέγεται αυτό που είναι μέσα στο κεφάλι μου; ΑΓΧΟΣ λέγεται Μολύβιε και λίγο πολύ όλοι το έχουν στη Μολυβούπολη. Αλήθεια; Έχουν όλοι στο μυαλό τους αυτό το πλασματάκι; (γελώντας) αλήθεια Μολύβιε! Και πως φεύγει νονά μου; Πες μου σε παρακαλώ; Nea Anghialos Σελίδα 11

12 Εσύ θα το διώξεις, Μολύβιε, γιατί μπορείς! Εγώ για να σε βοηθήσω θα σου κάνω ένα δώρο. Θα φυτρώσω μια κόκκινη βαλβίδα στην κοιλιά του μικρού αυτού πλάσματος. Και κάθε φορά που το πλασματάκι θα σου μιλάει, εσύ θα την πατάς και αυτό θα μικραίνει, θα μικραίνει τόσο που δε θα το ακούς πια. Η καλή νεράιδα έσκυψε στο αυτί του και του ψιθύρισε ένα μυστικό και μετά χάθηκε μέσα σε ένα σύννεφο από μοβ, πορτοκαλί και πράσινα χρώματα. Αυτό το βράδυ ο Μολύβιος κοιμήθηκε αμέσως. Κοιμήθηκε βαθιά και ο εφιάλτης με τους δυο αφρικανικούς ελέφαντες. Η μαμά, η δασκάλα και οι συμμαθητές του να χτυπάνε παλαμάκια στο ρυθμό της μουσικής, δεν ήρθαν στον ύπνο του. Ούτε οι τεράστιες, παχιές καμπύλες γραμμές, ούτε τα αριθμητικά σύμβολα. Το άλλο πρωί ο κόκορας της Μολυβούπολης, λάλησε πάλι δυνατά για να ξυπνήσουν οι κάτοικοι για τις δουλειές τους. Ο Μολύβιος πετάχτηκε με όρεξη από το κρεβάτι του και ετοιμάστηκε για το σχολείο. Και στο σχολείο πήγε από τους πρώτους! Έλα, Μολύβιε, στον πίνακα να γράψεις το ωμέγα. (Ξύνει το κεφάλι του και παίρνει δυο βαθιές ανάσες). Αμέσως Κυρία! (φτιάχνει μ ευκολία το ωμέγα) Μπράβο Μολύβιε! Πολύ ωραία! Πες μου τώρα, ποια είναι η αντίστροφη πράξη της διαίρεσης; Πλασματάκι: Το ξέρεις αυτό; Δεν το διάβασες χτες βράδυ. Πως θα το πεις τώρα; Nea Anghialos Σελίδα 12

13 (κοιτάζει το πλασματάκι). Στοπ! (σκέφτεται λίγο και μονολογεί η μαμά θα μου πει «μπράβο», ο μπαμπάς θα μου πάρει αγωνιστικό ποδήλατο). Η αντίστροφη πράξη της διαίρεσης είναι ο πολλαπλασιασμός, κυρία! Πολύ σωστά! Μπράβο, Μολύβιε! Μπορείς να βάλεις στην ιστορική γραμμή τη μάχη στα γαυγάμηλα; (κοιτάζει άγρια το πλασματάκι και μονολογεί χωρίς να τον ακούν οι άλλοι). Τι ωραία που πέρασα το καλοκαίρι στη Σκιάθο με τους φίλους μου! (βάζει τη μάχη) Μπράβο σου Μολύβιε! Τα κατάφερες τέλεια! Είδες Μολύβιε; Πως τίποτα δεν είναι δύσκολο και ακατόρθωτο. Οι βαθιές ανάσες και οι ωραίες σκέψεις σε βοήθησαν να διώξεις το άγχος. Μόνο ένα να σκέφτεσαι. Κάθε μέρα να γίνεσαι λίγο καλύτερος από την προηγούμενη. ΤΕΛΟΣ Nea Anghialos Σελίδα 13