Ðñþ ôç Ýê äï óç: Μάρτιος 2008 ÉSBN Ìå ôá ìüñ öù óç Metamorfossi, Greece

Transcript

1

2 TIÔËÏÓ ÐÑÙÔÏÔÕÐÏÕ: DIE WILDEN FUSSBALLKERLE MARLON, DIE NUMMER 10 Από τις Εκδόσεις Baumhaus Buchverlag GmbH, 2003 TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι Μάρλον το εκάρι ÓÕà ÃÑÁ ÖÅ ÁÓ: Joachim Masannek ÅÉ ÊÏ ÍÏ ÃÑÁ ÖÇ ÓÇ: Jan Birck ÌÅ ÔÁ ÖÑÁ ÓÇ: Μαρία Αγγελίδου ÅÐÉ ÌÅ ËÅÉÁ ÄÉ ÏÑ ÈÙ ÓÇ ÊÅÉ ÌÅ ÍÏÕ: Eõäï îßá Ìðé ío ðïý ëïõ ÇËÅ ÊÔÑÏ ÍÉ ÊÇ ÓÅ ËÉ ÄÏ ÐÏÉ Ç ÓÇ: Ελένη Σταυροπούλου EÊÔÕ ÐÙ ÓÇ: ÓôáìÜôéïò ÊïôóÜôïò & ÓÉÁ Ï.Å. ÂÉ ÂËÉ Ï ÄÅ ÓÉÁ: ÁÖÏÉ Âüìðñá Ï.Å. Baumhaus Buchverlag GmbH, 2003, Frankfurt am Main «Die Wilden Fu ballkerle TM & 2001 dreamotion media GmbH» EÊÄÏ ÓÅÉÓ ØÕ Ï ÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞ íá 2008 Ðñþ ôç Ýê äï óç: Μάρτιος 2008 ÉSBN Ôõ ðþ èç êå óå áñ ôß åëåý èå ñï ç ìé êþí ïõ óé þí ëù ñß ïõ êáé öé ëé êü ðñïò ôï ðå ñé âüë ëïí. To ðá ñüí Ýñ ãï ðíåõ ìá ôé êþò éäé ï êôç óß áò ðñï óôá ôåý å ôáé êá ôü ôéò äé á ôü îåéò ôïõ Åë ëç íé êïý Íü ìïõ (Í. 2121/1993 üðùò Ý åé ôñï ðï - ðïé ç èåß êáé éó ý åé óþ ìå ñá) êáé ôéò äé å èíåßò óõì âü óåéò ðå ñß ðíåõ ìá ôé êþò éäé ï êôç óß áò. Áðá ãï ñåý å ôáé áðï ëý ôùò ç Üíåõ ãñá ðôþò Üäåéáò ôïõ åê äü ôç êá ôü ïðïéï äþ ðï ôå ôñü ðï Þ ìý óï áíôé ãñá öþ, öù ôï á íá ôý ðù óç êáé åí ãý íåé áíá ðá ñá ãù ãþ, åê ìß óèù óç Þ äá íåé óìüò, ìå ôü öñá óç, äé á óêåõþ, áíá ìå ôü äï óç óôï êïé íü óå ïðïéá äþ ðï ôå ìïñ öþ (çëå êôñï íé êþ, ìç á íé êþ Þ Üë ëç) êáé ç åí ãý íåé åê ìå ôüëëåõ óç ôïõ óõ íü ëïõ Þ ìý ñïõò ôïõ Ýñ ãïõ. ÅÊ ÄÏ ÓÅÉÓ ØÕ Ï ÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: Ôá ôï À ïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str Ìå ôá ìüñ öù óç Metamorfossi, Greece Âé âëé ï ðù ëåßï: Ìáõ ñï ìé Ü ëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str ÁèÞ íá Áthens, Greece Ôçë.: Tel.: Telefax: Telefax: info@psichogios.gr info@psichogios.gr

3 Ãéüáêéì ÌÜóáíåê Ï É Á Ð Á É Ô Ï É Ì Ð Á Ë Á Ä Ï Ñ Ï É ΜΑΡΛΟΝ το εκάρι Ìå ôü öñá óç: Ìá ñßá Áã ãå ëß äïõ Åé êï íï ãñü öç óç: Jan Birck

4 ÐÅÑÉÅ ÏÌÅÍÁ Έµπνευση και µαγικά κόλπα Μια εβδοµηντάψυχη γάτα Το πρωτάθληµα πριν από το πρωτάθληµα 68, 69, Ελεύθερη πτώση Σκέτος πάγος Το ποδόσφαιρο του πιγκουίνου ρόµος χωρίς γυρισµό Η παράκληση του Ρότσε Θαµµένος ζωντανός Οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι σε κίνδυνο Το κύπελλο Ανακόντα-Παλαιστής του Σούµο εναντίον Πίπης Φακιδοµύτη Ο Λεόν έκανε λάθος Πολύ αργά Η επιστροφή των µαύρων πανθήρων Όλα για όλα Ποδόσφαιρο-Νιντέντο υο παλιάτσοι στο Καζάνι του ιαβόλου Ονειρεµένο παιχνίδι Ποιοι είναι οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι

5 Έµπνευση και µαγικά κόλπα Την µπάλα την είδα. Ερχόταν πετώντας κατευθείαν σ εµένα. Στον επόµενο χτύπο της καρδιάς µου όλοι οι ήχοι του κόσµου ενώθηκαν. Έγιναν ένας ήχος βαθύς και δυνατός, που τύλιξε τα πάντα. Οι σκέψεις µου έσβησαν. Σαν αυτόµατο προχώρησα. Έκανα ένα, δύο, τρία αποφασιστικά, γρήγορα βήµατα προς την µπάλα. Ο ήχος είχε γίνει βουή δυνατή και µε σήκωνε σαν κύµα πάνω του. Τότε πήρα φόρα. Με το αριστερό πόδι τινάχτηκα ψηλά. Το κεφάλι µου στριφογύρισε σαν δορυφόρος πάνω από το γήπεδο. Είδα όλους τους Άπαιχτους Μπαλαδόρους, σηµείω - σα ακριβώς τις θέσεις τους µέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ένιω - 7

6 σα πόντο πόντο το γρασίδι. Κι έτσι κλότσησα. Το δεξί µου πόδι έφυγε µόνο του µπροστά. Η φόρα, η δύναµη, το χτύπηµα^ όλα ήταν τέλεια. Τέλειος ήταν κι ο κρότος που έκανε το πάνω µέρος του παπουτσιού µου βρίσκοντας τη µαύρη µπάλα. ΚΑΑΑΑ-ΝΤΟΥΜΜΜΠΦΦΦΦ! αντιλάλησε το γήπεδο κι όλοι µαρµάρωσαν. Ο Γιούλι «Χάκλµπερι» Φορτ Νοξ, ο αµυντικός που κάνει για τέσσερις, δεν πίστευε στα µάτια του. Η ΑΕ Σολν είχε βάλει το ένα και µοναδικό τέρµα του αγώνα, ήµασταν 1-0! Ο Μάξι Μαξιµίλιαν το Κανόνι, ο παίκτης µε το δυνατότερο σουτ στον κόσµο, σφύριξε ανάµεσα απ τα δόντια του, σαν να πονούσαν όχι µόνο τα δόντια του, αλλά ολόκληρο το κεφάλι του. Βρισκόµουν στη δική µας µικρή περιοχή, τουλάχιστον πενήντα µέτρα µακριά από το τέρµα της Σολν. Ο Μάρκους ο Τοίχος έπεσε πίσω µου στα γόνατα. Ήταν τα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού. Τι µε είχε πιάσει και τα σπαταλούσα µε τέτοιες µακρινές κι άσκοπες µπαλιές; Ναι. Κι ο Φάµπι, ο γρηγορότερος έξω δεξιά στον κόσµο, ού - τε που διανοήθηκε να τρέξει πίσω από την µπάλα. Τριγύριζε δί - πλα µου σαν τη µύγα µέσα στο βάζο µε το µέλι. Τα πόδια του έσταζαν κούραση και φόβο. Αν χάναµε το σηµερινό αγώνα, θα µέναµε εννιά ολόκληρους πόντους πίσω από τον πρώτο του οµίλου µας. Πάει το πρωτάθληµα! Μπορούσαµε να το ξεχάσουµε! Κι ο φταίχτης ήµουν εγώ. «Θα σε σκοτώσω!» σφύριξε ο Λεόν. «Θα µου το πληρώσεις αυτό! Θα σε σκοτώσω αργά αργά! Θα σε βασανίζω ως τη ευτέρα Παρουσία!» Ο Ντριπλαδόρος, ο γκολτζής της οµάδας µας, 8

7 έβραζε κυριολεκτικά από θυµό. Και µιλούσε σοβαρά. εκάρα δεν έδινε που ήταν αδερφός µου. «Τ άκουσες, Μάρλον; Και µετά µετά τη ευτέρα Παρουσία, θα συνεχίσω να σε βασανίζω!» Ακόµα κι ο Βίλι είχε κρατήσει την ανάσα του. Ο καλύτερος προπονητής του κόσµου στεκόταν στην άκρη του γηπέδου και ζύµωνε το κασκέτο του µέσα στις χούφτες του. Τα µάτια του είχαν κολλήσει στην µπάλα, παρακολουθούσε την απίστευτη τροχιά της όπως κι όλοι οι άλλοι. Σαν κατάµαυρος κοµήτης έσκιζε το γαλάζιο ουρανό. «Πω πω!» µουρµούρισε ο Γιόσκα το Έβδοµο Σύνταγµα Ιππικού. «Κοιτάξτε! Απογειώθηκε!» «Ναι!» γέλασε ο Ράµπαν ο Ήρωας. Από τον εκνευρισµό του είχαν θολώσει τα γυαλιά του κι είναι ζήτηµα αν έβλεπε είκοσι πόντους πέρα από τη µύτη του. «Μα το δερβίση της µπάλας από την Οκινάβα! Έτσι ακριβώς έβαλε το τελικό γκολ ο Μάρλον, όταν παίζαµε µε την ΠΑΕ Το θυµάστε; Παίζαµε µε τα σώβρακα και νικήσαµε! Μα τους κανίβαλους της Αφρικής!» «Όχι, δεν το θυµόµαστε!» τον έκοψε ο Φέλιξ ο Κεραυνός κοιτάζοντας την µπάλα σαν να θελε να την υπνωτίσει, να της αλλάξει την πορεία µε το βλέµµα του. «εν το θυµόµαστε!» «ε µιλάς σοβαρά!» τράβηξε τα κατσαρά µαλλιά του ο Ρά- µπαν. «Μα δεν έχουν περάσει ούτε τρεις βδοµάδες από τότε!» «Ε-ε-ε, και;» σφύριξε ο Ντενίζ η Ατµοµηχανή. «Το γκο-ο-ολ που µπήκε πριν από τ-τ-τρεις βδοµάδες δε µε-µε-µετράει σή- µερα!» «Ναι, αλλά» προσπάθησε να διαµαρτυρηθεί ο Ράµπαν. 9

8 Τη στιγµή εκείνη η Βανέσα η Ατρόµητη τινάχτηκε τροµαγ- µένη από τον πάγκο. «Που να µε πάρει! Της έβαλε φάλτσο! Κοιτάξτε! Η µπάλα έκοψε αριστερά! Θα φύγει έξω από το τέρµα!» «Μα τα ιπτά-ά-άµενα χαλιά της πατρί-ί-ίδας µου!» βλαστή- µησε ο Ντενίζ ο Τούρκος. Κι ο Ράµπαν ο Ήρωας έκανε στροφή εκατόν ογδόντα µοιρών. «Μάρλον, κατάρα! Τι σ έπιασε; Τέτοιο πράγµα δεν έχεις ξανακάνει ποτέ σου!» τα βαλε µαζί µου. Ναι. Και είχε δίκιο. Μα τους πειρατές όλων των θαλασσών! εν είχα τολµήσει να κάνω τέτοιο πράγµα ποτέ στη ζωή µου. Αλλά ήταν εκείνος ο ήχος. Που σήκωσε την µπάλα στον αέρα. Και την έκανε να πετάξει. Μαζί µε τις σκέψεις µου. Κι ο Ρότσε ο Μάγος τις άκουσε τις σκέψεις µου. Γιατί ο Ρότσε είναι ο καλύτερός µου φίλος. Τις άκουσε κι άρχισε να τρέχει µ όλη τη δύναµη των ποδιών του. Έπεσε απ τα αριστερά του αντίπαλου τέρµατος, µέσα στην άµυνα της ΑΕ Σολν. Που είχε κλέψει κυριολεκτικά την παράσταση σ αυτό το µατς. εν είχαν αφήσει ούτε µία από τις επιθέσεις µας να φτάσει στα δίχτυα τους. Οι αµυντικοί της Σολν είχαν εξουδετερώσει σ όλη τη διάρκεια του αγώνα τον Λεόν και τον Φάµπι, το µαγικό µας ντουέτο, το χρυσό µας δίδυµο, τους βετεράνους των γκολ. Μάλιστα. Αλλά και τώρα αντέδρασαν οι τέσσερις αµυντικοί της Σολν µε γρηγοράδα κι αποφασιστικότητα. Περικύκλωσαν τον Ρότσε προτού προλάβει να πάρει ανάσα. Να πάρει την µπάλα µε το κε φάλι ήταν αδύνατον. Ο Βραζιλιάνος, λοιπόν, άφησε την µπάλα ήσυχη. Κι η µπάλα προχώρησε γράφοντας την καµπύλη που είχε ήδη διακρίνει η Βανέσα. Πέρασε πάνω από την αριστερή επάνω 10

9 γωνία του τέρµατος. Ο τερµατοφύλακας της Σολν πήρε ανάσα. Η άψογη άµυνα της αντίπαλης οµάδας πήρε ανάσα κι αυτή. Ο κίνδυνος είχε περάσει. Τα είχαν καταφέρει. Είχαν νικήσει τους Άπαιχτους Μπαλαδόρους, το φαβορί. Τότε τινάχτηκε ο Ρότσε. Σαν ανάποδος πύραυλος υψώθηκε το κορµί του κάθετα σχεδόν και µε τη µύτη του ποδιού του κατάφερε να ψαρέψει την µπάλα, που έπεφτε, από πίσω από το δοκάρι του τέρµατος. Κι όχι µόνο την ψάρεψε, αλλά µ ένα µαγικό ψαλίδι αλά Κοπακαµπάνα, την έστειλε ξανά µέσα στον αγωνιστικό χώρο. Σε αργή κίνηση πήδησε η µαύρη µαγική µπάλα πάνω από τα κεφάλια των αµυντικών της Σολν. Έγραψε το ωραιότερο τόξο του κόσµου. Ακόµα κι οι αντίπαλοί µας έµειναν µε το στόµα ανοιχτό από θαυµασµό µπροστά στο ανάποδο ψαλίδι του 11

10 Ρότσε. Και άναυδοι παρακολούθησαν την µπάλα. Ναι. Ώσπου συνήλθαν απότοµα. Και άσχηµα πολύ. Η πορεία της µπάλας έφτανε πια στο τέλος της. Η στρογγυλή θεά κατέβαινε στην καρδιά της µικρής περιοχής τους. Κι εκεί, ακριβώς εκεί, εµφανίστηκα εγώ. Από το πουθενά. Οι παίκτες της Σολν µε κοίταξαν σαν χαµένοι, λες κι ως τη στιγµή εκείνη δεν υπήρχα. Λες κι ήµουν αόρατος κι είχα φανερωθεί ξαφνικά κι αναπάντεχα, εκεί που δε µε περίµενε κανείς. Όρκο θα παιρναν οι καηµένοι πως πριν από ένα δευτερόλεπτο ήµουν αόρατος. Τώρα, πάντως, µ έβλεπαν και µ έβλεπαν ελεύθερο και ολο- µόναχο µπροστά στο τέρµα τους. Ο ήχος που άκουγα όλη αυτή την ώρα µέσα στ αυτί µου έγινε µουσική. Μουσική, που µε σάλπιγγες και τύµπανα µ έσπρωχνε προς τα εµπρός. Αλλά κι ο τερµατοφύλακας της ΑΕ Σολν τινάχτηκε µ ένα πήδηµα από την αριστερή γωνία, σίγουρος ότι θα χτυπούσα δεξιά, στην αφύλαχτη µεριά του. Τινάχτηκε, τεντώθηκε, πετάχτηκε, και τελικά τα κατάφερε να φτάσει στο δεξί του δοκάρι. Μόνο που εκεί τον περίµενε η γυµνή φρίκη. Και οι τυµπανοκρουσίες του τέλους. Της καταστροφής του. «Όχι!» ούρλιαξε κι έµεινε να κοιτάζει τη µαύρη µπάλα. Που ήσυχα ήσυχα κυλούσε προς την αριστερή γωνιά του τέρµατος. Χαµογέλασα, όπως θα χαµογελούσε ο ίδιος ο πειρατής Μαυρογένης, αυτοπροσώπως. Είχα στείλει την µπάλα, µαλακά και ήρεµα, αντίθετα στην κίνηση του τερµατοφύλακα. Άνετα κι ανάλαφρα. Ακριβώς σαν τη µουσική που άκουγα µέσα στ αυτιά µου. Η µπάλα, όµως, δεν είχε µπει ακόµα στο τέρµα. Κυλούσε µπροστά απ τα πόδια των αµυντικών της ΑΕ Σολν. 12

11 «Κάντε κάτι! ιώξτε την!» τους έβαλε τις φωνές ο τερµατοφύλακας και, πράγµατι, οι τέσσερις παίκτες αντέδρασαν αµέσως. Όρµησαν να σταµατήσουν την µπαλιά µου. Ο διαιτητής, που στεκόταν δίπλα µου, σήκωσε τη σφυρίχτρα κι ετοιµάστηκε να σφυρίξει τη λήξη. Κι ο Ρότσε ήταν ακόµα πεσµένος κατάχαµα. Ο Γιούλι έβγαλε το σκουφί από το κεφάλι του και το πέταξε έξαλλος στο χορτάρι. «Πανάθεµά τη, την καταραµένη την ατυχία µας!» βλαστήµησε. Αλλά τότε αποδείχτηκε ότι ο Ρότσε ήταν πιο γρήγορος από όλους. Σαν χορευτής µπρέικ ντανς στηρίχτηκε στον ώµο του, τίναξε τα πόδια του ψηλά, άρπαξε την µπάλα µε το αριστερό του πόδι και σ ένα κρεσέντο από βιολιά και φανφάρες την κάρφωσε ίσια στα δίχτυα. Αµέσως απλώθηκε ησυχία. Μια ησυχία που σου κοβε την ανάσα. Μια ησυχία επίσηµη κι απόλυτη. Μια ησυχία απ αυτές που αναγκάζουν το χρόνο να µείνει ακίνητος. Οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι κράτησαν ακόµα και την ανάσα τους. Ο Γιούλι, που χοροπηδούσε τη στιγµή εκείνη πάνω στο σκουφί του, βρέθηκε µετέωρος στον αέρα. Όλοι φαίνονταν έτοιµοι να σκάσουν από αγωνία κι υπερένταση. Το σφύριγµα του διαιτητή έλυσε τα µάγια. Οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι όρµησαν κι αγκαλιάστηκαν. «1-1!» πανηγύρισε ο Γιόσκα. «Τι σας έλεγα; Ο Μάρλον την απογείωσε!» Ο Λεόν µου κούνησε απειλητικά τη γροθιά του. «Πανάθεµά σε, Μάρλον! Θα σε σκοτώσω!» µε φοβέρισε. Αλλά γελούσαν και τ αυτιά του. 13

12 Μόνο ο Ρότσε µε κοίταζε µουτρωµένος. Ήταν ακόµα πεσµένος µπροστά στο αντίπαλο τέρµα. «Ο Λεόν έχει δίκιο!» µου σφύριξε σιγανά. «Παρά τρίχα τα καταφέραµε!» «Όχι, όχι. Παρά µισή τρίχα!» είπα στο Βραζιλιάνο. «Αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος!» Και του χαµογέλασα θριαµβευτικά. «Μα τον Άγιο Πάνθηρα στον ουρανό των Πανθήρων!» αναφώνησε ο Ρότσε. «Σαν να χεις δίκιο!» Και γελαστός έπιασε το χέρι που είχα απλώσει προς το µέ - ρος του. Τον τράβηξα να σηκωθεί και αγκαλιασµένοι από τους ώµους προχωρήσαµε προς τους άλλους. Τη στιγµή εκείνη ο Μάρκους πέταξε το κινητό του τηλέφωνο στον αέρα. «Μα τις αχνιστές ακαθαρσίες του Εξαποδώ!» φώναξε έξαλλος από χαρά. «εν το πιστεύω! ε θα το πιστέψετε!» Τον κοιτάξαµε µε απορία. «Μα την πίστη µου! Ο Έντγκαρ ήταν! Ο Πιγκουίνος!» Ο Μάρκους χοροπηδούσε επιτόπου, ανίκανος να συµµαζέψει τη χαρά του. Εµείς, όµως, δεν καταλαβαίναµε γιατί χαιρόταν τόσο. Ο Έντγκαρ ο Πιγκουίνος ήταν ο µπάτλερ στο σπίτι του Μάρκους. Και επίτιµο µέλος της ΠΑΕ Άπαιχτοι Μπαλαδόροι. «Αµάν, µωρέ! Ακόµα να καταλάβετε; Αφού σας το χα πει! Ο Έντγκαρ είχε πάει να παρακολουθήσει τον αγώνα της Τουρνερκράις!» Η Τουρνερκράις ήταν οι ατσάλινοι πρωταθλητές της κατηγορίας µας, οι πρώτοι και οι καλύτεροι του όγδοου οµίλου. εν είχαν χάσει ούτε ένα παιχνίδι µέχρι στιγµής. «Σήµερα έπαιζαν µε τη Χέρτα! Λοιπόν; Θα πάρει καµιά στρο - φή το αναθεµατισµένο το µυαλό σας;» 14

13 Ο Μάρκους µας κοίταζε λες κι ήµασταν όλοι βλαµµένοι. Ναι. Αλλά η Χέρτα, η παλιά οµάδα του Ντενίζ, ήταν η προτελευταία στον όµιλο. ηλαδή ένα τίποτα για την Τουρνερκράις! Θα χανε φάει σίγουρα χοντρό πακέτο. ιψήφιο πακέτο. Κι η απόσταση ανάµεσα σ εµάς και στον πρώτο του οµίλου µας δε θα τανε πια έξι µόνο, αλλά τουλάχιστον οχτώ πόντοι. Σ αυτή τη σκέψη η χαρά µας για την ισοπαλία που µόλις είχαµε καταφέρει εξατµίστηκε σαν µια σταγόνα νερό κάτω από τον ήλιο της Σαχάρας. «εν πάει το µυαλό σας, ε; Λοιπόν: η Τουρνερκράις έχασε!» δήλωσε ο Μάρκους λάµποντας ολόκληρος. «Η Χέρτα τους ξαπόστειλε κανονικά! 3-1! Καταλαβαίνετε τι σηµαίνει αυτό;» Αν καταλαβαίναµε λέει! «Μα την τριπλή κουτσουλιά της πιο µαύρης κουκουβάγιας!» άστραψε ο Ράµπαν ο Ήρωας. «Προηγούνται µόνο πέντε πόντους!» «Μπίνγκο!» φώναξε ο Μάρκους. «Πέντε πόντους. Που κι αυτούς θα τους χάσουν πολύ σύντοµα. Ο Έντγκαρ κόντεψε να µην τους αναγνωρίσει. Από τότε που τους νικήσαµε στους προκρι- µατικούς, τους κόψαµε τα πόδια, λέει. Έτσι όπως πάνε, ούτε ένα µατς δε θα πάρουν. εν είναι το πιο φοβερό νέο της ηµέρας;» «Το πιο φοβερό και το πιο φαρµακερό! Για την Τουρνερκράις!» σφύριξε ο Ρότσε. Κι ο Μάρκους σήκωσε το χέρι του. «Όλα θα πάνε καλά!» είπε γελαστός. «Φτάνει να µαστε άγριοι!» φώναξα εγώ και χτύπησα την παλάµη µου στη δική του. 15

14 Μια εβδοµηντάψυχη γάτα Τη νύχτα µε ξύπνησε ένας κρότος ξαφνικός. Πέντε χαλίκια πέσανε ταυτόχρονα σχεδόν στο τζάµι µου. Ήταν το σύνθηµα. Παρόλο που κόντευαν µεσάνυχτα, ξύπνησα αµέσως. Σε ένα δευτερόλεπτο βρέθηκα όρθιος. Και την ίδια στιγµή ο Λεόν προσγειώθηκε δίπλα µου πηδώντας από το επάνω κρεβάτι πάνω στο κεφάλι µου. «Ε! Πρόσεχε!» ψιθύρισα θυµωµένος. «Εσύ να προσέχεις!» µου απάντησε ψιθυριστά ο αδερφός µου βγάζοντας ήδη την πιτζάµα του. «Γιατί να προσέχω εγώ; Εσύ έπεσες πάνω µου! Βλάκα!» δια- µαρτυρήθηκα. «Το ξέρω. Αλλά δεν προλαβαίνω να το συζητήσω µαζί σου τώρα. Λυπάµαι. Πρέπει να φύγουµε για το γήπεδο!» µου απάντησε ο µικρός µου αδερφός και παίρνοντας τα ρούχα του παραµάσχαλα όρµησε να βγει από το δωµάτιο. «Στο γήπεδο; Καλή διασκέδαση!» του είπα. «Εγώ πάντως πάω στο Κάµελοτ! Και µαζί µου κι όλοι οι άλλοι!» Άκουσα τον Λεόν να φρενάρει στο διάδροµο. «Στο Κάµελοτ;» µε ρώτησε δύσπιστα χώνοντας το κεφάλι του ξανά µέσα από το άνοιγµα της πόρτας. «Στο τζάµι πέσανε τρία 16

15 χαλίκια. Τρία χαλίκια θα πει Καζάνι του ιαβόλου!» «Στο τζάµι πέσανε πέντε χαλίκια!» του απάντησα και για να τον βοηθήσω του δειξα τα πέντε δάχτυλα του χεριού µου. «Πέντε! Και πέντε χαλίκια θα πει Κάµελοτ!» «Άντε φύγε, ρε εξυπνάκια!» σφύριξε ο αδερφός µου. Αλλά εγώ τον είχα ήδη περάσει. Έφτασα πρώτος στη σκάλα. «Πολύ υπναράς είσαι!» φώναξα στον Λεόν, που ερχόταν πίσω µου. «Να προσέχεις, γιατί θα βρεθείς καµιά φορά χωρίς να το καταλάβεις στο δωµάτιο της Βανέσας. Και µπορεί να σε παρεξηγήσει!» Μ αυτά τα λόγια σκαρφάλωσα στο περβάζι και βγήκα ο µισός έξω από το παράθυρο. «Τι εννοείς;» µε ρώτησε αγριεµένος ο Λεόν. «Α, δεν ξέρω!» ανασήκωσα τους ώµους µε το πιο αθώο ύφος του κόσµου. «Αλλά για βάλε µε το νου σου: είσαι κορίτσι, ας πούµε. Κι είναι µεσάνυχτα. Και κάποιος σου χτυπάει την πόρτα. Κάποιος πολύ βιαστικός. Τι θα σκεφτείς;» Ο Λεόν έγινε άσπρος σαν το χαρτί. Κι ύστερα κόκκινος σαν την ντοµάτα. Ή µάλλον όχι: πιο κόκκινος από την ντοµάτα. Για την ακρίβεια, σκουροκόκκινος. 17

16 «Θα µου το πληρώσεις αυτό!» σφύριξε σαν την τίγρη. Και σαν την τίγρη πήδησε καταπάνω µου. Αλλά εγώ πρόλαβα. Κινήθηκα πιο γρήγορα από την τίγρη. Άρπαξα το τιµόνι ποδηλάτου που ήταν στερεωµένο µε µια τροχαλία σ ένα συρµατόσκοινο. Το οποίο συρµατόσκοινο ξεκινούσε από το παράθυρο της σοφίτας µας κι έφτανε µέχρι κάτω, στον κορµό του χοντρού δέντρου έξω από τον κήπο µας και µ ένα σάλτο βρέθηκα στο κενό. «Μη µου το λες! Γιατί θα τα κάνω πάνω µου από το φόβο µου!» γέλασα. «Κούφιες είναι οι φοβέρες σου! Εκτός κι αν είµαι γάτα! Γάτα όχι εφτάψυχη, αλλά εβδοµηντάψυχη!» Κι αφήνοντας το τιµόνι, λίγο προτού φτάσω στο δέντρο, προσγειώθηκα στο δρόµο. «Ξέρεις κάτι, µικρέ; Μ έχεις σκοτώσει τόσες φορές, που κοντεύω να χάσω το λογαριασµό! Κι ακόµα είµαι ζωντανός!» τον κορόιδεψα. «Είσαι ζωντανός γιατί έτσι πρέπει! Πρέπει να µείνεις ζωντανός για πολύ, πολύ, πολύ καιρό!» Ο Λεόν έµοιαζε πια µε τίγρη, απ αυτές που βγάζουν φωτιές από το στόµα τους. «Για ν απολαύσεις όλα τα βασανιστήρια που θα σου κάνω! Μέχρι το τελευταίο!» Ναι. Αλλά προτού µου κάνει οτιδήποτε, ο Λεόν έπρεπε να τραβήξει και ν ανεβάσει ξανά το τιµόνι ως το παράθυρο. Γι αυ - τό κι εγώ του χαµογέλασα ήσυχα. Και µε το πάσο µου του απάντη σα: «Σύµφωνοι! Όπως θέλεις. Αλλά στο µεταξύ θα εξηγήσω στους άλλους γιατί κοκκίνισες προηγουµένως!» «ε θα τολµήσεις!» φώναξε ο Λεόν και µεταµορφώθηκε σε 18

17 τίγρη τροµαγµένη. Σε τίγρη, που µόλις κατάλαβε ότι κάποιος της έκλεψε τα νύχια κι από τα τέσσερά της πόδια. «ε θα τολ- µήσεις!» ούρλιαξε. «Μην τολµήσεις! Τ άκουσες;» Καβάλησα το ποδήλατό µου χωρίς να βιάζοµαι. «Μάρλον! Σε προειδοποιώ!» µε φοβέρισε ο Λεόν. Αλλά την ίδια στιγµή η τίγρη-χαµαιλέοντας µεταµορφώθηκε πάλι. Κι έγινε ήµερη. Πολύ ήµερη. Σαν γατάκι. «Μάρλον! Σε παρακαλώ!» µε ικέτεψε ο αδερφός µου. «Κάνε µου τη χάρη κι εγώ δε θα σε σκοτώσω! Σήµερα τουλάχιστον!» «Εντάξει! Σύµφωνοι!» γέλασα και σηκώθηκα όρθιος στα πετάλια µου. Η ταχύτητα µπήκε µ ένα σιγανό κλακ, σαν µηχανισµός ακριβείας. Τα σούπερ φαρδιά λάστιχα του ΒΜΧ µου σφύ ριξαν βαθιά και χορταστικά πάνω στην άσφαλτο. Το φεγγάρι καθρεφτίστηκε στα χρωµιωµένα φτερά και στο πελώριο φανάρι. Τα λάβαρα των Άπαιχτων Μπαλαδόρων ανέµιζαν πίσω µου. Με λίγα λόγια ένιωθα φανταστικά. Εγώ, ο Μάρλον το εκάρι. Που µε λένε και «ιαίσθηση». Ναι. Και τώρα (µα τον αιµοβόρο πειρατή µε το σκισµένο αυτί!) θα σας διηγηθώ µια ιστορία, που όµοιά της δεν έχετε ξαναδιαβάσει σε κανένα από τα βιβλία των Μπαλαδόρων. Γιατί εκεί που ένιωθα ήδη φανταστικά, έφτασα να νιώθω χίλιες φορές πιο φανταστικά ακόµα. Κι όχι µόνο εγώ, αλλά όλοι µας. Ακόµα κι ο Λεόν, η τίγρη-χαµαιλέοντας. Ακόµα κι ο Ράµπαν ο Ήρωας, που πήρε προαγωγή κι έγινε διευθυντής. Αν τον δείτε τώρα πώς κορδώνεται Ούτε ο αρχηγός της Μπάγερν Λεβερκούζεν τέτοιο καµάρι. Ναι, καλά ακού - σατε. Αυτή τη φορά δε συνέβη καµιά καταστροφή. Οι Άπαιχτοι Μπαλαδόροι δε διαλύθηκαν. Το τέλος τους δεν ήρθε. ε σκόρ- 19

18 πισαν στα τέσσερα σηµεία του ορίζοντα. εν έγιναν ρεζίλι. ε φοβήθηκαν και δεν το βαλαν στα πόδια σαν νιάνιαρα. Η Σταράγια Ρίµπα, η γριά µάγισσα, δε µας πλησίασε έµεινε κλεισµένη στις σιχαµερές σπηλιές της. Όχι. Η ιστορία που θα σας διηγηθώ µας έδωσε απλά περισσότερη δύναµη. Απερίγραπτη δύναµη. Τόσο πολλή δύναµη, που δεν το χωρούσε ο νους µας. Εγώ τουλάχιστον δεν µπορούσα να το χωνέψω. 20

19