- PDF Free Download

HTML
DOWNLOAD

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download ""

Παρθενιά Τρικούπη
9 χρόνια πριν
Προβολές:

11 Ευαγγελία Μισραχή - ΚΙΡΚΗ συνθήκες τις θυσίες. Είναι ένας πόνος τόσο αβάστακτος το να ζεις με άλλη και η καρδιά σου ν' ανήκει αλλού. Κι ο χρόνος αντί να αμβλύνει και να επουλώνει την πληγή, να επιμένει να σε τυραννάει. Μόνο όσοι το έχουν υποστεί μπορούν να καταλάβουν. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα, αλλά νομίζω ότι φτάνει μέχρι εδώ η συζήτηση Ζακ. Τα βουρκωμένα μάτια σου λένε περισσότερα από τα λόγια. Ηρέμησε κι έλα να βάλεις το χέρι σου στο μωρό. Είναι η ώρα του περιπάτου του, είπα, προσπαθώντας να χαμογελάσω. Κάθε πλάσμα έχει μια θέση στη ζωή και έναν προορισμό. Οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να κατανοήσουν τον άλλον. Εκείνη θα δώσει τις λύσεις. Έβγαλε το κάτασπρο μαντήλι του, σκούπισε τα μάτια του, πήρε ένα λευκό τριαντάφυλλο και το έβαλε στο στήθος μου. Ύστερα χάιδεψε το μωρό Έχεις κι εσύ τα δικαιώματά σου και δεν θα σ' εγκαταλείψω φως μου, είπε. Ήταν αναμενόμενες οι θύελλες, όπως σ' όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις. Όλα δύσκολα, όλα περιπεπλεγμένα, όταν έρχεται στη ζωή ένα πλάσμα, για άλλους άγγελος, γι' άλλους ανεπιθύμητο. Αγώνας κι αυτός ανελέητος. Πώς ν' αποτρέψεις το αναπότρεπτο, όταν η καρδιά αιμορραγεί και δεν ξεχνάει; Κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Δεν μπορεί κανείς να σου επιβάλλει το «ζωντανό θάνατο». Δεν θάβονται τα αισθήματα επειδή το θέλουν οι άλλοι. Πήρα μια βαθιά ανάσα, καθώς άνοιγα παράθυρο για λίγο καθαρό αέρα. Ο Ζακ είχε εξουθενωθεί. Βρισκόταν μεταξύ «σφύρας και άκμονος». Άγγιξα τα ωραία του μαλλιά που είχαν αρχίσει ν' αραιώνουν. Τόσος αγώνας και αγωνία. Το δοκιμασία κι αυτή! Στο δρόμο περνούσε μια γυναίκα μ' ένα καροτσάκι. Το μωρό κοιμόταν κι αυτή έδειχνε ευτυχισμένη. Κι εμείς θα πηγαίνουμε το αγοράκι μας στο πάρκο, τίποτα δε θα παραλείψω ως γονιός Το ξέρω και το βλέπω Ζακ, πόσο ευαίσθητος είσαι. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Άμοιρος δεν γεννιέται κανένας και μεις ανήκουμε στους «ζωντανούς». Υπάρχουν και αγάπες που δεν σβήνουν. Πίστεψέ με, αυτό το θαύμα το βλέπω! 11

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα, αλλά νομίζω ότι φτάνει μέχρι εδώ η συζήτηση Ζακ. Τα βουρκωμένα μάτια σου λένε περισσότερα από τα λόγια. Ηρέμησε κι έλα να βάλεις το χέρι σου στο μωρό.

13 Ευαγγελία Μισραχή - ΚΙΡΚΗ λογα και μετά να κρίνεις. Κανείς δεν αιχμαλωτίζει τον άλλον και μαλιστα όταν έχει ήθος, κι είναι σκεπτόμενο άτομο. Αλλά γιατί να ψάχνουν, υπάρχει λόγος; ΟΧΙ. Βολεμένος σου λέει είμαι, τι κάνει ο άλλος δικό του πρόβλημα. Τόση αδιαφορία, τόσος εμπαιγμός, τόση ελαφρότητα; Ασυνειδησία, απόρριψη, εκμηδένιση... Εγώ νομίζω ότι είναι μια διαπιστωμένη δειλία, δεν γεννάται θέμα, αλλά αυτοί την μετατρέπουν σε έννοια του δυνατού. Νομίζουν και λένε με έπαρση ότι είναι οι ΔΥΝΑΤΟΙ. Ενδιαφέρον ο συσχετισμός αυτός. Δειλός δυνατός. Είναι κι αστείος, δεν νομίζεις; Αντιστρέφουν τις έννοιες κατά πως τους συμφέρει. Σημαντική η ωριμότητα, αλλά η ανθρώπινη. Η ταύτιση των συναισθημάτων σε συνάφεια με τις σκέψεις, καθώς είναι η ίδια η θέαση της προοπτικής της ζωής. Δεν ξεριζώνονται τα αισθήματα όσο κι αν τα καταπατούν. Εμείς ανήκουμε στους τυχερούς, στους ευνοούμενους, σ' αυτούς που ξέρουν ν' αγαπούν. Μέγιστο έπαθλο μας πρόσφερε η ζωή και πρέπει να την ευχαριστούμε. Εξάλλου, τώρα η μορφή της σχέσης μας αλλάζει. Ισχυροποιείται με το δεσμό του παιδιού, το γέννημα της πραγματικής αγάπης κι όχι μόνο του κοινωνικής επιβολής. Στην αιωνιότητα, όλοι οι καρποί του έρωτα συνυπάρχουν και το Σύμπαν συμπορεύεται με όλες τις ψυχές. Εξάλλου, ποτέ δεν θα μάθουμε ποιος κύκλος ζωής είναι ο ισχυρότερος, ποιος ο θεμελιώδης και ποιος ο καλύτερος. Γιατί όλα περιστρέφονται γύρω από το πνεύμα του Φωτός, αυτό το άγνωστο και ακοίμητο οφθαλμό της θεϊκής Σοφίας. ΤΕΛΟΣ 13

.. Εγώ νομίζω ότι είναι μια διαπιστωμένη δειλία, δεν γεννάται θέμα, αλλά αυτοί την μετατρέπουν σε έννοια του δυνατού. Νομίζουν και λένε με έπαρση ότι είναι οι ΔΥΝΑΤΟΙ. Ενδιαφέρον ο συσχετισμός αυτός.

Σχετικά έγγραφα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ