ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ Συμπληρώθηκαν ἤδη ἐνενήντα ἕξη (96) ὁλόκληρα

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ - Ἀρ. φύλ. 14 (94), ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ Συμπληρώθηκαν ἤδη ἐνενήντα ἕξη (96) ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὶς 17 Φεβρουαρίου τοῦ Ἦταν, τότε, ποὺ οἱ Βορειοηπειρῶτες μὴ ἀντέχοντας νὰ μποῦν σὲ καινούργιο - καὶ χειρότερο - ζυγό, τὸν ἀλβανικό, κήρυξαν τὴν ἐπανάστασή τους. Γιὰ τὴν Ἕνωση μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα ἤ, ἔστω, γιὰ τὴν Αὐτονομία τους μέσα στὸ νεοσύστατο ἀλβανικὸ κράτος. Οἱ καιροὶ ἦταν δύσκολοι. Οἱ διεθνεῖς συγκυρίες, ἀρνητικές. Ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση, σὲ φοβερὸ δίλημμα: Ἤ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἀλλὰ χάνεις τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Ἤ παίρνεις τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὸ ἀρχιπέλαγος γίνεται θάλασσα τουρκική. Προτιμήθηκε ἡ πρώτη λύση, μὲ τὴν σκέψη ὅτι ἀργότερα, διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ, θὰ λυνόταν καὶ τὸ Βορειοηπειρωτικό. Ἔτσι, ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἔμεινε - ἀλλοίμονο - καταμόναχη στὴν τύχη της. Καί, τὸ χειρότερο, ὅτι ἀπέναντί της εἶχε ἐχθρικὴ καὶ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία δεχόταν ἀφόρητες πιέσεις ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους μας... Ἀλλὰ ἡ Βορειοηπειρωτικὴ ψυχὴ ἔμενε ἀνύσταχτη καὶ ἀνυπόταχτη. Ὁ Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος σχηματίζει ἀμέσως Κυβέρνηση - τὴν Κυβέρνηση τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου. Μέλη της, ὁ Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ὁ Βελλᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος (μετέπειτα Ἰωαννίνων καί, τέλος, Ἀθηνῶν), ὁ Κορυτσᾶς Γερμανός, ὁ Ἰωάννης Παρμενίδης, ὁ Δημήτριος Δούλης, ὁ Ἀλέξανδρος Καραπάνος καὶ ἄλλες ἐκλεκτὲς προσωπικότητες. Ψυχὴ αὐτῆς τῆς τολμηρῆς προσπάθειας ἦταν, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, ὁ νεαρός, τότε, Μητροπολίτης τῆς Κόνιτσας ὁ Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος, μάλιστα, συνέταξε καὶ τὴν συγκλονιστικὴ διακήρυξη τῶν Βορειοηπειρωτῶν πρὸς τὸν ἐλεύθερο κόσμο. Ὁ δρόμος τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐτονόμου Β. Ἠπείρου ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Ἀλλὰ ἡ θέληση τῶν πρωτεργατῶν νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι ἤ νὰ πεθάνουν, ὑπῆρξε ἄκαμπτη. Μὲ ἑνότητα, καὶ ὁμοψυχία, μὲ τόλμη καὶ θάρρος ἀγωνίστηκαν. Καί, στὸ τέλος, νίκησαν καὶ θριάμβευσαν. Ἄλλο ἄν ὁ Α Παγκόσμιος Πόλεμος ποὺ ἀκολούθησε καὶ ὁ ἐπάρατος ἐθνικὸς διχασμός, ἄλλαξαν τὴν πορεία τῶν πραγμάτων. Πάντως, τὸ σύνθημά τους ἦταν ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει. Αὐτὸ τὸ ἴδιο σύνθημα τόνισε στὴν περιλάλητη Διαθήκη του πρὸς τοὺς συγχρόνους Βορειοηπειρῶτες ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸς ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ. Γιατὶ ἡ ἑνότητα φέρνει εὔχυμους καρπούς, ἐνῷ ἡ διχόνοια μόνο ἀποτυχίες καὶ ἐρείπια... Σήμερα, λοιπόν, ποὺ ὑποβόσκει ἕνας διχασμὸς στὶς τάξεις τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Ἡγεσίας, τὸ παράδειγμα τῶν Πρωτεργατῶν τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγώνα πρέπει νὰ εἶναι ἕνας φάρος φωτεινός. Πέρα ἀπὸ τὶς ὅποιες δυσκολίες, ὑπάρχει ὁ ἱερὸς σκοπὸς τῆς αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Κι αὐτὸ κανένας δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸ παρατρέχῃ ἤ νὰ τὸ λησμονῇ. ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ. Σπυρίδων Βλάχος, Μητροπολίτης Βελλᾶς καὶ Κονίτσης μετέπειτα ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Μέλος κυβερνήσεως Αὐτονόμου Β. Ἠπείρου Δημήτριος Δούλης Ὑπουργὸς στρατιωτικῶν Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος Πρόεδρος κυβερνήσεως Βορείου Ἠπείρου Ἀνακήρυξη αὐτονομίας Βορείου Ἠπείρου (Ἀργυρόκαστρο ) ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ: ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΤΟΥ Δέν πρέπει νὰ λησμονοῦμε, ὅτι οἱ γείτονές μας ἐπιδιώκουν μὲ διάφορα τεχνάσματα νὰ πάρουν στὴν κατοχή τους τὴν γῆ, ποὺ ἀνήκει δικαιωματικὰ στοὺς Βορειοηπειρῶτες. Κι ἀκόμη θέτουν, εὐκαίρως - ἀκαίρως, τὸ ζήτημα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας, ὅπως καὶ τῆς Τσαμουριᾶς, ἀπειλῶντας, μάλιστα, ὅτι θὰ προσφύγουν σὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς, γιὰ νὰ δικαιωθοῦν! Νὰ δικαιωθοῦν, ποιοί; Ἐκεῖνοι, ποὺ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἰταλογερμανικῆς Κατοχῆς ἔπνιξαν στὸ αἷμα καὶ ρήμαξαν τὴν Θεσπρωτία! Κι ἐνῷ οἱ Ἀλβανοί, ἀπροκάλυπτα καὶ προκλητικά, βυσσοδομοῦν κατὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῆς Ἑλλάδος γενικώτερα, χωρὶς καθόλου νὰ κρύβουν τὰ ἀνόσια σχέδιά τους, ἡ ἡγεσία τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἔχει χωρισθῆ σὲ δύο στρατόπεδα, ἐνῷ οἰ γείτονες ἐπιχαίρουν, ἐφαρμόζοντας τὸ διαίρει καὶ βασίλευε, ἡ δὲ ἐν Ἑλλάδι πολιτικὴ Ἡγεσία ἄβουλη καὶ μοιραία παρακολουθεῖ τὰ τεκταινόμενα, ἀφοῦ ἔχει καὶ μεγάλο μερίδιο εὐθύνης γιὰ τὴν παροῦσα κατάσταση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ... Ἀλλ ἀκριβῶς, ἐπειδὴ τὰ πράγματα, μέσα, ἔχουν πάρει αὐτὴν τὴν ἀξιολύπητη τροπή, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως,Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, ἐφαρμόζοντας πιστὰ τὴν παρακαταθήκη τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὀργανώνει κάθε χρόνο τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας, ποὺ ἐδικαίωνε πανηγυρικὰ τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό. Εἶναι ἐκδηλώσεις χρέους καὶ μνήμης: Χρέους γιὰ ὅσους ἀγωνίστηκαν ἐνάντια στὰ κατεστημένα συμφέροντα τῶν τότε Μεγάλων Δυνάμεων καὶ μνήμης τῶν ὁραμάτων καὶ τῶν διακηρύξεων τοῦ μακαριστοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸν ἀνυποχώρητο ἀγῶνα του μετέτρεψε τὸ μέχρι τότε νεκρό Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα σὲ πρῶτο ἐθνικὸ θέμα (Ἀπὸ ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως,Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης)

2 2σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 Θυ μᾶ μαι Γρά φει ὁ Χρ. Σι χλι μοί ρης sixry@yahoo.com Ἀπρίλιος 1991 Ἔχουν περάσει λίγοι μῆνες ἀπό τότε πού ἔπεσαν τά συρματοπλέγματα καί ἕνας λαός μαρτυρικός, μετά ἀπό τόσα χρόνια, λαχταρᾶ νά πάει στίς γκρεμισμένες ἐκκλησιές του, νά τίς λειτουργήσει, νά δεῖ παπᾶ στά χωριά του καί νά ξανασμίξει στά πανηγύρια τά ἑλληνορθόδοξα πού τοῦ στέρησε τό κομμουνιστικό καθεστώς στήν προσπάθειά του νά ἀποχριστιανίσει καί νά ἀφελληνίσει τόν λαό τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ ἀνάγκη καθίσταται ἐπιτακτική καί τά μηνύματα «ἀπό μέσα» ἔρχονται πρός τόν Σεβαστιανό ὅλο καί περισσότερα Ἀρχίζουν λοιπόν οἱ ἐξορμήσεις στά χωριά ἀπό ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως Κονίτσης πού ὀργώνουν τήν περιοχή γιά νά ἀνάψουν ξανά τήν σβησμένη δάδα τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδας Ἤδη ἀπό τό Μεγάλο Σάββατο τῆς ἴδιας χρονιᾶς ἀρκετοί ἀπό τούς ἱερεῖς εἶχαν πραγματοποιείσει τήν Ἀνάσταση σέ ἀρκετά ἑλληνικά χωριά καί διαπίστωσαν τήν λαχτάρα τους Στίς ἐξορμήσεις αὐτές μαζί μέ τούς ἱερεῖς ἀπό τήν Κόνιτσα συμμετέχουν καί μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ πού ἔχοντας καταγράψει τίς πρῶτες ἀνάγκες, μεταφέρουν κυρίως τρόφιμα καί ροῦχα, ὥστε μαζί μέ τά πνευματικά νά δώσουν στόν πεινασμένο λαό καί τά χρειώδη Ἑκατοντάδες ἐξορμήσεις ἔγιναν καί ἔδωσαν μία μικρή ἀνακούφιση στόν πονεμένο αὐτόν λαό. Μία τέτοια ἦταν καί στό χωριό Πέπελη στήν Ἄνω Δρόπολη, δίπλα στά σύνορα, πού οἱ κάτοικοί του μᾶς προϋπάντησαν στό σύνορο μέ θλιβερό ἀπομεινάρι τό ἀγκαθωτό συρματόπλεγμα καί δυό ξελιγωμένους ἀλβανούς φαντάρους νά μᾶς κοιτᾶνε ἀδύναμοι, σκηνικό πού δέν θύμιζε τίποτε ἀπό τά προηγούμενα χρόνια (φωτό). Τὰ ἀπαίσια συρματοπλέγματα ἀνοίγουν καὶ σμίγουν οἱ λεύτεροι...μὲ τούς σκλάβους. Ἕνα χωριό πού ἡ θέση του στό χάρτη, ἔδωσε τήν κρυφή χαρά στούς κατοίκους του νά βλέπουν μέσα ἀπό τά σκοτεινά πατζούρια γιατί ἔτσι τούς ὑποχρέωνε ὁ ἀσφαλίτης τῆς περιοχῆς κόβοντας τήν ἠλεκτροδότηση - τά φῶτα τῆς Ἀνάστασης πού τελοῦσε στό ἀκριτικό χωριό Μαυρόπουλο ὁ Σεβαστιανός. Καί μᾶς πῆγαν στήν παλιά τήν ἐκκλησία τους τήν Ἁγ. Τριάδα πού τό καθεστώς τήν εἶχε μετατρέψει σέ «πολιτιστικό κέντρο», ὅπου καί τελέστηκε ἡ Θεία Λειτουργία, φέρνοντας καλές θύμισες στούς παλαιότερους καί ξαφνιάζοντας τούς νεώτερους μέ τίς πρωτόγνωρες ἐμπειρίες πού ζοῦσαν μέ τά ἀδέρφια τους ἀπό τήν Ἑλλάδα (φωτό). τέλεση Θείας Λειτουργίας στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος στὴν Πέπελη Ὅταν παίρναμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς ἀργά τό ἀπόγευμα, - μέ τά πόδια, γιατί δέν ὑπῆρχε δρόμος -, μέχρι νά φθάσουμε ἐκεῖ πού ἀφήσαμε τά αὐτοκίνητα, αἰσθάνθηκα νά ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἴδια σκηνή ὅπως καί πενήντα χρόνια πρίν, ἀκούγοντας δακρυσμένους Βορειοηπειρῶτες νά μᾶς λένε.. «νά μᾶς ξανάρθετε, νά μᾶς ξανάρθετε.». Ὅσοι ἀνα γνῶστες ἐπι θυ μοῦν νὰ λαμ βά νουν τὸ κατ οἶκον, μπο ροῦν νὰ στεί λουν τὰ στοι χεῖα τους στὴν ἠλε κτρο νικὴ διεύ θυν ση vor.vima@imdpk.gr ἤ νὰ ἐπι κοι νω νή σουν στὸ τη λέ φω νο Ἀποστέλλεται δω ρεὰν.

3 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 Κωνσταντῖνος Χολέβας Πολιτικὸς Ἐπιστήμων ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 3σελ Γιὰ ὅσους παρακολουθοῦν τὶς ἐξελίξεις στὸ Κυπριακὸ ἕνα σημαντικὸ γεγονὸς τῶν τελευταίων ἡμερῶν εἶναι ἡ ἀποχώρηση τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος ΕΔΕΚ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση. Ἡ ΕΔΕΚ, τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ παλαίμαχος σήμερα Βάσος Λυσσαρίδης καὶ ἔχει Πρόεδρο τὸν Γιαννάκη Ὁμήρου, ἀπέσυρε τοὺς δύο Ὑπουργούς της ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση τοῦ Προέδρου Χριστόφια καὶ ἐξήγησε ὅτι διαφωνεῖ μὲ τοὺς Προεδρικοὺς χειρισμοὺς στὸ Κυπριακό. Καὶ δὲν εἶναι οἱ μόνοι ποὺ διαφωνοῦν Τοῦρκοι στρατιῶτες προστατεύουν τοῦ τουρκοκυπριακὸ ψευδοκράτος Οἱ δημοσκοπήσεις ποὺ δημοσιεύονται στὰ κυπριακὰ Μ.Μ.Ε. καταδεικνύουν ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλληνοκυπρίων ἐκφράζει τὴν ἀντίθεσή της στὶς ὑποχωρήσεις τοῦ Δ. Χριστόφια ἔναντι τοῦ Τουρκοκυπρίου ψευδοπροέδρου Ταλάτ. Ὁ κ. Χριστόφιας χρεώνεται μὲ τὴν ἀποδοχὴ τεσσάρων σημείων ποὺ θὰ εἶναι βλαπτικὰ γιὰ τοὺς Ἑλληνοκυπρίους σὲ περίπτωση μελλοντικῆς λύσης. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀποδοχὴ α) τῶν δύο συνιστώντων κρατῶν (διάλυση τῆς σημερινῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας), β) τῆς ἐκ περιτροπῆς Προεδρίας Ἑλληνοκυπρίου καὶ Τουρκοκυπρίου Προέδρου Δημοκρατίας, γ) τῆς παραμονῆς Τούρκων ἐποίκων ἀπὸ τὴν Ἀνατολία καὶ δ) τῆς σταθμισμένης ψήφου ὥστε ἡ τουρκικὴ μειονότητα νὰ ἐξισώνεται ἢ καὶ νὰ βαρύνει περισσότερο ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πλειονότητα στὴ λήψη ἀποφάσεων. Ἡ κυβέρνηση Χριστόφια, ἡ ὁποία βασίζεται κυρίως στὸ ἀριστερὸ κόμμα ΑΚΕΛ, ἐπιχείρησε ὁρισμένα βήματα ἀφελληνισμοῦ τῆς Κυπριακῆς Παιδείας, ἀλλὰ συνάντησε ἔντονη ἀντίδραση ἀπὸ ἐκπαιδευτικούς, γονεῖς καὶ μαθητές. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ βρίσκεται σὲ προσωρινὴ ὕφεση, ἀλλὰ πολλοὶ φοβοῦνται ὅτι θὰ ἐπανέλθει στὸ ὄνομα τῆς δῆθεν ἐπαναπροσεγγίσεως Δημ. Χριστόφιας καί Μεχμέτ Αλί Ταλάτ μὲ τοὺς συγκατοίκους Τουρκοκυπρίους. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι τὰ διπλωματικὰ βήματα τοῦ κ. Χριστόφια καὶ οἱ ἐκπαιδευτικὲς ἀντιλήψεις τῶν συνεργατῶν του ἐκλαμβάνονται ὡς ἔνδειξη ἀδυναμίας ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ποὺ δὲν εἶναι μόνος του ὁ Ταλάτ, ἀλλὰ ἡ Ἄγκυρα. Ὁ κάθε ψευδοπρόεδρος τοῦ παρανόμου «κράτους» τῶν κατεχομένων κινεῖται ὑπὸ τὴν σκιὰ σαράντα χιλιάδων τουρκικῶν λογχῶν καὶ λαμβάνει κατ εὐθείαν ἐντολὲς ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τῆς Τουρκίας. Εἶναι μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι ὁποιοδήποτε νέο σχέδιο θυμίζει τὸ σχέδιο Ἀνᾶν θὰ ἀπορριφθεῖ καὶ πάλι ἀπὸ τὸν Κυπριακὸ Ἑλληνισμό. Καὶ εἶναι καθῆκον ὅλων τῶν πολιτικῶν δυνάμεων στὴν Ἀθήνα νὰ ὑποστηρίξουν μία λύση εὐρωπαϊκὴ καὶ δημοκρατική, ἡ ὁποία δὲν θὰ νομιμοποιεῖ τὸν Ἀττίλα. Οἱ δημοσκοπήσεις ποὺ δημοσιεύονται στὰ κυπριακὰ Μ.Μ.Ε. καταδεικνύουν ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλληνοκυπρίων ἐκφράζει τὴν ἀντίθεσή της στὶς ὑποχωρήσεις τοῦ Δ. Χριστόφια ἔναντι τοῦ Τουρκοκυπρίου ψευδοπροέδρου. Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΕΝΑΪ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ Ο UCK ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ὁ Ὀδυσσέας Τσενάι στὶς Η.Π.Α. Ὁ Ὀδυσσέας Τσενάϊ, εἶναι μετανάστης Ἀλβανικῆς καταγωγῆς. Οἰκογενείας Τσάμικης, ἀπό τό Φίερι τῆς Ἀλβανίας. Κατά πληροφορίες τοῦ «ΤΕΙΡΕΣΙΑ» στό Διαδίκτυο, ὁ πατέρας του, πρώην Λοχαγός τῶν Ἀλβανικῶν Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν καί στέλεχος στό οἰκονομικό σκάνδαλο ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ (1997) στήν Ἀλβανία, κατέφυγε στήν Ἑλλάδα οἰκογενειακῶς. Ὁ Ὀδυσσέας ἔγινε γνωστός ὡς ὑποψήφιος Σημαιοφόρος στήν Χαλκιδική κατά τήν Ἐθνική Ἑορτή τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, καί ἀπό τίς ἀντιδράσεις, πού δημιουργήθηκαν, λόγω καταγωγῆς του, κατέληξε στή Βοστώνη τῶν ΗΠΑ, μέ χορηγό τήν φιλοαλβανική AMERIKAN BANK OF ALBA- NIA, πού ἔχει καί στήν Ἑλλάδα 3 Ὑποκαταστήματα, πρός ἐξυπηρέτηση τῶν ἐδῶ ἐργαζομένων Ἀλβανῶν. Ὑποστηριζόμενος καί ἀπ ὅλα τά Ἀλβανικά Πολιτικά Κόματα, καθώς καί ἀπό ἀριστερά Ἑλληνικά τοιαῦτα καί ἀπό τό Ἀλβανικό LOBY τῶν ΗΠΑ, σπουδάζει κυρίως Πολιτικές Ἐπιστῆμες καί προορίζεται γιά ὑποψήφιος τοῦ ἐν Ἑλλάδι «Δημοκρατικοῦ Κόμματος Ἀλβανοφώνων» καί σέ Ἐθνικές Ἐκλογές. Τόν προβάλλει ἰδιαίτερα καί ὁ ἐδῶ Πρόεδρος τοῦ «Συνδέσμου τῶν Ἀλβανῶν Μεταναστῶν» Ταχίρ Μήτσι, ὁ ὁποῖος σέ συχνές ἐκπομπές του χαρακτηρίζει τούς ἐδῶ Ἀλβανούς μετανάστες ὡς «καταπιεσμένους», «σκλάβους», κ.λ.π. Ἐπί πλέον, σύμφωνα μέ σχετική Ἔκθεση τῆς CIA προβλέπεται - τό πλέον ἀπίθανο πάντως, διότι κανέναν δέν ὠφελεῖ - αἱματοκύλισμα τόν Ἀπρίλιο στήν Ἑλλάδα ἀπό Ἀλβανούς τρομοκράτες τοῦ UCK, πού εἶναι καί μέσα στήν Ἑλλάδα μέ πλοκάμια καί στή σφαγή τοῦ Βύρωνα, ὅπου βρέθηκαν δεκάδες ὁπλικῶν συστημάτων, 25 χειροβομβίδες, ἰσχυρή ἐκρηκτική ὕλη ΤΝΤ κ. ἀ. Πρόκειται κατά τήν CIA ἐπίσης γιά τήν «καυτή ἄνοιξη τῶν Βαλκανίων ἀπό τούς ὁραματιστές τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας». Σκοτεινός εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν Ἀλβανικῶν Ὀργανώσεων ALBANIAN NATIONAL ARMY (ANA) καί ΝΑΤIONAL LIBERATION ARMY (NLA). Πρόκειται, φυσικά, περί εὐσεβῶν πόθων - οὐσιαστικά ἀπραγματοποίητων, διότι ἀσφαλῶς ἔχουν ἤ ὀφείλουν νὰ ἔχουν γνώση καί οἱ φύλακες (!) Προσέτι δέ ἀπό τήν Ἀλβανική πλευρά, ὅπως ἀλλαχοῦ τονίσαμε, ὁμολογεῖται καί ὕπαρξη ἀντιστοίχου «Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ Τσαμουριᾶς» (Ταξιαρχίας UCC), πού διαλαμβάνει καί τό μεγαλύτερο μέρος τῆς Ἐλεύθερης Ἠπείρου. Τοῦτο ἐπιβεβαιώνεται καί στήν ἐν ἐξελίξει ἔκδοση τοῦ Ἀλβανικοῦ Λεξικοῦ, ὅπου ἀναγράφονται καί αὐτά: «Τά Ἰωάννινα μαζί μέ ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς Τσαμουριᾶς καί ἄλλα ἀλβανικά ἐδάφη ἐδόθησαν στήν Ἑλλάδα ἀπό τίς Μεγάλες Δυνάμεις, ἡ ὁποία τὰ κατέλαβε στρατιωτικά. Ἡ Τσαμουριά εἶναι ἡ μεγάλη γεωγραφική καί ἐθνολογική περιοχή στό νοτιώτερο τμῆμα τῶν ἐδαφῶν, πού κατοικοῦνται ἀπό Ἀλβανούς»! «Λησμονοῦν», φυσικά, ὅτι τά Ἰωάννινα καί ἡ λοιπή Ἤπειρος, μέχρι καί τά Ἀκροκεραύνεια ὄρη, Τεπελένι, Κλεισούρα, κ.λ.π. ἀπελευθερώθηκαν ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό κατά τόν Α Βαλκανικὸ Πόλεμο ( ), ὅταν ἐκεῖνοι συμπολεμοῦσαν κατ αὐτοῦ ταγμένοι στόν Τουρκικό Στρατό. Τά ἔχουν καί τά λαμβάνουν ὑπ ὄψη αὐτὰ οἱ ἐδῶ Πολιτικές ἡγεσίες καί, πρό πάντων, τά δύο μεγάλα Κόμματα «Ἐξουσίας»; Καί τί κάνουν γιά κάθε ἐνδεχόμενον, πέρα ἀπό πολιτικά καί κομματικά κακῶς νοούμενα ἐνίοτε συμφέροντα; Εὐελπιστοῦμεν καί «ἐφησυχάζομε»! ΑΠ. Π. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

4 4σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ Γράφει ὁ Γεώργιος Ζάβαλης Ἀλβανοὶ Κοσοβάροι πανηγυρίζουν τὴν Ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσόβου Ἦταν βράδυ τῆς 24ης Μαρτίου 1999 ὅταν ξεκίνησαν οἱ βομβαρδισμοὶ τοῦ ΝΑΤΟ ἐναντίον τῆς Σερβίας. Ἀφορμὴ γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἦταν ἡ ἄρνηση τοῦ Μιλόσεβιτς νὰ δεχθεῖ ξένη στρατιωτικὴ παρουσία στὸ Κόσοβο ὑπὸ τοὺς ἐξευτελιστικοὺς ὅρους ποὺ ἔθεσε ἡ διεθνὴς κοινότητα στὴ διάσκεψη τοῦ Ραμπουγιὲ τῆς Γαλλίας. Ἔτσι γιὰ 78 ἡμέρες τὰ «γεράκια» τοῦ ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν συστηματικὰ τὴ Σερβία, σκοτώνοντας καὶ τραυματίζοντας χιλιάδες Σέρβους, καταστρέφοντας καὶ προκαλώντας ζημιές σὲ στρατόπεδα, δρόμους, γέφυρες, κτίρια, ἐργοστάσια, σχολεῖα, ναοὺς καὶ μοναστήρια καὶ γεμίζοντας τὸ ἔδαφός της μὲ ἀπεμπλουτισμένο οὐράνιο. Ἀπὸ τοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ ΝΑΤΟ στὴν Σερβία Τὰ ἀποτελέσματα ὅλων αὐτῶν φάνηκαν γρήγορα. Ἀπ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1999 ἀποχώρησαν ἀπ τὸ Κόσοβο Σέρβοι καὶ ἔγιναν πρόσφυγες στὴν ἴδια τους τὴ χώρα ἐνῶ οἱ Κατεστραμμένες ἐκκλησίες ἀπὸ Ἀλβανοὺς Κοσοβάρους ἐλάχιστοι ποὺ ἔμειναν ζοῦν σὲ μικροὺς θυλάκους ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Ο.Η.Ε.. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὶς μεγάλες πόλεις τοῦ Κοσόβου μέχρι τὸ 1999 ζοῦσαν Σέρβοι ἐνῶ τώρα δὲν ζοῦν οὔτε 100. Βγαίνοντας λοιπὸν ἀπ τὴ μέση οἱ Σέρβοι ἦρθαν καὶ τὰ χειρότερα σὲ λιγότερο ἀπὸ 10 χρόνια μιάς καὶ στὶς 17 Φεβρουαρίου τοῦ 2008 ἡ κυβέρνηση τοῦ Κοσόβου ἀνακήρυξε τὴν ἀνεξαρτησία τῆς περιοχῆς δημιουργώντας μ αὐτὸ τὸν τρόπο ἕνα κράτος τοῦ ΝΑΤΟ μὲ Ἀλβανοὺς πολίτες. Μάλιστα πολλὲς ἀπ τὶς χῶρες ποὺ δεσμεύονταν τὸ 1999 ὅτι στὰ Βαλκάνια δὲν θὰ γίνουν ἀλλαγὲς σύνορων, βρῆκαν πάτημα στὴν ἀδράνεια καὶ τὴν ἀμυντικὴ στάση ποὺ κράτησαν οἱ σερβικὲς κυβερνήσεις ἀπ τὸ 1999 ὡς τὸ 2008 ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη ἀναγνώρισαν τὸ Κόσοβο ὡς ἀνεξάρτητο κράτος. Τὸ τραγικὸ στὴν ὅλη κατάσταση εἶναι ὅτι χῶρες ποὺ διατηροῦσαν φιλικὲς σχέσεις μὲ τὴ Σερβία ὅπως τὸ Μαυροβουνιο καὶ τὰ Σκόπια ἀναγνώρισαν κι αὐτὲς τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσόβου ὕστερα ἀπ τὴν πίεση τῶν Δυτικῶν οἱ ὁποῖοι τὶς ἀπείλησαν ὅτι δὲν θὰ ἐνταχθοῦν στὴν Ε.Ε. ἂν δὲν ἀναγνωρίσουν τὸ Κόσοβο ὡς ἀνεξάρτητο κράτος. Παράλληλα οἱ Δυτικοὶ ἀκόμα καὶ σήμερα δίνουν ὑποσχέσεις στοὺς Σέρβους, οἱ ὁποῖοι βλέπουν νὰ ἀποφασίζουν οἱ ἄλλοι γι αὐτοὺς χωρὶς αὐτούς, ὅτι θὰ ἐνταχθοῦν στὴν Ε.Ε. μὲ ἀντάλλαγμα τὴ λήθη τῶν ἐθνικῶν τους ζητημάτων ποὺ ἀκόμα ἐκκρεμοῦν. Παρατηρώντας κανεὶς τὰ γεγονότα τοῦ Κοσσυφοπεδίου μπορεῖ νὰ διακρίνει τὶς ὁμοιότητες μεταξὺ Κοσόβου καὶ Βορείου Ἠπείρου ἀφοῦ καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἡ ὀρθόδοξη κοινότητα ὑπέστη τὰ πάνδεινα ἀπ τὸ ἀλβανικὸ στοιχεῖο. Στὸ Κοσσυφοπέδιο μετὰ τοὺς νατοϊκοὺς βομβαρδισμοὺς οἱ Σέρβοι ἐκδιώχθηκαν ἀπ τοὺς Ἀλβανοὺς οἱ ὁποῖοι καρπώθηκαν τὶς περιουσίες τῶν διωχθέντων.τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴ Βόρειο Ἤπειρο ὁπού ἀκόμα καὶ σήμερα ὁ ἐκφοβισμὸς καὶ οἱ προκλήσεις τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους πρὸς τοὺς Βορειοηπειρῶτες δὲν σταματοῦν ἀφοῦ στόχο ἔχουν ἡ Βόρειος Ἤπειρος νὰ ἐκκενωθεῖ ἀπ τὸ ἑλληνορθόδοξο Τὸ πανὸ γράφει: τὸ Κόσοβο ἀνεξάρτητο. Σ εὐχαριστῶ ΝΑΤΟ στοιχεῖο. Ἡ κατάσταση λοιπὸν καὶ στὶς δύο περιοχὲς παραμένει κρίσιμη. Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία διαφορά. Αὐτὴ εἶναι ὅτι ἐνῶ τὸ Κόσοβο ἀνεξαρτητοποιήθηκε δὲν ἰσχύει τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο μὲ τὴν ἐξήγηση νὰ εἶναι ἁπλή. Αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ στὴ Βόρειο Ἤπειρο δὲν κατοικοῦν Ἀλβανοὶ ἀλλὰ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες καὶ οἱ Δυτικοί μας σύμμαχοι ἀπέδειξαν τὴν «ἀγάπη» ποὺ ἔχουν γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους, τὸ 1999 στὴ Σερβία. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ χωνέψουμε καὶ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπ τοὺς ξένους τὴ λύση τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ ζητήματος. Ὅμως ἐπειδὴ ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας δὲν εἶναι οἱ ξένοι ἀλλὰ ὁ κακός μας ἑαυτός θὰ πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση στὴ Βόρειο Ἤπειρο τὴ φέρουν οἱ ἴδιοι οἱ Βορειοηπειρῶτες καθὼς καὶ οἱ κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδος. Ὅσον ἀφόρα τὶς ἑλληνικὲς κυβερνήσεις ἡ στάση τους γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο εἶναι σχεδὸν ἀδιάφορη. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι στὸ παρελθὸν ἡ Ἑλλάδα βοήθησε τὴν Ἀλβανία, ποὺ βρέθηκε στὰ πρόθυρα τῆς διάλυσης τὸ 1997, νὰ ὀρθοποδήσει καὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ χωρὶς νὰ ἐξασφαλίσει τὰ δίκαια τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Μάλιστα στὸ ἐγγὺς παρελθὸν σχεδὸν ὅλοι οἱ Ἕλληνες βουλευτὲς ὑποστήριξαν τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Ε.Ε. ἄνευ ὅρων. Ἂν συνεχιστεῖ ἡ ὑφιστάμενη κατάσταση, ὅπου ἑλληνικὴ πολιτεία καὶ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς φοβοῦνται νὰ διεκδικήσουν ἀκόμα καὶ τὰ αὐτονόητα δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βόρειου Ἠπείρου, τότε ἡ λύτρωση τῆς Βορείου Ἠπείρου φαντάζει μακρινὸ καὶ ἄπιαστο ὄνειρο. Εἶναι λοιπὸν ἀπαραίτητο νὰ θυμηθοῦμε ὅλοι σ αὐτὴ τὴν κρίσιμη στιγμὴ γιὰ τὰ Βαλκάνια τὴ δήλωση τοῦ Σέρβου πολιτικοῦ Βοὺκ Ντράσκοβιτς ὁ ὁποῖος στὶς 15/7/1999, μετὰ τὴ συνάντησή του στὴν Ἀθήνα μὲ τὸν νῦν Ἕλληνα Πρωθυπουργό, εἶχε τονίσει πὼς τὸ μεγάλο πρόβλημα τῶν Βαλκανίων εἶναι τὸ ἐπικίνδυνο σχέδιο τῶν Ἀλβανῶν γιὰ τὴ δημιουργία τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Τὸ παρήγορο εἶναι πὼς αὐτὸ τὸ σχέδιο τὸ ἔχουν ἀντιληφθεῖ πολλοὶ Σέρβοι καὶ Ἕλληνες. Εἶναι αὐτὰ τὰ ἄτομα ποὺ δὲν μένουν ἀδρανῆ σὲ ὅσα συμβαίνουν στὴν περιοχή μας ἀλλὰ σταθεροὶ στὶς ἐπάλξεις τοῦ ἀγώνα κάνουν τὸ καθῆκον τους μὴ προδίδοντας τὴν ἱστορία τοῦ τόπου τους γιὰ χάρη τῆς Ε.Ε καὶ τῶν Η.Π.Α.. Μακάρι λοιπὸν στὸ ἐγγὺς μέλλον νὰ ἐπιλυθοῦν σὺν Θεῶ πρὸς τὸ δίκαιο τὰ ἐκκρεμῆ θέματα τοῦ Κοσόβου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ νὰ δικαιωθοῦν ἐπιτέλους οἱ πολυπαθεῖς γηγενεῖς κάτοικοι αὐτῶν τῶν περιοχῶν. Ἐπειδὴ ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας δὲν εἶναι οἱ ξένοι ἀλλὰ ὁ κακός μας ἑαυτός θὰ πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση στὴ Βόρειο Ἤπειρο τὴ φέρουν οἱ ἴδιοι οἱ Βορειοηπειρῶτες καθὼς καὶ οἱ κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδος.

5 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ Ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς καὶ τὰ πολιτικὰ κόμματα στὴν Ἀλβανία Γράφει ὁ Θεόδωρος Ἀσβεστόπουλος (B ΜΕΡΟΣ) Στὶς ἐκλογὲς τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης τὴ δεκαετία τοῦ 1990 στὶς ὀκτὼ ἐπαρχίες τῆς Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας, καθὼς καὶ τὸ στὸ Δῆμο καὶ τὸ Νομὸ Ἁγίων Σαράντα, ἐπικρατοῦσαν οἱ ὑποψήφιοί της Ὁμόνοιας. Ἀπὸ τὸ 2000 ὅμως μπῆκε δυναμικὰ στὸ παιχνίδι καὶ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα ὅπου μὲ τὴν καθοριστικὴ συμβολὴ τοῦ Βουλευτῆ του Βαγγέλη Τάβου ἄρχισε νὰ παίρνει τὶς ἐπαρχίες τῆς Ἄνω καὶ τῆς Κάτω Δρόπολης, ἐνῶ στὸ Βοῦρκο κατάφερε νὰ ἀναδείξει ἐπάρχους στὴ Φοινίκη τὸ 2000 καὶ στὸ Ἀλύκο τὸ Στὴν ἱστορία ὅμως ἔμειναν οἱ ἀναμετρήσεις στὸ Δῆμο Χιμάρας τὸ 2000 καὶ τὸ 2003 ὅπου τὸ ἀλβανικὸ παρακράτος προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ ἐμποδίσει τὴν ἐκλογὴ τοῦ ὑποψηφίου της Ὁμόνοιας Βασίλη Μπολάνου στὸ ἀξίωμα τοῦ Δημάρχου, πράγμα ποὺ κατάφεραν τὴν πρώτη φορὰ μὲ ἐκτεταμένη βία καὶ νοθεία. Στὶς δημοτικὲς ἐκλογὲς τοῦ 2007 ἡ Ὁμόνοια ΚΕΑΔ κατάφερε νὰ κερδίσει σὲ ὅλες τὶς ἀναγνωρισμένες μειονοτικὲς ἐπαρχίες, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Δίβρη, ὅπου ἐπικράτησε ἕνα μέλος τῆς Ὁμόνοιας τὸ ὁποῖο ὅμως δὲν εἶχε πάρει ἐπίσημα τὸ χρίσμα της. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι στὶς τελευταῖες αὐτὲς δημοτικὲς ἐκλογὲς ὑπῆρξε μία ἄτυπη συμμαχία μεταξὺ ΚΕΑΔ καὶ Δημοκρατικοῦ Κόμματος ὅπου τὸ πρῶτο στήριξε τὸ δεύτερο στὰ ἀστικὰ κέντρα τῆς Βορείου Ἠπείρου (Ἀργυροκάστρο, Ἅγιοι Σαράντα, Δέλβινο), ἐνῶ τὸ κόμμα τοῦ Σαλὶ Μπερίσα στήριξε τοὺς ὑποψηφίους της Ὁμόνοιας στὰ ἀναγνωρισμένα μειονοτικὰ χωριά. Ἐπιστρέφοντας στὴν κεντρικὴ πολιτικὴ σκηνή, ἀπὸ τὸ 1997 παρατηροῦμε νὰ ἀναδεικνύονται ἑλληνικῆς καταγωγῆς βουλευτὲς ἐκτὸς βορειοηπειρωτικοῦ χώρου, ὅπως ὁ Ἀναστάσης Ἀγγελῆς στὰ Τίρανα μὲ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα καὶ ὁ Πασχάλης Μήλιος ἀπὸ τὸ ἑλληνόφωνο χωριὸ Παλάσσα τοῦ Δήμου Χιμάρας μὲ τὸ Σοσιαλδημοκρατικό, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἵδρυσε τὸ Κόμμα Κοινωνικῆς Δημοκρατίας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὴν ἑλληνική τους καταγωγὴ δὲν τὴν διατυμπάνιζαν καὶ λογικὰ δὲν θὰ περίμενε κανεὶς στήριξη στὰ αἰτήματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ πρόσωπα σὰν κι αὐτά. Στὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ 2001 τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα ὄχι μόνο ξανακέρδισε τὴν ἕδρα τοῦ νομοῦ Ἀργυροκάστρου μὲ τὸν Βαγγέλη Τάβο, ἀλλὰ ἐπέκτεινε τὴν κυριαρχία του καὶ στὸ Νομὸ Ἁγίων Σαράντα μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Στέφανου Τσίπα μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὸ ἀλβανόφωνο χωριὸ Πύλιουρι τοῦ Δήμου Χιμάρας καθὼς καὶ στὸ Νομὸ Δελβίνου ὅπου ἀναδείχθηκε Βουλευτὴς ὁ Θεόδωρος Μπέης. Τὸ ΚΕΑΔ ἀπὸ τὴν πλευρὰ του κατάφερε νὰ ἐκλέξει τρεῖς βουλευτές, ὅλους ἀπὸ τὴ λίστα ἐπικρατείας: τὸν πρόεδρο Βασίλη Μέλιο, τὸν Εὐάγγελο Ντοῦλε καὶ τὸν Γρηγόρη Καραμέλιο. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τὸ κόμμα μέσω τοῦ ὁποίου ἐκφραζόταν ἡ Ὁμόνοια, δὲν ἔβγαλε βουλευτὴ σὲ ἀναμέτρηση στὶς μειονοτικὲς περιοχές, ἐνῶ τὴ βάση τοῦ 2,5% γιὰ νὰ μπεῖ στὴ Βουλὴ τὴν πέρασε ὁριακὰ χάρη στὶς 3000 ψήφους ποὺ τοῦ χάρισε τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα (τὸ λεγόμενο «ντοῦσκο»). Στὶς 15 Μαίου 2002 ὁ πρόεδρος τοῦ Κόμματος Ἕνωσης Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων Βασίλης Μέλιος ἀπεβίωσε καὶ τὴ θέση του στὴ Βουλὴ ἀναπλήρωσε ὁ πρῶτος ἐπιλαχῶν τῆς λίστας τοῦ ΚΕΑΔ Χρῆστος Γκότσης, ἐνῶ πρόεδρος τοῦ κόμματος ἔγινε ὁ Βαγγέλης Ντοῦλες. Στὶς 3 Ἰουλίου 2005 διεξήχθησαν οἱ 6ες βουλευτικὲς ἐκλογὲς στὴν Ἀλβανία, μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος μὲ τοὺς ὑποψηφίους τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος Βαγγέλη Τάβο καὶ Στέφανο Τσίπα νὰ ἀνανεώνουν τὴ θητεία τους στοὺς νομοὺς Ἀργυροκάστρου καὶ Ἁγίων Σαράντα ἀντίστοιχα. Στὴν ἐκλογικὴ ζώνη ποὺ περιελάμβανε τὸ νομὸ Δελβίνου καὶ τὴ Χιμάρα, τὴ βουλευτικὴ ἕδρα κέρδισε ὁ πρώην εἰσαγγελέας Σπύρος Πέτσης ὡς ἀνεξάρτητος ὑποψήφιος στηριζόμενος ὅμως τόσο ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια ΚΕΑΔ ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα. Τὸ ΚΕΑΔ πῆρε τὸ 4,1% τῶν ψήφων καὶ ἀνέδειξε δύο Βουλευτὲς ἀπὸ τὴ λίστα ἐπικρατείας τὸν πρόεδρο Βαγγέλη Ντοῦλε καὶ τὸν Λεονάρδο Σώλη καὶ στὴ συνέχεια συμμετεῖχε στὴν κυβέρνηση τοῦ Σαλὶ Μπερίσα - ὁ ὁποῖος ἐπανῆλθε στὴν ἐξουσία μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια - μὲ τὸν Κώστα Μπάρκα στὴ θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐργασίας καὶ τὸ Σπύρο Ξέρρα ὡς Περιφερειάρχη Ἀργυροκάστρου. Στὶς ἐκλογὲς αὐτὲς ἐπίσης ἔκανε τὴν ἐμφάνιση του ἕνα νέο κόμμα ποὺ στόχευε στὴν ἐκπροσώπηση τῶν μειονοτήτων: τὸ Κίνημα Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καὶ Ἐλευθεριῶν (ΚΑΔΕ), μὲ πρόεδρο τὸν πρώην Βουλευτὴ τοῦ ΚΕΑΔ Γρηγόρη Καραμέλιο, τὸ ὁποῖο ἀπέσπασε τὸ 0,7% τῶν ψήφων. Στὶς ἐκλογὲς τοῦ 2009 ἐπῆλθε τὸ μεγάλο ρῆγμα στὸ ἐσωτερικό της Ὁμόνοιας ΚΕΑΔ, ἀφοῦ οἱ κύριοι Μπάρκας καὶ Ξερρας κατῆλθαν ὡς ὑποψήφιοί τοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Μπερίσα. Ἀφορμὴ γιὰ αὐτὴ τὴν κίνηση ἀποτέλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ προέδρου τοῦ ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντοῦλε γιὰ προεκλογικὴ συμμαχία μὲ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἔχρισε τὸν ἑαυτὸ του ἐπικεφαλῆς στὶς λίστες ὅλων τῶν ἐκλογικῶν περιφερειῶν ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει σίγουρα μία βουλευτικὴ ἕδρα! Ὄντως τὸ ΚΕΑΔ κέρδισε μία καὶ μόνο ἕδρα - τὸ χαμηλότερο ἀποτέλεσμα στὴν ἱστορία του στὴν περιφέρεια Αὐλώνας. Ἡ ὕπαρξη πολλῶν ἑλληνικῶν κομμάτων στὸ πολιτικὸ σκηνικό τῆς Ἀλβανίας (Κ.Ε.Α.Δ., Κ.Α.Δ.Ε., καὶ προσφάτως Ε.Ε.Μ.Μ.), καθὼς καὶ ἡ συμμετοχὴ ἑλληνικῆς καταγωγῆς βουλευτῶν σὲ ἀλβανικὰ κόμματα, φανερώνει τὴν πολυδιάσπαση τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀποδυνάμωσή του. Παράλληλα ὅμως ἐξελέγησαν ἄλλοι πέντε βουλευτὲς ἑλληνικῆς καταγωγῆς μὲ τὰ ὑπόλοιπα ἀλβανικὰ κόμματα. Συγκεκριμένα τρεῖς μὲ τὸ Σοσιαλιστικό, ἡ Βασιλικὴ Μπάρκα στὰ Τίρανα, ἡ Λουίζα Τζουβάνη Παπανικόλα στὴν Αὐλώνα καὶ ὁ Βαγγέλης Τάβος γιὰ τέταρτη φορὰ στὸ Ἀργυροκάστρο καὶ δύο μὲ τὸ Δημοκρατικό, ὁ Σπύρος Ξερρας στὸ Ἀργυροκάστρο καὶ ὁ Γιῶργος Παππᾶς στὴν Κορυτσά. Μὲ τὴν εἴσοδο τοῦ 2010 παρουσιάζονται νέες ἐξελίξεις στὰ πολιτικὰ πράγματα, ἐξαιτίας τῆς ἵδρυσης ἑνὸς κόμματος τὸ ὁποῖο εὐαγγελίζεται τὴν ἐκπροσώπηση ἀποκλειστικά τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ: «Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα γιὰ τὸ Μέλλον» τοῦ ὁποίου τὸ ἀρκτικόλεξο στὴν ἀλβανικὴ εἶναι τὸ «MEGA»!

6 6σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ: 17 Φεβρουαρίου Ἡμέρα μνήμης διὰ τοὺς ἀδελφούς μας τῆς Β. Ἠπείρου. Συμπληρώνονται 96 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Βορειοηπειρῶται ἐκήρυξαν τὴν αὐτονομίαν τους. Ἀλλὰ ἄς ἀνατρέξουμε μὲ κάθε συντομία στὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς. Μὲ τὴν 4/17 Δεκεμβρίου 1913 ἀπόφασιν, γνωστὴν ὑπὸ τὸ ὄνομα Πρωτόκολλον τῆς Φλωρεντίας αἱ Μεγάλαι Δυνάμεις καθώρισαν τὰ ὁριστικὰ νότια σύνορα τῆς Ἠπείρου. Ἔτσι Ἑλληνικώταται περιοχαὶ τῆς Χειμάρας, Ἀργυροκάστρου, Κορυτσᾶς, Πρεμετῆς, Δελβίνου καὶ τῶν Ἁγίων Σαράντα, περιήρχοντο στὸ ἀρτισύστατο Ἀλβανικὸ κράτος (Πρωτόκολλον τοῦ Λονδίνου 16/ ). Ἡ Ἕλλάδα πιεζομένη ἀπὸ τὶς μεγάλες Δυνάμεις ἄρχισε νὰ ἐκκενώνῃ στὶς 17/2/1914 τὰ ἑλληνικώτατα αὐτὰ ἐδαφικά της διαμερίσματα. Εὐθύς, ὅμως, ἀμέσως ὁ πληθυσμὸς τῆς Βορ. Ἠπείρου ἐξηγέρθη καὶ ὠργάνωσεν ἀντίστασιν, ἐσχηματίσθη δὲ καὶ προσωρινὴ Κυβέρνησις στὸ Ἀργυρόκαστρον ὑπὸ τὸν Γεώργιον Χρηστάκην Ζωγράφον καὶ μέλη μεταξὺ τῶν ὁποίων τοὺς Μητροπολίτας Δρυϊνουπόλεως - Ἀργυροκάστρου Βασίλειον, Βελλᾶς - Κονίτσης Σπυρίδωνα καὶ Κορυτσᾶς Γερμανόν. Ἡ ὡς ἄνω προσωρινὴ Κυβέρνησις τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου ἐτέλεσε Δοξολογίαν στὸ Ἀργυρόκαστρον, ἐξέδωκε προκήρυξιν πρὸς τὸν αὐτονομιακὸν στρατόν, ἔκαμε Σημαίαν μὲ τὸν Δικέφαλον Ἀετὸν ὡς σύμβολον, ἐτύπωσε σφραγίδα μὲ τὰς λέξεις Αὐτόνομος Ἤπειρος 1914, γραμματόσημα καὶ τέλος διακριτικὰ παράσημα σὲ σχῆμα σταυροῦ, τὰ ὁποῖα ἀπένειμε ἡ Κυβέρνησις τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου. Τέλειος ὀργασμὸς καὶ κινητοποίησις στὸ προσκλητήριό της, μέγας ἀριθμὸς ἐθελοντῶν ἔσπευσε ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς Μητρὸς Ἑλλάδος καὶ συνεκροτήθησαν ἐπίλεκτες στρατιωτικὲς μονάδες. Ἔτσι ἄρχιζε ὑπὸ τοὺς καλύτερους οἰωνοὺς τὸ Βορειοηπειρωτικὸν Ἔπος, τὸ ὁποῖον, δυστυχῶς, ἐκ τῶν πραγμάτων ἦταν ἀδύνατον νὰ ἐπιβιώσῃ ἐπὶ μακρόν, διότι οἱ Μεγ. Δυνάμεις ἦταν εὐμετακίνητες στὶς ἀπόψεις των. Μὲ τὸ Πρωτόκολλον Κερκύρας (17/ ) ἀνεγνωρίζετο ἡ Ἐλληνικότης τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ παρεχωροῦντο σ αὐτὴν προνόμια ἐντὸς τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐδάφους, κυρίως ὅσον ἀφορᾷ στὴν ἀναγνώρισιν τῶν ὀρθοδόξων κοινοτήτων καὶ τὴν διάδοσιν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, τῆς ὁποίας ἐξησφαλίζετο, ἰσοτίμως πρὸς τὴν ἀλβανικήν, ἡ χρησιμοποίησις Ένοπλο τμήμα Αὐτονομιακῶν Βορειοηπειρωτῶν 96 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΝ ΤΗΣ ἐνώπιον τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν δικαστηρίων. Ἐν τῷ μεταξὺ ἐκηρύχθη ὁ Α Παγκόσμιος Πόλεμος μὲ τοὺς Βορειοηπειρώτας ἀγωνιζομένους ἐναντίον τῶν Ἀλβανῶν. Τότε ἀνεκατελήφθησαν ἀπὸ τοὺς Βορειοηπειρώτας, τὸ Τεπελένι, ἡ Ἐπαρχία Κουρβελεσίου καὶ ἡ περιφέρεια Κορυτσᾶς. Τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1914 ἡ Ἑλλάς, ὕστερα ἀπὸ ἐντολὴ τῶν Μεγ. Δυνάμεων, ἀνεκατέλαβε τὴν Βόρ. Ἤπειρο γιὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν τάξιν. Τὸν Σεπτέμβριο, ὅμως τοῦ 1916, μὲ ἀξίωσι τῆς Ἰταλίας, ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε καταλάβει τὸν Αὐλώνα καὶ τὸ Δυρράχιον, τὰ Ἑλληνικὰ στρατεύματα ἀπεχώρησαν ἀπὸ τὴν Βόρ. Ἤπειρο. Μὲ τὴν λήξι τοῦ Α Παγκ. Πολέμου καὶ μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη Βενιζέλου - Τιτόνι ( ) ἡ Βόρειος Ἤπειρος παρεχωρεῖτο ἀπὸ τὸ ἀνώτατο Συμβούλιο τῶν Συμμάχων, ποὺ εἶχε τὴν ἕδρα του στὸ Παρίσι, καὶ πάλι στὴν Ἑλλάδα, ἐνῷ ἡ Ἀλβανία ἐτίθετο ὑπὸ Ἰταλικὴν ἐντολήν μὲ ταυτόχρονη παραχώρηση τοῦ Αὐλῶνος στὴν Ἰταλία. Οἱ Ἀλβανοὶ ὅμως μὲ ἐξεγέρσεις καὶ ἐπαναστάσεις ἐξεδίωξαν τοὺς Ἰταλούς, ὁπότε καὶ ἀξίωσαν τὴν παραχώρησι σ αὐτοὺς τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ Ἰταλία, ποὺ δὲν ἠδυνήθη οὔτε τὸν Αὐλώνα νὰ κρατήσῃ, ἐθεώρησε ὡς μὴ ἰσχύουσα τὴν ὑφισταμένη συμφωνία (Βενιζέλου - Τιτόνι) καὶ κατόπιν αὐτοῦ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1921 ἡ πρεσβευτικὴ διάσκεψις ἀπεφάνθη κατὰ τῆς παραχωρήσεως τῆς Β. Ἠπείρου στὴν Ἑλλάδα. Ἔτσι, παρὰ πᾶν δίκαιον, οἱ Σύμμαχοι προέβησαν στὴν ἐνσωμάτωση τοῦ τόσον ἀκραιφνῶς ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου στὸ Ἀλβανικὸ Κράτος καὶ καταργήθηκαν οὐσιαστικὰ τὰ παραχωρηθέντα μὲ τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας προνόμια. Αὐτὴν, λοιπόν, τὴν Ἐπέτειον τῶν 96 χρόνων ἀπὸ τὴν ἀνακήρυξιν τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου ( ) ἑορτάζουν κάθε χρόνο οἱ Πανέλληνες μὲ πρωτοστατήσαντα τὸν μακαριστὸν Μητροπολίτην Σεβαστιανὸν στὰ χρόνια τῆς ποιμαντορίας του, καὶ τὸν ἄξιον συνεχιστὴν τοῦ ἔργου του, ἀπὸ ἐτῶν, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ.κ. Ἀνδρέαν. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι Πανέλληνες ἄς συμπροσευχηθοῦμε μαζί τους διὰ τοὺς δοκιμαζομένους ἀδελφούς μας τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ ἄς εἴμεθα παρὰ τὸ πλευρόν τους, πάντοτε μὲ τὴν ἀμετάθετη ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀνατείλουν καὶ γι αὐτοὺς καλύτερες ἡμέρες. Ὁ Θεὸς σώζοι τὴν Βόρειον Ἤπειρον Χρῖστος Γ. Σαμαρτζίδης Συνταξιοῦχος Φιλόλογος Λυκειάρχης (Υ.Γ. : Αἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι τοῦ γράφοντος) Γραμματόσημα τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου (Τὸ ὡς ἄνω δημοσίευμα μὲ ἐλαφρὲς τροποποιήσεις κατεχωρήθη στὴν Ἐτήσια Ἔκδοσι τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑστίας Θεσαλλονίκης Τόμος ΙΒ 1989 ΗΠΕΙΡΟΣ σελ ) å

7 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ Καὶ ἡ Βοϊβοντίνα ξανὰ αὐτόνομη. Ἡ Βόρειος Ἤπειρος πότε; Ἡ Βοϊβοντίνα, ἡ πλούσια ἐπαρχία τοῦ σερβικοῦ βορρᾶ, ἀνέκτησε ξανὰ -ἀπὸ τὶς 14 Δεκεμβρίου τὴν αὐτονομία της. Μία αὐτονομία ποὺ εἶχε ἄρει πρὶν ἀπὸ τρεῖς δεκαετίες τὸ καθεστὼς Μιλόσεβιτς ἐπανέρχεται πανηγυρικὰ μὲ τὴν ἐπικείμενη ἐπικύρωσή της ἀπὸ τὴ βουλὴ τῆς Σερβίας. Καθοριστικὸς ὁ ρόλος τῶν Οὔγγρων κατοίκων τῆς περιοχῆς ποὺ ἂν καὶ ἀποτελοῦν μόνο τὸ 11% τοῦ πληθυσμοῦ στὴ Βοϊβοντίνα, μὲ τὸν ἀέρα τῆς εὐρωπαϊκῆς μητέρας πατρίδας Οὐγγαρίας δίπλα τους, δὲν ἐγκατέλειψαν τὰ ἐθνικά τους ὁράματα. Καὶ φυσικὰ ζήτησαν τὴν αὐτονομία ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴ μελλοντικὴ ἔνταξη τῆς Σερβίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Οἱ ὁμοιότητες μὲ τὴν περίπτωση τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀρκετὲς καὶ οἱ συγκρίσεις ἀπογοητευτικές. Μία καθαρὰ ἑλληνικὴ περιοχὴ μὲ ἱστορία χιλιάδων ἐτῶν, μὲ μία μαρτυρικὴ μειονότητα ἀναγνωρισμένη διεθνῶς, μὲ τὴ «μητέρα» Ἑλλάδα τὴ μόνη ἀνεπτυγμένη χώρα στὴν περιοχή, νὰ ἐκλιπαρεῖ γιὰ νὰ ἀνοίξει ἕνα σχολεῖο ἢ νὰ ἐκλέξει ἕναν ἢ δύο βουλευτές. Ἐμεῖς προφασιζόμαστε ὅτι ἀφήσαμε καὶ αὐτὸ τὸ θέμα στὴν πανάκεια τῆς ἔνταξης ὅλων τῶν βαλκανικῶν κρατῶν στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη. Καὶ φυσικὰ τώρα ποὺ «ἀνακαλύφθηκε» καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίση δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὰ ἐθνικὰ θέματα ὅπως οἱ «μεγιστάνες» Οὖγγροι καὶ οἱ Βαλκάνιοι γείτονές μας.ὁ χρόνος περνᾶ εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴ Βόρειο Ἤπειρο ἡ ἀλλοίωση τῆς πληθυσμιακῆς σύνθεσης καὶ ἡ ἁρπαγὴ τῶν ἑλληνικῶν περιουσιῶν συνεχίζονται. Στὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα, ἡ ψῆφος τῶν μεταναστῶν θὰ σβήσει καὶ τὶς τελευταῖες ἀναφορὲς πολιτικῶν παραγόντων καὶ μέσων ἐνημέρωσης στὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα. Ὄχι τόσο γιατί θὰ ἀναδειχθοῦν Ἀλβανοὶ ἐθνικιστὲς ἢ πράκτορες ἄλλων δυνάμεων στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, ἀλλὰ περισσότερο ἐπειδὴ γιὰ μερικὰ «ψηφαλάκια» ἔχουν διαπραχθεῖ μεγάλα ἐθνικὰ ἐγκλήματα ἀπὸ τοὺς ἴδιους τούς Ἕλληνες. Αὐτοδιοικητικοί τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας ἔδωσαν ἤδη τὰ πρῶτα δείγματα τοῦ ξαφνικοῦ ἔρωτα μὲ τὸν «ἀλβανικὸ λαό». Τώρα πιὰ ἡ εὐθύνη ἀνήκει στοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ὅπως κάθε ἐθνικὴ μειονότητα σήμερα στὴν Εὐρώπη νὰ ζητήσουν τὰ δικαιώματά τους. Ἐπιτέλους νὰ μαζευτοῦν οἱ ὅποιοι ἐκλεγμένοι -σὲ ἐθνικὸ ἢ σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο- ἐκπρόσωποί τους καὶ νὰ ἀπαιτήσουν τὴν Αὐτονομία στὰ ὅρια τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους ὡς μόνο μέσο γιὰ τὴ διασφάλιση τῶν δικαιωμάτων τους καὶ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Δὲν ἀπαιτεῖται οὔτε νὰ πάρουν τὰ ὄπλα, οὔτε νὰ ὑψώσουν γαλανόλευκες στὸ κέντρο τοῦ Ἀργυροκάστρου ὅπως οἱ πρόγονοί τους. Μία σαφὴς καὶ σοβαρὴ διακήρυξη, ἐνημέρωση τῶν ξένων κυβερνήσεων καὶ μία συνέντευξη τύπου ἀρκοῦν γιὰ τὸ ξεκίνημα. Ἡ πολυαναμενόμενη ἀπογραφὴ θὰ ἐνισχύει καὶ θὰ ἐνισχύεται ἀπὸ τὸ ἐγχείρημα τῆς Αὐτονομίας καὶ πιθανὸν νὰ καθορίσει καὶ τὴ γεωγραφική της ἔκταση -πέρα ἀπὸ τὶς ἐπίσημα ἀναγνωρισμένες ὡς μειονοτικὲς περιοχές-. Σύμμαχοι οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης ποὺ ἀπὸ τὸ Βορρᾶ τῆς Ἱσπανίας καὶ τῆς Ἰταλίας μέχρι τὴ Σκανδιναβία θεωροῦν τὴν αὐτονομία αὐτονόητο δικαίωμα ἀλλὰ καὶ ἡ Ρωσία ποὺ ἀπὸ τὴ μία ἀντιτίθεται στὰ σχέδια τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μπορεῖ νὰ ἐπηρεάζει τοὺς νεοοθωμανοὺς «χωροφύλακες» τῆς περιοχῆς. Μονόδρομος ἡ ἀποδοχή της ἀπὸ τὴν Ἀλβανία ἂν θέλει ἔνταξη στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἀνάσα στὰ βόρεια σύνορα γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ μεγαλύτερος κερδισμένος θὰ εἶναι ὁ λαὸς τῆς Βορείου Ἠπείρου -Ἕλληνες καὶ μὴ- ποὺ θὰ διατηρήσουν τὸ χαρακτήρα τῆς περιοχῆς τους, τὴν ἐπαφὴ μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὸ σεβασμὸ τῶν περιουσιῶν τους καὶ τὴ διασφάλιση τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὰ παιχνίδια ἀποσταθεροποίησης ποὺ ἐξελίσσονται στὴ γειτονιά μας. Γράφει ὁ Δήμ. Πέτκος Ἡ σημαία τῆς Βοϊβοδίνας Ἡ αὐτόνομη ἐπαρχία τῆς Βοϊβοδίνας στὰ βόρεια τῆς Σερβίας Ἡ προκήρυξη τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου Καιρὸς πιὰ νὰ διεκδικήσουν καὶ οἱ Βορειοηπειρῶτες τὰ δικαιώματά τους. Νὰ ἀπαιτήσουν τὴν αὐτονομία τους στὰ πλαίσια τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους ὡς προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐνταχθεῖ ἡ Ἀλβανία στὴν Ε.Ε.

8 8σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ Ης Γράφει ὁ Φιλόθεος Κεμετσεντζίδης Πρόεδρος Σ.Φ.Ε.Β.Α. Θὲσ/νίκης 25 Ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ Σχολικὴ ἐθνικὴ ἑορτή στὰ ἐκπαιδευτήρια «Ὅμηρος» στὴν Κορυτσᾶ Κλιμάκια τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. καὶ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. βρέθηκαν τὴν 25η Μαρτίου στὸ χῶρο τῆς Βορείου Ἠπείρου (Κορυτσᾶ, Δερβιτσάνη καὶ Μουρσὶ) καὶ τίμησαν μαζὶ μὲ τοὺς Βορειοηπειρῶτες τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο ποὺ γιορτάστηκε μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα. Ἀκολουθώντας μία παράδοση πολλῶν ἑτῶν οἱ σύλλογοι τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καί τῆς ΣΦΕΒΑ, ἐπισκέφτηκαν καί ἐφέτος τό χῶρο τῆς Βορείου Ἠπείρου, γιά νά συνεορτάσουμε μέ τούς ἀδελφούς μας τήν ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενενεσίας. Ἐφέτος καί ὑπό τό φῶς τῶν σοβαρῶν περικοπῶν ἀπό το ΥΠ.ΕΞ., στά κονδύλια γιά τήν πραγματοποίηση ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ἀπό τίς διπλωματικές ἀρχές μας στό ἐξωτερικό, εἴχαμε ἰδιαίτερη ἀνησυχία στό κατά πόσο αὐτό θά ἐπηρέαζε καί τούς ἀντίστοιχους ἑορτασμούς στή γειτονική χώρα. Ὅπως μᾶς ἀνακοίνωσαν Βορειοηπειρῶτες, ὑπῆρξε ἔντονος Στὴν πλατεῖα τῆς Δερβιτσάνης «Γρηγόριος Ντριγκόγιας» προβληματισμός γιά τήν ἐφαρμογή τῆς ἀπόφασης αὐτῆς στήν Ἀλβανία καθώς δέν εἶναι σέ καμμία περίπτωση τό ἴδιο νά «κόψεις» μία ἐκδήλωση στήν Πολωνία π.χ. ἤ στό Μεξικό, ἀπό τό νά τήν ἀκυρώσεις στήν Ἀλβανία, ἤ τήν Τουρκία, χῶρες γειτονικές, ὅπου τέτοιες ἐκδηλώσεις εἶναι πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά διπλωματική προβολή τῶν θέσεων τῆς χώρας ἀλλά καὶ τὴν Γερμανία π.χ. ὅπου ὑπάρχει ἰσχυρή ἑλληνική ὁμογένεια. Καί εἶναι στά ἀλήθεια ντροπή γιά τή χώρα, νά ἀκυρώνει ἡ Ἑλλάδα τέτοιες ἐκδηλώσεις στίς Η.Π.Α. τήν ὥρα πού τήν ἐθνική μας ἐπέτειο τιμᾶ μέ κάθε μεγαλοπρέπεια ἡ ἴδια ἡ Ἀμερικανική κυβέρνηση! Στή Βόρειο Ἤπειρο ὡστόσο οἱ συμπατριῶτες μας ἀπέδειξαν πώς γνωρίζουν νὰ τιμοῦν τούς ἤρωες τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ μας ἀγῶνα. Στίς 21 Μαρτίου παρακολουθήσαμε τήν ἑορταστική ἐκδήλωση πού ὀργάνωσε το ἑλληνοαλβανικό σχολεῖο ΟΜΗΡΟΣ στην Κορυτσᾶ. Ἡ ἐκδήλωση ἦταν ἐξαιρετική ἀπό κάθε ἄποψη καί συγκίνησε ἰδιαίτερα ὅσους την π α ρ α κ ο λ ο ύ θ η σ α ν, μεταφέροντας τό γνήσιο καί ἡρωϊκό πνεῦμα τοῦ ἔπους τοῦ Κατά γενική ὁμολογία ἀξίζουν θερμά συγχαρητήρια στούς διδασκάλους, ἑλλαδίτες και Βορειοηπειρῶτες ἀλλά καὶ στοὺ μαθητές πού μέ θέρμη, κέφι καί ζωντάνια τίμησαν τήν ἐθνική μας ἑορτή. Ἐκτός ἀπό τούς συλλόγους μας τό παρόν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἔδωσαν καί μέλη τῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητας Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης, ὁ Ἀντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Ἀσπασίδης μέ 150 περίπου μέλη τῶν ΚΑΠΗ τῆς πόλης, μέλη τοῦ συλλόγου ΝΑΥΣ, φίλοι ἀπό τήν Πτολεμαΐδα καί πολλοί ἄλλοι, ἐνῶ παρεβρέθηκε καί ἡ ἠγεσία τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας τῆς περιοχῆς καθώς καί τοπικοί ἀξιωματοῦχοι. Στό νόημα τῆς ἐπετείου ἀναφέρθηκε μέ τήν ὁμιλία του ὁ Ἕλληνας πρόξενος στην Κορυτσᾶ κ. Θ. Οἰκονόμου Καμαρινός, πού ἀπέφυγε τὸν πειρασμὸ νὰ ἀναγνώσει ἁπλῶς τό ἐπετειακό μήνυμα τοῦ προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πρός τούς Ἕλληνες τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Εἶναι ἕνα παράπονο πού μᾶς ἐκφράζουν συχνά οἱ Βορειοηπειρῶτες ἀδελφοί μας: «Ἐμεῖς δέν εἴμαστε ταξιδιῶτες και μετανάστες. Εἴμαστε γηγενεῖς στόν τόπο μας γιά χιλιάδες χρόνια. Εἶναι ντροπή γιά μᾶς οἱ ἐκπρόσωποι τῆς πατρίδας μας νά μήν ἔχουν κάτι νά μᾶς ἀναφέρουν, σχετικό τουλάχιστον καί μέ τή δική μας συνεισφορά στό ἔπος τοῦ 1821 και περιορίζονται ἁπλῶς νά μεταφέρουν το τὸ μήνυμα τοῦ (σεβαστοῦ σε κάθε περίπτωση) Προέδρου τῆς Δημοκρατίας πρός τούς ἀποδήμους Ἕλληνες. å

9 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ Μαθητὲς τοῦ ἑλληνοαλβανικοῦ κολεγίου Κορυτσᾶς «ΟΜΗΡΟΣ», παρουσιάζουν τὴν ἐθνικὴ ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου Μπορεῖ να εἶναι κατἀλληλο γιὰ τούς Ἕλληνες τῆς Γερμανίας ἤ τῆς Γαλλίας, ἀλλά ἐμεῖς, ἐδῶ ὅπου βρισκόμαστε, περιμένουμε κάτι περισσότερο ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τῆς πατρίδας μας. Στὴν Κορυτσᾶ πραγματοποιήθηκε ἐφέτος καί δοξολογία ἀνήμερα τῆς ἐπετείου στήν παλιά Μητρόπολη τῆς πόλης. «Γρηγόριος Ντριγκόγιας» τοῦ χωριοῦ καθώς καί πλούσιο ἑορταστικό πρόγραμμα στό πολιτιστικό κέντρο. Παρόντες ἦταν ὁ πρόξενος τῆς Ἑλλάδας στό Ἀργυρόκαστρο κ. Ριζόπουλος, ὁ πρόεδρος τοῦ ΚΕΑΔ κ. Ντούλες, ὁ ὑπουργός Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας κ. Ξέρρας, οἱ ἔπαρχοι Δρόπολης καί Πωγωνίου κ. Μαλιούκης καὶ Μεϊντῆς κ.ἄ. μέ ἀποστράτους καθώς καί ἐκπρόσωποι ἀπό τό σύλλογο τῶν φίλων τοῦ Μουσείου Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα Θεσσαλονίκης. Στή συνέχεια εἴχαμε ἐπαφές στούς Ἁγίους Σαράντα καί τὸ Ἀργυρόκαστρο μέ τούς δασκάλους τῶν φροντιστηρίων πού ἐνισχύουν οἱ σύλλογοί μας, καθώς καί μέ στελέχη τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας. Στίς 25 Μαρτίου κλιμάκιο τῶν συλλόγων μας βρέθηκε καί στίς περιοχές Ἀργυροκάστρου καί Ἁγίων Σαράντα. Στό χωριό Δερβιτσάνη τῆς Δρόπολης, τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία καί Δοξολογία χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀργυροκάστρου κ. Δημητρίου, ὁ ὁποῖος και ἀναφέρθηκε στό νόημα τοῦ Ἀγῶνα τοῦ 1821 ὑπογραμμίζοντας ἰδιαίτερα τήν ἀνάγκη γιά ἑνότητα. Στή συνέχεια ἀκολούθησε παρέλαση τῶν μαθητῶν τῆς Δρόπολης στήν πλατεῖα Στή συνέχεια κατευθυνθήκαμε πρός Ἁγίους Σαράντα καί ἀφοῦ περάσαμε ἀπό τόν ἀρχαιολογικό χῶρο τοῦ Βουθρωτοῦ φτάσαμε στὸ Μουρσί, μία κωμόπολη 15 χλμ ἀπό τά σύνορα, ὅπου παρακολουθήσαμε μία πολλή ὄμορφη γιορτή γεμάτη ἐθνικό παλμό, πού μᾶς ἑτοίμασε τό φροντιστήριο τοῦ χωριοῦ μέ τούς δασκάλους, τήν κ. Ἀθηνᾶ καί τόν κ. Βαγγέλη καί τή συμμετοχή περίπου 50 μαθητῶν. Ἀπό τήν Ἑλλάδα συμμετεῖχαν ἐπίσης ἕνα λεωφορεῖο Παρὰ τὶς δυσκολίες καὶ τὰ φαινόμενα διχόνοιας πού παρατηροῦνται στό Βορειοηπειρωτικό χῶρο, διατηροῦμε την αἰσιοδοξία μας ὅτι οἱ ἀδελφοί μας στίς κρίσιμες στιγμές πού διέρχεται ὁ ἑλληνισμός καί εἰδικά ἡ ἰδιαίτερή τους πατρίδα, θά ἀρθοῦν στο ὕψος τῶν περιστάσεων καί θά ὁμονοήσουν, βάζοντας πάνω ἀπό ὅλα ὄχι τό προσωπικό ἀλλά τό ἐθνικό συμφέρον τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐμεῖς σέ κάθε περίπτωση θά εἴμαστε δίπλα τους στόν ἱερό αὐτό σκοπό. Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα γιὰ τὸ Μέλλον: Ἡ ΜΕGA-λη πρόκληση (;) γιὰ τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμὸ Στὶς 20 Μαρτίου ὑπογράφτηκε ἀπὸ 27 Βορειοηπειρῶτες στὸ χωριὸ Καραχάτζι τῆς Ἐπαρχίας Φοινίκης (νομὸς Δελβίνου) ἡ ἰδρυτικὴ πράξη τῆς «Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας γιὰ τὸ Μέλλον». Πρόκειται γιὰ τὸ νέο κόμμα ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν ἐκπροσώπηση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅπως φανερώνει καὶ τὸ ὄνομα του τὸ νεοϊδρυθὲν αὐτὸ σχῆμα θὰ ἀποτελεῖται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ θὰ ἀπευθύνεται μόνο σὲ αὐτὸν τὸν πληθυσμό. Μετὰ ἀπὸ 18 χρόνια δηλαδή, ἀπὸ τότε ποὺ ἀπαγορεύτηκε στὴν Δημοκρατικὴ Ἕνωση Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας «Ὁμόνοια» ἡ αὐτόνομη κάθοδος στὶς ἐκλογὲς καὶ ἡ συμμετοχὴ στὴν ἀλβανικὴ βουλή, δημιουργεῖται ἕνα κόμμα μὲ ἐθνικὸ ἑλληνικὸ χαρακτήρα. Πῶς φτάσαμε ὅμως σὲ αὐτὴν τὴν κίνηση; Ἤδη ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 2007 στελέχη τῆς «Ὁμόνοιας» μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἔπαρχο Φοινίκης Ζῆσο Λούτση, ἄρχισαν νὰ καταθέτουν προτάσεις γιὰ τὴν καλύτερη λειτουργία τῆς ὀργάνωσης μὲ τὶς ὁποῖες θὰ γινόταν πιὸ ἀνοικτὴ στὴ βάση. Στὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τὸν Ἰούνιο τοῦ 2009 φάνηκε περίτρανα ἡ μεγάλη διάσπαση τῆς «Ὁμόνοιας» μὲ τὰ χαμηλὰ ποσοστὰ ποὺ ἀπέσπασε τὸ κόμμα στὸ ὁποῖο συμμετεῖχε, ἡ Ἕνωση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἀφοῦ πολλὰ ἀπὸ τὰ μέλη της προσεχώρησαν στὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα τοῦ Σαλὶ Μπερίσα, ὡς ἀντίδραση γιὰ τὴ συνεργασία τοῦ Κ.Ε.Α.Δ. μὲ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα. Ἀπὸ τότε ἄρχισαν νὰ ἀκούγονται ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα οἱ φωνὲς γιὰ δημιουργία ἑνὸς ἀνεξάρτητου ἀμιγῶς ἑλληνικοῦ κόμματος. Στὶς 7 Νοεμβρίου 2009 πραγματοποιήθηκε στοὺς Ἁγίους Σαράντα μία ἀνοικτὴ συζήτηση μὲ θέμα τὴν ἀναδιοργάνωση τῆς Ὁμόνοιας, ὅπου συγκεντρώθηκαν προτάσεις γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ καταστατικοῦ, τὶς ὁποῖες ὁ κ. Ζῆσος Λούτσης κατέθεσε στὸ Γενικὸ Συμβούλιο. Ἡ κίνηση ὅμως αὐτὴ ἀγνοήθηκε παντελῶς ἀπὸ τὸ προεδρεῖο τῆς ὀργάνωσης, ἀποδεικνύοντας πλέον ὅτι οἱ τύχες τῆς ὀργάνωσης ποὺ ἐκπροσωποῦσε τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμὸ παρέμεναν κατ ἀποκλειστικότητα στὰ χέρια μιᾶς μικρῆς ὁμάδας ἀτόμων. Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας ποὺ δὲν ἀνέχονταν αὐτὴ τὴν κατάσταση, προχώρησαν στὶς 18 Δεκεμβρίου 2009 στὴ σύνταξη σχεδίου καταστατικοῦ ποὺ προέβλεπε τὴ δημιουργία ἑνὸς νέου κόμματος ποὺ θὰ ἀπευθυνόταν ἀποκλειστικὰ στοὺς Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας καὶ τὸ ὁποῖο φάνηκε νὰ παίρνει σάρκα καὶ ὀστᾶ στὰ τέλη Μαρτίου μὲ τὴν πρώτη δημόσια ἀνακοίνωση καὶ τὴν ἰδρυτικὴ διακήρυξή του, μὲ τὸ ὄνομά του στὴν ἀλβανικὴ νὰ ἀκούει στὸ ἀρκτικόλεξο M.E.G.A.! Παράλληλα σχηματίστηκε καὶ ἡ προσωρινὴ διοικοῦσα ἐπιτροπὴ μὲ πρόεδρο τὸν Χριστάκη Κίτσιο, ἠλεκτρονικὸ - μηχανικὸ ἀπὸ τὴ Λύβενα Δελβίνου. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα πολλὰ γράφτηκαν καὶ πολλὰ εἰπώθηκαν γιὰ τὴν «Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα γιὰ τὸ Μέλλον». Τὰ 27 ἄτομα ποὺ ὑπέγραψαν τὴ ἵδρυσή της δὲν ἀποτέλεσαν ὀνόματα ποὺ ἔπαιξαν ρόλο στὴν πολιτικὴ σκηνή, μὲ ἐξαίρεση τὸν ἕναν ἐκ τῶν ἀντιπροέδρων Γιῶργο Μάνο, ὁ ὁποῖος διετέλεσε στὰ τέλη τῆς δεκαετίας 90 ἀντιπρόεδρος τῆς «Ὁμόνοιας». Φῆμες ὅμως θέλουν νὰ παίζουν ρόλο στὸ παρασκήνιο μέλη τῆς «Ὁμόνοιας» τὰ ὁποία κατὰ τὶς παραμονὲς τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν τὸν Ἰούνιο τοῦ 2009 τάχθηκαν ἀνοικτὰ ὑπὲρ τῶν ὑποψηφίων τοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος Σπύρου Ξέρρα καὶ Κώστα Μπάρκα. Ὁρισμένοι μάλιστα ἀπὸ αὐτοὺς ἐξέφρασαν ἄμεσα ἢ ἔμμεσα τὴν ὑποστήριξή τους στὸ νέο κόμμα. Αὐτὸ βέβαια ἀποτέλεσε ἐπιχείρημα γιὰ τὴν ἀντίπαλη πλευρά, αὐτὴ τοῦ Κ.Ε.Α.Δ., νὰ χαρακτηρίσει τὸ M.E.G.A. ὡς ὄργανο τοῦ Μπερίσα μὲ στόχο τὴν ὁριστικὴ διάσπαση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη παρατηροῦμε στὸ νέο κόμμα τὴ συμμετοχὴ ἀνθρώπων διαφορετικῶν ἰδεολογικῶν πεποιθήσεων, δημιουργώντας μᾶλλον ἕνα ἑτερόκλητο σύνολο, μὲ βασικὸ κοινὸ στοιχεῖο τὴν ἀντίθεσή τους στὴν ἡγεσία «Ὁμόνοιας» - Κ.Ε.Α.Δ. Σίγουρα τὸ M.E.G.A. εἶναι ἕνα σχῆμα ποὺ κάνει τὰ πρῶτα του βήματα καὶ ψάχνει νὰ βρεῖ τὴν ταυτότητά του, μὲ τοὺς πρωτεργάτες γιὰ τὴν ἵδρυσή του νὰ δηλώνουν ὅτι «οἱ πόρτες εἶναι ἀνοικτὲς σὲ ὅλους τούς Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες ἀνεξάρτητα πολιτικῆς τοποθέτησης, μὲ τὶς ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ προέδρου νὰ γίνονται ἀπὸ τὴ βάση καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ κερδίσει, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι, θὰ τοῦ σφίξουμε τὸ χέρι». Δὲν ἀποκλείεται ὄντως νὰ ἐπικρατήσουν στὸ ἐσωτερικό του M.Ε.G.A., ἐγκάθετοί του Ἀλβανοῦ Πρωθυπουργοῦ. Αὐτὸ ὅμως θὰ γίνει μόνο στὴν περίπτωση ποὺ ἀδιαφορήσουν ὅσοι Βορειοηπειρῶτες ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου τους καὶ θέλουν μία πολιτικὴ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὰ ἀλβανικὰ πολιτικὰ κόμματα καὶ τὶς κρατικὲς θέσεις. Ὅσοι λοιπὸν ἀνέλαβαν νὰ φέρουν εἰς πέρας αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα καὶ ὅσοι τὸ ὑποστηρίζουν, ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν μία μεγάλη ἱστορικὴ πρόκληση: Ἢ νὰ καταντήσουν ἄλλη μία οὐρὰ τοῦ ἀλβανικοῦ κατεστημένου, προκαλώντας ἄλλη μία καταστροφικὴ διάσπαση ἢ νὰ προσφέρουν πράγματι κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ Κ.Ε.Α.Δ. στὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀκολουθώντας ἐθνικὴ ριζοσπαστικὴ πολιτική. Ἀσβεστόπουλος Θεόδωρος

10 10σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 Οἱ «φιλέλληνες» καὶ τὸ Ψευτορωμέῃκο Πολὺ πρὶν τὴν ἐπαναστάση τοῦ 1821 ὁ Ῥήγας εἶχε ὀραματισθῆ μία ἀναγεγενημένη Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία. Ἡ Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία εἶναι ἕνας γίγαντας μὲ πήλινα πόδια. Οἱ ἐξισλαμισμοὶ πληθαίνουν. Τὸ γένος φαίνεται ἔτοιμο νὰ ἀνταπεξέλθῃ στὰ κελεύσματα τῶν καιρῶν. Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης θυσιάζει τὴν στρατιωτικὴ του σταδιοδρομία στὸν βωμὸ τῆς Λευτεριᾶς καὶ βροντοφωνάζει τὸ σύνθημα «μάχου ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος» στὸ Ἰάσιο τῆς Μολδοβλαχίας. Ὀξυδερκὴς ὢν καὶ πεφωτισμένος στρατιωτικὸς ἐπιλέγει τὴν Ἰωάννης Καποδίστριας. Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος καταλληλότερη τοποθεσία, ἐκεῖ δίπλα στὴν Βασιλεύουσα. Λίγους μῆνες πρωτύτερα, μετὰ τὴν ἧττα τῶν Τούρκων στὸν πρόσφατο ῥωσσο-τουρκικὸ πόλεμο, ὁ Τσάρος εἶχε συνυπογράψῃ μὲ τὸν Σουλτάνο τὴν μὴ διατήρησι, γιὰ οἰονδήποτε λόγο, τουρκικῶν δυνάμεων στὶς αὐτόνομες πλέον παραδουνάβιες ἠγεμονίες. Μὲ τὴν κήρυξι ὅμως τῆς ἐπαναστάσεως, φοβούμενοι οἱ Ῥῶσσοι τὴν ἐνδεχομένη ἐπιτυχία της, δίδουν «εὐλογία» στὸν Τοῦρκο νὰ τὴν καταπνίξῃ. Ἡ πρώτη λοιπὸν ἀνθελληνικὴ ἐνέργεια τῶν δῆθεν συμμάχων μας ὁμοδόξων εἶναι γεγονός! Ὅμως τὸ φρόνημα τοῦ γένους δὲν καταπνίγεται. Σὲ λιγότερο ἀπὸ ἕνα μήνα θὰ ξεσηκωθῆ ὅλη ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη. Ἡ Μακεδόνια, ἡ Ρούμελη, ὁ Μωρηᾶς, ἡ Κρήτη, ἡ Κύπρος, ὁ Πόντος, ἡ Καππαδοκία ἀκόμη καὶ ἡ Συρία. Οἱ ξένες Δυνάμεις καταλαβαίνουν πὼς δὲν μποροῦν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση. Πρῶτοι οἱ Ἀγγλοι προσπάθησαν νὰ τὴν ποδηγετήσουν. Μὲ τὰ περίφημα «Δάνεια τῆς Ἀγγλίας» ἐνίσχυσαν οἰκονομικά τους Προεστοὺς καὶ τοὺς Φαναριῶτες καὶ ὑποθήκευσαν τὰ λεγόμενα ἐθνικὰ κτήματα τοῦ μελλοντικοῦ ἐλευθέρου κράτους. Μὲ τὰ χρήματα τῶν δανείων οἱ Προεστοὶ ἐξαγόρασαν ἀρκετοὺς ὁπλαρχηγοὺς καὶ τοὺς ἔστρεψαν ἐνάντιον ἄλλων καπεταναίων. Ξεσποῦν ἔτσι δύο ἐμφύλιοι πόλεμοι ποὺ καταλήγουν σὲ ἧττα τῆς μερίδος τῶν στρατιωτικῶν. Πολλοὶ ἡγέτες εἴτε δολοφονοῦνται (Ὀδυσσέας Ἀνδρουτσος, Πάνος Κολοκοτρώνης) εἴτε φυλακίζονται (Θεόδ. Κολοκοτρώνης). Τὸ τελικὸ παρόλαυτα σχέδιο τῶν ξένων ἦταν ἡ ἑλλαδικοποίηση τῆς ἐπανάστασης. Ἑκατοντάδες πράκτορες παρουσιάζονται ὡς Φιλέλληνες, στὴν πραγματικότητα ὅμως ἐξυπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τῶν πατρίδων τους. Παράλληλα στὴν Ἑσπερία κυριάρχει ἕνα κλίμα ἄκρατου οὐμανισμοῦ προερχόμενο κατὰ τοὺς ἴδιους πάντοτε, διότι ἐπ οὐδενὶ δὲν εὐσταθεῖ- στὸ ἀρχαιοελληνικὸ κλέος. Ἔτσι διάφοροι «πιθηκίζοντες» γραικοὶ (ἤ καλλίτερα γραικύλοι) τῆς Δύσεως συνασπιζόμενοι μὲ τοὺς Δυτικούς μᾶς ζητοῦν νὰ ἀπαρνηθοῦμε τοὺς γονεῖς μας (Ρωμηοσύνη) καὶ νὰ προστρέξουμε στοὺς παπποῦδες μας (κλασσικὴ Ἑλλάδα). Ἕνας οὐμανιστὴς ἦταν καὶ ὁ Θεόκλητος Φαρμακίδης, ὅπως βεβαίως καὶ ὁ μεγάλος Διδάσκαλος(;) τοῦ Γένους ὁ Κοραῆς. Ἐκείνη τὴν περίοδο ἐξάλλου ἐκυκλοφόρησε καὶ τὸ περίφημο ἀντικληρικὸ ἔργο Ἑλληνικὴ Νομαρχία, τοῦ Ἀνωνύμου Ἕλληνος, τὸ ὁποῖο ἐχλεύαζε τὴν Πίστη μας. Τὸ Γένος μας ὅμως ἀκολούθησε τοὺς ἀληθινοὺς Διδασκάλους του, ποὺ μὲ τὸ μαρτύριο τους προσυπέγραψαν τὰ φωτισμένα λόγια τους, ὅπως ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος καὶ ὁ Ρήγας. Μετὰ τὰ πρῶτα ἐπιτυχῆ χρόνια τῆς ἐπανάστασης, μὲ ἐπικὲς νῖκες στὰ Δερβενάκια καὶ στὴν Γραβιά, ὁ ἴδιος ὁ Ἀγῶνας ἔχει προδωθῆ «ἀπὸ μέσα». Ὁ Ἰμπραήμ προελαύνει ἀνενόχλητος στὸν Μωρηά καὶ οὐσιαστικὰ ἡ ἐπανάσταση ἔχει καταπνιγῆ, ἀφήνοντας πίσω του καμένη γῆ! Ἡ θυσία τοῦ Παπαφλέσσα στὸ Μανιάκι καὶ ἡ Παλληκαριὰ τοῦ Μακρυγιάννη στοὺς Μύλους δὲν εἶναι ἀρκετές, ἀφοῦ οἱ ἐμφύλιοι ἐξουθένωσαν τοὺς ἐπαναστατημένους, ὄχι μόνο ψυχικὰ ἀλλὰ καὶ ὑλικά. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄρχισαν νὰ καλοβλέπουν ἕνα κρατίδιοπροτεκτοράτο στὴν ΝΑ Μεσόγειο (ὅπως σήμερα Σκόπια). Ἔτσι λοιπὸν ὁ συνασπισμένος ρωσσοαγγλογαλλικός στόλος κερδίζει τὸν τουρκοαιγυπτιακὸ στὸ Ναυαρῖνο καὶ ἡ Ἐπανάσταση σῴζεται!!! Ὁ Κολοκοτρώνης μᾶς τὸ λέει στὸν πικρό του λόγο: «τὸ Ναυαρίνο καὶ ὁ Μαίζων ἔσωσαν τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ πόσο ἐκατέβη ἡ ἀξία της» Ἐνῷ τὸ ἑλλαδικὸ κράτος ὁριοθετεῖται ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις καθ ὅπως τοὺς ἐβόλευε, ὁ Κολοκοτρώνης τὴν κατάλληλη στιγμὴ προτείνει τὸν Καποδίστρια γιὰ Κυβερνήτη. Ὅμως ὁ Καποδιστριας ἦταν Ρωμηός. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια διακυβερνήσεως «ἔρχεται» ἡ δολοφονία του ἀπὸ τοὺς Μαυρομιχαλαίους. Ὁ ἴδιος ὁ Πετρόμπεης (ἀδελφὸς καὶ πατέρας τῶν δραστῶν) ὁμολόγει ἀργότερα: «Ἀνάθεμα στοὺς Ἀγγλο-Γάλλους ποὺ ἦταν ἡ αἰτία καὶ γῶ νὰ χάσω τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους καὶ τὸ ἔθνος νὰ χάση ἕναν κυβερνήτη ποὺ δὲν θὰ ματαβρῆ. Τὸ αἷμα του μὲ παιδευει ἕως σήμερα.». Τὸ Ψευτορωμέηκο ποὺ εἶχε προφητεύση ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἦταν πλέον γεγονός. Στὶς 7 Μαΐου ὁ πρίγκηψ τῆς Βαυαρίας Ὄθων ἀνακηρύσσεται «Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος». Ἕως ὅτου ἐνηληκιωθῆ ὁ 15χρονος Ὄθων ἡ τριμελὴς Ἀντιβασιλεία ὀργιάζει! Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Φαρμακίδη καὶ τῶν ὑπὲρ ἀγαν κοραϊστῶν τὸ παιδὶ (ἑλλαδικὸ κράτος) ἀποκόπτεται ἀπὸ τὴν μάννα (Οἰκ. Πατριαρχεῖο). Τὸ πραξικόπημα εἶναι ἀπροσχημάτιστο. Τὸ Αὐτοκέφαλο εἶναι γεγονός. Ἀρχηγὸς πλέον τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι ὁ Πατριάρχης, ἀλλὰ ὁ Καθολικὸς Ὄθων!!! Οἱ φιλέλληνες σωτῆρες τοῦ τόπου μας συνεχίζουν τὸ ἀνόσιο ἔργο τους. Γράφει ὁ Γεώργιος Κ. Ἔξαρχος Στὶς 25 Σεπτέμβρη τοῦ 1833 βασιλικὸ διάταγμα διέτασσε τὸ κλείσιμο ὅλων τῶν μοναστηριῶν ποὺ εἶχαν λιγώτερο ἀπὸ 6 μοναχούς, τὸν ὑποχρεωτικὸ ἀποσχηματισμὸ τῶν καλογραιῶν, τὴν ἀπομάκρυνση τῶν δοκίμων, καθὼς καὶ τὴν δήμευση τῆς περιουσίας τῶν μονῶν (κτήματα, κειμήλια, εἰκόνες, βιβλία). Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ἔκλεισαν περίπου 550 μοναστήρια! Γράφει ὁ Μακρυγιάννης: «διέλυσαν τὰ μοναστήρια, συμφώνησαν μὲ τοὺς Μπαυαρέζους καὶ πούλαγαν τὰ δισκοπότηρα καὶ ὅλα τὰ ἱερὰ στὸ παζάρι. Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ὁ ἅγιος τῆς σκλαβωμένης ρωμιοσύνης Ἀφάνισαν ὅλως διόλου τὰ μοναστήρια καὶ οἱ καημένοι οἱ καλόγεροι ὁπού ἀφανιστῆκαν εἰς τὸν ἀγῶνα, πεθαίνουν τῆς πείνας μέσα στοὺς δρόμους ὁπού αὐτὰ τὰ μοναστήρια ἦταν προπύργια τῆς ἐπανάστασής μας.» Στὸ ψευτορωμεηκο βρῆκαν εὐκαιρία νὰ στέρξουν πρὸς βοήθειαν καὶ πολλοὶ ἄλλοι «φιλέλληνες», ἰδίως πολλοὶ παπικοὶ καὶ προτεστάντες ἱεραπόστολοι, γιὰ νὰ μᾶς διδάξουν καὶ νὰ μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὶς δεισιδαιμονίες τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας! Ἄλλωστε τὰ προτεσταντικὰ σχολεῖα στὸ ἐλεύθερο κράτος ἀνέρχονταν σὲ δεκάδες. Σήμερα οἱ εὐρωπαϊζοντες πηγαίνουν ἔξω καὶ ὅταν γυρίζουν, γράφουν καὶ μιλᾶνε ἀφ ὑψηλοῦ. Ἡ ξενομανία μας καὶ ὁ πιθηκισμὸς μας ἔφθασε στὸ ἀπροχώρητο. Εὐτυχῶς ποὺ μᾶς ἔμειναν ὡς παρακαταθήκη γιὰ τὴν συνέχισι τοῦ ἀγῶνος ἡ πίστη τοῦ Κολοκοτρώνη, ἡ ἀνεξικακία τοῦ Καραϊσκάκη, ἡ ἀνιδιοτέλεια τοῦ Νικηταρᾶ καὶ οἱ μετάνοιες τοῦ Μακρυγιάννη! Τὸ «ψευτορωμέηκο» τοῦ Πατροκοσμᾶ εἶναι τὸ δικό τους κράτος. «Νὰ μὴν τὸ πιστέψετε, θὰ φύγη πίσω». Ὁ καιρὸς γιὰ νὰ πληρωθῆ οἱ προφητεία του εἶναι ἴσως μακριά, ἴσως καὶ σχετικὰ κοντά, καὶ θὰ χρειαστοῦν συνεχεῖς καὶ σκληροὶ ἀγῶνες γιὰ νὰ ξαναγίνῃ ἐτοῦτος ὁ τόπος Ρωμέηκο. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοῖρα μας. Εὐτυχῶς ποὺ μᾶς ἔμειναν ὡς παρακαταθήκη γιὰ τὴν συνέχισι τοῦ ἀγῶνος ἡ πίστη τοῦ Κολοκοτρώνη, ἡ ἀνεξικακία τοῦ Καραϊσκάκη, ἡ ἀνιδιοτέλεια τοῦ Νικηταρᾶ καὶ οἱ μετάνοιες τοῦ Μακρυγιάννη!

11 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ Οἱ Βορειοηπειρῶτες καὶ οἱ Ἀλβανικὲς Κυβερνήσεις Ὁ Ἀπόστολος Ἀρσάκης μὲ τὰ χρήματα τοῦ ὁποίου ἱδρύθηκαν τὰ Ἀρσάκεια Ἐκπαιδευτήρια Ὁ Εὐάγγελος καὶ Κων/νος Ζάππας ποὺ δημιούργησαν τὸ Ζάππειο Μέγαρο Ὁ Σίμων Σίνας ποὺ ἔφτιαξε τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν Πολλὲς φορὲς ὁ ἔντυπος καὶ ἠλεκτρονικὸς Τύπος, ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀπὸ σκοπιμότητα, δὲν συμπεριλαμβάνει καὶ τοὺς Βορειοηπειρῶτες μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἔτυχε νὰ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὰ κρατικὰ σύνορα. Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ Βορειοηπειρωτικό τμῆμα δὲν ἀποτελεῖ ἰδιαίτερο γεωγραφικὸ τμῆμα, ἀλλὰ εἶναι συνέχεια τῆς Ἠπείρου, μὲ τὴ διαφορά, ἑπομένως, ὅτι τὸ τμῆμα αὐτὸ εἶναι τελείως ἄσχετο πρὸς τὸ κράτος ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατέχεται. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸν συμπαγῆ ἑλληνικὸ πληθυσμὸ ποὺ ὑπάρχει σὲ ὁλόκληρη τὴν περιοχὴ καὶ ἀπὸ τὴν ὁμοιογένεια καὶ τὴν ὁμοιομορφία ποὺ παρουσιάζει πρὸς τὸ νότιο Ἠπειρωτικὸ τμῆμα. Ἐὰν ἀπὸ τὸ τμῆμα αὐτό, οἱ κάτοικοι τοῦ ὁποίου ἀγνοοῦν τελείως τὴν ἀλβανικὴ γλώσσα, ἑξαιρέσουμε τὴν πόλη τοῦ Ἀργυροκάστρου κατὰ κάποιο ποσοστὸ καὶ τὴν παρακείμενη κωμόπολη Λαζαράτες, στὴν ὁποία πλειοψηφεῖ τὸ μουσουλμανικὸ στοιχεῖο, δὲν ὑπάρχει ἀλλοῦ συμπαγὴς ἀλβανικὸς πληθυσμός. Στὴν περιφέρεια τοῦ Ἀργυροκάστρου, τοῦ Δελβίνου καὶ τῶν Ἁγίων Σαράντα, βρίσκεται τὸ ἄνθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴν περιοχὴ αὐτὴ ἄνθισε στὴν ἀρχαιότητα καὶ ἀργότερα, ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός. Πολλοὶ διατείνονται ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀμιγὴς ἑλληνικὸς πληθυσμὸς στὴν Περιφέρεια τῆς Λυντζουριᾶς (Λούντζης), Κορυτσᾶς, Πρεμετῆς, Ζαγοριᾶς, ἀφοῦ στὶς περιοχὲς αὐτὲς ὁμιλεῖται ἡ ἀλβανικὴ γλώσσα. Νὰ θυμίσουμε, ὅμως, ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἀλβανόφωνοι, ἀλλὰ στὶς φλέβες τους κυλοῦσε ἑλληνικὸ αἷμα. Ἀλβανόφωνοι ἦταν οἱ Λαμποβίτες Εὐαγγέλης καὶ Κωνσταντῖνος Ζάππας, οἱ δωρεὲς τῶν ὁποίων πρὸς τὴν Πατρίδα, ὅπως τὸ Ζάππειο Μέγαρο στὴν Ἀθήνα καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀποδεικνύουν τὸ ἑλληνικό τους φρόνημα καὶ τὴν φιλοπατρία τους. Ἀλβανόφωνος ἦταν ὁ Ἀπόστολος Ἀρσάκης ἀπὸ τὴ Χοταχόβα τῆς Πρεμετῆς μὲ τὰ Ἀρσάκεια Ἐκπαιδευτήρια καὶ μὲ ἐπίγνωση τοῦ ἐθνισμοῦ του, ὅπως καὶ ὁ Μοσχοπολίτης Γεώργιος Σίνας ποὺ προίκισε τὴν πρωτεύουσα μὲ τὴ Βιβλιοθήκη καὶ τὸ Ἀστεροσκοπεῖο καὶ ὁ γιὸς του Σίμων Σίνας μὲ τὴν ἀνέγερση τῆς Ἀκαδημίας στὴν Ἀθήνα, ἡ ὁποία καὶ Σιναία Ἀκαδημία ὀνομάζεται. Δὲν ἦταν Ἕλληνας ὁ Κορυτσαῖος Ἰωάννης Μπάγκας, ὁ ὁποῖος ὅλη τὴν περιουσία τοῦ τὴν ἀφιέρωσε στὸ Ἔθνος; Ποιὸ ἄλλο διαμέρισμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔχει νὰ παρουσιάσει τόσες μεγάλες εὐεργεσίες πρὸς τὴν Πατρίδα; Ἀλλά, πρὸς ἀπόδειξη τοῦ ἑλληνικοῦ χαρακτήρα τοῦ ἀλβανόφωνου τμήματος, φέρομε ὡς παράδειγμα καὶ τὰ ἑξῆς: Κατὰ τὰ χρόνια της Τουρκοκρατίας ἡ πλούσια Κορυτσὰ ὅλη τὴν κινητὴ περιουσία της τὴν εἶχε καταθέσει στὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴ δήλωση οἱ τόκοι νὰ ἀποστέλλονται στὴν Κορυτσὰ γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν ἑλληνικῶν ἐκπαιδευτηρίων. Νὰ θυμίσουμε ἐπίσης τὴν Ἀκαδημία τῆς Μοσχοπόλης ποὺ ἐξέπεμπε πνευματικὸ φῶς καὶ τὸ τυπογραφεῖο της, μέσω τοῦ ὁποίου φωτιζόταν ἡ ἐλεύθερη Ἑλλάδα. Τὸ τμῆμα αὐτὸ καὶ μὲ πολλοὺς πολεμιστὲς ἐνίσχυσε τὴν Ἑλλάδα, ὅταν χρειάστηκε καὶ μὲ χρήματα βοήθησε γιὰ τὴν ἀπόκτηση καὶ διατήρηση τῆς ἐλευθερίας. Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες. Ἀναφέρομαι ὄχι μόνο στὴν ἀναγνωρισμένη Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Μειονότητα. Εἶναι οἱ συμπαγεῖς ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ ποὺ ζοῦν στὴν περιφέρεια Ἀργυροκάστρου καὶ Ἁγίων Σαράντα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν στὶς ὑπόλοιπες Βορειοηπειρωτικὲς περιοχές, οἱ ὁποῖοι, μπορεῖ νὰ εἶναι δίγλωσσοι καὶ τρίγλωσσοι, ἀλλὰ μὲ ἑλληνικὸ φρόνημα καὶ ἑλληνικὴ συνείδηση. Δημιούργησαν ἀξεπέραστο πολιτισμὸ καὶ μᾶς κληροδότησαν ἀπαράμιλλα μνημεῖα, ἀρχαῖα, Βυζαντινὰ καὶ νεότερα, τὰ ὁποῖα, παρόλες τὶς φθορὲς τοῦ χρόνου, τὶς συλήσεις καὶ τὶς καταστροφὲς ἀπὸ βαρβαρικὲς ἐπιδρομές, ἄντεξαν ἀποδεικνύοντας τὴν ἑλληνικότητά τους. Γιὰ κακή τους τύχη οἱ Ἕλληνες αὐτοὶ ὑπήχθησαν στὸ νεοσύστατο ἀλβανικὸ κράτος καὶ ἀπὸ τότε δέχονται μόνο πλήγματα: Ἀναγκαστικὸς ἑξαλβανισμός, κλείσιμο τῶν σχολείων καὶ ὑποχρεωτικὴ εἰσαγωγὴ τῆς ἀκαλλιέργητης ἀλβανικῆς γλώσσας καὶ ἄλλα πολλά. Ἡ δημιουργία τοῦ λεγόμενου «Τσάμικου προβλήματος» φανερώνει τὴν μισελληνικὴ πολιτικὴ τῆς γειτονικῆς μας χώρας. Θὰ πρέπει νὰ κατανοήσουν οἱ Ἀλβανοὶ ἡγέτες ὅτι γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀνακάμψει ἡ χώρα τους καὶ νὰ δημιουργήσει τὶς ἀπαιτούμενες προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἔνταξή τους στὴν Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ συμπαράσταση καὶ βοήθεια, ποὺ πλουσιοπάροχα τῆς προσφέρει ἡ Ἑλλάδα. Καμιὰ ἀντίρρηση νὰ συνεισφέρει τὸ ἑλληνικὸ κράτος στὴν ἀνόρθωση τῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία βγῆκε ἀπὸ μία ἐπώδυνη δικτατορία, ποὺ ἄφησε πίσω της ἐρείπια καὶ χαίνουσες πληγές. Ὁ ἀλβανικὸς λαὸς καὶ μαζί του καὶ οἱ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου ὑπέφεραν τὰ πάνδεινα. Ἡ Ἑλλάδα, σ αὐτὲς τὶς κρίσιμες γιὰ τὴν Ἀλβανία ὧρες, ὄχι μόνο τὴν βοήθησε οἰκονομικὰ καὶ τὴν συνέτρεξε νὰ ὀρθοποδήσει καὶ νὰ ἀποφύγει ἐσωτερικὴ κοινωνικὴ ἀναταραχή, ἀλλὰ δέχτηκε καὶ ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἀλβανούς, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται στὴ χώρα καὶ μὲ τὰ ἐμβάσματά τους συντείνουν στὴν οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ σταθερότητα. Ἀντίθετα, οἱ Ἀλβανοὶ κατέχονται, δυστυχῶς, ἀπὸ ἀθεράπευτο μισελληνισμό, ὁ ὁποῖος ἀναβιώνει κατὰ τακτὰ διαστήματα καὶ μὲ ἰταμότητα, αὐθάδεια καὶ θρασύτητα καταφέρονται κατὰ παντός του ἑλληνικοῦ. Ὅταν ὑπάρχουν ἐσωτερικὲς τριβές, κομματικὲς σκοπιμότητες καὶ προσωπικὲς συγκρούσεις, τότε βρίσκεται ὁ κακὸς δαίμονας, ὁ ὑπεύθυνος γιὰ ὅλα τὰ ἄσχημα ποὺ συμβαίνουν στὴ χώρα: εἶναι ἡ Ἑλλάδα ποὺ διεκδικεῖ καὶ ἐποφθαλμιᾶ ἀλβανικὰ ἐδάφη. Βέβαια, ὅλα αὐτὰ βρίσκονται στὴ φαντασία τῶν Ἀλβανῶν ἡγητόρων. Γιὰ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα ποὺ οἱ ἴδιοι δημιουργοῦν, ρίχνουν τὸ βάρος, ποῦ ἀλλοῦ, στοὺς κακόβουλους Ἕλληνες! Ὅταν ὑπάρχουν ἐσωτερικὲς τριβές, κομματικὲς σκοπιμότητες καὶ προσωπικὲς συγκρούσεις, τότε βρίσκεται ὁ κακὸς δαίμονας, ὁ ὑπεύθυνος γιὰ ὅλα τὰ ἄσχημα ποὺ συμβαίνουν στὴ Ἀλβανία: εἶναι ἡ Ἑλλάδα ποὺ διεκδικεῖ καὶ ἐποφθαλμιᾶ ἀλβανικὰ ἐδάφη. Γιατί ἡ ἀλβανικὴ ἡγεσία δὲν ἀναγνωρίζει τὴν προσφερόμενη ἑλληνικὴ βοήθεια, ἀλλὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ δηλητηριάζει τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν δύο λαῶν; Οἱ Βορειοηπειρῶτες καὶ ἐννοοῦμε ὅλους αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὸν χῶρο ποὺ περιγράψαμε, εἶναι Ἀλβανοὶ ὑπήκοοι μὲ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ καταγωγή. Ὡς ὑπήκοοι τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους ὀφείλουν σεβασμὸ καὶ ὑπακοὴ στοὺς νόμους τοῦ κράτους ποὺ ζοῦν. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ὀφείλουν καὶ οἱ Ἀλβανοὶ νὰ σέβονται τὰ κατοχυρωμένα μειονοτικὰ δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ νὰ σταματήσουν νὰ τὰ παραβιάζουν καὶ νὰ τὰ καταπατοῦν, ὅπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Ἐὰν ἔτσι σκεφτεῖ ἡ ἡγεσία τῶν Ἀλβανῶν, νὰ εἶναι βέβαιη ὅτι οἱ Βορειοηπειρῶτες θὰ πράξουν ὅ,τι τοὺς ἀναλογεῖ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη καὶ τὴν πρόοδο τοῦ κράτους. Καὶ ἀκόμη: Ἂς σταματήσει, ἐπιτέλους, ὁ ἔντυπος καὶ ἠλεκτρονικὸς τύπος τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀναφέρεται σὲ ὁμογενεῖς ποὺ ζοῦν στὴν Νότιο Ἀλβανία. Δὲν εἶναι ὅπως οἱ ὁμογενεῖς τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Εὐρώπης ἢ τῆς Αὐστραλίας. Εἶναι Ἕλληνες τοῦ Βόρειου Ἠπειρωτικοῦ Τμήματος ποὺ ζοῦν στὴν ἀλβανικὴ ἐπικράτεια. Νίκος Ὑφαντῆς Ἐφημ. Πρωινὸς Λόγος

12 12σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου ἀπαντᾶ στὴν κ. Δραγώνα: Νὰ τί εἶναι ἡ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου κατὰ τὴν βράβευσή της ἀπὸ τὸ Νομάρχη Θεσ/νίκης Πατρίδα μας εἶναι κάθε ξεριζωμένος Ἕλληνας τοῦ Πόντου, κάθε ξενιτεμένος Ἠπειρώτης, κάθε ἀγέρωχος Μακεδόνας, κάθε Θεσσαλός, κάθε Στερεοελλαδίτης, Πελοποννήσιος, νησιώτης, κάθε Ἕλληνας τῆς Διασπορᾶς. Μὰ πάνω ἀπὸ ὅλα γιὰ ἐμένα τὴ δασκάλα τοῦ Δερείου: ΕΛΛΑΔΑ εἶναι κάθε Πομάκος μαθητής μου ποὺ φωνάζει μέσα ἀπὸ σχολικὲς ἐφημερίδες ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ εἶναι ΕΛΛΗΝΑΣ, μὰ κάποιοι τόσο ἄκριτα καὶ ἀνεύθυνα τὸν ρίχνουν στὰ δίχτυα τῆς Τουρκίας, δημιουργώντας δίγλωσσα νηπιαγωγεῖα καὶ ἀρνούμενοι πεισματικὰ τὴν ἵδρυση δημοσίων σχολείων στὰ πομακοχώρια. Ἡ ἡρωικὴ δασκάλα τοῦ Μεγάλου Δερείου, τοῦ Ν. Ἔβρου ποὺ γιὰ χρόνια πάλευε, χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους, τὰ πειθήνια ὄργανα τῆς Ἄγκυρας ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβληθοῦν στὴν περιοχή, βραβεύτηκε ἀπὸ τὸν Νομάρχη Θὲσ/νίκης κ. Ψωμιάδη στὶς 14/4/2010 γιὰ τὴν προσφορά της στὸν ἑλληνισμὸ τῆς ἀκριτικῆς περιοχῆς. Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου ἔδωσε τὴ δική της ἐκδοχὴ στὸ «τί εἶναι ἡ Πατρίδα μας» δίνοντας ἔτσι ἔμμεση ἀπάντηση στὸ ἀπαράδεκτο πόνημα τῆς κ. Θ. Δραγώνα. Δυστυχῶς, ἡ Δασκάλα τοῦ Ἔβρου δὲ μένει πιὰ ἐκεῖ. Πῆρε μετάθεση γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη, καθὼς κάποιοι Ἕλληνες ἔγιναν ἀφόρητα πιεστικοὶ καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐνιωσε τὸν κίνδυνο, τὸν ὁποῖο ἀψήφησε ἀκόμα κι ὅταν ξυλοκοπήθηκε ἄγρια στὸ σχολεῖο της ἀπὸ φανατικὸ μουσουλμάνο. Δὲ μένει κάτι ἄλλο νὰ ποῦμε, παρὰ ὅτι ἡ Ἑλλάδα γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ τρώει τὰ παιδιά της... Ἡ ὁμιλία τῆς ἠρωϊκῆς δασκάλας Χριστὸς ἀνέστη, Χρόνια Πολλὰ σὲ ὅλους. Εἶναι ἰδιαίτερη ἡ συγκίνησή μου σήμερα νὰ βραβεύομαι στὴ γῆ ποὺ μὲ γέννησε καὶ μὲ μεγάλωσε, στὴ Μακεδονία! Εὐχαριστῶ θερμὰ τὸ νομάρχη τῆς Θεσσαλονίκης κ.ψωμιάδη, καθὼς καὶ τὸν πρόεδρο τοῦ συμβουλίου ἀποδήμου ἑλληνισμοῦ κ. Ταμβάκη, ὄχι μόνο γιὰ τὴν τιμητικὴ διάκριση πού μου ἀποδίδουν στὴ σημερινὴ ἐκδήλωση, ἀλλὰ κυρίως γιατί ἀναγνωρίζουν μέσα ἀπὸ τὴν πορεία μου στὰ πομακοχώρια, τὸ πρόβλημα ποὺ ὑπάρχει στὴ Θράκη, μὲ τὴν παρουσία τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς, ποὺ συντελεῖ στὴν πολιτιστικὴ γενοκτονία τῶν Πομάκων καὶ τῶν Ρωμὰ τῆς Θράκης. Τὰ ἑπόμενα λόγια ποὺ θὰ ἀκούσετε εἶναι τὸ μήνυμα ποὺ στέλνουν μέσα ἀπὸ ἐμένα οἱ Πομάκοι τῆς Θράκης. Ὅπως ἴσως γνωρίζετε, τὰ τελευταία χρόνια, ἐπέλεξα νὰ ἐγκατασταθῶ μόνιμα καὶ νὰ διδάξω στὸ ἀκριτικὸ πομακοχώρι τοῦ Ἔβρου στὸ Μεγάλο Δέρειο, ἔχοντας δίπλα μου ἀκούραστο συμπαραστάτη τὸ σύζυγό μου Ἠλία καὶ τὴν εὐχὴ τῶν γονέων μου! Ἔζησα ἀπίστευτες στιγμὲς μὲ τοὺς μαθητές μου, ποὺ διψοῦσαν νὰ μάθουν τί εἶναι ἡ πατρίδα μας. Ταξιδέψαμε μαζὶ στὰ μονοπάτια τῆς Ἑλλάδας καὶ συγκροτήσαμε τὴ χορωδία τοῦ Μεγάλου Δερείου, ποὺ μὲ περηφάνια ἑρμηνεύει τὰ τραγούδια τοῦ Θεοδωράκη, τοῦ Χατζιδάκη, τοῦ Τσιτσάνη, καὶ ἐθνικὰ κομμάτια στὶς ἑορτὲς. Τὰ ἀπογεύματα μαζὶ μὲ τὶς μητέρες τῶν Πομάκων παιδιῶν μου, μαθαίναμε Ἑλληνικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῶν Πομάκων καὶ τῶν Ἀλεβητῶν. Τὰ χρόνια κύλησαν δημιουργώντας ἀνάμεσά μας σχέσεις ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης καὶ σεβασμοῦ. Δυστυχῶς πολλὲς φορὲς βρέθηκα ἀντιμέτωπη μὲ τοὺς ἐγκάθετούς τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς ποὺ μὲ κάθε τρόπο ἀντιδροῦσαν στὴν παρουσία μου στὸ Δέρειο, μιά καὶ προκλητικὰ κάνουν τὰ πάντα γιὰ νὰ ἐκτουρκίσουν τοὺς Πομάκους καὶ τοὺς Ρωμὰ καὶ εὐτυχῶς ἀποτέλεσα ἐν μέρει τροχοπέδη στὰ σχέδια τους. Ἀφενὸς θέλω λοιπὸν νὰ στείλω ἕνα μήνυμα στὸ Σάρνιτς στὸν Πρόξενο τῆς Κομοτηνῆς: Ἡ μειονότητα στὴ Θράκη εἶναι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Τουρκική. Ἂν καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Πομάκους καὶ τοὺς Ἀλεβῆτες τοῦ Δερείου ἀντιμετωπίσαμε πολλὰ προβλήματα, ἐντούτοις ἀντέξαμε, γιατί ὁ Θεὸς μᾶς ἔστειλε ὡς ὁδηγοὺς στὸ δύσκολο ἀγώνα μας, τὰ παιδιά, τοὺς μαθητές μου, τοὺς πιὸ ἀξιοπρεπεῖς ΕΛΛΗΝΕΣ τῆς Θράκης. Τὰ δικά μου πομακόπουλα ὡς γνήσια Ἑλληνόπουλα μὲ κάθε τρόπο στέλνουν ἕνα ἠχηρὸ ράπισμα σὲ ὅσους ἀναρωτιοῦνται σήμερα μέσα ἀπὸ ἐγχειρίδια ντροπῆς Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας. Ὁ κάθε ΕΛΛΗΝΑΣ τοῦ χθὲς καὶ τοῦ σήμερα ΦΩΝΑΖΕΙ τί εἶναι ἡ Πατρίδα μας : Μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸ θρυλικὸ «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» τοῦ Λεωνίδα καὶ τῶν 300 ὁρίζει τί εἶναι ἡ Ἑλλάδα... Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ εἶναι ἡ ΕΛΛΑΣ τοῦ χθὲς καὶ τοῦ σήμερα, ἔτσι ὅπως θὰ θέλαμε ὅλοι νὰ εἶναι. Πατρίδα μας εἶναι ὁ Σωκράτης, ὁ Περικλῆς, οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι, οἱ ρήτορες... Πατρίδα μας εἶναι οἱ βυζαντινοὶ Αὐτοκράτορες, ὁ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ὁ δάσκαλος τοῦ γένους Εὐγένιος Βούλγαρης... ὁ Ἕλλην φιλόσοφος Μιχαὴλ Ψελλός, ὁ φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστὸς ἢ Πλύθων, ἡ Ἄννα Κομνηνή. ΟΙ ΕΠΙ 400 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ, οἱ Φιλικοί, Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ποὺ διαχρονικὰ κήρυττε: τὰ σχολειὰ χτίστε, ἐκεῖ ὁ Θεὸς μένει τῆς ἐλευθερίας... Ἑλλάδα εἶναι ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Μακρυγιάννης, Ἂν καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Πομάκους καὶ τοὺς Ἀλεβῆτες τοῦ Δερείου ἀντιμετωπίσαμε πολλὰ προβλήματα, ἐντούτοις ἀντέξαμε, γιατί ὁ Θεὸς μᾶς ἔστειλε ὡς ὁδηγοὺς στὸ δύσκολο ἀγώνα μας, τὰ παιδιά, τοὺς μαθητές μου, τοὺς πιὸ ἀξιοπρεπεῖς ΕΛΛΗΝΕΣ τῆς Θράκης. ὁ Μιαούλης, ἡ Μπουμπουλίνα, ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ διατήρησαν στοὺς αἰῶνες ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΤΡΟΠΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ, ὅπως ἀπ τὴν ἀρχαία ἀκόμη Ἑλλάδα ὅριζε ὁ Ἡρόδοτος ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μας εἶναι ὁ ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ νὰ ἀπελευθερώσει αὐτὴ ἐδῶ τὴν ἱερὴ γῆ τῶν Μακεδόνων, ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὴν Κύπρο, ὁ Διγενής, ὁ Ὁπλαρχηγὸς στὸν ἀγώνα τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ προπάππους μου, θρυλικὸς Ἀθανάσιος Φαρμάκης, ἀλλὰ μέχρι καὶ σήμερα πατρίδα μας ΕΛΛΑΔΑ εἶναι οἱ Ἥρωες τῶν Ἰμίων... Ὁ Κωνσταντῖνος Ἡλιάκης... ὁ Παναγιώτης Βλαχάκος, μὰ καὶ κάθε ἐν ζωὴ Ἕλληνας πιλότος ποὺ καθημερινὰ ἀναχαιτίζει στὸ Αἰγαῖο τὰ τουρκικὰ ἀεροσκάφη ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μου δικιά μου καὶ δικιά σας, εἶναι ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΨΙΛΟΝ ΠΟΥ ΙΔΙΟ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΩΣ ΗΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ... Τὰ πομακόπουλα τοῦ Μεγάλου Δερείου κρατοῦν μὲ περηφάνια τὴν ἑλληνικὴ σημαία Μπορεῖ κάποιοι νὰ ἀπαγόρευσαν στοὺς Πομάκους μαθητές μου νὰ φορέσουν μὲ ὑπερηφάνεια, λίγες μέρες πρίν, στὶς 25 Μαρτίου τὴν Ἐθνικὴ φορεσιὰ τοῦ Τσολιὰ ποὺ τόσο ἐπιθυμοῦσαν μὰ ὁ Χασᾶν, ὁ Ρετζέπ, ὁ Ὀκτάϊ, ἡ Γελής, ἡ Νουρὰν, ἡ Μελίσα ὁ Σαμπρί, ὁ Σαλή, ἡ Νουρτζᾶν, ὁ Ἐρτζᾶν,ὁ Μπαρής, ἡ Ἐτζέ, ἡ Φατμέ, ἡ Γκιζέμ, ὁ Σαμπρὶ, ὁ Τζελάλ, ἡ Ντιλάρα, ὁ Σετσκὴν, ὁ Ἀλή, ὁ Γιουνούς, οἱ δικοί μου μαθητὲς ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ δασκάλες τοῦ ἑλληνόγλωσσου προγράμματος τοῦ Μειονοτικοῦ σχολείου Μεγάλου Δερείου Ἔβρου ἡ κυρία Σουμάκα Ζαφείρω, ἡ κυρία Ἐλπίδα Τζώρτζη καὶ ἐγὼ δὲν πτοηθήκαμε. Ἀντίθετα ΣΕ ΚΑΘΕ ΞΕΝΟ Ή ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ στὸν Ἀλβανὸ ποὺ ἐγείρει θέμα Τσάμηδων, στὸν Σκοπιανὸ ποὺ προκλητικὰ οἰκειοποιεῖται τὴ ΓΗ τῶν Μακεδόνων,καὶ στὸν Τοῦρκο ποὺ καταδυναστεύει τὴν Κύπρο καὶ ἐπιβουλεύεται τὴ Θράκη καὶ τὸ Αἰγαῖο ἀφιερώνουμε μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ μας τὸ τραγούδι ποὺ ἀκούστηκε στὴ φετινὴ ἐπέτειο τῆς 25ης Μαρτίου: ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΟΙΡΑ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΥΠΟΤΑΓΗ. ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΩΣΩ, ΑΠ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ!!! antiparakmi.blogspot.com/

13 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ ΟΙ ΤΟΛΜΗΡΟΙ Ἑπίκαιρος λόγος τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.ἀνδρέου μὲ ἀφορμὴ τὴν στάση τοῦ Νικοδήμου καὶ τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας (Μ. Παρασκευὴ, ἀποκαθήλωση, Δελβινάκι ) Ἡ φύση στὴν ὕπαιθρο εἶναι, ὄντως, «Θεοῦ χαρὰ». Τὸν ἀνοιξιάτικο καιρὸ τὸν εὐφραίνονται, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὰ πετροχελίδονα, ποὺ, τιτιβίζοντας, δίνουν μιὰ ἄλλη «νότα» στὴν ἀτμόσφαιρα. Παρ ὅλα αὐτὰ, Μ. Παρασκευὴ πρωΐ, ὅλα μὲ τὸν τρόπο τους ψιθυρίζουν ἕνα πένθιμο σκοπό. Γνωστὸ γιατί. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι καρφωμένος πάνω στὸν Σταυρό. Ἀκόμα καὶ οἱ σημαῖες μεσίστιες κυματίζουν στοὺς Ναοὺς καὶ στὶς Ὑπηρεσίες. Στὸ Δελβινάκι, ποὺ βρίσκεται στὸ ἐλεύθερο Πωγώνι τῆς Ἠπείρου, καὶ ποὺ ἀποτελεῖ ἕδρα τῆς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, ἔχει ὁρίσει νὰ τελέσει τὴν ἀποκαθήλωση ὁ Μητροπολίτης κ. Ἀνδρέας, συνεχίζοντας τὴν παράδοση τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου του, Σεβαστιανοῦ. Μετὰ τὶς Μεγάλες Ὧρες, ξεκινάει ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀποκαθηλώσεως. Συγκινητικὲς στιγμές ξετιλύγονται ὅταν, βγαίνοντας ὁ Μητροπολίτης, παριστάνει τὸν Ἰωσήφ τὸν ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ σὲ λευκὸ σεντόνι κατεβάζει τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν Σταυρό. Μετὰ τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου καὶ πρὶν τὸ θαυμάσιο Δοξάστικο «Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς, ὥσπερ ἱμάτιον,» ὁ Σεβασμιώτατος συνηθίζει νὰ ἀπευθύνει λόγους ἐπίκαιρους στὸ μεστό, ἀπὸ κόσμο, ἐκκλησίασμα : «... Οἱ ἀπογευματινὲς ὧρες τῆς Μ. Παρασκευῆς προχωροῦν γοργά. Μὲ τὴν δύση τοῦ ἡλίου θὰ ἄρχιζε ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἡ ὁποῖα ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν ἀργία γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, ἐκεῖνο τὸ Σάββατο ἦταν, συνέπιπτε, καὶ ἡ Μεγάλη Ἑορτὴ τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα. Καὶ σύμφωνα μὲ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο τὰ σώματα τῶν καταδίκων δὲν ἔπρεπε νὰ παραμείνουν στὸν σταυρό, ἀλλὰ νὰ κατεβαστοῦν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ νὰ ταφοῦν μέσα σ ἕνα κοινὸ τάφο. Ἀλλὰ μὲ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὶ θὰ ἀπογινόταν; Ποιὸς θὰ κατέβαζε τὸ ἄχραντο σῶμα τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ τὸ ἐνταφιάσει; Οἱ δικοί του; Οἱ μαθηταί του; Μὰ ἐκεῖνοι ἦσαν κατατρομαγμένοι. «Καὶ ἀφέντες Αὐτὸν ἔφυγον πάντες» (Μάρκ. ΙΔ,50) λέει τὸ ἱερὸν εὐαγγέλιον. Ὁ κόσμος, ποὺ εἶχε ἔλθει νὰ παρακολουθήσει τὴν Σταύρωση; Μὰ ὅταν ἔγινε ὁ σεισμὸς καὶ ταρακουνήθηκε ἡ γῆ «πάντες ὑπέστρεφον τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη» (Λουκ. ΚΓ 48). Χτυποῦσαν τὰ στήθη τους γιὰ νὰ δείξουν τὴν μεταμέλειά τους, γιὰ τὸ ἔγκλημα ποὺ εἶχε συντελεσθεῖ καὶ ἔσπευδαν, ὅσο μποροῦσαν γρηγορότερα, γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ. Ποιὸς λοιπὸν θὰ ἔκανε τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ Ἐσταυρωμένου ; Ἐκείνη ὅμως ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ ὀρθώθηκε τὸ δίλλημα αὐτὸ, ἔφτασαν ἐπιβλητικοὶ καὶ θαρραλέοι οἱ τολμηροί. Πρῶτος ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, «εὐσχήμων βουλευτὴς» (Μάρκ. ΙΕ,43), διακεκριμένος δηλ. βουλευτής, μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν εὐαγγέλιον, ὁ ὁποῖος κρατάει στὰ χέρια του τὴν ἄδεια τῆς ταφῆς, τὴν ὁποῖαν ἐπῆρε ἀπὸ τὸν Πιλάτο. Ὁ ἴδιος, ὅπως πάλι μᾶς πληροφορεῖ τὸ εὐαγγέλιον, «οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν»(λουκ. ΚΓ, 51), δὲν συμφωνοῦσε μὲ ὅσα ἔκανε τὸ μεγάλο Ἰουδαϊκὸ Συνέδριο, καὶ τὸ εἶχε πεῖ, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀθῶος. Ἔτσι «τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ἡτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μάρκ. ΙΕ, 43). Οἱ πολλοὶ μέσα στὸ Συνέδριο, ὅταν δικαζόταν ὁ Κύριος, τὸν λοιδόρησαν. Τὸν ἐχλεύασαν. Ἐν τούτοις ἐκεῖνος χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὴν κοινωνικὴ του θέση, τὸ μῖσος τῶν Ἰουδαίων ἀρχόντων, τὴν ρωμαϊκὴ ἐξουσία, τὰ πλούτη ποὺ εἶχε, τὴν κοινωνική του θέση, ἕνα πρᾶγμα ἐπιθυμεῖ: Νὰ δείξει τὴν λατρεία του πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ νεκρὸν ἤδη Διδάσκαλόν του, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀλλὰ στὸ τιμητικὸ αὐτὸ ἔργο τῆς ἀποκαθηλώσεως, ὁ Ἰωσήφ ἔχει καὶ ἕνα σύντροφο. Εἶναι ἕνας ἐπίσης βουλευτής: Ὁ Νικόδημος. Ὁ ὁποῖος ἦταν κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων»(Ἰωάν. ΙΘ, 38). Διότι οἱ Ἰουδαῖοι εἴχαν πεῖ, ὅτι, ὅποιος δηλώσει ὅτι εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, θὰ γίνει ἀποσυνάγωγος. Ἀλλὰ ὁ Νικόδημος στὴν κρίσιμη αὐτὴ ἀκριβῶς ὥρα ἀποδεικνύεται ἐξόχως τολμηρός. Καὶ δείχνεται τολμηρὸς διότι τώρα δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ δειλία. Τώρα χρειάζεται ἀνδρεία καὶ τόλμη. Δὲν λογαριάζει κόπους, οὔτε τὰ ἔξοδα ποὺ ἔκανε γιὰ νὰ ἀγοράσει τὴν μεγάλη ποσότητα τῶν 100 λίτρων μύρων, ποὺ σήμερα θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὑπολογίζονται σὲ 30 κιλά. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτὸ διότι, ἀδελφοί μου, ὅταν μιλάει ἡ καρδιά τίποτα δὲν εἶναι πολὺ γιὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Καὶ νὰ λοιπόν. Ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὸν Νικόδημο κατεβάζουν εὐλαβικὰ τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸ Σταυρό, τὸ ἀλείφουν μὲ τὰ μύρα καὶ τὰ δάκρυά τους, τὸ τυλίγουν στὸ καινούργιο σεντόνι, ποὺ ἀγόρασε ὁ Ἰωσήφ, καὶ ἔπειτα μὲ ἱεροπρέπεια τὸ ἐναποθέτουν «στὸ καινὸν μνημεῖον»(ματθ. ΚΖ,60) δηλ. στὸν καινούργιο τάφο, ποὺ εἶχε λαξεύσει ὁ Ἰωσήφ γιὰ τὸν ἑαυτό του βεβαίως, ἀλλὰ εἰς τὸν ὁποῖον τάφον κανένας μέχρι τότε δὲν εἶχε τοποθετηθεῖ. Ὁ πρῶτος καὶ ὁ μόνος, ναὶ, ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ ὅταν στὴν συνέχεια ἔβαλαν ἕναν μεγάλο λίθο στὴν εἴσοδο τοῦ μνημείου γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν ὅτι δὲν θὰ ἔμπαινε κανεὶς μέσα, ἀνεχώρησαν γιὰ τὰ σπίτια τους. Στὰ ἐγκώμια ποὺ θὰ ψάλλουμε ἀπόψε ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος ἰδιαιτέρως ἐγκωμιάζονται. «Ἰωσήφ κηδεύει, σύν τῷ Νικοδήμῳ, νεκροπρεπῶς τὸν Κτίστην» θὰ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί πάλι «Ἰωσήφ τρισμάκαρ κήδευσον τὸ σῶμα Χριστοῦ τοῦ Ζωοδότου» (Γ Στάση). Ἔτσι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, παρουσιάζονται μπροστά μας πρότυπα ἀνδρείας καὶ δυναμισμοῦ. Καὶ θὰ ἔλεγα ὅτι αὐτὰ τὰ πρότυπα μᾶς χρειάζονται πάρα πολύ, μὰ πάρα πολὺ στὴ σημερινὴ ἐποχή μας. Κοιτᾶξτε. Ὅταν οἱ καιροὶ εἶναι εἰρηνικοί, εἰρηνικοὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, οἱ χριστιανοὶ μπορεῖ νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ φαίνεται ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Θεωρεῖται αὐτονόητο αὐτό. Θεωρεῖται αὐτονόητο νὰ πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία, νὰ τελοῦμε γενικῶς τὰ θρησκευτικά μας καθήκοντα. Αὐτὰ ὅταν οἱ καιροὶ εἶναι εἰρηνικοί. Ἀλλὰ ὅταν ἡ πίστις πολεμεῖται, ὅταν χλευάζεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν μοιάζει νὰ κυριαρχεῖ ἡ ἀνηθικότητα, τὸ ψέμα, ἡ χρηματολατρεία, ἡ ἀπάτη, τὸ ἔγκλημα, ἡ κάθε μορφῆς βία, ὅταν καταβάλλεται πνευματικὴ προσπάθεια ἀποχριστιανισμοῦ τῆς χώρας καὶ γίνεται μιὰ πολεμικὴ καὶ μία λασπολογία ἀπὸ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως καὶ γελειοποιοῦνται τὰ ἱερὰ σύμβολα τῆς πίστεώς μας καὶ ἡ Ἐκκλησία καταβάλλεται προσπάθεια νὰ μπεῖ στὸ περιθώριο, ὅταν ἡ οἰκογένεια κλονίζεται, ὅταν οἱ ἐκτρώσεις πολλαπλασιάζονται, ὅταν ἡ πολυτεκνία χλευάζεται, ὅταν τὰ διαζύγια πληθύνονται, ὅταν ἡ Παιδεία τοῦ Ἔθνους ἀποκόπτεται σιγά - σιγά ἀλλὰ συστηματικὰ ἀπὸ τοὺς ζωτικοὺς χυμοὺς τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως, (βγάζουμε τώρα τοὺς πνευματικοὺς ἀπὸ τὰ Σχολεῖα, πᾶμε σιγὰ - σιγὰ νὰ καταργήσουμε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, οὐσιαστικὰ ἡ προσευχὴ σὲ πλεῖστα ὅσα σχολεῖα, ἡ πρωϊνὴ προσευχὴ, ἔχει καταργηθεῖ, ὅπως καὶ ὁ ἐκκλησιασμός), ὅταν... ἀλλὰ τὶ νὰ προχωρήσει κανεὶς, τὶ νὰ πεῖ καὶ τὶ ν ἀφήσει; Τότε, λοιπόν τὶ θὰ γίνει ; Μὰ ἀδελφοί μου εἶναι φανερό. Σ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἡ δειλία δὲν ἔχει θέση. Οἱ καιροὶ ζητοῦν ἀνδρείους καὶ τολμηρούς. Ζητοῦν ἐκείνους ποὺ θὰ στηρίξουν τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ὀλιγοψύχους. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἀνδρεῖοι καὶ τολμηροὶ εὑρίσκονται, ἄς μὴν πλανώμεθα, στοὺς ἀληθινοὺς χριστιανούς. Στοὺς χριστιανοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ τὸν Νικόδημο. Γιατὶ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος στὶς κρίσιμες ὧρες δὲν ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ, ὅπως ἔκανε ὁ Πέτρος μπροστὰ σὲ μιὰ παιδίσκη, οὔτε φάνηκαν καιροσκόποι, ὅπως ὁ Ρωμαῖος ἡγεμόνας ὁ Πιλᾶτος. Ἀλλὰ μὲ θάρρος καὶ τόλμη πρόσφεραν στὸν Μεγάλο Νεκρό ὅλες τὶς ἐπιβαλλόμενες νεκρικὲς τιμές, καθὼς καὶ τὸ «λελατομημένον ἐκ πέτρας καινὸν (καινούργιον) μνημεῖον» τοῦ Ἰωσήφ (Μάρκ. ΙΕ, 46). Ἡ ἐποχὴ μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ποὺ εἶναι βουτηγμένη μέσα στὴν ραστώνη, μέσα στὴν ἠδυπάθεια, ἀλλὰ ταλανίζεται καὶ ἀπὸ τὸ θέμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, ὄχι μόνον ἡ Χώρα μας, ἀλλὰ θὰ ἔλεγε κανεὶς καὶ ὁλόκληρος ὁ κόσμος, χρειάζεται τολμηρὲς συνειδήσεις. Χρειάζεται οἱ χριστιανοὶ νὰ δώσουμε «τὸ παρὼν» στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους. Ὄχι γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἐπιβίωση. Αὐτὴ θὰ ἔλθει ἔτσι ἤ ἀλλιῶς. Ἐδῶ περάσαμε κατοχὲς, πεῖνες, πολέμους, τὰ ξεπεράσαμε αὐτὰ, δὲν μὲ φοβίζουν ἐμένα αὐτά. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο μὲ φοβίζει εἶναι ἡ πνευματικὴ κατολίσθηση τοῦ Ἔθνους. Εἶναι τὰ ἐγκλήματα ποὺ κάθε μέρα γίνονται, εἶναι οἱ ἀδίστακτες ληστεῖες καὶ κλοπὲς ποὺ μέρα-μεσημέρι γίνονται μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας, τώρα καὶ στὴ Θεσσαλονίκη. Εἶναι ἡ κατολίσθηση τῶν νέων μας στὰ ναρκωτικά, καὶ στὴν εὔκολη καλοπέραση. Αὐτὰ μὲ φοβίζουν. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ἔρχονται ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ ὁ Νικόδημος νὰ μᾶς ποῦν ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ φανοῦμε γενναῖοι. Νὰ φανοῦμε ὅτι ἀγαποῦμε πραγματικὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ὅτι δὲν ἀρκούμεθα μόνον στὸ ν ἀνάψουμε ἕνα κερὶ ἤ νὰ προσκυνήσουμε τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ τὸν Ἐπιτάφιο καὶ μετὰ ἄντε πάλι τοῦ χρόνου νὰ τὸν ξαναδοῦμε. Ἐδῶ τὰ πράγματα φωνάζουν καὶ λένε ὅτι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι, ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀγωνιζώμαστε «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν». Καὶ θὰ ἔλεγα τελειώνοντας αὐτὲς τὶς φτωχὲς σκέψεις ὅτι σ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα πρωτοπόροι εἶναι οἱ νέοι. Γιατὶ οἱ νέοι ἔχουν μέσα τους αὐτὸ τὸ αἴσθημα τοῦ ἡρωϊσμοῦ, αὐτὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἀγωνιστικότητας. Αὐτὸ, λοιπόν, τὸ αἴσθημα πρέπει νὰ τὸ βάλουμε σ ἕνα σωστὸ κανάλι γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ φανοῦν χρήσιμοι στὸν τόπο τους, στὴν οἰκογένειά τους, στὴν πατρίδα, στὸ Ἔθνος, στὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ἀδελφοί μου, «οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». Χρειάζεται οἱ χριστιανοὶ νὰ δώσουμε «τὸ παρὼν» στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους. Νὰ τολμήσουμε καὶ νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ κατολίσθηση. Δηλαδή οἱ καιροὶ τρέχουν καὶ δὲν μᾶς περιμένουν. Τὰ γεγονότα ἐκτυλίσσονται μὲ κινηματογραφικὴ ταχύτητα. Εἶναι, λοιπόν, ἀνάγκη ν ἀφήσουμε τὴν ραστώνη, τὸν ὠχαδελφισμό - ὠχ ἀδελφέ, δὲ βαριέσαι, ἄλλοι θὰ τὰ κάνουν αὐτά- ἐμεῖς θὰ τὰ κάνουμε αὐτά; Ἐμεῖς, ὅλοι ἐμεῖς! Ἐγώ, ἐσεῖς, οἱ πάντες. Μὴν τὰ ρίχνετε ἐσεῖς σ ἐμένα καὶ ἐγώ νὰ τὰ ρίχνω σὲ σᾶς. Βεβαίως ἐγώ ὡς Ἐπίσκοπος ἔχω τὴν πρώτη εὐθύνη. Καὶ οἱ ἱερεῖς μας ἀκολουθώντας ἐμένα. Ἀλλὰ καὶ σεῖς δὲν ἔχετε εὐθύνη; Μπορεῖτε νὰ μένετε μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια καὶ νὰ ἀδιαφορεῖτε ὅταν βλέπετε νὰ καίγεται τὸ σύμπαν καὶ ἐμεῖς νὰ σφυρίζουμε ἀδιάφορα; Δὲν γίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα. Τὴν Μεγάλη Παρασκευή, λοιπόν, τὴν Μεγάλη, πράγματι, αὐτὴ ἡμέρα τῆς πίστεώς μας μᾶς καλεῖ σὲ ἀγῶνες. Ἐγὼ εὔχομαι καὶ προσεύχομαι αὐτὸν τὸν ἀγῶνα μὲ πρωτοπόρο, ὅπως εἶπα, τὰ νειᾶτα, τοὺς νέους ἀνθρώπους, νὰ τὸν ἀναλάβουμε ὅλοι καὶ μὲ Ἀρχηγὸ τὸν Χριστὸ, καὶ γιὰ τὸν Χριστὸν νὰ παλεύουμε γιὰ νὰ γίνει ἡ κοινωνία μας μία κοινωνία ἀνθρώπων «ζητούντων τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν» τοῦ ὁποίου ἡ Χάρις καὶ τὸ Ἔλεος, εὐχηθεῖτε το καὶ γιὰ μένα, τὸ εὔχομαι καὶ ἐγὼ γιὰ σᾶς, εἴθε νὰ εἶναι μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν». Χ.Ἱ. Ἀμαραντινός.

14 14σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΠΙΝΤΖΗΣ: Η ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ Στίς 14 Ἰουνίου 2009 ἀπεδήμησε πρός Κύριον ἕνας σπουδαῖος μαχητής τοῦ Ἐθνικοῦ θέματος τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ Ἀθανάσιος Ἰω. Τοπιντζῆς, στόν Πύργο Ἠλείας, σέ ἡλικία 78 ἐτῶν. Ὁ ἀείμνηστος Ἀθανάσιος Τοπιντζῆς ὑπῆρξε γιά δεκαετίες συμπαραστάτης τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γνώριζε τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Σεβαστιανό ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1950, ὅταν ἦταν ἀκόμη λαϊκός ἱεροκήρυκας τῆς Ἀδελφότητος «Ζωή» (καί μετέπειτα «Σωτήρ»). Ὅταν ὁ Σεβαστιανός, ὡς Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως πλέον, ξεκίνησε τό πανελλήνιο προσκλητήριο γιά τόν σκλαβωμένο Βορειοηπειρωτικό Ἑλληνισμό, ὁ Ἀθαν. Τοπιντζῆς στάθηκε δίπλα του. Ὅταν, μάλιστα, τήν δεκαετία τοῦ 1980 συγκροτήθηκε ὁ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α., ὁ Ἀθ. Τοπιντζῆς μέ παρότρυνση τοῦ Σεβαστιανοῦ δημιούργησε τό Παράρτημα Ἠλείας τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. ἐπιδεικνύοντας πλούσια δράση. Στόν χῶρο τῆς Ἠλείας ξεκίνησε ἕνας μεγάλος ἀγώνας πληροφόρησης καί δράσης γιά τούς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου, σέ μία ἐποχή πού ἀνθέλληνες προπαγάνδιζαν ὅτι οἱ Βορειοηπειρῶτες ζοῦσαν σέ Παράδεισο. Προσκεκλημένος τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. Ἠλείας καί τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Ἠλείας καί Ὠλένης ἐπισκέφτηκε 3 φορές τήν Ἠλεία (ἀπό τό 1985 ὡς τό 1992) ὁ ἀείμνηστος Σεβαστιανός καί μίλησε στούς Ἠλείους γιά τό δράμα τῆς Βόρ. Ἠπείρου. Ἡ προσέλευση τοῦ κόσμου στήν ἐκδήλωση τοῦ 1985 ἦταν πρωτοφανής γιά τά Ἑλληνικά δεδομένα καί ἔκτοτε ὅπου πήγαινε ὁ Σεβαστιανός ἔλεγε «εἴχαμε κόσμο ὅπως στόν Πύργο»! Ὁ Ἀθαν. Τοπιντζῆς ὡς Πρόεδρος ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. Ἠλείας ὀργάνωσε ἐκστρατεῖες ἐνημέρωσης γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο σέ πόλεις τῆς Ἠλείας, συμμετεῖχε μέ δεκάδες Ἠλείους στίς ἐκδηλώσεις τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως σέ Δελβινάκι ἤ Κόνιτσα, ἐνῶ ἀπέστειλε (μετά τό 1990) βοήθεια σέ σχολεῖα καί ἐκκλησίες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὁ ἀείμνηστος Θανάσης εἶχε καταφέρει νά συγκινήσει καί νά κινητοποιήσει ἑκατοντάδες Ἠλείους γιά τόν Ἑλληνισμό τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐντός Ἠλείας κάθε χρόνο τιμοῦνταν ἡ Μνήμη τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ στόν Ἱερό Ναό Ἁγ. Ἀθανασίου Πύργου, ἐνῶ διοργανώθηκαν ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐπέτειο τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος. Τό 1997 φιλοξενήθηκε στήν Ἠλεία ἡ Ἔκθεση γιά τήν Βόρ. Ἤπειρο. Μέ τόν ἴδιο ζῆλο ὁ Ἀθαν. Τοπιντζῆς συμπαραστάθηκε στόν Ἀγῶνα τοῦ νέου Μητροπολίτου Κονίτσης κ. Ἀνδρέα. Τά τελευταῖα 10 χρόνια τῆς ζωῆς του ἡ ὑγεία του εἶχε πληγεῖ ἀνεπανόρθωτα καί καθηλώθηκε στό κρεββάτι τοῦ πόνου. Καί ἀπό ἐκεῖ ὅμως, ἔδειξε ξεχωριστή δράση γιά τόν Ἑλληνισμό τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὅσο μποροῦσε. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρῶτοι φυγάδες στήν Ἠλεία, ὁ Ἀθ. Τοπιντζῆς μέ παρότρυνση τοῦ Σεβαστιανοῦ τούς βρῆκε στέγη καί ἐργασία. Τούς στάθηκε σάν πατέρας. Μά καί ὡς ἀληθινός πατριώτης καί ἐνεργός πολίτης ὁ Ἀθαν. Τοπιντζῆς δραστηριοποιήθηκε παντοῦ: ἀνέπτυξε σημαντική ἐπιχειρηματική δράση γιά 60 ἔτη μαζί μέ τόν ἀδελφό του Θεόδωρο, διετέλεσε Δημοτ. Σύμβουλος στήν Δῆμο Πύργου, Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Τραυματιῶν, Πολεμιστῶν καί Ὁπλιτῶν Νομοῦ Ἠλείας καί τοῦ Συνδέσμου τῶν ἐν Ἠλεία Γορτυνίων. Ἐπίσης ἐνίσχυσε τό Ἐκκλησιαστικό ἔργο ἐνοριῶν τῆς Ἠλείας καί ἐπέδειξε φιλανθρωπική μέριμνα, κάτι πού τοῦ ἀναγνώρισαν ὅλοι. Στήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία του στόν Ἱ.Ν. Ἁγίας Κυριακῆς Πύργου τόν συνόδευσαν ἡ Δημοτική Ἀρχή Πύργου, ἑκατοντάδες πολίτες, ἐνῶ προεξῆρχε ὁ μετέπειτα ἐπίσκοπος Ὠλένης κ. Ἀθανάσιος. Ἄς εἶναι ἐλαφρύ Ὅταν ὁ Σεβαστιανὸς ξεκίνησε τὸ πανελλήνιο προσκλητήριο γιὰ τὸν σκλαβωμένο Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό, ὁ Ἀθαν. Τοπιντζὴς στάθηκε δίπλα του. Πρωτοστάτησε στὴν δημιουργία τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. Ἠλείας καὶ ὀργάνωσε πλῆθος ἐκδηλώσεων γιὰ τήν Βόρειο Ἤπειρο. τό χῶμα πού τόν σκέπασε καί ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύει. Τό μεγάλο ἔργο τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. Ἠλείας πού ξεκίνησε ὁ ἀείμνηστος Ἀθαν. Τοπιντζῆς, μέ τήν συμπαράσταση τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης, θά συνεχιστεῖ. Γεώργιος Κουρκούτας Ἐκλογὲς στὴν Νεολαία Βορειοηπειρωτῶν Στὶς 18 Ἀπριλίου 2010 πραγματοποιήθηκαν οἱ ἐκλογὲς τῆς Νεολαίας Βορειοηπειρωτῶν γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ νέου 15μελούς Διοικητικοῦ της Συμβουλίου. Ὁ ἀριθμὸς τῶν ψηφοφόρων, ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 35 ἐτῶν, ἔφτασε τοὺς 1.851, κάτι πρωτοφανὲς γιὰ τὰ κοινὰ τῶν ἐν Ἑλλάδι βορειοηπειρωτικῶν σωματείων. Κατὰ τὴν πρώτη συνεδρίαση τοῦ καινούριου Δ.Σ. Πρόεδρος ἐξελέγη ὁ Θεοφάνης Καλυβιώτης, ἀπὸ τὴ Λιβαδειὰ Ἁγίων Σαράντα. Εὐχόμαστε καλὴ ἐπιτυχία στὴν νέα ἡγεσία τοῦ πολυπληθέστερου βορειοηπειρωτικοῦ σωματείου, ποὺ ἀποτελεῖται μάλιστα ἀπὸ νέους, μὲ σκοπὸ τὸν ἀγώνα γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τὴν πλήρη ἀποκατάσταση τῶν δικαίων καὶ δικαιωμάτων τοῦ πολυπαθοῦς Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θ.Α. Τό πλῆρες πρόγραμμα βρίσκεται στήν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως Τηλ.: Fax: Διεύθυνση: «Ράδιο Δρυϊνούπολη» Κόνιτσα

15 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ σελ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις : ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ἀ ρ ι θ. Π ρ ω τ. 2 3 Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 20ῇ Ἀπριλίου 2010 «Ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τὴν ὁποία διέρχεται ἡ Χώρα μας, τὰ ἐθνικὰ θέματα ἔχουν τεθῆ στὸ περιθώριο. Προσωπικῶς, δὲν μὲ φοβίζει ἡ κακὴ πορεία τῶν οἰκονομικῶν. Μὲ φοβίζει καὶ μὲ προβληματίζει ἡ ὑποβάθμιση τῶν ζητημάτων, ποὺ ἀφοροῦν στὴν πορεία τοῦ Ἔθνους. Ἔτσι, 1) Καθηγήτρια ποὺ διδάσκει σὲ ΕΠΑΛ τοῦ Πειραιᾶ στὸ ὁποῖο φοιτοῦν πολλὰ Πακιστανάκια, Ἀλβανάκια καὶ ἀπὸ λοιπὲς χῶρες, ἐγνωστοποίησε τὰ ἑξῆς συγκλονιστικά: «Κατὰ καιροὺς ρωτάω τοὺ μαθητές μου, τὶ θὰ κάνουν σὲ περίπτωση πολέμου μὲ τὴν Τουρκία. Ἡ ἀπάντηση ποὺ παίρνω ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς, Πακιστανοὺς καὶ λοιποὺς (ἀλλοδαπούς) μαθητὲς εἶναι ἴδια γιὰ ὅλους : - Ἐγώ, κυρία, εἶμαι μουσουλμάνος καὶ ἡ θρησκεία μου μὲ ὑποχρεώνει νὰ πολεμήσω στὸ πλευρὸ τῆς Τουρκίας!». Τὸ ὀδυνηρὸ εἶναι, πὼς πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἔχουν γεννηθῆ στὴν Ἑλλάδα καὶ εἶναι βαπτισμένοι χριστιανοί. Ὅπως δὲ διεπίστωσε ἡ ἐν λόγῳ καθηγήτρια, τὰ παιδιὰ αὐτὰ δὲν παραδέχονται μὲ κανένα τρόπο τὴν Ἑλλάδα γιὰ πατρίδα τους... 2) Φαίνεται νὰ ὑπάρχῃ σχέδιο τοῦ ΥΠ.ΕΞ. γιὰ ἀλλαγὴ τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας, ὥστε νὰ μὴν ἐμφανίζεται πλέον τὸ θρησκευτικὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ στὸ ἄνω ἀριστερὸ μέρος της. 3) Ἡ Ἄγκυρα συνεχάρη τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση γιὰ τὴν ἀπόφασή της νὰ καταργήσῃ τὰ πάσης φύσεως μηχανοκίνητα καὶ βαρέα ὅπλα ἀπὸ τὶς παρελάσεις τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 25ης Μαρτίου Ἐξήγησε δὲ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν στὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Μεσόγειο βαρέα ὅπλα γιατὶ πρέπει νὰ ὑπάρχῃ εἰρήνη! Κι αὐτὸ τὸ λέει ἡ Κυβέρνηση τοῦ πλέον στρατοκρατικοῦ καὶ ὑπερεξοπλισμένου κράτους... Τέλος, 4) Ὅπως γράφτηκε στὸν ἡμερήσιο ἀθηναϊκὸ Τύπο, ὅλοι ὅσοι ἔχουν Ἑλληνικὴ ἰθαγένεια, ἀνεξαρτήτως ἄν εἶναι καὶ κατὰ τὸ γένος Ἕλληνες, θὰ μποροῦν νὰ εἰσαχθοῦν στὶς Στρατιωτικὲς Σχολές, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνουν ἀξιωματικοὶ ἤ ὑπαξιωματικοὶ τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι ἐπάθαμε παράκρουση. Γιατὶ ὅλα αὐτά - ποὺ εἶναι λίγα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ συμβαίνουν - δείχνουν ὅτι ἡ Ἑλλάδα μας βαδίζει κατὰ κρημνῶν, ἀφοῦ τὴν ἔχουμε μεταβάλει σὲ «ξέφραγο ἀμπέλι». Διαμαρτύρομαι ἐντόνως. Καὶ φωνάζω μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῶν πνευμόνων μου : Ἀδελφοί μου συνέλληνες, ἄς ξυπνήσουμε ἀπὸ τὴν ραστώνη καὶ τὴν Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης» ἀδιαφορία. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση θὰ περάσῃ, ὅπως πέρασαν κι ἄλλες παρόμοιες ἤ καὶ χειρότερες, κατὰ τὸ παρελθόν. Τώρα κινδυνεύει ἡ Πατρίδα μας. Τώρα πολεμοῦνται τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά, μὲ τὰ ὁποῖα, αἰῶνες τώρα, γαλουχήθηκε τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων καὶ μεγαλουργοῦσε. Οἱ Ἕλληνες χωρὶς ψωμὶ ζοῦν. Δὲν ζοῦν, ὅμως, χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Τέρμα ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀδράνεια. Ἔχουμε τεράστια εὐθύνη στοὺς προγόνους μας ποὺ μᾶς παρέδωσαν ἐλεύθερη καὶ ἐθνικὰ ὑπερήφανη τὴν Ἑλλάδα. Ἔχουμε, ὅμως, ἀκόμη πιὸ μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὴν γενιὰ ποὺ ἔρχεται. Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἀκούγεται βροντερὴ ἡ προσταγή : «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης». Γιὰ τὴν Πατρίδα, γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ τὶς ἐθνικές μας παραδόσεις ἄς ἀγωνιζώμαστε ὁ καθένας μας ἀπ τὸ μετερίζι του. Ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ὑπέρμαχος τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγὸς νὰ σκέπουν, νὰ φρουροῦν καὶ νὰ προστατεύουν τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα «ἐκ λύκων λυμαινομένων αὐτήν»». (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως). Ὁ πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ Γ.Γ. τοῦ ΑΚΕΛ Δημ. Χριστόφιας... δὲν πᾶμε καθόλου, μὰ καθόλου καλά. Ἡ Ἀγγλία, ὁ αἰώνιος κακὸς δαίμονας τῆς Κύπρου μας, συνεπικουρούμενη ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ἐπείγονται οἱ δυό τους νὰ κλείσουν ὅπως - ὅπως τὸ Κυπριακό, μακριὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ διεθνοῦς δικαίου καὶ τὶς ἀξίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἡ νεοφανὴς θεωρία λύση ἀπὸ τοὺς Κυπρίους γιὰ τοὺς Κυπρίους, Βρετανικῆς ἔμπνευσης καὶ κοπῆς, ἐξυπηρετεῖ τὴν Τουρκία, τὴν ἀπενοχοποιεῖ ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ τῆς βάρβαρης τουρκικῆς εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς τοῦ 37% τοῦ κυπριακοῦ ἐδάφους καὶ τῆς προσφυγοποίησης περίπου ἑλληνοκυπρίων στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα, καὶ ἀνοίγει διάπλατα τὴν πόρτα εἰσδοχῆς τῆς Τουρκίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ὡς γνωστόν, σὲ κάθε διαπραγμάτευση καὶ ἡ πιὸ μικρὴ λέξη σ ἕνα κείμενο ἔχει μεγάλη σημασία. Ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Κύπρου ἀγαπᾷ τὴν πατρίδα του, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ἔχει τὴν νομικὴ κατάρτιση καὶ τὸ ἐθνικὸ σθένος τοῦ προκατόχου του ἀειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Εἶναι ἀπόφοιτος τοῦ Ἱστορικοῦ Τμήματος τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Μόσχας, καὶ οἱ ἐπιτήδειοι Ἀγγλοαμερικανοὶ τὸν παγιδεύουν. Μὲ δόλιο τρόπο ξεγέλασαν τὸν σημερινὸ Πρόεδρο καὶ διολίσθησε ἀπὸ τὴν σωστὴ βάση λύσης (ὄχι ἰδανικῆς καὶ δίκαιης, ἀλλὰ τοὐλάχιστον ἐθνικὰ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Φίλος ἐκλεκτὸς καὶ ἀγαπητὸς, μὲ περίοπτη θέση στὴν Κυπριακὴ Κοινωνία, μᾶς ἔστειλε ἀπὸ τὴν Μεγαλόνησο τὴν ἀκόλουθη ἀνταπόκριση : ὑποφερτῆς) τῆς 8ης Ἰουλίου 2004, μεταξὺ τοῦ Τ. Παπαδόπουλου καὶ τοῦ Ταλάτ, ποὺ προέβλεπε Διζωνικὴ Δικοινωτικὴ Ὁμοσπονδία μὲ τὸ σωστὸ περιεχόμενο, καὶ δέχθηκε, στὴ συμφωνία τῆς 23ης Μαΐου 2008, τὸν συνεταιρισμὸ δύο συνιστώντων κρατῶν σὲ μιὰ νέα ἑνωμένη Κυπριακὴ Δημοκρατία. Αὐτὸ σημαίνει διάλυση τῆς ἀναγνωρισμένης διεθνῶς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ δημιουργία νέου συνεταιρικοῦ κράτους. Ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία ὑποβιβάζεται στὸ ἕνα συνιστῶν κράτος. Ταυτόχρονα, τὸ παράνομο μόρφωμα τοῦ ψευδοκράτους ἀναβιβάζεται στὸ δεύτερο συνιστῶν κράτος καὶ ἔτσι δὲν θὰ ἔχουμε Ἀπὸ τὴν Ὁμόσπονδη Δημοκρατία ποὺ προέβλεπε ἡ συμφωνία τοῦ Τάσσου Παπαδόπουλου διολισθαίνει ἡ Κύπρος στὴν Συνομοσπονδία δύο ἀνεξάρτητων κρατῶν. μετεξέλιξη τῆς ὑπάρχουσας Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἀλλὰ παρθενογένεση (Ἀγγλικῆς ἐπινόησης, λόρδος Χάνεϋ, πατέρας τοῦ σχεδίου Ἀνὰν τοῦ 2004) νέου συνεταιρικοῦ κράτους. Οὐσιαστικά, δὲν θὰ ἔχουμε μιὰ Ὁμόσπονδη Δημοκρατία μὲ μιὰ κυριαρχία, μιὰ ἰθαγένεια, μιὰ οἰκονομία, ἕνα λαὸ μὲ δυὸ κοινότητες, ἀλλὰ Συνομοσπονδία δύο κρατῶν, δύο λαῶν, δύο οἰκονομιῶν, δύο θρησκειῶν, δύο γλωσσῶν, κατὰ τὸν Πρόεδρο τῆς Τουρκίας Γκιούλ. Στὴν δύσκολη αὐτὴ ὥρα γιὰ τὴν Κύπρο μας, ἡ μάνα Ἑλλάδα ἔχει τὰ οἰκονομικὰ χάλια της. Ὅλοι ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι μιὰ φτωχὴ Ἑλλάδα εἶναι εὐάλωτη σὲ πολιτικὲς πιέσεις γιὰ ἀντεθνικὴ λύση στὸ Κυπριακό. Ἔτσι, χωρὶς τὸ ἀληθινὸ στήριγμα καὶ γερὸ ἀποκούμπι τῆς μάνας Ἑλλάδας, κινδυνεύει ἡ Κύπρος μας. Αὐτὰ γράφει στὴν ἀνταπόκρισή του ἀπὸ τὴν Κύπρο μας ὁ ἐκλεκτὸς καὶ ἀγαπητὸς φίλος, καὶ ἐπιλέγει : Προσεύχεσθε, ὥστε ὁ Δίκαιος Θεὸς νὰ ματαιώσει τοὺς δόλιους σκοποὺς τῶν πάντοτε δολίων Ἀγγλοαμερικανῶν, νὰ δώσει σοφία καὶ ἐθνικὸ σθένος στοὺς ἡγέτες τῆς Κύπρου καὶ τῆς Ἑλλάδας, καὶ ἐθνικὴ ἐγρήγορση στὸν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό, ὥστε νὰ ἀντισταθεῖ, γιὰ νὰ μὴν περάσουν τὰ ἀντεθνικὰ αὐτὰ σχέδια καὶ νὰ σωθοῦν ἡ Κύπρος καὶ ἡ Ἑλλάδα μας ἀπὸ τὰ νύχια τῶν ἄσπονδων ἐχθρῶν μας. Ναί! Προσευχόμαστε γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ποὺ κι αὐτὴ βρίσκεται σὲ κρίσιμη καμπή. Καὶ λέμε στοὺς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου. Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς.

16 16σελ ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Η ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Ἡ εἴδηση ὅτι ἡ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Ἀθηνῶν πρόκειται νὰ διαλυθῇ, προκάλεσε αἰσθήματα θλίψεως σ ὁλόκληρο τὸν Ἠπειρωτικὸ κόσμο. Γιατὶ ἡ ἐν λόγῳ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ἔχει παλιὰ καὶ βαρειὰ ἱστορία, ἀφοῦ ἀπὸ τὸ 1906 ἴσαμε σήμερα πρόσφερε τεράστιες ἐθνικὲς ὑπηρεσίες, μὲ ἐξαίρεση τὴν ἰταλογερμανικὴ κατοχὴ ( ), ὁπότε ἀνέστειλε τὶς δραστηριότητές της. Τὰ τελευταῖα, μάλιστα, τριανταέξη χρόνια (ἀπὸ τὸ 1974 κ. ἑ.), μὲ τὸ ὁμώνυμο Δελτίο, ποὺ ἐξέδιδε, ὑπερμαχοῦσε καὶ τοῦ ἐθνικοῦ θέματος τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ ἀξιόλογα ἄρθρα ἐκλεκτῶν συνεργατῶν της. Ὅπως ἔγινε γνωστό, τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς Η.Ε. θὰ διαβιβασθοῦν, μετὰ τὴν διάλυσή της, στὴν Ἑταιρεία Ἠπειρωτικῶν Μελετῶν, ποὺ ἑδρεύει στὰ Ἰωάννινα. Πάντως, ἡ θλιβερὴ εἴδηση ἔχει προκαλέσει ἤδη ἀντιδράσεις ἐγκρίτων Ἠπειρωτῶν. Εὐχή μας, νὰ βρεθῇ ἡ κατάλληλη λύση, ὥστε ἡ Η.Ε. νὰ συνεχίσῃ τὸ ἀξιόλογο ἐθνικό της ἔργο. Β.Β. Η... ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Κατὰ καιροὺς ἀκούγεται ἀπὸ ἁρμόδιους παράγοντες, ὅτι οἱ σχέσεις μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ἀλβανίας προχωροῦν ἱκανοποιητικά. Ἐμεῖς, βέβαια, ποὺ παρακολουθοῦμε, ὅσο γίνεται, τὴν κατάσταση στὴ γείτονα, κυρίως σὲ σχέση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Νίβιτσα Ἐθνικὴ Κοινότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἐλάχιστη σημασία δίνουμε σ αὐτὲς τὶς διακηρύξεις. Κι αὐτὸ, γιατί, ἁπλούστατα, τὶς διαψεύδουν τὰ γεγονότα, ποὺ ἔρχονται στὴν δημοσιότητα, ὅπως ἡ παρακάτω εἴδηση, ἡ ὁποία πρόσφατα ἐδημοσιεύθηκε σὲ ἡμερήσια γιαννιώτικη Ἐφημερίδα: Ἑλληνικὸ Διδασκαλεῖο ἱδρύθηκε στὴν Νίβιτσα τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὅμως οἱ Ἀλβανικὲς ἀρχὲς δὲν ἐπέτρεψαν τὴν λειτουργία του, οὔτε κἄν τὶς ἀπογευματινὲς ὧρες, σὲ αἴθουσα τοῦ Ἀλβανικοῦ Σχολείου! Ἀποτέλεσμα, τὸ Διδασκαλεῖο νὰ στεγάζεται προσωρινὰ στὸ σπίτι τῆς δασκάλας! Τὸ Διδασκαλεῖο αὐτὸ ἱδρύθηκε ἀπὸ τὴν Κίνηση γιὰ τὴν Ἀναγέννηση τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἡ ὁποία σὲ ἐνημερωτικό της δελτίο ἐπισημαίνει σχετικά: Μεγάλος ἐνθουσιασμὸς ἐπεκράτησε στὰ παιδιά. Ὅμως μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες, Ἀλβανὸς ἐπιθεωρητὴς ἀφίχθη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Σαράντα καὶ ἀπαγόρευσε τὴ χρήση τοῦ Ἀλβανικοῦ σχολικοῦ κτηρίου ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Διδασκαλεῖο (βλ. ΠΡΩΪΝΟΣ ΛΟΓΟΣ τῆς Δευτέρας ). Δὲν σχολιάζουμε τὴν εἴδηση. Ἁπλῶς τὴν παραθέτουμε ὅπως δημοσιεύθηκε, ἀφήνοντας τὰ σχόλια στοὺς ἀναγνῶστες μας... Β.Β. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ Τὸ «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ», ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ δικαιώματα τῶν ἀδελφῶν μας τῆς Βορείου Ἠπείρου, κ υ κ λ ο φ ο ρ ε ῖ δ ω ρ ε ά ν Βέβαια, ὁ σκοπὸς εἶναι ἅγιος καὶ ἱερός. Ὅμως, τὰ ἔξοδά του εἶναι πολλὰ καὶ δυσβάστακτα γιὰ τὸ ἰσχνὸ βαλλάντιό μας. Γι αὐτὸ ὅσοι μποροῦν, ἄς συνδράμουν αὐτὴ τὴν προσπάθειά μας. Καὶ ἡ πιὸ μικρὴ προσφορὰ θὰ πιάσῃ τόπο. Ἐμεῖς, πάντως, σὺν Θεῷ, συνεχίζουμε τὴν προσπάθειά μας. ΠΑΣΥΒΑ - ΣΦΕΒΑ Τρόποι συνδρομῆς: α) Μέ ἐπιταγή στὸν Ἀριθμό Λογαριασμοῦ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ 386/ ) β) Μὲ ταχυδρομικὴ ἐπιταγή στὴν διεύθυνση: «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ» ΚΟΝΙΤΣΑ Θὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγῶνα μέχρις ὅτου, ἡ Ἑλληνικὴ Σημαία καὶ ὁ Σταυρὸς θὰ ὑψωθοῦν στὸ Ἀργυρόκαστρο, στὴν Κορυτσά, στὴν Χειμάρρα, στοὺς Ἁγίους Σαράντα, στὸ Τεπελένι, σ αὐτὰ τὰ ἡρωϊκὰ καί αἱματοβαμμένα χώματα. + Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ Τὸ ἐκλεκτὸ περιοδικὸ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, τρίμηνη περιοδικὴ ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, ἀφιερώνει τὸ τεῦχος τοῦ Δεκεμβρίου 2009 στὸν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 15 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐκδημία του. Τὸ ἐξώφυλλο κοσμεῖται ἀπὸ ὡραία φωτογραφία τοῦ τιμωμένου Ἱεράρχου, ἐνῷ τὴν ἔκδοση προλογίζει ὁ καλὸς καὶ δραστήριος ποιμενάρχης τῆς ἐν λόγῳ Μητροπόλεως Σεβασμιώτατος κ. Κοσμᾶς. Ἰδιαίτερα συγχαρητήρια ἀξίζουν στὸν ἐπὶ τοῦ τύπου ἐκπρόσωπο τῆς Μητροπόλεως Αἰτωλοακαρνανίας καὶ διευθυντὴ συντάξεως τοῦ καλοῦ περιοδικοῦ πανοσ. ἀρχ/τη π. Ἀναστάσιο Καντάνη, ἄλλοτε πρόεδρο τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α., γιὰ τὴν ὅλη ἐπιμέλεια καὶ τὴν ἔξοχη παρουσίαση τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου. Πάντως, τὰ πράγματα δείχνουν, ὅτι ὁ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐμπνέῃ ὅσους ἀγωνίζονται γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ στοὺς σημερινοὺς ὑποτονικοὺς καιρούς. Β.Β. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Στὰ τέλη τοῦ περασμένου Φεβρουαρίου δημοσιεύθηκε στὸν Τύπο μιὰ συγκλονιστικὴ εἴδηση, ἡ ὁποία ἔλεγε τὰ ἑξῆς: Προσφάτως μέλη οἰκογενειῶν θυμάτων τῆς κομμουνιστικῆς περιόδου στὴν Ἀλβανία ἐντόπισαν, στὴν περιοχὴ Μάλι ϊ Ντάϊτ, κοντὰ στὰ Τίρανα, ὁμαδικὸ τάφο μὲ τὰ λείψανα ἀνθρώπων, ποὺ πιστεύεται ὅτι ἐκτελέστηκαν τὸ χρονικὸ διάστημα Ὁ ἐντοπισμὸς τοῦ ὁμαδικοῦ τάφου ἀποτέλεσε ἀφορμὴ γιὰ ἀναζωπύρωση τῆς δημόσιας συζήτησης γιὰ τὰ κομμουνιστικὰ ἐγκλήματα. Ἡ ἀλβανικὴ κυβέρνηση ἀποφάσισε τὴ συγκρότηση ἐπιτροπῆς, ποὺ θὰ διερευνήσει, θὰ ἐντοπίσει καὶ θὰ Ὁ Ἐνβὲρ Χότζα ταυτοποιήσει τὰ θύματα τῶν ἐγκλημάτων ποὺ διαπράχθηκαν τὴν περίοδο τῆς κομμουνιστικῆς διακυβέρνησης τῆς Ἀλβανίας. Ἡ εἴδηση, βέβαια, δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη γιὰ ὅσους παρακολουθοῦσαν καὶ γνώριζαν, λίγο - πολύ, τὰ ὅσα συνέβαιναν στὴν γείτονα, ὅταν κυβερνοῦσε τὸ ἀπάνθρωπο δίδυμο Χότζα - Ἀλία. Ἡ Ἀλβανία ἦταν μιὰ ἀπέραντη φυλακή. Καὶ οἱ Βορειοηπειρῶτες - κυρίως αὐτοὶ - ὑπέφεραν τὰ πάνδεινα, ἄν καὶ κάποιοι φιλοαλβανικοὶ κύκλοι ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα ἐγκωμίαζαν τὴν γειτονικὴ χώρα καὶ τὴν παρουσίαζαν περίπου ὡς ἐπίγειο παράδεισο. Ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια, ὅσο καὶ ἄν καταβάλλεται προσπάθεια νὰ διαστρεβλωθῇ ἤ νὰ ἀποκρυβῇ, στὸ τέλος θὰ λάμψῃ καὶ θὰ ἐπιβληθῇ. Β.Β. ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ Ἱστοσελίδα της ΣΦΕΒΑ