ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. ΕΠΙΚΑΙΡΑ Τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ 2. ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 5 Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος 8 Ἰουλίου

Transcript

1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ Τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ 2 ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ Ἔτος 5ο, Τεῦχος 4ο, Ἰούλιος - Αὔγουστος 2017 ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ: Παναγίας Χρυσελεούσης Τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Ἐκδότης/Ἰδιοκτήτης: Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ Ἐνορίας Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου Ὑπεύθυνος σύνταξης: Πρωτ. Μαρῖνος Παπαχριστοδούλου (τηλ ) Συνεργάτες: Οἰκ. Ἀνδρέας Ζορπᾶς Πρωτ. Κωνσταντῖνος Χριστοδούλου Πρεσβ. Νικόλαος March Πρωτ. Ἰωάννης Uliniuc Ἀντώνιος Στυλιανάκης Μαρία Uliniuc Γιάγκος Εὐθυμιάδης Θωμᾶς Ἀν. Παπαθωμᾶς ἐπικοινωνίας: enoriako.deltio@gmail.com Παράλληλη δημοσίευση: facebook.com/inagiassofias ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 5 Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος 8 Ἰουλίου ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ 8 Γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ / ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ 10 Οἱ καταβασίες τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ 15 Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 18 ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ Οἱ σχέσεις τῶν ἀδελφῶν καὶ ἡ δικαιοσύνη στὴν οἰκογένεια - Β ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ 28 Ἡ Σάρκωση συνεχίζεται (Μέρος Β ) ΣΤ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 30 «Εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων» A MESSAGE OF FAITH 35 St. Procopius the Great Martyr and Marriage ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΗΛΙΑ 37 ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ 39 1

2 ΕΠΙΚΑΙΡΑ Τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ Πρωτ. Μαρίνου Παπαχριστοδούλου Καθόλου τυχαῖα, ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου -τὸ γνωστὸ 15Αύγουστο- ἔχει ἑδραιωθεῖ στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν ὡς τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ. Εἶναι μιὰ γιορτὴ τῆς ὁποίας ὁ τίτλος (Κοίμησις) παραπέμπει σὲ πόνο καὶ πληγὴ ἀποχωρισμοῦ. Ἡ οὐσία της ὅμως καὶ ὁ τρόπος ποὺ βιώνεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τὴν καθιστᾶ ἔμπλεη χαρᾶς, εὐφροσύνης καὶ ἀσάλευτης ἐλπίδας καὶ παρηγοριᾶς. Αὐτὴ ἡ ἀσύλληπτη χαρὰ ἀναδεικνύεται μέσα ἀπὸ τὶς πανηγύρεις τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ τῶν Παρεκκλησίων ποὺ βρίσκονται κατάσπαρτα στὸν τόπο μας, καὶ καταδεικνύουν τὴν ἰδιαίτερη σχέση καὶ κατ ἐπέκταση τὴν ξεχωριστὴ καὶ μέγιστη τιμὴ ποὺ ἀποδίδεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας Μητέρας μας. Οἱ Ἱερὲς Μονὲς Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης, Τροοδιτίσσης, Τρικουκιωτίσσης, ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ Μονὴ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα στὴν Καρπασία 2

3 ἀνέκαθεν εἶχαν τὴν γιορτὴ αὐτὴ ὡς τὴν κεντρικὴ πανήγυρη τοῦ λειτουργικοῦ τους τυπικοῦ. Ἡ χαρὰ ὅμως τῆς ἑορτῆς, ποὺ ἀναδεικνύει τὴν Κοίμηση τῆς Παναγίας μας ὡς δεύτερο Πάσχα, ὡς ἔνδοξη μετάβαση «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἐμφαίνεται περίτεχνα καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας. «Ἐν τῇ γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος». «Νέκρωσις ἄφθορος»! Πόσο ὄμορφη ἀντίθεση λέξεων. Ἡ Κυρία Θεοτόκος, μιὰ ἀπὸ ἐμᾶς, νικᾶ τοὺς ὅρους τῆς φύσης καὶ νεκρώνεται, χωρὶς ἡ φθορὰ νὰ τὴν ἀγγίζει, ἀποδεικνύοντας περίτρανα ὅτι ὅπως ὁλόκληρη ἡ ζωή της, ἔτσι καὶ ἡ Κοίμησή της ἦταν μιὰ διαρκὴς ἀγαπητικὴ κίνηση καὶ συνάντηση μὲ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της. Γι αὐτὸ καὶ ἐνῶ ὑπέστη τὸν θάνατο, ὡς φέρουσα τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἐντούτοις ἡ φθορὰ δὲν μπόρεσε νὰ ἀγγίξει οὔτε αὐτὸ τὸ σῶμα της, τὸ ὁποῖο ὡς θεοδόχο ποὺ ἦταν, μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες μετέστη ἄφθορο στοὺς οὐρανούς. Μποροῦμε, δηλαδή, νὰ μιλοῦμε γιὰ ἐν σώματι ἀνάσταση τῆς Θεοτόκου. Ἀνάσταση ὅμως ποὺ σαφῶς δὲν ἐνεργήθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἀγαπημένο Υἱὸ καὶ Θεό Της. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὅτι τὸ ἀδιάφθορο τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου κατὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔχει ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο καὶ τὴν μὴ διαφθορὰ τοῦ σώματός Της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. «Ὁ τόκος διέφυγε τὴν φθορὰ καὶ ὁ τάφος δὲν δέχτηκε τὴν διαφθορά». Γι αὐτό, λοιπόν, ἡ γιορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι πλέον βαθιὰ χαραγμένη στὶς καρδιές μας ὡς τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ. Καὶ ἀφοῦ Πάσχα σημαίνει πέρασμα - διάβαση, ὅπως γιὰ τὴν Παναγία ἡ Κοίμησή της ἦταν ἕνα πέρασμα «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἔτσι νὰ εἶναι καὶ γιὰ μᾶς ἡ γιορτὴ αὐτὴ πέρασμα ἀπὸ τὶς καθημερινὲς δοκιμασίες καὶ ἀπογοητεύσεις στὴν χαρὰ καὶ στὴν ἐλπίδα ποὺ προσφέρει ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας. Ἂς μετατρέψουμε τὶς 3

4 ἀγωνίες καὶ τὰ χτυπήματα τῆς ζωῆς σὲ ἐγκάρδια προσευχή. Οἱ Παρακλητικοὶ Κανόνες πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο -μικρὸς καὶ μεγάλος- ποὺ τελοῦμε κατὰ τὸ δεκαπενθήμερο ποὺ προηγεῖται τῆς γιορτῆς ἀποτελοῦν, ἐκτὸς ἀπὸ ἐξαίσια μελωδήματα μὲ πλούσια νοήματα, μιὰ χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐγκάρδια αὐτὴ ἱκετευτικὴ προσευχή. Εἶναι ἀνάγκη γιὰ τὸν καθένα μας νὰ ἀξιοποιήσουμε τὴν Παναγία καὶ τὴ δύναμη τῆς μεσιτείας της στὴν ζωή μας. Νὰ τὴν αἰσθανθοῦμε ὄχι μόνο ὡς μιὰ γαλήνια μορφὴ ζωγραφισμένη στὶς εἰκόνες, ἀλλὰ καὶ ὡς ἀληθινὴ Μητέρα, στὴν ὁποία μποροῦμε νὰ ἀναθέτουμε ὁλόκληρη τὴν ζωή μας, ἀφοῦ εἶναι γιὰ μᾶς «ἡ τῶν θλιβομένων βοηθός, ἡ προστάτις, ἡ ἀντιλήπτωρ καὶ ἡ παραμυθία τῶν ὀλιγοψυχούντων». Πρὸς τό Τὴν ὡραιότητα. Ἐν τῇ γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος θαῦμα ἐν θαύματι διπλοῦν συνέδραμε, Θεοτόκε πῶς γὰρ ἡ ἀπείρανδρος βρεφοτρόφος ἁγνεύουσα; πῶς δὲ ἡ μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα; Διὸ σὺν τῷ ἀγγέλῳ βοῶμέν σοι Χαῖρε, ἡ κεχαριτωμένη. 4

5 ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος - 8 Ἰουλίου Πηγές: Ἰωάννας Δ. Κατσούλα, «Μορφὲς ἀπὸ τὸ Συναξάρι», Ἐκδ. Κυπρῆς, Ἀθήνα Χρήστου Δ. Τσολακίδη, «Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδοξίας», Ἐκδ. Χ. Δ. Τσολακίδη, Ἀθήνα. «Μηνιαῖον τοῦ Ἰουλίου», Ἐκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι Οἰκονόμου π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος γεννήθηκε στὰ Ἱεροσόλυμα ἀπὸ πατέρα Χριστιανό, τὸν Χριστοφόρο καὶ μητέρα εἰδωλολάτρισσα, τὴν Θεοδοσία. Ὅταν μεγάλωσε, ἡ μητέρα του κατάφερε, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς πῆγε στὴν Ἀντιόχεια, νὰ τὸν πλησιάσει καὶ προσφέροντάς του ἄφθονο χρυσὸ καὶ ἀσήμι, νὰ τὸν κάνει δούκα Ἀλεξανδρείας καὶ μάλιστα νὰ τοῦ ἀναθέσει τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Ὅμως τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἦταν ἄλλο. Ἐνῶ κάποια νύκτα βάδιζε μὲ τὴ συνοδεία του ὁ Νεανίας, αὐτὸ ἦταν τὸ πρῶτο ὄνομά του, ξαφνικὰ μιὰ ἀστραπὴ ἔσχισε τὸν οὐρανὸ καὶ μιὰ οὐράνια φωνὴ ἀκούστηκε νὰ τοῦ λέει: «Ποῦ πηγαίνεις, Νεανία, καὶ ἐνάντια σὲ ποιὸν ξεκίνησες νὰ κάνεις πόλεμο;» Στὴν συνέχεια τοῦ εἶπε ὅτι ὁ διωγμὸς ποὺ ἑτοίμαζε κατὰ τῶν Χριστιανῶν θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὸν θάνατο καὶ στὴν αἰώνια κόλαση. Καὶ εἶδε ὁλοφώτεινο κρυστάλλινο Σταυρὸ καὶ ἄκουσε φωνὴ νὰ τοῦ λέει. «Ἐγὼ εἰμὶ ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς, ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός». Ὁ Νεανίας ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἀπὸ 5

6 6 τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ διδάχθηκε ὅλο τὸ μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καὶ στὸ τέλος ὁ Κύριος πρόσθεσε. «Ἀφοῦ μὲ εἶδες, θὰ γίνεις σκεῦος τῆς δικῆς μου ἐκλογῆς. Μὲ τὸ σημεῖο αὐτὸ ποὺ βλέπεις θὰ νικήσεις τοὺς ἀντιπάλους σου. Ἡ εἰρήνη μου θὰ εἶναι μαζί σου». Μόλις ἔσβησε αὐτὸ τὸ ἐξαίσιο ὅραμα, ὁ Νεανίας ἔσπευσε στὴ Σκυθόπολη, ὅπου ἀνέθεσε σὲ ἕναν χρυσοχόο νὰ τοῦ φτιάξει ἕναν ἀσημένιο Σταυρὸ σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο ἐκείνου ποὺ εἶδε στὸ θαυμαστό του ὅραμα. Μόλις ὁ Σταυρὸς τελείωσε, φάνηκαν θαυματουργικὰ πάνω του τρεῖς εἰκόνες μὲ ἑβραϊκὲς ἐπιγραφές. Στὸ ἐπάνω μέρος ἦταν γραμμένο «Ἐμμανουήλ». Στὴ μιὰ πλευρὰ «Μιχαὴλ» καὶ στὴν ἄλλη «Γαβριήλ». Οἱ ἀχειροποίητες αὐτὲς εἰκόνες χρησιμοποιήθηκαν ὡς ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς τιμῆς τῶν εἰκόνων στὴν Ζ οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ὁ Νεανίας μὲ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ νικοῦσε ὅλους τοὺς ἀντιπάλους του. Ὕστερα ἀπὸ κάποια μάχη ἐπέστρεψε νικητὴς στὸ σπίτι του, ἀνήγγειλε τὴν νίκη του στὴν μητέρα του καὶ ἐκείνη, φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα καθὼς ἦταν, τὸν κάλεσε νὰ προσφέρει εὐχαριστήρια θυσία πρὸς τιμὴν τῶν θεῶν. Ὁ Νεανίας ὅμως τῆς ἐξήγησε ὅτι τὴν νίκη τὴν ὄφειλε στὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς παρουσίασε τὸν Τίμιο Σταυρὸ ποὺ εἶχε σημαία του. Ἐκείνη, κυριευμένη ἀπὸ ὀργή, πῆγε στὸν αὐτοκράτορα καὶ κατέδωσε τὸν γιό της. Ἐκεῖνος ἀνέθεσε στὸν διοικητὴ τῆς Καισάρειας Οὔλκιο νὰ συλλάβει τὸν Νεανία καὶ νὰ τὸν μεταπείσει. Ὁ Νεανίας, ἀφοῦ φυσικὰ δὲν ἀρνήθηκε τὸν Χριστό, βασανίστηκε σκληρὰ ὅλη τὴν ἡμέρα καὶ ρίχθηκε μισοπεθαμένος σὲ μιὰ σκοτεινὴ καὶ τρισάθλια φυλακή. Ἐκεῖ τοῦ ἐμφανίσθηκε μέσα σὲ οὐράνιο θεῖο φῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μαζὶ μὲ πλῆθος Ἀγγέλων. Μὲ ἀγάπη ἔσκυψε πάνω στὸν αἱμόφυρτο δοῦλο Του, τοῦ ἔλυσε τὰ δεσμὰ καὶ ἀφοῦ θεράπευσε ὅλες τὶς πληγές του, τοῦ εἶπε: «στὸ ἑξῆς θὰ ὀνομάζεσαι Προκόπιος, γιατὶ

7 θὰ προκόψεις στὴν Ἀρετὴ μέχρι νὰ βρεῖς τὴν τελείωση τοῦ μαρτυρίου προσφέροντας σὲ πλῆθος ψυχῶν τὴν σωτηρία». Ἀκολούθως βασανίστηκε σκληρά, ἀλλὰ δὲν λύγισε. Τὸν ὁδήγησαν σὲ εἰδωλολατρικὸ ναὸ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ ἡ σκέψη του σκίρτησε στὰ λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς «ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ καὶ ὅτι οὐδεὶς θεὸς ἕτερος εἰ μὴ εἷς» (Α Κορινθίους η 4). Δηλαδή, κανένα εἴδωλο δὲν ἔχει ὕπαρξη πραγματικὴ στὸν κόσμο καὶ κανένας ἄλλος θεὸς δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο Ἕνας, ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἔτσι ἀφοῦ σκέφθηκε καὶ προσευχήθηκε γκρέμισε τὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πιστέψει ἡ μητέρα του μαζὶ μὲ 12 συγκλητικὲς ποὺ βρίσκονταν στὴν φυλακὴ καὶ ἀκόμη 1500 ἄνδρες οἱ ὁποῖοι δέχθηκαν τὸν διὰ ξίφους θάνατο. Τελικὰ ὁ Ἅγιος ἀφοῦ βασανίστηκε ξανὰ σκληρὰ καὶ βάναυσα σκορπώντας μέσα ἀπὸ τὸ μαρτύριό του πολλὲς θαυματουργίες, ὁδηγήθηκε στὸν διὰ ξίφους θάνατο καὶ σκύβοντας τὸν αὐχένα ἔλαβε ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ δημίου τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς αἰωνιότητας. Ἂς εὐχηθοῦμε, ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ φωτίσει τοὺς σημερινοὺς νέους μας καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει κοντά Του μακριὰ ἀπὸ τὴ σημερινὴ εἰδωλολατρία καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἀμήν. Γένοιτο. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἀγρευθεὶς οὐρανόθεν πρὸς τὴν εὐσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ὥσπερ ὁ Παῦλος Χριστῷ, τῶν Μαρτύρων καλλονὴ Μάρτυς Προκόπιε ὅθεν δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀριστεύσας εὐκλεῶς, κατῄσχυνας τὸν Βελίαρ οὗ τῆς κακίας ἀτρώτους, σῷζε τοὺς πόθῳ σὲ γεραίροντας. 7

8 Γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία Πηγή: Ἀναστασίου Σωτηρίου Τζαβάρα (Ἀντισμηνάρχου ἐ.ἀ.), «Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο, τὸν διορατικὸ καὶ προορατικὸ πνευματικό μας πατέρα», Ἐκδ. Ἱερὸν Γυναικεῖον Ἡσυχαστήριον «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Ἔκδ. 7η, Ἀθῆναι Ἐπιμέλεια: Ἀντωνίου Ν. Στυλιανάκη Προετοιμασία «Ὅταν πηγαίνεις νὰ κοινωνήσεις τὰ ἄχραντα μυστήρια πρόσεχε πολύ, ἔλεγε σὲ ἕναν ἀδελφό. Πρέπει νὰ πηγαίνεις μὲ πολλή προετοιμασία. Νὰ ἔχεις σύνεση, ἐγκράτεια, νηστεία καὶ πολλὴ ἀγάπη Χριστοῦ. Νὰ μὴν καθυστερεῖς περισσότερο ἀπὸ 15 μέρες». Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἀφοροῦσε τὴ δική του περίπτωση καὶ φυσικὰ στὸν καθένα ἔλεγε αὐτὸ ποὺ τοῦ ταίριαζε. Ὄχι ἀπὸ συνήθεια «Πρόσεχε νὰ μὴ μεταλαμβάνεις ἀπὸ συνήθεια. Νὰ εἶναι γιὰ σένα ἡ κάθε κοινωνία ὅπως τὴν πρώτη φορὰ ποὺ μετάλαβες καὶ σὰ νὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία σου, πρὶν πεθάνεις». Προσοχὴ κατὰ περίπτωση Σὲ μιὰ συζήτηση ποὺ εἶχε μὲ ἕναν ἱερέα καὶ τοῦ ἔλεγε διαφορετικὰ πράγματα σχετικὰ μὲ τὴ συχνὴ Θεία Κοινωνία τοῦ εἶπε: «Πρόσεχε πολὺ σ αὐτὸ τὸ θέμα τί συμβουλὲς θὰ δίνεις, γιατὶ θέλει πολλὴ προσοχὴ γιὰ τὴν περίπτωση τοῦ καθενός. 8

9 Ἡ δύναμη τοῦ μυστηρίου Ἕνας ἀδελφὸς μιὰ Κυριακὴ ποὺ κοινώνησε, αἰσθάνθηκε πάρα πολὺ τὴν δύναμη τῆς θείας μεταλήψεως καὶ νόμισε ὅτι αὐτὸ ἔγινε ἀπὸ μὴ καλὴ προετοιμασία του στὸ θέμα τοῦ βραδυνοῦ φαγητοῦ καὶ πανικόβλητος πῆγε στὸν Παππούλη νὰ τὸν ρωτήσει ποῦ ὀφειλόταν αὐτό. Τότε ὁ Παππούλης τοῦ εἶπε: «Μὴν ἀνησυχεῖς, δὲν εἶναι τίποτα κακό, ἁπλῶς αὐτὸ σοῦ ἔγινε γιὰ νὰ σοῦ γνωρίσει ὁ Κύριος τὴν δύναμη τοῦ μυστηρίου Του». Ἔτσι ἡσύχασε ὁ ἀδελφός. 9

10 Οἱ καταβασίες τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Πηγή: Συμεὼν Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης «Ἀφθαρσίας πηγή» Καταβασίες Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Β ἔκδοση: Ἀθήνα, Δεκέμβριος Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου Κοίμηση τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ τὴν μεγαλύτερη θεομητορικὴ ἑορτή. Τοποθετημένη χρονικὰ στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαιριοῦ, κατέλαβε πολὺ νωρὶς τὴν πρώτη θέση μεταξὺ ὅλων τῶν ἑορτῶν τοῦ θέρους καὶ ἄσκησε βαθιὰ ἐπίδραση στὴν εὐσέβεια καὶ στὶς ὄμορφες παραδόσεις τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ. Ἡ σημασία ποὺ ἀπέκτησε ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν αὐστηρὴ νηστεία, μὲ τὴν ὁποία οἱ πιστοὶ προετοιμαζόμαστε γιὰ νὰ τὴν ὑποδεχθοῦμε καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς κατανυκτικότατες ἀκολουθίες τῶν δύο Παρακλητικῶν Κανόνων ποὺ ψάλλουμε ἐναλλὰξ κάθε βράδυ τὸ πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Αὐγούστου. Ὁ ὄρθρος τῆς ἑορτῆς περιλαμβάνει δύο κανόνες. Ὁ 10

11 πρῶτος εἶναι ἔργο τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ, καὶ ψάλλεται στὸν α ἦχο. Ὁ δεύτερος εἶναι ποίημα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ ψάλλεται στὸν δ ἦχο. Οἱ περίφημες καταβασίες τῆς ἑορτῆς «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» προέρχονται ἀπὸ τὸν πρῶτο κανόνα τοῦ ἱεροῦ Κοσμᾶ. Ψάλλονται ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς (15 Αὐγούστου) μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἀποδόσεως, τὰ λεγόμενα (ἐν)νιάμερα (23 Αὐγούστου). ᾨδὴ α. Ἦχος α. Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεής, Παρθένε, μνήμη σου πάντας συνηγάγετο πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριὰμ μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων, τῷ σῷ ᾄδοντας Μονογενεῖ, ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται. Ἡ ἱερὴ καὶ ἔνδοξη μνήμη σου, Παρθένε, στολισμένη μὲ θεϊκὴ δόξα, συνάθροισε ὅλους τοὺς πιστοὺς γιὰ νὰ χαροῦν πνευματικά. Καὶ μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Μαριάμ, μὲ χοροὺς καὶ τύμπανα, ψάλλουν πρὸς τὸν μονογενῆ Υἱό σου γιατὶ δοξάστηκε σὲ ὑπέρτατο βαθμό. Ἡ Παρθένος Μαρία, ἀξιούμενη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνει μητέρα τοῦ Κυρίου, τιμήθηκε καὶ δοξάστηκε. Μὲ τὴν Κοίμηση καὶ τὴν ἄνοδό της στοὺς οὐρανοὺς μετέχει ἀκόμη πληρέστερα στὴν δόξα τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ἡ Βασίλισσα τῶν οὐρανῶν. Σ 11

12 12 αὐτὴν καὶ στὴν ἔνδοξη θέση ποὺ κατέχει «ἐκ δεξιῶν» τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ της ἀναφέρεται προφητικὰ καὶ ὁ ἱερὸς Δαβίδ: «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44, 10). Ἑπόμενο, λοιπόν, εἶναι καὶ «ἡ μνήμη» -ἡ ἑορτὴ δηλαδὴ τῆς Κοιμήσεως- τῆς Θεοτόκου νὰ εἶναι στολισμένη μὲ θεϊκὴ δόξα καὶ χάρη. Ἡ Παναγία δὲν εἶναι Βασίλισσα τῶν οὐρανῶν μόνο εἶναι Βασίλισσα καὶ τοῦ κόσμου. Δοξάζεται καὶ τιμᾶται στοὺς οὐρανοὺς ἀπὸ τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία καὶ ταυτόχρονα δοξάζεται καὶ τιμᾶται καὶ στὴν γῆ ἀπὸ τὴ στρατευομένη Ἐκκλησία. Ἡ ἑορτὴ τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεως τῆς Παναγίας συναθροίζει ὅλους τοὺς πιστοὺς γιὰ νὰ τὴν τιμήσουν καὶ νὰ χαροῦν πνευματικά. Διότι ἂν τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων χαίρονται ὅταν ἐγκωμιάζονται δίκαιοι, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Παροιμιαστοῦ («Ἐγκωμιαζομένων δικαίων, εὐφρανθήσονται λαοί» [29, 2]), πολὺ περισσότερο θὰ πρέπει νὰ χαίρονται οἱ πιστοὶ ὅταν ἐγκωμιάζεται καὶ τιμᾶται ἡ Θεοτόκος, ἡ ἁγιώτερη ὕπαρξη ὁλόκληρης τῆς κτίσεως «ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ». Σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο τῆς Ἐξόδου, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες πέρασαν κατὰ τρόπο θαυμαστὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, ἡ Μαριάμ, ἀδελφὴ τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοῦ Ἀαρών, «λαβοῦσα τὸ τύμπανον ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, καὶ ἐξήλθοσαν πᾶσαι αἱ γυναῖκες ὀπίσω αὐτῆς μετὰ τυμπάνων καὶ χορῶν, ἐξῆρχε δὲ αὐτῶν Μαριὰμ λέγουσα ᾄσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται» (15, 20-21). Ὅπως, λοιπόν, τότε οἱ Ἰσραηλίτες ἔτσι τώρα καὶ οἱ χριστιανοὶ συγκεντρώνονται μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τῆς Θεομήτορος καὶ δοξολογοῦν τὸν ὑπερδεδοξασμένο Κύριο, τὸν μονογενῆ Υἱὸ τῆς Παρθένου, «μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων». Οἱ χοροὶ τῶν χριστιανῶν εἶναι πλέον πνευματικοί. Καὶ ἀντὶ

13 γιὰ τύμπανα ἔχουν τὰ μέλη τους, νεκρωμένα ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός «Σὺν Μαριὰμ τῇ προφήτιδι, ὦ νεάνιδες ψυχαί, μετὰ τυμπάνων χορεύσωμεν νεκροῦντες τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς τοῦτο γὰρ τὸ μυστικὸν τύμπανον». Ὁ ποιητής μᾶς ἀναφέρει μόνον τὴν Μαριὰμ ποὺ προεξῆρχε τῶν γυναικῶν καὶ ἀποσιωπᾶ τὸν Μωυσῆ ποὺ προεξῆρχε τῶν ἀνδρῶν. Ἀσφαλῶς δὲν τὸ κάνει χωρὶς λόγο. Ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, τὸ κάνει πρῶτον γιὰ νὰ τονίσει ὅτι καὶ ἡ τιμώμενη σήμερα εἶναι γυναίκα καὶ δεύτερον, «τὸ ὁποῖον καὶ κυριώτερον, διότι καὶ ἡ τότε ἐξάρχουσα τῆς ᾨδῆς ὠνομάζετο Μαριάμ, καὶ ἡ τώρα ἐξάρχουσα τῆς πανηγύρεως ὀνομάζεται Μαριάμ, ὅπερ ἑρμηνεύεται Κυρία τύπος γὰρ ἦτον ἡ ἀδελφὴ τοῦ Μωϋσέως Μαριὰμ κατὰ τὴν παρθενίαν τῆς Μητρὸς τοῦ Θεοῦ Μαριάμ». ᾨδὴ γ. Ἡ δημιουργικὴ καὶ συνεκτικὴ τῶν ἁπάντων Θεοῦ σοφία καὶ δύναμις ἀκλινῆ, ἀκράδαντον τὴν Ἐκκλησίαν στήριξον, Χριστέ μόνος γὰρ εἶ Ἅγιος ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος. Χριστέ, Σὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἐνυπόστατη σοφία καὶ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δημιούργησε καὶ συνέχει τὰ πάντα, φύλαξε τὴν Ἐκκλησία σταθερὴ καὶ ἀσάλευτη. Διότι Σὺ εἶσαι ὁ μόνος Ἅγιος, ποὺ ἀναπαύεται στοὺς ἁγίους. 13

14 Ὁ Κύριός μας λέγεται καὶ εἶναι σοφία καὶ δύναμις τοῦ Θεοῦ Πατρός «Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α Κορ. 1, 24). Καθὼς μάλιστα παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, «πρέπει νὰ προστίθεται πάντοτε ἢ νὰ συνυπακούεται εἰς τὴν περὶ τοῦ Υἱοῦ λεγομένην ταύτην σοφίαν καὶ δύναμιν τὸ Ἐνυπόστατος ἢ τὸ Ζῶσα, διὰ νὰ δείχνεται ὅτι ἡ ἐνυπόστατος αὕτη καὶ ζῶσα Σοφία καὶ Δύναμις, ὁ Υἱός, δὲν εἶναι μία ἐνέργεια ἀνυπόστατος καὶ ἕνα προσὸν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὑπόστασις τελεία, ἔχουσα καὶ αὐτὴ ἐνέργειαν, σοφίαν καὶ δύναμιν». Ὁ Χριστός, λοιπόν, ἡ ἐνυπόστατη σοφία καὶ δύναμη τοῦ Θεοῦ, εἶναι αὐτὸς ποὺ δημιούργησε ἐκ τοῦ μηδενὸς τὰ πάντα καὶ παράλληλα τὰ συνέχει καὶ τὰ συγκρατεῖ μὲ τὴν πρόνοιά Του ἔτσι ὥστε ὅλα νὰ ὑπάρχουν καὶ νὰ λειτουργοῦν σύμφωνα μὲ τὸν σκοπὸ καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ πανσοφία Του τὰ δημιούργησε. Μετὰ ἀπὸ τὴ διακήρυξη αὐτὴ ποὺ κάνει ὁ ποιητὴς γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τὸν παρακαλεῖ νὰ στηρίξει τὴν Ἐκκλησία «ἀκλινῆ ἀκράδαντον», δηλαδὴ νὰ τὴν διαφυλάξει σταθερὰ προσηλωμένη καὶ ἀπαρασάλευτα θεμελιωμένη πάνω στὴν ἀληθινὴ πίστη, μακριὰ ἀπὸ ταραχὲς καὶ κλυδωνισμοὺς ποὺ προκαλοῦν στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα οἱ αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα. Ἡ κατακλείδα τοῦ εἱρμοῦ «μόνος γὰρ εἶ Ἅγιος» -ὅπως καὶ τὸ ρῆμα «στήριξον» ποὺ χρησιμοποίησε ὁ ἱερὸς Κοσμᾶς πιὸ πάνω- ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ παρούσα καταβασία ἀνήκει στὴν γ ὠδὴ τῆς προφήτιδος Ἄννης, στὴν ὁποία ἀναφέρεται: «Οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς Κύριος, καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν οὐκ ἔστιν ἅγιος πλήν σου» (Α Βασιλ. 2, 2). Τὸ «πλήν σου» τῆς ὠδῆς εἶναι ἰσοδύναμο μὲ τὸ «μόνος» τοῦ εἱρμοῦ. 14 ᾨδὴ η.

15 Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης Ὁ μοναχὸς ποὺ τὸ ὄνομά του εἶναι ταυτισμένο μὲ τὸ Ἅγιο Ὄρος. Ἐπιμέλεια: Θωμᾶ Ἀν. Παπαθωμᾶ Ὁ Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ποὺ πῆρε τὸ ὄνομα αὐτὸ ἀπὸ τὴν προσφορά του στὸν Ἄθω, τὸ Ἅγιο Ὄρος, γεννήθηκε στὴν Τραπεζούντα περίπου τὸ 927, ἀπὸ γονεῖς πλούσιους. Ὁ πατέρας του καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καὶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὴν Κολχίδα τοῦ Πόντου. Πρὶν ἀκόμη γεννηθεῖ, ὁ πατέρας του πέθανε, ἐνῶ μετὰ τὴ γέννησή του πέθανε καὶ ἡ μητέρα του. Βαπτίστηκε καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀβραάμιος, ἐνῶ τὴν ἐπιμέλειά του ἀνέλαβε μιὰ μοναχὴ συγγενής του. Ἡ μοναχὴ ἦταν αὐτὴ ποὺ σημάδεψε τὴ ζωή του, δίνοντάς του τὰ ἐφόδια ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀργότερα τὸν ὁδήγησαν στὸν μοναχισμό. Ὡς παιδὶ ξεχώριζε γιὰ τὴ θέλησή του γιὰ μόρφωση ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀφιέρωσή του στὸν Θεό. Ὅταν πέθανε ἡ μοναχὴ ποὺ τὸν φρόντιζε, βρέθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ αὐτοκράτορος Ρωμανοῦ Α Λεκαπηνοῦ ( ). Σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα ὁ Ἀβραάμιος ἔγινε κάτοχος καὶ δάσκαλος «πάσης φιλοσοφίας καὶ ρητορικῆς», μὲ τὴ φήμη του νὰ φτάνει μέχρι καὶ τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα. 15

16 16 Ἡ ὅλη του πορεία, τὸ ἦθος του, ἡ πραότητα, ὁ πλοῦτος τῆς γνώσεως, καὶ τὸ ἔντιμον καὶ χρηστὸν τοῦ χαρακτῆρος του τὸν ἔκαναν ἀγαπητὸ σὲ ὅλους. Ἐξαιτίας τῶν χαρισμάτων του, οἱ μαθητὲς καὶ διδάσκαλοι τῆς Σχολῆς, ζήτησαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα νὰ ἐκλεγεῖ διδάσκαλος. Ἔτσι, μὲ αὐτοκρατορικὴ ὑπόδειξη, τιμᾶται μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ διδασκάλου. Ὁ Ἀβραάμιος σύντομα ἀπέδειξε τὶς ἱκανότητές του. Ἀπέκτησε πολλοὺς μαθητὲς καὶ συγχρόνως τὴ φήμη τοῦ σοφοῦ διδασκάλου. Γι αὐτό, χρόνο μὲ τὸν χρόνο, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν μεγάλωνε, ἐνῶ ἡ ζωή του εἶχε ταυτιστεῖ μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐπιθυμία του ἦταν νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό, μέσα ἀπὸ τὸν μοναχισμό. Ἐκείνη τὴν περίοδο ὁ συγγενής του στρατηγὸς Ζεφιναζὲρ ἀνέλαβε τὴ ναυτικὴ διοίκηση στὸ Αἰγαῖο, παίρνοντας μαζί του καὶ τὸν Ἀβραάμιο. Ὅταν ὁ στόλος κατέπλευσε στὴ Λῆμνο, ὁ Ἀβραάμιος εἶδε ἀπὸ μακριὰ τὸ Ἅγιο Ὅρος, γεγονὸς ποὺ ἐπηρέασε στὴ συνέχεια τὶς ἐπιλογές του. Ὁ Ἀβραάμιος μετέβη στὸ ὄρος Κυμινά, ὅπου ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν ἡγούμενο Ὅσιο Μιχαὴλ καὶ ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἀθανάσιος. Μετὰ τὴν κουρά του, ὁ Ἀθανάσιος, μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Μιχαήλ, ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση τῶν μοναχικῶν ἀρετῶν. Παρὰ τὴν ἠρεμία ποὺ τοῦ ἐξασφάλιζε ὁ χῶρος καὶ ὁ Ὅσιος Μιχαήλ, ἡ μοίρα τοῦ Ἀθανάσιου ἦταν ἄλλη. Ἔφυγε ἀπὸ τὸ ὄρος Κυμινά, καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐπισκέφθηκε τὸ Ἅγιο Ὅρος. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἄφιξής του περιόδευσε σὲ πολλὰ σκηνώματα τῆς ἀθωνικῆς χερσονήσου καὶ γνώρισε πολλοὺς καὶ ἐνάρετους μοναχοὺς καὶ ἀσκητές. Ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ τὴ σκληρὴ ἀσκητικὴ ζωή, τὸν λιτὸ βίο καὶ τὶς πολλὲς στερήσεις. Ἀρχικὰ ἔγινε ὑποτακτικὸς σὲ ἕναν ἁπλὸ γέροντα, χωρὶς νὰ ἀποκαλύψει ποιὸς ἦταν, κοντὰ στὴ Μονὴ Ζυγοῦ.

17 Ἐπειδὴ ἤθελε νὰ περάσει ἀπαρατήρητος, δὲν φανέρωσε τὸ πραγματικό του ὄνομα, ἀλλὰ σὲ ὅσους τὸν ρωτοῦσαν ἔλεγε ὅτι ὀνομαζόταν Βαρνάβας. Ἐπιθυμία του ἦταν νὰ γνωρίσει τοὺς μοναχοὺς τοῦ Ὄρους καὶ νὰ ἀκολουθήσει ἕνα ὑψηλότερο στάδιο μοναχικοῦ βίου, αὐτὸ τοῦ ἐρημίτη. Ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει στὸ Τυπικό του, τὴν περίοδο αὐτὴ οἱ Ἀρχὲς τοῦ Ἄθω δὲν ἐπέτρεπαν σὲ κανέναν μοναχὸ νὰ ζήσει ὡς ἐρημίτης, ἐὰν δὲν εἶχε παραμείνει στὸ Ὄρος δυὸ ἢ τρία χρόνια. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὑπῆρχε ἕνας ἔλεγχος γιὰ ὅσους ἤθελαν νὰ γίνουν ἐρημίτες. Ὁ Ἀθανάσιος, ὅπως ἔλεγαν ἀργότερα ὅσοι τὸν γνώρισαν, θεωροῦσε καθῆκον του νὰ μὴν ἀποκαλύψει τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ὑποταχθεῖ σὲ κάποιο ἀναχωρητή. Κρύβοντας τὶς γνώσεις του ἀλλὰ καὶ τὶς πνευματικές του ἱκανότητες ἀπὸ σεβασμὸ στὸν γέροντά του, ποὺ ἦταν σχεδὸν ἀμόρφωτος, εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ μαθαίνει τὸν κόσμο τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τῆς ὑποταγῆς καὶ παράλληλα νὰ διδάσκεται τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ ἐκδηλώνει «πρακτικὰ» τὴν ἀφοσίωσή του στὸ θεῖο. Ὁ Ἀθανάσιος ἀναγνωρίστηκε καὶ καθιερώθηκε ὡς ὁ ἀναμορφωτὴς ἀρχηγέτης καὶ πατριάρχης τοῦ ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ. Ἡ συμβολή του στὴν καθιέρωση καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ μοναχικοῦ καθεστῶτος τῆς ἀθωνικῆς πολιτείας ὑπῆρξε καταλυτική. Ὁ Ἀθανάσιος κοιμήθηκε περὶ τὸ 1000 μ.χ. Πάνδημος ὑπῆρξε ἡ ἐκφορὰ τοῦ ἱεροῦ σκηνώματός του, ὅπου παρέστη ἡ τοῦ Ὄρους Γερουσία. Ἀναγνωρίσθηκε Ὅσιος καὶ ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 5η Ἰουλίου. 17

18 ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ Οἱ σχέσεις τῶν ἀδελφῶν καὶ ἡ δικαιοσύνη στὴν οἰκογένεια Β (συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο) π. Συμεὼν Κραγιοπούλου, Γονεῖς καὶ παιδιά, τόμος Α, Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο, σσ , 79-83, 89-91, καὶ 93. Πηγή: koinoniaorthodoxias.org Ἐπιμέλεια: Μαρία Uliniuc Λέει κάποιος ὅτι, ὅταν μαλώνουν τὰ παιδιά, εἶναι προτιμότερο οἱ γονεῖς νὰ τὰ ἀφήσουν νὰ λύσουν τὴ διαφορὰ μόνα τους. Πιὸ γρήγορα, λέει, θὰ σταματήσει ἡ σύγκρουση, ἀπὸ ὅ,τι ἂν ἐπέμβει ἡ μητέρα. Γιατὶ ἡ μητέρα μὲ τὶς δουλειές της, μὲ τὶς στενοχώριες της, μὲ τὶς δικές της ἀδυναμίες, ὅπως εἴπαμε πιὸ μπροστά, ποῦ νὰ καθίσει νὰ δεῖ ποιὸ φταίει καὶ ποιὸ δὲν φταίει. Συνήθως τὸ δίκαιο δίνεται στὸ μικρότερο παιδί, ἐπειδὴ εἶναι μικρότερο. Ναί, ἐντάξει, ἀνάλογα μὲ τὴν ἡλικία του θὰ τὸ προσέξουν πιὸ πολὺ οἱ γονεῖς. Ἀλλὰ σκέπτονται ἐκείνη τὴν ὥρα πόσο πληγώνει αὐτὴ ἡ ἀδικία τὸ μεγαλύτερο παιδί; Καὶ δὲν εἶναι ἴσως λίγες οἱ φορὲς ποὺ θὰ ἀκοῦν οἱ γονεῖς ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο παιδί, ἀπὸ 18

19 τὴ μεγαλύτερη κόρη ἢ ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο γιό: «Ὅλο ἐγὼ φταίω; Ὅλα σ ἐμένα τὰ ρίχνετε;» Θέλει δηλαδὴ μιὰ φορὰ νὰ ἀκούσει ἀπὸ τὴ μάνα ἢ ἀπὸ τὸν πατέρα ὅτι φταίει καὶ ἐκεῖνο: «Ἔχεις δίκαιο, παιδί μου φταίει καὶ τὸ μικρό». Σὲ τέτοιες, λοιπόν, περιπτώσεις οἱ γονεῖς κινδυνεύουν νὰ φερθοῦν πάρα πολὺ ἄδικα, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, χωρὶς νὰ τὸ κάνουν μὲ τὴ σκέψη ὅτι «στήνουν δικαστήριο» καὶ ἀδικοῦν τὸ ἕνα παιδὶ καὶ τὸ ἄλλο τὸ εὐνοοῦν. Αὐτὸ γίνεται αὐθόρμητα, ἐπειδὴ τὸ ἕνα τυχαίνει, ἐπαναλαμβάνω, νὰ εἶναι μικρότερο ἢ ἐπειδὴ εἶναι πιὸ χαριτωμένο ἢ ἐπειδὴ πέρασε μιὰ ἀρρώστια, καὶ τώρα πρέπει νὰ τοῦ δείξει κανεὶς μιὰ ἰδιαίτερη φροντίδα. Ἐντάξει. Αὐτὸ τὸ παιδὶ θὰ τὸ προσέξεις ὅμως θὰ προσέξεις καὶ τὸ ἄλλο. Κατὰ τὰ ἄλλα, ἂς κλάψει ἕνα παιδί, καί, ἂν χρειασθεῖ, νὰ τὸ κτυπήσει κανείς κάτι ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἀπὸ τὰ σπάνια, ἀπὸ τὰ πιὸ σπάνια. Κατ ἀρχὴν νὰ μὴν ἁπλώνει κανεὶς χέρι στὸ παιδί. Ἂν ὅμως ὑποθέσουμε φθάσει κανεὶς μέχρις ἐκείνου τοῦ σημείου, νὰ κτυπήσει τὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸ κάνει νὰ κλάψει ἢ νὰ στενοχωρηθεῖ, αὐτὸ δὲν πειράζει. Μόνο νὰ μὴ μείνει μέσα του ἡ αἴσθηση ὅτι τὸ ἀδίκησε ὁ γονέας, ὅτι δὲν τὸ κατάλαβε, ὅτι δὲν τὸ πρόσεξε, ὅτι ἔδωσε δίκαιο στὸν ἄλλο, μολονότι ὁ ἄλλος ἔφταιγε πιὸ πολύ. Αὐτὸ εἶναι θάνατος γιὰ τὸ παιδί. Δὲν ξέρω ἂν ἔχετε ὑπ ὄψιν σας αὐτὸ ποὺ λένε: «Ἡ μαχαιριὰ μοῦ βγῆκε, ἀλλὰ ὁ λόγος δὲν μοῦ βγῆκε». Ἔτσι καὶ ἐδῶ, μιὰ τιμωρία ποὺ βάλαμε στὸ παιδὶ μπορεῖ νὰ περάσει. Ἀλλὰ μὲ ποιὸ πνεῦμα ἔγινε αὐτὴ ἡ τιμωρία, μὲ ποιὸν τρόπο ἔγινε, καὶ τί ἴχνη ἄφησε στὸ παιδί; Αὐτὸ ἴσως δὲν θὰ περάσει. Καὶ μάλιστα, ὅταν αὐτὸ δὲν ἔγινε μιὰ φορά, ἀλλὰ εἶναι κάτι συνεχές, ἀφήνει τραύματα, καὶ δὲν μπορεῖ τὸ παιδὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ ὁμαλά. Πρέπει ἐδῶ νὰ προσεχθεῖ καὶ τὸ ἑξῆς σημεῖο: Πιθανὸν τὸ παιδὶ νὰ ἔχει προϋποθέσεις γιὰ νὰ σπουδάσει, προϋποθέσεις γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ, ἀλλὰ ἕνεκα τοῦ ὅτι τὸ παιδί, ἂς ποῦμε, δὲν εἶναι χαριτωμένο τίς οἶδε γιὰ ποιοὺς λόγους, ἡ συμπεριφορὰ τῶν γονέων ἀπέναντί του εἶναι τέτοια, ποὺ τὸ κάνει νὰ μὴν μπορεῖ νὰ προοδεύσει στὰ γράμματα. Ὄχι, ἐπαναλαμβάνω, γιατὶ δὲν ἔχει δυνατότητες, ὄχι γιατὶ δὲν ἔχει προϋποθέσεις, ἀλλὰ διότι 19

20 20 δημιουργεῖται ἀνάλογη κατάσταση μέσα του, ἀνάλογη ἀτμόσφαιρα γύρω του, ἕνεκα αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς τῶν γονέων ἀπέναντί του, καὶ τὸ παιδὶ δὲν μπορεῖ νὰ διαβάσει, δὲν μπορεῖ νὰ σπουδάσει. Προσωπικῶς ἔχω πολλὰ παραδείγματα παιδιῶν, τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσαν νὰ σπουδάσουν, νὰ τελειώσουν τὸ γυμνάσιο, νὰ πᾶνε σὲ μιὰ τεχνικὴ σχολὴ ἢ ἀκόμη νὰ κάνουν καὶ ἀνώτερες ἢ ἀνώτατες σπουδές, ὅμως δὲν τὸ ἔκαναν, διότι ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ σπιτιοῦ δὲν ἦταν ἡ κατάλληλη. Γιὰ τὰ ἄλλα παιδιὰ ἴσως νὰ ἦταν κατάλληλη ἢ τὰ ἄλλα εἶχαν τὸ κουράγιο νὰ τὰ βγάζουν πέρα μέσα στὴ μὴ καλὴ ἀτμόσφαιρα τῆς οἰκογενείας. Ἀλλὰ κάποιο ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἕνεκα τῆς ψυχοσυνθέσεώς του δὲν μπόρεσε νὰ τὰ βγάλει πέρα καὶ πνίγηκε μέσα στὴ μὴ καλὴ αὐτὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ σπιτιοῦ. Καὶ μπορεῖ νὰ φαντασθεῖ κανεὶς πόσο μαραζώνει ἕνα τέτοιο παιδὶ καὶ πόσο τὸ πνίγει ὁ καημὸς καὶ τὸ παράπονο ὅτι ἀδικήθηκε. Ἀδικήθηκε διπλά: πρῶτα, διότι δὲν τὸ κατάλαβαν, δὲν τοῦ ἔδειξαν κατανόηση, δὲν τὸ βοήθησαν νὰ μπορέσει καὶ αὐτὸ νὰ προσαρμοστεῖ στὴν ὅλη ἀτμόσφαιρα τῆς οἰκογενείας καὶ ἐν συνεχείᾳ διότι τὸ ἄφησαν καὶ ἀμόρφωτο, τὸ ἄφησαν, ἂν μή τι ἄλλο, σὲ κατώτερη θέση ἀπὸ τὰ ἀδέλφια του. Αὐτὸ εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο στοιχίζει πάρα πολύ. Φυσικά, δὲν ἀθωώνεται τὸ παιδὶ πέρα γιὰ πέρα, καὶ οὔτε ὅλο τὸ βάρος πέφτει στοὺς γονεῖς, ὥστε μὲ αὐτοὺς νὰ τὰ βάζουμε καὶ νὰ ἀθωώνουμε τὰ παιδιά ὄχι. Καὶ τὰ παιδιὰ φέρουν εὐθύνη, τὴ δική τους εὐθύνη. Ἀλλὰ τὰ παιδιὰ εἶναι μικρά, καί, ἕως ὅτου νὰ μεγαλώσουν, ἕως ὅτου νὰ μπορέσουν νὰ καταλάβουν, ἕως ὅτου νὰ μπορέσουν νὰ ζυγίσουν ὁρισμένα πράγματα, ἤδη ἔγινε τὸ κακό. Ἐνῶ οἱ γονεῖς εἶναι μεγάλοι, ἀπὸ τότε ἀκόμη ποὺ τὰ παιδιὰ εἶναι πάρα πολὺ μικρὰ καί, ἂν βέβαια γνωρίζουν καὶ ἂν θέλουν, μποροῦν νὰ συμπεριφερθοῦν ἀπέναντι στὰ παιδιά τους ἔτσι ὅπως πρέπει, γιὰ νὰ τὰ βοηθήσουν νὰ ἀναπτυχθοῦν καὶ νὰ ἐξελιχθοῦν ὁμαλά. Βέβαια, ἂν τὸ ἄτομο αὐτό, ποὺ μεγάλωσε κατὰ τέτοιον τρόπο, ἐκ τῶν ὑστέρων μπορέσει νὰ καταλάβει ὁρισμένα πράγματα, ἐκ τῶν ὑστέρων μπορέσει νὰ ἀπομονώσει ὁρισμένα βιώματα μέσα του καὶ νὰ τὰ συνειδητοποιήσει, καθὼς θὰ διαβάσει ἢ θὰ ἀκούσει

21 κάποια πράγματα, ὅπως ἐσεῖς καλὴ ὥρα τώρα, δὲν εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν ἐπίδραση αὐτῶν τῶν βιωμάτων καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ καί, ὅπως λέμε καμιὰ φορά, νὰ φτιάξει τώρα τὴ ζωή του. Γιατί, ἂν ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀνὰ πάσα στιγμὴ καὶ σὲ κάθε ἡλικία μπορεῖ νὰ φτιάχνει τὴ ζωή του δηλαδὴ καὶ στὰ εἴκοσι χρόνια του μπορεῖ, τρόπον τινά, νὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ στὰ τριάντα του καὶ στὰ σαράντα του καὶ στὰ πενήντα του πολὺ περισσότερο μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐν Χριστῷ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀρχίσει τὴ ζωή του καὶ λίγες ἡμέρες πρὶν πεθάνει καὶ αὐτὲς τὶς δυὸ τρεῖς ἡμέρες ποὺ θὰ ζήσει ἀκόμη, νὰ τὶς ζήσει σὰν νὰ ἔζησε ὀγδόντα χρόνια. Ὁ κάθε γονέας, ἑπομένως, ἂς ἔχει ὑπ ὄψιν του καὶ αὐτὴ τὴ λεπτομέρεια στὶς σχέσεις του μὲ τὰ παιδιά του. Ἂν πάλι κανεὶς ἔχει πάθει ὁ ἴδιος κάτι τέτοιο, νὰ μὴ νομίσει ὅτι τελείωσε πιά, καὶ δὲν ὑπάρχει γι αὐτὸν διόρθωση καὶ σωτηρία. Σὲ ὁποιαδήποτε κατάσταση καὶ ἡλικία, σὲ ὁποιαδήποτε περίοδο, κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε προϋποθέσεις καὶ ἂν βρεθεῖ ὁ ἄνθρωπος, πιστεύω, ἐξ ὅσων γνωρίζω, ὅτι τελικὰ μπορεῖ νὰ φτιάξει τὴ ζωή του καὶ νὰ βρεῖ καὶ αὐτὸς τὸν προορισμό του σ αὐτὸν τὸν κόσμο φθάνει νὰ βοηθηθεῖ καὶ ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν Θεό καὶ νὰ ἐκπληρώσει τὴν ἀποστολή του. 21

22 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 Σάββατο 2 ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν Ἀναργύρων 06:30-08:45 Δ Ματθαίου. Κατάθεσις Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις ΑΓ. ΣΟΦΙΑ 06:30-09:45 06:30-09:45 7 Παρασκευή Κυριακῆς Μεγαλομάρτυρος Θωμᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Μαλεῷ 06:30-08:45 06:30-08: Παρασκ. - Σάββατο 9 ΚΥΡΙΑΚΗ 11 Τρίτη 12 Τετάρτη 13 Πέμπτη Προκοπίου Μεγαλομάρτυρος ΑΓΡΥΠΝΙΑ στὴ Χρυσελεοῦσα Καθιέρωση Ἁγίας Τραπέζης Παρεκκλησίου Ἁγίου Νικολάου (ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου), προϊσταμένου τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου 20:00-01:00 Ε Ματθαίου 06:30-10:00 06:30-09:45 ΣΤΗ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ: Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία μὲ Μνημόσυνο Κυπριανοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, Μητροπολιτῶν Πάφου Χρύσανθου, Κιτίου Μελετίου καὶ Κυρηνείας Λαυρεντίου, Σάββα τοῦ Προσκυνητοῦ, Εὐεργέτου τῆς Κοινότητας Στροβόλου καὶ πάντων τῶν Μαρτυρησάντων τὴν 9ην ΙΟΥΛΙΟΥ Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Ὄλγας Ἰσαποστόλου τῆς βασιλίσσης Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα ΑΠ. ΑΝΔΡΕΑΣ 06:30-08:45 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 19:00-21:00 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* Παϊσίου ὁσίου τοῦ Ἁγιορείτου 06:30-08:45 06:30-08:30 Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Ἁγίων Ἡλιοφώτων Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα 19:00-21:00 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-08:45 19:00-21:00 22

23 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 14 Παρασκευή Παρασκ. - Σάββατο 16 ΚΥΡΙΑΚΗ 17 Δευτέρα 20 Πέμπτη 22 Σάββατο ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀκύλα Ἀποστόλου Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρτύρων ΑΓΡΥΠΝΙΑ - Ἀπόδειπνο - Χαιρετισμοὶ στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ἑσπερινός - Ἐγκώμια στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγ. 630 Πατέρων Δ Οἰκ. Συνόδου Ἀθηνογένους Ἱερομάρτυρος Προεόρτια Ἁγίας Μαρίνης Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς προϊσταμένου τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου ΜΑΡΙΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-08:45 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-10:00 19:00-20:30 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-09:30 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 19:00-21:00 20:00-01:00 06:30-09:45 Ἠλιοῦ Προφήτου τοῦ Θεσβίτου 06:30-08:45 06:30-08:30 Παράκληση 18:30-19:15 Ἁγίου Μενελάου, Μαρίας Μαγδαληνῆς, Μαρκέλλης παρθενομάρτυρος τῆς Χιοπολίτιδος ΣΤΕΓΗ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 21 Ἰουλίου) 16:00-17:00 Ὄρθρος Θεία Λειτουργία 06:30-08:45 06:30-08:30 * Καθόλη τὴ διάρκεια τῆς πανηγύρεως τῆς Ἁγίας Μαρίνης, 11 Ἰουλίου (19:00 ἀπόγευμα) - 17 Ἰουλίου (βράδυ), τὸ Παρεκκλήσιο θὰ εἶναι ἀνοιχτὸ ἀπὸ 06:00 13:00 καὶ ἀπὸ 16:00 23:00 καὶ θὰ ἐκτίθενται γιὰ προσκύνηση ἱερὰ Λείψανα τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας καὶ ἄλλων ἁγίων. 23

24 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 23 ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Δευτέρα 25 Τρίτη 26 Τετάρτη 27 Πέμπτη 28 Παρασκευή 30 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ Ζ Ματθαίου Θύρσου Ἐπισκ. Καρπασίας 06:30-09:45 06:30-09:45 Χριστίνης Μεγαλομάρτυρος 06:30-08:45 Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Παναγία Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης Μητρὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ὀλυμπιάδος Διακόνου, Εὐπραξίας ὁσίας Παρασκευῆς Ὁσιομάρτυρος, Ἐρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους Ἱερομαρτύρων Παντελεήμονος Μεγαλομάρτυρος τοῦ Ἰαματικοῦ Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ Ἀποστόλων καὶ Διακόνων, Εἰρήνης ὁσίας, Χρυσοβαλάντου 18:30-20:00 06:30-08:45 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-08:45 06:30-08:30 Η Ματθαίου 06:30-09:45 06:30-09:45 20 Ἰουλίου - Ἠλιοῦ Προφήτου τοῦ Θεσβίτου Ἦχος δ. Ταχύ προκατάλαβε. Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει καὶ λεπροὺς καθαρίζει διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βρύει ἰάματα. 24

25 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 Τρίτη 2 Τετάρτη 3 Πέμπτη 4 Παρασκευή 5 Σάββατο 6 ΚΥΡΙΑΚΗ 7 Δευτέρα 8 Τρίτη 9 Τετάρτη 10 Πέμπτη 11 Παρασκευή ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἡ Πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τῶν Ἑπτὰ Μακκαβαίων Παίδων, τῆς μητρὸς αὐτῶν Σολομονῆς καὶ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ 06:30-08:45 ΑΓ. ΣΟΦΙΑ Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἡ Ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στέφανου, Φωτεινῆς ὁσίας τῆς Καρπασίτιδος (Ἁγίας Φωτοῦς) 06:30-08:45 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Προεόρτια Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 06:30-08:45 06:30-09:30 06:30-09:30 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Δομετίου Ὁσιομάρτυρος 06:30-08:45 Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-20:00 Αἰμιλιανοῦ Ἐπισκ. Κυζίκου, Μύρωνος Ἐπισκ. Κρήτης 06:30-08:30 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἁγίου Σπυρίδωνος 06:30-08:45 Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Σημείωση: Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δεκαπενταυγούστου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, θὰ τελεῖται μόνον ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν χωρὶς ἑσπερινό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία θὰ τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη (7 Αὐγούστου). 25

26 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 12 Σάββατο 13 ΚΥΡΙΑΚΗ 14 Δευτέρα 15 Τρίτη 16 Τετάρτη 20 ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ (Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως) Φωτίου καὶ Ἀνικήτου Μαρτ. Ὁσ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ (ἐκ μεταθέσεως) Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών (Παρασκευὴ 11 Αὐγούστου) Ὄρθρος Θεία Λειτουργία ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ 06:30-08:45 ΣΤΕΓΗ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 16:00-17:00 06:30-08:45 ΑΓ. ΣΟΦΙΑ Ι Ματθαίου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως 06:30-09:45 06:30-09:45 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Προεόρτια τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 06:30-08:45 Ἑσπερινός - Ἐγκώμια (Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου) 18:30-19:30 18:30-19:30 Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 06:30-09:15 06:30-09:00 ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ Τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου Σταματίου, Διομήδους Μαρτύρων 06:30-08:45 ΙΑ Ματθαίου. Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Σαμουὴλ Προφ. Ῥηγίνου καὶ 06:30-09:45 06:30-09:45 Ὀρέστου μεγαλομαρτ. 24 Πέμπτη Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νεομάρτυρος Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος 06:30-08:45 27 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ Ματθαίου. Ποιμένος Ὁσίου, Φανουρίου νεοφανοῦς Μάρτυρος 06:30-09:45 06:30-09:45 29 Τρίτη Ἡ Ἀποτομὴ τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ 06:30-08:45 06:30-08:45 30 Τετάρτη Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Παναγία 18:30-20: Πέμπτη Ἡ Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 06:30-08:45 06:30-08:30

27 Ακολουθίες στο Παρεκκλήσιο Αγίου Λουκά Κριμαίας ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ἰούλιος: Πέμπτη 6/7/2017 Παράκληση 18:00 Σάββατο 15/7/2017 Θ. Λειτουργία 06:00 Αὔγουστος: Πέμπτη 3/8/2017 Παράκληση 18:00 Σάββατο 26/8/2017 Θ. Λειτουργία 06:00 - Τὸν Ἰούλιο καὶ Αὔγουστο ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 18:30. Σημειώνεται ὅτι Ἑσπερινὸς τελεῖται στὸν ἱερὸ Ναὸ ποὺ τελεῖται Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη. Ὁ Ὄρθρος ἀρχίζει στὶς 06:30. - Τὴν Κυριακή, 2 Ἰουλίου καὶ 6 Αὐγούστου, θὰ δοθεῖ στὸν ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ὁ ἁγιασμὸς γιὰ τοὺς πιὸ πάνω μῆνες. - Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, γιὰ τὸν καθορισμὸ Γάμου ἢ Βάπτισης στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἔρχονται στὰ Γραφεῖα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καθημερινά (Δευτέρα μέχρι καὶ Παρασκευή) ἀπὸ τὶς 17:30-18:30. - Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, τὰ Γραφεῖα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας θὰ εἶναι κλειστά, γι αὐτὸ οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἀπευθύνονται στοὺς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ στὰ τηλέφωνα ποὺ φαίνονται πιὸ κάτω. - Γιὰ ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστικὰ θέματα: Ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, Ἁγιασμό, πνευματικὲς συμβουλὲς καὶ ἄλλα, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἱερεῖς τῶν Ἱερῶν Ναῶν Παναγίας Χρυσελεούσης, π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ, στὸ τηλ καὶ π. Νικόλαο March, στὸ τηλ καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, π. Μαρῖνο Παπαχριστοδούλου, στὸ τηλ , π. Κωνσταντῖνο Χριστοδούλου, στὸ τηλ καὶ π. Ἰωάννη Uliniuc στὸ τηλ Τηλ. Ἱ. Ν. τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας: Τηλεομοιότυπο: Τηλ. Ἱ. Ν. Χρυσελεούσης

28 ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ Ἡ Σάρκωση συνεχίζεται (Μέρος Β ) Κώστα Νούση, θεολόγου Πρωτ. Ἰωάννη Uliniuc 28 Ὁ Χριστὸς ἀγαπάει νὰ σαρκώνεται συνέχεια μέσα μας, στὴν Ἐκκλησία του, στὴν κτίση ὁλάκερη. Νὰ προσλαμβάνει εὐχαριστιακὰ τὴν ἱστορία μας, τοὺς ποικίλους πολιτισμούς μας, τὶς συνήθειές μας, τὶς ἀδυναμίες καὶ ἀγωνίες μας, τὶς ἁμαρτίες καὶ τὶς ἀστοχίες μας καὶ φυσικὰ ὅλα τοῦτα νὰ τὰ μεταμορφώνει καὶ νὰ τὰ ἁγιάζει. Ποῦ ἱερουργεῖται αὐτὸ τὸ μυστήριο; Μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας του, τοῦ Σώματός του δηλαδή. Ἔτσι βλέπουμε ἱστορικὰ νὰ προσλαμβάνεται ἡ φιλοσοφικὴ ὁρολογία καὶ μεθοδολογία ἀπὸ τοὺς μεγάλους Πατέρες καὶ νὰ μεταμορφώνεται σὲ θεολογία. Νὰ γίνεται ἡ κτιστὴ γλώσσα λειτουργικὴ καὶ θεολογική. Νὰ ζυμώνεται ἡ τέχνη, ἡ ποίηση, ἡ ζωγραφική, ἡ μουσική, μὲ τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ γεννιέται ὁ ὑπερθαύμαστος ἑλληνοχριστιανικός (βυζαντινός) πολιτισμός, ποὺ μᾶλλον ἀποδεικνύεται ἀξεπέραστος σὲ ἱστορικὸ ἐπίπεδο. Τὸ πιὸ σημαντικό, ὡστόσο, παραμένει ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς καὶ στὰ σώματά μας, ἡ χριστοποίηση, ἡ ἐνχρίστωση,

29 ἡ θεοποίησή μας. Καὶ μαζὶ μὲ μᾶς ἡ ἀφθαρτοποίηση τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἡ προέκταση τῆς Σάρκωσης τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τοῦ κτιστοῦ εἶναι. Σύμφωνα μὲ κάποιους Πατέρες (Μ. Ἀθανάσιο, Μάξιμο Ὁμολογητή), ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ Ἀδάμ. Γιατί ἄραγε ὁ Θεὸς νὰ ἤθελε τόσο πολὺ αὐτὸ τὸν τρόπο σωτηρίας τῶν κτιστῶν ὄντων; Εἴμαστε φυσικὰ πολὺ μικροὶ νὰ εἰσέλθουμε στὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ, ὡστόσο μποροῦμε νὰ ἀποτολμήσουμε κάποιες προσεγγίσεις: διότι ἦταν ἡ πιὸ ἀγαπητική, ὁπότε καὶ ἡ πιὸ θεοπρεπὴς ἐπιλογή. Πρόκειται γιὰ τὸν τρόπο ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης (Α Ἰω. 4:16): κένωση, ἀλληλοπεριχώρηση, ζωὴ μέσα στόν (καὶ ἀπό) τὸν ἄλλο, εἴτε αὐτὸς εἶναι ἄκτιστο εἴτε κτιστὸ πρόσωπο. Ἡ κλήση τῆς σάρκωσης ἀπευθύνεται καὶ σὲ μᾶς. Γιὰ νὰ γίνουμε θεοί, πρέπει ἀναπόφευκτα νὰ προσλάβουμε τὸν τρόπο αὐτὸν τοῦ Θεοῦ. Νὰ σαρκώσουμε μέσα μας τὸν Χριστό, προκειμένου νὰ φιλοξενήσουμε τὴν Ἁγία Τριάδα (Ἰω. 14:23). Καὶ στὴ συνέχεια νὰ «ἀλληλοσαρκωθοῦμε» ὁ ἕνας στὴν καρδιά, στὸ πνεῦμα, στὴν ψυχή, στὸν νοῦ τοῦ πλησίον, τοῦ ἀδελφοῦ, μᾶλλον ὅλων τῶν ἀδελφῶν. Καὶ ἂν αὐτοὶ εἶναι ἐχθροί (Ματθ. 5:44), ἀκόμη καὶ αὐτοὺς πρέπει νὰ τοὺς σαρκώσουμε ἐν ἡμῖν, ὅπως φαίνεται καθαρὰ στὴν ἐπακόλουθη σύνδεση τῆς ἀγάπης αὐτῆς μὲ τὴν υἱοθεσία μας ἀπὸ τὸν Θεό (Ματθ. 5:45). Μονομερῶς ἔστω, ἀλλὰ αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὀντολογικὸς μονόδρομος τῆς σωτηρίας μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας. 29

30 ΣΤ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ «Εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων» Οἰκονόμου π. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου, Περιοδικὸ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», Ἔτος ΙΔ, Τεῦχος , Μάϊος Ἰούλιος Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας δεχότανε μὲ προθυμία τὰ σωστικὰ εὐαγγελικὰ κηρύγματα τῶν ἀδελφωμένων φίλων, τοῦ Βαρνάβα καὶ τοῦ Σαύλου, καὶ ἐνῶ οἱ πρῶτοι καρποὶ τῆς ἀγάπης τῆς νεοσύστατης ἐκκλησίας, τὸ προϊὸν τοῦ πρώτου χριστιανικοῦ ἐράνου, ἔφθανε «διὰ χειρὸς» τῶν δύο ἀποστόλων εἰς Ἱεροσόλυμα, διὰ τοὺς «ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ» ἀδελφούς, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων εἰσερχόταν σὲ μιὰ νέα περίοδο δοκιμασίας. Ὁ βασιλιὰς Ἡρώδης Ἀγρίππας Α ἔβαλε χέρι σὲ μερικοὺς ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ τοὺς κακοποιήσει. Ἀφοῦ θανάτωσε μὲ μαχαίρι τὸν Ἰάκωβο, τὸν ἀδελφὸ τοῦ Ἰωάννη τοῦ θεολόγου, εἶδε ὅτι τὸ κακούργημά του αὐτὸ εὐχαρίστησε τοὺς Ἰουδαίους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸν ὤθησε νὰ συλλάβει καὶ τὸν Πέτρο, γιὰ νὰ τὸν θανατώσει. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ μέρες ἐκεῖνες ἦσαν οἱ μέρες τῶν ἀζύμων, διέταξε τὴν κράτηση τοῦ Πέτρου στὴ φυλακὴ κι ἀνέβαλε τὴν ἐκτέλεσή του σὲ χρόνο μετὰ τὴν ἑορτή, ἀφοῦ προηγουμένως θὰ τὸν δίκαζε ἐπιδεικτικὰ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ λαοῦ. Ἔτσι θὰ ἔδινε ἀκόμη μιὰ ἱκανοποίηση στὸν ἰουδαϊκὸ ὄχλο καὶ θὰ κέρδιζε τὴ συμπάθεια καὶ τὶς ἐπιδοκιμασίες τῶν μαζῶν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς σύλληψης καὶ τοῦ φυλακισμοῦ τοῦ

31 Πέτρου δὲν ἄφησε ἀσυγκίνητη τὴν Ἐκκλησία. Ἀντίθετα, τὴν ἐπιστράτευσε στὸν ὡραῖο ἀγώνα τῆς ὁλόθερμης συμπαράστασής της πρὸς τὸν δοκιμαζόμενο ἀπόστολό της. Ὅλοι οἱ πιστοὶ «ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ καὶ τῷ αὐτῷ πόθῳ» κατέφυγαν μὲ πίστη στὸν «πανταχοῦ παρόντα καὶ τὰ πάντα δυνάμενον» Θεόν Ὁ Θεὸς ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά τους. «Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ» (Πράξ. 12,5). Πόσες μέρες κράτησε ἡ κράτηση τοῦ Πέτρου, ἀλλὰ καὶ ἡ προσευχὴ ἡ «γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας», δὲν γνωρίζουμε. Ὁ ἱερὸς συγγραφέας ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν λεπτομέρεια αὐτή. Μᾶς λέγει μόνο, ὅτι ἡ προσευχὴ αὐτὴ ἦταν «ἐκτενής». Ἦταν δηλαδὴ προσευχὴ συνεχής, ἐπίμονη καὶ ἐκτεταμένη. Τὸ μάκρος της κράτησε ὅσο καὶ ἡ κράτηση τοῦ ἀποστόλου. Ἄρχισε μόλις γνωστοποιήθηκε ἡ σύλληψή του καὶ τερματίσθηκε μόνο σὰν βρέθηκε «σῶος καὶ ὁλόκληρος ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφούς του» (στίχ. 16). Πολὺ συγκινητικὴ ἦταν ἡ θερμὴ αὐτὴ στάση τῶν πρώτων χριστιανῶν ἀπέναντι σ ἕνα ἀρχηγό τους, σ ἕνα ἀδελφό τους. Ἡ «ἐκτενὴς» προσευχή τους φανέρωνε τὸ ἄπειρο βάθος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλοστοργίας τους πρὸς τὸν Πέτρο. Φανέρωνε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο: Τὴν πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ ὡριμότητά τους. Τὴν ἀσάλευτη θεμελίωσή τους στὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του. Τὸ μεγάλο πλῆγμα, ποὺ δέχθηκαν μὲ τὴ θανάτωση τοῦ Ἰακώβου καὶ τὴ σύλληψη τοῦ Πέτρου, δὲν τοὺς κλόνισε. «Οὐκ ἐστασίασαν οὐκ ἐθορυβήθησαν, ἀλλ ἐπὶ εὐχὴν ἐτράπησαν, τὴν ὄντως συμμαχίαν τὴν ἄμαχον, ἐπ αὐτὴν κατέφυγον», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Μὲ τὴν στάση τους αὐτὴ ἔδειξαν ὅτι κατενόησαν σ ὅλο της τὸ βάθος τὴν πραγματικότητα, ὅτι ὁ Θεὸς ὁ ὁποῖος ἦταν πάντοτε μαζί τους, ἦταν καὶ ἀφάνταστα πιὸ δυνατὸς ἀπὸ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία, ἐπίγεια, οὐράνια ἢ καταχθόνια. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ἀργότερα θὰ τόνιζε μ ὅλη του τὴν δύναμη καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ θεολόγος, ὅταν θὰ ἔγραφε τὴν πρώτη του καθολικὴ ἐπιστολή. «Ὑμεῖς ἐκ τοῦ 31

32 32 Θεοῦ ἔστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (4,4). Ἡ ἀξιέπαινη συμπεριφορὰ τῶν πρωτοτόκων αὐτῶν «ἐν πίστει καὶ λατρείᾳ» ἀδελφῶν μας, χαράσσει καὶ τὴ δική μας πορεία, τὴν ὁποία πρέπει ν ἀκολουθοῦμε σ ἀνάλογες περιστάσεις. Οἱ λόγοι τοῦ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου, «εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων», τὸ ἴδιο χρέος μᾶς ὑπογραμμίζουν. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα μὲ μιὰ κεφαλή, τὸν Χριστό, «καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πράξιν, οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ εἷς ἀλλήλων μέλη», βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. 12, 4-5). Κι ὅπως σ ἄλλη περίπτωση τονίζει ὁ ἴδιος, «ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα ἵνα μὴ ἦ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη» (Α Κορ. 12, 24-26). Ἀδιάφοροι μπροστὰ στὴν θλίψη καὶ τὴ δοκιμασία ὁποιουδήποτε ἀδελφοῦ μας δὲν μποροῦμε νὰ παραμείνουμε. Ἡ κραυγὴ πόνου τῶν ἀδελφῶν μας πρέπει νὰ διεγείρει ὅλους μας σὲ συναγερμὸ προσευχῆς, σὲ παράταξη συμπαράστασής τους. Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι γεμάτη ἀπὸ παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς προσευχές τους μεσιτεύουν γιὰ χάρη τῶν πασχόντων. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἀαρών, ὁ Σαμουήλ, ὁ Ἱερεμίας μεσιτεύουν πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τοὺς ὁμοφύλους τους. Ὁ ἄγγελος Ραφαὴλ ἀναφέρει τὶς προσευχὲς τοῦ Τωβὶτ καὶ τῆς Ἄννας μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἰάκωβος μαρτυρεῖ, ὅτι «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (5,16). Ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορία τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας τὰ ἴδια βεβαιώνει. Ὁ χριστιανὸς φιλόσοφος Ἀριστείδης στὴν ἀπολογία του γράφει: «εἰς ἐμὲ δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἕνεκα τῆς δεήσεως τῶν χριστιανῶν συνίσταται ὁ κόσμος» (16,34). Ὁ ἱερὸς Πολύκαρπος, ὅταν συνελήφθηκε,

33 πρὶν ὁδηγηθεῖ στὸ μαρτύριο, προσευχήθηκε, «πλήρης ὢν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ δύο ὥρας, μνημονεύσας ἁπάσης τῆς κατὰ τὴν οἰκουμένην Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Γρηγόριος, ὁ θεολόγος, σ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀμφιλόχιο, ἔλεγε: «μὴ ἀμέλει ἀπὸ τοῦ νὰ προσεύχησαι καὶ πρεσβεύῃς ὑπὲρ ἡμῶν, ὅταν διὰ λόγου καταβιβάζῃς ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τὸν Λόγον, ὅταν δι ἀναιμάκτου τομῆς τέμνῃς σῶμα καὶ αἷμα Δεσποτικόν, τὴν φωνὴν ἀντὶ ξίφους χειριζόμενος» (Ἐπιστ. ροα ). Ἴσως ὅμως γεννηθεῖ τὸ ἐρώτημα: Γιὰ ποιοὺς συγκεκριμένα πρέπει νὰ προσευχόμαστε; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπαντᾶ: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α Τιμ. 2,1-2). Γιὰ ὅλους, λοιπόν, τοὺς συνανθρώπους μας χρεωστοῦμε νὰ προσευχόμαστε, μάλιστα γιὰ τοὺς βασιλεῖς καὶ γενικὰ τοὺς ἄρχοντες, γιὰ νὰ τοὺς φωτίζει ὁ Θεὸς νὰ κυβερνοῦν μὲ σύνεση καὶ ἔτσι νὰ διερχόμαστε τὴ ζωή μας εἰρηνικὰ καὶ ἥσυχα μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ σεμνότητα. Ὁ κάθε ὅμως συνάνθρωπός μας ἔχει καὶ εἰδικὰ προβλήματα. Μιὰ στοργικὴ ἐρευνητικὴ ματιὰ στὸ περιβάλλον μας, τόσο τὸ εὐρύτερο ὅσο καὶ τὸ στενώτερο, ἔχει πολλὰ νὰ μᾶς ἀποκαλύψει Πρῶτο ἀπ ὅλα εἶναι τὸ ἠθικὸ ἐπίπεδο τῶν γύρω μας. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἄλλοι ζοῦν μέσα στὸ σκότος καὶ τὴν πλάνη, τὶς προλήψεις καὶ τὶς δεισιδαιμονίες. Ἄλλοι κυλίονται μέσα στὸν βοῦρκο χωρὶς τὴν παραμικρὴ τύψη καὶ διάθεση ἀνόρθωσης. Εἶναι ἄλλοι ποὺ ἕνεκα ἀλαζονείας οὐδέποτε ἔκλιναν τὰ γόνατα μπροστὰ στὴ Θεία Μεγαλειότητα, οὐδέποτε προσευχήθηκαν καὶ οὐδέποτε γνώρισαν τὸ ἀνακαινιστικὸ χάδι τῆς Θείας χάρης. Ἴσως, μάλιστα, αὐτοὶ ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν πνευματικὴ αὐτὴ τύφλωση νὰ μὴν εἶναι μόνο γνωστοὶ ἢ γείτονές μας. Ἴσως νὰ εἶναι καὶ στενοί, πολὺ στενοὶ συγγενεῖς μας. Γονεῖς, 33

34 ἀδέλφια, σύζυγοι. Τὸ χρέος προβάλλει μπροστά μας μ ὅλες του τὶς ἀπαιτήσεις. Προσευχὴ ἑπομένως συνεχής, ἐπίμονη καὶ ἐκτεταμένη. Ἴσως ὅμως οἱ γύρω μας νὰ βασανίζονται καὶ ἀπὸ ἄλλα προβλήματα: Οἰκονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά Τὸ χρέος μας ἀπαιτεῖ νὰ γίνουμε γι αὐτοὺς ὅτι ἔγινε ὁ ἑκατόνταρχος γιὰ τὸν ὑπηρέτη του, ὁ Ἀνδρέας γιὰ τὸν ἀδελφό του Πέτρο, ὁ Φίλιππος γιὰ τὸν Ναθαναήλ, ὁ Ἰάειρος γιὰ τὴν κόρη του, ὁ πατέρας γιὰ τὸν δαιμονιζόμενο γιό του, ἡ Παναγία Θεοτόκος γιὰ τοὺς νεόνυμφους τῆς Κανᾶ, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία γιὰ τὸν νεκρὸ ἀδελφό τους Ἔτσι καὶ μεῖς ὀφείλουμε νὰ γίνουμε μεσίτες πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ ὅλους τοὺς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μας*. Κάποτε μιὰ μητέρα, παρ ὅλες τὶς οἰκογενειακές της ἀσχολίες, δὲν παρέλειπε κάθε τόσο νὰ κάνει ἕνα μακρινὸ περίπατο. Σὰν ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν πνευματικό της γιατί ἔκανε αὐτὸν τὸν περίπατο, ἀποκρίθηκε: Κάπου ἐκεῖ μακριὰ ὑπάρχει ἕνας ἄνθρωπος ἄρρωστος, ποὺ δὲν θέλει νὰ συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν Θεό. Πηγαίνω, ὅταν μπορῶ καὶ προσεύχομαι μπροστὰ στὴν πόρτα του. Ἔχω ἀκούσει ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι σὰν τὴν εὐεργετικὴ βροχὴ στὸ διψασμένο χωράφι. Πιστεύω ὅτι ἡ προσευχή μου τελικὰ θὰ τὸν μεταστρέψει. Ἔκανα τὸ ἴδιο πρὶν δυὸ μῆνες σὲ ἕνα ἄλλο ἄρρωστο, ποὺ ἦταν στὴν ἴδια κατάσταση καὶ πρὶν πεθάνει συμφιλιώθηκε μὲ τὸν Θεό * Περισσότερα δὲς στὸ βιβλίο Προσευχή, Κ. Καλλινίκου, σελ

35 A MESSAGE OF FAITH St. Procopius the Great Martyr and Marriage Πρεσβ. Νικολάου March n July 8th we remember the Great Martyr Saint Procopius and his mother Theodosia, who is also a martyr of the Church. This person is the same St. Procopius whose intercessions are asked for, during the dismissal of the wedding service in the Orthodox Church. The fact that he is mentioned at all within the wedding service might at first seem a little strange. Why then is he mentioned? Further, how does the reference to St. Procopius instruct us concerning the core teachings of the Orthodox Church surrounding the Holy Mystery of Marriage? The reference of Saint Procopius during the dismissal of the wedding service seems strange because he has no apparent outward connection to either marriage at a practical level, or the beliefs and teachings of the Church held on marriage. Saint Procopius, before his martyrdom, was a soldier and a political figure in the Palestine area, but he never was married. He only converted to Christianity shortly before his arrest; so he left no teachings whether verbal or written about the true understanding of Christian marriage or any other core belief held by those within the Church in those days. Saint Procopius spent almost his entire existence as a Christian within a jail cell, but that is not the reasoning behind why he is connected to the true understanding of Christian marriage. The real reason is found in his encouragement towards martyrdom that he offered to twelve women he meet while imprisoned. These twelve women had also been arrested for being Christians and like Saint Procopius, they had also been sentenced to death. He spoke to these women and urged them not lose hope or to despair because of their sentence. Saint Procopius encouraged these women 35

36 36 to never cease working for the attainment of the crowns of martyrdom that had been given to them by Jesus Christ. Our Lord had offered their crowns freely to them. They simply needed to take them. If they kept their eyes on their crowns they would not be distracted by any worldly thing and would be granted the eternal blessings provided from the attainment of their crowns. Within the Orthodox Christian Wedding Service the bride and groom are given crowns, bound together, to wear on their heads. These crowns are placed on the couple s heads by the priest who is standing in place of Jesus Christ. These crowns symbolize the unity, equality, care, and respect that must exist between the two of them if they are to have a fruitful and fulfilling marriage. The crowning of the couple within the wedding service also declares the dignity of marriage that is upheld by the Church. Marriage for the Church is not only a means to continue the human race in a holy manner, but also a means to attain salvation and the blessings of eternal life. These crowns are given freely to the couple, but the couple does not continue to wear them after the wedding service has ended. The crowns are removed because the fullness of the Holy Mystery of Marriage has not yet been realized or attained by the couple. If they want to attain their crowns, the couple must continue to strive within their married life and be faithful to one another. Saint Procopius encounter with the twelve women and his advice to continue to work for their crowns and become martyrs of the Church, became a prime example for later generations of what Christian marriage is within the Orthodox Church. The couple, just like the twelve women before their martyrdom, has not been given everything in its fullness. They have been freely offered the possibility of the fullness and the assurance of experiencing such fullness if they strive for it. Thus, the Holy Mystery of Marriage is not concluded at the end of the wedding day; in reality it has only just begun to exist and take root within the life of the couple. Only at the end are the two spouses fully crowned, once they have fulfilled the purpose of the Holy Mystery of Marriage and have worked for the salvation of each other. Just as the twelve women sought encouragement from Saint Procopius before they began their work for the Lord, we, in our times, ask for Saint Procopius prayers so that every couple seeking the Blessings of God over their marriage may attain their crowns in the end. Amen!

37 ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος Οἰκονόμου π. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου, Περιοδικὸ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», Ἔτος Γ, Τεῦχος 19 (32), Κυριακὴ 30 Ἰουνίου Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Φορητὴ εἰκόνα τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Χρυσελεούσης Στροβόλου διαστάσεων 37Χ51 ἑκατοστόμετρα. Παρουσιάζει τὸν ἀπόστολο σὲ 37

38 προχωρημένη ἡλικία μὲ κοντὴ λευκὴ γενειάδα νὰ κάθεται σὲ θρόνο πολυτελή. Μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι κρατᾶ βιβλίο ἀνοικτό, στραμμένο στὸν ἀπόστολο. Τὸ δεξί του χέρι εἶναι ἕτοιμο γιὰ εὐλογία. Φέρει ὁ ἀπόστολος πράσινο χιτώνα καὶ ἐρυθρὸ ἱμάτιο. Στὰ πόδια φέρει σανδάλια. Ἡ εἰκόνα δὲν φέρει χρονολογία ἢ ἄλλη χρήσιμη πληροφορία. Ἡ τεχνοτροπία της δείχνει ὅτι εἶναι τῆς χρονικῆς περιόδου Μοναδικὴ ἐπιγραφὴ στὸ ἄνω μέρος μὲ Βυζαντινὰ γράμματα: Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ. Ἦχος πλ. δ. Τὸν βυθὸν τῆς ἁλιείας καταλιπὼν οὐρανόθεν ἐδέξω παρὰ Πατρὸς τὴν θείαν ἀποκάλυψιν τῆς τοῦ Λόγου σαρκώσεως καὶ παρρησίᾳ πᾶσιν ἐβόας τῷ κτίστῃ σου τοῦ Θεοῦ σε γινώσκω Υἱὸν ὁμοούσιον. Ὅθεν ἐπαξίως, ἀληθῶς ἀνεδείχθης ἡ πέτρα τῆς πίστεως καὶ κλειδοῦχος τῆς χάριτος, Πέτρε Ἀπόστολε πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου. 38

39 ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Μνημόσυνο Ἐθνομαρτύρων 9 Ἰουλίου 2017 (ἰδὲ ὀπισθόφυλλο) Πανήγυρις Ἱ. Ν. Ἁγίας Μαρίνης Στροβόλου Ἰουλίου 2017 (ἰδὲ σελ ) Κατηχητικὲς Συνάξεις Ἐνορίας Χρυσελεούσας Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ οἱ Κατηχητικὲς συνάξεις ἐπαναρχίζουν τὸ Φθινόπωρο. 39

40 Καθαγιασμὸς Ἁγίας Τράπεζας Παρεκκλησίου Ἁγίου Νικολάου Τὴν Παρασκευή, 7 Ἰουλίου 2017 καὶ ὥρα 20:00, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἀγρυπνία, στὴ διάρκεια τῆς ὁποίας θὰ τελεστεῖ ἡ ἀκολουθία καθαγιασμοῦ τῆς Ἁγίας Τράπεζας τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ποὺ βρίσκεται ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου (στὸ νότιο κλίτος, παραπλεύρως τοῦ Ἱεροῦ). Τῆς ὅλης ἀκολουθίας, ἡ ὁποία θὰ ὁλοκληρωθεῖ γύρω στὴ 1:00, θὰ προστεῖ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος. Τὸ Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἀναφέρεται ἤδη ἀπὸ τὸ 1918 ἀπὸ τὸν Βρετανὸ ἀρχιτέκτονα G. Jeffery, ὁ ὁποῖος εἰκάζει ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὴν ἀρχικὴ ἐκκλησία ποὺ κτίστηκε στὸν συγκεκριμένο χῶρο. Λίγα χρόνια ἀργότερα ὁ Χριστοφίδης γράφει ὅτι: «Παραπλεύρως τοῦ Ἱεροῦ σώζεται παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, χρησιμοποιούμενον ὡς ἀποθήκη τοῦ ἐλαίου τῆς ἐκκλησίας». 40

41 Μέσα στὰ πλαίσια τῶν ἑορτασμῶν γιὰ τὰ 200 χρόνια ( ) ἀπὸ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου ἀπὸ τὸν Ἐθνοϊερομάρτυρα Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό, οἱ Ἱερεῖς καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπή, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Βυζαντινολόγου Χριστοδούλου Α. Χατζηχριστοδούλου, προχώρησαν στὴν ἀναδιαμόρφωση τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπανέλθει σὲ λειτουργικὴ χρήση. Ἀπολυτίκιον - Ἦχος Δ Κανόνα πίστεως καὶ είκόνα πραότητος ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 41

42 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ὁ Σύνδεσμος Ἁγίου Σιλουανοῦ ποὺ ἑδρεύει στὴ Γαλλία σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἐνορία Χρυσελεούσης Στροβόλου σᾶς προσκαλεῖ σὲ διαλεκτικὴ συζήτηση στὴν Αἴθουσα τῆς ἐκκλησίας Τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας ποὺ θὰ γίνει τὴν: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017 στὶς Γενικὸ Θέμα: Ἡ Ὀρθοδοξία στὴ Δύση. Τὴν ἐκδήλωση θὰ τιμήσει μὲ τὴν παρουσία του ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας καὶ Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος, ὁ ὁποῖος θὰ προεδρεύσει καὶ θὰ συντονίσει τὴν ἐκδήλωση. - Καλωσόρισμα/Εἰσαγωγή Πρόγραμμα: - Σύντομη ὁμιλία Ἀρχιμανδρίτου Συμεὼν Κοσσέκ, ἡγουμένου τῆς Ὀρθόδοξης γαλλόφωνης Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ (δυτικὰ τοῦ Παρισιοῦ) μὲ θέμα: «Μοναχισμὸς στὴ Γαλλία καὶ ἡ Μονὴ Ἁγίου Σιλουανοῦ». - Σύντομη ὁμιλία κ. Ζάν-Κλὼντ Πολέτ, Καθηγητοῦ Ἱστορίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Λουβαίν, Βελγίου, μὲ θέμα: «Ὀρθοδοξία στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη - Προκλήσεις ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Δύσης». - Ἐρωταπαντήσεις, ἐλεύθερη συζήτηση Θὰ ἀκολουθήσει λιτὴ δεξίωση. 42

43 Οἱ δυὸ ὁμιλητὲς θὰ εὑρίσκονται στὴν Κύπρο στὰ πλαίσια ἑνὸς προσκυνήματος τοῦ γαλλόφωνου Ὀρθόδοξου Συνδέσμου Ἁγίου Σιλουανοῦ. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Συμεὼν εἶναι ὁ Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου καὶ ὁ Καθηγητὴς Πολὲτ ὁ Γραμματέας. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ: Γαλλόφωνος Σύνδεσμος ποὺ ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν μακαριστὸ π. Συμεὼν τοῦ Ἔσσεξ μετὰ ἀπὸ εὐλογία τοῦ Γέροντα Σωφρονίου λίγους μῆνες πρὶν τὴν κοίμησή του τὸ Ἀριθμεῖ πέραν ἀπὸ 400 ἐνεργὰ μέλη κυρίως ἀπὸ τὴν δυτικὴ Εὐρώπη. Ἔχει πολυσχιδὴ δράση κυρίως στὴ Γαλλία, Ἑλβετία καὶ ἄλλες δυτικὲς χῶρες. Προωθεῖ τὰ μηνύματα τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου [ ] καὶ ὀργανώνει σεμινάρια καὶ προσκυνήματα. Περισσότερες πληροφορίες γιὰ τὸν Σύνδεσμο Ἁγίου Σιλουανοῦ: καὶ ἀπὸ τὰ μέλη τῆς διοίκησης τοῦ Συνδέσμου ποὺ ὀργάνωσαν τὴν κάθοδο τῶν προσκυνητῶν στὴν Κύπρο: - Παναγιώτη Κληρίδη, τηλ Μαρίνα Φιεροῦ, τηλ

44 Τελικὴ ἐκδρομὴ Κατηχητικῶν Συνάξεων Τὸ Σάββατο, 27 Μαΐου 2017, οἱ κατηχητικὲς συνάξεις τῆς ἐνορίας μας πραγματοποίησαν ἐκδρομὴ ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς λήξεως τῆς σχολικῆς χρονιᾶς. Ἡ ἀναχώρηση ἔγινε κατὰ τὶς 9:00 ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στὸ Στρόβολο. Τὸ πρόγραμμα περιλάμβανε ἀρχικὰ ἐπίσκεψη στὴ Μεσαιωνικὴ Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Ἀμιροῦς, παρὰ τὴν κοινότητα Ἀψιοῦς Λεμεσοῦ. Ἀφοῦ προσφέρθηκε κέρασμα στὰ παιδιὰ καὶ τοὺς κατηχητὲς στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ἡ ἀδελφὴ Ἐφραιμία τοὺς ἐνημέρωσε γιὰ τὸ ἱστορικό της. Στὴ συνέχεια μεταβήκαμε στὸ κέντρο τῆς Λεμεσοῦ. Ἀφοῦ προσφέρθηκε γεῦμα σὲ ὅλους ἀπὸ τὸ ἑστιατόριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ, τὸ ὁποῖο βρίσκεται στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Καθολικῆς, τὰ παιδιὰ ἀπασχολήθηκαν παίζοντας διάφορα παιχνίδια στὰ γήπεδα καὶ τοὺς χώρους ἀναψυχῆς τῆς Μητροπόλεως. Τέλος, προτοῦ ἀναχωρήσουμε, προσκυνήσαμε τὸ πιστὸν ἀντίγραφο τῆς Παναγίας τῆς Βηματάρισσας, τῆς ἐφεστίου καὶ θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου, ἡ ὁποία παρέμεινε γιὰ προσκύνημα στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Καθολικῆς Λεμεσοῦ. Οἱ ἱερεῖς, οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἐπίτροποι καὶ οἱ κατηχητὲς τῆς ἐνορίας μας θὰ ἤθελαν νὰ εὐχαριστήσουν τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λεμεσοῦ, τόσο γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ γεύματος ὅσο καὶ γιὰ τὴν παραχώρηση τῶν χώρων της γιὰ τὴν ψυχαγωγία τῶν παιδιῶν. Τέλος, θὰ θέλαμε νὰ εὐχαριστήσουμε ὅλους ὅσους συνέβαλαν ποικιλοτρόπως στὴν ὁμαλὴ καὶ ἐπιτυχημένη λειτουργία τῶν κατηχητικῶν συνάξεων τῆς ἐνορίας μας καὶ αὐτὴ τὴν σχολικὴ χρονιά. Εὐχόμαστε καλὴ ξεκούραση σὲ ὅλους καὶ καλὴ ἀντάμωση τὸν Σεπτέμβριο. 44