Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Transcript

1 Προχθές, ο Πρωθυπουργός κατέθεσε πρόταση εµπιστοσύνης για την κυβέρνησή του και εξήγγειλε δηµοψήφισµα για τη δανειακή συµφωνία. * Το πρώτο - η πρόταση εµπιστοσύνης - είναι κραυγή αγωνίας ενός Πρωθυπουργού που νιώθει να έχει χάσει κάθε νοµιµοποίηση µέσα στην κοινωνία. Το ζήτησε και τον περασµένο Ιούνιο. Τώρα το ξαναζητάει. * Το δεύτερο - η εξαγγελία δηµοψηφίσµατος - είναι απόδειξη έσχατου αδιεξόδου και αποκάλυψη ακρότατης ανευθυνότητας. Εξαγγέλλεται δηµοψήφισµα, µε το οποίο ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει, µε ένα ναι ή µε ένα όχι, πάνω σε µια ευρωπαϊκή συµφωνία, που σήµερα ακόµα δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν υφίσταται, ουσιαστικά δεν υπάρχει! Και επειδή η συµφωνία αυτή τίθεται ξαφνικά υπό την αίρεση του ελληνικού δηµοψηφίσµατος, είναι πιθανό να µην υπάρχει ούτε σε δύο µήνες από τώρα. -Γιατί πώς θα δεχθούν οι τράπεζες εθελοντικό «κούρεµα» των ελληνικών οµολόγων τους, αν δεν γνωρίζουν κατά πόσο το δέχεται η ίδια η Ελλάδα; -Πώς θα δεχθούν οι δανειστές µας να προσδιορίσουν τους όρους υπό τους οποίους θα µας δανείσουν, αν δεν γνωρίζουν προηγουµένως τι δέχεται και τι όχι η Ελλάδα; Όλα είναι πια στον αέρα. Η κυβέρνηση έφερε µια συµφωνία, που η ίδια έσπευσε να την ακυρώσει λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα. -- Αν η συµφωνία ήταν καλή, όπως ισχυρίζεται, γιατί την ακυρώνει τώρα; -- Κι αν δεν ήταν καλή, γιατί την έφερε πανηγυρίζοντας; Όσο η δανειακή συµφωνία βρίσκεται υπό την αίρεση του ελληνικού δηµοψηφίσµατος δεν θα κλείσει. Όµως, όσο δεν κλείνει, δεν µπορεί να τεθεί και σε δηµοψήφισµα. Αυτή η κραυγαλέα αντίφαση δείχνει τον ακραίο πανικό της κυβέρνησης. Και µια τέτοια κυβέρνηση, σε τέτοιο πανικό, είναι επικίνδυνη και πρέπει να φύγει το γρηγορότερο. Για να σταµατήσουν οι ακραίοι τυχοδιωκτισµοί στην πλάτη της Ελλάδας. Ο κ. Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στο επίκεντρο µιας παγκόσµιας καταιγίδας για το προσωπικό του συµφέρον. Φτάσαµε στο απίστευτο σηµείο οι δικοί του υπουργοί και βουλευτές να του λένε να φύγει και αυτός να παραµένει. Επιτέλους, τι στόχο έχετε κ. Παπανδρέου; Να διαλύσετε την Ελλάδα; Αλλά, µας κάνει και µαθήµατα υπευθυνότητας. Αυτός που παίζει κορόνα γράµµατα το µέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη. Γιατί η πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη µας νοιάζει κ. Παπανδρέου... Εσείς κανένα δεν απασχολείτε πια και σας έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα. Η εξαγγελία δηµοψηφίσµατος, όµως, είναι κάτι παραπάνω από κίνηση πανικού. Είναι και το άκρον άωτο της ανευθυνότητας. Καλούν τον ελληνικό λαό να απαντήσει, ουσιαστικά µε ένα «ναι» ή µε ένα «όχι», σε τι ακριβώς; Σε µια δανειακή σύµβαση που δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν µπορεί πια να ολοκληρωθεί, και που µέχρι στιγµής συνοδεύεται από µια πολιτική, η οποία

2 έχει ήδη αποτύχει πλήρως; Όµως, οι δανειακές συµβάσεις δεν τίθενται προς έγκριση. Οι πολιτικές που τις συνοδεύουν τίθενται προς έγκριση! Η προηγούµενη δανειακή σύµβαση το Μάιο του 2010, δεν ψηφίστηκε ούτε καν από τη Βουλή! Κι όταν άλλαξε, τον περασµένο Μάρτιο µε την επιµήκυνση αποπληρωµής και τη µείωση των επιτοκίων, και πάλι δεν κλήθηκε να ψηφίσει η Βουλή. Κι όταν ξανά-άλλαξε το περασµένο Ιούλιο, µε τη Συµφωνία που έγινε τότε για µικρότερο «κούρεµα», πάλι δεν ψήφισε η Βουλή. Αντίθετα, τα µέτρα πολιτικής που δεσµεύεται να λάβει η χώρα, εγκρίνονται από τη Βουλή. Αυτό έγινε το Μάιο του 2010 µε το Μνηµόνιο. Κι όταν άλλαξαν τα µέτρα πολιτικής και προστέθηκαν νέα, µε το Μεσοπρόθεσµο, πάλι ψηφίστηκαν από τη Βουλή. Εδώ γιατί ακριβώς θα ψηφίσει ο Ελληνικός λαός σε δηµοψήφισµα; Γι αυτό που δεν χρειάζεται να ψηφίσει καθόλου; Ή γι αυτό που πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από τη Βουλή; Όποιος θέλει να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, διαχωρίζει τη δανειακή σύµβαση από την πολιτική που τη συνοδεύει. Και προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική αυτή, για να µπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της, να πληρώσει τα δάνειά της και να βγει κάποτε από την κρίση. Αλλαγή πολιτικής είναι αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις. Αλλαγή πολιτικής απαιτεί η Οικονοµία και η Κοινωνία. Η κυβέρνηση εκβιάζει το λαό να αποδεχθεί τη δανειακή σύµβαση και την λάθος πολιτική ταυτόχρονα. Και διακινδυνεύει, να απορρίψει ο λαός τη λάθος πολιτική και µαζί να απορρίψει και τη δανειακή σύµβαση. Πράγµα που µπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την Ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας και την ίδια την υπόσταση της Ευρωζώνης. Μας ρώτησαν τα ξηµερώµατα, µετά το υπουργικό τους συµβούλιο, γιατί αγωνιούµε; εν θέλαµε δανειακή σύµβαση, και τώρα τη θέλουµε να εγκριθεί; Το επαναλαµβάνω για να το καταλάβουν ακόµα και κείνοι που βρίσκονται σε πανικό: Η δανειακή σύµβαση ποτέ δεν τέθηκε για έγκριση. Τα µέτρα οικονοµικής πολιτικής που τη συνοδεύουν απορρίψαµε και απορρίπτουµε! Όµως, προσέξτε τι εγκληµατικό σοφίστηκε ο κ. Παπανδρέου: Αντί να κάνει τη διάκριση µεταξύ της δανειακής σύµβασης και των οικονοµικών µέτρων, ώστε να µπορέσουµε να αλλάξουµε οικονοµική πολιτική, ταυτίζει τα δύο µαζί για να δέσει χειροπόδαρα τους Έλληνες στην πολιτική του, εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό. Ο κ. Παπανδρέου, λοιπόν, µας λέει: είτε ψηφίστε µια κι έξω, µε ένα «ναι» ή µε ένα «όχι» όλα αυτά που σας φέρνω, είτε καταψηφίστε τα και πάρτε την ευθύνη να βγούµε από την Ευρώπη! Ιδού ο χονδροειδής εκβιασµός. ηλαδή µας λέει: Εδώ που σας έφερα, έχετε ανάγκη τη νέα δανειακή σύµβαση, γι αυτό εγκρίνετέ την και µαζί εγκρίνετε - θέλοντας και µη - και την πολιτική που οδήγησε στο σηµερινό αδιέξοδο. Και κινδυνεύει έτσι ο ελληνικός λαός για να απορρίψει την πολιτική που τον οδήγησε σε εφιάλτη, να απορρίψει µαζί και το νέο δάνειο, βυθίζοντας στο χάος και την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και εκτροχιάζοντας και την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη. Ποιο, λοιπόν, θα είναι το ερώτηµα που θα θέσουν στο δηµοψήφισµα; -- Αν οι Έλληνες εγκρίνουν τη δανειακή σύµβαση που δεν γνωρίζουν και που είναι

3 δύσκολο να κλείσει, όσο δεν την εγκρίνουν; -- Αν οι Έλληνες εγκρίνουν τη γενικότερη συµφωνία, που όµως περιλαµβάνει και τις δεσµεύσεις για εφαρµογή µιας πολιτικής που έχει ήδη αποτύχει πλήρως; -- Αν οι Έλληνες εγκρίνουν την παραµονή της χώρας τους στο ευρώ; Κι αν θέλουν να παραµείνουν στο ευρώ, και να συνεχίσουν την προσπάθεια δηµοσιονοµικής προσαρµογής, αλλά µε αλλαγές σε µια πολιτική που ήδη τους οδήγησε σε αδιέξοδο, τι ακριβώς θα ψηφίσουν; Ναι ή όχι; Η πολιτική ηγεσία µιας χώρας, οφείλει να δίνει επιλογές στον κόσµο για να εκφραστεί. Όχι να εκβιάζει τη θέληση του κόσµου σε πλήθος ερωτηµάτων, που όλα θα πρέπει να απαντηθούν µονοµιάς µε ένα «ναι» ή ένα «όχι». Όταν θέτεις πολλαπλά διλήµµατα σε δηµοψήφισµα, και αναγκάζεις τον κόσµο, µε ένα ναι ή µε ένα όχι, να απαντήσει σε όλα, τότε κάνεις εκβιασµό. Όταν εκβιάζεις, δεν ζητάς από το λαό να εκφραστεί. Τον πειθαναγκάζεις. Κι όταν προσπαθείς να πειθαναγκάσεις το λαό, τότε µπορεί να πάρεις την αντίθετη απάντηση απ αυτή που περιµένεις... Να γιατί ζήτησα, χθες, εκλογές πάση θυσία. Για να πάµε από την αστάθεια και το χάος που µας οδηγεί στη δηµοκρατική σταθερότητα. Ένα δηµοψήφισµα σε στιγµές κρίσης µπορεί να γίνει µπούµερανγκ, ακόµα κι όταν το ερώτηµα είναι σωστό. Ένα δηµοψήφισµα µε εκβιαστικό ερώτηµα, είναι πιθανό να γίνει µπούµερανγκ, ακόµα κι αν διενεργηθεί σε οµαλές εποχές. Εδώ έχουµε και τα δύο: εκβιαστικό δηµοψήφισµα σε στιγµές κρίσης! Σε τέτοιες συνθήκες ο λαός δεν απαντάει στο ερώτηµα. Απαντάει σε αυτόν που τον ρωτάει, ανεξάρτητα από το τι τον ρωτάει. Και στον κ. Παπανδρέου πολύ φοβούµαστε τι θα απαντήσει. Το λένε οι δηµοσκοπήσεις. Το αποκαλύπτει η καθηµερινή µαρτυρία στους δρόµους και τις πλατείες της χώρας. Κι αυτό είναι µόνο το δηµόσιο αίσθηµα όπως εκφράζεται ως διαµαρτυρία. Το βουβό, αυτό που δεν έχει εκφραστεί ακόµα, είναι πιο αρνητικό. Και τι θα γίνει αν βάζοντας σε δηµοψήφισµα τη δανειακή σύµβαση που δεν χρειάζεται καν έγκριση, ή το δίληµµα ευρώ ή δραχµή, εισπράξει τελικά τη λάθος απάντηση; Τι θα συµβεί τότε; Ποιος θα έχει την ευθύνη; Να γιατί κατήγγειλα χθες τον τυχοδιώκτη κ. Παπανδρέου. Οι κίνδυνοι από το δηµοψήφισµα-παρωδία, είναι, λοιπόν, τεράστιοι. Οι άµεσοι ορατοί κίνδυνοι: -- Για 2, τουλάχιστον, µήνες γενικότερη αναστάτωση στις αγορές. -- Ίσως κινδυνέψει η 6η δόση. -- Κι αν βγει «ναι», στο δηµοψήφισµα, γίνεται πια δύσκολο να βελτιωθεί η συµφωνία µελλοντικά. -- Ενώ αν βγει «όχι», θα ξεσπάσει σοβαρό πρόβληµα σε όλη την Ευρωζώνη και θα κλονιστεί η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. -- Κι ακόµα: τι θα συµβεί αν και άλλες χώρες ζητήσουν δηµοψήφισµα για να εγκρίνουν τη νέα Συµφωνία για την Ελλάδα; Καλά, σκέφτηκε κανείς ότι θα βάλουν φωτιά και µέσα στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό; Κι ότι δεν έχει καµία λογική η πρόταση αυτή. Κι όλοι αυτοί οι κίνδυνοι για οφέλη ανύπαρκτα: Γιατί τι θα κερδίσει η κυβέρνηση από το δηµοψήφισµα; Πόσο θα τη βοηθήσει αυτό

4 να ξεπεράσει την παγίδα της ύφεσης στην οποία η ίδια µπήκε και το αδιέξοδο πολιτικής στο οποίο ήδη βρίσκεται; Πόσο θα τη βοηθούσε το όποιο δηµοψήφισµα, να βγάλει δηµοσιονοµικά πλεονάσµατα του χρόνου, όταν η οικονοµία εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθιά ύφεση; Είναι, λοιπόν, η κυβέρνηση αυτή, εκτός από απελπισµένη και επικίνδυνη. Γιατί έχει προκαλέσει τόση απογοήτευση στον ελληνικό λαό, τόσο θυµό και τόση οργή, που ακόµα και σωστά πράγµατα να πρότεινε, το πιο πιθανό θα ήταν να χάσει το δηµοψήφισµα. Είναι προς το συµφέρον της Ελλάδας να µαταιωθεί το δηµοψήφισµα αυτό. Και η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει! Γιατί είναι επικίνδυνη. Μάλιστα, µόλις χθες, την ώρα που η ίδια κλυδωνιζόταν µε την πρόταση εµπιστοσύνης και οι βουλευτές της διαφοροποιούµενοι προχωρούσαν ακόµα και σε ανεξαρτητοποιήσεις, ακούστε: βρήκαν τότε τη στιγµή να προχωρήσουν σε κοµµατικές εκκαθαρίσεις στον ευαίσθητο χώρο των Ενόπλων υνάµεων! Θυµίζοντας τις χειρότερες στιγµές του ΠΑΣΟΚ, άλλαξαν δια µιας όλη την ηγεσία του στρατεύµατος µε απίστευτες βουτιές στην Ιεραρχία. Αυτό το σηµειώνουµε και δεν το συγχωρούµε. Να το ξέρουν... Και τώρα ο κ. Παπανδρέου έχει το θράσος να µιλάει από πάνω και για «εκτροπή»! Μιλά για εκτροπή, χωρίς καθόλου ντροπή, αυτός που συµφωνεί σε όλα και ύστερα δεν µπορεί να κάνει τίποτε! Μιλάει για εκτροπή, χωρίς καθόλου ντροπή, αυτός που αναστάτωσε τις αγορές και ολόκληρο τον πλανήτη, θέτοντας σε δηµοψήφισµα µια συµφωνία που ακόµα δεν υπάρχει. Μιλάει για εκτροπή, αυτός που βλέπει την κυβέρνησή του να φυλλορροεί. εν έχει πείσει τους βουλευτές του και κάνει µαθήµατα σε άλλους. Όµως, υπάρχει εκτροπή! Το ότι για άλλα εκλέχτηκε και άλλα έκανε. Το ότι σε άλλα δεσµεύτηκε και άλλα µας φέρνει. Το ότι επιµένει να κυβερνά, χωρίς ίχνος νοµιµοποίησης πλέον... Το ότι σκέφτεται δηµοψηφίσµατα και όχι εκλογές, που µόνον αυτές θα επιτρέψουν να εκφραστεί ο λαός. Γιατί, βέβαια, απ όλα αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου ένα µόνο συµπέρασµα προκύπτει: Προς Θεού να µην γίνουν εκλογές. Τόσο εµπιστεύεται τους πολίτες, τόσο πιστεύει τη ηµοκρατία. Αυτό που φοβάται είναι οι εκλογές. Κατά την αυριανή µου παρέµβαση στη Βουλή, θα τοποθετηθώ αναλυτικά στα της τελευταίας Συµφωνίας για το κούρεµα. Σήµερα, θέλω να σας µιλήσω για κάτι άλλο, εξ ίσου σοβαρό: Τα γεγονότα της περασµένης Παρασκευής πρέπει να δώσουν σε όλους µας ένα µάθηµα: ότι έχει πια ανατραπεί η παραδοσιακή λογική που θέλει τους πολίτες να αντιδρούν µόνον κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη των εκλογών. Η τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια από τα µέτρα της κυβέρνησης, η κόπωση του λαού

5 από τη µάταιη αναµονή για να δει κάποια έστω «χαραµάδα» προοπτικής για καλύτερες µέρες που δεν έρχονται, η έκπληξη από το γεγονός ότι η Ευρώπη προτείνει για µας τα πάντα εκτός από την αναγκαία Ανάπτυξη και ο απίστευτος οικονοµικός µαρασµός µεγάλων πλέον τµηµάτων της κοινωνίας µας, έχουν οδηγήσει σε µιαν άνευ προηγουµένου διαµαρτυρία των Ελλήνων, εναντίον ολόκληρου του σηµερινού πολιτικού συστήµατος. Πέρα και πάνω από κόµµατα, ο κόσµος διαµαρτύρεται για την ταπείνωση διαρκείας που βιώνει. Σας καλώ να ξεπεράσουµε µαζί τη συµβατική λογική της Μεταπολίτευσης, αναγνωρίζοντας την νέα αυτή πραγµατικότητα. Φοβάµαι ότι όποιος δεν το κάνει, σε λίγο θα αισθάνεται αυτό-εξόριστος, ακόµη και µέσα στην ίδια την εκλογική του περιφέρεια. Οφείλουµε, λοιπόν, να µάθει ο κόσµος ότι απέναντι από τον κ. Παπανδρέου υπάρχει µία Παράταξη, η δική µας Παράταξη, που νοιώθει και τον πόνο του κόσµου και τα αίτια του πόνου αυτού. Συνειδητά και χωρίς τον «ξύλινο» λόγο µιας εποχής που έχει πια πεθάνει. Ότι υπάρχει µια Παράταξη, η δική µας Παράταξη, που µπορεί να προσφέρει άλλο δρόµο. Και που ζητά τη στήριξη όλων των Ελλήνων πολιτών, χωρίς τα υποκριτικά κουστούµια του ξεπερασµένου κοµµατικού φανατισµού. Αυτή η Παράταξη δεν ήταν, άλλωστε, εκείνη που προέβλεψε το στείρο, το άγονο και το επικίνδυνο αυτής της πολιτικής; Αυτή δεν είναι που έγκαιρα πρότεινε δύσκολα µέτρα, ναι, αλλά µε ταυτόχρονη Ανάπτυξη; Ώστε η Ελπίδα να µην χαθεί από το λεξιλόγιο ενός λαού που κοντεύει να πέσει σε µαζική κατάθλιψη. Ας το καταλάβουµε καλά, µια για πάντα: χωρίς Ελπίδα και χωρίς προοπτική Ανάκαµψης, η οργή των δρόµων θα συνοδεύει από δω και πέρα τα βήµατα και των 300 της Βουλής. Και θα γίνει το νέο µόνιµο και φοβερά επικίνδυνο χαρακτηριστικό της πολιτικής µας ζωής. Γι αυτό και θα απευθυνθώ σήµερα και σε εκείνους που είχαν διαφωνήσει µαζί µας όταν αρνηθήκαµε να ψηφίσουµε το Μνηµόνιο. Πίστευα πάντα, βαθιά µέσα µου, ότι καµιά κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωµα να υποβάλει το λαό σε συνεχείς θυσίες χωρίς αντίκρισµα και χωρίς ελπίδα. ύο χρόνια αργότερα, µόνον όποιος εθελοτυφλεί, δεν το βλέπει. Ή, λοιπόν, θα αντιµετωπίσουµε τη νέα πραγµατικότητα κοιτάζοντάς την στα µάτια, ή τα γεγονότα θα ξεπεράσουν όλους µας! Γι αυτό και όλοι θα έπρεπε να µου ζητούν, όχι να συνταχθώ µε την κυβέρνηση αυτή, αλλά να αποφύγω κάθε ταύτιση µαζί της. Προσχωρώντας στη λογική της «συγκυβέρνησης» και συµµαχώντας κι εγώ µε τη λάθος πολιτική - την αποδεδειγµένα πια, για όλους, λάθος πολιτική - θα µετέτρεπα αυτόµατα τη Νέα ηµοκρατία σε ένα κόµµα που ούτε διδάχθηκε από το χθες, ούτε προσαρµόστηκε στο σήµερα, ούτε επαγρυπνά για το αύριο. Όταν, εποµένως, ζητούµε εκλογές, δεν το κάνουµε µόνον διότι κυριαρχεί µια αδιαµφισβήτητη δυσαρµονία λαού και κυβέρνησης. Ούτε γιατί αποσυντονίζεται η δηµόσια διοίκηση και το κράτος σε τέτοιο βαθµό που τίποτε πια δεν δουλεύει. Αλλά γιατί πίσω από το σκηνικό αυτό, παραµονεύουν κίνδυνοι για τον τόπο. Από την εξάρθρωση και των πλέον υγιών επιχειρήσεών µας, µέχρι και την αδυναµία µας να ζητήσουµε τα αυτονόητα, όπως είναι η αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ.

6 Φανταστείτε να είχαµε ψηφίσει πέρσι το Μνηµόνιο. Που θα βρισκόµασταν σήµερα; Θα είχαµε συµπαρασυρθεί στο ίδιο βάραθρο που καταρρέει η Κυβέρνηση. Φανταστείτε να είχαµε δεχθεί να προσυπογράψουµε το λάθος στη συνέχεια. Να είχαµε δεχθεί να συγκυβερνήσουµε χωρίς αλλαγή πολιτικής. Που θα βρισκόµασταν σήµερα; Θα ήµασταν κι εµείς µπλεγµένοι στα τυχοδιωκτικά παιγνίδια του κ. Παπανδρέου! Σκεφτείτε να τον είχαµε ακολουθήσει, στην ίδια Πολιτική. Αν σήµερα µπορούµε να λέµε ότι «εµείς δεν είµαστε ίδιοι µε αυτούς», αν σήµερα µπορούµε να δώσουµε µια διαφορετική Προοπτική, είναι γιατί εµείς, στη Νέα ηµοκρατία, τολµήσαµε να εναντιωθούµε από την αρχή στην ολέθρια πολιτική του. Κι αν σήµερα κερδίζουµε συνεχώς σε αξιοπιστία, είναι γιατί δεν το κάναµε µε το γνωστό, µε τον εύκολο, λαϊκίστικο τρόπο. εν είπαµε «όχι σε όλα». Συµφωνήσαµε µε κάθε τι σωστό. Αλλά αρνηθήκαµε ως το τέλος το λάθος. εν προσυπογράψαµε το λάθος. Αλλά και δεν τάξαµε «λαγούς µε πετραχήλια» σε κανένα. Το λέω και σήµερα. εν δίνω καµία υπόσχεση που δεν µπορώ να τηρήσω. Να το θυµάστε: η µόνη υπόσχεση που έχουµε δώσει ως σήµερα είναι για τους χαµηλοσυνταξιούχους και τους πολύτεκνους. Υπόσχοµαι, όµως, ότι θα αγωνιστώ -και θ αγωνιστούµε µαζί- να αλλάξει η πολιτική που εφαρµόζεται σήµερα, για να µπορέσει η Ελλάδα να πιάσει τους στόχους της και να βγει από την κρίση και τη µόνιµη επιτήρηση. Με δύο βασικές προτεραιότητες: την Ανάκαµψη και τη διατήρηση της κοινωνικής Συνοχής. -- Να βάλουµε την οικονοµία να δουλέψει. -- Και να κρατήσουµε την κοινωνία µας ενωµένη. Θα αγωνιστώ για να δηµιουργηθεί ένα κίνηµα µέσα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό νότο, για µια διέξοδο από τον κρίση µε Ανάκαµψη και Ανάπτυξη. Θα αγωνιστώ για να βρούµε συµµάχους, εντός κι εκτός Ευρώπης. Και ετοιµάζω ταξίδια εντός κι εκτός Ευρώπης. Γιατί αυτή η λογική διεξόδου µε Ανάκαµψη, δεν είναι µειοψηφική. Αρχίζει να γίνεται πλειοψηφική. Και πολύ σύντοµα µπορεί να γίνει κυρίαρχη. Κι αν επιτραπεί στην Ελλάδα να ανακάµψει, τότε όλα τα άλλα θα αρχίσουν να βρίσκουν το δρόµο τους. Αυτό µπορώ να κάνω και θα το κάνω. Αυτό µπορεί να γίνει. Κι είναι το µόνο που µπορεί να γίνει. Προχθές, είπα ότι «ο κύκλος της σηµερινής κυβέρνησης έκλεισε». Τώρα πια, µετά την ολέθρια πρωτοβουλία της να ζητήσει δηµοψήφισµα, τελειώνει! --Καθήκον δικό µας, να ανοίξουµε το δρόµο για το πιο αυθεντικό και ακίνδυνο δηµοψήφισµα: τις εκλογές! -- Καθήκον δικό µας, να πείσουµε όλη την κοινωνία και να ανοιχθούµε σε όλη την κοινωνία.

7 -- Καθήκον δικό µας, να αποδείξουµε ότι «δεν είµαστε ίδιοι». είξαµε ότι ξέρουµε που πατάµε και που πάµε. Όλες οι εκτιµήσεις µας επαληθεύθηκαν. Όλες οι προτάσεις µας δικαιώνονται. Ακόµα και εκείνοι που µας πολέµησαν, παραδέχονται σιγά-σιγά ότι είχαµε δίκιο. Μερικοί δεν βρήκαν το θάρρος ακόµα να το πουν. Aλλοι το παραδέχονται δηµόσια. Προσπάθησαν να µας αµφισβητήσουν, προσπάθησαν να µας αποµονώσουν, προσπάθησαν να µας βάλουν κι εµάς «στο κάδρο της αποτυχίας προσπάθησαν να µας τορπιλίσουν. Απέτυχαν σε όλες τις προσπάθειες! Και µε την πρόταση για δηµοψήφισµα-παρωδία, έπεσαν οι µάσκες, φάνηκε πόσο ανεύθυνοι και επικίνδυνοι ήταν εξ αρχής. Φάνηκε και µέσα στην Ελλάδα και εκτός. Πριν λίγους µήνες, όταν πρωτοµιλήσαµε για εκλογές, ήµασταν µόνοι. Τώρα όλοι προσβλέπουν σε εκλογές λύτρωσης από την ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση. Μέχρι πριν λίγους µήνες, πολλοί έλεγαν ότι πρόωρες εκλογές θα αποσταθεροποιούσαν τη χώρα. Τώρα η πρόταση για δηµοψήφισµα µετά από τρείς µήνες προκαλεί τη µεγίστη αστάθεια. Και οι άµεσες εκλογές µοιάζουν µε λύτρωση. Λύτρωση για τον τόπο. Λύτρωση για την Οικονοµία. Λύτρωση και για την Ευρώπη, που πανικοβλήθηκε µε τα νέα καµώµατα του κ. Παπανδρέου. Αλλά και λύτρωση για πολλούς βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Που δεν βλέπουν την ώρα να πάψουν να στηρίζουν µια τόσο επικίνδυνη κυβέρνηση. Φανταστείτε τι θα γίνει, αν έχουµε µπροστά µας πάνω από δύο µήνες προεκλογικού πυρετού, ενόψει ενός τυχοδιωκτικού και διχαστικού δηµοψηφίσµατος... Τώρα, η Νέα ηµοκρατία έχει ταυτόχρονα και το πολιτικό και το ηθικό πλεονέκτηµα: Πρώτα να ενώσουµε τον κόσµο, πείθοντάς τον για την πολιτική µας. Κι ύστερα να µπορέσουµε να κυβερνήσουµε, και να αλλάξουµε όλα αυτά που πρέπει. Μιλάω γι αυτά που προκαλούν αγανάκτηση στον κόσµο. Γι αυτά που προκαλούν απελπισία στα νέα παιδιά. Γι αυτά που διαλύουν κάθε µέρα τη µεσαία τάξη. Γι αυτά που σπαταλούν το δυναµισµό και λεηλατούν τον πλούτο της χώρας. εσµεύοµαι σήµερα, µπροστά σας, για πράγµατα ταπεινά και πράγµατα µεγάλα: -- Τα πιο ταπεινά: να κάνω ό,τι µπορώ, να τα δώσω όλα - να τα δώσουµε όλοι, όλα - για να υπάρξει Ανάκαµψη και διατήρηση της Κοινωνικής Συνοχής. -- Και το πιο µεγάλο: Να προστατέψω ανυποχώρητα, το εθνικό συµφέρον, το δηµόσιο συµφέρον και την εθνική κυριαρχία. -- Και το πιο άµεσο: να διώξουµε όλοι µαζί µια κυβέρνηση ανίκανη και επικίνδυνη. Που όσο µένει, τόσο ζηµιά κάνει στην Ελλάδα. Τώρα, όλοι οι Έλληνες προσβλέπουν σε µας για ένα πράγµα τουλάχιστον: να µην αφήσουµε τον κ. Παπανδρέου να πάρει µαζί του την Ελλάδα στο γκρεµό! Ο αγώνας µας θα είναι ανένδοτος και ενωτικός.

8 Σε όλους απευθυνόµαστε, ανεξάρτητα από το τι ψήφιζαν στο παρελθόν, ανεξάρτητα από το τι τους πλήγωσε στο παρελθόν. εν ποντάρουµε σε κάποιον ή σε κάποιους. Ποντάρουµε στο µέλλον του τόπου. Πιστεύουµε στο µέλλον του τόπου. Και θα κάνουµε τα πάντα για να βρει η Ελλάδα το δρόµο για αυτό που µπορεί και γι αυτό που της αξίζει. εν είµαστε πια απλώς ένα κόµµα της Αντιπολίτευσης, που σύντοµα θα γίνει κυβέρνηση. Είµαστε η Παράταξη που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, πιστεύει στις δυνάµεις τους, και τους συσπειρώνει όλους για να κτίσουµε µαζί το µέλλον του τόπου αυτού. Είµαστε η εγγυήτρια δύναµη της σταθερότητας, της Ευρωπαϊκής προοπτικής και -πάνω απ όλα- της Αξιοπρέπειας της Πατρίδας µας! Ανοίγουµε τα µάτια τα αυτιά και τις καρδιές µας στον κόσµο. Σηκώνουµε τα µανίκια και µπαίνουµε στη µάχη. Στη µάχη για να ξαναφτιάξουµε την Ελλάδα! Στη µάχη για να φύγει η επικίνδυνη κυβέρνηση Στη µάχη για να ξανά-στήσουµε τον τόπο στα πόδια του. Στη µάχη όχι εναντίον κάποιων. Αλλά στον αγώνα που εµπνέει και ενώνει όλους. Ώστε να ξαναπάρουµε τη µοίρα µας στα χέρια µας, Και να δώσουµε ελπίδα και προοπτική στον Ελληνικό λαό!