ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ

Transcript

1 ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ Α1 α. σχολικό βιβλίο, σελ. 46. Φεντερασιόν: ήταν μεγάλη πολυεθνική εργατική οργάνωση της Θεσσαλονίκης, με πρωτεργάτες σοσιαλιστές από την ανοικτή σε νέες ιδέες εβραϊκή κοινότητα της πόλης. Αποτέλεσε σημαντικό δίαυλο για τη διάδοση σοσιαλιστικής και εργατικής ιδεολογίας στη χώρα μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα το β. σχολικό βιβλίο, σελ. 77. Πεδινοί: ήταν πολιτικός σχηματισμός που εμφανίστηκε στην Εθνοσυνέλευση του Οι Πεδινοί είχαν ως ηγέτη τον Δημήτριο Βούλγαρη, ο οποίος υπονόμευε τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Με παρεμβάσεις στο στρατό και τη διοίκηση επιχείρησε τη δημιουργία σώματος «πραιτωριανών» για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία. Εμπόδιο στις επιδιώξεις του στάθηκαν πολιτικές ομάδες και θεσμοί. Ο Βούλγαρης έβρισκε οπαδούς ανάμεσα σε εκείνους που είχαν διοριστεί παράνομα στο στρατό ή στο δημόσιο, και φοβούνταν μη χάσουν τη θέση τους σε περίπτωση επικράτησης συνθηκών κοινοβουλευτικής νομιμότητας, σε άνεργους πτυχιούχους και στους μικροκαλλιεργητές. γ. σχολικό βιβλίο, σελ. 92. Εθνικό κόμμα: το Εθνικό κόμμα του Κ. Μαυρομιχάλη δεν διέφερε από το ραλλικό. Οι εκπρόσωποί του προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τη συμμετοχή του αρχηγού τους στα πολιτικά πράγματα μετά το κίνημα του Υποστήριζαν την «Ανόρθωση», που κατά την εκτίμησή τους δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν οι Βενιζελικοί. Από τα αντιβενιζελικά κόμματα, το Εθνικό κόμμα και το κόμμα του Δημητρίου Ράλλη ήταν τα πιο αδιάλλακτα, ενώ το κόμμα του Γεωργίου Θεοτόκη ήταν το πιο διαλλακτικό.

2 Α2 α. Λάθος β. Σωστό γ. Σωστό δ. Σωστό ε. Λάθος Β1 σχολικό βιβλίο, σελ. 215 (προαιρετικά) «Το κίνημα του Θερίσου...με την Ελλάδα» και σελ. 215 «Το κίνημα του Θερίσου...στη φάση της οριστικής του επίλυσης». Β2 σχολικό βιβλίο, σελ. 52, κεφάλαιο 6, «Η ελληνική οικονομία κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου». ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ Γ1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ: από σχολικό βιβλίο. Σελ 70-71: «Η δυναμική παρουσία των κομμάτων στην πολιτική ζωή της χώρας,μετά την επανάσταση της 3 ης Σεπτεμβρίου 1843 που οδήγησε στην ψήφιση συντάγματος, αποδεικνύεται... συνταγματικές ρυθμίσεις». α) σχολικό βιβλίο σελ.71 «Οι κομματικές παρατάξεις... μηχανισμών». β) Σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος του 1844, βλ. σχολικό βιβλίο σελ.72 «α)κατοχυρωνόταν.. πρωτοπορία». Το παράθεμα του Ν. Διαμαντούρου επιβεβαιώνει την ιστορική αφήγηση και προσθέτει * για το δικαίωμα ψηφοφορίας: - η ψηφοφορία ήταν σχεδόν καθολική.

3 -περιορισμοί που επέβαλλε ο εκλογικός νόμος στο δικαίωμα ψήφου: Άνδρες ηλικίας 25 ετών και άνω με κάποια κτηματική περιουσία στον τόπο διαμονής ή άσκησης επαγγέλματος στον τόπο αυτό. -εξαιρούνταν: οι υπόδικοι, οι έχοντες στερηθεί, μόνιμα ή προσωρινά, τα πολιτικά τους δικαιώματα, όσοι στερούνταν την προσωπική διαχείριση της περιουσίας τους. * για την εκλογική διαδικασία: -σχολικό βιβλίο σελ.72 «β) οριζόταν... Συνδυασμών». Συμπληρωματικά η πηγή αναφέρει ότι οι εκλογές διεξάγονται με πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων, ενώ η ψηφοφορία ήταν άμεση και μυστική. -Σύμφωνα με το άρθρρο 59 του Συντάγματος, η Βουλή αποτελείτο από τους βουλευτές που είχαν εκλεγεί από τους πολίτες που είχαν δικαίωμα ψήφου σύμφωνα με τον τότε ισχύοντα Εκλογικό Νόμο. Επειδή όμως δεν υπήρξε συνταγματική πρόβλεψη για τα κόμματα, βλ. σχολικό βιβλίο σελ. 72 «Ο κανονισμός... συναίνεση». ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ: σχολικό βιβλίο σελ.72: «το δικαίωμα της καθολικής... συμφερόντων» γ) σχολικό βιβλίο σελ «Στο σύνταγμα καθορίστηκαν... υπουργού»- «προβλεπόταν... ισόβια». Τα παραθέματα Β και Γ επιβεβαιώνουν την ιστορική αφήγηση και προσθέτουν: -ότι ο βασιλιάς ήταν ο ανώτατος άρχοντας, αρχηγός του κράτους αλλά και το ανώτατο και κυρίαρχο όργανο του κράτους. -το πρόσωπο του βασιλιά ήταν ιερό και απαραβίαστο. -η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία ασκείται με τη συμμετοχή του βασιλιά -Όσον αφορά στη Γερουσία, τα μέλη της διορίζοντας από το βασιλιά. -Ο βασιλιάς μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή χωρίς περιορισμούς.

4 Δ1 σχολικό βιβλίο σελ. 154: «Τις αντικειμενικές συνθήκες. Η ΕΑΠ... προλεταριάτου». Το παράθεμα του Br. Clark, επιβεβαιώνει την ιστορική αφήγηση και προσθέτει ότι: -όσον αφορά στην προσπάθεια αποκατάστασης των προσφύγων, πολλές φορές υπήρξαν κατηγορίες ότι αυτή εστιάστηκε κυρίως στον αγροτικό τομέα, εφόσον διατέθηκαν πολύ λιγότερα χρήματα για τα στεγαστικά προγράμματα των πόλεων σε σύγκριση με αυτά που δόθηκαν για τις αγροτικές περιοχές. -οι πόλεις και οι κωμοπόλεις ήταν πλήρεις πληθυσμού και συχνά εστίες ασθενειών και πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων. -υπήρχε δυσαρέσκεια στους ντόπιους κατοίκους των αστικών κέντρων, όταν δινόταν δουλειά σε πρόσφυγες. σχολικό βιβλίο σελ.154: «Εξάλλου... παραμεθόριες περιοχές» Το παράθεμα του Br. Clark, επιβεβαιώνει την ιστορική αφήγηση και προσθέτει ότι: -υπήρχαν κοινωνικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί λόγοι για την εγκατάσταση των προσφύγων στη βόρεια Ελλάδα, κυρίως. -οι αγροτικές περιοχές στο Βορρά ήταν σχετικά έρημες από κατοίκους, λόγω της φυγής των Μουσουλμάνων. -ο εποικισμός της Βόρειας Ελλάδας αποτέλεσε προμαχώνα στις βλέψεις των Σλάβων, εφόσον ενισχύθηκε το ελληνικό στοιχείο. Ο πίνακας του σχολικού βιβλίου επιβεβαιώνει ότι στις περιοχές της Μακεδονίας, σε ποσοστό άνω του 50% (638253), και στη Δυτ. Θράκη, σε ποσοστό 8,8% (107607), έχουμε την εγκατάσταση των προσφύγων, κάτι που φυσικά έχει να κάνει και με τις καλλιέργειες με τις οποίες θα ασχολούνταν οι πρόσφυγες σε αυτές τις περιοχές. Βλ. Σχολικό βιβλίο σελ : «Τη διάκριση σε αστούς και αγρότες... Έδεσσα και αλλού». -επίσης στη Στερεά Ελλάδα σε ποσοστό 25,1 % (306193), λόγω κυρίως της αστικής αποκατάστασης που ξεκίνησε από την Αθήνα και τον Πειραιά, αλλά

5 και εξαιτίας των καλλιεργειών, στα νησιά του Αν. Αιγαίου (Λέσβο, Λήμνο και αλλού) σε ποσοστό 4,6%, λόγω κυρίως της γεωγραφικής τους θέσης. Στην Κρήτη, λόγω της αμπελουργίας, κυρίως, αλλά και του λιμανιού της πόλης του Ηρακλείου, σε ποσοστό 2,8%. Σε μικρότερα ποσοστά πρόσφυγες εγκαθίστανται και στα εδάφη της Πελοποννήσου (2,3%), της Ηπείρου (0,7%), των Κυκλάδων (0,4%) και των Ιονίων Νήσων (0,3%). (η συνοπτική ανάλυση η σχετική με τα ποσοστά των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν σε περιοχές εκτός Μακεδονίας και Θράκης δεν είναι υποχρεωτική). Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η κατανομή των προσφύγων στα συγκεκριμένα διαμερίσματα, εξυπηρετούσε το κράτος και την ΕΑΠ στο έργο της αποκατάστασής τους, αλλά και τους ίδιους τους πρόσφυγες που αναζητούσαν το μέρος με τις καλύτερες συνθήκες για εγκατάσταση.