ανάπτυξη του εργατικού κινήματος) εργατικής ιδεολογίας στη χώρα.» προσφύγων στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη».

Transcript

1 Α1. α. Σχολικό βιβλίο σελίδα 77: «Οι επαναστάτες προκήρυξαν όπως ονομάστηκαν.» και «Οι Ορεινοί απαρτίστηκαν και των πλοιοκτητών.» β. Σχολικό βιβλίο σελίδα 46: «Η κατάσταση αυτή (=η αργή ανάπτυξη του εργατικού κινήματος) εργατικής ιδεολογίας στη χώρα.» γ. Σχολικό βιβλίο σελίδες : «Η επιστροφή των προσφύγων στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη». Α2. α. Λάθος β. Λάθος γ. Σωστό δ. Λάθος ε. Σωστό Β1. α. Προαιρετικά το απόσπασμα από τη σελίδα 137 του σχολικού βιβλίου: «Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου έφθασαν στην Ελλάδα». Υποχρεωτικά το απόσπασμα της ίδιας σελίδας: «Την εποχή αυτή της ελληνικής κυβέρνησης». β. Σχολικό βιβλίο σελίδα 140: «Την περίοδο Αρμένιοι και Ρώσοι».

2 Β2. Σχολικό βιβλίο σελίδα 46: «Οι διαφορές του αγροτικού προβλήματος με κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο» Γ1. α) Σχολικό βιβλίο σελίδες : «Στις 24 Ιουλίου 1923 κάποιων επίμαχων περιοχών.» και σελίδες «Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης περιουσίας των ανταλλαξίμων.» ΚΕΙΜΕΝΟ Α Αποτελεί μαρτυρία ανταλλάξιμου και αναφέρεται σε οδηγία που τους δόθηκε να πουλήσουν ό,τι μπορούν και να πάρουν μαζί τους τα υπόλοιπα. Γίνεται λόγος για επίσκεψη της Επιτροπής (= Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής) σε περιοχή ελληνορθοδόξων στη κεντρική νότια Μικρά Ασία, ώστε να καταγραφούν τα ονόματα των ανταλλαξίμων και να διευκολυνθεί η μετακίνησή τους προς την Ελλάδα. β) Σχολικό βιβλίο σελίδα 151: «Όταν έγινε γνωστή η υπογραφή των συμφερόντων του ελληνικού κράτους.» ΚΕΙΜΕΝΟ Β Ο Κεμάλ, ως ένας εκ των βασικών εκφραστών της πολιτικής των Νεοτούρκων ( ), εφαρμόζοντάς την,

3 προσπάθησε να εκδιώξει τις μη μουσουλμανικές εθνότητες από τα εδάφη της Τουρκίας. Συνεπώς, ήταν δεδομένη και η απομάκρυνση όσων Ελλήνων είχαν εναπομείνει στα τουρκικά εδάφη (μετά τις επιθέσεις του 1922). Η ελληνική πλευρά, λοιπόν, έπρεπε άμεσα να επιδιώξει ανταλλαγή των πληθυσμών, ώστε να μπορέσει να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά την αντίστοιχη μετανάστευση των μουσουλμάνων της Ελλάδας. ΚΕΙΜΕΝΟ Γ Ο Βενιζέλος, βλέποντας τα πράγματα πρακτικά και ρεαλιστικά, επεδίωξε την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών. Πίστευε πως μόνο έτσι θα δινόταν οριστική λύση στα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών (που είχαν προκύψει ήδη από το Α Π.Π.) και το ελληνικό κράτος θα αποκαθιστούσε αποτελεσματικά τους πρόσφυγες. Ανέλαβε και την πολιτική ευθύνη της ανταλλαγής προσωπικά, παρακάμπτοντας τις έντονες αντιδράσεις των προσφύγων. Ας σημειωθεί και η άκαρπη προσπάθεια του Βενιζέλου για ανταλλαγή πληθυσμών ήδη από το 1914 (Μικτή Επιτροπή / έναρξη Α Π.Π.).

4 Δ1. α) Σχολικό βιβλίο σελίδες : «Το θετικό και αισιόδοξο κλίμα διακεκριμένων μελών της κρητικής αντιπολίτευσης» ΚΕΙΜΕΝΟ Α Ο Βενιζέλος, ως υπουργός Δικαιοσύνης, το 1900 είχε τονίσει στον Ύπατο Αρμοστή πως η επίτευξη της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα ήταν αδύνατη. Το καθεστώς της αρμοστείας επέβαλλε την εξάρτηση του νησιού από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η ολοκλήρωση, όμως, της αυτονομίας ήταν σύμφωνη με τις υποσχέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων και θα βοηθούσε σημαντικά στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων στο εξωτερικό, στην εξασφάλιση της αυτοδιοίκησης στο εσωτερικό και τέλος στην οργάνωση πολιτοφυλακής από Έλληνες αξιωματικούς μετά την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Ο πρίγκιπας Γεώργιος αντέδρασε στις θέσεις του Βενιζέλου, υπακούοντας στις εντολές του βασιλιά Γεωργίου και της κυβέρνησης των Αθηνών. Δεν αποδεχόταν την παραπάνω εξελικτική διαδικασία και πίστευε ότι η λύση θα δινόταν μόνο από τις Μεγάλες Δυνάμεις. ΚΕΙΜΕΝΟ Β Ο πρίγκιπας Γεώργιος υποστήριζε ότι η εξωτερική πολιτική ήταν αρμοδιότητα της μοναρχίας. Έτσι, ανέλαβε προσωπικά τη προσπάθεια προσάρτησης της Κρήτης στην Ελλάδα,

5 χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους υπουργούς της Κρητικής Πολιτείας ή να προβεί σε διαπραγματεύσεις, γεγονός που αποδεικνύεται με τις προσωπικές επαφές του με το Ρώσο Τσάρο και με τους Υπουργούς Εξωτερικών των 4 δυνάμεων «Κηδεμονίας». Δεν αντιλαμβανόταν τη διαφορά μεταξύ αυταρχικής διακυβέρνησης με ξένη κηδεμονία και της πλήρους αυτονομίας χωρίς ξένες επεμβάσεις. Υποστήριζε ότι η επίλυση του Κρητικού Ζητήματος ήταν θέμα των ευρωπαϊκών δυνάμεων και θεωρούσε την ανάμειξη των πολιτικών παραγόντων του νησιού επιζήμια.