ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΟΥΠΟΛΗ. Κείμενο για κουκλοθέατρο ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ. «Με την ανακύκλωση δε χάνεται κανείς»

Transcript

1 ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΟΥΠΟΛΗ Κείμενο για κουκλοθέατρο ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ «Με την ανακύκλωση δε χάνεται κανείς» Ήρωες: Αφηγητής? Αλουμινίξ? Αλουμινόξ? Πλαστικίξ? Πλαστικόξ Αφηγητής: Μια φορά κι έναν καιρό στην Ανακυκλούπολη, μια πολύ όμορφη και καθαρή πόλη, ζούσαν μέσα σε έναν κάδο, οι δίδυμοι Αλουμινίξ και Αλουμινόξ. Δίπλα τους, κολλητά σχεδόν, τι λέω κολλητά, ο ένας πάνω στον άλλο, στον ίδιο κάδο έμεναν οι άλλοι δίδυμοι, ο Πλαστικίξ και ο Πλαστικόξ. (εμφανίζονται μέσα από τον κάδο) Αλουμινίξ: - Είμαστε κούκλες φτιαγμένες από διάφορα υλικά... 1 / 17

2 Αλουμινόξ: -...υλικά... Αλουμινίξ: - Σου έχω πει χιλιάδες φορές, μην επαναλαμβάνεις αυτά που λέω (αυστηρά) Πλαστικίξ: - Κούκλες φτιαγμένες από αλουμίνιο, πλαστικό, χαρτί. Πλαστικόξ: -...και πολλά πολλά άλλα υλικά... (με σοφό ύφος) Αλουμινίξ: - Το ξέρετε ότι όλα αυτά τα υλικά ανακυκλώνονται; Αλουμινόξ: - Δηλαδή; Είναι πολύ κακό αυτό; Τι θα πάθουμε; (με ανησυχία και φόβο) Αλουμινίξ: - Μην ανησυχείς, απλώς μας μαζεύουν σε μεγάλους κάδους, όχι στα σκουπίδια, και μας πηγαίνουν σε εργοστάσια, όπου μας ξαναφτιάχνουν χρήσιμα αντικείμενα. Πλαστικίξ: - Δηλαδή θέλεις να πεις ότι εμείς δε θα χαθούμε; Πλαστικόξ: - Τι εννοείς αδερφέ, θα χάσουμε το δρόμο; Και πώς θα γυρίσουμε πίσω; (φοβισ μένα) Πλαστικίξ: - Τι λες βρε χαζούλη. Εννοώ ότι θα ανακυκλωθούμε και θα ξαναγίνουμε καινούριοι, όχι ότι θα χάσουμε το δρόμο... (κάπως αγανακτισμένος) Αλουμινόξ: - Μα είσαι τελείως ανόητος; Δεν καταλαβαίνεις; Θα γίνουμε καινούριοι... ο? λο? καί? νου - ριοι (χαρούμενος, τονίζοντας τις συλλαβές) 2 / 17

3 Πλαστικόξ: - Α! τώρα κατάλαβα βρε παιδιά, πείτε το μου έτσι. Δηλαδή εμείς θα ξαναγίνουμε πλαστικό και αλουμίνιο. Αλουμινίξ: - Ναι! Καλά κατάλαβες... επιτέλους! Γιατί με την ανακύκλωση δε χάνεται κανείς. Όλοι μαζί: - Πάντα όλοι ξαναγυρνάμε στις γειτονιές μας! ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ «Ο κύριος Πορτοκαλαδίτσας πάει για ανακύκλωση» Ήρωας: Κος Πορτοκαλαδίτσας Κος Πορτοκαλαδίτσας: - Γεια σας παιδιά! Τι έγινε; Φύγαν αυτοί; Μου φάνηκαν λίγο ενοχλητικοί... Πρώτα όμως να σας συστηθώ. Με λένε κύριο Πορτοκαλαδίτσα και χαίρομαι πολύ που είμαι σήμερα μαζί σας. 3 / 17

4 Αυτό το χρωστάω στο φίλο μου τον Κωνσταντίνο, που με λυπήθηκε και με πήρε από το δρόμο όπου με είχε πετάξει ένας ασυνείδητος άνθρωπος. Ο φίλος μου μου έδωσε ζωή, αφού μου χάρισε δυο όμορφα μάτια και ένα γλυκό στοματάκι για να είμαι εδώ και να γελάω μαζί σας. Μα πιο πολύ μου άρεσε που με έφερε στο σχολείο και γνώρισα πολλούς φίλους. Είμαι σίγουρος ότι μετά από αυτό ο φίλος μου θα με στείλει στο εργοστάσιο ανακύκλωσης για να ξαναγεννηθώ. Ξέρετε ποιος είναι ο τρόπος που γίνεται αυτό; Μα φυσικά οι μπλε κάδοι ανακύκλωσης που βρίσκονται έξω από το σχολείο, αλλά και σε διάφορα σημεία στις γειτονιές. Μακάρι να κάνατε και σεις το ίδιο για τους φίλους μου τα τενεκεδάκια! Γιατί θα 'ναι μεγάλο το ταξίδι και θα 'θελα παρέα! ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ «Στριμωγμένοι στον κάδο ανακύκλωσης» Ήρωες: Λουλουδένιος? Κόκα? Κόλας? Ψηλομύτα - Κος Μπουκαλάκης - Γιαουρτίνα 4 / 17

5 (ένα παιδί πετά ένα πλαστικό από γιαουρτάκι στον κάδο) (από μέσα ακούγονται φωνές) Λουλουδένιος: - Ωχ! Προσέξτε! Έρχεται κι άλλος, φυλαχτείτεεεε! Κόκα: - Μα πάνω μου βρήκες να πέσεις καλή μου; Τόσος χώρος πια... (νευριασμένα) Κόλας: - Σαν πολλοί δε γίναμε εδώ μέσα; (μάγκικα) Ψηλομύτα: - Δεν είναι δυνατόν... στον ίδιο κάδο όλοι; Πήγαινε πιο κει παιδί μου με λέρωσες! Κος Μπουκαλάκης: - Σιγά, σιγά παιδιά με πιέζετε και δεν αντέχω τις πιέσεις! Γιαουρτίνα: - Αχ, αχ! Η μέση μου, μα δε μπορούν να μας πετάνε πιο ευγενικά στον κάδο; Συγγνώμη βρε παιδιά, συγχωρέστε με αν σας ενόχλησα, αλλά δεν το 'θελα. Είμαι η Γιαουρτίνα. Εσείς; Λουλουδένιος: - Εγώ ο Λουλουδένιος (ενοχλημένος) Κόκα: - Εγώ η Κόκα (ζωηρά και χαρούμενα) Κόλας: - Κόλας (μάγκικα και κολλητά με το «Κόκα» ώστε να ακούγεται «Κόκα Κόλας») 5 / 17

6 Ψηλομύτα: - Κι εμένα κάποιοι αγενείς με φωνάζουν ψηλομύτα... απορώ γιατί... (με ξινισμένο ύφος) Κος Μπουκαλάκης: - Εμένα με λένε κύριο Μπουκαλάκη, δε χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω γιατί... Γιαουρτίνα: - Πόσο χαίρομαι που είμαι μαζί σας! Είστε καλά; (χαρούμενα) Λουλουδένιος: - Ήμασταν μέχρι που ήρθες εσύ! (νευριασμένα) Γιαουρτίνα: - Για ποιο λόγο είστε εδώ;κόλας: - Δεν ξέρουμε! Γιαουρτίνα: - Εγώ νομίζω πως είμαι γι' ανακύκλωση, εσείς; Κόκα: - Όχι μόνο εσύ καλή μου, όλοι για ανακύκλωση θα πάμε... Ψηλομύτα: - Νομίζω όμως ότι μερικοί από εμάς θα έπρεπε να βρίσκονται στον κάδο των σκουπιδιών κι όχι της ανακύκλωσης. Γιαουρτίνα: - Μα γιατί το λέτε αυτό; Ψηλομύτα: - Γιατί αυτός που σας πέταξε αγαπητή μου, ξέχασε μάλλον να σας πλύνει λίγο, όπως θα έπρεπε... Λουλουδένιος: - Άλλωστε, είμαστε στριμωγμένοι εδώ μέσα! Είναι πολύ μικρός ο χώρος! Δε μπορούμε να αναπνεύσουμε πια! Άσε που το φορτηγό θ' αργήσει να περάσει... λέω να 6 / 17

7 διαμαρτυρηθώ στο Δήμαρχο! (αγανακτισμένος) Κος Μπουκαλάκης: - Πράγματι είμαστε πολύ στριμωγμένοι, μήπως θα έπρεπε να κάνουμε κάτι γι' αυτό; Γιαουρτίνα: - Έχω μια ιδέα και νομίζω ότι θ' αρέσει και σε σας Όλοι μαζί: - Ωχ! Καινούρια ιδέα... από ιδέες άλλο τίποτα... Γιαουρτίνα: - Λέω να τσαλακώσουμε λίγο τα μπουκάλια κι έτσι θα έχουμε περισσότερο χώρο... Κος Μπουκαλάκης: - Το 'ξερα ότι εγώ θα την πληρώσω πάλι. Κόκα: - Νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή ιδέα! Κόλας: - Ναι, ναι! Συμφωνώ κι εγώ. (με ενθουσιασμό) Λουλουδένιος: - Ένα λεπτό. Μήπως θα έπρεπε πρώτα να τα ρωτήσουμε αν θέλουν; Κος Μπουκαλάκης: - Θα πονέσουμε; (θλιμμένα και γκρινιάρικα) Ψηλομύτα: - Ελάτε τώρα κύριε Μπουκαλάκη που φοβάστε μην πονέσετε. Να τελειώνουμε επιτέλους! Έχουμε και δουλειές! (κοροϊδευτικά και ανυπόμονα) 7 / 17

8 Κος Μπουκαλάκης: - Εντάξει λοιπόν, ας θυσιαστούμε! (Όλες οι κούκλες κατεβαίνουν και ακούγονται ήχοι από μπουκάλια που πιέζονται μαζί με κραυγές πόνου) Όλοι μαζί: Άουτς! Αχ! Με το μαλακό! Σιγά καλέ! Ωχ μάνα μου μπουκάλα! Κόκα: - Ουφ! Τελειώσαμε επιτέλους! Κόλας: - Πήρε αρκετή ώρα τελικά! Πιεσμένος κος Μπουκαλάκης: - Αουτς! Τελικά, μπορεί να πονάει λίγο, αλλά έτσι είμαστε πιο βολικοί για τον κάδο! (χαρούμενα) Όλοι μαζί: - Εμπρός λοιπόν, αδέρφια μου, για την ανακύκλωση! ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ «Ο κύριος Αναισθητούλης ανακυκλώνει» 8 / 17

9 Ήρωες: Αφηγητής - Κος Αναισθητούλης? Πλακτόν - Κα Ευαισθητούλα - Ροκ Παππούς (Εμφανίζονται δυο παιδιά) Αφηγητής: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ζευγάρι. Ο κύριος Αναισθητούλης και η κυρία Ευαισθητούλα. Ο κύριος Αναισθητούλης γύρισε πολύ κουρασμένος από τη δουλειά του και θέλησε να πιει ένα αναψυκτικό που ονομάζεται «πλακτόν». (κάνει πως πίνει) Κος Αναισθητούλης: - Μπλιαχ! Τι χάλια αναψυκτικό είναι αυτό; Απορώ γιατί το πουλάνε! Θα πάω να το πετάξω! (πάει να το ρίξει στον κάδο σκουπιδιών και ακούγεται μια φωνή) Πλακτόν: - Εεεε! Τι κάνεις! Πας να με πετάξεις σ' ένα κοινό κάδο μαζί με χιλιάδες άλλα σκουπίδια; (καθώς βγάζει το χέρι του από τον κάδο κρατά την κούκλα - τη φέρνει κοντά στο πρόσωπό του και την κοιτά? κουνά πέρα? δώθε το κεφάλι του σα ζαλισμένος) Κος Αναισθητούλης: - Πρέπει να έχω παραισθήσεις! Κα Ευαισθητούλα: - Κι όμως δεν έχεις! Μα δεν ξέρεις ότι στην εποχή μας μιλάνε και τα τενεκεδάκια; Ειδικά όταν τους φέρεσαι μ' αυτόν τον τρόπο! 9 / 17

10 Κος Αναισθητούλης: - Θα αστειεύεσαι βέβαια, δεν το ξέρω κάτι τέτοιο! (εμφανίζεται από τον κάδο ανακύκλωσης ο «Ροκ παππούς») Ροκ Παππούς: - Ε ψιτ κύριος... Όχι απλώς μιλάμε εμείς τα τενεκεδάκια, αλλά μπαίνουμε και σε ειδικούς κάδους που ονομάζονται «Κάδοι Ανακύκλωσης»! Σου το λέω εγώ ο Ροκ Παππούς! Πλακτόν: - Ναι, ναι! Έχω μάθει από κάποιους φίλους ότι η ανακύκλωση είναι πολύ καλή, βοηθάει όχι μόνο εμάς τα τενεκεδάκια να ξεχωρίζουμε από τα άλλα σκουπίδια, αλλά και το περιβάλλον των ανθρώπων! Το κάνει πολύ πιο καθαρό και όμορφο! Ροκ Παππούς: - Έχει δίκιο! Τώρα όλοι οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζουν και να κάνουν το καλύτερο για την ανακύκλωση, γιατί ωφελούνται όχι μόνο αυτοί, αλλά κι εμείς τα μικρά τενεκεδάκια! Όλοι μαζί: ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ!!! Κος Αναισθητούλης: - Έχετε δίκιο τελικά! Από σήμερα ξεκινάω κι εγώ την ανακύκλωση! ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ 10 / 17

11 «Η Μάτα και η Τούλα» Ήρωες: Κονσέρβα από τοματάκια: Μάτα - Ντομάτα, Πλαστικό από γιαούρτι: Τούλα? Γιαουρτούλα (Βγαίνει πρώτη στη σκηνή η Μάτα? Ντομάτα σιγοτραγουδώντας) Μάτα - Ντομάτα: - «Η πιο καλή κονσέρβα είμαι 'γω, που τις ντομάτες πάντα φρέσκες τις κρατώ» (μπαίνει η Τούλα Γιαουρτούλα) Τούλα - Γιαουρτούλα: - Μάτα? Ντομάτα, τι κάνεις; Σαν κόκκινη σε βλέπω... Μάτα - Ντομάτα: - Ω! Καλησπέρα Τούλα? Γιαουρτούλα. Το κατάλαβα πως ερχόσουν, μύριζε γιαούρτι από μακρυά! (κοροϊδευτικά) Τούλα - Γιαουρτούλα: - Ω γλυκιά μου! Με συγκινείς, χαίρομαι που το άρωμά μου φτάνει στα τρελά σου ρουθούνια! Μάτα - Ντομάτα: - Ουφ! Νιώθω πολύ κουρασμένη, βαρέθηκα να περιμένω να ανακυκλωθώ! (κάνει την κουρασμένη). Κι όλη αυτή η πολυκοσμία... τόσο σκουπίδι πια... μα καλά οι άνθρωποι δεν κάνουν 11 / 17

12 τίποτ' άλλο απ' το να καταναλώνουν; Κατανάλωση... κατανάλωση... κατανάλωση... ως πότε άραγε; (αγανακτισμένη) Τούλα - Γιαουρτούλα: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αγαπημένη μου φίλη! Ίσως θα έπρεπε να τους βάλουμε τιμωρία να γράψουν εκατό φορές ο καθένας το σύνθημα της αφίσας μας: «Η λύση είναι μία, στα σκουπίδια οικονομία»! Μάτα - Ντομάτα: Πολύ καλό το σύνθημα, λες να πιάσει η τιμωρία ή θα γίνουν χειρότεροι; Τούλα - Γιαουρτούλα: Νομίζω ότι υπάρχουν και χειρότεροι, όπως αυτοί που πετάνε τα σκουπίδια στο δρόμο ή ακόμη και στην αυλή του σχολείου. Έμαθες για τον Λάκη τον Μπουκαλάκη, που ήταν πεταμένος στο δρόμο και τον πάτησε ένα αυτοκίνητο; Έγινε τοστ ο καημένος! Εμείς καλά είμαστε στον κάδο μας και περιμένουμε να γίνουμε ολοκαίνουριες, το Λάκη το ρωτάς; Με τη λαχτάρα που πήρε δεν ξαναβγαίνει από τον κάδο του με τίποτα. Μάτα - Ντομάτα: - Ε ναι! Έχεις δίκιο. Αλήθεια, τι θα γίνω μετά την ανακύκλωσή μου; Σκέφτομαι μήπως γίνω μια πανέμορφη μπιζουτιέρα, που θα 'χει μέσα της πανάκριβα κοσμήματα. Δε θα 'ναι απίθανο; (χαρούμενα) 12 / 17

13 Τούλα - Γιαουρτούλα: - Ναι βέβαια! (κοροϊδευτικά) Ή μια τετράγωνη κονσέρβα με σαρδέλες στο λάδι! Μάτα - Ντομάτα: - Ω! Τρομερό, αηδιαστικό, δε θα το άντεχα! Ιχχχχ! (δείχνει αηδία, κουνιέται πέρα? δώθε) Τούλα - Γιαουρτούλα: - Ύστερα να σε δω γλυκιά μου ποιανής το άρωμα θα μυρίζει καλά και ποιανής άσχημα! Γι' αυτό κοίτα να συνέλθεις Μάτα? Ντομάτα? Παλαβομάτα! ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ «Περιμένοντας το φορτηγό της ανακύκλωσης» Ήρωες: Κάδος? Κονσέρβα? Σοδούλα? Νεσκαφούλα? Μπουκαλίνα (ακούγονται φωνές μέσα από τον κάδο) 13 / 17

14 Μαρία: Μα σε παρακαλώ... Βένη: Όχι όχι δε συμφωνώ... Κυριακή: Καλά καλά... Δήμητρα: θα το δεις ότι έχεις άδικο... Κάδος: Εεε! κάνετε πολύ φασαρία, καλύτερα να ήμουν ένας κάδος για χαρτί και όχι για συσκευασίες! (νευριασμένα) Κονσέρβα: - Τι εννοείτε κύριε Κάδε ότι δε μας δέχεστε εδώ; (κοροϊδευτικά) Κάδος: - Α! για κάνε μου τη χάρη! (εξοργισμένος) Σοδούλα: - Σταματήστε, σταματήστε! Η φασαρία μας ακούγεται μέχρι έξω από τον κάδο! Νεσκαφούλα: - Α! μη με στριμώχνεις! Μπουκαλίνα: - Ε! αφού είσαι λίγο παχουλή! Νεσκαφούλα: - Σε παρακαλώ, μπορεί να είμαι λίγο παχουλή, αλλά δεν είμαι κι άσχημη σαν εσένα. Άλλωστε, όταν ανακυκλωθώ θα βγουν από μένα πολλά χρήσιμα κουτιά! 14 / 17

15 Κονσέρβα: - Η Σοδούλα πάντως είναι αρκετά έξυπνη! Σοδούλα: - Σ' ευχαριστώ κυρία Κονσέρβα. Η αλήθεια είναι ότι η εξυπνάδα μου με βοήθησε να εξηγήσω στον κύριο Αναισθητούλη, πόσο σημαντικό είναι να με πετάξει στον κάδο ανακύκλωσης κι όχι στα σκουπίδια! Κονσέρβα: - Πράγματι, πολλοί άνθρωποι δεν προσέχουν το σήμα της ανακύκλωσης που έχουμε πάνω μας, άσε που ούτε την ημερομηνία λήξης δε βλέπουν αυτοί, μας αγοράζουν ακόμη και ληγμένες! Νεσκαφούλα: - Δε αντέχω άλλο... πότε βγαίνουμε άραγε; Σοδούλα: - Κάτι άκουσα για αύριο... Όλοι μαζί: - Γιούπι, γιούπι!!! (χαρούμενα) (Μουσική) (Την επόμενη μέρα) Μπουκαλίνα: - Αααχχχ! (χασμουριέται) Καλημέρα, σήμερα είναι η μεγάλη μέρα, θα μας πάρουν απ' αυτόν τον κάδο. Νεσκαφούλα: - Ωραία, ωραία! Τι καλά θα ξανακυκλοφορήσω! (χαρούμενα) Σοδούλα: - Μια καινούρια περιπέτεια αρχίζει / 17

16 Κονσέρβα: - Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα 'ρθω μαζί σας! Ήδη με κουράσατε πολύ! Μπουκαλίνα: - Ακούω ένα θόρυβο, μάλλον έρχεται το φορτηγό! (με ενθουσιασμό) Κονσέρβα: - Κρίμα! Και είχε αρχίσει να μου αρέσει εδώ πέρα! (θλιμμένα) Μπουκαλίνα: - Α μπα! πώς κι έτσι; (κοροϊδευτικά) Κονσέρβα: - Νομίζω ότι τελικά απέκτησα πολύ καλούς φίλους... έστω κι αν μαλώναμε πού και πού! (ακούγεται το φορτηγό που αδειάζει τον κάδο) Σοδούλα: - Επιτέλους, μας πήρε, πάμε για το εργοστάσιο ανακύκλωσης! (φωνάζει χαρούμενα) Κάδος: - Επιτέλους, τους ξεφορτώθηκα! (κοροϊδευτικά και με ανακούφιση) ΤΕΛΟΣ Το κείμενο για κουκλοθέατρο: "Στην Ανακυκλούπολη", γράφτηκε από τα παιδιά του Γ1 τμήματος στο πλαίσιο του Περιβαλλοντικού Προγράμματος: "Ανακύκλωση και εξοικονόμηση ενέργειας" και "ανέβηκε" στο τέλος της σχολικής χρονιάς ( ). Εμπνευστήκαμε από το αντίστοιχο μάθημα της Γλώσσας και οι σκηνές γράφτηκαν αφού κατασκευάστηκαν οι κούκλες από ανακυκλώσιμα υλικά, έτσι οι ρόλοι στηρίχθηκαν στα χαρακτηριστικά της 16 / 17

17 κάθε κούκλας (είδος και χρήση ανακυκλώσιμου υλικού). Η γενική επιμέλεια του κειμένου και η συμπλήρωσή του με διαλόγους έγινε από εμένα. Προσπάθησα η παρέμβασή μου να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να αναδεικνύει τις ιδέες των παιδιών. Εκπαιδευτικός: Σπινθηρόπουλος Χαράλαμπος 17 / 17