ΑΠΟ ΤΗΝ «ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ» ΣΤΟΝ ΠΛΗΡΗ «ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟ» Υπό Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού

Transcript

1 ΑΠΟ ΤΗΝ «ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ» ΣΤΟΝ ΠΛΗΡΗ «ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟ» Υπό Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού Όταν γράφαμε την επιφυλλίδα μας Η εξ Ελλάδος δολιοφθορά των Αποδήμων (Βήμα, Απρ. 2005), δεν θα μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι στην αμέσως επόμενη έκδοσή μας θα έπρεπε να καταγγείλουμε ακόμη δολιότερες και νεώτερες αθλιότητες, από την Γενέτειρα δυστυχώς προερχόμενες και τούτη τη φορά! Πρόκειται για ολόκληρο μηχανισμό, όχι απλής διαπλοκής αλλά εκχυδαϊσμού κάθε ιερού και οσίου της ακαδημαϊκής τουλάχιστον δεοντολογίας, από τον κακή τη μοίρα, για δεύτερη περίοδο (!) πρυτανεύοντα εις το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη. Τον εν λόγω κύριο είχε την ευκαιρία ο γράφων να γνωρίσει ως Υφηγητή εις το γραφείο του όντως αλησμόνητου Εθνικού ανδρός και Γλωσσολόγου, μακαριστού Γ. Κουρμούλη, του οποίου σήμερον τα οστά, καθώς και του απαραμίλλου αγνότητος ετέρου Ακαδημαϊκού Διδασκάλου Στυλ. Κορρέ, ασφαλώς θα τρίζουν εις τους τάφους των για τα παντοία νεωτερικά καμώματα ενός, υπό τας πτέρυγας εκείνων εκκολαυθέντος, αχαρίστου Μαθητού! Πάντως, όταν πρό ετών ο κ. Μπαμπινιώτης επισκέφθηκε γιά πρώτη φορά το Σύδνεϋ υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και του Καθηγητού Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- τον είχαμε υποδεχθεί μετά της Συζύγου του ως παλαιόν φίλο, και τον παρουσιάσαμε εις τους φοιτητάς της Θεολογικής μας Σχολής, προς τους οποίους ομίλησε με σεμνότητα και όντως εποικοδομητικά. Ελάχιστο όμως χρονικό διάστημα αργότερα, γενόμενος Πρύτανης, επέπρωτο να πέσει στην παγίδα του γνωστού θαυματοποιού των Αντιπόδων Τάσου Τάμη (ή άλλως Αναστασίου Ταμίσογλου) ο οποίος, όπως έχομε επισήμως δημοσιεύσει από ετών και κατ επανάληψη, θα μείνει εις την Ιστορία της εδώ ταλαιπώρου Ομογενείας ως ο πλέον ανάλγητος εκμεταλλευτής και ψευδεπίγραφος Επιστήμων! Ως δαιμόνιος ταχυδακτυλουργός (παρά τους ψευδείς ακαδημαικούς τίτλους που επεκαλείτο εις το παρελθόν!) κατόρθωσε, με τις εν Μελβούρνη σπουδές του να ανακηρυχθεί Διδάκτωρ και να συγκροτήσει εις το Πανεπιστήμιο La Trobe επιστημονική ομάδα, την οποία αρχικώς ονόμαζε Κέντρο Μακεδονικών Ερευνών, απονέμοντας στον εαυτό και τον κατά φαντασίαν τίτλο του Μακεδονολόγου (όσο το λεγόμενο Μακεδονικό πρόβλημα ευρίσκετο σε έξαρση, με τα γνωστά σήμερα αποτελέσματα!). Πολύ ενωρίς όμως αναγκάσθηκε να μετονομάσει το εν λόγω Σπουδαστήριό του εις ΕΚΕΜΕ, όταν πιά το Μακεδονικό δεν πουλούσε! Έτσι, με την στήριξη του Πρυτάνεως La Trobe, Καθηγητού κ. Μ. Osborne, επέτυχε, προσκαλών κατά καιρούς ακαδημαϊκούς ή οικονομικούς παράγοντες εξ Ελλάδος (κλασσική υπήρξε η περίπτωση του άλλου ταχυδακτυλουργού στο

2 2 ΠΑΣΟΚ, Υπουργού Πάχτα!) να απονέμει συνεχώς επίτιμα Δοκτοράτα, ακόμη και σε αδαείς επιχειρηματίες, προκειμένου να εξασφαλίζονται κεφάλαια, γιά το τεράστιο έργο και τα μεγαλόπνοα προγράμματα του όψιμου Εθναποστόλου των Αντιπόδων! Όμως υπάρχουν ακόμη (π.χ. στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Ν.Ν.Ο.) οι Εφημερίδες του συγκροτήματος Θ. Σκάλκου, όπου συστηματικά αρθρογραφούσε για χρόνια ο κ. Τάμης κατά παντός Ελληνικού Ιδρύματος ή θεσμού (Αρχιεπισκοπής, Πρεσβείας, Προξενείων, κ.ά.). Εκεί έχουν απαθανατισθεί και οι άλλοι άθλοι του, με αποκορύφωμα να φέρει, εν συνεργασία με τον αντάρτη πρώην Αγιορείτη Ιερόθεο Κουρτέση και τον Εκπαιδευτικό Σύμβουλο του Γεν. Προξενείου Μελβούρνης Π. Λιβεριάδη, την θύελλα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, με τα γνωστά όργια, των απεσταλμένων του Πατριάρχου Διοδώρου, Επισκόπων Λύδης Τιμοθέου και Αβήλων Ησυχίου, που τερματίστηκαν μόνο μετά από δυόμισυ χρόνια σκληρών αγώνων και αντιπαραθέσεων, χάρις εις την ιστορική Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο (Ιούλιος 1993) που τους εξέβαλε με ποινές καθαιρέσεως, ακόμη καί για τον ίδιο τον Ιεροσολύμων Διόδωρο (!), από την Κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου. Όλα αυτά δεν ήσαν βεβαίως άγνωστα εις τον πολυπράγμονα και αετονύχη Πρύτανη των Αθηνών Γ. Μπαμπινιώτη, όταν ήλθε καλεσμένος του κ. Τάμη για διαλέξεις και ακαδημαϊκές συναλλαγές (δεν εννοούμε ανταλλαγές!). Τον διαφήμιζαν μάλιστα δια του SBS ως «τον πρώτο Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών που ερχόταν στους Αντίποδες» (!), ενώ δεν είχαν παρέλθει ούτε τέσσερα χρόνια που είχαν προηγηθεί ο Πρύτανης Π. Γέμτος και ο Αντιπρύτανης Κ. Δημόπουλος με πολυήμερη παραμονή στο Σύδνεϋ, κλείνοντας και σοβαρές συμβάσεις διεπιστημονικής συνεργασίας με τα εν Ν.Ν.Ο. Πανεπιστήμια! Η εν Σύδνεϋ Γεν. Πρόξενος κ. Ρ. Ιερεμία, την οποία ο Πρύτανης Μπαμπινιώτης είχε τηλεφωνικώς παρακαλέσει από την Μελβούρνη να μεσολαβήσει για την άδεια της Αρχιεπισκοπής, ώστε «να επισκεφθεί με τον κ. Τάμη τα Κολλέγια και λοιπά Σχολεία της Εκκλησίας», ενθυμείται ασφαλώς ακόμη πόσο ευγενικά αλλά και έντιμα εξηγήσαμε για ποιούς λόγους έπρεπε να αρνηθούμε αυτήν την αυτονόητη, υπό άλλας συνθήκας, φιλόφρονα χειρονομία στον κ. Πρύτανη, φίλο θεωρούμενο μέχρι εκείνη την στιγμή, όπως είπαμε ήδη. Ο μόνος λόγος της αρνήσεώς μας ήταν να μην νομιμοποιήσει με το κύρος του, ηθελημένα ή αθέλητα, τον συνεχώς και επισήμως καταγγελλόμενο κ. Τάμη, από την εδώ Εκκλησία και τον γράφοντα, για όσα δεινά αμετανοήτως και εν ψυχρώ προξένησε στην Ομογένεια και την Ι. Αρχιεπισκοπή. (Και να θυμήσουμε βέβαια εδώ ότι αρχικά είχαμε την αφέλεια να τον νουθετούμε μονάχα, έχοντας μάλιστα ενδώσει και στην παράκλησή του να του εμπιστευθούμε την ελεύθερη πρόσβαση στα επίσημα Αρχεία της Ι. Αρχιεπισκοπής για τις δήθεν φιλογενείς έρευνές του). Όμως, ο επικίνδυνος αυτός άνθρωπος έμεινε απτόητος στις οβιδιακές μεταμορφώσεις του με μοναδικό σκοπό να προσεγγίζει, ως χαμαιλέων,

3 3 Κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου, Ομογενειακούς Οργανισμούς (ή μεμονωμένα άτομα εις όλες τις Πολιτείες της Αυστραλίας) προς εξασφάλιση χορηγιών και κεφαλαίων, με τα οποία θα υπηρετούσε δήθεν εθνικούς σκοπούς και ύψιστες πολιτιστικές προτεραιότητες της Παροικίας. Το τι απέδωκαν εκείνες οι έρευνες, ήταν πρωτίστως να δυσφημισθεί η εδώ Ομογένεια (με δημοσιεύματα μάλιστα και εις την Αγγλική!) για θλιβερές λεπτομέρειες της άγνωστης ιδιωτικής ζωής προβληματικών αξιωματούχων μας στους Αντίποδες (Κληρικών ή Διπλωματικών), κατά τις ταραγμένες εποχές της πρώτης εγκαταστάσεως. Δείγμα της τυμβωρυχικής αυτής μανίας του όψιμου ερευνητού κ. Τάμη είναι και όσα δημοσιεύονται Αγγλιστί στο Ηλεκτρονικό Περιοδικό Αναγνώστης! Σ αυτήν την ιστοσελίδα φιγουράρουν τούτη την ώρα σχιζοφρενικές ενέργειες για την επιστροφή του μακαρίτη Αρχιεπισκόπου Ιεζεκιήλ, μετά την οικειοθελή παραίτησή του, στις οποίες επρωτοστάτησαν (υποκινούμενοι από τον παραιτηθέντα Ποιμενάρχη) άνθρωποι με τους οποίους αργότερα στενά συνεργάσθηκε ο κ. Τάμης, σε ραδιουργίες και πλεκτάνες πολύ χειρότερες. Μόνο που τώρα δεν βρίσκεται εν ζωή ο μπροστάρης σε όλες εκείνες τις ανωμαλίες της Ελληνικής Παροικίας Ιερόθεος Κουρτέσης, ο οποίος αναμφιβόλως θα αποκάλυπτε εκτενώς τις ενοχές, τις μετοχές και τις απολαβές, σε κάθε περίπτωση, του νεόκοπου Ακαδημαϊκού ανδρός των Αντιπόδων. Αυτόν λοιπόν τον μοιραίο άνθρωπο προσεταιρίστηκε με ακατανόητο ζήλο ο Πρύτανης Γ. Μπαμπινιώτης. Αφού κατέστρωσαν πρόγραμμα από κοινού δράσεως εδώ και στην Ελλάδα, άρχισε να τον αναβαθμίζει θεαματικά σε μεγάλες Αθηναϊκές Εφημερίδες, σε τελετές επίσημες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και σε Εκθέσεις και Διαλέξεις για την ζωή των Ελληνο-Αυστραλών, όχι μονάχα στα μεγάλα αστικά Κέντρα της Ελλάδος, αλλά και στην Επαρχία μέχρι και τα Κύθηρα. Και βέβαια, κατ αρχήν πρέπει να πούμε «ουδείς φθόνος»! Αντιθέτως μάλιστα. Θα είμασταν ιδιαίτερα ευγνώμονες, εάν αυτή η με ασυνήθη ζήλο αναπτυσσόμενη διαφώτιση, ανταποκρινόταν, έστω εις τα θεμελιώδη της πραγματικής εικόνας των εν Αυστραλία Ομογενών. Ατυχώς όμως, συνέβη το τελείως αντίθετο και όλως απρόβλεπτο. Δηλαδή, επειδή η Ι. Αρχιεπισκοπή δεν συμβιβάσθηκε ποτέ με τις περίεργες αλχημείες στις οποίες συστηματικά κατέφυγαν εξαρχής, αποφάσισαν σιωπηρώς να μας προκαλούν συχνά, νομίζοντας ότι έτσι θα μας ταπεινώσουν ή θα μας φιμώσουν. Άρχισαν λοιπόν κάθε λίγο να στέλνουν ή να φέρνουν όλο και κάποιους φλεγόμενους πατριώτες, για να διδάξουν και να συγκροτήσουν σε δυναμική παρουσία (!) τους... ξεχασμένους Έλληνες της μακρυνής Αυστραλίας. Μέχρι και πρόσφατα μια περίεργη Οργάνωση υπό το χαρακτηριστικό όνομα Οικουμενικός Ελληνισμός-Ελληνική Εθνική Γραμμή, μοίραζε δωρεάν Σημαίες και τόμους για την Μακεδονία, πιστεύοντας ότι μας έφερναν, σαν να βρισκόμασταν στην Έρημο, είδη πρώτης ανάγκης!

4 4 Άλλοι ψυχοσώστες, με τον σεμνοπρεπή τίτλο Μαΐστορες της Βυζαντινής Μουσικής (υπό τον κ. Γρ. Στάθη), έσπευσαν να διδάξουν με πρωτοφανή αυθάδεια και ανευλάβεια, ακόμη και τα της Θ. Λατρείας (!) χωρίς ευλογία και άδεια του Κανονικού Ποιμενάρχου, σε όσους χώρους τους εξασφάλιζε κάθε φορά το Επιτελείο του κ. Τάμη και οι ευλογίες του κ. Μπαμπινιώτη. Γνωρίζοντας οι εν λόγω ταχυδακτυλουργοί της ακαδημαϊκής σοφίας ότι, τόσο λόγω γεωγραφικής αποστάσεως, όσο και λόγω αδιαφορίας από πλευράς των Κρατικών Λειτουργών ή άλλων παραγόντων του δημοσίου βίου στην Ελλάδα, θα περνούσε χωρίς αντιρρήσεις η στημένη εικόνα που είχαν ετοιμάσει, κατάφεραν να προβάλουν συστηματικά και ανερυθρίαστα ως Τους Έλληνες της Αυστραλίας (!) όλους τους συνασπισμένους κατά της Κανονικής Εκκλησίας και του θεοφιλούς Ποιμνίου της (που, επαναλαμβάνουμε, αποτελεί το 98% των Ελληνο-Αυστραλών). Όποιος αμφισβητεί τον δόλο και την θρασύτητα, ως προς τις δαιμονικές μεθόδους που έχουν μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει, δεν έχει παρά να διαβάσει προσεκτικά το Αφιέρωμα στον Ελληνισμό της Αυστραλίας εις το Ένθετο Κ της Καθημερινής των Αθηνών ( ), που θα μείνει στην Ιστορία ένα στίγμα ανεξίτηλο, τόσο για τους πρωτεργάτες της γενομένης απάτης, όσο και για την έγκριτη Εφημερίδα Καθημερινή. Ο γράφων, μη διαθέτωντας τα ίδια όπλα, και μη φιλοδοξώντας ποτέ να αποκτήσει τέτοια όπλα, δεν είχε παρά να στείλει αμέσως στον Αρχισυντάκτη της Καθημερινής την παρακάτω Επιστολή/Διαμαρτυρία, την οποία και εκοινοποίησε επισήμως όπου εθεώρησε απαραίτητο, για την επιβαλλόμενη αποκατάσταση του αδικημένου Ελληνισμού των Αντιπόδων. Την παραθέτουμε ως κατακλείδα, πρός καταισχύνη όλων εκείνων που εξακολουθούν να παίζουν εν ου παικτοίς! Κύριον Κ. Ι. Ἀγγελόπουλον Ἀρχισυντάκτην Ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» Ἐθνάρχου Μακαρίου καί Φαληρέως 2 Νέον Φάληρον Πρωτίστως εὔχομαι τήν εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος εἰς τήν ὄντως ὑψηλή εὐθύνη τῶν καθηκόντων Σας, σέ μιά Ἐφημερίδα μέ τήν ἱστορία καί τήν σοβαρότητα τῆς «Καθημερινῆς».

5 5 Δέν εἶμαι μόνον ἐπί δεκαετίες τακτικός ἀναγνώστης τοῦ Κυριακάτικου φύλλου Σας, ἀλλά εἶχα καί τήν τιμή νά συνδεθῶ μέ τήν ἀείμνηστη Ἑλένη Βλάχου, ἀπό τήν ἐδῶ ἐπίσημη ἐπίσκεψή της (βρίσκομαι σύν Θεῶ στήν θέση τούτη ἀπό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1975). Γράφω λοιπόν σήμερα σέ Σᾶς, ὄχι τόσο γιά νά διαμαρτυρηθῶ ἐντονότατα γιά τό ἐξάμβλωμα τοῦ ἔνθετου «Κ» ( ), δῆθεν ἀφιερώματος εἰς τόν Ἑλληνισμό τῶν Ὁμογενῶν τῶν Ἀντιπόδων, ὅσο γιά νά ἐκφράσω τήν ἀπογοήτευσή μου, ὅτι ἀκόμη καί τήν δική Σας ἔπαλξη κατώρθωσε νά ἁλώσει ἡ «κακοποιός δυάς» Γ. Μπαμπινιώτη καί Τ. Τάμη, μέ ἐγκληματική ἀπόκρυψη τῶν στοιχειωδῶς ἀνταποκρινομένων στήν πραγματικότητα δεδομένων τοῦ ἐδῶ εὐλογημένου Ἑλληνισμοῦ. Ἐπισυνάπτω μέ κανονικό ταχυδρομεῖο τό ἐπίσημο Ἡμερολόγιο (τσέπης) γιά τό ἔτος 2005, ὅπου ἐν συντομίᾳ ἐκτίθενται: α) ἡ διάρθρωση, β) τά ἀνά τήν Αὐστραλία Ἱδρύματα, γ) οἱ ἀριθμοί τοῦ Κανονικοῦ ποιμνίου τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς. Οἱ λεγόμενες «Ἑλληνικές Ὀρθόδοξες Κοινότητες τῆς Ὁμοσπονδίας», ἀπόλυτα πολιτικοποιημένοι ἐπί δεκαετίες καί ἀπεσχισμένοι ὑπό τό φάντασμα «Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία» (!), δέν συμποσοῦνται καθ ὁλόκληρον τήν Ἤπειρο, μήτε σέ ψυχές. Ἐν Σύδνεϋ τῇ 9ῃ Μαϊου 2005 Ὁ Αὐστραλίας Σ Τ Υ Λ Ι Α Ν Ο Σ Τό παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα ΤO ΒΗΜΑ τής Εκκλησίας Μάἵος 2005