Του Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ που εδρεύει στην Καλαμάτα επί της οδού Αριστοδήμου, αριθμ. 70

Transcript

1 ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΑΚΟΠΗ (Κατ άρθρο 632 Κ.Πολ.Δικ) Του ΝΠΔΔ με την επωνυμία Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) που εδρεύει στο Μαρούσι, επί της Λεωφόρου Κηφισίας αριθμ. 39, καθολικού διαδόχου του ΤΑΥΤΕΚΩ -ως προς τις παροχές υγείας σε είδος- κατά τα άρθρα 28, 29 του ν.3918/2011 και 13 του ν.4052/2012, όπως νομίμως εκπροσωπείται. ΚΑΤΑ Του Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ που εδρεύει στην Καλαμάτα επί της οδού Αριστοδήμου, αριθμ. 70 Της υπ'αριθμόν 12300/2012 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία κοινοποιήθηκε μετά της παρά πόδας αυτής από επιταγής προς εκτέλεση-πληρωμή, στον ΕΟΠΥΥ. Την 12ι Ιουλίου 2012 επιδόθηκε στην έδρα του ΕΟΠΥΥ, ήτοι επί της Λ. Κηφισίας αρ.39 αντίγραφο εξ απογράφου της ανακοπτόμενης υπ'αριθμόν 12300/2012 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά του ΤΑΥΤΕΚΩ, καθολικός διάδοχος του οποίου τυγχάνει ο ΕΟΠΥΥ ως προς τις παροχές υγείας σε είδος, μετά της παρά πόδας αυτής από 11 Ιουλίου 2012 επιταγής προς εκτέλεση - πληρωμή, η οποία στρέφεται κατά του ΕΟΠΥΥ. Με την άνω προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής ο Δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου 1 / 23

2 Αθηνών δυνάμει της από 6 Απριλίου 2012 αιτήσεως του καθού ΝΠΔΔ διατάσσει το ΤΑΥΤΕΚΩ, καθολικός διάδοχος του οποίου είναι ο ΕΟΠΥΥ ως προς τις παροχές υγείας σε είδος - να καταβάλλει στο καθ'ού συνολικά το ποσό των πεντακοσίων εξήντα δύο χιλιάδων εννιακοσίων εβδομήντα ενός ευρώ και τριάντα λεπτών ( ,30 ευρώ) πλέον τόκων υπερημερίας από του ως άνω ληξιπρόθεσμου κάθε επι μέρους κονδυλίου έως την εξόφληση και 9.570,007 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα εκδόσεως της διαταγής πληρωμής. Έρεισμα της ως άνω διαταγής πληρωμής αποτέλεσε η σύναψη της από συλλογικής σύμβασης-όπως αυτή τροποποιηθείσα ισχύει- περί προμήθειας φαρμάκων, μεταξύ του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, στον οποίο το καθού είναι μέλος, και του ΤΑΥΤΕΚΩ, ως καθολικού διαδόχου του ΟΑΠ/ΔΕΗ, στην οποία έχει προσχωρήσει το καθού, για την εκτέλεση από τα φαρμακεία της χώρας των συνταγών των ασφαλισμένων. Το καθού ισχυρίζεται ότι τηρώντας την προβλεπόμενη διαδικασία υπέβαλε προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΤΑΥΤΕΚΩ προς πληρωμή 14 λογαριασμούς των φαρμακοποιών μελών του οι οποίες συνοδεύονταν από τις αντίστοιχες μηχανογραφικές καταστάσεις, πλην όμως οι λογαριασμοί αυτοί δεν έχουν μέχρι και σήμερα πληρωθεί, παρά, τους κατά τους ισχυρισμούς του αντιδίκου, του ληξιπρόθεσμου και απαιτητού αυτών. Την πιο πάνω διαταγή πληρωμής ανακόπτουμε νόμιμα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με το άρθρο 10 του Κώδικα περί Δικών Δημοσίου έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον καθότι τυγχάνουμε ΝΠΔΔ διάδοχος του ΤΑΥΤΕΚΩ ως προς τις παροχές υγείας σε είδος, και ζητάμε την ακύρωση και εξαφάνιση της για ακόλουθους νόμιμους, βάσιμους και αληθινούς λόγους και όσους άλλους επιφυλασσόμαστε να προσθέσουμε στο μέλλον. 1 * ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ: 2 / 23

3 ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΗΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ! ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ Κατά τη διάταξη του άρθρου 94 παρ.4 εδ. β του Συντάγματος, που προστέθηκε κατά την αναθεώρηση του έτους 2001, «οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά και κατά του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, όπως ο νόμος ορίζει». Σε εκτέλεση της συνταγματικής αυτής επιταγής εκδόθηκε ο ν. 3068/2002, κατά το άρθρο 1 εδ. α,β και γ του οποίου, όπως το εδάφιο γ αυτού προστέθηκε με το άρθρο 20 του ν. 3301/2004, «το Δημόσιο, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση των αποφάσεων. Δικαστικές αποφάσεις κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου είναι όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων, που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικείες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει. Δεν είναι δικαστικές αποφάσεις κατά την έννοια του παρόντος και δεν εκτελούνται οι εκτελεστοί τίτλοι που αναφέρονται one περιπτώσεις των εδαφίων v-c της παο.ε του άρθρου 904 ΚΠολΔ, πλην των κηουχθεισών εκτελεστών αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων». Μεταξύ ^δε των αναφερόμενων στην παρ.2 του άρθρου 904 ΚΠολΔ εκτελεστών τίτλων, που υπάγονται στην ανωτέρω απαγόρευση εκτελέσεως είναι και οι διαταγές πληρωμής (ττερ.ε' της παρ.2 του άρθρου 904 ΚΠολΔ). Η διατανή πληρωμής δεν είναι δικαστική απόφαση αλλά, σύμφωνα με tic διατάεεις των άοθοων 631 και 904 Ε-παρ.2 εδ. ε ΚΠολΔ. είναι τίτλος εκτελεστός αμέσως από την έκδοση της, πρέπει όμως να επιδοθεί στον οφειλέτη (εκείνον κατά του οποίου αυτή στρέφεται) μέσα σε προθεσυία δύο μηνών από την έκδοση της σύμφωνα με τη διάταεη του άρθρου 630 Α του ΚΠολΔ. που προστέθηκε με το άοθοο 8 παο.6 του ν. 2819/2000 και συμπληρώθηκε ιιε το άρθρο 23 παο.2 του ν. 2915/2001. διότι άλλως η διατανή πληρωμής παύει να ισγύει. Η εκτελεστότητά της πάντως δεν επηρεάζεται από την άσκηση ανακοπής κατ' αυτής (άρθρο 632 παρ.2 ΚΠολΔ) και γενικώς μπορεί να εκτελεσθεί η διαταγή πληρωμής και πριν να αποκτήσει αυτή δύναμη δεδικασμένου κατ' άρθρο 633 παρ.2 ΚΠολΔ, μόνο δε αν ασκηθεί ανακοπή του άρθρου / 23

4 παρ.1 ΚΠολΔ, μπορεί να ζητηθεί, σύμφωνα με το άρθρο 632 παρ.2 ΚΠολΔ, η αναστολή της εκτελεστότητάς της από το δικαστήριο που την εξέδωσε (βλ,απ 448/2006 ΕλΔ 47/778). Εξάλλου, με το άρθρο 19 του αν 1715/1951, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 41 παρ.1 του ν. 2065/1992, που εξακολουθεί να ισχύει και μετά το ν. 3068/2003 αλλά και το άρθρο 199 παρ.1 Κ.Διοικ.Δ. (βλ. ΑΠ 199/2007 σε Συμβούλιο ΕΠολΔ 2008/80, ΕλΔ 49/511) ορίζεται ότι: «1. Η ασκηθείσα υπό του Δημοσίου, του ταμείου εθνικού στόλου, του ταμείου εθνικής αμύνης και του παλαιού εκκλησιαστικού ταμείου αίτησις αναιρέσεως κατά τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως, ως και η προς άσκησιν τοιαύτης προθεσμία, ανάστελλα την κατά των νομικών τούτων προσώπων εκτέλεσιν της αποφάσεως και κα& ας έτι περιπτώσεις θα επετρέπετο αύτη. 2.Η εκτέλεση αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων επί διοικητικών διαφορών ουσίας κατά των νομικών αυτών προσώπων, που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο, αναστέλλεται μέχρις ότου καταστούν αμετάκλητες». Σύμφωνα δε με το άρθρο 30 παρ. 3 του ν.4038/2012:«3. Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. απαλλάσσεται από κάθε άμεσο ή έμμεσο φόρο, τέλος, δασμό ή εισφορά υπέρ του Δημοσίου, καθώς και από τα δικαστικά τέλη και έχει όλες ανεξαίρετα τις ατέλειες και τα δικαστικά, διοικητικά και οικονομικά προνόμια που ισχύουν κάθε φορά για το Δημόσιο.» Ο ΕΟΠΥΥ δηλαδή έχει όλα τα δικαστικά και δικονομικά προνόμια του Δημοσίου, αναστέλλεται δε η εκτέλεση κάθε τελεσίδικης δικαστικής απόφασης κατ* αυτού, τόσο κατά την προθεσμία άσκησης αναίρεσης, όσο και από την άσκηση της (ΑΠ 199/2007). Με tic ως άνω διατάξεις επιτρέπεται η εκτέλεση δικαστικής αποφάσεως ελληνικού..^/ δικαστηρίου κατά του Δηυοσίου και των λοιπών αναφεοουένων νουικών προσώπων. * συμπεριλαμβανομένου και του ΕΟΠΥΥ (άρθρο 30 του ν. 4038/2012). υόνο αφότου η απόφαση μ Χ οτ καταστεί αυετάκλητη (βλ. ΑΠ 199/2007 ό.π. ανωτέρω). ν 4 } 4 / 23

5 Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 909 ΚΠολΔ «προσωρινή εκτέλεση δεν μπορεί να διαταχθεί 1) κατά του δημοσίου των δήμων και των κοινοτήτων...». Οι τελευταίες διατάξεις βέβαια αναφέρονται σε δικαστικές αποφάσεις, πλην όμως κατά μείζονα λόγο, σε σχέση με το αποτέλεσμα που επιδιώκουν, θα πρέπει να έχουν εφαρμογή και σε κάθε άλλη περίπτωση. ΣΥΜΕΠΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Όπως σαφώς προκύπτει (ιδέτε και απόφαση Μον Πρωτ. Βερρ 598/2009. την οποία επικαλούμαστε) από tic ως άνω διατάξεις, δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση διαταγής πληρωμής κατά του Δηυοσίου. των Ο.ΤΑ και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ.. διότι κατά το άρθρο 94 του Συντάνυατος κατά των ως άνω προσώπων υόνο οι δικαστικές αποφάσεις μπορούν να εκτελεσθούν, υη συνισταμένης της διατανής πληρωυής δικαστικής απόφασης, ασφαλώς δε. δεν υποοεί να αποτελεί νομοθετική βούληση η έκδοση διαταγής πληρωμής κατά των ως άνω νομικών προσώπων, η οποία εςαογής θα στερείται του βασικού γαοακτηοιοτικού του ως άνω τίτλου (εκτελεστότητα). αλλά και όταν ακόμη αυτή αποκτήσει ισγύ δεδικασμένου, δεν θα μπορεί νομίυως να νίνει αναγκαστική εκτέλεση της (ΑΠ 14/2011). Οι προαναφερόμενες μάλιστα διατάξεις δεν αντίκεινται 1) στο άρθρο 4 παρ.1 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και στο άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, κατά το οποίο «Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να ανάπτυξα σ αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή τα συμφέροντα του, όπως νόμος ορίζει», 2) στο άρθρο 6 παρ.1 της υπερνομοθετικής ισχύος Ε.Σ.Δ.Α. (ν.δ. 53/1974), κατά το οποίο «παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας, υπό ανεξαρτήτου και αμερόληπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίο θα αποφασίση είτε επί των αμφισβητήσεων περί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του αστικής φύσεως, είτε επί του βάσιμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως...» και 3) του άρθρου 2 παρ. 3 του υπερνομοθετικής ισχύος διεθνούς συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, όπου ορίζεται ότι: «τα συμβαλλόμενα κράτη στο παρόν σύμφωνο αναλαμβάνουν την υποχρέωση: α)να εγγυώνται ότι κάθε άτομο, του οποίου τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, που αναγνωρίζονται στο παρόν σύμφωνο παραβιασθούν, θα έχει στη διάθεση του μία πρόσφορη προσφυγή, ακόμη και jcrv η παραβίαση θα έχει διαπραχθεί από πρόσωπα που ενεργούν υπό την επίσημη κρατική ^Ιδιότητα τους β)να εγγυώνται ότι η αρμόδια δικαστική, διοικητική, νομοθετική ή οποιαδήποτε άλλη αρμόδια αρχή σύμφωνα με τη νομοθεσία του Κράτους θα αποφαίνεται πράγματι σχετικά με τα δικαιώματα του προσφεύγοντος και να προωθήσουν τη δυνατότητα δικαστικής προσφυγής, γ)να εγγυώνται την εκτέλεση από τις αρμόδιες αρχές κάθε απόφασης, που θα έχει κάνα δεκτή τη σχετική προσφυγή και του άρθρου 14 παρ. 1, κατά το οποίο «Όλοι είναι ίσοι ενώπιον των δικαστηρίων. Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα η 5 / 23

6 υπόθεση του να δικασθεί δίκαια και δημόσια από αρμόδιο, ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει για το βάσιμο κάθε κατηγορίας σχετικά με ποινικό αδίκημα, η οποία έχει απαγγελθεί εναντίον του, καθώς και για αμφισβητήσεις δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αστικού χαρακτήρα». Ειδικότερα: 1)Η θέσπιση των ανωτέρω ειδικών ρυθμίσεων δεν προσκρούει στις διατάξεις του Συντάγματος καταρχήν διότι αυτό με σαφή και ειδική διάταξη του (άρθρο 94 παρ.4), όπως προεκτέθηκε, επιφυλάσσει τη δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του Δημοσίου, ΟΤΑ και λοιπών ν.π.δ.δ. μόνο σπς δικαστικές αποφάσεις και συνεπώς, με τον εκτελεστικό του ως άνω άρθρου του Συντάγματος νόμο, εάν θεωρηθεί ότι δεν επιβάλλεται, είναι πάντως επιτρεπτός ο αποκλεισμός άλλων τίτλων από τη δυνατότητα αυτή, συνακόλουθα δε, συνάδει με το Σύνταγμα η απαγόρευση εκδόσεως τέτοιων τίτλων κατά των ανωτέρω νομικών προσώπων. Εξάλλου, δεν μπορεί βέβαια να γίνει λόγος για αντισυνταγματικότητα διατάξεως του Συντάγματος, ενώ η ως άνω συνταγματική πρόβλεψη, σε κάθε περίπτωση, υπερισχύει των προαναφερόμενων διεθνών συμβάσεων, διότι αυτές κατ' άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος κατισχύουν μόνο των κοινών νόμων και όχι του Συντάγματος (βλ. ΟλΑΠ 29/2005 ΝοΒ 53/1104), 2)το γεγονός ότι το Σύνταγμα προστατεύει το δικαίωμα προς αναγκαστική εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων, δεν σημαίνει ότι αυτό προστατεύει και την προσωρινή εκτελεστότητα. Συνεπώς, ο νομοθέτης μπορεί να μην προβλέψει καθόλου τη δυνατότητα έκδοσης προσωρινά εκτελεστών αποφάσεων ή να την αποκλείει για κάποιες κατηγορίες διαφορών, όπως συμβαίνει στο άρθρο 909 ΚΠΟλΔ (βλ. Σταματόπουλου Η προσωρινή εκτελεστότητα εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου Δ. 31/177). Αναλόγως μπορεί να πράξει ο νομοθέτης και για τη διαταγή πληρωμής, που δεν έχει βέβαια συνταγματική θεμελίωση, 3) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατά την ερμηνεία του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ έχει δεχθεί ότι η παρεχόμενη από τη διάταξη αυτή προστασία εκτείνεται στην εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων (επί αστικής φύσεως δικαιωμάτων), που επιλύουν τελειωτικά ορισμένη διαφορά. Συνεπώς, κατά το ως άνω Δικαστήριο, η υποχρέωση εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων δεν καταλαμβάνει και τις δικαστικές αποφάσεις που μπορούν να υποβληθούν σε δικαστικό έλεγχο ανώτερου βαθμού είτε με την άσκηση τακτικών είτε με την άσκηση έκτακτων ένδικων μέσων (βλ. Απόφαση Ε.ΔΑΔ. της προσφυγή 49144/1999, Ουζούνης κ.λπ. κατά Ελλάδος σκέψη 21). Αλλά και η διάταξη του άρθρου 2 παρ.3 του Διεθνούς συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα υποχρεώνει μεν τα κράτη να εκτελούν κάθε εκτελεστή απόφαση εθνικού 6 / 23

7 δικαστηρίου, οι ειδικότερες όμως προϋποθέσεις και ο βαθμός ωριμότητας της δικαστικής κρίσης, που επιτρέπει την εκτελεστότητα, καταλείττεται στο ρυθμιστικό πεδίο του Έλληνα νομοθέτη (βλ. I. Μπακόπουλου, ζητήματα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του ελληνικού και αλλοδαπού Δημοσίου ΕλΔ 44/1542), 4) το Ε.Δ.Δ.Α. με την απόφαση του της Μπέης κατά Ελλάδος Δ 29/1086, δέχθηκε όπ -αν και η εκδοθείσα υπέρ του προσφεύγοντος και κατά του ν.π.δ.δ. Τ.Ε.Ε. διαταγή πληρωμής είχε αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, επειδή ήταν αναμενόμενο ότι από το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν επρόκειτο να εγκριθεί η σχετική δαπάνη με βάση την ως άνω διαταγή πληρωμής, αφού μόνο με δικαστική απόφαση μπορούσε αυτό να γίνει ο προσφεύγων όφειλε να είχε ασκήσει τακτική αγωγή και συνεπώς αυτός δεν είχε εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα, οπότε το Δικαστήριο δεν μπορούσε να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης. Δηλαδή, κατά μείζονα λόγο, εφόσον από τον ίδιο το νόμο προβλέπεται ήδη ότι η διαταγή πληρωμής δεν μπορεί να εκτελεσθεί κατά του Δημοσίου, Ο.ΤΑ και λοιπών ν.π.δ.δ., ο δανειστής πρέπει, σε κάθε περίπτωση, κατά την Ε.ΣΑΑ., να ασκήσει τακτική αγωγή για την ικανοποίηση της αξίωσης του (βλ. συναφώς Ολ.Ελενκτικού Συνεδρίου, πρακτ. 4ης Γενίυνεδρ. της , ΜΠρΤρικ 138/2008 ΑρχΝ 2009/85, ΜΠρΘεσ 19989/2005 ΝΟΜΟΣ που δέχονται απλώς ότι κατ" άρθρο 1 εδ.α,β,γ ν. 3068/2002 η διαταγή πληρωμής δεν μπορεί να εκτελεσθεί κατά του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των ν.π.δ.δ. (η δεύτερη μάλιστα εξ αυτών ότι αυτό συμβαίνει μέχρι να αποκτήσει η διαταγή πληρωμής ισχύ δεδικασμένου). Οπως μάλιστα προαναφέρθηκε, ο ίδιος ο συνταγματικός νομοθέτης με την αναθεώρηση του 2001 προσέδωσε το πλεονέκτημα της ανανκαοτικής εκτέλεσης κατά του Δημοσίου, των Ο.ΤΑ. και των ν.π.δ.δ. μόνο οης δικαστικές αποφάσεις, ενώ Φυσικά ννώριεε και την ύπαρ η των άλλων εκτελεστών τίτλων του άρθρου 904 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, η μη παροχή στον αντίδικο του Δημοσίου και των λοιπών νομικών προσώπων της δυνατότητας να επιδιώξει την έκδοση διαταγής πληρωμής και να επιχειρήσει αναγκαστική εκτέλεση κατά των ανωτέρω προσώπων σε ένα πρώιμο στάδιο δικαιολογείται από γενικότερους λόγους κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος. Πράγματι, η διαταγή πληρωμής εκδίδεται χωρίς την ακρόαση του άλλου μέρους και δεν έχει βέβαια τις εγγυήσεις της δικαστικής απόφασης. Και όταν όμως αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, κατά τη μάλλον κρατούσα άποψη το δεδικασμένο αυτό περιορίζεται μόνο στην αρνητική λειτουργία του δεδικασμένου, δηλαδή ο οφειλέτης δεν μπορεί να προτείνει τις ενστάσεις του άρθρου 330 ΚΠολΔ και όχι στην κατ" άρθρο 324 ΚΠολΔ θετική λειτουργία αυτού (βλ. ΑΠ 454/1974 ΝοΒ 23/17, ΕφΑΘ 6504/1999 ΕλΔ 1999/1582. ΕφΑΘ 2487/1986 ΕλΔ 27/1149 Βαθρακοκοίλη, Ερμ. ΚΠολΔ άρθρο 633 αρ. 8 Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεσις άρθρο 933 σελ. 417, Μπέη, Ερμ. ΚΠολΔ άρθρο 633 σελ , Αντίθετα, Κονδύλης, Το Δεδικασμένο, β* έκδοση σελ. 81 επ.). Εξάλλου, ο δανειστής των ως άνω νομικών προσώπων έχει την πλήρη δυνατότητα να 7 / 23

8 ασκήσει τακτική αγωγή εναντίον τους προς επιδίωξη των δικαιωμάτων του, διασφαλιζόμενος για την εκτέλεση της αποφάσεως, που εν τέλει θα εκδοθεί, ενώ συγχρόνως, σε όσες περιπτώσεις είναι αναγκαίο και προβλέπεται στο νόμο, αυτός έχει και την προσωρινή δικαστική προστασία των ασφαλιστικών μέτρων. Επομένως, με τις ανωτέρω ειδικές ρυθμίσεις δεν τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας λόγω προσβολής π)ς αρχής της ισότητας ούτε προσβολής του δικαιώματος πρόσβασης στο δικαστήριο (άρθρο 6 παρ.1 της Ε.Σ.ΔΑ.), σε κάθε περίπτωση δε οι ρυθμίσεις αυτές δικαιολογούνται από τους ως άνω θεμιτούς σκοπούς και οι επιδιωκόμενοι σκοποί τελούν σε αναλογία με τα μέσα προς επίτευξη τους. Κατόπιν των ανωτέρω, η υπό κρίσιν ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή διότι η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής εξεδόθη κατά παράβαση του Συντάγματος και νομοθετικής διάταξης και δεν μπορεί να εκτελεστεί κατά του ΕΟΠΥΥ ως Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου. 2 s λογοσ ανακοπησ: ελλειψη δικαιοδοσιασ των πολιτικων δικαστηριων-ελλειψη νομιμου πρπουποθεσεωσ περι την εκδοση τησδιαταγησ πληρωμησ-φυση χρηματικησ απαίτησης Ως και ανωτέρω αναφέρθηκε, η διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 94 του Συντάγματος, αναφερόμενη στην υπό την επιφύλαξη του νόμου εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων και, συνεπώς, και στον καθορισμό των εκτελεστών τίτλων, 8 / 23

9 παραπέμπει, όσον αφορά στο ζήτημα της εκτελέσεως στις διοικητικές διαφορές ουσίας, στις διατάξεις του Κ.Δ.Δικ. Τούτο» έπεται ότι δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση διαταγής πληρωμής κατά του Δημοσίου. Ο.Τ.Α. και ν.π.δ.δ. από τον πολιτικό δικαστή, κατά τις διατάξεις του Κ.ΠολΑ. νια την ικανοποίηση γρηματικής απαιτήσεως από σχέση διοικητικής Φύσεως και ως εκ τούτου η αίτηση του καθού αναρμοδίως εισήγθη στα Πολιτικά Δικαστήρια. Ειδικότερα: Με το άρθρο 93 του Συντάγματος ορίζεται ότι Ί. Τα δικαστήρια διακρίνονται σε διοικητικά, πολιτικά και ποινικά και οργανώνονται με ειδικούς νόμους" ενώ με το άρθρο 94 ότι Ί. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια υπάγονται οι διοικητικές διαφορές, όπως νόμος ορίζει, με την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων του Ελεγκτικού Συνεδρίου. 2. Στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως νόμος ορίζει. 3. Σε ειδικές περιπτώσεις και προκειμένου να επιτυγχάνεται η ενιαία εφαρμογή της αυτής νομοθεσίας μπορεί να ανατεθεί με νόμο η εκδίκαση κατηγοριών ιδιωτικών διαφορών στα διοικητικά δικαστήρια ή κατηγοριών διοικητικών διαφορών ουσίας στα πολιτικά δικαστήρια. 4. Στα πολιτικά ή διοικητικά δικαστήρια μπορεί να ανατεθεί και κάθε άλλη αρμοδιότητα διοικητικής φύσης, όπως νόμος ορίζει. Στις αρμοδιότητες αυτές περιλαμβάνεται και η λήψη μέτρων για τη συμμόρφωση της διοίκησης με τις δικαστικές αποφάσεις. Οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά και κατά του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, όπως νόμος ορίζει". Το Σύνταγμα, με τις προμνησθείσες διατάξεις, οργανώνει την απονομή της δικαιοσύνης με την λειτουργία δικαιοδοτικών οργάνων αντίστοιχων προς π) φύση των αναφυομένων δικαστικών διαφορών, ως ιδιωτικών ή διοικητικών, κατά τα λοιπά δε αναθέτει στον κοινό νομοθέτη την υποχρέωση να θεσπίζει τους κατάλληλους δικονομικούς κανόνες για την εκδίκαση των ιδιωτικών διαφορών από τα πολιτικά δικαστήρια και των διοικητικών διαφορών από το Συμβούλιο της Επικρατείας και τα διοικητικά δικαστήρια με την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων του ελεγκτικού Συνεδρίου. Εξαίρεση από τον κανόνα της κατανομής της δικαιοδοσίας, ανάλογα με τη φύση της διαφοράς ως ιδιωτικής ή διοικητικής, επιτρέπεται με τις τασσόμενες στο άρθρο 94 παρ. 3 του Συντάγματος προϋποθέσεις. Εξάλλου, ενόψει του προβλεπομένου από το Σύνταγμα οργανωτικού σχήματος των χωριστών δικαιοδοσιών, ο έλεγχος των αποφάσεων και λοιπών διαδικαστικών πράξεων ενεργείται υποχρεωτικά από όργανα που ανήκουν στον ίδιο δικαιοδοτικό κλάδο, υπό την επιφύλαξη ότι δεν πρόκειται για πράξεις που συνιστούν άσκηση αρμοδιότητας διοικητικής φύσεως (ΑΕΔ 18/2005). Η έκδοση διαταγής πληρωμής κατά τις διατάξεις των άρθρων 624 έως 634 εντάσσεται στην άσκηση δικαστικής και όχι διοικητικής αρμοδιότητας, ο δε έλεγχος της ορθότητας της αποφάσεως του 9 / 23

10 ^.δικαστικού λειτουργού της πολιτικής δικαιοδοσίας, που δέχθηκε την αίτηση εκδόσεως >ΛόΊαταγής πληρωμής για απαίτηση από σύμβαση διοικητικής φύσεως ως εν προκειμένω, '* ανήκει, κατά τα προεκτεθέντα, στα πολιτικά δικαστήρια. Περαιτέρω από το άρθρο 1 ΚΠολΔ, το οποίο καθορίζει τις διαφορές, οι οποίες υπάγονται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων και ορίζει, ότι στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων αυτών ανήκουν οι διαφορές του ιδιωτικού δικαίου, εφόσον ο νόμος δεν τις έχει υπαγάγει σε άλλα δικαστήρια και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας και δημοσίου δικαίου που ο νόμος έχει υπαγάγει σ* αυτά και το οποίο, κατά το άρθρο 591 παρ. 1 ιδίου Κώδικα, εφαρμόζεται και στις ειδικές διαδικασίες του τετάρτου βιβλίου του Κώδικα αυτού, μεταξύ των οποίων και η διαδικασία εκδόσεως διαταγής πληρωμής, σε συνδυασμό με το άρθρο 623 ιδίου Κώδικα, κατά το οποίο, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 624 έως 634, μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής και για χρηματικές απαιτήσεις, που αποδεικνύονται, όπως και το οφειλόμενο ποσό, με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο, συνάγεται, ότι, μεταξύ των νομίμων προϋποθέσεων, οι οποίες πρέπει να συντρέχουν, για την έκδοση διαταγής πληρωμής, είναι να πρόκειται για απαίτηση, n οποία προέρχεται από διαφορά που υπάνεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, όπως είναι οι απαιτήσεις, οι οποίες ποοέουονται από δ»αερόυενη συνταγματική διάταξη, αναφερόμενη στην εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, εννοεί κάθε εκτελεστό τίτλο που προβλέπεται από νόυο. ο οποίος υφίσταται κατά το χρόνο ενάρξεως της ισχύος της, πάντως από καμία συνταγματική ή υπεονουοθετικής ισχύος διάταξη δεν συνάγεται ότι επιβάλλεται στο νομοθέτη η υποχοέωση να μεταφέρει στο διοικητικό δικονομικό δίκαιο θεσμούς του αστικού δικονομικού δικαίου, όπως η διαταγή πληοωυής. εν όιυει των θεμελιωδών διαφορών ιδιωτικού και του δημοσίου δικαίου, λόνω ακριβώς των οποίων και προβλέπονται διαφορετικές δικαιοδοσίες. Τούτων έπεται ότι ο Δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών όφειλε να έχει απορρίψει την αίτηση εκδόσεως διαταγής πληρωμής και συνεπώς πρέπει το Δικαστήριο Σας να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής ως εκδοθείσα όχι μόνο λόνω ^ελλείψεως δικαιοδοσίας, αλλά και Αόνω ελλείψεως νομίμου προϋποθέσεως, της J" υπάρξ εως δηλαδή χρηματικής απαιτήσεως από ιδιωτική διαφορά. 10 / 23

11 Η ελλείπουσα νόμιμη προϋπόθεση αφορά στη φύση της χρηματικής απαιτήσεως για την ** % οποία ζητείται η διαταγή πληρωμής, διότι, κατά την ορθή έννοια του άρθρου 623 ΚΠολΔ, διαταγή πληρωμής δεν μπορεί να ζητηθεί για κάθε φύσεως χρηματική απαίτηση, αλλά για εκείνες μόνον τις χρηματικές απαιτήσεις που ο νόμος επιτρέπει. Οι δε χρηματικές απαιτήσεις, που νομικό και ιστορικό θεμέλιο έχουν (γνήσια) διοικητική σύμβαση, όπως εν προκειμένω, δεν περιλαμβάνονται μεταξύ αυτών (ΑΠ 1264/2011 κ 1265/2011). Ειδικότερα, για την έκδοση διαταγής πληρωμής ο ΚΠολΔ τάσσει ορισμένες θετικές και αρνητικές προϋποθέσεις. Οι πρώτες διατυπώνονται στο άρθρο 624. Η αναφορά όμως αυτών των προϋποθέσεων δεν είναι εξαντλητική, διότι, παράλληλα με τυχόν άλλα απαράδεκτα που προβλέπονται σε γενικές ή ειδικότερες διατάξεις, η φύση των χρηματικών απαιτήσεων, για τις οποίες μπορεί να εκδοθεί διαταγή πληρωμής, οριοθετείται συμπληρωματικά, αλλά καθοριστικά και από το άρθρο 632 ΚΠολΔ. Το άρθρο αυτό προβλέπει τη δυνατότητα προσβολής της διαταγής πληρωμής με ανακοπή ενώπιον του αρμοδίου πολιτικού δικαστηρίου. Αυτό άλλωστε είναι αναγκαίο για να ικανοποιηθεί η συνταγματική επιταγή για παροχή έννομης προστασίας (άρθρο 20 Συντάγματος) και η επιταγή του άρθρου 6 παρ. 1 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα δικαιώματα του ανθρώπου, αφού ο οφειλέτης δεν ακούστηκε κατά τη διαδικασία εκδόσεως της διαταγής πληρωμής. Ρητά άλλωστε το άρθρο 630 περ. 3 επιβάλλει να αναγράφεται σχετική υπόμνηση στη διαταγή πληρωμής. Από το συνδυασμό των άρθρων 623,630 παρ. 3 και 632 παρ. 1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να εκδοθεί διαταγή πληρωμής για μια χρηματική απαίτηση είναι (μεταξύ άλλων και) η δυνατότητα του οφειλέτη να ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ενώπιον του αρμοδίου πολιτικού δικαστηρίου. Ο νομοθέτης του ΚΠολΔ, χορηγώντας στο δικαστή της πολιτικής δικαιοσύνης την εξουσία να εκδίδει, χωρίς προηγούμενη ακρόαση, διαταγή πληρωμής για χρηματικές απαιτήσεις, ήθελε να περιορίσει την εξουσία του αυτή μόνο σε εκείνες τις απαιτήσεις για τις οποίες το αρμόδιο πολιτικό δικαστήριο θα είχε δικαιοδοσία να εξετάσει - μετά από ανακοπή, την ουσία της διαφοράς. Έτσι ο νομοθέτης, θεσμοθετώντας τη διαταγή πληρωμής, είχε ασφαλώς κατά νου τις χρηματικές απαιτήσεις του κύκλου δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων. ΓΓ αυτό και προέβλεπε ρητά ότι η ανακοπή θα ασκούνταν ενώπιον τους. Με τον τρόπο αυτόν έμμεσα αλλά με σαφήνεια οριοθέτησε τις χρηματικές απαιτήσεις, για τις οποίες θα μπορούσε να εκδοθεί διαταγή πληρωμής, με βασικό και πρώτιστο κριτήριο τα όρια δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων. Ακολούθως έθεσε και άλλους περιορισμούς, όπως π.χ. την απόδειξη τους με έγγραφο, τη μη εξάρτηση τους_ από αίρεση κλπ. * Με άλλα λόγια η δυνατότητα που παρέχει ο ΚΠολΔ για την έκδοση διαταγής > πληρωμής αφορά αποκλειστικά εκείνες μόνον τις χρηματικές απαιτήσεις των οποίων μπορεί να εξασφαλιστεί η (κατόπιν ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ) δικαστική διάγνωση από το αρμόδιο πολιτικό δικαστήριο. Επειδή όμως ανακοπή δεν μπορεί να ασκηθεί για χρηματική 11 / 23

12 απαίτηση από ννήσια σύυβαση διοικητικού δικαίου ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, δεδομένου ότι η εκδίκαση τέτοιων διαφορών υπάνεται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, συνάγεται ότι είναι αδύνατη κατά νόυον και η έκδοση διαταγής πληρωμής υε Βάση γοηυατική απαίτηση. Όταν λοιπόν Φέρεται ενώπιον του αρμοδίου δικαστή αίτηση νια έκδοση διαταγής πληρωμής με Βάση χρηματική απαίτηση νια την οποία δεν μπορεί, νια έλλειψη δικαιοδοσίας ή νια άλλο λόνο. να ασκηθεί ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου υλικά πολιτικού δικαστηρίου, οφείλει, κατ' εφαρμονήν του άρθρου 628 περ. α' ΚΠολΔ. να απορρίψει την αίτηση, διότι δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις νια την έκδοση διαταγής πληρωμής (Βλ. Γ. Αποστολάκη. Διαταγή πληρωμής νια χρηματική απαίτηση από (ννήσια) διοικητική σύμβαση. Aou ). Περαιτέρω, διοικητική σύμβαση είναι η σύμβαση στην οποία πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά τα εξής κριτήρια α) ένα τουλάχιστον από τα συμβαλλόμενα μέρη να είναι δημόσιο νομικό πρόσωπο (Δημόσιο ή ΟΤΑ) ή δημόσιο νομικό πρόσωπο διεπόμενο κατ' αρχήν από το διοικητικό δίκαιο, επειδή ασκεί δημόσια εξουσία, β) το αντικείμενο της σύμβασης να έχει σχέση με την άσκηση της δημόσιας υπηρεσίας με λειτουργική έννοια, ή να εξυπηρετεί δημόσιο σκοπό, και γ) η κατάρτιση και η εκτέλεση της σύμβασης να διέπονται, τουλάχιστον εν μέρει, από κανόνες του διοικητικού δικαίου, ή η σύμβαση να περιέχει όρους που να παρέχουν στο συμβαλλόμενο δημόσιο νομικό πρόσωπο δυνατότητες μονομερούς επέμβασης στις συμβατικές σχέσεις και συνεπώς να δημιουργούν γι' αυτό εξαιρετικό συμβατικό καθεστώς (βλ. ΑΠ 7/2001 ΧρΙΔ ). Τέτοιες συμβάσεις είναι κατά κανόνα και οι συμβάσεις μεταξύ των ασφαλιστικών ταμείων και των φαρμακοποιών, καθώς ένα τουλάχιστον έκτων συμβαλλομένων μερών είναι Ν.Π.Δ.Δ., (εν προκειμένω στην υπό εξέταση σύμβαση και τα δύο μέρη είναι ΝΠΔΔ) πρόκειται για συμβάσεις προσχωρήσεως, τις οποίες διαμορφώνει το αρμόδιο υπουργείο ή το ασφαλιστικό ταμείο και προσχωρούν σ' αυτές οι φαρμακοποιοί, ή οι σύλλογοί τους (οι οποίοι επίσης είναι νπδδ). Οι συμβάσεις αυτές διέπονται από υποχρεωτικές δημοσίου δικαίου διατάξεις περί επιβολής κυρώσεων κ.α., αφορούν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και προφανή δημόσιο 3Ρ' φαρμακοποιοί υποβάλλουν καθένας ξεχωριστά τις καταστάσεις τους στον οικείο /ΟΛΰρμακευτικό σύλλογο, συνοδευόμενες από φάκελο που περιέχει τα συνημμένα ^δικαιολογητικά και συνταγές. Μεταξύ των ποσών που προκύπτουν από τον φάκελο και των ποσών που αναγράφονται στις καταστάσεις συχνά προκύπτουν διαφοροποιήσεις. Ο φαρμακευτικός σύλλογος συντάσσει συγκεντρωτική κατάσταση με βάση το ποσό που αναφέρεται στην κατάσταση του κάθε φαρμακοποιού και όχι με βάση τον συνημμένο φάκελο. Ο πρόχειρος λογιστικός έλεγχος διασταυρώνει αν τα ποσά που αναφέρονται στην κατάσταση του φαρμακευτικού συλλόγου είναι αυτά που προκύπτουν και από τους φακέλους (και όχι μόνο από την κατάσταση κάθε φαρμακείου). 12 / 23

13 Το ποσό που προκύπτει από τον πρόχειρο λογιστικό έλεγχο δεν είναι το τελικό. Το τελικό προκύπτει αφού ελεγχθούν όλα τα συνημμένα δικαιολογητικά και συνταγές τόσο από τις υπηρεσίες του Ταμείου όσο και από την Υπηρεσία Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Εν προκειμένω, βάσει των ανωτέρω νομοθετικών διατάξεων αναγκαστικού δικαίου τα αιτούμενα ποσά που συμπεριλαμβάνονται στις αναφερόμενες στην διαταγή πληρωμής καταστάσεις του καθού αφορούν σε εκκρεμείς λογαριασμούς και απαιτήσεις και ως εκ τούτου πρέπει να ελέγχονται προ της καταβολής τους από τον αρμόδιο επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και γίνεται η εκκαθάριση των λογαριασμών, ώστε να προκύπτουν τυχόν διαφορές (όπερ εν προκειμένω ουδέποτε εγένετο, ώστε να πρόκειται για βέβαιη και εκκαθαρισμένη απαίτηση). Οι διατάξεις αυτές είναι αναγκαστικής ισχύος όπως και όλες οι διατάξεις που αφορούν σε κοινωνικοασφαλιστικές παροχές και δεν είναι δυνατή η τροποποίηση τους ή η διαμόρφωση διαφορετικού τρόπου καταβολής βάσει της βουλήσεως των μερών. Συνεπώς, n καταβολή των αιτούμενων ποσών γίνεται πάντα ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟ ότι κατά τη νόμιμη διαδικασία αυτές 8α βρεθούν νόμιμες, θα εκκαθαρισθούν, θα εγκριθούν από τα αρμόδια όργανα της διοίκησης και τέλος ΘΑ ΕΓΚΡΙΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ ΕΠΙΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ. Με βάση απαίτηση μη βεβαία και εκκαθαρισμένη και δη με βάση απαίτηση υπό όρους, όμως, διαταγή πληρωμής δεν γίνεται να εκδοθεί. Η παρά ταύτα έκδοση της, όπως εν προκειμένω, συνιστά παραβίαση του αρ. 624 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ. και συνεπώς η εκδοθείσα καθ ημών διαταγή πληρωμής πρέπει να ακυρωθεί. Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι τα έγγραφα βάσει των οποίων εξεδόθη η προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής είναι αόριστα, η απαίτηση του καθ 1 ού είναι αναπόδεικτη, μη βεβαία και εκκαθαρισμένη και υπό όρο και άρα η προσβαλλομένη διαταγή είναι ακυρωτέα κατά παράβαση του άρθρου 624 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δικ. II) Η ανακοτπόμενη διαταγή πληρωμής πρέπει να ακυρωθεί επίσης, διότι η απαίτηση του καθ' ού δεν είναι εκκαθαρισμένη και τελεί υπό όρο, εφόσον α) σύμφωνα με την παράγραφο 17 του άρθρου 13 του ν. 4052/2012, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 42 του ν. 4075/2012 «Στον ΕΟΠΥΥ εντάσσονται οι υπηρεσίες και οι αρμοδιότητες ως προς την παροχή υπηρεσιών υγείας σε είδος...β) την του κλάδου Υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ και του κλάδου Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ», β) σύμφωνα με τις παραγράφου 7,8 και 9 του άρθρου 44 του ν. 4075/2012 «7. Μέχρι την έγκριση της ενσωμάτωσης των εσόδων και των δαπανών των εντασσομένων κλάδων της παραγράφου 17 του άρθρου 13 του ν. 4052/ / 23

14 όπως ισχύει, στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ, εξακολουθούν να εκτελούνται οι δαπάνες σύμφωνα με τις πιστώσεις των εγγεγραμμένων προϋπολογισμών τους. 8. Οι ασφαλιστικές εισφορές που προβλέπονται για παροχές ασθένειας των εντασσόμενων στον ΕΟΠΠΥ Κλάδων Υγείας εξακολουθούν να εισπράπονται από τους οικείους ασφαλιστικούς οργανισμούς, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία περί είσπραξης εισφορών. 9. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας καθορίζονται ο τρόπος, η διαδικασία και η διασφάλιση της έγκαιρης μεταβίβασης στον ΕΟΠΠΥ των ποσών που εισπράπονται, καθώς και κάθε άλλο αναγκαίο θέμα». Εν προκειμένω, η απαίτηση του καθ' ού από τον ΕΟΠΥΥ το οποίο αποτελεί καθολικό διάδοχο του ΤΑΥΤΕΚΩ ως προς τις παροχές σε είδος βάσει των ανωτέρω διατάξεων, προέρχεται όπως προκύπτει από το κείμενο τα προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής, από απαιτήσεις του κατά του ΤΑΥΤΕΚΩ. Ως εκ τούτου, βάσει νόμου, η εξόφληση των οφειλών αυτών από τον ΕΟΠΥΥ τελεί υπό τον όρο της έγκρισης της ενσωμάτωσης των εσόδων και των δαπανών του εντασσόμενου φορέα,, η δε υπουργική απόφαση περί της εγκρίσεως και του τρόπου και διαδικασίας μεταβίβασης των πιστώσεων και των δαπανών δεν έχει μέχρι και σήμερα εκδοθεί από την εκτελεστική εξουσία για λόγους που δεν αφορούν τον ΕΟΠΥΥ, ως εκ τούτου αυτό έχει αναπόδραστα ως συνέπεια ότι το καθού δεν δύναται να στραφεί καθ ημών. ΠΕΙ^ΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ: Λ jfciyiq ΑΒΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΟΣΩΝ-ΤΟΚΟΣ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ-ΑΟΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΣΑΦΗΣ Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ: Ακυρωτέα καθίσταται η διαταγή πληρωμής και εκ του γεγονότος ότι επιδικάζει τα ποσά με 14 / 23

15 το «νόμιμο τόκο υπερημερίας» χωρίς να διευκρινίζει ότι πρόκειται για το νόμιμο τόκο υπερημερίας για το Δημόσιο και τα Ν.Π.Δ.Δ, ύψους 6% ετησίως, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.2 του ν.δ.496/1974 «Περί Λογιστικού των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» (Α'204) όπως τροποποιήθηκε με το π.δ. 305/1985 (Α' 113) με το άρθρο μόνο του οποίου ορίστηκε ότι: «οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 7 και του άρθρου 43 του ΝΑ 49& όπως η τελευταία διαμορφώθηκε με τους νόμους 369/1976 και 578/1977, εφαρμόζονται και για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς που υπάγονται στο Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων πληνί.κα. και Ο.Γ.Α. καταργούμενης της εξαίρεσης που θεσπίστηκε για τα θέματα αυτά με το Π.Δ. 437/1977». Σύμφωνα με το προαναφερθέν άρθρο 7 παρ. 2 του ν.δ. 496/1974 ο νόμιμος και ο της υπερημερίας τόκος πάσης του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου οφειλής ορίζεται σε 6% ετησίως. Προνόμια και ασυλίες είναι θεμιτό αλλά και αναγκαίο να απολαμβάνουν το Δημόσιο και τα ν.π.δ.δ. για την ορθή άσκηση των δημοσίων καθηκόντων τους σύμφωνα με τη νομολογία του Ε.Δ.Δ.Α. (Μειντάνης κατά Ελλάδος, αριθ. 3397/2006, παρ ), καθώς και τη νομολογία του Σ.Τ.Ε. 781/ ΕΟΠΥΥ όπως και το ΤΑΥΤΕΚΩ είναι ΝΠΠΔΔ, τα οποία έχουν συσταθεί για την εκτέλεση κοινωνικοασφαλιστικού χρέους της πολιτείας αφενός και για την παροχή υπηρεσιών υγείας αφετέρου, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος (αρ. 21 και 22 παρ. 5). Τα ανωτέρω έχει δεχθεί με την πάγια νομολογία του και ο Άρειος Πάγος και ενδεικτικά επικαλούμαστε τις υπ'αριθμ. 1127,1128/2010 Αποφάσεις. Σύμφωνη με τα ανωτέρω είναι πλέον και η νομολογία που υπό τις νέες οικονομικές συνθήκες διαμορφώνεται και από τα Διοικητικά Δικαστήρια και ειδικότερα, επικαλούμαστε την πρόσφατη υπ'αοιθυ. 1620/2011 απόφαση του Συμβουλίου τγκ Επικρατείας ftuiiua ΣΤ') σύμφωνα με την οποία η ρύθμιση του άρθρου 21 του κώδικα Νόμων περί δικών του Δημοσίου είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Η διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα Νόμων περί δικών του Δημοσίου, με την οποία καθορίζεται το ύψος του τόκου των οφειλών του Δημοσίου δεν αποτελεί δικονομική αλλά ουσιαστική διάταξη και ως εκ τούτου, από τη διαφοροποίηση του οριζόμενου με αυτή τόκου, σε σχέση με τον εκάστοτε γενικώς ισχύοντα τόκο για τις οφειλές των ιδιωτών, δεν r* μπορεί να τεθεί ζήτημα παραβίασης του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, ούτε του 15 / 23

16 άρθρον 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, που κατοχυρώνουν το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, δεδομένου ότι με * την ανωτέρω διάταξη το Δημόσιο δεν εξοπλίζεται, έναντι των ιδιωτών, με προνόμια δικονομικού περιεχομένου (πρβλ. ΣτΕ1663/2009 Ολομ. και ΕΔΔΑ, απόφαση Μεϊδάνης κατά Ελλάδας, της , σκέψεις 34 έως 36). Ο τόκος δεν αποτελεί μόνον το παρεχόμενο στο δανειστή αντάλλαγμα για τη χρήση από τον οφειλέτη του κεφαλαίου του χρέους (συναρτώμενος, μεταξύ άλλων, και από τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας και το χρόνο αποπληρωμής), αλλά καλύπτει, εξυπηρετώντας την ασφάλεια των συναλλαγών, και τον κίνδυνο, που διατρέχει ο δανειστής, της μη αποπληρωμής της οφειλής. Μέρος, δηλαδή, του τόκου ενσωματώνει αξία αντίστοιχη προς τον εν λόγω κίνδυνο. Ως εκ τούτου, το ύψος του τόκου ευλόγως διαμορφώνεται ανάλογα και προς τον κίνδυνο της ενδεχόμενης αδυναμίας καταβολής του χρέους, δημοσίου ή ιδιωτικού και συνεπώς, δικαιολογημένα το ύψος του τόκου διαφοροποιείται ανάλογα με τη φερεγγυότητα (πιστοληπτική ικανότητα) του οφειλέτη. Το ελληνικό Κράτος διαχρονικά είναι, χωρίς αμφιβολία, πλέον αξιόπιστος οφειλέτης σε σχέση με τους ιδιώτες οφειλέτες. Πράγματι, το ελληνικό Δημόσιο μπορεί μεν, λόγω της κακής του οικονομικής κατάστασης, να καθυστερεί ενίοτε την πληρωμή των οφειλών του, αλλά πάντως αποδίδει, μεταπολεμικά και έως σήμερα, τα χρέη του, καταβάλλοντος και τους οφειλόμενους τόκους. Η τελευταία φορά που το ελληνικό Κράτος περιήλθε σε κατάσταση παύσης πληρωμών ανάγεται στο έτος Αντιθέτως, είναι κοινώς γνωστή, η εκτεταμένη και μοναδικής διάστασης για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, τα δε ανείσπρακτα βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο ανέρχονται σε τεράστιο ποσό, που υπερβαίνει τα τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ. Άλλωστε, μια από τις βασικές αιτίες της σημερινής πρωτοφανούς δεινής δημοσιονομικής κατάστασης της Χώρας είναι η μη καταβολή προς το Δημόσιο βεβαιωμένων και ληξιπροθέσμων οφειλών των ιδιωτών. Τέλος, οι ιδιώτες οφειλέτες, φυσικά και νομικά πρόσωπα, δεν έχουν βεβαίως τη συνέχεια και διάρκεια ενός κράτους οφειλέτη. Από τα προεκτεθέντα προκύπτει σαφώς ότι ο κίνδυνος, τον οποίο διαχρονικά διατρέχει το Δημόσιο ως δανειστής, όσον αφορά την καταβολή των προς αυτό οφειλών των ιδιωτών, είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν οι ιδιώτες δανειστές του. Κατά συνέπεια, n διαφοροποίηση του τόκου, νόυιυου ή υττεοηυερίας. που αφορά tic οφειλές του Δηυοσίου και του αντίστοιχου νενικώς ισχύοντος τόκου που εφαουό&ται στις οφειλέςτων ιδιωτών, είναι, χωρίς αυφίβολία. κατ' αοχήν. δικαιολονηυένη. Ως εκ τούτου, το άοθοο 21 του Κώδικα Νόυων ττεοί δικών του Δηυοσίου δεν παραβιάζει τη συντανυατική αρχή της ισότητας, ούτε το δικαίωυα στην περιουσία που κατοχυρώνει το qogpo 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τγκ ΕΣΔΑ. ενόψει και της εύλονης. εν ^ο)^ρκειυένω. σχέσης των επιτοκίων (6% οφ' ενός και 8.75 έως 12.25% αφ' ετέρου). Hj^^ Η διαφοροποίηση δε υετα ύ του τόκου, vouiuou και υπεοηυερίας. που αφορά τις οφειλές του Δημοσίου και του νενικώς ισχύοντος τόκου, που εφαρμόζεται στις οφειλές των ιδιωτών, μπορεί να δικαιολογηθεί από αποχοώντα λόνο δημόσιου ή νενικού συμφέροντος. Τέτοιο λόνο δεν αποτελεί το απλό ταυειακό συυφέρον του Δημοσίου, αποτελεί, όμως, η 16 / 23

17 διασφάλιση "της δημοσιονομικής ισορροπίας του Κράτους". Αποτέλεσμα της παράλειψης της διευκρίνισης αυτής, που περιέχεται τόσο στην αίτηση για την έκδοση της διαταγής πληρωμής όσο και στη διαταγή πληρωμής, είναι το καθ'ού συντάσσοντας την από επιταγή προς εκτέλεση-πληρωμή παρά πόδας της διαταγής πληρωμής, να μας επιτάσσει για την πληρωμή τόκων σύμφωνα με το εκάστοτε ισχύον για τους ιδιώτες επιτόκιο υπερημερίας. Κατά την αληθή όμως έννοια της η άνω Διαταγή Πληρωμής αναφέρεται στο νόμιμο υπερημερίας τόκο για τα Ν.Π.Δ.Δ. που ανέρχεται στο 6% ετησίως. Η ανακοπτόμενη όμως διαταγή πληρωμής όφειλε για π ν εγκυρότητα της να αναγράφει ρητώς τον τρόπο υπολογισμού των τόκων, κατά το άρθρο 630 του Κ.Πολ,Δικ., αλλιώς είναι δυνατή η ακύρωση της, σύμφωνα με το άρθρο 159 παρ. 3 του Κ.Πολ,Δικ (ιδέτε και Εφ.Θεσς 44/1998 ΔΕΕ1998,725). II) Το καθού στην ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής αναφέρει ότι η εξόφληση των λογαριασμών εκ μέρους του ΤΑΥΤΕΚΩ εκτελείται μετά την παρέλευση τριάντα ημερών από την υποβολή τους σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. Ε του π.δ. 121/2008, ότε και τα αιτούμενα ποσά καθίστανται ληξιπρόθεσμα και απαιτητά. Πλην όμως ο υπολογισμός αυτός κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας δεν είναι ορθός, καθότι σύμφωνα με την ανάλυση που έπεται, βάσει της κείμενης νομοθεσία η εκκαθάριση των ποσών στους εντασσόμενους στον ΕΟΠΥΥ φορείς γίνεται μετά παρόδου σαράντα πέντε (45) και όχι τριάντα ημερών. Σύμφωνα με το άρθρο 24 του ν.3965/2011, όπως και ανωτέρω αναφέρθηκε, η εκκαθάριση των λογαριασμών και η καταβολή αυτών γίνεται μετά την πάροδο σαράντα πέντε (45) ημερών (και ουχί τριάντα ημερών (30), όπως εσφαλμένα έχει υπολογιστεί στην ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής), και αφότου προηγηθεί πρόχειρος και ακολούθως οριστικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Όπως όμως και ανωτέρω αναφέρθηκε ο ορθός υπολογισμός της τοκοφορίας της απαίτησης είναι απαραίτητο στοιχείο για το ορισμένο της διαταγής πληρωμής, διότι επί τη βάσει αυτής θα υπολογιστεί και το τελικό ποσό καταβολής. Η απαίτηση ως εκ τούτου του καθ ού είναι αόριστη και ασαφής και η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής επί τω τέλει ακυρωτέα. 17 / 23

18 ΕΚΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ: ΑΟΡΙΣΤΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΩΝ Η προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής είναι αόριστη και γι αυτό πρέπει να ακυρωθεί ην. καθώς σε αυτήν - όπως και στην αίτηση του καθ' ού για την έκδοση της- δεν περιέχονται τα 18 / 23

19 στοιχεία του αρ. 118 ΚΠολΔ (626 ΚΠολΔ). Ειδικότερα: Δυνάμει της παραγράφου 17 του άρθρου 13 του ν.4052/2012, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από το άρθρο 42 του ν. 4075/2012 εντάχθηκαν στον ΕΟΠΥΥ από οι υπηρεσίες και οι αρμοδιότητες ως προς την παροχή υπηρεσιών υγείας σε είδος του ΤΑΥΤΕΚΩ και του Κλάδου Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ. Η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, η οποία εξεδόθη π ν σε κάθε δε περίπτωση μετά την ένταξη του κλάδου υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ ως προς τις παροχές υγείας σε είδος στον ΕΟΠΥΥ (ένταξη που ως ανωτέρω αναφέρεται προβλέφθηκε νομοθετικά την ,) στρέφεται κατά του ΤΑΥΤΕΚΩ και ουχί κατά του ΕΟΠΥΥ. Από την άλλη το ακριβές αντίγραφο του πρώτου εκτελεστού απογράφου της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής μετά την παρά πόδας εκεί επιταγή κοινοποιήθηκε στον ΕΟΠΥΥ, καθολικού διαδόχου του ΤΑΥΤΕΚΩ κατά τα ανωτέρω, έχοντος εννόμου συμφέροντος για την άσκηση της παρούσας, και ουχί στο ΤΑΥΤΕΚΩ. Πλην όμως κατά αυτόν τρόπο δημιουργείται σύγχυση ως προς το ποιος είναι αληθής διάδικος και πάντως ως προς το ποιος έχει θεωρηθεί από το εκδόν την ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής αληθής διάδικος, κατά το άρθρο 118 του Κ.Πολ.Δικ σε συνδυασμό με το άρθρο 626 του Κ.Πολ,Δικ, υπόχρεος στην καταβολή, και κατ'εττέκτασιν καθού σε ενδεχόμενη επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης καθότι, καμία μνεία δεν γίνεται στον ΕΟΠΥΥ-με την ιδιότητα του διαδίκου- στην ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, μολονότι η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εξεδόθη μετά την ένταξη του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ. Η ως άνω σύγχυση περί της ιδιότητος των διαδίκων -υπόχρεων καταβολής- επιτείνεται α) από το γεγονός της μη εκδόσεως υπουργικής αποφάσεως για την έγκριση π)ς μεταφοράς των δαπανών και των πιστώσεων από το ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ, ως εκ τούτου υπάρχει δικονομικό κώλυμα για την αναζήτηση της δαπάνης από εμάς (ιδέτε ανωτέρω ανάλυση, περίπτωση ΙΙ-τέταρτος λόγος ανακοπής) και β) από την μερική υπαγωγή του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ μόνο ως προς τις παροχές υγείας σε είδος και όχι μάλιστα για όλους τους φορείς 'ΐωτού, όπως προκύπτει από την υπ'αριθμόν Φ 21230/12679/1508/ Υπουργική 19 / 23

20 ^ν^ονός ότι ακόμη και μετά την μερική ένταξη του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ, ο φορέας αυτός - ^ εξακολουθεί να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο και δεν έχει καταργηθεί δ) από το γεγονός ότι στον ΕΟΠΥΥ εφαρμόζεται αμέσως η διάταξη του άρθρου 24 του ν.3965/2011 σχετικά με την εξόφληση των φαρμακοποιών και κατ'επέκτασιν το πότε η απαίτηση αυτών κατά του ΕΟΠΥΥ καθίσταται ληξιπρόθεσμη, εν αντιθέσει με τα διαλαμβανόμενα στην ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής ως προς το ληξιπρόθεσμο και απαιτητό. Εξάλλου όπως αποδεικνύεται και από την εγκύκλιο του ΕΟΠΥΥ προς τους φαρμακοποιούς με αριθμ. πρωτ.20589/ , την οποία επικαλούμαστε και επιφυλασσόμεθα να σας προσκομίσουμε ρητώς και με πλήρη σαφήνεια δίδεται οδηγία ότι ειδικά για την απόδοση της δαπάνης σε είδος αυτή θα εξακολουθήσει ακόμη και μετά την ένταξη του ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΟΠΥΥ να γίνεται από τις υπάρχουσες υπηρεσίες του ΤΑΥΤΕΚΩ για το μεταβατικό στάδιο και μέχρι την πλήρη ανάπτυξη των περιφερειακών υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ. Η παράλειψη της σαφούς αναφοράς στην ταυτότητα των αληθών διαδίκων με αναφορά όλων των ανωτέρω παραμέτρων βάσει της κείμενη νομοθεσίας, και στο ποιοι τελικά θεωρούνται οι αληθείς διάδικοι, στοιχεία τα οποία συνιστούν απαραίτητη προϋπόθεση για την παραδεκτή έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, ώστε να είμαστε σε θέση να αμυνθούμε, καθιστούν την διαταγή πληρωμής ακυρωτέα, λόγω αοριστίας και ασάφειας περί του προσώπου των διαδίκων και ως εκ τούτου λόγω αδυναμίας καθορισμού του τελικού υπόχρεου καταβολής. Εξάλλου τα ως άνω τεθέντα ζητήματα δεν είναι δυνατόν να κριθούν από το Δικαστήριο στην έκδοση διαταγής πληρωμής ει μη μόνο κατά την εκδίκαση ενδεχόμενης τακτικής αγωγής. 20 / 23

21 ΕΒΔΟΜΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ: ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΚΑΣΘΕΙΣΑΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ! ΔΑΠΑΝΗΣ Κατά την έκδοση της Διαταγής Πληρωμής έπρεπε να έχουν ληφθεί υπ'όψιν οι ειδικές διατάξεις που αφορούν στο Δημόσιο και τα Ν.Π.Δ.Δ., ώστε να μην έχει επιδικασθεί δικαστική δαπάνη εις βάρος μας, άλλως να έχει υπολογισθεί αυτή με βάση τις διατάξεις αυτές και σε κάθε περίπτωση να περιέχεται σαφής και ρητή αναφορά ότι έχουν ληφθεί υπ'όψιν κατά τον υπολογισμό. Ο Δικαστής, δηλαδή, όφειλε να έχει λάβει υπ'όψιν της τις διατάξεις των 22ν. 3693/1957, αρ. 5 παρ. 12 του ν. 1738/1987,28 παρ. 5 ν. 2579/1998 και την Υ.Α /1993. Από την παρ. 1 του άρ. 22ν. 3693/1957, το αναφερόμενο στην οποία χρηματικό ποσό είχε ορισθεί σε δρχ με την παρ. 2 της Υ.Α. 7429/1988 (ΦΕΚ ΒΊ70) και με την παρ. 2 της Υ Α ΟΙΚ./1993 (ΦΕΚ ΒΊ10 αναπροσαρμόστηκε από σε δρχ , ορίζεται ότι: «1. Επί δικών μετά του Δημοσίου η περιλαμβανομένη εις τας αποδοτέας προς τον νικώντα διάδικον δαπανάς αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του μειούται μέχρι του ημίσεως του ελαχίστου ορίου διατιμήσεως εκάστης ενεργείας, μη δυναμένη πάντως να υπερβή δι' όλας τας καθ' έκαστον βαθμόν δικαιοδοσίας πράξεις τας δώδεκα χιλιάδας χαρτίνας δραχμάς». Επειδή νομιμοποιούμαστε στην άσκηση της παρούσας και έχουμε έννομο προς τούτου συμφέρον καθότι σύμφωνα με την παρ. 17 του άρθρου 13 του νόμου 4052/2012 όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 του ν. 4075/2012 «Στον ΕΟΠΥΥ εντάσσονται οι υπηρεσίες και οι αρμοδιότητες ως προς την παροχή υπηρεσιών υγείας σε είδος...β) την του κλάδου Υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ και του κλάδου Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ. Επειδή σύμφωνα με τα άρθρα 28 και 29 του ν.3918/2011 ο ΕΟΠΥΥ καθίσταται καθολικός διάδοχος των εντασσόμενων σε αυτό φορέων ως προς τις παροχές υγείας σε είδος. 21 / 23

22 Επειδή η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής κοινοποιήθηκε στον ΕΟΠΥΥ την Επειδή του Δικαστήριο Σας είναι καθ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο σύμφωνα με το άρθρο 632 του Κ.Πολ.Δικ, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει. Επειδή η παρούσα ανακοπή μας είναι νόμιμη και βάσιμη, οι ένδικοι δε ισχυρισμοί μας θα αποδειχθούν με έγγραφα και μάρτυρες, έχει δε ασκηθεί εμπροθέσμως. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Και με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ Να γίνει δεκτή η παρούσα ανακοπή μας Να ακυρωθεί και εξαφανισθεί η ανακοπτόμενη υπ'αριθμόν 12300/2012 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και να απαλλαγούμε ως εκ τούτου από την οποιαδήποτε οφειλή προς το καθού κατά κεφάλαιο τόκους και δικαστικά έξοδα. Να καταδικαστεί το αντίδικο στη δικαστική μας δαπάνη και στην αμοιβή της Πληρεξουσίου Δικηγόρου μας. 22 / 23

23 Αθήνα, Η Πληρεξούσια Δικηγόρος ΑΜΠΕΛΙΑ NIK. ΧΑΧΑΑΚΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ - Α.Μ./ΔΣΑ: SAI. ΣΟΦΙΑΣ ΑΘΗΝΑ ΤΗΑ: / 23