Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2013 Εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, ISBN: Επιµέλεια κειµένου: Ιωάννα Χαµακιώτη

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2013 Εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, ISBN: 978 960 9772 02 0 Επιµέλεια κειµένου: Ιωάννα Χαµακιώτη"

Καλλιγένεια Μανιάκης
8 χρόνια πριν
Προβολές:

2 ªÂı ÛÌ Ó Ú È

4 Συγγραφέας: Βικτωρία Αγγελοπούλου Τίτλος: Μεθυσµένα καράβια Βικτωρία Αγγελοπούλου και Εκδόσεις Γιάννη Σκ. Πικραµένου Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2013 Εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, ISBN: Επιµέλεια κειµένου: Ιωάννα Χαµακιώτη Δεύτερη έκδοση: Απρίλιος 2014 ISBN: Γιάννης Σκ. Πικραµένος, εκδότης Πίνακας εξωφύλλου: Έργο του Κωνσταντίνου Δαλδάκη µε άδεια χρήσης από τον κάτοχο του έργου συλλέκτη Μ.Π. Σχεδιασµός εξωφύλλου: Δηµήτρης Γιαννακούλιας Επιµέλεια κειµένου: Σκαρογιάννη Παρασκευή Τo σκίτσο του Κ.Π. Καβάφη έφτιαξε ο Μιχάλης Σιγάλας Επικοινωνία µε τη Βικτωρία Αγγελοπούλου: victoriaaggel@gmail.com Εκτύπωση / Βιβλιοδεσία: Tachytypo E mail: info@tachytypo.gr Γιάννης Σκ. Πικραµένος, εκδότης Ηρώων Πολυτεχνείου 40, Πάτρα Τηλ. κέντρο: , Fax: E mail: yapi@yapi.gr Internet:

Πικραµένος, εκδότης Πίνακας εξωφύλλου: Έργο του Κωνσταντίνου Δαλδάκη µε άδεια χρήσης από τον κάτοχο του έργου συλλέκτη Μ.Π. Σχεδιασµός εξωφύλλου: Δηµήτρης Γιαννακούλιας Επιµέλεια κειµένου: Σκαρογιάννη Παρασκευή Τo σκίτσο του Κ.

5 Αφιερώνεται στον Πνευµατικό µου Διδάσκαλο Αληθινά, δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί αυτός που έχει έναν τέτοιο διδάσκαλο για να τον οδηγήσει σε σίγουρο καταφύγιο ΚΑΜΠIΡ

7 Με λυπήθηκε ο άνεµος κι έµαθε στο καπέλο µου να χορεύει ΕΦΤΑΣΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΗΝ ΑΚΡΗ. Τη σκληρή πραγµατικότητα. Πόνεσα, χάρηκα, γέλασα, έκλαψα, φαντασιώθηκα, απογοητεύτηκα, µα πάνω απ όλα έµαθα. Μην, µην ταράζεσαι, τώρα είµαι καλά. Πολύ πολύ καλά, θα έλεγα. Για πόσο; Ένας Θεός ξέρει! Η Βερονίκη λέει πως τη ζωή εµείς τη δηµιουργούµε µε τις σκέψεις, που, ανάλογα µε την ένταση και τη δύναµή τους, µορφοποιούνται. Κινούν γη και ουρανούς. «Θα πετύχω. Θα πετύχω. Θα τα καταφέρω. Αυτό θα λες. Σταµάτα να µεµψιµοιρείς.» Τελικά, µάλλον είχα παρεξηγήσει την Βερονίκη. Μικρή νόµιζα πως σε κλέβει από µένα. Όµως, είχες δίκιο. Είναι καλός άνθρωπος. Αλλά ας τα διηγηθώ µε τη σειρά. Αλήθεια, αν κάποιος σήµερα σου ζητούσε να συστηθείς, τι θα έλεγες; Σαφώς: «Αικατερίνη Ντιντιέ, σύζυγος του Μωρίς, το γένος Πρατικάκη». Κι όµως! Τι όµορφη που ήσουν! Κορµί λυγερό και λεπτοκα- µωµένο, µελαχρινή, πράσινα θεόρατα µάτια. Λίµνες που φώλιαζα µέσα τους, προσπαθώντας να αντλήσω όσο πιότερη αγάπη µπορούσα. Φρύδια τοξωτά µαρτυρούσαν αδιάκοπη απορία. Μαλλιά λαµπερά, ελαφρώς σπαστά και δυο χέρια λεπτά, µε δάχτυλα µακριά σαν 9

Η Βερονίκη λέει πως τη ζωή εµείς τη δηµιουργούµε µε τις σκέψεις, που, ανάλογα µε την ένταση και τη δύναµή τους, µορφοποιούνται. Κινούν γη και ουρανούς. «Θα πετύχω. Θα πετύχω. Θα τα καταφέρω.

8 Β Ι Κ Τ Ω Ρ Ι Α Α Γ Γ Ε Λ Ο Π Ο Υ Λ Ο Υ µίσχοι λουλουδιών. Μόνο που το µικρό και ο παράµεσος της αριστερής παλάµης, είχαν µια κλίση προς τα κάτω. Τα έσπασες είπες, παίζοντας απρόσεκτα όταν ήσουν µικρή. Αναπολώ συχνά εκείνο το καλοκαίρι που πήγαµε διακοπές στην Ικαρία. Δειλινό και περπατούσαµε δίπλα στη θάλασσα. Φορούσες κατάλευκο µακρύ καφτάνι και συγκρατούσες το χείµαρρο των µαλλιών σου µε µεταξωτή κορδέλα. Τ αγέρι έπαιζε πότε µε τη θάλασσα και πότε µε σένα στολίζοντάς σε µε ιριδίζουσες σταλαγµατιές. Και συ γελούσες, γελούσες µε εκείνο το γάργαρο γέλιο σου και πηδούσες πάνω από τα κύµατα που έσκαγαν στ ακρογιάλι. Μαγική εικόνα! Είχα καθίσει σε µια άκρη και σε κοίταζα µε λατρεία, ίσως και µε µια τοσοδούλα δόση ζήλιας. Με είδε ο άνε- µος και µε λυπήθηκε, έµαθε στο καπέλο µου να χορεύει. Έτρεξες, το έφτασες κι ύστερα γονάτισες, άνοιξες διάπλατα µια αγκαλιά σαν πεταλούδα και µε προσκάλεσες. Ήρθα και φώλιασα τρέχοντας. Αυτή την εικόνα φέρνω στο νου µου, όταν θέλω να νιώσω καλά. Κι όταν θέλω να συνδαυλίσω τη δυστυχία µου, ξεκρεµάω από τον τοίχο των αναµνήσεων τη µορφή σου στα µαύρα, τότε που χάσαµε τον «άνθρωπό σου», όπως τον έλεγες. Οι φίλοι λένε πως έχω τον αέρα σου. Μπορεί. Άλλωστε, αερικό µε φώναζες µικρή και έλεγες πως µε έφεραν στον κόσµο οι νεράιδες! Κι εγώ φοβόµουν, φοβόµουν πως κάποιο βράδυ θα µε αρπάξουν οι δαίµονες, για να µε πάνε στον κάτω κόσµο, στην Περσεφόνη. Αυτά σκεπτόµουν τις κρύες νύχτες του χειµώνα που ο αέρας λυσσοµανούσε µανιασµένα κι έκανε τα πορτο- 10

Φορούσες κατάλευκο µακρύ καφτάνι και συγκρατούσες το χείµαρρο των µαλλιών σου µε µεταξωτή κορδέλα. Τ αγέρι έπαιζε πότε µε τη θάλασσα και πότε µε σένα στολίζοντάς σε µε ιριδίζουσες σταλαγµατιές.

9 Μ Ε Θ Υ Σ Μ Ε Ν Α Κ Α Ρ Α Β Ι Α παράθυρα να τρίζουν. Έβλεπα µε τρόµο να κινούνται γύρω µου οπτασίες. Σκιές που δεν έφευγαν ούτε κι αν σφάλιζα µε ορµή τα µάτια. Όµως, ξεµάκρυνα από το στόχο µου κι έχουµε τόσα να πούµε µητέρα! Κι από πού να αρχίσω; Όλα, όλα ξεκίνησαν από εκείνο το ταξίδι στην Αλεξάνδρεια 11

Σχετικά έγγραφα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν