«Καπιταλιστική οικονομική κρίση, ένα μεγάλο μάθημα για τη νεολαία»

Ημερίδα της Κ.Ε. του ΚΚΕ 22/11/2015 «Καπιταλιστική οικονομική κρίση, ένα μεγάλο μάθημα για τη νεολαία» Η καπιταλιστική οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε να μην έχει συγκεκριμένο αντίκτυπο στη ζωή αλλά και στη συνείδηση της νεολαίας, ειδικότερα στην μεγάλη πλειοψηφία της που προέρχεται από τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Οι διάφορες ερμηνείες, η παραπληροφόρηση, η συσκότιση που αναπτύχθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, για τα αίτια και τους παράγοντές που την προκαλούν, προφανώς και επηρεάζουν και παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της στάσης της νεολαίας. Όχι μόνο απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα που έχει στο DNA του τις οικονομικές κρίσεις αλλά και στο πως αντιμετωπίζει την επιδείνωση των όρων ζωής, δουλειάς και μόρφωσης έτσι όπως αυτοί διαμορφώνονται σε τέτοιες συνθήκες. Παρόλα αυτά η ίδια η κρίση αλλά και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που εφαρμόστηκαν πριν και ιδιαίτερα με την αστική διαχείριση της αφήνουν ισχυρό αποτύπωμα που δεν μπορεί να κρυφτεί. Η κρίση είχε αντίκτυπο πρώτα και κύρια στην κατάσταση όπως τη βιώνουν από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά από τις φτωχές, εργατικές οικογένειες, μεγαλώνοντας σε σπίτια με λαϊκό εισόδημα μειωμένο έως και 60%, και που νιώθουν πιο πιεστικά από ότι παλιότερα προβλήματα που αφορούν την καθημερινότητα, ακόμα και ζητήματα που μπορεί να τα θεωρούσαν δεδομένα. Έτσι η κατάσταση στο σπίτι αναγκάζει ένα σημαντικό κομμάτι νέων να εγκαταλείπει πιο νωρίς τις «υποχρεωτικές» δομές της εκπαίδευσης και να ξεκινάει την περιπλάνηση είτε απευθείας στο μεροκάματο, είτε σε διάφορες τεχνικές σχολές. Αυτό γενικά δεν αντιστρέφει την κατάσταση όπου μία μεγάλη μερίδα νέων, με τη στήριξη των οικογενειών τους που κάνουν σημαντική προσπάθεια, συνήθως από το υστέρημά τους για να ολοκληρώσουν το σχολείο ή την επαγγελματική σχολή, που έχουν απαιτήσεις και προσδοκίες από το πτυχίο της τεχνικής σχολής ή από το αντίστοιχο πτυχίο του πανεπιστημίου ή ΤΕΙ. Εντωμεταξύ, τα ίδια τα αστικά επιτελεία ξέρουν ότι το τεράστιο ποσοστό της ανεργίας γενικά και στους νέους δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ακόμα και αν επιτευχθεί η περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη. Τα προγράμματά τους, οι ευκαιρίες απασχόλησης όπως τις ονομάζουν ανακυκλώνουν την ανεργία με την κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα δουλειά, ενώ τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας γίνονται και μαστίγιο για την υποταγή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Η εργοδοσία αξιοποιεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο ενώ σε νέους εργαζόμενους εφαρμόζει στην πράξη τις επιδιώξεις της για πιο φτηνή εργατική δύναμη, με ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Κυριαρχούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η μόνιμη περιπλάνηση από δουλειά σε 1

δουλειά, από τις ουρές του ΟΑΕΔ στη μαθητεία με όρους σκλαβιάς. Τα προγράμματα ολιγόμηνης, ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης δουλειάς, μαζί με την μείωση των απαιτήσεων και τη διαπραγμάτευση από το μηδέν μιας σειράς δικαιωμάτων που γνώρισαν μεγαλύτερες ηλικιακά γενιές εργαζομένων. Προγράμματα για «ευρεσιτεχνίες», καινοτομία, ακόμα και αυτά για νέους αγρότες πλασάρονται με τη λογική ότι αν είσαι άξιος μπορείς μάλιστα να γίνεις και μεγάλος επιχειρηματίας. Δεν είναι αμελητέο το κομμάτι των νέων που αφήνουν την Ελλάδα για το εξωτερικό. Πρόκειται είτε για ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, μισθωτών επιστημόνων που αναζητά σπουδές και δουλειά, είτε για νέους που αναζητούν δουλειά σε ανειδίκευτες θέσεις εργασίας και βιώνουν άγρια την εκμετάλλευση, με κάποιους από αυτούς να απογοητεύονται και να επιστρέφουν. Ακόμα μεγαλώνουν τα εμπόδια για την κάλυψη μιας σειράς αναγκών βασικών και απαραίτητων όπως είναι η δυνατότητα για φυσική αγωγή και αθλητισμό, για πολιτισμό, ψυχαγωγία κλπ. Αντίστοιχη προσαρμογή έχει και η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Από το περιεχόμενο του σχολείου, το μάθημα υποταγής στη λογική του κέρδους, της επιχειρηματικότητας ανταγωνιστικότητας, στην αιωνιότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ως μονόδρομου. Η γενίκευση της μαθητείας, το κυνήγι εφήμερων δεξιοτήτων, με τις αντίστοιχες προσαρμογές με βάση τις ανάγκες ενίσχυσης κλάδων και τομέων της οικονομίας της αγοράς που απαιτεί φτηνούς, ευέλικτους, διαρκώς καταρτιζόμενους εργαζόμενους εις βάρος της γενικής μόρφωσης.. Τελικά, σήμερα η γενική τάση είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να αντιμετωπίζουν το παρόν και το άμεσο μέλλον με πολύ χειρότερους όρους απ ότι οι γονείς τους, κυριαρχεί η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα. Βαραίνουν οι συνέπειες της νίκης της αντεπανάστασης, η κατάσταση του εργατικού κινήματος, πριν ακόμα από το ξέσπασμα της κρίσης, η μεγάλη απόσταση χρονικά που χωρίζει τις νεότερες γενιές από ηρωικές ταξικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, η άγνοια για το ρόλο της ταξικής πάλης στην απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων. Οι εξελίξεις από τη μία διαμορφώνουν όρους μειωμένων απαιτήσεων, τάση υποταγής και συμβιβασμού ενώ από την άλλη οι αντιφάσεις του συστήματος, η πορεία επιδείνωσης των όρων ζωής, η δική μας παρέμβαση μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο, να μπουν νέες μαχητικές δυνάμεις, να συμβάλλουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας. Από αυτή τη σκοπιά είναι ένα μεγάλο μάθημα για τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ, συνολικά για τη νεολαία. Ότι παρά τα περισσότερα εμπόδια, υπάρχουν και οι όροι αλλά και περισσότερες αποδείξεις για να συνειδητοποιείται ότι οι νέοι εργάτες και εργάτριες, οι άνεργοι, οι νέοι των εργατικών και λαϊκών οικογενειών δεν μπορούν να 2

περιμένουν τίποτα από το παλιό, το ξεπερασμένο ιστορικά καπιταλιστικό σύστημα. Σε αυτό το έδαφος θα κάνουμε ότι μπορούμε για να αρχίσει η νεολαία να αμφισβητεί αυτή τη βαρβαρότητα, να μπει στο επίκεντρο αυτής της αμφισβήτησης η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, να δυναμώσει η προοπτική της επαναστατικής ανατροπής τους και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού κομμουνισμού. Τα επόμενα χρόνια μπορεί να εκδηλωθούν και απότομα ξεσπάσματα ή άνοδος της συμμετοχής σε πολύμορφους αγώνες, ενδεχομένως και με περιορισμένο περιεχόμενο, στο διαμορφωμένο έδαφος των μειωμένων απαιτήσεων για τους όρους δουλειάς και μόρφωσης, τους όρους ζωής. Γι' αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα ενδιαφέρεται ώστε η αγανάκτηση, η οργή, η διαμαρτυρία, οι νεολαιίστικες κινητοποιήσεις να κρατηθούν μακριά από το ταξικό εργατικό κίνημα, να μην συναντηθούν με την επαναστατική πολιτική του ΚΚΕ, με τη γραμμή πάλης για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας. Προφανώς και οι γενικοί παράγοντες στους οποίους ήδη αναφερθήκαμε και επιδρούν συνολικά, έχουν την αντανάκλασή τους στη νεολαία. Το επίπεδο της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος, η ηττοπάθεια, η προσπάθεια για ατομική διέξοδο και σωτηρία, η υιοθέτηση, επί της ουσίας η υποταγή στους «εθνικους» στόχους για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας, δηλαδή των στόχων της αστικής τάξης για ανάκαμψη της κερδοφορίας της. Στο έδαφος της κρίσης, που φέρνει στο προσκήνιο πιο έντονους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια, στα καπιταλιστικά κράτη και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον κίνδυνο πιο γενικευμένων συγκρούσεων, αυτοί οι «εθνικοί» στόχοι μπορούν να αποδειχθούν ιδιαίτερα επιθετικοί, επικίνδυνοι για το λαό και τη νεολαία. Η τακτική του αντιπάλου είναι πλέον πιο επεξεργασμένη και συστηματική και ανά τμήμα νεολαίας γύρω από την αστική ιδεολογία, το ρεφορμισμό, τον οπορτουνισμό, την έξαρση του αντικομμουνιστικής αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας. Εξελίσσεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, όπου οξύνονται οι εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος και βρίσκεται σε εξέλιξη η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, η αναδιάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων και κομμάτων. Η βεντάλια των ζητημάτων που θέτει ο αντίπαλος σε αυτά τα πλαίσια μπορεί να απλώνει από την «κατάργηση του θεσμού του σχολείου» που προβάλλουν κάποιες δήθεν «αντιεξουσιαστικές» ομάδες μέχρι και τις εθνικιστικές κορώνες για «αλύτρωτες πατρίδες», τη ξενοφοβία και το ρατσισμό. Δεν παύει όμως η διάθεση για μόρφωση και απόκτηση τεχνικής εκπαίδευσης, οι δυσκολίες στο σπίτι, η ανάγκη ενός νέου να εκφράσει τη δημιουργικότητα του, η εντατικοποίηση, το ασφυκτικό πλαίσιο ζωής ενός μαθητή, το άγχος για το τι θα συναντήσει μετά το σχολείο, τη σχολή ένας σπουδαστής - να αποτελούν βάση για ανάπτυξη αγωνιστικών διεργασιών. 3

Πρόσφατα, λίγες μέρες πριν την τελευταία απεργία έγιναν δύο σημαντικές κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών σε όλη την Ελλάδα με την πρωτοπόρα παρέμβαση μελών και φίλων της ΚΝΕ. Σε αυτή την προσπάθεια έγινε πιο καθαρό σε ένα σημαντικό κομμάτι των νέων που κινητοποιήθηκαν η ανάγκη κοινής δράσης με το ταξικό εργατικό κίνημα, η συμμετοχή τους στην απεργία μαζί με σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ήταν διακριτό, ιδιαίτερα στους μαθητές, ότι επιδρά το συνολικότερο πλαίσιο της ζωής του σχολείου και των σπουδών πιο γενικά, με έντονη όμως τη δυσκολία να υπάρχει συνέχεια, κλιμάκωση, ενιαία κατεύθυνση και σταθερότητα. Σφισες και σφοι, Για να μένει η όποια δυναμική υπάρχει στο «γύψο», ακόμα χειρότερα να ενσωματώνεται ανώδυνα και να οδηγείται στο να υπηρετεί ξένους προς τα συμφέροντα της νεολαίας των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων στόχους, στήνονται μια σειρά παγίδες, Από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης μέχρι σήμερα είδαμε κάποιες: - Η σκόπιμη ωραιοποίηση της τυφλής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, της απολίτικης «απειθαρχίας», διάφορων μορφών μικροαστικής εκτόνωσης, ακόμα και αντιδραστικής νεοναζιστικής φασιστικής κατεύθυνσης σε αντιπαράθεση με τις απεργιακές μάχες και την πολιτική πάλη ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. - Προβάλλεται ως «νέο» οτιδήποτε στηρίζει την υποταγή στους εκμεταλλευτές, οτιδήποτε είναι έξω και μακριά από την ταξική πάλη, από τις αξίες, τα ιδανικά, τους αγώνες της εργατικής τάξης. Προσπαθούν να κρύψουν ότι η ταξική πάλη είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Επιτρέψτε μου να σταθώ σε μία σημαντική πλευρά που έχει αναδειχθεί ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια της κρίσης: Μέχρι και σήμερα, ειδικά από το 2005 έχει ενταθεί η προσπάθεια να παρουσιάζουν το ΚΚΕ ως κόμμα «συστημικό», δηλαδή ως συμβιβασμένο, υποταγμένο στο καπιταλιστικό σύστημα, καθώς και η παράλληλη προσπάθεια εξομοίωσης του ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα, στη βάση της αντίληψης «όλοι το ίδιο είναι». Είναι συντονισμένη προσπάθεια από διάφορες αστικές, οπορτουνιστικές και φασιστικές δυνάμεις με κεντρικό σκοπό να μπουν εμπόδια στην πολιτική επικοινωνία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τα παιδιά από τις λαϊκές οικογένειες, στη διάδοση των επαναστατικών και ανατρεπτικών ιδεών του, για να μπει φρένο στη δυνατότητα ριζοσπαστικοποίησης ευρύτερων μαζών, να είναι του χεριού τους συνολικά το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Υπάρχει ταυτόχρονα και η άλλη πλευρά. Κατά καιρούς, στη νεολαία, το σύστημα έχει πλασάρει μια σειρά επιλογές σαν "νεανικές", "αντισυστημικές". Σαν απάντηση στο διεφθαρμένο και άδικο σύστημα. Πιο παλιά έλεγαν ότι αντισυστημικό είναι η αποχή. Το Γενάρη έλεγαν να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να φύγουν οι άλλοι και ότι αυτό είναι το αντισυστημικό. 4

Βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και τελικά μαζί με τους άλλους που φύγανε ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, το πιο βάρβαρο. Στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού, παρουσίασαν ότι αντισυστημικό είναι η ψήφος στο ΟΧΙ, που όμως οι ίδιοι που τα έλεγαν αυτά, το μετέτρεψαν μέσα σε λίγες ώρες σε ΝΑΙ. Μπροστά σε αυτή την προσπάθεια μπαίνουν μία σειρά από ψευτο αντισυστημικές δυνάμεις, που προβάλλουν δήθεν «συγκρουσιακές» λογικές, και στη μορφή και στο περιεχόμενο που όμως τελικά είναι, αποδεικνύονται κάλπικες. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ένα κομμάτι νέων που ζει πιεστικά τα προβλήματα, έλκεται από λογικές «να τα σπάσω, να καεί η βουλή κλπ». Τελικά η όποια διάθεση για πάλη ενάντια στο σύστημα εκτονώνεται και καναλιζάρεται σε ανώδυνους δρόμους για την εξουσία των καπιταλιστών και χρησιμοποιείται από διάφορες ομάδες που συνυπήρχαν «στις πλατείες των αγανακτισμένων», «στο πάνω» και στο «κάτω» Σύνταγμα για να γίνονται το αντισυστημικό άλλοθι στον αντικομμουνισμό και στην οργανωμένη πάλη. Τέτοια είναι και η ευνουχισμένη «αντισυστημική», «αντιεξουσιαστική» δράση, που χρησιμοποιείται και για τη συκοφάντηση της ταξικής πάλης και την ένταση του πιο ακραίου αντικομμουνισμού στο όνομα της αντιδραστικής, ανιστόρητης και αντιεπιστημονικής θεωρίας των «δύο άκρων». Οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές μαζί με διάφορες άλλες τυχοδιωκτικές ομάδες χτυπάνε τον πολιτικό αγώνα που εκφράζει την ασυμφιλίωτη αντίθεση κεφαλαίου εργασίας, θέτει ζήτημα όχι αλλαγής μίας κυβέρνησης με άλλη, αλλά την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Προωθούν και άλλες αντιδραστικές ιδέες, όπως της «αυτοδιαχείρησης», η οποία δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική οργάνωση και τη συμμετοχή στην ταξική πάλη. Τέτοια είναι και η Χρυσή Αυγή που την προβάλουν ως αντισυστημική. Ότι θα έμπενε στη Βουλή και δήθεν θα «έδερνε τους κλέφτες». Τελικά οι χρυσαυγίτες έδερναν Έλληνες και μετανάστες εργάτες ενώ μέσα και έξω από τη Βουλή, στήριξαν και στηρίζουν με διάφορους τρόπους τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου όπως οι εφοπλιστές και ταυτόχρονα χρησιμοποιείται για το χτύπημα του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Είναι κρίσιμη όχι μόνο η ιδεολογική και πολιτική ετοιμότητα αλλά και η οργανωτική προετοιμασία για την αντιμετώπισή τους, όπως δείχνουν και τα τελευταία γεγονότα. Ποια είναι η πραγματική γραμμή σύγκρουσης λοιπόν; Με ποια γραμμή πρέπει να πορευτούν η εργατική/περιπλανώμενη/φοιτητική/μαθητική νεολαία; Είναι κομβικό να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες ανάγκες της, να αποκαλύπτονται οι αιτίες και οι υπεύθυνοι που δεν ικανοποιούνται, εκεί να κατευθύνεται η συλλογική διεκδίκηση, ο αγώνας, το κίνημα. 5

Καταρχήν νομίζουμε ότι έχει σημασία να σκεφτούμε το εξής συμπέρασμα που βγαίνει από την ιστορική πείρα, διεθνώς και στη χώρα μας: Οι αγώνες της νεολαίας, η πάλη των νέων εργαζομένων και ανέργων, της μαθητικής, φοιτητικής και σπουδαστικής νεολαίας, είχαν θετικό, ριζοσπαστικό ρόλο, σε συγκεκριμένες φάσεις και συνθήκες που χαρακτηρίζονταν από την ανοδική πορεία του εργατικού κινήματος, όταν οι αγώνες του, που ξεπηδάνε από την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας αποκτούσαν και πολιτικό περιεχόμενο, πέρα από το στενά συνδικαλιστικό για τα άμεσα ζητήματα. Από μόνα τους τα αιτήματα για τα οξυμμένα προβλήματα της νεολαίας δεν αρκούν για να ενταχθεί ένας νέος σταθερά στο κίνημα. Χωρίς δηλαδή το πλαίσιο ιδεών, τη διαμόρφωση ιδανικών και αξιών, κριτηρίου ώστε να εξασφαλίζεται σταθερή αγωνιστική συνείδηση και στάση και για τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Η νεολαία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε ανατροπές, σε βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων όταν οι αντιστάσεις της, οι διαθέσεις απειθαρχίας, είναι κάτω από την επίδραση, τη διείσδυση της ταξικής πάλης, των επαναστατικών ιδεών. Είχαν σημαντική συμβολή όταν τα τμήματα της νεολαίας και τα κινήματά τους, οι αγώνες τους, χωρίς βέβαια να χάσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, βαδίζουν συνειδητά μαζί με την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Αυτό τρέμει η κυρίαρχη τάξη. Έχει μεγάλη σημασία η εμφάνιση ως πρωτόλειου σχήματος Λαϊκής Συμμαχίας, η κοινή δράση ΠΑΜΕ ΠΑΣΥ ΠΑΣΕΒΕ ΟΓΕ και ΜΑΣ. Όταν η συμμαχία των κοινωνικών αντικαπιταλιστικών και αντιμονοπωλιακών δυνάμεων εμπεδώνει και την ιδιαίτερη δράση για τα προβλήματα των νέων ηλικιών μέσα από τα σωματεία και τους άλλους φορείς των εργαζομένων, μέσα από το οργανωμένο γυναικείο κίνημα, αλλά και αυτοτελώς για τους σπουδαστές και φοιτητές. Σφσες και σφοι, Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ανάγκη η νέα γενιά να ξεπεράσει τα εμπόδια. Και σε αυτό ο ρόλος του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι καθοριστικός. Εμβληματικό παράδειγμα είναι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Ο» που δεκαετίες φέρνει σε επαφή χιλιάδες νέους και νέες με τις πιο πρωτοπόρες ιδέες, με την ιστορία του Κόμματος, του κινήματος, με τον ηρωισμό των αλύγιστων της ταξικής πάλης, με τους αγώνες που ενέπνευσαν ένα γιγάντιο, έως και διεθνούς απήχησης καλλιτεχνικό έργο. Αν και η σημερινή νεολαία βρίσκεται περικυκλωμένη από τη συντηρητική οπισθοδρόμηση, τον αντικομμουνισμό, την ιδεολογική επίθεση κατά του επαναστατικού, του εργατικού κινήματος και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης, το μέλλον της για μια καλύτερη ζωή, για την ικανοποίηση των αναγκών της συνδέεται άμεσα με τη συμμετοχή και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτή την εξέλιξη δεν μπορεί τίποτα να τη σταματήσει 6

Τα τμήματα της νεολαίας συναντιούνται στο δρόμο του αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Ενοποιούν και δυναμώνουν την πάλη τους στο βαθμό που συνδέονται με τον αγώνα κατά των μονοπωλίων, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Από αυτόν τον προσανατολισμό, από το επίπεδο οργάνωσης και συνείδησης της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης και των νέων που αύριο θα μπουν στην παραγωγή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Από αυτή τη σκοπιά εξετάζουμε τα καθήκοντα των στελεχών και των μελών της ΚΝΕ. Η συνεισφορά της ΚΝΕ, της νεολαίας του ΚΚΕ, στην υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στο κίνημα νεολαίας, στην κοινωνική συμμαχία είναι συλλογικό θέμα. Εξαρτάται όμως η αποτελεσματικότητά της από το αν το κάθε στέλεχος και μέλος της ΚΝΕ καταξιώνεται στο χώρο του, στον περίγυρό του ως πρωτοπόρος νεολαίος που μάχεται για το πρόγραμμα του Κόμματος, για τις θέσεις και τους στόχους της ΚΝΕ. Όχι μόνο ως προπαγανδιστής αλλά και ως πόλος συσπέιρωσης, οργάνωσης, με ικανότητα να συνδέεται με άλλους νέους. Σε αυτή τη βάση το ατομικό κύρος συμβάλλει στην άνοδο του κύρους και της επιρροής του Κόμματος και της ΚΝΕ. Το πραγματικά καινοτόμο και ανατρεπτικό υπάρχει, δυναμώνει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αρχίζει η συνειδητή δράση για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Άλλωστε το παρόν και το μέλλον της νεολαίας συνδέεται με την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Και για να θυμηθούμε κλείνοντας ξανά τον Ναζίμ Χικμέτ που έγραφε: «Από το χώμα, απ τη φωτιά κι απ τη θάλασσα που γεννηθήκανε, Το πιο έκτακτο θα γεννηθεί από μας» Ν.Αμπατιέλος 7