ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΗΛΩΣΗ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΗΛΩΣΗ Της ΕΝΩΣΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΚΙΛΚΙΣ (Ε.Ν.Ι.Κ), που εδρεύει στο Κιλκίς, νομίμως εκπροσωπουμένης. ΠΡΟΣ Τον κ. ΑΝΘΡΑΚΙΔΗ Θεμιστοκλή, Διοικητή και Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ενιαίου Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΙΛΚΙΣ». Κοινοποιούμενη προς: 1) Τον κ. ΣΑΤΣΟΓΛΟΥ Αιμίλιο, Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας, Κ.Υ Γουμένισσας, Μαυροπούλου αρ.9, Κιλκίς. 2) Τον κ. ΒΕΝΤΟΥΡΗ Θρασύβουλο, Διοικητή της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας & Θράκης, οδός Αριστοτέλους, αριθ.16, Θεσσαλονίκη. 3) Τον κ. ΒΟΡΙΔΗ Μαυρουδή, Υπουργό Υγείας, οδός Αριστοτέλους, αριθ. 17, Αθήνα. 4) Τον κ. ΒΑΡΝΑΒΑ Δημήτριο, Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (Ο.Ε.Ν.Γ.Ε.), οδός Λαμίας, αριθ. 2, Αθήνα. 5) Τον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κιλκίς. Κιλκίς, 10 Σεπτεμβρίου 2014 1. Σας είναι γνωστό, ότι η Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 04-11-2003 "σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας", στο πεδίο εφαρμογής της οποίας εμπίπτουν οι Ιατροί του Ε.Σ.Υ. (ειδικευμένοι και ειδικευόμενοι), όπως έχει δεχθεί αυθεντικά το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (βλ. Υποθέσεις Simap/03-10-2000, Jaeger/09-09-2003, Pfeiffer/05-10-2004, Dellas/01-12-2005 κλπ.), κωδικοποίησε σε ενιαίο κείμενο τις Οδηγίες 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου της 23-11-1993 και 2000/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22-06-2000. Οι διατάξεις της κωδικοποιητικής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ, έχουν άμεση εφαρμογή (ως περιέχουσες κανόνες σαφείς, ορισμένους, απαλλαγμένους από αιρέσεις και δεκτικούς άμεσης εφαρμογής), αφού, αφενός μεν, η προθεσμία ενσωμάτωσής τους στην εσωτερική μας έννομη τάξη έχει προ 1

πολλού εκπνεύσει (από την 23-11-1996, σύμφωνα με το άρθρο 18 της Οδηγίας 93/104/ΕΚ και από την 01-08-2004, σύμφωνα με το άρθρο 2 της Οδηγίας 2000/34/-ΕΚ), αφετέρου δε, οι διατάξεις αυτές έχουν ήδη μεταφερθεί με τα Προεδρικά Διατάγματα 88/1999 (ΦΕΚ Α' 94) και 76/2005 (ΦΕΚ Α' 117) στο εσωτερικό μας δίκαιο, με συνέπεια οι κανόνες που θεσπίζουν, όχι μόνο να έχουν καταστεί γνωστοί στους ενδιαφερόμενους για τους οποίους γεννούν δικαιώματα, αλλά να συνιστούν κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος, οι οποίοι υπερισχύουν οποιασδήποτε αντίθετης διάταξης Νόμου. Σας είναι γνωστό, ότι μετά τη Συνθήκη Προσχώρησης της 28-05-1979, που κυρώθηκε σύμφωνα με το άρθρο 1 του Νόμου 945/1979 (ΦΕΚ Α' 170), με την οποία η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και τη κύρωση με το Νόμο 2077/1992 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου διέπεται από το νομικό καθεστώς του Κοινοτικού Δικαίου, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι Οδηγίες, οι οποίες αποτελούν ενεργείς νομοθετικές πράξεις (παράγωγο δίκαιο) και οι οποίες μεταφερόμενες στην εσωτερική έννομη τάξη, είτε με την εκπνοή της προθεσμίας ενσωμάτωσής τους είτε με νομοθετική ή κανονιστική πράξη του εθνικού νομοθέτη, αποκτούν αυξημένη τυπική ισχύ και υπερισχύουν οποιασδήποτε αντίθετης διάταξης της εθνικής νομοθεσίας, καθιστώντας την αυτοδικαίως ανεφάρμοστη, με βάση την αρχή της υπεροχής του Κοινοτικού Δικαίου έναντι του εσωτερικού δικαίου των Κρατών μελών. Άλλωστε και κατά τη πάγια Νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η υπεροχή του Κοινοτικού Δικαίου έναντι των αντίθετων διατάξεων των εθνικών δικαίων συνιστά βασικό χαρακτηριστικό της κοινοτικής έννομης τάξης, θεμελιούμενη στη φύση και την αυτονομία της έννομης αυτής τάξης (ΣτΕ 3312/1989, 3596/1985, Ολομ. 2152/1986, 815/1984 κλπ.). Αυτό ενισχύεται και από το άρθρο 28 του ισχύοντος Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο, «1. Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμο. 2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα Κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα». Κατά δε την 2

ερμηνευτική δήλωση του ίδιου άρθρου, «Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Ενόψει αυτών, τα Π.Δ.88/1999 και 76/2005 ενσωματώνουν παράγωγο Κοινοτικό Δίκαιο, διατάξεις δηλαδή Κοινοτικών Οδηγιών, με την ιδιαίτερη δε επισήμανση, ότι δεν κάνουν αντιδιαστολή μεταξύ υπαλλήλων με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου και δημοσίων υπαλλήλων. Πράγματι, ομιλούν, αδιακρίτως, για εργοδότες και εργαζόμενους τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, ο δε έλεγχος εφαρμογής των διατάξεων του Π.Δ.88/1999 έχει ανατεθεί στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες της Επιθεώρησης Εργασίας, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας (άρθρο 15). Πέραν αυτών, αφότου έχει λήξει η τασσόμενη προθεσμία συμμόρφωσης της Κωδικοποιητικής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ, οι διατάξεις της που περιέχουν κανόνες σαφείς, ανεπιφύλακτους, ορισμένους και δεκτικούς απευθείας εφαρμογής, παράγουν άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή άμεση ισχύ στην εσωτερική έννομη τάξη της Χώρας μας που είναι και ο παραλήπτης της. Απο το άμεσο αποτέλεσμα της Οδηγίας αυτής, δεσμεύονται και όλες οι Δημόσιες Αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη δημόσια υγεία. Εξάλλου, η Χώρα μας δεσμεύεται από το ανωτέρω άμεσο αποτέλεσμα είτε ενεργεί με την ιδιότητα της δημόσιας αρχής είτε με την ιδιότητα του εργοδότη. Η εβδομαδιαία, συνεπώς, διάρκεια απασχόλησης των Ιατρών, στην οποία περιλαμβάνεται και η εκτελούμενη από αυτούς εφημερία (ενεργής, μικτή, ετοιμότητας), δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά εβδομάδα για τη κατηγορία των ειδικευμένων Ιατρών τις 48 ώρες και για τη κατηγορία των ειδικευομένων Ιατρών τις 52 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των εφημεριών. Από τα ανώτατα αυτά όρια εβδομαδιαίας εργασίας επιτρέπεται παρέκκλιση, όπως ορίζει το άρθρο 22 της ίδιας Οδηγίας, αποκλειστικά και μόνο μετά από τη συναίνεση του ενδιαφερόμενου Ιατρού, που επιβάλλεται να είναι ρητή, ανεπιφύλακτη, ελεύθερη και προσωπική. Η ερμηνεία αυτή απορρέει από το σκοπό της Οδηγίας, που αποβλέπει στη διασφάλιση αποτελεσματικής προστασίας της ασφάλειας και της υγείας των Ιατρών αλλά και του κοινωνικού συνόλου, εξασφαλίζοντας το πραγματικό ευεργέτημα ενός ανώτατου ορίου εβδομαδιαίας εργασίας. Επομένως, κάθε παρέκκλιση από τις προβλέπουσες τα ανώτατα όρια διατάξεις πρέπει να συνοδεύεται από όλες τις αναγκαίες εγγυήσεις, ώστε, εάν ο 3

Ιατρός καταλήξει να παραιτηθεί από κοινωνικό δικαίωμα που του απονέμει η Οδηγία, να το πράξει ελεύθερα και έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Συνεπώς, δεν νομιμοποιείται ο εργοδότης να έχει την ευχέρεια, με κανονιστική ρύθμιση, να επιβάλλει στον Ιατρό περιορισμό των δικαιωμάτων του χωρίς αυτός να έχει εκδηλώσει ρητά τη συναίνεσή του. Η παραβίαση της μέγιστης διάρκειας εβδομαδιαίας εργασίας και ελάχιστης εβδομαδιαίας και ημερήσιας ανάπαυσης των Ιατρών, χωρίς να υφίσταται ρητή και ανεπιφύλακτη συναίνεσή τους και χωρίς να χορηγούνται σ' αυτούς ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης (ρεπό), καθιστά μη νόμιμη την απασχόλησή τους αυτή και συνακόλουθα τη πραγματοποίηση των εφημεριών. Ο εργοδότης δεν νομιμοποιείται να έχει την ευχέρεια, με κανονιστική ρύθμιση, να επιβάλει στον Ιατρό περιορισμό των δικαιωμάτων του χωρίς αυτός να έχει εκδηλώσει ρητά τη συναίνεσή του. Εάν ο ειδικευμένος Ιατρός δηλώσει ρητά την άρνησή του να εργασθεί πέραν του 48ώρου και ο ειδικευόμενος Ιατρός πέραν του 52ώρου, ο εργοδότης οφείλει να απόσχει από κάθε μέτρο περιορισμού του δικαιώματος αυτού, το οποίο είναι ταυτόχρονα αναφαίρετο κοινωνικό ευεργέτημα, απαγορευομένου ρητά και σε κάθε περίπτωση του "εντέλλεσθαι", το οποίο είναι προεχόντως παράνομο και αντισυνταγματικό. Εξ άλλου, σύμφωνα με τη πάγια Νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η μη τήρηση της υποχρέωσης αυτής, που επιβάλλουν σε ένα Κράτος μέλος (εν προκειμένω στη Χώρα μας) οι ως άνω μνημονευόμενες Κοινοτικές Οδηγίες, δεν δικαιολογείται από τυχόν διατάξεις, πρακτικές ή καταστάσεις της εσωτερικής του έννομης τάξης. Όπως, πιθανότατα, γνωρίζετε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά από επανειλημμένους ελέγχους των αρμοδίων Υπηρεσιών της, απεφάσισε (Δελτίο Τύπου της 20 Νοεμβρίου 2013) την παραπομπή της Χώρας μας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.) για μη συμμόρφωση με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με τον χρόνο εργασίας των Ιατρών που απασχολούνται στις Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, δηλαδή με την υπέρβαση του ανώτατου επιτρεπόμενου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας των 48 ωρών για τους ειδικευμένους Ιατρούς και των 52 ωρών για τους ειδικευόμενους Ιατρούς, συμπεριλαμβανομένων των εφημεριών (ως χρόνου υπερωριακής απασχόλησης). 4

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε λάβει γνώση των κατ εξακολούθηση παραβιάσεων του Κοινοτικού Δικαίου (πρωτογενούς και παραγώγου) από το έτος 2007, μετά από αυτοτελείς Καταγγελίες οκτώ (8) Ενώσεων Νοσοκομειακών Ιατρών και είχε ζητήσει με αλλεπάλληλα διαβήματά της από τη Χώρα μας να λάβει τα αναγκαία μέτρα προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης της συμμόρφωσης της εθνικής νομοθεσίας και της πρακτικής των Δημοσίων Αρχών με τις διατάξεις της Οδηγίας 2003/88/ΕΚ, χωρίς, όμως, να πραγματοποιηθεί απτή πρόοδος προς την κατεύθυνση της συμμόρφωσης. Λόγοι ανάγκης και επικείμενων σοβαρών κινδύνων, μας υποχρεώνουν σήμερα να σας απευθύνουμε την παρούσα, ώστε να δοθεί άμεσα ένα τέλος στο μη σύννομο (αν όχι παράνομο) και απαράδεκτο σημερινό εργασιακό καθεστώς που βιώνουμε και προκαλεί τις γνωστές, δραματικές όσο και επώδυνες δυσλειτουργίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Εμείς, ως Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Κιλκίς, σας πληροφορούμε, ότι αδυνατούμε πλέον να καλύψουμε με εφημερίες τις ανάγκες των συμπολιτών μας και να ασκήσουμε το λειτούργημά μας, λόγω της δραματικής έλλειψης ιατρικού προσωπικού σε όλα σχεδόν τα Τμήματα και τις Κλινικές. Η έλλειψη αυτή καθιστά αδύνατη πλέον τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του Νοσοκομείου μας και κυρίως της απρόσκοπτης και ακώλυτης παροχής ποιοτικών ιατρικών υπηρεσιών προς τους ασθενείς, οι δε πιθανοί θάνατοι, λόγω αυτής της έλλειψης, είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο. Επισημαίνουμε, ότι η Καρδιολογική Κλινική, το Αναισθησιολογικό Τμήμα, το Ακτινολογικό Τμήμα, το Αιματολογικό Τμήμα και ο Τεχνητός Νεφρός, είναι μερικά από τα Τμήματα, που δεν πληρούνται οι όροι ασφάλειας τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους ασθενείς μας. Εάν μέχρι σήμερα εξακολουθούν να λειτουργούν τα Τμήματα αυτά όπως και τα άλλα Τμήματα του Νοσοκομείου, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο φιλότιμο, την αυτοθυσία και το υψηλό αίσθημα ευθύνης των Ιατρών, οι οποίοι καλούνται καθημερινά να ανταπεξέλθουν σε διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες. Ενόψει των ως άνω αναμφισβήτητων δεδομένων, δεν είναι δυνατή πλέον η κάλυψη εφημεριών πέραν του νομίμου αριθμού και του επιτρεπομένου ωραρίου εβδομαδιαίως, ενώ η αμετάκλητη παραπομπή της Χώρας μας ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σας στερεί απολύτως την δυνατότητα της έκδοσης σχετικής εντολής πραγματοποίησης εκ μέρους των Ιατρών μελών μας (ειδικευμένων και 5

ειδικευομένων) εφημεριών, που θα υπερβαίνουν τα ανώτατα ως άνω επιτρεπόμενα εβδομαδιαία όρια εργασίας, εκτός εάν ο ενδιαφερόμενος Ιατρός συναινέσει για την υπέρβαση με ρητή, ανεπιφύλακτη, ελεύθερη και προσωπική δήλωσή του. Συνεπώς, η επιχειρούμενη με "εντέλλεσθαι" ή άλλων ισοδυνάμων εκφράσεων υπέρβαση του ανώτατου επιτρεπόμενου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας και συγκεκριμένα του αριθμού των εφημεριών, όπως προβλέπεται στη κείμενη κοινοτική νομοθεσία, η οποία έχει καταστεί αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής νομοθεσίας, είναι απολύτως παράνομη και καταχρηστική με συγκεκριμένη ποινική, αστική και πειθαρχική διάσταση. 2. Περαιτέρω, καταγγέλλουμε την συστηματική άρνηση χορήγησης στους Ιατρούς (ειδικευμένων και ειδικευομένων) μέλη μας ρεπό, ήτοι ισοδύναμης αντισταθμιστικής ανάπαυσης, ύστερα από ενεργό εφημερία, όπως ρητά προβλέπεται στο άρθρο 2 του Ν.3754/2009 (ΦΕΚ Α 43). Η χορήγηση ισοδύναμης αντισταθμιστικής ανάπαυσης (ρεπό) στους Ιατρούς του Ε.Σ.Υ. (ειδικευμένους και ειδικευόμενους), ύστερα από εφημερία, αποτελεί αναφαίρετο εργασιακό δικαίωμα με αυξημένη τυπική ισχύ. Το δικαίωμα αυτό απορρέει από τη παρ.3 του άρθρου 1 του Π.Δ.88/ 1999 "Ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του χρόνου εργασίας σε συμμόρφωση με την Οδηγία 93/104/ΕΚ" (ΦΕΚ Α 94), όπως αυτή αντικαταστάθηκε από τη παρ.1 του άρθρου 1 του Π.Δ.76/2005 "Τροποποίηση του Π.Δ.88/1999 σε συμμόρφωση με την Οδηγία 2000/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου" (ΦΕΚ Α 117) σε συνδυασμό με τα άρθρα 2, 3, 4 και 5 του Π.Δ.88/1999, όπως τροποποιήθηκαν από τα άρθρα 2 και 3 του Π.Δ.76/2005. Συγκεκριμένα, οι διατάξεις του Π.Δ.88/1999, στις οποίες περιλαμβάνεται και η χορήγηση ρεπό, εφαρμόζονται σε όλες τις επιχειρήσεις, εγκαταστάσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα. Ο έλεγχος εφαρμογής των διατάξεων του Π.Δ.88/1999, όπως τροποποιήθηκε με το Π.Δ.76/2005, σύμφωνα με το άρθρο 15 του Π.Δ.88/1999 και τα άρθρα 7 και 8 του Ν.2639/1998 "Ρύθμιση εργασιακών σχέσεων, σύσταση Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και άλλες διατάξεις" (ΦΕΚ Α 205), ανήκει στην αρμοδιότητα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.), οι δε Κοινωνικοί Επιθεωρητές αλλά και οι Τεχνικοί και Υγειονομικοί 6

Επιθεωρητές του Σ.ΕΠ.Ε., δύνανται συνδυαστικά και κατ αρμοδιότητα, να διενεργούν ελέγχους στους χώρους εργασίας του ιδιωτικού αλλά και του δημοσίου τομέα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν εφαρμόζονται οι επί μέρους ρυθμίσεις της παραπάνω νομοθεσίας. Όπως προαναφέραμε, οι Οδηγίες 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου της 23-11-1993 και 2000/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22-06-2000, μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό μας δίκαιο με τα ως άνω Προεδρικά Διατάγματα 88/1999 και 76/2005 και κωδικοποιήθηκαν σε ενιαίο κείμενο από την Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 04-11-2003. Συνεπώς, οι διατάξεις της κωδικοποιητικής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ, έχουν άμεση εφαρμογή (ως περιέχουσες κανόνες σαφείς, ορισμένους, απαλλαγμένους από αιρέσεις και δεκτικούς άμεσης εφαρμογής), αφού, αφενός μεν, η προθεσμία ενσωμάτωσής τους στην εσωτερική μας έννομη τάξη έχει προ πολλού εκπνεύσει (από την 23-11-1996, σύμφωνα με το άρθρο 18 της Οδηγίας 93/104/ΕΚ και από την 01-08-2004, σύμφωνα με το άρθρο 2 της Οδηγίας 2000/34/-ΕΚ), αφετέρου δε, οι διατάξεις αυτές, όπως προαναφέρθηκε, έχουν ήδη μεταφερθεί με τα Π.Δ.88/1999 και 76/2005 στο εσωτερικό μας δίκαιο, με συνέπεια οι κανόνες που θεσπίζουν, όχι μόνο να έχουν καταστεί γνωστοί στους ενδιαφερόμενους για τους οποίους γεννούν δικαιώματα, αλλά να συνιστούν κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος, οι οποίοι υπερισχύουν οποιασδήποτε αντίθετης διάταξης Νόμου. Ενόψει αυτών, τα Π.Δ.88/1999 και 76/2005 ενσωματώνουν παράγωγο Κοινοτικό Δίκαιο, διατάξεις δηλαδή Κοινοτικών Οδηγιών, με την ιδιαίτερη δε επισήμανση, ότι δεν κάνουν αντιδιαστολή μεταξύ μισθωτών με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και μισθωτών με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου. Περαιτέρω, το ως άνω Π.Δ.88/1999, όπως αυτό τροποποιήθηκε από το Π.Δ.76/2005, έχει ερμηνευθεί αυθεντικά, όπως προαναφέραμε, τόσο από το Ελεγκτικό Συνέδριο με σειρά Αποφάσεών του όσο και από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Πράγματι, οι ρυθμίσεις του Κωδικοποιητικής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ αποβλέπουν στη διασφάλιση αποτελεσματικής προστασίας της ασφάλειας και της υγείας του ιατρικού προσωπικού, εξασφαλίζοντας σε αυτό ιδιαίτερα το πραγματικό ευεργέτημα επαρκών περιόδων ισοδύναμης αντισταθμιστικής ανάπαυσης (ρεπό). Επομένως, κάθε παρέκκλιση από τις ρυθμίσεις αυτές πρέπει να συνοδεύεται από όλες τις αναγκαίες εγγυήσεις, ώστε, εάν ο Ιατρός καταλήξει να παραιτηθεί από κοινωνικό δικαίωμα που του απονέμει η ως άνω Οδηγία, 7

να το πράξει ελεύθερα και έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Συνεπώς, δεν νομιμοποιείται ο εργοδότης να έχει την ευχέρεια, με κανονιστική ρύθμιση, να επιβάλλει στον Ιατρό (ειδικευμένο και ειδικευόμενο) περιορισμό των δικαιωμάτων του, χωρίς αυτός να έχει εκδηλώσει ρητά τη συναίνεσή του. Ενόψει, συνεπώς, των ως άνω αναμφισβήτητων νομοθετικών δεδομένων, τα οποία έχουν ενδυθεί αυξημένη τυπική ισχύ, καθίσταται σαφής η επιταγή χορήγησης, ύστερα από εφημερία, στους Ιατρούς (ειδικευμένους και ειδικευόμενους) μέλη μας ισοδύναμης αντισταθμιστικής ανάπαυσης (ρεπό), χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και προαπαιτούμενα, η δε παραβίαση της εν λόγω επιταγής, η οποία, ατυχέστατα, έχει προσλάβει χαρακτήρα μονιμότητας, επάγεται σαφέστατα ποινικές, αστικές και πειθαρχικές συνέπειες. 3. Επιπροσθέτως, όπως, πιθανότατα, γνωρίζετε, οι Ιατροί μέλη μας παραμένουν απλήρωτοι, σχετικά με τις πρόσθετες εφημερίες, που έχουν πραγματοποιήσει ήδη από το έτος 2012, για μέρος των οποίων έχουν προσφύγει στα αρμόδια Δικαστήρια, ενώ για το υπόλοιπο εκκρεμεί μέχρι και σήμερα η πληρωμή τους. Ενόψει του εν λόγω υπαρκτού και οξύτατου προβλήματος, είμαστε υποχρεωμένοι να σας επισημάνουμε τα εξής: Σύμφωνα με την υπ αριθ. 0047/13-03-2012 Πράξη του Τμήματος Ι του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ύστερα από σχετική διαφωνία που ανέκυψε, μεταξύ της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό Ιωαννίνων και του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα», κρίθηκε, ότι δεν πρέπει να θεωρηθούν χρηματικά εντάλματα πληρωμής, οικονομικού έτους 2011, τα οποία αφορούσαν στη καταβολή, στους αναφερόμενους στις συνημμένες σε αυτά μισθοδοτικές καταστάσεις Ιατρούς, που υπηρετούν στο εν λόγω Νοσοκομείο, αποζημίωσης για τις πρόσθετες εφημερίες που πραγματοποίησαν, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 45 παρ.11 περ. Γ του Ν.3205/2003, όπως αυτές προστέθηκαν με το άρθρο 4 παρ.1 του Ν.3868/2010. Η ως άνω Απόφαση του Τμήματος Ι δέχθηκε, ότι οι πρόσθετες εφημερίες, στις οποίες συμμετείχαν οι δικαιούχοι των επίμαχων χρηματικών ενταλμάτων Ιατροί, δεν είναι νόμιμες, καθόσον η πραγματοποίησή τους έγινε χωρίς τη τήρηση της προβλεπόμενης από τις ως άνω νομοθετικές διατάξεις και της κατ εξουσιοδότηση αυτών εκδοθείσας εφαρμοστικής Απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Υγείας και Κοινωνικής 8

Αλληλεγγύης (υπ αριθ. 2/75264/022/30-11-2010 ΚΥΑ, ΦΕΚ Β 1883/02-12-2010, διόρθωση σφαλμάτων σε ΦΕΚ Β 2008), διαδικασίας. Συγκεκριμένα, οι ως άνω πρόσθετες εφημερίες πραγματοποιήθηκαν χωρίς την απαιτούμενη προηγούμενη έγκρισή τους με Απόφαση του Διοικητή της 6 ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδας. Η δε εκ των υστέρων εκδοθείσα αντίστοιχη Απόφαση του εν λόγω Διοικητή, δεν μπορεί να αναπληρώσει την ως άνω ελλείπουσα νόμιμη προϋπόθεση για τη πραγματοποίηση πρόσθετων εφημεριών στο Νοσοκομείο, διότι ο Νόμος, όπως αυτό συνάγεται τόσο από το σαφές γράμμα αυτού όσο και εκ του σκοπού του, που, κατά τη λογική της θεσπισθείσας ρύθμισης, ανάγεται στον εξορθολογισμό του συστήματος των εφημεριών, απαιτεί τη προηγούμενη έγκριση των εφημεριών, καθόσον μόνο μέσω του έγκαιρου και αιτιολογημένου προγραμματισμού τους καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες των Νοσοκομείων. Είναι δε προφανές, όπως δέχθηκε η ως άνω Απόφαση, ότι η εκ των υστέρων, μετά τη πραγματοποίηση των εφημεριών, έκδοση της πράξης έγκρισής τους, καθίσταται κενή κανονιστικού περιεχομένου εκδιδόμενη, απλώς, για να καλύψει μία ήδη δεδομένη πραγματική κατάσταση, ανεξάρτητα της εξυπηρέτησης ή όχι της εύρυθμης λειτουργίας του Νοσοκομείου. Περαιτέρω, όπως επίσης δέχθηκε η ως άνω Απόφαση, ούτε από την ανωτέρω Απόφαση του Διοικητή της 6 ης Υγειονομικής Περιφέρειας, ούτε από σχετική Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου, με το οποίο εγκρίθηκε το Πρόγραμμα προβλεπόμενων εφημεριών των Ιατρών του για τον επίμαχο μήνα, ούτε από σχετικό έγγραφο του Επιστημονικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου, περιέχεται η απαιτούμενη από το Νόμο αιτιολογία, σχετικά με τις ανάγκες του Νοσοκομείου που δικαιολογούν τη πραγματοποίηση πρόσθετων εφημεριών, με ειδικότερη αναφορά στις «ειδικότητες για τις οποίες υπήρχε επιτακτική ανάγκη» και περαιτέρω αιτιολόγηση «ανά ημέρα εφημερίας, ειδικότητα και αριθμό ιατρών». Από τα ανωτέρω συνάγεται, ότι οι ήδη δεδουλευμένες από τους Ιατρούς μέλη μας πρόσθετες εφημερίες, θα παραμείνουν απλήρωτες, εφόσον δεν έχει τηρηθεί, όπως σαφώς διαφαίνεται, η προβλεπόμενη από τη κείμενη νομοθεσία διαδικασία, με συνέπεια να είναι, πλέον, υποχρεωμένοι να διεκδικήσουν την αποζημίωση της 9

δεδουλευμένης εργασίας τους με την έγερση σχετικών αγωγών αποζημίωσης ενώπιον των αρμοδίων Δικαστηρίων. Από τα ανωτέρω εκτιθέμενα παρέπεται, ότι ο εξαναγκασμός των Ιατρών μελών μας να πραγματοποιούν εφημερίες καθ υπέρβαση του ανώτατου επιτρεπόμενου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, όταν, μάλιστα, η Χώρα μας, για την αιτία αυτή, έχει παραπεμφθεί αμετακλήτως ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και όταν δεν έχει καταβληθεί μέχρι σήμερα η αποζημίωση πρόσθετων εφημεριών εννέα (9) μηνών των ετών 2012 και 2013, που αποδεδειγμένα έχουν πραγματοποιηθεί, έχει πρόδηλη ποινική, αστική και πειθαρχική διάσταση και για τον πρόσθετο λόγο, ότι είσθε υπάλληλος κατά την έννοια του άρθρου 7 παρ.7 του Ν.3329/2005 σε συνδυασμό με το άρθρο 13 περ. α του Ποινικού Κώδικα. Επιπλέον, η θέση σας επιβαρύνεται έτι περαιτέρω, διότι η τακτική του εξαναγκασμού των μελών μας να εργάζονται, όταν τους οφείλονται δεδουλευμένα και μάλιστα καθ υπέρβαση του επιτρεπόμενου ανώτατου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, καταστρατηγεί βασικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας όπως και τη διάταξη της παρ.3 του άρθρου 22 του Συντάγματος (ήδη παρ.4, όπως αυτή αναριθμήθηκε με τη παρ. Α του Ψηφίσματος της Ζ' Αναθεωρητικής Βουλής, ΦΕΚ Α' 84/17-04-2001), κατά την οποία "Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται". Επειδή τα Π.Δ.88/1999 και 76/2005 εφαρμόζονται στο σύνολό τους έναντι πάντων, χωρίς εξαίρεση, οι δε σε αυτά περιεχόμενοι κανόνες δικαίου, είναι γενικής και υποχρεωτικής εφαρμογής. Επειδή η Κωδικοποιητική Οδηγία 2003/88/ΕΚ έχει ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας δίκαιο με τη παρέλευση της προθεσμίας ενσωμάτωσής της. Επειδή με τα ως άνω Προεδρικά Διατάγματα καθορίστηκαν, κατ' επιταγή των κοινοτικών ρυθμίσεων, οι ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, οι οποίες εφαρμόζονται παράλληλα με τις εκάστοτε ισχύουσες γενικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, εκτός εάν οι τελευταίες θεσπίζουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους. Επειδή ο ανώτατος επιτρεπόμενος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας δεν μπορεί να υπερβεί τις 48 ώρες για τους ειδικευμένους (και τις 52 ώρες για τους ειδικευόμενους 10

Ιατρούς) περιλαμβανομένων των εφημεριών, εκτός εάν υπάρξει παρέκκλιση με ρητή και ανεπιφύλακτη συναίνεση του ενδιαφερόμενου Ιατρού. Επειδή η ελεύθερη και ακώλυτη εκδήλωση της βούλησής μας αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας για τη διαφύλαξη του κοινωνικού ευεργετήματος των 48 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας αλλά και σημαντική συμβολή του κοινοτικού νομοθέτη σε μια εργασία, η οποία ενέχει ιδιαίτερους κινδύνους αλλά και σωματική και πνευματική ένταση και καταπόνηση, προκειμένου να διασφαλίζεται η υγεία και ασφάλεια του εργαζόμενου Ιατρού και εν προκειμένω ημών αλλά και να εξασφαλίζεται η υγεία των ασθενών αλλά και το ποιοτικό επίπεδο των παρεχόμενων σε αυτούς υπηρεσιών. Επειδή αρνούμεθα να συνηγορήσουμε, έστω και σιωπηρά, στη παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας. Επειδή έχετε την ιδιότητα του υπαλλήλου (άρθρα 13, περ.α' και 263 Α του Ποινικού Κώδικα σε συνδυασμό με το άρθρο 7 παρ.7 και 10 του Νόμου 3329/ 2005, ΦΕΚ Α 81), οφείλετε να γνωρίζετε, ότι δεν συγχωρείται, αλλ' ούτε αναγνωρίζεται άγνοια Δικαίου. Επειδή η οποιαδήποτε απόπειρα εξαναγκασμού μας, παρά την αντίθεσή μας, να πραγματοποιήσουμε εφημερίες καθ' υπέρβαση του νομίμου, θα μας υποχρεώσει σε άμεση προσφυγή στα αρμόδια Δικαστήρια για τη προστασία μας και τη διασφάλιση των αναφαίρετων και απαράγραπτων εργασιακών μας δικαιωμάτων. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ και με τη ρητή επιφύλαξη των νομίμων δικαιωμάτων μας Διαμαρτυρόμαστε εντονότατα για τις ως άνω περιγραφόμενες πράξεις ή/και παραλείψεις σας σε βάρος των Ιατρών (ειδικευμένων και ειδικευομένων) μελών μας. Καταγγέλλουμε τις ως άνω περιγραφόμενες αυθαίρετες, καταχρηστικές και παράνομες πράξεις ή/και παραλείψεις. Σας Καλούμε να αποκαταστήσετε πλήρως τη νομιμότητα επί του συνόλου των ζητημάτων, όπως αυτά περιγράφονται ανωτέρω, άλλως, Σας Δηλώνουμε απερίφραστα και άνευ ετέρου, ότι, ως έχοντες έννομο συμφέρον, για τη προστασία των Ιατρών (ειδικευμένων και ειδικευομένων) μελών μας, θα προσφύγουμε με Μηνυτήρια Αναφορά ενώπιον του οικείου Εισαγγελέα Πρωτοδικών όπως και ενώπιον κάθε άλλης αρμόδιας Δικαστικής και Δημόσιας Αρχής. 11

Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα τη παρούσα προς τον κ. ΑΝΘΡΑΚΙΔΗ Θεμιστοκλή, Διοικητή του Ενιαίου Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Κιλκίς"», προς γνώση του και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας αυτήν ολόκληρη στη έκθεση επίδοσής του. Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος 12