Γ Τάξη / 2ο Γυμνάσιο Μεσσήνης / 2013-2014 1
Εισαγωγή Με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Κ.Π. Καβάφη γεννήθηκε η ιδέα της προσέγγισης των ποιημάτων του μέσα από τη δημιουργική ματιά των παιδιών. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, ορισμένους τρόπους δημιουργικής γραφής, θελήσαμε το πνεύμα του Καβάφη να ενεργοποιήσει τη φαντασία και τις ιδιαίτερες κλίσεις τους και να συμβάλει στην έκφραση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους. Συγκεκριμένα χρησιμοποιήθηκαν οι εξής τρόποι δημιουργικής γραφής: Ακροστιχίδα με τα αρχικά του ονόματος του ποιητή Σύζευξη δύο ποιημάτων του και κατασκευή ενός καινούριου Δημιουργία νέων ποιημάτων εμπνευσμένων από έργα του Καβάφη Καλλιγραφήματα Δημιουργία πεζού κειμένου Επιστολή στον Κ.Π. Καβάφη Κόμιξ K.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ Καλημέρα ζωή, ζωή αγαπημένη. Που μεγαλύτερο δώρο από σένα δεν υπάρχει. Και σαν ποτάμι τρέχεις, σαν τον ήλιο τις νύχτες χάνεσαι. Αθόρυβα, τόσο αθόρυβα που οι άνθρωποι το νόημά σου χάνουν. Βρέθηκε άραγε ποτέ άνθρωπος ζωή να ζήσει ευτυχισμένη; Ανέμελα νιάτα και γερατειά χαρούμενα να περάσει; Φόβος, οργή και μίσος για αυτά που μας στοιχειώνουν. Ήλιος να φανεί να τα εξαφανίσει. Στης ψυχής το θάνατο να βάλει ένα τέλος. Γρηγορία Τσοπανάκη Η Τράπεζα του Μέλλοντος Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω. Κεφάλαια μεγάλ αν έχει αμφιβάλλω. Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρίσι εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει. Πρόσθεσις AΑν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ εγώ εκεί απ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ αρκεί. Κ. Π. Καβάφης Κ. Π. Καβάφης Η Τράπεζα του Μέλλοντος Πρόσθεσις, Όλγα Χαρλέπα Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνωaαν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνωπλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζωπολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω. Κεφάλαια μεγάλ αν έχει αμφιβάλλω, Μες στ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρίσιεξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει. 2 3
ΤΟ ΠΙΟΝΙ ΕΑΥΤΟΣ ΦΩΝΕΣ ΑΞΙΖΕΙ; Πολλάκις, βλέποντας να παίζουν σκάκι,ακολουθεί το μάτι μου ένα Πιόνιόπου σιγά σιγά τον δρόμο βρίσκεικαι στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.με τέτοια προθυμία πάει στην άκρηόπου θαρρείς πως βέβαια εδώ θ αρχίσουνοι απολαύσεις του κ οι αμοιβές του.πολλές στον δρόμο κακουχίες βρίσκει.λόγχες λοξά το ρίχνουν πεζόδρομοι τα κάστρα το χτυπούν με τες πλατείες τωνγραμμές μέσα στα δυο τετράγωνά τωνγρήγοροι καβαλάρηδες γυρεύουνμε δόλο να το κάμουν να σκαλώσει κ εδώ κ εκεί με γωνιακή φοβέραμπαίνει στον δρόμο του κανένα πιόνιαπ το στρατόπεδο του εχθρού σταλμένο. Αλλά γλυτώνει απ τους κινδύνους όλους και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει. Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,στην φοβερή γραμμή την τελευταία τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει! Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνεικ ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.για την βασίλισσα που θα μας σώσει,για να την αναστήσει από τον τάφοήλθε να πέσει στου σκακιού τον Άδη. K.Π. Καβάφης Το πιόνι κανενός μην είσαι Κάνε ό, τι θες Ακολούθα την καρδιά σου Χωρίς πολλές ντροπές Μέσα στην αγάπη Κίνδυνοι παραμονεύουν Συμφέροντα και διαταγές Οδηγούν σε προστριβές Ανεξάρτητος να είσαι Να δρας με βούλησή σου Και να βοηθάς Με όλη την ψυχή σου. Αν στο δρόμο σου βρεθούν Στραβά και κακουχίες Να θυμηθείς μονάχα Ότι της ζωής είναι δοκιμασίες Αρχηγός του εαυτού σου Να είσαι εσύ Γιατί μπορείς να φτάσειςστα πέρατα της Γης. Αγάπη ν αναζητείς Αληθινή και μόνο Γιατί μαζί της θα βρεθείςστον ίσιο δρόμο. Πρέπει ένα φίλο Δίπλα σου να έχεις Να μπορείς να στηριχτείςαν πέσεις. Και στο νου σου να κρατήσεις Αν θες να συνεχίσεις Καθαρή τη συνείδησή σου να χεις Για να ξέρεις ότι υπάρχεις. Σταθοπούλου Ρουμπίνη Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πέθαναν ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους. Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό. Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας - σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει. K.Π. Καβάφης Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες αυτών που δεν είναι πια εδώ κοντεύουν να γίνουν ξεχασμένες το πρωί όταν ξυπνώ. Η φασαρία της ημέρας ωθεί στο σβήσιμό τουςτις παίρνει ο αέρας φανερώνοντας το χάσιμό τους. Της νύχτας τη σιωπήομολογώ πως θέλωνα μου θυμίζει την ωδή που μόνο εγώ την ξέρω. Έρχονται στα όνειρααρχίζουν και γελάνεκαι τότε εσύ αναφωνείς:«αχ να ξερα πού να ναι!» Τα δάκρυα κυλούν καίνε σαν φωτιάοι ώρες πια περνούν και θέλεις μια αγκαλιά. Αρχίζεις και αναρωτιέσαιαν αξίζουν όλα αυτάαλλά μετά σκέφτεσαιαν υπάρχει ζωή χωρίς δεινά. Φωνές αγγελικέςσου φαίνεται πως μοιάζουνθαρρείς πως είναι θεϊκέςκαι αρχίζουν να σε τρομάζουν. Νομίζεις ότι είναι ψέματου μυαλού μια ιστορίαπροσπαθείς να κοιμηθείς θεωρώντας ότι είναι αδικία. Στη ζωή άνθρωποι πολλοίέρχονται και φεύγουν μα να θυμάσαι μοναχά Σταθοπούλου Ρουμπίνη 4 5
Τρώες Είν η προσπάθειες μας, των συφοριασμένων είν η προσπάθειες μας σαν των Τρώων.Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτιπαίρνουμ επάνω μας κι αρχίζουμε νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπστοστά μας βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.είν η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμηθ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,κ έξω στεκόμεθα ν αγωνισθούμε.αλλ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονταιταράττεται η ψυχή μας, παραλύεικι ολόγυρα απ τα τείχη τρέχουμεζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ αισθήματα. Πικρά για μας ο Πρίαμος κ η Εκάβη κλαίνε. K.Π. Καβάφης Τρωικές θλίψεις Είναι οι προσπάθειες μας, των συφοριασμένων, Είναι οι προσπάθειες μας σαν των Τρώων. Κομμάτι χάνουμε, κομμάτι Χάνουμε ξανά κι αρχίζουμε να χάνουμε θάρρος και ελπίδες. Μα πάντα κάποιοι βγαίνουν και μας τραβούν ξανά και λεν να μην φοβόμαστε την τάφρων εμπροστά μας και πως φωνές από Κασσάνδρες αδίκως μας τρομάζουν. Και σαν τους δύστυχους τους Τρώες Τ αυτιά μας στις Κασσάνδρες κλείνουμε Θαρρούμε πως αλλάζουνε της τύχης την καταφορά,κ ίσως από την τάφρων να ξεφύγουμε. Αλλ όταν ενθυμούμαστε τι τρώγαμε μαζί τότε προτού η μεγάλη κρίσις έρθει,ταράττεται η ψυχή μας παραλύει. Τρικέφαλος κέρβερος νομίζομεν μας απειλεί Κι άλλο κομμάτι που προσφέρομε δικό μας για να φύγει. Όμως η πτώσις εις την τάφρο είναι βέβαια. Εκεί, δια τον καλόν μας, καλούν να πάμε αυτοί σοφοί - αυτοί, με τα βαρβαρικά ονόματα, που δε θυμάμαι, σε τι τελειώνουν, σε «μπαχ»; σε «μπλε»; σε «μπλουμ»; -και λεν ότι μονόδρομος επώδυνος, πλην όμως άκρως ευεργετικός θα είναι μέσα εκεί το μπουμ. Πράγματι, είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων Και ξέρετε κάτι; Στο τέλος η Κασσάνδρα Αηδιασμένη έπτυσε, εξύβρισε και είπε: «Ω Τρώες, Τρώες! Έτσι που τα πάτε Καλά σβερκοποδαροτσακίσματα!» Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ εκθέτοντάς τηνστων σχέσεων και των συναναστροφώντην καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. K.Π. Καβάφης Σταθοπούλου Ρουμπίνη, Ηλιοπούλου Ευαγγελία Βασιλοπούλου Γεωργία, Παυλάκη Άννα, Καραμήτσου Παναγιώτα 6 7
Αν δεν μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θες Περίλαμπρη, χρυσή κι ωραία Τουλάχιστον να ξέρεις Πως αν ξεφύγεις μπορεί να γενεί μοιραία. Μες στον πολύ τον κόσμο Κίνδυνοι υπάρχουν πολλοί Γι αυτό στοχάσου μόνο το πώς δε θα χαθείς. Σχέσεις και συναναστροφές Χωρίς καμιά ουσία Φέρνουνε καταστροφές Που δείχνουνε ανοησία. Τότε έρχεται το τέλος Καθετί μοιάζει ότι οδηγεί σ αυτό Γίνεσαι πια ένας ξένος Στον ίδιο σου τον εαυτό. Σταθοπούλου Ρουμπίνη Το παιχνίδι της Ζωής Η ζωή είναι μια σκακιέρα, δυο παίκτες, δυο νικητές, Το θέμα είναι ποιος είναι ο πραγματικός νικητής. Για να νικήσεις τη ζωή υπάρχουν δυο τρόποι, ο πρώτος να την εξαγοράσεις και να φτάσεις στο στόχο σου, ο δεύτερος να παλέψεις, να την κερδίσεις και να φτάσεις στο τέρμα Ο πρώτος είναι ο πιο εύκολος και ο πιο ξεκούραστος, μα ο δεύτερος ο πιο τίμιος και ο πιο σίγουρος. Πολλοί ακούγοντας εύκολο επιλέγουν τον πρώτο, μα εσύ διάλεξε το δύσκολο, γιατί, αν εξαγοράσεις τη ζωή και με τη βοήθεια κάποιου άλλου αναδειχθείς, τότε δε θα κρατήσει για πολύ η νίκη σου και θα πέσεις πιο κάτω από εκεί που ήσουν πριν. Αν αγωνιστείς και πετύχεις αυτό που θέλεις, θα έχεις κάνει την υπέρβαση και θα ξέρεις τι σημαίνει αγώνας και ζωή. Θα έχεις μια αναλλοίωτη αξιοπρέπεια, μια σιγουριά και θα γνωρίζεις τον εαυτό σου και τις δυνάμεις σου. Αποστολόπουλος Στέλιος 8 9
Φωνές Τα παράθυρα Απ τες Eννιά Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ τες εννιά που άναψα την λάμπα, και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω, και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό. Το είδωλον του νέου σώματός μου, απ τες εννιά που άναψα την λάμπα, ήλθε και με ηύρε και με θύμισε κλειστές κάμαρες αρωματισμένες, και περασμένην ηδονή- τι τολμηρή ηδονή! Κ επίσης μ έφερε στα μάτια εμπρός, δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι, κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν, και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά. Το είδωλον του νέου σώματός μου ήλθε και μ έφερε και τα λυπητερά πένθη της οικογένειας, χωρισμοί, αισθήματα δικών μου, αισθήματα των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια. Κ.Π. Καβάφης 10 11
Τα άλογα του Αχιλλέως Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,άρχισαν τ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσεγια του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαντον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοήεις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ την ζωή.τα δάκρυα είδε ο Ζεύς Τα δάκρυα του Αχιλλέως των αθανάτωναλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»είπε «δεν έπρεπ έτσι άσκεπτα να κάμω καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μουδυστυχισμένα! Τι γυρεύατ εκεί χάμουστην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας. Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήραςπρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά τωνσας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά τωνγια του θανάτου την παντοτεινήτην συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή. K.Π. Καβάφης Τον Πάτροκλο σαν είδα σκοτωμένοεκεί στην Τροία μακριά γεμάτον αίματα βαμμένο πολεμώντας για τη λευτεριά. Ο Αχιλλέας έκλαιγε με λυγμούς πάνω από το σώμα του νεκρούλέγοντάς τον ήρωαπου πολέμους έκανε πολλούς. Βάζοντάς του το σπαθί στο λάρυγγα επάνωτον βρήκε θάνατος βαρύςπου ποτέ δε θα ξεχαστεί. «Πάτροκλε, καλέ μου φίλε θα είσαι πάντα στην καρδιά μουγιατί, όπου κι αν σταθώ θα βρίσκεσαι κοντά μου» Σταθοπούλου Ρουμπίνη / Ηλιοπούλου Ευαγγελία / Βασιλοπούλου Γεωργία / Καραμήτσου Παναγιώτα / Παυλάκη Άννα / Ξυνός Άρης Che fece il gran rifiuto Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το χειέτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ όχι το σωστό- εις όλην την ζωή του. Κ.Π. Καβάφης Τη σωστή απόφαση να πάρεις το «όχι» και το «ναι» να ξέρεις να το λες και ποτέ να μην διστάσεις γιατί μπορεί να φέρεις μεγάλες αλλαγές. Κίνητρο για την απόφασή σου να είναι πάντα η καρδιά ποτέ μη μετανιώσεις, ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά. Ρουμπίνη Σταθοπούλου Μαρία Τσιλιβή Γρηγορία Τσοπανάκη ΝΑΙ ή ΟΧΙ Η λέξη «ναι» και «όχι» απόλυτες φαντάζουν στο μυαλό μου. Όντως έρχονται στιγμές που στην ζωή μας χρειάζεται να πάρουμε σπουδαίες αποφάσεις. Μα άραγε υπήρξε ποτέ άνθρωπος που καμία από τις πεποιθήσεις του να μην αναθεωρήσει; Αν ναι, ήταν όντως έτσι ή μέσα του έχει μετανιώσει χίλιες φορές γι αυτές τις αποφάσεις; Και το «ίσως», το «μπορεί» γιατί τα αφήνουμε απ έξω; Τίποτα δεν είναι δεδομένο Δεν είναι λίγες φορές που το απόλυτο «ναι» έγινε ύστερα από βιώματα το μεγαλύτερο «όχι» και μας στοιχειώνει και αντίστροφα. Γρηγορία Τσοπανάκη 12 13
K.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ Κοίτα να εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που σου δίνονται. Προσπάθησε να κάνεις την ζωή σου, όπως την ονειρευόσουν. Κάτι ασήμαντο, κάντο να φανεί σαν να είναι θησαυρός. Αν κάτι σε δυσκολεύει, πάλεψέ το. Βράβευσε αυτούς που το αξίζουν. Άδραξε την ημέρα. Φτάσε εκεί που δεν μπορείς. Ηγεμόνευσε την ζωή σου. Σκέψου το απίθανο. Αμερινή Καλοφωλιά Αγαπημένε μας ποιητή, Έχουν περάσει 81 χρόνια από τότε που έφυγες, ή μάλλον δεν έφυγες ολοκληρωτικά Το πνεύμα σου, οι ιδέες σου είναι ακόμα εδώ και έχουν αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι τους. Αναβιώνουν μέσω των ποιημάτων σου! Η ζωή δε σου φέρθηκε όπως σου άξιζε, παίρνοντας τον πατέρα σου πολύ νωρίς, αφήνοντάς σου ένα δυσαναπλήρωτο κενό και αναγκάζοντάς σε, σε ανέχεια και περιπλανήσεις. Όμως για εσένα η Αλεξάνδρεια φαίνεται να είναι ο ιδανικός προορισμός. Εκεί άνθισε η ποίησή σου και μέσα από αυτή εμείς ανακαλύπτουμε διαρκώς τον κόσμο σου. Έναν κόσμο που κρύβει αλήθειες για τη ζωή σου και τη ζωή μας. Βίωσες τη μοναξιά και το τίμημα των επιλογών σου, ζώντας με αξιοπρέπεια και διατηρώντας τη μοναδικότητά σου. Ακόμα και όταν στερήθηκες τη φωνή σου, λόγω της ασθένειάς σου, εσύ συνέχισες να μιλάς με τα ποιήματά σου. Ελπίζουμε εκεί όπου βρίσκεσαι τώρα να μη νιώθεις τη μονοτονία που ένιωθες, όταν βρισκόσουν εδώ. Ελπίζουμε να είσαι μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, την οικογένειά σου, τη μητέρα σου, που ήταν πρότυπο για εσένα, τον πατέρα και την αδελφούλα σου, τους οποίους έχασες όταν ήσουν μικρός. Μακάρι να έχετε αναπληρώσει τα χρόνια που η μοίρα και η απρόβλεπτη ζωή σάς κράτησαν μακριά. Για εμάς θα είσαι η ιδανική φωνή και αγαπημένη που θα επιστρέφει σα μουσική μακρινή. Στην πολιτιστική ομάδα συμμετείχαν οι μαθητές: Αθανασοπούλου Αναστασία Αποστολόπουλος Στέλιος Βασιλοπούλου Γεωργία Γεωργιοπούλου Μαρία Γιαννακοπούλου Μαριάννα Δαφνά Μαριγιώτα Ηλιοπούλου Ευαγγελία Καλοφωλιά Αμερινή Καραμήτσου Παναγιώτα Κωνσταντόπουλος Δημήτρης Μαρκόπουλος Ματθαίος Μέτα Μέγκι Μιχαλοπούλου Παναγιώτα Μοσχοβίτη Έφη Ξυνός Άρης Παλλάνι Θεοδοσία Παυλάκη Άννα Σταθοπούλου Ρουμπίνη Τούσα Ενεάντα Τσιλιβή Μαρία Τσοπανάκη Γρηγορία Χαρλέπα Όλγα. Υπό την επίβλεψη των καθηγητριών: Λαγούδη Ελευθερίας Μίντζα Βασιλικής Και τη συμβολή του καθηγητή πληροφορικής Ζευγίτη Θεόδωρου. 14 15
Τα δύο ΚΟΜΙΞ που ακολουθούν αποτελούν έναν ποιητικό και εικαστικό διάλογο ανάμεσα σε δύο μεγάλους ποιητές τον Κ.Π. Καβάφη & τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, καθώς βασίστηκαν πάνω στο ομώνυμο ποίημά τους, Ιθάκη. 16 17 17
Ιθάκη Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτήσυγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαράθα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους να σταματήσεις σ εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ έβενους,και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ τους σπουδασμένους. Το φθάσιμον εκεί είν ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει και γέρος πια ν αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. Η Ιθάκη σ έδωσε τ ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν. Κ.Π. Καβάφης 19
20 21
25
Ιθάκη Ντίνος Χριστιανόπουλος - Ιθάκη Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια ή από ανάγκη να ξεφύγω από τον εαυτό μου, τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη με τα χριστιανικά της σωματεία και την ασφυκτική της ηθική. Πάντως δεν ήταν λύση ήταν ημίμετρο. Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες. Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί κι έμεινα μόνος, τρέμοντας μήπως με δει κανένας που κάποτε του μίλησα για ιδανικά... Τώρα επιστρέφω με μιαν ύστατη προσπάθεια να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική. τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω, που με κρατάει πάντα μακριά μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω, τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση; 27
Μαθητές Γ1 Αθανασοπούλου Αναστασία Αλευράς Θεόδωρος Ανδριανοπούλου Αθανασία Αποστολόπουλος Στυλιανός Βασιλοπούλου Γεωργία Βασιλοπούλου Χριστίνα Βλάχος Ευστάθιος Γεωργιοπούλου Μαρία Γεωργίου Μαγδαλινή Γιαννακοπούλου Μαρία-Ιωάννα Δαφνά Μαρία-Παναγιώτας Δημόπουλος Χρήστος Ηλιοπούλου Ευαγγελία Ηλιοπούλου Ιωάννα Καλογερόπουλος Σταύρος Καλοφωλιά Αμερινή Καραμήτσου Παναγιώτα Κωνσταντόπουλος Δημήτριος Μαρκόπουλος Ματθαίος-Ορέστης Μέτα Μέγι Μιχαλόπουλος Γεώργιος Γ2 Μιχαλοπούλου Παναγιώτα Μοσχοβίτη Ευσταθία Μπορχάν Στεφάν-Αλέξανδρος Μυλωνάς Ιωάννης Ξυνός Αρτέμης-Αργύριος Παλλάνι Σαντέκο Παναγοπούλου Μαρία Παπαδόπουλος Διονύσιος Παυλάκη Άννα Πετρόπουλος Νικόλαος Πούπουζας Κυριάκος Σικαλιάς Αναστάσιος Σκιγκόπουλος Κωνσταντίνος Σταθοπούλου Ρουμπίνη Τερζής Ιωάννης-Κωνσταντίνος Τόσκα Κλεόνα Τούσα Ενεάντα Τσάσης Θεόδωρος Τσιλιβή Μαρία Τσοπανάκη Γρηγορία Τσοπανάκης Δημήτριος Χαρλέπα Όλγα Τα κόμιξ φιλοτεχνήθηκαν και βασίστηκαν σε ιδέες των μαθητών, Σταθοπούλου Ρουμπίνης, Αποστολόπουλου Στέλιου, Μαρκόπουλου Ματθαίου, Μέτα Μέγκι, Τούσα Ενεάντα, Δαφνά Μαριγιώτας, Καλοφωλιά Αμερινής και Κωνσταντόπουλου Δημήτρη. Κυρίως όμως αποτελούν προϊόν συζήτησης, συνεργασίας και ανταλλαγής απόψεων από τους μαθητές της Γ τάξης, στη δημιουργική ματιά των οποίων και αφιερώνεται με την ευχή να τη διατηρήσουν και σε όλη την ενήλικη ζωή τους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη...