ΘΕ ΘΕ@Σ!Σ weeklytheasis@gmail.com http://theasisrhodes.blogspot.com 16 η Προβολή /2007-2008 22-02-2008 Εθνικό Θέατρο Ρόδου (Φουαγιέ) 21:30 Αθώες Φωνές Voces Inocentes Σκηνοθεσία: Λουίς Μαντόκι Σενάριο: Λουίς Μαντόκι Όσκαρ Ορλάντο Τόρρες Παραγωγή : Μεξικό/ΗΠΑ /Πουέρτο Ρίκο (2004) ιάρκεια: 120 Πρωταγωνιστούν: Κάρλος Παντίγια, Λεονόρ Βαρέλα, Γουστάβο Μουνιόθ, Χοσέ Μαρία Γιαθπίκ, Οφέλια Μεδίνα κ.ά. οι προβολές µας πραγµατοποιούνται µε την υποστήριξη του Η.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου και του Πολιτιστικού Οργανισµού του ήµου Ροδίων
Η ταινία εκαετία του 80. Το Ελ Σαλβαδόρ σπαράσσεται από έναν φοβερό εµφύλιο πόλεµο. Ο εντεκάχρονος Τσάβα ζει στο Κουσκατασίνγκο, µια πόλη την οποία διεκδικούν και ο κυβερνητικός στρατός και οι αντάρτες. Όταν µια µέρα ο πατέρας του σηκώνεται και φεύγει κι ο θείος του γίνεται αντάρτης µε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Φαραµπούντο Μαρτί, ο Τσάβα βρίσκεται ξαφνικά να είναι ο αρχηγός της οικογένειάς του. Και δεδοµένου ότι η κυβέρνηση επιστρατεύει όλα τα αγόρια άνω των 12 ετών, το τέλος της παιδικής του ηλικίας µοιάζει πολύ κοντά. Ήδη η ζωή του είναι ένας αγώνας επιβίωσης, και η πόλη που ζει έχει γίνει κάτι ανάµεσα σε παιδική χαρά και πεδίο µάχης. Ο Τσάβα ερωτεύεται τη συµµαθήτριά του, Κριστίνα Μαρία. Στο µεταξύ, ο πόλεµος πλησιάζει, όπως και η µέρα που ο Τσάβα θα πρέπει να πάει στρατιώτης http://www.myday.gr/cinema/preview_cinema_myday.asp?id_cinema_all=6328 Ο σκηνοθέτης Γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1954. Σπούδασε κινηµατογράφο στο Art Institute του Σαν Φρανσίσκο και στο National Film School του Λονδίνου. Το 1984 σκηνοθέτησε την πρώτη µεγάλου µήκους ταινία του. Τη δεκαετία του 90 πήγε στις ΗΠΑ, όπου σκηνοθέτησε επιτυχηµένες ταινίες για διάφορα στούντιο του Χόλιγουντ. Οι Αθώες φωνές είναι η πρώτη του ταινία στα ισπανικά ύστερα από πολλά χρόνια. Έλαβε διακρίσεις στο
Μεξικό αλλά και διεθνώς, µεταξύ των οποίων τη Γυάλινη Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2005. http://64.233.183.104/search?q=cache:vnlnxwnpysgj:www.filmfestival.gr/2005/in dex.php%3fpage%3dfilmdetails%26ln%3dgr%26box%3dinternationall%26id%3d1 81+Luis+Mandoki&hl=el&ct=clnk&cd=14&gl=gr&lr=lang_el Είδαν, είπαν.. Μια πολύ καλή ταινία τού Μεξικανού Luis Mandoki, που απέσπασε αρκετά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ,µε αποκορύφωµα τού Βερολίνου. Ταινία µε ήρωες παιδιά του Ελ Σαλβαδόρ, κατά την διάρκεια τού δωδεκαετούς εµφυλίου πολέµου 1980-1992. Βασικός ήρωας ο 12χρονος Chava, που ζει σε µια φτωχογειτονιά του Ελ Σαλβαδόρ µε την µητέρα του και τα δύο αδέλφια του, και βρίσκονται διαρκώς ανάµεσα στα αδελφοκτόνα πυρά. Η ταινία περιγράφει πολύ πετυχηµένα την καθηµερινή ζωή στην φτωχογειτονιά µαζί µε τον τρόµο τού εµφυλίου πολέµου, που διακόπτει τα παιχνίδια των παιδιών. Η κυβερνητική παράταξη τού Ελ Σαλβαντόρ στρατολογούσε παιδιά από την ηλικία των 12 ετών και άνω. Ο Chava και οι φίλοι του βοηθούµενοι από τις οικογένειές τους -που έχουν ελάχιστους άντρες- απεργάζονται διάφορους τρόπους για να αποφύγουν την βίαιη κατάταξη στο στράτευµα. Άλλες κυρίαρχες φιγούρες της ταινίας είναι η µητέρα του Chava πού έχει εγκαταλειφθεί από τον άντρα της, ο θείος του µικρού που έχει βγει στο βουνό, η κόρη της δασκάλας του Chava που του δείχνει µεγάλη συµπάθεια, και ο ιερέας του χωριού που παραπέµπει σε εκείνους τους σπουδαίους καθολικούς παπάδες της Λατινικής Αµερικής που είχαν εισάγει την Θεολογία της Απελευθέρωσης και είχαν προκαλέσει την σφοδρή αντίδραση τού Βατικανού. Η ταινία κυριαρχείται από την αντιφατική καθηµερινότητα των παιδιών (από την µία η ανάγκη τους για ζωή και παιχνίδι και από την άλλη γεγονότα του πολέµου που τα ενηλικιώνουν βίαια) και δείχνει ότι η ζωή εκεί είναι τυχαία. Υπάρχουν εκπληκτικές σκηνές (η µεγάλη σκηνή που τα παιδιά
κρύβονται ξαπλωµένα στις τσίγκινες πολύχρωµες στέγες των σπιτιών τους για να γλυτώσουν την επιστράτευση, συγκινητικές σκηνές από το σχολείο, η φιγούρα του ιερέα και η καθηµερινή αγωνία τής µητέρας) µε αποκορύφωµα το εκπληκτικό και σκληρό φινάλε. Μια ταινία τρυφερή και σκληρή, που ξεφεύγει από τα καθιερωµένα κλισέ και δείχνει µια άλλη πραγµατικότητα για χιλιάδες παιδιά αυτού τού πλανήτη πού υποχρεώνονται να µεγαλώσουν µε την βία, πριν της ώρας τους. Ωραία σκηνοθεσία και πολύ καλές ερµηνείες καθώς και πολύ ωραία αναπαράσταση από τις φτωχογειτονιές τής Λατινικής Αµερικής, συντελούν στην δηµιουργία µιας πολύ καλής ταινίας που δεν είναι µελό, αλλά ειλικρινής και στέρεη. (του Σπύρου Σούρλα) http://www.avclub.gr/forum/archive/index.php/t-3844.html Οι Αθώες Φωνές είναι βασισµένες τόσο στη πραγµατική προσωπική ιστορία του (σεναριογράφου) Oscar Torres όσο και στη µεγαλύτερη του παιδοµαζώµατος 12χρονων παιδιών κατά τη διάρκεια του 12χρονου εµφυλίου στο Ελ Σαλβαδόρ. Τόσο από τη πλευρά των επαναστατηµένων αγροτών όσο και από την αµερικανοστηριζόµενη κυβερνητική. Και έτσι ο Luis Mandoki, µεξικανοθρεµένος σκηνοθέτης αστέρων µεγέθους και.. ποιούντος Meg Ryan και Jennifer Lopez, έχει στα χέρια του ένα υλικό που αναντίρρητα ξεχειλίζει από αυθεντικότητα, ρεαλιστικότητα και δράµα. Την ιστορία του Chava που, 11χρονος, ξοδεύει τον τελευταίο χρόνο ελευθερίας του σαν ο άντρας του σπιτιού του (αφού ο πατέρας του την έχει κοπανήσει προς άλλες Πολιτείες) και ασχολούµενος µε ωραίες πιτσιρίκες. Ενώ ταυτόχρονα βλέπει τους φίλους του να στρατολογούνται, τις γνωστές του να βιάζονται και τις σφαίρες να σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι του ενώ.. τρώει στο σπίτι του. Την ιστορία αυτή λοιπόν ο Mandoki καταφέρνει να υπερδραµατοποιήσει, σε βαθµό γελοιότητας ορισµένες φορές. Και ο µικρός πρωταγωνιστής του, υπό την ενθάρρυνσή του µπορείς άνετα να υποθέσεις, άλλο που δεν ήθελε. Σα να παρακολουθείς σχολική παράσταση όπου τα πιτσιρίκια ανταγωνίζονται το ένα το άλλο στο παραφούσκωµα των ρόλων τους και στις πόζες για τα οικογενειακά άλµπουµ, πιάνεις συνεχώς τον µικρό Βασιλάκη Padilla να αναζητά µε το βλέµµα τις οδηγίες κάποιου µπαµπά πίσω απ' τη κάµερα. Έτσι παρόλα τα θετικά της και τη σοβαρότητα της παραγωγής, η ταινία είναι µόνο για φεστιβάλ και ευκολοσυγκίνητους κριτικούς. Και παιδιά, ανεπιφύλακτα. http://mftm.blogspot.com/2006/05/voces-inocentes-2004.html
Όσοι µε ξέρουν, θα πόνταραν µε σιγουριά για το τί θα έχω στην πρώτη θέση. Ένα σας λέω: Αν δεν το είδατε, να το δείτε οπωσδήποτε!!! blogger Απόλλων : http://ellogo-on.blogspot.com Αν και η ταινία επικεντρώνεται στο πρόσωπο του 11χρονου ήρωα οι πολιτικές διαστάσεις της ταινίας δεν είναι αµελητέες. Γνωστός για τις ταινίες του στο Χόλιγουντ, When a Man Loves a Woman και Message in a Bottle, εδώ ο Luis Mandoki αποφεύγει τον εύκολο συναισθηµατισµό. Απεικονίζει στο ύφος ενός τηλεοπτικού πολεµικού ρεπορτάζ τον ήρωα του ως ένα απλό παιδί που βρίσκεται ανάµεσα σε διασταυρούµενα πυρά. Η αγριότητα και η βαρβαρότητα του πολέµου συντρίβουν την παιδική του ηλικία και ο µικρός ήρωας καλείται να πάρει κάποιες σηµαντικές αποφάσεις και να αντιµετωπίσει κάποια σοβαρά ηθικά διλήµµατα. Αυτό που περιγράφει η ταινία είναι την πάλη ανάµεσα στις δυνάµεις της καταστροφής και σ αυτές της ζωής µε φόντο µια διαδικασία βίαιης και απότοµη ενηλικίωσης. http://www.cinephilia.gr/world2/voces.htm Μ ένα κλικ συνέντευξη του Λουίς Μαντόκι http://www.cinephilia.gr/world2/voces2.htm Μεξικανικός Κινηµατογράφος http://en.wikipedia.org/wiki/cinema_of_mexico http://www.academiamexicanadecine.org.mx http://www.natcom.org/roc/one-one/wilt.htm http://www.genordell.com/stores/lantern/foreignmx.htm επιµέλεια ύλης- Γαβριήλ Χαρίτος gavriel@otenet.gr
η ψηφοφορία συνεχίζεται! Όλες οι ταινίες του έστιν ουν animation περιµένουν την ηλεκτρονική σου ψήφο! ΕΣ & ΨΗΦΙΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΑ ΑΝΙΜΑΤΙΟΝ ΠΑΤΩΝΤΑΣ Ε Ω!!! Η διαδικτυακή µας κάλπη θα είναι ανοικτή έως τις 6 Μαρτίου 2008! Π ή γ ε ς σ ι ν ε µ ά ; στείλε µας τη δική σου Π Ρ Ο Τ Α Σ Η για την ταινία που αξίζει να δούµε στις τοπικές κινηµατογραφικές αίθουσες! η κριτική σου θα δηµοσιευθεί στο νέο µας blog http://theasisprotaseis.blogspot.com ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟ ΙΚΟ ΣΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ weeklytheasis@gmail.com το κύριο blog της ΘΕΑΣ!Σ ανανεώθηκε πλήρως! δείτε το! http://theasisrhodes.blogspot.com Η ΘΕ@Σ!Σ αποστέλλεται στα 1219 µέλη της λίστας αποδεκτών της και προωθείται στα 347 µέλη της λίστας ηλεκτρονικών αποδεκτών του Πολιτιστικού Οργανισµού του ήµου Ροδίων και στα 83 µέλη της λίστας αποδεκτών της Κινηµατογραφικής Λέσχης Καστοριάς συνολικός αριθµός αποδεκτών : 1649