ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΜΠΡΟΣΤΑ» ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 Κύριε Πρόεδρε, αξιότιµο Προεδρείο, φίλες και φίλοι, επιτρέψτε µου πριν ξεκινήσω να ευχηθούµε όλοι χρόνια πολλά στις γυναίκες µιας και σήµερα είναι η Ηµέρα της Γυναίκας. Είναι µεγάλος ο πειρασµός για κάθε νέο και για κάθε προοδευτικό πολίτη που προβληµατίζεται για την πορεία του προοδευτικού χώρου, να εστιάζει στα τυχόν ελλείµµατα της Κεντροαριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εκπροσωπώντας µια πολιτική κοινότητα νέων και νεότερων σε ηλικία και αντιλήψεις, θα προσπαθήσω να δικαιώσω τ όνοµά µας και σήµερα να κοιτάξουµε µπροστά. Να σκεφτούµε µαζί από σήµερα και µέχρι τις ευρωεκλογές, γιατί αυτή που µοιάζει σήµερα ως µια χαµένη γενιά, χρειάζεται µια ισχυρή και τολµηρή Κεντροαριστερά, µια µεγάλη προοδευτική συµµαχία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ποια είναι λοιπόν αυτή η γενιά: Είναι σχηµατικά η γενιά του ERASMUS, είναι η γενιά της Ευρώπης. Είναι η γενιά η δική µας, που πήρε το πρώτο χαρτζιλίκι της σε δραχµές αλλά έβγαλε τα πρώτα της χρήµατα σε ευρώ. Η γενιά που κρατά στα χέρια της ακριβά πτυχία και δεν ξέρει τι να τα κάνει. Είναι η γενιά του κυρίως ευρωπαϊκού νότου, που χάνει τις µεταβιβάσεις της καθώς η µεσοαστική οικογένεια αφυδατώνεται οικονοµικά, η σκάλα της κοινωνικής ανόδου κόβεται και η ίδια στοχοποιείται. Είναι η γενιά των 125 εκατοµµυρίων νέων εκτός εργασίας, εκτός εκπαίδευσης, εκτός κατάρτισης, µέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι η γενιά που σήµερα γεννά αντιευρωπαϊσµό και δεν έχει κανέναν ενθουσιασµό να υπερασπιστεί το γαλλογερµανικό όραµα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που το ταυτίζει µε τη λιτότητα, την ανεργία, τη γραφειοκρατία, µέσα και από τη γενικότερη αδυναµία των εθνικών πολιτικών συστηµάτων να εργαστούν για την αλληλεγγύη ανάµεσα στις γενιές. Η αντίθεση του σήµερα µε τη µεταπολεµική Ευρώπη είναι εντυπωσιακή. Σκεφτείτε ότι ήταν τότε που όλες οι πολιτικές δυνάµεις µιλούσαν για τους νέους. Χρειάζονταν τους νέους για να ξαναχτίσουν την Ευρώπη, να βάλουν τις βάσεις για το κράτος πρόνοιας, για τη βιοµηχανία, για τη νέα διοικητική µηχανή. Οι νέοι δε µπήκαν µπροστά για ν ανοικοδοµήσουν την Ελλάδα µετά τον πόλεµο και τον εµφύλιο στη χώρα µας; Οι νέοι δεν πήραν στην πλάτη τους τη δηµοκρατία µετά την πτώση της χούντας; είτε την αντίφαση: Σήµερα, νέοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη κληρονοµούν ένα υπέροχο δηµόσιο χρέος. ηµόσια αγαθά όπως η δηµόσια υγεία, όπως η εκπαίδευση, το περιβάλλον, ακόµα και η δηµόσιά µας γραφειοκρατία είναι κατώτερη των προσδοκιών µας όταν συζητάµε και συγκρινόµαστε µε τους Νοτιοευρωπαίους φίλους µας. Κληρονοµούν µια πραγµατική οικονοµία όπου οι εµπορεύσιµοι Καιάδες που αξιοποιούν τη γνώση και το ταλέντο, προσπαθούν να µεγαλώσουν και να εξάγουν χωρίς ρευστότητα, απέναντι στα κλειστά επαγγέλµατα, τον κορπορατισµό των ΕΚΟ, ελλειµµατική προστασία από αθέµιτες πρακτικές και την παραοικονοµία. 2
Η γήρανση του πληθυσµού µας σε συνδυασµό µε τη υψηλή ανεργία, συνεχίζουν να κόβουν από το ασφαλιστικό µέρισµα των νέων, ενώ η επισφαλής, ανασφάλιστη και εποχιακή εργασία, όταν βέβαια δεν είναι συνταγή φτώχιας, είναι σίγουρα καταδίκη των δεξιοτήτων και των γνώσεων για όλους εµάς, µε ή χωρίς ακριβά πτυχία. Το χειρότερο όµως όλων είναι ότι τα παραπάνω αντικατοπτρίζονται στο χάρτη της πολιτικής συµµετοχής, στο εκλογικό σύστηµα, στην εσωκοµµατική δηµοκρατία, στη διαµόρφωση των δηµοσίων πολιτικών, στον πολιτισµό και στο δηµόσιο διάλογο, όπου η επίκληση της νεότητας ή η προτροπή να µπουν τώρα µπροστά οι νέοι, υποκρύπτει την ίδια πατερναλιστική συντηρητική νοοτροπία ενός επικίνδυνου βαµπιρισµού που θέλει τους νέους αναλώσιµο υλικό σε προκάτ πλαίσια. Να λοιπόν γιατί η πρόνοια για τους νέους και τους παλαιότερους σε µια νέα σχέση αµοιβαιότητας και δικαιοσύνης είναι σηµαντική. Να γιατί η διαγενεακή ατζέντα είναι µια κοινωνική ατζέντα µε υψηλή προτεραιότητα που δεν αφορά το αόριστο µέλλον αλλά αφορά το υφεσιακό µας παρόν. Και να γιατί η Κεντροαριστερά, η ΕΛΙΑ, που θέλει να µοιράσει δίκαια την πίτα των βαρών και των ευκαιριών χρειάζεται να το κάνει µέσα από νέες κοινωνικές συµµαχίες που υπερβαίνουν την παραδοσιακή πολιτική της γεωγραφία. Κυρίως όµως χρειάζεται να το διεκδικήσει µέσα από τη διεκδίκηση µιας διαφορετικής Ευρώπης από αυτήν της διακυβερνητικής, συντηρητικής συµµαχίας που φέρει το δόγµα «ο καθένας µόνος του στην κρίση». Μια Κεντροαριστερά ουρά των συντηρητικών, θα την οδηγήσει στην εξαφάνιση και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είµαστε λοιπόν εδώ σήµερα γιατί πιστεύουµε ότι τώρα που µια νέα Ευρώπη είναι στα σπάργανα, η αυστηρή Κεντροαριστερά είναι απαραίτητη για να διαπραγµατευτεί ένα νέο συµβόλαιο, µια νέα συµφωνία ανάµεσα στη γενιά που γεννήθηκε µετά τον πόλεµο και τη γενιά που γεννήθηκε µε την ένταξή µας στην ΕΟΚ και ύστερα. Με µια Οικονοµική Ένωση που θα οδηγήσει νοµοτελειακά στο νοικοκύρεµα του φορολογικού µας συστήµατος που είναι η καρδιά της 3
κοινωνικής µας αδικίας, που ωστόσο θ αποκτήσουµε µε σηµαία το δηµόσιο τοµέα, µε διαφανείς εισροές και εκροές. Με µια τραπεζική Ένωση που υπηρετεί αναπτυξιακούς στόχους, µε έµφαση στον ευρωπαϊκό νότο κι ενισχύει τη νέα οικονοµία της κοινωνικής και τεχνολογικής καινοτοµίας. Με µια ενιαία αγορά που εκσυγχρονίζει από τη µια τη ηµόσια ιοίκηση εισάγοντας αξίες και τεχνολογίες της ανοιχτής διακυβέρνησης και από την άλλη χτίζει µόνιµους µεταρρυθµιστικούς δεσµούς µε κράτη µέλη ώστε να µην απονοµιµοποιούνται και τα εθνικά πολιτικά συστήµατα, αλλά µε σταθερούς µεταρρυθµιστικούς µηχανισµούς, χωρίς τρόικες. Οι Έλληνες νέοι χρειάζονται περισσότερη Ευρώπη, για έναν ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο εκπαίδευσης που καταρτίζει την καταρρέουσα µεσαία τάξη και τα παιδιά της και αποτελεί επιλογή για ν ανοίξουν τα σχολεία και τα Πανεπιστήµιά µας στην αξιολόγηση και στη διεθνή γνώση. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση µ ένα ευρωπαϊκό σύστηµα κοινωνικής αλληλεγγύης που επιδοτεί την ανεργία παράλληλα µε τις εθνικές πολιτικές καταπολέµησης της διαρθρωτικής ανεργίας αλλά και την καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυηµένου εισοδήµατος. Τέλος, µια Ευρωπαϊκή Ένωση που προάγει την περιφερειακή και αστική ολοκλήρωση οδηγώντας Περιφέρειες και ήµους σε µια νέα σχέση ενοποίησης από κάτω προς τα πάνω σε τοπικό επίπεδο. Εκεί που η πολιτική και η δηµοκρατία έχουν καθηµερινή αναφορά και τα περιθώρια συµµετοχής των πολιτών είναι εµφανή. Μέσα σε αυτό λοιπόν το σχηµατικό τοπίο που περιγράψαµε, νέοι και µεγαλύτεροι, απελπισµένο και φοβισµένοι, µπορούν πράγµατι να ξαναπιστέψουν στη σοσιαλδηµοκρατία και να στηρίξουν δίκαιες µεταρρυθµίσεις και αλλαγές στις κοινωνίες τους. Αυτή είναι η Κεντροαριστερά που πιστεύουµε. Της προγραµµατικής σοβαρότητας και της αξιόπιστης πολιτικής οικονοµίας, της ισότητας πόρων και ευκαιριών ανάµεσα στις γενιές. Αυτή θέλουµε να είναι η ΕΛΙΑ, χωρίς συµβιβασµούς στο κοινωνικός της πρόγραµµα. αλλά Αυτή θα συνεχίσουµε να διεκδικούµε και στις ευρωεκλογές, κυρίως και µετά από αυτές, χτίζοντας διαρκώς συµµαχίες ως 4
µονόδροµο για ν αποφύγουµε τα χειρότερα, να εµπνεύσουµε και τελικά να κινητοποιήσουµε. Σας ευχαριστώ πολύ. 5