Ποιος πρέπει, άραγε, να κυβερνά; Ο λαός; Οι πλούσιοι; Οι γενικής αποδοχής, Ο ικανότερος; Ένας φωτισµένος δικτάτορας; Καθεµία από αυτές τις λύσεις εµφανίζει την ίδια αδυναµία µε τις υπόλοιπες. Οπότε τι θα πρέπει να επιλέξουµε; εν είναι όµως κι ανόητο οι µετριότητες να παίρνουν τις αποφάσεις για θέµατα σηµαντικά κι όχι οι ξεχωριστοί πολίτες; Όπως επίσης το ότι ο έλεγχος και η εκλογή των αρχόντων, έργα σπουδαιότατα, να ανατίθενται συχνά στο λαό; Και κυρίαρχος όλων να καθίσταται έτσι η εκκλησία του δήµου; Και στην εκκλησία να συµµετέχουν, να διασκέπτονται για το κοινό καλό και να δικάζουν, ανάµεσα στους χρηστούς, και πολίτες της κατωτάτης υποστάθµης και οποιασδήποτε ηλικίας; Και αρκεί έναντι αυτού το ότι ως ταµίες, πολίτες, στρατηγοί και λοιποί λειτουργοί εκλέγονται άτοµα από ανώτερες κοινωνικές τάξεις; Από την άλλη πλευρά όµως, κάποιος θα µπορούσε να πει ότι ο θεσµός αυτός ίσως να είναι και ορθός. Επειδή ούτε ο δικαστής, ούτε το βουλευτής, ούτε το µέλος της εκκλησίας του δήµου είναι µεµονωµένα άρχων, αλλά µόνο µια απλή µονάδα ενός σώµατος, κι αυτό είναι που άρχει. Οπότε, τελικά επί του λαού κυριαρχούν ο ήµος, η Βουλή και το ικαστήριο, ως σώµατα που απαρτίζονται από πολλά άτοµα, των οποίων συνολικά το εισόδηµα είναι πολύ πιο µεγαλύτερο από όλων εκείνων οι οποίοι τους εξέλεξαν. Όσο για το αρχικό µας ερώτηµα, δηλ. το Ποιοι πρέπει να µας κυβερνούν, είναι προφανές ότι άλλη απάντηση δεν υπάρχει, εκτός από το ότι: Θα πρέπει να µας κυβερνούν οι χρηστοί νόµοι! Κι από εκεί και πέρα, είτε ο άρχοντας είναι ένας, είτε µιλάµε για περισσότερους, πρέπει να έχει το δικαίωµα να εφαρµόζει δικές του λύσεις µόνο στις λεπτοµέρειες, τις οποίες οι νόµοι δεν είναι δυνατό να ρυθµίσουν µε ακρίβεια. Και, φυσικά, υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, γιατί δεν είναι εύκολο να νοµοθετήσει κανείς για όλα. Εντούτοις το θέµα για το πώς πρέπει να είναι ο νόµοι ώστε να τους χαρακτηρίζουµε «χρηστούς» δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόµη κι έτσι η αρχική απορία µας παραµένει, από αυτή την πλευρά της, άλυτη. Όµως, όπως συµβαίνει µε τα πολιτεύµατα, έτσι και µε τους νόµους, αναγκαστικά είναι φαύλοι ή καλοί, δίκαιοι ή άδικοι. Είναι όµως και το εξής φανερό: Οτι οι νόµοι στα σωστά πολιτεύµατα πρέπει αναγκαστικά να είναι δίκαιοι, όπως ότι τα φαύλα πολιτεύµατα είναι φαύλα, επειδή οι νόµοι τους δεν είναι δίκαιοι. Αριστοτέλης, Πολιτικά
Το Ανώνυµο Πλήθος 2012
(Κακός νόµος, κανένας νόµος) Λατινικό Ρητό
Παρόλο που δεν υπάρχει κανένας σαφής ορισµός της διακυβέρνησης, ο όρος αυτός χρησιµοποιείται κατά κανόνα για να προσδιορίσει τα στοιχεία που συγκροτούν τον κοινωνικό ιστό: τους κανόνες, τις διαδικασίες και τη συµπεριφορά, µέσω των οποίων εκφράζονται τα συµφέροντα, γίνεται η διαχείριση των πόρων και ασκείται η εξουσία στην κοινωνία. Συνεπώς, η ποιότητα της διακυβέρνησης αποτελεί συχνά συνάρτηση της ικανότητας ενός κράτους να παρέχει στους πολίτες του τις βασικές υπηρεσίες που επιτρέπουν να µειωθεί η φτώχεια και να προωθηθεί η ανάπτυξη. Μεγάλος αριθµός µέσων διατίθεται για την προώθηση της διακυβέρνησης: η ανθρωπιστική βοήθεια, η στήριξη της θεσµικής ανάπτυξης σε τοµείς όπως οι µεταφορές, η υγεία ή η εκπαίδευση, οι διοικητικές µεταρρυθµίσεις και η καταπολέµηση της διαφθοράς, η ανάληψη της ευθύνης των προγραµµάτων µεταρρυθµίσεων από τις ίδιες τις χώρες, η διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας, η προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, η προώθηση της συµµετοχής της κοινωνίας των πολιτών, η προώθηση του εµπορίου και η στήριξη του προϋπολογισµού. Από την επίσηµη σελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης http://europa.eu
Το πρόβατο που φεύγει απ το µαντρί το τρώει ο λύκος. Ευάγγελος Αβέρωφ Eµπιστεύοµαι την Eλληνική Aστυνοµία. Eσείς είστε το κράτος. Kωνσταντίνος Mητσοτάκης, 1990 Μην παίζουν µε τη φωτιά! Γιατί και οι αστυνοµικοί άνθρωποι είναι και µάλιστα ένοπλοι. Βύρων Πολύδωρας εκέµβριος 2006 Ισχυρίζεστε ότι το νόµιµο είναι ή µπορεί να είναι ανήθικο; Γιώργος Βουλγαράκης Είµαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία. Γιώργος Παπανδρέου Πρωθυπουργός Ελλάδας, 10/09/2010 Θα µας πάρει ο κόσµος µε τις πέτρες. Γιώργος Παπανδρέου, Πρωθυπουργός Ελλάδας, Απρίλιος 2010 Μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα; Αυτοί είναι κοµµουνιστές, φασιστές και µαλάκες. Θόδωρος Πάγκαλος, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Για τους Αγανακτισµένους, 29 Νοεµβρίου 2011 («sont des communists, sont des fascistes et est sont des con») Σήµερα, είµαστε δυο κόσµοι: Οι ευρωπαϊστές και οι κοµµουνιστές. Ο λαός καλείται να επιλέξει: Η θα προχωρήσουµε µε τον κοµµουνισµό, δηλαδή το σταλινισµό, ή θα προχωρήσουµε ευρωπαϊκά. Ξεχάστε τα κόµµατα όπως τα ξέρατε. Σήµερα δεν υπάρχουν τώρα οι τεράστιες διαφορές µεταξύ ΠΑΣΟΚ, Ν και ΛΑΟΣ. Είναι δυο κόσµοι, οι ευρωπαϊστές εναντίον των κοµµουνιστών Γιώργος Καρατζαφέρης, Νοέµβριος 2011 Το ηλεκτρικό ρεύµα είναι ένα κοινωνικό αγαθό θεµελιώδες και δεν µπορείς να συνδέεις την εκπλήρωση άλλων υποχρεώσεων µε τους µηχανισµούς αυτούς. Ευάγγελος Βενιζέλος, Υπουργός Οικονοµικών, Ιούνιος 2011 Ο λόγος µου είναι πιο ισχυρός από την υπογραφή. Αντώνης Σαµαράς, Νοέµβριος 2011
Ένα από τα προνόµι α της τυρρανί ας είναι να λέγη και να κάνει ότι θέλει. Σοφοκλής