ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Νομικών Θεμάτων 26.2.2014 ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου, για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών (COM(2013)0794 C7-0414/2013 2013/0403(COD)) Επιτροπή Νομικών Θεμάτων Εισηγήτρια: Lidia Joanna Geringer de Oedenberg DT\1020600.doc PE529.833v01-00 Eνωμένη στην πολυμορφία
A. Το πρόβλημα Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 861/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Ιουλίου 2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών 1 αποσκοπεί στην απλούστευση και την επιτάχυνση της εκδίκασης μικροδιαφορών σε διασυνοριακές υποθέσεις καθώς και στη μείωση του κόστους 2. Θεσπίστηκε ειδικά για να βοηθήσει τους καταναλωτές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) να επιδιώξουν την ικανοποίηση των αξιώσεών τους, διασφαλίζοντας έτσι πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Η εισηγήτρια στηρίζει πλήρως τον εν λόγω στόχο. Πέντε έτη μετά την έναρξη εφαρμογής του κανονισμού 3, η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών έχει αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο, μολονότι εξακολουθούν να υφίστανται σημαντικά περιθώρια για τη διεύρυνση και την υιοθέτησή της, γεγονός το οποίο επισημάνθηκε στην έκθεση της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή τον Νοέμβριο του 2013 4. Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών έχει μειώσει το κόστος της εκδίκασης των διασυνοριακών μικροδιαφορών έως 40% και τη διάρκεια της εκδίκασης των διαφορών από 2 έτη και 5 μήνες σε μέση διάρκεια 5 μηνών 5. Ωστόσο, ο αριθμός των αιτήσεων διαφέρει σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών και κυμαίνεται από 3 μόνο αιτήσεις στη Βουλγαρία έως 1047 αιτήσεις στην Ισπανία για το 2012 6. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέθεσε πρόταση για την αναθεώρηση του κανονισμού που αφορά τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών. Σκοπός του παρόντος εγγράφου εργασίας είναι να διερευνήσει τα κυριότερα θέματα καθώς και τη βιωσιμότητα των προτεινόμενων λύσεων. B. Η πρόταση της Επιτροπής Σε γενικές γραμμές, η εισηγήτρια επικροτεί την πρόταση της Επιτροπής. Το Κοινοβούλιο έχει ήδη αναφέρει, στο ψήφισμά του της 25ης Οκτωβρίου 2011, ότι «η προσφυγή σε δικαστήρια για υποθέσεις μικροδιαφορών παραμένει σε ορισμένα κράτη μέλη εξαιρετικά περιορισμένη και πρέπει να γίνουν περισσότερα στους τομείς της ασφάλειας δικαίου, των γλωσσικών φραγμών και της διαφάνειας των διαδικασιών». Είναι ανησυχητικό το ότι υπάρχουν μικροδιαφορές που εγκαταλείπονται λόγω των επιφυλάξεων ή της έλλειψης ενημέρωσης των δυνητικών εναγόντων σχετικά με τις διαθέσιμες επιλογές. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη των πολιτών και των επιχειρήσεων στην εσωτερική αγορά, ιδίως ως προς τη διασυνοριακή διάσταση και τις ευκαιρίες που προσφέρονται στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου. Κύρια στοιχεία της προτεινόμενης αναθεώρησης I. Επέκταση του πεδίου εφαρμογής 1. Επέκταση στις διασυνοριακές διαφορές αξίας έως 10.000 ευρώ Η Επιτροπή προτείνει να αυξηθεί το όριο για τις μικροδιαφορές που εμπίπτουν στην ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών από το υφιστάμενο ποσό των 2.000 ευρώ στο ποσό των 10.000 ευρώ. Θεωρεί ότι το εν λόγω όριο μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικό για τους καταναλωτές, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος των αξιώσεών τους δεν υπερβαίνει το 1 ΕΕ L 199 της 31.07.2007, σ. 1. 2 Άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. 3 Κανονισμός (EΚ) αριθ. 861/2007 με έναρξη ισχύος την 1η Ιανουαρίου 2009. 4 COM(2013)0795. 5 COM(2013)0795, σ. 2. 6 COM(2013)0795, σ. 3. PE529.833v01-00 2/7 DT\1020600.doc
ποσό των 2.000 ευρώ, αποτελεί όμως σημαντική βελτίωση για τις ΜΜΕ. Σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής 1, μόνο το 20% των αξιώσεων επιχειρήσεων αφορά ποσά χαμηλότερα των 2.000 ευρώ, ενώ οι αξιώσεις από 2.000 έως 10.000 ευρώ αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% του συνόλου των διασυνοριακών επιχειρηματικών διαφορών. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το υφιστάμενο όριο καλύπτει μόνο το 20% όλων των αξιώσεων επιχειρήσεων, με το νέο όριο των 10.000 ευρώ το εν λόγω ποσοστό θα αυξηθεί σε περίπου σε 50%. Η εισηγήτρια συμφωνεί με την αύξηση του ισχύοντος ορίου. Με τη δυνατότητα εφαρμογής της απλουστευμένης διαδικασίας και σε διασυνοριακές διαφορές αξίας από 2.000 έως 10.000 ευρώ, περισσότερες υποθέσεις θα μπορούν να επωφεληθούν από τη σημαντική μείωση του κόστους και της διάρκειας εκδίκασης των διαφορών. Η εισηγήτρια πιστεύει μάλιστα ότι το εν λόγω όριο θα μπορούσε να αυξηθεί ελαφρώς περισσότερο, με σκοπό την περαιτέρω επέκταση του πεδίου εφαρμογής της διαδικασίας ώστε να καλύπτει υποθέσεις στις οποίες οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές θα έχουν τη δυνατότητα να εξοικονομήσουν περισσότερα χρήματα. Ωστόσο, το όριο για τις μικροδιαφορές θα πρέπει να παραμείνει σε ευλόγως χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με τις κοινές αξιώσεις 2, ούτως ώστε να διασφαλίζονται οι απαραίτητες διαδικαστικές εγγυήσεις για τις διαφορές που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των μικροδιαφορών. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι με την αύξηση του ορίου και τη συνακόλουθη αύξηση της χρήσης της διαδικασίας, η διαδικασία θα ενταχθεί στην καθημερινή δραστηριότητα των δικαστηρίων, γεγονός το οποίο θα διευκολύνει τη συγκέντρωση των απαιτούμενων πληροφοριών από τους δυνητικούς χρήστες και ιδίως από τους καταναλωτές. 2. Διεύρυνση του ορισμού των υποθέσεων διασυνοριακού χαρακτήρα Η Επιτροπή προτείνει επίσης να διευρυνθεί ο ορισμός των υποθέσεων διασυνοριακού χαρακτήρα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Ο κανονισμός εφαρμόζεται επί του παρόντος μόνο σε «διαφορές στις οποίες τουλάχιστον ένας διάδικος έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου» 3. Η Επιτροπή προτείνει να καλύπτονται εφεξής και οι υποθέσεις στις οποίες η κατοικία αμφότερων των αντιδίκων βρίσκεται στο ίδιο κράτος μέλος, αλλά οι οποίες ενέχουν κάποιο άλλο στοιχείο διασυνοριακότητας, όπως το να βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος ο τόπος εκτέλεσης της σύμβασης, ο τόπος όπου λαμβάνει χώρα το ζημιογόνο γεγονός ή ο τόπος εκτέλεσης της απόφασης. Η εισηγήτρια επικροτεί τις εν λόγω προτάσεις καθώς φαίνεται να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της εποχής μας, η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένη κινητικότητα, και βοηθούν κατ επέκταση, περισσότερους καταναλωτές και ΜΜΕ που εμπλέκονται σε υποθέσεις διασυνοριακού χαρακτήρα να αποκτήσουν πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Ο ορισμός των διασυνοριακών υποθέσεων πρέπει όντως να είναι σαφής και χρηστικός, ούτως ώστε να 1 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής που συνοδεύει την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007 για τη θέσπιση ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών (SWD(2013)0459), σ. 15. 2 Σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής, η μέση αξία των διασυνοριακών διαφορών μεταξύ επιχειρήσεων ανέρχεται στο ποσό των 39.400 ευρώ, ενώ η αντίστοιχη αξία για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις ανέρχεται μόλις στο ποσό των 25.700 ευρώ (εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 15 Ευρωβαρόμετρο Flash αριθ. 347, Business-to-Business, Εναλλακτική επίλυση διαφορών στην ΕΕ, σ. 42) 3 Άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. DT\1020600.doc 3/7 PE529.833v01-00
μην εγείρονται αμφιβολίες ως προς την εφαρμοσιμότητα του κανονισμού. Ως εκ τούτου, ο ορισμός θα πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη και, εάν απαιτείται, να αποσαφηνιστεί περαιτέρω. II. Μείωση του κόστους και της διάρκειας της ισχύουσας διαδικασίας Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Επιτροπή 1, το 45% των επιχειρήσεων που έχουν εμπειρία διασυνοριακής διαφοράς δεν προσφεύγει σε δικαστήριο, διότι το κόστος της διαδικασίας είναι δυσανάλογο προς την αξία της διαφοράς, ενώ το 27% δεν προσφεύγει σε δικαστήριο διότι η διαδικασία θα ήταν υπερβολικά χρονοβόρα. Για να καταστεί η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών περισσότερο αποτελεσματική, η Επιτροπή προτείνει την περαιτέρω μείωση του κόστους και της διάρκειας αυτής. 1. Βελτίωση της χρήσης των τεχνολογιών πληροφοριών a) Ηλεκτρονική επικοινωνία Ο παρών κανονισμός επιτρέπει την αποστολή της αρχικής αίτησης μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εφόσον το εν λόγω μέσο είναι αποδεκτό στο κράτος μέλος στο οποίο κινείται η διαδικασία (άρθρο 4 παράγραφος 1). Στη διάρκεια της διαδικασίας, η επίδοση ή κοινοποίηση των εγγράφων πρέπει να γίνεται ταχυδρομικώς και να αποδεικνύεται με απόδειξη κατάθεσης, σύμφωνα με το άρθρο 13, ενώ η επίδοση με άλλα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής επίδοσης, επιτρέπεται μόνον εφόσον η ταχυδρομική επίδοση είναι αδύνατη. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι σε πολλά κράτη μέλη, κάθε επικοινωνία μεταξύ των διαδίκων και του δικαστηρίου πραγματοποιείται επί του παρόντος μέσω ταχυδρομείου. Η Επιτροπή προτείνει η ηλεκτρονική επίδοση ή κοινοποίηση να χρησιμοποιείται εφεξής σε ισότιμη βάση με την ταχυδρομική, εφόσον ο διάδικος έχει δεχθεί ρητώς εκ των προτέρων ότι τα έγγραφα μπορούν να επιδοθούν με ηλεκτρονικά μέσα. Η εισηγήτρια συμφωνεί με την εν λόγω πρόταση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανεπαρκής χρήση των τεχνολογιών πληροφοριών λειτουργεί αποτρεπτικά για την αξιοποίηση της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών από τους πολίτες. Σε έρευνα που πραγματοποίησε η Επιτροπή 2, το ένα πέμπτο των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θα ήταν πιο πρόθυμο να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία εάν υπήρχε δυνατότητα ηλεκτρονικής διεκπεραίωσης όλων των διαδικασιών. Ωστόσο, το σύστημα ηλεκτρονικής επικοινωνίας θα πρέπει να λειτουργεί άψογα και να προσφέρει την ίδια διαδικαστική ασφάλεια με την ταχυδρομική επίδοση, μεταξύ άλλων όσον αφορά την επιβεβαίωση της παραλαβής. Εξίσου χρήσιμη θα ήταν η εφαρμογή μιας υπηρεσίας παρακολούθησης μέσω της οποίας ο ενάγων θα μπορούσε να ενημερώνεται για την πρόοδο που σημειώνεται στο πλαίσιο της διαδικασίας. β) Εικονοδιασκέψεις και τηλεδιασκέψεις Δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών διεξάγεται κατ αρχήν εγγράφως, η προφορική διαδικασία θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις, παραδείγματος χάρη εφόσον κρίνεται αναγκαία από το δικαστήριο ή εφόσον το ζητήσει ο ένας διάδικος 3. Σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό 4 το δικαστήριο «μπορεί να διεξαγάγει 1 Ευρωβαρόμετρο 347, σ. 7, 30. 2 Ειδική έκδοση αριθ. 395 του Ευρωβαρόμετρου για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, σ. 21. 3 Άρθρο 5 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. 4 Άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. PE529.833v01-00 4/7 DT\1020600.doc
την προφορική ακρόαση με εικονοδιάσκεψη [...] εφόσον υπάρχουν τα κατάλληλα τεχνικά μέσα». Αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση που δεν υπάρχουν τα κατάλληλα τεχνικά μέσα, θα απαιτείται από τα άτομα που έχουν κληθεί σε προφορική ακρόαση να μεταβούν στο δικαστήριο, το οποίο είναι πιθανόν να βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος. Ο παρών κανονισμός δεν περιλαμβάνει υποχρέωση ή κίνητρο που να έχει ως αποτέλεσμα την εξασφάλιση των εν λόγω τεχνικών μέσων από τα κράτη μέλη. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή προτείνει οι ακροάσεις να διεξάγονται, κατά κανόνα, με εικονοδιάσκεψη, τηλεδιάσκεψη ή άλλη κατάλληλη τεχνολογία επικοινωνίας εξ αποστάσεως, εκτός εάν ζητηθεί από τον ίδιο τον διάδικο να παραστεί στο δικαστήριο και να καταθέσει αυτοπροσώπως. Η πρόταση για εκσυγχρονισμό του κανονισμού θεωρείται επίκαιρη. Το γεγονός ότι οι διάδικοι πρέπει να ταξιδέψουν και να καταβάλουν οδοιπορικά έξοδα για να παραστούν σε προφορική ακρόαση μπορεί να συνεπάγεται σημαντική επιβάρυνση στις διασυνοριακές υποθέσεις. Σε έρευνα που πραγματοποίησε η Επιτροπή για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών 1, ένας στους τρεις ερωτηθέντες δήλωσαν ότι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να ασκήσουν αγωγή εάν υπήρχε δυνατότητα ολοκλήρωσης της διαδικασίας εξ αποστάσεως, χωρίς να απαιτείται η φυσική παρουσία τους στο δικαστήριο. Σήμερα, με την αυξημένη χρήση των τεχνολογιών πληροφοριών, η παροχή κατάλληλης και ολοκληρωμένης ενημέρωσης και στήριξης προς τους πολίτες είναι πιο σημαντική από ποτέ άλλοτε. Οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις πρέπει να ενημερώνονται πλήρως σχετικά με τις εγκαταστάσεις όπου προβλέπεται η χρήση των τεχνολογιών πληροφοριών, τα μέρη όπου μπορούν να κάνουν χρήση της εικονοδιάσκεψης και τα άτομα που πρέπει να παρίστανται. Επιπλέον, πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι σχετικά με το δικαίωμά τους να ζητούν, ανά πάσα στιγμή, να παραστούν ενώπιον του δικαστηρίου και να καταθέσουν αυτοπροσώπως. Αρμόδια για την παροχή και τη διατήρηση των εν λόγω τεχνολογικών δυνατοτήτων (π.χ. εγκαταστάσεις και εξοπλισμός), πρέπει να είναι τα δικαστήρια. γ) Εξ αποστάσεως πληρωμή των δικαστικών τελών Δεδομένου ότι σε ορισμένα κράτη μέλη η πληρωμή των δικαστικών τελών γίνεται μόνο με μετρητά ή χαρτόσημα, οι διάδικοι αναγκάζονται είτε να μεταβούν οι ίδιοι στο δικαστήριο για να πληρώσουν τα εν λόγω τέλη είτε να προσλάβουν δικηγόρο στο κράτος μέλος του δικαστηρίου, γεγονός που σε αμφότερες τις περιπτώσεις δημιουργεί πρόσθετες δαπάνες και ενδεχομένως αποτρέπει τους ενάγοντες να επιδιώξουν την ικανοποίηση των αξιώσεών τους. Η εισηγήτρια επικροτεί την πρόταση της Επιτροπής βάσει της οποίας τα κράτη μέλη υποχρεούνται να θεσπίσουν μέσα τηλεπληρωμής, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζικών εμβασμάτων και των συστημάτων ηλεκτρονικής πληρωμής με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Κατ αυτόν τον τρόπο, οι διάδικοι θα μπορούν να εξοικονομούν το κόστος που συνεπάγεται η καταβολή των τελών, το οποίο, σύμφωνα με την Επιτροπή, κυμαίνεται από 400 έως 800 ευρώ, ανάλογα με το εάν υφίσταται η ανάγκη μετακίνησης ή όχι 2. Για να μπορούν οι πολίτες να επωφεληθούν από την εξοικονόμηση του κόστους, η επιβολή της εν λόγω απαίτησης χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. 1 Ειδική έκδοση αριθ. 395 του Ευρωβαρόμετρου, σ. 21. 2 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 22. DT\1020600.doc 5/7 PE529.833v01-00
2. Επιβολή ανώτατου ορίου στα δικαστικά τέλη Επί του παρόντος, τα δικαστικά τέλη που καταβάλλονται στα κράτη μέλη για υποθέσεις που διεκπεραιώνονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών ποικίλλουν σημαντικά, από μηδενικά τέλη έως το 57% της αξίας των διαφορών. Κατά κανόνα, τα δικαστικά τέλη εισπράττονται εκ των προτέρων, με την κατάθεση της αίτησης, και ο ενάγων ενδέχεται να τα ανακτήσει μόνο σε περίπτωση ευδοκίμησης της αγωγής (αρχή σύμφωνα με την οποία ο ηττηθείς διάδικος πληρώνει). Στο πλαίσιο αυτό, η πρόταση της Επιτροπής να καθορίσει ανώτατο όριο για τα δικαστικά τέλη που υπερβαίνουν το 10% της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, καθώς θα οδηγήσει στην περαιτέρω βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, η εισηγήτρια θεωρεί ότι το ποσό των 1.000 ευρώ που μπορεί να εισπραχθεί βάσει του νέου μέτρου για αξιώσεις ύψους 10.000 ευρώ εξακολουθεί να είναι αρκετά υψηλό. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή ενός συστήματος προοδευτικά αυξανόμενων τελών, στο πλαίσιο του οποίου θα λαμβάνεται επίσης υπόψη το μέσο επίπεδο μισθών σε κάθε κράτος μέλος, μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη. Επιπλέον, η εισηγήτρια προτείνει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εναρμόνισης του ορισμού και του πεδίου εφαρμογής των δικαστικών τελών με σκοπό την αποφυγή διαφορών μεταξύ κρατών μελών, λαμβάνοντας επίσης υπόψη τον υπολογισμό του ανώτατου ορίου του 10%. Η πρόταση της Επιτροπής να ορίσει ως ελάχιστο δικαστικό τέλος το μέγιστο ποσό των 35 ευρώ φαίνεται εύλογη, δεδομένου ότι το μέσο ελάχιστο δικαστικό τέλος για αξιώσεις ύψους 200 ευρώ είναι 34 ευρώ, και 44 ευρώ για αξιώσεις ύψους 500 ευρώ 1. 3. Μείωση του κόστους μετάφρασης Βάσει του παρόντος κανονισμού, ο διάδικος που επιδιώκει την εκτέλεση πρέπει να παράσχει ακριβές αντίγραφο της απόφασης και του εντύπου Δ, το οποίο αντιστοιχεί στη βεβαίωση της απόφασης 2. Η Επιτροπή έχει διαπιστώσει ότι συνήθως μεταφράζεται, με αντίστοιχη χρέωση, ολόκληρο το έντυπο στη γλώσσα του κράτους μέλους εκτέλεσης. 3 Η Επιτροπή προτείνει να απαιτείται εφεξής μόνον η μετάφραση του τμήματος 4.3 του εντύπου (ουσιώδες μέρος της απόφασης). Η εν λόγω τροποποίηση θα οδηγήσει στην εξοικονόμηση χρόνου και κόστους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Επιτροπή 4, το μέσο κόστος της μετάφρασης του εντύπου Δ ανέρχεται στα 60 ευρώ, ποσό το οποίο μπορεί να μειωθεί κατά 20 ευρώ και να αγγίξει τα 40 ευρώ εφόσον μεταφραστεί μόνο το τμήμα 4.3. Αυτό δεν περιορίζει τη γλωσσική πρόσβαση στα υπόλοιπα τμήματα του εντύπου καθώς τα άλλα πεδία με εξαίρεση το τμήμα 4.3 είναι ήδη διαθέσιμα σε όλες τις επίσημες γλώσσες του κανονισμού. Επίσης, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο διάθεσης των εντύπων σε ηλεκτρονική μορφή με σκοπό την περαιτέρω διευκόλυνση της διαδικασίας. 1 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 21. 2 Άρθρο 21 παράγραφος 2 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 861/2007. 3 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 22. 4 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 24. PE529.833v01-00 6/7 DT\1020600.doc
ΙΙΙ. Βελτίωση της παροχής ενημέρωσης και βοήθειας Η ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών μπορεί να αποφέρει καρπούς μόνον εφόσον οι καταναλωτές, οι επιχειρήσεις, τα δικαστήρια και οι φορείς που παρέχουν συμβουλές είναι ενήμεροι για την ύπαρξη της εν λόγω διαδικασίας. Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής, το 86% των πολιτών και σχεδόν τα μισά δικαστήρια 1 δεν είχαν ακούσει ποτέ κάτι σχετικό με τη διαδικασία. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσει τις προσπάθειες ενημέρωσης σχετικά με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, ιδίως μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης (e-justice) 2. Εξίσου σημαντικό είναι τα κράτη μέλη να συμπληρώσουν τις προσπάθειες της Επιτροπής μέσω της διοργάνωσης εκστρατειών ευαισθητοποίησης. Οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις πρέπει επίσης να διαθέτουν πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τη διαδικασία και το κόστος με το οποίο θα επιβαρυνθούν. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο η Επιτροπή να προτείνει την επιβολή υποχρέωσης στα κράτη μέλη να την ενημερώνουν για τα δικαστικά τέλη και τους τρόπους πληρωμής που σχετίζονται με την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών. Η Επιτροπή θα δημοσιεύει τις εν λόγω πληροφορίες στο διαδίκτυο, ώστε οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις να μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις με πλήρη επίγνωση της διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον είναι αναγκαία η παροχή περαιτέρω πληροφοριών με σκοπό τη λήψη ενημερωμένων αποφάσεων. Παράλληλα, πρέπει να παρέχεται, ιδίως στους καταναλωτές και τις ΜΜΕ, πρακτική βοήθεια για τη συμπλήρωση των σχετικών εντύπων. Εν προκειμένω, η πρόταση της Επιτροπής, σχετικά με την επιβολή υποχρέωσης στα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν τη διαθεσιμότητα της πρακτικής βοήθειας στους διαδίκους, καθώς και σχετικά με τη μορφή της εν λόγω βοήθειας, θεωρείται ιδιαιτέρως χρήσιμη. Ωστόσο, η παροχή βοήθειας μπορεί να αποφέρει καρπούς μόνον εφόσον έχει στοχευμένο, πρακτικό και ειδικό χαρακτήρα. Θα ήταν ενδεχομένως χρήσιμο να διερευνηθούν οι δυνατότητες της διαδικτυακής καθοδήγησης, λαμβάνοντας υπόψη ότι η παροχή μεμονωμένων και προσωπικών συμβουλών είναι επίσης αναγκαία. Η παροχή βοήθειας μπορεί να είναι εξίσου χρήσιμη και στο στάδιο της εκτέλεσης. Γ. Συμπέρασμα Η εισηγήτρια ζητεί την εξέταση των παραπάνω στοιχείων τα οποία θα μπορούσαν να συμβάλλουν σημαντικά στην επιτυχία της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών. Οι νομοθετικές διαβουλεύσεις, στο πλαίσιο των οποίων θα υποβληθούν συγκεκριμένες προτάσεις τροποποίησης της πρότασης της Επιτροπής, θα συνεχιστούν και κατά την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο. 1 Εκτίμηση επιπτώσεων της Επιτροπής (SWD(2013)0459), σ. 24. 2 https://e-justice.europa.eu/home.do?action=home&plang=el&init=true DT\1020600.doc 7/7 PE529.833v01-00