Συνάδελφοι, συναδέλφισσες Ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Αττικής προχωρά για άλλη μια χρονιά στην διεξαγωγή του Φεστιβάλ του, με σκοπό να φέρει σε επαφή όλους αυτούς τους σπουδαστές που παλεύουν να μάθουν μια τέχνη, να μπορέσουν να βρουν μια δουλειά στην ειδικότητα που έχουν διαλέξει, να έχουν ζωή με αξιοπρέπεια. Τους σπουδαστές που λένε πως δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση με την υποβάθμιση, που πιστεύουν πως κάτι πρέπει να γίνει για ν αλλάξουν τα πράγματα. Ο Σύλλογος πρόσφατα βγήκε από τις εκλογές του πιο δυναμωμένος, με μεγαλύτερη επιρροή. Ψήφισαν περισσότεροι σπουδαστές και από περισσότερα ΙΕΚ. Ήταν το επιστέγασμα της δράσης μας το προηγούμενο διάστημα. Απ την πρώτη στιγμή μπήκαμε μπροστά ώστε να μπει πετρέλαιο στο ΙΕΚ της Γκράβας στην αρχή της χρονιάς. Παλέψαμε να οργανωθεί η πάλη των σπουδαστών συμμετέχοντας με μπλοκ του συλλόγου στην απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς με το ΠΑΜΕ, με την ευκαιρία της δίκης της Χρυσής Αυγής καταδικάσαμε την δράση της και την λογική της που θέλει, μεταξύ άλλων, την διάκριση των εργαζομένων αλλά και των σπουδαστών σε Έλληνες και μετανάστες, λες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται από όλους δεν είναι κοινά. Δείξαμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους σπουδαστές της ΕΠΑΣ της Αναβύσσου που αγωνίστηκαν για να μην κλείσει η σχολή τους και είμαστε καθημερινά μπροστά στα μικρά και μεγάλα προβλήματα των σπουδαστών των ΙΕΚ. Είναι ευκαιρία με την σημερινή ημέρα, να αναδειχθεί πως αυτά τα προβλήματα δεν αφορούν το κάθε ΙΕΚ, την κάθε ειδικότητα ή τον καθένα από μας ξεχωριστά. Είναι προβλήματα κοινά, τα αντιμετωπίζουν χιλιάδες σπουδαστές και οι οικογένειές τους και μόνο στην κοινή πάλη και αγώνα βρίσκεται η λύση τους. Σε αγώνα οργανωμένο με ισχυρό σύλλογο, με πόδια σε όλες τις 1
σχολές. Για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας σαν σπουδαστές αλλά και σαν αυριανοί εργαζόμενοι. Σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των εκάστοτε κυβερνήσεων που τους υπηρετούν. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τις εκλογές και φαίνεται ολοένα και περισσότερο πως η νέα κυβέρνηση περπατά στα χνάρια των προηγούμενων όσον αφορά την ζωή και τα προβλήματα των σπουδαστών αλλά και των εργαζομένων γενικότερα. Είναι μπροστά η νέα συμφωνία που ετοιμάζεται με τους δανειστές-εταίρους της καθώς και το νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που θα την συνοδεύει. Το αν τα μέτρα που θα έρθουν, θα έρθουν πακέτο ή σε δόσεις, μικρή σημασία έχει, αφού εμείς θα κληθούμε ούτως ή άλλως να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Η κυβέρνηση διατηρεί ανέπαφο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα που χτίστηκε πάνω στα μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Την ίδια στιγμή μεταθέτει τις προεκλογικές της υποσχέσεις - ψίχουλα σε βάθος τετραετίας. Η νέα συμφωνία παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία. Συμφωνία δηλαδή που θα ωφελήσει και τους δανειστές και τους δανειζόμενους. Κι όταν μιλάμε για τους δανειστές μιλάμε για την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ τις γνωστές καπιταλιστικές ενώσεις. Κι όταν μιλάμε για δανειζόμενους δεν εννοούμε τον λαό, γιατί κανείς μας δεν ωφελήθηκε από τα δάνεια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ποιος ωφελήθηκε; Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που χρηματοδοτήθηκαν για τις επενδύσεις τους κι αυτό επιδιώκει και τώρα η κυβέρνηση, να εξασφαλίσει στα κρατικά ταμεία ζεστό χρήμα για να δοθεί εκ νέου στους ομίλους για να κάνουν επενδύεις. 2
Γι' αυτό, όπως λέει και ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση επιδιώκει αναδιάρθρωση, απομείωση του χρέους που σε κάθε περίπτωση θα το φορτωθούμε εμείς να το πληρώσουμε. Γι' αυτό θέλει όχι απλά ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ματωμένα από το λαό. Και το πιο σημαντικό μέσα από αυτή τη συμφωνία επιδιώκει, λέει, ένα νέο επενδυτικό πακέτο για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, που όπως χρόνια συμβαίνει στο υπάρχον σύστημα, φέρνει κέρδη στο κεφάλαιο, ανεργία και φτώχεια στους εργαζόμενους. Γι' αυτή την ανάπτυξη το έδαφος έχει στρωθεί και έτσι θα παραμείνει, με ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια για τους εργαζόμενους. Γι' αυτό και ο πρωθυπουργός δεν τόλμησε καν να ψελλίσει προς τους βιομήχανους την προεκλογική του υπόσχεση για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Όσο δε για το κάλεσμά του στους βιομήχανους, να συμβάλλουν στην αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, είναι σαν να βάζει τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα, όταν είναι γνωστή η επιδίωξη των βιομηχάνων να γενικεύσουν τις ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, ρίχνοντας, όχι μόνο τον κατώτατο, αλλά και το μέσο μισθό. Όλα τα άλλα που λέει, ότι δεν θα επιβάλλει νέα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, είναι "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Γιατί, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και οι συνταξιούχοι, έχουν ήδη υποστεί μεγάλες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις τους. Γιατί, η φοροεπιδρομή παραμένει και ενισχύεται, με τον ΕΝΦΙΑ, την εισφορά αλληλεγγύης να ζουν και να βασιλεύουν. Γιατί, οι αυξήσεις στον ΦΠΑ, που είναι έμμεσος, δηλαδή άδικος φόρος, τον πληρώνει όχι μόνο αυτός που έχει, αλλά κυρίως αυτός που δεν έχει και τελικά οδηγεί σε μείωση και του μισθού και της σύνταξης. 3
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι και κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο να μην πάρει η κυβέρνηση και μόνο ότι διατηρεί όλους τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, και μόνο ότι συνεχίζει να υλοποιεί τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, διατηρεί και ενισχύσει συνθήκες ασφυξίας για τη λαϊκή οικογένεια. Για παράδειγμα, οι σπουδαστές των ΙΕΚ που με ζόρι τα βγάζουν πέρα μαζί με την οικογένειά τους για να καταφέρουν να μάθουν μία τέχνη, δεν χρειάζονται να ακούσουν για νέα μέτρα γιατί ήδη ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Συνθήκες εγκατάλειψης και υποβάθμισης στη σχολή, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς, το άγχος της ανεργίας. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση μόνος του, κλεισμένος στον εαυτό του, με την ελπίδα ίσως ότι κάποιος "σωτήρας" θα δώσει λύση στα προβλήματα ή έστω μια ανακούφιση. Δεν υπάρχουν σωτήρες για μας στις κυβερνήσεις και τα κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν το σύστημα και την κρίση του. Ποτέ δεν υπήρχαν. Αλλού βρίσκεται η σωτηρία μας. Βρίσκεται στη δική μας πάλη για να γίνουμε πρωταγωνιστές των εξελίξεων, αγώνας για μόρφωση, για επαγγελματική ειδίκευση για να βγούμε αύριο σαν εργαζόμενοι πιο μορφωμένοι, πιο ικανοί για να κατακτήσουμε ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Αυτή η πάλη, όμως, δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Και αυτό συμβαίνει γιατί ζούμε σε ταξική κοινωνία, σε μια κοινωνία που νόμος είναι τα κέρδη του μεγαλοεπιχειρηματιών. Εκείνοι έχουν διαφορετικούς σκοπούς και όνειρα για τα παιδιά τους και άλλα για μας. Για τα παιδιά τους έχουν εξασφαλίσει υψηλού επιπέδου μόρφωση, έχουν εξασφαλίσει τη σύνδεση με τα πανεπιστήμια της ελίτ. Όμως για μας έχουν άλλα σχέδια. Κάθε μέρα ΕΕ - παλιές και νέες κυβερνήσεις - επιχειρηματικοί όμιλοι μηχανεύονται νέους τρόπους για 4
να εντείνουν την εκμετάλλευση των σπουδαστών και να αυξάνουν τα κέρδη τους. Επιδιώκουν να συνδέσουν τους όρους μόρφωσης - κατάρτισης με την αγορά εργασίας. Δηλαδή οι μεγαλοεπιχειρηματίες να καθορίζουν τους όρους με τους οποίους οι νέοι εργαζόμενοι θα μπαίνουμε στη δουλειά, τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, τις ειδικότητες, τις δεξιότητες με βάση τις σημερινές, αλλά και τις μελλοντικές ανάγκες για να αυξήσουν τα κέρδη τους και όχι με βάση τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Και σαν να μην έφταναν αυτά, πουλάνε και ελπίδα. Θέλουν να μας πείσουν πως η Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση αναβαθμίζεται. "Για ποιόν αναβαθμίζεται;" Ρωτάμε εμείς. Είναι αναβάθμιση για τις λαϊκές και νεανικές ανάγκες να δίνονται βασικές δεξιότητες με ημερομηνία λήξης; Είναι αναβάθμιση για τις λαϊκές και νεανικές ανάγκες να παίρνουμε ένα πτυχίο και μετά να εξεταζόμαστε και να επανεξεταζόμαστε, να πιστοποιούμαστε από μια σειρά εργοδοτικές ενώσεις, πολλές φορές βάζοντας χρήματα και από την τσέπη μας; Είναι αναβάθμιση η μαθητεία και το χαρτζιλίκι που ουσιαστικά σημαίνει τζάμπα εργασία χωρίς δικαιώματα; Είναι αναβάθμιση να χρυσοπληρώνουμε για αναλώσιμα, εργαλεία, να κάνουμε μαθήματα σε διαδρόμους, να λείπουν και από αυτά καθηγητές; Είναι αναβάθμιση, η πρακτική άσκηση να γίνεται σε άσχετες ειδικότητες, τα εργαστήρια -αν υπάρχουν- είναι χρόνια πίσω από τις εξελίξεις στην τεχνολογία; Είναι αναβάθμιση, οι σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ που κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε ξενοδοχεία να μην παίρνουν τίποτα από τους ξενοδόχους παρά μια 5
αποζημίωση στο τέλος του εξαμήνου από τον ΟΑΕΔ, που δεν ξεπερνά τα 250 ευρώ μηνιαίως; Αυτή είναι η αναβάθμιση που προορίζουν για μας, γιατί στην ουσία θέλουν να φέρουν ακόμα μεγαλύτερη αναβάθμιση στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Η αγωνία τους είναι ο νέος εργαζόμενος να είναι ακόμα πιο φθηνός, ακόμα πιο ευέλικτος, κινητικός το λένε τώρα, θέλουν και αύξηση της εκμετάλλευσης, αλλά και ιδεολογική χειραγώγηση για να μην αμφισβητήσει ο νέος και η νέα αυτό το καθεστώς, να μη γνωρίζει ούτε τα δικαιώματά του, πολύ περισσότερο να μη γνωρίσει τη δύναμή του. Δεν θέλουν την οργανωμένη πάλη πουθενά, προφανώς ούτε μέσα στα ΙΕΚ, γιατί γνωρίζουν πως μόνο έτσι μπορεί να κατακτηθεί κάτι. Γι αυτό και οι σπουδαστές των ΙΕΚ δεν έχουν και κανένα θεσπισμένο όργανο μέσα στις σχολές ώστε να μέσα από αυτά να διεκδικούν, κενό που έρχεται να καλύψει ο ΣΥΣΔΙΕΚ. Το τι εκπαίδευση θα πάρουμε συνδέεται με την οικονομία. Πάντα ίσχυε αυτό όπως και να το κάνουμε. Διαμορφώνεται κάθε φορά σύμφωνα με το τι ανάγκες έχει η οικονομία. Και λέγοντας αυτό, εννοούνε το τι κέρδη θα έχουν οι επιχειρήσεις, αφού έτσι μετράνε και την ανάπτυξη. Για όλους αυτούς, τους εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου, η σύνδεση της Παιδείας με την αγορά εργασίας σημαίνει ελευθερία να κάνουν το εμπόρευμα εργατική δύναμη ό,τι θέλουν, να το πετάνε από δω κι από κει, να μένει στα αζήτητα, να καταστρέφεται. Από αυτή την λογική όχι μόνο δεν εξαιρούνται τα ΙΕΚ, αλλά είναι και από τα πρώτα που ακολουθούν αυτές τις αλλαγές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως τα τελευταία χρόνια έχουν καταργηθεί πολλές ειδικότητες στον κλάδο των κατασκευών και έχουν εισαχθεί άλλες τόσες και περισσότερες στον κλάδο του τουρισμού, της υγείας, του φαρμάκου και άλλων. 6
Και, βεβαίως, είναι γνωστό με τι όρους εργάζονται οι εργαζόμενοι σ αυτούς τους κλάδους. Τα δωδεκάωρα, η ορθοστασία, η υπερεντατικοποίηση της εργασίας είναι καθεστώς, την ώρα που τα κέρδη των επιχειρήσεων σ αυτούς τους κλάδους ακολουθούν αυξητική, μάλιστα, τάση. Τρανταχτό παράδειγμα ο τουρισμός, όπου πέρυσι, χρονιά-ρεκόρ δεκαετίας σε προσέλευση τουριστών και σε τζίρο, η δουλειά βγήκε με 10% λιγότερους εργαζομένους από πρόπερσι. Κι αυτό, ταυτόχρονα με μείωση των αποδοχών των ξενοδοχοϋπαλλήλων κατά 15%. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στα νοσοκομεία και τα διαγνωστικά κέντρα αλλά και στο φάρμακο, κλάδος όπου παρουσιάζεται δυναμικός και με εξαγωγικό χαρακτήρα. Γίνεται φανερό τι εννοούν αυτοί ανάπτυξη και με ποιον τρόπο πρόκειται να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Το έδαφος για να δεχτούμε σαν νέοι εργαζόμενοι αυτές τις συνθήκες, στρώνεται από τώρα. Μας προετοιμάζουν από την πρακτική ακόμα να αποδεχτούμε την εργασιακή ζούγκλα σαν δεδομένο. Προσπαθούν να μας πείσουν πως επειδή είμαστε μαθητευόμενοι δεν μπορούμε να έχουμε δικαιώματα, σου λένε ότι η καλή διαγωγή στον εργοδότη εμπλουτίζει το βιογραφικό σου για να βρεις μετά τη σχολή δουλειά. Άρα δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις. Θέλουν οι σπουδαστές να είμαστε απομονωμένοι, φοβισμένοι απέναντι στις επιδιώξεις των αφεντικών. Κυρίως να μην παλεύουμε για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να μη διεκδικούμε, αλλά να φαγωνόμαστε με το διπλανό μας για μια θέση κακοπληρωμένης δουλειάς. Ας δούμε τις εξελίξεις και ας αναρωτηθούμε: τι είναι ρεαλιστικό σήμερα; Με τους ραγδαίους ρυθμούς που αναπτύσσεται η τεχνολογία σε αρκετά αντικείμενα σπουδών, θα είναι δυνατό να την παρακολουθήσουμε; Αύριο, σε πολύ μικρό 7
χρονικό διάστημα τα αυτοκίνητα, η τηλεόραση, το κινητό κ.ά. θα πάψουν να είναι ίδια με αυτά που σήμερα ξέρουμε. Τι θα κάνουμε; Θα πρέπει μια ζωή να τρέχουμε λαχανιασμένοι πίσω από την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας, κυνηγώντας καταρτίσεις και μάλιστα πληρώνοντας, ενώ οι εργοδότες θα βρίσκουν πάτημα για να μας απολύουν προκειμένου να ανανεώσουμε τις γνώσεις μας. Όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ποια είναι, όμως, η αντίληψη του Συλλόγου Σπουδαστών γι αυτά τα θέματα; Πώς παλεύουμε να είναι ο σπουδαστής; Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Λέμε ότι η σύγχρονη τεχνολογία, που εισάγεται σ όλα τα επαγγέλματα, θέλει ο επαγγελματίας να έχει υψηλότερο επίπεδο γνώσεων και μόρφωσης. Θέλει ο σύγχρονος τεχνικός να γνωρίζει καλά τη γλώσσα του, να έχει καλές βάσεις σε Μαθηματικά, Φυσική και βέβαια πρέπει να διδαχθεί και μαθήματα (π.χ. Ιστορία) που τον μορφώνουν, αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά του για να είναι δημιουργικός και να παίρνει ενεργά μέρος στις κοινωνικές εξελίξεις. Σήμερα, δε νοείται επαγγελματίας - τεχνικός χωρίς βασικές γνώσεις της θεωρίας, χωρίς γνώση της αρχής λειτουργίας των τεχνολογικών εφαρμογών. Πιστεύουμε πως η πραγματική αναβάθμιση των σπουδών μας συνδέεται συνολικά με το τι εκπαιδευτικό σύστημα έχουμε ανάγκη σήμερα, ξεκινώντας από το σχολείο. Με ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο που δεν θα αναπτύσσει μόνο μια ικανότητα των νέων για απασχόληση, αλλά όλες τις ικανότητές τους, θα μορφώνει πολύπλευρα την προσωπικότητά τους και θα διαπλάθει ανθρώπους ικανούς ν αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία τους και τη ζωή τους, σε όποιο ή όποια επαγγέλματα μελλοντικά θα υπηρετήσουν. 8
Το σχολείο αυτό είναι ενιαίο. Δεν χωρίζει τους μαθητές όπως σήμερα. Δίνει όσο το δυνατόν σε όλους τους νέους την απαραίτητη γνώση για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους με βάση την επαγγελματική επιλογή που θα κάνουν. Το σχολείο αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό σχολείο, το ταξικό σχολείο, το ταξικό Λύκειο. Δεν στερεί, όπως σήμερα, από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας την αναγκαία για τη σημερινή εποχή γενική μόρφωση ως υπόβαθρο για κάθε μελλοντική επαγγελματική επιλογή, δεν βάζει συνεχόμενους εξεταστικούς φραγμούς. Και μάλιστα παίρνει μέτρα ειδικά για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, για να βοηθηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στις σπουδές τους και στα μαθήματά τους. Δεν θεωρεί λοιπόν κανένα παιδί για πέταμα και γι αυτό σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν στέλνει τα παιδιά στην εκμετάλλευση και στη μαθητεία. Αντίθετα οργανώνει το πρόγραμμα σπουδών ώστε και θεωρία να υπάρχει, αλλά και επαφή με όλη την παραγωγική δραστηριότητα, γιατί ό,τι και να γίνει κανείς, ό,τι επάγγελμα και να διαλέξει, πρέπει να μπορεί να γνωρίζει πώς παράγεται ο πλούτος της κοινωνίας κλπ. Και μόνο μετά από μια τέτοια πλατιά μορφωτική βάση, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου μπαίνουν οι βάσεις ώστε οι αυριανοί εργαζόμενοι να μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Η Επαγγελματική Εκπαίδευση στην αντίληψή μας ξεκινά μετά το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο είτε ως ανώτατη είτε μέσα από επαγγελματικές σχολές. Πιο συγκεκριμένα οι επαγγελματικές σχολές είναι ενταγμένες στο εκπαιδευτικό σύστημα (όχι όπως σήμερα που τα ΙΕΚ και άλλες σχολές κατάρτισης είναι αδιαβάθμητα). Δίνουν πτυχίο με επαγγελματική επάρκεια. Δεν χρειάζεται ο απόφοιτός τους να περάσει από καμιά άλλη πιστοποίηση, 9
που αμφισβητεί κι απαξιώνει το πτυχίο και τις σπουδές μας. Το ενιαίο σύστημα Επαγγελματικών Σχολών σε διασύνδεση με τους αντίστοιχους κλάδους της οικονομίας. Η συμμετοχή σε αυτές τις σχολές είναι ελεύθερη και στο πλαίσιό τους ολοκληρώνεται η επαγγελματική ειδίκευση για εκείνες τις δραστηριότητες που δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση και πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές και πτυχίο. Η απόκτηση του πτυχίου εξασφαλίζει το δικαίωμα στο επάγγελμα και την ένταξη του αποφοίτου στην παραγωγική διαδικασία. Η επαγγελματική μόρφωση, όπως κάθε μόρφωση, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας, που στο κέντρο της έχει τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, παίρνει τον πρωτεύοντα ρόλο της και γίνεται οργανικό στοιχείο της ανάπτυξής της. Στο πλαίσιό της ο κάθε ένας αναπτύσσει τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του για το καλό του συνόλου της κοινωνίας. Σε αυτή την προοπτική οι δρόμοι της εκπαίδευσης και της μόρφωσης δεν κλείνουν. Κανείς δεν περισσεύει! Ο άνθρωπος, η πιο σημαντική παραγωγική δύναμη δεν απαξιώνεται, η συνεχής άνοδος στη μόρφωση του ανθρώπου γίνεται αναγκαιότητα της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που καθορίζει, προς όφελος όλου του λαού, την επαγγελματική και την επιστημονική μόρφωση, σχεδιάζει λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και αξιοποιεί όλο το παραγωγικό και ανθρώπινο δυναμικό για την ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών. Και για αυτό το λόγο, επειδή έχουμε πρόταση για τις σύγχρονες ανάγκες μας σαν σπουδαστές και σαν αυριανοί εργαζόμενοι, μπορούμε να δίνουμε τη μάχη και στο σήμερα, πρωτοστατούμε για να δυναμώσει η οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση στις σχολές. Γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με την κατάσταση στις επαγγελματικές σχολές, που βάζει μεγάλα εμπόδια στην προσπάθεια των 10
σπουδαστών να μάθουν την τέχνη, την ειδικότητα που διαλέξαμε. Και γι αυτό παλεύουμε για να μπουν εμπόδια στα μέτρα που τσακίζουν τη ζωή και το μέλλον της νέας γενιάς, στην απαράδεκτη κατάσταση στις σχολές και στην πρακτική. Αυτές οι πλευρές, που αφορούν την καθημερινή ζωή του σπουδαστή, είναι βάση για συζήτηση σε κάθε ειδικότητα, σε κάθε σχολή. Βήμα για να συντονιστεί η οργανωμένη, συλλογική διεκδίκηση όλων των νέων στα ΙΕΚ. Αυτή η πάλη μπορεί να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά αν δεθεί με τα σωματεία που παλεύουν καθημερινά με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, κόντρα στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Τα σωματεία, δηλαδή, που δουλεύουν για να ανέβει η οργάνωση και η διεκδίκηση των νέων από τις επαγγελματικές σχολές τόσο μέσα στη σχολή, αλλά και στους χώρους δουλειάς. Απέναντι στα μαθήματα υποταγής που δίνουν διάφοροι διευθυντές και καθηγητές, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ενημερώνουν τους σπουδαστές για τα δικαιώματά τους, για το πώς κατακτήθηκαν μια σειρά δικαιώματα όπως η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, το ωράριο. Είναι το καλύτερο μάθημα που εμπνέει δύναμη και κουράγιο. Δεν χρειάζεται λοιπόν καμιά αναμονή. Να μην πάει χαμένο ούτε ένα λεπτό. Είναι ανάγκη σήμερα να ισχυροποιηθεί το ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στις σχολές, μέσα στις ειδικότητες. Με αιτήματα και στόχους πάλης που μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες νεανικές και λαϊκές ανάγκες και γι αυτό, εκ των πραγμάτων, έρχονται σε ρήξη με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. 11
- Απαιτούμε σήμερα κάθε νέος να μπορεί να έχει πρόσβαση στην ειδικότητα που επιλέγει. - Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των λαϊκών οικογενειών, των και των σπουδαστών. Δωρεάν βιβλία σε όλους τους σπουδαστές και όχι από φωτοτυπίες. - Κατάργηση κάθε πιστοποίησης, κάθε επαγγελματικών εξετάσεων, το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα. - Καμιά σκέψη για δίδακτρα. - Κατάργηση της μαθητείας, πρακτική άσκηση ενταγμένη οργανικά στη μάθηση, ασφάλιση και πληρωμή με βάση το κατώτερο μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη. - 6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο για όσους μαθητές εργάζονται, διευκόλυνση με άδεια και αποδοχές στην περίοδο των εξετάσεων. - Κάλυψη υγείας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης για όλους τους σπουδαστές, ανεξάρτητα αν έχουν ένσημα οι γονείς τους, με την κάρτα το. - Εργαστήρια σύγχρονα χωρίς την εμπλοκή εταιρειών και ιδιωτών. Μείωση των μαθητών ανά τάξη και εργαστήριο (δύο εκπαιδευτικούς ανά 10 μαθητές), η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ευθύνη του κράτους. Είναι ανάγκη, σήμερα να δυναμώσει το ρεύμα ενάντια στις χαμηλές απαιτήσεις. Να συνειδητοποιήσουμε τώρα ποια είναι η δύναμή μας και πως όλος αυτός ο πλούτος που υπάρχει, είναι καμωμένος με τα δικά μας χέρια. Εμείς λιώνουμε τα κορμιά μας στη δουλειά, κι από πάνω μας το παρουσιάζουν σαν χάρη αν μας προσλάβουν για ένα ξεροκόμματο. Πρώτα απ όλα όμως δίνουμε τη μάχη με τις αντιδραστικές αντιλήψεις πως τα παιδιά του λαού "δεν 12
παίρνουν τα γράμματα" και πως καλύτερα είναι να μάθουν μια τέχνη. Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο από το χέρι μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι! όπως είπε και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. «Δεν παίρνουν τα γράμματα» έχουν βαφτίσει τα παιδιά του λαού που βιάζονται για να μάθουν μια τέχνη να βγουν όσο γίνεται πιο γρήγορα στο μεροκάματο να βοηθήσουν την οικογένειά τους. Θεωρούν χαζούς, τα φτωχά παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στο σχολείο-εξεταστικό κέντρο και τους σπρώχνουν στην ψευτοκατάρτιση και την ανήλικη εργασία. Να δυναμώσει το μέτωπο ενάντια σε εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν τους σπουδαστές των ΙΕΚ έρμαιο ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων. Να παλέψουμε ενάντια σε εκείνες τις δυνάμεις που τους θέλουν υποταγμένους στα ναρκωτικά, σε παλιά και νέα υποκατάστατα και ψεύτικους παραδείσους. Οι ίδιοι που κόβουν τα φτερά από την νεολαία, είναι οι ίδιοι που τους πουλάν το ναρκωτικό για να αποκοιμηθούν. Δεν είναι τυχαίο πως πρόσφατα είχαμε στην πλατεία Συντάγματος εκδήλωση για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, εκδήλωση στην οποία ήταν συνδιοργανωτές, μεταξύ άλλων, και η νεολαία του συγκυβερνώντος κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ. Παλεύουμε ενάντια στον αυταρχισμό της διοίκησης που έχει τις πλάτες του κράτους και συχνά είναι σε ανοιχτή διασύνδεση με επιχειρήσεις, κάνοντας τον πλασιέ τους, διοχετεύοντας φτηνή μαθητεία και αγορά για τα εργαστήρια. Απαντάμε και με το προσωπικό παράδειγμα (που σε αυτούς τους χώρους αποτελεί αναντικατάστατο όπλο) για το πραγματικό περιεχόμενο της ελευθερίας, της 13
αυτοπεποίθησης της νεολαίας, της αυριανής εργατικής βάρδιας. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλη αναμονή. Χρειάζεται τώρα οργάνωση και αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να δυναμώσουμε τον σύλλογο γιατί έτσι δυναμώνει η δική μας η φωνή, μέσα από την συμμετοχή στα καλέσματα και στις κινητοποιήσεις του. Να συμβάλλει ο κάθε σπουδαστής σήμερα εδώ, στο να πάει παραπέρα το μήνυμα του συλλόγου, να γίνει καθήκον του καθένα μας ξεχωριστά, με ατομική ευθύνη, η πλατιά διάδοση των θέσεων του συλλόγου μέσα στις σχολές, ώστε να μπουν οι βάσεις για την κατάκτηση των δικαιωμάτων μας. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας δίνοντας το παρών στην κινητοποίηση στις 11 Ιούνη στο πλευρό των ταξικών εργατικών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για να μην περάσει η νέα συμφωνία-μνημόνιο ή όπως αλλιώς θα την ονομάσουν. Συντασσόμαστε στο πλευρό των μελλοντικών συναδέλφων μας παλεύοντας για: Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Άμεση επαναφορά με νόμο του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Κάλυψη όλων των απωλειών. Αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Κατάργηση των αντεργατικών νόμων. Ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας και πιστεύουμε η σημερινή εκδήλωση να αποτελέσει την αρχή για έναν σύλλογο μαζικό και δυνατό μπροστά στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε. Ας απολαύσουμε τώρα την συνέχεια του προγράμματος 14
που έχουν ετοιμάσει οι καλλιτέχνες μας. Καλό σας βράδυ. 15