ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΜΠΗ ΚΥΡΙΤΣΗ, ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΠΕΟ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΟΙΚΗΜΑ ΠΕΟ, 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 Αγαπητοί προσκεκλημένοι, Τιμούμε και φέτος την μεγάλη επέτειο της 8ης του Μάρτη, τη Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Τη μέρα της αγωνιζόμενης γυναίκας που ποτέ δεν υποτάκτηκε στη μοίρα της και ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα ότι γι αυτήν η κοινωνική αδικία θα είναι διπλή, από τη μια λόγω της ταξικής της θέσης και από την άλλη λόγω του φύλου της. Αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στις υφαντουργίνες της Νέας Υόρκης που στις 8 του Μάρτη του 1857, οργισμένες και απελπισμένες από την εκμετάλλευση και την αδικία, ξεχύθηκαν στους δρόμους και με πρωτόγνωρη τόλμη και μαχητικότητα απαίτησαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες εργασίας, λόγο και ψήφο. Ο αγώνας των γυναικών για ισοτιμία και χειραφέτηση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα της εργατικής τάξης για πολιτικά συνδικαλιστικά και κοινωνικά δικαιωμάτα. Είναι μέρος του οράματος μας για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και χωρίς διακρίσεις. Η ΠΕΟ, από την αρχή της παρουσίας της, ενσωμάτωσε τα ζητήματα της γυναικείας χειραφέτησης στις διεκδικήσεις της. Από το 1952 δημιουργήθηκε το Τμήμα Εργαζομένων Γυναικών της ΠΕΟ, το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην καλύτερη οργάνωση των εργαζομένων γυναικών και στην εξειδίκευση και ανάδειξη των ξεχωριστών γυναικείων αιτημάτων, στο πλαίσιο πάντα του συνολικότερου αγώνα για βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς όλων των εργαζομένων. Με την σφραγίδα της ΠΕΟ και του Λαϊκού Κινήματος γενικότερα, έχουν κατοχυρωθεί δικαιώματα τα οποία αναβαθμίζουν το ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας και μας φέρνουν πιο κοντά στο στόχο της ισότητας. Ο φετινός εορτασμός της 8ης του Μάρτη βρίσκει τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο, να υποφέρουν από τις σκληρές συνέπειες παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Ο Ευρωπαϊκός νότος, είναι αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, εξαιτίας της επιβολής σκληρών και μονοδιάστατων μέτρων λιτότητας η οποία εφαρμόζεται στο όνομα τάχα της «διάσωσης» των οικονομιών των χωρών που αναγκάστηκαν να ζητήσουν οικονομική στήριξη. Από τα πρώτα θύματα αυτών των πολιτικών είναι οι γυναίκες και τα δικαιώματα τους. Σήμερα, περίπου 12 εκατομμύρια γυναίκες είναι άνεργες στην Ε.Ε, μια στις τρεις γυναίκες εργάζονται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και μια στις τέσσερις, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.
2 Στην Κύπρο μετά την συμφωνία μεταξύ Κυβέρνησης Αναστασιάδη Τρόικας τον Μάρτιο του 2013 και την υπογραφή του Μνημονίου, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες επιδεινώθηκαν δραματικά. Έχει αποδειχτεί ότι οι οικονομίες των χωρών που αναγκάζονται να μπουν σε Μνημόνιο, δεν οδηγούνται σε «διάσωση» αλλά στην καταστροφή. Η συνταγή της Τρόικας παντού περίπου είναι η ίδια. Οικονομική ύφεση και μαζική ανεργία. Περικοπές κοινωνικών παροχών, συρρίκνωση μισθών και ωφελημάτων, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Δυστυχώς για τους εργαζόμενους και ολόκληρο το λαό, η Κυβέρνηση μας, αντί να αντιστέκεται στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό της Τρόικας, αντί να διεκδικεί πολιτικές ανάπτυξης και κοινωνικής ευαισθησίας από τους αδίστακτους δανειστές μας, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιλογές τους. Οι Κυβερνώντες σε στιγμές ειλικρίνειας περηφανεύονται ότι το Μνημόνιο θα μπορούσε να είναι το δικό τους πολιτικό Μανιφέστο και ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε το μνημόνιο αυτές είναι οι πολιτικές θα εφάρμοζαν. Και αυτά λέγονται παρόλο ότι ο Αναστασιάδης προεκλογικά υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε για τα αντίθετα. Ότι δηλαδή θα βελτιώσει το μνημόνιο, ότι δεν θα γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, ότι θα επανεκκινήσει την οικονομία και θα φέρει την Άνοιξη. Τι πέτυχε μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση με το να συμφωνεί και να εφαρμόζει πιστά τις αντιλαϊκές πολιτικές σκληρής λιτότητας που προωθεί η Τρόικα; Βαρύ Χειμώνα και όχι Άνοιξη. Η Κύπρος από τον Μάιο του 2013 κατέχει την καταθλιπτική πρωτιά σε όλη την Ε.Ε στο γρηγορότερο ρυθμό αύξησης της ανεργίας. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος και το 40% των ανέργων παραμένει χωρίς δουλειά πάνω από έξι μήνες. Το ίδιο το Υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι η ανεργία μέσα στο 2014 θα φτάσει στο 20% περίπου. Η κυβέρνηση επενδύει τις ελπίδες της για αντιμετώπιση της ανεργίας στη μείωση των μισθών ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος και να επιτευχθεί έτσι η λεγόμενη αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα όμως με στοιχεία πρόσφατης έρευνας του ΙΝΕΚ, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αποδεικνύεται ότι στην Κύπρο ενώ έχουμε βίαιη μείωση του εργατικού κόστους λόγω μείωσης των μισθών που φτάνει το 15%, αυτή η μείωση όχι μόνο δεν μετατρέπεται σε μείωση των τιμών των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών και σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αλλά μετατρέπεται κατά κύριο λόγο σε αύξηση του περιθωρίου κερδοφορίας. Οι θυσίες δηλαδή των εργαζομένων οδηγούν σε περισσότερα κέρδη για λίγους αντί στην βελτίωση της οικονομίας και στην προοπτική επενδύσεων και ανάπτυξης. Η Κυβέρνηση σε μια περίοδο όπου η φτώχεια διευρύνεται, όπου οι συνταξιούχοι υποφέρουν αφού τα εισοδήματα τους συρρικνώθηκαν 30% περίπου, όπου η πρόσβαση στην υγεία γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, όπου σύμφωνα με τον Επίτροπο Εθελοντισμού 45000 χιλιάδες συνάνθρωποι μας επιβιώνουν από τα κοινωνικά παντοπωλεία, αντί να αυξάνει μειώνει δραματικά τις κοινωνικές παροχές κατά 127 εκ.
3 Αναμένουμε με πολλή προβληματισμό τις θέσεις της κυβέρνησης για την εισαγωγή του θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Ελπίζουμε ειλικρινά ότι δεν θα αποδειχθεί χρυσωμένο χάπι για να δικαιολογηθεί η περικοπή και άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων και να συρρικνωθεί αντί να διευρυνθεί το κοινωνικό κράτος. Εμείς επιμένουμε σε κοινωνικό κράτος το οποίο να ανακατανέμει τον πλούτο δικαιότερα. Όχι σε κράτος του οποίου το κοινωνικό καθήκον θα εξαντλείται στην εξασφάλιση της επιβίωσης σε όσους βρίσκονται στο κατώφλι της εξαθλίωσης. Μεγάλο προβληματισμό εκφράζουμε για το θέμα του ΓΕΣΥ, του οποίου η εφαρμογή του είναι καθολική απαίτηση της κοινωνίας και υποτίθεται ότι είναι δρομολογημένη στο τέλος του 2015. Αυτό που διαφαίνεται όμως από πλευράς της Κυβέρνησης είναι ότι προσανατολίζεται σε αλλαγή στη φιλοσοφία και τον χαραχτήρα του ΓΕΣΥ. Οι αναφορές του Υπουργού Υγείας σε μελέτες που ουδέποτε τέθηκαν ενώπιων των άμεσα εμπλεκομένων, καθώς και η σύγχυση που έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει μιλήσει ευθέως για την εμπλοκή των ιδιωτικών συμφερόντων στο ΓΕΣΥ. Η αντιμετώπιση της ανεργίας, στη δική μας την αντίληψη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την προστασία της εργασίας. Είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί εργοδότες αξιοποιούν τις συνθήκες φόβου και ανασφάλειας των εργαζομένων λόγω της μεγάλης ανεργίας, για να εντείνουν την εκμετάλλευση και να καταστρατηγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων που προκύπτουν μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις. Η διαδικασία εκμετάλλευσης των εργαζομένων με την χρησιμοποίηση φτηνής και απροστάτευτης εργατικής δύναμης διευρύνεται, χρησιμοποιώντας ως φτηνή εργατική δύναμη όχι μόνο αλλοδαπούς από σκλαβοπάζαρα του εξωτερικού αλλά και απελπισμένους κύπριους ανέργους. Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός ότι η Κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να ενεργήσει με τρόπο που να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά αυτά τα φαινόμενα. Δύο σημαντικά νομοσχέδια που κατατέθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση με στόχο να ρυθμίσουν εξαιρετικής σημασίας θέματα που έχουν να κάμουν με την ανεργία και την προστασία της εργασίας, έχουν αποσυρθεί από την σημερινή κυβέρνηση και δεν έχουν επανακατατεθεί. Το ένα θα έδίνε το δικαίωμα στον εκάστοτε Υπουργό Εργασίας, κατόπιν διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους, να παρεμβαίνει και με διάταγμα να επεκτείνει την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης σε ολόκληρο το κλάδο και να την καθιστά υποχρεωτική για όλους τους εργοδότες. Το δεύτερο, αφορά εφαρμοστικές διατάξεις για την οδηγία η οποία κατοχυρώνει την ίση μεταχείριση στα εργασιακά δικαιώματα όλων των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να αποφεύγεται η καταχρηστική εκμετάλλευση φτηνής εργατικής δύναμης. Εφαρμοστικές διατάξεις που να προβλέπουν ποινές για όσους παραβιάζουν αυτή την νομοθεσία.
4 Πως μπορεί να πείσει η Κυβέρνηση ότι δίνει μάχη με την ανεργία, όταν τα δυο αυτά σημαντικά νομοσχέδια αποσύρονται και παραμερίζονται, επειδή απορρίπτονται από τους εργοδοτικούς συνδέσμους ; Πως μπορεί να είναι πειστική, ότι ενδιαφέρεται για την προστασία της εργασίας όταν το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο χρήζει ως αυτοεργοδοτούμενους εκατοντάδες ανθρώπους που εργοδοτούσε με μερική απασχόληση στα Επιμορφωτικά και προχωρεί παράνομα και αντεργατικά στην εργοδότηση τους μέσα από την διαδικασία της λεγόμενης αγοράς υπηρεσιών; Όταν με τρόπο αυθαίρετο επιβάλλει ωράρια στους εργαζόμενους των καταστημάτων 7 μέρες την βδομάδα, 24 ώρες το 24ώρο, με το διάτρητο επιχείρημα ότι δήθεν αυτή η απόφαση δημιουργεί θέσεις εργασίας; Τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν η Υπουργός ανανέωσε και πάλι το διάταγμα, είχε δεσμευτεί ότι μέχρι τέλος Φεβρουαρίου θα κατέθετε νομοσχέδιο στη Βουλή μετά από διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους. Αντί αυτού, σε συνεννόηση μόνο με τους εργοδότες και τους συνδέσμους τους, προχώρησε πριν λίγες μέρες σε νέα ανανέωση του διατάγματος, εις βάρος των χιλιάδων εργαζομένων και μικρομεσαίων και προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων του εμπορίου. Σε μια περίοδο πιστωτικής ασφυξίας και παντελούς έλλειψης επενδύσεων, αντί ο δημόσιος τομέας να καταστεί η ατμομηχανή για ανάπτυξη της οικονομίας η Κυβέρνηση μαζί με την Τρόικα υλοποιούν ακριβώς το ανάποδο. Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μέσα από σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων Ημικρατικών Οργανισμών. Ο αγώνας για ουσιαστική και πραγματική ισότητα στις ευκαιρίες των γυναικών, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κοινωνική πολιτική που εφαρμόζεται και την πολιτική σε σχέση με τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Για να μπορέσει η γυναίκα να αντιμετωπίσει τα εμπόδια και τις άνισες αφετηρίες και ευκαιρίες, έχει ανάγκη από ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, με επάρκεια κοινωνικών παροχών και κοινωνικών υποδομών. Αυτοί όμως οι τομείς είναι οι πρώτοι που επηρεάζονται από τις περικοπές και τις πολιτικές που τα μνημόνια περιέχουν. Σε χώρες που είναι μέσα σε μνημόνια εδώ και καιρό, άρχισαν ήδη να διαφαίνονται οι ιδιαίτερες επιπτώσεις πάνω στις γυναίκες. Πέραν από την ανεργία, την αύξηση της επισφαλών και αρρύθμιστων μορφών εργασίας, τα στοιχεία δείχνουν ότι η κρίση οδήγησε σε χώρες της Ε.Ε στον περιορισμό του δικαιώματος των εγκύων γυναικών σε άδεια μητρότητας και σε επίδομα μητρότητας και σε μεγαλύτερα εμπόδια για επιστροφή στην εργασία μετά την άδεια μητρότητας. Και στην Κύπρο είναι φανερό ότι η εφαρμογή του μνημονίου λειτουργεί ενάντια στις γυναίκες. Η μείωση των κονδυλίων για κοινωνικούς σκοπούς καθώς και οι περικοπές που αφορούν τις επιχορηγήσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις εθελοντικές οργανώσεις, οδηγεί προγράμματα κοινωνικής στήριξης για παιδιά, ηλικιωμένους, ανάπηρους σε δραστική συρρίκνωση ή και κλείσιμο. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια χάνουν θέσεις εργασίας, αφού η πλειοψηφία σ αυτούς τους τομείς είναι γυναίκες και
5 από την άλλη τους στερεί από διευκολύνσεις ψηλής ποιότητας με χαμηλό κόστος που είναι αναγκαίες για να μπορούν να συνεχίζουν να εργάζονται. Οι περικοπές στα κονδύλια για την υγεία, στα δημόσια βοηθήματα και στις παροχές, επίσης επιδρούν κατ αναλογία περισσότερο στις γυναίκες, αφού είναι από τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Ιδιαίτερη επίδραση έχουν πάνω στις γυναίκες, πολιτικές όπως το διάταγμα για τα συνεχόμενα ωράρια, το οποίο δυσχερένει δραματικά τις συνθήκες εργασίας των γυναικών εργαζομένων που είναι και η πλειοψηφία στον κλάδο. Η απόφαση για περικοπή 10εκ. από το κονδύλι για τη κοινωνική σύνταξη θέτει σε αμφισβήτηση ένα από τα βασικότερα δικαιώματα των γυναικών της Κύπρου, την αναγνώριση από την πολιτεία της απλήρωτης ανασφάλιστης εργασίας που χιλιάδες γυναίκες πρόσφεραν. Την αναγνώριση από την πολιτεία του δικαιώματος της γυναίκας να έχει αυτοτελές εισόδημα όταν φθάνει σε συντάξιμη ηλικία και να μην είναι εξαρτώμενη του συζύγου της. Η αποφασιστική στάση και αντίδραση της ΠΕΟ σε αυτό το θέμα, έφερε αποτελέσματα και ανάγκασε την Κυβέρνηση να λάβει υπόψη αυτές τις παραμέτρους και να αλλάξει την αρχική πρόταση που υπέβαλε. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, η επιλογή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από την σκληρή δουλειά για οργάνωση της αντίδρασης και της αντίστασης των εργαζομένων και της κοινωνίας, απέναντι στις πολιτικές που οδηγούν στην κοινωνική πισωδρόμηση. Για τη δημιουργία όσο γίνεται πιο πλατιού και ισχυρού μετώπου συνδικαλιστικών και κοινωνικών δυνάμεων, το οποίο να αγωνιστεί σκληρά για ένα άλλο δρόμο, έξω από τις συνταγές των μνημονίων και της τρόικας. Για μια άλλη πορεία που να δίνει στο λαό μας προοπτική και ελπίδα. Όσο δύσκολοι και να είναι οι καιροί, όσο και αν οι κυρίαρχοι κύκλοι και οι απολογητές του νεοφιλελευθερισμού βάζουν μπροστά μας εκβιασμούς και ψευδοδιλλήματα, εμείς δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Δεν θα παραδοθούμε ούτε θα παραμείνουμε απαθείς θεατές. Οι πρόσφατες μεγαλειώδης κινητοποιήσεις 20 συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων που συγκροτούν πλέον ένα ζωντανό κοινωνικό μέτωπο που αντιδρά και διεκδικεί, στέλλουν ξεκάθαρο μήνυμα. Η ΠΕΟ θα συνεχίσει και θα εντείνει την προσπάθεια της για όσο γίνεται ευρύτερο και πιο μαχητικό μέτωπο αντίδρασης και αντίστασης στις πολιτικές της λιτότητας, της απάθειας και της υποταγής. Μέτωπο θέσης, όχι άρνησης, που να πιστεύει και να διεκδικεί ανάπτυξη και δουλειές για τους εργαζόμενους, να διεκδικεί κοινωνικό κράτος, δικαιότερη κατανομή των βαρών, έλεγχο στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Πόλεμο στην διαφθορά και την ανοχή. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι Παρά τις σκληρές και δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνει ο τόπος μας εντούτοις σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίσουμε ή να
6 ξεχάσουμε τον αγώνα για την επανένωση της πατρίδας μας μέσα από μια δίκαιη βιώσιμη και λειτουργική λύση του κυπριακού. Αντίθετα είναι η πεποίθηση μας ότι μια τέτοια λύση θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης, θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες και προϋποθέσεις ανάκαμψης και προόδου για όλο το λαό, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Θεωρούμε αναμφίβολα θετική εξέλιξη την επανέναρξη της διαδικασίας των διακοινοτικών συνομιλιών. Παρά τις κριτικές μας απόψεις για τους χειρισμούς του κυρίου Αναστασιάδη, οι οποίες δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν, εντούτοις το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στηρίζει την διαδικασία. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι ο δρόμος των συνομιλιών είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει σε ειρηνική και συμφωνημένη λύση η οποία να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα συμφέροντα των κυπρίων. Νοουμένου βέβαια ότι μια τέτοια λύση θα στηρίζεται σε αρχές ώστε να είναι λειτουργική και ισορροπημένη και να αντέξει στο χρόνο. Είναι η πεποίθηση μας ότι οι συνομιλίες Χριστόφια Ταλατ έχουν δημιουργήσει ένα σημαντικό κεφάλαιο και έχουν δημιουργήσει σημαντικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο οι συνομιλητές μπορούν να κτίσουν για να προχωρήσουν στην κατεύθυνση της λύσης. Ελπίζουμε ότι οι μικροκομματικές σκοπιμότητες και οι μικροπαραταξιακοί υπολογισμοί δεν θα αφεθούν να θυσιάσουν την ουσία που είναι η Κύπρος και το μέλλον της, στο βωμό μικρουπολογισμών και σκοπιμοτήτων εσωτερικής κατανάλωσης. Η ΠΕΟ ενεργοποιείται ήδη δραστήρια για να αξιοποιήσει τις πολύχρονες και σταθερές σχέσεις της με το προοδευτικό τουρκοκυπριακό συνδικαλιστικό κίνημα στην κατεύθυνση κοινής δράσης, η οποία να διευκολύνει το κλίμα και να βοηθά για την ανάπτυξη της προόδου και της λύσης του κυπριακού. Έχουμε ήδη πραγματοποιήσει πρόσφατα συνάντηση με την ηγεσία της Dev-is όπου εγκρίναμε κοινή ανακοίνωση και κοινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων, ενώ την επόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιήσουμε συναντήσεις με σειρά άλλες προοδευτικές τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η εργατική τάξη είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας. Είναι η τάξη η οποία εξορισμού απορρίπτει και αποστρέφεται τον ακραίο εθνικισμό και το φυλετικό μίσος γι αυτό και μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής στην επανένωση και στην δημιουργία συνθηκών για την εμπέδωση του ενός ενωμένου κυπριακού κράτους με μια κυριαρχία μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ενιαία οικονομία με κοινό κοινωνικό και εργασιακό κεκτημένο όπου ο κάθε εργαζόμενος ανεξάρτητα αν είναι ελληνοκύπριος ή τουρκοκύπριος να απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα και τους ίδιους όρους και συνθήκες απασχόλησης. Οι εργαζόμενες γυναίκες της Κύπρου συμμετείχαν ενεργά και με αυτοθυσία σε όλους τους αγώνες της εργατικής τάξης. Στα μεταλλεία και στις οικοδομές, στη μάχη για το οκτάωρο, και την ΑΤΑ, στους αγώνες ενάντια στην αποικιοκρατία και αργότερα ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση. Οι κύπριες εργαζόμενες γυναίκες
7 δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τίμησαν με συνέπεια και αποφασιστικότητα το μαχητικό και επαναστατικό πνεύμα των υφαντριών της Νέας Υόρκης. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σήμερα, αυτοί οι αγώνες, θα συνεχιστούν και θα ενταθούν και θα μας βρουν όλους μαζί ενωμένους, άντρες και γυναίκες, συσπειρωμένους γύρω από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα του τόπου μας. Για μας η 8 η του Μάρτη δεν είναι επέτειος μνημόσυνο, που είναι στολίζει το Μουσείο των κοινωνικών αγώνων. Όπως και η 1 η του Μάη και άλλες σημαντικές επέτειοι των αγώνων του εργατικού μας κινήματος, είναι ζωντανά σημεία αναφοράς που μας εμπνέουν και μας ενεργοποιούν στους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Τόσο η εξόρμηση στα καταστήματα, το περασμένο Σάββατο, όσο και η σημερινή μας κινητοποίηση που θα πάρει την μορφή πορείας προς το Υπουργείο Εργασίας, θεωρώ ότι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της περιόδου που βρισκόμαστε. Σήμερα που οι κατακτήσεις μας αμφισβητούνται βάναυσα, που τα δικαιώματα που έχουμε κερδίσει με αγώνες συρρικνώνονται και κινδυνεύουν, η επέτειος της 8 ης του Μάρτη είναι εγερτήριο συσπείρωσης, αγωνιστικής εγρήγορσης και έκφρασης αποφασιστικότητας, στους νέους αγώνες που μας περιμένουν ενάντια στην λιτότητα και τη φτώχεια, ενάντια στην περιθωριοποίηση, για ανάπτυξη, αξιοπρεπή εργασία, κοινωνικό κράτος, ισοτιμία και ισότητα. Αν σκεφτούμε το θάρρος, και τη δύναμη ψυχής που ήταν αναγκαία για τις υφάντριες της Νέας Υόρκης, για να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατιές να χτυπηθούν με τους μπράβους και την Αστυνομία, οι δικές μας συνθήκες, είναι δύσκολες είναι όμως σίγουρα καλύτερες. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η υπόθεση της ισοτιμίας, της ισότητας, της χειραφέτησης ακόμα συνεχίζεται. Ότι ακόμα συνεχίζουμε να διεκδικούμε με την ίδια θέρμη ψωμί και τριαντάφυλλα. Και θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος.