ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ Περιοδικό ἐκδιδόμενο κάθε Κυριακή Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱ. Μ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως «Εἰς πόλιν ἤ εἰς Ρούμελην, ὅπου περιπατήσεις, παντοῦ ἀκούεις ὄνομα τό τῆς Προυσιωτίσσης» (Ἆσμα τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ) Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016 ΚΥΡΙΑΚΗ H ΛΟΥΚΑ, Ἰωάννου Κων/πόλεως τοῦ Χρυσοστόμου καί τῆς μητρός αὐτοῦ Ἀνθούσης Ἀπολυτίκιον Παναγίας Προυσιωτίσσης Ἦχος α Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος καί τερατουργός ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φωτίζεις ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύνεις δαίμονας καί παραλύτους δέ συσφίγγεις, Ἀγαθή, κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης τούς Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ, δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ O IΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ* 1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, 13 Νοεμβρίου ἑορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τόν εἶπαν «χρυσόστομο» γιά τό «χρυσό» του στόμα, πού ἔλεγε λόγια γεμᾶτα χάρη Θεοῦ, λόγια πού ἔβγαιναν ἀπό καρδιά καθαρή καί νοῦ φωτισμένο ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Φανταστεῖτε ὅτι οἱ χριστιανοί τῆς *Ἡ ὁμιλία τοῦ ἁγίου πατρός εὑρίσκεται εἰς MPG 48,1073-1076.
ἐποχῆς του ἔλεγαν: «Προτιμώτερο νά σβήσει ὁ ἥλιος, παρά νά κλείσει τό στόμα τοῦ Χρυσοστόμου»! 2. Μέ τήν εὐκαιρία τῆς μνήμης αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ πατρός θέλω, ἀδελφοί χριστιανοί, νά σᾶς παρουσιάσω μέ λίγα καί ἁπλᾶ λόγια μιά μικρή, ἀλλά πολύ ὡραία καί ὠφέλιμη ὁμιλία του. Στήν ὁμιλία του αὐτή ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἁρπάζεται ἀπό τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού εἶπε στούς μαθητές Του νά «προσέχουν ἀπό τούς ψευδοπροφῆτες, πού ἔρχονται σ αὐτούς μέ ἔνδυμα προβάτων, ἀλλά ἀπό μέσα τους εἶναι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. 7,15). Δηλαδή, εἶναι ὑποκριτές. Καί μέ ἀφορμή, λοιπόν, τόν λόγο αὐτό ὁ ἱερός πατέρας ὁμιλεῖ γιά τούς ὑποκριτές, γι αὐτούς πού προσπαθοῦν μέ τό ἐπίπλαστο καλό σχῆμα τους νά παραπλανήσουν τούς ἄλλους ὅτι εἶναι καλοί. Ἀλλά εἶναι «ματαιόπονοι» αὐτοί πού κάνουν αὐτό, λέγει ὁ Χρυσόστομος. Ἄδικα, δηλαδή, κουράζονται, γιατί τό ἄν εἶναι στήν πραγματικότητα καλοί θά τό ἀποδείξουν μέ τά ἔργα τους. Γι αὐτό καί εἶπε ὁ Χριστός περί τῶν ψευδοπροφητῶν ὅτι «ἀπό τῶν καρπῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. 7,16). Ἀπό τά ἔργα τους, ἀπό τήν ζωή τους γνωρίζονται οἱ ἄνθρωποι ποιοί εἶναι. Ἔτσι λέει καί ὁ Χρυσόστομος στόν ὑποκριτή, πού προσποιεῖται τόν καλό: «Δέν θά ξεφύγεις ὅτι εἶσαι πικρός, ἔστω καί ἄν προσποιεῖσαι πολύ ὅτι εἶσαι γλυκός»! Ὁ Θεός θέλει νά «ἀληθεύουμε», νά παρουσιαζόμαστε, δηλαδή, αὐτοί πού εἴμαστε καί ὄχι νά προσποιούμαστε. Τό νά «ἀληθεύουμε» εἶναι «ἀρεστό στόν Θεό παραπάνω ἀπό τά αἵματα τῶν θυσιῶν» (Παρ. 21,3)! 3. Ἄς πάρουμε ἕνα παράδειγμα: Ἡ ταπείνωση, ἀδελφοί, εἶναι μεγάλη ἀρετή, ἀλλά γιά νά εἶναι εἰλικρινής πρέπει νά λέγεται μέ καθαρότητα, νά λέγεται ὡς κατ ἐνώπιον Κυρίου. «Εἰς ἀκοάς τοῦ Θεοῦ λάλει περί σεαυτοῦ ταπεινά», λέγει ὁ Χρυσόστομος. Καί ἀναφέρει παραδείγματα ὁ ἱερός πατέρας ἀπό τήν Ἁγία Γραφή: Ἀναφέρει τόν Ἀβραάμ ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, πού ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί ἄρα μέ εἰλικρίνεια, εἶπε τόν ταπεινό λόγο: «Ἐγώ δέ εἰμι γῆ καί σποδός» (Γεν. 18,27). Καί ἀπό τήν Καινή Διαθήκη ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος εἶπε αὐτά τά λίαν ταπεινά λόγια: «Ἐγώ δέ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν Ἀποστόλων, ὅς οὐκ εἰμί ἱκανός καλεῖσθαι ἀπόστολος» (Α Κορ. 15,9.10). Καί ὁμολόγησε μέ εἰλικρίνεια τόν ταπεινό του αὐτό λόγο, γιατί ἀμέσως, στήν συνέχεια, ἐπικαλέστηκε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ λέγοντας, «χάριτι Θεοῦ εἰμι, ὅ εἰμι». Προσοχή, λοιπόν, χριστιανοί μου, καί ὅταν μιλᾶμε μέ ταπεινά λόγια, τά λόγια μας αὐτά νά τά λέμε μέ εἰλικρίνεια, ὡς κατ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καί νά μήν εἶναι ταπεινολογία. Γιατί ἡ ταπεινολογία εἶναι μεγάλη ὑπερηφάνεια. Στήν περικοπή αὐτή τῆς ὁμιλίας του ὁ ἅγιος Χρυσόστομος λέγει ἕνα λόγο, πού μοῦ 2
ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση, ἄν βέβαια ἑρμηνεύω σωστά τόν λόγο αὐτό τοῦ ἱεροῦ πατέρα. Εἶναι μερικοί, λέγει, πού πέτυχαν κάτι καλό. Αὐτοί, λοιπόν, ἄν καί ἔπραξαν ἕνα καλό πρᾶγμα, ὅμως θέλοντες νά «σμικρύνουν» τόν ἑαυτό τους, ἀρνοῦνται ὅτι τό πέτυχαν ἀπό ταπείνωση βέβαια τό λένε, πρᾶγμα ὅμως πού εἶναι ψέμα. Ἐνῶ, κατά τόν Χρυσόστομο ἐάν τό ἑρμηνεύω καλῶς κατά τόν Χρυσόστομο, λέγω, αὐτοί θά ἔπρεπε νά ποῦν τήν ἀλήθεια, ὅτι, ναί, τό πέτυχαν αὐτό τό καλό, ἀλλά σάν τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά ποῦν, «χάριτι Θεοῦ εἰμι, ὅ εἰμι». Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ κάναμε αὐτό τό καλό. Νά τό ποῦν ὡς κατ ἐνώπιον Θεοῦ καί αὐτό δέν θά εἶναι ὑπερηφάνεια, ἀλλά ταπείνωση. Ταπείνωση λέγοντας τήν ἀλήθεια καί δοξάζοντας τόν Θεό καί ὄχι λέγοντας ψέματα ἀπό ταπείνωση τάχα. Ἀναφέρω τήν περικοπή τοῦ ἱεροῦ πατέρα: «Πολλοί μέν οὖν κατορθώσαντές τι ἀγαθόν, ἑαυτούς σμικρύνειν βούλονται παρά τήν ἀλήθειαν, ψεύδεσθαι δε καθ ἑαυτῶν βουλόμενοι μᾶλλον. Ἐγώ δέ σοι λέγω, πρός τήν ἀλήθειαν ταπεινοφρόνησον, ἄνθρωπε εἰς ἀκοάς Θεοῦ λάλει περί σεαυτοῦ ταπεινά». 4. «Φύγωμεν τό ἐπίπλαστον σχῆμα», λέγει καθαρά καί ἐπίμονα ὁ Χρυσόστομος. Εἶναι μερικοί οἱ ὁποῖοι ἀπό τό πλαστό τους σχῆμα, εἴτε τῆς σεμνῆς ἐνδυμασίας τους εἴτε τοῦ τρόπου τους, ὑποκρίνονται καί φαίνονται ὡς καλοί καί ἐπαινοῦνται ἀπό τούς ἄλλους. Ὅμως ὁ Θεός βλέπει τήν καρδιά καί κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, τότε, λέγει ὁ Χρυσόστομος, «οὐκ ἔτι σχῆμα ζητεῖται, ἀλλά ἔργα. Ἐκεῖ τά ἔργα ζητεῖται, οὐκ ἔτι τό σεμνόν σχῆμα». Καί λέγει στήν συνέχεια καί τό ἑξῆς φοβερό, ἀλλά ἀληθινό λόγο ὁ ἅγιος πατέρας: «Μᾶλλον δέ μείζονα τήν κόλασιν καί τό κατάκριμα ἕξομεν, τό μέν σχῆμα τό σεμνόν φορέσαντες, τά δέ ἔργα τοῦ σχήματος μή πονήσαντες»!... Ἄν, λέγει παρακάτω ὁ ἅγιος, ἐπιθυμεῖς τό σεμνό σχῆμα καί τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, μή σταματᾶς σ αὐτό, ἀλλά ἀγωνίσου νά τηρήσεις τίς ὁμολογίες, τίς ἐπαγγελίες πού ἔδωσες, ὅταν ἔγινες Χριστιανός. Ἡ ἐπαγγελία πρέπει νά βεβαιώνεται μέ ἔργα»! Ἄς φοβηθοῦμε, χριστιανοί μου, ἀπό τήν περίπτωση τοῦ Ἀνανία καί τῆς Σαπφείρας, πού θανατώθηκαν, γιατί δέν τήρησαν τήν ἐπαγγελία τους, τήν ὑπόσχεσή τους στόν Θεό. Ἄς μήν ἀπατᾶμε, λοιπόν, ἀδελφοί, οὔτε τόν ἑαυτό μας οὔτε τούς ἄλλους μέ τόν ἐξωτερικό ὑποκριτικό μας τρόπο, μέ ἕνα ἐπίπλαστο σχῆμα εὐσεβείας ὅτι εἴμαστε καλοί, χωρίς νά τηροῦμε τίς ὑποσχέσεις μας καί ὑποχρεώσεις μας ὡς χριστιανοί. 5. Οἱ ὑποσχέσεις πού δώσαμε στόν Θεό εἶναι «κειμήλια», πού ἀνήκουν σ Αὐτόν καί ὅταν δέν τίς τηροῦμε εἶναι σάν νά τίς κλέπτουμε ἀπό τόν Θεό καί λοιπόν εἴμαστε «ἱερόσυλοι». Ἔτσι λέγει ὁ Χρυσόστομος στήν ὁμιλία πού σᾶς ἀναλύω, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Μή τηροῦντες ὁ καθένας μας τίς ὑποσχέσεις μας στόν Θεό γινόμαστε«ἱερόσυλοι». Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι «πάντες ἐπηγγειλάμεθα καί 3
πάντες ἐπαγγελίας ἐσμέν χρεῶσται». Ὅλοι εἴμαστε ἔνοχοι ἀπέναντι Θεοῦ. Γι αὐτό ἄς ἀγωνιστοῦμε ὅλοι νά ἐκπληρώσουμε τίς ὑποσχέσεις μας.«εἶναι ἀνάγκη λέγει ὁ Χρυσόστομος ὅσοι ὑποσχέθηκαν τήν παρθενία, νά ἐξασκήσουν παρθενία οἱ ἔγγαμοι νά ἔχουν τήν μεταξύ τους ἀγάπη πού ὑποσχέθηκαν καί τήν σωφροσύνη. Γιατί ὅποιος ὑποσχέθηκε τήν παρθενία καί ὅμως ἀρνήθηκε τήν ὑπόσχεσή του αὐτή, τήν ἐπαγγελία του αὐτή, εἶναι ἔνοχος γιά τό ὅτι ἀθέτησε τήν πρώτη πίστη. Τό ἴδιο καί ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς, μᾶς λέγει ὁ ἅγιος πατέρας πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε νά ἔχουμε εὐάρεστο στόν Θεό τήν ἱερωσύνη μας». Καί μάλιστα γιά μᾶς τούς ἱερεῖς, χριστιανοί μου, ἐπιμένει περισσότερο ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, γιατί ἀλλοίμονό μας. Ἐμᾶς τούς ἱερεῖς μᾶς τίμησε πολύ ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε «παρακαταθήκην» καί γι αὐτό πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε πολύ «μή ἔν τινι πταῖσαι, μηδέ ὑφείλασθαι (= νά μήν ὑποκλέψουμε) τῆς ἐπαγγελίας, ἀλλά μετά ἀκριβείας ἀποδοῦναι τήν ἐπαγγελίαν σπουδάσωμεν». Καί καταλήγει στό συμπέρασμά του ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγοντας: «Μή νομίσουμε ὅτι τό νά εἴμαστε χριστιανοί σημαίνει νά σταματᾶμε στό σεμνό σχῆμα ὄχι νά ἀναπαυόμαστε ἀπ αὐτό καί νά μένουμε σ αὐτό, ἀλλά νά πιστοποιοῦμε τό χριστιανικό μας ὄνομα μέ ἔργα καλά, ἔργα ἀληθείας καί δικαιοσύνης. Ἔτσι θά δεχθοῦμε τήν ἀμοιβή ἀπό τόν Χριστό, τοῦ Ὁποίου ἡ δόξα εἶναι στούς αἰῶνες». Μέ πολλές εὐχές Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία abbbbbbbc ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ (1) 4 Δημητσάνα Μεγαλόπολη, 5 Νοεμβρίου 2016 Ἀγαπητοί μου συλλειτουργοί Πατέρες, Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Εὐλογεῖτε! Κατά τήν διαρρεύσασα δεκαετία τῆς ποιμαντορίας μου στήν Ἱερά Μητρόπολή μας Σᾶς ἔχω γράψει κατά καιρούς διάφορες ἐπιστολές ἀναφερόμενες στήν λειτουργική καί ἱεραποστολική ποιμαντική μας. Γιατί πιστεύω ὅτι ἡ καλή ποιμαν-
τική σέ μία Μητρόπολη γίνεται διά τῶν ἱερέων. Χωρίς τούς ἱερεῖς δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτα ὁ Ἀρχιερεύς. Ἐπεθύμησα γι αὐτό νά σᾶς γράφω στό ἑξῆς κατά συχνά διαστήματα ἐπιστολές σέ διάφορα θέματα, πού παρατηρῶ κατά τίς περιοδεῖες μου στίς ἐνορίες. Παρακαλῶ νά τίς διαβάζετε καί νά προσπαθεῖτε νά ἐφαρμόζετε τά ὅσα σᾶς γράφω. Καί βεβαίως θά προσπαθῶ καί θά ἀγωνίζομαι καί ἐγώ νά γίνομαι ὑπάκουος σέ αὐτά πού σᾶς γράφω. 1. Πιστεύω ἀπόλυτα, Πατέρες μου Ἱερεῖς, καί σᾶς τό ἔχω πεῖ πολλές φορές, ὅτι ἡ καλή ποιμαντική γίνεται μέ τήν δική μας ἁγιότητα καί μέ τήν εὐλαβῆ μας τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας καί ὅλων τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Προσοχή, λοιπόν, Πατέρες μου, στό θέμα εὐλαβείας καί ἱεροπρεπείας μας στόν ἱερό Ναό ἰδιαίτερα. Ἐάν λέμε στούς χριστιανούς μας καί ζητᾶμε ἀπ αὐτούς νά εἰσέρχονται στόν Ναό τοῦ Κυρίου «μετά πίστεως, εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ», γιά πόσο ἡμεῖς πού πηγαίνουμε στό ἅγιο καί ἱερό Βήμα, πού εἶναι τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, γιά πόσο ἡμεῖς οἱ ἱερεῖς, λέγω, πρέπει νά στεκόμαστε σέ αὐτό μέ εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ, γιά νά εἶναι ἡ ἰδική μας εὐλαβική μας αὐτή στάση παράδειγμα καί στούς λαϊκούς. 2. Τό «Καθολικόν», ὁ τόπος, δηλαδή, πού στέκονται οἱ χριστιανοί, εἶναι ἅγιος τόπος καί συμβολίζει τόν οὐρανό. Θυμηθεῖτε τό τροπάριο πού λέγει, «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν»! Ἐάν, λοιπόν, ὁ τόπος προσευχῆς τῶν λαϊκῶν, τό «Καθολικόν», εἶναι τά οὐράνια, τό «Ἱερό καί Ἅγιο Βῆμα», ὁ τόπος τῶν ἱερέων κατά τήν Θεία Λατρεία, εἶναι τά ὑπερουράνια, γιατί σ αὐτόν εἶναι ὁ Θρόνος τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό Πανάγιο Θυσιαστήριο. Σκεφθεῖτε μόνοι σας τώρα, πατέρες μου, πόσο πρέπει νά εἶναι εὐλαβική ἡ δική μας στάση στό Ἱερό Βήμα. Ἐπανειλημμένως ἔχω πεῖ ὅτι, ὅταν στό Ἱερό θέλουμε νά μεταβοῦμε ἀπό τό ἕνα κλίτος στό ἄλλο, νά μήν διερχόμαστε κατ εὐθεῖαν μπροστά ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ἀλλά ὄπισθεν αὐτῆς καί μάλιστα κάνοντας τόν Σταυρό μας, γιατί διερχόμαστε ἀπό τό Ἅγιο Ἀρτοφόριο, πού εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Θά μέ ἔχετε παρατηρήσει ὅτι ἐγώ ἔτσι κάνω, γιατί ἔμαθα αὐτή τήν εὐλαβική συνήθεια ἀπό μικρό παιδί τοῦ Ἱεροῦ ἀπό τόν ἱερέα τῆς Ἐνορίας μου. Γι αὐτό καί τώρα πολύ πονῶ, ὅταν βλέπω τό ἀνευλαβές θέαμα, τό νά περνάει ὁ ἱερεύς μπροστά ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα γιά νά μεταβεῖ ἀπό τό ἕνα κλίτος στό ἄλλο. Δέν εἶναι... «πέρασμα», πατέρες μου, ἡ Ἁγία Τράπεζα. Ἄς θυμηθοῦμε, παρακαλῶ, τήν θαυματουργό Εἰκόνα τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου, πού ἡ Παναγία φώναξε ἀπό τήν Εἰκόνα Της καί ἤλεγξε τόν μοναχό πού περνοῦσε μέ ἀνευλάβεια μπροστά Της. Και τό Ἅγιο Θυσιαστήριο, πού ὑπηρετοῦμε ἡμεῖς, εἶναι μεῖζον τῆς Εἰκόνας. 5
3. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, συλλειτουργοί μου ἱερεῖς, καθόρισαν μερικές Ἀκολουθίες νά γίνονται «ἐκτός τοῦ ἱεροῦ Βήματος». Καί βλέπουμε, λοιπόν, σέ Μοναστήρια ἕνα πετραχήλι κρεμασμένο στό Τέμπλο, στήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, καί τό λαμβάνει ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἱερέας γιά νά τελέσει τίς ἀκολουθίες. Γιατί γίνεται αὐτό; Γιά νά προφυλάξει ἡ Ἐκκλησία τόν Ἱερέα ἀπό τήν ἐξοικείωση, γιά νά μήν εἰσέρχεται συχνά στό Ἱερό καί νά τελεῖ ἔξω ἀπό αὐτό τήν Ἱερή Ἀκολουθία. Ἐδῶ, θέλω νά σᾶς γράψω καί τό ἄλλο: Συνήθως, ἄν δεν χοροστατῶ κατά τόν Ὄρθρο, εἰσέρχομαι ἀπό τήν πόρτα τοῦ Ἱεροῦ καί λαμβάνω «καιρό» πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου. Τώρα ὅμως δέν τό κάνω αὐτό, ἀλλά ἐξέρχομαι ἐκ τοῦ Ἱεροῦ μέ τόν Διάκονο καί λαμβάνω «Καιρό», ἔξω, μπροστά στό Τέμπλο, ὅπως ἔβλεπα, ὅταν ἤμουν παιδί τοῦ Ἱεροῦ νά κάνουν οἱ παλαιοί Ἱερεῖς. Νομίζω ὅτι πολλοί σύγχρονοι Ἱερεῖς ἔχουν καταργήσει τήν παλαιά αὐτή τάξη, τό νά λαμβάνουν «Καιρό» ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Καί ὅμως εἶναι πολύ ὡραῖο αὐτό καί ὡς θέαμα γιά τόν λαό καί ὡς πνευματική γεύση γιά τον Ἱερέα. Χαίρονται πραγματικά οἱ χριστιανοί- ὅσοι λίγοι βρίσκονται ἐκείνη τήν ὥρα στόν Ναό -, χαίρονται λέγω καί διδάσκονται βλέποντας τόν Ἱερέα νά ἑτοιμάζεται τόσο πολύ, μέ τροπάρια καί μέ προσκυνήματα τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, γιά νά τελέσει τήν Θεία Λειτουργία. Καί ὁ Ἱερέας σάν νά νοιώθει καί αὐτός ὅτι τόν βοηθάει καί ὁ λαός στήν προσευχή του γιά τήν προετοιμασία του νά τελέσει τήν Θεία Λειτουργία. 4. Κατά τά παραπάνω, Πατέρες μου, σύμφωνα μέ ὅσα εἴπαμε γιά τήν ἱερότητα τῆς Ἁγίας Τραπέζης, τό καταλαβαίνετε μόνοι σας ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά χρησιμοποιοῦμε τήν Ἁγία Τράπεζα γιά νά διπλώνουμε πάνω σ Αὐτήν τά Ἀμφιά μας. Ἀνεπίτρεπτον! Ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό Πανάγιο Θυσιαστήριο, εἶναι ΜΟΝΟ γιά τήν τέλεση τῆς Θυσίας τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι ἕνα ἁπλό τραπέζι, γιά νά χρησιμοποιεῖται ὡς «διπλωτήριο» τῶν ἀμφίων καί τῶν ράσων μας (ὅπως ἰδίοις ὄμμασιν εἶδα τελευταίως). Χρησιμοποιῆστε ἄλλον τόπον καί τρόπον διπλώσεως γιά τόν σκοπό αὐτό. Ἄς ἔχετε ἕνα μικρό ταρπεζάκι. Παρακαλῶ εὔχεσθε γιά τήν ταπεινότητά μου. Σᾶς ζητῶ συγγνώμην, ὅπου Σᾶς ἔχω λυπήσει. Μέ ἀγάπη Χριστοῦ Καί πολλές εὐχές Ἀρχιερεύς Ἰερεμίας Υ.Γ. Σᾶς ἔγραψα στήν ἐπιστολή μου αὐτή γιά τόν «Καιρό», τήν Ἀκολουθία δηλαδή πού κάνει ὁ Ἱερεύς προτοῦ νά ἱερουργήσει. Γιατί τόν λέμε «Καιρό»; Περιμένω ἀπάντησή σας. Ἡ πρώτη ἀπάντηση θα ἀμειφθεῖ μέ φιλοδώρημα 100 ευρώ! Μέ ἀγάπη Ἰερεμίας. 6