Ο ΜΑΤΙΑΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Ο ΑΜΑΝΤΟΥ Η συνειδητοποίηση της συνεργασίας για την ανάπτυξη EupωπαïKές KOιVόTηTες 116 Mάιoς 2003
Η συνειδητοποίηση της συνεργασίας για την ανάπτυξη
A υτό το µικρό βιβλίο διηγείται µια ιστορία σαν αυτές που µου άρεσε να διηγούµαι στα τρία παιδιά µου. Τα παιδιά µου έχουν πια µεγαλώσει όλα και εγώ είµαι σήµερα µέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπεύθυνος του τοµέα της συνεργασίας για την ανάπτυξη. Τα λόγια αυτά µπορεί να σας φανούν λίγο παράξενα, αλλά είναι πολύ σηµαντικά. Αυτό που απλά θέλουν να πουν είναι ότι, εφόσον όλοι ζούµε στον ίδιο πλανήτη, είναι σωστό οι πλουσιότεροι να βοηθούν τους φτωχότερους Ο καθένας µε τον δικό του τρόπο. Ίσως, όταν διαβάσετε και εσείς αυτή την ιστορία, καταλάβετε καλύτερα και θελήσετε, όπως κάνουµε εµείς οι ενήλικες, να κάνετε σύντοµα και εσείς κάτι γι αυτό. Poul Nielson ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΡΜΟ ΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΉ ΒΟΗΘΕΙΑ Σηµαντική σηµείωση Το εγχειρίδιο αυτό είναι διαθέσιµο και στις 11 γλώσσες. Τα περιεχόµενά του (κείµενο και εικόνες) δεν εκφράζουν απαραίτητα τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Η µερική ή ολική αναπαραγωγή στοιχείων αυτού του βιβλίου επιτρέπεται µόνο µε σαφή και ρητή αναφορά στον εκδότη του Ευρωπαϊκές Κοινότητες
O Ματίας και η αδελφή του η Αµελί συνηθίζoυν να βλέπουν τηλεόραση το βράδυ πριν πάνε για ύπνο. Απόψε, έχει µια ενηµερωτική ταινία για τα ζώα της Αφρικής. Φαντάσου, Αµελί, όλους αυτούς τους ελέφαντες και τις καµηλοπαρδάλεις να κυκλοφορούν παντού ελεύθερα Η Αφρική πρέπει να είναι πραγµατικά πολύ µεγάλη
Εκείνη την νύχτα, τον Ματία τον πήρε αµέσως ο ύπνος και είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε ότι ήταν στην Αφρική, αλλά, κατά περίεργο τρόπο δεν έµοιαζε καθόλου µε αυτό που είχε δει στην τηλεόραση
Ονειρεύτηκε ότι ξύπνησε µε τα πόδια µέσα στην άµµο. Είχε την τσάντα του κρεµασµένη στην πλάτη του και περίµενε να πάρει το λεωφορείο για το σχολείο, όπως κάθε πρωί, µόνο που εδώ τα πράγµατα ήταν τελείως διαφορετικά
Το λεωφορείο ήταν ασφυκτικά γεµάτο. Ο δρόµος ήταν τόσο κακός, που ο Ματίας τιναζόταν πάνω και έπεφτε σαν µπάλα κάθε φορά που το λεωφορείο βυθιζόταν σε µια λακκούβα. Παρέπαιε ανάµεσα σε όσους βρίσκονταν δίπλα του, οι οποίοι τον συγκρατούσαν για να µην πέσει. Θα συνηθίσεις κάποτε Ο Αµαντού γέλασε και βοήθησε τον Ματία να σταθεί όρθιος. Ο ίδιος ήταν συνηθισµένος. Έπαιρνε αυτό το λεωφορείο κάθε µέρα µαζί µε τον πατέρα του.
Στο επόµενο χωριό, ο πατέρας του Αµαντού κατέβηκε από το λεωφορείο. Εργαζόταν σε µια µεγάλη φυτεία κακάο. Παιδιά συνοµήλικα του Ματία και του Αµαντού κατέβηκαν και αυτά από το λεωφορείο µαζί του. Ο Ματίας ήταν λίγο σαστισµένος: Πού πηγαίνουν; Να εργαστούν στη φυτεία, όπως και ο πατέρας µου Ο Αµαντού χαµογέλασε: Θα το συνηθίσεις
Το κτίριο που ήταν το σχολείο του Αµαντού ήταν σχεδόν ολοκαίνουργιο. Χτίστηκε ταυτόχρονα µε το ιατρείο του χωριού, µε χρήµατα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες που ανήκουν σε αυτήν. Στην αίθουσα διδασκαλίας, ο δάσκαλος έδειχνε σε έναν παλιό χάρτη όλες τις χώρες που είναι µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Ματίας τις γνώριζε όλες και σήκωνε συνεχώς το χέρι του: Κύριε, κύριε! Εγώ ξέρω!
Πάρε για να ηρεµήσεις Ο Αµαντού του έδωσε ένα κοµµάτι µάνγκο. Το φρούτο ήταν νοστιµότατο και γλυκό. Ο Ματίας χαµογέλασε: Έχουµε και εµείς απ αυτά στη χώρα µου, στο µαγαζί του µπαµπά µου. Χαίροµαι που εκεί που ζεις σας αρέσουν τα προϊόντα του χωριού µου.
Στη χώρα µου, αυτό το φρούτο το ονοµάζουµε εξωτικό. Είναι αστείο να σκεφτείς ότι το φρούτο αυτό µπορεί να παράγεται στο χωράφι που είναι πίσω από το σχολείο Ο Ματίας κοίταξε έξω από το παράθυρο της τάξης, σχεδόν περιµένοντας να δει απ έξω το φορτηγάκι του πατέρα του.
Κατά την επιστροφή, το λεωφορείο σταµάτησε ξαφνικά στην άκρη του δρόµου. Είχε σκάσει ένα λάστιχο, αλλά κανείς δεν φάνηκε να εκπλήσσεται ή να αναστατώνεται από αυτή την απρόβλεπτη καθυστέρηση. Ο Αµαντού κοίταξε τον καινούργιο φίλο του: Μπορεί να αργήσουµε λιγάκι Αν θέλεις µπορούµε να βγούµε έξω και να περπατήσουµε Ο Ματίας έβαλε τα γέλια: Εντάξει. Είναι µέχρι να το συνηθίσω, φαντάζοµαι...
Το χωριό του Αµαντού δεν είναι πολύ µακριά. Τα δύο παιδιά περπάτησαν σε ένα πέρασµα ανάµεσα σε φοινικόδενδρα. Στο τέλος του µονοπατιού, υπήρχε ένα καλαίσθητο πέτρινο πηγάδι και αρκετές γυναίκες γέµιζαν τεράστιες πήλινες στάµνες µε νερό. Γεια σου Ματία! Είµαι η Μύριαµ, η µητέρα του Αµαντού. Έβαλε τη στάµνα στο κεφάλι της, όπως ακριβώς έκαναν και οι άλλες γυναίκες. Ο Ματίας την κοίταξε λίγο έντροµος. Πόσο µακριά θα µπορούσε να περπατήσει µ αυτό το πράγµα πάνω στο κεφάλι της;
Οι γυναίκες τραγουδούσαν καθώς περπατούσαν και οι στάµνες φαίνονταν να είναι βιδωµένες στα κεφάλια τους Ο Ματίας και ο Αµαντού τις προσπέρασαν, µέσα σε χωράφια από λουλούδια που αναµφίβολα θα φορτώνονταν για να σταλούν στις µεγάλες πόλεις του Βορρά.
Ο Ματίας ήταν υπερήφανος και πολύ χαρούµενος. Κρατούσε το πουκάµισο που µόλις του είχε δώσει ο αρχηγός του χωριού. Ήταν υπέροχο, γεµάτο έντονα και ζεστά χρώµατα. Σου αρέσει; Είναι υπέροχο Ήταν σχεδόν άφωνος, δεν ήξερε να τι να πει. Ήταν τόσο εντυπωσιασµένος. εν του είχε κάνει ποτέ χειραψία στο παρελθόν ένας αρχηγός χωριού σαν αυτόν. Ήταν σαν βασιλιάς ή σαν πρόεδρος ή κάτι παρόµοιο. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να συνέλθει
Οι γυναίκες ετοίµαζαν το γεύµα, όταν ο Ματίας περπάτησε στο χωριό µε τον αρχηγό. είχνοντας το ιατρείο, ο αρχηγός του εξήγησε: Γίνονται πολλά ατυχήµατα εδώ, γιατί οι δρόµοι είναι πολύ κακοί Ο Ματίας κούνησε το κεφάλι του. Με τον αρχηγό του χωριού αισθανόταν ότι έπρεπε να δείχνει σοβαρός, να συµπεριφέρεται σαν να γνώριζε αυτά τα πράγµατα, όµως, κατά κάποιο τρόπο πράγµατι γνώριζε, γιατί θυµήθηκε το παλιό λεωφορείο µε το σκασµένο λάστιχο που ήταν γερµένο στην άκρη του δρόµου
Ήταν η καλύτερη ώρα της µέρας, που θα µπορούσες επιτέλους να χαλαρώσεις πραγµατικά και να κουβεντιάσεις. Ο Ματίας και ο Αµαντού αισθάνονταν ότι ήταν αχώριστοι. Ξέρεις, όταν γυρίσω στο σχολείο µου, θα µαζέψω πολλά πράγµατα από σχολικό υλικό. Έχουµε πολλά πράγµατα που θα µπορούσατε να τα χρησιµοποιήσετε και εσείς.
Είναι παράξενο Όλα είναι τα ίδια και όλα είναι διαφορετικά Το όνειρο ήταν τόσο ζωντανό, ακόµα και το πουκάµισο µε τα έντονα χρώµατα που φορούσε τόσο υπερήφανος ο Ματίας στην αυλή του σχολείου, µε όλους τους φίλους του γύρω του να αναρωτιούνται τι είχε αλλάξει. Ε, Ματία, που ήσουν όλη νύκτα; Ε, πέτα αυτό το πουκάµισο!
εν υπήρχε ο παραµικρός χώρος στην τσάντα του. Ήταν ασφυκτικά γεµάτη µε γόµες, µολύβια, σωληνάρια µε κόλλα, ολοκαίνουργια στυλό διαρκείας. Ο Ματίας δεν µπορούσε να συνέλθει Ήταν απίστευτο Όλοι οι φίλοι του είχαν καταλάβει πόσο σηµαντικό είναι να µοιράζεσαι πράγµατα µε ανθρώπους που υπήρξαν µόνο σε ένα όνειρο και οι οποίοι θα µπορούσαν να µας δώσουν πολύ περισσότερα πράγµατα από τη φιλία τους µόνο.
Για να βοηθήσετε τους γονείς σας, το δάσκαλό σας, ή όσους έχουν διαβάσει αυτή τη µικρή ιστορία µαζί σας, να σας πουν λίγα περισσότερα πράγµατα σχετικά µε τη συνεργασία για την ανάπτυξη και τι µπορούµε όλοι να κάνουµε για να εξαλείψουµε τη φτώχεια από τον κόσµο, η Μονάδα Ενηµέρωσης και Επικοινωνίας της Γενικής ιεύθυνσης Ανάπτυξης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) έχει εκδώσει ένα αναλυτικότερο βοηθητικό εγχειρίδιο διδασκαλίας. Ζητείστε τους να ψάξουν περισσότερες λεπτοµέρειες στο ιαδίκτυο : http://europa.eu.int/comm/development/index_en.htm ή από την Επίσηµη Υπηρεσία Εκδόσεων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. ΕΚ ΟΤΗΣ Λεωνίδας Αντωνακόπουλος Γιωργoς Ηλιόπoυλoς Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γενική ιεύθυνση Ανάπτυξης Μονάδα Ενηµέρωσης και Επικοινωνίας Rue de la Loi, 200 B 1049 Brussels ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Luc Dumoulin για το Mostra! Communication ΕΙΚΟΝΟΓΡAΦΗΣΗ Philippe de Kemmeter ΚΕΙΜΕΝΑ Ariane Le Fort Valérie Michaux ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΣ ΓΡΑΦΙΚΩΝ Marc Dausimont ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠIΤPΟΠΗ Λουξεµβούργο: Υπηρεσία Επισήµων Εκδόσεων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 2003 36pp. 15x21 cm ISBN 92 894 5549 7 ISBN 92 894 5531 4
Ευρωπαϊκές Κoινότητες Υπηρεσία Επισήµων Εκδόσεων L-2985 Λoυξεµßoύργo NH-11-02-002-GR-C / NH-11-02-000-GR-C