Οι μαθητές του Γ2 σκιαγραφούν και ζωγραφίζουν τους Ξυπόλητους Ήρωες
Σκιαγραφούμε τον Τάκη Ομάδα εργασίας: Ναζιρόπουλος Βαγγέλης Μάνη Σοφία Μαστρακούλη Άρτεμις Μπεζόλι Παντελής Οικονομίδης Βασίλης
Ο ΤΑΚΗΣ Είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, καθώς γύρω από αυτόν «πλέκεται» η ιστορία και χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί η πλοκή της.
η αναζήτηση του πατέρα Τη στιγμή που αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή εναντίον των Γερμανών, αποφασίζει να αναζητήσει τον πατέρα του. Δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός και δεν θέλει να πεθάνει χωρίς να τον γνωρίσει. Δεν τα καταφέρνει όμως. Επιχειρεί για δεύτερη φορά να τον βρει. Η εξαφάνιση της Αλέγρας τον έχει γεμίσει τύψεις και νιώθει αποκλειστικά υπεύθυνος γι αυτήν. Τότε λοιπόν, σκέφτεται πως πιθανόν τύψεις και ενοχές να νιώθει και ο πατέρας του και γι αυτό τον αναζητά και τελικά τον βρίσκει!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΑΖΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Όποτε έπρεπε να φορέσει στον λαιμό του χαλινάρι, θα το περνούσε μοναχός» Ο Τάκης θέλει ο ίδιος να έχει τον έλεγχο του εαυτού του. Πιστεύει πως αν κάνει κάτι,θα το κάνει επειδή το θέλει αυτός. Διαφαίνεται η δυναμικότητα του χαρακτήρα του και η αυτοπεποίθηση του.
Σκιαγραφούμε τον Άρη Ομάδα εργασίας: Λασκαρίδης Ρολάνδος Λουλάκης Σταύρος Ματσούκα Δήμητρα Παπακώστα Υβόννη
ο Άρης Ο αγωνιστής, ο ηγέτης της αντίστασης της φοιτητικής νεολαίας. Ενώ βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας του, κάνει τα πάντα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του, παίζοντας τη ζωή του κορώνα- γράμματα. Φαίνεται σκληρός, αλλά η απώλεια της αγαπημένης του θα είναι ένα μόνιμο ψυχικό τραύμα που θα το κουβαλάει σ όλη του τη ζωή.
Κρυφή και επικίνδυνη συνάντηση Ο Άρης και η Αγγελική συναντιούνται για τελευταία φορά,πριν φύγουν στις επικίνδυνες και διαφορετικές αποστολές τους. Είναι νύχτα και έχουν πάρει όλες τις προφυλάξεις για να μην τους καταλάβουν οι Γερμανοί. Μόλις βρίσκονται αγκαλιάζονται ανακουφισμένοι που είναι και οι δύο ασφαλείς και λένε ο ένας στον άλλον να προσέχει. Αισθάνονται άγχος μην συμβεί κάτι και τους ανακαλύψουν αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Δίνουν όρκους αγάπης, χωρίς να τολμά κανείς τους να ομολογήσει την κρυφή του σκέψη,πως ίσως είναι η τελευταία φορά που συναντιούνται.
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΤΣΟΥΚΑ
Σκιαγραφούμε τη Σταυρούλα Ομάδα εργασίας: Βάσω Λαζαρίδου Μπαλαμπανίδου Αγγελική Μπεκίρης Ηλίας Ράνια Παρασίδου
από το ημερολόγιο της Σταυρούλας... Αγαπητό μου ημερολόγιο, Χτες έκανα κάτι παράτολμο και επικίνδυνο. Ταλαντεύτηκα πολύ μέχρι να πάρω την τελική μου απόφαση. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Όπως ξέρεις, η ομάδα του Άρη ετοίμασε με τη βοήθεια μου τρικάκια με συνθήματα για τη λευτεριά. Ήθελαν να γεμίσουν την πόλη. Φεύγοντας όμως βιαστικά, ξέχασαν να τα πάρουν.η μόνη τους ελπίδα ήμουν εγώ,. Έπρεπε να αγνοήσω την γιαγιά μου, που δεν μου επέτρεπε να βγω έξω και να ξεπεράσω τους φόβους μου, για τους ταγματασφαλίτες που καραδοκούν μέσα στην μαύρη νύχτα.. Τελικά το πήρα απόφαση και ξεγελώντας τη γιαγιά έτρεξα να τους προλάβω. Φοβόμουν πολύ, δεν με κρατούσαν τα πόδια μου, τρόμαζα ακούγοντας τα θροίσματα των φύλων και έβλεπα σκιές να με κυνηγούν. Έπαιρνα όμως δύναμη από τη σκέψη ότι έπρεπε να παραδώσω τα τρικάκια. Μέσα στην αγωνία και τον φόβο μου άκουσα τους Γκεσταπίτες και τα ποδοβολητά των Γερμανών να κατευθύνονται προς το μέρος μου. Τα πόδια μου κόπηκαν, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά κι εκεί που νόμιζα πως όλα είχαν τελειώσει ακούστηκε μία φωνή λέγοντας μου: <<γρήγορα, από εδώ,γρήγορα>> και ένα χέρι με άρπαξε και με έσπρωξε. Ήταν ο Τάκης, οι γυμνές του πατούσες τον φανέρωσαν. Μετά από αυτό το γεγονός ο Τάκης πήρε άλλη θέση στη ζωή μου, γιατί χωρίς αυτόν θα ήμουν τώρα στα χέρια της Γκεστάπο.! Βάσω Λαζαρίδου
Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ ΒΑΣΩ
Εάν η Σταυρούλα συναντούσε την Αλέγρα.. Παρόλη τη ζήλεια της, η Σταυρούλα ήθελε πολύ να συναντήσει την Αλέγρα,να γνωρίσει το κορίτσι που συγκίνησε τον Τάκη και έκανε την καρδιά του να σκιρτά. Αν τη συναντούσε, σίγουρα θα υπήρχε μια αμηχανία στην αρχή, ίσως να κυριαρχούσε και η ζήλεια της. Στη συνέχεια όμως θα ήταν πιο άνετη και πιο ανοιχτή. Η ωριμότητα και η υπευθυνότητά της θα την βοηθούσαν να συνειδητοποιήσει πως δεν ευθύνεται η Αλέγρα για τα συναισθήματα που τρέφει ο Τάκης γι αυτήν και έτσι να μπορέσει να δει την Αλέγρα ως φίλη της.
Σκιαγραφούμε τη γιαγιά Ευτυχία Ομάδα εργασίας: Λάμπρου Ελευθερία Μαρκόπουλος Χρήστος Ναούμης Γιώργος Αναστασία-Μαρία Πιαστοπούλου
Σκιαγραφούμε τις οικογένειες των Εβραίων: την οικογένεια Κοέν και την οικογένεια Λεβί Ομάδα εργασίας: Μακρίδου Μαριαλένα Μακρή Μαρούλα Μαράνα Ηλιάνα Μπομπότας Στέργιος
Συσχετίζοντας τα περιστατικά ρατσιστικής αντιμετώπισης, εξευτελισμού, εκτοπισμού και αφανισμού των Εβραίων που περιγράφονται στο βιβλίο με τα ιστορικά γεγονότα της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΥΣ «ΞΥΠΟΛΗΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Καταστροφές του νεκροταφείου των Εβραίων 1942 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Συνθλίβεται ψυχολογικά ο Πέπο Η οικογένεια Λεβί προλαβαίνει να διασώσει τα οστά των προγόνων της
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Ο δημόσιος εξευτελισμός των Εβραίων από τους Ναζί (Μαύρο Σάββατο) 11 Ιουλίου 1942 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Εξευτελίζονται δημόσια ο Μπαρμπα- Λεόν και οι άντρες της οικογένειας Λεβί μαζί με τους υπόλοιπους Εβραίους Ο Τάκης παρακολουθεί από μακριά, χωρίς να μπορεί να τους βοηθήσει
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Τα γκέτο των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη 8 Φεβρουαρίου 1943 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η οικογένεια Λεβί καταφέρνει να βγάλει από το γκέτο τα δύο μικρότερα κορίτσια της οικογένειας Ο Μπαρμπα- Λεόν και η κόρη του Λούνα καταφέρνουν να δραπετεύσουν από το γκέτο Ο Πέπο κρύβεται στο σπίτι της Σταυρούλας
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Ο εκτοπισμός των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η κυρία Λεβί με την κόρη της Αλέγρα στέλνονται μαζί με τους υπόλοιπους Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Τάκης προσπαθεί να σώσει την Αλέγρα,αλλά δεν τα καταφέρνει Μπομπότας Στέργιος
Η οικογένεια Κοέν πίστευε από την αρχή ότι οι Ναζιστές δεν ήρθαν στην πόλη τους για καλό. Γι αυτό,όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να φύγουν, χωρίς να το ξανασκεφτούν, έφυγαν. Ενώ η οικογένεια Λεβί πίστευε ότι μπορεί με τα λεφτά να εξαγοράσει την ελευθερία και την ασφάλεια της. Γι αυτό δεν προσπάθησαν να σωθούν, όταν ήταν ακόμα νωρίς, αλλά πλήρωσαν έναν Εβραίο για να διαφύγουν, που όμως τους πρόδωσε.
«αν έχεις αγωνιστεί πριν πεθάνεις ίσως ο θάνατος να είναι διαφορετικός» Αυτές οι σκέψεις της Αλέγρας δείχνουν πως νιώθει να «παραδίνεται» στο θάνατο, χωρίς να έχει αγωνιστεί για την ελευθερία της. Αν είχε πεθάνει αγωνιζόμενη, ο θάνατός της θα ήταν αξιοπρεπής.
Η ΑΛΕΓΡΑ
Φράσεις απ το μυθιστόρημα που μας εντυπωσίασαν περισσότερο
«Τι κρατάει ο άνθρωπος φεύγοντας από το σπίτι του, από τη ρίζα του, από αυτό που πίστεψε ότι είναι η ζωή του; Όταν φεύγει όπως εγώ, κρατάει μόνο την ελπίδα. Τι είναι η ελπίδα; Πίστη ή υπεκφυγή; Κάτι που μπορεί να συμβεί ή κάτι που θέλει να συμβεί για να μη χάσει το μυαλό του; Δεν ξέρω.» Άρτεμις Μαστρακούλη
«Έρχονται οι γορίλλες» Σταύρος Λουλάκης
«Εμ ποιων άλλων, των νεκρών για, γιατί των ζωντανών ο τάφος είναι εδώ που πατάμε εμείς και νομίζουμε ότι ζούμε» Αναστασία-Μαρία Πιαστοπούλου
«Δεν είναι εύκολο να κρατάς ένα απομεινάρι απ αυτό που ήτανε άλλοτε ένας πραγματικός άνθρωπος μέσα στη ζωή του» Βάσω Λαζαρίδου
«Το χω πάρει συνήθειο να μαι ορφανός και οι συνήθειες είναι σαν το πετσί, και να το κάψεις ξαναβγαίνει»
«Όποτε έπρεπε να φορέσει στον λαιμό του χαλινάρι, θα το περνούσε μοναχός» Βαγγέλης Ναζιρόπουλος