γέννηση Η στιγμή του τοκετού έρχεται σαν ένα μεγάλο σοκ για το μωρό. Η ζωή μέσα στη μήτρα είναι άνετη ζέστη, σκοτάδι, ησυχία, απαλότητα, υγρασία και όλα γύρω το αγκαλιάζουν. Ξαφνικά, έπειτα από μερικά βίαια σφιξίματα, όλο αυτό το παρήγορο περιβάλλον εξαφανίζεται. Τώρα υπάρχει δυνατό φως, φασαρία, σκληρές επιφάνειες, απώλεια της σωματικής επαφής και αυτή η παράξενη αίσθηση να είσαι περιτριγυρισμένο όχι από υγρό αλλά από τον αέρα. Δεν είναι περίεργο που τα μωρά κλαίνε πανικόβλητα. νέο περιβάλλον Το περιβάλλον όπου γεννιέται το μωρό είναι παραδοσιακά αυτό του μαιευτηρίου, όπου θεωρείται επιβεβλημένο να γίνουν όλα γρήγορα και αποστειρωμένα. Όσο το δυνατόν γρηγορότερα, η ιατρική ομάδα κόβει και συσφίγγει τον ομφάλιο λώρο και ελέγχει το μωρό για ατέλειες. Μετά το ζυγίζουν, το πλένουν και το τυλίγουν σε ζεστή κουβέρτα. Για τη μεγάλη πλειονότητα των μωρών που γεννιούνται γερά, η διαδικασία θα μπορούσε να είναι πιο χαλαρή και ήρεμη, γεγονός που θα μείωνε το σοκ της γέννησης. η ηρεμία το καταφέρνει Παρατηρήσεις σε νεογέννητα αποκαλύπτουν πως τραυματίζονται πολύ λιγότερο από το δράμα της γέννησής τους αν τα υποδεχτούμε όχι με φασαρία και ενθουσιασμό, αλλά με ηρεμία και ησυχία, σ ένα δωμάτιο με απαλό φωτισμό. Το δυνατό φως μπορεί να χρειάζεται για τη διαδικασία του τοκετού, αλλά μόλις το μωρό προβάλει με ασφάλεια, η μείωση του φωτός επιτρέπει στα μάτια του να προσαρμοστούν σταδιακά στις καινούργιες απαιτήσεις. Επιτρέποντας στο νεογέννητο να παραμείνει σε στενή επαφή με το σώμα της μητέρας του, αντί να το πιάσουν και να το εξετάσουν αμέσως ξένα χέρια, μειώνει επίσης σημαντικά την αίσθηση του πανικού από την απώλεια της απαλής σωματικής επαφής. Τοποθετημένο στο στομάχι της μητέρας του, ώστε να μπορεί εκείνη να το αγκαλιάσει, το μωρό θα αισθανθεί μια συνέχεια της ζεστής σωματικής επαφής που απολάμβανε τους περασμένους εννέα μήνες. Δεν είναι τυχαίο που ο ομφάλιος λώρος έχει ακριβώς το σωστό μήκος περίπου 50 εκ. για να το κάνει αυτό δυνατό, ενώ το μωρό είναι ακόμα συνδεδεμένο με τον πλακούντα. Τα μωρά που αντιμετωπίζονται μ αυτό τον πιο χαλαρό τρόπο δείχνουν πολύ λιγότερο πανικό. Δεν υπάρχουν παρατεταμένα κλάματα ή μορφασμοί. Το βρέφος ξαπλώνει ήσυχα στο σώμα της μητέρας του, καθώς σταδιακά αναρρώνει από το δύσκολο ταξίδι. Αναφορικά με το μωρό δεν υπάρχει λόγος βιασύνης σ αυτό το σημείο. Ο ομφάλιος λώρος είναι ακόμα δραστήριος και συνεχίζει να χτυπάει αρκετά λεπτά μετά την ολοκλήρωση του τοκετού. Στη διάρκεια αυτού του διαστήματος αρχίζει να αναπνέει τον αέρα, με τα μικρά του πνευμόνια να παίρνουν σταδιακά τη θέση του ομφάλιου λώρου. Αυτή η αλλαγή, αν δεν παρέμβουμε, είναι σταδιακή. Ταυτόχρονα, παίρνει και την τελευταία σταγόνα διαθέσιμου αίματος από το απόθεμα του λώρου. πρώτη οικειότητα Όσοι είναι παρόντες στον τοκετό πιθανόν ανυπομονούν να πλύνουν το μωρό, να το ζυγίσουν και να το τυλίξουν, αλλά, αν περιμένουν λιγάκι, τόσο η μητέρα όσο και το μωρό θα έχουν το χρόνο να ζήσουν την πρώτη αίσθηση δεσμού. Σύντομα το μωρό αφήνεται στον βαθύ ύπνο της ανάρρωσης, για λίγα όμως λεπτά μετά τον τοκετό είναι εντελώς ξύπνιο και, αν του το επιτρέψουμε, περνάει σημαντικό χρόνο κοιτώντας τη μητέρα του, καθώς κι εκείνη κοιτάζει προς το μέρος του. Σ έναν ιδανικό κόσμο κανείς δε θα έπρεπε να διακόψει τέτοιες στιγμές οικειότητας. Τελικά, έρχεται η στιγμή να κοπεί ο λώρος του μωρού και να το πάρουν για το πλύσιμο, το ζύγισμα και το τύλιγμα. Αν έχει βιώσει τον ήρεμο χρόνο στα χέρια της μητέρας του, βρίσκει πολύ λιγότερο ενοχλητική αυτή την παρέμβαση. Το καθαρό πλέον μωρό θα πρέπει να επιστρέψει στη μητέρα του και οι δυο τους να χωριστούν όσο το δυνατόν λιγότερο τις πρώτες ημέρες της καινούργιας του ζωής. ένα νέο μωρό
το κεφάλι ενός μωρού Στον τοκετό το κεφάλι του μωρού αποτελεί πρόβλημα για τη μητέρα του. Όταν η προϊστορική γυναίκα πρωτοστάθηκε στα πόδια της και άρχισε να περπατάει, η λεκάνη της έπρεπε να προσαρμοστεί στον νέο τύπο κάθετης κίνησης. Αυτό σήμαινε περιορισμένων διαστάσεων γεννητική οδό και πιο δύσκολο τοκετό. Αν το κρανίο του εμβρύου ήταν φαρδύ και άκαμπτο, το πέρασμά του στον έξω κόσμο θα ήταν πολύ δύσκολο και επώδυνο. Έπρεπε να υπάρχει, έτσι, κάποιο είδος δυναμικής προκειμένου να διευκολυνθεί η με το κεφάλι έξοδος του μωρού από τη μήτρα. ευμετάβλητο κρανίο Όταν γεννιέται, το κρανίο ενός μωρού είναι απίστευτα μαλακό και ευλύγιστο. Αργότερα πρέπει να λειτουργεί ως ένα σκληρό, βιολογικό κράνος ασφαλείας, προστατεύοντας τον τόσο σημαντικό εγκέφαλο. Σε αυτό το στάδιο δίνεται μεγαλύτερη σημασία στην πρόκληση της συμπίεσης μέσα από τη γεννητική οδό της μητέρας. Η μαλακότητα των οστών βοηθάει, δεν είναι όμως αρκετή. Πέρα από την ευλυγισία τους, τα οστά του κρανίου χωρίζονται σε μερικές ξεχωριστές πλάκες, ικανή η καθεμία να υπερκαλύψει ελαφρώς την άλλη. Έτσι, καθώς το κεφάλι του μωρού περνάει μέσα από τη στενή γεννητική οδό παίρνει ένα πιο λεπτό, πιο κωνικό σχήμα. Το μικρό, κινούμενο σαγόνι του μωρού βοηθάει κι αυτό στη διαδικασία. φυσική παραμόρφωση Η θαυμαστή ευλυγισία του κρανίου ενός νεογέννητου μπορεί να κάνει ένα μωρό να δείχνει λίγο στραπατσαρισμένο, ακόμα και ασύμμετρο, καθώς βγαίνει στον έξω κόσμο. Αυτές οι παραμορφώσεις αποτελούν φυσικό κομμάτι της διαδικασίας της γέννησης και σύντομα εξαφανίζονται. Μέσα σε μερικές ημέρες, σχεδόν όλα τα μωρά έχουν ένα τέλεια σχηματισμένο και συμμετρικό κρανίο, με τα οστά να έχουν σταδιακά ξαναπάρει τη θέση τους. Ακόμα και στις χειρότερες περιπτώσεις, όπου ο τοκετός ήταν ιδιαίτερα δύσκολος, η ανάπλαση του κρανίου του μωρού δε χρειάζεται παραπάνω από μερικές εβδομάδες. Αυτή η παραμόρφωση του κρανίου είναι πιο εντυπωσιακή στις πρωτοτόκες μητέρες. Το πέρασμα μέσα από το γεννητικό κανάλι γίνεται ευκολότερο με κάθε επόμενο τοκετό μέχρι που, τελικά, δε θα υπάρχει σχεδόν καμία παραμόρφωση. Μετά τον τοκετό, το κρανίο ενός μωρού χρειάζεται αρκετούς μήνες για να σκληρύνει και να γίνει το αποτελεσματικό, προστατευτικό περίβλημα που χρειάζεται τόσο πολύ ο εγκέφαλος. μαλακά σημεία Οι οστέινες πλάκες του κρανίου παραμένουν χωρισμένες για λίγο καιρό μετά τη γέννηση. Τα μικρά κενά μεταξύ τους καλύπτονται από έναν σκληρό, μεμβρανώδη ιστό, που είναι αρκετά ανθεκτικός ώστε να αντιστέκεται σ όλα τα είδη βλάβης εκτός από ένα οξύ, άμεσο χτύπημα. Ωστόσο, σε έξι σημεία του κεφαλιού αυτά τα στενά κενά φαρδαίνουν σχηματίζοντας «μαλακά σημεία», που αποκαλούνται πηγές. Οι δύο κύριες πηγές βρίσκονται στην κορυφή του κεφαλιού. Η μπροστινή πηγή βρίσκεται στην κορυφή του μετώπου. Η πίσω βρίσκεται προς τα κάτω από την κορυφή του κεφαλιού. Οι υπόλοιπες τέσσερις μικρότερες μαλακές πηγές είναι ζευγαρωμένες. Το μπροστινό ζευγάρι βρίσκεται στις δύο πλευρές των κροτάφων. το οπίσθιο βρίσκεται στα δύο πίσω πλαϊνά σημεία του κεφαλιού. Μερικές φορές μπορεί να δείτε τον παλμό του μωρού μέσα από τη βασική πρόσθια πηγή. Καθώς οι οστέινες πλάκες αναπτύσσονται η μια προς την άλλη, αυτά τα μαλακά σημεία σταδιακά εξαφανίζονται. Τελικά, οι πλάκες εφάπτονται, αγγίζονται, σχηματίζοντας κυματοειδείς ραφές στα σημεία όπου συναντιούνται. Οι συνδέσεις αυτές γίνονται σκληρότερες και δυνατότερες, ώσπου ολόκληρο το κρανίο ενοποιείται και το «κράνος ασφαλείας» του μωρού γίνεται τέλειο. Ο χρόνος που χρειάζεται διαφέρει από παιδί σε παιδί, αλλά τέσσερις μήνες είναι το νωρίτερο, ενώ το περισσότερο είναι περίπου τέσσερα χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η ολοκλήρωση χρειάζεται από 8 έως μήνες. ένα νέο μωρό