Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΜΙΧΑΙΑΣ)

Μελέτη 7: Για το Σάββατο 18 Μαΐου 2013 Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΜΙΧΑΙΑΣ) ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν, και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειµή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς µετά του Θεού σου;» Μιχαίας 6/ς 8. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Μιχ. 1/α 1-9, Β Κορ. 11/ια 23-27, Μιχ. 2/β 1-11, 5/ε 2, 6/ς 1-8, 7/ζ 18-20. Βασική Σκέψη: Ακόµη και µετά τη χειρότερη αποστασία, ο Κύριος ήταν πρόθυµος να συγχωρήσει και να αποκαταστήσει το λαό Του. Ο προφήτης Μιχαίας υπηρέτησε σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του Ισραήλ. Εδώ και καιρό, η χώρα είχε χωριστεί σε δύο βασίλεια. Οι Ασσύριοι κατέστρεψαν το βόρειο βασίλειο, και τώρα ο Μιχαίας έβλεπε το κακό και τη βία να πλησιάζουν και στο νότιο βασίλειο του Ιούδα. Κήρυξε κατά των θανάσιμων αμαρτιών της ατιμίας, της αδικίας, της δωροδοκίας και της έλλειψη εμπιστοσύνης. Ο Μιχαίας ήταν ο πρώτος προφήτης που μίλησε για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (Μιχ. 3/γ 12). Παρόλα αυτά, υπό θεϊκή έμπνευση, είδε φως μέσα σ αυτήν τη σκοτεινή περίοδο. Με τη βοήθεια της θεϊκής αποκάλυψης, είδε πέρα από την επερχόμενη τιμωρία. Ο Μιχαίας μίλησε ενθαρρυντικά και αναφέρθηκε στον κεχρισμένο του Κυρίου που θα ερχόταν από την Βηθλεέμ. Ο Μεσσίας θα ήταν ο ηγέτης που θα έσωζε το Ισραήλ μιλώντας για ειρήνη και διδάσκοντάς τους να σφυρηλατήσουν «τας μαχαίρας αυτών διά υνία» (Μιχ. 4/δ 3). Η επίπληξη του Θεού θα ήταν το μέσο για της αποκατάστασης και της απόδοσης ευλογιών. 48

Κυριακή 12 Μαΐου ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ Στο Μιχ. 1/α 1-9 ο προφήτης καλεί τη γη να γίνει μάρτυρας της κρίσης του Θεού εναντίων των αμαρτωλών. Οι πρωτεύουσες της Σαμάρειας και της Ιερουσαλήμ έχουν διαχωριστεί επειδή οι ηγέτες τους δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν τον Θεό με όλη τους την καρδιά. Αυτές οι δύο πόλεις θα είναι και οι πρώτες που θα καταστραφούν. Η σκέψη και μόνο της καταστροφής, προκάλεσε μεγάλη αγωνία στον Μιχαία. Επειδή η προφητική του κλήση τον ένωσε με τον σκοπό του Θεού, δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανακοινώσει τι θα συνέβαινε στο εγγύς μέλλον. Ο προφήτης όμως αγαπούσε το λαό του, και η ιδέα της αιχμαλωσίας τού προκάλεσε μεγάλη θλίψη. Πολλές φορές, τα δυσάρεστα νέα είχαν άσχημη επίδραση στο νου και στο σώμα των προφητών. Τι μας λένε τα παρακάτω εδάφια για το σκληρό έργο των προφητών; Αρ. 11/ια 10-15, Α Βασ. 19/ιθ 14, Ιερ. 8/η 21-9/θ 2, Ιεζ. 24/κδ 15-18, Β Κορ. 11/ια 23-27....... Οι προφήτες του Θεού επηρεάζονταν από τα μηνύματα που μετέφεραν. Δεν μπορούσαν να είναι χαρούμενοι μιλώντας για τα τρομερά πράγματα που έμελλε να συμβούν. Πολλές φορές θρηνούσαν όταν μιλούσαν για τις επερχόμενες συμφορές. Ο πόνος τους ήταν πραγματικός. Για τους ακροατές, το μήνυμα ήταν τόσο τα προφητικά λόγια όσο και οι εξωτερικές ενδείξεις που συχνά έδειχναν τον έντονο εσωτερικό τους πόνο. Η αντίδραση του Μιχαία στη θεϊκή κρίση, μάς θυμίζει εκείνη του Ησαΐα, που επί τρία χρόνια περπατούσε ημίγυμνος και ξυπόλητος για να δείξει την ντροπή που θα έφερνε η αιχμαλωσία. Όσοι έχουν τη δυνατότητα, μπορούν επίσης να κοιτάξουν το τι πέρασε και η αδ. Χουάιτ κατά τη διάρκεια της διακονίας της. Οι προφήτες του Θεού βιώνουν έντονες καταστάσεις. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Α Πέτρ. 4/δ 14-16 και σκεφτείτε τις δοκιµασίες που βιώνετε. Πόση θλίψη έχετε λόγω της πίστης σας στον Θεό, και πόση λόγω της απιστίας σας; 49

Δευτέρα 13 Μαΐου ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΗΧΑΝΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ Διαβάστε Μιχ. 2/β 1-11, 3/γ. Ποιες αμαρτίες θα φέρουν την κρίση σ αυτούς τους ανθρώπους; «Η ανάρρηση του Άχαζ στο θρόνο έφερε τον Ησαΐα και τους συντρόφους του αντιμέτωπους με τις συγκλονιστικότερες συνθήκες από όσες προϋπήρξαν ποτέ στο βασίλειο του Ιούδα. Πολλοί που μέχρι τότε είχαν αντισταθεί στη δελεαστική επιρροή των ειδωλολατρικών συνηθειών, πείθονταν τώρα να παίρνουν μέρος στην προσκύνηση των εθνικών θεοτήτων. Οι άρχοντες του Ισραήλ αποδεικνύονταν ανάξιοι της εμπιστοσύνης που τους είχε απονεμηθεί. Ψευδοπροφήτες εμφανίζονταν με παραπλανητικές αγγελίες. Ακόμη και μερικοί ιερείς δίδασκαν με πληρωμή. Μολαταύτα οι αποστατημένοι αρχηγοί τηρούσαν ακόμη τα προσχήματα της θεϊκής λατρείας, ισχυριζόμενοι ότι συγκαταλέγονταν στο λαό του Θεού. Ο προφήτης Μιχαίας, ο οποίος έδωσε τη μαρτυρία του στους χαλεπούς εκείνους καιρούς, ανήγγειλε ότι οι αμαρτωλοί της Σιών, ενώ διατείνονταν ότι "επαναπαύονται επί τον Κύριον" και βλάσφημα καυχώντο λέγοντας: "Δεν είναι ο Κύριος εν μέσω ημών; κακόν δεν θέλει έλθει εφ ημάς", εξακολουθούσαν "οικοδομούντες την Σιών εν αίματι και την Ιερουσαλήμ εν ανομία." (Μιχ. 3/γ 11,10).» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ. 223. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε συνεχώς το Εβραϊκό έθνος ήταν η αυταπάτη της ιδιαίτερης θέσης που είχαν ως λαός του Θεού η γνώση τους για τον Αληθινό Θεό σε σχέση με την ανοησία των ειδωλολατρικών θρησκειών (δείτε Ψαλμ. 115/ριε 4-9) τους έκανε να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να γευθούν ποτέ τη θεϊκή τιμωρία. Το τρομερό ήταν ότι επειδή ακριβώς είχαν ιδιαίτερη σχέση με τον Θεό, θεωρούνταν ακόμη πιο ένοχοι για τις αμαρτίες τους. Στο παρελθόν, ο Θεός τούς είχε προειδοποιήσει πως οι ευλογίες, η προστασία, και η ευημερία, θα ήταν δικά τους εάν έδειχναν υπακοή στις εντολές Του. «Μόνον πρόσεχε εις σεαυτόν, και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου, μήποτε λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου, και μήποτε χωρισθώσιν από της καρδίας σου, κατά πάσας τας ημέρας της ζωής σου, αλλά δίδασκε αυτά εις τους υιούς σου, και εις τους υιούς των υιών σου» (Δευτ. 4/δ 9). ΣΚΕΨΗ: Κατά πόσο κινδυνεύουµε, ως Αντβεντιστές της Εβδόµης Ηµέρας, να κάνουµε κι εµείς το ίδιο λάθος; 50

Τρίτη 14 Μαΐου Ο «ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ» ΑΠΟ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ Στο βιβλίο του Μιχαία έχουμε έντονη αλλαγή διάθεσης, από τη θλίψη στην ανυπέρβλητη ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα βρίσκεται σε μία από τις πιο γνωστές Μεσσιανικές προφητείες. Διαβάστε Μιχ. 5/ε 2. Σε Ποιον αναφέρεται και τι πληροφορίες μάς δίνονται γι Αυτόν; Δείτε επίσης Ιωάν. 1/α 1-3, 8/η 58, Κολ. 1/α 16,17..... Σε μία μικρή πόλη της Ιουδαίας θα ερχόταν Κάποιος από «ημερών αιώνος», για να «ηγούμενος» στο Ισραήλ. Το Μιχ. 5/ε 2 είναι ένα από τα πιο πολύτιμα βιβλικά εδάφια που γράφτηκε για να ενδυναμώσει την ελπίδα όσων περίμεναν με αγωνία τον υποσχόμενο από τους προφήτες ιδανικό Ηγέτη. Η κυριαρχία Του θα χαρακτηριζόταν από δύναμη, δικαιοσύνη και ειρήνη (Μιχ. 5/ε 4-6). Ο Δαβίδ γεννήθηκε στη Βηθλεέμ που είναι γνωστή και ως Εφραθά (Γεν. 35/λε 19). Η αναφορά της πόλης δείχνει στην ταπεινή καταγωγή του, αλλά και του μελλοντικού διάδοχού του που θα ήταν ο Αληθινός Ποιμένας του λαού (Μιχ. 5/ε 4). Στην ταπεινή πόλη της Βηθλεέμ, ο προφήτης Σαμουήλ έχρισε το νεότερο γιό του Ιεσσαί, τον Δαβίδ, βασιλιά του Ισραήλ (Α Σαμ. 16/ις 1-13, 17/ιζ 12). Όταν οι μάγοι πήγαν να δουν τον νεογέννητο «βασιλιά των Ιουδαίων», ο βασιλιάς Ηρώδης ρώτησε τους ειδήμονες να του πουν τον τόπο (Ματθ. 2/β 4-6). Εκείνοι αναφέρθηκαν σ αυτό το απόσπασμα που αναφέρει ότι ο Μεσσίας θα έρθει από την μικρή πόλη της Βηθλεέμ. Όσο δύσκολο και αν είναι να το αντιληφθούμε, εκείνο το νεογέννητο μωρό ήταν ο αιώνιος Θεός, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης. «Από χρόνων αιωνίων ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ένα με τον Πατέρα.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.1. Όσο ασύλληπτο και αν ακούγεται, αυτή είναι μία από τις θεμελιώδεις αλήθειες του Χριστιανισμού: Ο Δημιουργός Θεός πήρε ανθρώπινη φύση, και ως άνθρωπος θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας. Εάν αναλογιστείτε το τι διδασκόμαστε από αυτό για την αξία της ζωής μας και το τι είμαστε για τον Θεό, θα αλλάξει η ζωή σας. Καθώς πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να βρουν νόημα και σκοπό στη ζωή τους, εμείς έχουμε το Σταυρό που μας δίνει την ελπίδα για κάτι καλύτερο και σπουδαιότερο απ ό,τι μπορεί αυτός ο κόσμος να μας προσφέρει. 51

Τετάρτη 15 Μαΐου ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ Στην αρχή του Μιχ. 6/ς, ο Θεός μιλάει με το λαό Του και τους αναφέρει όλα όσα έχει κάνει γι αυτούς. Σε ανταπόκριση, ο λατρευτής αναρωτιέται με το τι μπορεί να ευχαριστήσει τον Θεό. Τι είναι αυτό που θα κάνει αποδεκτή τη θυσία του: ενιαύσιοι μόσχοι, χιλιάδες κριών, ποτάμια ελαίου ή το πρωτότοκο παιδί του; Είναι αξιοσημείωτη η σταδιακή αύξηση του μεγέθους και της αξίας της προσφοράς στο παραπάνω κείμενο. Διαβάστε Μιχ. 6/ς 1-8. Ποια βασική αλήθεια έχουμε εδώ, και γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντική για μας; Πώς δηλώνει ότι η αλήθεια είναι σημαντικότερη από το σωστό δόγμα και την αναλυτική αντίληψη των προφητειών; Δείτε Ματθ. 23/κγ 23..... Ο προφήτης αναφέρει πως ο Θεός έχει ήδη πει τι είναι εκείνο που θέλει. Μέσα από τις διδασκαλίες του Μωυσή, ο λαός γνώριζε το τι έκανε ο Θεός για αυτούς (Δευτ. 10/ι 12,13). Η απάντηση του Μιχαία δεν ήταν μία νέα αποκάλυψη που έδειχνε την αλλαγή των απαιτήσεων του Θεού. Οι θυσίες και τα ιερατικά καθήκοντα δεν ήταν το πρώτο μέλημα του Θεού. Ο Θεός ήθελε από τα παιδιά Του να είναι πρώτα δίκαια προς τους συνανθρώπους τους και να δείχνουν συνεχή αφοσίωση και αγάπη προς Εκείνον. Η μέγιστης αξίας προσφορά για τον Θεό, είναι η υπακοή. Στο Μιχ. 6/ς 8 έχουμε την πιο περιεκτική δήλωση όσον αφορά το ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τον λαό Του. Εμπεριέχει όλες τις προφητικές διδασκαλίες της αληθινής θρησκείας: Μία ζωή που να χαρακτηρίζεται από δικαιοσύνη, έλεος, και στενή σχέση με τον Θεό. Η δίκαιη συμπεριφορά εκδηλώνεται κατόπιν παροτρύνσεως του Αγίου Πνεύματος. Έχει να κάνει με την εντιμότητα και την ίση αντιμετώπιση όλων, ιδιαίτερα των αδυνάτων. Καλοσύνη είναι το να θέλουμε να δείχνουμε αγάπη, αφοσίωση και προσήλωση στους άλλους. Το να πορευόμαστε με τον Θεό σημαίνει να Τον έχουμε πρώτο στη ζωή μας και να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι ευκολότερο να τηρούµε µε αυστηρότητα το Σάββατο, από ότι να φερθούµε µε δικαιοσύνη, έλεος και αγάπη, και να είµαστε ταπεινοί ενώπιον του Θεού; 52

Πέμπτη 16 Μαΐου ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ Το βιβλίο του Μιχαία ξεκινάει περιγράφοντας τις επερχόμενες κρίσεις, όμως κλείνει με λόγια ελπίδας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πιστεύουν στην κρίση του Θεού. Αυτή όμως είναι μία παγίδα στην οποία έπεσαν και οι σύγχρονοι του Μιχαία, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο Θεός θα κρίνει τον εκλεκτό λαό Του. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι η άλλη πλευρά της αγάπης και του ενδιαφέροντός Του. Τα καλά νέα στο βιβλίο του Μιχαία είναι πως η τιμωρία δεν είναι η τελευταία λέξη του Θεού. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε συνεχώς ότι ο Θεός πηγαίνει από την κρίση στη συγχώρηση, από την τιμωρία στη χάρη, και από τη θλίψη στην ελπίδα. Διαβάστε Μιχ. 7/ζ 18-20. Πώς φανερώνεται το ευαγγέλιο σ αυτά τα εδάφια; Τι ελπίδα βρίσκουμε σ αυτά, και γιατί την έχουμε όλοι τόσο ανάγκη; Στα τελευταία εδάφια του βιβλίου του, ο Μιχαίας προφέρει μία δοξολογία γεμάτη ελπίδα. Η ερώτηση, «Τις Θεός όμοιός σου ;» ταιριάζει με το όνομα του Μιχαία που σημαίνει, «Ποιος είναι σαν τον Κύριο;» Μία υπενθύμιση της μοναδικότητας του Θεού και επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανείς σαν κι Αυτόν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Εξάλλου, Αυτός είναι ο Δημιουργός. Όλα τα υπόλοιπα είναι δημιουργήματα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο Δημιουργός μας είναι και Θεός χάρης και συγχώρησης, ένας Θεός που έκανε τα πιο αδιανόητα πράγματα για να μας σώσει από την καταστροφή που μας άξιζε. Και όσα έκανε για τους Ισραηλίτες θα τα κάνει και για μας σήμερα. Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις και οδυνηρές εμπειρίες που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε γιατί ο Θεός τα επιτρέπει όλα αυτά. Ορισμένες φορές μας είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Κάτι τέτοιες στιγμές η ελπίδα μας πρέπει να είναι στον Κύριο που υπόσχεται να ρίξει τις αμαρτίες μας στα βάθη της θάλασσας. Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον όταν θυμόμαστε το τι έκανε ο Θεός για μας στο παρελθόν. ΣΚΕΨΗ: Γιατί η µοναδική µας ελπίδα βρίσκεται στην υπόσχεση του Θεού, ότι θα ρίξει τις αµαρτίες µας «στα βάθη της θάλασσας»; 53

Παρασκευή 17 Μαΐου Δύση ηλίου: 20:30 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Αν η Ιερουσαλήμ είχε μάθει τα όσα είχε το προνόμιο να μάθει και αν είχε δώσει προσοχή στο φως που της έστειλε ο ουρανός, θα έφθανε στην ακμή της ευδαιμονίας της η βασίλισσα των βασιλείων, ελεύθερη, απολαμβάνοντας την ισχύ της θεόσταλτης δύναμής της. Οπλισμένοι στρατιώτες δεν θα στέκονταν στις πύλες της Το ένδοξο μέλλον με το οποίο θα μπορούσε να ευλογηθεί η Ιερουσαλήμ αν είχε δεχθεί το Λυτρωτή της, παρουσιάζονταν μπροστά στα μάτια του Υιού του Θεού. Έβλεπε ότι μέσω Εκείνου θα είχε θεραπευθεί από την σοβαρή ασθένεια που την κατέτρεχε, θα είχε ελευθερωθεί από τα δεσμά της και θα είχε καθιερωθεί σαν ισχυρή μητρόπολη της γης. Από τα τείχη της το περιστέρι της ειρήνης θα είχε πετάξει σε όλα τα άλλα έθνη. Θα μπορούσε να καταστεί το παγκόσμιο διάδημα της δόξας.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 544. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Εύκολα μπορούμε να καταπιαστούμε με θρησκευτικούς τύπους, παραδόσεις και τελετές, πράγματα τα οποία μπορεί να είναι καλά. Τι γίνεται όμως όταν αφήνουμε αυτές τις τελετές και τους τύπους να γίνουν κάτι παραπάνω από τα μέσα που μας δείχνουν τι σημαίνει να είσαι αληθινός οπαδός του Θεού, τον Οποίο και λατρεύουμε μέσα από αυτά; 2. Σκεφτείτε την ιδέα της ενσάρκωσης, ότι δηλαδή ο Δημιουργός Θεός πήρε ανθρώπινη σάρκα. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση, ένας θεολόγος την εποχή του μεσαίωνα, είπε: «Διατηρώντας όλα όσα είναι, ο Χριστός έγινε κάτι που δεν ήταν». Σκεφτείτε τι μας αποκαλύπτει αυτή η θαυμάσια αλήθεια για την αγάπη του Θεού προς εμάς. Γιατί αυτή η αλήθεια πρέπει να μας γεμίζει με ελπίδα, ευγνωμοσύνη, και δοξολογία, ανεξάρτητα από την κατάστασή μας; 54