ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Άφιξη στην Αθήνα ΧΡΙΣΤΑΚΗ, χαμήλωσε, βρε αγόρι μου, λίγο αυτό το ερκοντίσιον, γιατί με έχει πιάσει ένα νευροκαβαλίκεμα και δυσκολεύομαι να στρίψω το κεφάλι μου αριστερά, είπε η Ντία στο νεαρό ταξιτζή που τη μετέφερε από τη Λάρισα στην Αθήνα, ενώ παράλληλα έκανε απαλό μασάζ με το δεξί της χέρι στο σβέρκο της. Ό,τι πείτε, κυρία Ντία, ανταποκρίθηκε εκείνος ευγενικά σπεύδοντας αμέσως να ικανοποιήσει την επιθυμία της. Μεταξύ του Χρίστου και της Ντίας υπήρχε μια οικειότητα, δεδομένου ότι γνωρίζονται από παλιά. Τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο η Ντία κατεβαίνει στην Αθήνα για ψώνια και προτιμά πάντα αυτό το καλό βολικό παιδί να την πηγαινοφέρνει στο σπίτι της. Τον ήξεραν άλλωστε καλά οικογενειακώς. Εκείνο το μεσημέρι του Σεπτεμβρίου ο ήλιος φαινόταν αποφασισμένος να πείσει την Αθήνα ότι το καλοκαίρι δεν τελείω- 9
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ σε ακόμα, διατηρώντας τη θερμοκρασία ιδιαίτερα υψηλή για την εποχή. Οι ηλιαχτίδες καθώς έπεφταν στο ασημί αμάξωμα του επαρχιακού ταξί δημιουργούσαν αντανακλάσεις, που ανάγκαζαν την Ντία να μην αποχωρίζεται καθόλου τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου. Σε λίγο φτάνουμε, κυρία Ντία. Είπατε ότι πάμε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, έτσι; Ναι, Χριστάκη μου. Θα παρκάρεις ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο. Δε χρειάζεται να μου κατεβάσεις εσύ τα πράγματα. Με το που θα μας δουν, θα έρθει ο πορτιέρης να μου ανοίξει την πόρτα και να πάρει τη βαλίτσα από το πορτμπαγκάζ, είπε με αυταρέσκεια η Ντία. Ήταν καλόκαρδη, αρκετά εύπορη αλλά και κάπως ξιπασμένη, ιδιαίτερα με όσους την προκαλούσαν. Ήθελε να έχει την πρωτοκαθεδρία στην πόλη της σε όλα τα επίπεδα: από την ενημέρωση σε θέματα της σόουμπιζ έως τις τελευταίες τάσεις της μόδας. Για το λόγο αυτό ερχόταν και τώρα στην Αθήνα, για να αφιερώσει ένα διήμερο στις βιτρίνες του Κολωνακίου και να εξασκηθεί στο αγαπημένο της χόμπι: το shopping therapy! Αυτή τη φορά όμως είχε περισσότερους λόγους για να είναι χαρούμενη και ανυπόμονη να φτάσει. Πάντα συνήθιζε να μένει σε πολύ καλά ξενοδοχεία, μα τώρα είχε βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εκπληρώσει ένα απωθημένο της: να μείνει στη «Μεγάλη Βρετανία». Εκεί που είχαν φιλοξενηθεί τόσες και τόσες διασημότητες από όλο τον κόσμο, όπως μάθαινε από τηλεοπτικές εκπομπές. 10
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Το τι ιστορίες θα είχε μετά να διηγηθεί στις γειτόνισσες και τις γνωστές της δε λέγεται. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Θα συναντούσε και δύο αγαπημένες της φίλες, που τις είχε γνωρίσει πριν από περίπου ένα μήνα σε ένα ταξίδι που είχε πάει με τον άντρα της Θωμά και την πεθερά της Διαμάντω στην εξωτική Κούβα. Επρόκειτο για δύο ξαδέρφες, τη Γωγώ και την Έλενα, η καθεμία με το δικό της κομμωτήριο. Η αλήθεια ήταν πως η Ντία με τη Γωγώ είχαν γίνει σχεδόν αυτοκόλλητες. Είχαν ταιριάξει αυτό που λέμε οι χημείες τους και με την επιστροφή τους από το ταξίδι είχαν καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία. Είχαν μάλιστα φροντίσει να ενεργοποιήσουν μια συγκεκριμένη υπηρεσία στα κινητά τους ώστε να μιλάνε αδιάκοπα, κάτι το οποίο και έκαναν, δοκιμάζοντας αρκετές φορές την υπομονή του Θωμά αλλά και της πεθεράς της Ντίας, που πάντα έβρισκε τον τρόπο να χώνεται στα πόδια της, καθώς ήθελε να γνωρίζει όλα όσα συνέβαιναν στο σπίτι του γιου της. Η σχέση πεθεράς-νύφης ήταν κάπως ιδιόμορφη. Οι άλλοι αλλά ούτε και αυτές οι ίδιες δε γνώριζαν τι αισθανόταν ακριβώς η μία για την άλλη. Το σίγουρο ήταν πως δεν έπλητταν καθόλου με τη φύση της σχέσης τους, γιατί σημείωνε αλλεπάλληλες διακυμάνσεις, κάτι σαν καρδιογράφημα. Όταν έβλεπες να είναι μέλι γάλα για αρκετό διάστημα, σαν την ίσια λεπτή γραμμή στο καρδιογράφημα, τότε έπρεπε να ανησυχείς. Και κάπου ανάμεσα στις δύο γυναίκες υπήρχε ο Θωμάς, 11
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ ο σύζυγος και γιος, που προσπαθούσε να κρατά τις ισορροπίες και να μην κακοκαρδίζει καμία από τις δυο τους. Η Ντία άλλωστε ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η Διαμάντω η μάνα που έκανε τα πάντα για να μην του λείπει τίποτα. Φτάσαμε, κυρία Ντία, είπε ο Χρίστος παρκάροντας πίσω από μια λιμουζίνα, ενώ αμέσως πλησίασε ένας πορτιέρης για να ανοίξει την πόρτα του ταξί. Έχω και μια βαλίτσα στο πορτμπαγκάζ, του είπε η Ντία κατεβαίνοντας, ενώ παράλληλα κοιτούσε τριγύρω για να παρατηρήσει αν τη βλέπουν και να πιστώσει λίγους πόντους στη ματαιοδοξία της. Στη συνέχεια, κι ενώ είχε ανοίξει την τσάντα της για να δώσει ένα χαρτονόμισμα για μπουρμπουάρ, όπως έλεγε, στον υπάλληλο, είπε στον Χρίστο ότι θα τηλεφωνηθούν για να κανονίσουν τα περί της επιστροφής. Οι επόμενες στιγμές τής ανήκαν, και η αλήθεια είναι ότι τις απόλαυσε σε όλο τους το μεγαλείο. Με το που πάτησε το πόδι της στο ξενοδοχείο, ένιωσε πως ένας νέος κόσμος ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια της οι εικόνες που έβλεπε συναγωνίζονταν για να μονοπωλήσουν το βλέμμα της. Η ευωδιά των φρέσκων λουλουδιών μπερδευόταν με τα αρώματα των κομψά ντυμένων κυριών που περνούσαν δίπλα της. Στις δύο αναπαυτικές βελούδινες πολυθρόνες που βρίσκονταν αριστερά της, κάτω από ένα μεγάλο πίνακα, κάθονταν δύο 12
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ πολύ περιποιημένοι μεσόκοποι άνδρες που μιλούσαν ξένα. Στο βάθος ανοιγόταν ένας πολυτελής χώρος με τραπεζάκια και πολυθρόνες, που τις θύμισαν κάποια γαλλικά έπιπλα, της εποχής ενός αυτοκράτορα, Λουί... κάπως, που είχε δει μια φορά στην τηλεόραση. Η απαλή μουσική χαλάρωνε όσους απολάμβαναν τον καφέ τους συζητώντας χαμηλόφωνα. Οι σερβιτόροι, ντυμένοι στην πένα και με ένα πλατύ χαμόγελο, εξυπηρετούσαν τους πελάτες. Η Ντία ένιωσε μέρος αυτού του λαμπερού κόσμου, του τόσο μακρινού από τη δική της καθημερινότητα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκε με αυτοπεποίθηση στη ρεσεψιόν. Μια κοπέλα με ένα σκούρο ταγεράκι την υποδέχτηκε και ύστερα από κάποια λεπτά τής έδωσε το κλειδί του δωματίου και της ευχήθηκε καλή διαμονή. Τη στιγμή που άνοιξε την πόρτα του δωματίου ο γκρουμ, η Ντία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα επιφώνημα θαυμασμού. Δεν ήξερε πού να πρωτοκοιτάξει. Λες και της είχε περάσει μεμιάς το νευροκαβαλίκεμα και γυρνούσε σαν σβούρα το κεφάλι της. Η αίσθηση καλόγουστης πολυτέλειας κυριαρχούσε στο δωμάτιο με τα σκαλιστά έπιπλα, το τεράστιο κρεβάτι, τα βάζα με τα φρέσκα λουλούδια και τις βελούδινες κουρτίνες. Βαδίζοντας στο παχύ χαλί, πήγε στην μπαλκονόπορτα και τράβηξε την κουρτίνα. Η θέα που της επιφύλαξε αυτή η κίνηση την εντυπωσίασε: δεξιά στο βάθος δέσποζε ο Παρθενώνας. Ξαφνικά μια αυθόρμητη συγκίνηση ένιωσε να την κατακλύζει, χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει το λόγο. Απλώς αισθανόταν υπερή- 13
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ φανη που ήταν Ελληνίδα. Για κάποια δευτερόλεπτα ένιωσε το βάρος μιας ιστορίας και μιας ευθύνης που η αλήθεια είναι ότι δεν τις πολυγνώριζε να βαραίνουν στους ώμους της. Και ύστερα, όταν έκλεισε την κουρτίνα, η ματιά της περιπλανήθηκε άπληστα στο δωμάτιο. «Χαλάλι τα λεφτά που έδωσα», συλλογίστηκε. Αρκεί να μην το μάθαινε η πεθερά της. Η Ντία βέβαια ήταν οικονομικά ανεξάρτητη. Είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της δύο ζαχαροπλαστεία: τη «Στρούγκα» και τη «Στρούγκα 2» σε Λάρισα και Τίρναβο αντίστοιχα, που της έδιναν ένα εξαιρετικά καλό εισόδημα, εκτός από τη μεγάλη κτηματική της περιουσία. Όμως η Διαμάντω, ένθερμη κομμουνίστρια και εχθρός των καπιταλιστικών συνηθειών, όπως έλεγε, ήταν αρκετά σφιχτή με τα χρήματα και δε συγχωρούσε με τίποτα ό,τι θεωρούσε εκείνη σπατάλη σχεδόν τα πάντα δηλαδή. Με την έκρηξη μάλιστα της οικονομικής κρίσης, την οποία απέδιδε στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, είχε γίνει πιο φειδωλή και παρότρυνε την Ντία να κάνει οικονομία. Εκείνη όμως είχε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ήθελε να απολαμβάνει τις μικρές ή μεγάλες πολυτέλειες που είχε να της προσφέρει η ζωή και να είναι διάσημη τουλάχιστον στο μικρόκοσμό της. Το κουδούνισμα του κινητού της στο ρυθμό του τραγουδιού της Άννας Βίσση «Αλήτισσα ψυχή» διέκοψε το συλλογισμό της. Το άνοιξε αμέσως. 14
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Έλα, Γωγώ μου! Ναι, έφτασα πριν λίγο. Έχω τρελαθεί με το δωμάτιο. Αλλά αν δεις και τη θέα, θα σου κοπεί η ανάσα. Θα έρθεις το βραδάκι και θα δεις μόνη σου. Λοιπόν στις οκτώ είναι το ραντεβού μας στο ρουφ γκάρντεν, στο εστιατόριο, εντάξει; Υπενθύμισέ το και στην Έλενα. Άντε, γιατί έχουμε πολλά να πούμε. Το πόσο σας έχω πεθυμήσει δε λέγεται! Τις επόμενες δύο ώρες η Ντία έκανε ένα χαλαρωτικό μπάνιο και την ψιλοπήρε ο ύπνος για ένα τεταρτάκι μέσα στην μπανιέρα με το αφρόλουτρο και τα αιθέρια έλαια. «Τι απόλαυση είναι αυτή! Γι αυτό η Κλεοπάτρα δεν έβγαινε από την μπανιέρα. Και να σκεφτείς ότι εκείνη, αν και βασίλισσα, δεν είχε τόσες πολυτέλειες τότε», συλλογίστηκε μόλις άνοιξε τα μάτια της. «Εγώ σήμερα καλύτερη και από την Κλεοπάτρα είμαι. Άσε που τότε δεν υπήρχαν αφρόλουτρα και έκανε μπάνιο μες στο γάλα», και της ήρθε συνειρμικά στο μυαλό μια εικόνα από το χωριό του πατέρα της: το πώς έπηζαν το τυρί στις μεγάλες καρδάρες με το αιγοπρόβειο γάλα. Γέλασε δυνατά. Αφού φόρεσε το απαλό μπουρνούζι της, κατευθύνθηκε στην κρεβατοκάμαρα, όπου είχε αφήσει τη βαλίτσα. Την άνοιξε και άρχισε να βγάζει τα ρούχα της για να καταλήξει στο τι θα φορέσει σε αυτή την πρώτη επίσημη έξοδό της στην Αθήνα. Το τιρκουάζ φόρεμα με το περίτεχνο κέντημα γύρω από το λαιμό ταίριαζε πολύ με τα ξανθά μαλλιά της και τα μεγάλα μαύρα μάτια της, αλλά υπήρχε ένα προβληματάκι. Της ήταν λίγο στενό στη μέση, καθώς είχε πάρει 15
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ τέσσερα κιλάκια στις διακοπές, και εκείνα τα άτιμα δεν έφευγαν με τίποτα. Μήπως να έβαζε καλύτερα το πάντα σωτήριο μαύρο, που έκρυβε επιμελώς τις ατέλειες του σώματός της; Αλλά με τόση ζέστη και να βάλει μαύρο; Τελικά κατέληξε σε ένα ροζ ταγέρ, που όταν το αγόραζε πέρσι δεν υπήρχε στο νούμερό της, αλλά το ήθελε τόσο πολύ που αποφάσισε να πάρει το μεγαλύτερο. Και να που τώρα θα την έσωζε, ενώ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ήταν προνοητική. Η ώρα ήταν οκτώ παρά πέντε και η Ντία, που, αν και από τη Λάρισα, ήταν Εγγλέζα στα ραντεβού της, βρισκόταν ήδη στο ρουφ γκάρντεν και η μετρ του εστιατορίου την οδηγούσε σε ένα από τα καλύτερα τραπέζια, όπως επιμόνως είχε ζητήσει όταν είχε κάνει την τηλεφωνική κράτηση δύο ημέρες πριν. Η θέα ήταν συγκλονιστική. Δε θα έβρισκε τις λέξεις για να περιγράψει στις γνωστές της τη συγκίνησή της. Απέναντί της είχε τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, ενώ αριστερά της δέσποζε η Βουλή και πιο πίσω ξεχώριζε το Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Η πλατεία Συντάγματος, επτά ορόφους πιο κάτω, έσφυζε από ζωή, και η Ντία ατένιζε αφ υψηλού ένα διαφορετικό πρόσωπο της πρωτεύουσας: το κοσμοπολίτικο. Κάποιοι νεαροί τουρίστες στο διπλανό τραπέζι απαθανάτιζαν τα αξιοθέατα της Αθήνας, καθώς δεν μπορούσαν να 16
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ αντισταθούν στη σαγήνη τους τη στιγμή που άρχιζε η φωταγώγησή τους, ενώ η Ντία κοιτούσε τον Παρθενώνα και άρχισε να φέρνει στο νου της τις πενιχρές γνώσεις που θυμόταν από τα μαθήματα ιστορίας που είχε κάνει τρεις περίπου δεκαετίες πριν. Είχε περάσει περίπου ένα δεκάλεπτο, όταν εμφανίστηκε η Έλενα φορώντας ένα κοραλλί μακρύ φόρεμα με ραντάκι, που άφηνε ακάλυπτους τους ώμους και το ντεκολτέ της και έκανε αντίθεση με το σοκολατί χρώμα του κορμιού της, απόκτημα των καλοκαιρινών εξορμήσεών της στις παραλίες, που διατηρούσε ακόμα. Τα μακριά μαύρα σγουρά μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της, προσδίδοντάς της μια εμφάνιση επιμελώς ατημέλητη. Η παρουσία της δεν μπορούσε με τίποτα να περάσει απαρατήρητη, κερδίζοντας φευγαλέες ή και πιο επίμονες ματιές. Δίπλα της η Γωγώ, φορώντας ένα κοντό φόρεμα στο χρώμα του πάγου, ακτινοβολούσε μια νεανική δροσιά, αν και είχε κλείσει ήδη τα τριάντα πέντε της χρόνια. Τα ψηλοτάκουνα λευκά της πέδιλα χάριζαν κάποιους πόντους στο ανάστημά της. Στο λαιμό της φορούσε ένα μικρό σταυρουδάκι από ζιργκόν, περασμένο σε μια λεπτή αλυσίδα από πλατίνα, ενώ το μόνο κόσμημα στα χέρια της ήταν ένα μικρό ασημένιο δαχτυλίδι με μια τιρκουάζ πέτρα. Οι δύο κοπέλες άρχισαν να κοιτούν διευρευνητικά για να εντοπίσουν την Ντία. Εκείνη, που ήδη είχε εξαντλήσει το σύντομο νοερό ταξίδι της στην αρχαία Ελλάδα, τις είδε πρώτη και έσπευσε να τις υποδεχτεί. Αγκάλιασε τη Γωγώ λες και 17
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ είχε να τη συναντήσει χρόνια, ενώ είχε μεσολαβήσει μόλις ένας μήνας από το ταξίδι τους. Τι κάνεις, Γωγούλα μου; Καλέ εσύ ομόρφυνες κι άλλο από τότε που έχω να σε δω, είπε η Ντία, που στο μεταξύ είχε αρχίσει να φιλάει την Έλενα συμπληρώνοντας: Αλλά κι εσύ δεν πας πίσω! Κι εσύ μια χαρά είσαι, απ ό,τι βλέπω, της ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση η Έλενα. Αφήστε τα, κορίτσια. Πρέπει να πήρα κάνα δυο κιλά, είπε η Ντία, γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα η αύξηση του βάρους της ήταν μεγαλύτερη. Τι όμορφα που είναι εδώ πάνω! Τι θέα! είπε με ενθουσιασμό η Γωγώ, που με το βλέμμα της εξερευνούσε κάθε σπιθαμή του τοπίου που απλωνόταν μπροστά της. Είδες την Ακρόπολη, τώρα που αρχίζει να φωτίζεται σιγά σιγά; Δες, δες! την παρότρυνε η Ντία. Δεν ξέρω τι να πω! Τόσα χρόνια ζω στην Αθήνα και είναι σαν να τη βλέπω πρώτη φορά. Εσύ, Έλενα, είχες συνειδητοποιήσει ότι η Αθήνα μας είναι τόσο μαγευτική; Η Έλενα, φανερά γοητευμένη και εκείνη από αυτή τη διαφορετική εικόνα της πρωτεύουσας έτσι όπως ξεπρόβαλλε φωτισμένη μπροστά στα μάτια τους, είπε με ανεπιτήδευτο θαυμασμό: Τελικά για όλα τα πράγματα στη ζωή σημασία έχει το σημείο όπου στέκεσαι και βλέπεις κάτι. Αν αλλάξεις σημείο, βλέπεις κάτι διαφορετικό. Εκατό μέτρα πιο κάτω να πας, βλέπεις μια διαφορετική Αθήνα. Και ξέρετε τι σκέφτομαι; 18
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Ίσως αυτή να είναι και η απάντηση στα προβλήματά μας: αν απλώς μετακινηθούμε λίγο και αλλάξουμε θέση απέναντί τους, ίσως τα αντιμετωπίσουμε διαφορετικά, βρίσκοντας τελικά τη λύση τους. Τι ωραία που τα λες! Καλέ εσύ είσαι σοφή! Εσένα θα συμβουλεύομαι όποτε έχω πρόβλημα, της είπε η Ντία. Αμέσως μετά κάθισαν στο τραπέζι τους και το ενδιαφέρον της Ντίας έκλεψε το καπέλο μιας κυρίας που καθόταν απέναντι. Κοιτάξτε με τρόπο να δείτε το καπέλο που φοράει αυτή. Μα δεν έχει καθρέφτη ήθελα να ξερα στο δωμάτιό της; Λες και μάδησε κανένα παγόνι είναι. Η Γωγώ κοίταξε όσο μπορούσε πιο διακριτικά και έπνιξε το γέλιο της σε μια γουλιά νερό. Εγώ, πάλι, βλέπω κάτι άλλο, είπε η Έλενα, που είχε κεντρίσει την προσοχή της ο νεαρός χαμογελαστός σερβιτόρος που είχε ένα ταμπελάκι στο πουκάμισό του με το όνομα Κωνσταντίνος. Οι άλλες δύο γύρισαν, την κοίταξαν και κατάλαβαν το αντικείμενο του ενδιαφέροντός της. Είσαι απίστευτη τελικά! της είπε χαμογελώντας η Ντία χτυπώντας τη φιλικά στην πλάτη. Έτσι είναι, Ντία μου. Η ζωή θέλει φλερτ. Τι άλλο αξίζει πιο πολύ από αυτό; Ο έρωτας. Ένας μεγάλος έρωτας! ψέλλισε η Γωγώ και το βλέμμα της φάνηκε για μια στιγμή να ταξιδεύει αλλού. Κάπου που είχε αφήσει ένα μέρος της καρδιάς της. 19
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ Οι μεγάλοι έρωτες είναι για τις ταινίες και τα μυθιστορήματα. Μερικές φορές, ξαδερφούλα, μου θυμίζεις κινηματογραφική ηρωίδα. Εσύ τι λες, Ντία; Εγώ λέω να παραγγείλουμε, γιατί από το πρωί είμαι με έναν καφέ και δύο κουλουράκια. Είχε διαγράψει εντελώς από τη μνήμη της ένα σάντουιτς, ένα πακετάκι κράκερς και κάτι σοκολατένιες ελίτσες που είχε φάει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της από τη Λάρισα. Καλά λες. Μας κοιτάζει και ο σερβιτόρος, παρατήρησε η Γωγώ. Μάλλον κάτι άλλο έχει στο μυαλό του ο σερβιτόρος, είπε χαμογελαστά η Έλενα κλείνοντας το μάτι στις δύο γυναίκες. Παράλληλα άνοιξε τον κατάλογο, ενώ η ματιά της αμφιταλαντευόταν μεταξύ των κύριων πιάτων και του Κωνσταντίνου, που ήδη βρισκόταν στο τραπέζι τους. Να ρωτήσω κάτι; Αυτό το στήθος πάπιας που λέει εδώ είναι καλό; τον ρώτησε η Ντία. Πολύ καλό, κυρία! Αλλά να ξέρετε πως σερβίρεται σενιάν. Η Ντία κοίταξε την Έλενα και τη Γωγώ προσπαθώντας να εκμαιεύσει κάποια πληροφορία για το τι ακριβώς είναι το «σενιάν» καθώς ντρεπόταν να ρωτήσει το σερβιτόρο. Η Γωγώ δεν κατάλαβε την απόγνωση της Ντίας και απλώς της χαμογέλασε. Η Έλενα όμως που μπήκε αμέσως στο νόημα της είπε: Θα σου αρέσει εσένα όμως, Ντία; Εσύ, απ ό,τι ξέρω, θέλεις καλοψημένο το κρέας... 20
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Έχεις δίκιο, της είπε ανακουφισμένη η Ντία και παράγγειλε τελικά το κοτόπουλο με τις κροκέτες μελιτζάνας. Κι εγώ το ίδιο θέλω, πετάχτηκε η Γωγώ. Πολύ καλά. Κι εσείς; ρώτησε ο Κωνσταντίνος την Έλενα. Εγώ οπωσδήποτε θα χρειαστώ τη βοήθειά σου, του είπε καρφώνοντας το βλέμμα της στα γαλαζοπράσινα μάτια του. Ξέρεις, είμαι λίγο δύσκολη στο φαγητό. Δε βάζω στο στόμα μου οτιδήποτε. Μου αρέσουν οι ελαφριές αλλά γεμάτες γεύσεις, κατά προτίμηση οι μεσογειακές. Τότε θα σας συμβούλευα να δείτε τα ζυμαρικά μας, της είπε εκείνος και σκύβοντας ευγενικά της γύρισε τη σελίδα του καταλόγου στη συγκεκριμένη ενότητα. Α, βλέπω έχετε και ρυζότο με μοτσαρέλα και λεμόνι! είπε ενθουσιασμένη η Έλενα. Ξέρεις, Κωνσταντίνε, εγώ έχω δύο μεγάλες αδυναμίες. Η πρώτη είναι το καλό ρυζότο. Η Ντία και η Γωγώ χαμογέλασαν από αμηχανία και εύχονταν μέσα τους να μη ρωτήσει κανείς ποια είναι η δεύτερη. Πόνταραν στη συστολή του Κωνσταντίνου, αλλά εκείνος, που είχε κολακευτεί από το διακριτικό φλερτ της Έλενας, δε δίστασε να τη ρωτήσει: Θα ήμουν αδιάκριτος αν ρωτούσα ποια είναι η δεύτερη; Η δεύτερη αδυναμία μου είναι οι άντρες που ξέρουν να το μαγειρεύουν! Αλήθεια εσύ, Κωνσταντίνε, ξέρεις να μαγειρεύεις ρυζότο; ρώτησε κοιτώντας τον έντονα ενώ πλη- 21
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ σίαζε αισθησιακά στα χείλη της το ποτήρι με το παγωμένο νερό. Εκείνος κοκκίνισε αλλά εμφανώς λιγότερο από την Ντία και τη Γωγώ, που δεν ήξεραν προς τα πού να κοιτάξουν και αρκέστηκε να χαμογελάσει ευγενικά, κάνοντας παράλληλα ένα καταφατικό νεύμα πριν φύγει για την κουζίνα. Καλέ, τι έκανες στον άνθρωπο; τη ρώτησε η Ντία αμέσως μετά. Εντύπωση φαντάζομαι! απάντησε η Έλενα. Αχ, βρε κορίτσια, αυτός ο ψευτοπουριτανισμός θα μας φάει στο τέλος. Τι πιο ωραίο από το παιχνίδι μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας; Αλλά δυστυχώς έχει χαθεί πια. Δεν υπάρχει αυτός ο ερωτικός ενθουσιασμός που διεγείρει τις αισθήσεις σου. Εγώ όμως, κόντρα στους καιρούς, είμαι αποφασισμένη να το ζήσω όλο αυτό, τώρα που είμαι ακόμα νέα. Περνάνε τα χρόνια, κορίτσια! Και δε θέλω να έρθει μια μέρα που θα σκεφτώ πως δεν έζησα όπως ήθελα, με την ένταση που ήθελα, από φόβο μήπως και με παρεξηγήσει κάποιος. Αυτό λέω και στη Γωγώ, όμως εκείνη είναι κολλημένη. Με τι είσαι κολλημένη, Γωγώ μου; ρώτησε η Ντία. Με την μπάλα. Με τι να είναι κολλημένη; Δεν ξέρεις; ρώτησε η Έλενα. Ξέρω, καλέ. Έτσι το είπα. Λες να μην ξέρω το όνομα της κόλλας; Χεσούς δε λέγεται; είπε κουνώντας το κεφάλι της και χαμογελώντας πονηρά η Ντία. Ο Χεσούς ήταν ο Κουβανός ξεναγός που είχαν στο ταξίδι στην Κούβα τον περασμένο μήνα και ένα φλογερό ειδύλ- 22
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ λιο είχε αναπτυχθεί τότε μεταξύ εκείνου και της Γωγώς. Ένα ειδύλλιο που είχε καθορίσει την κοπέλα. Από τότε ο Χεσούς ήταν ο μόνος άντρας που σκεφτόταν, ο λόγος για τον οποίο ανέπνεε, καθώς ήξερε μέσα της πως ήταν ο μόνος που την είχε ολοκληρώσει ως γυναίκα. Δεν την ένοιαζε κανένας άλλος πια. Ευγνωμονούσε μάλιστα τη ζωή που τον έφερε στο δρόμο της έστω και για λίγο. Στο κάτω κάτω, δε λένε πως τα ωραία πράγματα είναι καταδικασμένα να διαρκούν λίγο; Κι όμως η Γωγώ δεν παραπονιόταν. Είχε συνειδητοποιήσει πια πως δεν μπορούσε να κάνει συμφωνίες με τη ζωή. Πρέπει να παίρνεις αυτό που σου δίνει, χωρίς να το κριτικάρεις, να το σπαταλάς ή να αποφεύγεις να το απολαμβάνεις επειδή δεν ταιριάζει με τις δικές σου προτεραιότητες ή τους προσωπικούς σου υπολογισμούς. Το θέμα είναι βέβαια ότι αυτά τα συνειδητοποίησε η Γωγώ μετά το τέλος του ταξιδιού της. Μέχρι τότε είχε πέσει και εκείνη θύμα του εγωισμού της, που κατεύθυνε όλη της την ενέργεια στο πώς θα κρατήσει δίπλα της για πάντα τον Χεσούς. Κάτι αντικειμενικά αδύνατο, καθώς ο Χεσούς μπορεί να ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από κτήμα της, όσο κι αν ενδιαφερόταν για εκείνην. Είχε τη δική του ζωή, το δικό του κόσμο, έναν κόσμο μακρινό και τόσο διαφορετικό από εκείνον της Γωγώς. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε οι δύο αυτοί άνθρωποι να συναντηθούν και να ζήσουν μια έντονη ερωτική ιστορία. Η Γωγώ τότε αδυνατούσε να καταλάβει γιατί θα έπρεπε να χωρίσει από τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε τόσο πολύ. Τώρα κα- 23
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ ταλάβαινε. Κάθε στιγμή που μοιράστηκαν μαζί σε αυτή την εξωτική χώρα παρέμενε βαθιά χαραγμένη όχι μόνο στο μυαλό της αλλά, πολύ περισσότερο, στην καρδιά της και αναπολούσε πολλές φορές όσα έζησε μαζί του. Και τα θυμόταν όλα τόσο έντονα. Χαιρόταν μάλιστα πολύ κάθε φορά που ανακάλυπτε μια μικρή λεπτομέρεια, κάτι στο οποίο δεν είχε δώσει βαρύτητα τότε, και αυτό της ενίσχυε αυτή την ερωτική γλύκα που είχε πλέον διαχυθεί σε κάθε κύτταρο του κορμιού της και καθρεφτιζόταν στο βλέμμα της. Είχε σκεφτεί πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή χωρίς να γνωρίσουν έναν τόσο δυνατό έρωτα, χωρίς να έχουν την εμπειρία των πρωτόγνωρων και γι αυτήν ακόμα την ίδια συναισθημάτων που της είχε ξυπνήσει ο Χεσούς. Αν και είχε ερωτευτεί στο παρελθόν, ή μάλλον νόμιζε πως είχε ερωτευτεί, ο Χεσούς ήταν εκείνος που της σύστησε πραγματικά τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο. Δεν μπορούσε λοιπόν με τίποτα να είναι αχάριστη απέναντι στη ζωή. Τουναντίον. Ωραιότατο το κοτοπουλάκι, έτσι, Γωγώ μου; σχολίασε η Ντία και συνέχισε: Και μικρή η μερίδα. Ό,τι πρέπει για να μη βαρυστομαχιάσουμε βραδιάτικα. Τη στιγμή εκείνη τους διέκοψε ο ήχος κλήσης του κινητού τηλεφώνου της Ντίας, που μόλις είδε τον αριθμό έκανε νόημα στα κορίτσια να μη μιλάνε. Έλα, μητέρα! Καλά είμαι. Τακτοποιήθηκα και τώρα 24
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ έχω έρθει να βάλω μια μπουκιά στο στόμα μου. Όχι, δεν ήθελα να φάω σπανακόπιτα, γι αυτό και δεν την πήρα μαζί μου. Άλλωστε αρέσει πολύ στον Θωμά, θα την τιμήσει δεόντως. Μα είσαι στα καλά σου; Θα ερχόμουν στην Αθήνα και θα έπαιρνα μαζί μου παξιμάδι και τυρί για να φάω; Η Έλενα με κόπο προσπάθησε να πνίξει το νευρικό της γέλιο, και η Γωγώ τη σκουντούσε να μην κάνει θόρυβο. Ενώ η Ντία προσπαθούσε να συνεχίσει απτόητη τη συνδιάλεξη: Όχι, δεν πάω στην Κικίτσα. Έχω έρθει σε ένα ξενοδοχείο... Πού να σου λέω τώρα πού είναι, δεν ξέρεις. Πώς λέγεται; Η Ντία κόμπιασε για κλάσματα του δευτερολέπτου ώσπου να της έρθει κάτι στο μυαλό. «Αθηνά» λέγεται, ορίστε. Στο κέντρο είναι... Πού θες να ξέρω, καλέ, το σταθερό τηλέφωνο του ξενοδοχείου; Άλλωστε θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα στις γραμμές, γιατί προσπάθησα νωρίτερα να σας πάρω από τη ρεσεψιόν, αλλά δεν έβγαζα γραμμή. Με ακούς; Εγώ δε σε ακούω καλά, φαίνεται πως χάνεται το σήμα. Είμαι καλά, φιλιά στον Θωμά και στα παιδιά. Θα σας πάρω εγώ αύριο. Καληνύχτα. Η πεθερά σου, έτσι; ρώτησε χωρίς να περιμένει επιβεβαίωση η Έλενα. Η Ντία ένευσε καταφατικά παίρνοντας το στωικό ύφος που είχε συνήθεια να υιοθετεί κάθε φορά που ήθελε να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων. Και τώρα σε πέρασε από ανάκριση, έτσι; Ναι, αλλά κι εγώ δεν είμαι καμιά πρωτάρα, είπε αλλά- 25
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ ζοντας ύφος η Ντία. Έχω κι εγώ το σχέδιό μου. Τι να κάνω; Αναγκάζομαι κι εγώ να βρίσκω τρόπους να την αντιμετωπίζω. Τι εννοείς; τη ρώτησε έκπληκτη η Γωγώ. Θα σας πω, αλλά όχι τώρα, απάντησε η Ντία, που της άρεσε να δημιουργεί πού και πού ατμόσφαιρα μυστηρίου γύρω της. Αλήθεια, πώς σε άφησε η πεθερά σου και ήρθες μόνη στην Αθήνα; Και μάλιστα σε τόσο ακριβό ξενοδοχείο; απόρησε η Έλενα. Μήπως και ξέρει πού μένω; Ότι έρχομαι στην Αθήνα για ψώνια ξέρει. Ο Θωμάς δεν τη θέλει καθόλου στην Αθήνα, κι έτσι έρχομαι μόνη και μένω πάντα σε ξενοδοχείο. Η πεθερά μου δεν έρχεται χωρίς τον Θωμά. Αλλά κάθε φορά μού λέει: «Να πας στην ξαδέρφη μου την Κικίτσα». Έχετε συγγενείς στην Αθήνα; Μόνο την Κικίτσα, την ξαδέρφη της πεθεράς μου, που μένει στο Περιστέρι. Όταν κάποιος από το σόι έρχεται στην Αθήνα, εκεί πάει. Αλλά εγώ θέλω την άνεσή μου και να μην την επιβαρύνω κιόλας τη γυναίκα. Άσε που μου αρέσουν τα ξενοδοχεία στο κέντρο, που είναι δίπλα στα μαγαζιά. Μήπως θα θέλατε κάτι άλλο; ρώτησε ο σερβιτόρος, που είχε έρθει πάλι στο τραπέζι τους. Κάτι να πιούμε, γιατί φλεγόμαστε, του είπε με νόημα η Έλενα, ενώ η Ντία και η Γωγώ είχαν καρφώσει το βλέμμα τους στα πιάτα τους. 26
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Να σας φέρω ένα παγωμένο λευκό κρασί; Βεβαίως, είπε αμέσως η Έλενα. Αλλά να είναι πολύ παγωμένο, Κωνσταντίνε. Η Γωγώ σκουντούσε με το πόδι της την Έλενα, που όμως δε φαινόταν να πτοείται. Μόλις σέρβιρε το κρασί στα ποτήρια τους, ο Κωνσταντίνος περίμενε να δει τις αντιδράσεις τους. Μπράβο! Πολύ καλό είναι! είπε η Ντία. Εγώ βέβαια δεν πολυπίνω κρασί. Θυμάμαι ο πατέρας μου έβαζε ένα γιοματάρι, αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα. Ο Κωνσταντίνος εξέφρασε τη χαρά του που άρεσε στην Ντία η επιλογή του, αλλά περίμενε να δει την αντίδραση της Έλενας. Ενδόμυχα ήταν αυτή που τον αφορούσε περισσότερο. Η Έλενα δοκίμασε λίγο, ύστερα σήκωσε το κεφάλι της, συνάντησε το βλέμμα του Κωνσταντίνου, που αδημονούσε να ακούσει την κρίση της, και ήπιε άλλη μια γουλιά, παρατείνοντας για λίγο ακόμα την αγωνία του. Σας αρέσει; ρώτησε εκείνος με ένα ενδιαφέρον που ήταν φανερό πως είχε ξεφύγει από τα στενά επαγγελματικά όρια. Δε βιάζομαι ποτέ να κρίνω κάτι, του είπε εκείνη διασκεδάζοντας με το αγωνιώδες ύφος του. Αλλά, ναι, θα έλεγα πως είναι καλό. Αρκετά καλό. Χαίρομαι που σας αρέσει! Για οτιδήποτε άλλο μη διστάσετε να με καλέσετε, είπε και έφυγε. Μόλις απομακρύνθηκε, η Γωγώ είπε στην Έλενα: 27
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ Τι καψώνια είναι αυτά που κάνεις στον άνθρωπο; Ρεζίλι θα γίνουμε. Αντίθετα, η Ντία, που την είχε ζαλίσει ελαφρά το πρώτο ποτήρι κρασί, σχολίασε: Βρε, τι καλά που περνάμε! Όσο για σένα, Έλενά μου, τι να πω! Φαίνεται πως τον έριξες τον Κωνσταντίνο. Καλέ, είδες πώς την κοίταγε; ρώτησε τη Γωγώ. Μπράβο, Ντία! Γι αυτό μου αρέσεις, γιατί είσαι έξω καρδιά, είπε η Έλενα περνώντας το δεξί της χέρι μέσα από τα πυκνά μαλλιά της. Η ώρα περνούσε ευχάριστα με γέλια, αναμνήσεις και ατέλειωτα σχόλια. Και τώρα, για να κλείσει υπέροχα ένα τόσο ωραίο δείπνο, τι χρειάζεται; ρώτησε η Έλενα. Και όλες μαζί, λες και ήταν συνεννοημένες, είπαν με μια φωνή: «γλυκό». Η Έλενα, που είχε πλέον αποκτήσει οικειότητα με τον Κωνσταντίνο, τον κάλεσε με ένα νεύμα στο τραπέζι και του ζήτησε να τους ενημερώσει για το επιδόρπιο. Δε χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια από τον Κωνσταντίνο να τους πείσει για την επιτυχία του σοκολατένιου σουφλέ, που έκρυβε μέσα του μια γενναία ποσότητα ρευστής ζεστής σοκολάτας και συνοδευόταν από σορμπέ φράουλας και μια μπάλα παγωτό με γεύση βανίλιας Μαδαγασκάρης. Το γλυκό διέγειρε αρχικά την όραση και στη συνέχεια τον ουρανίσκο της παρέας, που είχε παραδοθεί στο σπάνιο αυτό πειρασμό. 28
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος έφερε το λογαριασμό, και ενώ η Ντία έψαχνε την πιστωτική της κάρτα για να πληρώσει, μη δεχόμενη να πληρώσει καμία άλλη, η Έλενα του είπε: Το δείπνο ήταν υπέροχο, αλλά το σέρβις ακόμα καλύτερο. Και να σου πω και κάτι; Τώρα σε συνηθίσαμε και θα μας λείψεις. Ο Κωνσταντίνος αισθάνθηκε απίστευτα κολακευμένος, αλλά παράλληλα ένιωθε και μια ένταση να διαπερνά το κορμί του καθώς συνειδητοποιούσε ότι σε λίγα λεπτά θα έφευγε η κοπέλα που του έδειξε τόσο ενδιαφέρον, και που κι αυτός ένιωθε κάπως έτσι, και ίσως είχε περισσότερο πάθος από εκείνην. Μόλις επέστρεψε την πιστωτική κάρτα της Ντίας και αποχαιρετώντας τους, έδωσε με τρόπο στην Έλενα ένα χαρτάκι με το τηλέφωνό του, σε περίπτωση που θα ήθελε να επικοινωνήσει μαζί του για κάποια εξυπηρέτηση στο εστιατόριο, όπως είπε, ενώ στην πραγματικότητα ήλπιζε σε πολύ περισσότερα. Η Έλενα του χαμογέλασε κοιτώντας τον βαθιά στα μάτια, έσφιξε το χαρτάκι στη γροθιά του χεριού της και τον ευχαρίστησε, ενώ εκείνος την κοιτούσε αποσβολωμένος. Στο δρόμο για το ασανσέρ που θα τις πήγαινε στο δωμάτιο της Ντίας, όπου θα ακολουθούσε ξενάγηση από την ίδια, η Γωγώ τη ρώτησε: Σου έδωσε το τηλέφωνό του; Φυσικά! της απάντησε εκείνη. Τι είσαι εσύ, βρε Έλενά μου! Σε έχει τρομάξει το μάτι 29
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ μου. Εσένα έπρεπε να είχε νύφη η κυρα-διαμάντω! σχολίασε η Ντία και συμπλήρωσε: Και τώρα τι θα κάνεις; Θα ξαναβρεθείτε; Η Έλενα, αντί άλλης απάντησης, πήρε το χαρτάκι και, προς έκπληξη των δύο άλλων γυναικών, το έσκισε μπροστά στα μάτια τους. Τι κάνεις εκεί; Έσκισες το τηλέφωνο; ρώτησε η Γωγώ. Ο Κωνσταντίνος είναι μια χαρά παιδί, αλλά πολύ παιδί. Δεν πιστεύω να νομίσατε ότι θα προχωρούσα σε κάτι περισσότερο μαζί του. Απλώς ήταν μια βραδιά που πιστεύω ότι την απολαύσαμε και οι δύο. Φλερτ, κορίτσια, φλερτ! Αυτό δε λέγαμε προηγουμένως; Αφήστε που αυτή την περίοδο είμαι «κλεισμένη», είπε όλο νόημα, αφήνοντας τη φαντασία της Ντίας και της Γωγώς να οργιάσει. 30