Ἡ ἐπιστημονική πρόοδος, ἡ ἐποχή μας καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση Μέ ἐπιτυχία γιά τρίτη συνεχή χρονιά οἱ συναντήσεις

Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ - Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ - Μ Α Ρ Τ Ι Ο Σ 2 0 1 4 - Ε Τ Ο Σ 2 9 ο - Α Ρ Ι Θ. 2 5 4 ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧᾼ 2 0 1 4 Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα, «Ὦ Πάσχα, λύτρον λύπης!», ἀναφωνοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας σέ κάθε ἀκολουθία τῆς Πασχαλίου περιόδου! Αἰχμάλωτοι εἴμαστε οἱ ἄνθρωποι, στόν θάνατο, τό κακό, τά πάθη μας, τά συμφέροντά μας. Μᾶς ἔχει αἰχμαλωτίσει ὁ ἐγωκεντρισμός μας, ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή μας καί ἡ ὑποκατάσταση τῆς κοινωνίας μαζί Του ἀπό τήν ὕλη καί τό κοσμικό πνεῦμα. Καί ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό Κάποιον πού νά καταβάλει τά λύτρα, γιά νά μπορέσουμε νά ἐλευθερωθοῦμε. Ἀκόμη κι ἄν δέν τό καταλαβαίνουμε, παρασυρμένοι ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, ἀπό τίς μέριμνες τοῦ βίου, ἀπό τήν πεποίθηση στήν γνώση καί τήν πρόοδο. Ἀδυσώπητος ὅμως ὁ θάνατος σέ ὅλες του τίς μορφές, περιμένει νά μᾶς δώσει τήν λύπη του. Λύτρον τῆς λύπης ὅμως εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί γι αὐτό ἑορτάζουμε τό Πάσχα! Ἀνεβαίνει στόν Σταυρό καί καταδέχεται τόν θάνατο, γιά νά τόν νικήσει διά τῆς Ἀναστάσεως. Φορτώνεται ὅλες τίς ἁμαρτίες μας καί κάθε λύπη, γιά νά μᾶς δείξει καί νά παράσχει ταυτόχρονα τόν τρόπο τῆς συγχωρήσεως. Δέν διαγράφει μαγικά κάθε δυσκολία ἀπό τήν ζωή μας, μᾶς δείχνει ὅμως ὅτι διά τῆς πίστεως σ Ἐκεῖνον ξεκινᾶ κάθε στιγμή ἡ χαρά τοῦ ἀγώνα ὥστε νά μήν νικιόμαστε ἀπό καμία λύπη. Καί διά τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι προτεραιότητα ἔχει ἡ ἀγάπη, ὅτι «ἔσχατος ἐχθρός ὁ θάνατος καταργεῖται» (Α Κορ. 15,26), γιατί δέν μπορεῖ πλέον νά μᾶς ὑποτάξει. Πολλές λύπες ταλαιπωροῦν τήν ζωή μας σήμερα. Ἀκοές πολέμων, συγκρούσεις, κρίσεις, ἀπογοητεύσεις καί ἄγχος γιά τό μέλλον. Ζητοῦμε εἰρήνη τόσο στίς σχέσεις μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους ὅσο και ἐντός μας καί εἰσπράττουμε τήν λύπη τῆς διασπάσεως ἐξ αἰτίας τῆς συγκρούσεως τῶν συμφερόντων καί τῆς ἀ- πουσίας πνευματικοῦ προσανατολισμοῦ. Διαπιστώνουμε ὅτι μέ τίς δικές μας δυνάμεις εἴμαστε ἀδύναμοι ἔναντι τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου. Στοχεύσαμε στό «εὖ ζῆν», στήν αὐτάρκεια καί τήν εὐμάρεια, καί δυσκολευόμαστε ἀκόμη καί στήν ἐπιβίωση. Χωρίς Χριστό, Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα, παραμένουμε αἰχμάλωτοι στόν πονηρό καί τό κακό. Καιρός μετανοίας λοιπόν! Καιρός πίστεως! Καιρός νά ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας: «ἐάν μή νίψω ἡμᾶς, οὐκ ἔχετε μέρος μετ ἐμοῦ» (Ἰωάν. 13, 8). Νά ἀφεθοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη στά καθαγιασμένα χέρια Του, τά ὁποῖα μᾶς καθαρίζουν μέ τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση. Μέ τήν ζωή στήν Ἐκκλησία! Ἄς μήν περιμένουμε νά κάνουν τήν ἀρχή ὅλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἔχουν χαρά, ἀλλά εἶναι παραδομένοι στήν πιό δυσβάσταχτη λύπη: νά μήν πιστεύουν στήν Ἀνάσταση καί τήν αἰωνιότητα. Πρῶτοι ἐμεῖς λοιπόν νά ἀνταποκριθοῦμε! Ὁ Χριστός σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε γιά νά κηρύξει τήν ἐλευθερία στούς αἰχμαλώτους στήν ἁμαρτία, νά φέρει τό φῶς στούς πνευματικά τυφλούς, νά λυτρώσει διά τῆς συγχωρήσεως ὅλους ὅσους νιώθουν συνέχεια στή σελ. 2 Ἡ ἐπιστημονική πρόοδος, ἡ ἐποχή μας καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση Μέ ἐπιτυχία γιά τρίτη συνεχή χρονιά οἱ συναντήσεις τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου Γιὰ τρίτη συνεχόμενη χρονιὰ ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων λειτουργεῖ τὸ θεσμὸ τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου. Πρόκειται γιὰ μία πρωτοβουλία τοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ στὴν περαιτέρω πνευματικὴ καλλιέργεια τῶν ἀνθρώπων καὶ στὴν δυνατότητα προβληματισμοῦ μέσω ἐκλαϊκευμένων διαλέξεων, στὶς ὁποῖες ἐπιστήμονες, λόγιοι καὶ πνευματικοὶ ἄνθρωποι ἀπευθύνονται σὲ ἕνα ἀ- νοιχτὸ ἀκροατήριο. Τό θέμα τῶν φετινῶν συναντήσεων εἶναι: «Ἡ ἐπιστημονική πρόοδος, ἡ ἐποχή μας καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση». Ἡ πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε τήν Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014 καί τό θέμα ἦταν «Ἀπὸ τὴν Ἀλ-Χημεία στὴν Ἀλ- Γονεία καὶ τὴν Θεολογία». Ὁμιλητής ἦταν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ὁ ὁποίος μίλησε γιὰ τὴν ἀναζήτηση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀθανασίας, μέσω τῆς εὕρεσης τρόπων παράτασης τῆς ζωῆς καὶ θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν. Ἡ ἀναζήτηση αὐτὴ ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Μεσαίωνα μὲ τὴν προσπάθεια ἀνθρώπων ποὺ λειτούργησαν τόσο σὲ φιλοσοφικὸ καὶ ἐπιστημονικὸ ἐπίπεδο, ὅσο καὶ σὲ ἀποκρυφιστικό, νὰ βροῦνε τὴν φιλοσοφικὴ λίθο ποὺ θὰ μετέτρεπε ὅλα τὰ μέταλλα σὲ χρυσάφι ἀλλὰ καὶ θὰ ἔφερνε στὸ φῶς τὸ ἐλιξίριο τῆς ἀθανασίας, μπλέκοντας τὴν ἐπιστήμη τῆς Χημείας μὲ τὴν μαγεία. Στὴ συνέχεια, περάσαμε ἀπὸ τὴν Ἂλ-χημεία στὴν Ἂλ-γονεία, δηλαδὴ στὴν προσπάθεια ἀλλαγῆς τῆς οὐσίας ἑνὸς ζωντανοῦ ὄντος, μὲ βάση τὰ γονίδιά του. Ὁ κ. Ἰερόθεος, Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ι Α Κ Α Ι Π Α Ι Δ Ε Ι Α Γράφει ὁ π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός συνέχεια στή σελ. 4 Οἱ ἄνθρωποι ταυτίζουν τὴν πίστη στὸ Θεὸ μὲ μία ἐσωτερική, βιωματικὴ κατάσταση ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς κοινότητας στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐνταγμένος, ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, ἀπὸ τὴν ἀναζήτηση τοῦ καθενός, ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν ἀνάγκη, ποὺ ἐνισχύουν τὴν ἀνθρώπινη ἀγωνία γιὰ στηρίγματα, τὰ ὁποῖα ὑπερβαίνουν τὰ ὅρια τοῦ αἰσθητοῦ. Χωρὶς νὰ ἀρνεῖται κάποιος αὐτὲς τὶς ταυτίσεις, ἐντούτοις δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ σταθεῖ σὲ μία παράμετρο, ἡ ὁποία μᾶς διαφεύγει. Εἶναι ἡ παιδεία, τὴν ὁποία μᾶς θυμίζει ἡ χρονολογικὴ συγκυρία νὰ συνεορτάζουμε ἐφέτος τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων μὲ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ ποὺ δὲν ὑπολόγισαν τὴν παγωμένη λίμνη καὶ τὸ μαρτύριο κι ἐκείνων τῶν πνευματικῶν μορφῶν, οἱ ὁποῖοι τόλμησαν νὰ τὰ βάλουν μὲ τοὺς αὐτοκράτορες καὶ τὰ ἰδεολογικά, πολιτικὰ καὶ θρησκευτικὰ κατεστημένα τῆς ἐποχῆς τους καὶ νὰ κρατήσουν ἀνόθευτη τὴν πίστη στὴν τιμὴ τῶν εἰκόνων. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι καὶ παιδεία καὶ μάλιστα, αὐτὴ ποὺ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρασυνέχεια στή σελ. 3 μέ μιά ματιά Ἡ Θεοτόκος, σελ. 6 Ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου στήν Ἄνω Κορακιάνα σελ. 6 Ἀπό τίς δραστηριότητες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, σελ. 8

2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΛΗΘΗ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ Πλήθη χριστιανῶν, γιὰ μία ἀκόμη χρονιά, τίμησαν τὴν συμπολιοῦχο τῆς Κέρκυρας Ἁγία Θεοδώρα τὴν Αὐγούστα, τῆς ὁποίας τὸ ἱερὸ σκήνωμα βρίσκεται τεθησαυρισμένο στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης. Τὸ πρωὶ τῆς Τρίτης 11 Φεβρουαρίου 2014 τελέστηκε ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ὁ ὁποῖος εὐλόγησε κατὰ τὸ εἰθισμένον τῆς παραδόσεως τὴν λεγόμενη «χειμωνικὴ ὀ- πώρα», σὲ ἀνάμνηση θαύματος ποὺ τέλεσε ὁ Ἅ- γιος Βλάσιος, τοῦ ὁποίου τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου βρίσκεται τεθησαυρισμένο στὸν Ἱερὸ Ναὸ καὶ τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη συνεορτάζεται μὲ τὴν Ἁγία Θεοδώρα. Στὸ κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσήμανε τὸ κύριο χαρακτηριστικό της ζωῆς τῆς Ἁγίας ποὺ ἦταν ὁ σεβασμός της στὴν πατροπαράδοτη πίστη, αὐτὴ ποὺ μᾶς παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς πατέρες μας ὡς πίστη στὸν Χριστὸ ποὺ γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι μας σ αὐτὸν τὸν κόσμο, ὅτι δὲν ἤρθαμε αὐθύπαρκτοι, ἀλλὰ πιστεύουμε στὸ Θεὸ ποὺ ἐνανθρωπίζει γιὰ νὰ θεωθοῦμε κατὰ χάριν. Ἡ πατροπαράδοτη πίστη ἐκδηλώνεται ὡς ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, τὸν πλησίον μας ποὺ εἶναι εἰκόνα Θεοῦ καὶ ποὺ γιὰ χάρη Του ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε καὶ θυσιάστηκε. Εἶναι ἡ πνευματικὴ παιδεία, ὡς ἀξίες, ὡς τρόπος μεταμόρφωσης τῆς συνόλης ζωῆς μας, στὴν οἰκογένεια, στὴν ἐργασία, στὰ ἀξιώματα, στὴ νοοτροπία. Η ἁγία Θεοδώρα ὡς μητέρα μεγάλωσε τὰ παιδιὰ τῆς ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, ὡς σύζυγος ὑπέμεινε τὸ κακότροπόν τοῦ συζύγου της, ἄσκησε τὰ καθήκοντά της ὡς αὐτοκράτειρα στὰ πλαίσια τῶν χριστιανικῶν ἀρχῶν, πάλεψε στὴ ζωή της νὰ εἶναι ὅπως ἤθελε ὁ Θεὸς καὶ στήριξε μὲ ἀγάπη τὴν Ἐκκλησία. Τὴν πατροπαράδοτη πίστη μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες καὶ οἱ Ἅγιοι μας μὲ τὴν ὑποχρέωση καὶ τὸ καθῆκον νὰ τὴν κρατήσουμε ἀκέραιη καὶ ἀκαινοτόμητη. Σήμερα, τόνισε ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας, αὐτὴ ἡ πατροπαράδοτη πίστη ποὺ ἐγέννησε ἁγίους καὶ μᾶς κράτησε ζωντανοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ ἐξαιτίας τῆς κυριαρχίας τῆς νοοτροπίας ἑνὸς ἐκκοσμικευμένου πνεύματος καὶ τρόπου ζωῆς. Ὁ ἄνθρωπος ἐθεοποίησε τὸν ἑαυτό του καὶ τὰ ἐπιτεύγματά του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀφήνει τὸ Θεὸ στὴν ἄκρη. Ὁ ἄνθρωπος κάνει διακρίσεις ὡς πρὸς τοὺς ποιοὺς πρέπει νὰ ἀγαπᾶ καὶ ἔχει κλειστεῖ στὸν ἑαυτό του. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν πνευματικὴ παιδεία καὶ τὶς ἀξίες, ὑποβάθμισε τὴν σημασία τῆς οἰκογένειας, τὴν ὁποία ἄφησε νὰ παραδοθεῖ στὴν διάλυση καὶ τὴν ἀπουσία σεβασμοῦ μεταξὺ τῶν μελῶν της, ἡ ἐξουσία δὲν κινεῖται μὲ γνώμονα τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀλλὰ τὴν λογικὴ τῶν ἀριθμῶν καὶ τοῦ χρήματος, καὶ ἡ ἐλευθερία μᾶς ἔχει περιοριστεῖ, ἐνῶ ἡ πίστη θεωρεῖται ἰδιωτικὴ ὑπόθεση ἀπὸ ἀρκετοὺς καὶ ὄχι γεγονὸς ποὺ δηλώνεται δημόσια. Τὴν ἴδια στιγμὴ δὲ γνωρίζουμε, εἴμαστε ἀκατήχητοι γιὰ τὸ βαθύτερο περιεχόμενο τῆς πατροπαράδοτης πίστης μας, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὴ νὰ κινδυνεύει ἀπὸ νόθευση ἀπὸ ἀλλότριες ἰδέες. Ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας ἔκλεισε τὸ κήρυγμά του ἐπισημαίνοντας ὅτι ἡ Ἁγία Θεοδώρα μᾶς προτρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε στὰ πατροπαράδοτα. Μὲ τὴν μελέτη τοῦ βίου τῶν ἁγίων μας καὶ τὴν ἀξιοποίησή τους ὡς παραδειγμάτων γιὰ ὅ- λους, γιὰ τὴ νεολαία μας, γιὰ τὴν κοινωνία μας, γιὰ τὴν ἐξουσία καὶ τοὺς πολιτικούς. Μὲ τὴν ἀπόφαση ὅτι τὸ νὰ πιστεύουμε δὲν εἶναι κατάλοιπο τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ σάλπισμα ἐλπίδας καὶ ἐπιστροφῆς στὸ νόημα καὶ τὸν προορισμὸ τῆς ζωῆς. Μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Με σταθερότητα καὶ ἐμβάθυνση στὸ πνευματικὸ περιεχόμενο τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ εἶναι ἡ ἔγνοια γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Στὶς ἐκδηλώσεις παρευρέθσαν ὁ Δήμαρχος Κέρκυρας κ. Ἰωάννης Τρεπεκλὴς καὶ οἱ πολιτευτὲς κ. Στέφανος Γκίκας καὶ Τάκης Μεταλληνός. Ἡ πανήγυρις ξεκίνησε μὲ τὴν καθιερωμένη παράκληση τὸ πρωὶ τῆς Δευτέρας 10 Φεβρουαρίου 2014 καὶ συνεχίστηκε μὲ τὴν τέλεση τοῦ πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ, τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Τὸν Θεῖο Λόγο κήρυξε ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πλατυτέρας Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στὴν ἁγιότητα ὡς τὴν μοναδικὴ πρόταση ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο καὶ ἐπεσήμανε στοιχεῖα ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς ἁγίας ποὺ καθιστοῦν τὴν μαρτυρία της ἐπίκαιρη. Στὸν Ἑσπερινὸ ἔψαλλαν σὲ δύο χορούς, ὑπὸ τὴ διεύθυνση τῶν πρωτοψαλτῶν κ. Νικολάου Μακροπουλου καὶ Γεωργίου Λαδοβρέχη, οἱ μαθητὲς τῆς Σχολῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ. συνέχεια ἀπ τή σελίδα 1 συντετριμμένοι ἀπό κάθε λύπη, νά ἀναγγείλει τόν ἐρχομό τοῦ καιροῦ τῆς σωτηρίας (Λουκ. 4, 19). Ἄς Τόν ἀφήσουμε νά γίνει καί γιά ἐμᾶς τό λύτρον τῆς λύπης. Γιά νά ζήσουμε ἀληθινά τήν λύτρωση τήν ὁποία τό μυστήριον τοῦ Πάσχα μᾶς φέρνει! Χρόνια Πολλά κι εὐλογημένα σέ ὅλες καί ὅλους σας! Χριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη! μας, Εὐχέτης σας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριό Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ & Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΑΣ Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 3 Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ι Α Κ Α Ι Π Α Ι Δ Ε Ι Α συνέχεια ἀπ τή σελίδα 1 κτηρίζει ὡς παίδευση, ἄσκηση, δοκιμασία. «Εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεὸς» (Ἑβρ. 12.7). «Δεῖξτε ὑπομονὴ κατὰ τὴ διαπαιδαγώγησή σας. Ὁ Θεὸς σᾶς μεταχειρίζεται σὰν παιδιά του». Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει μέσα ἀπὸ τὴν πίστη νὰ διαπαιδαγωγούμαστε, νὰ δοκιμαζόμαστε, ἀκόμη καὶ νὰ αἰσθανόμαστε τιμωρημένοι μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴ σχέση Πατέρα καὶ παιδιῶν. Σκοπὸς τῆς παιδαγωγίας «τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος» τοῦ Θεοῦ, τὸ νὰ μετάσχουμε στὴν ἁγιότητά Του (Ἑβρ. 12,10), νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἅγιοι ὄχι λαμβάνοντας μία ἐξωτερικὴ δωρεά, ἀλλὰ μετέχοντας σ αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς εἶναι: «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμὶ» (A Πέτρ. 1, 16). Οἱ ἄνθρωποι θέλουμε νὰ πιστεύουμε σὲ ἕναν Θεὸ ὁ Ὁποῖος μᾶς δίδει τὸ καλό, ἱκανοποιεῖ τὶς ἐπιθυμίες μας. Ἔχουμε μάθει νὰ ζητοῦμε ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ νὰ ταυτίζουμε τὴν πίστη μὲ μία ἰδιοτέλεια. Δὲν πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ συμβαίνουν δοκιμασίες στὴ ζωή μας. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἀγαπᾶ χωρὶς νὰ μᾶς δίνει παιδαγωγία. Ἔχουμε ταυτίσει τὴν παιδεία μὲ τὴν θετικὴ διάσταση τῆς ζωῆς. Ἔτσι ἀρνούμαστε νὰ δεχτοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς λειτουργεῖ ὅπως ὁ κατὰ σάρκα πατέρας, ὅταν ἀγαπάει ἀληθινά. Ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ συμβοῦν δυσκολίες. Ὅτι ὁ Θεὸς εὐλογεῖ τὸν κόπο. Ὅτι δὲν φείδεται ἀκόμη καὶ τὸν ἔλεγχο. Δὲν εἶναι τιμωρὸς ὁ Θεός, γιατί ἡ δοκιμασία, ἡ τιμωρία τὴν ὁποία ἐπιτρέπει νὰ λάβουμε, δὲν εἶναι τὸ κύριο χαρακτηριστικό Του. Ὅμως ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ εἶναι καὶ σκληρή, ὅταν χρειάζεται. Πρὸς τὸ ἀληθινό μας συμφέρον, ποὺ εἶναι ἡ στόχευσή μας στὴν κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ χωρὶς ἀστερίσκους. Ἡ πληρωτικὴ σχέση, ἡ ὁποία στηρίζεται στὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Ἡ ἐπίγνωση τῶν λαθῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν. Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ ταπείνωση τῆς ἀποδοχῆς τοῦ θελήματός Του, ἀ- κόμη κι ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι πάντοτε εὐχάριστο. «Μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου» (Παροιμ. 3,11). Μὴν περιφρονεῖς τὴν διαπαιδαγώγηση τοῦ Κυρίου, μᾶς συμβουλεύει τὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ ὁ Παῦλος. Θέλει θάρρος ὅμως νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ θέλημα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ὅπως τὴν θέλουμε, ὅπως τὴν φανταζόμαστε, ὡραιοποιημένη. Εἶναι ὅμως ἀληθινή. Ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν κοινωνία μαζί Του καὶ τὴν μετοχὴ σ Γράφει ὁ π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός Αὐτόν, στὴν ἁγιότητά Του. Ἁγιότητα σημαίνει καθαρότητα ἀπὸ ἁμαρτία, κάτι ποὺ γιὰ μᾶς δὲν εἶναι ἐφικτό. Μποροῦμε ὅμως νὰ προσφέρουμε σ Αὐτὸν τὴν μετάνοιά μας. Ἁγιότητα σημαίνει ἀγάπη ποὺ γίνεται συγχώρεση γιὰ τοὺς πάντες, κάτι ποὺ δὲν εἶναι καὶ πάλι ἐφικτὸ γιά μας. Μποροῦμε ὅμως νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὴν διάθεσή μας νὰ ἀγαπήσουμε καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἀναπληρώσει τὶς ἐλλείψεις μας. Ἁγιότητα σημαίνει ἀποδοχὴ τοῦ θελήματός Του, γιατί αὐτὸ ἀποσκοπεῖ στὴ σωτηρία, στὴ λύτρωσή μας ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὸ θάνατο, δηλαδὴ στὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία. Καὶ ἀπὸ μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδεχτοῦμε μία τέτοια προοπτική. Μποροῦμε ὅμως νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὴν λιγοστή μας ἄσκηση, τὴν προσπάθειά μας νὰ ὑπερβοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὴν λιγοστὴ ὑπακοή μας κι Ἐκεῖνος καὶ πάλι θὰ θεραπεύσει τὴν ἀδυναμία μας. Οἱ ἄνθρωποι ταυτίζουν τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὴν παράδοση, μὲ τοὺς θεσμούς, μὲ τὰ ἀξιώματα, μὲ τὸ ἱερατεῖο, μὲ τὴν ἱστορία. Τὴν θεωροῦν κάτι τὸ ξεπερασμένο, ἀπαραίτητο ὅμως γιατί πολλοὶ καὶ ἀδύναμοι ἐξακολουθοῦν νὰ τὴν ἐμπιστεύονται. Τὴν θέλουν ὅμως εὐχάριστη. Βοηθητικὴ καὶ παρακλητική. Πού νὰ συμβάλλει στὸ νὰ βλέπουν τὴ ζωὴ θετικά. Πού νὰ προβάλλει ἕναν Θεὸ ποὺ δὲν ζητᾶ τίποτε, ἀλλὰ μόνο δίνει. Καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀποδεχθοῦν ἕναν Θεὸ ποὺ παιδαγωγεῖ τὸν ἄνθρωπο. Μία Ἐκκλησία ποὺ χωρὶς νὰ παραθεωρεῖ τὴν δοτικότητα, κηρύττει δρόμους δύσκολους. Πού τολμᾶ νὰ μιλᾶ καὶ νὰ δείχνει δρόμους μαρτυρικούς. Αὐταπάρνησης. Ρήξης μὲ τὴ νοοτροπία κάθε ἐποχῆς. Ἀκόμη κι ἂν αὐτὴ ἡ ρήξη δὲν κάνει θόρυβο. Ἴσως κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, μέσα ἀπὸ τὴν ἀνάγκη γιὰ αὐτοβεβαίωση ποὺ ὡς ἄνθρωποι αἰσθανόμαστε, λόγω τοῦ ὅτι ἐξακολουθοῦμε νὰ πιστεύουμε σὲ ἀξίες καὶ τρόπους ποὺ δὲν εἶναι συμβατὲς μὲ τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου καὶ τῆς σύγχρονης πραγματικότητας, νὰ συμβάλουμε στὴν αἴσθηση ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεὸ καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι δρόμος καὶ τρόπος εὔκολος, ποὺ δίνει μαγικὲς λύσεις στὸν ἄνθρωπο. Ἴσως νὰ α ἰ σ θ α ν ό μ α σ τ ε περισσότερο ἀπὸ ὅσο πρέπει τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποδείξουμε τὴν χρησιμότητά μας στὸν κόσμο. Ὅτι ἔχουμε λόγο ὕπαρξης. Ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία χωρὶς παιδεία, χωρὶς διαπαιδαγώγηση, δὲν εἶναι ἀληθινὰ ἀκέραιη. Ὡραιοποιεῖ, ἀλλὰ δὲν λυτρώνει. Ζητᾶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ παραδώσουν τὰ φορτία τους χωρὶς κἄν νὰ κουραστοῦν νὰ τὰ κουβαλήσουν. Μετατοπίζει τὶς εὐθύνες στὸ Θεό, τοὺς θεσμούς, τὸ ἱερατεῖο καὶ ἀφήνει στὴν ἄκρη τὴν ἀνάληψη τοῦ προσωπικοῦ σταυροῦ ἀπὸ τὸν καθέναν. Ἔτσι ὅμως παραποιεῖ καὶ τὸ τί σημαίνει ἀληθινὴ χαρά, ἡ ὁποία πηγάζει μέσα ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τὸ Θεό, τὴν μετοχὴ στὴν ἁγιότητά Του. Εἶναι κοπιώδης ὁ δρόμος καὶ ὁ τρόπος τῆς Ὀρθοδοξίας. Στενὸς καὶ τεθλιμμένος. Ἀλλὰ ὄχι μοναχικός. Εἶναι παρὼν ὁ Χριστὸς στὴ ζωὴ αὐτοῦ ποὺ Τὸν ἀκολουθεῖ. Καὶ εἶναι τόση πολλὴ ἡ ἀγάπη, τὸ φῶς καὶ ἡ ἀλήθεια τὴν ὁποία βιώνει αὐτὸς ποὺ δὲν φοβᾶται τὴν παιδεία, ὥστε νὰ ἀλλάζει καὶ νὰ βοηθᾶ καὶ ἄλλους νὰ ἀλλάξουν μαζί του. Μία τέτοια Ὀρθοδοξία χρειαζόμαστε. Ὄχι ὡς θεωρητικὸ πρότυπο, ἀλλὰ ὡς στάση ὕπαρξης καὶ ζωῆς. Στὴν ἐνορία. Στὸ μοναστήρι. Στὸ διακόνημά του ὁ καθένας. Στὴν μικρότερη ἢ μεγαλύτερη κοινότητα. Στὴν πατρίδα. Στὸν κόσμο. Κι ἂς μὴν φαίνεται χρήσιμη μία τέτοια Ὀρθοδοξία. Ποτὲ δὲν ἤμασταν «χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον» (Α Κορ. 13, 1). Πάντοτε θὰ παραμένουμε ἡ μικρὰ ζύμη, ὁ κόκκος τοῦ σιναπιοῦ, τὸ ἅλας τῆς γής. Οἱ ἔχοντες ἐπιλέξει τὰ δύσκολα. Τοῦ Σταυροῦ ποὺ φέρνει Ἀνάσταση. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Μὲ κορυφαία στιγμὴ τοῦ ἑορτασμοῦ τὴν λιτάνευση τοῦ σκηνώματος τῆς Ἁγίας Θεοδώρας, τῆς αὐτοκράτειρας ποὺ ἀναστήλωσε τὶς ἱερὲς εἰκόνες, ἑορτάστηκε τήν 9η Μαρτίου 2014 στὴν Κέρκυρα ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, ὅπου φυλάσσεται τὸ ἱερὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας, τελέστηκε Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο, στὸ ὁποῖο λειτούργησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος καὶ ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης κ. Νεκτάριος. Κατόπιν, μὲ τὴν δέουσα τάξη τῆς κερκυραϊκῆς παραδόσεως, λιτανεύθηκε τὸ ἱερὸ σκήνωμα, ἐνῶ οἱ ἱερεῖς κρατοῦσαν στὰ χέρια τοὺς εἰκόνες, ὅπως ἡ ἡμέρα ἐπιβάλλει. Τὸ Συνοδικό της Ὀρθοδοξίας διαβάστηκε μπροστὰ ἀπὸ τὸ ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Ξένων, ἐνῶ σὲ σύντομη προσφώνησή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος τόνισε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πάντοτε μιλοῦσε καὶ θὰ συνεχίσει νὰ μιλᾶ τὴ γλώσσα τῆς ἀλήθειας καὶ τὴ ἀφύπνισης. Σὲ μία ἐποχὴ κρίσης, διαίρεσης καὶ μεγάλων προβλημάτων, μόνο ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀπογοήτευσε οὔτε θὰ ἀπογοητεύσει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ζήτησε ἑνότητα γύρω ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἐπεσήμανε τὸ ἀκριβὸ προνόμιο τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας ποὺ ἀναστήλωσε τὶς ἱερὲς εἰκόνες νὰ βρίσκεται τεθησαυρισμένο στὴν Κέρκυρα καὶ νὰ διδάσκει τὴν διακονία στὸ κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἐκείνη ἔκυψε στὸ πρόβλημα τοῦ τελευταίου ἀνθρώπου ὡς αὐτοκράτειρα. Ἐμεῖς κύπτουμε εὐλαβικὰ τὸ γόνυ καὶ τὴν παρακαλοῦμε γιὰ τὸν κόσμο μας, γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν πίστη, γιὰ τὸ λαό μας, γιὰ τὴν ἀφύπνισή μας, ἐπεσήμανε χαρακτηριστικὰ ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας. Ἐξάλλου, οἱ ἐκδηλώσεις ξεκίνησαν στὴν Κέρκυρα τὸ Σάββατο 8 Μαρτίου μὲ πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ στὸν Μητροπολιτικὸ Ναό, στὸν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος.

4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 Ἡ ἐπιστημονική πρόοδος, ἡ ἐποχή μας καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση Μέ ἐπιτυχία γιά τρίτη συνεχή χρονιά οἱ συναντήσεις τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου συνέχεια ἀπ τή σελίδα 1 μὲ χαρακτηριστικὲς ἀναφορὲς στὴν ἐπιστήμη τῆς Βιολογίας καὶ τῆς Γενετικῆς, κατέδειξε ὅτι ἡ ἐπιστήμη προσπαθεῖ νὰ πετύχει τὸν τέλειο ὀργανισμό. Παρουσίασε τρόπους ὅπως ἡ κλωνοποίηση (ἀναπαραγωγική, θεραπευτική), ἡ εὐγονικὴ (προσπάθεια καθυστέρησης τοῦ γήρατος), ἡ ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή, ἐνῶ περιέγραψε τὰ βιο-ηθικὰ διλήμματα τὰ ὁποῖα ἐμφανίζονται ἐξαιτίας τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου, τὰ ὁποία ἐξέτασε στὴν προοπτική τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας. Τὴν Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014 πραγματοποιήθηκε τὸ δεύτερο μάθημα τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου καὶ εἰσηγητὴς ἦταν ὁ διακεκριμένος ἐπιστήμονας κ. Μάνος Δανέζης, Καθηγητὴς στὸ Τμῆμα Φυσικῆς του Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ θέμα τοῦ μαθήματος ἦταν «Ὁ χρόνος ὡς ἔννοια φυσικὴ καὶ μεταφυσική». Ὁ εἰσηγητὴς ἐπεσήμανε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία οὐδέποτε συγκρούσθηκε μὲ τὴν ἐπιστήμη, γιατί γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία θεωρεῖ ὅτι ἐφόσον ἡ ἐπιστήμη ἀσχολεῖται μὲ τὸν χῶρο τοῦ κτιστοῦ, ἡ θεολογία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀντίρρηση, καθὼς ἡ πίστη μᾶς ὁδηγεῖ στὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἄκτιστο Θεό. Παλαιότερα ἡ ἐπιστήμη εἶχε ὡς βάση της τὴν ὕλη καὶ τὶς αἰσθήσεις, γι αὐτὸ καὶ ταύτιζε τὴν ἀλήθεια μόνο μὲ τὴν πειραματικὴ ἀπόδειξη. Ἡ ἐπιστήμη ἔμενε στὴν τρισδιάστατη πραγματικότητα. Γι αὐτὸ καὶ ὁ χρόνος εἶχε νὰ κάνει μὲ τὰ ρολόγια καὶ τὰ ἡμερολόγια. Βάση τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν ἦταν ἡ ὕλη-μάζα, ὁ χρόνος καὶ ὁ χῶρος. Οἱ τρεῖς αὐτὲς ἔννοιες ὑπῆρξαν καὶ ἡ βάση γιὰ τὴν κοινωνικὴ φιλοσοφία (π.χ. διαλεκτικὸς ὑλισμός), ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν θεολογικὴ σκέψη στὴ Δύση. Μετὰ ὅμως τὴν ἐπανάσταση ποὺ ἔφερε στὴν ἐπιστημονικὴ σκέψη καὶ στὸ ἐπιστημονικὸ κοσμοείδωλο ὁ Ἀϊνστάιν μὲ τὴ θεωρία τῆς σχετικότητας, ὁ ἄνθρωπος πλέον καλεῖται νὰ περάσει ἀπὸ τὸν homo sapiens στὸν homo universalis, ἀλλαγὴ ἡ ὁποία ρίχνει τεράστιες γέφυρες ἀνάμεσα στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν θεολογία. Ἀρχὴ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐπανάστασης τοῦ 20ου αἰώνα εἶναι ἡ πλάνη τῶν αἰσθήσεων. Ὅπως τόνισε ὁ εἰσηγητὴς τὰ πάντα εἶναι ἐνέργεια, τὴν ὁποία ὁ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος εἶναι πλασμένος νὰ τὴν ἀποκωδικοποιεῖ καὶ νὰ τὴν ὁρίζει μέσῳ τῶν νευρώνων του ὡς χρῶμα, ὡς γεύση, ὡς ὄσφρηση, ὡς ἀκοή. Τὸ σύμπαν ποὺ οἱ αἰσθήσεις μας μᾶς ἀναγκάζουν νὰ ἐκλάβουμε ὡς πραγματικότητα εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε. Ὅμως, τόσο ἡ νευτώνεια φυσικὴ ὅσο καὶ ἡ εὐκλείδειος γεωμετρία εἶναι ἤδη παρελθὸν ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη πλέον ὡς τρόποι προσέγγισης τῆς πραγματικότητας τοῦ σύμπαντος. Ἡ πραγματικότητα εἶναι τετρασδιάστατη. Ἀντιλαμβανόμαστε τὶς προβολές της ὡς καθρέφτισμα στὸν ψευτοευκλείδειο χῶρο Minkowski, ποὺ σημαίνει ὅτι αὐτὸ ποὺ παλαιότερα ὁρίζαμε ὡς χρόνο, σήμερα ἡ ἐπιστήμη τὸ ἀποκαλεῖ τέταρτη διάσταση. Οἱ συνέπειες τῆς ἀλλαγῆς κοσμοειδώλου εἶναι ἐκπληκτικές. Ὑπάρχει, κατὰ τὸν εἰσηγητή, ἕνας κόσμος τὸν ὁποῖο ἡ θεολογία ὀνόμαζε ὡς «νοητό», ἕνας κόσμος τὸν ὁποῖο οἱ αἰσθήσεις μας δὲν μποροῦν νὰ τὸν προσεγγίσουν μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιλαμβάνονται τὸν κόσμο. Αὐτὸς ὁ κόσμος, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία, ὅπως τὴν κατέγραψαν ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἶναι προσεγγίσιμος μὲ τὴν πίστη, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν κοινωνία μὲ τὸ Θεό. Τὰ πάντα στὴν ἐπιστήμη σήμερα μετριοῦνται μὲ τὸ χρόνο καὶ ὄχι μὲ τὸ μῆκος. Γιὰ τὸν εἰσηγητὴ τὸ σύμπαν πληροφορεῖ γιὰ τὴν ταυτότητά του καὶ στὸ πιὸ μικρὸ κομμάτι κι ἐδῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατέγραψαν τὸν «ἄνθρωπο, τὸν μικρό, τὸν μέγα», στὸν ὁποῖο ἀποτυπώνεται ἡ πληροφορία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ σὲ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή του. Ἑπομένως, ὁ χρόνος ὡς ἔννοια φυσικὴ ἀλλὰ καὶ μεταφυσικὴ δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ εἶναι μία ἄλλη διάσταση στὴν ὁποία ἐναπόκειται στὸν καθέναν μας νὰ κατανοήσει τὴν σημασία της καὶ νὰ τὴν δεῖ εἴτε ἐπιστημονικὰ εἴτε διὰ τῆς πίστης εἴτε καὶ μὲ τοὺς δύο τρόπους. Γιὰ τὸν κ. Δανέζη τὸ σύμπαν δὲν δημιουργήθηκε τυχαῖα, ἀλλὰ ὑπάρχει Δημιουργός. Κατέληξε τὴν ὁμιλία τοῦ ἐπισημαίνοντας ὅτι τὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο μᾶς κληροδότησαν οἱ προηγούμενοι αἰῶνες καὶ ἡ διαμάχη ἐπιστήμης καὶ θεολογίας στὸν δυτικὸ πολιτισμὸ εἶναι μία ἐπιφυλακτικότητα ἀπὸ τὴν πλευρὰ πολλῶν ἔναντι τῆς πίστης. Ὅμως ὁ λόγος καὶ τὸ βίωμα τῆς ἀγάπης ποὺ ἡ ὀρθόδοξη θεολογία διακηρύττει καὶ βιώνει ἀποτελεῖ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τελικὰ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀνοιχθεῖ στὸν νοητὸ κόσμο. Στὸν διάλογο ποὺ ἀκολούθησε μὲ κατάθεση πολλῶν ἐρωτήσεων ἀπὸ τὸ κοινό, ὁ εἰσηγητὴς ἐπέμεινε στὴν ἀνάγκη νὰ ξαναχτίσουμε ἕναν νέο ἄνθρωπο, βασισμένοι ὄχι μόνο στὴν ἀνάγκη γιὰ παράταση τῆς ζωῆς χάρις στὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ κυρίως μὲ γνώμονα τὴν ἀγάπη. Ὁ χρόνος μετρᾶται στὴν ψυχή μας καὶ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ πόσο μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἕνα ἄνοιγμα στὴν συνάντηση μὲ Αὐτὸν καὶ αὐτὸ ποὺ ὄντως ὑπάρχει. Τὴν Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014 πραγματοποιήθηκε τὸ τρίτο μάθημα καὶ εἰσηγητὴς ἦταν ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Βασίλειος Γιούλτσης, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Οἰκονομία καὶ Ὀρθόδοξη Θεολογία». Ὁ ὁμιλητής, μὲ ἰδιαίτερα παραστατικὸ τρόπο καὶ χρησιμοποιώντας παραδείγματα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα τῆς ἐποχῆς μας, ἐπεσήμανε ὅτι ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ ἐπιστήμη ποὺ μελετᾶ τὸν ἄνθρωπο στὴν προσπάθειά του γιὰ ἐπιβίωση. Ἡ οἰκονομία ἐκτυλίσσεται τόσο σὲ προσωπικὸ ὅσο καὶ σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο. Τὸ κύριο θέμα ποὺ θέτει σὲ ἐπίπεδο πρακτικῆς φιλοσοφίας ἡ οἰκονομία εἶναι τὸ ποιὰ εἶναι τὰ ἀναγκαία ἀγαθὰ ποὺ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐπιβιώσει. Γι αὐτὸ στὴ μέση της οἰκονομίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἡ οἰκονομία σήμερα ἔχει περάσει σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Ὁ φορέας παραγωγῆς ἀγαθῶν ἔχει σήμερα τὴ δυνατότητα καὶ τὴ εὐκολία νὰ τὰ διακινεῖ σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Αὐτὸ συνεπάγεται τὴν συμπίεση τῶν μισθῶν στὶς χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου καὶ τὴν ἀξιοποίησή τους ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ὥστε νὰ αὐξάνουν τὰ κέρδη τους. Τὴν ἴδια στιγμὴ τὸ φυσικὸ περιβάλλον ὑφίσταται μία ἄνευ προηγουμένου ἐκμετάλλευση ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνισότητα νὰ τὴν συνοδεύει ἡ οἰκολογικὴ κρίση. Παράλληλα, ἡ κοινωνία τῆς ἀφθονίας καὶ ὁ καταναλωτισμὸς ἔχουν δημιουργήσει ἐνοχὲς στὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει χρήματα γιὰ νὰ προσθέτει ἀγαθὰ στὸν ἑαυτό του. Ὁ πολιτισμὸς μας περνᾶ κρίση γιατί ἔχει θεοποιήσει τὴν οἰκονομία, τὸ χρῆμα καὶ τὰ ἀγαθά. Ὁ καθηγητὴς Γιούλτσης τόνισε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία ἔχει λόγο γιὰ τὴν ὅλη πορεία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, τῆς ἀνθρωπιᾶς καὶ τῆς θυσίας, ἀλλά, κυρίως, μὲ τὴν καταπολέμηση τῆς ἀπληστίας καὶ τῆς εἰδωλοποίησης τοῦ χρήματος, ἡ Ὀρθοδοξία διακηρύττει καὶ ζεῖ τὸν ἄνθρωπο ποὺ λειτουργεῖ μὲ προοπτικὴ πνευματική. Δὲν μποροῦν νὰ ἔρθουν οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς πυραμίδας, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν καθέναν μας, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν προσωπική του παιδεία καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά του μπορεῖ νὰ καταστήσει τὴν οἰκονομία μέσο καὶ ὄχι αὐτοσκοπὸ τῆς ζωῆς. Τὰ κράτη καὶ οἱ κοινωνίες μποροῦν νὰ εἶναι δέσμια τῶν ἀγορῶν. Αὐτὸ ὅμως δὲν καθιστᾶ τούς ἀνθρώπους δέσμιους, ἐφόσον δὲν τὸν ἐπιθυμοῦν. Ἄρα εἶναι ζήτημα ἐπιλογῆς καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ κοινωνικῆς διαφοροποίησης ἡ ἀντίσταση στὸν καταναλωτισμό, τὸν οἰκονομοκεντρισμὸ καὶ ὁ τονισμὸς τῆς ἀνάγκης γιὰ σχέση μὲ τὸ Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο. Ὁ ὁμιλητής ἔκλεισε τὴν ὁ- μιλία του ζητώντας ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες νὰ ἀκολουθήσουν στὴ ζωὴ τους ἕνα πνευματικὸ ἀξίωμα: «Καμία ἐξάρτηση ἀπὸ τὸ χρῆμα!». Τόνισε ὅτι οἱ γονεῖς δὲν πρέπει νὰ ἀνταμείβουν μὲ χρήματα τὰ παιδιά τους γιὰ κάθε τί τὸ καλὸ ποὺ κάνουν, ἀλλὰ μὲ ἄλλου εἴδους ἀνταμοιβές, ἐνῶ ἐξῆρε τὴν ἀνάγκη γιὰ θυσιαστικὴ ζωή τόσο ἔ- ναντι τοῦ κράτους ὅσο καὶ ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς μὴν περιμένουμε ἀ- νταμοιβὴ ἀπὸ τὸ κράτος γιὰ τὰ ἔργα καὶ τὴν προσφορά μας, ἀλλὰ νὰ προσφέρουμε ἐθελοντικὰ ὅσο περισσότερο γίνεται καὶ ἴσως καὶ παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι τὸ καθῆκον μᾶς ἐπιτάσσει. Οἱ συναντήσεις συνδιοργανώνονται μὲ τὴν Ἕνωση Χριστιανῶν Ἐπιστημόνων καὶ θὰ ὁλοκληρωθοῦν τὴν Τετάρτη 14 Μαΐου 2014.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 5 ΟΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Μὲ μεγάλη προσέλευση πραγματοποιήθηκαν καὶ φέτος στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος οἱ Κατανυκτικοὶ Ἑσπερινοί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τὴν Κυριακὴ 2 Μαρτίου 2014, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος χοροστάτησε στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου καὶ Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος στὸν πρῶτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινό τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἢ ἀλλιῶς Ἑσπερινό τῆς Συγχωρήσεως. Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε στοὺς πιστοὺς μὲ θέμα «Μεγάλη Τεσσαρακοστή: ἡ πρόταση ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας στὸ σύγχρονο ἄνθρωπο», ἐπισημαίνοντας ὅτι στὴν ἐποχὴ τῆς σύγχυσης, στὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ βροῦνε στηρίγματα στὶς ἀναβιώσεις τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθίμων, στὴν ἀσωτία, στὸν καταναλωτισμό, μολονότι διαπίστωσαν καὶ διαπιστώνουν ὅτι αὐτὸ τὸ πρότυπο ζωῆς ἀπέτυχε μὲ πάταγο, ἡ Ἐκκλησία προτείνει τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ὡς τὸν δρόμο ζωῆς γιὰ τὸν κόσμο. Μετάνοια καὶ νηστεία ἀποτελοῦν τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ ἄνθρωπος θὰ κατανοήσει ὅτι ἡ σχέση του μὲ τὸ Θεὸ εἶναι ἡ προτεραιότητα καὶ τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Καὶ ἡ νηστεία, χωρὶς νὰ εἶναι αὐτοσκοπός, δείχνει ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι ἔμπρακτη. Ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας ὑπενθύμισε ὅτι ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἀποτελεῖ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς τὴν ὑπενθύμιση τοῦ Παραδείσου, δηλαδὴ τῆς κοινωνίας μὲ τὸ Θεὸ καὶ διάβασε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴ ζωὴ ἑνὸς σύγχρονου ἁγίου, τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, στὸ ὁποῖο ὁ ἅγιος περιγράφει τὸν πόνο καὶ τὴν λύπη τοῦ Ἀδὰμ γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεό. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσήμανε ὅτι νηστεύουμε γιὰ νὰ δείξουμε στὸ Θεὸ ὅτι ζητοῦμε τὴν ἀγάπη Του καὶ πάλι καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ τὴν συγγνώμη Του, τὴν ὁποία θέλουμε γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Γι αὐτὸ κι ἐμεῖς πρῶτοι τὴν παρέχουμε, κατέληξε ὁ κ. Νεκτάριος. Στὸ τέλος ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας διάβασε συγχωρητικὴ εὐχὴ πρὸς ὅλους, κλῆρο καὶ λαὸ καὶ στὴ συνέχεια παρεῖχε τὸν ἀσπασμὸ τῆς συγχωρήσεως πρὸς ὅλους. Στὸν δεύτερο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ τὴν Κυριακὴ 9 Μαρτίου 2014 ὁμίλησε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Οἰκονόμου, ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Ἡ προσευχὴ τῆς καρδιᾶς». Ὁ ὁμιλητής τόνισε ὅτι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ κατεξοχὴν περίοδος προσευχῆς γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν πιστό. Ἡ προσευχὴ δὲν εἶναι μόνο προφορικὴ ἢ τοῦ νοῦ, ἀλλὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνεται καρδιακή, κίνηση προσήλωσης τοῦ νοῦ στὴν καρδιὰ καὶ ἀναμονῆς τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐρημίτου. Ἐπεσήμανε ἀκόμη ὅτι ἡ προσευχὴ δὲν εἶναι ἔργο μόνο τῶν μοναχῶν, ἀλλὰ τοῦ κάθε πιστοῦ, ὁ ὁποῖος καλεῖται νὰ ἀφιερώνει τὸν χρόνο τῆς ζωῆς του στὴν συνομιλία μὲ τὸ Θεό, νὰ ἀκούει τὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν ζητᾶ μόνο ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀκούσει. Ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του παραθέτοντας ἕνα συγκινητικὸ κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος ἀπευθυνόμενος σὲ ἰατροὺς καρδιολόγους, εἶχε ἀναφερθεῖ στὴν δεύτερη καρδιὰ ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν καρδιακὸ μῦ: τὴν προσευχόμενη καὶ ἀφιερωμένη στὸ Θεό. Στὸν τρίτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ τὴν Κυριακὴ 16 Μαρτίου 2014 ὁμιλητής ἦταν ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θωμὰς Βαμβίνης, κληρικὸς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Ἡ μεταμόρφωση τῶν παθῶν». Στὸν τέταρτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ τὴν Κυριακὴ 23 Μαρτίου 2014 ὁμιλητῆς ἦταν ὁ Ἀρχιμ. Σεβαστιανὸς Τοπάλης, ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Μύρια στόματα κάνουν προσευχή: ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο». Μὲ γλαφυρότητα, ἀλλὰ καὶ πνευματικὸ βάθος ὁ ὁμιλητῆς ἀνέπτυξε θέσεις τοῦ μεγάλου Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας πάνω στὸ ζήτημα τῆς ἐλεημοσύνης, ἐπισημαίνοντας ὅτι ἐ- κτὸς ἀπὸ τὴν προσωπικὴ προσευχὴ ὑπάρχει καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ κάνουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ εὐεργετοῦνται διὰ τῆς ἐλεημοσύνης, τόσο τῆς ὑλικῆς ὅσο καὶ τῆς πνευματικῆς. Διά τῆς ἐλεημοσύνης ποὺ δείχνουμε ὅταν συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας, ὅταν συμπαραστεκόμαστε σὲ ὅσους ὑποφέρουν καὶ πενθοῦν, ὅταν ἀγωνιζόμαστε νὰ βγάλουμε ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἁμαρτίας ἐκείνους ποὺ μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε. Στὸν πέμπτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ τὴν Κυριακὴ 30 Μαρτίου 2014 χοροστάτησε στὸν Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ καὶ ὁμίλησε μὲ θέμα "Ἡ ἄσκηση σήμερα" ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων. Ὁ Μητροπολίτης Κορωνείας ἀπάντησε σὲ ἐνστάσεις ποὺ γίνονται σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἄσκησης, καλοπροαίρετες καὶ κακοπροαίρετες. Τόνισε ὅτι ἡ ἄσκηση εἶναι παθοκτόνος καὶ ὄχι σωματοκτόνος, συμβάλλει στὴν πειθαρχία τόσο τοῦ σώματος ὅσο καὶ τῆς ψυχῆς, καθὼς βάζει ὅρια, ἐνῶ ἐπεσήμανε ὅτι ἡ ἄ- σκηση προστατεύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀπληστία καὶ τὴν ἀμετρία, ποὺ εἶναι ἐν μέρει ὑπεύθυνες καὶ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση τὴν ὁποία διερχόμεθα. Ἡ ἄσκηση ὁδηγεῖ σὲ πνευματικὴ τρυφή. Μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ σκεφτοῦμε ὅτι εἴμαστε φθαρτοί, ὅτι ἔχουμε ψυχὴ αἰώνια. Ἡ ἄσκηση μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ προχωρήσουμε σὲ μία πνευματικὴ θέαση τῆς ζωῆς καὶ δὲν εἶναι ἔργο μόνο τῶν μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐπιλέξει αὐτὴ τὴν ὁδὸ ὡς διαμαρτυρία γιὰ τὴν εἰδωλοποίηση τῆς σάρκας καὶ ὡς κίνηση ταυτόχρονα ἐκζήτησης τῆς κοινωνίας μὲ τὸ Θεό. Εἶναι καὶ ἔργο ὅλων τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὴν ἀνάγκη νὰ σταθοῦν πιὸ κοντὰ στὸ Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του καὶ νὰ πορευθοῦν ἐκκλησιοκεντρικά. Τέλος, τόνισε ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τὴν ὁδὸ τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ ὑπενθύμισε τὴν ἀσκητικότητα τῶν ἁγίων, ὅπως ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, οἱ ὁποῖοι δέχθηκαν τὰ σημεῖα τῆς χάριτος ὄχι μόνο στὴν ψυχή τους, ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα τους. Στὸν τελευταῖο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινό ὁμίλησε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δαμασκηνὸς Κιαμέτης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος μὲ θέμα «Τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμᾶ πταίσματα: ἡ αὐτομεμψία ὡς πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὸ Θεῖο Πάθος». Ὁ ὁμιλητής ἐπεσήμανε ὅτι προϋπόθεση τῆς αὐτομεμψίας εἶναι ἡ ἀγάπη, ἐνῶ τόνισε ὅτι ὁ διάβολος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐνθαρρύνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴν θέλουν νὰ βλέπουν τὰ δικά τους σφάλματα, ἀλλὰ νὰ ἐντοπίζουν τὴν προσοχή τους στὰ σφάλματα τοῦ διπλανοῦ τους. Χρησιμοποιώντας τρία ἀντιθετικὰ ζεύγη, τὴν πόρνη γυναίκα καὶ τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰούδα, τὸν εὐγνώμονα ληστὴ καὶ τὸν ἀμετανόητο δίπλα στὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ὁ ὁμιλητής κατέδειξε τὴν σημασία τῆς αὐτομεμψίας, ἡ ὁποία ἀνοίγει τὴν θύρα ὄχι μόνο τῆς συμμετοχῆς στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τῆς πνευματικῆς ἀνατάσεως. Δεν σώζει ἡ καθαρότητα καὶ ἡ αὐτοδικαίωση, ἀλλὰ ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη, εἶπε ὁ ὁμιλητής. Ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, προσφωνώντας τὸν τελευταῖο ὁμιλητή, τόνισε τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πνευματικὴ ζωὴ σήμερα χρειάζεται νὰ συνδυάζεται ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι, καὶ ὑπενθύμισε τὴν μνήμη τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία κατέδειξε τὴν δύναμη τῆς ἐπιστροφῆς στὸν ἑαυτό μας καὶ τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὰ πάθη, κάτι τὸ ὁποῖο εὐχήθηκε γιὰ ὅλους τους πιστούς.

6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 Ἡ Θεοτόκος χαρὰ καὶ Παραμυθία στὴν ζωὴ τῶν πιστῶν γράφει ὁ Ἀρχιμ. Σεραφεὶμ Λινοσπόρης, Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βρισκόμαστε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τὴν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία παρομοιάζει μὲ ἕνα θαλασσινὸ ταξίδι, στὸ ὁποῖο μᾶς καλεῖ νὰ ταξιδέψουμε σ' αὐτὸ τὸ μεγάλο πέλαγος μὲ τὴν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία.ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ποὺ μᾶς χάρισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νὰ ξεπεράσουμε τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, τὴν πνευματικὴ ἀτονία καὶ μὲ διάθεση ἀγωνιστικὴ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν ἑορτασμὸ τῶν Ἁγίων Παθῶν καὶ κυρίως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Σ' αὐτὴν τὴν πορεία μας πνευματικὸ στήριγμα ἀποτελεῖ ἡ Κυρία Θεοτόκος. Κάθε ἀπόγευμα Παρασκευῆς, τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στοὺς Ἱεροὺς Ναούς μας, μπροστὰ στὴν Ἱερά της Εἰκόνα ψάλλονται οἱ Χαιρετισμοί, ποὺ ἀποτελοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ ἀριστουργήματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ποίησης. Μὲ τοὺς Χαιρετισμοὺς ἐκφράζουμε τὰ συναισθήματα ἀ- γάπης καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸ Ἱερό της πρόσωπο, ἐνῶ ἀντλοῦμε παραμυθία, παρηγοριὰ καὶ θάρρος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς δυσκολίες τῆς καθημερινότητας. Ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶναι τὸ καταφύγιο καὶ ὁ γαλήνιος λιμένας τὶς τρικυμίες τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἔνθερμος πρεσβεία, ὅσων τὴν ἐπικαλοῦνται, πρὸς τὸν Υἱὸν καὶ Θεόν της, Ἰησοῦν Χριστόν. Αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν Ἀνάσταση τοῦ πεπτωκότως Ἀδάμ, τὸ ἀντίδοτο τῶν δακρύων τῆς Εὕας. Αὐτὴ εἶναι ἡ σκάλα, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Θεὸς κατέβη στὴν γῆ, Αὐτὴ βρίσκεται στὸ μεθόριο μεταξὺ κτιστοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀκτίστου καὶ ἀκατάληπτου Θεοῦ. Παράλληλα μὲ τοὺς ἱεροὺς ὑμνογράφους, πολλοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, συνέθεσαν λόγος ἐγκωμιαστικούς, μὲ τοὺς ὁποίους ἐξυμνοῦν τὴν Πανάχραντη Παρθενομήτορα. Σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ὁ Ἁγιορείτης: «Ὢ γλυκυτάτη Μαριάμ...δὲν ἠμπορῶ νὰ χορτάσω τοὺς ἐπαίνους τῶν μεγαλείων Σου. Ὅσον γὰρ περισσότερο τὰ ἐπαινῶ, τόσον περισσότερον τὰ ὀρέγομαι καὶ ὁ πόθος μου ἐπ' ἄπειρον προβαίνει καὶ ἡ ἐπιθυμία μου ἀκόρεστος γίνεται». Παραθέτουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἐγκωμιαστικοῦ λόγου στὴν Ἀειπάρθενο Μαρία, τοῦ Πατριάρχη Κων/ πόλεως Γερμανοῦ σὲ μετάφραση: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ἡ στάμνα ἡ ὁλόχρυση τοῦ μάννα καὶ ἡ σκηνὴ ἀληθινὰ ἡ φτιαγμένη ἀπὸ πορφύρα. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ἡ θεοβάσταχτη νεφέλη, ποὺ ἔχεις ρόδινο χρῶμα καὶ πηγὴ ποὺ πηγάζεις σὲ ὅλους ὕδωρ αἰώνιον. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ θρόνος ὁ λαμπρὸς καὶ ὑψωμένος τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων καὶ λυτρωτοῦ, ὁ ὁποῖος περιθάλπει μὲ τὸ χέρι Του τὰ πάντα, ὅσα ὑπάρχουν στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ἀγαλλίαση τῆς ψυχῆς καὶ σέβασμα κοινὸ ὅλου του κόσμου καὶ ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν πραγματικὰ ἡ ἀγαθὴ μεσολάβηση. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, τῶν θλιβομένων ἡ θύρα καὶ ἡ φοβερὴ προστασία αὐτῶν, ποὺ μὲ εἰλικρινή καρδιὰ ὁμολογοῦν ὅτι εἶσαι Θεοτόκος. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ποὺ κυοφόρησες φιλάνθρωπο Κύριο γιὰ τὴν κοινὴ σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, τὸ θαυμαστὸ καὶ ἀγαπητὸ καταφύγιο ὅ- λων τῶν χριστιανῶν καὶ τὸ ὑψηλότερο θέαμα ἀπὸ κάθε ἔξοχη καλλονή». Ἡ Παναγία μας εἶναι ὅ,τι τὸ ὠφελιμότερο ὑπάρχει στὸν κόσμο. Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ πάναγνη ζωὴ της προσείλκυσαν τὸν Δημιουργὸ στὴ γῆ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας ἀναφέρει ὅτι ἡ ἀρετὴ τῆς Κόρης Παρθένου, ἔφτασε νὰ σταματήσει τὴν κακία τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν αἰώνων. Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου, μᾶς γεμίζουν τὴν ψυχὴ μὲ παρηγοριὰ καὶ δύναμη. Τὰ ἀλλεπάλληλα «Χαῖρε» τῶν Χαιρετισμῶν, μᾶς μεταφέρουν τὸ μήνυμα τῆς χαρᾶς. «Χαῖρε δι' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει». Ἡ Θεοτόκος ἔφερε τὴν πηγὴ τῆς χαρᾶς, τὸν Χριστό, στὸν κόσμο. Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ συνεχῶς μᾶς ἀπογοητεύει, σὲ ἕναν κόσμο ποὺ στερεῖται ἀπὸ ἰδανικά, ὀμορφιά, ἐλπίδα καὶ ζωή, σὲ ἕναν κόσμο φθορᾶς καὶ θανάτου, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει τὸ «δοχεῖον τῆς χαρᾶς», τὴν Θεοτόκο. Ἰδιαίτερα οἱ νέοι ἄνθρωποι ποὺ διψοῦν γιὰ χαρά, ἂς γνωρίζουν ὅτι οὐσιαστικὴ καὶ πραγματικὴ χαρὰ προσφέρει ὁ Χριστός, ἡ Παναγία μας καὶ ἡ ζωὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία μας. ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟΙ ΝΑΟΙ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΚΟΡΑΚΙΑΝΑ γράφει ὁ π. Γεώργιος Ἄνθης Στὸ κέντρο περίπου τῆς γραφικῆς συνοικίας Βενετιά τῆς ἱστορικῆς κωμοπόλεως Ἄνω Κορακιάνας ὑψώνεται μεγαλοπρεπὴς καὶ περίοπτος ὁ ἱστορικὸς ναὸς τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, κτισμένος, ὅπως καὶ ὁλόκληρη ἡ συνοικία, στοὺς πρόποδες τοῦ ὅρους Κόρεντη, ποὺ προεκτείνει πρὸς Ἀνατολάς τὸ Κοράκιον ὅρος, τὸ ὁποῖο δεσπόζει τῆς κυρίως κωμοπόλεως. Ἡ Βενετιὰ εἶναι χωριστὴ ὡς οἰκισμὸς ἀπὸ τὴν κυρίως Κορακιάνα, γι αὐτὸ καὶ ὑπάρχει ἡ ἄποψη ὅτι πῆρε τὸ ὄνομά της ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ ὅτι ἀποτελεῖ μία «νησίδα» σὲ σχέση μὲ τὸ ὑπόλοιπο πολεοδομικὸ συγκρότημα τῆς κωμοπόλεως, ὅπως τὰ νησάκια τῆς βενετικῆς λιμνοθάλασσας. Ἡ ἐπικρατέστερη ὅμως ἄποψη σχετικὰ μὲ τὴν ὀνομασία τῆς Βενετιᾶς εἶναι ὅτι αὐτὴ δόθηκε στὴν συνοικία ἐπειδὴ ἐκεῖ κατοικοῦσαν κατὰ τὸν 17ο -18ο αἰώνα ὁ δικαστὴς τῆς περιοχῆς καὶ ἄλλοι Βενετοὶ ἄρχοντες. Γι αὐτὸ καὶ κατὰ τὴν ριζικὴ ἀνακαίνιση τοῦ ναοῦ κατὰ τὸν 18ο αἰώνα οἱ Βενετσιάνοι αὐτοὶ ἄρχοντες σχεδίαζαν νὰ λειτουργήσει ὡς λατινικός, πρᾶγμα ποὺ ἀποφεύχθηκε λόγω τῆς ἔντονης ἀντιδράσεως τῶν ἐντόπιων Ὀρθοδόξων. Στὴν θέση τοῦ ναοῦ ποὺ βλέπουμε σήμερα, ὑπῆρχε κατὰ τὶς πηγὲς ἐκκλησία ἤδη κατὰ τὸν 14ο αἰώνα. ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν κτητορικὸς ναὸς τῶν οἰκογενειῶν Θύμη καὶ Νικολούζου, καὶ στὰ νότια του ὑπάρχει νεκροταφεῖο γιὰ τὴν ταφὴ τῶν μελῶν τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν. Ἡ ἐκκλησία εἶχε ἐφημέριο μέχρι τὴν δεκαετία τοῦ 1940. Σήμερα ἀνήκει στὴν ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἄνω Κορακιάνας, ὡς παρεκκλήσιό της. Ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, τὸ ὑπάρχον κτίριο τοῦ ναοῦ ἀνάγεται στὸν 18ο αἰώνα, καὶ αὐτὸ εἶναι καταφανὲς ἀπὸ τὴν ἀρχιτεκτονικὴ μορφή του. Εἶναι ἀρκετὰ εὐρύχωρος, μὲ ἁπλὲς ἐξωτερικὰ ὄψεις καὶ λιτὰ παράθυρα καὶ θυρώματα. Τὴν δυτικὴ ὄψη του ἐπιστέφει ἕνα ὄμορφο ἀέτωμα ποὺ ἔχει στὸ κέντρο του στρογγυλὸ ἄνοιγμα ὅπως καὶ στὶς πλεῖστες κερκυραϊκὲς ἐκκλησίες. Ἀξίζει ἐδῶ νὰ σημειώσουμε, ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν τοπικὴ παράδοση, πάνω ἀπὸ τὴν ἁπλὴ καὶ χαμηλὴ Βόρεια θύρα τοῦ ναοῦ ὑπάρχει ἐντοιχισμένο ἄγαλμα, ἄγνωστο βέβαια ποιᾶς ἐποχῆς καὶ προελεύσεως. Τὸ ἐσωτερικό του ναοῦ διακρίνεται γιὰ τὸν ἄπλετο φωτισμό του καὶ μεταδίδει αἴσθημα πνευματικῆς εὐφροσύνης στὸν προσκυνητή, μὲ τὴν ἁρμονικὴ ὀργάνωση τοῦ χώρου καὶ τὶς ὡραῖες παραδοσιακὲς εἰκόνες ποὺ στολίζουν τὸ τέμπλο καὶ τοὺς πλάγιους τοίχους. Τὸ τέμπλο τοῦ ναοῦ εἶναι μαρμάρινο, ἀπὸ μάρμαρο Ἀλειμματάδων καὶ φέρει χαμηλὸ ἀνάγλυφο μὲ τὸ συνηθισμένο μοτίβο τῆς ἀμπέλου. Ἔχει πλήρως ἀνεπτυγμένη τὴν εἰκονογραφία του, μὲ τὸ Τρίμορφο (Δέηση) στὴν κορυφή, τὸ Δωδεκάορτο στὴν ἑπόμενη ζώνη, ἀκολούθως τοὺς Δώδεκα Ἀποστόλους καὶ τέλος τὶς Δεσποτικὲς εἰκόνες στὴν κάτω ζώνη. Εἶναι ἄξιο σημειώσεως ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Δωδεκάορτο, ὅλες οἱ ὑπόλοιπες εἰκόνες τοῦ τέμπλου εἶναι τοιχογραφίες, ἀσφαλῶς τοῦ 18ου αἰώνα, καὶ διακρίνονται γιὰ τὴν πιστότητά τους στὴν παράδοση καὶ τὴν ἄψογη ἐκτέλεση.τὸ Δωδεκάορτο ἀποτελεῖται ἀπὸ φορητὲς εἰκόνες, ἔργα ἱκανοῦ ἁγιογράφου μὲ κάποιες ἐπιδράσεις τῆς δυτικῆς τεχνοτροπίας. Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες τῶν παλαιοτέρων, μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα ὁ ναὸς ἦταν πλήρως τοιχογραφημένος, ὅμως κατὰ τὴν ἀνακαίνιση ποὺ ἔγινε τότε οἱ τοιχογραφίες ποὺ ὑπῆρχαν στὸν κυρίως ναὸ καταστράφηκαν, ἐνῶ ἐκεῖνες τῆς κόγχης τοῦ ἱεροῦ Βήματος σκεπάσθηκαν μὲ ἀσβέστη, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν μερικὴ πτώση τῶν ἐπιχρισμάτων σὲ μερικὰ σημεῖα τῆς κόγχης. Οἱ μόνες τοιχογραφίες ποὺ διασώθηκαν εἶναι στὴν Πρόθεση (ἡ συνήθης παράσταση τῆς Ἄκρας Ταπεινώσεως) καὶ στὴν θέση τῆς ἐφέστιας εἰκόνας τοῦ ναοῦ, στὰ δεξιὰ τοῦ εἰκονοστασίου, ὃ Ἅγιος Ἰάκωβος, πλαισιωμένος ἀπὸ ὡραῖο μαρμάρινο μεταγενέστερο προσκυνητάρι. Ἡ τεχνοτροπία τῆς τοιχογραφίας αὐτῆς δείχνει ὅτι εἶναι ἔργο τοῦ ἱκανοῦ ἁγιογράφου τῶν τοιχογραφιῶν τοῦ τέμπλου. Ἀκόμα στὸν βόρειο τοῖχο τοῦ ναοῦ, δίπλα στὸ τέμπλο, σώζεται τμῆμα ἀξιόλογης τοιχογραφίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἡ ὁποία καταστράφηκε γιὰ νὰ ἐφαρμοσθεῖ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο μαρμάρινο προσκυνητάρι, ἀντίστοιχο ἐκείνου ποὺ πλαισιώνει τὴν τοιχογραφία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου στὸν νότιο τοῖχο. Τὸ προσκυνητάρι αὐτὸ περιβάλλει φορητὴ εἰκόνα τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους. Ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες εἰκόνες τοῦ ναοῦ ἀναφέρουμε ἐδῶ τὴν μεγάλων διαστάσεων εἰκονογραφικὴ ἀπόδοση τοῦ Μεγάλου Μεγαλυναρίου τῆς Θεοτόκου Ἐπὶ σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα ἡ κτίσις, ποὺ εἶναι ἀναρτημένη στὸν βόρειο τοῖχο τοῦ ναοῦ. Ἂν καὶ δὲν διακρίνεται γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς τεχνοτροπίας, ἔχει ζωγραφισθεῖ μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια, καὶ εἶναι ἀσφαλῶς ἔργο τοῦ 18ου αἰώνα. Ἀπέναντί της κρέμεται μία ὁμοίων διαστάσεων εἰκόνα τῆς Δευτέρας Παρουσίας, μᾶλλον λαϊκῆς τεχνοτροπίας καὶ μεταγενέστερη ἀπὸ τὴν προηγούμενη. Ἡ οὐρανία τοῦ ναοῦ εἶναι ἁπλή καὶ φέρει ὡραῖες εἰκόνες τῶν τεσσάρων εὐαγγελιστῶν. Στὰ βόρεια καὶ δυτικά της ἐκκλησίας ἐκτείνεται ὁ αὔλειος χῶρος της, ἕνας ἀληθινὸς «κευθμών» ποὺ ἀναπαύει τὸν ἄνθρωπο, καὶ ἰδιαίτερα τὸν κουρασμένο καὶ πολυπράγμονα ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας. Στὸν ἀνατολικὸ τοῖχο τῆς αὐλῆς εἶναι προσαρμοσμένο τὸ καμπαναριό, τοῦ συνήθους κερκυραϊκοῦ τύπου καὶ ἀρκετὰ ὑψηλό, ἀλλὰ ἁπλὸ καὶ ἀπέριττο. Στὴ βάση τοῦ καμπαναριοῦ ἀνοίγεται ἡ λιτή, ἀλλὰ μεγαλοπρεπὴς πύλη τῆς αὐλῆς.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 7 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ & ΠΑΞΩΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ (1967-1984) ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ Μέσα σὲ συγκινητικὸ κλίμα καὶ στὴν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου της ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων τίμησε τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου 29 Μαρτίου 2014 τὴν μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας Πολυκάρπου Βαγενᾶ (1967-1984), μὲ ἀφορμὴ τὴν συμπλήρωση 30 χρόνων ἀπὸ τὴν κοίμησή του στὴν λιτανεία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στὸ χωριὸ Φαρακλάτα τῆς Κεφαλονιᾶς, ὅ- που ὁ μακαριστὸς βρισκόταν ὡς τοποτηρητὴς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας. Ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, σὲ προσφώνησή του, ἐπεσήμανε ὅτι ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης μελέτησε τὸ ἔργο τῶν προκατόχων του καὶ στάθηκε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ καὶ συγκίνηση στὴν μορφὴ τοῦ μακαριστοῦ Πολυκάρπου. «Θαύμασα τὸ γεγονὸς ὅτι παρότι ξένος, δέθηκε μὲ τὸν τόπο ὅσο κανεὶς καὶ ἔκανε τὴν ξένη γῆ πατρίδα του, καταξιώνοντας τὴν διακονία του. Θαύμασα τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ποιμαντική του ἁπλότητα, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη ποὺ ἔδειξε καθιστώντας τὸ πρόβλημα τοῦ καθενὸς δικό του. Θαύμασα τὴν ἀγωνία του ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχει καλοὺς κληρικούς, νὰ ἔχει ἀνανεωμένες μοναστικὲς ἀδελφότητες, καθιστώντας ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου τὴν συνέχεια καὶ τὴν διαδοχή, τὴν εὐθύνη γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ», ἐπεσήμανε ὁ κ. Νεκτάριος. Ζήτησε ἀπὸ ὅλους νὰ μὴν ξεχάσουν τὴν προσφορά του καὶ τόνισε ὅτι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη του ὄχι ὡς ἑνὸς κεκοιμημένου, ἀλλὰ ὡς ἑνὸς προσώπου ἔτι ζῶντος, διότι προσεύχεται στὸ ἐπουράνιο θυσιαστήριο γιὰ τὸ ποίμνιό του καὶ τὴν σύμπασα Ἐκκλησία. Εὐχαρίστησε ὅσους προετοίμασαν καὶ συμμετεῖχαν στὴν ἐκδήλωση καὶ τόνισε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν λησμονεῖ ὅσους προσέφεραν στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου. Πρῶτος ὁμιλητής ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, ὁ ὁποῖος εἶχε συνεργαστεῖ μὲ τὸν μακαριστὸ Πολύκαρπο στὰ Τρίκαλα, κοντὰ στὸν τότε Μητροπολίτη Τρίκκης καὶ Σταγὼν Διονύσιο Χαραλάμπους. Ὁ κ. Παντελεήμων θυμήθηκε στιγμὲς ἀπὸ τὴν κοινή τους διακονία, τὴν ἁπλότητα, τὸ ταπεινὸ φρόνημα, τὸν ζῆλο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὴν καλοσύνη, ἀλλὰ καὶ τὴν αὐταπάρνηση τοῦ μακαριστοῦ. Στὴ συνέχεια, μίλησε ὁ Πρωτ. Σ π υ ρ ί δ ω ν Π ρ ο β α τ ᾶ ς, Ἀρχιερατικὸς Ἐ π ί τ ρ ο π ο ς Κ ε ρ κ υ ρ α ί ω ν καὶ διάκονος ἐπὶ 8 χρόνια τοῦ μακαριστοῦ, ἀπὸ τὸ 1976 μέχρι τῆς ἐκδημίας του. Ὁ π. Σ π υ ρ ί δ ω ν ἀνέφερε βιώματα ἀπὸ τὸν μακαριστό, ἐπισημαίνοντας τὸ προσευχητικὸ καὶ λειτουργικό του ἦθος, τὴν σοβαρότητα καὶ τὴ σεμνότητά του, ὅπως ἐπίσης καὶ τὶς συμβουλὲς ποὺ ἔδινε, ἀποστάλαγμα σοφίας καὶ ἐμπειρίας π ν ε υ μ α τ ι κ ο ῦ ἀ ν θ ρ ώ π ο υ. Τέλος, ὁμίλησε ἡ Γερόντισσα Εὐφημία, καθηγούμενη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παν τ ο κ ρ ά τ ο ρ ο ς Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀγροῦ, π ν ε υ μ α τ ι κ ὸ τέκνο τοῦ μακαριστοῦ, ἡ ὁποία ὑλοποίησε τὸ ὄνειρό του γιὰ ἕναν γνήσιο ἀνατολικὸ μοναχισμό. Ἡ γερόντισσα παρουσίασε στιγμὲς ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου, ἀπὸ τὶς ὁποῖες διεφάνη τὸ ἀσκητικό του ἦθος, ἡ φιλανθρωπία του, ἡ λιτότητα καὶ ἡ ἐγκράτεια μὲ τὴν ὁποία ἔζησε, ἡ αὐταπάρνησή του καὶ ἡ διακονία τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη καὶ μὲ τίμημα τῆς ὑγείας του. Στὴν ἐκδήλωση προβλήθηκαν ὀπτικοποιημένα στιγμιότυπα ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου (τὰ ὁποία ἔχουν ἀναρτηθεῖ στὴν ἰστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας στὸ www.imcorfu.gr), ἐνῶ χαιρετισμὸ ἀπηύθυνε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν ἐν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικῶν κ. Ἰωάννης Σπιτιέρης. Παραβρέθηκε, μεταξὺ ἄλλων καὶ ὁ Δήμαρχος Κέρκυρας κ. Ἰωάννης Τρεπεκλῆς, ἐνῶ συμμετεῖχε καὶ τὸ τμῆμα Ἐγχόρδων τῆς Παλαιᾶς Φιλαρμονικῆς Κερκύρας, ποὺ παρουσίασε ἕνα σύντομο πρόγραμμα κλασικῆς μουσικῆς, ἀφιερωμένο στὴν μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας. Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς 30 Μαρτίου 2014 στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔγινε Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες Κορωνείας καὶ Κερκύρας καὶ στὸ τέλος τελέστηκε Μνημόσυνο γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πολυκάρπου. Στὴ συνέχεια, οἱ δύο Ἀρχιερεῖς μετέβησαν στὸν τάφο ποὺ βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πλατυτέρας, ὅπου καὶ τέλεσαν Τρισάγιο, ὁλοκληρώνοντας ἔτσι τὸ διήμερο τὸ ἀφιερωμένο στὴν μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πολυκάρπου Βαγενᾶ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ Συγκεντρώνουμε στὴν Ἐνορία μας τὰ ἑξῆς εἴδη: ρύζι, μακαρόνια, λάδι, ὄσπρια, ζάχαρη, γάλα παιδικὸ σὲ κουτιά, φρυγανιές, κονσέρβες τροφίμων, χαρτοπετσέτες, χαρτὶ ὑγείας, πράσινα σαπούνια, ἀπορρυπαντικὰ γιὰ πιάτα, ἀπορρυπαντικὰ γιὰ ροῦχα ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΜΑΣ!

8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 Α Π Ο Τ Ι Σ Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Τ Η Σ Ι Ε Ρ Α Σ Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ε Ω Σ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Μὲ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία διεξήχθη τὸ ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης 30 Ἰανουαρίου 2014, στὸ κατάμεστο ἀμφιθέατρο τοῦ Ἱδρύματος Χρονίως Πασχόντων «Ἡ Πλατυτέρα», ἡ ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων πρὸς τιμὴν τῶν ἐκπαιδευτικῶν τοῦ Ν. Κερκύρας. Στὴν ἐκδήλωση, κύριος ὁμιλητής ἦταν ὁ λόγιος Ἁγιορείτης μοναχὸς π. Νίκων Νεοσκητιώτης, μὲ θέμα «Ἡ γνώση ἀπελευθερώνει». Ὁ ὁμιλητής ἐπεσήμανε ὅτι σκοπὸς τῆς γνώσης εἶναι ἡ εὕρεση τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι «τί», ἀλλὰ «ποιός». Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ κάθε γνώση σ αὐτὸ ἀποσκοπεῖ, στὸ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νὰ κατανοήσει ὅτι δωρεοδότης καὶ τῆς γνώσης καὶ τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἐπιστήμης εἶναι ὁ Θεός. Ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὴν βρεῖ κάποιος χρειάζεται νὰ ἀνακαλύψει τὸν ἑαυτό του, νὰ δεῖ τὸ πρόσωπό του μὲ βάση τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες καὶ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴν ἀρετή. Ἡ ὀπισθοδρόμηση. Σημαίνει ἀνάγκη νὰ ξαναβροῦμε τὰ πνευματικά μας στηρίγματα, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν καὶ εἶναι οἱ ρίζες μας, ἡ πίστη στὸ Χριστό, ἡ παιδεία κατὰ Θεὸν καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀλήθεια. Εὐχαρίστησε τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς γιὰ τὴν πολυπληθῆ παρουσία τους καὶ εὐχήθηκε κάθε δύναμη στὸν σπουδαῖο ἀγώνα τους. Χαιρετισμοὺς ἀπηύθυναν ὁ Ἀντιδήμαρχος Κέρκυρας κ. Μωραΐτης καὶ ὁ Περιφερειακὸς Διευθυντὴς Α/θμιας καὶ Β/θμιας Ἐκπαίδευσης Ἰονίων Νήσων κ. Ἰωάννης Καραβασίλης, ἐνῶ τὴν ἐκδήλωση συνδιοργάνωσε ἡ Ἕνωση Χριστιανῶν Ἐπιστημόνων Κέρκυρας, ἡ πρόεδρος τῆς ὁποίας κ. Λίζα Κογιεβίνα προσφώνησε τοὺς παρευρεθέντας. Ύμνους τῆς ἑορτῆς ἀπέδωσε ἡ Χορωδία τῆς Σχολῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ», ὑπὸ τὴ στὴν ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἶπε: "Σᾶς ἔχω στὴν καρδιά μου χρεωμένους καὶ προσεύχομαι γιὰ ἐσάς τὰ μικρότερα καὶ τὰ μεγαλύτερα παιδιά". Ἔπειτα εὐχαρίστησε καὶ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς γιὰ τὴν παρουσία τους καὶ τὸ σπουδαῖο ἔργο ποὺ ἐπιτελοῦν στὴν κοινωνία τῶν Παξῶν. Μὲ τὴν διανομὴ τοῦ ἀντιδώρου, ὁ Σεβασμιώτατος μοίρασε σὰν εὐλογία εἰκόνες τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ, ἐνῶ σὲ καθένα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα παιδιά, Γυμνασίου καὶ Λυκείου, χάρισε τὴν Καινὴ Διαθήκη, εὐχόμενος γιὰ τὴν πρόοδό τους. Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τέλεσε τὴν ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν στὸν Ἱ.Ναό Ἁγίας Τριάδος Γαΐου, ὅπου συμμετεῖχε πλῆθος τῶν ἐντοπίων κατοίκων, καθὼς καὶ ὁ Δήμαρχος τοῦ νησιοῦ κ. Μπογδάνος. Ὁ Μητροπολίτης εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ συνομιλήσει μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας μὲ τοὺς πιστούς. Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Μὲ ἐπίκεντρο τὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων τίμησε τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, καθὼς καὶ τὴν ἐπέτειο ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821. Ὁ Σεβ.Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος συλλειτούργησε μὲ τὸν Βοηθὸ Ἐπίσκοπο τῆς Μητροπόλεως τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κ. Μιστισλάβο. διεύθυνση τοῦ χοράρχη κ. Νικολάου Μακρόπουλου. Τέλος, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις παρέθεσε δεξίωση πρὸς τιμὴν τῶν ἐκπαιδευτικῶν. ἀλήθεια βρίσκεται ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνος του, ἀλλὰ ζεῖ μὲ τοὺς ἄλλους, ἐμπιστεύεται τοὺς πνευματικοὺς πατέρες, ζεῖ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ προσωπική μας ἀλήθεια δὲν εἶναι ἀσφαλὲς κριτήριο, οὔτε οἱ γνώσεις μας γιὰ νὰ βροῦμε τὴν ὄντως Ἀλήθεια στὴ ζωή μας. Ὁ π. Νίκων προέτρεψε τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ σπουδάσουν τὴν γνώση τῆς πίστης καὶ νὰ προσφέρουν στὰ παιδιὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ καὶ τεχνικὴ γνώση, τὴν γνώση τῆς ὄντως ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἀλήθεια ποὺ δίνει ὁ Χριστός. Σὲ χαιρετισμό του πρὸς τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος τόνισε ὅτι ἡ ἐποχὴ μᾶς ζητᾶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Σχολεῖο νὰ ξαναδώσουν πρότυπα στὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους. Κι αὐτὰ τὰ πρότυπα ἔχουν νὰ κάνουν ὄχι μόνο μὲ μορφὲς ὅπως οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς ἀξίες τῆς παραδόσεώς μας. Ἐπικαλέστηκε μία ρήση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου «ὄπισθεν ὁλοταχῶς», ἐπισημαίνοντας ὅτι ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος, παρότι λοιδορήθηκε, δικαιώθηκε μέσα ἀπὸ τὴν κρίση τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἔβλεπε νὰ ἔρχεται καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ταγῶν τῆς κοινωνίας νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουν ἐγκαίρως. Τὸ «ὄπισθεν ὁλοταχῶς» δὲν σημαίνει Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΞΟΥΣ Ποιμαντικὴ ἐπίσκεψη στοὺς Παξοὺς πραγματοποίησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος τὴν Παρασκευὴ Γ Νηστειῶν. Ὁ κ. Νεκτάριος τέλεσε τὴν Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Χαραλάμπους, παρουσίᾳ καὶ συμμετοχῇ τοῦ ἱεροῦ κλήρου τοῦ νησιοῦ, ἀλλὰ καὶ κυρίως ὅλων τῶν μαθητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν τῶν σχολείων. Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε πρὸς τὰ παιδιὰ γιὰ τὴν Ἑορτὴ τοῦ Πάσχα τονίζοντας τὴν δυνατότητα ποὺ μᾶς δίνει ὁ Χριστός νὰ ξεπεράσουμε πάθη καὶ τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, μὲ σκοπὸ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ζωὴ τῆς Ἀνάστασης καὶ τῆς Χαρᾶς. Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε ὁλοκαρδίως τὰ παιδιὰ γιὰ τὴν ἥσυχη συμμετοχή τους Μὲ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε Δοξολογία, παρουσία ὅλων τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, πολιτικῶν, στρατιωτικῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν. Τὴν πολιτεία ἐκπροσώπησε ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν κ. Μιχελάκης, ἐνῶ τὸν πανηγυρικό τῆς ἡ- μέρας ἐξεφώνησε ἡ ἐκπαιδευτικὸς κ. Ἑλένη Βουσολίνου. Ἀκολούθησε ἐπιμνημόσυνη δέηση στὸ ἡ- ρῶο του παλαιοῦ λιμανιοῦ καὶ στὸ μνημεῖο τοῦ Πρώτου Κυβερνήτη τῆς Χώρας μας, Ἰωάννη Καποδίστρια. Οἱ ἐκδηλώσεις ὁλοκληρώθηκαν μὲ τὴν καθιερωμένη παρέλαση. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ» 91,1 fm