Οι μαθητές του Γ1 παρουσιάζουν..
Διαβάζοντας τους «ΞΥΠΟΛΗΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ» της Αλεξάνδρας Μητσιάλη
ς α μ ά ι ε λ υ ο δ η από τ η ξ ά τ ν η τ μες
χωριστήκαμε σε ομάδες και η καθεμία μελέτησε ένα συγκεκριμένο ήρωα του βιβλίου.
η ομάδα του «Τάκη» Ατλάζης Νίκος Ηλιοπούλου Σοφία Δρούγκας Χρήστος Καραμούτσιος Χαράλαμπος Κυμιώνη Ζωή
η μητέρα του Τάκη παίρνει το λόγο Ένα από τα «βουβά» πρόσωπα του έργου είναι και η μητέρα του Τάκη. Της δώσαμε, λοιπόν, το «λόγο»
Γιε μου, Ντρέπομαι τόσο να σου γράψω ''αγαπημένο μου παιδί'', γιατί νιώθω πως θα γελάσεις από ειρωνεία. Δεν ξέρω αν με θυμάσαι καθόλου ή αν με αναζήτησες ποτέ. Είμαι η μητέρα σου ή καλύτερα η γυναίκα που σε γέννησε. Γεννήθηκες σε μια ακατάλληλη οικογένεια και γι' αυτό μόνο εσύ δεν φταις. Λάθη και εγωισμοί,δικοί μου και του πατέρα σου. Οι ενοχές που νιώθω εδώ, στην Αμερική δεν με αφήνουν ούτε μια μέρα να αναπνεύσω ελεύθερα. Ξέρω πως δεν έχω ελαφρυντικά. Τη νύχτα που σε άφησα στο ίδρυμα, έφυγα για μια καλύτερη ζωή, με νέο σύντροφο, για χαρές που δεν ήρθαν ποτέ. Γιατί στο μυαλό μου γυρνούσαν εικόνες δικές σου: πως με φωνάζεις τα βράδια, πως έχεις θυμώσει, πως σε κακομεταχειρίζονται. Έβλεπα τις άλλες μητέρες και ένιωθα ενοχές. Δεν ξέρω αν ποτέ σε ξαναδώ ή σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Ξέρω όμως ότι σ' αγαπώ και πονάω μακριά σου. Ξέρω πως μετάνιωσα. Γιε μου, Τάκη, μακάρι να σε δω και να μου επιτρέψεις να σ' αγκαλιάσω. Μακάρι να γίνονται θαύματα και να με συγχωρέσεις. Η μητέρα σου Ζωή Κυμιώνη.
η ομάδα της «Σταυρούλας» Βαρδίκου Δήμητρα Βασιλειάδης Παναγιώτης Δράκου Μαρία-Ελένη Καραμπατάκης Νίκος
Παρουσίαση- εργασία για το φασισμό και το ναζισμό κατά το β παγκόσμιο πόλεμο
από το ημερολόγιο της Σταυρούλας Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Σήμερα είναι Χριστούγεννα και εγώ με τη γιαγιά και τη μαμά μου ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη! Θα έρθει πολύς κόσμος. Θα έρθουν ο Άρης, η Αγγελική, ο Τάκης, η Πηνελόπη και άλλοι. Βέβαια είπαμε να φέρουμε όλοι κάτι για το τραπέζι για να έχουμε κάτι να φάμε. Ελπίζω να συμφιλιωθεί και ο Άρης με τη μαμά που τώρα τελευταία δεν τα πάνε καλά.. Πριν λίγο άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι! Είναι όλοι τους καλοντυμένοι και χαρούμενοι και φαίνεται ότι θα περάσουμε ωραία. Όταν καθίσαμε στο τραπέζι αρχίσαμε να τρώμε και να λέμε αστεία! Μετά βάλαμε μουσική για να χορέψουμε. Εγώ άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη τον Τάκη από το χέρι και ξεκινήσαμε να χορεύουμε. Όμως φαινόταν από το βλέμμα του πως δεν σκεφτόταν εμένα. Κάποια στιγμή έγινε κάτι παράξενο που με έκανε να χαρώ, όχι μόνο εμένα αλλά και τη μητέρα μου. Ο Άρης μας ανακοίνωσε ότι ο πατέρας μας είχε στείλει γράμμα! Τότε ήταν που τρελάθηκα και άρχισα να ρωτάω τα πάντα! Ειδικά η μητέρα χάρηκε τόσο πολύ που όχι μόνο συγχώρεσε τον Άρη, αλλά τον αρραβώνιασε με την Αγγελική. Εκεί που ήταν όλα καλά ξαφνικά ακούσαμε βήματα Γερμανών. Σε αυτό το σημείο σταμάτησαν τα γλέντια και οι χαρές. Λυπήθηκα που μία τέτοια μέρα είχε τέτοια κατάληξη
Αν η Σταυρούλα γνώριζε την Αλέγρα Θα κρατούσε μία ουδέτερη στάση απέναντί της και σε γενικές γραμμές θα ήταν φιλική, αλλά μέσα της θα ένιωθε ζήλεια και μειονεκτικά μπροστά της, εξαιτίας της κοινωνικής τους διαφοράς. Επομένως, δε θα μπορούσαν ποτέ να αναπτύξουν μία φιλική σχέση, επειδή η Σταυρούλα δε θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει την απόρριψη του Τάκη. Δήμητρα Βαρδίκου
Η ομάδα του Άρη Αντωνίου Βαλεντίνα Ζλάκιος Πολυμέρης Κατσούλα Ανθή- Διαμαντία Λαγωνίδης Γιώργος
Η ομάδα της γιαγιάς Ευτυχίας Αλιμπάκης Νίκος Δελίδου Νικολέττα Ζώτος Σωκράτης Κουτουνίδου Ελπίδα
Η ομάδα των εβραϊκών οικογενειών Αγατσιώτης Νίκος Αρβανιτάκης Δημήτρης Ιορδανοπούλου Κατερίνα Καλαϊτσίδου Ελισάβετ Καλαϊτζής Παναγιώτης
Οι οικογένειες των Εβραίων: οικογένεια Κοέν και οικογένεια Λεβί Αντιλήψεις και στάσεις ζωής Οικογένεια Κοέν: Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με θετική σκέψη, παρόλο που ζουν με μεγάλες δυσκολίες. Οικογένεια Λεβί: Πιστεύουν ότι έχουν ελπίδες για ένα καλό μέλλον, λόγω της οικονομικής τους κατάστασης και της κοινωνικής τους θέσης.
Εκτιμήσεις και αντιδράσεις απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς Οικ. Κοέν: ήταν φοβισμένοι και ένιωθαν ανήμποροι να αντιδράσουν. Θεωρούσαν ότι δεν θα επιζήσουν και ότι όλοι οι Εβραίοι θα σκοτώνονταν, γιατί αυτό υποστήριζε η ιδεολογία των ναζί. Παρόλα αυτά ο μπαρμπα-λεόν αντιστάθηκε, ενώθηκε με τους αντάρτες και κατάφερε αυτός και η Λούνα να επιζήσουν. Οικ. Λεβί: Ήταν επίσης θύμα, καθώς ήταν μια οικογένεια Εβραίων. Όμως, πίστευε ότι μπορούσε να γλιτώσει με το χρήμα και είχε περισσότερες ελπίδες. Μόνο η Αλέγρα από την αρχή κατάλαβε πως είναι αναπόφευκτο το τραγικό τους τέλος.
Η επιχείρηση εξόντωσης των Εβραίων και η επίδρασή της στην ψυχολογία του Πέπο και της Αλέγρας Ο Πέπο πέφτει σε βαθιά θλίψη και κλείνεται στον εαυτό του, όταν καταστρέφεται το Εβραϊκό νεκτροταφείο, όπου ήταν θαμμένη η μητέρα του. Η Αλέγρα, από χαρούμενο κορίτσι με φιλόδοξα σχέδια για τη ζωή, αρχίζει να απογοητεύεται και να χάνει τις ελπίδες της, φτάνοντας σε απόγνωση της και πιστεύοντας πως δεν υπάρχει δρόμος για την σωτηρίας.
Η Αλέγρα
Η Αλέγρα κάτω από τη βάρκα
Ο Άρης δολοφονεί το Σταύρο
ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΑΝ
καμιά φορά σου παίρνει πιο πολλά απ όσα σου δίνει τούτη η δω η παλιοζωή. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΙΟΡΔΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
«ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε» ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ
«μα ήξερε ότι το να παίρνεις κάτι, όχι επειδή το κέρδισες αλλά επειδή η απουσία του άλλου σου το έχει παραχωρήσει, δεν είναι ο σωστός τρόπος να γίνουνε τα πράγματα.» ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΑΡΔΙΚΟΥ
«ποιος ήταν αυτός που πέταξε τα τρικάκια την ώρα που οι γερμανοί κάνανε μπλόκο και μάλιστα καταφέρνοντας να ξεφύγει από τα φονικά τους χέρια;» ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΡΑΚΟΥ
«τώρα θα χανε το αποκούμπι που είδε να έρχεται καμιά φορά και να ζεσταίνει με τα δάκρυα του τις πέτρες που σκεπάσανε το χώμα της και να τις φανερώνει ξεσκέπαστη την ψυχή του.» ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΔΕΛΙΔΟΥ
«..την έκλεισε μαλακά πίσω της, να μην ταράξει την παιδική της ηλικία, που άφηνε μόνη της εκεί πίσω.» ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ ΖΛΑΚΙΟΣ
«δεν έχει μα και ξεμα, εκεί έξω παραμονεύει ο γορίλλας». ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΓΩΝΙΔΗΣ
«Μα δεν ήθελε να σκέφτεται. Θα προτιμούσε ν'αδειάσει το κεφάλι της απο τις σκέψεις.» ΑΝΘΗ ΚΑΤΣΟΥΛΑ
«μη σκιάζεσαι κι έχουνε γνώση οι φύλακες,παιδί μου. τα σκάγια τους δεν φτάνουνε παντού και κάθε παράγκα, ακόμα και του καραγκιόζη, έχει τα μυστικά της.» ΕΛΠΙΔΑ ΚΟΥΤΟΥΝΙΔΟΥ
«φοβάμαι μην,αμα τα γυαλίσεις, θα βλέπω τις τρύπες μεγαλύτερες.» ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΤΣΙΟΣ
«πώς τα κατάφερα να πέσω φάτσα κάρτα πάλι με το παρελθόν;» ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ
«δε πρόλαβε να της πει ότι θα μετρούσε το χρόνο και θα την αποζητούσε.» ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ
«Ο ουρανός άνοιξε το πουκάμισό του και έπεσε απο μέσα ο θυμός του σαν κατακλυσμός.» ΖΩΗ ΚΥΜΙΩΝΗ
«το χαλινάρι το περνούσε ο ίδιος στον λαιμό του.» ΝΙΚΟΣ ΑΤΛΑΖΗΣ