Φίλοι και Φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας πρωτοβουλία. H ΤΟ Α Αθήνας, συνεχίζοντας τη δραστηριότητά της πάνω στο σοβαρό ζήτημα της ανεργίας, με μια σειρά περιοδείες και εξορμήσεις σε όλη την περιοχή του Κέντρου της Αθήνας, σε χώρους δουλειάς, ΟΑΕΔ, με εκδηλώσεις στα Άνω Πατήσια, την Κυψέλη, στα Σεπόλια και σήμερα εδώ στα Θυμαράκια, ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες νέους που προβληματίστηκαν, άκουσαν τις θέσεις του κόμματος μας. Δεν είναι τυχαίο το σύνθημα ότι «Το μέλλον μας δεν είναι ούτε η ανεργία,ούτε η κακοπληρωμένη δουλειά». Σήμερα, ειδικά στις φτωχογειτονιές της Αθήνας ολόκληρες οικογένειες ζουν με ένα μισθό ή μεροκάματα από εδώ και από κει. Ιδιαίτερα στη νεολαία η ζωή είναι μια περιπλάνηση από την μισοδουλειά εποχιακά στη μισοανεργία και τα προγράμματα voucher του ΟΑΕΔ. Μόνο η επίσημη ανεργία για νέους έως 25 χρονών, είναι 60%. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δίνει το οκ για εργασία από τα 16 χρόνια. Πληρώνει εφοπλιστές και επιχειρήσεις για να έχουν δωρεάν εργαζόμενους ανά 5 μήνες! ( μέσω του ΟΑΕΔ) με τη φρούδα ελπίδα ότι μετά από τους 5 μήνες θα τους κρατήσουν στη δουλειά και δεν θα προτιμήσουν τον επόμενο τσάμπα εργάτη. Ένας νέος μπορεί να πληρωθεί για πρακτική ενός εξαμήνου ακόμα και 250 ευρώ για όλο το εξάμηνο ( βλ προγράμματα δημοσίων ΙΕΚ)! Δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά μας λένε τώρα τελευταία με τις απολύσεις στο δημόσιο ότι «Δε χρειάζονται τόσοι γιατροί ή νοσηλευτές, ότι δε χρειάζονται και τόσοι δάσκαλοι», ετοιμάζουν συγχωνεύσεις σχολείων και καταργήσεις ειδικοτήτων ΕΠΑΛ -ΕΠΑΣ. Πετούν χιλιάδες παιδιά έξω από την έστω υποτυπώδη μόρφωση που είχαν ή την επαγγελματική κατάρτιση και μαζί χιλιάδες καθηγητές. Πετούν ακόμα πιο πολλούς έξω από τα νοσοκομεία που ήδη είναι ανυπόφορη η κατάσταση. Τρίβουν τα χέρια τους τα ιδιωτικά ιδρύματα για μια ακόμα φορά. Τρίβουν τα χέρια τους και οι επιχειρηματίες στην υγεία. Αυτή είναι μια ζωή που θέλουν να μας κάνουν να ανεχτούμε στο έτος 2013!
Τέτοια ανάπτυξη ονειρεύεται στα σαλόνια η κυβέρνηση με τους βιομήχανους. Να σκεφτούμε όμως: Εμείς φταίμε που είμαστε άνεργοι ή οι γονείς μας; Φταίει ότι είναι λίγες οι δουλειές; Φταίει ότι κάποιος άλλος μας τις παίρνει, όπως μας λένε για τους μετανάστες; Όχι. Φταίει το ίδιο το σύστημα που ζούμε. Όπως και να το κάνουμε δε γεννηθήκαμε όλοι με αυτές τις δήθεν «ίσες ευκαιρίες» που ακούμε σε όλες τις κλίσεις. Αυτοί που είναι αφεντικά δεν θα νοιαστούν για το πώς ζούμε εμείς. Ίσα να μπορούμε να αντέχουμε ως την επόμενη μέρα για να ξαναδουλέψουμε στο γιαπί τους θέλουν και πάνω από όλα με «κοινωνική συνοχή» για το δήθεν «εθνικό μας συμφέρον». Αυτοί θέλουν κέρδη και μόνο κέρδη. Φτηνούς και ευέλικτους εργάτες που θα αλλάζουν 2 δουλειές το χρόνο ή θα τρώνε τη μέρα τους στις ουρές. Καρφί δεν καίγεται στον επιχειρηματία για το αν έχουμε κάνει εμβόλια και αν μπορούμε να πάμε στο νοσοκομείο. Το ζούμε αυτό κάθε μέρα. Εδώ ο άνεργος δε μπορεί να πάει το παιδί του στον παιδικό σταθμό. Σίγουρα, δε γίνεται από την άλλη και να μην δουλέψεις με αυτούς τους όρους. Με καθαρό όμως το εξής: Ότι κανείς δεν μας έκανε τη χάρη, ότι χρειάζεται αγώνα αν θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα, δε λύσαμε το πρόβλημα της ζωής μας!. Το χειρότερο είναι να πούμε ότι «Δε λες καλά που υπάρχει και αυτή η δουλειά», όχι, σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να φτάσουμε. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ανεργία; Εδώ έχει απαντήσει η ζωή η ίδια, ακόμα και 50 και 60 χρόνια πριν. Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε άνεργος ούτε για δείγμα. Δεν υπήρχαν καν λογαριασμοί ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ. Γιατί; Γιατί όλη η οικονομία σχεδιάστηκε από εργάτες για τις ανάγκες των εργατών και του λαού. Από αυτούς που έφτιαξαν τον πλούτο για τους ίδιους. Γιατί σταμάτησε να υπάρχει η εκμετάλλευση και το κυνήγι του κέρδους. Γιατί μπροστά μπήκε η κοινωνική ευημερία. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός για τον οποίο παλεύουμε και σήμερα μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος!. Είναι το μόνο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μέλλον για τη νεολαία σήμερα. Για να μπορούν τα λιμάνια, η ενέργεια, τα εργοστάσια, ο τουρισμός, οι μεταφορές, η μόρφωση να μας ανήκουν, να καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες και
όχι μια χούφτα από περιττά παράσιτα που σήμερα ζουν στις πλάτες μας. Φυσικά, και στη Σοβιετική Ένωση όταν πάνω στις δυσκολίες, βρήκαν λύσεις καπιταλισμού, μετρήθηκαν αντίστροφα βήματα. Σήμερα για αυτό το κόμμα μας μελετά την ιστορία. Βγάζει συμπεράσματα για το τι πρέπει ο λαός σήμερα να κάνει στις σύγχρονες συνθήκες. Για να γίνουν όλα τα παραπάνω όμως και στη σοβιετική ένωση ο λαός ήταν αυτός που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, πίστεψε στη δύναμή του. Η στάση αναμονής που μας καλούν σήμερα να κάνουμε, δεν είναι για ένα δυο χρόνια, είναι μόνιμη στάση ζωής, είναι μια μόνιμη κατάσταση μιζέριας που δε συμφέρει το λαό και πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Σήμερα λοιπόν, στον ελεύθερο καπιταλισμό όπως μας λένε στα σχολικά βιβλία, είσαι ελεύθερος να δουλεύεις με 200 ευρώ, να κάνεις ναρκωτικά και να κλείνεσαι σπίτι σου. Μόνο να παλεύεις δεν είσαι ελεύθερος γιατί αυτό είναι που φοβούνται, το οργανωμένο κίνημα με στόχο τις δικές του ανάγκες. Θα ρωτήσει κάποιος, καλά όλα αυτά για το σοσιαλισμό, αλλά σήμερα τι κάνουμε; Ποια είναι η πρόταση στο σήμερα του ΚΚΕ; Το κόμμα μας και παλιότερα και τους τελευταίους μήνες έχει καταθέσει πρόταση νόμου για να μπορούν οι άνεργοι να ζουν με αξιοπρέπεια το διάστημα της ανεργίας τους. Δηλαδή: Να μη μπορεί να τους κατασχεθεί το σπίτι. Να έχουν φθηνότερα τιμολόγια ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και να μη μπορούν να τους τα κόψουν. Το διάστημα της ανεργίας να λαμβάνεται στα συντάξιμα χρόνια και το επίδομα να είναι στο 80% του βασικού μισθού των 751 ευρώ.. Να μπορεί να σφραγίσει βιβλιάριο, ώστε να μπορεί να πάει στο νοσοκομείο.
Όλα τα άλλα κόμματα καταψηφίζουν αυτές τις προτάσεις γιατί τα σχέδια τους και οι προτάσεις τους είναι φτιαγμένες στα μέτρα των εφοπλιστών και των μεγάλων αφεντικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει κάτι χιλιοδοκιμασμένο και αποτυχημένο σαν κάτι νέο και που τάχα μπορούν να περνάνε καλά και οι δούλοι και οι αφέντες. Αυτά δεν μπορούμε ούτε για ανέκδοτο να τα πούμε στον κόσμο. Τα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν ένα ένα σα χάρτινοι πύργοι. Να πούμε για τη Βραζιλία, που 8 εκατομμύρια άνθρωποι ζούν στο όριο της απόλυτης φτώχειας και κατά χιλιάδες ο κόσμος είναι στο δρόμο ενάντια σε αυτά τα μοντέλα; Να πούμε για την Τουρκία ή για την Κύπρο; Δεν περιμέναμε βέβαια και κάτι καλύτερο από το χειροκροτητή του Ομπάμα και συνομιλητή των Ελλήνων βιομηχάνων που μάλιστα τον αποκάλεσαν και χρήσιμο! Μάλιστα μας καλεί να ησυχάσουμε και να περιμένουμε αυτή την τάχα αριστερή κυβέρνηση που θα τα κάνει όλα αυτά. Από την άλλη, η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική οργάνωση, σαν άξιο τέκνο των προγόνων της Χιτών και Ταγματασφαλιτών, επιφυλάσσει για τους νέους μέλλον των 20ευρώ για δουλειά ήλιο με ήλιο και ύπνο στα θερμοκήπια σαν αυτά της Μανωλάδας. Γιατί έτσι θέλουν όλους τους χώρους δουλειάς. Αυτά θέλουν και για το λιμάνι, τις τηλεφωνικές εταιρίες, στις εταιρίες security, στα σουπερ μάρκετ, παντού. Δεν είναι τυχαίο που σε χώρους δουλειάς, παίζουν το ρόλο του μπράβου της εργοδοσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κέντρο της Αθήνας είναι στενά συνδεδεμένοι με κυκλώματα. Είδατε ποτέ να κυνηγούν εμπόρους ναρκωτικών στην περιοχή; Φυσικά και όχι. Δεν είναι τυχαίο ότι στήνουν δουλεμπορικά γραφεία.η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά συστημική, αλλά το ίδιο το σύστημα τη γεννά όποτε τη χρειάζεται και στο παρελθόν και σήμερα για να το προστατεύει. Καλά κάνουν σωματεία, συνδικάτα και φορείς σε όλη την Ελλάδα και την καταδικάζουν δημόσια. Αυτές οι λογικές μόνο με απομόνωση αντιμετωπίζονται, και θα αντιμετωπιστούν. Σήμερα οι νέοι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μαθητές ξέρουν πολύ καλά πως η φτώχεια δεν διαχειρίζεται όσα κομμάτια και αν κόψουμε το ψωμί.
Ούτε το μέλλον μας θα γίνει καλύτερο αν ο καθένας κοιτά στενά τη δική του ζωή και όχι το σύνολο. Από τη φτώχεια δεν ξεφεύγεις περιμένοντας από έναν εφοπλιστή που ξεπλένει μαύρο χρήμα το συσσίτιο, όπως ο Νιάρχος στα σχολεία της περιοχής, όπως η Χρυσή Αυγή ή η Εκκλησία, που δίνοντας ένα μαρούλι και μια ληγμένη κονσέρβα, προσπαθεί να υποτάξει και να βρωμίσει συνειδήσεις. Δεν περιμένουμε κανένα μεσσία, πάντα ο ίδιος ο λαός στη ιστορία έσωζε τον εαυτό του. Αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εργαζόμενων από φορείς, σωματεία, επιτροπές ανέργων χρειάζεται. Χρειάζεται όμως για ποιο λόγο; Για να έχουμε δύναμη και να αντέχουμε τον καθημερινό αγώνα, όχι για να πούμε «καλά ήταν και για σήμερα». Για να δούμε και λίγο την ιστορία του λαού μας. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέει «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ την πείνα, θα μας σώσει και από τη σκλαβιά». Δεν είναι τυχαίο, όπως και αυτός εδώ ο τόπος. Την περίοδο 1940 1944 στη περιοχή υπήρχε η ηρωική ΕΠΟΝ και τα αετόπουλα Θυμαρακίων. Παιδιά 12, 14, 16 χρονών που πάλεψαν για τη λευτεριά του λαού ακούραστα και με το τραγούδι, το όπλο και το χαμόγελο μαζί, τα χρόνια της κατοχής. Τότε που μας λέγανε «Είναι ανίκητος ο εχθρός». Έδιναν ακόμα και ψεύτικα στοιχεία ότι Ο Χίτλερ νικά τη Σοβιετική Ένωση στο Β ΠΠ. Μόνο και μόνο για να σπάσουν το ηθικό των κομμουνιστών και του λαού στον αγώνα που έκανε. Την ίδια περίοδο λοιπόν, εδώ στην περιοχή, όπως γράφει και στο βιβλίο «Τα παιδιά της Αθήνας» που υπάρχει και στο βιβλιοπωλείο μας, όλη η Αχαρνών ήταν γεμάτη συνθήματα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, από τα κεραμμύδια έως το πεζοδρόμιο! Στην οδό Αγίου Μελετίου και Αχαρνών είχε ζωγραφισμένο ένα τεράστιο ρολόι που οι δείκτες ήταν σταματημένοι στις 12 παρά 5. Αυτό το ρολόι έγραφε από κάτω «Η ώρα της λευτεριάς πλησιάζει», «Θάνατος στο φασισμό, λευτεριά στο λαό!». Αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς το ΚΚΕ εμπνευστή και καθοδηγητή των αγώνων.
Αυτά έγιναν τότε. Τότε, όπως και σήμερα, ισχύει αυτό που είπε ο Μπρεχτ. Ότι αν θέλουμε να ψάξουμε τον εχθρό, πρέπει πρώτα να τον ψάξουμε μέσα στη χώρα μας. Σήμερα κάποιοι, διαστρεβλώνοντας την ιστορία όπως ο ΣΥΡ ή η Ανταρσύα, μας λένε ότι είμαστε υπό ξένη κατοχή. Το λένε για να κρύψουν την πραγματικότητα, ότι είμαστε υπό την κυριαρχία των μονοπωλίων ντόπιων και ξένων, την ΕΕ, την οποία λατρεύουν και κάθονται στα στρογγυλά τραπέζια τους. Από τη μία αγκαλιά με το Σόιμπλε ο Σύριζα, από την άλλη μας λέει «ο Σόιμπλε είναι ανεπιθύμητος», η κοροϊδία πάει σύννεφο. Το ΚΚΕ και ΚΝΕ σήμερα καλούν τους σημερινούς και αυριανούς εργαζόμενους, όσους έχουν συμφέρον, να παλέψουν μέσα από επιτροπές ανέργων, τα σωματεία στους χώρους δουλειάς με το ΠΑΜΕ, Λαϊκές Επιτροπές, Συντονιστικά μαθητών, συλλόγους γυναικών. Να οργανώσουν την πάλη τους, να ενώσουν τη δύναμή τους στην πράξη ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και των κυβερνήσεών τους, από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο ζήτημα. Αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος με αποτελέσματα. Μόνο με αγώνα δεν κόβουν ρεύμα από ανέργους, μόνο με αγώνα δε ρίχνουν τους μισθούς, μόνο με αγώνες έρχονται πιο μεγάλες αλλαγές υπέρ του λαού! Και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Αυτά έκαναν οι νέοι της ΕΠΟΝ στα Θυμαράκια, αυτά θα κάνει και η γεννιά μας, γιατί θα είναι η γεννιά της ανατροπής! Σα συνέχεια των πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων της οργάνωσής μας σας καλούμε το επόμενο διάστημα: όλους τους μαθητές τη ΔΕΥΤΕΡΑ 15.07, 11.00, έξω από το ΥΠ. Παιδείας σε διαμαρτυρία ενάντια στο πέταγμα μαθητών και ειδικοτήτων από τα ΕΠΑΛ Επιπλέον μας περιμένει το 39 ο Φ της ΚΝΕ, «Ο» στο Πάρκο Τρίτση 19,20,21 Σεπτέβρη, με στέκια και εκδηλώσεις, συναυλίες, χώρους αθλητισμού κλπ, με μεράκι από φίλους και μέλη της ΚΝΕ, χωρίς χορηγούς, για μαθητές, φοιτητές, ανέργους, εργαζόμενους από όλες τις γειτονιές τις Αθήνας.