19 Ιουνίου 2018 ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ Απαντήσεις Θεμάτων Πανελλαδικών Εξετάσεων Ημερησίων Γενικών Λυκείων ΘΕΜΑ Α Α.1 δ Α.2 β Α.3 α Α.4 α Α.5 β ΘΕΜΑ B B.1 1. γ 2. β 3. γ 4. α 5. γ 6. γ 7. β Β.2 O μικροοργανισμός Β. Ο μικροοργανισμός Β αναπτύσσεται βέλτιστα (εμφανίζει μέγιστο ρυθμό ανάπτυξης) μεταξύ ph 4-5, ο Α σε χαμηλότερο ph και ο Γ σε υψηλότερο. Σχ. Βιβλίο σελ. 108 «το ph. 4-5». 1
Β.3 Πρόκειται για δομική χρωμοσωμική ανωμαλία και πιο συγκεκριμένα, έλλειψη ενός τμήματος του ενός εκ των δύο χρωμοσωμάτων 5. Γνωρίζουμε ότι η μετάλλαξη αυτή είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση του συνδρόμου Cri-du-chat (κλάμα της γάτας). Σχ. Βιβλίο σελ. 97 «Το σύνδρομο.καθυστέρηση». Β.4 Σχ. Βιβλίο σελ. 57 «οι περιοριστικές.κομμένα ακρα». α. Ίσου μήκους. Οι αδελφές χρωματίδες είναι πανομοιότυπα μόρια DNA που προκύπτουν κατά την αντιγραφή του γενετικού υλικού. Κατόπιν αυτού θα διαθέτουν ίδιο μέγεθος και αλληλουχία, συνεπώς και τον ίδιο αριθμό αλληλουχιών που αναγνωρίζονται από την EcoRI στα ίδια ακριβώς σημεία. β. Διαφορετικού μήκους. Τα γονίδια που κωδικοποιούν διαφορετικές πολυπεπτιδικές αλυσίδες (άρα διαφορετική αλληλουχία αμινοξέων) θα έχουν διαφορετική αλληλουχία και ενδεχομένως μήκος βάσεων. Συνεπώς θα έχουν πιθανότατα διαφορετικό αριθμό αλληλουχιών που να αναγνωρίζονται από την EcoRI σε διαφορετικά σημεία και άρα θα προκύπτει διαφορετικός αριθμός και μήκος θραυσμάτων αντίστοιχα. γ. Διαφορετικού μήκους. Σε πολλά βακτήρια, εκτός από το κύριο κυκλικό μόριο DNA, υπάρχουν και τα πλασμίδια. Τα πλασμίδια είναι δίκλωνα, κυκλικά μόρια DNA με διάφορα μεγέθη και αλληλουχίες. Συνεπώς θα έχουν πιθανότατα διαφορετικό αριθμό αλληλουχιών που να αναγνωρίζονται από την EcoRI σε διαφορετικά σημεία και άρα θα προκύπτει διαφορετικός αριθμός και μήκος θραυσμάτων αντίστοιχα. δ. Ίσου μήκους. Ο βακτηριακός κλώνος περιλαμβάνει βακτήρια που έχουν προκύψει από ένα αρχικό βακτήριο και είναι συνεπώς γενετικά πανομοιότυπα. Τα βακτήρια έχουν ένα κύριο μόριο κυκλικού δίκλωνου DNA, το οποίο θα είναι ίδιο σε όλα τα βακτήρια του κλώνου. Συνεπώς το κυκλικό μόριο DNA των βακτηρίων αυτών θα έχει ίδιο μέγεθος και αλληλουχία, συνεπώς και τον ίδιο αριθμό αλληλουχιών που αναγνωρίζονται από την EcoRI στα ίδια ακριβώς σημεία. 2
ΘΕΜΑ Γ Γ.1 Θα πρέπει να εργαστούμε σε γονιδιωματική βιβλιοθήκη. Σχ. Βιβλίο σελ. 59 «το σύνολο των βακτηριακών.βιβλιοθήκη» και Σχ. Βιβλίο σελ. 60 «Οι cdna βιβλιοθήκες.εξωνίων». Συνεπώς, αφού η cdna βιβλιοθήκη περιέχει τη γενετική πληροφορία που αντιστοιχεί στα ώριμα mrna των γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες και εκφράζονται μια ορισμένη χρονική στιγμή σε ένα κυτταρικό τύπο, δε θα περιέχει σε καμία περίπτωση τα γονίδια που μεταγράφονται σε trna, όπως αυτό της γλυκίνης. Έτσι, θα χρησιμοποιήσουμε γονιδιωματική βιβλιοθήκη η οποία περιέχει το σύνολο της γενετικής πληροφορίας του οργανισμού. Γ.2 Το αγγελιοφόρο RNA (trna) χρησιμεύει στη μεταφορά των σωστών αμινοξέων με τη σωστή σειρά κατά την πρωτεΐνοσύνθεση. Πιο συγκεκριμένα, το trna διαθέτει μια μικρή περιοχή μήκους 3 βάσεων, το αντικωδικόνιο, το οποίο προσδένεται στο αντίστοιχο κωδικόνιο του mrna που κωδικοποιεί ένα αμινοξύ (με βάση τους κανόνες της συμπληρωματικότητας) μεταφέροντας φυσιολογικά το αντίστοιχο αμινοξύ στα ριβοσώματα. Το αντικωδικόνιο είναι συμπληρωματικό και αντιπαράλληλο του κωδικονίου του mrna. Το αντικωδικόνιο 3 CCC5 δεσμεύεται στο κωδικόνιο του mrna 5 GGG3 που κωδικοποιεί τη γλυκίνη. Το νέο αντικωδικόνιο 3 ΑCC5 δεσμεύεται στο κωδικόνιο του mrna 5 UGG3 που κωδικοποιεί φυσιολογικά την τρυπτοφάνη, συνεπώς στο βακτήριο που διαθέτει το μεταλλαγμένο γονίδιο του trna, θα ενσωματώνει αντί της τρυπτοφάνης γλυκίνη, στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί το μεταλλαγμένο trna κατά την πρωτεϊνοσύνθεση, αντί του φυσιολογικού trna της τρυπτοφάνης, και εφόσον δεν αντικαθίσταται στο μεταλλαγμένο trna το αμινοξύ γλυκίνη από τρυπτοφάνη, γεγονός που δε γνωρίζουμε. Παρόλα αυτά, το βακτήριο δε θα διαθέτει κανένα trna με αντικωδικόνιο 3 CCC5 που αναγνωρίζει το κωδικόνιο 5 GGG3 της γλυκίνης. Τα βακτηριακά γονίδια είναι συνεχή και δεν περιέχουν εσώνια. Ο κωδικός κλώνος έχει την ίδια αλληλουχία με το mrna εκτός του ότι έχει θυμίνη Τ αντί ουρακίλης U. Συνεπώς θα πρέπει να φέρει κωδικόνιο 5 -ATG-3 που αντιστοιχεί στο κωδικόνιο έναρξης 5 ΑUG3 στο mrna και ένα από τα κωδικόνια 5 -TAA-3, 5 -TGA-3, 5 -TAG-3 που αντιστοιχούν στα κωδικόνια λήξης 5 -UAA-3, 5 -UGA-3, 5 -UAG-3 αντίστοιχα. Αναζητούμε τα παραπάνω και προς τις δύο κατευθύνσεις στα γονίδια και τοποθετούμε τα άκρα βάσει των ανωτέρω: Γονίδιο α 3 A T A- A G T- A C C- G G G - G C C - G T A - T A A 5 3
Γονίδιο β 3 A T A - A G T - Α C C - G G T - G C C - G T A- T A A 5 Συνεπώς, το mrna του γονιδίου Α θα είναι: 5 - AAU AUG CCG GGG- CCA UGA AUA -3 Κωδ. Εναρξης Κωδ. Λήξης Και το mrna του γονιδίου Β θα είναι: 5 - AAU AUG CCG UGG- CCA UGA AUA -3 Κωδ. Εναρξης Κωδ. Λήξης Το κωδικόνιο λήξης 5 UGA3 δεν αντιστοιχεί σε αμινοξύ και συνεπώς ούτε σε trna. Άρα για την μετάφραση του mrna του γονιδίου Α απαιτούνται κατά σειρά τα εξής αντικωδικόνια: 3 -UAC-5, 3 -GGC-5, 3 -CCC-5, 3 -GGU-5 Όπως προαναφέρθηκε δεν υπάρχει στο βακτήριο trna με αντικωδικόνιο 3 -CCC-5 άρα δε θα παραχθεί το πεπτίδιο που κωδικοποιείται από το γονίδιο Α Αντίστοιχα για το γονίδιο Β τα αντικωδικόνια θα είναι κατά σειρά: 3 -UAC-5, 3 -GGC-5, 3 -ACC-5, 3 -GGU-5 Yπάρχουν trna που να φέρουν όλα τα παραπάνω αντικωδικόνια άρα θα παραχθεί πεπτίδιο από το γονίδιο Β. Παρόλα αυτά σε ορισμένα εξ αυτών των πεπτιδίων ενδέχεται το 3ο αμινοξύ θα είναι αντί τρυπτοφάνης, γλυκίνη, όπως αναλύθηκε παραπάνω. Η πρωτεϊνοσύνθεση ξεκινά από το κωδικόνιο έναρξης και γίνεται με κατεύθυνση από το αμινικό (Η2Ν) προς το καρβοξυλικό (COOH) άκρο του πεπτιδίου. Έτσι οι πιθανές αλληλουχίες αμινοξέων του πεπτιδίου Β είναι: Η2Ν-met-pro-trp-pro-COOH ή Η2Ν-met-pro-gly-pro-COOH, όπου με 3 λατινικά γράμματα συμβολίζονται τα αμινοξέα όπως δίνονται στο γενετικό κώδικα. Γ.3 Σχ. Βιβλίο σελ. 57-58 «Η περιοριστικές ενδονουκλεάσες.ένζυμο». Στο πλασμίδιο που δίνεται και με βάση τους προσανατολισμούς που δίνονται από τα βέλη υπάρχουν οι εξής αλληλουχίες εντός των γονιδίων ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά: 4
Γονίδιο ανθεκτικότητας στην αμπικιλίνη: 3 GAATTC5 5 CTTAAG3 (ΔΕΝ αναγνωρίζεται από την EcoRI) Γονίδιο ανθεκτικότητας στην τετρακυκλίνη: 3 CTTAAG5 5 GAATTC3 (αναγνωρίζεται από την EcoRI) Με βάση τα παραπάνω στα ανασυνδυασμένα πλασμίδια εντός του γονιδίου ανθεκτικότητας στην τετρακυκλίνη θα ενσωματωθεί το ξένο τμήμα DNA, με αποτέλεσμα την αδρανοποίηση (καταστροφή) του γονιδίου, ενώ το γονίδιο ανθεκτικότητας στην αμπικιλίνη παραμένει άθικτο. Θεωρούμε ότι τα βακτήρια ξενιστές στα οποία εισήχθη το πλασμίδιο δε διέθεταν πλασμίδια και δεν ήταν ανθεκτικά σε κανένα από τα δύο αντιβιοτικά πριν τη διαδικασία μετασχηματισμού. Μετά το πέρας της διαδικασίας που περιγράφεται μπορεί να προκύψουν δυνητικά 3 κατηγορίες βακτηρίων, οι οποίες θα παρουσιάζουν διαφορετική ανθεκτικότητα στα 2 αντιβιοτικά: Βακτήρια μη μετασχηματισμένα: Δεν έχουν λάβει κανένα πλασμίδιο, άρα δεν είναι ανθεκτικά σε κανένα αντιβιοτικό. Βακτήρια μετασχηματισμένα με μη ανασυνδυασμένο πλασμίδιο: Τα βακτήρια αυτά έχουν λάβει πλασμίδιο που μετά τη δράση της EcoRI κυκλοποιήθηκε ξανά χωρίς την ενσωμάτωση ξένου τμήματος DNA. Tα βακτήρια θα είναι ανθεκτικά και στα δύο αντιβιοτικά, αφού το γονίδιο ανθεκτικότητας στην τετρακυκλίνη παραμένει ανέπαφο, αφού δεν ενσωματώνει ξένο τμήμα DNA. Βακτήρια μετασχηματισμένα με ανασυνδυασμένο πλασμίδιο: Τα βακτήρια αυτά έχουν λάβει το ανασυνδυασμένο πλασμίδιο που έχει ενσωματώσει ξένο τμήμα DNA εντός του γονιδίου της τετρακυκλίνης. Tα βακτήρια θα ανθεκτικά στην αμπικιλίνη, αλλά όχι στην τετρακυκλίνη. Συνεπώς, για να επιλέξουμε τα μετασχηματισμένα βακτήρια θα προσθέσουμε αμπικιλίνη στο θρεπτικό τους μέσο, με αποτέλεσμα να επιβιώσουν τα μετασχηματισμένα και όχι τα μη μετασχηματισμένα βακτήρια. [Εφόσον στην εκφώνηση αναφέρεται ότι στο πλασμίδιο έχει εισαχθεί το ξένο τμήμα DNA και άρα είναι εξ ορισμού ανασυνδυασμένο, δεν απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση. Εναλλακτικά, θα έπρεπε δευτερευόντως να χρησιμοποιήσουμε την τετρακυκλίνη, ώστε να 5
διακρίνουμε να βακτήρια που έλαβαν ανασυνδυασμένο (ευαίσθητα στην τετρακυκλίνη) έναντι του μη ανασυνδυασμένου (ανθεκτικά στην τετρακυκλίνη) πλασμιδίου.] ΘΕΜΑ Δ Δ.1 α, β, γ. Γνωρίζουμε ότι τα δύο χαρακτηριστικά βρίσκονται σε διαφορετικά ζεύγη ομόλογων χρωμοσωμάτων, άρα ισχύει ο 1 ος και ο 2 ος νόμος του Mendel. Εξετάζουμε 3 περιπτώσεις: 1) Να είναι κωδικοποιούνται και τα δύο από αυτοσωμικά ζεύγη χρωμοσωμάτων Έστω Μ: μαύρο τρίχωμα μ: λευκό τρίχωμα, Μ>μ και Κ: Μακριά ουρά κ: Κοντή ουρά, Κ>κ Ο γονότυπος του μαύρου θηλυκού με μακριά ουρά θα είναι ΜμΚκ εφόσον αποκτά απογόνους με λευκό χρώμα τριχώματος (μμ) και κοντή ουρά (κκ) άρα θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον ένα από τα δύο υπολειπόμενα αλληλόμορφα. Ο γονότυπος του αρσενικού με άσπρο τρίχωμα και κοντή ουρά θα είναι μμκκ Κάνουμε τη διασταύρωση διϋβριδισμού: P: ΜμΚκ x μμκκ Γαμέτες: ΜΚ, Μκ, μκ, μκ μκ F1: 1 MμΚκ (μαύρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 Μμκκ (μαύρο τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 μμκκ (λευκό τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 μμκκ (λευκό τρίχωμα, κοντή ουρά) Τα άτομα κάθε φαινοτύπου αναμένονται 1:1 θηλυκά και αρσενικά, συνεπώς η υπόθεση είναι δεκτή. 6
2) Να είναι κωδικοποιείται το χρώμα τριχώματος από αυτοσωμικό ζεύγος χρωμοσωμάτων και το μήκος ουράς από φυλοσύνδετο. Έστω Μ: μαύρο τρίχωμα μ: λευκό τρίχωμα, Μ>μ και Χ Κ : Μακριά ουρά Χ κ : Κοντή ουρά, Χ Κ >Χ κ Ο γονότυπος του μαύρου θηλυκού με μακριά ουρά θα είναι ΜμΧ Κ Χ κ εφόσον αποκτά απογόνους με λευκό χρώμα τριχώματος (μμ) και κοντή ουρά (Χ κ Χ κ ή Χ κ Υ) άρα θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον ένα από τα δύο υπολειπόμενα αλληλόμορφα. Ο γονότυπος του αρσενικού με άσπρο τρίχωμα και κοντή ουρά θα είναι μμχ κ Υ Κάνουμε τη διασταύρωση διϋβριδισμού: P: ΜμΧ Κ Χ κ x μμχ κ Υ Γαμέτες: ΜΧ Κ, ΜΧ κ, μχ Κ, μχ κ μχ κ, μy F1: 1 MμΧ Κ Χ κ (θηλυκό μαύρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 ΜμΧ κ Χ κ (θηλυκό μαύρο τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 μμχ Κ Χ κ (θηλυκό λευκό τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 μμχ κ Χ κ (θηλυκό λευκό τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 MμΧ Κ Υ (αρσενικό μαύρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 ΜμΧ κ Υ (αρσενικό μαύρο τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 μμχ Κ Υ (αρσενικό λευκό τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 μμχ κ Υ (αρσενικό λευκό τρίχωμα, κοντή ουρά) Άρα η υπόθεση είναι δεκτή. 7
2) Να είναι κωδικοποιείται το χρώμα τριχώματος από φυλοσύνδετο ζεύγος χρωμοσωμάτων και το μήκος ουράς από αυτοσωμικό Έστω Χ Μ : μαύρο τρίχωμα Χ μ : λευκό τρίχωμα, Χ Μ >Χ μ και Κ: Μακριά ουρά κ: Κοντή ουρά, Κ>κ Ο γονότυπος του μαύρου θηλυκού με μακριά ουρά θα είναι ΚκΧ Μ Χ μ εφόσον αποκτά απογόνους με λευκό χρώμα τριχώματος (Χ μ Χ μ ή Χ μ Υ) και κοντή ουρά (κκ) άρα θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον ένα από τα δύο υπολειπόμενα αλληλόμορφα. Ο γονότυπος του αρσενικού με άσπρο τρίχωμα και κοντή ουρά θα είναι κκχ μ Υ Κάνουμε τη διασταύρωση διϋβριδισμού: P: ΚκΧ Μ Χ μ x κκχ μ Υ Γαμέτες: ΚΧ Μ, ΚΧ μ, κχ Μ, κχ μ κχ μ, κy F1: 1 ΚκΧ Μ Χ μ (θηλυκό μαύρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 ΚκΧ μ Χ μ (θηλυκό άσπρο τρίχωμα, μακρια ουρά) : 1 κκχ Μ Χ μ (θηλυκό μαύρο τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 κκχ μ Χ μ (θηλυκό λευκό τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 ΚκΧ Μ Υ (αρσενικό μαύρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 ΚκΧ μ Υ (αρσενικό άσπρο τρίχωμα, μακριά ουρά) : 1 κκχ Μ Υ (αρσενικό μαύρο τρίχωμα, κοντή ουρά) : 1 κκχ μ Υ (αρσενικό λευκό τρίχωμα, κοντή ουρά) Άρα η υπόθεση είναι δεκτή. Συνεπώς δε μπορούμε να απορρίψουμε κανένα από τους παραπάνω τρόπους κληρονόμησης. 8
Δ.2 Τα γονίδια που κωδικοποιούν την α-πολυπεπτιδική αλυσίδα της αιμοσφαιρίνης είναι διπλασιασμένα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν φυσιολογικά 2 σε κάθε ομόλογο χρωμόσωμα (συνολικά 4). Κατόπιν αυτού ο άνδρας θα έχει γονότυπο ΑΑΑα, όπου το Α υποδηλώνει το φυσιολογικό αλληλόμορφο και το α την έλλειψη ενός αλληλομόρφου. Κατ επέκταση θα έχει στο ένα του ομόλογο χρωμόσωμα 2 Α αλληλόμορφα και στο 2 ο μόνο ένα. Όπως φαίνεται στο σχήμα, με βάση τον 1 ο νόμο του Μendel, μετά το τέλος της 1 ης και 2 ης μειωτικής διαίρεσης προκύπτουν 2 γαμέτες από τον άνδρα, σε ίση αναλογία ΑΑ και αα. Σχήμα 1 9
Η γυναίκα έχει αντίστοιχα γονότυπο ΑΑαα και άρα υπάρχουν 2 πιθανότητες: Α περίπτωση) στο ένα ομόλογο χρωμόσωμα βρίσκονται και τα 2 αλληλόμορφα της α- αλυσίδας και στο άλλο κανένα: Σχήμα 2 Όπως φαίνεται στο σχήμα, η γυναίκα θα παράγει 2 είδη γαμετών σε ίση αναλογία: ΑΑ, αα Άρα η διασταύρωση θα είναι: P: AAAα x AAαα Γαμέτες: ΑΑ, Αα ΑΑ, αα F1: AAAA, AAαα, ΑΑΑα, Αααα 10
Γονοτυπική αναλογία: 1 : 1 : 1 : 1 Φαινοτυπική Αναλογία: 25% φυσιολογικό, 75% α-θαλασσαιμία (αυξανόμενης βαρύτητας ανάλογα με τον αριθμό των αλληλομόρφων που λείπουν) Παρατηρούμε ότι γεννιέται απόγονος Αααα, με μόνο ένα φυσιολογικό αλληλόμορφο. Άρα δεχόμαστε την περίπτωση. Η έλλειψη των αλληλομόρφων της α-πολυπεπτιδικής αλυσίδας σχετίζεται με την εμφάνιση της νόσου της α-θαλασσαιμίας. Στα άτομα που νοσούν μπορεί να απουσιάζει 1, 2, 3 ή και 4 αλληλόμορφα με αυξανόμενη βαρύτητα φαινοτύπου αντίστοιχα. Κάθε κύηση είναι ανεξάρτητο γεγονός, άρα η πιθανότητα το δεύτερο παιδί να έχει φυσιολογικό γονότυπο και καρυότυπο είναι 25%. Β περίπτωση) σε κάθε ομόλογο χρωμόσωμα βρίσκεται από ένα αλληλόμορφο της α- αλυσίδας: Σχήμα 3 Όπως φαίνεται στο σχήμα, η γυναίκα θα παράγει μόνο 1 είδός γαμετών Αα, με 1 δηλαδή αλληλόμορφο της α-αλυσίδας 11
Άρα η διασταύρωση θα είναι: P: AAAα x AAαα Γαμέτες: ΑΑ, Αα Αα F1: AAAα, AAαα, Γονοτυπική αναλογία: 1 : 1 Φαινοτυπική Αναλογία: 100% α-θαλασσαιμία (αυξανόμενης βαρύτητας ανάλογα με τον αριθμό των αλληλομόρφων που λείπουν) Παρατηρούμε ότι δε γεννιέται απόγονος Αααα, με μόνο ένα φυσιολογικό αλληλόμορφο. Άρα απορρίπτουμε την περίπτωση η κατανομή των αλληλομόρφων της α-αλυσίδας στα χρωμοσώματα της μητέρας να ακολουθεί αυτό τον τρόπο. Δ.3 Σχ. Βιβλίο σελ. 133 «το βακτήριο ποικιλίες Bt». Τα φυτά που διαθέτουν έστω και ένα αντίγραφο του γονιδίου της τοξίνης θεωρούμε ότι θα είναι ανθεκτικά στα έντομα. Συμβολίζουμε με α το φυσιολογικό 1ο χρωμόσωμα και Α το 1ο χρωμόσωμα που έχει ενσωματώσει το γονίδιο της τοξίνης Βt. Aντίστοιχα συμβολίζουμε με δ το φυσιολογικό 4ο χρωμόσωμα και Δ το 4ο χρωμόσωμα που έχει ενσωματώσει το γονίδιο της τοξίνης Βt. Συνεπώς οι γονότυποι των δύο διαγονιδιακών φυτών θα είναι αντίστοιχα: Ααδδ (ενσωμάτωση στο 1ο ζεύγος) και ααδδ (ενσωμάτωση στο 4ο ζεύγος). Θεωρούμε ότι ισχύει ο 1ος και ο 2ος νόμος του Mendel, εφόσον το γονίδιο της τοξίνης βρίσκεται σε διαφορετικά ζεύγη ομόλογων χρωμοσωμάτων. Κάνουμε τη διασταύρωση διϋβριδισμού: P: Ααδδ x ααδδ Γαμέτες: Αδ, αδ αδ, αδ F1: ΑαΔδ, ααδδ, Ααδδ, ααδδ Γονοτυπική Αναλογία: 1: 1: 1: 1 12
Φαινοτυπική Αναλογία: 3 ανθεκτικά στα έντομα : 1 μη ανθεκτικό Βάσει της διασταύρωσης βλέπουμε ότι τα ¾ των απογόνων θα έχουν τουλάχιστον 1 αλληλόμορφο του γονιδίου της τοξίνης και άρα θα είναι ανθεκτικά στα έντομα. Έτσι το ζητούμενο ποσοστό θα είναι 75% 13