ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ Ο ΒΟΘΡΟΣ Απ' τα μπαλκόνια του Άγιου Όρους κρέμονται άγγελοι με πανό με παπα-άρειους δικηγόρους πέφτουν τα δίκια μας στο κενό ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, η Κενή Διαθήκη γράφεται με έψιλον και είναι άδεια. Και γεμάτη να ήτανε, δώρο-άδωρο! Η ακυρότητα της είναι πασιφανής και αυταπόδεικτη. Μετά την απομάκρυνση εκ του τάφου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ποια διαθήκη, κύριος, εδώ μιλάμε ότι αμφισβήτησες μόνος σου το θάνατο σου! Ή ανάσταση θα 'χουμε ή πεθαμένο με διαθήκη. Όχι και τον παπά χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Άλλωστε, η πίτα είναι του Αγίου Φανουρίου, με φανερά ούρα πασπαλισμένη, διότι η φυσική αμμωνία έχει ιδιαίτερη γεύση. Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου φτιαγμένο από πηλό που πούλησε τ' άντερα του, διότι ο νάνος πάντα κλέβει την παράσταση στο τσίρκο. Τυχαία νομίζεις ότι λιβανίζουνε κατά κόρον οι νεωκόροι στις εκκλησίες; Για να μη φλομώσει το χριστεπώνυμο πλήθος από τις μυρωδιές της αρτοκλασίας, γι' αυτό θυμιατίζουνε. Τα αξεσουάρ της ορθοδοξίας θέλουνε μελέτη και ανάλυση. Τσάμπα ρίχνουνε, νομίζεις, τόσο κλάμα οι εβραίοι μπροστά στη μάντρα; Κλαίνε με 9
Τζίμης Πανούσης το αζημίωτο, έχω να σου πω. Διότι τα γέλια τους, κατ' επέκτασιν, δεν τα σπαταλάνε! Τα βάζουνε σε κονσέρβες και τα πουλάνε στους Αμερικάνους για τις κωμωδίες της τηλεόρασης. «Τα κάνω όλα» είπε η δεκαοχτάχρονη οντισιονοπούλα με το ανύπαρκτο φουστανάκι και το καλτσόν με την τριχωτή μαύρη στάμπα να σηματοδοτεί την απουσία εσώρουχου. Φέρτε μου κοινωνικά θέματα να τα πουλήσω, να καταλάβω, να καζαντίσω, διότι δεν μπορεί ο Χαρδαβέλλας να μονοπωλεί τον ανθρώπινο λόγο! Έχουμε κι εμείς κώλο να δείξουμε, με γυαλιά και ακράτεια ήθους. Αντί, λοιπόν, όπως παλαιά, να έχει κάθε σπίτι την αυλή του και το πηγάδι του, δώσαμε απερίσκεπτα την αυλή στους εργολάβους, και το πηγάδι το κάναμε βόθρο. Με αποτέλεσμα, να κατουράμε στο πηγάδι και να πίνουμε νερό από τις ίδιες σωλήνες, όπως τα πρεζάκια ξεδιψάνε με την ίδια σύριγγα. Η αποσύνθεση των κουφαριών των μαραθωνομάχων μέσα στη λίμνη του Μαραθώνα έχει προ πολλού σταματήσει να επηρεάζει τη σύνθεση του πόσιμου ύδατος. Η γερμανική ούλεν έχει βάλει φίλτρα, και μαζί με το χλώριο των εκσυγχρονιστών κυβερνώντων κάνανε το νερό φαρμάκι. Θα ήτανε ευχής έργο να μπορούσε να αντέξει το βαλάντιο του απλού εργαζόμενου το έξοδο κατανάλωσης εμφιαλωμένου νερού από πηγές των Ιμαλαΐων, του Αραράτ και του Κιλιμάντζαρο. Φευ, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η αλυσίδα έφυγε από τα πόδια των δουλοπάροικων κι έγινε αλυσίδα παραγωγής στα εργοστάσια. Ο δούλος έγινε εργάτης, και ο εργά- 10
Πούστευε και μη ερεύνα της, υπάλληλος άνεργος που παρακαλάει να ξαναγίνει δούλος και φτου κι απ' την αρχή. Σ' αυτό το «φτου» να σταθούμε λίγο, που δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο στη λάσπη! Στα μπούτια μας πρέπει να φτύνουμε, γιατί είναι και το καλύτερο λιπαντικό για να μη συγκαίονται. Τα ψαγμένα παλικάρια γνωρίζουν ότι όσο και καλή να είναι η ποιότητα της βαζελίνης, δεν μπορεί να συγκριθεί με το σάλιο που κάνει τον πόνο γλυκό και τις γυναίκες αθάνατες. Τεχνολογία ή θάνατος, για να το πω με άλλα λόγια, χωρίς προσωπικές αιχμές που εύκολα παρεξηγούνται από τους επιπόλαιους παπαράτσι. Το μέγεθος παίζει κι αυτό τον ρόλο του, αλλά όχι να το κάνουμε θεό και να το προσκυνάμε. Δηλαδή, ο ουρανός ξύνεται και μόνος του, δεν έχει ανάγκη από τα μεγαθήρια με τα τετρακόσια πατώματα να υψώνονται με αυθάδεια ανάμεσα στους αεροδιάδρομους. Παν μέτρον άχρηστον, όταν μετράει μεγέθη και όχι ουσία. Ο χορός επιβάλλεται να αλλάξει χώρο, να βγει από τα σκοτεινά χοροπηδάδικα με τα λέιζερ και να αρχίσει πάλι να σχολιάζει καυστικά τα τεκταινόμενα. Ο θεός που βγαίνει με τις μουντζούρες από τη μηχανή, θέλει να πλυθεί και να ξεμουδιάσει. Αλλιώς, η δουλειά δεν πρόκειται να γίνει, ο κόσμος να χαλάσει. Είναι σαν να κάνεις χαλάουα στη Λάση, και να βγει άτριχη να κάνει τα κόλπα της. Θα φρικάρει το παιδομάνι κι άντε μετά να το συμμαζέψεις. Άμα τα βάλεις κάτω και σκύψεις κι εσύ ταπεινά από πάνω τους, θα διαπιστώσεις ότι με τους αρχαίους ημών προγόνους μάς χωρίζουν μόνο καμιά εβδομηνταριά γενιές. Ο παππούς, του παππού, του παππού σου, ο Ευριπί- 11
Τζίμης Πανούσης δης, ο Όμηρος, ο Εφιάλτης, και πάει λέγοντας. Η φάρσα επαναλαμβάνεται επ' άπειρον αλλά έχει τη δυναμική της, και πάνω an όλα την πλάκα της. Οι πλάκες, βέβαια, μετακινούνται και πλησιάζουν η μία την άλλη επικίνδυνα. Οι μυθολογικά ενημερωμένοι δεν θα πάνε να περάσουνε ανάμεσα χωρίς πρώτα να στείλουνε το περιστέρι για να μελετήσουνε τους χρόνους του εχθρού! «Τα κάνω όλα» επανέλαβε η οντισιονοπούλα, ημίγυμνη και προκλητική μπροστά στα τρεχούμενα σάλια του συνεργείου. Και πράγματι, το εννοούσε. Ζήτησε να χαμηλώσουνε τα φώτα και να δυναμώσει η μουσική. Σηκώθηκε, άρπαξε το κεφάλι της μάνας της και το έχωσε βαθιά ανάμεσα στα πόδια της. Την κράτησε σφιχτά, μέχρι που σταμάτησε και ο τελευταίος σπασμός. Μετά σηκώθηκε, έκανε νόημα για κοντινό και αμόλησε την προβαρισμένη της ατάκα: «Εμένα που βλέπετε, η μάνα μου είναι η τέχνη». 12
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ TOY ΤΖΕΪΜΣ ΝΤΙΝ ΚΙ Ο ΜΕΡΑΚΛΗΣ ΜΟΥΤΖΑΧΕΝΤΙΝ Ο θεριακλής πιτσιρικάς κάτω από το ραδίκι είδε κι απόειδε, απηύδησε, και γράφτηκε στο ΔΗΚΙ. ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ έχουμε διορία ν' αφήσουμε μούσι! Όποιος έχει τα γένια, σύντροφοι, έχει και τα χτένια! Τσατσάρες, μάρες, κουκουνάρες. Εδώ και τώρα, μάνι μάνι, θα μας φάν' οι μουσουλμάνοι. Ορθοδοξία ή θάνατος; Θάνατος, μας ψιθυρίζουν στο αφτί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι θανατολάγνοι σοφιστές παππούδες μας. Βιοπολιτική και τα μυαλά στα κάγκελα. Δείξε μου τον θεό σου, να σου πω ποιος είσαι. Η εκδίκηση των σωμάτων, η ιδεολογία του κρέατος, η γκετοποίηση των φετιχιστών. Χύστε τη φέτα από τα βαρέλια, βούλγαροι αντιποιητές τυριών και συναφών εδεσμάτων. Βουνά από αυτοκίνητα, κάρβουνα αναμμένα, νεκροταφεία αυτοκτονούντων καταναλωτών. Ο Σίσυφος έβγαζε φως από πίσω! Όταν σταμάτησε να ξαποστάσει στη βραχοτσουλήθρα, άναψε φως στα πισινά, κόκκινο, μαϊμουδένιο. Άσε που ήτανε και αδερφάρα κραγμένη. Σίσυ ήτανε το χαϊδευτικό του και το γούσταρε το μαρτύριο η 14
Πούστευε και μη ερεύνα Ματίνα η ξεφωνημένη. Αν δεν αποκτήσει ήθος ο μύθος, χέσε μέσα Πολύχρονη που δεν γίναμε ευζώνοι. Το γοργό ευζωνάκι, σίγουρο για τον εαυτό του σαν τον παραμυθένιο λαγό, που θα τη χάσει την κούρσα από τη χελώνα με τον φερετζέ και τα ελάφια με τα πιλάφια. Τα ουρί τού παραφύσιν καραδοκούν στις ονειρώξεις των ευρωπαίων μηδενιστών. Όταν τα παιδιά μας ξημεροβραδιάζονται βλέποντας χελονονιντζάκια, φυσικό επακόλουθο είναι να θαυμάζεται για την ομορφιά του ο Παπαθεμελής (αν δεν είχε τρακάρει ο Τζέιμς Ντιν με την Πόρσε, η υστεροφημία του θα πήγαινε κατά διαόλου). Ο image maker του νεαρού ζεν πρεμιέ τού ψαλίδισε τα φρένα, και σοφά έπραξε. Αν δεν το είχε κάνει, θα είχε ξεπέσει ο σταρ σε τίποτα σίριαλ και θα ξεφούσκωνε σαν ελαττωματική σιλικόνη. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται με τη Μέριλιν Μονρόε. Η επιτυχία είναι μπαμ και κάτω. «Στον άλλο κόσμο που θα πας, κοίτα μη γίνεις σύννεφο» λέει ο ποιητής ο τραγουδισμένος, διότι δεν φταίει σε τίποτα ο απλός καταναλωτής ειδώλων να σε τρώει στη μάπα από τα Μου Μου Ε και να τον πιτσιλάς από πάνω ως σύννεφο που στάζει. Πάρε για παράδειγμα αυτόν που τον ευνούχισε η γυναίκα του. Έχει γίνει ο μεγαλύτερος πορνοστάρ! Το έραψε και το έριξε στην αγορά βιντεοκασετών, έναν από τους ελάχιστους τομείς του πολιτισμού που ανθεί στην Αμερική, στη χώρα που κατάφερε με τον πολιτισμό της να γυρίσει τα καπέλα ανάποδα! Η παραμυθολογία έχει πολύ ψωμί με συντηρητικά. Λέγεται και δεν έχει διαψευστεί μέχρι σήμερα, ότι ο Δίας, ο νεφεληγερέτης κεραυνοβόλος πατέρας παιδιού με ειδικές ανάγκες, στην ' 15
Τζίμης Πανούσης προσπάθεια του να ικανοποιήσει το πάθος του κουτσού κανακάρη του, 'Ηφαίστου, έφτασε στο σημείο να βάλει ψείρα στην Ήρα για ν' ακούει ο ανώμαλος σιδεράς τα ερωτικά τσιλιμπουρδίσματα της ίδιας του της μητέρας. Μη μητρική φιγούρα, εμπεριέχει την έννοια του μη τέρατος, φτάνοντας ιδανικά στον άλλο λόγο, που είναι η πεντάμορφη έτσι όπως φαντάζει, δηλαδή, η κάθε μάνα στα μάτια του γιου της. Η καμαρίλα στους γυναικωνίτες της αρχαίας Ελλάδας σπάει μύτες. Γι' αυτό στο Βυζάντιο, μετά, τις κόβανε με συνοπτικές διαδικασίες. Οι εικασίες ότι αυτό το έθνος έχει συνέχεια και διάρκεια, είναι βάσιμες και πολύ λογικές. Ο Καραϊσκάκης είναι φτυστός ο Άκης, αν τον φανταστείς με μουστάκι και φουστανέλα αντί για κοστούμι μαϊμού-αρμάνι. Το πρόβλημα είναι οι μουσουλμάνοι. Δεν έχουνε τον θεό τους. Ή μάλλον τον έχουνε, αλλά είναι πολύ άγριος. Δεν γυρίζει μάγουλο άμα τον σκαμπιλίσεις! Σου πιάνει το χέρι και σ' το κόβει με τη χαντζάρα από τη ρίζα. Άλλος πολιτισμός, άλλες αξίες. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, και το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, σημειώσατε δύο δαγκωτό. Το κοράνιο, που περιγράφει την ανία της κόρης, είναι η κορωνίδα του αποκρατισμού, η θηλύκια μαρμάγκα. Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω έναν αριθμό λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα Αμπελοκήπων: 024 71 18 36 17. Στείλτε μου ό,τι έχετε ευχαρίστηση. Έχω απόλυτη ανάγκη την οικονομική σας συμπαράσταση διότι, όπως γνωρίζετε, οι εγχειρήσεις αλλαγής φύλου έχουνε γίνει πανάκριβες. 16
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΦΙΔΙ, ΣΤ' ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, για να πούμε και καμιά κρυάδα, αν ήτανε στη Σπάρτη, θα μάζευε χόρτα στον Καιάδα. Είχε κουσούρια πολλά η αυτοκράτειρα, από μικρή. Ενώ οι φίλες της, όταν παραθερίζανε στη Θάσο, είχανε φιλοδοξίες κομμώτριας ή αυλητρίδος στην καλύτερη περίπτωση, η Ολυμπιάδα έλεγε, κουνάμενη-λυγάμενη, ότι θα γίνει βασίλισσα. Βούταγε η αθεόφοβη στις απόκρυφες θάλασσες στο βυθό του νησιού, έπιανε χταπόδια και τους ρούφαγε το μελάνι για να γίνει γαλαζοαίματη. Για καλή της τύχη, όμως, τα πλοκάμια των αποκεφαλισμένων χταποδιών συνέχιζαν να κουνιούνται μέχρι που την ερέθιζαν και τα έπνιγε μέσα της. Αυτή η συνήθεια της έγινε πάθος, κι όταν το χειμώνα γύριζε στη χέρσα Μακεδονία, επειδή δεν έβρισκε χταπόδια, το 'ρίχνε στα φίδια και στ' άλλα ερπετά. Στα ταμπλόιντ της εποχής, τα πέτρινα, διαβάζουμε ανείπωτες ιστορίες σχετικά με τα έργα και τις ημέρες της νεαρής Ολυμπιάδας. Μια φορά, λένε, το είχε γεμίσει οχιές το εργαλείο της, κι όπως κωλοπηλάλαγε στις ξερολιθιές της Μακεδόνικης γης, έπεσε απάνω στη φρουρά του βασιλιά Φίλιππου που είχε βγει για να μαζέψει σαλιγκάρια όχι για να τα φάει, κοτζάμ αυτοκράτορας, αλλά ως θεραπεία, που του είχανε 18
Πούστευε και μη ερεύνα συστήσει οι γιατροί επειδή πόναγε η μέση του. Είκοσι έξι νοματαίους, τους ξεπάστρεψε έναν έναν η ανώμαλη τσαπερδόνα όταν τόλμησαν να κουρσέψουν τη φαρμακερή φιδοφωλιά της. Έφτασε στο τέλος μπροστά στον Φίλιππο και το έκανε το μεγάλο κόλπο. Κάθισε ανακούρκουδα, τσίτσιδη μπροστά στον έκπληκτο βασιλιά, και ρούφηξε με το τρομερό της όργανο όλα τα σαλιγκάρια σε ακτίνα εβδομήντα δύο τετραγωνικών εκταρίων γύρω από τον Φίλιππο. Σε λίγο τον πλησίασε και του έδωσε τα σαλιγκάρια ξεφλουδισμένα, χωρίς το κάλυμμα: γυμνοσάλιαγκες. Δεν ήθελε και πολύ ο άνακτας, είχε φάει και κάτι γερές ροπαλιές στην τελευταία μάχη με άλλους βάρβαρους, και το σαλεμένο του μυαλό την ερωτεύτηκε. Είναι ο πρώτος έρωτας στην Ιστορία που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις καρδιές των δύο ερωτευμένων, γεγονός που επαναλαμβάνεται αρκετά χρόνια αργότερα με τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα. Με παραλλαγές, βέβαια, γιατί στην περίπτωση της Θεοδώρας έχουμε να κάνουμε με άλλα ζώα τα οποία σαγήνευε με το όργανο της. Εδώ δεν έχουμε φίδια και σαλιγκάρια, αλλά κότες ιπποδρομιακές. Η εξουσία έχει και τα καλά της. Όπως λένε τεκμηριωμένα οι ειδικοί επιστήμονες, ο εξουσιαστής απελευθερώνεται από ταμπού και ηθικές αντιστάσεις μέχρι που γίνεται θηρίο ανήμερο, χωρίς φραγμούς και προκαταλήψεις. Τοιουτοτρόπως, η Ολυμπιάδα με τον Φίλιππο, που γούσταρε τα άλογα, αναγκάστηκε ν' αλλάξει γούστα, και πού την έχανε πού την έβρισκε, στους στάβλους και στα εκπαιδευτήρια των αλόγων. Σ' έναν από αυτούς τους 19
Τζίμης Πανούσης στάβλους έγινε και η μοιραία συνάντηση της εστεμμένης με τον Βουκεφάλα. Η Ολυμπιάδα τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Άνθρωπος να τον πλησιάσει ήτανε αδύνατον, αλλά η έκφυλη μαινάδα είχε τον τρόπο της. Πασαλείφτηκε με ντοματόζουμο και ζάχαρη, και κυλίστηκε στα κριθάρια και τη βρόμη, μπροστά στο ζωντανό. Το άλογο ήτανε στα ντουζένια του, πείναγε κιόλας, είδε κι απόειδε και την έκανε δική του. Ο πτωχός λαός της Πέλλας τα μάθαινε όλα αυτά, και η αντίσταση στη σάπια εξουσία φούντωνε καθημερινά. Τα ανάκτορα γεμίσανε συνθήματα με αυτοσχέδια σπρέι πορφύρας: «Εξω οι κτηνοβασίες τού θανάτου», «Άσε το άλογο χάμω, παλιοχαμούρα» και άλλα φτηνά και λαϊκίστικα του ιδίου φυράματος. Το κακό, όμως, είχε γίνει. Η Ολυμπιάδα έμεινε έγκυος, και σε εννιάμιση βδομάδες γέννησε με στριπ-τιζ τον μικρό Αλέξανδρο. Είχε κατεβάσει τα στόρια του παλατιού ο Φίλιππος και απολάμβανε τη γυναικούλα του που γδυνότανε αργά, στο ρυθμό ενός παγωνίσιου χιπ-χοπ της εποχής. Αφού τα έβγαλε όλα, η Ολυμπιάδα κάνει στο τέλος μια πρόστυχη κίνηση από κάτω της και βγάζει σπαρταριστό ένα αρτιμελές βρέφος, κόβει με τα δόντια τον λώρο και το πετάει το παιδί σαν κάλτσα μεταξωτή, από το παράθυρο. Η θεά τύχη, που παίζει ύπουλα παιχνίδια, έριξε το μωρό πάνω στα καπούλια του Βουκεφάλα, που αμέσως ημέρεψε με το σπλάχνο του στην πλάτη. Το κακό είναι ότι όλες οι ωραίες μυθικές ιστορίες έχουνε μια μίζερη λογική εξήγηση και ένα κοινότοπο φινάλε. 20
Η ΣΑΡΚΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΥ ΘΗΛΥΚΟΥ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ απατούν και αποπατούν. Η γενικευμένη ανευθυνότητα αντιμετωπίζεται από απελπισμένους ποιητές που κατηγορούνται για αντιποίηση αρχής. Αρχιδιαλόγου μπορεί να γίνει και τίποτα παραπάνω, όπως διατείνονται οι ψύχραιμοι αναλυτές ούρων του ανθρωπίνου καρκινώματος επί της Γης. Ο Αρης είναι πολύ κοντά, πιο κοντά από ποτέ, σχεδόν μας ακουμπάει. Ο Αρειος επηρεάζεται συναισθηματικά και βγάζει τον κορκόδειλα από μέσα του για να κατασπαράξει τα θηλαστικά. Η καταπίεση του Ζώου ονομάζεται πολιτισμός. Κουκουλώνουμε το θηρίο και κάνουμε ότι ζωγραφίζουμε, σφυρίζοντας ανέμελα για να σκεπάσουμε τα μουγκρητά του. Έργα τέχνης-παραβάν μπροστά από τη μηχανή τού κιμά. Τα 'χουμε κάνει σαν τα μούτρα μας, κατ' εικόνα και ομοίωση του ουραγκοτάγκου κατακτητή. Το μοναδικό έργο τέχνης που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία, είναι το αριστούργημα της 11ης Σεπτέμβρη που κατέδειξε τη σαθρότητα του ιμπεριαλισμού. Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, μια υπερπαραγωγή δισεκατομμυρίων, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη βιντεοταινία του Κώστα Τσάκωνα με τίτλο Η μεγάλη απόφραξη. Ο έλληνας σουρεαλιστής υδραυλικός βάζει τα γυαλιά στον προσκυνημένο Αλμοδόβαρ και περιμένει τη διεθνή αναγνώριση μετά το θά- 22
Πούστευε και μη ερεύνα νατο του τηλεοπτικού φασισμού. Η μπαντάνα του χίπι μάτωσε! Ο μοναχικός σαμουράι, μπανταρισμένος με λωρίδες της Γάζας, χορεύει στα κατεχόμενα ζεϊμπέκικο. Γυαλίζει το μάτι μου από τη σκόνη των Ολυμπιακών έργων. Κινδυνεύει η κόρη του οφθαλμού μου να γίνει λεσβία και ν' αρχίσει τα τζιβιτζιλίκια με την τρύπα τού όζοντος από πάνω. Όταν περνάς απ' τα σκαμμένα, στις ανισόπεδες γέφυρες, σε πνίγει μια μυρωδιά, μια βρόμα από ψοφίμι. Δεν είναι απ' τα πόδια των αλβανών δούλων. Είναι απ' τα σφαγμένα κοκόρια των εργολάβων για να εξευμενίσουν τον θεό της αρπαχτής. Έχει παρατραβήξει το σχοινί! Είναι και το παλούκι μαζί, το έμβλημα του εθνικού μας ανασκολοπισμού, και τα ζόρια είναι μεγάλα. Από το 1821 π.χ. μας ταλαιπωρούν οι δωσίλογοι. Αμαρτίες πληρώνουμε ενδόξων προγόνων που τόλμησαν, όσο πατάει η γάτα, να αμφισβητήσουν την παγκόσμια βαρβαρότητα. Ούννοι και Βησιγότθοι, μεταμφιεσμένοι σε αμερικανούς πεζοναύτες, μας αλαλιάσανε στο πλιάτσικο και στους ομαδικούς βιασμούς συνειδήσεων. Στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Χρήματος. Οι σάλπιγγες της Αποκαλύψεως βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη. Τα είχα τρία χρόνια μ' ένα γκομενάκι NOKIA 69, αλλά τώρα τραβιέμαι με το SONY 666, με ενσωματωμένο προφυλακτικό και ατέλειωτη δόνηση (SMS-SadoMazoh System). Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες. Έχεις την ησυχία σου στην κοιλιά της κότας, με τα ποπ κορν στο χέρι και τις εφορμήσεις των εκσυγχρονι- 23
Τζίμης Πανούσης στων να προσπαθούν να σε βγάλουν από την αβγουλάτη τρύπα, αφού σε βάψουν χρυσό. Μια ζωή κοιλιόδουλοι, απ' την κοιλιά του ξύλινου αλόγου στην κοιλιά της κότας με τα πολλά πρόσωπα: μάνα, σύζυγος, αδερφή. Η τελευταία, με το αρσενικό παρελθόν, είναι η πιο επικίνδυνη. 24
ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΣΑΛΙΑΡΙΣΜΑΤΑ κι ΑΛΛΟΥ ΦΟΡΆΝ ΚΑΠΌΤΕΣ ΜΕΡΑ ΗΡΩΙΚΗ και πένθιμη για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, που πήγε να ξεδώσει σε οίκο ανοχής του Μεταξουργείου, μπήκε ξεσκούφωτος και βγήκε στρατηγός, με παράσημο! Ω μαραμένο μανταλάκι, με τις ωραίες σον κόπιτσες, που κόβει την αλήθεια στη μέση κάθε ξημέρωμα! Όλες οι επιγραφές οι ξενόγλωσσες θα πρέπει ν' ανατιναχτούν! Μπαμ και κάτω, χαμπουργκεροραγιάδες κερματοεισπράχτορες. Δεν σουβλίστηκε ο Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα για να πουλάς εσύ σουβλάκι-πίτα-τζάιρος στις ανοργασμικές νοσοκόμες των βαρβάρων. Άρον τον μπεζαχτά σου και περιπατεί, υπνοβάτη των Βαλκανίων, φαυλοκόλακα των βλαχαδερών. Τα προσωνύμια της Παναγίας γιομίζουνε τόμους πολλούς, αλφαβητικώς κατανεμημένους. Πάρε τον δεύτερο! Στο γράμμα βου. Διάβασε το λήμμα: «Παναγία η Βουγιουκλοκομμένη», κοίτα και την εικόνα: φαίνεται καθαρά. Είναι γεμάτη εξανθήματα η συγκεκριμένη Παναγία. Και σε ρωτάω: είναι ευ- 26
Πούστευε και μη ερεύνα, λογία ή ευλογιά; Μπορείς να μεταφέρεις στη δημοτική την ασθένεια και να την πεις αδύναμη; Ο ασθενής στη στενή στενάζει στενάχωρα. Μόνη του παρηγοριά, το τραγούδι από το διπλανό κελί: «Αν πας με άλλη, θα σου σπάσω το κεφάλι» που τραγουδάει ο πρεζέμπορας στον ανήλικο Αλβανό που τον κέρδισε στις διαπραγματεύσεις μετά την τελευταία εξέγερση με τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που τον έδιωξε ο υπουργός και άνοιξε ανηλικάδικο και νοικιάζει πιτσιρίκια στα δελτία ειδήσεων. Δούναι και λαβείν στον Δούναβη τον λαβωμένο, που κατεβάζει κατά κύματα τις ξενερωσιές του, με αποτέλεσμα να μας βαλσαμώνει κατά ζεύγη, κακήν-κακώς πολλαπλασιαζόμενα. Αν δεν αρπάξουμε βιαίως τα νεογνά από τις αδίσταχτες μάνες, πάει, το χάσαμε το παιχνίδι. Έχουνε μανία να τα μορφώσουνε, να τους δώσουνε εφόδια να βγάλουνε λεφτά επιστημονικά, ματωμένα. Γλώσσες, πιάνο, τένις, κολυμβητήριο. Τα περισσότερα από τα καημένα τα ανήλικα δεν αντέχουνε, γιατί και μια ωρίτσα ελεύθερη που τους μένει το βράδυ, τα αρπάζει από τη μούρη η τηλεόραση και τα μπουκώνει άγχος με πουτανιά, ανάμικτο. Είναι και τα παραμύθια μας που έχουνε αλλάξει με την τεχνολογία κι έχουνε γίνει αμφίδρομα. Το γοβάκι της Σταχτομπούτας μπορεί να το αρπάξει ο κάθε μόδιστρος με το ποντίκι του και να το φέρει στα μέτρα του. Έτσι παρασύρονται τα νεαρά πριγκιπόπουλα και ερωτεύονται τους Κωστέτσους. Μερικοί, που έχουνε προσβάσεις στις Τράπεζες με τα στερητικά, αρπάζουνε το άλφα χωρίς τον κύκλο προστασίας του, τον άραχλο, και 27
Τζίμης Πανούσης τον κοτσάρουνε μπροστά τους, μοστράροντας τη νεοταξική τους υποδύναμη. Υποδύναμη, που καμία σχέση δεν έχει με τα άλογα, παρά μόνο με υποκλίσεις και υπογάστριες διεκδικήσεις. Ήξεις-αφήξεις στον καπιταλισμό, θα πήξεις, ψαρολαέ βασανισμένε, κουράδα της λίμπιντο. Μη νομίζεις ότι σταματήσανε οι σταυροφορίες στις μέρες μας. Σφυροδρεπανοφορίες τις αντικαταστήσανε, και το δίκιο του εργάτη του πρώτου κόσμου βγάζει το λάδι του εργάτη του τρίτου κόσμου, γιατί οι κόσμοι είναι τρεις, σαν τα κακά της μοίρας μας. Ο λαουτζίκος εκτονώνεται με ερωτικές στάσεις καθιστικές, όπως το καρεκλάτο, ενώ η εξουσία, ανέκαθεν, μας πετάει τα μάτια έξω με το τραπεζάτο. Πάνω στο τραπέζι, ο Πιτυοκάμπτης έβαζε τα θύματα του και τα τέντωνε με τα λυγισμένα κυπαρίσσια, και οι απόγονοι του, μελανοχίτωνες ιερείς, ανακηρύξανε το ίδιο τραπέζι άγιο, για να πάρουνε τη σκυτάλη οι σύγχρονοι τραπεζίτες με τις δοσοκλασίες, που τεμαχίζουνε τα λεφτά όπως ο χασάπης τα πρόβατα. Κλαίνε οι εικόνες της Παναγίας όταν έχει υγρασία ο τοίχος, κι όταν δεν έχει, στάζει με το σφουγγάρι του ο καντηλανάφτης. Μέχρι να πάρει ο λαός τα θαύματα στα χέρια του, και η καιόμενη βάτος να γίνει καιόμενο κράτος, ν' αγαλλιάσει η ψυχή μας από την τσίκνα του. Όπως πολύ ορθά αναφέρει ο Τσικ Νακασιάν στο δοκίμιο του Τα μούλικα με μαγουλάδες σαγηνεύουν τους μουλάδες, μάγουλα καίγανε στις θυσίες οι πολεμοχαρείς προγονοί μας. Μαγουλάκια μικρών παιδιών που τα γεννάγανε δούλες-μούλες από τη Φρυγία και τα ταΐζανε 28
Πούστευε και μη ερεύνα με φρύγανα και φρυγανιές, μέχρι να φτιάξουνε μαγουλάκι για να τα σφάξουνε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην περιοχή της αρχαίας Μαγούλας στοιβάζουνε οι εξουσιαστές τα νεκρά αυτοκίνητα σήμερα. Εκατόμβες καβουρντισμένων παιδιών κρύβονται από κάτω. Όλα αυτά τα ξέρουνε αρκετοί από τους αλβανούς μετανάστες στη χώρα μας, αλλά κάνουνε την πάπια για να μη χάσουνε τα πενιχρά τους μεροκάματα. Αναμεταξύ τους, βέβαια, τα συζητάνε και γελάνε πίσω από την πλάτη μας. Η πλάτη μας, όμως, από κατασκευής, είναι κούφια. Στην ουσία, δεν πρόκειται για πλάτη, μάρσιππος είναι, για το θηλυκό έτερον ήμισυ. Άμα βάλεις την πλάτη σου την κούφια, την κουτσομπόλα, στον τοίχο του καφενείου όπου συχνάζουνε οι Αλβανοί, γίνεται ηχείο και ακούς πεντακάθαρα τις συνωμοσίες τους. Οι Αλβανοί έχουνε σχέδιο αλώσεως των Αθηνών με τη συμπαράσταση ντόπιων παπάδων. Όταν σκάβουνε τους κήπους των επαύλεων, στα βόρεια προάστια, θάβουνε κοπριές χωνεμένες, εισαγωγής από το Κοσσυφοπέδιο. Και τα χασίσια που πουλάνε σε φτηνές τιμές, από το ίδιο υλικό έχουνε μέσα. Αυτή η κοπριά έχει μαγικές ιδιότητες. Ζωντανεύει το γκαζόν και αφρίζει σαν αρχαία γκαζόζα. Όταν ψηλώσει γύρω στους εφτά πόντους, γίνεται τερέν και γιομίζουνε τα παρτέρια νάνους χιονατομανείς. Με το πρώτο χιόνι ψοφάνε οι νάνοι, και φτου κι απ' την αρχή. Εξ όλων αυτών συνάγεται ότι η καλύτερη επένδυση, εδώ που φτάσαμε, είναι τα αλβανικά ρέπος. 29
ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ το αυτιστικό πείσμα μας! Έχουμε αποδεχτεί την πρόκληση! Θα πάμε μαζί στον παγκόσμιο χαμό με το εφηβαίο μας καλοχτενισμένο, με τα καλαμπούρια μας και την ψυχή στο στόμα. Έψαχνα την μπαταρία του κουμπάρου μου στο μουχλιασμένο υπόγειο κι έχασα τις εκλογές που γίνανε ξαφνικά, ενώ κοιμόμουνα στην εξοχή. Πρόλαβα να δω την ορκωμοσία από την τηλεόραση στα κλεφτά. Πολλές γυναίκες στη νέα κυβέρνηση, εκ των οποίων η μία ξεβράκωτη. Μόνο μία ζώνη φορούσε που κάλυπτε την κοιλιά της, κι αυτή, στο χρώμα του σώματος. Το ηλικιωμένο ξέκωλο βγήκε από τη συσκευή να μας ρωτήσει, εμάς τους παραθεριστές, αν συμφωνούμε με την εξτρεμιστική της παρουσία. «Αν είχα δοντάκια, θα τη δάγκωνα στα απόκρυφα» μου ψιθύρισε ο μικρός Ορφέας που καθότανε δίπλα μου. Σηκώθηκα κι έφυγα με ανησυχία να πάω στο παλιό μου σπίτι, πίσω από το γήπεδο του Χολαργού. Μπήκα με το αυτοκίνητο στο ανύπαρκτο υπόγειο γκαράζ και βγήκα στην κρεβατοκάμαρα. Ήτανε όλα, ευτυχώς, όπως τα είχα αφήσει. Ρώτησα την άγνωστη χοντρή που κοιμότανε στο κρεβάτι των γονιών μου αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. «Όχι» μου είπε, «μόνο κάτι πρόβατα έχουνε έρθει 31
Τζίμης Πανούσης και κάθονται στη βεράντα.» Άνοιξα την μπαλκονόπορτα κι είδα ένα άσπρο άλογο, που το έδιωξα και το πήρα στο κυνήγι μ' ένα ξύλο από τα κλαδέματα του τεράστιου κήπου. Η αυλόπορτα ήτανε ορθάνοιχτη, το άλογο έγινε δύο πρόβατα, και πήγα και κλείστηκα σ' ένα σινεμά στη Μόσχα με την κόρη του ταβερνιάρη, που έχει σπάσει ρεκόρ στις αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Έσκυψα και τη φίλησα στο στήθος, που ήτανε ξινό και μύριζε ιδρώτα και φτηνό after save. Βγάλαμε τα μάτια μας στα μουγκά μπροστά από το θωρηκτό Ποτέμκιν. Όχι από πόθο, αλλά από ανάγκη να μη βλέπουμε τη μιζέρια των τηλεθεατών. Με ξυπνήσανε φωνές παπάδων από τα παράθυρα: «Άσε κάτω το παγκάρι, μωρή Μπούλα, σε κοιτάω και με πιάνει αναγούλα». 32
ΠΙΣΩ ΜΠΑΖΑ ΕΝ ΑΡΧΗ ην ο δόλος! Το δόλωμα, δηλαδή ο εκσυγχρονισμός, και είμαι πολύ υπερήφανος διότι είμαι Έλλην κι έχω τη δική μου ανάδελφη γωνίτσα στο παγκόσμιο χωριό με τις μπουρμπουλήθρες, στο διαπλανητικό ανθρώπινο ενυδρείο, όπου είμεθα εγκλωβισμένοι και μας παρατηρούν τα εξωγήινα σκατόπαιδα στις εκπαιδευτικές τους ανησυχίες. Είμαστε μια πάρα πολύ ωραία ατμόσφαιρα, με αιωρούμενα σωματίδια, ασώματες κεφαλές εγκλωβισμένες σε αυτοκινούμενες λαμαρίνες στις εθνικές με τα συγκρουόμενα! Τα συμφραζόμενα, τα συμφέροντα, οι συμφορές, συνωστίζονται σ' ένα συνονθύλευμα συμμοριών και συντρόφων, σε μια σαλάτα ασάλευτη σαν το ουράνιο τραπέζι του Παρμενίδη. (Αναφέρομαι στην ομώνυμη ψησταριά, στο κουρδοπάζαρο της Κουμουνδούρου.) Πόσο θα αντέξει ο παραγωγός εφήμερης παρλάτας μέσα στο μπάχαλο της αντιπαροχής, στα σούρτα-φέρτα των εργολάβων και της πολιτικάντικης ορντινάντσας, που βάζουν το μαχαίρι στον Κόκκαλη για την παλινόρθωση της βαζελοκρατορίας; Οι αμερικανοτσολιάδες, οι ορίτζιναλ, θέλουνε τα πόστα τους πίσω! Μέχρι βασιλόφρονες πορνοστάρ επιστρατεύουν για τη νέα σεμνή και ταπεινή ψωροκώσταινα, που σούρνεται με το αζημίωτο 34
Πούστευε και μη ερεύνα πίσω από το δολοφονικό γαϊτανάκι του Αρμαγεδώνα καρνάβαλου. Το 'χουμε καταλάβει δα, ότι αυτό το δα στα Μουδανιά παρεισέφρησε ως σεμνοτυφωνικός δάκτυλος για να κουκουλωθούνε κάτω από τα δωσιλογικά ράσα τα ζωντόβολα των νέων χωρών. Όλα τα ζώα, είμεθα υποχρεωμένα να βάνουμε τον οβολόν μας στη σχισμή τού αίσχους της κομματοκρατίας. Γι' αυτό, αράπη μου, μην πεις ξανά πως μ' αγαπάς, τ' ακούω στον βρόντο! Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μαντρί χτενίζεται! Τα μαντρωμένα μυαλά των οπαδών πάσης φύσεως κουραδομηχανεύονται κοινωνικές παρεμβάσεις για την πάταξη της βίας στα γήπεδα. Ω, ρε, Ρόζα Λούξεμπουργκ που τους χρειάζεται, με το μουστάκι του Στάλιν στ' απόκρυφα, να τους αρπάξει και να τους κάμει κιμά για χάμπουργκερ, να τους φάνε τα φανταράκια των φιλάθλων της δημοκρατίας στο Ιράκ. Τελικά, είχε δίκιο η ξανθιά που αναρωτιότανε ποιο είναι το σωστό: Ιράν ή Ιράκ! Η ερώτηση είναι παγίδα, δεν υπάρχουν αυτές οι χώρες. Το σωστό είναι Σουηδική Αραβία και Ματωμένες Πολιτείες Αραβικής. Η βία στα γήπεδα, λοιπόν, είναι το μεγάλο πρόβλημα της πατρίδας μας, κι ας ξεχωρίζει ως η μόνη υγιής αντίδραση σ' αυτό το ξεπεσμένο τσίρκο βαζελόγαυρης αλλαξοκωλιάς, αυτό το θλιβερό κλοτσοσκούφι, που χωρίς τα σπασμένα καθίσματα δε θα είχε κανένα λόγο ύπαρξης. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι σαν τα κόμματα, με τις προεδράρες τους και τον άγριο καπιταλισμό τους, που μόνο με τις μεγάλες βιομηχανίες πορνό μπορούν να συγκριθούν. Είναι γελοία υπόθεση η κάθαρση και καλά του ποδοσφαίρου. Είναι σαν να έχεις έναν ετοιμοθάνατο, 35
Τζίμης Πανούσης βαριά άρρωστο από καθολικό καρκίνο, και να πασχίζεις να του φτιάξεις τα νύχια! Το παραμύθι είναι γνωστό! Με πρόσχημα την επάρατη βία θα θεριέψει η καταστολή, και η μπατσοκρατορία θα αναλάβει να καθαρίσει την κόπρο του χουλιγκάνου για να μπορεί άνετα η Φιλιππινέζα της κυρίας Βαρδινογιάννη να φέρει τις φίλες της στο γήπεδο να απολαύσουν έναν καλούτσικο παίχτη πριν τον πουλήσει το αφεντικό της, «γιατί έχουμε επιχείρηση, ηλίθια, δεν κωλοβαράμε!» Εγώ, ό,τι κατάλαβα, είναι ότι το κρυφό κρασί θέλει επιδέξιους πότες. Με τούτα και με κείνα, έχουμε για πρώτη φορά επέμβαση της εξουσίας που απαγορεύει με βαριά πρόστιμα τα περίφημα συνθήματα των γηπέδων: «Ποιος είναι αυτός ο παιχταράς με νούμερο το δέκα, που βρήκαν τη γυναίκα του καβάλα με τον Πρέκα». Αυτά, ξεχάστε τα! Ο πολιτικός ορθολογισμός επιβάλλει κόσμιες συμπεριφορές, να ημπορούν επιτέλους και οι αρσακειάδες, οι καλόγριες, οι ενορίτες πιστοί, να απολαύσουν χωρίς ντροπή, χέρι χέρι με τα σώματα ασφαλείας τις θεάρεστες επιχειρηματικές ακροβασίες του Αχιλλέα Μπέου. Μπε-μπε στις κερκίδες, ο Μπέος να κινεί τα νήματα από τον πάγκο των φτηνών αθλητών, και τα τάγματα ασφαλείας με τα τάγματα των αγγέλων να ψάλλουν αγκαλιασμένα το: «Επί γηπέδου ειρήνη και προέδρων ευδοκία!» «Τίνος είναι, βρε Νατάσα τα παιδιά» κι άλλα τέτοια βωμολοχικά και απαράδεχτα δεν συνάδουν με το ήθος των ορφανοτροφείων, με τα δικά μας παιδιά και με τη μια του κόρη. Εφεξής, με τη δοκιμασμένη μέθοδο 36
Πούστευε και μη ερεύνα του Ε Σου Ρου με τα βαριά πρόστιμα, οι ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες θα αμολήσουν τους τραμπούκους τους στις εξέδρες, και όποιο σύνθημα ξεφεύγει από την κόσμια γραμμή της ομαδάρας θα φιμώνεται διά ροπάλου. Αυτά είναι τα νέα της Αλεξάνδρας, που μετακομίζει οσονούπω στο Γουδί για την εκτέλεση και των υπόλοιπων δημοκρατικών ελευθεριών. Πάρτε το χαμπάρι, αναρχοτρομοκράτες της δεκάρας! Πάνε αυτά που ξέρατε! Θα μπει μια τάξη σ' αυτόν τον τόπο, να μπορέσουν οι ξένοι φίλοι μας να έρθουν να επενδύσουν, να πάρουμε τις μίζες μας και να προχωρήσουμε στην αύξηση των ελληνικών θυρίδων στις ελβετικές Τράπεζες. Ένα παιχνίδι στυγνό, βαρετό, στημένο και χωρίς το λαϊκό χιούμορ των γηπεδικών συνθημάτων. Και τώρα, μπορείτε να πά' να κοιμηθείτε. Οι δημοσιογράφοι τα παίρνουνε! Ακου πράγματα που ακούγονται στο ελληνικό κοινοβούλιο! Τη ματιάξαμε τη Νέα Δημοπρασία! Τη γλωσσοφάγαμε! Δεν κάνει τίποτα, και ξανά-μανά δεν κάνει τίποτα, και να τα αποτελέσματα! Τραγελαφικά νομοσχέδια με ονοματεπώνυμο, αρκετά έφαγε ο Μπόμπολας και τα παιδιά του, περιμένουνε και τα δικά μας να βάλουνε διόδια μέσα στην πόλη και γαλάζια ταξίμετρα στα γιωταχί. Γιωταχήδες χαρατσωμένοι ποτέ εξεγερμένοι, ενώ το φορομπηχτικό πογκρόμ είναι σε πλήρη εξέλιξη. Υπάρχει άλλη χώρα που να θεωρεί τους πολίτες της από χέρι φοροφυγάδες και να τους καλεί να πληρώσουνε για να μην τους ελέγξει; Και βέβαια υπάρχει! Όλες οι 37
Τζίμης Πανούσης νέες αφρικανικές οικονομίες δανείζονται το ελληνικό know how για να ορθοποδήσουν και να ξοφλήσουν τους αποικιοκράτες. Στα φορομπηχτικά νομοσχέδια δεν μας πιάνει κανείς! Έχουμε μεγάλη εμπειρία από τότε που οι παππούδες μας μαζεύανε λεφτά για τον σουλτάνο. Παπάδες, εφοριακοί και κομματόσκυλα δουλεύουνε ρολόι και συνεργάζονται με μεγάλη επιτυχία πάνω στου κασίδη την καμπούρα. Βέβαια, κάποια στιγμή η καμπούρα γίνεται κουμπούρα και μπαίνει κάποια τάξη, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, αυτά που κόβει ο χασάπης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Δε θα μείνει τίποτα όρθιο αν δεν είναι γαλάζιο και γκλαμουράτο φωσφόριζε. Λυπηθείτε μας, ταπεινόφρονες αρπακολλατζήδες! Μέχρι να ξετσουτσουνίσουν τα νέα φιντάνια, θα μας ταλανίσουν τα στερητικά σύνδρομα. Τους βάλαμε στο σπίτι μας, κι αυτοί αλλάζουν τα έπιπλα διά χειρός βαρβάρου! Συνεχίζει, όμως, να μας κοροϊδεύει αγενώς ο ηλίθιος πλανητάρχης, που κατά την ενθρόνιση του όλη η ξαναβαφτισμένη χριστιανική του οικογένεια χαιρέταγε τα αλαλάζοντα πλήθη με το σήμα του σατανά. Δεν είναι, λέει, μόνο το σήμα του διαόλου που το είχαμε δει και από τα στρατεύματα στο Ιράκ, είναι, λέει, το σήμα μιας ομάδας του Τέξας. Μπέιζ-μπολ και εωσφόρος μπερδεύονται γλυκά, και καλά θα κάνει ο αρχιεπίσκοπος μας να τους ξαναστείλει τον αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Γιοσάκη να τους ξαναβάλει στον ίσιο δρόμο της ορθοδοξίας. Θα μπούνε και στο Ιράν τα γουρούνια, κι εμείς εδώ θα πολε- 38