[ 36 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

[ 36 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΠΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ/ ΠΕΖΟΝΑΥΤΩΝ Οι εξελίξεις στον φορητό οπλισμό και τα διδάγματα του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας παρέχουν λύσεις για την αύξηση πυρός μάχης της Ομάδας Καταδρομέων/ Πεζοναυτών των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων. Γράφει ο Δημήτρης Πατσουλές Ο παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας στον πυρήνα του διεξάγεται σε επίπεδο ομάδας και στρατιώτη. Αυτό έχει οδηγήσει στην αλματώδη ανάπτυξη και την άκρα εξειδίκευση του φορητού οπλισμού καθώς και στην επιστημονική και ενδελεχή προσέγγιση της Εγγύς Μάχης Πεζικού (Close Combat) και ιδιαίτερα της Μάχης Εγγύς Απόστασης (Close Quarter Battle/ Combat CQB/ CQC). Έτσι, για πρώτη φορά εδώ και 60 περίπου έτη επανεξετάζεται το καυτό θέμα του διαμετρήματος τυφεκίων πεζικού, δεκάδες τύποι σκοπευτικών βοηθημάτων αποτελούν πλέον αναπόσπαστο εξάρτημα των τυφεκίων ακόμα και βοηθητικών στρατευμάτων, ο ελεύθερος σκοπευτής/ ακροβολιστής έχει γίνει ο νέος «βασιλιάς του πεδίου της μάχης», για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το «τυφέκιο πολλαπλού ρόλου», ενώ οδεύουμε προς το τυφέκιο πολυδιαμετρημάτων. Οι εξελίξεις αυτές έχουν επισημανθεί από τις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις και ήδη υπάρχουν προγράμματα βελτίωσης του φορητού οπλισμού, εκ των οποίων ορισμένα έχουν προχωρήσει μερικώς, αλλά τα περισσότερα έχουν ανασταλεί για τους γνωστούς οικονομικούς λόγους. Η αναγνώριση, ωστόσο, από την ανώτατη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της αξίας των Ειδικών Δυνάμεων η οποία αποδεικνύεται με την κυρίαρχη θέση της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας θα πρέπει να επανεκκινήσει την προσπάθεια εκσυγχρονισμού των Ειδικών Δυνάμεων, ιδιαίτερα στον παραμελημένο τομέα του φορητού οπλισμού, ο οποίος για τις Ειδικές Δυνάμεις αποτελεί κύριο «οπλικό σύστημα» που καθορίζει ουσιαστικά την αποτελεσματικότητα των Ειδικών Δυνάμεων. Κύρια επιδίωξη στον εκσυγχρονισμό του φορητού οπλισμού πρέπει να είναι η βελτίωση της ισχύος πυρός «ολιστικά», δηλαδή να περιλαμβάνονται όλοι οι παράγοντες και παράμετροι που καθορίζουν την ισχύ πυρός μιας ομάδας καταδρομέων ή πεζοναυτών. Το ζήτημα είναι κρίσιμο γιατί οι αντίπαλοι μας στην Ανατολή κυριολεκτικά «τρέχουν» στο τομέα της βελτίωσης της ισχύος πυρός του πεζικού και ειδικά των Ειδικών Δυνάμεών τους, με νέο ή ισχυρότερο οπλισμό, άφθονα σκοπευτικά βοηθήματα και ειδικές συνθέσεις ομάδων. Η έννοια της «ισχύος πυρός» όπως θα την διαπραγματευτούμε εδώ περιλαμβάνει: το Διαμέτρημα το Οπλοσύστημα τις Σκοπευτικές Συσκευές την ειδικότητα του Ελεύθερου Σκοπευτή/ Ακροβολιστή την Σύνθεση της Ομάδας Ελληνικός οπλισμός με ξένα δεδομένα Οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις απέκτησαν καθολικά οπλισμό των 5,56x45 (τυφέκια Μ-16Α2 και αραβίδες Μ4) χωρίς να ληφθεί υπόψιν ο διαχωρισμός των μονάδων τους σε Ελαφρού Πεζικού και Ειδικών Επιχειρήσεων και η μορφή του ελληνικού εδάφους. Η υιοθέτηση τυφεκίων 5,56 ως μοναδικού οπλισμού για την 32α Ταξιαρχία Πεζοναυτών και των τότε 1ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών και 1ου Συντάγματος Καταδρομών (σήμερα οι αλεξιπτωτιστές και «βόρειοι» καταδρομείς έχουν συγχωνευτεί στην 1η Ταξιαρχία Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών) δημιούργησε σημαντικά ελλείμματα στην μαχητική ικανότητα των μονάδων αυτών. Οι μονάδες αυτές εκτελούσαν και εκτελούν αποστολές Ελαφρού Πεζικού, ήτοι: αποβάσεις, αεραποβάσεις και απλό αγώνα πεζικού (ακόμα και μηχανοκίνητου). Επομένως μάχονται σε πεδία και σε ένα είδος αγώνα που επιβάλουν μεσαία και μεγάλα βεληνεκή. Το τυφέκιο FN FAL Standard/ Para των 7,62x51 που διέθεταν πρόσφερε το κατάλληλο διαμέτρημα. Τα Μ-16/ Μ-4 που απέκτησαν τους πρόσφεραν ένα καταλληλότερο διαμέτρημα για τις δευτερεύουσες μόνον αποστολές τους: τις καταδρομές και τον ανορθόδοξο πόλεμο. Αντίθετα, οι ΜΑΚ (ΕΤΕΘ) του τότε 13ου Συντάγματος Αμφιβίων Καταδρομών (σήμερα 13 ΔΕΕ) και η Ζ ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ [ 37 ]

ΜΑΚ, βρήκαν στα Μ-16/ Μ-4 ένα όντως καταλληλότερο όπλο για τις κύριες αποστολές τους, που ήταν και είναι οι αμφίβιες καταδρομές, ο ανορθόδοξος πόλεμος και η ιδιαίτερη αποστολή της «ανακατάληψης βραχονησίδας». Η απόφαση για υιοθέτηση οπλισμού 5,56 και από τις μονάδες των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων με πιο συμβατικές αποστολές, είναι αλήθεια ότι δεν ερχόταν σε αντίθεση αλλά συμφωνούσε με το τότε δόγμα του ΝΑΤΟ. Όλες οι μονάδες της Συμμαχίας (βαριές και ελαφρές, συμβατικές και μη) είχαν εφοδιαστεί πολλά έτη πριν τις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις με οπλισμό 5,56. Το διαμέτρημα 5,56 επιλέχτηκε από τον Αμερικανικό Στρατό πριν από 50 έτη (με φορέα το Μ-16) βάσει των απαιτήσεων του ανταρτοπολέμου στην ζούγκλα του Βιετνάμ, όπου τα βεληνεκή εμπλοκής ήταν μεταξύ 50 και 150 μέτρων. Το 5,56 επεκτάθηκε σε όλο τον Αμερικανικό Στρατό και το ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά πεδία μάχης απαιτούσαν ισχυρότερο διαμέτρημα. Ο λόγος ήταν η αμερικανική επιρροή και η ιδέα ότι στον μηχανοκίνητο πόλεμο την έκβαση της μάχης θα έκριναν τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα γενικότερα, σε συνδυασμό με το πυροβολικό και τις αεροπορικές δυνάμεις. Ο τυφεκιοφόρος θεωρείτο περισσότερο μέσο εκκαθάρισης θυλάκων και σταθεροποίησης του πεδίου, παρά κύριο μέσο μάχης. Όμως, ο πόλεμος κατά της τρομοκρα- Μια επιλογή της «δεξαμενής οπλισμού» πρέπει να ολοκληρωθεί με τον εκσυγχρονισμό των όπλων 7,62x51. Από επάνω: Εκσυγχρονισμένο FN FAL Para των με νέο κάλυμμα κλείστρου με ενσωματωμένη ράγα και χειροφύλακα με τετραπλό Picatinny, G-3A4 με κοντάκιο M4A1 Extended Battery Buttstock, ράγες Picatinny στον κορμό και τον χειροφύλακα, σκοπευτικό ACOG, δίποδα και χειρολαβή, G-3A4 με συρταρωτό κοντάκιο, ράγες στον κορμό και Aimpoint, ειδικό χειροφύλακα με φακό, χειρολαβή και δίποδα. τίας ανέδειξε τον αγώνα πεζικού σε κύρια μορφή μάχης και πολέμου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τα προβλήματα του οπλισμού 5,56. Συμμαχικά συμπεράσματα Οι συμμαχικές πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν εδώ και 12 έτη έχουν οδηγήσει στο καθολικά αποδεκτό συμπέρασμα ότι το διαμέτρημα 5,56x45 είναι ανεπαρκές σε ένα πεδίο μάχης που περιλαμβάνει μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις εμπλοκής. Στα αφγανικά βουνά οι αποστάσεις εμπλοκής κυμαίνονται από 400 έως και 800 μ., όταν το δραστικό βεληνεκές του 5,56x45 είναι 250 μ., ενώ η ανασχετική του δύναμη ανεπαρκής ακόμα και σε αυτή την απόσταση! Ο Αμερικανικός Στρατός μη θέλοντας να προβεί σε αλλαγή διαμετρήματος για οικονομικούς λόγους, προσπάθησε να «θεραπεύσει» την αδυναμία του 5,56 αναπτύσσοντας την θεωρία ότι: σημασία δεν έχει η ισχύς, το βεληνεκές και η δύναμη ανάσχεσης (stopping power) της βολίδας, αλλά το σημείο που θα χτυπήσει. Με άλλα λόγια, αν δεχτεί κάποιος μια οποιαδήποτε βολίδα (όσο ασθενική και να είναι) στο κεφάλι, τότε θα πεθάνει σίγουρα. Με βάση την άνω θεωρία, το μόνο που χρειαζόταν για την βελτίωση της ισχύος πυρός του αμερικανικού πεζικού ήταν η προσθήκη σκοπευτικών βοηθημάτων στο τυφέκιο, τα οποία θα επέτρεπαν σκόπευση μεγαλύτερης ακρίβειας. Πραγματικά, η ακρίβεια βολής των Αμερικανών στρατιωτών αυξήθηκε σημαντικά με την χρήση σκοπευτικών τύπου κόκκινης κουκκίδας (red dot) και ολογραφικής παράστασης (holographic display). Τότε όμως εμφανίστηκε το εξής παράδοξο: ενώ υπήρχε ένα σκοπευτικό που στον απλό στρατιώτη επέτρεπε βολές ακριβείας μέχρι τα 400 μέτρα, η βολίδα 5,56 δεν ανταποκρινόταν στις δυνατότητες του σκοπευτικού! Έτσι, ενώ η φονικότητα των αμερικανικών πυρών αυξήθηκε σε αποστάσεις μάχης CQB και μικρά βεληνεκή (έως 150-200 μ.), δεν υπήρξε καμία ουσιαστική βελτίωση στα βεληνεκή μάχης 400-600 μέτρων του Αφγανιστάν. Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει μια επαναλαμβανόμενη αύξηση του βάρους και των τύπων της βολίδας 5,56x45, ώστε αυτή να βελτιώσει το δραστικό βεληνεκές, την ακρίβεια και την ισχύ ανάσχεσής της. Ήδη πριν τον πόλεμο το αρχικό φυσίγγιο Μ-193 με βολίδα των 55 grain είχε διαδεχτεί το SS-109 (M-855) με βολίδα των 62 grain, το οποίο ακολούθησε το Μ-855Α1 με βολίδα των 62 grain και με διατρητικό πυρήνα 19 grain, το Mk-262 με βολίδα των 77 grain και ανοικτή αιχμή (open tip) και το Mk-318 με βολίδα των 62 grain και ανοικτή αιχμή. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα της ασθενικής βολίδας παραμένει και έτσι βασικά όπλα της ομάδας μάχης του Αμερικανικού Στρατού (και άλλων συμμαχικών στρατών στο Αφγανιστάν), όπως το ελαφρύ πολυβόλο M-249 (Minimi) και τα τυφέκια ακροβολιστών των 5,56, αντικαθίστανται από όπλα των 7,62x51. Ήδη υπάρχουν φωνές στο ΝΑΤΟ που προτείνουν μαζί με το θέμα του νέου φορητού οπλισμού που έρχεται στο άμεσο μέλλον, να εξεταστεί ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τα νέα όπλα και το θέμα του διαμετρήματος. Το ΝΑΤΟ αναζητά ένα κοινό διαμέτρημα που θα είναι κατάλληλο τόσο για μάχη CQB όσο και για μάχη μεσαίων ή και μεγάλων αποστάσεων. Τον δρόμο για ένα τέτοιο διαμέτρημα άνοιξαν πριν από 8-9 έτη περίπου οι αμερικανικές Special Forces, όταν ανέπτυξαν το διαμέτρημα 6,8x43 χλστ. Το νέο πυρομαχικό απεδείχθη ότι διατηρεί μεγάλα ποσά ενεργείας μέχρι την απόσταση των 400 μ., που σημαίνει μεγαλύτερη ακρίβεια και ανάσχεση του στόχου σε σύγκριση με το 5,56. Ακόμα καλύτερο απεδείχθη το διαμέτρημα 6,5x38 Grendel που χάρις στο αεροδυναμικό σχήμα της βολίδας έχει ενέργεια ίση με εκείνη του 7,62x51 σε απόσταση 500 μέτρων! Και τα δύο διαμετρήματα δίνουν την δυνατότητα εκτέλεσης αυτόματης βολής σε αγώνα CQB αλλά και προσβολής στόχων σε αποστάσεις 400 (το 6,8) και 600 μέτρων (το 6,5). Εκτός από ένα νέο διαμέτρημα, την ποικιλία των τακτικών καταστάσεων, την οποία επιβάλλει ο παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας (μάχη σε αστικό περιβάλλον, σε βουνά, ερήμους, ζούγκλες, αγώνας ελαφρού πεζικού, ειδικές επιχειρήσεις, διασώσεις ομήρων κ.λπ.) γίνεται προσπάθεια να εξυπηρετήσει η νέα τάση του «τυφεκίου πολλαπλού ρόλου» (multirole rifle). Με πρώτο και κύριο εκπρόσωπο το τυφέκιο FN SCAR, το όπλο πολλαπλού ρόλου αλλάζει κάννες και μετατρέπεται σε υποαραβίδα, αραβίδα, τυφέκιο εφόδου και τυφέκιο ακροβολιστή/ ελεύθερου σκοπευτή. [ 38 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Επάνω: Φυσίγγια.223 Remington (5,56x45), 6.5x38 Grendel και 6.8x43 Remington SPC. Το ΝΑΤΟ ήδη αναζητά ένα φυσίγγιο κατάλληλο για μάχη σε μικρά και μεσαία βεληνεκή. Αριστερά: Ένας Αμερικανός διασώστης μάχης (Pararescue/ Parajumper) με αραβίδα ΗΚ-416. Ένα όπλο μεγάλης αξιοπιστίας που εξοπλίζει από το 2004 τις μονάδες ειδικών αποστολών της JSOC. Ωστόσο, δεν αποτελεί πλατφόρμα «πολλαπλού ρόλου» καθώς δεν μπορεί να αλλάξει κάννες στο πεδίο. Ακόμα μεγαλύτερη τακτική ευελιξία αναμένεται από το «τυφέκιο πολλαπλών διαμετρημάτων», μια προσπάθεια στην οποία ηγείται και πάλι το FN SCAR, το οποίο με μικρές μετατροπές θα μπορεί να χρησιμοποιεί διαφορετικά διαμετρήματα. Διαμέτρημα Μια λύση για την βελτίωση της ισχύος πυρός της Ομάδας Πεζοναυτών και Αλεξιπτωτιστών- Καταδρομέων με όπλα ισχυρότερου διαμετρήματος, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς σημαντικό κόστος, είναι η επαναφορά σε υπηρεσία των τυφεκίων FN FAL ή απόκτηση καινούργιων G-3A4 (σε περίπτωση που τα FN FAL δεν είναι σε καλή κατάσταση). Έτσι θα δημιουργηθεί μια «δεξαμενή» οπλισμού από την οποία θα επιλέγεται το κατάλληλο όπλο για την κάθε αποστολή: FN FAL ή G-3A4 για αποστολές Ελαφρού Πεζικού και Μ-16 Α2/ Μ-4 για καταδρομικές επιχειρήσεις. Εδώ θα Οπλοσύστημα Την βελτίωση της ισχύος πυρός επηρεάζει δραματικά το οπλοσύστημα που χρησιμοποιείται. Οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις εδώ και 16 περίπου έτη χρησιμοποιούν τυφέκια Μ-16 και αραβίδες Μ-4. Το σύστημα λειτουργίας των όπλων αυτών, κατά γενική παραδοχή και τεκμηριωμένα σε δοκιμές αλλά και από την πολεμική εμπειρία στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, είναι προβληματικό. Η απευθείας έκχυση αερίων (Direct Gas Impingement/ DGI) στο κλείστρο μαζεύει κατάλοιπα πυρίτιδας και προκαλεί μεγάλες θερμοκρασίες οδηγώντας σε γρήγορη φθορά και εμπλοκές. Η κατάσταση επιδεινώνεται στις αραβίδες Μ4 λόγω κοντής κάννης. Από το 2004 η Delta Force, η SEAL Team Six και άλλες μονάδες που ανήκουν στην Διακλαδιπρέπει να σημειώσουμε ότι την λογική της «δεξαμενής» διατήρησαν μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 90 οι Βρετανοί Πεζοναύτες και Αλεξιπτωτιστές (τυφέκια SLR και Μ-16Α1) καθώς και οι SAS/ SBS (τυφέκια SLR, G-3 και Colt Commando, Μ16Α1, Μ16Α2, Μ-4). Οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (13 ΔΕΕ, ΔΥΚ) θα μπορούσαν βελτιώσουν την φονικότητα και την ακρίβεια του οπλισμού τους των 5,56 με τα νέα βελτιωμένα φυσίγγια Mk-262 ή ακόμα καλύτερα με τα Mk-318 SOST.Τα τελευταία έχουν παραγγελθεί από το Αμερικανικό Σώμα Πεζοναυτών για όλες τις μάχιμες μονάδες του. Περαιτέρω αύξηση της ισχύος πυρός θα μπορούσε να επιτευχθεί με την απόκτηση εκσυγχρονισμένων τυφεκίων ειδικής ακριβείας των 7,62 για τους ακροβολιστές/ ελεύθερους σκοπευτές τους (από τα προαναφερθέντα FN FAL ή G-3A4, που θα έχουν αποκτηθεί για τους Πεζοναύτες και Αλεξιπτωτιστές-Καταδρομείς). Περαιτέρω αύξηση της ισχύος πυρός θα εξασφάλιζε τόσο για τις μονάδες Ελαφρού Πεζικού των Ειδικών Δυνάμεων όσο και για τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων η αντικατάσταση των ελαφρών πολυβόλων FN Minimi των 5,56 χλστ. με FN Minimi των 7,62 χλστ. Ήδη ο Αμερικανικός, Βρετανικός, Αυστραλιανός, Νεοζηλανδικός, Καναδικός και άλλοι στρατοί που μάχονται στο Αφγανιστάν το έχουν εντάξει επιχειρησιακά ή βρίσκονται σε αυτή την διαδικασία. ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ [ 39 ]

κή Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (JSOC) χρησιμοποιούν το ΗΚ-416/ 417: ένα «κουφάρι» Μ4 με μηχανισμό G-36, το οποίο προσφέρει εξαιρετική αξιοπιστία λειτουργίας και ταυτόχρονα διατηρεί την πλατφόρμα πάνω στην οποία προσαρμόζεται η συλλογή αναβάθμισης SOPMOD. Σήμερα στις ΗΠΑ βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια αντικατάστασης του οπλοσυστήματος AR-15 που βασίζονται τα Μ16 και Μ4 ή, αν αυτό δεν προχωρήσει, η αναβάθμιση του Μ4 με συλλογή που θα περιλαμβάνει μηχανισμό εμβόλου αντί του προβληματικού συστήματος DGI. Η SOCOM έχει προχωρήσει ακόμα πιο πολύ αναπτύσσοντας μαζί με την βελγική FN Herstal το τυφέκιο πολλαπλού ρόλου (multirole rifle) SCAR, το οποίο αλλάζει μήκη καννών διαμορφούμενο από τυφέκιο, σε αραβίδα, υποαραβίδα και τυφέκιο ακροβολιστή. To SCAR έχει κατασκευαστεί με ιδιαίτερη πρόβλεψη να λειτουργεί αξιόπιστα με κοντές και πολύ κοντές κάννες. Η έκδοση Mk-17 των 7,62x51 χλστ. ήδη χρησιμοποιείται κυρίως σε ρόλο ακροβολιστή ομάδος, ενώ η έκδοση Mk-16 των 5,56x45 έχει ανασταλεί προσωρινά, αφενός γιατί εκκρεμεί ο διαγωνισμός για το νέο τυφέκιο του Αμερικανικού Στρατού, αφετέρου γιατί (και κυρίως) αναμένεται η ανάπτυξη του SCAR πολυδιαμετρημάτων. Το τελευταίο θα μπορεί με μικρές αλλαγές στο κλείστρο να αλλάζει εκτός από κάννες και διαμέτρημα! Επομένως, με ένα όπλο θα καλύπτονται όλες οι επιχειρησιακές και τακτικές απαιτήσεις των μονάδων SOF. Πέραν του προβλήματος αξιοπιστίας, τα ελληνικά Μ16 και οι αραβίδες Μ4 έχουν ένα ακόμα μειονέκτημα: στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν διαθέτουν αφαιρούμενη ραχιαία χειρολαβή, η οποία αποκαλύπτει μια ράγα Picatinny που επιτρέπει την ταχεία και χωρίς ανάγκη μηδενισμού τοποθέτηση σκοπευτικών συσκευών (Aimpoint, EOTech κ.λπ.). Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα τυφέκια Μ16Α3 που προορίζονται για τους ακροβολιστές, αλλά δεν διατίθενται από όλες τις μονάδες Ειδικών Δυνάμεων. Η πλειοψηφία των αραβίδων είναι το απλό μοντέλο Μ4 με αποτέλεσμα η τοποθέτηση σκοπευτικών συσκευών να γίνεται με βάσεις επάνω στην χειρολαβή μεταφοράς, που απαιτεί χρόνο, μηδενισμό εξ αρχής και δεν είναι ό,τι καλύτερο από πλευράς εργονομίας. Αραβίδες Μ4Α1 υπάρχουν σε μικρούς αριθμούς και περιορίζονται κυρίως στο ΕΤΑ, την Ζ ΜΑΚ και την ΔΥΚ, ενώ σε έναν επίσης μικρό αριθμό Μ4 έχουν τοποθετηθεί χειροφύλακες με τετραπλό Picatinny. Εκ των ανωτέρω είναι φανερό ότι οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις χρειάζονται ένα νέο οπλοσύστημα που θα εξασφαλίζει αξιοπιστία και ταυτόχρονα θα αποτελεί μια ευέλικτη πλατφόρμα βοηθητικών συστημάτων, που θα αυξάνουν την ισχύ πυρός και θα προσδίδουν τακτική ευελιξία στις μονάδες. Η «βελτίωση» του υπάρχοντος οπλισμού μπορεί να γίνει με απόκτηση χειροφυλάκων με τετραπλό Picatinny, αλλά αυτό θα έλυνε μερικώς μόνον το πρόβλημα της τοποθέτησης σκοπευτικών συσκευών και κατ επέκταση της τακτικής ευελιξίας του οπλισμού. Σίγουρα όμως έτσι δεν λύνεται το πρόβλημα της αξιοπιστίας. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην περίπτωση επαναφοράς οπλισμού των 7,62x51 στο οπλοστάσιο των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων και αυτός θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί σε «οπλοσύστημα». Τα FN FAL ή G3A4 θα πρέπει να αποκτήσουν θήκη κλείστρου με ράγα και χειροφύλακα με τετραπλό Picatinny για τοποθέτηση σκοπευτικών συσκευών, βομβιδοβόλου Μ-203 ή AG-36/M- 320, διοπτρών (σε ρόλο ακροβολιστή) και άλλων παρελκόμενων. Μια καλή εκσυγχρονισμένη όψη του G-3A4 για χρήση από μονάδες Ελαφρού Πεζικού προσφέρει το τουρκικό Τ-50 που διαθέτει ένα εξαιρετικό σκελετοποιημένο και αναδιπλούμενο κοντάκιο τύπου G-36. Όλες οι παραπάνω αναγκαίες βελτιώσεις, ώστε να μετατραπεί ο υπάρχον οπλισμός σε «οπλοσύστημα», η ανάγκη για ισχυρότερο διαμέτρημα και το πρόβλημα της αξιοπιστίας του οπλισμού των Ειδικών Δυνάμεων μπορούν να λυθούν οριστικά και χωρίς «μπαλώματα» (που θα ήταν στην ουσία οι αγορές χειροφυλάκων, οι μηχανουργικές επεμβάσεις, η λογική της «δεξαμενής» οπλισμού κ.λπ.) με την αγορά ενός νέου όπλου. Σήμερα αυτή την δυνατότητα δίνει το τυφέκιο πολλαπλού ρόλου και στο μέλλον πολλαπλών διαμετρημάτων FN SCAR. Και οι δύο εκδόσεις του SCAR Mk-16 των 5,56 χλστ. και Mk-17 των 7,62 χλστ. αλλάζουν κάννες και διαμορφώνονται στο πεδίο εντός λίγων λεπτών σε υποαραβίδες, αραβίδες, τυφέκια εφόδου, τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή, προσφέροντας μια πρωτοφανή επιχειρησιακή και τακτική ευελιξία. Καθ οδόν δε βρίσκεται και το SCAR πολυδιαμετρημάτων που θα αλλάζει εύκολα κάννη και κλείστρο, ώστε το ίδιο όπλο να δέχεται διαμετρήματα 5,56x45, 7,62x51, 7,62x39, 6,8x43, 6,5x38. Αν και 1.2.3.4. Μια σειρά από όπλα των Ειδικών Δυνάμεων με «ειδική διαμόρφωση». Από αριστερά: αραβίδα Μ4Α1 με σκοπευτικό καταδείκτη στην χειρολαβή μεταφοράς (που δεν έχει αφαιρεθεί), σιγαστήρα και χειροφύλακα με τετραπλό Picattiny στον οποίον έχει τοποθετηθεί εμπρόσθια χειρολαβή με ενσωματωμένο δίποδα. Αραβίδα Μ4Α1 χωρίς χειρολαβή μεταφοράς και σκοπευτικό Aimpoint στην θέση της, χειροφύλακα με τετραπλό Picattiny στον οποίο έχει προσαρμοστεί ένα σκοπευτικό λέιζερ και διπλό τυμπανοειδή γεμιστήρα. Ελαφρύ πολυβόλο Minimi με σκοπευτικό νυκτός της ΤΗΕΟΝ σε βάση (μια πρακτική που απαιτεί μηδενισμό όταν προσθαφαιρείται η διόπτρα και καθιστά το όπλο πιο ογκώδες και εργονομικά δυσχερές). Ππολυβόλο MAG με σκοπευτικό Aimpoint. Δυστυχώς οι συλλογές Picatinny, οι αραβίδες Μ4Α1 και τα σκοπευτικά δεν εξοπλίζουν σε ποσοστό 100% όλες τις μονάδες Ειδικών Δυνάμεων, ώστε να επιτυγχάνεται μια συνολική αύξηση της ισχύος πυρός. 5. Αμερικανός Ranger με τυφέκιο FN SCAR Mk-17. Το SCAR αναπτύχθηκε από την SOCOM ως «πολυόπλο» που θα διαμορφώνεται για τις τακτικές ανάγκες των ποικίλων αποστολών των SOF, εξαλείφοντας την ανάγκη για πολλούς τύπους όπλων. 1 2 [ 40 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

5 έχουν εμφανιστεί παρόμοια όπλα (π.χ. το ACR), το SCAR αποτελεί καρπό πολυετούς ανάπτυξης με βάση τις απαιτήσεις της SOCOM, ενώ ήδη «γράφει» σχεδόν τρία έτη επιχειρησιακής χρήσης σε πολεμικές συνθήκες. Με το SCAR οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις θα διαθέτουν ένα όπλο κατάλληλο τόσο για τις μονάδες τους Ελαφρού Πεζικού, όσο και για τις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων. Έτσι, π.χ. ένα τάγμα Πεζοναυτών με οπλισμό 5,56 θα διαθέτει: Για τους τυφεκιοφόρους SCAR Mk-16 με κάννη 14. Για τους ακροβολιστές της ομάδος το ίδιο τυφέκιο με κάννη 18 συν ACOG. Για τα ζεύγη ελεύθερων σκοπευτών (με το Μ82Α1) ο παρατηρητής θα εξελίσσεται σε δεύτερο σκοπευτή με το ίδιο τυφέκιο αλλά με κάννη 18. Για αποστολές αναγνώρισης και επιδρομές, το συγκεκριμένο τμήμα ή τμήματα πεζοναυτών θα τοποθετούν στα ίδια τους τα όπλα κάννες των 10. Εάν έχει αποφασιστεί η κατοχή «μεικτού οπλισμού», οι ακροβολιστές και ελεύθεροι σκοπευτές θα διαθέτουν το Mk-17 των 7,62x51 με κάννη 16 και 18 αντίστοιχα. Σε περίπτωση δε που αναπτυχθεί το SCAR πολλαπλών διαμετρημάτων, λύνεται και το θέμα του ισχυρότερου διαμετρήματος για τις μονάδες Ελαφρού Πεζικού, καθώς αυτές θα διαθέτουν το SCAR των 7,62x51, αλλά για αποστολές αναγνώρισης και επιδρομές ή για αστικό αγώνα θα μπορούν να αλλάζουν διαμέτρημα και να μεταβαίνουν στο 5,56x45. Οι δυνατότητες διαμόρφωσης είναι ουσιαστικά όσες και οι προβλεπόμενες ή αιφνιδίως αναδυόμενες επιχειρησιακές/ τακτικές απαιτήσεις στο πεδίο της μάχης. Η απόκτηση ενός τέτοιου όπλου πολλαπλού ρόλου είναι ουσιαστικά οικονομικότερη καθώς επιλύει ταυτόχρονα να ζητήματα της αξιοπιστίας, του ισχυρότερου ή του νέου επερχόμενου ΝΑ- ΤΟϊκού διαμετρήματος και της επιχειρησιακής/ τακτικής ευελιξίας, ενώ εξασφαλίζει τυποποίηση, ευκολία συντήρησης και υποστήριξης, και μετατρέπει το όπλο του απλού μαχητή και τον ίδιο σε έναν πολλαπλασιαστή ισχύος. 3 4 ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ [ 41 ]

Ηλεκτροπτικά σκοπευτικά Όπως προελέχθη, ο Αμερικανικός Στρατός (τον οποίο ακολούθησαν και οι υπόλοιποι στρατοί του ΝΑΤΟ) προσπάθησε να αυξήσει (ως αποτελεσματικότητα) την ισχύ πυρός της Ομάδας Μάχης με ηλεκτροπτικά σκοπευτικά. Ανεξάρτητα του γεγονότος ότι αυτό τελικά δεν θεράπευσε την αδυναμία (σε ακρίβεια και ανασχετική δύναμη) του 5,56x45 σε μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, η υπεροχή του Αμερικανού μαχητή έναντι των αντιπάλων του σε μάχη CQB υπήρξε εντυπωσιακή. Ο Αμερικανός στρατιώτης χάρις στα οπτικά σκοπευτικά μπορεί να προσκτήσει ταχύτερα στόχο και να τον πλήξει με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίπαλό του, ο οποίος πρέπει να ευθυγραμμίσει τα σκοπευτικά του όπλου του μεταξύ τους και με τον στόχο. Σήμερα, όλοι οι Αμερικανοί στρατιώτες, πεζοναύτες, αεροπόροι, ναύτες και κομμάντος διαθέτουν στα όπλα τους μια πληθώρα σκοπευτικών συσκευών. Για τις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις η απόκτηση ηλεκτροπτικών σκοπευτικών σε ποσοστό 100% από τις μονάδες τους είναι ζήτημα στρατηγική σημασίας για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί πρέπει να εξισορροπήσουν την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου (έναν παράγοντα που αντιμετωπίζουμε οι Έλληνες από την αρχαιότητα). Τα ηλεκτροπτικά σκοπευτικά δίνουν την ικανότητα να προκαλέσουμε στον εχθρό μεγαλύτερες απώλειες σε σχέση με την μικρή μας αριθμητική δύναμη, και φυσικά να καταναλώνουμε μικρότερες ποσότητες πυρομαχικών στην μάχη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επάρκεια πυρομαχικών, ιδιαίτερα σε ένα απομονωμένο πεδίο (όπως αυτό των νησιών), που ο ανεφοδιασμός δεν είναι κάτι το βέβαιο. Επιπλέον, αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του στρατιώτη και η εμπιστοσύνη στο όπλο του, δύο σημαντικοί παράγοντες ηθικού στην μάχη. Δεύτερον, γιατί πρέπει να αντισταθμίσουμε την αυξανόμενη ικανότητα καλύτερης σκόπευσης του εχθρού σε Εγγύς Μάχη και Μάχη Εγγύς Απόστασης. Τα ποσοστά σκοπευτικών συσκευών στις τουρκικές Ειδικές Δυνάμεις έχουν αυξηθεί σε ποσοστό περίπου 70-80% (στις ταξιαρχίες Κομμάντο), καθώς τουρκικές εταιρείες κατασκευάζουν αντίγραφα του ολογραφικού σκοπευτικού EOTech, τα οποία χορηγούνται σε μεγάλους αριθμούς στα πλαίσια των αντιανταρτικών επιχειρήσεων κατά του ΡΚΚ. Επομένως, η απόκτηση ηλεκτροπτικών σκοπευτικών σε ποσοστό 100% από τις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις δεν λειτουργεί απλώς ως πολλαπλασιαστής ισχύος, αλλά αποκαθιστά μια ολοένα επιδεινούμενη ανισορροπία δυνάμεων Ελλάδος-Τουρκίας σε τακτικό επίπεδο. Στα πλαίσια της «ηλεκτρονικής αναβάθμισης» του φορητού οπλισμού των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να επισημάνουμε την σωστή μίξη διαφόρων τύπων σκοπευτικών αλλά και συσκευών κατάδειξης. Στο αμερικανικό Πεζικό οι τυφεκιοφόροι φέρουν στα όπλα τους σκοπευτικά red dot, ενώ οι βαθμοφόροι (Ομαδάρχης Βοηθός Ομαδάρχη) διόπτρες ACOG με μεγέθυνση (x4) ώστε να επι- 1 2 [ 42 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

τηρούν καλύτερα το πεδίο της μάχης, γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την καλύτερη διοίκηση της ομάδος. Ο ομαδάρχης με την ACOG εντοπίζει ευκολότερα στόχους και τους καταδεικνύει με τροχιοδεικτικά βλήματα ή φωνητικά/ κινητικά (με τα χέρια) στα όπλα υποστήριξης και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ο ίδιος μάλιστα φέρει και βομβιδοβόλο στην αραβίδα του (Μ-4), ώστε να πλήττει στόχους που κρίνει απαραίτητο. Επίσης, οι βαθμοφόροι φέρουν στο όπλο τους μικρο-καταδείκτες λέιζερ, που βοηθούν στην κατάδειξη στόχων στα όπλα υποστήριξης και την ομάδα, αλλά και καταδεικνύουν διευθύνσεις κίνησης, ελιγμών κ.λπ. Στις αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (USSOF) όλα τα μέλη των μονάδων ειδικών αποστολών φέρουν στα όπλα τους έναν πλούσιο συνδυασμό ηλεκτροπτικών συσκευών. Θέλοντας να συνδυάσουν ικανότητα βολής με ακρίβεια σε μεσαίες αποστάσεις αλλά και ταχύτητα πρόσκτησης και ακρίβεια προσβολής στόχου σε κοντινές αποστάσεις (CQB), οι άνδρες των SOF φέρουν διόπτρα ACOG με μίνι red dot Aimpoint επάνω της ή στο πλάι του όπλου, ώστε να μεταβαίνουν ταχύτατα από την μια στην άλλη απόσταση βολής. Τελευταία, αυτός ο συνδυασμός αντικαθίσταται με την «διπλή» διόπτρα ELCAN Spectre DR με μεγέθυνση 1. Ακροβολιστής καταδρομέας με τυφέκιο Μ16Α3 που φέρει διόπτρα με προσαρμοσμένη συσκευή νυκτερινής παρατήρησης/ σκόπευσης. Όλοι οι ακροβολιστές των συμμαχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν διαθέτουν πλέον τυφέκια των 7,62x51. 2. Η τεράστια επιχειρησιακή/ τακτική ευελιξία του SCAR φαίνεται σε αυτόν τον πίνακα διαμορφώσεων. Και στις δύο εκδόσεις, Mk-16 (αριστερά) και Mk- 17 (δεξιά), το ίδιο όπλο μέσα σε λίγα λεπτά μετατρέπεται από τον στρατιώτη σε υποαραβίδα CQB, αραβίδα, τυφέκιο εφόδου και τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή. 3. Το ελαφρύ πολυβόλο Mk-48 των 7,62x51 εκτός από τις SOF εξοπλίζει πλέον όλες τις μονάδες πεζικού του Αμερικανικού και άλλων στρατών που μάχονται στο Αφγανιστάν. Το όπλο συνδυάζει μικρό βάρος και μεγάλη ισχύ πυρός. (x1-x4), που προσφέρει ικανότητα άμεσης μετάβασης από σκόπευση CQB σε σκόπευση μεσαίων αποστάσεων μέσα από την ίδια διόπτρα. Επιπλέον, τα όπλα των SOF φέρουν τον καταδείκτη λέιζερ-καταγαυστήρα υπερύθρων AN/ PEQ-15 ή τον νεώτερο AN/ PEQ-16 που διαθέτει και φακό λευκού φωτός. Ο τελευταίος απαλείφει την ανάγκη και για τακτικό φακό, μειώνοντας τον αριθμό, τον όγκο και το βάρος των βοηθητικών συσκευών που τοποθετούνται στο όπλο. Ως εκ τούτου, ο μαχητής των SOF μπορεί με το όπλο του να σκοπεύσει ταχύτατα σε μάχη CQB, να εξαπολύσει πυρά ακριβείας σε απόσταση έως και 600 μέτρων, να φωτίσει αόρατα με υπέρυθρο φως ή ορατά με λευκό φως μια περιοχή ενδιαφέροντος, να σκοπεύσει νύκτα με ακρίβεια σε κοντινή ή μεσαία απόσταση τοποθετώντας την κόκκινη κουκκίδα του λέιζερ στον στόχο και να καταδείξει στόχους και σημεία τακτικής σημασίας στους συντρόφους του. Όλα τα πολυβόλα (ελαφρά και μεσαία) του Αμερικανικού Στρατού αλλά και των άλλων στρατών που πολεμούν στο Αφγανιστάν φέρουν διόπτρες ACOG (x4) ή ELCAN (3,4x28). Η ELCAN Spectre DR έχει αρχίσει και αυτή να τοποθετείται στα πολυβόλα Minimi/ Μ-249 και MAG/ M-240, ώστε οι πολυβολητές (κυρίως των Minimi/ M-249) να μπορούν να σκοπεύουν σε μικρές αποστάσεις για αυτοάμυνα. Επίσης, στα πολυβόλα τοποθετούνται καταδείκτες λέιζερ (σε συνδυασμό με διόπτρες υπερύθρων) για μεγαλύτερη ακρίβεια την νύκτα. Καταδείκτες φέρουν ακόμα και οι φορητοί εκτοξευτές αντιαρματικών ρουκετών, όπως ο Carl Gustav M-3 που στον Αμερικανικό Στρατό λέγεται MAAWS (Multi-role Anti-armor Antitank Weapon System) και στους Ranger RAWS (Antitank Weapons System). Για τις μονάδες Ελαφρού Πεζικού/ Κομμάντο (Πεζοναύτες/ Καταδρομείς-Αλεξιπτωτιστές) των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων θα αρκούσε η υιοθέτηση της «ηλεκτρονικής αναβάθμισης» οπλισμού των αμερικανικών μονάδων Πεζικού, ήτοι: όλοι οι στρατιώτες σκοπευτικά ταχείας σκόπευσης Aimpoint Comp4 (M68 Close Combat Sight), οι βαθμοφόροι ACOG και καταδείκτες AN/PEQ- 15, τα πολυβόλα Minimi και MAG διόπτρες ACOG (x4) ή ELCAN (3,4x28) και καταδείκτες λέιζερ για νυκτερινές βολές σε συνδυασμό με διόπτρες υπερύθρων, και τα STRIM καταδείκτες λέιζερ για νυκτερινή χρήση. Οι μονάδες ειδικών επιχειρήσεων (ΔΥΚ, 13 ΔΕΕ, 31 ΜΕΕΔ) θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αμερικανικών SOF. Ελεύθερος σκοπευτής/ Ακροβολιστής Η ειδικότητα του ελεύθερου σκοπευτή και του ακροβολιστή στις αντιτρομοκρατικές και αντιανταρτικές επιχειρήσεις (σε αστικό, ορεινό και ερημικό περιβάλλον) έχει λάβει την θέση του «βασιλιά» του πεδίου της μάχης. Η ανάπτυξη όπλων, πυρομαχικών, διοπτρών και σκοπευτικών βοηθημάτων τα τελευταία έτη είναι οργιώδης και συνεχίζεται ακάθεκτη. Την ίδια αξία και ίσως μεγαλύτερη έχουν ο ελεύθερος σκοπευτής και ο ακροβολιστής και στα πιθανά ελληνικά πεδία μάχης. Εκτός από την αυτονόητη τακτική τους χρησιμότητα, οι ελεύθεροι σκοπευτές ισοφαρίζουν την μειονεξία απέναντι σε έναν αριθμητικά ανώτερο αντίπαλο. Οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις διαθέτουν έναν ακροβολιστή μέσα στην ομάδα των 8-9 ανδρών, ο οποίος διαθέτει τυφέκιο Μ-16Α2 ή Μ-16Α3 με σκοπευτική διόπτρα ACOG (x4). Επίσης υπάρχουν ζεύγη Ελεύθερων Σκοπευτών, με τον κύριο σκοπευτή να φέρει τυφέκιο Barrett M82A1 των 12,7x99 χλστ. και τον βοηθό τυφέκιο Μ-16Α2 (με ή χωρίς ACOG) ή αραβίδα Μ-4 με βομβιδοβόλο Μ-203. Βάσει των διδαγμάτων του πολέμου στο Αφγανιστάν και των εφαρμογών τους στους στρατούς που μάχονται εκεί, ο ακροβολιστής των Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να αποκτήσει όπλο των 7,62x51 χλστ. Όπως προαναφέραμε στο κεφάλαιο του διαμετρήματος, το τυφέκιο ακροβολιστή των 7,62 μπορεί να είναι ένα υπάρχον σύστημα (G-3A4 3 ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ [ 43 ]

1 ή FN FAL ειδικής ακριβείας), εκτός και αν αγοραστεί ένα όπλο πολλαπλού ρόλου, οπότε αυτό θα διαμορφώνεται μόνιμα ή προσωρινά σε τυφέκιο ακροβολιστή. Ιδανικό θεωρείται το «απλό» SCAR Mk-17, με το οποίο οι Αμερικανοί SEAL, Ranger και Special Forces αντικαθιστούν το «ειδικό» τυφέκιο ακροβολιστή Μ-110 SASS (σχεδίασης ΑR-15), που παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα. Το ζεύγος Ελεύθερου Σκοπευτή των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων διαθέτει το τυφέκιο Μ-82Α1 των 12,7x99 χλστ. (0.50 ), το οποίο προορίζεται κυρίως για καταστροφή υλικού και όχι ειδικά για εξουδετέρωση προσωπικού, αν και αυτό είναι φυσικά δυνατό. Υπάρχει μια κριτική, ότι το Μ-82Α1 δεν είναι κατάλληλο για αποστολές εξόντωσης προσωπικού στο πεδίο της μάχης και πίσω από τις εχθρικές γραμμές, λόγω του βάρους του και του υπερβολικού ακουστικού-οπτικού ίχνους της βολής, που το καθιστά εύκολα εντοπίσιμο με την πρώτη βολή από τον εχθρό. Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αλήθεια και γι αυτό άλλωστε οι στρατοί που πολεμούν στο Αφγανιστάν έχουν αντικαταστήσει τα τυφέκια ελευθέρων σκοπευτών των 0.50 με τυφέκια των.338, τα οποία αποδίδουν το ίδιο σχεδόν δραστικό βεληνεκές για ανθρώπινους στόχους, με λιγότερο βάρος, μικρότερη ανάκρουση και μειωμένο οπτικοακουστικό ίχνος. Το συμπέρασμα, ότι οι Ειδικές Δυνάμεις πρέπει να αντικαταστήσουν το Μ-82Α1 με ένα όπλο των.338 (8,6x70 χλστ.) δεν θα ήταν απόλυτα σωστό. Μέγα μέρος των αποστολών του ζεύγους Ελεύθερων Σκοπευτών των Ειδικών Δυνάμεων στα νησιά του Αιγαίου αφορά την προσβολή φρεγατών, κανονιοφόρων και άλλων σκαφών αλλά και ελικοπτέρων και αποβατικών ακάτων του εχθρού που θα προσπαθήσουν να αποβιβαστούν σε νησίδες, βραχονησίδες και μικρονήσια. Αυτή την αποστολή δεν μπορεί να εκτελέσει με την ίδια αποτελεσματικότητα ένα όπλο των.338, για τον απλούστατο λόγο ότι η καταστροφή υλικού προϋποθέτει μεγάλη ενέργεια επί του στόχου, ενώ οι αποστάσεις στα στενά των βραχονησίδων είναι πολλές μεγαλύτερες του δραστικού βεληνεκούς του.338. Ειδικότερα, η βολίδα 12,7x99 με βάρος 35,6-55,8 γραμμαρίων και αρχική ταχύτητα 3.000 ποδών ανά δευτερόλεπτο παράγει 10.000-15.000 ποδολίβρες, ενώ η βολίδα των.338, βάρους 16,2-19,4 γραμμαρίων, με την ίδια αρχική ταχύτητα παράγει περίπου 5.000 ποδολίβρες. Επιπλέον, το μέγιστο ωφέλιμο βεληνεκές της βολίδας 0.50 φτάνει τα 2.400 μέτρα (σε αυτή την απόσταση έχει επιτευχθεί βολή στο Αφγανιστάν), ενώ της βολίδας των.338 φτάνει τα 1.500 μέτρα. Σε αυτήν την μέγιστη απόσταση, η βολίδα 0.50 διαπερνά ατσάλινη πλάκα πάχους 19 χλστ. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και ο παράγοντας των ισχυρών ανέμων στο Αιγαίο, τον οποίον μόνον μια βαριά βολίδα μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία. Επομένως, για σκληρούς στόχους σε μεγάλες αποστάσεις και υπό το καθεστώς ισχυρών ανέμων, το Μ-82Α1 είναι το κατάλληλο όπλο. 2 [ 44 ] ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

3 Το ζεύγος Ελεύθερων Σκοπευτών των Ειδικών Δυνάμεων, ωστόσο, αναλαμβάνει και αποστολές εξόντωσης προσωπικού είτε σε ανεξάρτητες ενέργειες πίσω από τις εχθρικές γραμμές, είτε στην διάρκεια καταδρομικών ενεργειών, είτε στα πλαίσια υποστήριξης συμβατικών αποστολών πεζικού. Μάλιστα στην διαμόρφωση ΕΣΕΑ (Ελεύθεροι Σκοπευτές Ειδικών Αποστολών), το ζεύγος καλείται να εκτελέσει αναγνώριση και κατάδειξη στόχων με καταδείκτες λέιζερ στην ΠΑ και τα επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64 της Αεροπορίας Στρατού. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε το Μ-82Α1 να αντικαθίσταται από ένα τυφέκιο των.338 ή ένα των.308 ή και 7,62x51 (σε μια λογική «δεξαμενής οπλισμού»), ώστε να «ελαφρύνει» η ομάδα, για να εκτελέσει καλύτερα την αποστολή της εξόντωσης προσωπικού και της αναγνώρισης/ κατάδειξης στόχων. Σύνθεση Ομάδας Τυπικά η Ομάδα Μάχης των Ειδικών Δυνάμεων είναι 8μελής ή 9μελής. Αυτό ισχύει κυρίως στις μονάδες Ελαφρού Πεζικού (Πεζοναύτες, Αλεξιπτωτιστές-Καταδρομείς), ενώ στις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων η ομάδα είναι εξαμελής ή «ειδικής συνθέσεως», δηλαδή προσαρμόζεται αριθμητικά (!) αλλά και οπλικά στις ανάγκες μιας συγκεκριμένης αποστολής. Δυστυχώς, η λειψανδρία που προκαλεί η πολύ μικρή θητεία και η διακοπή προσλήψεων ΕΠΟΠ τείνει να καθιερώσει την ομάδα «ειδικής σύνθεσης» ακόμα και σε αποστολές που απαιτούν κανονική οργάνωση ομάδας. Αυτό σημαίνει ομάδες μάχης που δημιουργούνται από στρατιώτες διαφορετικών διμοιριών ή και λόχων, οι οποίοι αναλαμβάνουν εκείνη την στιγμή ειδικότητες που λείπουν (π.χ. πολυβολητής, ακροβολιστής κ.λπ.). Εκτός από το γεγονός ότι την στιγμή που δημιουργείται μια τέτοια ομάδα διαλύονται κάποιες άλλες, η συνεργασία 1. Μια τυπική εξαμελής ομάδα μάχης των Ειδικών Δυνάμεων. Διακρίνονται ο ακροβολιστής, ο βομβιδοβολιστής και ο πολυβολητής. Τουλάχιστον για αγώνα ελαφρού πεζικού που αναλαμβάνουν οι Καταδρομείς-Αλεξιπτωτιστές και οι Πεζοναύτες, ο αριθμός πρέπει να αυξηθεί και υιοθετηθεί το ΝΑΤΟικό σύστημα των δύο 4μελών ημιομάδων με ένα πολυβόλο, ένα βομβιδοβόλο και έναν ακροβολιστή η κάθε μια. 2.Τυφέκιο L-129A1 των 7,62x51 που εξοπλίζει εδώ και τρία έτη τους ακροβολιστές του Βρετανικού Στρατού στο Αφγανιστάν. Φέρει διόπτρα ACOG 6X48 με σκοπευτικό εγγύς μάχης επάνω. 3. Τετραμελής ημιομάδα μάχης (fire team) των Αμερικανών Ranger. των μελών μιας πρόχειρης ομάδας δεν μπορεί να είναι η ιδανική, όπως θα ήταν αν είχαν εκπαιδευτεί όλα τα μέλη μαζί και ο καθένας γνώριζε τις δυνατότητες και αδυναμίες του άλλου. Γενικά δεν μπορεί να υπάρχει το ίδιο επίπεδο συνεννόησης και εμπιστοσύνης, όπως ανάμεσα σε ανθρώπους που διαβιούν και ενεργούν μαζί. Ο επαγγελματικός στρατός υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε αυτή την πολύτιμη ενότητα και λειτουργική πληρότητα που παρατηρείται στις ξένες επαγγελματικές Ειδικές Δυνάμεις. Όμως, ήδη υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα ομοιογένειας, συνεργασίας και ικανοτήτων στις μονάδες ανάμεσα στους επαγγελματίες ΕΠΟΠ και στους «περαστικούς» στρατιώτες των 9 μηνών! Όπως και να έχει, η τυπική ομάδα Ειδικών Δυνάμεων στους 8-9 άνδρες της προβλέπει την ύπαρξη ενός πολυβολητή με ελαφρύ πολυβόλο Minimi των 5,56, έναν ακροβολιστή με Μ-16Α2/ Α3, έναν βομβιδοβολιστή με Μ-203 κάτω από το όπλο του (Μ-4). Αυτή η σύνθεση ωστόσο προσφέρει μειωμένη ικανότητα ελιγμού και μειωμένη ισχύ πυρός. Ο πολυβολητής, ο βοηθός του, ο ακροβολιστής και βομβιδοβολιστής αποτελούν το τμήμα υποστήριξης και οι υπόλοιποι 4 ή 5 το τμήμα εφόδου. Όμως, στην επίθεση που οι ομάδες εναλλάσσονται σε άλματα, το τμήμα εφόδου δεν μπορεί να υποστηρίξει-καλύψει με τον ίδιο τρόπο το τμήμα υποστήριξης όταν κινείται, ενώ αν το τμήμα υποστήριξης καθηλωθεί ή εξουδετερωθεί τότε το τμήμα εφόδου μένει ακάλυπτο. Τα προβλήματα αυτά οδήγησαν τον Αμερικανικό Στρατό και το ΝΑΤΟ την δεκαετία του 80 στην υιοθέτηση της ομάδας με δύο 4μελείς Ημιομάδες, κάθε μια εκ των οποίων διαθέτει έναν πολυβολητή (Minimi), έναν ακροβολιστή, έναν βομβιδοβολιστή/ τυφεκιοφόρο και έναν τυφεκιοφόρο. Επομένως η 8μελής ομάδα διαθέτει δύο στοιχεία ελιγμού+υποστήριξης με ίση ισχύ πυρός για αλληλοϋποστήριξη, ενώ η συνολική ισχύς πυρός της είναι διπλάσια (2 ελαφρά πολυβόλα, 2 ακροβολιστές, 2 βομβιδοβόλα) εκείνης της 8μελούς με ένα στοιχείο ελιγμού και ένα υποστήριξης. Δυστυχώς, η σύνθεση αυτή δεν έχει υιοθετηθεί από τις Ειδικές Δυνάμεις του ΕΣ, λόγω εμμονής του Όπλου του Πεζικού σε παλαιές αντιλήψεις μάχης και στην παραθεώρηση των Ειδικών Δυνάμεων, με αντίστοιχη έμφαση στον μηχανοκίνητο πόλεμο. Σήμερα, όμως, που οι δυνάμεις ταχείας αντίδρασης αποτελούν την αιχμή του δόρατος της άμυνας στο Αιγαίο, θα έπρεπε να εξεταστεί η αύξηση της ισχύος πυρός αλλά και η τακτική ευελιξία των μονάδων Πεζοναυτών και Καταδρομών/ Αλεξιπτωτιστών. Μια ιδανική Ομάδα Μάχης Πεζοναυτών/ Καταδρομών θα διαιρείτο σε δύο Ημιομάδες των τεσσάρων ανδρών, και θα διέθετε δύο Minimi των 7,62, δύο τυφέκια ακροβολιστή των 7,62 και δύο βομβιδοβόλα των 40 χλστ. ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ [ 45 ]