Σχολική Χρονιά 2011-2012 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εθελοντισμός σ. 1 Εθελοντισμός είναι η ανιδιοτελής προσφορά του κάθε ανθρώπου. Η έννοια του εθελοντισμού είναι η ιδέα της ανθρώπινης αλληλοβοήθειας που ο καθένας μας προσφέρει τον εαυτό του, αλλά και όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία του συνανθρώπου του, χωρίς να ζητάει αμοιβή. Ο εθελοντισμός συνδέεται με την ανιδιοτελή προσφορά για την κοινή ευημερία. «Γιατί μου προσφέρεσαι χωρίς να με γνωρίζεις;» «Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ. Δεν φθάνει;» Της Μαρίνας Γεωργίου, Δ1 Συνδυάζει τα στοιχεία της ε- λεύθερης βούλησης και επιλογής με την ένταξη σε ένα πρόγραμμα δράσης. Ως ελεύθερη απόφαση είναι προσωπική υπόθεση, είναι τρόπος ζωής και ατομική πειθαρχία. Ανιδιοτελής Προσφορά Βουλή των Εφήβων Το παραμύθι της γιαγιάς σ. 2 σ. 3 σ. 4-5 Φωτογραφίες σ. Ιστοσελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης Κυπριακή Βραδιά Αξίες - Ιδανικά «Χριστός γεννάται δοξάσατε» σ. 8 σ. 9 σ. 10 σ. 11 Αναμφίβολα, ο εθελοντισμός φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και βοηθάει να διευθετηθούν τα κοινωνικά προβλήματα. Επιπρόσθετα, ενισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιοτήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι αυξάνει τη δυνατότητα ενεργούς συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία. Επίσης, αποτελεί χώρο ανάπτυξης νέων κοινωνικών υπηρεσιών αυξάνοντας την απασχόληση. Τέλος, οδηγεί στη εσωτερική ολοκλήρωση του πολίτη-εθελοντή και στη συνολική μετεξέλιξη της κοινωνίας από άκρως ατομικιστικής σε κοινωνία αλληλεγγύης. Αναντίρρητα, ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ είναι πράξη αγάπης και ανθρωπιάς! Όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε στο συνάνθρωπό μας. Όλοι μπορούμε να ενισχύσουμε αυτή την πράξη που δεν έχει ούτε φραγμούς και ούτε περιορισμούς, αλλά αντίθετα περικλείεται από την αγάπη για το συνάνθρωπό μας.
Ανιδιοτελής Προσφορά, Της Νατάσας Ματθαίου, Θεολόγος Τα Χριστούγεννα έχουν πολύ διαφορετικό νόημα για ξεχωριστές κατηγορίες ανθρώπων. Άλλοι τα βλέπουν σαν μια ευκαιρία για επίδειξη, άκρατο καταναλωτισμό και shopping therapy. Κάποιοι άλλοι βρίσκουν μια αφορμή να βοηθήσουν διακριτικά και με ανιδιοτέλεια και φιλαλληλία αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, είτε προσφέροντας από το περίσσευμα της μεγάλης τους ψυχής είτε ενσαρκώνοντας και μεταδίδοντας το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων που δεν είναι άλλο από την ελπίδα, την αλληλεγγύη και την ανυπόκριτη/ανυστερόβουλη αγάπη. Γι αυτό το λόγο, την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011, οι μαθητές της Α Γυμνασίου της Σχολής μας, μαζί με τη θεολόγο Νατάσα Ματθαίου, επισκέφθηκαν το «Σωκράτειο» Γηροκομείο. Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν να περάσουμε χρόνο με ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη τη συντροφικότητα. Τραγουδήσαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ομάδα μαθητών έπαιξε μουσική όπως μπουζούκι, κιθάρα, βιολί και όλοι μαζί χορέψαμε μαζί με τους ηλικιωμένους. Ταυτόχρονα, οι μαθητές απήγγειλαν διάφορα τσαττιστά, γεγονός που ώθησε τους ηλικιωμένους να μας πουν και αυτοί δικά τους. Τέλος, τους προσφέραμε διάφορα γλυκά που φτιάξαμε καθώς και μικρά δωράκια. Στη συνέχεια, καθίσαμε και μιλήσαμε με τους γέροντες και τις γερόντισσες, οι οποίοι μας είπαν τις δικές τους ιστορίες. Είναι σημαντικό που, έστω και με αυτά τα λίγα, μπορέσαμε να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους. Μετά την εγκάρδια υποδοχή και φιλοξενία από τους τροφίμους και το προσωπικό του γηροκομείου, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για νέα επίσκεψη στο άμεσο μέλλον μένοντας ενθουσιασμένοι και οι μαθητές και οι ηλικιωμένοι. Μπορούμε όλοι μας να είμαστε εθελοντές, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο εθελοντισμός δεν έχει όρια, ούτε εξαιρέσεις. Μπορούμε να συμβάλουμε όλοι μας στον εθελοντισμό, είτε δίνοντας αίμα σε ένα συνάνθρωπο, είτε επισκεπτόμενοι ευαγή ιδρύματα, είτε να τους δώσουμε κάτι που δεν χρειαζόμαστε, όπως ρούχα τα οποία δεν μας κάνουν. Είναι σαφέστατο ότι δεν ζούμε και στην καλύτερη κοινωνία, αλλά, αν όλοι μας ανεξαιρέτως συμβάλουμε στον εθελοντισμό, τότε όλα θα ήταν καλύτερα. Xριστουγεννιάτικα Τσιαττιστά Των Ξένιου Κυπριανού και Ανδρέα Βαζάνια, Α1 ΕΕ ήρτασιν τα Χριστούγεννα, ουλλό χαρά τζι αγάπη. Σήμερα ο Χριστούλης μας γεννήθην μες την φάτνη. Εε κοπιάστε εις το σπίτι μας να φάτε τζαι να πιείτε. Τζι αν θέλετε αδέρφια μας μαζί μας να χαρείτε. Εε κοντεύκουν τα Χριστούγεννα τζι ούλλοι μιτσιοί μιάλοι Ξεχάστε πιον τις έχθρες σας τζαι πείτε «ε χαλάλι». Σελίδα 2
Τον περασμένο Μάιο, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος Βουλή των Εφήβων Του Μιχάλη Χρίστου, Στ1 «Βουλή των Εφήβων», οι μαθητές της Β Λυκείου, δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων Ελλάδας και Κύπρου, κληθήκαμε να γράψουμε στην τάξη μια μικρή έκθεση ιδεών, η οποία στάλθηκε στην αρμόδια επιτροπή μέσω διαδικτύου. Όσοι Κύπριοι μαθητές είχαν την τύχη να επιλεχθούν, τους δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσουν την Κύπρο στη Βουλή των Εφήβων, όπου έλαβε χώρα στη Βουλή των Αντιπροσώπων στην Αθήνα. Για καλή μου τύχη, ήμουν ένας από τους τυχερούς και στις 2 Σεπτεμβρίου φιλοξενήθηκα με άλλους 19 Κύπριους και 250 Έλληνες στο ξενοδοχείο Μetropolitan στην Αθήνα. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ενημέρωση των εφήβων βουλευτών για τις επιτροπές, στις οποίες ανήκαν, επίσκεψη στο Νέο Μουσείο και εκπαιδευτική εκδρομή στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Παράλληλα, παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη και την τελευταία μέρα έγινε συνεδρίαση της Ολομέλειας, όπου πάρθηκαν οι δικές μας αποφάσεις στα θέματα της αρμοδιότητάς μας. Στην Ολομέλεια, είχαμε την τιμή να μας επισκεφθούν οι Γιώργος Παπαντρέου, Κάρολος Παπούλιας και η γνωστή συγγραφέας Άλκη Ζέη. Ήταν μια μοναδική και ανεπανάληπτη ευκαιρία και πιστεύω πως αξίζει όλοι σας να συμμετέχετε, καθώς αποτελεί μία εμπειρία ζωής! Η Μουσική στη ζωή μου Της Αντρούλλας Βλαδιμήρου, Α1 Το μεγάλο μου όνειρο είναι να καταφέρω να γίνω μουσικός. Ασχολούμαι με τη μουσική από την Γ Δημοτικού. Ξέρω να παίζω πιάνο, κιθάρα (κλασική και ηλεκτρική), μαντολίνο και drums! Είναι γεγονός πως η μουσική με κάνει να νιώθω δημιουργική αλλά και ικανοποίηση, κυρίως όταν καταφέρνω να παίξω δύσκολα κομμάτια. Από την άλλη, όταν ακούω μουσική χαλαρώνω και ταξιδεύω σε έναν άλλο κόσμο. Γενικά, με ευχαριστεί και πολλές φορές με ξεσηκώνει. Καθημερινά προσπαθήσω να βρω χρόνο να ασχοληθώ με τα μουσικά όργανα, που τόσο πολύ αγαπώ. Χωρίς αυτήν, νιώθω πως κάτι λείπει από μέσα μου. Έτσι, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για μένα να πάρω την απόφαση να μπω στη ορχήστρα του σχολείου μου. Είναι κάτι που μου αρέσει και το ευχαριστιέμαι. Είναι μια καλή ευκαιρία να δείξω τις ικανότητές μου. Έχω γνωρίσει καινούριους φίλους, αλλά το πιο βασικό είναι ότι τώρα έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Είμαι πολύ περήφανη που είμαι ενεργό μέλος στην ορχήστρα του σχολείου μου και ανυπομονώ πότε θα είναι η επόμενή μας εκδήλωση! International Award. Ένα διεθνές πρόγραμμα γεμάτο εμπειρίες, αφού πρέπει να επιβιώσεις μόνος μαζί με την ομάδα σου, κάτω από αντίξοες και "αντίξοες" συνθήκες. International Award Της Ελεονώρας Νικολάου, Δ1 Κύρια δραστηριότητα είναι το περπάτημα 20-30 χιλιόμετρα (που είναι το πιο συνηθισμένο επίπεδο που διαλέγουν οι μαθητές) μέσα σε δύο μέρες. Αυτές τις δύο μέρες αποκομίζεις αρκετά πράγματα, όπως η συνεργασία, που είναι το βασικότερο στοιχείο για την επιτυχία, καθώς και η εξεύρεση τρόπων, ώστε να μπορείς να επιλύεις μόνος το κάθε εμπόδιο που θα συναντήσεις στη διαδρομή σου. Ως εκ τούτου, λοιπόν, είναι φανερό ότι θα πρέπει να έχει κανείς την κατάλληλη σοβαρότητα για την απόκτηση του διπλώματος, το οποίο είναι σημαντικό, α- φού είναι αναγνωρίσιμο σε όλα τα αγγλικά πανεπιστήμια και όχι μόνο για την πρόσβασή σου σε αυτά. Σελίδα 3
Το παραμύθι της γιαγιάς Της Νικολέττας Μαυρομμάτη, Στ1 Η γιαγιά ο γλυκύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Η γιαγιά που μας κακομαθαίνει, που μας φτιάχνει ζεστά κουλουράκια, μας παίρνει στην ποδιά της και μας λέει παραμύθια. Νομίζω πως οι περισσότεροι θα έχετε απολαύσει μια παρόμοια κατάσταση Είναι πολύτιμος σύμβουλος και η θύμησή της σε κάνει να δακρύζεις Είναι φορές που νομίζεις πως όλη η σοφία βρίσκεται πάνω της. Πόσες φορές μου έχει πει η γιαγιά μου παραμύθια; Πάρα πολλές! Θρύλοι, μύθοι, παραδόσεις εξωπραγματικές ιστορίες ή αλήθειες;;; Ήταν, που λέτε, μια φορά ένα σκιουράκι. Ούτε όμορφο, ούτε άσχημο. Ούτε έξυπνο, ούτε κουτό. Ένα συνηθισμένο σκιουράκι ήτανε, που θα έμοιαζε με όλα τα άλλα, αν δεν είχε μια παράξενη συνήθεια. Μόλις σουρούπωνε, το έσκαγε από τη φωλιά του και πήγαινε και στηνότανε στην άκρη του δάσους, δίπλα στο ποτάμι, καρτερώντας τα ζώα που πήγαιναν να πιουν νερό Περνούσαν λέαινες, ζαρκάδια κι αρκούδες, λαγοί, ασβοί και βατραχάκια... Το σκιουράκι ένιωθε πως με όλα έμοιαζε λιγάκι, πως όλα τους είχανε κάτι όμορφο, κάτι ξεχωριστό. Έτσι, τα σταματούσε όλα, τα κοίταζε στα μάτια και τα ρωτούσε: - Μπορείς να μ' αγαπάς; Τα πιο πολλά γελούσαν. Αλλά δεν έμπαιναν στον κόπο να απαντήσουν. Κι άλλα του έλεγαν: Δεν έχω χρόνο - ή δεν ξέρω τι είναι ν' αγαπάς... Κι αυτό γινόταν κάθε σούρουπο, ώσπου μια μέρα, το σκιουράκι ξαναρώτησε κι ένας ασβός του απάντησε χαμογελώντας: - Μπορώ. Έλα να αγαπηθούμε. - Μπορείς; Πόσο χαίρομαι! -Πες μου, όμως, τι πάει να πει ν' αγαπηθούμε. - Λοιπόν, το πιο σπουδαίο είναι να μη βιαστείς να καταλάβεις. Και τώρα άκου: Ν' αγαπηθούμε, πρώτα-πρώτα πάει να πει να κοιταζόμαστε στα μάτια. Κι έτσι κοιτάζονταν στα μάτια για μερόνυχτα... - Τώρα αγαπιόμαστε; - Όχι βέβαια. Αλίμονο αν ήταν τόσο απλό. Ν' αγαπηθούμε πάει να πει να φτιάξουμε κάτι μαζί. Κι έφτιαξαν πράγματα μαζί. Κι ήταν τόσο χαρούμενα!... - Τι ωραίο να σ' αγαπάω! Τώρα αγαπιόμαστε; - Όχι ακόμα. Γιατί, ν' αγαπηθούμε πάει να πει να 'χουμε κάτι ο ένας απ' τον άλλον. Δώσε μου λίγο απ το καστανόμαυρο τρίχωμά σου κι εγώ θα σου δώσω απ το κίτρινο των ματιών μου. Κι έτσι έκαναν... Το σκιουράκι καθρεφτίστηκε στα μάτια του ασβού και καμάρωσε την κίτρινη λάμψη τους στα δικά του μάτια. Κι ύστερα του χάρισε το πιο γλυκό καστανόμαυρο τρίχωμα που είχε στην πλάτη του. - Τώρα αγαπιόμαστε; - Όχι, όχι ακόμα. Μας μένει το πιο δύσκολο. Πρέπει να αγκαλιαστούμε σφιχτά, πολύ σφιχτά, και να τρέξουμε στον ήλιο, καβαλώντας μιαν αχτίδα από φως. Έλα, με το ένα, με το δύο, με το τρία, να προλάβουμε αυτήν εκεί την αχτίδα. - Ένα, δύο, τρία, εεεεεεεεεεεεεε... ωπ! - Τώρα αγαπιόμαστε; - Τώρα. Και που λέτε, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, κάπως έτσι έγινε κι έτρεχαν για τον ήλιο. Κι άρχισε να πέφτει βροχή, γλυκιά σα μέλι. Ήταν τα δάκρυα της χαράς τους, που απ' την τεράστια ταχύτητα - που ζάλισε όλα τα πουλιά κι όλα τ' αστέρια - έγιναν ένα... Κι ύστερα βγήκε ένα ουράνιο τόξο τόσο λαμπερό, που όλοι στη γη βάλανε το χέρι πάνω από τα μάτια να μην τυφλωθούνε, κι αναρωτιόντουσαν τι είχε συμβεί πάνω απ' τα σύννεφα... Και πέρασε καιρός. Να 'τανε χρόνια, να 'τανε ένα λεπτό μονάχα, κανένας δε θα μπορούσε να μας πει, γιατί ο χρόνος ήταν άχρονος, μέχρι που ο ασβός ψιθύρισε: - Κουράστηκα. Μη σου κακοφανεί. Μπορεί και να ζαλίστηκα απ' το τρέξιμο. Θα 'θελα να γυρίσω πίσω. - Κουράστηκες; Όμως, δεν τρέχουμε πατώντας στο χώμα. Είναι το φως που μας κουβαλάει. Δεν είναι κουραστικό. - Για μένα είναι. Έπειτα το 'χω ξανακάνει. Λίγοι το αντέχουν δεύτερη φορά. Είναι επικίνδυνο. Γυρίζω πίσω... Αυτά είπε. Και με μεγάλη ευκολία, πήδηξε σ' ένα μετεωρίτη που κατέβαινε στη γη και χάθηκε... Σελίδα 4
-Μη φεύγεις, φώναξε το σκιουράκι. Φοβάμαι πως δε θα μπορέσω ποτέ πια να σταματήσω, κι είναι αστείο να τρέχω μόνος μου στον ουρανό Όμως, τη φωνή του την άκουσε μονάχα το σκοτάδι, κι ίσως - δε σας τ' ορκίζομαι - το φεγγαράκι που πρόβαλε δειλά πίσω από ένα σύννεφο. - Εεεεεεε... ωωωωωωωωωω... Είναι κανείς εδώ; Δεν έχει νόημα πια να πάω στον ήλιο. Ποιος θα μπορούσε να μου πει πώς θα ξαναγυρίσω πίσω; Αλλά, το σύμπαν εκείνη τη στιγμή ήτανε άδειο, κι έτσι δεν του απάντησε κανένας. -Μου φαίνεται πως τώρα τρέχω πιο γρήγορα από πρώτα. Κι άρχισα να κρυώνω. Κι αν τρέχω έτσι μόνο μου για πάντα; Εεεεεεε... ωωωωωωωωω... Βοήθεια! Δεν είναι κανείς εδώ; Τότε, μια μικρή φωνούλα έφτασε στ' αφτιά του, τόσο γλυκιά και σιγανή σα να 'βγαινε από μέσα του. - Ψιτ, ψιτ! Σκιουράκι! - Μου μίλησε κανείς; Τίποτα δεν βλέπω. - Ψιτ, εδώ δίπλα, στην κοιλιά σου. Είμαι η ηλιαχτίδα που σε κουβάλησε μαζί με τον ασβό βόλτα στον Γαλαξία. Ακόμα πάνω μου τρέχεις. Άκου. Μόνο εγώ μπορώ να σε γυρίσω πίσω. Πρώτα θα μπούμε σε τροχιά γύρω από τη γη, ύστερα σιγά-σιγά θα κατέβουμε. Μόνο που 'χω τρέξει άπειρα χιλιόμετρα κι η ενέργειά μου έχει σχεδόν εξαντληθεί. Για να γυρίσουμε πρέπει να θυσιάσεις κάτι από σένα, να το καίω, να γεμίζω τις μπαταρίες μου, να προχωράμε... - Ό,τι πεις. Τι θες να θυσιάσω; - Ξέρω κι εγώ;... Το τρίχωμά σου, τις πατούσες σου, ένα κομμάτι από την καρδιά σου... - Το τρίχωμά μου, οι πατούσες μου, δικά σου. Μόνο που καρδιά δεν έχω πια. Την πήρε ο ασβός μαζί του. Κι αυτό δεν αλλάζει... - Εντάξει, παίρνω τις πατούσες σου. Ελπίζω να μας φτάσουν. Καίω την πρώτη... Μην πονάς πολύ. Μην κλαις, δεν το αντέχω. Ησύχασε. Κρατήσου τώρα. Αλλάζουμε πορεία. Κι έτσι μπήκανε σε τροχιά... Το σκιουράκι μ ένα πόδι, κοίταζε τη γη - τόσο μικρούλα - κι όμως του φαινότανε πως διέκρινε στο δάσος τον ασβό του. Κι ήταν το κέντρο της γης ο ασβός γι' αυτό. Μόνο εκείνος μέτραγε εκεί κάτω. Τίποτα άλλο. - Παράξενο να μπαίνεις σε τροχιά. Το κέντρο της ζωής σου είναι αυτό το κάτι που τρέχεις γύρω του. Κι όμως, είναι άσκοπο να τρέχεις, γιατί δεν μπορείς να το φτάσεις, ούτε και να ξεφύγεις απ' αυτό... - Σσσσσσστ! Μη μιλάς, δάγκωσε τα χείλη, είπε η ηλιαχτίδα. Καίω τη δεύτερη πατούσα. Καταβαίνουμε... Κι αρχίσανε να κατεβαίνουν κάνοντας τούμπες στον αέρα, μέσα σε ρεύματα τόσο τρελά, που όλα δείχνουν πως δίχως άλλο θα γκρεμοτσακιστούνε. Το σκιουράκι δίχως πόδια, κι η γη να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, το δάσος να φαίνεται πια καθαρά, τα δένδρα, τα πουλάκια, το ποτάμι και ξαφνικά... Πλατς!... Και μετά τίποτα... Όταν το σκιουράκι άρχισε να συνέρχεται, πόναγε σ' όλο του το κορμί. Όμως, κατάλαβε πως κάποιος ήταν κοντά του και του έβαζε οινόπνευμα κι ύστερα φυσούσε τις πληγές, για να μην τσούζει και του 'βαζε κομπρέσες κι επιδέσμους και το χάιδευε... - Ο ασβός μου, σκέφτηκε κι άνοιξε τα μάτια. Όμως, είδε να σκύβει πάνω του ένας κάστορας. Ήταν ένας μικρόσωμος κανελής κάστορας μ' αστεία μουσούδα, που, όμως, το βλέμμα του ήταν τόσο φωτεινό, που σαν σε κοιτούσε νόμιζες πως λαμπύριζαν πυγολαμπίδες στη ματιά του. Κι είχε ένα χαμόγελο τόσο, μα τόσο τρυφερό, που το σκιουράκι ούτε να δακρύσει από ευγνωμοσύνη δεν μπορούσε. Κοιταζόταν σιωπηλά ώρα πολλή. Ύστερα, ο κάστορας ρώτησε κάτι που το σκιουράκι άπειρες φορές είχε ρωτήσει πιο παλιά, όταν ήταν ανυποψίαστο για όλα... - Μπορείς να μ' αγαπάς; Το σκιουράκι αναστέναξε, χωρίς καθόλου λύπη. - Φοβάμαι πως δεν μπορώ. Δεν έχω πια καρδιά για ν' αγαπήσω... - Δεν πειράζει. Αν το θες, θα σου δώσω ένα κομμάτι από τη δικιά μου. - Όμως, ν' αγαπηθούμε πάει να πει να τρέχουμε μαζί - κι εγώ δεν έχω πόδια. - Να τρέχουμε, έτσι άσκοπα, γιατί; Ν αγαπηθούμε πάει να πει να κάνουμε μαζί ένα δρόμο, όπως μπορούμε. Το πιο σπουδαίο είναι να 'μαστε οι δυο μας, και όχι πόσο γρήγορα θα τρέχουμε, ούτε πού θα πάμε... Μικρό μου σκιουράκι, αν μπορείς να μ αγαπάς, θα σου φτιάξω ξυλοπόδαρα από αγριοτριανταφυλλιά. Κι αν δε θες, θα σε μάθω να περπατάς με τα χέρια. Κι αν κουραστείς, θα σε πάρω αγκαλιά και θα 'ναι πιο όμορφα Τι έγινε μετά, κανείς δεν έμαθε στα σίγουρα - κι εγώ πού να το ξέρω; Λένε πως τους είδανε να φεύγουνε για την Ανατολή, περπατώντας με τα χέρια, και να γελάνε, να γελάνε... Ο απόηχος απ' το γέλιο τους ξέμεινε στα φυλλώματα των δένδρων - λένε... Πάντως, ποτέ - μα ποτέ - κανείς πια δεν τους ξανάδε... Σελίδα 5
Δραστηριότητες με Εστίες Από τον Αγιασμό Από τις Εκλογές Εστιών Από τον εορτασμό Ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας Από τη σχολική εκδρομή στο Όμοδος Σελίδα 6
Η Χορωδία του Σχολείου Από την εκδήλωση της 28ης Οκτωβρίου Από την επιβράβευση του συστήματος Είναι ωραίο να πετυχαίνεις στις εξετάσεις! Από τις δραστηριότητες της Σχολής μας. Μια εικόνα... χίλιες λέξεις! Από την εκπαιδευτική επίσκεψη στο Κούριο Σελίδα 7
Ιστοσελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης Των Σοφία Ιωάννου και Γαλάτεια Ατζίνη, Ε1 Στη σύγχρονη εποχή, οι τεχνολογικές ανακαλύψεις έχουν ραγδαία ανάπτυξη και διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο. Αναμφίβολα, ένα σημαντικό γνώρισμα της καθημερινότητάς μας αποτελούν οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Είναι γεγονός ότι οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης συμβάλλουν σε αναρίθμητους τομείς της καθημερινότητάς μας. Ωστόσο, η εποχή μας, εποχή του υλικού ευδαιμονισμού, καταναλωτισμού και του αστικοποιημένου τρόπου ζωής, που χαρακτηρίζεται από την ανωνυμία, την αποξένωση και τον περιορισμό της προσωπικής έκφρασης, έχει διαμορφωθεί καθ αυτόν τον τρόπο, λόγω της ύπαρξης των ίδιων των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Καταρχάς, μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να προωθήσει κάποιος τον εαυτό του και να βρει υποστηρικτές στο οποιοδήποτε έργο του. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται γόνιμο έδαφος για τη δημιουργία ομάδων με κοινά ενδιαφέροντα, εκθέτοντας νέες ιδέες από όλο τον κόσμο, βοηθώντας κάποια άτομα να ξεπεράσουν τις αναστολές και το κοινωνικό άγχος. Άλλωστε, είναι κοινώς γνωστό ότι οι άνθρωποι που έχουν μια δυσκολία επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο, αλληλεπιδρούν πιο εύκολα μέσω του Διαδικτύου. Επιπρόσθετα, θίγονται θέματα γενικού ενδιαφέροντος που ωφελούν την κοινωνία, όπως οι ιστοσελίδες με ιατρικούς σκοπούς. Είναι, επίσης, κοινός τόπος ότι οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν ένα γόνιμο έδαφος για την επίλυση και αντιμετώπιση της πλειοψηφίας κοινωνικών προβλημάτων. Αναμφισβήτητα, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν τους μαθητές να βελτιώσουν την ανά- γνωσή τους, το γράψιμο, και τις δεξιότητες επίλυσης συγκρούσεων, να μάθουν να εκφράζονται με μεγαλύτερη σαφήνεια. Επιπλέον, μέσω αυτών των ιστοσελίδων διακινούνται ιδέες, ανταλλάσσονται λύσεις σε προβλήματα, λαμβάνονται πρωτοβουλίες, λαμβάνουν χώρα γνωριμίες και δημιουργούνται φιλίες. Ταυτόχρονα, επιτρέπουν τη δημιουργική έκφραση, παρέχουν δωρεάν μηνύματα, αποθήκευση φωτογραφιών, παιχνίδια, προσκλήσεις σε εκδηλώσεις και πολλές άλλες υπηρεσίες σε οποιονδήποτε με πρόσβαση υπολογιστή στο Διαδίκτυο. Είναι, επίσης, ένας καλός τρόπος διαφήμισης για εταιρίες ή φιλανθρωπικά γεγονότα. Ακόμα, επιτρέπουν την αναζήτηση γνωστών συγκροτημάτων και διασημοτήτων, ενημέρωση για συναυλίες τους. Γενικότερα, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, εξυπηρετούν την συνομιλία ή επανασύνδεση με παλιούς και παιδικούς φίλους ή συμμαθητές. Επιπλέον, προάγουν την συνομιλία με γνωστούς και αγαπημένα πρόσωπα που βρίσκονται μακριά. Εν κατακλείδι, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, διαθέτουν πολύ θετικά στοι- χεία, και προς απάντηση αυτών που ισχυρίζονται το αντίθετο: είναι όλα θέμα νοοτροπίας. Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν εκ των ουκ άνευ του συγχρόνου τρόπου ζωής. Παρόλα αυτά, οι κατήγοροι των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης εικάζουν ότι η μαζοποίηση και η ετεροκατεύθυνση ανθρώπων και αρκετών μειονοτήτων είναι κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτών των ιστοσελίδων. Αυτό συμβαίνει καθώς μέσα από αυτού του είδους τις ιστοσελίδες είναι πάρα πολύ εύκολο να παραπληροφορηθούν και να χειραγωγηθούν πολλά άτομα, καθώς δεν καλλιεργούν στους ανθρώπους την κριτική σκέψη, τον προβληματισμό και τη γόνιμη αμφιβολία και αμφισβήτηση. Αυτό τους αποπροσανατολίζει και τους προκαλεί πνευματική σύγχυση και πνευματική αδράνεια, μετατρέποντας έτσι τα άτομα σε παθητικά όντα. Ριζική είναι, βέβαια, και η συμβολή των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης στην αλλοτρίωση των ανθρώπων και των υπέρτατων ιδανικών, όπως είναι η φιλία. Μέσα από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, περιτριγυρίζεται κανείς από προσωπεία, μικροπρέπεια και αμοραλισμό. Ρίζα αυτού του φαινομένου είναι το γεγονός ότι ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το ποιόν και τους σκοπούς του συνομιλητή του. Όπως είχε αναφέρει ο Τurkle «Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχουν γαλουχήσει φιλίες και στη συνέχεια οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν είναι ανάμεσα σε φίλους». Αναμφίβολα, αυτές οι ιστοσελίδες είναι υπαίτιες και για την κοινωνική αλλοτρίωση και αδιαφορία που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, καθώς μέσα από αυτές οι άνθρωποι οδηγούνται στη μοναξιά, την ανωνυμία και τον ατομικισμό. Ακολούθως, η κοινωνικοποίηση και οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν κάμψει από την άλλοτε ζωτική τους σημασία και η μόνη επαφή που έχουν πλέον μεταξύ τους οι άνθρωποι είναι μέσω ενός κουτιού. Τέλος, προβάλλονται η βία και η εγκληματικότητα, προκαλώντας και διεγείροντας, έτσι, τα διάφορα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Ως προς τον ψυχολογικό ρόλο των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, πολύ εύκολα θα μπορούσαν να παραλληλιστούν μ ένα ανεμοστρόβιλο. Αυτό συμβαίνει για τον λόγο ότι οι επιπτώσεις τους στην ψυχολογία των ανθρώπων είναι το ίδιο ολέθριες. Επιχειρηματολογώντας, λοιπόν, την άποψη αυτή, οδηγούν τον άνθρωπο σε ψυχολογικό αδιέξοδο και έτσι το μόνο που αισθάνεται ο άνθρωπος είναι η απογοήτευση, το άγχος και ο κορεσμός που τους προκαλείται με την ανούσια διασκέδαση που του προσφέρουν οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ενώ θα μπορούσε ε- κείνο το χρόνο που χάνει να τον διαθέσει στην πνευματική του κατάρτιση και καταξίωση. Επομένως, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πρωταρχικό ρόλο πολλών φαινομένων που πρέπει να αντιμετωπίζουμε καθημερινά και που πρέπει να ανεχόμαστε να καταστρέφουν την καθημερινότητά μας, να καταστρέφουν οτιδήποτε το πραγματικό και να μας παρασύρουν σε τεχνητούς και πολλές φορές φανταστι- κούς κόσμους. Αν και οι τεχνολογικές ανακαλύψεις έχουν ραγδαία ανάπτυξη στην εποχή μας, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης μας παίρνουν εκατοντάδες χρόνια πίσω όσον αφορά διάφορους τομείς του βίου μας. Σελίδα 8
Κυπριακή Βραδιά Εστία ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Επιμέλεια: Νίκη Θεοφάνους, Φιλόλογος Παράδοση είναι το μελωδικό νανούρισμα της μάνας, οι θρύλοι του παππού, τα έθιμα, οι χοροί και οι σκοποί που μας συντρόφευαν σε κάθε χαρά. Οι ενδυμασίες, τα κεντήματα, τα δίστιχα, τα παιχνίδια και όσα άλλα είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Ας κρατήσουμε περήφανα στις καρδίες μας, αλώβητο αυτό το θησαυρό και ας τον παραδώσουμε στις επόμενες γενιές! Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του ποιητή Σεφέρη σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν μας είναι σαν να σβήνεις ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον. Η κυπριακή ποίηση, των μέσων του 20ου αιώνα, παρουσιάζει μια απότομη έξαρση και άνθηση. Ενώ στις δυο πρώτες δεκαετίες (1910-1920) οι κύπριοι λογοτέχνες ακολουθούσαν πιστά τα πρότυπα της ελλαδικής λογοτεχνικής παραγωγής, ιδιαίτερα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την ανακίνηση του εθνικού θέματος και τον ένοπλο αγώνα του 1955-1959, τα θέματα της κυπριακής ποίησης εμπλουτίζονται, διευρύνονται και παίρνουν ένα καινούργιο χαρακτήρα, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Ένας πλούσιος, ανανεωμένος, συναισθηματικός και γενικότερα πνευματικός κόσμος, με ισχυρή την παρουσία του πατριωτικού στοιχείου, αποτελούν τώρα τις νέες πηγές της έμπνευσης και των θεμάτων της. Ο ποιητής αναπτύσσει τη βαθύτερη, την εσωτερική πλευρά του θέματος, προβάλλει μια άλλη διάσταση και δίνει μια καθαρά ανθρώπινη ερμηνεία των γεγονότων που διαδραματίζονται τότε στο Νησί. Μέσα από τους στίχους των ποιητών μας καταγράφονται πικρές μαρτυρίες των καθημερινών προβλημάτων, του πόνου, της καρτερίας και της εθνικής αντίστασης του λαού μας. Αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής παράδοσης αποτελεί και η παραδοσιακή μουσική. Λαοί με βαθιές ρίζες, όπως ο Ελληνικός, διατήρησαν, μέσα στους αιώνες ή ακόμα και στις χιλιετηρίδες που πέρασαν, την παραδοσιακή τους μουσική. Η Κύπρος, κομμάτι του ελληνισμού και καθόλα επηρεασμένη από αυτόν στη γλώσσα, θρησκεία, πολιτισμό, διατήρησε μέσα στους αιώνες, από τα πανάρχαια χρόνια, και τη δική της μουσική κληρονομιά. Στην προσπάθεια διατήρησης αυτής της κληρονομιάς, ο κυπριακός λαός είχε να αντιμετωπίσει διάφορους κατακτητές: Πέρσες, Φοίνικες, Πτολεμαίους, Ρωμαίους, Φράγκους, Ενετούς, Τούρκους, Άγγλους, οι οποίοι, όμως, δεν μπόρεσαν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό του, που τον διατήρησε αλώβητο δια μέσου των αιώνων. Η Κυπριακή παραδοσιακή μουσική διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, από τη φωνή στο σφύριγμα, από τη φλογέρα στη θαμπούρα ή πανδουρίδα, μέσα από τις κοινωνικές και θρησκευτικές τελετές του λαού. Παράλληλα με την πλούσια μουσική μας παράδοση συμβαδίζει και η καθιέρωση των παραδοσιακών κυπριακών χορών. Οι Κύπριοι χόρευαν κυρίως στα «τραπέζια» (γλέντι) του γάμου, στις διάφορες διασκεδάσεις (πανηγύρια, γιορτές), όπως επίσης τα βράδια σε καφενεία, στ' αλώνια ή όπου αλλού μαζεύεται μία παρέα. Η γυναίκα, λόγω των κοινωνικών συνθηκών, χόρευε λιγότερο (κυρίως στο γάμο). Οι κυπριακοί χοροί είναι κυρίως αντικριστοί, που τους χορεύουν αποκλειστικά δύο άτομα (μόνο άντρες ή μόνο γυναίκες), και ατομικοί χοροί δεξιοτεχνίας στους άντρες, που πολλές φορές χορεύονται σε συνδυασμό με κάποιο εξάρτημα (δρεπάνι, μαχαίρι, «τατσιά» και ποτήρι). Βασικός χορός για τους άντρες και τις γυναίκες είναι ο καρτσιλαμάς (αντικριστός χορός). Σελίδα 9
Αξίες και Ιδανικά Όπλα ενάντια στα δεινά του ανθρώπου Της Έλενας Σαββίδου, Ε2 Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από μέγιστες τεχνολογικές ανακαλύψεις και επιτεύγματα που σημάδευσαν την ιστορία αλλά και το μέλλον του ανθρώπου. Το άτομο και το κοινωνικό σύνολο επιζητεί την ανάπτυξη σε κάθε τομέα της ζωής. Επιθυμεί τη συμμετοχή στα κοινά, την κοινωνική συναναστροφή, την ψυχαγωγία αλλά και μια ικανοποιητική θέση στην κοινωνία ως ενεργός πολίτης και εργαζόμενος επιδιώκοντας να εξελιχθεί σε κάθε επίπεδο. Παρόλα αυτά, έχει παρερμηνευτεί η έννοια της προόδου. Η οικονομική και κοινωνική ανέλιξη έχει γίνει, πλέον, η κύρια επιδίωξη της ζωής του πολίτη. Λόγω αυτού, υπάρχει και έκπτωση των υπέρτατων ανθρώπινων αξιών. Καταρχήν, όπως είναι γνωστό από μελετητές, ο άνθρωπος στην αρχαιότητα ήταν αυτάρκης, βασιζόμενος σε ό,τι είχε να του προσφέρει το περιβάλλον του. Η φύση του προσέφερε τα πάντα, τα οποία ήταν απαραίτητα για την επιβίωσή του: στέγη, προστασία, τροφή. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την καλλιέργεια του πνεύματος, θέλησε περισσότερα: εντυπωσιακότερες πόλεις, επιβλητικά κτίρια και δεινές τεχνολογικές δημιουργίες. Στόχος του είναι η ακόρεστη μανία για πραγμάτωση. Το γεγονός αυτό τον απομάκρυνε από τις αξίες, οι οποίες υπήρξαν η βάσεις για την εξέλιξή του και ενώ, πια, εξελίσσεται σε αρκετούς παράγοντες της ζωής, υστερεί στο πνεύμα και στην ηθική. Παράλληλα, ο άνθρωπος ένοιωθε πλήρης με τη ζωή του στο παρελθόν. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή, έχει δημιουργηθεί η ανασφάλεια και η ακραία ανάγκη για συνεχή επιβράβευση από το συνάνθρωπο αλλά και από την κοινωνία σε γενικότερο επίπεδο -γεγονός που επηρεάζει την πίστη στα ιδανικά. Όπως αναφέρει ένας αυστραλιανός κοινωνιολόγος, ο Conrad Lorenz (1903-1989), «Η ενστικτώδης επιθυμία να είσαι μέλος μιας στενά ενωμένης ομάδας που παλεύει για κάποια ιδανικά μπορεί να δυναμώσει τόσο, ώστε να μην έχει καμιά σημασία τι είδους είναι αυτά τα ιδανικά». Επομένως, το άτομο απομακρύνεται από την ουσία και ακολουθεί μια θεωρία, με σκοπό να αποτελέσει μέρος ενός κοινωνικού συνόλου, αδιαφορώντας για την ιδεολογία και τα ιδανικά που την συγκροτούν. Ταυτόχρονα, το άτομο γίνεται έρμαιο στα χέρια αυτών που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του λαού, οι οποίοι του παρουσιάζουν εφήμερες αξίες και ο πολίτης, λόγω άγνοιας και έλλειψης ορθής παιδείας, παρασύρεται από αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα και αλλοτριώνεται. Έτσι, παρατηρείται μια σταθερή υποτίμηση των α- ξιών. Είναι επίσης γνωστό, πως ο όρος «αξία» χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει, κυρίως, τον χρηματικό αριθμό που προσδιορίζει κάθε υλικό ή άυλο αντικείμενο και όχι «για κάτι που αναγνωρίζεται από τα άτομα ή από την κοινωνία ως ωφέλιμο και καλό από ηθική, πνευματική ή υλική άποψη και που χρησιμοποιείται ως μέτρο των πράξεων ή γίνεται αντικείμενο των επιδιώξεων του ανθρώπου». Εν κατακλείδι, είναι υψίστης σημασίας όπως ο άνθρωπος επαναφέρει τα ιδανικά ως παράγοντες στήριξης των αποφάσεών του, έτσι ώστε να καταπολεμηθούν δυσάρεστα φαινόμενα που μαστίζουν την εποχή μας. Με την κινητοποίηση όλων των κοινωνικών φορέων, αλλά και του ατόμου ως μονάδα, οι υψηλές αξίες θα επανενταχθούν σταδιακά στη συνείδηση του ανθρώπου προάγοντάς τον και αναπροσανατολίζοντάς τον. Δεν πρέπει να γινόμαστε κάπηλοι ενός κόσμου, ο οποίος μας δόθηκε έτοιμος από τους προγενέστερους, αλλά να χαράσσουμε νέους δρόμους πορείας με γνώμονα τα ανώτερα οικουμενικά ιδεώδη. Υλικά: Συνταγή για Κουραμπιέδες 2 κιλά αλεύρι μαλακό - 1 κιλό βούτυρο - 300 γραμ. ζάχαρη άχνη - 300 γραμ. αμυγδαλόψιχα - 1 ποτηράκι κονιάκ - 1 κουταλάκι σόδα - Ανθόνερο Εκτέλεση: Ασπρίζουμε το βούτυρο, δουλεύοντάς το μισή ώρα με το χέρι. Ρίχνουμε τη ζάχαρη, το κονιάκ, τα αμύγδαλα καβουρδισμένα και κοπανισμένα και τέλος το αλεύρι, εξακολουθώντας να δουλεύουμε μέχρι να γίνουν όλα ένα κατάλληλο μίγμα. Το πλάθουμε στα γνωστά σχήματα των κουραμπιέδων. Έπειτα τους τοποθετούμε σε λαμαρίνα και τους ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 20 λεπτά. Μόλις βγουν απ' το φούρνο, τους ραντίζουμε με ανθόνερο και τους τυλίγουμε μία-δυό φορές σε άχνη ζάχαρη. ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ! Σελίδα 10
«Χριστός γεννάται δοξάσατε» Του Νικόλα Αλεξάνδρου, Ε2 Χιόνι, κάρτες, κεριά, δώρα, στολισμένα δέντρα... Αναμφίβολα, όλα αυτά οδηγούν το μυαλό όλων σε μια από τις πιο σημαντικές, χαρμόσυνες αλλά και ουσιώδεις θρησκευτικές γιορτές, τα Χριστούγεννα. Το πνεύμα των Χριστουγέννων αποτελεί για τους περισσότερους ένα πνεύμα καταναλωτισμού και ευδαιμονισμού. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ξεχάσει το Θεό, έχει λησμονήσει τι ακριβώς γιορτάζουμε την 25 η Δεκεμβρίου και κατά συνέπεια δεν μπορούν να κατανοήσουν τη σημασία αυτού του κοσμοϊστορικού γεγονότος στην ίδιά τους τη ζωή. Η γέννηση του Θεανθρώπου είναι γι αυτούς γιορτή που αποφέρει πλούσια δώρα, εκπλήξεις, γιορτινά τραπέζια, επισκέψεις, βόλτες, διακοπές. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αποφασίζουν να περάσουν Χριστούγεννα κάνοντας ένα ταξίδι στο εξωτερικό, γιατί εκεί τα Χριστούγεννα έχουν ένα χρώμα πιο λαμπερό, πιο φαντασμαγορικό, αλλιώτικο από τα Χριστούγεννα στη δική τους πατρίδα. Είναι αλήθεια ότι τα χρήματα, η καταναλωτική μανία των ημερών στο τέλος δεν γεμίζει τις καρδιές κανενός, αλλά κουράζει τους ανθρώπους. Ωστόσο, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η πορεία της πάνω σε ένα γαϊδουράκι για τη γέννηση του Θεανθρώπου και τέλος η γέννησή Του σ ένα ερημωμένο και αποξενωμένο στάβλο κι όχι σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο ή σε ένα σπίτι, δεν είναι τυχαία. Αναντίρρητα, αποτελούν ένδειξη ταπείνωσης και βαθιάς πίστης. Είναι γεγονός πως ο Κύριος με την παρουσία Του, με τη Γέννησή Του και με τη ζωή Του απέδειξε πως τη μεγαλύτερη αξία έχουν οι παιδικές ψυχές, από τις οποίες απουσιάζει το άγχος της καθημερινότητας, η αγωνία για κοινωνική καταξίωση, το κυνήγι του χρήματος, η υποκρισία στην επικοινωνία. Μας παροτρύνει να γίνουμε όλοι και πάλι παιδιά, άνθρωποι ειλικρινείς με κοινωνικές αρετές, ταπεινοί, στις ψυχές των οποίων να υπάρχει η αλληλεγγύη, η ομοψυχία, η γαλήνη και πάνω απ όλα η αγάπη, καταπολεμώντας τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας. Αν αναζητούμε, λοιπόν, να βρούμε κάποιο νόημα τούτες της ημέρες, το οποίο θα μας συνοδεύει όλο το χρόνο και όλη μας τη ζωή, δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε τους βοσκούς και τους Μάγους, οι οποίοι ταπεινά Τον προσκύνησαν στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Δεν έχουμε παρά να βρούμε την χαμένη αθωότητα, αυτή που βρίσκεται στα καθαρά μάτια των παιδιών. Χριστούγεννα Της Ξένιας Πούρη, Γ1 Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς Της Αναστασίας Καζέπης, Γ1 Στις 25 Δεκεμβρίου εγεννήθη ο Χριστός κι έγινε τότε τ άστρο πιο λαμπρό, πιο φωτεινό. Σε μια φάτνη μες το κρύο, ο Σωσίας ταπεινός, να ζεσταίνεται απ τα ζώα, και σε μας να δίνει φως! Οι τρεις Μάγοι με τα δώρα ήρθανε αμέσως τώρα σμύρνα, ασήμι και χρυσό να τιμήσουν το Χριστό. Ήρθανε και τρεις βοσκοί φτωχικοί και ταπεινοί στης Βηθλεέμ τη χώρα, για να του προσφέρουν δώρα. Ήρθαν τα Χριστούγεννα ανοίξτε τις καρδιές σας κι αφήστε το Χριστό να μπει μες τις καρδιές σας! Το χιόνι πέφτει από ψηλά ξημέρωσε πρωτοχρονιά! Ο Άη Βασίλης τη νυχτιά φέρνει τα δώρα στα παιδιά, που τραγουδούνε σιωπηλά αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά. Και με τη νέα τη χρονιά Υγεία, Αγάπη και Χαρά Να ρθει σ όλη την πόλη. Έφτασε ο νέος χρόνος φέρνει ως δώρο την Ειρήνη την Αγάπη των ανθρώπων. Σελίδα 11
2012 «Χριστός γεννάται δοξάσατε...» Σπύρου Κυπριανού 104 T.K. 3076 - Λεμεσός URL www.pascal.ac.cy Γενικός Υπεύθυνος Έκδοσης: Θέκλα Καραβέλλα Φιλόλογος & Δημοσιογραφικός Όμιλος Γενική Επιμέλεια Έκδοσης: Αντρέας Καζαμίας Βοηθός Διευθυντής Φιλόλογος ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΑΠΗ ΥΓΕΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ! ME ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΑΣΚΑΛ ΛΕΜΕΣΟΥ