1 ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ ΤΑΞΗΣ ΗΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΕΠΤΗ 1 ΑΪΟΥ 007 ΕΞΕΤΑΖΟΕΝΟ ΑΘΗΑ: ΧΗΕΙΑ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΑ 1 ο 11 γ 1 α 1 β 14 γ 15 α Λ, β Λ, γ Σ, δ Σ, ε Λ, ΘΕΑ ο 1α Υπάρχουν τρία στοιχεία τα οποία στην στιβάδα στην θεμελιώδη κατάσταση έχουν τρία μονήρη ηλεκτρόνια Αυτά έχουν τις παρακάτω ηλεκτρονιακές δομές: i) ii) iii) 1s s p s p, Z 15 ( )( )( ) 1s s p s p d 4s, Z ( )( )( )( )( ) 1s s p s p 7 d 4s, Z 7 ( )( )( )( )( ) β Το στοιχείο που ανήκει στον τομέα p είναι αυτό με ατομικό αριθμό Ζ15 Το στοιχείο που ανήκει στην ίδια ομάδα με το παραπάνω στοιχείο και έχει μεγαλύτερη ενέργεια πρώτου ιοντισμού είναι αυτό που έχει την μικρότερη ατομική ακτίνα (δηλαδή τις λιγότερες στιβάδες) Η ηλεκτρονιακή του δομή είναι: 1s s p και ο ατομικός του αριθμός είναι Ζ 7 α Οι ηλεκτρονιακοί τύποι είναι:,, C N
β Την μεγαλύτερη ποσότητα NaH καταναλώνει το διάλυμα του οξικού οξέος ( CH CH) Αιτιολόγηση: Για το διάλυμα του CH CH έστω C η συγκέντρωσή του CH CH H CH C H αρχ C I/Π x x x I/Ι C x x x Στο διάλυμα αυτό ισχύει η σχέση: [ H < [CHCH x < C (1) Το διάλυμα του H έχει την ίδια συγκέντρωση οξωνίου με το διάλυμα του CH CH, δηλαδή: [ H H x Έτσι έχουμε: H H H ;x x Τα διαλύματα του CH CH και του H έχουν τον ίδιο όγκο, άρα για τα τους έχουμε: H : nh C V x V CHCH : nchch C V nh < nchch με x < C (1) Κάνουμε τις αντιδράσεις εξουδετέρωσης: H NaH Na H x V ;x V CH CH NaH CHCNa H C V ;C V Άρα η ποσότητα του υδροξειδίου του νατρίου που απαιτείται για την εξουδετέρωση του CH CH είναι μεγαλύτερη από αυτήν που απαιτείται για την εξουδετέρωση του H α CH C CH CH CH C CH CH
β CH C CH NaH CH Na H CH CH C C γ CH CHCHg CHCHCHCH g(h) CH δ CH C C CH CH CHC C CHCH CH CH ΘΕΑ ο 1α CH CHCH B: CH CHH CHCNa CH CH Rg: CH g CH CH CH β CH CH CH C CH HI CH C CH CH C CIHI CH C CI NaH CHCNa 5HI 5NaH 5NaI 5H CH CH CH 4I 5NaH CH CHI 5NaI 5H H
4 Το μοναδικό αλκίνιο το οποίο με επίδραση νερού δίνει αλδεΰδη είναι το αιθίνιο 4 HC CH CH CH CHCH H S 4 m nhc CH, r nhc CH 0,1 r HC CH HC CH Cu NH Cu C C Cu NH4 Το 1 HC CH δίνει 1 ιζήματος τα 0,1»» ;x»» x 0,1 Για τοcu C C Cu έχουμε: m n m r 0,1 m 15,1gr 151 r 151 ΘΕΑ 4 ο 41α Στο διάλυμα Δ 1 έχουμε: ph 1 ph [H 10 CH NH H H αρχ 1 I/Π x x x I/Ι 1 x x x [CHNH [H x kb kb CHNH [ CHNH 1 x 4 k (10 ) b 10 CHNH x 10 [H β Στο διάλυμα Δ 8 [H 10 [H [H [H 10 [H 14 8 10 10 14 [H 10 Άρα: 10 [H [H
CH NH H H αρχ C I/Π 10 10 10 I/Ι C 10 10 10 [CHNH [H 4 (10 ) 10 NH [CHNH C 10 C 10 kb CH 5 4α 1 V1 L V L - CHNH ph 11,5 Στο διάλυμα Δ έχουμε: ph 11,5 ph,5 [H 10 CH NH H H αρχ C I/Π 10,5 10,5 10,5 I/Ι C 10,5 10,5 10,5,5 [CHNH [H 4 (10 ) kb 10, 5 [CHNH C 10 C 0,1 Από τον νόμο αραίωσης έχουμε: C1 V1 C V CT VT 1 V1 10 V 0,1(V 1 V ) V1 9 V1 100 V V 10V1 10V 90 V1 9V V 90 V,5 1 β Οι συγκεντρώσεις των ιόντων στο διάλυμα Δ είναι:,5 [ 10 [H [H 10 10,5 11,5 1 10
4 100 ml ;x H 100 ml ph 5 ε την προσθήκη του H στο διάλυμα της CH NH γίνεται αντίδραση, οπότε δουλεύουμε με CH NH : n C V 1 0,1 0,1 H: n x Διερεύνηση: i) Έστω ότι το x 1 (πλήρης εξουδετέρωση) CHNH H CHNH 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0 0 0,1 n 0,1 [ 1 V 0,1 CHNH CHNH 1 ;1 ;1 H H αρχ 1 I/Π ω ω ω I/Ι 1 ω ω ω 14 k w 10 10 kα 10 4 CH NH kα 10 Έτσι: [CH NH [H 10 ω kα 10 10 CH NH [CHNH 1 ω 10 ω 5 ω 10 [H ph 5, δεκτό ii) Η περίσσεια H μας δίνει διάλυμα περισσότερο όξινο, οπότε ph < 5, απορρίπτεται iii) Περίσσεια CH NH δίνει διάλυμα λιγότερο όξινο, οπότε ph > 5, απορρίπτεται
7 ΩΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΗΙΚΟΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ SCIENCE PRESS