ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ & ΙΑΙΤΗΣΙΑΣ Ε ΡΑ: Πλατεία Βικτωρίας 7, Αθήνα 10434 010 88 14 922 010 88 15 393 info@omed.gr ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Πολυτεχνείου 21, Θεσσαλονίκη 54626 0310 517 128 0310 517 119 Προς: 1. Σύλλογο Υπαλλήλων Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Οµοσπονδίας, Λεωφ. Συγγρού 137, 171 21 Αθήνα 2. Ελληνική Ποδοσφαιρική Οµοσπονδία, Λεωφ. Συγγρού 137, 171 21 Αθήνα ΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 49/2001 Για τους όρους αµοιβής και εργασίας των εργαζοµένων όλων των ειδικοτήτων στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Οµοσπονδία 1.1. Με αίτηση της προς τον Ο.ΜΕ.. (αριθµ. πρωτ. 053/4.12.2001), η πρωτοβάθµια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζοµένων, µε την επωνυµία "Σύλλογος Υπαλλήλων Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Οµοσπονδίας" (Σ.Υ.Ε.Π.Ο.) ζήτησε την παροχή υπηρεσιών ιαιτησίας, για την επίλυση της συλλογικής διαφοράς εργασίας, που δηµιουργήθηκε µεταξύ αυτής και της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟ ΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝ ΙΑΣ". Η διαφορά αφορά τη σύναψη επιχειρησιακής συλλογικής σύµβασης εργασίας, που θα ρυθµίζει τους όρους αµοιβής και εργασίας των εργαζοµένων στην "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟ ΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝ ΙΑ". 1.2. Στις 10.12.2001, µε κοινή συµφωνία των µερών αναδείχθηκα ιαιτητής. 1.3. Στις 12.12.2001 ανέλαβα τα καθήκοντά µου. 1.4. Με πρόσκλησή µου κάλεσα τα ενδιαφερόµενα σε ακρόαση για συζήτηση της διαφοράς, στις 17.12.2001 και ώρα 1.30 µ.µ., στα γραφεία του Ο.ΜΕ.. (Πλατεία Βικτωρίας 7). Κατά τη συζητήσεις παραστάθηκαν µε τους εξουσιοδοτηµένους εκπροσώπους τους: η µεν εργατική πλευρά µε τον Πρόεδρο του ιοικητικού της Συµβουλίου Θεόδωρο Κουρή και το δικηγόρο Τάκη Σαπουντζάκη, η δε εργοδοτική µε τον δικηγόρο της Κώστα ηµητρόπουλο. 2. Αφού έλαβα υπόψη: 1
2.1. Ότι η προσφυγή στη ιαιτησία νόµιµα έγινε µονοµερώς από την ενδιαφερόµενη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζοµένων, η οποία αποδέχτηκε την πρόταση του Μεσολαβητή, που απέρριψε η εργοδοτική πλευρά. 2.2. Την από 13.6.2001 έγγραφη "καταγγελία" της προηγούµενης συλλογικής ρύθµισης (9/2001.Α.) µε την οποία καλείται η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟ ΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝ ΙΑ" σε έναρξη διαπραγµατεύσεων για υπογραφή νέας. 2.3. Ότι η καταγγελία κοινοποιήθηκε στην "ΕΠΟ" και στην αρµόδια Επιθεώρηση Εργασίας και αναφέρει και τα προς διαπραγµάτευση θέµατα. 2.4. Όλα τα υπόλοιπα έγγραφα, που υπάρχουν στο σχετικό φάκελο της συλλογικής διαφοράς και τους ισχυρισµούς των µερών. Ιδιαίτερα έλαβα υπόψη τους ισχυρισµούς της εργοδοτικής πλευράς, που περιέχονται στο µε ηµεροχρονολογία 17.12.2001 πρακτικό του ΟΜΕ, ότι: "εµµένει στις απόψεις της περί του ότι απαγορεύεται να χορηγηθούν αυξήσεις στους εργαζόµενους στην ΕΠΟ που υπερβαίνουν τις αντίστοιχες των εργαζοµένων στο ηµόσιο τοµέα, οι δε αποδοχές τους καθορίζονται µε ανάλογη εφαρµογή των διατάξεων του ν. 2470/97 (άρθρ. 30 παρ. 2 ν. 2725/99). Σε περίπτωση αµφισβήτησης ή διαφωνίας ως προς την εφαρµογή της προαναφερθείσας διάταξης, ή τυχόν κρίση περί αντισυνταγµατικότητας της, αρµόδια να κρίνουν είναι τα πολιτικά δικαστήρια (ΣτΕ 3204/98) ". Οι ισχυρισµοί αυτοί της εργοδοτικής πλευράς είναι νοµικά αβάσιµοι: Κατά την άποψη της εργοδοτικής πλευράς, αυτή δεν έχει τη δυνατότητα ή την υποχρέωση συλλογικής διαπραγµάτευσης, κατά τις διατάξεις του ν. 1876/90, µε την συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζοµένων, για τη ρύθµιση των όρων αµοιβής και εργασίας τους, γιατί τα ζητήµατα αυτά έχουν ρυθµισθεί από τον κοινό νοµοθέτη. Σχετικά µε τον ισχυρισµό αυτό, πραγµατικά στο άρθρο 30 παρ. 2 του ν.2725/99 "ερασιτεχνικός και επαγγελµατικός αθλητισµός και άλλες διατάξεις", στις διατάξεις του οποίου υπάγεται η εργοδοτική πλευρά ("ΕΠΟ"), που λειτουργεί ως ν.π.ι.δ. και αποτελεί την ανωτάτη οργάνωση των αθλητικών ενώσεων της χώρας, στον κλάδο του ποδοσφαίρου, ορίζεται: "2. Οι αποδοχές του προσωπικού µε σύµβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καθορίζονται µε ανάλογη εφαρµογή των διατάξεων του ν. 2470/97, όπως εκάστοτε ισχύει". Όµως η διάταξη αυτή είναι άκυρη, γιατί: 2
α. έρχεται σε αντίθεση µε το άρθρο 22 παρ. 2, σε συνδυασµό µε το άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγµατος. Συγκεκριµένα: Από τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 2 Σ., στην οποία ορίζεται ότι "Με νόµο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συµπληρώνονται από τις συλλογικές συµβάσεις εργασίας, συναπτόµενες µε ελεύθερες διαπραγµατεύσεις και αν αυτές αποτύχουν, µε τους κανόνες που θέτει η διαιτησία", σε συνδυασµό µε την διάταξη του άρθρ. 23 παρ. 1 Σ στην οποία ορίζεται ότι, "Το Κράτος λαµβάνει τα προσήκοντα µέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεµπόδιστη άσκηση των συναφών µ' αυτή δικαιωµάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, µέσα στα όρια του νόµου", προκύπτει ότι, ο συνταγµατικός νοµοθέτης κατοχύρωσε τον θεσµό της συλλογικής αυτονοµίας των επαγγελµατικών οργανώσεων, βάζοντας φραγµό στην παντοδυναµία του κοινού νοµοθέτη, που υπήρχε προηγούµενα, όσον αφορά την ρύθµιση θεµάτων που έχουν σχέση µε τη σχέση εργασίας. Έτσι, οποιαδήποτε άσκηση της νοµοθετικής αρµοδιότητας, µε τρόπο που οδηγεί σε αποδυνάµωση του προηγούµενου θεσµού των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, όπως στην κρινόµενη περίπτωση, θα είναι αντίθετη µε την παραπάνω διάταξη. Η µόνη κρατική νοµοθετική παρέµβαση που µπορεί να επιτραπεί, κατ' εξαίρεση, είναι αυτή που αναφέρεται σε συγκεκριµένο θέµα και εφόσον συντρέχει λόγος δηµοσίου συµφέροντος, και αυτή που θεσπίζει κατώτατα, για τους εργαζόµενους, όρια προστασίας, οπότε, µε συλλογικές ρυθµίσεις, µπορεί να συνοµολογηθούν ευνοϊκότερες ρυθµίσεις (Κουκιάδης Ι., Εργατικό ίκαιο Συλλογικές Εργασιακές Σχέσεις, 1999, σελ. 20 επ., Λεβέντης Γ. Συλλογικό Εργατικό ίκαιο, 1999, σελ. 52 επ.). β. έρχεται σε αντίθεση µε το άρθρο 4 της 98.Σ.Ε. Συγκεκριµένα: Οι διεθνείς συµβάσεις εργασίας, που έχουν κυρωθεί µε νόµο, αποτελούν αναπόσπαστο µέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου, επαυξηµένης τυπικής ισχύος και κατισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης νόµου (άρθρ. 28 παρ. 1 Σ.). Από τη διάταξη του άρθρ. 4 της 98.Σ.Ε., που κυρώθηκε µε το νόµο 4205/61 και που ορίζει ότι: " έον να λαµβάνονται, εφόσον τούτο είναι αναγκαίον, µέτρα ανταποκρινόµενα εις τας εθνικάς συνθήκας δι' ων να ενισχύεται και να προωθήται η εις ευρυτάτην κλίµακα ανάπτυξις και χρησιµοποίησης διαδικασιών δι' ων εργοδόται και εργοδοτικαί οργανώσεις αφ' ενός και 3
οργανώσεις εργαζοµένων αφ' ετέρου να έρχωνται εκουσίως εις διαπραγµατεύσεις δια την, δια συλλογικών συµβάσεων, ρύθµισην των όρων απασχολήσεως", προκύπτει ότι µε αυτή (διάταξη) επιβάλλεται η ενίσχυση και προώθηση, από το κράτος, των ελεύθερων διαπραγµατεύσεων εργαζοµένων και εργοδοτών, για την υπογραφή συλλογικής σύµβασης εργασίας, στις οποίες, ελεύθερα, καθορίζονται οι συνθήκες εργασίας και αµοιβής των εργαζοµένων. Έτσι και στην περίπτωση αυτή, οποιαδήποτε νοµοθετική ρύθµιση, που οδηγεί στην κατάργηση ή έστω στον περιορισµό του δικαιώµατος σύναψης συλλογικής σύµβασης εργασίας, παραβιάζει ευθέως την παραπάνω επιταγή της 98 ιεθνούς Σύµβασης Εργασίας και σαν τέτοια είναι άκυρη. Μετά τα παραπάνω και συνοψίζοντας: Η µονοµερής ρύθµιση των αποδοχών των εργαζοµένων στην "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟ ΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝ ΙΑ", από τον κοινό νοµοθέτη, κατά καταστρατήγηση του θεσµού των συλλογικών διαπραγµατεύσεων (ν. 1876/90), έρχεται σε αντίθεση µε το Σύνταγµα (άρθρ. 22 παρ. 2) και µε διατάξεις ιεθνών Συµβάσεων Εργασίας (άρθρ. 4 της 98.Σ.Ε., αλλά και 87.Σ.Ε.), που κατοχυρώνουν τη συλλογική αυτονοµία των επαγγελµατικών οργανώσεων. 2.5. Την µε αριθµ. Πρωτ. ΟΜΕ 1863/18.10.2001 πρόταση του Μεσολαβητή. Και ακόµα έλαβα υπόψη: 2.6. Ότι για τον καθορισµό των αποδοχών πρέπει να λαµβάνονται υπόψη, εκτός των άλλων στοιχείων και: α. η οικονοµική κατάσταση των επιχειρήσεων και η ικανότητα πληρωµής, β. οι όροι αµοιβής και εργασίας εργαζοµένων των ίδιων ή συναφών επαγγελµάτων, (ή κλάδων επιχειρηµατικής δραστηριότητας), γ. οι απώλειες του εισοδήµατος των εργαζοµένων, κατά το χρόνο που πέρασε, από την προηγούµενη συλλογική ρύθµιση και ο ρυθµός µείωσης του εισοδήµατός τους, από τον πληθωρισµό, κατά το τρέχον έτος, ούτως ώστε µε την εξασφάλιση πραγµατικών αυξήσεων να διατηρείται η αγοραστική τους δύναµη. 2.7. Ότι τα µέρη, µε τις συλλογικές ρυθµίσεις των προηγουµένων ετών, συνοµολογούσαν αυξήσεις κατά πολύ υψηλότερες αυτών του είκτη Τιµών Καταναλωτή. 2.8. Ότι η ποσοστιαία µεταβολή του πληθωρισµού, για το έτος 2001, προβλέπεται να διαµορφωθεί, σε µέσα επίπεδα, σε ποσοστό 3,3%-3,5%, µε βάση τη µέχρι σήµερα διακύµανση του είκτη Τιµών Καταναλωτή, αλλά και την αύξηση που 4
σηµειώνει τόσο ο "δοµικός πληθωρισµός", όσο και ο "εναρµονισµένος δείκτης τιµών καταναλωτή". 2.9. Ότι µε την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. της 23 Μαίου 2000, εκτός των άλλων ρυθµίσεων, συµφωνήθηκαν και αυξήσεις για µεν το έτος 2000, µε πρόβλεψη πληθωρισµού 2%, σε συνολικό ποσοστό, µαζί µε το διορθωτικό, 4,2%, για δε το έτος 2001, µε πρόβλεψη πληθωρισµού 2,1%, σε συνολικό ποσοστό 3,3%. 3. Κατέληξα στην ακόλουθη απόφαση: Άρθρο 1ο Πεδίο εφαρµογής Στις διατάξεις της παρούσας υπάγεται το τακτικό και έκτακτο προσωπικό της "Ε.Π.Ο.", που απασχολείται σε αυτή µε σύµβαση εξαρτηµένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, καθώς και το προσωπικό καθαριότητας. Άρθρο 2ο Αναπροσαρµογή βασικών µισθών και επιδοµάτων Οι βασικοί µισθοί των εργαζοµένων που υπάγονται στην απόφαση αυτή, όπως είχαν διαµορφωθεί στις 30.4.2001, µε βάση τις διατάξεις της 9/2001.Α., αυξάνονται από 15.6.2001 κατά ποσοστό 4,5%. Κατά το ίδιο ποσοστό και από την ίδια ηµεροχρονολογία αυξάνονται και τα δραχµικά επιδόµατα που προβλέπονται από τις προηγούµενες συλλογικές ρυθµίσεις. Άρθρο 3ο ιατήρηση ρυθµίσεων Κατά τα λοιπά εξακολουθούν να ισχύουν όλοι οι όροι της 9/2001.Α., και των προηγούµενων συλλογικών ρυθµίσεων εφόσον δεν τροποποιούνται µε την παρούσα. Άρθρο 4ο Αρχή ευνοϊκότερης ρύθµισης Αποδοχές στο σύνολό τους ανώτερες απ' αυτές που καθορίζει η παρούσα ή ευνοϊκότεροι όροι εργασίας, που προβλέπονται από νόµους, υπουργικές αποφάσεις, ΣΣΕ ή Α, έθιµα κ.λ.π., δεν θίγονται και εξακολουθούν να ισχύουν. Άρθρο 5ο 5
Έναρξη ισχύος Η ισχύς της απόφασης αρχίζει από 15/6/2001. Αθήνα, 18 εκεµβρίου 2001 Ο ΙΑΙΤΗΤΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝ ΡΙΤΗΣ 6